I'm Dating the Cowboy

by frappauchino

He broke down her walls without her even noticing and when he rebuilt the walls he
added windows to let the sunshine in. -Roy Christian De Salvo's story.

Nayumi Patricia Alfonso's world collapsed around her when she got her heart broken.
She's in turmoil. Lost, sad and lonely. Until she found herself driving along a
road less traveled. She remembered one remarkable quotation of Robert Frost "Two
words diverged in a wood and I took the one less traveled by. And that has made all
the difference." Who would've thought that was real, because when she traveled that
path, her life changed and it made a huge difference.

Angels in Bed Series #11.

=================

Prologue

"Bullshit." Bulong ko bago binato ang cellphone ko sa backseat ng aking kotse.

Oh how I hate life! The last time I remember I am the one who's engaged with
Matthew, now what? He's getting married with my cousin!

That's why here am I, in the middle of nowhere. I just got back from London last
week, ngayon nga'y eto nagtungo ako sa Palawan para mag-unwind and to go check the
famous Cameron Hotel & Resort. Pag-kacheck in ko kanina'y natulog lamang ako ng
dalawang oras pagkatapos ay nagpasya ako na bumangon at lumabas. To stroll around,
ngunit nakalampas na ako sa vicinity ng resort. Hindi ko na alam ang daang
tinatahak ko, ngunit wala akong balak na huminto.

Paulit-ulit na bumabalik sa alaala ko kung paanong, ako na isang Nayumi Alfonso ay

naloko ng isang lalaki.

I chewed my bottom lip to keep me from crying. I shouldn't be crying over him. Over
a bastard like him!

Sino bang niloloko ko? Kahit naman ata anong pagpipigil ang gawin ko'y tila may
sariling buhay ang mga luhang ito't patuloy sa pag patak.

Blinded by tears, I got my car bumped on the car in front of me. No it wasn't a
car, it's more like a pick-up truck. Maraming dayami ang nakalagay sa likod nito.

"Oh great!" Inihampas ko ang kamay ko sa manibela na siya namang hindi sinasadyang
matamaan ang busina noon.

Nakita kong bumukas ang pinto nang sasakyang nasa unahan ko, at mula roon ay bumaba
ang isang lalaking may kataasan suot suot ang isang sumbrerong buli, ang polo shirt
nito ay nakabukas ang apat na butones at nakarolyo ang mga manggas hanggang sa
siko, sa ibaba'y naka suot ito nang isang kupasing maong na nakapaloob sa itim na
bota nitong nabahidan ng putik.

Para itong sinaunang tao sa modernong panahon. I gulped nang makitang maglakad ito
papalapit sa sasakyan ko. Who was he? Marahil ay isa ito sa mga trabahador ng mga
De Salvo na siyang may-ari ng Cameron Hotel and Resort. Marahil ay isang manggagawa
sa rancho nang mga ito dahil may dala dala itong mga dayami.
Well if he is, he's one hot rancher!

=================

Chapter 1

I tied my hair in a messy bun bago inisa-isang isinara ang bawat butones ng aking
stripes button down shirt.

I was about to button up the middle one nang makalas iyon at matanggal.

I sighed. "Buhay nga naman! Pati butones iniiwan ka!"

Inis na hinubad ko ang button down shirt na suot ko at basta iyong ibinalibag sa
kama. Leaving my black spaghetti strap top na bahagyang umabot sa puno ng maong
short shorts ko. Then I wore a pair of white rubber shoes.

Kinuha ko ang shades ko at ang phone ko, then I left my hotel room locked.

I take this vacation to enjoy life, at hindi para magkulong sa kwarto at magmukmok
kakaisip sa mga bagay na wala ng pag-asang maibalik pa.

Isinuot ko ang shades na hawak ko, as I walked towards the hotel's vicinity.
Cameron Hotel and Resort is such a paradise, those articles I've read serves it
right. Hindi pina-oa ang mga komento ng mga guest ng resort, dahil kung hihingin
ang komento ko tungkol sa serbisyo na natanggap ko sa dalawang araw kong pananatili
rito ay puro papuri ang lalabas sa aking bibig.

Nang makalabas ako sa hotel ay nagtungo ako sa isang branch ng Mug Cafè doon kung
saan may magandang view ng beach.

Bukas ay gigising ako ng maaga upang makapagpaaraw at makapaglunoy sa asul na

karagatan. I wouldn't miss it for the world.

Mas pinili kong pumwesto sa labas ng Cafè matapos kong umorder ng isang mango
shake. Para mas matanaw ko ang magandang tanawin. Hinubad ko ang shades na suot ko
at pinagmasdan ang paghampas ng alon sa dalampasigan.

Ang buhangin at ang tubig dagat ay hindi mapaghihiwalay kahit

gaano pa karami ang sumubok na paghiwalayin sila, mapapagod at mapapagod lang.

Sana ganoon din kami, kaso hindi.

Napairap ako sa kawalan, as I mindlessly took my phone off my pocket. I smiled

bitterly as I stared at an empty screen.

Oh diba Nayumi, check ka pa ng check akala mo naman may magtetext sayo!

May mga bagay talaga na hindi mo maiwasang gawin kahit alam mo namang wala ng
saysay kasi nga "nakasanayan" mo na.

"One fresh mango shake, medium, with added milk-" Sigaw ng barista, caughting the
attention of everyone.
Bago pa nito maituloy ang sasabihin ay may isang babae na nagtaas ng kamay mula sa
kabilang lamesa. "Here."

"For miss Naya." Pagpapatuloy ng barista.

And the lady, slowly put her hand down into her lap. Na siyang nagpairap sakin.

"I'm here." I said, in a voice enough for him to reach. Agad nitong dinala sa
lamesa ko ang fruit shake, pati ang maliit na order receipt. "Pati ba naman sa
mango shake may nakikiagaw pa. Kunin na kaya nila ang lahat saakin."

Natawa naman ang barista nang marinig ang bulong ko.

"Minsan akala niyo biro, akala niyo nakakatawa lang. Kala niyo laro." I started
stirring the shake with its straw. "Di niyo alam nakakasakit na kayo."

Agad naman itong tila natigilan sa sinabi ko. "S-sorry po ma'am."

"Ganoon naman lagi e. Sorry nalang masasabi." I sighed deeply, shrugging the
memories away. Nilingon ko ang barista na seryoso ang pagkakatitig sakin. "Sige na
kuya, makakaalis ka na. Sanay na kong maiwan mag-isa."

Tila nailang ito ng bahagya. "S-sige po ma'am tawag nalang po kayo kung

may kailangan po kayo."

"Parang siya, nakakaalala pag may kailangan sakin." I sighed. "Umalis ka na nga
kuya kung ano-anong nasasabi ko e!"

"Y-yes ma'am." Mabilis pa alas-kuwatrong nilisan nito ang tabi ko.

I sighed. "Stop stressing yourself Nayumi. Relax. You need to relax."

Pinagsawa ko ang aking mga mata sa magandang tanawin saaking harapan. Pero hindi ko
magawang magsawa.

Samantalang ako, napagsawaan na. Hay nako ano ba Nayumi!

"Hey, of course. I wont miss it for you love." Napalingon ako sa katabi kong
lamesa. Isang lalaking nakaupo, his back facing me. He was holding his phone into
his ear. "Chi, you're forever on top of my priorities." He chuckled.

"Sus, walang forever." Napairap kong komento.

Agad naman itong napalingon saakin, magkasalubong ang mga kilay nito. "Hey babe,
yeah promise I'll be there." Patuloy nitong sabi kausap.

I remember this guy, he's the rancher na nabangga ko kahapon. He didn't bother to
utter a single word to me, kahapon matapos nitong icheck kung may tama ang sasakyan
nito ay umalis narin itong kaagad na tila ba hindi ako nito nakita.

Aba't ang bastos na lalaking to pumapagibig rin pala! Edi ako na! Ako na walang
pagibig!

"Promise. Puro lang naman ganyan." Bago ko pa napigilan ang sarili ko ay lumabas na
iyon sa bibig ko.

Lalong lumalim ang gitla sa noo nito. "Okay, bye I love you."
"Sus, ang I love you ngayon parang hi nalang yan." Muli kong bulong.

Nakita kong ibinaba nito ang telepono at napailing saakin. Bago ito muling
tumalikod at ipinagpatuloy ang pagbabasa ng dyaryong nasa

harapan nito.

Inalis ko na ang atensyon ko sa rancherong iyon, though I've noticed that he look
so hot wearing that fresh blue polo shirt and a cream board shorts.

But he's still not my type.

Your love is like a sun ..

that lights up my whole world..

I feel the warm inside..

Halos mabali ang leeg ko sa ginawa kong pag-lingon sa pinanggagalingan ng tunog.

Nakita ko ang phone ng babae na nag-vvibrate sa ibabaw ng lamesa niya habang abala
siya sa pag-babasa niya ng hawak niyang paperback novel.

I feel my heart constricted in sudden pain as some painful memory cross in my mind
upon hearing that song.

Sa dinamidami ng kanta bakit iyan pa ang naisipan ng babaeng tong gawing ringtone!

I felt my eyes watered a little. I tried to ignore the song but goddammit!

Tila hindi nito naririnig ang pagtunog noon.

Your love is like the river..

that flows down through my veins..

I feel the chills inside..

"Miss.." I cleared my throat as I tried calling her. "Miss phone mo nagriring

pwedeng pakisagot naman yan oh."

But the lady did not seem to hear me.

Huminga ako ng malalim bago tumayo sa kinauupuan ko at tunguhin ang kinaroroonan

nito. I just couldn't stand hearing that song, because it reminds me everything
that Matt and I shared.

"Miss excuse me." Kalabit ko dito agad naman itong napalingon sakin. "Pakisagot
naman yung phone mo kanina pa kasi nagriring. Kung gusto mo magsoundtrip may
earplugs ka."

"Ay, sorry." Tila naman doon lamang nito napansin ang cellphone na tumutunog. Agad
nitong ibinaba ang hawak na libro at kinuha ang telepono nito.

"Minsan masyado tayong nagiging abala sa isang bagay, we tend to forget those
important things around us." Irap ko dito bago tumalikod at bumalik sa kinauupuan
ko.

Nakatitig na naman ako sa kawalan. I pursed my lips as I let myself drown into
Matthew's memories.

Hindi ko na namalayan na marahan na naman pala akong umiiyak. Akala ko kaya ko na

e, pero bakit pag mag-isa ako siya at siya lang ang pumapasok sa isipan ko.

Yung sakit na iniwan niya sa puso ko, andun parin. Hindi man lamang nabawasan kahit
kaunti.

Nagulat ako nang may umubo sa gilid ko, then I saw the rancher handing me a white
hanky.

Inirapan ko ito. "Hindi ko kailngan ng panyo mo."

I continued sniffing as I continued crying. Parang batang ginamit ko ang likod ng

kamay ko upang pahirin paalis ang luha saaking mga mata.

"I hate seeing a woman weap. I have a sister, I don't know what I could possibly do
kung makikita ko siya sa ganyang kalagayan." He said as he placed the hanky on my
table. Bago walang sabi na naglakad papalayo.

It took me several seconds bago matauhan sa ginawa nito. Ang bastos na lalaking
iyon, ayaw makakita ng babaeng umiiyak?

I frowned as I picked his hanky up.

"RCDS" basa ko sa initials na nakaprint sa lower right corner ng puting panyo.

"RCDS?"

I frowned, that rancher again.

____

Hoping for comments💕💕

=================

Chapter 2

It was a sunny Sunday, and I have plans for today. I yawned before stretching my
arms taking a sit over the huge round bed.

"Good morning Nayumi Patricia!" I happily greeted myself, since wala naman ibang
babati sakin ng good morning.

Matapos ay inabot ko ang brow booklet of -life after relationship- ko ay muli iyong
binuksan to check my single list.

"Travel.." Basa ko sa unang nakasulat doon. "Check." Since na-achieve ko naman ang
travel, all I need to do is to enjoy it. "Wardrobes.." Nilingon ko ang tatlong
malaalaking maleta na dala ko. "Hindi naman ako baduy, so check." I mentally noted
to invite George and Aira for a shopping spree once I get back. "Iphone, check."
Hinawakan ko ang phone ko. "6s plus pa nga. Wala namang nagtetext at tumatawag. You
can't have the best of both worlds talaga."

Bago pa kung ano ang maisip ko ay mabilis na akong bumangon at naligo, I wore my
skimpy bikini, then I blow-dry my hair. Mag-sswimming pero nagpatuyo pa ng buhok?
Yung totoo Naya? Minsan talaga may mga bagay na ginagaawa parin natin kahit alam
naman na natin na wala naman ng saysay.

After tying my hair in an unruly bun, I pulled out a sarong on my luggage and
wrapped it on my waist. Then I put on my sunglasses and walked out of the room.

I ordered a fresh mango juice and sat on one of the beach chairs. I really love
mangoes, why? Because they said that mango has the real shape of a heart. Dito man
lang maka-encounter ako ng totoong puso diba?

Ilang sandali kong inilibot ang aking paningin sa paligid ng beach.

The white sand added on its perfection. Walang hindi maganda sa lugar na ito. This
is a perfect gateway to heaven. Nawala agad ang magandang ngiti sa aking mga labi
nang makita ko ang ranchero na may kausap sa di kalayuan.

The rancher is hot, wearing a black v-neck shirt and a board shorts. Compared to
Matt, this guy has a fair skin. Maputing maputi ang balat nito, sa palagay ko nga
ay halos pantay ang kulay namin. His jet black hair was blown by the air. His not
wearing any sunglasses kaya ang singkit nitong mata ay lalo pang naningkit dahil sa
pagkasilaw sa sinag ng araw. He has a pair of squared jaw, an upturned nose and a
thin lips. He may be fair, but he looks so manly.

Ang kausap nito ay si Chiara DeSalvo. Of course I know her. She'd been on every
magazine scattered all over the world. I cocked a brow, so the supermodel is dating
the rancher. Lucky bastard.

"Kala naman nila may forever." Bulong ko habang pinapanuod na nagtatawanan ang
dalawa.

Inismiran ko ang mga ito, at napalingon sa kabilang gilid ko kung saan may mag-
kasintahan na naghaaharutan.

"Walang forever." I muttered loud enough to reach their earshot.

Mabilis naman na napalingon ang mga ito saakin and I just mindlessly took my phone
off my pocket and pretended to be reading something on it.

Narinig ko ang pag-ismid ng babae bago nito hilahin ang boyfriend niya papalayo.

"Di bali ng single, maganda naman." I shrugged.

Ilang sandali lamang ang pinalipas ko bago ako mag-simulang tumayo at mag-lunoy na
lamang sa dagat.

Unang dampi pa lamang ng tubig dagat saking balat

ay ginhawa na ang aking naramdaman. Sea water makes me feel calm.

I was enjoying my swim when I felt something loosen a bit.

My eyes widened as I gasped when I saw my bikini top floating meters away from me.
Agad na itinakip ko sa dibdib ko ang aking braso at pinilit na abutin ang bikini
top ko gamit ang kabila kong kamay. But a huge wave came across.
"Oh shoot!" I screamed in despair. "Pati ba naman bikini top kukunin niyo sakin!
Ano ba namang buhay to!"

Inilubog kong lalo ang buong katawan ko sa tubig, upang hindi makita ng sinoman ang
kahubdan ko. I chewed my bottom lip to keep from crying, iniwan ko sa beach chair
ang sarong ko together with my sunglasses and phone. Sana pala hindi ko nalang
inalis sa bewang ko ang sarong kanina. Nasa huli talaga ang pagsisisi.

I'm so busy thinking of a possible way to get off the water safe and decent.
Tinignan ko ang paligid. Kaunti lamang ang naglalangoy sa asul na karagatan dahil
narin siguro maaga pa at tirik na tirik ang araw. Napakunot ang noo ko nang muli
kong malingunan ang ranchero, naglalakad na ito papalayo sa babaeng kausap nito
kanina.

My eyes widened when I saw the lady kissing Red Santa de Leones who's just wearing
a board shorts and nothing on top of it.

Muli kong nilingon ang lalaking ranchero. Biktima rin siguro ito ng kalintikan ng
pag-ibig. Kawawa naman.

Muntik ko ng malimutan ang kalagayan ko dahil sa labis na simpatya ko dito. Tinawag

ko ito.

"Rancher!" I screamed on top of my lungs.

Wala akong kakilala sa lugar na ito maliban rito. Kung kakilala nga bang matatawag

ito. But then, he's the only person I get to interact with. Kung interact din bang
matatawag iyon

"Rancher!" Muli kong sigaw. Pero hindi rin ito nalingon. Bullshit. Hindi ko naman
ang pangalan ng lalaking ito.

"RCDS!" I shouted his initials printed on the white handkerchief that he gave me
yesterday.

At nakahinga ako ng maluwag ng luminga linga ito na tila hinahanap ang tumawag
sakanya.

"Hey! I'm here!" I shouted, carefully waving my right arm up upang mapansin ako
nito. Lalong lumalim ang gitla sa noo nito ng matanto na ako ang siyang tumatawag
sakanya. "I need your help! Help me please!"

"What?" He shouted back.

"Come over here! I need your help!"

His frown goes deeper. "Miss kung nangttrip ka. Huwag ako. I have a lot more things
to do."

"I'm not." I don't know why but panic rose inside me, nang makita ko itong umiling
at akmang tatalikod. "H-hey Mr. Rancher! I'm serious I need help!"

"Ano bang nangyari sayo?"

Luminga ako sa paligid. Tinanty ko kung dapat ko bang ipagsigawan na wala akong
anumang suot pang-itaas.
"B-basta. Halika dito. I need help. Please?" I begged, almost crying.

Agad na nagbago ang ekspresyon ng mukha nito, it soften a little upon seeing my
teary eyes.

He sighed deeply and was about to remove his shirt before diving in when I stopped
him

"No! I'll be needing it. Don't remove it please."

Tumalima naman ito. Within a split second he's already standing in front of me.

"Holy fuck." Bulong nito, bago mag-iwas ng tingin. Walang sabi-sabing tumalikod ito

at hinubad ang shirt na suot nito bago iyon i-abot saakin. "Wear it."

Mabilis ko naman iyong isinuot. "I-I'm done."

"Tss." He said before moving into the shore, na siyang sinundan ko din.

He was wagging his wet hair when we reached the shore. "T-thank you."

Napalingon naman ito saakin, before gazing down. He cussed as he watched the
soaking shirt hugged my body like a second skin, making my hard nipples visible
into the eye of everyone.

I gasped at bago pa ako makagalaw ay nahila na ako nitong papalapit sakanya.

Grabbing me into my waist, crashing my body into his.

"Goddammit." He muttered, before he pulled the bun off my hair and placed it over
my shoulder. Making it cover my breast.

Bigla naman akong nailang sa ginawa nito. "N-nandoon ang gamit ko." Itinuro ko ang
beach chair kung saan naroon ang sarong ko.

Agad akong naglakad patungo doon. I immediately grabbed it and covered it on my

body.

"Saan ang suite mo?" Tanong nito.

"S-sa main."

Tumango naman ito. "I'll go ahead." Sabi nito bago nagsimula ng mag-lakad papaalis.

Nang tawagin ko ito. He looked back giving me a quizzical look.

"What's your name?" I asked.

"You don't have to know."

"But I want to."

"Roy." He said.

I smiled. "Are you free for lunch?"

Tinitigan naman ako nito, tila tinatantya ang sinabi ko.

I shrugged. "Pa-thank you ko sana sa pagtulong mo sakin."

"I'm not asking for an exchange."

"But I'm giving it. Kasi kailangan lahat sinusuklian. Masakit kapag hindi nasuklian
yung binigay mo." Kitang kita ko ang pag-kunot ng noo nito. Marahil ay bahagyang
nalito sa sinabi ko. Kaya naman dinugtungan ko ng muli ang salita ko. "So ano?
Lunch? My treat."

Hindi ito sumagot, at tumalikod na bago mag-simula ng maglakad. Damn his sexy back!

"Twelve noon, sa lobby ng hotel. I'll meet you there. Aantayin kita, kahit sawa at
pagod na kong mag-hintay. Kahit alam kong malabo na sumipot ka. Mag-aantay ako ha?
Salamat Roy!"

______

Comments babies♥

Add Roy and Naya on facebook.

Naya Alfonso and Roy DeSalvo.

fb: Frappauchino WP

fb group: Frappauchino WP Stories

=================

Chapter 3

Tinignan ko ang wrist watch ko, the clock is ticking its way to twelve fifteen
noon. Hindi ko namamalayan na magkakalahating oras na pala akong naghihintay dito
sa lobby ng hotel. Palagi naman akong walang namamalayan kaya ako naloloko.

Nagpalinga-linga ako sa paligid, but Roy is nowhere to be seen. Mabilis na lumipas

ang oras, another fifteen minutes had passed, I pouted bago desmayadong tumayo sa
kinauupuan ko.

Ito na naman ako, nabigo. Umasa at nag-antay sa walang kasiguraduhang bagay.

I was about to turned my back to start walking my way up to my assigned hotel room
when I saw a familiar built of a man walking his way inside the lobby of the hotel.

Awtomatikong napangiti ang aking mga labi. It was Roy, wearing a light blue polo
shirt and a cargo pants. He's wearing a shades that made him look more
breathtaking.

"Hi Roy, Naya here! Nakalimutan ko sabihin sayo yung name ko kahapon. Sabi ko na
nga ba sisipot ka!" I said as soon as he reached in front of me.

"Good afternoon, sir." Magalang na bati sakanya ng mga unipormadong staffs ng hotel
na siyang tinanguan lang nito.

Aba't kanina pa ako dito nakaupo ni wala man lamang ni isa sa mga ito ang bumati
saakin?! Hanggang sa pag bati may pinipili?!

"Dahil pinag-antay mo ko, imbes na treat ko ang lunch natin magiging sagot mo na!"
Irap ko dito. "Aba ang pangit naman kung kkb diba?!"

"Tss." He just shook his head as if getting impatient on me.

I just giggled, nangagpatinuna na itong mag-lakad patungo sa kung saan. Mabilis ko

naman itong sinundan, syempre sawa na akong maiwan e.

We reached

our destination, a cozy restaurant. Alfresco Grill, sa pagkakaalam ko ay ito ang

restaurant ng kaibigan ni Zigger na "boyfriend" kuno ng kaibigan kong si George.
Aba, taray naman pala meron branch dito mismo sa loob ng Cameron Hotel and Resort.

"Ayun gusto ko dun!" Tinuro ko kay Roy ang isang lamesang bakante sa labas ng
restaurant kung saan may magandang view ng asul na karagatan. "Matao na dito sa
loob, wag na natin ipagsiksikan ang mga sarili natin sa lugar na wala naman na
tayong pwesto. Tayo lang din ang mahihirapan sa huli."

Muli, ay kumunot ang noo nito. I rolled my eyes ceiling ward. Bago pa ito makasagot
ay nahila ko na ito patungo sa lamesa na iyon.

Hindi nag-tagal ay lumapit na ang waiter saamin para bigyan kami ng menu.

"The usual." Sabi ni Roy na hindi na nag-abala pang buklatin ang menu list.

I pursed my lips as I scaned the list. Nakakatakam ang maliliit na larawan ng mga
seafoods menu.

Ilang minuto ang lumipas ngunit hindi parin ako nakakapili, of course I want to
pick the best choice. Ayoko nang magkamali pa ulit, masakit.

"I want this sinigang na bangus belly." I smiled, as I licked my bottom lip. "Two
fried rice, hmmm buttered shrimp, and lobster." I twitched my lips as I closed the
menu book. "And a glass of mango juice upsize."

Nakita ko ang pagkamangha sa mukha ni Roy ganoon din ng waiter. Marahil ay nabigla
ang mga ito sa kalakasan kong kumain.

"What?" I shrugged.

Umiling ang waiter atsaka nag-repeat order. "Repeat order lang po tayo, one order
of sinigang na bangus belly. One orded of buttered shrimp. One

order of lobster. Two fried rice, and a glass of mango juice upsize." Matapos ay
nilingon nito si Roy. "And your usual meal sir, a plate of mini crab melts and a
bottle of beer." Tinanguan lamang ito ni Roy. "Alright, within fifteen minutes tops
sir."

Nang makaalis ang waiter ay sandali kaming nabalot ng katahimikan ni Roy.

"Palagi ka dito no?" Pagbasag ko sa katahimikan.

Tumango lamang ito.

"Masarap ba ang pagkain dito?" Agad ko naman binawi ang tanong ko. "Ay paano mo nga
pala malalaman e panay ka ata usual. Minsan try mo din mag-paiba-iba kasi yang
usual mo di mo alam naghahanap na pala ng iba."

He darted a bored look on me na siyang nginitian ko lamang.

Nag-vibrate ang phone ko kaya kinuha ko iyon mula sa sling bag ko. One message
receive, and I almost pouted when I saw it was from Globe, reminding me of their
newest promo.

Ang hirap talaga pag alam mo naman na wala na aasa ka padin.

Nilingon ko si Roy na siyang nakamasid din pala sakin. Tinitigan ko ito nang may
muli akong maalala.

"Ay Roy selfie tayo!" Masayang sabi ko dito. "Correct iyon para maipost ko din sa
facebook!"

"Tss. Ayoko." Masungit nitong sabi.

"Ang damot naman nito e! Isa lang dali na!"

"Ayoko nga." He said and started busied himself to his own phone.

"Ay grabe siya oh!" Irap ko dito. "Di wag, mag-seselfie nalang ako, mag-isa na nga
ko sa buhay mag-isa pa sa picture ano ba yan."

Inanggulo ko ang mukha ko, at sinipat ko din ang view kung masasama ba ang
magandang tanawin sa aking likuran. Nakakailang picture na ako ngunit wala

akong napupusuang pang profile picture.

I pouted. "Roy.." Tawag ko dito.

"O?"

"Picturan mo ko."

"Ayoko."

"Favorite word mo ba yan? Oo na alam ko na! Sanay na kong ayawan ako, di mo na

kailangan pang paulit-ulitin. Nakakasakit ka!" I hissed.

Nag-angat naman ito ng tingin saakin, another weird look.

"Hay nako Roy! Picture-an mo na ko please? Ayaw mo naman makipag-picture saakin

kaya ayan picture-an mo nalang ako!" Nilingon kong muli ang magandang view sa
likuran ko. "Oha correctsiva ang view! Ang ganda ganda." Iniabot ko rito ang
cellphone ko na naka-set na ang camera. "Isa lang dali, picture-an mo ko tapos
dapat tumatawa ako para kunwari masaya ako kahit nasasaktan. Alam kong ii-stalk
padin ako ng ex ko, kaya dapat mapalitan ko na ang dp ko. Wag kang mag-alala i-
tatag kita. Credits pa." Hindi ko maiwasanh hindi mapatawa sa pinagsasasabi ko.

Halata namang bahagya itong nairita sa akin at padabog na kinuha ang cellphone ko.

"Cute, parehas tayo ng phone. Rose gold lang sakin, gray ang iyo." I grinned nang
matalim ako nitong silipin ng tingin. "Game na! Magbilang ka ha?"
Pero syempre, hindi ko na inasahan pa na magbilang ito dahil aasa na naman ako sa
wala. Kaya naman ako na ang nagbilang gamit ang aking mga daliri sa ibabaw ng
lamesa.

Matapos ko magbilang ng tatlo ay sumigaw ako ng.. "YAZZZ!"

Mabilis pa sa alaskwatrong iniabot nito ang phone ko saakin.

I excitedly grabbed it with fidgeting fingers. "Perfect!" I smiled seeing the

outcome. Itinabi ko na ang cellphone ko dahil dumating nadin ang mga pagkain na
inorder namin.

"Alam mo Roy may talent ka ha! Ganda ng kuha mo. Though maganda kasi ako, see
maganda na naloko pa." I smiled bitterly as I started touching my food. "Galing ng
kuha mo, mapapalitan ko na profile picture ko mamaya. I-aadd kita sa facebook wag
kang snob i-accept mo ko."

Tahimik lamang itong patuloy na kumakain, ng kakaunti niyang pag-kain.

"Ang tahimik mo no?" I said.

"Madaldal ka lang."

"I know." Sinimulan ko na ang aking pagkain. At grabe, napakasarap nga ng pagkain
dito sa restaurant na ito.

Tahimik kong inabala ang sarili ko sa pagkain dahil talaga namang nag-eenjoy ako sa
masarap na putaheng nakahain sa aking harapan.

Roy patiently watched me as I finished my meal, as he sipped on his beer.

"Ang lakas mo kumain." Komento ni Roy nang sa wakas ay natapos akong kumain.

Nginitian ko ito matapos punasan ang aking labi gamit ang napkin. "Kailangan e,
kailangan kong magpalakas para makaya ko yung buhay ng mag-isa."

Napailing nalang ito bago itaas ang kamay at ipahayid ang bill ng aming kinain. He
checked his wrist watch and twitched his lips. "Ihahatid na kita sa lobby,
kailangan ko ng magpunta sa rancho marami pa akong gagawin."

Nakita kong nag-labas ito ng paper bills sa pitaka nito. Na labis kaysa sa halaga
ng kinain namin.

"Keep the change." Sabi nito bago tumayo at nagpatiunang mag-lakad.

"Buti pa ang change kinikeep." Napairap kong sabi bago tumayo at sumunod dito.

Kagaya ng sinabi nito ay hinatid nga niya ako sa lobby ng hotel. Hindi naman ito
malayo mula sa restaurant, but of course at least he had the guts of being a
gentleman.

"Thank you for the treat that was supposed to be my treat." I smiled.

Isang ngiti naman ang ibinigay nito saakin. Bago ako tanguan at akma ng tatalikod
upang umalis ng may maalala ako.

"Roy!"

Nilingon ako nito.

"Anong last name mo?" He frowned. "I-aadd kita sa facebook diba? Unique name mo
baka mahanap ko." I joked.

"De Salvo." Yun lamang at naglakad na itong palayo.

My eyes widened when reality hits me. "De Salvo?" I gasped. "Oh my god! RCDS. Roy
Christian De Salvo. The Cowboy!"

Bakit nga ba hindi ko ito naalala, ilang articles na sa iba't-ibang magazines ang
nabasa ko tungkol sa magkakapatid na De Salvo. Mostly about Kurt and Chiara because
they're the most exposed De Salvos.

So that explains why he was with Chiara yesterday, at kung bakit halos lahat ng
hotel staff ay binati ito. Why he owns the hotel!

Roy De Salvo. Interesting..

=================

Chapter 4

I tossed and turned above the round bed, as I continued scrolling on my newsfeed. I
already added Roy and he already accepted me. Kanina'y na-stalk ko na rin ng very
light ang profile niya. His profile picture is a picture of him and Chi.

Hanggang sa facebook ay tahimik ito, ni wala man lamang post o status. Napaka-
boring ng taong iyon.

Tinignan ko ang oras sa cellphone ko, its already eight in the evening. Kanina nang
makabalik ako sa unit ko ay naligo lamang ako matapos ay hinila na ako ng antok.
Nagising ako mga bandang alas-sais at doon ko na inatupag ang pagffacebook.

Napanguso ako nang tumunog ang aking tyan tanda ng pagkagutom. Bumangon na ako mula
sa kasarapan ng aking pagkakahiga at naligo.

I decided to wear a fitted haltered four inches above the knee black dress, and I
tied my hair in a messy bun. Kasing gulo ng buhay ko, ganon!

Nakita kong agad mula sa luggage ko ang kanang bahagi ng puting sneakers ko, my
nose wrinkled when I failed to find the other half. "Pati ba naman ikaw kaliwa
mangangaliwa! Aba naman!"

Halos itaob ko na ang napakalaking maleta ko nang sa wakas ay makita ko ang

kaliwang bahagi ng sapatos ko. "Woah!" Pinagdikit ko ang mga ito. "Ayan! Wag na
kayo maghihiwalay ha!" Sabi ko na para namang sasagutin ako ng mga ito. I sighed.
"Buti pa ang sapatos, may kapares."

Bago pa ako lamunin ng kapaitan ng langit at lupa ay mabilis ko na iyong isinuot

atsaka ko hinila ang sling bag ko at nilisan ang silid.

Muli kong tinungo ang Alfresco Grill na kinainan namin ni Roy kanina, mukhang may
bago na naman akong makakasanayan tapos

ano? Masasaktan na naman ako, pag nawala.

I was about to step inside when something caught my eyes. Sa di kalayuan ay may
isang bar, Z-Bistro ang pangalan noon.

Intrigued, imbes na pumasok sa grill ay dinala ako ng aking mga paa patungo sa bar
na iyon. Malayo pa lang ay dinig ko na ang party music mula sa loob.

I entered the bistro, may dalawang bouncer sa labas bukod pa sa isang security
guard. Sa loob ay mausok, because cigarettes of course. Sana kasing dali lang ng
paninigarilyo ang pagbura ng feelings, tipong mahihithit at maaari mong ibuga pag
na-ihit ka na.

Nag-tungo ako sa bar counter. "Martini." Sabi ko sa bartender.

Bahagyang hindi naman ako nito narinig dahil narin sa kaingayan ng paligid. "I'm
sorry ma'am, again?"

"Martini." Mas malakas kong ulit.

"Again?" Lumapit pa ito ng bahagya saakin. "I really can't hear you."

"Problema sa inyong mga lalaki e, may sa-bingi kayo e. Nasabihan na na wag na wag
mambababae, mambababae at mambababae parin na kala mo walang nadinig." Irap ko
dito.

Kumunot naman ang noo nito. "I'm sorry if I didn't catch it quick, so what's your
order missy?"

"Martini." I rolled my eyes. "Martini. Martini. Martini. Martini. Martini. Ayan na

pinaulit-ulit ko na since sanay naman na ako na magpaulit-ulit. Paulit-ulit narin
naman akong umasa at nasaktan."

I can sense him holding a chuckle habang inabala ang pagsasalin ng Martini sa shot
glass, bago iyong i-alok sakin na agad ko namang inisang tungga.

"Nakakatawa ba ang katotohanan.." Niyuko ko ang nameplate sa kaliwang bahagi ng

dibdib nito. "Seven,

ha? Kasi kung nakakatawa siya edi masaya sana ako sa katotohanang niloko ako ng ex
ko."

"Another shot, you want?" He smirked, shaking the bottle he's holding.

"Sure." Iniabot ko dito ang walang laman na shot glass. "Kahit masakit ang guhit sa
lalamunan ko, ayos lang. Iisa padin ako. Wala kasi akong kadala-dala alam mo na
tanga."

Hindi na nito napigilan pa ang matawa. "I'm sorry, hindi ako natatawa sa
katotohanang iniwan ka. Natatawa lang talaga ako."

"Baliw." Sabi ko bago muling tumungga. "Parang ako, baliw na baliw sakanya."

Naka-ilang shot na ako ng Martini nang alukin ako nito ng iba pang wines sa rack
niya.

"Ayoko. Wag mo kong tuksuhin mamili at sumubok ng iba. Gaano man sila kasarap loyal
ako. Martini lang sapat na. Kasi alam mo na, naranasan ko ng ipag-palit at nasaktan
ako. Ayoko namang masaktan din ang Martini." I giggled.

Napalakas naman ang tawa nito. "You know what, you're adorable."
"But not prehaps not lovable enough." I shrugged. "Hindi nakuntento sakin e."
Naningkit ang mga mata ko sa pilit na pag-aninag sa pamilyar na bulto na natatanaw
ko sa di kalayuan. "Roy!" Masayang kaway ko dito. "Hi Roy."

Kumunot naman ang noo nito nang malingunan ako, matapos ay nilingon ang bartender
na kaharap ko. Pero hindi nanaman ako nito pinansin at ibinalik lamang sa kausap
ang atensyon.

I pouted. "May mga tao talagang hindi nakaakaappreciate ng presence ko."

"Na-a-appreciate ko." Ngising sabi ng bartender.

"Talaga?" Nilingon ko ito. "Nako wag mo akong niloloko,

naloko na ko."

"No kidding." He chuckled.

Napalingon kaming dalawa sa hiyawan mula sa isang maliit na stage ng bistro. I

frowned, when the crowd started saying Zanti repeatedly like a chant. "Anong
meron?" Tanong ko kay seven.

"Bodyshot." Balewala nitong sagot. "Normal scenario na yan dito. Si Zanti rin
nagpasimula niyan, sila ni Kurt. Zanti owns the bar, so as the owner siya talaga
ang unang biktima at nambibiktima ng bodyshot na yan. Pipili yan siya ng babae sa
crowd na gagawa sakanya nun at gagawan niya nun."

Tumango-tango ako. "Palikero talaga iyang si Dela Paz." I knew him, he's Zigger's
friend. Birds with the same feathers flocks together.

Pinanuod ko itong tatawa tawang umakyat sa stage, mabilis na iniabot rito ng host
ng event and mic. The crowd doesn't stop chanting his name out. He motioned his
hand up asking for silence, na agad naman nagpatahimik sa mga tao.

"I'm sorry ladies, but I wont be able to share a bodyshot with you again." He said,
not sounding apologetic. "But don't you all worry, I have my equally hot cousin to
trade business with me." He then motioned his hand on a particular direction. Na
agad na sinundan ng tingin ng mga tao, kabilang ko.

Roy frowned from his seat nang mapansin ang tingin ng halos lahat ng tao sa loob ng
bar sakanya.

"Roy brother, come up here." Zanti chuckled.

Halatang halata sa mukha ni Roy ang pagkainis nito kay Zanti, napilitan itong
tumayo na lamang sa kinauupuan at umakyat ng stage kung saan naroon ang pinsan.

Agad itong inakbayan ni Zanti at hinilang papalapit rito. "I know you can't say no
to me. This is just a plain and simple bodyshot man." He smirked before averting
his gaze to the sea of women in the crowd. "Choose your partner brother."

Nagtilian ang mga tao sa paligid bago ipagsigawan ang pangalan ni Roy. Hindi ko
alam kung bakit pero naramdaman ko ang pagbilis ng tibok ng puso ko nang magsimula
itong maglibot ng paningin at nahuli ang aking mga mata.

His chinky eyes were darted on me. I felt the whole entire world stopped around me.
Maya maya ay lalo nang hindi magkamayaw sa pagtibok ang aking puso nang magsalita
ito, mahina ngunit sapat upang marinig ng lahat.
"I'm choosing Naya." He said. Agad na sinundan ni Zanti ang tinitignan nito, ganoon
narin ng mga nasa crowd. "The girl in a haltered dress."

=================

Chapter 5

Hindi ko alam kung papaanong napunta ako sa ibabaw ng maliit na stage ng bar, with
Roy beside me. Nilingon ko ang paligid, people were cheering and they seems to be
having fun.

Hindi ko maintindihan ang kabang nararamdaman ko sa pagkakataon na ito, tulad ng

hindi ko magawang intindihin kung papaanong niloko ako ni Matt.

"Hoy Roy ano ba tong kalokohang to?" Bulong ko dito. "Quotang quota na ko sa
lokohan nako ha!"

"This is just a game. C'mon Naya." He smirked.

"Game na naman. Mapapaglaruan na naman ako ganon?" Inirapan ko ito.

Hindi na ito sumagot nang lumapit saamin ang isang matangkad na lalaki, si Zanti.
Mapungay ang kulay tsokolate nitong mga mata. Zanti has a face of a fucker, katulad
ni Zigger. Dating palang ng mga ito ay alam mo ng pag-kama ng mga babae ang bisyo.

"Hello miss." He smiled, bago nangunot ang noo nito. "You look very much familiar.
Have we met before?"

Nakita ko ang pag-ingos ni Roy. Na siyang nagpatawa kay Zanti.

"Nagseselos ka naman agad. But I'm serious, I think I already saw you somewhere."
He said.

"I'm George's friend." Sagot ko, no wonder maraming babae ang naloloko sa lalaking
ito. Why he's as sexy as hell, lalo na sa malapitan.

"That's why." Tumango-tango ito. "Are you somehow related to Matt?" He asked.

I knew he would ask. Pero hindi ko parin maiwasan ang hindi matigilan sa tanong
nito. Minsan ganoon talaga e, may mga bagay na kahit alam mo na na mangyayari hindi
ka parin handa.

"H-he's my ex." I stammered. "Ex, na hindi na dapat pa pinaguusapan."

Tumango itong muli. "Sorry for that."

"Hindi

ikaw ang dapat mag-sorry sakin. Dapat siya." I said bitterly. Naagaw ang atensyon
nito nang tawagin ng isang staff ng bar upang sabihin na handa na ang gagamitin
para sa body shot.

"Hey." Sigaw ni Zanti, na siyang tumawag sa atensyon ng lahat ng tao sa loob ng

bar. "Here's what's gonna happen, Roy will pick a paper in this bowl." Iniangat
nito ang glass bowl na hawak nito. "Then this will tell us, on what part of his
body Naya will take the shot. And then same goes with Naya."

