ęSłowo Zen jest skrótem słowa Zenna, co oznacza w języku

japońskim medytacja. Celem systemu Zen (medytacji),

podobnie jak w klasycznej Jodze, jest osiągnięcie
samowyzwolenia czyli stanu nadświadomości, zwanej też
olśnieniem. Jest to stan najwyższej integracji i zdrowia
psychicznego.
Istota Zen leży w jego praktycznym uprawianiu.
 Zen nie jest żadną nauką, teorią, którą można
wytłumaczyć, lecz wewnętrznym przeżyciem. Tak jak muzyka.
 Zen nie jest religią w klasycznym znaczeniu, lecz raczej
postawą życiową.
 Zen nie ma swego Boga ani nauki, nie ma dogmatów
wiary ani wiedzy. W zamian za to stara się osiągnąć
spontaniczny, intuicyjny kontakt z rzeczywistością, bez
pośrednictwa intelektualnych, logicznych teorii.
 Zen zmierza do przeżycia pewnego typu. Lęk, obawa i
bezsensowe potrzeby powinny zostać przezwyciężone.
Ogólne zasady podstawowych ćwiczeń Zen są następujące:
 Zajęcia mają odbywać się w pomieszczeniu, gdzie
panuje zupełna cisza i spokój. Na podłodze kładzie się matę i
siada ze skrzyżowanymi nogami lub w siadzie japońskim
(zazen). Ręce zwarte, bądź skrzyżowane w swobodny
sposób.
 Po przyjęciu wygodnej postawy można rozpocząć
medytację. Należy zachować całkowity bezruch, jakiekolwiek
poprawianie stóp, przesuwanie dłoni, czy rozglądanie się na
boki uniemożliwia właściwą koncentrację i nasze wysiłki,
zamiast medytacji stają się normalną stratą czasu. Należy
oddychać wolno i spokojnie przez nos.
Aby opanować pojawiające się rozproszenie czy senność
stosuje się pewne zebiegi:
1) susukukan - liczenie w myśli oddechów.
2) juisokukan - koncentracja na oddychaniu.
3) shikantaza - wytwarzanie pustki wewnętrznej.
Uważa się, że medytacja Zen jest dla początkującego i nie
posiadającego nauczyciela ucznia w nadmiarze
niebezpieczna. Wskazana jest od kilku do kilkunastu minut
jako przygotowanie do trenigu karate. Konieczna jest
sytematyczność ćwiczeń. Dopiero po kilku miesiącach
treningu obserwuje się trwalsze efekty wyciszenia
psychicznego