ni Angel ng mga sirang gamit. Isa ito sa mga karaniwan ng naririnig ni (The Old Umbrella of Angel) Angel sa umaga o hapon Kuwento ni: Rina S. Ocampo bukod sa naglalako ng puto at Guhit ni: Mary Neil D. Mago kutsinta. Hindi siguro mabubuo Isinalin sa Ingles ni: Lorraine C. Delos Santos Paaralan: Aurora A. Quezon Elementary School ang araw niya kung wala ang tinig ng mga taong ito. Subalit dahil panay bago naman ang gamit ni Angel, ni minsan ay hindi niya nakilala ang mamang naglilibot na ito.
“Umbrella, shoes repair,” the man who
repairs things shouted. This is just one of the many voices that Angel hears in the morning or afternoon aside from the vendor of rice cakes. Her day will not be complete without hearing these people. But then, Angel’s things are always new that’s why she never met the repairman. Isang araw, inutusan siya ng kanyang ina na tawagin ang mama kung makita ito. “Angel, abangan mo pala yung mama na nalibot kasi ipapagawa ko itong sirang payong,” bilin ng kanyang ina. “Nay, bakit mo pa ipapagawa yan. Mabuti pa bumili na lang tayo ng bago,” pagpupumilit ni Angel sa nanay niya. “Ano ka ba? Sayang din ito. Konting ayos lang at magagamit pa ulit,” giit ng kanyang nanay.
One day, Angel’s mother asked her to call
the repairman when she sees him. “Angel, call me at once when you hear the repairman because I will have my broken umbrella repaired,” her mom said. “Mother, why will you still have it repaired?, why don’t we just buy a new one,” Angel insisted to her mom. “No need to buy a new one because this umbrella still works, it only has a small damage.” Nagkataon namang Suddenly, the repairman is dumaraan na ang mama coming their way, so Angel kaya dali-daling lumabas walked towards him. To her surprise, she noticed that this si Angel ng bahay upang repairman who always goes salubungin ito. Laking around their neighborhood, gulat ng kanyang mga does not have an arm and a mata sa kanyang nakita. leg! She stopped and Ang mama na araw-araw thought for a while, nalibot sa kanilang wondering if what she saw is subdibisyon at gumagawa true. ng mga sirang gamit ay wala pa lang isang kamay at binti. Natigilan siya saglit at nag-aalangan kung totoo ba ang kanyang nakikita. “Ineng, may ipapaayos ka ba?” tanong ng mama sa kanya. “Opo, ipapagawa ko po yung sirang payong namin,” ang tugon ni Angel. “Kaya niyo po bang ayusin ito?” tanong niya sa mama. “Aba, oo naman. Kung hindi mo naitatanong, sampung taon ko na itong ginagawa,” pagmamalaki ng mama sa kanya.
“Ineng, is there anything that you want
to be repaired?” “Oh, yes! Our umbrella is broken and needs to be repaired,” Angel answered. “Can you fix it?”, she asked the repairman. “Of course! I have been repairing things for the last ten years,” the proud repairman said to Angel. Manghang-mangha si Angel Angel was so amazed while habang pinapanood ang watching the repairman, as he fixes the umbrella. The repairman mama sa pag-aayos ng uses his teeth and mouth in payong. Ginagamit nito ang stitching the part of the broken kanyang mga ngipin at bibig sa umbrella. Looking at it, Angel finds pagtatahi. Nahihirapan si Angel it hard, but the man seems to do it sa kanyang nakikita subalit tila easily. After some minutes, the parang napakadali lamang repairman has fixed the broken gawin para sa mama. umbrella. Angel has questions Pagkatapos lamang ng going on in her mind towards the man, but shyness came to her. She maikling sandali ay natapos na just gave him the payment and niya ang pag-aayos sa sirang said thank you. payong. Marami sanang gustong itanong si Angel sa mama subalit naunahan siya ng hiya kaya nagpasalamat na lamang siya sabay abot ng bayad. Kinagabihan, habang natutulog ang lahat ay nakarinig si Angel ng kaluskos sa tabi ng kanilang pintuan. Nakita niya ang biglang paggalaw ng payong. “Nay, yung payong nagalaw,” ang nanginginig na tinig niya subalit hindi siya naririnig ng kanyang ina. Sinubukan niyang lapitan ang payong at hawakan ito. Bigla itong bumukas at sa isang iglap ay umihip ang malakas na hangin at tinangay si Angel paitaas sa langit. Panay ang kanyang sigaw at paghingi ng tulong subalit tila nabingi ang mga tao sa sandaling iyon. Night came, while everyone is sleeping, Angel heard a creaking sound from the door, and she saw the umbrella moved. “Nay, the umbrella moved!” as she said frightfully. But it seems that her mother cannot hear her. She slowly went to the umbrella and held it. Surprisingly, it opened wide, and a strong wind flew it up in the sky. Angel shouted at the top of her lungs, but no one seems to hear her! Pagkatapos ng ilang Shortly after exploring the minutong paglalakbay sa skies, Angel’s feet has finally alapaap, sa wakas ay touched the ground. But this tumapak ang mga paa niya place is unfamiliar to her and sa lupa. Napadpad siya sa while looking, she saw a very isang lugar na hindi pamilyar familiar face. It was the sa kanya subalit may repairman. “How come he naaninag siyang mukha na has complete arms and kilalang-kilala niya. Ito ang legs?” “Is this really him?” Oh, maybe not!”, she told herself. mamang gumawa ng kanilang sirang payong. Ngunit dahil kumpleto ang katawan ng lalaking namumukhaan niya ay nag- alangan siya sa kanyang hinala. “Malamang ay nagkakamali lang ako. Imposible na siya yun,” sambit niya sa kanyang sarili. Tumalikod si Angel upang hanapin ang daan pabalik sa kanilang bahay nang biglang makarinig siya ng malalakas na hiyawan ng mga tao at sirena ng ambulansiyang nagmamadali sa kalsada. “Yung lalaki nasagasaan. Kawawa naman,” ang sigaw ng isang babaeng napadaan lamang. Napalingon si Angel at doon niya natanaw ang duguang katawan ng mama.