Nagpalakpakan ang lahat. Itinapat ni Zanti ang glass bowl kay Roy nang itulak nito
iyon ng marahan papunta saakin. "Ladies first."

Huh, the cowboy is acting such a gentleman. Diyan naman magaling ang mga lalaki e,
ang umarte.

Tinitigan ko ang bowl, I was thinking so hard kung dapat ba talaga akong pumayag sa
kalokohan ng bar na ito. Mali, sa kalokohan ng may-ari ng bar na ito.

"C'mon, Naya. Pick one." Zanti chuckled.

"Pwedeng wait?" Irap ko dito. "Yan ang problema sainyong mga lalaki eh, hindi kayo
makapaghintay. Tas sisisihin niyo pa kami na sa iba niyo nakuha ang hinahanap niyo
samin."

Nagsalubong ang makapal nitong kilay at bago pa ito makapag-react ay mabilis na

akong dumampot ng papel sa loob ng bowl at iniabot ko iyon dito.

Agad naman na na-divert doon ang atensyon nito. Tignan mo nga naman, mga lalaki
talaga mabilis mabaling ang atensyon sa iba.

Nakita ko ang pagkurba ng labi nito sa isang nakakalokong ngiti. Bago itaas ang
hawak na maliit na papel. "Okay, its you who picked the paper. Lucky pick I guess."
Natatawang sabi nito. "Ready your lower abdomen brother." Lingon

nito kay Roy na agad na nagpalaki ng mata ko.

"H-hoy! Sandali!" Hinila ko ito sa braso. "Walang ganyanan ang bastos naman nyan
hala!"

I can feel my cheeks burning hot.

"Touch move." Umiiling na sabi ni Zanti habang hindi naaalis sa mga labi nito ang
isang nakakalokong ngiti.

"Ang daya naman e! Pipili ako ng iba, ngayon lang ako maghahanap ng iba hindi pa ko
mapapagbigyan!" Ingos ko.

Lalong natawa si Zanti matapos ay tinuon na ang atensyon kay Roy. "Pick the best
spot, brother."

Hindi ko alam pero bigla na lamang akong kinabahan. Naramdaman ko ang pagbilis ng
tibok ng aking puso habang pinapanuod ko ang dahan-dahan nitong pagkuha ng isang
papel mula sa glass bowl.

Iniabot nito iyon kay Zanti at muling gumuhit ang isang nakakalokong ngiti sa mga
labi nito. "Alright, Naya go and ready your inner thigh baby."

Halos lumuwa ang aking mata kasabay ng malakas na hiyawan ng mga tao sa loob ng
bar. Tangina, ano ba tong trip na to?

Hindi ako pala mura, mapagmahal nga ako e.. dati. Pero sa mga ganitong panahon aba
naman! Santo nalang ang hindi mapapamura.

Nilingon ko si Roy, ngunit blanko ang mukha nito sa anumang ekspresyon.

"Oh god." Iyon na lamang ang tanging nasabi ko nang ipwesto ang isang silyang kahoy
sa gitna.

"Okay, since ladies first kanina. Let's try to reverse it. Now Roy, do your thing
brother." Tumatawa si Zanti, nang biglang tumunog ang cellphone nito. He politely
excused himself to everyone at bumaba sa stage to answer the phone call.

Nakita kong nakatitig saakin si Roy. "A-ano?" Naiilang kong tanong dito.

Lumalakas ang hiyawan ng mga tao, urging us to start the show. Tila gusto kong
magpakain sa lupa sa labis na kahihiyan, pero putcha pati lupa ayaw sakin e.

"A-ano bang gagawin ko?" Inosente kong tanong dito. Wala naman talaga akong kaalam-
alam sa ganito. Sa lahat naman ata wala akong alam kaya ako naloloko e.

Nakita kong napabuntong hiniga ito at nanlaking muli ang aking mga mata sa sunod
nitong ginawa. Iniangat nito ang aking kaliwang paa mula sa pagkakatapak sa
sementadong stage paakyat sa ibabaw ng upuan. He motioned his hand, at agad namang
lumapit saamin ang isa sa staff ng bar dala ang asin, lime, and a shot of tequila.
Kinuha nito ang lime mula sa tray at iniumang saaking bibig. "Bite." Hindi ko alam
ngunit kusang bumuka ang bibig ko upang kagatin ang lime. Then he dipped his finger
to the salt in the tray before he kneeled down in between my thighs. Slowly, he
moved my dress up making my underwear visible into his sight. Nakita kong napadako
ang tingin nito roon gusto ko itong itulak papalayo ngunit wala akong lakas para
gawin iyon.

Marahan nitong ipinahid ang asin sa isang parte ng hita ko. And I can feel
something hot burning within me. Matapos ay mabilis nitong inisang lagok ang shot
ng tequila, then he licked the pre-salted part of my thighs na siyang nagpapugto sa
aking hininga. His tongue is in heat. It slowly took all the salt in there, then I
felt him sucked it gently leaving mark.

Hindi ko naman alam na ganito pala ang body shot! Mali, na ganito pala ang epekto
ng body shot!

Matapos ay tumayo ito, naramdaman ko ang pagpatak ng butil-butil na pawis

sa magkabilang gilid ng aking noo. Nagbaba ito ng mukha saakin, our faces were
inches away. Our nose were almost touching. He then slowly bit the lime and take it
of my mouth, at sa di inaasahang galaw ay nagdikit ang aming mga labi. A slight
shiver runs down my spine na siyang nagpapikit saakin. A sudden jolt of electricity
surprised me.

Ilang sandali kong hinayaang nakapikit ang aking mata nang maramdaman kong marahan
nitong ibinaba ang aking paa mula sa upuan ganoon din ang pagbabalik nito sa ayos
ng aking kasuotan.

Malakas ang hiyawan ng mga tao ang nagpamulat saaking mga mata. Roy is standing
cooly infront of me. Nginitian ako ng babaeng staff na nakatayo sa gilid ko habang
hawak hawak nito ang tray.

Oh god. This is the moment of hell!

Lahat ay isinisigaw ang pangalan ko. I looked at Roy, hoping that he'll do anything
to stop this freaking idea. Pero siyempre umasa na naman ako sa wala. Next time
magpapapalit na ko ng apelido sa NSO e, Nayumi Asa.

"Your turn ma'am." Ngiti ng babae saakin.

Isang palsipikadong ngiti naman ang binigay ko dito. Bago ko muling nilingon si
Roy. "Tulungan mo naman ako." Bulong ko dito.

"Bilisan mo na. Inaantok na ko." He yawned.

"Grabe! Grabe!" Inis kong itinaas ang damit nito na siyang nagpabigla dito. I
unbuckled his belt and I felt him stiffened a bit. Bigla namang may namuong ideya
saaking isipan, lihim akong napangiti dahil alam ko na hindi nito inaasahang
ibababa ko nang bahagya ang zipper nito.

Ha! Anong akala ninyong mga lalaki, kayo lang ang may kayang manloko ng babae!

I picked the lime from the tray,

at isinubo iyon sakanya. With my index finger deliberately tracing his lips.
Kinindatan ko ito at nginitian ng mapang-akit.

Hah! Beat me Roy.

I dipped my finger into salt then slowly trailed it into his abdomen. Naramdaman
kong muli ang marahan nitong pag-singhap. That's it, Roy. Take what you deserve.

Hindi ko nilubayan ang singkit nitong mga mata, habang dahan-dahan kong ininom ang
tequila mula sa shot glass.

Teasing him is the only way for me to get this fucking thing done.

Mula sa pagkakatayo ay tumalungko ako, my face leveling his abdomen to where I put
the salt. I slowly licked it with my tongue na lalong nagpalakas ng hiyawan ng mga
tao.

Ginaya ko ang ginawa nito. I sucked it gently. Ewan ko nalang naman kung antukin ka
pa!

Matapos ay dahan-dahan akong tumayo, ang mapangakit kong ngiti ay hindi parin
nawawala saaking mga labi habang marahan akong lumapit dito. Inching closer to him.

I bit my lower lip playfully as I stared at the lime on his lips. Narinig ko ang
marahang pagtawa ng staff sa gilid namin.

At nakita ko ang halo-halong emosyong inilalabas ng mga mata ni Roy. On top of it,
I'm pretty sure he's already pissed.

I encircled my one arm around his neck, pulling him closer before I slowly took the
lime off his mouth and take it in. Akmang lalayo na ako dito nang mabils ako nitong
hapitin saaking bewang, before he crossed the small distance between us.

He crashed his lips against mine, into a bruising and punishing kiss. I tried to
stop him, ngunit tila lamang ako nagtutulak ng bato. Kinagat nito nang mariin ang
aking labi na siyang nagpadaing sakin at kinuha niya ang pagkakataong iyon to
delved his tongue into my mouth. Tasting my inner sweetness.

"That's what you get for teasing the little Roy, you witch." He muttered against my
mouth as he deepened the kiss.

And I don't know what had gotten into me. Pero kasabay ng malakas na palakpakan ng
mga tao sa paligid ay ang pagtugo ko sa bawat halik nito, with my eyes close and my
mind was lost.

_____
Comment😍😍

Fb: Frappauchino WP

Fb group: Frappauchino WP Stories

=================

Chapter 6

Pinanuod ko si Roy habang hinihithit nito ang sigarilyong hawak nito. Muli ay
napadako na naman ang aking tingin sa mapula nitong labi. Until now, I can still
feel those lips on mine.

Mabilis akong nag-iwas ng tingin ng mahuli ako nitong nakatingin doon.

"Naya, you can request." He chuckled playfully. "Madali naman akong kausap. Just
say a word, I'll kiss you."

Agad naman akong pinamulahan ng mukha sa sinabi nito. "Bastos. Diyan lang naman
kayong mga lalaki madaling kausap e, sa kabastusan."

"Whoa." He again took another puff, before he continued his words. "Stop right
there lady, you don't know an inch of me."

Inirapan ko itong muli. Kanina matapos ako nitong halikan ay hinila ako nito dito,
sa likod ng bistro. "Bakit mo ba ko dinala dito?" I cocked a brow. "Para panuorin
kang manigarilyo?"

Tumawa itong muli. Hindi ko alam kung anong meron sa tawa niya, but his laughter
seems to relax something within me. "I brought you here, para makahinga ka."

"Grabe, broken hearted lang ako. Nakakahinga pa naman ako." Irap kong muli rito.
Napalingon ako sa kapaligiran.

A sudden picture of Matt and I having a dinner in a restaurant with an over looking
view of Taal in Tagaytay. I smiled bitterly. Minsan talaga may mga bagay na hindi
mo inaasahang mangyari pero nangyari.

Matthew and I had a very perfect relationship, sa sobrang pagkabulag ko sa

paniniwalang perpekto ang relasyon na mayroon kami hindi ko na namalayan na perfect
na din pala ang relasyon nila ng pinsan ko na si Mara.

"Hoy, wag kang iiyak pag ako ang kasama mo." Inis na bulong ni Roy sa

tabi ko. "Ayokong nakakakita ng babaeng umiiyak."

"Nasasaktan kasi ako, Roy." I sighed deeply. "Alam mo yun, tangina sino ba naman
kasi ang may gusto ng maya't mayang umiyak. Wala naman e, pero kasi Roy, minsan may
mga bagay na ayaw mong gawin pero kailangan because that's the only way you can
free yourself from pain."

Hindi ito nagsalita, pero alam kong pinakikinggan ako nito.

"Si Matthew, boyfriend ko yun e. Masaya kami, okay kami." I sobbed in between my
words. "We've seen each other grow, we've worked hard to establish a pretty
foundation of a great and happy relationship. It's perfect. It's really perfect.
Akala ko yun na e, putcha Roy nagpropose na siya e. Yung feeling na, excited na
excited na ko na maikasal sakanya."

Hinayaan kong kusang bumuhos ang luha mula saaking mga mata. I'm hurt. So hurt.

"Pero siyempre, walang forever e." I inhaled deeply. The memories I have from that
day, rewinded back and forth. "Nakita ko sila ni Mara, sa condo unit namin. They're
both naked under the sheet. Hindi ako kasing talino ni Miriam Santiago, pero hindi
naman ako bobo para hindi isipin na may nangyari sakanila."

Ilang minuto ako nitong pinabayaang umiyak ng umiyak. At ng maubos na ang luha
saaking mga mata, at wala ng maririnig saakin kundi marahang mga pag-hikbi. Ay muli
itong naglahad ng panyo saaking harapan.

"Iyakin ka, dapat palagi kang may dalang panyo." Bulong nito.

"Hindi kasi laging handa e, kaya ako nasasaktan no?" Tumatawang iniabot ko iyon at
pinahid sa aking mga luha. "Salamat, nakinig ka sa walang kwenta kong kwento."

"Wala naman palang kwenta, bakit paulit-ulit

mo paring binabalikbalikan?" He asked, truthfully.

"Kasi pilit ko paring iniisip na baka sa ganoong paraan makita ko kung saan ako
nagkulang. Saan ako nagkamali." I shrugged. "Parang pag-bumagsak ka sa test,
babalikbalikan mo yung mali mo. Kasi minsan iyon talaga yung magtuturo sayo ng
tama."

Tinitigan lamang ako nito, ilang sandali pa'y tumuwid ito ng tayo. "Matulog ka na.
May gagawin pa kong mahalaga bukas mauuna na ko."

Nagsimula na itong maglakad papalayo nang muli kong tawagin, hindi ito lumingon
ngunit huminto ito.

"Salamat." I said sincerely.

Nang magising ako kinaumagahan ay doon ko lamang naramdaman ang pananakit ng ulo ko
dahil sa mga nainom ko.

Tinampal ko ang aking palad sa aking noo, ngunit hindi man lamang noon nabawasan
ang sakit na nararamdaman ko.

Prone ako sa ganitong sitwasyon, yung tipong tinampal tampal na saakin yung
katotohanan wala pading epekto paulit-ulit lang ang sakit.

Sabi saakin ni mommy dati, if you keep on thinking about the pain then you'll feel
the pain. Kaya imbes na mag-emote ay bumangon na ako sa higaan at tumungo sa banyo
para maligo.

Nakailang toothbrush na ko, at ilang galon ng mouthwash pero nalalasahan ko parin

ang alak na ininom ko kagabi.

May mga ganoon talaga, kahit anong pilit mong alisin hindi mo matanggal tanggal.

Hindi ako mapalagay, feeling ko bad breath ako. Hay, bahala na nga.

I have no plans for today kaya naman naisipan ko nalang na mag-ikot-ikot sa mga
shops sa baba para sana mabilihan ko ng pasalubong sina Aira.

I was about to get into the lift when I saw Roy inside.

Gusto ko sanang tumakbo pabalik sa hotel room, dahil mag-isa lamang ito sa loob.

At nilalamon ako ng kahihiyan sa katawan ko ng maalala ko ang ginawa kong

pagkkwento dito kagabi.

"I'm real. Hindi mo ko kailangan pakatitigan." Ismid nito.

"May mga bagay na tinititigan mo dahil umaasa kang hindi sila totoo at bahagi lang
sila ng imahinasyon mo." Agad ko namang natutop ang bibig ko sa sinabi ko. Ewan ko
ba, naging sakit ko na siguro iyon ang bigla bigla nalang irerelate ang mga bagay
bagay sa buhay ko.

Relatism o kaya Hugotism. Kung saan ko nakuha ang mga salitang yan ay parang kung
saan ko rin makikita ang katwiran ng panloloko saakin ni Matt "hindi ko alam".

"Tss. Nayumi nauubos yung oras ko. If you're gonna stand there all day, to
reminisce your past love then I'll be going down." Akmang isasara na nito ang
elevator ng mabilis akong pumasok doon.

Napadaing ako nang tumama ang braso ko sa elevator door.

"Problema sainyong mga lalaki, palagi kayong nagmamadali. Hindi niyo alam na
nakakasakit kayo." Bulong ko habang hinihimas ang braso ko.

"Tss. Sorry."

"Wala na nasaktan na ko. Paulit-ulit ka mang mag-sorry, the damage has been done."
Irap ko dito. "Dyan kayo magaling e, sorry. As if it change something."

Napapiksi ako nang abutin ang braso ko at marahang himasin ang namumulang bahagi
noon. "Sensitive skin." Bulong nito.

Doon ko lang napansin na masyado na palang malapit ang mukha nito saakin, dahil sa
pagkakayuko nito sa braso ko. And my heart is thumping loud, breaking my ribcage
from an unknown reason.

"Pasain ka ba?" He

asked softly.

"H-hin.." Agad kong natutop ang bibig ko ng maalalang medyo bad breath pala ako
ngayon. I mentally noted myself not to drink liquor again.

He frowned. "What's wrong?"

Umiling ako at bahagya itong itinulak. "Usog, bad breath ako nakakahiya."

A mischievous smile crept into his lips, imbes na lumayo ay hinapit ako nito
papalapit. His arms encircled on my waist and damn my heart is beating so fast that
made me hold my breath.

Dahan dahan nitong hinilang paalis sa pagkakatakip sa aking bibig, bago ibaba ang
kanyang mukha.. leveling mine.

And I was stoned. Hindi ko na mabilang kung nakailang lunok ako, sa kung paanong
hindi ko narin nabilang kung ilang baldeng luha na ang naiiyak ko dahil kay Matt.
All I know now is I need water. Cause my throat suddenly went dry.

Bago pa ako makahuma ay nailapat na nito ang kanyang labi saakin. It was just a
quick yet needy kiss, halik na tila ba kinakailangan ng pag-tugon.

Masyado nga siguro akong mapag-bigay, kaya ako nauubusan. Dahil ibinigay ko ang
pagtugon na hinahanap nito.

His tongue savors my inner taste in a split of a second, he suckled it like a

hungry baby.

When I was about to get lost with his kisses, he immediately cut it off with a smug
smile on his face.

"Hindi naman, mabango parin naman."

Ilang segundo kong inisip bago ko nakuha na ang pinatutukuyan nito ay ang hininga
ko.

Embarrassment ate me. "Oh my god!" Nahampas ko ito at tinulak palayo bago muling
takpan ang mukha ko. "Nakakahiya!"

His laughter filled the lift.

Nilingon ko ito sa naniningkit kong mga mata. "De Salvo, may mga bagay na para
sainyo nakakatawa. Pero sa mga babae nakakahiya. Ganyan naman kayo e, hindi kayo
sensitive sa feelings namin."

Naputol ang tawa nito nang tumunog na ang elevator. Bago ito maglakad papalabas ay
muli ako nitong nilingon. "Naya, tigilan mo ang kaka-hugot mo. Hindi pa ako
nakabaon."

Hindi ko alam kung slow ba ko, o ano. Dahil malayo na ito nang marealize ko ang
kabastusang ibig nitong ipahiwatig.

"Urgh!" Inis kong ingit. "Ang slow slow ko na nga sa pagmomove on, slow ko parin
mag-isip. Napaka-goodluck naman talaga sayo Naya!"

=================

Chapter 7

Naglalakad-lakad ako sa palibot ng resort nang madaanan ko si Chiara DeSalvo kasama

si Red Santa de Leones.

Chiara was sitting on the beach chair while Red is standing in front of her,
holding a glass of fruit shake.

"Ayoko na kasi niyan Red! Ayoko na niyan! Gusto ko yung avocado." Parang batang
ingit nito.

"You said you want mango shake." Red hissed. "It's not easy to go back and forth
Chiara Paula, awhile back you wanted lemon, then you wanted buco, then mango, now
you want me to go get another glass of avocado?! This is bullshit."
"Eh ayoko nga niyan eh! Ikaw uminom niyan kung gusto mo!" Sigaw nito bago tumayo.

"Wag kasing ipilit ang ayaw. Pag, ayaw nga ayaw tapos. Masasaktan ka lang kung
ipagpipilitan mo pa." Bago ko pa mapigilan ang sarili ko ay kusa ng inilabas iyon
ng aking bibig.

Nakita kong nalingunan ako ni Chiara. She stared at me.

I shrugged. "Sa panahon ngayon uso na naman ang pagpapabago bago ng isip. Kasi nga
wala ng permanente sa mundo."

Bahagya akong kinabahan ng lingunin ako ni Red Santa de Leones ng isang matalim na
tingin.

Ngunit napawi iyon nang marinig ang isang malakas na halakhak mula kay Chiara.
Napalingon ako rito. How can she be that gifted, na ultimo pag-tawa nito ay may
class.

"You're funny." Komento nito, bago iyakap ang braso sa katawan ni Red na agad
namang ipinalibot ang braso sa balikat ng dalaga. "I changed my mind, I guess that
mango shake will do."

Napataas ang kilay ko nang kuhanin nito sa kamay ng kasama ang mango shake at
sumimsim roon.

"See? All you have to do is wait hanggang sa makita niya

ang silbi mo and eventually mapili ka niya." Muli akong nilingon ni Red ng
nakamamatay na tingin. Inginuso ko ang mango shake. "Yung mango shake tinutukoy
ko."

Tumawang muli si Chiara habang nakamasid saakin.

"Tamang hinala, kaya nagkakasakitan mga tao e kasi nauso yang tamang hinala na
yan." I muttered.

Lalo namang natawa si Chiara. "Tamang hinala ka kasi BB ko." Pinisil pa nito ang
ilong ni Red bago ako muling lingunin. "Hi, I'm Chiara."

"Of course, who wouldn't know you." I smiled, and extended my hand to her. "Naya."

"Nice meeting you." She accepted it and shook it warmly. "Anyway this is Red."

"Hi Red." I awkwardly smiled at him, but he just stared at me for a second before
gazing into somewhere else. "Masungit."

"Pasensya ka na ha, ganyan lang talaga iyan. Pangit kasi." Humagikgik si Chi.

Kung ito naman ang sumasalamin sa mga pangit, siguro lahat ng lalaki dadasalin na
maging pangit nalang.

Baka maniwala na ako sa kantang, humanap ka ng pangit at ibigin mong tunay.

"Anyway, you're here for a vacation? Seminar? Business deals?" She asked.

Then I remembered the main reason why I'm here. "None of the above. I'm here to
mend my broken heart."

"Oh.." Tumango tango naman ito. "You know what, I can help you!"
Napakunot naman ang noo ko. "Ha?"

"You want to mend your broken heart diba?" Ngumisi ito atsaka iniabot kay Red ang
inumin bago lumapit saakin at hatakin ang braso ko. "I have an answer for your
broken heart little miss funny."

Nabigla ako nang haltakin nito ang braso ko bago magtatatakbo patungo sa kung saan.

"Chiara stop running!" Narinig kong sigaw ni Red na sumusunod rin saamin.

Yet this woman who's dragging me into somewhere seems to be not hearing anything.

"H-hey. Saan ba tayo pupunta?" Tanong ko dito nang marating namin ang lobby ng
hotel.

Hindi magkamayaw ang pagbati ng mga unipormadong tauhan rito, but Chiara didn't
greeted them back because she's too busy on something.

Maya-maya'y narating namin ang isang pasilyo na may anim na pinto. Three on the
left, and another half on the right side.

Huminto ito sa gitna. She frowned as she continued scanning the names labeled on
the door of each room.

One says, Rober Vince DeSalvo the next one is Kurt Vincent DeSalvo, then the last
one on the left is Roy Christian De Salvo. Sa kanan ay may pangalang Zanti Lawrence
dela Paz ang pinakadulo ang sumunod ay ang pangalan nito Chiara Paula DeSalvo at
ang katabing pinto ay Red Franco Santa de Leones.

"Ano bang ginagawa natin dito?" I asked her. "Chi, wag ka ng pasuspense wag mo na
akong isurprise yung huling surprise na nakuha ko hindi ko nagustuhan."

Ngumisi itong muli bago tunguhin ang pinto na nakapangalan sa isang Kurt Vincent De
Salvo.

She opened the door and stepped in. "Perfect! I'm so brilliant! See, I picked the
right door to open. Kumpleto kayo rito."

"Chiara, what are you doing here? We're in the middle of discussing something
important." Masungit na sabi ng lalaking naka-three-piece-suit at nakaupo sa
pinaka-sentro.

"I don't care about you Vince." Irap nito sa kapatid. "Hi Kurt!" She beamed when
she turned her gaze into a man who's comfortably

sitting on a swivel chair.

Ang kakambal ni Vince. He's wearing a simple maong jeans and a plain shirt
underneath a leather biker jacket.

"Hey, sweetheart." Malambing nitong bati sa kapatid bago tumayo sa kinauupuan nito
at salubungin si Chi. "I missed you."

"I missed you, too." Nilingon naman nito ang isang lalaking nakaupo sa tabi ni
Kurt. "What's up my favorite cousin?"

"Like you have a choice? I'm your only cousin." Zanti chuckled, giving Chi a cheeky
kiss.
"Hi Roy! My favorite brother dear." Nilapitan nito si Roy na noon ko lang napansing
titig na titig saakin. "I missed you!"

"What are you doing here?" Binalingan nito si Chi habang kunot na kunot na ang noo
sa pagtataka.

"Ang susungit niyo naman."

"Masanay ka na, scheme na ng mga lalaki yan susungit sungitan para maitago ang
feelings." Ingos ko.

Agad naman nila akong nilingon. All of them are giving me a weird look.

Except for Chi who's grinning from ear to ear. Minsan talaga gusto ko ng tampal
tampalin bibig ko e di na natuto. Minsan gusto ko ako naman manakit sa sarili ko,
baka dun matauhan ako. Kasi nung nasaktan ako ni Matt wala naman nagbago gaga parin
ako.

"She's funny diba?" She giggled.

That's when the door opened. Iniluwa noon si Red na hawak parin ang mango shake ni
Chi.

"Chiara let's go. They're doing something important." Sabi nito na tila nakikipag-
usap sa isang makulit na bata.

"You shut up Santa de Leones." Masungit nitong baling kay Red. The playful Chiara
was gone for awhile.

I saw how Red sighed and just stared at her.

"Anyway,

I'm here to help a lady." She smiled again. "Kasi Zanti sabi niya she's not here
for a vacation. She's here to mend a broken heart."

Nilingon naman akong agad ni Zanti na nakakunot ang noo. Tila tinatanto kung sino
ako.

Mga lalaki talaga bilis makalimot. Sana ganoon narin lang kabilis ang lumimot ng
feelings.

"Her name is Naya, now Naya I wanted to help you. You know, ayoko kasi ng may
babaeng nalulungkot because of broken heart." She pouted. "So I decided to offer
her options. Diba ang sagot sa problema niya ay date?"

Bigla akong natilihan sa sinabi nito. Doon ko lang napagtanto ang balak nitong
gawin. What the?

..

..

"So Naya, this is Vince my elder brother but he's already married. Then that's
Zanti my cousin. He has a girlfriend na." Ngumuso ito. "But don't worry Kurt is
single, and also Roy."
"H-ha?" Iyon lamang ang lumabas sa bibig ko.

Narinig ko ang pag-tawa ni Zanti. "Red, ano bang ginagawa mo kay Chiara." Naiiling
nitong sabi.

"You shut up dela Paz!" Masungit na sabi ni Chi bago ito batuhin ng white board
marker na basta lamang nitong nadampot sa lamesa. "So Naya, I'm giving you two
options. You go date the Racer, or you go date the Cowboy?"

Nilingon ko si Kurt, naiiling itong ngumisi bago balingan ang kapatid. "Chiara
Paula, you're really an epitome."

"Kurt is a racer, he's short tempered. Impatient. Outgoing. Fucker. And a typical
asshole." She said that made Kurt muttered 'ouch'. "While Roy is a gentleman. He
often party, he loves horses, he spend the whole afternoon watching the ranch, he
doesn't wear suit and ties, meeting bores him, he doesn't eat chicken, he hates
ketchup much as he hates traffic. Now lady choose."

Hindi ko alam pero napatahimik ako sa dami ng sinabi nito. I find it so hard to
digest everything that came from her mouth.

"Answer me Naya!" She demanded.

Nabaling naman ang tingin ko kay Roy. Those blue eyes again. Mataman itong
nakatingin saakin. Kunot ang noo at seryoso ang mukha.

"Naya!" Muling tawag sakin ni Chiara.

"I'm dating the Cowboy." Mabilis kong sabi bago ko pa maisip kung ano ang lumabas
sa aking bibig.

=================

Chapter 8

Kanina pa ako nakatitig sa cellphone ko habang nakahiga sa kama. It's already six
in the evening yet I wasn't moving.

Tinititigan ko iyon at nagbabakasakaling babalik ang oras kagaya ng pagbabakasakali

kong babalik pa siya.

Pero anak ng tupa, namuti na ang lahat ng dapat mamuti saakin ay hindi ito bumalik.
Sabagay alam ko namang imposibleng mangyari iyon, gaga lang talaga ako.

Kanina pa ako nagpapagulong-gulong sa kama, thinking of what am I supposed to do.

Kanina'y sinet-up ako ng date ni Chiara DeSalvo sa kapatid niyang ranchero.

But I don't know if he'll be serious about it. Sa panahon ngayon wala ng
sineseryoso ang mga lalaki.

Iniisip ko rin kasi na baka napagkatuwaan lang ako ni Chiara, ganoon ba ko

kamukhang katuwatuwa at lahat ata'y nawiwiling pagkatuwaan ako?

"Bahala na." I sighed deeply and played Unblock Me on my phone instead.

Hindi ko seseryosohin ang sinet-up na date ni Chi, this time naman ako naman ang
hindi magseseryoso.

Kaysa naman pumunta punta ako sa lobby at wala doon ang kapatid nito edi ako na
naman ang mukhang tanga. Quotang quota na ko.

Inaliw ko ang sarili ko sa paglalaro. Sana kasing hirap ng pagsosolve ng Unblock Me

ang paglabas sa relasyon, o kaya naman parang sa Subway Surf nalang na kahit na
anong takbo mo alam mong mahuhuli at mahuhuli ka parin at babalik ka sa
pinanggalingan mo.

Heto na naman ako. Kung anu-anong kabaliwan ang iniisip. Nature ko na talaga iyon,
forever na siguro akong UTI, Umibig Tapos Iniwan.

I tossed and turned as I keep my focus on my phone, ganon kasi talaga ako kapag may
ginagawa ako kuntodo talaga

ang focus ko. Alam ko kasi pakiramdam ng makulangan sa atensyon.

Napalingon ako ng tumunog ang buzzer. Tumayo ako sa kama, ni hindi ko na naisip pa
ang itsura ko at ni hindi ko na naisip pa na tumingin sa peephole. Bakit pa, kung
sasaktan man ako ng taong dumating wala ng epekto yun manhid na ko men.

Bahagya akong napasinghap nang mamataan si Roy De Salvo na nakatayo sa harapan ko.
Lapat na lapat ang mga labi nito habang titig na titig saakin.

"Ano-"

Hindi ko na natapos pa ang sasabihin ko nang itulak ako nito papasok at ito mismo
ang mag-sarado ng pinto. He even locked it.

His chinky eyes gets chinkier as he roamed his eyes on me. "What are you trying to
imply? Paano kung ang room attendant, o ang iba pang hotel staff ang siyang kumatok
kanina? You can't blame them if they'll rape you with the way you look."

Napasinghap akong muli at doon ko lang natanto na bukod sa puting thin strap top at
pink boyleg ay wala na akong iba pang suot.

I was about to reached for the blanket above my bed, but decided not to. Mas lalo
akong mag-mumukhang kahiyahiya sa harapan nito.

Aba naman, quota na ako sa pagkapahiya. Buong buhay ko'y ilang beses ko na yang
naranasan.

I faced him, with my arms akimbo as I cocked a brow. "Why De Salvo, are you having
that exact thought?"

Ito naman ang tumaas ang kilay kasabay ng pagtaas ng sulok ng labi. "Dream on, my
thoughts were smooth sailing."

Iningusan ko ito. "Tigilan mo ako sa smooth sailing na iyan! Ganyan din kami dati,
pero tangina lumubog ang barko." Nakita ko naman na napailing ito. "Anong ginagawa
mo rito?"

"The

date remember?" He said.

"Oo natatandaan ko. Kung makakalimutin ako edi sana naka-move on na ko." Ingos ko.
"Seryoso pala iyon?"

He shrugged. "What made you think that it wasn't?"

"Pasensya ka na, nung nasaktan kasi ako nahirapan na akong mag-determine ng lokohan
sa seryosohan." Sabi ko dito bago muling huminga ng malalim. "Kailangan ba talaga
na mag-date tayo?"

"For at least a month." He said.

"Eh? Hanggang next week nalang ako dito sa hotel-"

"I own the hotel. I can extend it."

"That's not the point De Salvo." I sighed. "I just can't - do you like me?"

Ayokong maging asyumera ng taon, pero mga be hindi naman niya tototohanin ang
kalokohan ng kapatid niya kung sakaling di niya ako gusto.

"Do I have to like you just to date you?" Masungit nitong sabi.

Okay, so ako ang basag. Basag na nga lalo pang nabasag. Hindi niya nga ako like.

"Look Miss Alfonso, I'm doing this because I promised my sister to date you for a
month. I don't wanna upset her, why she's excited about this date and shit thing
for I don't know reason." He shrugged. "And besides, I don't break my words. A
promise will always be a promise."

"Ang dami namang hanash." I muttered. "Paano kung ayaw ko?"

"Ayaw mo ba talaga?" He said confidently and smirked.

"Ay wow, winner tayo sa confidence mo." Inigusan ko ito nang magkibit balikat ito.

Napaisip ako. Dating the Cowboy wont hurt. It's just a date. Kahit naman sino pwede
kong i-date. Isa pa gwapo ang lalaking nasaharapan ko. Makalag-lag panty pa nga,
pero dahil boyleg ang suot ko ngayon pwede narin na makalaglag boyleg

siya. Mabuti nalang at Calvin Klein ang boyleg ko magandang klase, matibay at hindi
basta bastang bumibigay. Sana may nabibili ring boyfriend sa Calvin Klein para
matibay at hindi bibigay.

Napangisi ako sa kalokohang tumakbo sa isip ko na ikinakunot ng noo nito bago pa

ito magsalita ay inunahan ko na ito.

"Okay, antayin mo ko dyan. Maliligo lang ako." Akmang magsasalita pa ito nang
balingan ko muli. "Matagal ako maligo so shut up ka nalang."

Hindi ko binilisan ang kilos ko. Natuto na kasi ako na ang mga bagay ay dapat hindi
minamadali. Take it slow ika nga nila.

Nagsuot ako ng isang brown body hugging shirt at isang puting short and a pair of
top sider. Ayoko naman na magmukhang pinaghandaan ko siya ano!

Hindi ko na pinatuyo pa ang buhok ko, I just combed it a little and got off the
bathroom.

Mukhang inip na inip naman itong nakaupo sa couch habang nanunuod ng tv. Pinatay
nito iyon agad nang maulanigan ako.
"Ang tagal mo." Reklamo nito.

"Mga lalaki talaga ngayon hindi na nakakapag-antay." Irap ko dito bagot hablutin
ang phone ko sa kama.

"Naantay kita diba?"

"Oo na. Papalakpakan pa ba kita?" I rolled my eyes. "Halika na!"

Sumunod naman ito sa paglabas ko ng silid. I locked the door and we left.

Hindi ito umimik. Nang nasa elevator na kami ay naalala ko na naman ang sinabi nito
nung nakaraan na siyang nagpainit na naman ng aking pisngi.

Ipinagkibit balikat ko na lamang iyon at laking pasasalamat ko narin na hindi ito

nag-salita.

We reached the parking lot, nag-tungo kami sa isang wrangler jeep na kulay dilaw.

Ang malalaking gulong noon ay may bahagyang putik pa.

Nangunot naman ang noo ko.

"I'm not working on a four corner room with air condition so don't expect me to
have a McLaren, and a very shinny car." He shrugged. "Besides you choose to date
the cowboy. Be it."

I rolled my eyes, nilingon ko ito. Looking at him, he look so humble on how he

dress -a plain gray shirt and a faded maong jeans but when he speaks arrogance is
above it. "Then let's go cowboy, date me."

Tahimik kami sa byahe. He's just busy driving to god knows where. Mahigit isang
oras na kaming bumabyahe ngunit wala akong narinig na salita mula rito.

How could he do that? Paanong kaya niyang tumahimik sa loob ng isang oras?
Samantalang ako ay kanina pa "hay" ng "hay" wag lamang mapanisan ng laway.

Maya-maya pa ay napalingon ako sa karatula. Na nagsasabing Welcome to Solidad.

Nilingon ko ito. "Nasan tayo? Bahagi pa ba to ng Isla Paradiso?"

Tumango lamang ito. Since wala namang chance na kausapin ako ng katabi ko kagaya ng
wala namang chance na balikan ako ni Matthew ay inabala ko na lamang ang sarili ko
sa pagtanaw ng kapaligiran.

There were no houses or buildings, madamong kapatagan ang natatanaw ko. It's like a
very very huge garden. Maraming malalaking punong hatik sa bunga. Ang mga poste sa
paligid ay may nakasinding ilaw kaya naman kahit madili na ay tanaw na tanaw ang
kagandahan ng paligid. May mangilan-ngilang kabayo rin ang nakakalat sa paligid.
And to my surprise hindi iyon mga yatot na kabayong makikita sa Luneta, mga
malulusog at magagandang klase ang mga iyon. They all look

like a fine bred stallions.

Inihinto nito ang sasakyan sa tapat ng isang maliit na bahay na gawa sa kahoy.

He turned the engine off at walang sabing bumaba ng sasakyan. Sumunod na lamang
ako.
"Welcome to Solidad." He said in a monotonous tone as he roamed his eyes around.
"This is the life of the Cowboy."

Napalingon naman ako dito. "T-that means?"

"Yes Miss Alfonso, lahat ng kayang matanaw ng mga mata mo ay pag-aari ng mga De
Salvo." Sabi nito, walang halong kayabangan o ano pa man. "If you chose Kurt,
surely he'll brag his set of car collection from vintage to modern. While I on the
other hand have nothing to show you but my most prize possession, my stallions."

Nakita ko ang pag-silay ng matamis na ngiti sa mga labi nito sa pagkakabanggit sa

mga kabayo nito. Kakaiba yung ngiti niya parang may dalang bagong pag-asa ganon,
kaya nga mabilis akong nag-iwas ng tingin e baka kasi umasa na naman ako.

Inakay na ako nito palapit sa kwadra. Bago pa man kami makalapit ay napangunahan na
ako nito. "The place is clean, my horses were well maintained. But don't expect
them to smell like dolce and gabanna." He smiled again. "Though I wont trade their
smell to any other signatured perfume."

Hindi ko alam but I just find myself smiling on what he said. Nagpatianod ako
hanggang marating namin ang kwadra kung saan isa-isang ipinapasok ang mga kabayong
nakakalat kanina.

"Magandang gabi señor." Bati rito ng mga tauhan na tinanguan lamang nito.

"Magaling na ba si Blizzard? Bakit niyo pinaarawan?" Nilapitan nito ang isang kulay
abong kabayo at hinawakan sa leeg.

"Hindi na siya matamlay Señor, nalulungkot siya kahapon na hindi siya naisamang
ilabas at naiwan na mag-isa dito sa kwadra kaya naman inilabas na namin ngayon."
Magalang na sagot ng tauhan.

Tumango naman si Roy at nagpatuloy sa pag-himas sa kabayo. Hindi ko alam kung paano
ko nasabi pero pakiramdam ko masaya ang kabayo sa atensyon na binibigay ni Roy
sakanya sabagay lahat naman kung mabibigyan ng atensyon ay sasaya.

Nilingon ako nito. "Meet Blizzard, he's an Arabian Stallion. He's five years old."

Tumango naman ako at nginitian ang kabayo.

"Speak, nakakausap ang mga kabayo wag mo lang aasahang sumagot sila sayo pabalik."

I rolled my eyes. "Oo na, nagsawa na akong asahan ang lahat ng may kaugnayan sa
pagbalik."

"Silly." Napailing itong muli at binalingan ang isa pang kabayo. A black one.
Nakakatakot ang paraang ng pagtingin nito, para bang manunugod anumang sandali.
"Hey Pleveon. How're you buddy?" Hinimas din nito ang leeg noon bago ako lingunin.
"He's an Andalusian Stallion. He's not very friendly."

"I can tell that." I nodded.

Inisa isa nitong lapitan ang mga kabayo nito sa loob ng kwadra na halos dalawang
dosena ang dami at akala mo'y may karerahang magaganap. Kung magnenegosyo ng kalesa
itong si Roy, yayaman to. Pero sa bagay mayaman na siya, masama ng pasobrahan dahil
lahat ng labis nakasasama.

I don't know why but I was honestly enjoying it. I'm enjoying the way he introduced
me into his horses, na tila nga nakakaunawa ang mga ito.

