Het Bos en Lommerplantsoen is een plantsoen in Amsterdam-West.

Ligging en geschiedenis

Het stadsparkje kreeg per raadsbesluit van 11 november 1959 haar naam. Ze werd daarbij vernoemd
naar het Bos en Lommerplein en de Bos en Lommerweg, op hun beurt vernoemd naar een boerderij aan
de Sloterdijkermeerweg te Sloten, die in 1940 gesloopt werd.

Plein en straat kregen hun naam al in 1939, maar het plantsoen is jonger. Het Bos en Lommerplein aan
het eind van de Hoofdweg was een zeer ruim bemeten rotonde. In 1959 en 1960 werd aan de westzijde
gebouwd aan wat later het GAK-gebouw werd. Dit gebouw kwam te staan op een strook tussen plein en
de dan nog geplande Rijksweg 10 (Multatuliweg). Genoemd kantoorgebouw was destijds een van de
grootste kantoorgebouwen in Nederland, maar toch nog voldoende klein om het voorliggende terrein
ook nog te bebouwen met (nood-)scholen. De bedoeling was dat zodra het GAK-gebouw in gebruik zou
worden genomen, het voorliggende terrein omgebouwd zou worden tot plantsoen. Kinderrijk
Amsterdam kon de noodschool aan de Adindastraat en Saïdjastraat niet missen. In 1963 werd ze alsnog
afgebroken en kon gestart worden met de inrichting van het plantsoen naar idee van Mien Ruys
bijgestaan door Enrico Hartsuyker. Een provisorisch aangelegde parkeerplaats werd eveneens
verwijderd. Om een betere overgang te krijgen tussen de vlakte van het plein en het hoge gebouw kwam
voor het gebouw nabij de vierkante vijver een overkapping annex pergola, zodat er een meer vloeiende
lijn ontstond. In 1964 werd nabij die vijver een beeldengalerij en/of beeldenterras ingericht waarvan 2
U's naar buiten, 2 U's naar binnen en een watertafel van Carel Visser het enige overgebleven kunstwerk
is.

In de jaren negentig van de 20e eeuw en nul van de 21e eeuw werd er aan de noord- en oostzijde (langs
plein en Hoofdweg) een deel van het plantsoen bebouwd. Het plantsoen werd in 2010/2011 opnieuw
ingericht door landschapsarchitect Niek Roozen, maar de karakteristieke vijver met pergola en de
beelden van Visser bleven.