Angel turned back and followed a path
leading to their home, when she heard loud screams of people and the siren of an ambulance. She heard a man saying, “ A man was hit by a car!” “What a poor fellow”, said another lady passing by. Angel saw the almost lifeless bruised body of a man. Habang nakatulala siya ay While staring aimlessly, Angel did walang kamalay-malay na not notice that she was blown muli siyang inilipad ng payong away again by the umbrella. In sa alapaap. Natagpuan na an instant, she saw herself in a hospital listening to a doctor and lamang niya ang kanyang a lady talking. “Doc, is there sarili sa ospital na nakikinig sa anything else that you can do to usapan ng doktor at ng isang save his arm and leg?”, asked the babae. “Wala na ho bang weeping lady. “I’m sorry mam paraan dok para maisalba but we really need to cut his arm ang kamay at binti niya?” ang and leg to avoid more damage lumuluhang tanong ng to his body and infection,” babae. “Wala na po. explained the doctor. Kailangan ng putulin agad ang kamay at binti niya upang hindi kumalat ang impeksyon,” pagpapaliwanag ng doktor. Matapos marinig ni Angel ang kanilang usapan ay natitiyak niya na siya nga ang mamang gumawa ng kanilang sirang payong. Habang napapaluha siya sa kanyang natuklasan, ay muli na namang tinangay si Angel ng hangin. Natagpuan na lamang niya ang kanyang sarili na nakahiga sa kanyang kama. “Panaginip lang pala ang lahat,” ang nasambit niya sa kanyang sarili.
After listening to the conversation, Angel is
sure that the man in the hospital is the repairman who fixed their umbrella. As tears fell from her cheeks, she was blown away again by the umbrella. And now, she found herself back in her room, laying on bed. “It was all just a dream!”, Angel told herself. Kinabukasan, tinanong niya ang The next day, Angel asked her kanyang ina kung may alam ito mother if she knows anything sa buhay ng mamang gumawa about the repairman who fixed ng kanilang payong. “Yung their umbrella. “The repairman mama ay naaksidente matagal met an accident before which na kaya naputulan siya ng caused him his leg and arm. But kamay at binti. Pero he is a hardworking man! Instead of staying at home because of napakasipag niyan anak. Sa what happened, he continued halip na manatili na lamang sa to work for his family”, Angel’s bahay dahil sa kanyang mother said. Angel is now kapansanan ay nagsisikap pa thinking that maybe everything siyang maghanapbuhay upang was not a dream at all! makatulong sa kanyang pamilya,” pagkukuwento ng kanyang nanay. Natahimik na lamang si Angel sa kanyang mga narinig. Napaisip siya na marahil ay hindi isang panaginip lamang ang kanyang naging paglalakbay. “Nay, alis muna po ako sandali,” pagpapaalam ni Angel. “O sige magdala ka ng payong dahil nagbabadya ang ulan,” bilin ng kanyang nanay. Iniabot ng kanyang nanay ang bagong payong subalit kinuha niya ang luma. “Akala ko ba ayaw mo ng luma at sira,” tanong ng nanay niya. “Noon po yun nay. Hindi na po ngayon. Kahit luma po ay may pakinabang pa rin. Kailangan lang ayusin” ang nakangiting tugon ni Angel.
“Nay, I will just go to the store”, Angel said.
“Okay, bring an umbrella with you for it might rain”, her mother said. As mother gives her the new umbrella, Angel got the old one. “I thought you don’t like to use the old umbrella?”, mother asked her. “Oh, it was before. Now, I realized that even if it is not new and can still be used, it is okay!” Angel said smilingly.