Hindi ko rin naisip na he look so cute when he's enjoying doing something and he's
totally having the time of his life with his horses.

A typical cowboy that he is. Kitang kita ko ang pagmamahal nito sa mga kabayo niya
as he checked one by one if they all had their meals.

Then I realized one thing as I watched him, it's not a bad idea to date a cowboy.

=================

Chapter 9

"Do you ride horses?" Lingon ni Roy saakin habang nag-huhugas ng kamay, while I'm
drying mine.

"I don't." I shook my head.

"Have you tried to ride one?"

"I haven't."

"Oh, babe. You're missing half of your life." He shook his head as he smiled
matapos ay kinuha mula sa kamay ko ang tuwalyang pinamumunas ko sa aking kamay.
Nilingon nito ang wall clock na nasa sentro ng kwadra. "Eli pakilabas si
Bloodstone."

"Sige po Señor." Mabilis na pag-talima ng lalaki sa utos nito.

Napalingon naman ako kay Roy nang yakagin ako nitong palabas ng kwadra. I felt his
hand on the small of my back at hindi ko alam kung bakit ngunit bahagya akong
nakaramdam ng pagka-ilang. Gustuhin ko man siyaang itulak palayo ay hindi ko magawa
dahil alam ko kung gaano kasakit ang maitulak palayo.

Huminto kami sa tapat ng kwadra. "Hindi kita madadala paakyat sa bundok, masyado ng
madilim. Hindi kasi ako pumayag sa balak ni daddy na pailawan rin ang kabundukan.
For me it's just too off, let the creature of that natural habitat do their thing.
Mountain is still part of the nature, we might be the owner of it but I don't think
we could mess with it or at least change a single detail about it. Since for me,
it's perfect just how god created it."
Hindi ko alam kung bakit, pero natulala na laman ako rito. Hearing him say those
words, just rendered me wow. Sa panahon ngayon, the era of technology at maririnig
mo ang isang lalaking may labis na pagmamahal sa nature would definitely rendered
you speechless.

"Señor naririto na po si Bloodstone." Napalingon kami sa tinawag nitong Eli kanina,

dala nito ang isang malusog na kabayong kulay

tsokolateng may batik ng pula.

The sight of the horse is magnificent. Ang kulay nito'y kaiba sa lahat. Tila
kakulay nga ito ng batong Bloodstone, that maybe the reason why it was named that
way. Buti pa ito nakitaan ko ng rason, ang panloloko saakin ni Matt ay hanggang
ngayon ay palaisipan parin saakin.

"Good." Tinanguan nito ang lalaki. "Ako na ang mag-lalagay ng saddle."

Pinanuod ko ito habang lumapit ito sa isang bahagi sa gilid ng kwadra kung saan
nakasabit ang mga saddle. I watched him placed it on the back of the horse. I don't
know why, but seeing him do those stuff, makes him more appealing.

"Meet Bloodstone, my very first horse. He's a mix breed of Andalusian and
Thoroughbred. I got him when I turned ten, dalawa kami ni Chi." He smiled at me.
"Hers was Moonstone, a white one."

Inilahad nito ang kamay sa harapan ko. Nangunot naman ang noo ko at pinagmasdan
iyon.

"C'mon let me show you what you're missing." He smiled again. I inhaled an amount
of air, if Roy De Salvo continued smiling that way, I might die on my stand.
Sabagay, matagal naman na pala akong namatay simula ng iwan ako ni Matt.

Imbes na kung ano-ano pa ang isipin ay tinanggap ko ang kamay nito. At hinayaang
alalayan ako nito pasakay sa kabayo. "Roy!" I exclaimed when the horse moved a
little.

"Relax, babe." He chuckled, matapos ay ito naman ang sumampa sa likuran ko.
He's too close, our bodies were almost touching. Inabot nito ang laced reins and
that's when the horse started walking.

"Relax Nayumi, the horse can feel your tension." He whispered.

How

could I possibly relax kung ganitong sobrang lapit niya saakin at ang mga braso
niya'y siyang nakapalibot sa bewang ko. He's too close that I could definitely
sniffed his smell!

"How about you Nayumi, what's your life about?" He asked as the horse started
roaming around the vicinity.

I shrugged. "I'm an only child. My dad runs a winery in Italy. He makes money out
of grapes."

"You know what, Zanti and I were planning to open again the winery in Alta Tierra.
Itinigil ang negosyong iyon ni lolo nang magkasakit siya sa atay." He said. "It
will be ironic if he continued making things that he wont be able to enjoy. But
since Zanti has a bar, we come up to an idea of making the winery work again."

Napangiti naman ako sa sinabi nito. Roy is different to men I've known, including
Matt. Roy somehow envision future ideas on his mind, it seems like he always think
before he make a move.

"That's a good idea Roy. You can surely make a money out of it since marami ang
adik sa alak ngayon." Kasing dami ng naaadik sa pag-ibig kaya marami ang
nasasaktan.

"Nah, I wasn't thinking about the money. I have a lot of it sitting in the bank."
Walang halong kayabangan na sabi nito. "What I'm more focus about is the job
opportunity that we can offer to those men living in the ranch. If we ever pushed
through to the idea of opening the winery mas maraming magkakaroon ng trabaho at
pagkakakitaan. They'll have a productive way of spending seconds of their lives,

aside from that they can earn money to continue their living."
Napatigil ako sa sinabi nito. What he said surprised me. How could someone of his
like who have everything, thinks so selfless. Most of the men I knew would
definitely think of their benefits before the others.

"How about your mom?" He asked when I didn't utter a word.

"My mom is pretty fine, she'd been behind dad in every step of the way. They're
both in Italy making a living, to provide all my whims and caprices." I sighed. "I
kinda miss them now that you made mentioned them. Haven't seen them for quite
awhile now."

"Why don't you just stay with them? Para hindi mo sila namimiss?" Tanong nito, bago
manduhan ang kabayo paliko sa kung saan.

"Nah, Italy is not for me. I can go and visit them once in awhile but I don't think
I could stay and live there forever." I shrugged. "Sabagay wala nga palang
forever."

"You silly girl." He chuckled. "Hold on, Bloodstone will go fast." He warned.

Mabilis akong napakapit sa laced rein na hawak nito. And as if on cue the horse
started running wild and free. That made my heart beats ten times faster.

It's as if I'll be falling into the ground a little while. Which I can't walang
sasalo saakin at ayoko ng masaktan pa!

Napalingon ako kay Roy nang marinig ang halakhak nito, it's as if he's enjoying it.
He wrapped his arm around my waist.

I closed my eyes as I keep on reprimanding myself that I can't fall, I shouldn't

fall and I will never fall! Not again.

Maya-maya pa ay unti-unti na akong nilubayan ng takot saaking dibdib, the

fear of me hitting the ground was gone. I feel secured that Roy wont let me be
hurt. Isa pa, sapat na ang mga halakhak nito upang pawiin ang lahat ng agam-agam sa
dibdib ko.

I just found myself laughing and enjoying the ride. Roy was right, I'm missing
almost half of my life.

Matapos ang ilang sandaling pag-iikot sa rancho ay ibinalik na namin si Bloodstone

sa kwadra, then he mad me ride his wrangler again. He's smiling. I realized another
thing, Roy is different when he's in the hotel and when he's on the ranch. Kung sa
hotel ay palaging mukha itong pinag-sakluban ng langit at lupa, sa rancho kasama
ang mga kabayo nito ay pirmi itong nakangiti. He's like a kid, playing around.

"Did you enjoy the ride?" He asked as he turned the steering wheel.

Tumango naman ako. "I didn't know that it'll be fun."

"You know what, people think that life inside the ranch with hays and horses is
boring. They just didn't get a chance to spend a single day living with horses like
I do." He shrugged. "Vince, Kurt and Zanti loves the ranch, they knew the feeling
of playing around every corner of it but then I bet if they'll trade their
corporate life with it. Zanti seems to manage living both. He was left with no
choice why he's the only Dela Paz. Pero ako, Nayumi. This simple life contented my
being. Pakiramdam ko dito sa rancho lang iikot ang buhay ko. This place isn't
crowded, this place doesn't have traffic. This place is mine. I own every inch of
it. This will always be my haven."

Nakangiti lamang ako habang pinakikinggan ito. "Sana may mga lalaki pang kagaya mo
no? Yung mga marunong makuntento sa mga simpleng bagay. Why people nowadays tend to
crave for more than they need. Why you, you have a lot but you don't seem to mind
because you're enjoying on what's in front of you. That's why you're blessed, may
kakuntentuhan ka. Kaya ka masaya."

Pinatay nito ang makina ang sasakyan bago ako lingunin at sumagot. "Sometimes
Nayumi, happiness is just around. You're just making yourself believe that you
doesn't seem to see them, because you're too blind with the pain that you're
feeling. You see, you can be happy too if you just let it go."
Nakababa na ito ngunit hindi parin ako tumatalima sa pagkakaupo ko. What he said
just slapped me hard, is he aware of what he did? But on the second thought, he has
a point.

=================

Chapter 10

Napangiti ako sa harap ng salamin ng marining ang buzzer ng unit door. I wont be
guessing who's at my doorstep, surely it's Roy. Sigurado akong si Roy yun, kahit
wala naman kasiguraduhan ang mga bagay-bagay sa mundo.

Inayos ko ang sarili ko sa harap ng salamin bago mag-tungo sa pinto. Hindi nga ako
nagkamali, for the first time I wasn't wrong. It was really Roy who's standing
fresh in front of me.

"Good morning, De Salvo." Bati ko rito, bahagya lamang tumaas ang sulok ng labi
nito bago nag-patiuna nang mag-lakad.

See? Hindi ko talaga mabakas ang Roy na nakilala ko sa loob ng rancho sa Roy na
nakikita ko sa paligid ng hotel. He changes mood every freaking time.

Isinara ko ang pinto atsaka ito sinundan. Nang makarating kami sa loob ng elevator
ay kaming dalawa lamang ang laman, nilingon ko ito. "De Salvo, look at my hat.
Isn't it cute?"

Tinignan naman nito ang suot kong cowboy hat, but he didn't react. Muling ibinaling
nito sa nakasarang pinto ng elevator ang mga mata.

Napalabi na lamang ako. Ako lang siguro ang naka-appreciate ng kagandahan nitong
hat ko. Sabagay palagi naman ako lang ang uma-appreciate.

Kagabi matapos namin mag-ikot sa rancho ay inihatid ako nitong pabalik sa hotel,
then we had dinner at Alfresco Grill matapos noon ay sinabi nito saakin na
susunduin niya ako ng maaga, at tunay nga na maaga kasi alas sais palang ng umaga
at eto, magkasama na kami.

Tumunog na ang elevator at bumukas iyon. Nag-lakad na itong palabas at sinundan ko

na lamang ito. Kahit kailan talaga hindi ito naghihintay! Hindi siguro nito alam
ang pakiramdam ng maiwan.

Narating namin

ang beach, tsaka lamang ako nito nilingon. "Have you had breakfast?"

Tumango naman ako. Hindi nahuhuli ang room service sa hotel, every five thirty ay
maghahatid sila ng pagkain sa'yo, pwera na lamang kung ipag-bawal mo iyon.

"Good." Napalingon ito nang makarinig ng papalapit na yabag ng kabayo.

A black horse. Tila napakamabalasik na kabayo. The horse looks like a monster, to
be honest.

"Good morning, brotherlove." Nakangiting bati ni Chiara na sakay ng kabayo. Sa

likod nito ay si Red Santa de Leones, looking high and mighty as ever with his
cargo pants and plain blue polo shirt na bukas ang lahat ng butones. Damn that
body!

"Good morning." Roy smiled sweetly at his sister, bago balingan at tanguan si Red.

Naunang bumaba ang lalaki sa kabayo, bago walang kahirap-hirap na binuhat si Chi
pababa.

I can't help but roll my eyes, how can Chiara be so gorgeous with that ripped maong
shorts and button down shirt. Life's unfair. Sabagay wala naman na nga palang patas
sa mundo. Laging may maiiwan dahil may aalis. Madaya ang buhay ganon!

"Hi Naya." She smiled and kissed my cheek.

Bahagya naman akong nailang, why a Chiara De Salvo being so casual with me!
Nginitian ko na lamang ito.

Nakita kong agad na nilapitan ng isa sa mga unipormadong tauhan ang kabayo at
dinala sa kung saan.

"Hindi rin kami magtatagal Roy, pupunta kami ni Red sa Monteguero ngayon.
Inexercise lang namin si Terracova kasi nagsusungit na." Nilingon nito si Red at
nginitian. "Nahawa na sa amo."

Tinanguan naman ito ni Roy. "Mag-iingat kayong dalawa."

"We will." She

smiled and gave his brother a kiss on the cheek. "Bye brother love, bye Naya."

"Bye, ingat." Nginitian ko ito.

Nakalingon lamang ako sa mga ito habang naglalakad sila palayo. They were walking
hand and hand. They look so perfect together, so good.

"Naya." Napalingon ako ng tawagin ako ni Roy.

Nakita ko ito na nakalingon sa dalawang kabayong paparating. I smiled when I saw

Bloodstone. Natatandaan ko na ito dahil kaiba ang kulay nito sa lahat. Tapos
kasunod ay ang isang makinis at puting kabayo.

"Moonstone. Wala siya sa kwadra kagabi. Dinala kasi siya ni Chi sa Monteguero noong
nakaraan, kaninang madaling araw kasabay ni Terracova ay inihatid dito because Chi
wants to do horse racing na hindi rin pinayagan ni Red dahil masama ang pakiramdam
nito kaninang umaga." Naglakad kami patungo sa puting kabayo, ang matatamis na
ngiti sa mga labi nito ay muli kong nasilayan. "Good morning, Moonstone. She's my
favorite mare, because she's Chiara's. She's a Lipizzan. You know what's cute about
her is that she's born black, then as she grew older she became gray and as years
passed by her color lightens until she became an off white mare."

Bahagya naman akong nagulat sa sinabi nito. Walang bakas sa balat ng kabayo na
minsan itong naging itim. Napailing nalang ako, wala na talagang permanente sa
mundo ultimo kulay ng kabayo nagbabago. Tibok pa kaya ng puso? Change is the only
thing permanent on earth.

"So, cowgirl. I bet you can now ride Moonstone all alone." Tumayo ito ng tuwid at
inilahad nito ang kamay saakin.
Agad naman akong napailing atsaka ikinipkip ang kamay sa

likuran ko. "Ayoko Roy! Natatakot ako!"

"C'mon, Naya. Conquer your fear." He tried to encourage me.

"Nako Roy! Ayoko. The last time I conquer my fear of falling in love e nasaktan
parin ako sa huli!" Inigusan ko ito. "Baka mamaya ilaglag ako niyan edi masasaktan
na naman ako!"

"I'll catch you if ever you fall." Seryosong sabi nito.

Agad naman akong natigilan at napatitig sa asul nitong mga mata. His eyes were as
clear as the ocean. At talagang tila dagat iyon dahil pakiramdam ko ay nalulunod
ako sa pagkakatitig doon.

"Trust me." He added.

"W-why shoul I trust you?" I asked.

"Because I'm a cowboy." He smiled confidently.

I rolled my eyes ceiling ward. "I remembered hearing that once in a movie I just
can't put a name on. Where people believe that a cowboy will always be the best,
protector, lover whatever." Inirapan ko ito nang mag-simula itong magtatatawa.
Pinaalis ko ang kamay nito at nilapitan na ang puting kabayo na nalagyan na ng
saddle. "Tabi! Ako na! Kaya ko na! I can do this."

Nagulat ako nang hilahin ako nitong paharap sakanya. He was still chuckling as he
fixed my hat. "Have you heard about the saying that a real cowgirl can do
everything, but a real cowboy wont let her?"

Hindi ko alam kung paanong sa isang saglit lamang ay nabuhat na ako nitong paupo sa
ibabaw ng puting kabayo. I swallowed as I felt my heart thumping mad. Inabot nito
ang laced rein sa kamay ko. A sudden jolt of electricity run into my spine when I
felt his skin brushed on mine.

"Just slowly move the rein babe, and Moonstone knows what to do." He said.

Nag-simula

nang maglakad ang kabayo and Roy is walking with us. Hindi ako umiimik. Hindi dahil
sa kinakabahan ako, kung hindi dahil sa presensya ni Roy sa tabi ko. Nakahawak
padin ang kamay nito sa laced rein na hawak ko habang inaalalayan ang bawat pag-
galaw ng kabayo.

"Slowly, just feel it Naya. Wag kang mag papadala sa takot. Kung matatakot ka hindi
ka mag-eenjoy." Nakangiti pang sabi nito. May magic siguro ang mga kabayo dahil
napapangiti ng mga ito si Roy ng walang kahirap-hirap.

"Ang dami mo ng sinasabi De Salvo!" Nginitian ko ito. "Correctsiva ka diyan!"

Napailing nalang ito bago bitawan ang kamay ko at ngumiti. "Now babe, keep calm and
ride on."

"Roy!" Nagulat naman ako ng bigla ako nitong pabayaan. Pero agad ko rin naisip ang
sinabi nito na nararamdaman nila ang tensyon ng nakasakay sakanila so I tried to
keep calm. "Moonstone, hindi mo naman ako hahayaan masaktan diba? Be susugal akong
muli sayo wag mo kong biguin!"
Nawala na ang kaba ko nang hindi naman magbago ang galaw ng kabayo, she's just
walking around the shore. Maya-maya pa ay napalingon ako nang may dumaan na kabayo
sa gilid ko. It was Bloodstone with Roy above.

Nakita ko ang kakaibang saya sa mukha nito habang mabilis na pinatatakbo ang
kabayo. Inililipad ng hangin ang polo nito na bukas ang ilang butones at doon ko
lang napansin na may suot itong cowboy hat.

"Typical cowboy." I smiled.

I don't know why, but I found myself happily watching Roy enjoy his ride. Ilang
sandali pa ay bumalik ito saamin ni Moonstone.

"Hindi na kayo gumalaw diyan." Puna nito.

"Hindi na siya gumalaw e." Lumabi

ako nang natigil na si Moonstone sa dalampasigan. "Napagod ata. Pati kabayo

napapagod sakin."

Napailing naman ito. "Silly." Nagulat ako ng tapikin nito ang likod ni Moonstone na
nagpagalaw dito.

"Roy!" I shrieked.

Agad naman ako nitong nahawakan sa braso. "Relax, I told you I'll catch you before
you fall."

Inalalayan ako nitong pabalik sa pagkaka-upo ko. Hindi ko alam kung ako lang ba ang
nag-iisip ng kakaiba sa sinasabi nito o ano e.

Hindi naman na muling gumalaw si Moonstone kaya maging ito ay nanatili na lamang
doon.

"She maybe really tired, medyo may kalayuan din kasi ang Monteguero dito." He said
as he jumped off the horse.

Akmang aalalayan na ako nitong pababa nang umiling ako. "Sandali Roy! First time ko
kasi makasakay mag-isa sa kabayo kaya picturan mo muna ako, dali na!" Kinuha ko sa
bulsa ko ang cellphone ko at inabot rito.

"Naya." Pagtutol nito.

"Sige na Roy ang epal mo naman sa kaligayahan ko." Lumabi ako at inisod pa dito ang
cellphone. "Picturan mo na ako, dito nalang ako sasaya di mo pa pagbibigyan
napakawalang puso mo naman!"

Napangiti ako nang inis nitong kinuha ang cellphone ko sa kamay ko.

"Sandali! Ayoko ng may ganito gusto ko makikita ang kagandahan ko." Inalis ko ang
suot kong sumbrearo at maong na polo shirt at inabot iyon dito. "Hawakan mo muna
dali na!" Akmang tututol pa ito ng itulak ko ang braso nito palayo. "Game na!"

Napipilitang sumunod naman ito. Matapos ang ilang take ay inalalayan naman nito
akong makababa. Agad ko nang tinignan ang mga pictures.

"Bongga Roy! May pang-dp na ako agad." I smiled

at him. "Picture kadin."

"Ayoko." Nag-simula na naman itong mag-sungit.

"Dali na Roy naman e!" I pouted.

Tinitigan ako nito. "Ang pangit mo wag kang gumanyan."

Pinicturan ko ito kahit ano pang tutol nito. "Kulang ang cowboy effect." Napalingon
ako sa paligid napangiti ako nang makita ang isang gwardyang rumoronda. Tinawag ko
ito at nilapitan. The guards of the hotel wears a Spanish guard's uniform. Ang
baril sa gilid nito ay mahahaba at yaong kagaya sa sinaunang panahon. "Kuya pwedeng
manghiram ng baril?"

"Ha? Hindi pwede." Masungit nitong sabi.

"Saglit lang! Kailangan ko lang kasi pipicturan ko si Roy! Si Roy De Salvo kilala
mo siya diba? Siya ang nanghihiram ng baril." Nginuso ko si Roy na nakatayo sa di
kalayuan at nakalingon saamin with his famous frown. "Kasi alam mo ba papogi ang
lalaking iyan, gusto niya may hawak siyang baril sa profile picture niya sa
facebook at pag di ka nagpahiram ng baril nako sesesantihin ka niyan!"

Lihim akong napahagikgik ng matigilan ito. Mabilis na inabot nito ang baril saakin.
Agad ko naman iyong kinuha at binalikan si Roy.

"What did you do Nayumi?" He frowned.

"Hawakan mo to. Iayos mo pipicturan kita dali na para may pang change dp ka na din
sa fb Roy!" I said.

Akmang tututol pa ito nang ako na mismo ang nagsaayos niyon. Ilang shots ang kinuha
ko, may iba na nakatanggal ang cowboy hot nito. Yet everything looks perfect.

"Diba! I-dp mo to mamaya ha! Send ko sayo sa messenger." Humahagikgik na sabi ko

dito na hindi nito pinansin.

Nalingunan ko naman si Bloodstone. Napangiti ako nang may idea na pumasok sa aking
isipan. Nilingon ko si Roy.

"What?" He asked nang mapansin na nakalingon ako sakanya.

"Isakay mo ko kay Bloodstone, tapos picturan mo ko." I grinned.

"Tumigil ka na Naya ha." Kontra nito.

"Ikaw ang kontra bida mo! Dali na isa lang!" Pilit ko dito.

"Ayoko."

"Sige ka isusumbong kita kay Chi sabihin ko salbahe ka sakin!" Pananakot ko dito.

I saw him rolled his eyes and sighed. "Fine."

Napangiti naman ako nang walang salitang isinakay ako nito sa likod ni Bloodstone
at pinicturan.

Hindi ko na ito inantay pang lumapit saakin, gumalaw na ako upang sana ay tumalon
na lamang pababa ng kabayo ngunit gumalaw si Bloodstone.
I screamed and was expecting my body to hit the ground but I felt a pair of arm
caught me.

"I told you, I'll catch you if ever you fall." He smiled.

Napalunok ako at napatitig lamang sa asul nitong mga mata. The beating of my heart
almost break my chest. It's so loud as if it wanted to get off my ribcage.

"R-Roy.. Ako na, kaya ko na." Bahagya ko itong itinulak at akmang babangon patayo.

Napasinghap ako nang pangkuin ako nito sa mga bisig nito. "A real cowgirl can do
everything, but a real cowboy wont let her."

=================

Chapter 11

"Nako, Alas tigilan mo nga ko sa kalokohan mo. Hindi mo na ko mapapaniwala sa

ganyan ganyan mo." Natatawang sabi ko kay Alas, at agad kong nakita ang pangungunot
ng noo nito sa screen ng ipad ko. "Sa lahat ng napagdaanan kong sakit, ang maniwala
na ang pinaka ayaw kong gawin."

Nawala ang kunot sa noo nito bago tumawa ng napakalakas. "Nayumi Patricia your
words are driving me insane."

"Tanga, matagal ka ng baliw." Ingos ko dito. "Baliw sa pag-ibig. Napakapangit naman

ng mukha mo Alas ano ba yan? Ganyan ba pag broken? Bat ako naman hindi ganyan? Ikaw
ang pangit mo."

Alas and I were friends, best friend actually. Alas is Georgie's cousin. We've been
classmates on one of my first year's subject way back college. Kung saan ang bobong
Alas ay bumagsak. I took up Marketing Management because dad wants me too kahit pa
ayaw naman ako nitong pag-trabahuhin. Since then, he became my cheatmate. Magkatabi
kasi kami, he's Altamonte and I'm Alfonso.

Nang mag-break kami ni Matt, it was Alas who'd been drinking along with my pain and
agony. Kasi kapag si Aira ang isinama ko masesermunan lang ako nun, kapag naman si
George walang ibang bukambibig iyon kundi si Zigger.

"Akala mo naman kung sino kang maganda." Masungit nitong sabi.

"Oo na alam ko na siya lang naman maganda sa paningin mo diba?" Natatawang pang-
aasar ko dito.
"Tigilan mo ko Naya. Nakalimutan ko na ang kahulugan ng maganda, simula nung
pumangit buhay ko. Kasing pangit mo Naya, kasing pangit mo."

"Nako Alas, tigilan mo ko be. Alam kong patay na patay ka sakin nung college nahiya
ka lang

manligaw kasi mukha kang timawa non." Ganito kaming palagi mag-usap ni Alas, he's
my male version kaya rin siguro palagay ang loob ko dito.

"Bakit naman mahihiya ang timawang kagaya ko sa isang alipin sa gigilid na katulad
mo?" He smirked. "Mukha mo Naya, sing tigas ng puso kong bato."

Natawa naman ako sa sinabi nito. "Asus ang Alas-kwatro magddrama na naman." Umayos
ako ng upo atsakasaglit na sinulyapan ang magandang tanawin.

Nasa Alfresco Grill ako ngayon, dahil may usapan kami ni Roy. Actually,
magdadalawang oras na ako nitong pinaghihintay. Ganito nalang ba? Palagi nalang ba
kong mag-hihintay?

"Wala. Tapos na. Wala ng pagddrama Nayumi." Masungit nitong tugon. "Kayo lang ng
kadramahan ang may forever."

"Hah! Excuse me! I'm dating na for your information!" I cocked him a brow.

"Dating tapos iiyak ka na naman pag pinagpalit ka." Pang-aasar nito.

"Nagsalita ang hindi pinagpalit." Iningusan ko ito.

He shrugged. "I just realized hindi naman ako ang nawalan, ako ang kawalan."

"Ang corny mo na, be." Tinawanan ko ito. Nagulat ito nang mapalingon ito sa gilid
ko at kumunot ang noo. Kaya naman agad akong lumingon. There I saw Roy Christian De
Salvo, wearing a pair of slacks and a long sleeves gray polo na may tie pa. On his
arm is a folded black coat.
Roy De Salvo is dashing on his suit and tie. Titig na titig ito saakin at ang asul
nitong mga mata ay nilulunod na naman ako.

"Nayumi Alfonso." Napalingon ako nang tawagin ako ni Alas. Seryoso

ang itsura ng mukha nito. "Is he-"

Hindi ko na pinatapos pa ang sasabihin nito at nagpaalam na. "Bye Alas-singko.

Matulog ka na baka sakaling gumwapo ka pa."

Pinatay ko na ang ipad ko at nilingon si Roy.

I dimpled at him. "Gwapo natin ngayon ah."

It's true. Well kahit naman ano siguro ang isuot ni Roy ay palong palo ito. But I
still prefer seeing him above his most loved stallion, with his muddy boots on and
a cowboy hat.

"Sorry I made you wait." He doesn't sound sorry at all. "Mag-bibihis lang ako. You
can order-"

"Hey." Tumayo ako at nilapitan ito. "You don't have to change, sawang sawa na ko
Roy sa mga pabago bago ano ba. Taympers naman muna ako sa changes." Nginisihan ko
ito nang mangunot ang noo nito. "Halika dito." I reached for his hand and pulled
him closer.

Hindi naman ito umimik at nagpaubaya. Kinuha ko mula sa kamay nito ang coat at
inilapag iyon sa isang bakanteng upuan. Then I undo his tie and placed it above his
coat, tapos ay binuksan ko rin ang ilang butones ng suot nito and I rolled his
sleeves up to his arms.

He's just silently watching me do those things. Tiningala ko ito, at sinalubong ang
asul nitong mga mata.

"Saan ka ba galing?" I smiled.

"Nagpatawag ng meeting si lolo. He divided our shares on Dela Paz bank. And tito
Cris passed his position over to Zanti. Simula sa lunes, si Zanti na ang magtatake
over sa Dela Paz bank." Kwento nito, bago ako alalayan pabalik sa upuan -he even
pulled

the chair for me.

Naupo naman ako roon, umikot ito sa isa pang bakanteng upuan sa tapat ko at naupo.
He called out the waiter to get our orders and when the waiter walks out he
continues.

"Lolo Vicente wanted Chi to play some role to DP Bank. And we all know how Chi
hated working in a four corner room, tulad ko'y nanaisin noon na magpaligo na
lamang ng kabayo." He smiled upon mentioning his sister's name that made me smiled
too. "Ipinakilala siya sa board of directors kanina, they belittled her power. Even
told us that Chiara might take the company down, for she knows nothing about
business. And Red Santa de Leones almost feed them his money saying that his money
can keep the bank going if Chiara failed. I hated attending those kind of events
but I'm just glad I was there for my sister."

I smiled. "Mahal na mahal mo talaga si Chi no?"

I remembered the time when I saw him at Mug, talking to someone over the phone
which is Chi. He's sweet and sounded very lovable.

"She's my only sister." He smiled again, the kind of smile that shows everytime he
talks about the ranch, the horses, and Chi. "If I ever lost her, I'll die. I
remembered when mom told me that I never did utter a single word until Chiara was
born. My first word was her name, the second is beautiful which very much describes
her. Hindi ko alam, but I made it my mission in life. To protect and love my sister
more than anyone. More than myself."

Hindi ko alam kung bakit, but what he said just added an appeal on me. Sa panahon
ngayon, mayroon pa bang lalaking kagaya ni Roy? He's very selfless.

"Sana kapatid din kita." Hindi ko alam kung

bakit pero kusa iyong nailabas ng aking bibig.

He cocked me a brow and chuckled playfully. "Oh babe, you don't mean that."

Napasinghan ako nang makaramdam ng pagdampi ng kung ano sa binti ko. And then I
realized, it was Roy's feet rubbing up and down my leg.

Nanlaki ang aking mga mata na lalong nagpangisi dito. "Babe, siblings has
boundaries."

Agad akong pinamulahan ng mukha sa sinabi nito. I was about to speak up when our
order came.

Nagpapasalamat ako na pinayagan ako nitong tahimik na kumain, but damn it! He
locked his gaze on my every move.

Nang matapos ay hindi parin ako maka-imik, hindi rin naman ito umiimik but his grin
says it all. Hindi iyon nawala, hanggang sa makasakay na kami sa loob ng elevator.

He even leaned on the wall as he stared at me with his hand on his pocket, grinning
like a boy.

He look so cool why I look so stupid listening to the fast beting of my heart. Damn
this guy!

"Naya.." He called my name in a different way.. sexy maybe.

"O?" Simpleng sagot ko dito.

"You know what, I usually smoke after meal but I left my cigarette on my car." He's
still grinning.

"So?" I cleared my throat trying to gain back my composure.

"Come here babe." He let out the hand hiding on his pocket and reached for mine,
pulling me close to him. "Make my lips busy."

And before I could even utter a protest, his lips already cover mine into a teasing
kiss.
Binitawan nito ang kamay ko at ipinaikot ang braso sa bewang ko as he moved his
lips against mine.

I don't know why, but I wasn't pushing him away. I froze on my stand. This isn't
the first time that he kissed me, yet the same chilling effect was there.

I inhaled deeply and when I was about to give his kisses back that's when the
elevator door opened na agad na nagpabitaw saaming dalawa.

Nakangisi parin ito, as he licked the moist on his lips the sexiest way possible na
siyang nagpainit saaking pisngi.

Nagmamadaling naglakad ako papalabas, I felt him followed me until we reached my

hotel room. Nilingon ko ito. "Thank you for the meal De Salvo." Tinalikuran ko
itong muli at pinihit pabukas ang pinto.

"Aren't you gonna invite me in, Naya?" He asked.

I swallowed and inhaled deeply as I nodded. "Come in."

Nauna na akong pumasok sa loob at iniwan na ito sa labas. Maiba naman, ako naman
ang mang-iwan.

Naramdaman ko naman ang pag-sunod nito. He even closed the door before he went into
the couch and sit.

Naiilang ako dahil kahit di ako tumingin ay alam kong nakatingin ito saakin at
pinapanuod ang bawat galaw ko. "W-wala akong pag-kain bukod sa mga to." Ibinato ko
dito ang tatlong magkakaibang chips. "Help yourself."

"Hindi naman to ang gusto kong kainin." The grin on his face was plastered.

"A-ah, ang choosy mo naman. Yang mga hindi mo ginugusto, hinahanap hanap ng iba
yan." I said. "Pagsisisihan mo rin yan bandang huli."
"Ang alin? Ang hindi pagkain ng chips?" He chuckled. "C'mon Naya, who hurted you so
bad that rendered you loathing every fucking thing on earth?"

"Do you really wanna know?" I sighed and stared

at him.

He nodded. "Grab a beer, babe."

I rolled my eyes and went into the fridge to get two bottles of it and went back.

Naupo ako sa tabi nito at inabutan ito ng beer at can opener. "Basta may alak may
balak."

Agad naman nito iyong binuksan, akmang bubuksan ko rin ang akin ngunit mabilis nito
iyong naagaw saakin.

"No sweet cake, I don't let a lady drink in front of me." He winked and put my beer
on the center table. "So that if anything happen, it happened because she liked it
nothing to blame with alcohol."

Napatitig naman ako dito. Habang tumatagal na nakakasama ko ito, mas lalo ko itong
kinakakitaan ng kaibahan sa lahat. Roy is pretty unique than anyone else.

"Go, I'm listening." Sumandal ito bago tunggain ang bote ng beer na hawak nito.

I inhaled deeply. "Si Matthew Roxas, he's my boyfriend but he cheated on me. Engage
na kami Roy. Akala ko kami na tapos hindi pala."

I told him every detail of our love story, from the day I met him up to day I saw
him fucking my cousin and Roy patiently listened to it. Naubos na nito ang isang
bote ng beer at hawak na nito ang isa pa.

"Diba ang sakit sakit? Ang gago gago niyang hayop siya! Ang baboy niya!"
Humihikbing sabi ko.
Here we go again, tuwi nalang bang ikkwento ko si Matthew sa iba e iiyak ako? I
feel so broken and I pity myself for that.

"O, bat ka umiiyak?" Inisang tungga nito ang beer at ibinaba ang bote sa center
table. "You should be happy, you caught him cheating behind your back before you
even marry him."

Napanguso naman

ako sa sinabi nito.

"Look, think of it as a blessing in disguise." He faced me and pulled me closer to

him. He cupped my face and wipe my tears away. "I hate seeing ladies cry. So as I'm
saying, it maybe God's way from keeping you out from the wrong guy. At hindi mo
kailangan magalit sa mundo, magalit sa pag-ibig just because you had your heart
broken. Learn a lesson from it, pretty babe."

Nanatili na naman akong nakamasid dito, I drowned myself into him deep blue eyes.
His gazes were intent, and it's making my heart wanna jump out of my chest.

"Naya, you're a woman. You're a gem, you shouldn't just let yourself be broken into
the sight of the others. Fix yourself." He smiled. "Ikaw ang unang makakatulong sa
sarili mo."

Napangiti naman ako sa sinabi nito. "Thank you, Roy."

He just stared at me for awhile, before he stared at my lips and before I could
even think of what he's about to do.. his lips were down on mine.

We both closed our eyes as we savored the sweet kiss. I returned his kisses back,
because I feel like doing so..

I don't know how long the kiss lasts but when we both needed air his kisses went
down to my jaw and to my neck..

That's when my phone started ringing, I mindlessly reached for it and Roy didn't
stop.

Agad na bumungad saakin ang boses ni Aira. Complaining about how long she waited
for me to pick up my phone.

"A-ah sorry.." I gasped when I felt his hand molded my breast as he sucked the side
of my neck.

"Hoy Nayumi what the heck are you doing?!" She freaked out.

"H-ha? W-wala -ohhh.." I moaned when Roy's hand gets inside my blouse.

"Nayumi Patricia Alf-" Hindi ko na tinapos pa ang sasabihin ni Aira at agad na

pinatay ang phone ko at itinulak papalayo si Roy.

He grinned and pulled me closer as he chuckled. "See Nayumi, you wouldn't wish me
to be your brother. Siblings don't make out."

Nilabian ko naman ito. Naramdaman ko ang pag-iinit ng aking magkabilang pisngi.

"In time, you'll heal your own heart." He smiled gently.

Hindi ko pinansin ang sinabi nito at binalingan ang walang lamang bote ng beer sa
center table.

"I hope hindi dahil sa epekto lamang ng alak ang nagawa mo." I cocked a brow.

"Oh babe, beers can't affect me." He winked and grinned again.

If Roy De Salvo continued grinning, I'll soon be jailed into a mental institution.

=================
Chapter 12

"Your glasses suits you well." Roy said as he walked ahead of me.

Napangiti naman ako, at least kahit paano may bagay sakin. Bagay kami ng eyeglass
ko, sana lang may forever kami.

"Why you make a sexy nerd." He turned and winked playfully bago magpatuloy sa pag-
lalakad.

Agad naman akong napalunok at pinamulahan ng mukha as I clearly remembered how we

made out last night. Nakakainis lang, paanong tila balewala rito ang nangyari? How
can he be so casual about it? That's insane!

Hinabol ko ito dahil mabilis itong mag-lakad. Ano Naya, forever ka nalang hahabol?

"San tayo pupunta, De Salvo?" I asked.

Nilingon ako nito at bahagyang binagalan ang lakad, marahil ay napansin nito ang
pagtaas baba ng aking dibdib sa labis na pagkahingal.

"Sa rancho. I have a match." He said as he guided me into his wrangler jeep.

Mabilis akong sumakay roon at umikot naman ito pasakay sa driver's seat. "Match?" I
asked as he started the engine.

"Horse racing, against Vince, Kurt, Zanti and Santa de Leones since Chi can't join
us." Buong atensyon nito ang nakatuon sa daan.

Excitement races inside me. "Good luck! This will be my first time to watch a live
horse racing."

Saglit ako nitong binalingan ng tingin bago tumaas ang isang sulok ng labi nito.
Hindi na ito nagsalita at tahimik na na nagmaneho.

Inaliw ko nalang ang aking sarili sa pagtanaw sa magandang kapaligirang aming

nadadaanan. The whole Isla Paradiso was owned by the De Salvos, by the man sitting
behind the wheels next to me. I just can't imagine how their money can take them
into million more lifetimes, yet

here he is wearing his famous faded jeans and white shirt underneath a button down
polo, na bukas ang lahat ng butones.

How can a high profile man, live a simple life like any other rancher? Samantalang
ang iba'y hindi naman gaanong nakakaangat ay labis na kung makapangmataas.

Narating na namin ang rancho he parked the car along the arena. It's like a horse
racing arena, agad kong natanaw si Chi katabi si Red at ang itim nitong kabayo na
nakita ko noong nakaraan. She's wearing a white floral dress and a sunglasses
covering half of her face.

Nang makababa kami ay agad itong napabaling saamin, I saw how Roy flashed a smile
at his sister. "Good morning." Tinanguan nito si Red.

"Brotherlove." Chi smiled at me. "Naya, I'm glad you're here."

Nginitian ko naman ito, I startled when I felt Roy's arm snaked around my waist.
"So you two are getting serious huh?" Nakangising sabi ng papalapit na si Zanti,
he's holding a woman on his arm. The woman has a tender smile on her face, she look
so angelic as her chinky eyes beamed.

"Stop teasing Dela Paz." Chiara warned.

"Magsisimula na ba tayo?" Isang lalaki muli ang nagsalita, kasunod nito ay isang
pares na magkahawak ang kamay.

"Pinapalabas ko lang kay Eli si Bloodstone, Kurt then we'll start." Sabi ni Roy.

Ang kamukhang kamukhang lalaki na kasunod ni Kurt ay si Vince. I know him, dahil
minsang nabaliw si Aira dito. And next to him is his lovely wife, Nicole Ann.

Nanatili kami sa malilim na bahagi ng racing arena habang inaantay ang mga tauhan
na i-helera ang mga kabayo. Red is the one who

brought his horse along the line dahil ayaw nitong magpahawak sa kahit na kanino
maliban sa amo at kay Chiara.

Napalingon kami sa likuran, only to see Zanti kissing his girlfriend relentlessly.

"Crisanto Dela Paz Jr!" Sigaw ni Chi dito. "Manang mana ka kay tito Cris, Zanti
Lawrence."

Natatawang pinakawalan nito ang labi ng kasintahan na agad na yumakap dito, sa wari
ko'y nahiya sa ginawa ni Zanti. "C'mon Chi, I'm just asking for a good luck kiss."

"That's too much for a good luck kiss!" She exclaimed.

"Para ka namang bago ng bago kay Zanti, Chi." Natatawang sabad ni Kurt. "Once a
fucker, always a fucker."

"Niknik ako din, good luck kiss ko." Vince pouted cutely.

Napangiti naman ako ng umikot ang mga mata ng asawa nito bago dampian ng halik ang
labi nito.

"Sweet." I muttered mindlessly.

Nagulat ko nang maramdaman ko ang labi ni Roy na dumampi saaking sentido, as he

whispered.. "Good luck kiss ko din? Naiinggit ako e."

Nanlaki ang mata ko, as I felt my heart started thumping wild inside my chest.
Nilingon ko ito, parang batang nakalabi ito.

"What Nayumi?" He asked, nang manatili lamang akong nakatitig sa asul nitong mga
maga.

I was about to say something when he rolled his eyes and lower his head down to
claim my lips in a smooth, gentle and quick kiss. He winked at me as he pulled off,
atsaka walang sabing naglakad patungo sa kinaroroonan ni Bloodstone.

"Red, stop it. You'll get your kiss after your match with my brothers." Napalingon
ako kay Chi na kausap ang kasintahan nito. "Wag kang mainggit kanila Roy,

bb. Good luck okay?"

Agad naman akong pinamulahan ng mukha, of course they saw us. They saw Roy kissed
me.

"You owe me, Chiara." Inis na tumalikod ito at tinungo ang kabayo nito.

Natatawang nilingon naman ako ni Chi. "Naya, come here sit with us." Hilina nito
ang kamay ko patungo sa bench side kung saan nakaupo si Nicole at ang girlfriend ni
Zanti.

"Go Popot I love you!" Masayang sigaw ni Nicole.

"Zanti, pag di ka nanalo pipingutin kita! Wag mo kong ipahiya!" Sabi ng girlfriend
ni Zanti na nagpatawa sa lahat, kinindatan lamang ito ng huli.

"Hey, cheer for Roy inggitero ang kapatid kong iyon. You should cheer for him."
Siko saakin ni Chi.

"H-ha?" Takang tanong ko dito.

"Go on, kagaya ng ginawa ni Nicole." She urged me. "C'mon Naya, parang ganito. Go
Red, bb good luck I love you!"

Agad naman na sumilay ang ngiti sa labi ng huli. That's one thing that I noticed
about Red Santa de Leones, he often smile but when he does it reaches his eyes.

Nagdilim naman agad ang mukha ni Kurt sa narinig, yet that doesn't caught my
attention but Roy's intense gaze.

"Sige na Naya, kita mo na oh. Naiinggit talaga yan. Halatang halata." Usig pa ni
Chi.

"G-go, Roy." Nahihiyang sabi ko.

"Ano ka ba, ako lang nakarinig e! Lakasan mo naman." She chuckled.

"Go Roy!"

"Good luck mo pa." She grinned.

"Go Roy! Good luck I love you!" Agad naman nanlaki ang mga mata ko.

Sakit ko na siguro ito, pabiglabigla. At ang kakambal ng pabiglabigla ay palaging

dalamhati. When will I ever learn?

Nakita ko rin kung paano itong natigilan sa sinabi

ko. We were staring at each other for awhile ngunit mas una itong nakabawi at
matamis na ngumiti, he winked at me.

Pakiramdam ko'y gusto ko ng magpaampon sa lupang kinatatayuan ko nang marinig ko

ang mahinang tawanan ng tatlong babae sa tabi ko. Bago sila sabay sabay na sumigaw
ng..

"Go Kurt! We love you brother! Good luck!" As they chuckled.

Nagtawanan ang mga ito, obvious that they were teasing him for he doesn't have his
special someone with him.

Teka..
No scratch that! I wasn't Roy's special someone either. Ipinilig ko ang kung ano
anong kaisipang sumasanib saakin at naupo na lamang sa tabi nila Chiara.

Isang putok ng baril ang aming narinig bago nag-pulasan patakbo ang mga kabayo. Roy
look so hot above Bloodstone. They were all smiling, except for Red of course.
Nanatili ang aking mga mata kay Roy. Siya ang nangunguna sa karera ngayon.

"Ihanda mo na ang pusta mo Nicole, natatalo na ang asawa mo." Narinig kong sabi ni
Chi sa gilid ko. "Ang galing galing talaga ng brotherlove ko."

"Isumbong kaya kita kay Red, si Roy ang pinustahan mo at hindi siya." Natatawang
sabi ni Nicole.

Tinawanan naman ito ni Chi. "Kung ako ang naririyan, paniguradong ako ang
mananalo."

"Oo kasi ihihinto mismo nila ang mga kabayo nila para sayo." Nicole chuckled. "I
bet if Roy would ever make you feel inferior."

"He loves me." Nagulat ako ng sikuhin ako nito kaya napalingon ako dito, she took
of her glasses and smiled at me. "And Naya loves him, diba Naya?"

"H-ha?" I can feel my cheeks burning. Her purple blue eyes were like Roy's. It's as
if I'm staring

at Roy.

She rolled her eyes ceiling ward. "We heard you awhile ago. You said I love you to
Roy."

Napalunok naman ako. Ang akala ko'y hindi na nito iyon napansin pa, nilingon ko si
Nicole at ang girlfriend ni Zanti. They're both smiling.

"Mabait naman si Roy, Naya. Hindi iyon kagaya ni Zanti na isang animal." Sabi ng
girlfriend ni Zanti bago ngumiting muli. Her smile could definitely brighten up the
whole nation.

Tipid na nginitian ko na lamang ang mga ito dahil wala akong maapuhap na sasabihin.
Ibinalik ko ang atensyon ko sa mga nag-kakarera, at ipinagpapasalamat kong ganoon
rin ang mga ito.

Red is now leading the race, kaya naman hindi na matigil si Chiara sa pagchecheer
kay Roy. She wanted Roy to win the race, for I don't know reason.

Nakita kong bumagal ang takbo ni Bloodstone. Next to Roy is a white horse with
Zanti above, followed by a brown horse of Kurt and another white horse of Vince.

"Red. Pag nanalo ka wala kang kiss bb!" Sigaw nito na umalingawngaw sa buong arena.

Napataas ang kilay ko nang awtomatikong pinatigil ni Red ang kabayo ilang metro
mula sa finish line. Mga lalaki talaga mahihilig!

Hanggang sa malagpasan na ito ni Roy na siyang unang nakatawid sa finish line,

that's when Red pulled the rein for his horse to walk at the end of the line.

"See, Roy wins." Nakangiting sabi ni Chiara.

"Manipulative." Nicole chuckled.

"Santa de Leones should sometimes lose the battle. But Roy should always win."
Masaya pang sagot nito sa hipag.

Napailing na lamang ako. Sinundan ko ang mga ito nang puntahan nila ang mga lalaki.

Roy's

expression was dark, nang makalapit kami ay narinig ko ang pagmumura nito. Hindi ko
maiwasan ang hindi kabahan. This is the firs time I saw him wearing that
expression. It's as if he could possibly kill.

"What happened?" Chiara asked. Nilingon nito si Red na nakatalungko sa harap ni

Bloodstone habang hawak ang isang paa ng kabayo. Habang si Zanti ay nanatiling
nakaalalay sa gilid ni Bloodstone at hinihimas himas ang leeg nito.

"Pasensya na ho, Señor. Hindi po namin sinasadya." Narinig kong sabi ni Eli na
nakayuko sa harap ni Roy.

"Goddammit! Ilang beses kong sinabi sainyo na panatilihin niyong malinis ang bawat
sulok ng rancho?" Galit na sabi nito. "At ano ang ginagawa ng basag na bote ng beer
sa arena? Hindi ba't mahigpit kong ipinagbabawal ang pag-inom sa rancho?"

Maya-maya'y isang tauhan pa ng rancho ang dumating dala ang isang kit na iniabot
noon kay Vince na siyang pumwesto sa tabi ni Red.

"Zanti, sooth him. I'm gonna remove the glass." Sabi ni Red, bago hilahin ang
maliit na bubog mula sa paa ng kabayo.

I gasped, maging si Red ay napatayo upang iwasan ang paa nito nang bigla itong
sumipa. It took a minute bago muling mapakalma ni Zanti ang kabayo, doon lamang
nabendahan ni Vince ang paa nito.

Mabuti pa kay Bloodstone, maraming nagmamahal.

"Roy, he's okay na. Calm down." Chiara called his attention and his expression
immediately lighten bago lingunin ang kabayo.

"Dadalhin ko na sa kwadra." Sabi ni Zanti bago alalayan ang kabayo pabalik sa

kwadra.

Ganoon din ang ginawa ng iba, kami na lamang ni Roy at ni Eli ang naiwan.

"Patawad po

Señor-"

"Mamaya na tayo mag-usap." He said, dismissing him.

Tumango naman ito at naglakad nang papalayo. Nanatili akong nakatayo at nakatitig
dito. Ganoon rin ito. I felt a bit awkward.

"Congratulations." I smiled.

Hindi ito ngumiti o sumagot man lamang. His eyes were all on me.

"R-Roy bakit?" I stammered.

Nagulat ako nang dahan dahan itong lumapit saakin at huminto nang halos ilang
pulgada na lamang ang distansya namin. "I told you, you look like a sexy nerd with
this." Inabot nito ang salamin na suot ko at inalis iyon saaking mata. "And I don't
want anyone see how sexy you are with this." Ngumiti ito bago isabit ang salamin ko
sa panloob nitong puting t-shirt.

Nanatili lamang akong nakatitig dito. I can feel the thumping of my heart almost
cracking my chest dahil lamang sa ginawa nito.

I composed myself and tried to think straight. "G-ganyan naman kayong mga lalaki.
Protective kunyari, e kayo din naman ang unang mananakit samin. Kabisadong kabisado
ko na yan!"

I felt him pulled me closer to him by grabbing my waist. I gulped, as I tried to

pushed him away.

"Ano ba Roy!"

"Tigilan mo na ang kakahugot mo. Kapag hindi ka pa tumigil, babaon ako sayo." His
eyes were playful and his grinning like a boy. "And I mean it, deep and hard Nayumi
Patricia."

Agad naman nanlaki ang aking mata sa sinabi nito. I was about to speak when we
heard someone called out his name. Napalingon kaming agad dito.

"Roy!" A lady was smiling, she's wearing a pink sun dress na bahagyang umabot sa
tuhod. Her hair were on a neat bun.

"Candida." Roy casually called her name

out.

Agad na nabura ang ngiti sa labi nito nang malingunan ako, her eyes averted to
Roy's arm encircled on my waist. She cocked me a brow. "Sino ka?"

Tinaasan ko rin ito ng kilay. I have a bitch of a friend, Aira. So I definitely

know a bitch when I see one. And this Candida girl is a total bitch.

"She's Naya." Si Roy ang sumagot ng tanong nito. "What are you doing here?"

Pa-cute itong ngumiti. "Dad has to meet your dad so I joined him para makita kita,
kadarating lang din namin." She dimpled again. "They're all having brunch there,
c'mon let's join them."

Kusang lumipad ang kilay ko pataas. Sabi na e, itsurahin nitong pabebe na ito. I'm
sure as hell that she's into Roy.

I estimated her physique. Siguro'y ang lamang lang nito saakin ay boobs, at iyon ay
dahil malusog siya! Napahinto ako sa naisip ko, Mara has nothing but a pair of
squeezy tits but Matt chose her over me.

Napasinghap ako nang pisilin ni Roy ang tagiliran ko. "Humuhugot ka na naman ba?"

Nanlaki ang mata ko nang maalala ang sinabi nito. Itinulak ko ito ng bahagya. Na
siyang nag-patawa dito. Nabigla na naman ako nang kuhanin nito ang kamay ko at
ipagsiklop iyon sa kamay nito. "Sige, Candida susunod na kami. I'll just check
Bloodstone."

Hinila na ako nito papalayo, at nakita ko kung paanong nalukot ang mukha ni Candida
sa ginawan nito. Na siyang nag-pangiti saakin.
"Hoy, Roy. Hindi naman ito ang daan papunta sa kwadra ah." Kunot noong sabi ko nang
mapansing iba ang daan na tinatahak namin.

"Hindi nga." Simpleng sagot nito bago ako hilahin papunta sa kubong nakatayo sa
gitna.

He

opened the door and let me in. Lalong lumalim ang gitla sa noo ko nang mabungaran
ko ang nakahandang hapag.

Naroon ang iba't ibang seafoods, at mga prutas. There's no utensils, even plates.
Tanging dahon ng saging ang naroon.

"Nagkakamay ka ba?" He asked.

"Diba may brunch sila Chi? Why didn't we joined them?"

"Nayumi, dates are for two people." Masungit nitong sabi. "And I don't fancy group
dates."

Napatigil naman ako sa sinabi nito. Maang na pinanuod ko na lamang ito magtungo sa
isang bahagin ng kubo kung saan naroroon ang lababo. He washed his hands there.

Binalingan kong muli ang lamesa. He prepared a date for us? Ito na naman ang
malalanding paru-paro sa aking tyan. Naglulumikot na naman.

Sinundan ko ito at siniko sa tagiliran. "Sweet mo naman." I giggled.

Pinunasan nito ang kamay bago ipalibot ang braso sa bewang ko at panuorin akong
maghugas ng kamay.

"You know what, I easily get attracted with the hand." I tried to start a
conversation upang alisin sa isip ko ang kamay nitong nasa bewang ko, making a
slight squeeze. "I like it soft, smooth and the fingers were long."

He pulled me closer to him. "How about my hand? Did it pass the standard?"

I started rinsing my hand nag hawakan nito iyon ng isa niyang kamay. He intwined
our fingers under the falling water.

I can't help but swallowed. Hindi ko alam kung paano ko pakakalmahin ang puso ko sa
pagwawala nito sa loob ng aking dibdib. I hate it. I hate the fact na kahit ano ang
sabihin nito ay ganoong epekto ang idinudulot nito sa puso ko.

"Y-your hands were soft. It's pretty amazing, sa kabila ng mabibigat na trabahong
ginagawa mo sa rancho e halos pareho lang tayo ng kamay." I said truthfully. "Your
fingers were long, your nails were always clean."

"Why Naya? Where do you want my hands to feel you?" He said in a seductive manner o
sa pandinig ko lang seductive iyon. "Where do you want my fingers to trace and
trail?"

Halos panawan ako ng ulirat sa sinabi nito. Napasinghap ako nang pihitin ako nito
paharap. "R-Roy.." Naitukod ko ang mga palad ko sa dibdib nito.

He bent his head down to inched over my face. "I won the race, where's my prize
babe?" He smiled playfully.
I chewed my bottom lip to keep my focus on, but his pair of blue eyes were giving
me a hard time.

"Nevermind. I'll claim it anyway." He smiled again and before I could even utter a
single word, I immediately felt his lips against mine.

I closed my eyes and feel it's softness. That's when it started moving against
mine. Kusa ang naging pagtugon ko sa mga halik nito.

Which urged him more to deepened the kiss, that made me wrapped my arms around his
neck.

I felt a sudden jolt of electricity runs down my spine, I moaned softly when I felt
his hand squeezed my behind. That's when he delved his tongue in to meet mine.

I never did experience this kind of kiss that was almost an act of lovemaking. And
I can't even name the feeling that I'm having as Roy's kisses becomes more
demanding and intimate.

Roy Christian De Salvo never failed to surprise me.

=================

Chapter 13

"Roy, mag post ka na ng picture ko sige na!" Pamimilit ko kay Roy habang nag-
lalakad kami pabalik sa Villa kung saan naroon ang mga kapatid at pinsan nito.

We ate our brunch at the nipa house, and Roy just wont stop amusing me. Paano ba
naman, nakakagulat malaman na ang isang Roy Christian De Salvo ay walang kaarte-
arte at marunong magkamay! Beat that! Siguro kailangan ko na tanggapin ang
katotohanang palagi nalang akong magugulat sa lahat ng malalaman ko.

"Ayoko." Masungit na naman nitong sabi.

I elbowed him. "Dali na, picturan mo ko ng tumatawa tapos post mo kunyari stolen.
Tutal sanay naman na kong manakawan."

He turned his head on me and gave me a meaningful look.

"Dali na ha?! Magpost ka, picturan mo ko tas tatawa ako, kunyari masaya ako. Dun
naman ako magaling e sa magpanggap." Napasinghap ako ng haklitin nito ang bewang ko
papalapit sakanya.

"You really wont stop talking nonsense huh?" He smirked.

Sukat doon ay naalala ko ang sinabi nito kanina sa arena. Agad namang naitulak ko
itong palayo. "H-heh! Wag mo ibahin ang usapan De Salvo." Lumabi ako bago
nagpapadyak na parang bata. "Kasi naman kanina nakita ko sa fb nag post si Matthew
ng picture ni Mara'ng puro suso! Kagaya nung Kandila mo!"

"Why are you still even stalking him?" Ismid nito. "Does he worth a scroll?"

Napalabi naman ako. "Eh basta Roy! I wanna show him what he's missing!"

"Since ikaw naman may gusto niyan, huwag mo na kong idamay." Masungit nitong sabi
atsaka nag-patiunang mag-lakad.

"De Salvo dali na! Kapalit na yun ng mga halik na ninakaw mo sakin!" Habol ko dito.

"Halik

na tinugon mo." Umangat ang isang sulok ng labi nito at patuyang nilingon ako. "Mas
aggressive ka pa nga e."

Agad naman akong pinamulahan ng mukha kaya mabilis ko itong nahampas sa balikat.
"Yung bibig mo naman!"

"Masarap." He teased.

"Oo nga." Agad kong natampal ang bibig ko sa nasabi ko kasabay ng halakhak nito.
"Nakakainis ka naman Roy eh!"

"Inaano ba kita?" Masungit na naman nitong sabi.

Tignan mo nga naman ang ugali ng lalaking ito. Seconds ago he's laughing now he's
wearing a straight face. Kung magpalit ng mood kasing bilis ng pagpalit saakin ni
Mara sa buhay ni Matt.

Hindi ko na ito sinagot pa dahil narating na namin ang bahay nila. Sinundan ko
lamang ito, I must say that they have a very beautiful villa. It was inspired by an
old-Spanish classic villas. Napaka-ganda ng mga materyales sa kabahayan, lahat ay
primera klase.

Napatitig ako sa isang napakalaking family portrait. Nakaupo sa loveseat ang mag-
asawang Brad at Cameron De Salvo, at nakapalibot sa mga ito ay ang mga anak nito.
Sitting on Cameron's lap is a cute baby boy, si Chi ay nasa likuran at
pinagigitnaan ng mga kapatid katabi nito si Nicole na siyang asawa ni Vince.
Natutok ang mga mata ko kay Roy, katabi nito si Chi na lalo lamang nagpalinaw sa
aking mga mata ng labis nilang pagkakahawig. The only difference is that Roy has
chinky eyes. Hindi ito nakangiti sa portrait.

"It was Safe Castañeda who polished that portrait." Sabi nito na nakatayo sa gilid
ko.

"No wonder it's amazing. Kuhang kuha ang mga mukha niyo. Buhay na buhay." I
commented. Buti ang portrait buhay, ang puso ko patay.

"Roy!

Oh my gosh! I've been looking for you!" Napalingon kami sa sumigaw, and I can't
help but roll my eyes nang makita ko si Kandila na maarteng nagtatatakbo palapit sa
kinatatayuan namin. "Wala na si daddy, kasama niya ang parents mo nauna na sila
pumunta sa house kasi may ipapakita raw si daddy sakanila about business stuff."

She flipped her hair, sus ganutan kita kaya kita be bet mo? Napairap ako nang
irapan ako nito.

"You make hatid me sa bahay ha!" She bated her eyes.

"Pacute." Inis kong bulong.

"Uutusan ko nalang si Fabian na ihatid ka sainyo marami pa akong gagawin sa

rancho." Roy said in a stoic manner.
"No! Ihahatid mo ko Roy! Ihahatid mo ko." Pinaliiti pa nito ang boses bago lumabi.
"Please?"

Sus! Pacute! Pakyu.

"Ihatid mo na yan Roy, hindi ko na natatantya yan." Nabaling ang tingin namin kay
Chiara na nakahawak sa impis nitong tiyan.

"Hi sister!" Masayang sabi ni Kandila rito at akmang lalapit ito kay Chi nang
pigilan ito ng huli.

"Stop right there." She looked so pissed, binalingan nito si Red. "Inaantok ako, bb
ko."

Inalalayan naman ito ng kasintahan paakyat sa hagdan. Sumigaw pa ito nang nasa
kalagitnaan na.

"Roy, ihatid mo na yan. Utang na loob."

"Okay, you sleep. Rest Chiara." Malambing nitong sabi sa kapatid bago balingan si
Kandila. "I'll take you home."

Napataas naman ang kilay ko sa sinabi nito. Nakita ko ang pag-sigla ng mukha ng
babaeng Kandilang mukhang mauupos na.

"Yey!" She cling into his arm. "Ang sweet sweet talaga ng Roy ko."

"Come with us Naya. Ihahatid narin kita sa hotel." Kaswal

na sabi ni Roy, bago nagpatiunang maglakad.

My eyes squinted. Ang malanding lalaking iyon! Mukhang tuwang tuwa pa! I was left
with no choice but to follow them, ganto na siguro ang papel ko sa lipunan ang
maging sunud-sunuran.

Hindi ko alam kung bakit pero naghuramentado ang sistema ko nang makita ang
Kandilang iyon na nakaupo sa passenger seat ng wrangler ni Roy.

Nakita kong nakatayong nakangisi si Roy habang inaantay ako sa labas ng sasakyan
nito.

"Ang saya naman." Sarkastikong sabi ko dito bago tapunan ng tingin ang babaeng
sinalo ang lahat ng kaartehan sa mundo.

Binalingan nito si Kandila, bago muling lingunin ako. Lalo akong nainis nang
humalakhak ito ng malakas.

Lalo rin namang naningkit ang mata ko sa ginawa nito. Natutuwa pa siyang naiinis
ako?!

"Naya, kiss mo ko." Parang batang sabi nito na agad na nag-painit sa magkabilang
pisngi ko.

"De Salvo huy!" Suway ko dito bago pandilatan ng mata. "Sumosobra ka na sa

kakaganyan mo. Over na be!"

Inirapan ko ito at akmang lalagpasan nang haklitin nito ang braso ko habang
tumatawa tawa pa. "Isa lang, be." Pang-gagaya nito sa tono ng boses ko, na siyang
ikinatawa ko.
"Di ka gorgeous dun! Last mo na yun ha!" Binawi ko rito ang braso ko. Totoo naman,
imagine Roy Christian De Salvo saying be! What the fucking fuck!

"Roy, it's so matagal na. C'mon na baby." Maarteng sigaw ni Candida mula sa
sasakyan.

Agad naman akong napasimangot. "Tawag ka na ni baby mo, be!"

"Kiss muna be!" Tumatawa nitong sabi.

I rolled my eyes. I never imagined Roy is hiding this kind of personality. But I'm
enjoying it

though. "Ewan ko say-"

Di ko na natapos pa ang sasabihin ko nang gawaran ako nito ng isang mabilis na

halik sa aking mga labi, bago tumatawang sumakay sa sasakyan nito.

I froze. I swallowed. Naramdaman ko ang pagwawala ng aking puso sa loob ng aking

dibdib.

"Nayumi, we have to go." Napapitlag ako nang marinig ang sigaw ni Roy na nasa loob
na pala ng sasakyan.

Inis na inirapan ko ito nang kindatan ako nito. I was wrong, mas madali palang
pakibagayan ang grumpy Roy kaysa sa playful Roy!

Buong biyahe ay wala akong imik. Hindi ko alam kung gaano ba kalayo ang nitso na
pagdadalhan namin sa Kandilang ito dahil mag-dadalawang oras na kaming bumabyahe.
Maya't maya kaming nagkakatinginan ni Roy sa rearview mirror, ngingisihan ako nito
at iirapan ko siya.

Ang babaeng ito'y walang kapaguran. Simula nang umandar ang sasakyan ay wala ng
humpay ang pag-kukuda nito na sinasagot lamang ni Roy ng simpleng iling at tango.

No wonder na halos itapon na ito ni Chi kanina sa pacific ocean. Mas napapagod pa
ata ang puso ko kaysa sa bunganga nito e.

Itinuon ko na lamang ang atensyon ko sa cellphone ko at nag-facebook. Impit akong

napahagikgik nang makita ko ang post ni Alas. Isang picture nito na naka-flex ang
braso nito.

Na mayroong kalakip na caption na "Stronger and better." Mabilis ang naging pagtipa
ko sa comment box, sana lang ay mapansin pa nito iyon sa dami ng nagcomment sa
picture nito.

Ligo mo yan be.

Napangisi akong muli nang makitang nagpop sa notification ko ang pangalan ni Alas,
nag-comment ito sa comment ko.

Epal.

Minsan

hindi ko alam kung matutuwa ba talaga ako o maaawa kay Alas e. Alas is a good man,
yet he had his heart broken. He doesn't deserved that. Siguro'y ganoon talaga, kung
sino pa ang nagmamahal ng tapat sila pa ang nasasaktan.

"Ang saya naman."

Mabilis na napalingon ako sa salamin, at doon nag-tagpo ang aming mga mata. His
blue eyes were not playful anymore. Inismiran ako nito.

Abnormal. Inirapan ko rin ito. Aba ha! Hindi lang siya ang marunong sa irapirapan.
Don't me.

Maya-maya pa'y huminto na ang sasakyan sa tapat ng isang malaking itim na gate. Sa
wakas ay narating na namin ang lungga ni Kandila.

"You want to come inside Roy?" Maarte nitong sabi.

"No thanks Candida. Marami pa akong gagawin." Masungit nitong sabi.

I made a face nang dumukwang si Candida upang halikan ang pisngi ni Roy. Hindi
naman umangal ang huli. Bet na bet!

Binalingan ako ni Kandila bago bumaba ng sasakyan, she smirked at me and sneered.
Hindi ko ito pinansin.

Mabilis na pinasibad ni Roy ang sasakyan nang makababa ito. I just busied myself on
my phone.

Halos isang oras na ang nakalipas. Matagal tagal ang byahe kaya naman halos
mapudpod na ang kamay ko sa pag-scroll sa newsfeed ko nang may madaanan ang aking
mga mata.

Candida De Salvo posted on Roy DeSalvo's timeline 30mins ago.

"Thanks sa paghatid Roy."

Candida De Salvo?! Hindi ko alam kung bakit pero nag-init ang ulo ko sa aking
nabasa. I shut my phone off and leaned on my seat. Matapos ay ipinikit

ko ang aking mga mata.

Bwisit!

Hindi naman ako nakatulog, I just keep my eyes shut as random things goes round and
round my mind.

Una, ano bang pake ko kung Candida De Salvo siya?! Pangalawa bakit ba ko naiinis
kung harutin man nito si Roy?! Pangatlo back to number one.

Ano ba Naya! Wala kang pake sakanila pwede ba!

Nag-mulat ako ng mata nang huminto ang sasakyan sa mismong tapat ng hotel. I
immediately jumped off the wrangler and walked inside. Alam kong nakasunod sa likod
ko si Roy dahil sa pag-bati ng mga tauhan na madadaanan ko.

Sa elevator ay hindi parin kami nag-iimikan. Naiinis ako kay Roy! Naiinis ako kay
Candida! Pero mas na naiinis ako sa sarili ko dahil parang akong tanga na
nagpapaapekto sa mga ito! Stupid Nae!

Bumukas ang pinto ng lift at dali-dali akong lumabas roon. Tinungo ko ang aking
silid at nagmamadaling pumasok doon.

Akmang isasara ko ang pinto nang harangin nito iyon at pumasok rin sa loob. Hindi
na ako nanlaban pa, Roy is big and tall alam kong matatalo rin ako kung lalabanan
ko ito. Bat ka pa lalaban e matatalo ka naman sa huli?

"Naya, anong problema mo?" Kunot noo nitong tanong.

Sinundan ako nito papasok sa main room. He even sat on the edge of the bed.

I sighed, and faced him. "Pagod ako Roy, inaantok ako so leave."

"Pagod

din ako. Inaantok din ako." He unbuttoned his polo shirt and removed it. Matapos ay
sinunod nito ang puting t-shirt na panloob nito.

Nanlaki ang aking mata sa ginawa nito. Iniwas ko ang tingin sa naghuhumiyaw nitong
abs. "Ano ba yang ginagawa mo De Salvo!"

"I'm tired, I wanna sleep." I can hear him smirk as he unbuckle his belt and
unsnapped his jeans and he removed it before placing his phone on the bedside table
and diving into my bed.

"Oh my god De Salvo! Lubayan mo ang sistema ko kahit ngayon lang!" I shrieked in
frustration. "Nakakainis ka! First you let that "dede goals" woman sit beside you!
Next you let her kiss you! Tapos magpopost siya sa facebook wall mo! Tapos ang
pangalan niya pa Candida De Salvo! Nakakainis ka na! Tas bigla mo pa kong
susungitan and now andito ka na naman! Roy kailangan ko ng pahinga!"

At bago ko pa maisip ang mga pinagsasasabi ko ay nailabas na ng aking bibig ang

lahat ng laman ng isip ko.

Nakita kong binalingan ako nito, he's grinning. And I hate it!

"Tapos natutuwa ka pa dyan!" I pursed my lips.

"Tatlo kaming De Salvo, it can be Kurt or Vince." He shrugged.

Inirapan ko naman ito.

Natatawang bumangon ito at kinuha ang cellphone, he's doing something. Marahil ay
may nirereplyang text.

"Naya, what's wrong with that? Edi ilagay mo din sa facebook mo, Naya De Salvo."
Natatawang

sabi nito habang ang atensyon nito ay nasa cellphone parin nito. Inabot nito ang
kamay ko at hinila ako kasabay ng paghiga nito sa kama, making me collapsed above
him.

"Roy ano ba!" Akmang tatayo ako nang higpitan nito ang yakap sa bewang ko.

Gusto ko nang maglaho na lamang sa labis na kahihiyan na nararamdaman ko ngayon.

Inihiga ako nito sa tabi nito bago niya itabi ang cellphone niya.

I felt my phone vibrated inside the pocket of my maong shorts, mabilis kong kinuha
iyon bago ko ito itulak. "Huy Roy!"
He snuggled into my neck and whispered with his sleepy voice. "Alisin natin to
Naya."

Nanlaki ang mata ko at halos mabitawan ko na ang phone ko nang maramdaman ang kamay
nito sa snap ng shorts ko. I froze, the next thing I knew is he already kicked my
shorts off and I'm now wearing nothing but a lacy briefs.

"Tulog tayo babe." He said with his eyes closed as he kissed my temple, pulling the
comforter to cover us.

Magsasalita pa sana ako nang hilahin pa ako nitong payakap bago magsumiksik sa leeg
ko, he even wrapped his legs on mine. And I can clearly hear the dugdug of my
heart.

I startled when my phone beeped again.

Aira Arroyo commented on the photo you were tagged in.

I ticked on it. And my jaw dropped as the content load.

Roy De Salvo tagged you in a photo 8 minutes ago..

Lalong lumakas ang tibok ng puso ko habang tinititigan ang sarili kong larawan. I
was laughing there and I can't remember when it was taken but I'm sure sa rancho
nito iyon.

I inhaled deeply as I read the caption..

Music to my ears..

=================

Chapter 14

"Naya.."

Narinig ko ang isang boses na tumatawag sakin, umingit ako alam kong boses ni Roy
iyon, ngunit hindi ako nag-mulat ng mata. Instead, I even snuggled close to him.

He chuckled. A sexy one. "Baby, wake up. It's almost seven in the evening we need
to have dinner."

I felt him wrapped his arm on my waist as he pulled me closer. Nagsumiksik din ito
sa leeg ko.

"Gising na, Naya. Hindi na ko naka-balik sa rancho." Natatawang sabi nito.

"Hindi ko kasalanan yon." I said in my most sleepy voice, parang batang mas
hinigpitan ko pa ang yakap dito.

Kung sa ibang pagkakataon ay matatampal ko ang sarili ko sa labis na kahihiyan, but

no not today. I don't know why but I'm having a very strong urge to snuggle next to
him. I even wrapped my leg into his.

Tumawa itong muli. Naalala ko na naman ang photo caption nito. Music to my ears..
Iyon, iyon mismo ang naiisip ko habang pinakikinggan ang pag-tawa nito. "Baby, much
as I wanted us to stay this way baka naman malipasan ka ng gutom."

"Five minutes." Antok na antok ko pang sabi, akmang aangal ito ng kagatin ko ang
leeg nito ng madiin. "Five minutes De Salvo."

"Kiss mo yan, masakit." Patukoy nito sa bahagi ng leeg nito na kinagat ko.

And I did, I kissed it softly and snuggled again. Tumawa naman ito, at hinayaan
akong mag-sumiksik sakanya. I know I shouldn't be snuggling to him but I miss the
feeling of waking up and having someone beside you. I miss the feeling of hugging
and sniffing a body next to me.

Ilang minuto ang pinalipas ko bago ako lumayo dito ng bahagya dito at

tumingala. He's biting his lips repeatedly, and I find it sexy.

He looked down at me and our gazes locked. Napapikit ako nang mabilis ako nitong
kinintilan ng halik sa labi kaya naman nahampas ko ng marahan ang dibdib nito.
"Abuso ka na ha!"

Bumangon ako sa higaan at natatawang sumipol ito. "Nice ass."

I rolled my eyes heaven wards. "Manyak."

Inirapan ko ito nang lalong lumakas ang pag-tawa nito, I immediately went inside
the bathroom and locked up. Mabilis akong naligo at nagpalit ng damit. I wore a
simple white tent dress na umabot lamang sa gitna ng hita ko. Nang makalabas ako ay
wala na si Roy sa kama, maayos narin iyon.

Napailing na lamang ako, typical Roy that he is. Palaging maayos. Lumabas na ako ng
silid ng nakayapak, nangunot ang noo ko nang maabutan ito sa balkonahe.

Holding a stick of cigarette, puffing a smoke and burning his lungs. I rolled my
eyes and went there.

"Ang tagal mo naman. Nagugutom na ko eh." Reklamo nito. He's now dressed up.

"Cigarette smoking is never good." Irap ko dito.

"I'm not good either babe." He chuckled, matapos ay ipinag-patuloy ang

paninigarilyo. "Saan mo gustong kumain?"

Nilingon ako nito at pinakatitigan mula ulo hanggang paa. His gaze stopped at my
mid thighs, na siyang nagpalunok sa akin. I cleared my throat to shrugged of the
uneasiness that I'm feeling.

"Alfresco." I smiled. Since iyon lang naman ang restaurant sa hotel na ito ang
gustong gusto kong kainan. Ganito ako e, pag gusto ko binabalikbalikan ko.

Inisang hithit nito ang sigarilyo, matapos ay pinatay iyon sa ashtray. "Halika nga
muna

dito, Nayumi." He leaned on his sit and waited for me.

"Bakit?"

"Halika dito." He said in a stern voice.

Hindi na ako nakipagtalo pa, at lumapit na lamang sa kinauupuan nito. I gasped when
he reached the hem of my dress and raised it, mabilis ko iyong ibinaba at umatras
papalayo dito. "Manyak!"

"Go back and wear shorts inside." Simpleng sabi nito.

Nangunot naman ang noo ko. Seryoso itong nakatitig saakin.

"You heard me right. Move." He commanded like a king.

"Wag ka ng mag-inarte, halika na nagugutom na ko." Irap ko dito atsaka nagpatiunang

mag-lakad.

Naramdaman ko namang sumunod ito atsaka hinaklit ang braso ko papasok sa silid. My
eyes widened nang pangahas nitong buksan ang built in cabinet at magkalkal sa mga
damit ko. He pulled out a black cycling shorts and walked and settled on the edge
of the bed.

"Come here Naya."

"A-akin na yan De Salvo ako na!" Lumapit ako upang abutin iyon nang hilain nito ang
hita ko papalapit sakanya.

That made me stood in the middle of his thighs.

"Raise your leg." He said as he bent down and wear the shorts on me.

Nag-init naman ang aking mgkabilang pisngi, at nahiya sa ginawa nito. "A-ano Roy,
ako na."

"Raise your fucking leg Nayumi Patricia." He cussed.

I swallowed hard. Bakit ba iba ang dating ng mura nito sa pandinig ko? Kung sa iba
ko ito narinig ay paniguradong nandiri na ako. But with him? It's different. Really
different.

"Itataas mo, o ako pa ang magtatas?"

Sukat sa sinabi nito ay tila nagkaroon ng sariling buhay ang aking binti at umangat
ang mga ito. He pulled

the shorts up, bago ako tingalain.

He winked and squeezed my butt gently. "Nice ass."

Bago pa ako makapag-react ay nakatayo na ito at nag-lakad na papalabas.

"Halika na babe." He shouted.

Nakatingin lamang ako sa crew habang inuulit nito ang order ko. She's really very
pretty, her eyes were like those of doll's. Mukhang napaka-bata nito. She look so
fresh. Siguro'y intern lamang ito dahil hindi naman ito naka-uniform kagaya ng
ibang crew. I glanced at her nametag, her name is Colette.

Napakunot ang noo ko nang marinig ang order ni Roy. Nilingon ko ito. "Beer na
naman?"
He shrugged.

Inirapan ko ito at nilingon ang crew. "Banana shake narin siya, para magkapuso
naman."

Napahagikgik ito. "Would that be all ma'am?" She said, smiling widely.

"Yes, be. Keri na yon." Naka-ngiting sagot ko dito.

She excused herself and walked away. Napapitlag ako nang bumulong si Roy sa gilid
ko.

A shiver flows down my spine when I noticed how close he is to me. Why his lips is
almost touching my ear!

"Ang dami mo namang be." Masungit nitong sabi.

Kinunutan ko naman ito ng noo.

"Akala ko ako lang be mo eh." Masungit nitong sabi bago sumandal at laruin ang
lighter na hawak nito.

"Drama mo be." Natatawang sabi ko bago sumandal sa couch. "General term of

endearment ko 'yon."

Hindi ito umimik. Nanatili itong nakatingin sa lighter na hawak nito.

"Roy?"

"Oh?"

"Problema mo?" Tanong ko dito nang biglang magsungit ito.

Umiling lamang ito. Ipinagkibit balikat ko na lamang ito. Minsan si Roy parang
abstract,

napakahirap intindihin, magulo.

Dumating na ang order namin at tahimik kaming kumain. "Ang konti mo naman kumain."

Hindi ako nito pinansin. One thing I noticed about Roy, is that crab is his
favorite.

"Sungit." Bulong ko. Hindi ko na lang ito pinansin at pinagpatuloy ang aking
pagkain. Gutom ako kaya snob ako ngayon! Isa pa ang sarap sarap ng sinigang na
bangus belly!

Matapos kumain ay nag-bill out na ito, while we're waiting for the bill ay nakita
kong humugot ito ng isang sigarilyo mula sa bulsa.

That's another thing I noticed about him, he's a chain smoker. And it's never
healthy.

Bago pa nito iyon masindihan ay nakuha ko na iyon mula sa bibig nito. "Bawas-
bawasan mo ang pagsusunog ng baga mo, De Salvo ha!"

Umangat naman ang isang kilay nito. "Aside from your lips Nayumi, that's my only
addiction."
Agad naman akong pinamulahan ng mukha sa sinabi nito. I chewed my inner cheek to
compose myself.

"Mamamatay ka sa kinakaadikan mo De Salvo magtigil ka!" Hinaklit ko ang lighter

mula sa kamay nito at inilapag iyon sa gilid ng platong ginamit ko katabi ng kaha
ng sigarilyo nito.

"Pinapatay mo rin ako, Alfonso." Tila hirap na hirap nitong sabi. "You see, I can't
live without puffing a stick."

He coughed. Na siyang nag-pataas ng kilay ko. "See? Inuubo ka na mag-susunog ka pa

ng baga. Pahalagahan mo yang baga mo. Bago ka niyang sukuan Roy."

Tintigan ako nito ng matagal, bago unti-unting sumilay ang isang nakakalokong ngiti
sa labi nito. Tignan mo nga naman ang panahon ngayon, pati ba naman ngiti marunong
na magloko.

"Fine. No cigar, and I'll

get to kiss you." He grinned playfully. Pati grin, marunong na mag-laro.

"Abusado ang bebe!" Pinisil ko ang ilong nito.

Tumatawang hinawakan nito ang kamay ko paalis sa ilong nito. "I told you, I have no
addiction aside from your lips and those cigarettes. I'd die if I wont have any."

Napalunok ako sa sinabi nito. Ano ba namang pagkatao ang meron itong si Roy De
Salvo?! He changes moods in a bliss. I was drowning again with those pair of purple
blue eyes. He's smiling at me, no scratch that! He's grinning.

Akmang sasagot ako nang tumunog ang cellphone nito, na siyang saktong dating naman
ng bill namin.

"Candida." Sagot nito sa cellphone niya.

Mabilis na nangunot ang noo ko at naningkit ang mga mata ko. Hindi ko alam kung ano
ang meron sa pangalan ng babaeng papaya na iyon pero marinig ko palang ang pangalan
niya e naaalibadbaran na akong tunay.

"Okay, what time tomorrow?" Nakatingin ito saakin at ngumisi nang mapansin ang
pagkalukot ng aking mukha.

Inirapan ko ito. Napasinghap ako nang pumalibot ang braso nito sa bewang ko.

"Hmn.."

"Ano ba!" Ingit ko nang sumiksik ito sa leeg ko.

Pilit akong lumalayo pero hinigpitan lamang nito ang kapit saakin. He even kissed
my exposed shoulder. "Okay, Candy. Tomorrow then."

Candy?! So may pet name na siya sa Candida na iyon! It should be Candle not Candy!

Inirapan ko itong muli at tumayo na. Naramdaman kong kumilos ito. He placed the
bills above the table without even glancing on it. Matapos ay tumatawa-tawang
tumayo sa kinauupuan nito.

"Saya, be?" Sarkastikong nginitian ko ito atsaka

tinalikuran at nagpatiuna nang maglakad.

I can hear him chuckling as he followed me.

Hindi ko ito inimik, hanggang sa makasakay kaming muli sa elevator. He pressed

several buttons there, pero hindi ko parin siya pinansin. Famous ako ngayon kaya
snob ako sa personal.

"What the hell!" I shrieked when the elevator lights hits off as the door closes.
"Anong nangyari Roy?!"

Hindi ko ito maaninag. Sobrang dilim. I'm a nyctophobic. I have a phobia in dark
places. And right now, pakiramdam ko nasikip ang aking pag-hinga. I was looking for
my phone, yet I remembered I left it upstairs.

"R-Roy.." My voice broke as I began crying. I panicked. "Roy!"

"Hey." I felt him hold my hand as he lit his phone between us. That's when I
relaxed. I can barely see his face against the darkness of the place. "I'm here,
relax."

"A-anong nangyari?!" Kinakabahan kong sabi. "Tumawag ka ng tulong! We can't be

stuck here I'll die!"

Inalog-alog ko ito nang hindi ito tumalima.

"I wont let you die. Naya, relax." He said, he wrapped his arm around my waist and
pulled me into his chest. "I did that."

"What?!" Naguguluhang tanong ko dito. "Alam mo bang pwede akong mamatay sa ginawa
mo?! I have a phobia in the dark!"

"And I can be your light along the dark." He smiled.

Hindi ko alam kung bakit, ngunit natigilan ako sasinabi nito. Light?

"Hindi mo kasi ako pinapansin eh." Parang batang sabi nito.

Muling naalala ko ang pagkainis ko dito. "Kausapin mo yang Candy mo!" Akmang
itutulak ko itong palayo nang hapitin ako nitong palapit at siilin ng halik sa
labi.

I don't

know what had gotten into me but I answered back his kisses. Galit ako sakanya
dapat! But to fuck with me at hinahayaan ko ang sarili kong mawala sa mga halik
nito.

"God, I can kiss you all day.." He breathed as he pulled off. "Sweet Naya."

"You can't kiss me all day!" Irap ko dito. Mabuti na lamang at madilim, hindi nito
gaanong mahahalata ang pamumula ko. "Si dede goals na lang! Dun ka na kay Candida
mong may boobs!"

"May boobs kadin naman ah." He smirked.

Nanlaki ang mga mata ko nang umangat ang kamay nito patungo sa isang bahagi ng
dibdib ko at marahan iyong pinisil-pisil.
"Bastos!" Tinabig ko ang kamay nito at iniyakap ang aking braso sa aking sarili. "I
feel so molested!"

Napuno ang elevator ng isang malakas na halakhak nito. "You never failed to amuse
me Naya."

"Nakakainis ka Roy!" I scolded. "Buksan mo na ang elevator at paakyatin mo na ko sa

silid ko!"

"No, not yet." He inched closer to me so I took aback, he took another step forward
so I moved backward until he trapped me against the elevator wall.

"R-Roy.. Ano ba.." Bahagya akong nailang dahil sobrang lapit nito saakin.

"Give me back my cigarette Naya." He said in a low voice.

"No. Ingatan mo naman yung buhay mo Roy." Inirapan ko ito. "Habang andyan pa
pahalagahan mo."

"I can't live without a smoke, Naya." He groaned in a deep frustration.

Tinitigan ko ito ng matagal. I don't know why I'm doing it, but I just found myself
dealing with demon.

"You can live all day kissing me, right?" I shrugged. "No cigarette, you can kiss
me whenever you want."

Nakita ko naman ang iglap na pagbabago ng ekspresyon ng mukha nito. "Whenever?" Ang
mapaglarong ngiti sa mga labi nito ay naroroong muli.

"W-whenever."

"You'll kiss me, whenever I want?" Paniniguro nito.

"Oo nga paulit-ulit naman!" Inis kong sabi dito.

"Kiss me now, Naya. I want you to kiss me now." He commanded.

"H-ha?"

"Now, Naya. Kiss me." He smirked. "I'm waiting.."

I swallowed deeply as I keep my gaze into his eyes, I can feel my chest tearing
apart as my heart beats crazy inside.

"What, Nayumi? You made this deal." He challenged. "Wala ka bang isang salita?"

I froze. I couldn't move. Gusto kong sabunutan ang sarili ko. Ano bang kagagahan
ang pumasok sa isip ko at ipinasok ko ang sarili ko sa ganitong sitwasyon? I
should've known him better!

"What? Hanggang salita ka lang pala eh." He smirked. "Boo, Naya b-"

Hindi na natapos ang sasabihin nito nang umangat ang kamy ko sa leeg nito to pull
him down and covered his lips into mine. A deep and sensual kiss na mabilis nitong
tinugon.

He's enjoying it! I can definitely sense it because I could feel his chuckles
against my mouth.
And fuck me with the fact that I'm enjoying it just how he's enjoying it.

Roy Christian De Salvo is giving me something.. something that drives me insane.

_____

Hey babies a little author's note. Kindly read kyuyuiien story "More Than Pleasure"
its amazing! Thank you love you😘

=================

Chapter 15

I'm busy drinking the bottled water that he handed me when I felt him wipe the
sweat dripping from my forehead down to the side of my neck.

Napahinto naman ako at napatitig dito. I felt my heartbeat races a bit. Roy De
Salvo and his sweet little gestures, na hindi naman nito napapansing ginagawa na
pala nito.

Bastos ang bibig ni Roy, manyak siya. Pero para saakin, he's still a gentleman.

"Mag-s-seven thirty na De Salvo." Paalala ko dito ng oras habang sinasara ang bote.

Natatawang inihilamos nito sa mukha ko ang bimpong hawak nito.

"Ano ba Roy?!" Tabig ko sa kamay nito.

"Dadaanan ko lang yung kabayo na ipagbibili saakin ni Candida. I'll sure be back
before lunch." Kinuha nito aang bote ng tubig na hawak ko at tumungga doon.

Inirapan ko naman ito. Candida's name has this power to ruin my day, just how Mara
ruined my life. Allergic ata talaga ako sa mga babaeng masuso eh.

"I'll message you." He smiled at me.

Kanina'y ang aga-aga ako nitong ginising sa pamamagitan ng pag-tawag upang ayain
akong mag-jogging. Which is fine with me since ang tagal ko na ring hindi
nakakapag-workout.

"That's fine Roy. Okay lang kung marami ka pang gagawin, you don't have to
accompany me all the time." Sabi ko dito.

Medyo nahihiya narin naman ako dito, oo nga't totoong nangako ito sa kapatid na
makikipag-date saakin sa loob ng isang buwan pero ilang araw narin kaming halos
hindi na mapag-hiwalay. Though, I must admit that I like seeing Roy in my every
turn.

Gamit ang isang dulo ng

bimpo na hawak nito ay pinunasan nito ang namamawis na tungki ng aking ilong,
pababa sa upper lip ko. "But I want to." Seryosong sabi nito. Napatitig ako dito na
tila tinatanto ang kung anong lumabas sa bibig na ito. Slowly, I swallowed. Kasabay
noon ay ang siyang pagkalabog ng aking dibdib. "Antayin mo nalang ako sa Alfresco.
I swear, I'll be there."

At iyon na nga ang nagyari, matapos akong ihatid ni Roy sa unit ko ay umakyat na
ito sa pent house ng kapatid niyang siyang General Manager ng hotel upang makaligo
at makapag-palit ng damit, cause his jogging pants and sando were sweating.

Ako man ay iyon din ang ginawa, nang makapaligo ako ay naisipan kong isuot ang
aking kulay blue green silk maxi dress, and paired it with a strappy slippers.

Sinuklay ko lamang ng basta ang aking itim na itim at mahabang buhok at pinabayaan
na lamang iyon na kusang matuyo, sa kung paanong pinabayaan ko nalamang na kusang
mapagod ang puso ko sa kakaisip kay Matt.

I busied myself watching movies on Netflix, maya-maya pa ay naramdaman ko ang pag-

vibrate ng phone ko. Kinuha ko iyon at awtomatikong napangiti ako nang makita ang
pangalan ni Roy sa screen.

I ticked on it.

See you at Alfresco. 12pm.

Hindi ko na iyon nireplyan pa, nilingon ko ang wall clock masyado na pala talaga
akong nalibang at hindi ko namalayan ang oras.

Nalibang din siguro ako sa ideyang kami na ni Matt habang buhay, kaya hindi ko
namalayang gumogoal na pala ang suso ni Mara.

I sighed, eto na naman ako at iniisip na naman sila. Pinatay ko na ang tv at tumayo
na ako, kinuha

ko ang phone ko at masayang lumabas ng silid.

A thought of seeing Roy again somehow excites me, for I don't know reason. Ilang
oras palang kaming naghihiwalay ni De Salvo, but a part of me misses his grumpy,
playful presence. Which is odd.

Ipinag-kibit balikat ko na lamang ang kung ano man iyong nararamdaman ko. I'm all
smile as I entered the Alfresco Grill. Naupo ako sa pwesto na palagi naming
pinipili ni Roy.

I don't know why, but this really excites me.

Nag-vibrate ang cellphone ko, alam kong si Roy iyon kaya naman mabilis kong kinuha
iyon. Nakita kong may text siya, so I opened it.

Mabilis na nabura ang ngiti ko at napalitan ng pagtiim ng aking bagang. Lapat na

lapat ang aking mga labi nang mabasa ko ang text message nito.

Babe, I'm sorry. I'll be late, Candida had a bad fall from the horse. She had her
back broken.

Putangina ni Candida at ng dede niya! Masama na kung masama pero malakas ang
pakiramdam ko na sinasadya ito ng dede goals na iyon! If she really had her back
broken, bakit back lang?

Inis na inilapag ko ang phone ko sa lamesa. I groaned in frustration. Wala na kong

pakealam kung pag-tinginan man ako ng mga tao. Wala na sirang sira na ang araw ko.
At dahil yan kay Roy at Candida!
"Okay okay, sweetie. I love you." Nilingon ko ang pinanggagalingan ng salitang
iyon.

Ang lalaking nasa kabilang lamesa, he's holding a phone into his ear. Sa inis ko'y
hindi ko napigilan dito ibunton ang panggigigil ko.

"Walang forever!" I blurted out. "Sweetie sweetie ka pa."

Nilingon naman ako, nakakunot ang noo nito.

Tinaasan ko ito ng kilay. "Bakit?"

Hindi

ito sumagot, ngunit nakita ko ang pagtaas ng isang sulok ng labi nito. He winked at
me.

Na siyang nag-pairap saakin. Itinaas ko ang kamay ko para umorder. I ordered Roy
usual meal, the creabmeat and two bottle of beer.

Hindi naman nag-tagal ay dumating na ang order ko, doon ko itinuon ang atensyon ko
at pilit na iwinawaksi sa isip ko na tinalkshit ako ni Roy at pakshet siya!

"Easy, sweetie. Hindi naman tatakbo ang alimango sa plato mo." A chuckle came.

Nag-angat ako ng paningin only to see a guy wearing a fresh floral polo na bukas
ang lahat ng butones, underneath is a white sando paired with a cargo shorts. Naupo
ito sa harapan ko.

"You are not invited here." Irap ko dito bago muling yumuko at kumain.

"You got ditched on a date?" Tumatawa paring sabi nito.

Nilingon ko ito ng isang masamang tingin. "Wala kang pakialam! Umalis ka nga pwede
ba!"
Ngumisi itong lalo. "So, I'm very right. You got ditched."

"Oh kailangan paulit-ulit?" Inis kong sabi dito. This guy isn't helping lalo lamang
nitong pinamumukha saakin na naditch ako! "Makakaalis ka na."

"I'm Deo. Hideo Imperyo." Narinig kong sabi nito.

"Wala akong pakialam." I muttered.

"You're cute." He chuckled again.

"You're not."

"I know. Being handsome is way too good than being cute." He winked.

I rolled my eyes. This guy is obviously flirting! And I hate the idea of what he's
doing. But, I pause. Hindi naman pwedeng maktol ang peg ko dito samantalang si Roy
eh okay naman ang ganap kasama si Candida.

That's

unfair kung masisira ang araw ko samantalang sila'y hindi naman.

Matagal kong tinitigan ang lalaki sa harap ko, he has a silver pair of eyes which
is very unusual. I smiled at him at nakita ko ang bahagyang pagkagulat sa mata nito
marahil ay hindi nito inaasahan ang pag-ngiting gagawin ko.

"I'm Naya." Simpleng pakilala ko dito. "Anong ganap mo dito?" I asked.

"Bakasyunista ka din?"

Umiling ito at humilig sa upuan na inuupuan niya. "Nah, I attended my brother's

wedding this morning. A beach wedding, with Margaux Ferea."
Napakunot ang noo ko sa paraan ng pagbigkas nito sa pangalan ng babae. Tila ba ni
ayaw nitong banggitin iyon. It's like he loathe her. "Ex mo yung Margaux? Mukhang
bitter ka eh."

"No. I just couldn't stand the idea of Miguel marrying a slutty mother of one." He
dismissed the topic. "Anyway, anong gagawin mo wala ka ng kadate?"

I held the beer and drink it. Napangiwi ito nang tuloy tuloy ko iyong inumin
hangang sa makalahati ko iyon. "Wala, matutulog nalang."

"Boring." He rolled his eyes, bago tumayo. "Halika sumama ka sakin."

"Ayoko nga! Mamaya rape-in mo pa ko!"

"Wow." He chuckled. "Sweetie, if ever something happen between us two I swear to

all fucks na walang pilitang magaganap."

Nanlaki naman ang aking mga mata at akmang magsasalita ako nang unahan ako nito.

"Halika na, Naya." He fished out some bills from his wallet and left it above the
wooden table, before grabbing my hand and pulling me out of the restaurant.

"Saan ba tayo pupunta?" Tanong ko

dito nang walang katapusang pag-hila ang gawin nito saakin.

Huminto kami sa isang maliit na restaurant, na puros dessert naman ang naroon.
Ngayon lang ako nakarating dito, ngayon ko nga lang nalaman na may ganitong lugar
pala dito.

Pumunta ito sa counter at pag-balik ay may dalang dalawany galon ng icecream,

itinapat nito saakin ang isa.

"Pig out all your stress." Naupo ito sa harapan ko at inabot saakin ang isang
kutsara. "Ganito ang ginagawa ko kapag masyado akong naiinis sa mundo, at wala
akong maka-sex."
Nanlaki naman ang mata ko sa bluntness nito. Pinanuod ko itong buksan ang chocolate
icecream atsaka lantakan iyon.

Binuksan ko rin ang saakin, it's a vanilla flavored one. Kinain ko rin iyon.

"You know, aside from pussies Ice cream is my best friend." Ngisi nito. "Magkasing-
sarap naman kasi sila."

"Pervert." I rolled my eyes and spooned the ice cream again.

Nag-patuloy ang kwentuhan namin, somehow I enjoyed the company of Deo. He's so full
of himself yet his humor is epic. Kahit papaano'y nakalimutan kong nasira ang araw
ko.

Nalaman kong ang pamilya nila ang may-ari ng Mentos, his family is in to
manufacturing candies. Ang sabi niya'y bukod sa Mentos ay may iba pa silang candies
na minamanufactute, like gummy bears and all. Ang sabi pa nito'y sa susunod ay
isasama ako nito sa candy factory nila, which excites me dahil agad na pumasok sa
isip ko ang Charlie and the Chocolate Factory na siyang paborito kong palabas noong

bata pa ako.

Hindi na namin namalayan ang oras at talaga ngang literal na lumamig ang ulo ko
dahil nakalahati ko ang ice cream, samantalang ito'y naubos niya iyon.

Madilim na ng ihatid ako ni Deo sa building ng main hotel, dahil sa kabilang

building ito naka-check in.

We were both laughing dahil sa mga nakakatawang kwento nito nang mapahinto ako. My
eyes landed into a pair of blue eyes.

He's sitting above his vintage bike, wearing a ripped maong jeans and a plain brown
shirt. Salubong ang mga kilay nito habang tahimik na nakamasid saamin. He's puffing
a smoke while he's chewing a gum.

How can someone look so rugged and be so drop-dead-gorgeous at the same time. He
look so sexy in all manners but then, I wasn't happy seeing him burn his lungs out.

Inirapan ko ito at nilingon si Deo. "Deo okay na dito nalang. Thank you for the
day, it's been amazing." I smiled at him.

"You're welcome." He smiled warmly. "Salamat din Naya, goodnight see you around."

He gave me a kiss in my cheek and I watched him walked away. Inantay kong mawala si
Deo sa paningin ko bago ko lingunin si De Salvo na nasa ganoong anyo padin.

Pinanuod ko kung pano nito inisang hithit ang sigarilyong hawak nito at pinitik
iyon patungo sa pinakamalapit na trash can. Tumayo ito mula roon atsaka nag-lakad
patungo saakin.

He's still chewing the gum, and damn it's sexy! Pero galit ako sakanya, and I hate
him today!

"Sino 'yon?" Alam ko na si Deo ang tinutukoy nito pero inirapan ko siya.

"Wala kang pakialam." Akmang lalagpasan ko ito ng mahigpit niyang kapitan ang aking
braso.

"I'm asking you again."

He said in a controlled anger. "Who's that fucking guy?"

"Si Deo!" Inis na hinablot ko ang braso ko mula dito. "Siya lang naman yung sumama
sakin nung hindi mo ako sinipot!"

"I've texted you." He accused. "Nag-madali akong bumalik dito dahil hindi mo ako
nirereplyan. I've been waiting here since two in the afternoon. Ilang kaha na ng
sigarilyo ang naubos ko kakaantay sayo dahil wala ka sa unit mo. Tapos dadating ka
ng alas-siete ng gabi may kasama ka pang iba. You should've informed me that you're
in the middle of your date, hindi iyong mukha akong tanga na nag-aantay dito.
Muntik ko nang ipahalughog ang buong resort just to find you because God knows kung
anong nangyari sayo, mabuti pala at hindi ko ginawa because as I can see you had a
very great day."
Napatanga naman ako sa sinabi nito. My jaw literally dropped. Iyon na siguro ang
pinakamahabang sinabi ni Roy sa buong panahon na kilala ko ito. Nakita ko kung
paanong tumaas baba ang dibdib niya sa pagpipigil ng galit, yes he's mad. His blue
eyes were on its darkest. His lips were on a thin line. His jaws flexes.

Hindi ko inaasahang pupuntahan niya ako dahil iniisip kong matatagalan ito dahil sa
pagiinarte ni Candida- thinking about that girl reminds me how mad I am hours ago.
Agad na naningkit ang aking mga mata at tiningala ito.

"So kasalanan ko pa ngayon?" Sarkastikong sabi ko. "Kingama talaga kayong mga
lalaki kayo eh! Napaka-galing niyong mambaliktad ng sitwasyon ginagawa niyo kaming
bobolord! Ikaw! Ikaw ang may kasalanan

sakin! At 'yang Candede na yan! Ano bang aasahan mo? Hindi ako magagalit o
magtatampo? Sabi mo alas-dose Roy! I waited! Kahit sawang sawa na kong mag-hintay
pero tangina naman tao lang ako. At pikang-pika na ko sa Candede na'yan!"

Natahimik naman ito at tinitigan lamang ako.

"Tapos isa ka pa! Proud ka pa talagang sabihin saking ilang sigarilyo na ang
hinithit mo! Magpapaparty ba ko De Salvo ha?" Nilapitan ko ito at kinapa sa bulsa
nito ang kaha ng sigarilyo sa bulsa nito, mabilis namang pumalibot ang kanang braso
nito sa bewang ko ngunit hindi ko iyon pinansin. Nakuha ko iyon at ibinato sa trash
can kasama ng lighter nito. "Nakakainis yang pagkatao mo! Nakakainis ka! Mas
nakakainis ka pa sa dede ni Candida!"

Hindi padin ito nag-sasalita ngunit may kakaibang ngisi na sa mga labi nito.

"Natutuwa ka pa?! Kayong mga lalaki talaga kayo masayang masaya kayong
nakakapanakit ng babae." Naiinis na tinampal ko ang pisngi nito nang marahan itong
tumawa, he's chewing his gum again. "Iluwa mo yan!" Inabot ko dito ang tissue na
hawak hawak ko.

Tumalima naman ito, but the grin on his face never faded. He crumpled it and throw
it away tapos ay muli akong hinapit papalapit. He fished out his hanky on his
pocket. Napapitlag ako ng madiin nitong punasan ang pisngi ko gamit iyon. "No one
gets to kiss what's mine."

And the dugdug in my heart goes crazy again. He was about to kiss me when I pushed
him away. "Smoke. No kiss."
He rolled his eyes ceiling ward and pulled me closer, he gave my lips a peck agad
naman nanlaki ang mata ko. I was about to rant when he speaks. "Sorry, I made you
wait."

"Lagi naman akong nag-aantay. Palaging umaasa, wala ng bago dun Roy." Pagak akong
tumawa.

Tinitigan naman ako nito, his blue eyes screams of something playful..

"Let's go." Hinila nito ang kamay ko at iginiya ako sa motor nito. Mula sa
compartment noon ay kinuha nito ang dalawang helmet, he hands me the other one.

"San tayo pupunta?" I asked.

"Humugot ka diba?" He smirked and wore the helmet. "Babaon na ko, Nayumi." He
hopped into his motor and turned into me. "Hop in."

I froze as my hearbeat races. Then I realize what I just said and what he said at
the areana..

Tigilan mo na ang kakahugot mo. Kapag hindi ka pa tumigil, babaon ako sayo.

And I mean it, deep and hard Nayumi Patricia.

• • •

Hello guys, just a very quick AN. So #Wattys2016 already started, here's what we
gonna do and I'm really hoping for your support. If you love this story and if you
think it deserves an award from Wattys then let's tweet #Wattys2016 #IDTC
#ImDatingTheCowboy. Sa lahat ng may twitter follow me, @frappauchinowp let's power
tweet. Follow the other characters on twitter.

Chi DeSalvo - @stfuitschiara

Naya Alfonso - @watchmeenaenae

Aira Arroyo - @aiyiearroyo

Kimberly Tuazon - @kimberlyntuazon

Cari Delgado - @cariloveslibro

Thank you😘😘 I hope you'll support this story.

=================

Chapter 16

Pinanuod ko si Roy habang abala itong nag-luluto ng aming hapunan. Dito niya ako
dinala sa mansyon nila, ang sabi kanina ng matandang mayordoma ng mansyon ay wala
ngayon ang mga magulang nito dahil nagtungo raw sa Alta Tierra.

She offered to prepare our dinner ngunit pinagbawalan na ito ni Roy at pinagpahinga
na. Kaya naman ito ang siyang nag-asikaso ng aming kakainin. Sabi niya ay adobong
baboy lang naman ang lulutuin niya para mabilis lang.

"Roy, tulungan na kita." Tumayo ako at lumapit dito.

He cocked me a brow tila ba duda sa sinabi ko.

"What?" Inirapan ko ito. "Mom taught me how to cook noong nasa Italya pa ko.
Masyado kang judgmental sakin!"

Tumawa naman ito. "Ang dami mo namang sinasabi." He hands me the laddle and let me
go in front of the stove. He settled behind me, then I felt him encircled his arms
on my waist, snuggling.

Hindi ko naman na iyon binigyan pansin pa, kahit nag-dulot iyon ng kakaibang
pagtibok sa aking puso. I concentrated on cooking.

"Tinuruan din ako ni mommy mag-luto." He said, placing his chin into my shoulder.
"When I was sixteen and Chiara was fourteen, mom tried teaching her kitchen duties.
But it only frustrated the hell inside my sister. When I asked mom about the reason
why she keeps on teaching Chi those stuff, ang sabi niya'y hindi habang buhay ay
may gagawa para kay Chi ng mga ganoong bagay. At isa pa'y babae siya kaya
nakakahiya kung mas maalam pa sa kusina ang mapapang-asawa niya. So I asked mom na
ako nalang ang turuan niya na mag-luto, if my sister can't do it by herself then
I'll do it for her."

Napangiti

naman ako sa sinabi nito. What he said touches my heart. Naalala ko ang sinabi
saakin ni mommy dati. If a guy became an obedient son, surely he'll be a loving
brother, eventually a faithful husband and he'll sure make a responsible father.
Dahil ang mga ganoong lalaki daw ang may mas mataas na pagpapahalaga sa mga taong
nasa paligid nila kaysa sa pagpapahalaga sa mga sarili nila.

Nilingon ko ito at nginitian, he smiled back at mabilis akong dinampian ng halik

saaking labi na siyang nagpaikot saaking mga mata.

Natawa naman ito at isiniksik ang mukha saaking leeg. I caressed his arm that's on
my waist with my free hand. "Matatapos na 'to Roy, maligo ka na."

Napansin ko namang nanghaba ang nguso nito. "Mabaho na ba ko?"

Natatawang tinakpan ko ang kaserola at inilapag ang laddle sa lagayan bago ito
lingunin. Lalo akong natawa nang maharap ko ito. His brows were meeting at the
center, his lips were pursed. He looks like a pissed little boy. "Tignan nga natin,
paamoy nga!" Itinaas ko ang braso nito at sumiksik sa kilikili nito na siyang nag-
patawa dito. "Hindi naman. Mabango padin."

He pulled me into his body and held me there. Hugging me.

"Pero natuyuan ka na ng pawis! Dapat makaligo ka na ng makapag-bihis ka na."

Seryoso kong sabi dito. Iniyakap ko din ang sarili ko at tiningala ito.

He's smiling. His pair of blue eyes is beaming.

"Hindi ko alam kung bakit, pero namiss kita Roy." Bago ko pa napigilan ang sarili
ko ay lumabas na iyon sa aking bibig.

Lalong gumaang

ang kulay ng mga mata nito kasabay ng paglawak ng kaniyang ngiti. His blue eyes
expresses his emotions, iyon ang napansin ko. Once he's happy the shade becomes
lighter and when he's mad it turns darker. One very unique part of Roy Christian.

Lalo akong hinapit nito papalapit, bago dampian ng halik ang tungki ng aking ilong.
"Namiss din kita mag-hapon, Nayumi."

And the beating of my heart races again. Naramdaman ko ang pag-iinit ng aking
pisngi. Hindi ko alam kung bakit, but what he said delighted my insides.

Hindi ko na napigilan pa ang pag-guhit ng ngiti saaking mga labi. Itinulak kong
papalayo ang mukha nito. "Maligo ka na! Ang dami mong alam. Bilisan mo na."

Natatawa namang humiwalay ito saakin at tumalima. Binalingan ko na ang aking

niluluto, ilang sandali pa ay tapos na iyon. I prepared the table and all.

Naupo ako sa tapat ng hapag at chineck ang phone ko, na siyang sakto naman sa pag-
tawag ni mommy sa facetime.

"Ma!" Masayang bati ko dito. Nakita kong nasa balkonahe ito ng silid nila sa, where
I can see the perfect view of Italy. "How're you? I missed you! Where's dad?"

"We missed you too, honey." Malungkot nitong sabi. "Your dad is out, nasa winery.
Namimiss na kita baby girl, when are you gonna visit us? Nasa hotel ka pa rin ba?"

Napansin kong sinipat nito ang background ko, which obviously doesn't look like a
hotel. I rolled my eyes. "Yes ma, naka-chekin padin ako sa hotel. Though right now,
I'm on a friend's house it's near the hotel. Don't worry, ma malapit

na kitang bisitahin ulit."

Nakita kong nag-liwanag naman ang mukha nito. "I would definitely loved that.
Anyway, how's you heart?"

I sighed deeply and smiled at her. Mommy knows everything about what happened to
Matt, Mara and I. "Mending?" I wasn't sure about it though. "Hindi ko na ganoon
kadalas na naiisip yung mga ginawa nila. And I think that's somehow a good sign,
plus the fact that I don't get to see them a lot."
"That's good to hear, my angel." Mom smiled at me. "I've always wanted you to be
happy. You're our only daughter, Patricia kaya gusto ko palagi kang masaya. The
next time na mag-parito ka, gusto ko kasama mo ang lalaking mag-aalaga at
magmamahal sayo habang-buhay. I have a strong feeling that he's just around,
watching and waiting for you."

Akmang mag-sasalita ako nang maagaw ang atensyon ko ng pagpasok ni Roy sa dining
area, bagong paligo na ito at nakapag-palit na ito ng gray pajama and a white
sando. Ang buhok nito'y mamasa-masa pa, and his smell is all over the place.

He was yawning like a boy tired from school. Naglakad ito patungo sa kinauupuan ko
at nag-hila ng upuan malapit saakin. Napalingon ito sa phone ko at doon lamang nito
natanto na may kausap ako.

"Oh!" Narinig kong reaksiyon ni mommy. Nang lingunin ko ito ay nakangiti ito ng
malapad. "I told you, Patricia. I never failed."

"Mom." Suway ko dito. "Anyway this is my friend, Roy. Itinapat ko ang phone ko kay
Roy para makita siya ni mommy ng mas maayos. "And Roy this is my mom, Thalinne."

"Good morning ma'am." Roy politely greeted, dahil kitang kita naman kung gaano
kaliwanag sa

paligid ng balkonahe dahil sa sinag ng araw.

Napangiti naman si mommy sa tinuran nito. "And good evening to you, hijo." Hindi
maitatago sa mukha ni mommy ang labis na kasiyahan na kung para saan ay hindi ko
alam. "Alam mo hijo, ang mga kaibigan ni Naya ay kaibigan ko narin. At alam kong
mabuti ka dahil ang anak ko'y bilang lamang ang kaibigan, it's just Aira and George
that she introduced to us as her friends and they're both sweet and lovely. And oh!
I almost forget, George's cousin Alas na napakabait din na bata. You see, mapili
ang anak ko sa kakaibiganin niya kaya now that she introduced you to me as her
friend, I have this feeling that you are such a nice guy."

Hindi naman nakaimik agad si Roy sa kadaldalan ng nanay ko. "Mom." Muling suway ko
dito.

"What?" Matamis naman itong ngumiti. "Anyway Roy, sana sa susunod na pag-uwi dito
ni Patricia ay kasama ka na niya. I would love to, cook for you two."

Akmang magsasalita ako nang maunahan ako ni Roy. He's smiling. "Yes ma'am. No
problem."

Napatanga naman ako sa sagot nito. Tama ba namang patulan ang kaabnormalan ng nanay
ko? Napapitlag ako nang lingunin ako nito at kindatan.

"Aasahan ko iyan, Roy." Masayang masayang sabi ni mommy. "Oh siya sige na't
magpapaalam na ko. Enjoy your date!"

"Mom!"

"Dinner I mean." Humagikgik pa ito na parang bata. "Bye, Naenae. I love you."

"I love you, too.." I said and the screen went off.

"Now I know kung kanino ka nagmana ng kadaldalan." Natatawang sabi ni Roy sa gilid
ko.

Iningusan ko naman ito at itinabi na ang phone

ko. "Whatever De Salvo. Kumain ka na."

Nagsandok na ako ng kanin sa plato ko nang maramdaman ko ang pagpalibot ng kamay ni

Roy sa aking bewang, pulling me close to him, matapos ay nags-sumiksik ito sa leeg
ko na parang bata. "Subuan mo ko, Naenae."

He's too close na amoy na amoy ko ang sabong pampaligo nito. Bahagya naman akong
nailang. "Kumain ka na may kamay ka!"

"Ih!" Parang batang umingit ito at lalong nagsumiksik sakin. "Napapagod ako, pero
nagugutom ako kaya subuan mo ko."

"De Salvo umayos ka nga! Para kang bata!" Hindi ko alam kung matatawa ako o ano e.
This is another shade of Roy that I'm seeing, a childish side of him.

"Namiss ko yung mommy ko. Wala siya kaya ikaw nalang." Mapilit nitong sabi.
I rolled my eyes, sigurado naman akong hindi titigil si Roy hangga't hindi nakukuha
ang gusto. I sighed deeply. "Oo na umayos ka na!"

Nakangiting umayos naman ito ng upo, without him removing his arm on my waist,
while the other settled above the table.

Akmang lalagyan ko ng kanin ang plato niya ng pigilan niya ko. "Huwag na, let's
just share. Dagdag ligpitin pa iyan e."

Me

Roy

One

Spoon?

Natigilan naman ako sa kaisipang iyon at nakuha naman nito ang ibig kong sabihin.
He smirked.

"Naya, don't act as if we haven't kissed yet. Why you're more-"

"Shut up!" I hissed. "Ito na! Ito na!"

Narinig ko pa ang pang-ngisi nito habang pinapanuod akong maghanda ng kakainin

namin

sa plato.

I started feeding him habang tahimik lamang ako nitong pinapanuod.

"Kamusta si Candida?" I broke the silence.

"I told Kurt to call her dad and check on her ang sabi ni Kurt ay okay na naman
daw. Napasama lang ang bagsak niya kanina." Kwento nito.

"Hindi ba siya nag-iinarte?" I can't help but roll my eyes. Inumang ko ulit dito
ang kutsara. Kumain muna ito bago sumagot.

"I don't think she could lie the pain in her face hours back." Napapitlag ako nang
umangat ang kamay nito sa buhok ko, he started stroking it. "Ikaw? Anong ginawa mo
mag-hapon kasama si.." Natigilan ito at kumunot ang noo. "Yung lalaking iyon."

Napahagikgik naman ako. "Si Deo yun! Wala kumain lang kami ng madaming madaming ice
cream para lumamig daw ang ulo ko. Pinainit niyo kasi ni papaya queen."

Pinisil nito ang ilong ko ng mariin hanggang sa mamula iyon. "Sa susunod kapag
sinabi kong aantayin mo ko, aantayin mo ko. Hindi yung kanikanino ka nasama."

Tinapik ko naman ang kamay nito. "Masakit!"

Tumawa naman ito. Natigilan ako ng kuhain nito saakin ang kutsara at siya naman ang
mag-subo saakin ng pagkain. "Eat."

And I did. "Akin na ako na." Akmang kukunin ko iyon pabalik nang ilayo nito iyon.

He spooned and eat, matapos ay ako naman muli ang sinubuan nito. I inhaled deeply,
Roy De Salvo and his sweet little gestures again.

Tahimik lamang kaming dalawa hanggang matapos kaming kumain. Magkatulong kaming
nag-ligpit ng hapag at nang matapos ay nilingon ako nito.

"Dito ka nalang matulog, inaantok na ko. I can't drive you back at the hotel." He
even yawned.

"H-ha? M-mag tataxi

nalang ako." I said stupidly.

"Silly. Walang pampublikong sasakyan ang nakakapasok sa Solidad." He chuckled.

"Tulog na ang driver at ang mga ranchero'y nakauwi na sa kanikanilang tahanan.
Unless you wanted me to disturb one."

Of course I didn't want that! I rolled my eyes. "Do I have a choice?"

"None." He smirked.

"Fine." I sighed in defeat. "Wala akong damit De Salvo!"

"You wont be needing one anyway."

"Ano?!" I gasped.

Umiling ito. "Chiara has a lot of unused clothes on her closet." He said. Nag-
patiuna itong mag-lakad paakyat sa malawak na hagdan, and I was left with no choice
but to follow him.

He stopped and open of the rooms. Pumasok kami roon, and I bet this is Chi's room
dahil sa ayos nito. Walang tao, ngunit naka-bukas ang aircon ng silid.

Nagdirediretso si Roy sa isang pinto sa loob ng silid. Her room is very very huge
and spacious. Maya-maya ay lumabas ito dala ang isang soft pink lingerie na maayos
ang pagkakatiklop, and a pair of wrapped lacy briefs. Iniabot nito iyon saakin. "My
sister is a lingerie and bikini model, so don't expect her to have a victorian
virgin sleepwear."

Hindi naman bago saakin ang mag-suot ng lingerie, I have my own set of lingerie
it's just that the thought of Roy holding what I'm about to wear somehow creeps me
out.

Hinila na ako nito palabas ng silid at inakay papunta sa kasunod na silid. Mas
maliit ito kaysa sa silid ni Chiara, and I can sense from the looks of it that it
was a man's room. Simpleng puti at itim lamang ang wallpaper nito.
Napatingin ako sa gitna ng silid, just above the head board is a huge picture
frame.

Silang magkakapatid iyon kasama si Zanti. They're all teenagers that time. Nasa
gitna si Roy, he's smiling from ear to ear, napag-gigitnaan siya ng kambal na sina
Vince at Kurt na pareho ding nakangiti habang nakatalungko. Nakapasan sa likod niya
si Chiara na nakatawa sa larawan, her legs were on his shoulder, habang si Zanti
naman ay nakatayo at nakaalalay ang kamay sa likod ni Chi.

"Chi's fifteenth birthday." He smiled.

Napangiti rin ako, lahat ng may kinalaman sa mga kapatid nito lalong lalo na kay
Chiara ay tandang tanda nito.

"Anyway, the bathroom is there." Iginiya ako nito sa isang itim na pinto.

"T-teka? K-kwarto mo to diba? D-dito ako matutulog?" I stammered.

"The five guest rooms are under renovation kahapon lang nasimulan ang pagpapaayos
kaya hindi pa maaaring gamitin. I have the master key, Vince's room is available if
you want to sleep with feeding bottles and baby's toys scattered around the
carpet." He shrugged. "Kurt and Zanti's room is vacant if you wanted to sleep with
boxes of condoms above the bedside table."

Tinitigan ko naman ito. Again, I have no other choice but to sleep into his room. I
sighed. "Kailan ba ko mananalo sayo?"

"Never." He grinned.

Inirapan ko na ito at binuksan ang pinto ng cr nang tawagin ako nito.

"Naya."

Nilingon ko naman ito. He was biting his lips again and again. Ganyan ang gawain
niya kapag gustong gusto niya ng magsunog ng baga, at napansin ko iyon. "No, Roy.
You can't smoke. Marami ka ng na-yosi kanina maawa ka naman sa baga mo."
Tinitigan ako nito. "No smoke. Kiss."

At bago pa ako makasagot ay tinawid na nito ang distansya naming dalawa. He crashed
me into his arms and drowned me into a deep and demanding kiss.

I closed my eyes as I felt his lips moved against mine. Pumaikot ang braso nito sa
bewang ko habang ang isang kamay nito ay umakyat saaking leeg, gently caressing it
as he deepened the kiss.

I heard him groaned when I started giving back his demands. Napasinghap ako nang
kargahin ako nito. Sa takot na mawalan ng balanse ay napakapit ako sa leeg nito
kasabay ng pag-yakap ng aking mga binti sa bewang nito.

"To fuck Nayumi.." Tila hirap na hirap nitong sabi kasabay ng marahang pag-pisil sa
aking pang-upo.

I was lost. So lost that I couldn't even think straight. All I know is I have Roy
kissing me.. and it drives me insane.

The next thing I knew is he already walked me inside the bathroom, until I heard
the door closed as he pinned me against the tiled wall.

Let tomorrow take care of itself. For now, it's just Roy that I could ever think
of..

• • •

Twitter party guys, show support to I'm Dating The Cowboy over twitter. By using
these hashtags on your every tweet #Wattys2016 #ImDatingTheCowboy #Frappauchino
#IDTC

FOLLOW US ON TWITTER:

@frappauchinowp @watchmeenaenae @RCDSCowboy @stfuitschiara @RedSDL @drdavemondragon

@danabananaaa @ellemendrez @icavcastaneda @camsyvladislav @aiyiearroyo
@kimberlyntuazon @cariloveslibro @sexyseanmaximus @seidonmaximus @SaavedraYvan
@fuckaltamonte @donalangsapatna @niknik_desalvo

THANK YOU😘😘😘

=================

Chapter 17

Naramdaman ko ang mumunting halik ni Roy saaking ulo. Napangiti ako matapos ay
lalong nag-sumiksik pa sa dibdib nito, I felt him tighten his embrace as he
chuckled softly.

We're both naked under the soft satin comforter. Nothing happened but an exchange
of kisses, and touch. I let Roy feel everything on me. He even bathe me for
Christ's sake. I never let anyone kissed and touched me to where he kissed and
touched me. No one had ever saw me bare naked, but Roy. Not even Matt.

Kanina'y akala ko mayroon ng mangyayari saaming dalawa, why he gave me my first

orgasm and it feel so good. But he stopped from there. The main thing never
happened, at hindi ko alam kung ipag-papasalamat ko iyon o ano!

"What are you thinking?" I heard him asked with his sleepy voice.

Isiniksik ko ang mukha ko sa dibdib nito bago itanong ang bagay na gustong gusto
kong itanong. "W-why did we stop?"

Hindi ito sumagot, naramdaman ko rin na natigilan ito. Tila ba nakikiramdam.

"I-I mean, why d-didn't we?" I shrugged. "Y-you know."

"Gusto mo na ba?" He asked, as he started stroking my hair.

Ako naman ang natigilan? Gusto ko na ba? Pinakiramdaman ko ang aking sarili. Dapat
ay nangalngal ako ngayon dahil ito ang unang beses na may gumawa nito sakin. And to
think that he's not even my boyfriend! But no. Hindi ako nakakaramdam ng kahit
anong pag-sisisi. Kung bakit, ay hindi ko alam.

A part of me wanted to say yes, but half of me is unsure. Tiningala ko ito, his
blue eyes greeted me. I chewed my bottom lip hard enough but I still can't utter a
single word for I don't know what to say.

"You're

not sure if you want it or not." He stated. I gasped when his right hand goes under
the sheet and touched me there. "Who else had ever touched you here Nayumi?"

"Ohh.." I moaned as he started playing my walls. Ibinaon ko ang mukha ko sa leeg

nito nang magsimulang mag-labas masok ang daliri nito sa aking lagusan. "R-Roy.."

"Babe who else?" He demanded an answer.

Marahan akong umiling. "N-no one, b-but y-you.."

Napahigpit ang yakap ko dito nang bilisan nito ang pag-galaw, I can feel my system
tensed. I know I'm close.

Insane it maybe, but I bit Roy's neck hardly as I close my eyes. I groaned. "R-
Roy.."

I exploded, right into his palm. I felt tired, and exhausted. Narinig ko pa itong
tumawa, but I just can't utter a complain. I'm tired. So tired.

"Gusto ko, kapag kinuha ko sayo iyan. Wala ka ng pag-aalinlangan." I heard him say
those words, as he kissed the top of my head. "I wanted you to be pure, until
I...."

His voice trailed off, hindi ko na siya maintindihan pa dahil unti-unti na akong
hinila ng antok.

Nagising ako ng wala si Roy sa tabi ko. Napangiti ako ng maalala ang nangyari
kagabi. Alam kong walang tama sa nangyari kahit wala naman talagang nangyari bukod
sa palitan ng mapupusok na halik, but who cares about right and wrong anyway?
Masaya ako. Oo, alam kong masaya ako.

Napalingon ako nang bumukas ang pintuan ng banyo. There I saw Roy, halatang bagong
paligo ito. He's now on his green golf shirt and a cargo shorts.

"Good morning." He smiled and walk towards me. Naupo ito sa gilid ng kama atsaka
dumukwang para kintilan ng halik ang aking

labi. "Ang sarap naman."

Itinulak ko naman ang mukha nito atsaka tinakpan ang aking bibig. "Hindi pa ako
nag-t-toothbrush!"

"So?" Pinaalis nito ang aking kamay na tumatakip sa bibig ko atsaka muli akong
hinalikan. This time, it's not a plain peck nor a teasing kiss. It lingers for
awhile, before I felt his lips moved against mine. "Hmn.."

And before I knew it, my arms were around his neck as I answered his kisses. I felt
his tongue tasting every inch of sweetness.

I gasped when I felt him pulled the blanket that covers my chest and he started
touching and fondling my breast. "D-De Salvo.."

He chuckled, before pulling off. "Babe, mas masarap ka pang almusal e."

Agad naman akong pinamulahan ng mukha sa sinabi nito. "Manyak you."

Tumatawang inalalayan ako nitong paupo, ito rin ang nagbalot saakin ng kumot
patakip saaking dibdib. "Maligo ka na, may damit sa loob pinahanda ko iyon kay
manang kanina. Mag-aalmusal lang tayo tapos ihahatid kita sa hotel."

Nginitian ko naman ito. Roy had always been caring, that's one thing that I've
noticed about him. Inalalayan ako nito hanggang sa makatayo, he hands me a robe
sitting on the couch and after I wear it ay inalalayan pa ako nito papasok sa
banyo. Napailing nalang ako nang tapikin nito ang pangupo ko at kindatan ako bago
ako tuluyang makapasok sa banyo.

Hinarap ko ang sarili ko sa salamin. A sweet smile crept into my face. Roy De Salvo
and his sweet gestures. Unti-unti kong nakikilala ang rancherong nakabangga ko
noong unang araw ko pa lamang sa hotel.
Roy is grumpy, childish, sweet, caring, carefree,

playful and yes he's naughty. Roy is different to men I've known. I remembered Matt
tried to get my purity for enormous number of times, and I never let him.

Pero kay Roy, I was even eager just because I'm lost with his every touch. And yet,
he's the one who took the control over. And I thanked him for that.

Mabilis na akong naligo atsaka isinuot ang soft floral pinafore dress na nasa
dresser nito. Matapos ay sinuot ko ang strappy slippers na suot ko kahapon.

I just combed my hair a little matapos ay lumabas na ng silid. Ng makababa ako ay

agad na nawala ang ngiti saaking labi nang marinig ang boses ni Candidatuputi.

"Actually masakit pa talaga yung back ko, Roy eh." Sabi nito sa maliit na tinig.

Nagtuloy-tuloy ako sa komedor kung saan nanggagaling ang boses ni haliparot. Nakita
ko itong nakaupo sa upuang katabi ni Roy.

Her back's facing me, napaangat ng kilay ko nang hawakan nito ang kamay ni Roy na
nasa ibabaw ng lamesa. "It's really ouchy pala pag na-fall ka sa horsey."

"Ouchy pero nakarating ka pa dito." Napalingon silang dalawa saakin. Inirapan ako
ni Candede, at inirapan ko rin siya.

"What is she doing here?" She asked bago tumayo at ako'y harapin.

"Tigil-tigilan niyo ko ng boobs mo Betty Boop ha! Ang aga aga pa, nagkaka-sala na
ko." Naglakad ako patungo sa kinauupuan ni Roy at akmang mauupo ako sa upuang
binakante nito nang magsalita ito.

"Hey! That's my chair!" Sigaw nito.

Napatingin ako kay Roy, he didn't say anthing but he held my hand and played with
my fingers.

"Move over! I'm gonna have breakfast!" Maarte pa

nitong sabi.

I inhaled deeply. Bago ito lingunin. "Ikaw babae ka! Pwede ba tigilan mo ko sa
umaga ha! Hindi ako sigurado kung mapagtitimpian ko yang soccer ball sa dibdib mo."
Itinulak ko ng bahagya dito ang upuan. "Oh, ayan upuan! Maging masaya ka na!"

Halos sabay kaming napasinghap nang hilahin ako ni Roy paupo sa kandungan nito. He
encircled his arms on my waist and kissed my shoulder.

"Candida, your back is still not well. Maupo ka baka lumala iyan." Sabi ni Roy
dito.

Tila doon lamang nito naalalang nagsasakitsakitan nga pala ito. She winced and sat.
Sinasabi ko na nga ba't nagpapanggap lang ang gaga!

"Hoy, Candelata hindi ako bobolord ha. Alam kong nagpapanggap ka lang. Wag mo nga
kaming artehan baka tuluyan ko yang bali mo e." Inis kong sabi dito.

Roy squeezed my waist. "Nae.." Suway nito.

Inirapan ko naman ito, matapos ay tumayo sa kandungan nito at umikot sa kabilang
bahagi ng mesa at doon naupo. Bigla akong nainis sa kaisipang pagiinarte lamang ni
Jennifer Rabbit ang pagkabali ng likod nito.

Ang sarap niyang sampalin ng walo.. Walumpu!

At itong Roy pang to, ipagtatanggol pa. Naiinis ako sakanilang dalawa mga putapete
sila!

"Hindi naman ako nag-papanggap Roy." Paawang sabi ni Candede kay Roy. "I really had
a bad fall-"

"Wag ka pang tumigil, I'll give you a bad day." Tiim-bagang kong sabi habang kumuha
ng tinapay sa plato, but Roy held it out from my hand at ito mismo ang siyang nag-
palaman doon. Inirapan ko ito nang makita ko ang ngisi sa labi nito.

No. I didn't find it sweet. No.

Sa buong durasyon ng almusal ay hindi na ako nag-salita.

Hindi ko alam kung natakot ba si Candida na totohanin ko ang banta ko dahil

nanatili itong tahimik, o ano e.

Nang matapos ay tumayo na ako saaking upuan, I rolled my eyes when Candida acted as
if she's really trying her best to stood up. Samantalang kanina'y mabilis na
nakatayo siya makalapit lamang saakin.

Don't me, Betty Boop! Don't me.

Inalalayan naman ito ni Roy na maka-tayo. Nakaenroll ata sa Star Magic ang
Candisaster na to eh!

Nag-patiuna na akong lumabas ng komedor dahil nakakalakad naman ako ng matuwid.

Kaya pakyu talaga yang si Candida at ang dede niya e.

"Thanks for the breakfast Roy.." Malandi nitong sabi.

"Landi." I muttered.

Napalingon ako kay Kurt na bumababa ng hagdan. He's wearing nothing a boxer shorts
at halatang kakagising lamang nito.

Bago pa ako makapag-salita ay may mabilis na humatak saakin mula sa likuran ko at

inikot akong paharap sakanya.

"Tangina mo Kurt." He cussed. Ibinaon nito ang mukha ko sa dibdib nito. "Why are
you fucking roaming around with nothing but a piece of clothing?"

"Roy, tangina mo tigilan mo ko." Narinig ko ang pag-tawa nito. "Antok na antok pa
ko, bumangon lang ako para kumuha ng gamot sa hangover. Wag kang maarte, I'm sure
she wouldn't mind seeing me this way. Oh, hi Ms. Fido good morning."

"It's Candida De Salvo!" Pag-tatama nito.

"Why? I can't remember marrying you." Kurt chuckled.

"And I never wished!" Masungit na tugon ni Candida dito. Kung gaano ito kalambing
kay Roy ay ganoon ito kasungit kay Kurt.
"Ihahatid ko si Naya sa hotel, Kurt do me a favor again to take Candida back

into her home." Utos nito sa kapatid.

"Dumadami na ang utang mo saakin, Roy." Biro nito sa kapatid.

"Hey, sainyo nalang ako sasabay!" Candida insisted.

"Sige na Roy, ihatid mo si Naya baka pag napalingon yan sakin mawala kayo sa dating
stage niyo." Tumawa ito.

"Ano ba bitiwan mo nga ako Kurt!" Ingit nito.

"Gago." Iyon lamang ang sinabi ni Roy bago ako mabilis na hilahin palabas ng
kabahayan.

Agad akong sumampa sa wrangler nito at ganoon din ito. Hindi ko ito iniimik sa
buong durasyon ng byahe, pirming nililingon naman ako nito.

Naiinis parin ako. Nakakainis kasi yang si Jennifer Rabbit eh, ang ganda ganda na
ng araw ko kanina sinira sira pa.

"Naya.." He called my name out as he parked in front of the hotel. "Naya, are you
mad?"

Umiling ako.

"Are you sure?" He asked again.

"Naiinis lang ako Roy." Pag-amin ko, napalabi ako. "Naiinis kasi ako sa pabebe girl
na iyon eh! Para siyang Globe go lang ng go!"

Hindi naman ito nagsalita at tila nataman akong pinapakinggan. "She obviously likes
you!"

"I like you, Naya."

Natigilan naman ako sa sinabi nito. The butterflies in my stomach danced in rhythm.
This is insane.

Naramdaman ko ang pag-iinit ng aking mukha, gustuhin ko man itong lingunin ay hindi
ko magawa dahil nababalutan ako ng pagkahiya.

"I do. Don't ask me why, don't ask me when. It's just that I do like you. That's
what I'm sure of." He admitted.

It took me several meaning bago ako nag-karoon ng lakas ng loob na lingunin ito.
He's staring at me as if he's eating my soul.

"R-Roy, h-hindi sa nagpapabebe ako o nagpapachix. Pero kasi sa totoo lang, hindi ko
alam kung anong isasagot ko. Masaya ako kapag kasama kita. I feel safe whenever
you're around. Gusto ko palagi kitang nakikita. Namimiss kita kapag hindi." Pag-
amin ko rito. "It's just that I still can't put a name on my feelings."

Nakakaunawang ngumiti ito at tumango. "Who's asking questions anyway? Naya, we'll
take everything smooth and slow."

Inabot ako nito atsaka hinila papalapit sakanya.

"Naiinis din ako kay Candida, malaki kasi yung boobs niya. Si Mara malaki yung
boobs nun kaya pinagpalit ako ni Matt sakanya noon." I pursed my lips.

Tumawa naman ito, iniangat nito ang aking mukha atsaka ako pinakatitigan. "Listen,
whoever that Matthew is I wanted to thank him for picking the wrong choice cause
now I have the right one in my arms." He smiled gently. "Naya, I'm a De Salvo. When
I said that it's only you that I like. Trust me, it's just you."

Halos hindi ko na marinig pa ang sinabi nito dahil sa lakas ng tibok ng aking puso.

Tag niyo yung kakilala niyong mamamatay na at di na makahinga. Naya Alfonso.

Kusang napapikit ang mata ko nang maramdaman ang pag-dampi ng labi nito saaking
noo. A chills into my spine is there, once again.

I remembered Marilyn Monroe once said that, the real lover is the man who can
thrill you by kissing your forehead.

And earth to, Marilyn! I'm thrilled.

• • •

Keep the tweets coming babies #Wattys2016 #IDTC #ImDatingTheCowboy #Frappauchino

#Chapter17 @frappauchinowp

COMMENTS AND VOTES😘

=================

Chapter 18

Mabilis na lumipas ang dalawang linggo at walang patid ang aming pag-kikita ni Roy.
Araw-araw kaming nag-jjogging sa umaga at sabay na mag-aalmusal matapos ay ihahatid
ako nito sa hotel ko dahil bibisita na ito sa rancho and then we'll both be having
dinner.

Kanina nga'y nag-jogging kaming muli. Pag-kahatid saakin ni Roy sa hotel ay muli
akong nakatulog, ang sabi nito'y magiging abala ito sa rancho mag-hapon dahil mag-
papaanak ito roon ng mga kabayo.

Napalingon ako sa alarm clock sitting above the bedside table, it's almost twelve
in the afternoon. Apat na oras naman pala akong naka-tulog kaya pala nakaramdam na
ako ng gutom.

I took all the time in the world to bathe and dressed up. I wore a capri pants and
a plain gray spaghetti strap, paired with an ankle boots. Matapos ay lumabas na ako
ng aking silid.

I wandered around the hotel, having a hard time thinking what to eat. I'm hungry,
yes. But I don't feel like eating a heavy meal. So, I ended up ticking my way to
Mug Cafè. I'll have some pastries, I guess.

Nang makapasok ako sa loob ay may narinig akong tumawag sa pangalan ko. Napalingon
ako, on a couch near the window side is the earthly Chiara Paula waving her hand.
May hawak itong libro, at nakita ko ang isang tall glass ng buko shake sa lamesa
nito together with a plate of madeleine cookies above the table.
Nginitian ko naman ito atsaka tinungo ang kinaroroonan nito. She's wearing an over
sized printed shirt na malalaki ang mangas, sitting on the couch in lotus position
at habang ang tsinelas nito ay nasa sahig lamang. Her hair were on a messy bun,
she's not

wearing any make up but her class were still there and how come she still look
stunning than anyone else in the room?

"Join me, come." She smiled and closed her book.

"The Da Vinci Code." Tukoy ko sa libro nito bago maupo sa couch sa harap nito.
Tinaas ko ang kamay ko para tumawag ng crew na mabilis namang dumating.

"Killing time." She rolled her purple-blue eyes.

I gave my order to at inantay na makaalis iyon bago balingan si Chi, who's now
sipping from her drink. "Why, where's your boyfriend?"

"Manila." She yawned cutely and wrinkled her nose. "Anyway, how are you and my
brother doing?"

I can sense her teasing me. "So far so good."

Dumating din kaagad ang raspberry frappucino na siyang inorder ko. Nang makaalis
muli ang crew ay tsaka nag-salita si Chiara.

"You know, Naya. I love my brothers so much. I love Roy, much as I love the three."
Napangiti ito, I listened to her. "I remember when Vince introduced Darlyn Nicole
to me, dinala niya pa talaga ito sa New York where I was based. That's the first
time I was introduced to one of their girls. I was used to women introducing
themselves to me as Kurt and Zanti's girl, I shrugged it off. I know they're just
some sluts they picked somewhere."

Napukaw ang atensyon ko ng kwento nito, I know it has something to do with Roy and
that thought picked my interest.

"Nang ipakilala saakin ni Vince si Darlyn, I swear I left them at the cafè where we
met. I locked up at my unit and dialed Roy, I don't know why but I cried a lot.
Pakiramdam ko noon, aagawin na saakin si Vince. You know, I grew up having the

four of them all mine. Naisip ko na after Vince, si Kurt naman, then si Zanti tapos
si Roy. Ayoko, I just can't lose them." Natawa ito sa ala-alang iyon. "Childish it
may seem, but it's true. Then Roy explained to me that I will never lose one of
them. Instead, I'll be having a sister in addition to the clan. You see Naya, the
four of them has a different characters. Vince, he's strict. Mahilig niya akong
pag-bawalan. Si Kurt, he's hot headed and very impulsive. Si Zanti, he's goofy. And
si Roy he's very much understanding."

Kumuha ito ng cookie sa plato atsaka inialok iyon saakin, I ate some.

"Dati kapag naibabangga ko ang sasakyan ni Kurt sa kung saan, it's either Roy or
Zanti I'll be dialing for help. O kaya naman pag nakukuhaan ako ng lisensya for
overspeeding, it's always the two of them who'll save my ass. Kaya sila ang
favorite ko. They're my confidant." Fondness is very much obvious to her. "Noong
bata ako, I never thanked people. I never apologized to people. Because I have this
stupid idea on my mind that they're paid to do things for me. And it was Roy who
straighten my beliefs. Ang sabi niya'y kung wala ang mga taong iyon ay walang
kikilos para saamin. That money cannot move by their own. That I should be
greatful, I was born blessed."

Napangiti naman ako sa sinabi nito. Sure that Roy loves Chiara, pero hindi nito
kinunsinti ang kamalian ng kapatid. Bagkus ay itinama pa nito iyon.

"Roy is the most amazing man I've known. Not that I'm building him up, but that's
true. He's never selfish, kung anong mayroon siya'y ibinabahagi niya. He's
understanding, he never did judge people based on

what he heard. He's simple. He's caring and loving." Halatang labis ang pagtatangi
nito sa kapatid sa puso nito. "Sabi ko nga dati, I wanna be married to someone who
reflects my brother's personality."

I agree to that idea, why Roy is a perfect gentleman that he is.

"Too bad, for me." She giggled. "Anyway Naya, Roy isn't just my brother he's also
my bestfriend." Napapitlag ako nang abutin nito ang kamay kong nasa lamesa at
kapitan iyon. "Naya, do everything.. do the worst that you could think of but never
break the cowboy's heart. Don't make me hate you, people I hate died by their own."
Seryosong sabi nito.

Nakaramdam ako ng bahagyang panlalamig ng sikmura sa sinabi nito. Chiara DeSalvo

talks as if she can do the impossibles. Nakahinga lamang ako nang muling bumalik
ang matamis na ngiti sa mga labi nito at muling nag-kwento ng napakaraming ala-ala
ng pagkabata nila ni Roy. Which I enjoyed so much. Everything about Roy, keeps my
interest.

We're having a good chitchat when Kurt came along with Ethel Booba. He gave his
sister a kiss on the cheek at nang akmang gagawin din iyon ni Candida nang pigilin
iyon ni Chi.

"Freakin' stay where you are!" Iwinaksi pa nito ang kamay.

Napangisi ako nang matigilan si Candida, napalingon ito saakin at inirapan ako.
Wala akong pake, mukha siyang putapeteng na-corner.

Tinawanan naman ni Kurt ang kapatid at ginulo ang buhok na siyang lalong kinainis
ni Chi.

"Maglaho nga kayo sa paningin namin! Please lang!" Ibinato nito ang libro kay Kurt
na tumama sa panga ng huli.

"Chiara nagiging bayolente ka na. Kaya ayoko talaga yang Santa

de Leones na iyan e." Masungit na sabi ni Kurt.

"He doesn't like you either." Tumayo ito at humikab habang sinusuot ang tsinelas,
as if she's at her house. "Naya, aakyat na ko sa suite ko. Inaantok na ko. Anyway,
I enjoyed talking to you. Next time ulit." She smiled and kissed my cheek bago
lingunin si Kurt at samaan ng tingin, snatching her book. "Ang pangit mo! Kasing
pangit ka ni Vince."

Pinanuod ko lamang itong mag-martsa papalabas ng cafè, well I'm not the only one
who watched her out but everyone inside.

Hindi narin ako nag-tagal pa dahil nasisira ang araw ko tuwing malilingunan ko si
Candidanggit. Ipinasya ko na lamang bitbitin ang frappè ko palabas, at nag-simulang
maglakad lakad sa paligid.
Sa mga kwento saakin ni Chi kanina'y pakiramdam ko ay mas na nakilala ko si Roy.
Roy is more than a billionaire cowboy who thinks of being above the saddle is all
life could offer. He's more than that.

Napalabi ako, ilang oras palang simula ng makita ko siya but I'm starting to miss
him na.

Siguro'y lipas isang oras narin akong nag-iikot ikot sa paligid nang may marinig
akong pag-tawag ng pangalan ko, o akala ko lamang ay pangalan ko?

"Nayu." Napalingon naman ako at napakunot ang aking noo nang makita ko si Zanti na
kumakaway sakay ng isang itim na Pagani. Hinubad pa nito ang shades na tumatakip sa
mata nito. "Nayu, right?" Alangang tanong nito.

A typicall fucker. I rolled my eyes. "Nayumi. Naya."

"Nayumi, tapos Naya?" He cocked a brow. "Should be Nayu."

"Maitama mo lang talaga eh no?" Irap ko dito.

Tumawa naman ito ng pagak. "Anyway,

papunta ako sa rancho. Tutulong ako sa pagpapaanak ng kabayo. You wanna come?"

Agad na nanlaki ang aking mga mata. At mabilis na tumango. I'll be seeing Roy and
that's because of this grinning demon.

"Then hop in." He smiled before rolling his window close. Mabilis akong sumakay sa
passenger seat, at agad nito iyong pinasibad.

Inestima ko ang sasakyan nito. The leather seat is to die for. Napalingon ako sa
rearview mirror, may nakaipit doon na wallet size picture of a woman laughing her
heart out. Kung hindi ako nagkakamali, iyon ang babae na kasama nito noong racing.

"That's my girl." He smile and gave the picture a fleeting glance bago muling
ibalik ang atensyon sa daan.

"She's very beautiful." I said, well she is.

"Beautiful is an understatement." Tumawa pa ito.

Nanahimik na lamang ako, at itinuon sa labas ang atensyon ko. Ang buong sistema ko
ay excited na sa kaisipang makikita ko si Roy.

Hindi ko alam kung bakit pero grabe sa lakas ang tibok ng aking puso nang makita
kong naka-pasok na ang sasakyan nito sa loob ng Solidad at nag-simula ko ng matanaw
ang malalaking puno at mayayabong na kapatagan.

Napalingon ako kay Zanti when I heard him humming. Nasa daan lamang ang mga mata
nito, but there's this stupid smile on his face as he continued humming.

"And I love her with all that I am.." Kanta ko sa hinuhum nito. "And my voice
shakes along with my hand.."

Napangiti naman ito bago iyon nauwi sa tawa. Naalala ko ang sinabi ni Chi kanina,
Zanti has a goofy attitude and I can see that now.

"I love singing that song." Tipid

nitong sabi.

Bago pa ako makasagot ay huminto na ang sasakyan sa tapat ng kuwadra ng mga kabayo.
Sabay kaming bumaba.

"Felipe, nasaan si Roy?" Tanong nito sa isang tauhan ng rancho na may buhat buhat
na timba papasok sa kuwadra.

"Señor, nasa loob ho si Señor Roy. Nahihirapan sa pagpapaanak kay Testona, mauna na
ho ako sa loob." Sabi nito bago ito magtuloy-tuloy sa kuwadra.

"Halika." Yaya ni Zanti na siyang nag-patiuna ng maglakad papasok, sinundan ko

naman ito.

There I saw Roy, nakatalungko ito sa paanan ng nakahigang kabayo. Agad itong
dinaluhan ni Zanti at tinignan kung ano ang nagaganap.

Ako'y nanatiling nakatayo sa di kalayuan sa mga ito at tahimik na pinanuod si Roy.

He's not wearing anything on top and his sweat is dripping all over his body and I
can't help but notice his oozing built.

Nakita kong nakatali ang buntot ng kabayo. Nangunot ang noo ko nang may mag-salita
mula sa screen ng ipad na hawak ng isa sa mga tauhang naka-upo sa tabi nito.

"Now I can see the foal, slowly pull his feet out Roy. Slowly, Testona might
startled." It was Red's voice.

Sinunod naman iyon ni Roy, but the horse started making some crying sound as if
she's in deep pain.

So this was the foaling looks like. Sa mga old english movies ko lang napapanood
ang mga ganitong eksena pero ngayon ay kitang kita ko na.

Red continued giving Roy instructions na matamang sinusunod naman ng huli. Maya-
maya pa ay nailabas na nito ang foal. Agad naman iyong kinuha ni Zanti at
ipinaasikaso sa tauhan, bago tumayo at lumipat sa isa pang manganganak na kabayo at
pumuwesto sa

paanan noon.

While Roy checked the mare first, matagal na hinimas himas nito ang leeg noon bago
ito tumayo at nangunot kaagad ang noo nito nang malingunan ako.

"Hi." I smiled at him.

"Anong ginagawa mo dito?" He said, walking towards the table where a pitcher and a
glass is sitting.

Pinanuod ko itong uminom ng tubig. And man! He's sexy when he does that. Nakita ko
ang pag-tagaktak ng butil-butil na pawis sa katawan nito at kusang kumilos ang
kamay ko sa pag-abot sa tuwalyang puti sa ibabaw ng lamesa atsaka ako lumapit dito.

The towel is clean and unused, hinila ko ang braso ni Roy paharap saakin ng maibaba
nito ang baso at nagsimulang punasan ang pawis sa mukha nito pababa sa leg nito.

"Wala lang. Inaya ako ni Zanti eh." Sagot ko sa tanong nito habang patuloy na
pinupunasan ang katawan nito.

"Hindi ka na sana sumama." Masungit na sabi nitong nagpataas sa kilay ko.

What's wrong with this man?! "Ayaw mo ba akong makita?" Kalmado kong tanong.

"Silly." He said. "Ang sakin lang, mabaho dito. Madumi. Isa pa hindi kita
maaasikaso, may anim na kabayo pa kaming paaanakin at nasa byahe pa lang ang vet."

Napalabi naman ako dito. "But I wanna see you.."

Huminga ito ng malalim bago ngumiti. Matapos ay inabot saakin ang key chain na may
nakasabi na susing may iba't ibang laki. Ihiniwalay nito ang kulay gintong susi at
pinahawakan iyon saakin.

"Remember the nipa house?" Tumango ako, alam kong ang kubo kung saan kami kumain
noon ang siyang tinutukoy nito. "Doon mo ko antayin, madumi dito at mabaho."

Ngumiti naman akong muli rito at mabilis na tinanggap

ang susi. "Matagal pa ba?"

Tumawa naman ito. Bakas ang pagod sa mukha nito. "Foaling season kasi, matatagalan
pa siguro dahil dalawa lang kami ni Zanti na magpapaanak."

Tumango naman ako at nginitian ito ng matamis. "Sige, aantayin kita sa kubo."

Akmang tatalikod na ako nang pigilan nito ang aking braso. "Sandali, nanghihina
ako. Kailangan ko ng lakas."

Bago pa ako makapagtanong ay mabilis na bumaba na ang labi nito saaking mga labi.
That was just a fleeting kiss but I gasped when I felt him squeezed my behind,
habang pilyong ngumisi.

Natawa naman ako dito. "Sige na, bilisan mo na aantayin kita doon."

"Tatawagan ko si manang na dalhan ka ng pag-kain pati narin ng hapunan natin

mamaya. Tiyak na aabutin kami ng dilim dito." Pumalatak ito.

"Opo." Pinisil ko ang ilong nito. "Sige na magtrabaho ka na."

He wiggled his brows and let me go. I can't help but smile as I walked my way into
the nipa house.

Nang makapasok ako sa loob noon ay ipinatong ko ang susi sa ibabaw ng lamesita
atsaka tinungo ang isang silid doon, I saw a single bed covered by white sheet.
Naupo ako doon habang patuloy sa pag-iisip tungkol kay Roy.

Roy said he likes me two weeks ago, after that ay hindi na nito muling inulit pa
iyon. But he never failed to show me that he does. At mas mainam na iyon kaysa sa
ano pa man.

Napapitlag ako nang tumunog ang telepono ko. I fished it out of my pocket with a
smile on my face thinking that it was Roy who's calling me..

But I froze. Matagal na tinitigan ko ang screen ng cellphone ko. Naramdaman ko ang
mabilis na tibok ng aking puso sa hindi malaman na kadahilanan.

When was the last time I think about him? I can't hardly remember, since it was Roy
who's occupying a huge space in my mind.

I swallowed hard, and stared quietly at the screen as I slowly hit the green
button.

Answered call-

Matthew Roxas

00:05

• • •

Keep the tweets coming babies. #Wattys2016 #ImDatingTheCowboy @frappauchinowp.

Sorry kung dina ko nakakapag-update sa iba kong stories I'm really having a hard
time dealing with my moods and myself😒 babawi nalang ako. Love lots!

=================

Chapter 19

Eksaktong nailapag ko ang mga kubyertos sa hapag ay siya namang pag-bukas ng pinto
ng kubo. Mabilis akong napangiti nang makita si Roy na tinatanggal ang sumbrerong
buli sa ulo nito.

"Mabuti't nakauwi ka agad." Napalingon ako sa bintana, nagtitikatik na ang ulan.

"Nakapaghain na ko ng hinatid ni manang, kain na tayo."

Nanatili itong nakatayo sa tapat ng saradong pinto habang nakamasid saakin. His
chinky eyes is on its playful glimmer.

Nginitian ko rin naman ito, then I felt a sudden squeezed in my heart. I'm not even
sure if I still can live a single day without seeing those pair of aquamarine eyes.
I sighed deeply as I stared at him, hindi kailanman mananawa ang mata nino man sa
pagestima sa itsura nito. His hair is unrully, ang butones ng polo nito ay
nakabukas lahat. Making his washboard torso very much visible into the eyes of
everyone.

Bago ko pa napigilan ang sarili ko ay tumakbo na ako upang tawirin ang distansya sa
pagitan namin. He immediately welcomed me into his arms, chuckling.

Kusang nangilid ang luha saaking mga mata habang ibinaon kong lalo ang aking mukha
sakanyang dibdib upang hindi niya iyon mahalata.

"Hey, babe mabaho ako." Natatawang sabi nito.

Pinaghalong pawis at natural nitong amoy ang siyang naamoy ko. But for me, he
smells so manly. "Miss kita.."

I felt him stroked my hair and kissed me there. "Namiss din kita."

Hindi ako umimik. Ilang sandali ang aking pinalipas bago humiwalay dito. Tiningala
ko ito at nginitian. "Kain na tayo."

Bumaba ang kamay ko sa kamay nito atsaka siya hinila papunta sa hapag-kainan,
ngunit

hinila niya akong pabiling sakanya.

His eyes were on mine, drowning me again. "May problema ba?"

Mabilis akong umiling. "Namiss lang kita."

Tinalikuran ko na itong muli at akmang lalakad ng matigilan ako. I felt him wrapped
his arms around my waist. Natigilan akong lalo nang magsalita ito matapos ipatong
ang baba niya sa balikat ko. "Siya parin ba?"

Hindi ako nakaimik. Naramdaman ko ang pagiinit ng sulok ng aking mga mata kasabay
ng panlalamig ng aking kalamnan.

"Is he still the one making you sad?" He said calmly, ngunit nakapaloob ang
katigasan sa tinig nito. Hindi parin ako umimik. I don't know what to say. It isn't
Matthew who's making me cry. It's something more than that. "You can't start a new
chapter in life, if you keep on reminiscing the previous part." Naramdaman kong
humigpit ang yakap nito saakin, as if wanting me to feel that I wasn't alone.
"Baby, a girl doesn't need someone who doesn't need her. Let it go, Naya. I need
you."

Lalo na akong napahagulgol nang marinig ang huling sinabi nito. He startled,
hinarap niya ako sakanya at niyakap ng mahigpit as my cries goes louder.

"Hey, baby.. What's wrong?" He worriedly asked me as he embraced me tightly.

No one had ever told me that they needed me in their life. No one, but Roy. Hindi
ako nag-salita, pinabayaan kong umagos ang luha ko sa dibdib nito. I was hugging
his body as if my life depends on it.

I can feel him caress my back as if trying to ease the pain. Hindi ito nag-salita
at hinayaan akong umiyak ng umiyak. Maya-maya'y naikalma ko na ang sarili ko,
ngunit hindi ako bumitiw sa pagkakayakap sakanya.

No. I can't let go of Roy.

Nang maramdaman nito ang pag-kalma ko ay bahagya itong humiwalay upang iangat ang
aking baba, making me staring up at him. "Nayumi, for me I see you as a shining
diamond so please don't let anyone ever dull your sparkle."

Maang na napatitig ako dito. How can his words touch my heart in a split second
like no one could ever do?

Ngumiti ito. Ngiting umabot sa mga mata nito. "Sabi ko sayo, ayokong nakakakita ng
babaeng umiiyak." I immediately closed my eyes when his lips landed there as he
started planting my face tiny kisses. "Wala akong dalang panyo, the least that I
can do is to kiss away the tears."

With that, my lips crept into a soft smile. Na siyang mabilis nitong kinintilan ng
halik.

"Now, I want you to stop crying sweetheart and let's have dinner. Anong oras na,
malilipasan ka niyan." Malambing nitong sabi bago tumayo ng tuwid.

Naging mas maasikaso si Roy sa hapag, he even insisted feeding me. Tinutulan ko ito
but of couse, I will never win over Roy.

Magkatabi kaming nakaupo sa mahabang bangkong kahoy, habang ito ang nagsusubo
saakin ng pag-kain.

"Napagod ka?" Tanong ko dito. Halatang-halata ang pagod sa mukha nito. His eyes is
stating how long his day had been.

Tumango naman ito bago iumang saakin ang pagkain. Kinain ko iyon bago muling mag-
salita. "Pagkatapos kumain, maligo ka na. Nakita ko kanina may cabinet sa loob ng
silid. Damit mo ba ang mga naroon?"

Tumango itong muli. "Kapag dito ako sa kubo nanananghalian kasama ang ibang
ranchero'y naiisipan ko ring magpahinga kapag masyado pang tirik ang araw

ay natutulog ako dito. Kaya naisipan kong mag-dala ng mga pamalit."

Tumango-tango ako. Akmang susubuan pa ako nitong muli nang umiling ako at uminom na
ng tubig. Tumayo na ako. "Bilisan mo na yan para maka-ligo ka na."

Nag-tungo ako sa silid atsaka kumuha ng damit mula sa loob ng cabinet. Isang
malinis na puting sando at shorts ang inihanda ko. Bahagya pa akong nailang sa
pagkuha ng underwear nito. Matapos kong ilagay iyon sa ibabaw ng kama bago muling
lumabas ng silid.

"Nakahanda na yung damit mo. Bilisan mo na diyan." Nilingon ko ito matapos isara
ang pinto ng silid. Nangunot ang noo ko nang makita ang kakaibang ngisi sa labi
nito habang umiinom ng tubig. "What?!"

Umiling ito at tumayo na sa upuan bitbit ang pinggan na pinagkainan namin. He

placed it into the mini sink at akmang huhugasan nang lumapit ako rito.

"Ako na." Sabi ko, bago ito itulak paalis. "Maligo ka na, De Salvo. Nabasa ka pa ng
ambon kanina."

Tumatawang ipinulupot nitong muli ang braso sa bewang ko at hinalikan ako sa

pisngi. Bago pa ito makapag-salita ay kumulog ng malakas kasabay ng pag-buhos ng
malakas na ulan.

Narinig ko ang pag-palatak nito bago lumayo saakin at tunguhin ang malaking bintana
upang isara. He checked the entire place upang tignan kung napapasok ng tubig ang
kabahayan, at ng makuntento ay bumalik sa tabi ko.

"Hindi na kita maihahatid sa hotel. Hindi ko dala ang wrangler. Gusto mo bang
magpasundo tayo sa isang ranchero?" He asked, in a tone that wanted me to say no.

Nilingon ko naman ito at nginitian. "Who says nagpapahatid ako?" I cocked him a
brow, na siyang nagpatawa

dito.

I wanted to stay here, and to spend some time alone with Roy. Ipinilig ko sa aking
ulo ang kung anu-anong kaisipan.

"Maliligo na ko." Paalam nito bago mag-lakad paalis. "Bilisan mo diyan, Nayumi."

Napailing na lamang ako. Having Roy and this kind of set up, warmth my inside.

Nang matapos akong mag-ligpit sa kusina ay tinungo ko ang maliit na silid.

Lumalamig na ang paligid, namataan ko ang isang gitara na nakasandal sa dingding.
Kinuha ko iyon atsaka naupo sa kahoy na sofa sa gitna ng kabahayan.

I sat there in lotus position and started strumming the guitar. Hindi naman ako
magaling mag-gitara pero marunong ako. Kasi ang bobong Alas ay member ng banda
noong college kaya pag wala siyang ginagawa imbes na pairalin ang kabobohan niya'y
tinuturuan niya akong mag-gitara.

I started singing as I strummed. "He said, let's get out of this town, Drive out of
the city, away from the crowds...I thought heaven can't help me now.... Nothing
lasts forever, but this is gonna take me down.."

I closed my eyes, idinaan ko sa pag-kanta ko ang lahat ng nasa damdamin ko.

"He's so tall and handsome as hell. He's so bad but he does it so well.. I can see
the end as it begins.. My one condition is.."

Napangiti ako, it was Roy whom I saw crossing my inner thoughts.

"Say you'll remember me.. Standing in a nice dress, Staring at the sunset, babe..
Red lips and rosy cheeks.. Say you'll see me again, even if it's just in your..
Wildest dreams, ah-ha ohh,.. Wildest dreams, ah-ha ohh."

Roy is the one who helped me get into my feet when I'm on my knees. He's the one
who

gripped me hard when no one's holding me.

"You'll see me in hindsight.. Tangled up with you all night, Burning it down..
Someday when you leave me, I bet these memories.. Follow you around.."
Ipinagpatuloy ko ang aking pagkanta habang nakapikit. Kaya naman bahagya pa akong
nagulat nang makita si Roy na nakatayo sa di kalayuan habang mataman akong
pinagmamasdan.

He's now wearing the clothes I prepared. Nahihiyang tumikhim ako at itinabi ang
gitara sa gilid. Akmang tatayo ako nang pigilin ako nito, naglakad itong papalapit
saakin at tumalungko sa aking harapan. He's holding my gaze na siyang nag-pailang
saakin.

"R-Roy.."

"Hindi ko alam na marunong ka palang kumanta." He smiled na siyang nagpangiti rin

sakin. Hindi ko alam kung nakakahawa ba talaga ang ngiti nito, oh ako lang?

"Bolero." Natatawang pinisil ko ang ilong nito at hinila itong paupo sa tabi ko
para makasiksik ako sa dibdib nito. Na siyang nagpahalakhak dito.

Napapikit ako at ninamnam ang tunog noon. I'll surely be missing his laughter..

Amoy na amoy ko ang mabangong sabong pampaligo mula dito. Parang batang lalo akong
nagsumiksik pa dito. "Miss kita."

"Palagi mo naman akong namimiss. Palagi mo rin naman akong nakikita." Tumatawang
niyakap ako nitong pabalik.

Tiningala ko ito atsaka hinalikan sa pisngi. I giggled before I started showering

him kisses.

"Nawawala ata ang pagod ko ah.." He chuckled as he held my waist making me sit on
his lap in astriding position. "You're beautiful.."

I can feel my cheeks turned red. This isn't the first time na napuri ako, but since
it's from Roy it means

a lot more.
"Ang pogi pogi mo din be." Napalabi ako. "Kaya nakakatangina talaga yan susolord na
yan e! Patay na patay sayo!"

Tumawa itong muli. "Nagseselos ka ba, be?"

"Nayayamot ako!" Pinisil ko ang magkabilang pisngi nito ng mariin na siyang

nagpaigik dito. Matapos ay kinulong ko ang mukha niya saaking palad. "Roy, you know
what every girl wants is a man who can prove to her that they're not all the same.
At ikaw Roy, you're one in a million." Nilukuban na naman ng kakaibang lungkot ang
aking dibdib. "Promise me, hindi mo ko makakalimutan.. promise me, you'll remember
me even if it's just in your wildest dream."

Ngumiti ito bago ako hapiting palapit, leaving our face just inches away. "Tell me,
how could I possibly forget an amazing girl who can make boneless things hard."

Agad naman nanlaki ang mata ko sa tinuran nito. He's grinning playfully as he
started cupping my behind. "R-Roy.."

"Hmn?" His lips goes behind my ear and licked me there. "I need you, Naya.." I
heard him say it again. "Hindi ka ba nilalamig ngayon?"

Sinundan nito iyon ng mapang-akit na tawa? Bago kagat-kagait ang tenga ko pababa sa
leeg ko, napahagikgik na naman ako. "Ang libog mo De Salvo ha!"

Tumawa naman itong lalo. "Ikaw eh, you're making me hory with your dramas."

His lips reached my lips, he started sipping and nibbling it. Ipinaikot ko naman
ang aking braso sa leeg nito. I love the feeling..

"So?.." He wiggled his brows suggestively na siyang mag lalong nagpawala sa sistema
ko. "Its raining, we need something productive to do.."

Natatawang tinulak ko ang mukha nito. "Ayan ka na naman! Aakitin mo ko tapos

bibitinin mo ko!"

Humalakhak itong muli. Oh those laughter..

Ibinaba ko ang mga labi ko rito upang gawaran siya ng matamis na halik. Na mabilis
nitong tinugon. His kisses were soft yet very eager.

"Fuck, Nayumi.." He groaned.

"No, fuck me Roy.." Pagtatama ko, bago muling mapahagikgik. "Wag mo na kong
bitinin, ipasok mo na ang dapat ipasok."

Ito naman ang natawa, he's obviously amused. "In and out, baby. All night.."

Napatili ako nang tumayo ito, sapo-sapo ang aking pangupo. Agad akong kumulampit
sakanya bago muling nagsalubong ang aming mga labi.

Tonight.. Just for tonight.. I'll be letting myself be lost..

Nagsimula na itong mag-lakad papasok ng silid and as soon as the door closed I know
this night will make a huge difference..

But I don't care..

All I know is I want Roy.. I want Roy to want me so much that he'll never forget
me. Never forget me, no matter what happen.

• • •

#Wattys2016 #ImDatingTheCowboy #IDTC #Frappauchino -twitter @frappauchinowp

=================

Chapter 20

Malakas ang buhos ng ulan. Malamig ang buong paligid, ngunit sa kabila noon ay
tuloy-tuloy ang nag-aalab na damdamin ni Roy para sa isa't isa.

My eyes were shut as he kissed me in every possible way. Dahan-dahan kong

naramdaman ang pag-lapat ng aking likod sa papag na higaan, kasabay ng dahan-dahang
pag-hiwalay ng aking damit sa aking balat.

He was kissing me in the most passionate way I could ever imagine. Slowly, I felt
his lips trailed down my jaw.. Down to my neck that made me arched and yearn for
more.

It ignited the fire within me.. The fire that cannot be killed by the heavy rain
pouring outside...

"R-Roy.." I moaned his name when he touched me there.

His palm caressing me above the cloth of my pedal pusher yet it never made any
difference.. I can definitely feel the heat coming from it.

I moaned when he started sucking my collar bone, it arouses me more that I reached
for the back of his head and gripped his hair.

"R-Roy.. Oh.." I moaned and moaned as he provides me an exact pleasure of a

lifetime.

I felt him unclasped my bra and throw it somewhere else. Matapos ay dinama iyon ng
mainit niyang palad.

Napamulat ako nang maramdaman ang pag-lapat ng kanyang noo saakin. I was greeted by
the pair of aquamarine eyes that I would love to see every waking morning of my
life..

His breathing were heavy as he looked straight at me. "Are you sure about this,
Naya? Because I'll die if you'll ask me to stop.."

Slowly, a smile broke my lips. Dahan-dahan kong inabot ang dulo ng sando nito
atsaka iyon dahan-dahang hinila pataas, pahubad

sa katawan nito.

Natawa naman ito sa tinuran ko at tinulungan akong maalis iyon. Now I like it
better.. ang bawat dampi ng mainit niyang balat saakin ay may dulot na kakaibang
kiliti saaking sistema.

Umangat ang mga kamay ko sa mukha nito at pinakatitigan siya. "I will never ask you
to stop.."
"You can never ask me to stop. Because I wont be, Naya.."

Bago pa ako makapag-salita ay naibaba na nito ang kaniyang labi saakin sa isang
matamis at malalim na halik.

Ang mainit nitong palad na humahaplos at pumipisil saaking dibdib, ay kalaunang

napalitan ng kaniyan mainit na labi.

Halos ipag-liyaran ko ang sarili ko dito.. Pilit akong may inaabot ngunit hindi ko
maipaliwanag kung ano..

This is the first time I ever wanted so much in my life.. He started pulling down
my capri pants along with my underwear but I never bothered to care..

"Beautiful.."

I heard Roy as he rolled down the last piece of clothing I have ngunit pinanatili
kong sarado ang aking mga mata.

I cried both in pleasure and pain as he started touching me there.. his expert hand
rubbing its way to my folds and it feel so damn good.

"Oooh.." I wanted to stop him when I felt his tongue right at the center of my
walls, but the pleasure is unimaginable that I'd surely die if He will stop.

Sensation races the beating of my heart. I can feel something ignited inside me
that badly needs an explosion.

"R-Roy.."

Inabot ko ang ulo nito na nasa pagitan ng aking mga hita. I held into his hair as
if that's where my life is hanging.

And before I could even pulled him out.. I explode, right into his mouth.

"Ohh.."

I rested my body flat back in the bed, panting. Feeling his tongue clean me up..

Not a second later, he's on top of me with his face leveling mine. Naramdaman kong
muli ang noo nito saakin.

"Naya, open your eyes.." He asked almost begging so I did.

Halos mag-kapanabay ang aming pag-ngiti. Umangat ang kamay nito saaking pisngi at
marahang humaplos doon.

"There's no backing out." Mariin nitong sabi.

"I-I'm not gonna back out.." I cupped his face and looked straight into his eyes.
"Tell me, Roy.. You'll never forget me.."

Iglap kong nakita ang pag-daan ng pagtataka sakanyang mga mata, but he smiled.
"Tell me, Naya.. How could I possibly forget someone who taste as good as life.."

Napangiti ako, kasabay ng pangingilid ng luha sa aking mga mata. Life is unfair.
All I ever wanted is be happy, and now that I am being happy with the man who made
me happy..
I chewed my inner cheek to keep me from tearing up. Inabot ko ang ulo nito at
kinabig sa isang mapusok na halik bago pa ito makahalata..

I moaned when he started giving back my demands.. Not a minute later, he's all
naked on top of me..

This isn't the first time that I'll be seeing his thing, but it still shocked the
hell out of me.

It's big. Hell it's big! And it's very much alive!

Natawa ito nang mapansing sinusuri ko ang alaga niya. Muli itong umibabaw saakin,
at itinapat ang mukha sa mukha ko.

"Touch me, Nayumi.." He asked.

I oblige.. Kusang umangat ang kamay ko sa dibdib nito.. Roy had a very sculptured
feature, not because he often goes to gym but because of the kind

of work he's engaged inside the ranch.

Bumaba ang kamay ko sa tyan nito.. There's no soft part that I could feel..

I can hear his sharp breathing and I can't help but smile to the idea that I'm
giving him the same effect that he's giving me..

He groaned when my fidgeting fingers touched his hardened shaft. Damang-dama ko ang
bawat pag-pintig nito sa aking kamay.

I started stroking it and he started groaning like a wounded tiger. His groans were
as if cheering me up to do better and so I did..

I stroked it as fast as I can..

"God, babe.." He groaned.

The more I move, the more it gets hard. Nagulat ako nang tapikin niya ang kamay ko
paalis atsaka pumosisyon sa ibabaw ko. He held my legs apart and pointed his thing
on mine..

"I can't prolong this agony anymore.." He chuckled before he encircled his arm into
my waist for support. "This will hurt babe.. and I'm sorry.."

Bago pa ako makasagot at napasinghap na ako sa samut-saring damdamin na aking

naramdaman nang tawirin nito ang pagitan naming dalawa..

I feel like something inside me is ripping and it fucking hurt like hell!

"Ahhh.." I groaned in pain and closed my eyes.

I've heard that losing the virginity is painful, but I never did thought that it's
this painful!

"R-Roy.." I called out his name as if seeking for help.

He doesn't move a bit, though I could feel his tension through the movement of his
chest against my breast.
"Babe, I'm not taking this out.." He said gruffly.

"No one's asking you to do so.." I groaned as I bleed.

We stayed that way for

awhile as he keeps on kissing me around my face.. Saying sweet nothings and as soon
as I've adjusted with his size he began moving..

Slowly at first..

Faster..

And faster..

Moans wnd groans filled the room, and as the heavy rain poured tears rushed down my
face..

Nagising akong nakapaloob sa mga bisig ni Roy sa ilalim ng isang manipis na kumot.
Napangiti ako, malamig ang paligid pero naging sapat na ang init ng aming mga
katawan para makayanan namin ang ginaw.

Isinik-sik kong lalo ang aking sarili dito, gumalaw ito ng bahagya ngunit hindi ito
nagising. He must be really tired. He worked all day at the ranch, and he performed
all night at the bed.

Napangiti ako, I'm a woman now. Roy made me one. At wala akong makapang pag-sisisi
roon. I wanted this to happen. At hindi ako pinabayaan ni Roy. We made love several
times para lamang mapalitan ang discomfort na naramdaman ko sa unang pagkakataon.

Nag-angat ako ng tingin sa nahihimbing nitong mukha. Umangat ang aking kamay
papunta sa ilong nito, pahaplos sa pisngi nito..

"I love you, Roy.." Hindi na ako nagulat pa nang lumabas iyon sa bibig ko.

Alam ko sa sarili ko na mahal ko siya. Mahal ko si Roy. Kung hindi'y hindi ko naman
basta na lamang na ibibigay sakanya ang bagay na siyang pinakaiingatan ko sa loob
ng mahabang panahon.

Sa maiksing panahon na nakilala ko ito, ay naging sapat iyon para masabi kong mahal
ko siya. Mahal ko si Roy at alam kong totoo ang nararamdaman ko. Hindi mahirap
mahalin ang isang Roy Christian De Salvo, at alam kong hindi rin siya basta bastang
mabubura saaking

puso.

Muli kong naramdaman ang pag-init ng sulok ng aking mga mata, kasabay noon ay ang
pangingilid ng aking mga luha.

Ilang sandali kong pinagsawa ang aking paningin sa mukha nito. Hindi ko na
napigilan pa ang mapahikbi, na siyang gumising dito.

"Hey." Nangunot ang noo nito sa sa pag-aalala nang makita akong umiiyak. "Hey, babe
what's wrong?"

He pulled me in his arms and hugged me tight.

Lalo akong naiyak. All my life I dreamed of having a man who'll make me feel safe
and protected.. and now that I found Roy..

"Roy.. R-Roy.." I sobbed his name.

"Babe?" He hushed me as he strokes mg hair.

Tiningala ko siya at tinitigan. "R-Roy wag mo kong kakalimutan ha? Masasaktan ako
kapag kinalimutan mo ko.."

"Is my baby getting clingy?" Malambing itong ngumiti, bago abutin ang pisngi ko at
marahan iyong haplusin. "Hindi ko alam kung bakit mo pinangangambahang makalimutan
kita, pero para sa ikakapanatag mo.. I will never forget you, I swear.. Ayokong
masasaktan ka kaya hinding hindi kita kakalimutan, Nayumi."

And that intstantly touches my heart. "Kahit magalit ka sakin, hindi mo ko

kakalimutan?"

Marahan itong ngumiti. "Anger will never make you forget someone. Isa pa, bakit
naman ako magagalit sayo?"

Bumilis ang tibok ng aking puso sa tanong nito, I just stared at him. "W-wala lang,
baka magalit ka sakin bigla.."

"Naya, hindi ako mababaw na tao." He chuckled. "Mahalaga saakin ang bawat emosyon
na mararamdaman ko, such as anger. Hindi ako basta bastang nakakadama ng galit,
that's what I learned upon living a very happy life with my family. You'll just
kill the happiness in you if you started hating."

Roy is amazing. Wala pa akong nakikilalang tao na kagaya ni Roy, he's just..
perfect.

"Now, let's go back to sleep.." He yawned. "Tomorrow we'll be spending time

together since I missed you the whole day today."

Iniyakap ko ang sarili ko dito at humilig sa dibdib nito upang itago ang siyang
nararamdaman ko.

Naramdaman ko ang pag-hikab nito, bago ito yumakap saakin ng mahigpit.

"Goodnight, Naya." I felt him kissed the top of my head.

I sighed deeply. "G-goodnight.."

I closed my eyes and hugged him tight. Sana.. Sana hindi nalang matapos ang gabing
ito..

=================

Chapter 21

Nilingon ko ang silid, this had been my room for almost a month now. At
nararamdaman ko ang bigat sa damdamin ko, sa kaalamang lilisanin ko na ito.

"Naya, ako na ang mag-dadala niyan." Napalingon ako kay Matthew nang kuhanin nito
ang luggage mula saaking kamay atsaka lumabas ng aking silid.
Leaving this heaven is hurting and killing me, but this is the right thing to do.
Mas okay na na ako ang masaktan, sanay na naman akong masaktan.

Tapos na ang maliligayang araw ko, ganoon naman siguro talaga -lahat may katapusan.

Mabigat ang mga paa na nag-lakad ako papalabas ng silid, bitbit ang mga ala-alang
hindi ko kailanman makakalimutan.

Pinag-masdan ko si Matthew na naglalakad sa harapan ko patungo sa elevator bitbit

ang mga gamit ko.

Wala na akong maramdamang galit at sakit sakanya. Kasabay noon ang pagkawala ng
pagmamahal na siyang minsan naging sentro ng sistema ko.

I went here to heal my broken heart, I did. In a short period of time, I did heal
my broken heart.. Nalinis ang lahat ng galit at sakit na mayroon ako sa puso ko
para kay Matthew at napalitan iyon ng panibagong pag-ibig.

Yet now, I'm leaving this place with a cracking heart again.. Or shall I say, I'm
leaving this place, leaving my heart..

Tahimik lamang kami ni Matthew sa loob ng elevator. Elevator that reminds me so

much of Roy.

Sa lobby ay namataan ko si Chiara kasama si Red. They were hand in hand, I just
wish I can have a love like them.. with Roy.

Akmang tatawagin ako nito, nang mag-iwas ako ng tingin. Kasabay naman noon ay ang
pag-alalay ni Matthew sa likuran ko.

feel sorry, that I'll be losing a friend in Chi dahil pinili kong wag isipin ang
sarili kong kaligayahan.

"Kukunin ko lang yung sasakyan." Pag-papaalam ni Matt nang marating namin ang
bukana ng hotel na siyang tinanguan ko lamang. Tumalikod na ito atsaka nag-lakad
papalayo, patungo sa car park ng hotel.

"Nayumi."

Kulang ang sabihing nanigas ako sa aking kinatatayuan nang marinig ko ang
baritonong tinig na iyon. Kusa ang naging pag-galaw ng aking ulo upang lingunin ang
direksyon na iyon.

There I saw the man I'm falling in love with.. Above the brown Arabian stallion,
wearing a pair of jeans and a white shirt that managed to be ravishing.

"R-Roy.."

Pinanuod ko itong bumaba sa kabayo, seeing Roy pains my heart. Iniwan ko siya sa
kubo bago pa sumikat ang araw, nakisabay ako sa truck ng mga rancherong tutungo sa
bayan para bumili ng mga kakailanganin sa rancho.

Hindi ko inaasahang maaabutan pa ako nito. The last thing I have in mind is to see
Roy as I go, dahil baka hindi ko kayanin. Baka hindi ko magawang iwanan siya..

"Aalis ka?" He asked as he got near me. Ang mga mata nito'y lumipad sa mga maleta
na nasa tabi ko. "Aalis ka na?"

Hindi agad ako nakapag-salita. I chewed my bottom lip to keep me from crying,
ngunit taksil ang mga luha saaking mga mata. "R-Roy.."

"Baby, don't cry.." Napalitan ng pag-alala ang ekspresyon sa mukha nito, mabilis
ako nitong hinila papaloob sakanyang braso na siyang lalong nagpakawala sa emosyon
ko. "Nayumi what on earth is happening?!"

Hindi ako sumagot, hinyaan kong maubos ang luha ko sa dibdib niya. His

arms tightened around me as he kissed the top of my head.

"Love, talk to me please?" He begged. And hearing Roy begged just ripped my heart
into tiny pieces.

"R-Roy.." That's all that I could utter..

"Nayumi, ano bang nangyayari sa'yo? Why are you leaving me?" Inilayo ako nito ng
bahagya matapos ay iniangat ang aking mukha. Making me look straight into his eyes.
"Baby, please? Hindi ako sanay na ganito ka."

Tinitigan ko ang asul na pares ng kaniyang mga mata. His hands were cupping my face
as he wipes the tears away. "I love you, Roy.."

Umaliwalas ang mukha nito sa sinabi ko. "I know.. Baby, stop crying.. You're
worrying me."

Hindi ko siya pinakinggan, instead I cried even harder.

"Shit, Naya!" He muttered before crossing the distance between us into a soft and
gentle kiss that melted me in his arms.

I surrendered and moved his lips against his.. For the last time, I'll be savoring
his kisses for I don't know when I'm gonna be doing it again.. o kung magagawa ko
pa ba iyon.

I shut my eyes under the intensity of his kisses. Samu't-saring emosyon ang naroon
at kahit na isa man lamang doon ay hindi ko mapangalanan kung ano.

"Naya.."

Ang tinig na iyon ang nag-pahiwalay saamin. Roy looked back into where the voice is
coming from, while I bowed my head down as I let my tears drowned me.

"Naya, let's go." Matthew called me, as Roy held my hand tightly.

I know he recognized Matthew, dahil hindi miminsang ipinakita ko sakanya ang ilang
larawan nito sa cellphone ko na sabay pa naming binura at pinalitan ng mga
panibagong

larawan naming dalawa.

"Naya, anong ibig sabihin nito?" His voice were stern.

I went limp. Ipinikit ko ang mata ko at pilit na hinila ang kamay ko mula kay Roy,
pero hindi niya iyon binibitawan. He even pulled me closer to him.

"Nayumi, anong ginagawa ng gagong yan dito? Did he hurt you again?" Nag-aalalang
tanong nito.

"Naya, we'll be missing the flight. Aantayin kita sa sasakyan." I heard Matt said,
as if giving us time.

"R-Roy.." Umiiyak ko paring sabi, my voice were getting raspy because of the
unstoppable sobs I'm taking.

"Nayumi.." Tensed, he stared at me.

"Roy, mahal kita." I said as I stared straight into his eyes. "But I'm choosing
Matt.. I'm choosing him.."

Nakita ko ang pag-iiba ng ekspresyon ng mukha nito. "I don't get it.."

Halos bulong na lamang iyon na lumabas sa kanyang bibig. "You don't have to
understand Roy, I-I have already made my decision, a-and that is to choose M-
Matthew."

"But why?!" Tanong nito sa matigas na tinig, his blue eyes darkened and now I can
see an amount of anger and pain through it. Galit si Roy, galit na siya saakin. But
I have to.. I have to sacrifice everything. "Tell me, Naya why!"

Hindi ako umimik, dahil wala na akong maisip pang tamang isagot dito. All I know is
that Roy is mad at me, he'll soon hate me.. and he'll soon be forgetting me.. and
it's killing me.

"I just can't understand why are you letting an old flame burn you twice?" Manghang
tanong nito. Pain is everywhere plotting in his voice. "Naya, I'm not gonna ask you
to choose me. I will never ask you to choose me, but please

don't go back to that douchebag. I've seen how wrecked you are because of him, I've
seen how you suffered and I will never ever want you to suffer the same pain again,
Naya."

Roy is selfless.. hanggang ngayon ay ang mararamdaman ko parin ang siyang

iniingatan nito. At sa mga sinasabi nito ay mas na lalo lamang akong nahihirapan na
iwan siya.

"Don't hold on because you think that there will be no one else. There will always
be someone else." He said, as if pertaining to himself. "You've got to believe that
you are worth more than repeatedly hurt by someone who doesn't really care, and
someone will see what you are really worth and treat you the way you should be
treated.. And I can be that someone, Naya."

He's feeding my mind enough sense to grow and reverse my decision of choosing
Matthew. God knows how much I wanted too, how much I want to jump into his arms and
let him be that someone.. but I can't..

Malungkot akong ngumiti at umiling, kasabay ng marahang pag-hikbi.

"You're a one great soul, Roy.. and you know what? I thanked Matthew for breaking
my heart, because I had a chance to meet a perfect and loving man of your kind.."
Tuluyan na akong lumayo dito. "I'm sorry, Roy.. I really am.."

Bago pa ako nito mapigilan ay mabilis na akong tumalikod at sumakay sa loob ng

sasakyan kung saan nag-aantay si Matthew. I never did look back dahil alam kong
pag-ginawa ko'y maaring tumakbo ako pabalik kay Roy.
Nagsimula nang mag-maneho si Matthew palayo sa lugar na iyon, he's not asking me
anything he's just driving quietly. Maya't maya ako nitong nililingon habang
patuloy ako sa pag-iyak, he even handed me a handkerchief na siyang mabilis kong
tinanggap.

The hanky can definitely wipe the tears away, but not the pain that heaves my
heart. Mahal ko si Roy, mahal ko siya.. but I have to do leave him, I have to be
with Matthew..

"I'm sorry, Naya." Narinig kong bulong nito..

"W-what for?" This is the first time I heard him sorry for something, when I caught
him fucking Mara he was never sorry.

"For always breaking your heart." He said in a low voice.

Nilingon ko siya, that's when he stopped the car and faced me. Mabilis akong
pumaloob sa braso nito at mahigpit na yumakap. "Mahal ko siya, Matt.."

"I'm sorry, Nae." Naramdaman kong marahan nitong hinaplos ang aking likuran, upang
pilit na pagaanin ang aking loob. "I'm really sorry.."

Umiling ako. "Nasaktan ko si Roy.."

"Because you choose to help me.." Bulong nito.

Matt is my family, he might have hurt me so much but that doesn't changed the fact
that Matthew had been my family for a very long time.

"And I'll always choose to help you Matt." Lumayo ako dito at pinunasan ang luha
saaking mga mata. "Sinaktan mo ko noon, oo. But god had let you hurt me, for me to
find Roy.."

"And then I'll be the reason, for you to lose him.." He said guiltily.

Ngumiti ako ng mapait. "Panghahawakan ko yung sinabi niyang hindi niya ako
makakalimutan, Matt."

Roy Christian De Salvo will always be my could've been, should've been, but never
was, and never will be..

=================

Chapter 22
"Weego wag mo guluhin si Naynay. Tulog na tulog, puyat yan kagabi." Sinundan ito
noon ng malutong na halakhak.

Nangunot naman ang noo ko, pilit kong iminumulat ang mata ko gaya ng kung paanong
pilit kong inaalis ang sakit sa dibdib ko.

Ngunit mabigat iyon at kusang sumasara, na kasing dali lamang sumara ng puso at
ala-ala niya para sakin.

Napaungol ako bago muling bumaluktot sa couch nang siya ko namang maramdaman ang
pag-dila ni Weego sa talampakan ko, kung saan malakas ang kiliti ko.

Pinigilan kong wag mapapadyak gaya ng kung paanong pinigilan kong lumigaya para sa
kapakanan ng iba, dahil alam kong kapag-ginawa ko'y titilapon si Weego kagaya ng
pag-tilapon ko sa kung saan.

"Naya, gumising ka na diyan. Hindi titigil iyang si Weego." Narinig kong tumatawang
sabi ni Matt.

"Putangina, Matt. Gusto kong matulog, five days straight walang gisingan." Naiinis
kong sabi. "Sa panaginip ko nalang naipapahinga ang puso ko sa sakit."

Tumawa itong muli, hindi ko na ito pinansin pa ngunit naramdaman ko ang pag-damba
ni Weego sa aking likuran na siyang ikinasigaw ko.

"Putangina! Weego!" Daing ko.

"Weego! Baba!" Mabilis na naialis iyon ni Matthew sa likuran ko.

Dumadaing na dahan-dahan akong bumangon. "Ano ba naman! Papabigatan mo pa ko Weeg?

Hindi pa ba sapat ang bigat na dinadala ko?! Ni hindi na nga ako makabangon e!"

Inirapan ko ang malaking chow chow na nakaupo sa pagitan ng mga binti ni Matthew.
Tangina, kung makadagan akala mo't magaang! E mas mabigat pa nga ata saakin yan!

"Hindi tayo bati, Weego!" Parang batang sabi ko dito bago

inis na ipag-papadyak ang paa ko. "Sinira niyong mag-kambal ang tulog ko! Pakshet
ka Matt, hobby mo na talagang sirain ang buhay ko."

Tinawanan naman nito iyon because he knows that I did not mean it. "May coffee sa
coffee maker, I made you a tuna sandwich nasa ref, i-painit mo nalang. Help
yourself."

Inis na inirapan ko ito. "Syempre ano pa nga ba, ako't ako lang naman ang tutulong
saakin diba?"

Padabog akong tumayo, dinig na dinig ko pa ang nakakasira ng araw nitong tawa.
Nagtungo ako sa banyo upang ayusin ang sarili ko. Nang matapos ay nag-diretso na
ako sa kitchen at inihanda ang almusal ko.

Hindi ko na inabala pa ang pagpapainit ng tinapay, sanay na ko sa malamig. Mas

malamig pa nga ang pakikitungo niya sakin kaysa sa mga ito, so why bother diba?

Naupo ako sa kitchen stool at itinaas ang isa kong binti sa upuan habang nakalaylay
naman ang isa.

Napangiwi ako nang mapaso ang aking dila sa mainit na kapeng kasing init ng ulo ko
kagabi. Naalala ko na naman ang pag-ngingitngit ko kay Matthew kagabi matapos
naming makipagkita kay Zigger at Aira, na siyang nauwi sa inuman kaya sa sala niya
na ako nakatulog. Maging ito'y sa lapag na dinatnan ng antok.

Eksaktong isang buwan kahapon simula ng lisanin ko ang Isla Paradiso, Palawan.
Noong isang araw ay nailathala sa mga pahayagan na nakikipag-date si Roy kay Latika
Magno. Hindi ko alam kung malatik ba iyong babaeng iyon kaya ganoon ang pangalan o
ano. Anyway, hindi ko naman agad iyon pinaniwalaan dahil alam ko na hindi babaliin
ni Roy ang pangako niya saaking hindi niya ako kalilimutan.

Pero nang makauwi kami ni Matthew

kagabi ay kitang kita ko kung paano hilain ng babae si Roy sa loob ng unit nito na
siyang katabi ng unit na inookupa ni Matthew.

Alam kong ako ang may kasalanan sakanya, pero bakit ganoon? Nasasaktan parin ako sa
kaisipang may bago ng pinagtutuunan ng atensyon si Roy?

"Spacing out?" Kumurot si Matthew sa sandwich na hawak ko atsaka iyon kinain bago
maupo sa stool sa tabi ko.

"Patay gutom ka talaga kahit kailan." Irap ko dito. "Pati sa tinapay may kahati pa
ko."

Ngumisi lamang ito. "Tulog pa si Mamay at Gertrude."

Napapalatak naman ako. "Ay puta! Hindi ko nabasahan ng bedtime stories niya si
Gege!"

"Okay lang iyon, nang dumating naman tayo'y nakatulog din siyang kaagad sa tabi ni
Mamay." Ngumiti ito.

Napabuntong hininga naman ako. "Si Mamay nakainom ba ng gamot iyon bago matulog?"

Tumango naman ito. "Dadalhin ko siya ulit sa ospital para matignan yung puso niya."

Napapalatak naman ako. "May kilala akong cardiologist! Iyong tropa ni bobong Alas!"
Akmang aabutin ko ang cellphone ko nang magbago ang isip ko. "Mamaya ko nalang iyon
tatawagan, tulog pa iyon panigurado. Bobo iyon e."

"Naya.." Tawag saakin ni Matthew, na agad na nagpaangat ng tingin ko dito. "Thank

you, for helping me.."

"Matt, wag kang pang-FAMAS diyan! Hindi ko ito ginagawa para sayo. Kundi para kay
Mamay, she'd been a grandmother to me for a very long time. Gege, is a little
sister that I never had. Ultimo si Weego na sing gago mo e pamilya ang turing ko.
Matthew, naging mabuti ka sakin sa loob ng ilang taong pagsasama natin. Ganoon din
ang pamilya mo. Nasaktan mo ko, oo pero

hindi naman nabago o natanggal noon ang ugnayan ko sainyo. Kahit kailan, hinding
hindi ko pagsisihan ang ginawa kong pagsantabi para sa pansarili kong kaligayahan
kung ang kapalit noon ay ang saya sa mga mata ni Mamay Agua."

Akmang magsasalita pa ito nang ipasak ko sa bibig nito ang tuna sandwich na
kinakain ko.

"Kumain ka nalang. Sayo na iyan! Baka pag-naubos mo iyan ay mag-milagro ang

panginoon at kumatok sa pintuan mo ang hitad kong pinsan." Tumayo na ako mula sa
stool at ipinagpag ang kamay ko sa shorts ko. "Alam mo Mateng, hindi ko alam kung
makikipag-apir ba ko sa dede ng pinsan ko kung sakaling mag-kita kami kasi para
niya narin akong iginanti sa kagaguhan mo sakin dahil sa pang-iiwan niya sayo o
dapat ko bang kurutin ang nipples niya till it bleed dahil sa nakikita kong
nasasaktan ka e."

Natawa naman ito habang nginunguya ang sandwich. Hindi man sabihin ni Matthew
saakin, ay alam kong nasasaktan ito. Nasaktan ito nang iwan siya ni Mara sa ere
dalawang linggo ang nakararaan upang pumunta sa Korea at ituloy ang pangarap nitong
mapakasalan o makasex man lamang si Baked Mac. Hindi ko alam kung sino ang
putanginang iyon pero Baked Mac ang tunog saakin ng pangalan niya. Ang naaalala ko
lang ay panay ang kolekta niya ng poster ng mga lalaking parang walang mga mata na
daig pa si Cara Delevingne kung mag-eyeliner na siyang tinatawag na EXO. Punyeta
para saakin ang X.O ay candy lang, so don't me!

Nilapitan ko ito atsaka tinapik sa likuran. "Mateng, hindi mo kailangan magpanggap

sa harap ko na hindi ka nasasaktan. Ako pa ba? Puta, e ako na yata Reyna ng
kasawian. Na-master ko na yang pagpapanggap, boy."

Tumawa

na naman ito bago umayos ng pustura. "Ewan ko sa'yo, Naya. Wag ka nalang mag-
banggit ng kahit anong tungkol sakanya."

"Si Mara malaki ang boobs, si Mara kpop, si Mara na maputi, si Mara na-"
Napahalakhak nalang ako nang makita kong namumula na si Matthew sa pagkapikon
saaking mga pang-aasar.

Sa ganoong tagpo naman kami naabutan ni Mamay Agua at Gege.

"Napakasaya kong nakikitang masaya na kayong muli." Matamis na ngumiti si May,

bakas ang kasiyahan sa mga mata nito na siyang tila lumapirot naman saaking puso.
Bali-baliktarin man namin ang lahat ay niloloko parin namin si Mamay at
nagpapanggap parin kaming bumalik na kami sa dati.

"Good morning, May." Bati ko dito sa mas pinasiglang tono. "Hoy, ipaghanda mo naman
ng almusal sila Mamay! Kupadlord ka talaga."

Umingos si Matthew bago siya tumalima.

"Hinahanap-hanap ko ang masarap na dampi ng sariwang hangin sa aking balat tuwing

umaga." I can sense the longing in her voice as she gazes outside the floor to
ceiling glass window to where you can see the buildings scattered around the
boulevard.

Nalungkot naman ako para dito, mula sa Isla Paradiso ay tumungo kami ni Matt sa
Davao upang sunduin si Mamay at Gege matapos ay dinala namin sila dito sa condo
unit ni Matt sa Makati kung saan malapit ang kaniyang trabaho bilang Operation's
Manager sa isang call center company.

"Mamay huwag na huwag po kayong tatambay sa balkonahe para mag-pahangin ha! Usok
ang sasalubong sainyo at very wrong iyon sa kalusugan ninyo." Paalala ko rito, bago
abutin ang pitong taong gulang na pinsan ni Matt. "Lika, Ge tali tayo ng hair tapos

gora tayo sa labas."

Sinenyasan ko naman si Matt na lambingin muna si Mamay, sa kalagayan niya ngayon ay

bawal siyang malungkot. Malaki ang magiging epekto noon sa pagpapagaling nito.

Matapos ayusin ang buhot ni Gertrude ay lumabas na kami ng silid. Kapit-kapit ko

ang kamay niya habang nag-lalakad kami sa hallway.

"Naynay paano na po ako mag-sschool niyan? Miss ko na po si teacher Sabel, maganda

po iyon Naynay eh." Tumingala ito saakin.

"Mas maganda pa saakin?" Nanghahamong tanong ko dito.

"Syempre hindi, Naynay! Ikaw ang pinakamaganda sa eyes ko. Kayo ni Mamay!" She
grinned playfully, that made her eyes hidden.

"Akala ko may mas maganda na kay Naynay eh!" Hinila ko ito papasok sa elevator.
"Anyway, ano bang sabi ni Matmat tungkol sa studies mo?"

Lumabi ito at umaktong tila nag-iisip at inaalala ang sagot. "Sabi ni Matmat,
Naynay mag-eenroll daw po ako ulit ng grade two kapag pwede na. Pero Naynay grade
three na ko dapat noon."

Nahimigan ko ang kalungkutan sa tinig nito. "Bebe girl bata ka pa, keri boom boom
pa kung sakali mang hindi ka mag-grade three agad." Akmang sasara ang pinto ng
elevator nang may pumigil noon. "Mag-ggrade three kaparin, darating kadin dun."
Naramdaman ko ang pag-pasok ng isang tao bago sumara ang elevator, ngunit
nanatiling nakay Gertrude ang atensyon ko. "Matuto ka lang mag-hintay, be."

Matapos ay tumuwid na ako at halos lumuwa ang mata ko sa panlalaki nang mamataan ko
ang lalaking nakatayo sa harapan ko.

He's buttoning his polo, his hair were messy. May nakaipit na isang stick ng
sigarilyo sa pagitan ng mga labi nito.

His blue eyes were cold and distant, dinaanan lamang ako ng tingin ng mga iyon na
tila hindi ako nito kilala. Bago kaswal na humarap sa pinto ng elevator.

Gusot-gusot ang damit nito, at hindi ko na kailangan pang itanong kung bakit. Just
the sight of him, cracks my heart.

Nag-patuloy ang pag-dadaldal ni Gege, but I focused more on chewing my inner cheek
to keep me from crying.

That must me the longest minute of my life, as soon as the elevator door opened ay
mabilis itong nag-lakad papalayo.

Napabuntong hininga ako at sa nanghihinang mga paa ay tinungo ko ang isang ice
cream store sa tapat ng building.

I ordered half gallon of cookies and cream dahil iyon ang paborito ni Gege.
Ipinabalot ko iyon at pinasyang bitbitin na lamang sa taas dahil hindi pa ito
nakakapag-almusal.

Tahimik lamang ako habang naka-upong nag-aantay. All I'm thinking was Roy, and how
he acted awhile ago.

Galit saakin si Roy. Malamang, sino ba naman ang matutuwa sa ginawa ko diba? Ngunit
naisip ko, na baka wala lang talaga siyang pakialam saakin. He's Roy Christian Dela
Paz- De Salvo anyway. Maaaring isang babaeng naikama lang ang tingin saakin nito.

Masyado lang siguro akong nag-ambisyon na hindi nga ako nito makakalimutan. Masyado
lang siguro talaga akong umasa. Umasa na may katugon ang damdamin ko para dito, or
he just fancy me because I'm the one who's around him.
Napukaw ang pag-iisip ko nang maramdamang umakyat si Gege sa kandungan ko at
punasan ang luha saaking mga mata na hindi ko namalayang naroroon na pala.

"Naynay, bakit ikaw sad? Bakit ikaw iyak?"

Napasinghot naman ako at pinahid ang luha ko. "Wala, wala. Nababaliw lang ang
Naynay." Pilit akong ngumiti dito, kahit dama ko ang sakit saaking puso. "Kiss mo
nalang si Naynay para happy na."

She did, she giggled and kissed me matapos iyon ay mahigpit akong niyakap.
"Lovelove kita Naynay."

I hugged her tight. Somehow, gumaan ang loob ko sa yakap ni Gege. Naramdaman ko na
kahit paano ay may nagmamahal saakin at hidi ako nag-iisa. "Lovelove din kita,
Gege."

=================

Chapter 23

"Are you okay?" Tanong ni Matt mula sa gilid ko na siyang nag-pabalik saakin sa
katinuan. Iniiwas ko ang aking tingin kay Aira at Roy na siyang nag-lalakad na
papalabas ng simbahan.

"I'm okay." I said and smiled at him. "Halika na."

Hinila ko na ito papalabas ng simbahan. Hanggang sa makarating kami sa reception ay

nanatili akong tahimik. Hanggang ngayon ay hindi ko parin maiwasang hindi masaktan
sa kaisipan na hindi man lamang ako magawang tignan ni Roy. Yet I couldn't blame
him for that.

"What's with the pink hair?" Kunot noong tanong ni Alas nang makasalubong ko ito,
he pulled me a chair when we reached the table where he's at with tito Martin-
George's dad and Zigger's parents.

"Welcoming changes. Nakakasawa nang ayawan ang mga pag-babago e, kaya hayan
tanggapin nalang." Umupo na ako, akmang uupo si Matthew sa tabi ko nang maupo doon
si Alas.

"Sa labas ka maupo." Masungit nitong sabi kay Matthew kaya mabilis kong tinapik ang
braso nito.

"Hoy ikaw bobong Alas, huwag ka ngang mag-pairal ng bobo mong ugali! Manahimik ka
na." Inirapan ko dito at tinapik ang upuan sa kabilang gilid ko. "Dito ka nalang
Matt, mag-paraya ka nalang. Mas naiintindihan mo kasi bobo yan."

Tahimik namang naupo roon si Matthew, na siyang hindi naman inalisan ng tingin ni
Alas. "Bakit ba kasi nag-pakatanga ka nanaman at binalikan mo pa yan."

"Alas, yang bunganga mo nga. Napakahina talaga ng utak mo. Sinabi na ngang
manahimik ka na!" Inis na ingit ko dito.

"Tss." Hindi na naman ito nag-salita pa, ngunit hindi rin naman ito natigil sa pag-
ingos-ingos.

"Alas, you play guitar right?"

Tito Martin smiled. "Why don't you give George and everyone in this room a little
show?"

Ngumiti naman ang mommy ni Zigger, she look so regal. "Really? Oh I would love to
hear that."

"Tito, hindi na may mga hired performer naman." Pag-tanggi ni Alas.

"Alas hijo, just consider it as a wedding gift to the newly weds." Pagkumbinsi pa
ni Tito Martin.

"May wedding gift na po ako sakanila." Sagot pa ni Alas.

"Ano ba Alas ang pabebe mo ha. Sige na kumanta ka na, isa lang naman." Hindi ko na
napigilan pa ang sarili ko, nakakainis naman kasi itong bobitong ito napaka-
papilit. "Kakanta iyan siya tito."

"Good!" Excited na sabi ni Tito Martin na bumaling at tinawag ang event's organizer
upang sabihin na mag-peperform si Alas.

Napahagikgik naman ako ng makitang iritado na si Alas sa tabi ko. "You can do it
Alas. Alam kong bobo ka pero may tiwala ako sa'yo. Ayan ha, kahit ang sakit sakit
na ng damdamin ko nakakaya ko parin mag-tiwala."

He made a face. "Nag-kabalikan na kayo, kaya tigilan mo na ko sa kahuhugot mo."

"Okay, ladies and gentlemen to give us a little entertainment here's Mr. Alas
Altamonte." Masayang anunsyo ng host na siyang nag-papalakpak sa lahat.

Tumayo naman si Alas at kinapitan ang palapulsuhan ko. "And Miss Naya Alfonso."

"H-hoy bobsy! Hindi ako kasali! Ikaw lang yan hoy!" Pilit kong tanggi ngunit nahila
na ako nitong patayo.

Wala na akong nagawa pa nang mahila na ako nito sa gita kung saan naka-set-up ang
ginamit ng banda na tumugtog kanina at tutogtog pa mamaya.

"Tangina mo ka, Alas. Kakatayin kita mamaya." Pabulong kong

banta dito na tinawanan lamang nito.

He hands me the microphone and sat on the stool behind the mic stand before he held
the guitar on his lap. Nilingon ako nito at kinindatan.

Unang tipa palang nito sa gitara ay alam ko na agad kung ano ang tutugtugin niya.

"I know you're scared, I can feel it.. It's in the air, I know you feel that, too.
But take a chance on me, you won't regret it.. no.." He started singing the song,
ako nama'y nanatiling nakamasid sakanya. "One more no and I'll believe you.. I'll
walk away and I will leave you be. And that's the last time you'll say "No", say
"No" to me.."

He's singing the song as if he's singing his heart out. Itinapat ko ang mic sa
bibig ko at kinanta ang susunod na linya. "It won't take me long to find another
lover but I want you.."

"I can't spend another minute getting over loving you.." His eyes were darted in a
direction at nang sundan ko ang tinitignan niya'y natagpuan ko si Katrina Olivia,
who's busy talking with the man beside her -Dave Mondragon.

Muli kong binalingan si Alas, pain is all over his face. Until now, Alas' heart is
beaten.

"You don't have to say yeah.. Let me hear ya say yeah.. Wanna hear ya say yeah.."
He's making it seem so easy, but he's definitely letting out his feelings through
the song. "Cause my heart is open. Now ya gotta say yeah.. Let me hear ya say
yeah.. Wanna hear ya say yeah.. Wanna hear ya say, wanna hear ya say, wanna hear ya
say.."

Nilingon ako nito kaya sinabayan ko siya. "Yes, yes, yes, yes, yes, yes.. Yes, yes,
yes, yes, yes, yes .." I smiled at him and sing. "It's just a moment,

go and seize it.. Don't be afraid to give your heart to me. And if ya do I know
that I won't let ya down.. no.."

"Ya so hand it over trust me with your love.. I'll do anything you want me to..
Cause I can't breathe until I see your face.."

"Oh, and I don't need time to find another lover but I want you.."

"I can't spend another minute getting over loving you.." He closed his eyes and
continued singing, damang dama ko ang bigat na nararamdaman ni Alas ngayon at wala
akong magawa dahil sa puntong ito pareho lamang kaming may dinadalang bigat. "You
don't have to say yeah.. Let me hear ya say yeah.. Wanna hear ya say yeah.. Cause
my heart is open. Now ya gotta say yeah.. Let me hear ya say yeah.. Wanna hear ya
say yeah.. Wanna hear ya say, wanna hear ya say, wanna hear ya say.."

"Yes yes yes.. Yes yes yes.."

Isang masigabong palakpakan ang ibinigay saamin ng lahat, nilingon ako ni Alas at
nginisihan. At alam ko ang ngising iyon. Sa pag-kanta lamang naipapahayag ni Alas
ang nararamdaman niya, binalingan ko ang drums sa tabi ko bago siya muling nilingon
at tinaasan ng kilay.

"Isa pa?" Hamon ko.

Tumawa naman ito. Bago pa ito sumagot ay pumunta na ako sa likuran ng drum set. Si
Alas ang nag-turo saakin mag-gitara at mag-drums, dahil sakanya'y nahilig ako sa
ganito.

Isang haampas ko palang ay alam na ni Alas ang tutugtugin. That's how close we are.

"Say what you're mad at me for, me for.. Yeah why you talk that evil, yeah.. That's
not the way you show love, show love .." Sinabayan nito iyon ng kanta. "No love, no
love, no no.."

"Say what you're crying at me

for, me for.. Try to control your ego, yeah.." Nilibot ko ang tingin ko sa paligid
habang patuloy ako sa pag-hampas ng drums. Nahanap ko ang hinahanap ko, but he's
not looking at me.. he's busy chatting with Aira and it pains me. Mabilis kong
inalis ang tingin ko roon at ipinag-patuloy ang pag-awit. "That's not the way you
show love, show love.. No love, no love, no no.."

"Cause I got all the things I wanna say.. But nothing's coming out. And all the
times I came to you but never ever lied. Show me that phone in your pocket, girl.
Show me that phone in your pocket.. So wait you think that I don't know what this
is really all about. It should be really easy if you have nothing to hide..Show me
that phone in your pocket, girl. Show me that phone in your pocket." Nanatili parin
ang mga mata ni Alas sa kanina pa nitong tinititigan, and this time Katrina Olivia
is staring back at him.

Ipinagpatuloy namin ang pag-kanta na pilit kong iniiwas ang aking tingin sa
kinaroroonan ni Roy. Dahil alam kong masasaktan at masasaktan lang ako kung
malalaman kong ni hindi ako nito tinatapunan man lamang ng tingin.

Nang makabalik kami sa aming upuan ay kung anu-anong pambobola ang pinaulan saamin
ni Tito Martin at ng mga magulang ni Zigger na siyang tinawanan lamang namin. May
iba't iba pang performance na naganap, iba't ibang tradisyunal na seremonyas
hangga't sa matapos na ang event.

Isa-isa ng nagsisi-alisan ang lahat ng lapitan ko si George at yakapin. "I can't

believe you're already married!"

"And very much pregnant." She giggled, bago humilig sa balikat ng asawa nitong
nakangiti saamin.

Pirmi

naman ang ingos ni Alas sa tabi ko kaya siniko ko ito. "Para kang natatae, umayos
ka nga."

"George.." Napalingon kami sa nag-salita, it was Chiara De Salvo who's smiling

sweetly to George. Beside her is her boyfriend, Red Santa de Leones.
"Congratulations." She kissed George's cheek matapos ay binalingan si Zigger at
binati rin.

Hindi ko alam kung bakit, ngunit nakadama ako ng kaba. I know that Chiara already
knew what I did to her brother, and that by now she loathes me.

"Oh, look who's here." She said bitchily as she glanced at me. She smiled. "How're
you?"

"I-I'm good." I stammered.

"Buti ka pa." She smirked. "Remember the last time we talked, Nayumi. I warned you,
don't make me hate you. But you still did. I may look calm right now, but darling
in my head I've killed you three times."

"Chiara." Red warned her and grabbed her arm.

Hindi ako nakapag-salita dahil bali-baliktarin ko man ang sitwasyon ay alam kong
ako ang mali. Ako ang nang-iwan at tanggap ko kung magagalit siya sakin. She loves
Roy so much.

Everyone in the circle suddenly feel the tension. But Chiara just didn't stopped.

"You even told me that you're there to mend your heart? No, you didn't mend a
heart. You broke someone's heart and I'll forever hate you for that." Inis niyang
sabi. "Anong karapatan mong manakit? Nasaktan ka rin diba? You know how it feels,
yet you did it to someone. Bakit? Anong kasalanan ng kapatid ko sayo? He treated
you right!"

"Chi enough, let's go." Pilit siyang pinapakalma ni Red.

Samantalang ako ay labis labis na sakit ang nararamdaman

dahil tama naman ang lahat ng sinasabi nito. Sinaktan ko si Roy, while all that he
did is to treat me right.

"Excuse me miss, pero pwedeng tumigil ka na." Pumagitna saamin si Matthew at

hinawakan ako sa braso.

"I know you, ikaw yung kasama niya nung umalis siya sa hotel." Sinamaan siya ng
tingin ni Chiara. "You, the two of you are the reason why my brother is losing his
world now! I'm so wrong to let my brother be close to you. Why you're nothing but a
bitch!"

Nakita kong umangat ang kamay ni Matthew sa ere kasabay ng pagpatak ng luha ko,
mabilis na naharang iyon ni Red, keeping Chi behind him. "Oh no, you wont."
Mapanganib nitong baling kay Matthew bago ito itulak palayo.

"Matt!" Ibinaba ko ang kamay nito kasabay ng marahang pag-hikbi, matapos ay

nilingon ko si Red na hindi ko matitigan sa mga mata. "I'm sorry.."

"Naya hindi, sumosobra na ang mga salitang binitiwan niya." Mariin na sabi ni
Matthew.

Mga salitang hindi naman sasabihin ni Chi kung hindi ko sinaktan ang kapatid niya.
"Matthew stop."

"We're not done yet, Nayumi." Muling sabi ni Chi. "Kung ako sayo, mag-iingat ka.
Stop breathing the same air as mine. And no offense, Naya. But please, die."

Pinanuod ko kung papaano ito akayin ni Red papalayo ng venue hall, habang walang
hinto ang pag-patak ng luha sa aking mga mata.

Naramdaman ko na lamang ang mahigpit na pag-yakap saakin ni Aira at pag-tatanong

kung ano ang nangyari na siyang lalong nag-palakas ng iyak ko. Nasasaktan ako,
nasasaktan ako kasi tama siya.. sinaktan ko si Roy, si Roy na walang ibang pinakita
saakin kundi kabutihan. Roy who made me

forget the pain and Roy who healed my heart and rebuilt it from being broken.. yet
I hurt him.

Lalo akong naiyak nang makita ko ang pag-lapit ni Roy sa kinatatayuan ko, I feel
like breaking right there and then.. I was looking straight into his blue eyes
filled with so many emotions that I couldn't put a name on.

"Where the hell are you taking her Alas?!" Narinig kong sigaw ni Aira nang bigla
akong hablutin ni Alas at ikubli sa likuran niya bago niya harapin ang mga ito.

"Away from all of you!" Ganting sigaw ni Alas, I can feel his anger by the way he
gripped my wrist. "Tangina itatanan ko nalang si Nayumi, at putanginang lalaki
ka.." Sigaw nito nang makitang akmang magsasalita si Matthew. "Huwag na huwag kang
makikialam."

Then he immediately stormed out of the room, dragging me. Dinig na dinig ko pa ang
pagtawag ni Aira saamin ngunit walang pinakinggan si Alas.

Narating namin ang tapat ng sasakyan nito, isinakay niya ako doon atsaka ito nag-
maneho papalayo. Hindi ito nagsasalita at hinahayaan lamang akong tahimik na
umiyak. Maya-maya'y huminto ito sa isang convenience store at nang makabalik ay may
dala-dala itong ilang can ng beer.
Muli itong nag-maneho patungo sa hindi ko alam kung saan. Hindi rin ako nag-
tatanong alam ko, at may tiwala akong ligtas ako basta si Alas ang kasama ko.

Maya-maya pa'y huminto ang sasakyan sa tapat ng isang malaking puno ng manga.
Pinag-buksan niya ako ng pinto ng sasakyan niya, matapos ay inakay sa nguso noon.

He then carried me, making me sit into the hood of his car bago tumayo sa tabi ko
at sumandal. He opened two

cans of beer and gave me one.

"You can start now." Tahimik nitong sabi. "Who's Roy De Salvo? Alam kong siya ang
tinutukoy ni Chiara kanina, minsan ko na siyang nakita when we did facetime."

"I've met Roy, sa hotel nila sa Palawan." Hindi parin natigil ang mga luha ko
habang ikinikwento rito kung sino si Roy sa buhay ko. "We dated. He's nothing but a
gentleman, walang ibang ipinakita saakin si Roy kundi kabutihan."

Tahimik lamang ito na umiinom ng beer habang isa-isa kong binabalikan lahat ng
masasayang ala-alang ibinigay saakin ng Isla Paradiso hanggang sa lahat ng dahilan
kung bakit at paano ko nagawang iwan si Roy.

"But I lost him. Iniwan ko siya, Alas." I cried hard. "At alam ko, na habang buhay
kong dadalihin yung bigat ng katotohanang ako ang nanakit sakanya. Alam ko, kung
gaano kasakit ang masaktan at maiwan at alam ko rin na wala akong karapatan gawin
iyon sa taong walang ibang ginawa kundi pagaanin ang bigat na nararamdaman ko."

Tinungga nito ang beer bago ako lingunin. "Nakapag-usap na ba kayong muli?"

Umiling ako bago tunggain ang beer na hawak ko. Pinunasan ko ang luha ko. "Hindi
na, makaka-move on din yun. Nakikipag-date na nga siya sa manlalatik e."

Kumunot naman ang noo nito.

"Latika Magno, tangina napaka-love talaga ako ni God. Isipin mong napaka-swerteng
katabi ng condo unit ni Matthew ang unit ng babaeng iyon." Parang batang suminghot
singhot ako bago muling tumungga ng beer. "Para bang pinamumukha pa sakin kung ano
yung sinayang ko. Palagi nalang nakakagago ang buhay Alas, nakakapikon na!"

Napahalakhak naman ito ng malakas. "Keep this in mind, Nayumi. The tougher the
lesson, the bigger the blessing."

Napalabi naman ako. Matt hurt me, Roy came along.. "Wala na nga, sinayang ko na
yung blessing."

"You'll never know." He shrugged.

"Ikaw ba, Alas. Masakit pa din?"

Hindi ito sumagot, malayo ang tana ng mga mata nito.

"Bakit hindi ka nalang mag-mahal ulit? It's been four years, Alas."

"You can fly with a broken wing, but you can't love with a broken heart." Matipid
itong ngumiti.

"Minahal ko si Roy, broken hearted ako kay Matthew noon." Lumabi ako at kumunot ang
noo ko.
"Nah, surely you already had your heart mend when you realized you're falling in
love with the other." Nilingon ako nito. "Oh di naman, hindi ganoon kalalim ang
nararamdaman mo para sa mukhang na-bagansya mong ex boyfriend."

"Grabe ka namang tarantado ka!" Sinipa ko ang tagiliran nito. "Minahal ko si

Matthew."

"May sinabi ba kong hindi?" Tumawa itong muli.

Ilang sandali pa kaming nag-kwentuhan ni Alas, and I just realized how much I
missed my boy best friend. Maya-maya'y inaya ko na itong umiwi. Inalalayan ako nito
pababa sa hood ng sasakyan nito atsaka niyakap ng mahigpit.

"I hope you're feeling better now." He smiled.

"I do, and thank you Alas. Kahit ang bobo mo, napagaan mo ang loob ko." I smiled.

Natawa naman ito. Napalingon ako sa isang itim na Lamborghini na nakaparada ilang
metro mula saamin, nangunot ang noo ko habang pinapanuod ang dahan-dahang pag-sara
ng bintana ng sasakyan.

I don't know why, but I feel odd.

_____

Songs used: My Heart Is Open (Maroon5)

In Your Pocket (Maroon5)

=================

Chapter 24

"Oh fuck!" Naihampas ko ang kamay ko sa manibela nang huminto ang sasakyan ko. I
tried starting the engine, ngunit ingay lamang ang binibigay noon. "Tangina, pati
ba naman ikaw susukuan ako?!"

I sighed deeply and jumped off the car, mabuti't nasa gilid ang sasakyan ko at
hindi nakakapang-abala sa mga dumadaan. See, alam na alam ko talaga kung saan ako
lulugar e.

I checked my car, hindi naman ako magaling mag-pinangayos ng ganito at hindi ko

naman tunay na naiintindihan kung ano ang mali at ayaw nitong umandar tulad ng
hindi ko rin maintindihan kung bakit tila ang hirap hirap para saakin ang sumaya.

"Badtrip." Bulong ko, I sighed deeply when I felt my phone vibrated inside the
pocket of my maong skirt. Hindi ko na pinansin iyon, I'm sure it's mom.

Nakauwi na sila sa Pilipinas two days ago, at ngayon nga'y papunta ako sa bahay
para doon mag-dinner at doon narin mag-palipas ng gabi. Pero mahal talaga ako ng
'sang katauhan kaya't siniswerte na naman ako.

I was about to fished out my phone, to call Alas for help dahil ayoko naman
abalahin pa si Matt mula sa pagbabantay nito kay Mamay nang may itim na Lamborghini
na huminto sa gilid ng sasakyan ko.
Nangunot ang noo ko, anong problema saakin ng mga itim na Lamborghini at panay ko
nalang nakikita. It was heavily tinted that you can't see what's inside.

Hindi ko na sana iyon papansinin pa nang bumukas ang pinto at bumaba mula roon ang
pinakahuling taong iisipin kong sakay noon.

He's wearing a plain shirt and a faded jeans. And just the sight of him made my
heart dance. When was the last time I saw him? Three

weeks ago, sa kasal ni George at Zigger. No, it was last week, when I saw him with
Latika entering the door next to ours.

With that thought, kusang napairap ang mga mata ko at naglipat akong muli ng
atensyon sa bukas na hood ng sasakyan ko. Nakita ko pa ang pag-taas ng isang kilay
nito sa ginawa ko. Yet, I don't care.

"Naputol yung fan belt." Hindi ko ipinahalata ang pag-kagulat na naramdaman ko nang
mag-salita siya mula saaking likuran.

Hindi ko na kailangan pang lingunin ito para malamang napakalapit niya saakin. I
can clearly sense the smell of his perfume, and his presence is more than enough.

"Call someone to tow that car. That can't be fixed tonight." Muli pang sabi nito.

Napapadyak naman ako. "Hindi pwede!"

"What? Only magic can make that work." Masungit nitong bago tumalikod at mag-lakad
papabalik sa sasakyan nito. "That's a hopeless case."

"Parang tayo.."

"What?" He frowned, oh how I missed that frown!

"Wala." Ibinaba ko na ang hood ng sasakyan ko, atsaka muling inilabas ang cellphone
ko. I dialed Alas' para ayain nalang siya sa bahay nang sunduin niya ko dito. "Alas
hoy!-"

Nanlaki ang mga mata ko at napatigil ako nang makarinig ng mumunting ungol mula sa
kabilang linya.

"Aba puta ka! Nakakadiri kang nilalang ka! Napakabobo mo!" I immediately ended the
call. "Yuck Alas! Yuck! Yuck!"

"Saan ka ba pupunta?" Bahagya pa akong napasinghap nang matantong naroon parin si

Roy at nakatayo sa gilid ng sasakyan nito.

"Sa bahay, umuwi na kasi sila mommy." Simpleng sagot ko.

"Hop in." Simpleng sagot nito bago muling sumakay sa sasakyan.

Leaving me dumb founded with my eyes wide open.

Did I heard it right? He- Roy Christian De Salvo- willing to give me a ride?!

"Nayumi, move quick. I have a lot of things to do." Narinig kong iritadong sigaw
nito.

Napairap na lamang ako sa kawalan before grabbing my sling bag inside my car and
hopping inside his.
"S-sa Corinthians tayo." Sabi ko. Hindi naman ito nag-salita at nag-patuloy lamang
sa pagmamaneho.

I roamed my eyes around his car, at hindi ko maiwasan ang hindi mapairap nang
mamataan ko sa ibabaw ng dashboard ang isang kaha ng sigarilyo katabi ng lighter.

So he's really back in business.

Itinuon ko na lamang ang atensyon ko sa labas ng sasakyan. Ilang saandali pa'y

nakita ko na ang pag-pasok ng sasakyan sa village. Binalingan ko ito at sinabi ang
exact address namin, hindi ito sumagot at tumango man lamang kaya muli'y binaling
ko atensyon ko sa labas.

Inihinto na nito ang sasakyan sa tapat ng puting gate ng bahay namin. Binalingan ko
ito at nginitian. "Salamat, Roy."

Nang hindi ito sumagot ay bumaba na ako na siyang sakto namang pag-bukas ng gate at
pag-labas ni mommy mula doon.

"Nayumi!" She teared up upon seeing me, mabilis akong niyakap nito ng mahigpit.
"Anak, sabi na nga ba't ikaw ang dumating. I miss you, anak."

"I miss you, too. Mommy." I hugged her back.

"Oh, may kasama ka?" Binalingan nito ang sasakyan ni Roy na nasa likuran ko.

"A-ah-" Bago pa ako makasagot ay tinungo na iyon ni mommy at kinatok ang bintana.
"Ma! Hinatid niya lang ako kasi nasiraan ako sa daan halika na mom nagugutom na
ko."

Ngunit hindi

niya ako pinakinggan, unti-unting bumukas ang bintana ng sasakyan. I chewed my

bottom lip as I saw mom beamed.

"Si Roy naman pala itong kasama mo, Naya eh! Hi hijo good evening." Mom smiled at
him.

"Good evening po."

"Halika't bumaba ka dyan, mag-dinner tayo sa loob." Paanyaya ni mommy dito.

"Hindi na po, may kailangan pa po kasi akong gawin." Magalang nitong pag-tanggi na
siyang nagpahinga saakin ng maluwag.

"Ay oo nga, sabi nga ng anak ko'y busy ka sa babae mo." Napahagikgik si mommy.

"Ma! Ano ba iyang pinagsasasabi mo!" Nilapitan ko ito at hinawakan sa braso.

"Halika na-"

"Diba? Sabi mo nung tinawagan kita kagabi para anyayahan sa dinner at sinabi kong
dalhin mo rito si Roy ang sagot mo'y hindi siya pwede dahil busy siya sa babae
niya." Dirediretsong sabi nito.

Totoong sinabi ko iyon, but I never expected my mom to discuss it in front of Roy.

Bago pa ako maka-pag-salita ay nakababa na si Roy sa sasakyan. He's grinning, the

kind of grin that I missed the most.
"I can perhaps take the dinner, ma'am." He's talking with mom but his eyes were on
mine. "Your daughter is getting jealous."

Natawa naman si mommy na siyang nag-papula sa pisngi ko. "No I'm not!"

"Anak, ikaw naman wala namang masama sa pagseselos." Humagikgik pa ito. "Halina
kayo, nag-aantay ang daddy mo sa loob."

Nag-patiuna na itong pumasok sa loob. Siya namang pag-iwas ko ng tingin kay Roy.
This is unfair! Sariling ina ko pa mismo ang naglaglag sa kagagahan ko!

Sumunod narin ako sa loob, and I can feel Roy's presence behind me. Pakiramdam ko'y
naupod na ang labi ko bago ko pa marating

ang aming hapag kung saan nakaupong naghihintay ang daddy ko.

"Dad!" I excitedly went to him and hugged him tight. "I missed you."

Ngumiti naman ito, at yumakap pabalik. "I miss you, anak."

"Roy, this is my husband Patricio."

Mula saakin ay lumipad ang tingin ni daddy kay Roy na nasa likuran ko. Hindi ito
nag-salita at nanatiling nakamasid kay Roy.

"Hon, siya si Roy ang boyfriend ng bunso't panganay mo." Humagikgik na naman si
mommy.

"Ma!" Pinandilatan ko ito ng mata but she didn't care.

"Good evening sir." Roy greeted politely.

"Good evening." Casual na sagot ni dad bago balingan ang hapag. "Halina kayo't
maupo na."

"Pasensya ka na sa asawa ko, masungit lang talaga siya but I can see he likes you."
Mom just wont stop teasing.

I rolled my head when I see Roy smiled and shook his head. Damn that smile! It
curse my system.

Lalong gumulo ang sistema ko nang maramdaman ang kamay nito sa likuran ko at akayin
ako papunta sa isa sa mga upuan. He even pulled a chair for me. What a gentleman!

Soon as I sat there he settled beside me. Nagsimula na ang kainan, halos mauta
naman ako habang pinagmamasdan ang mga ulam sa hapag.

Fried chicken. Roasted chicken. Tinolang manok. Adobong manok.

Mom is so back! The chicken party is the evidence. Chicken is her favorite and it's
not quite obvious.

"I love chicken, Roy." Nakangiting sabi ni mommy habang pinagmamasdan si Roy na
nakamata sa mga nakahain sa harap niya. There's something in his eyes that I could
never put a name on.

"It's not obvious mom. Really, it isn't." I rolled

my eyes.

"Let's pray and eat na." Masiglang tugon ni mommy.

She lead the prayer and we started eating, si mommy ang bumabangka sa kwentuhan by
asking Roy several things. Habang si dad naman ay tahimik lamang na nakikinig.

"Roy what do you do for living?" Mom smiled.

"I run a ranch in Palawan." Simpleng sagot nito.

"Oh.." Tumango-tango si mommy at nilingon ako bago ngisihan. "Interesting. I've

known Naya to love the city life, you know.."

"Maybe that's the reason why she left." He mumbled, yet it reached my earshot.

Napaubo naman ako agad atsaka uminom ng tubig. Nilingon ako nito.

"You okay?" His eyes were cold.. again.

Tumango lamang ako.

"Masarap siguro ang luto ko anak kaya nasasamid ka na." Tumawa si mommy bago
balingan ang plato ni Roy na isang maliit na part ng fried chicken lang ang laman.
"Hijo, i-try mo itong adobo ko, kumain ka ng madami."

Nginitian lamang iyon ni Roy bago muling kumuha ng ulam. They continued chatting
nang mapansin kong nakatabi sa gilid ng plato ni Roy ang balat ng manok na kinain
nito.

Bigla akong natakam. Sa lahat, ang balat ng manok ang paborito ko. Napalabi ako,
napansin naman iyon ni Roy dahil nalingunan niya ko.

"You want this?" He spooned the chicken skin.

I nodded. Walang salitang inilagay nito iyon sa plato ko. Parang batang napangiti
ako at bumalik sa pag-kain.

After the dinner, inaya ni dad si Roy sa verandah to have some glass of wine. Ako
naman ay sinamahan si mommy sa kitchen at tinulungan siyang mag-ligpit.

He even wanted to prepare Roy some take home food, sabi ko'y

huwag na. Baka mamaya'y dalhin lamang nito iyon kay Latika! Nako bumili siya ng
sarili niyang pagkaing manlalatik siya!

After awhile ay bumalik na sa loob ang dalawa, dad's yawning. Mukhang napasarap
naman ang kwentuhan nila dahil ang kaninang simangot na mukha ni dad ay napalitan
na ng ngiti.

Nag-paalam na si Roy na mauuna na, so I send him out.

Bigla akong nainis nang ilabas nito mula sa bulsa ang isang lighter at pakete ng
sigarilyo. Akmang magsasalita ako nang maunahan ako nito.

"So it's me now, who's cheating?" Nilingon ako nito nang marating namin ang tapat
ng sasakyan niya, he smirked.

I rolled my eyes. "Imbento lang ni mommy yun, payapain mo na ang loob mo."
"Busy ako mambabae, Nayumi?" He grinned. "May babae ba ko?"

"Meron, yung manlalatik mong jowa!" Irap ko dito.

"Jealous?"

"No."

"Liar."

Inirapan ko nalang itong muli. "Umuwi ka na, De Salvo. Mag-pahinga ka na."

Akmang iiwan ko na ito nang mapansin ang pamumula ng kanang bahagi ng leeg nito. I
was about to talk when he placed one stick of cigar in between his lips.

Bago pa niya yun masindihan ay naagaw ko na iyon atsaka binato sa kung saan.

He shrugged and took another one as he grinned playfully, ngunit muli ko lamang
iyong naagaw at binato sa kung saan bago ko haklitin ang paketeng hawak mismo nito.
That's when he grabbed my waist and pinned me over the door of his car.

"Give it back." He demanded.

"No." Matigas kong sabi.

I can feel my heart ripping my chest as he pushed his body towards mine making me
feel trapped in the most delicious way.

"No smoke, kiss." He grinned. A dangerous one.

"T-that's never valid anymore!"

"Says who?"

"I said!"

"Then hand me back my smoke and we're done here." He even pressed his body closer
that made me gulped.

"N-no-"

"One.." He started counting, inching his face closer that I could feel his
breathing fanning my face. "Two..---"

"Three.." I muttered before giving in, I know I'll never win over him.

I crossed the distance between us in a gentle kiss that he immediately answered as

he grins. His kisses became demanding, soul penetrating.

I encircled my arms around his neck as he collected me by the waist..

And only god knows how it happened, for he's now pushing me inside the backseat of
his car.. Toxic..

Again, I'm lost.

=================

Chapter 25

Soon as my back meet the leather seat, Roy settled on top of me. The kiss gets
deeper as we closed the car door locked.

I can't help but giggle in the middle of our kisses when his hand enters my skirk
trying to reach for the garter of my lacy briefs, na siyang napagtagumpayan nito.

I was biting his lips and he's grinning. We both find it so hard to move since we
have a very little space and Roy is a freaking big guy.

"I miss you, De Salvo.." I whispered as I hurriedly took off his shirt.

"And it's not obvious.." He chuckled before dipping his head into my neck and kiss
me there.

I moaned as he rolles my underwear down to my toes and then he pulled my skirt up

to my stomach.

I gasped when I felt him palming me there.. It's just so good that I can die right
now.

"This is mine, Alfonso. So mine." He looked down at it and somehow I felt

embarrassed that I wanted to shut my legs close but then, sensation kept me going.

I moaned and shut my eyes as I feel his fingers stroking my folds.

I want him. I want him to do more than that. I want him now.

"R-Roy.."

"Hmm?" Muli itong umibabaw saakin, this time he pulled my sleeveless top up and
started cupping one side of my breast.

"I-I.."

"What?" He unclasped my bra and started playing my bare breast.

I want him.. I grabbed his hair and guided his head into my breast and he grinned
once more before licking my nipples and started suckling it.

"Oh.. God.." I closed my eyes and whimpered in both pleasure and delight.

Roy did all the unthinkable, the next

thing I heard is the unbuckling of his belt and I felt his hard shaft entering my
being that made me shouted with glee..

God knows how we did it in a limited space, and yet we did.. we've successfully
reached our climax and for me it's.. awesome.

Panting, umalis si Roy sa ibabaw ko at naupo sa paanan ko. He rested his head on
his seat and closed his eyes. The up and down movement of his chest indicates his
breathing.
I stared at the perfection in front of me, his eyes were close.. his aristocratic
nose have moist.. his lips were a bit parted.. his neck--- nangunot ang noo ko,
mula sa leeg nito ay tumama ang mata ko sa balikat nito.. pababa sa dibdib nito.

Nanlaki ang mga mata ko nang makita ang mapupulang pantal roon. Mabilis akong
bumangon paupo at niyugyog ang balikat nito.

"Roy! Putapete ka! Nag-papantal ka!"

Nag-mulat naman ito ng tingin at mula sa mukha ko ay bumaba sa katawan kong hantad
ang mata nito. Bago ko pa maiayos ang sarili ko ay naunahan na ako nito.

I gulped as I watched him hooked my bra back to its place and pull down my top to
cover my being.

Muli siyang nag-angat ng tingin saakin, his eyes were unreadable. But it never
failed to give me a crushing effect that made my heart beats wilder.

"M-may rashes ka.." I stated.

"I'm allergic to chicken." He answered.

"Oh shoot!" I groaned. Nasapo ko ang ulo ko nang maalalang sinabi iyon ni Chiara
the time that she let me pick whom I'm gonna date. She said that Roy doesn't eat
chicken! "I'm sorry.."

"It's fine."

"It's not." I chewed my bottom lip and stared

at him. "Bumalik tayo sa loob, I have medicines for allergy."

"Hindi na, pumasok ka na sa loob magpahinga ka na."

"Wag ka ng mag-pabebe dyan!" Iniayos ko ang sarili ko, nangunot ang noo ko at
lumingon-lingon sa paligid. "Nasan na yun?"

"Ang alin?"

"Yung ano.." Hinawi ko ang buhok ko at niyuko ang paanan namin. Ngunit hindi ko
parin makita..

"Ano?"

"Shit!" Tinapik ko ang paa nito, iniwas naman nito iyon pero wala parin hindi ko
parin nakita.

"Nayumi? Ano ba yun?" He asked, matapos ay yumuko na rin.

"Yung a-ano.. yung.."

"Ano?!" He hissed.

"Yung panty ko nga e!" I can feel my cheeks burning.

Lalo akong nilukuban ng hiya nang marinig ang nakakalokong halakhak nito. Halos
maupod na ang labi ko sa kakakagat ko, hinarap ko ito atsaka sinampal na siyang
ikinabigla naman nito, but the grin on his face never did fade.
"Tangina mo naman e!" I hissed. "Gusto mong palaging napapahiya ako! Tangina mo!"

Natatawang hinila ako nito papalapit at kinulong sa bisig nito. Hinampas kong muli
ang braso nito. "Nayumi nakakasakit ka na ha." Humigpit lalo ang yakap nito saakin.

"Kasi ang bastos mo!" I pouted, bago ko siya tiningala. He's eyeing me.

He's giving me his famous mischievous grin. "You look hot with your pink hair. But
I like my brunette Naya, better."

And again, I flushed. Siyempre, kinikilig ako. Maitatanggi ko pa ba iyon?

"Eeeeeeeeeh!" Parang bata na sumiksik at yumakap ako dito. Tumawa naman ito lalo.
"Bumalik na tayo sa loob, uminom ka ng gamot bago ka umuwi baka lumala yang pantal
pantal mong lalaki ka!"

Kumawala

na ako dito at inayos ko nalamang ang skirt ko, magpapalit nalang ako pag-pasok ko
sa loob. Mabilis akong bumaba ng sasakyan nito at agad naman itong sumunod. I feel
so uneasy but I managed.

Nang makapasok kaming muli sa loob ay wala na ang mga magulang ko, marahil ay nasa
silid na ito ng mga ito. Hindi ko na mabilang kung ilang pag-irap ang ginawa ko
habang naririnig ko ang marahang pag-tawa ni Roy mula sa likuran ko.

We both entered my room. Nakita ko kung paano mag-libot ito ng tingin doon.
Prenteng umupo ito sa bean bag couch na nasa isang gilid ng silid ko. Inirapan ko
ito nang silipin ako nito ng nakakalokong sulyap ang aking mga hita.

"Manyak you!"

Mabilis na tinungo ko ang cr at binuksan ang mini white built-in cabinet doon,
kinuha ko ang medicine kit ko roon atsaka lumabas. Iniabot ko iyon kay Roy.

"May tubig doon." Tinuro ko ang personal ref ko ilang metro mula sa round bed.
"Hanapin mo nalang diyan yung gamot na pwede para sa allergy mo. I'm sure may
antihisthamine diyan, may cream din hahanapin ko sa loob. Basta ayan muna, at ako'y
maliligo."

"Maliligo rin ako." He whispered huskily.

Napapikit naman ako at napapadyak bago ito lingunin. "Roy naman e! Wag mo ko pa-
imaginin! Babae lang ako! Marupok!"

Pinandilatan ko ito ng mga mata nang tawanan lamang ako nito. Inis na tinalikuran
ko ito atsaka nag-tuloy-tuloy sa banyo, kung magpupumilit naman siya'y
magpapadarang naman ako at isasabay siya kaya lang wala e. Napahagikgik naman ako
sa kalandian ko.

I took a quick bath then I wore my pajama pair matapos ay muli kong nilabas

si Roy. He's still sitting on the bean bag couch holding an empty glass. Lumapit
ako dito at kinuha iyon kasama ng medicine kit matapos ay inilapag iyon sa bedside
table.

"Okay kana? Makati ba?" I asked.

"Tolerable."
Nilingon ko naman itong muli. "Hindi ko makita yung cream e, sorry." I sighed, I
feel so guilty. Kitang-kita ko sa mukha nito na naasiwa ito sa nararamdaman.

"That's fine."

"I'm sorry, hindi ka na kasi sana kumain ng chicken." I pouted. "Ito kasing nanay
ko eh! Manok ata iyon nung past life niya!"

Ngumiti lamang ito, akmang sasagot nang mag-ring ang telepono nito. He fished it
out of his pocket and answered it.

I sat on the edge of the bed in lotus position and got my attention focused on Roy.

"Latika." He uttered. Agad naman akong napairap, at aalam kong nakita niya iyon.
"Yes, babe.."

Nananadya ba ang putanginang ito?! Angrily, I climbed into the bed and reached for
my phone bago inis na sumandal sa headboard ng kama.

"Hmm, you should take your dinner." Nilingon ko ito at sinamaan ng tingin, he's
eyeing me with equal intensity. But the playful grin on his face will forever be
plastered there. "I'm done, my dinner is very much delicious."

Inis na iningusan ko ito. Putapeteng ito! Pag-kalandilandi! Namamantal na ang

katawan naghihinarot pa! I busied myself on my phone at pilit na inaalis sa usapan
ng mga ito ang aking atensyon.

Tila lalo pa itong nangyayamot dahil parang sinasadya pa nitong lakas-lakasan ang
pag-tawa-tawa niyo. He's so saya there, fuck you siya.

And with that, an idea came across my

mind. Mabilis kong i-dinial ang number ni Matt sa phone ko and placed it on my ear.
Ilang sandali pa'y sumagot na ito.

"Hi, Matt." I greeted as I smiled as if he's really seeing me.

"Nae, how's the dinner with your parents? How are they?" Tanong nito, narinig ko pa
ang pag-hikab nito.

"It's been great, ikaw ba? Kumain ka na?" I was twitching my lips dahil napansin
kong hindi na nag-sasalita si Roy and I can definitely sense him watching me.
Samantalang ako, diretso sa mga paa ko ang tingin ko.

"Oo, nag-luto si Mamay ng sinigang na baboy nabusog si Gege ayun maagang

nakatulog." Pag-kkwento nito.

Napalabi naman ako. "Sayang naman, tirahan mo ko niyan ha! Kakain ako niyan i-ref
mo!"

Natawa naman ito. "Ang takaw mo ta---"

Hindi ko na narinig pa ang sasabihin nito nang may humablot noon mula saaking mga
kamay, nang lingunin ko ay hawak na iyon ni Roy. Who's now wearing a very serious
face. "Stop flirting when I'm around."

I made a face. "Lolo mo stop flirting. Mukha mo! Ikaw nga nag-iinallergy ka na
diyan nakuha mo pang yumes babe, yes babe dyan! Nakaka-G ka! You know?" Inirapan ko
ito, bago pumaloob sa makapal na kumot at mag-talukbong. "Pwede ka ng lumayas De
Salvo, since nakakalandi ka na diyan at tolerable naman yang allergy sa tingin ko
kaya mo ng umuwi."

Naiinis ako. Nayayamot ako. Kanina, wala akong ibang maramdaman kundi ang ma-guilty
dahil feeling ko partly may kasalanan ako sa pamamantal niya pero tangina kayang
kaya niya pa naman palang maki-pag-landian sa Latika na iyon.

Wala akong narinig na sagot mula rito, all I heard is a retrieving

steps matapos ay ang pag-bukas sara ng pintuan ng aking silid. And I don't know
why, but I just felt tears rushing down my face.

Alam ko naman na may kasalanan ako sakanya, pero naman kasi hindi ko mapigilang
hindi maasar sa ginawa niya. Paano ba naman, nag-sex kami! Tapos may allergies siya
pero nakuha niya parin mag-landi sa baabaeng mukhang mantika na iyon! Hindi ko alam
kung anong connect ng mantika kay Latika pero sounds like naman kaya pwede na.

Mahigpit na niyakap ko ang unan ko at ipinikit ang aking mga mata. I dozed myself
to sleep para hindi ko na maramdaman pa ang pag-ngi-ngitngit ng kalooban ko dahil
wala namang point ang pag-kainis ko.

I startled from a deep sleep when I felt someone kissing my neck. Naramdaman ko rin
na may mabigat na nakadagan sa mga binti ko. And I gasped when I felt a hand,
squeezed one side of my breast. I was about to scream when..

"Glad you're awake.." A baritone husky voice awaken the living daylight in me.

Nang lingunin ko ito ay nakangising mukha ni Roy ang nabungaran ko. His hair were
disheveled, he's not wearing anything but a boxer bottom. Nakikita ko pa ang mga
namumulang pantal sa katawan nito. Mukha rin itong bagong paligo. My gaze went back
to his blue eyes which seems to be lighter than ever.

Nakakahawa ang mga ngiti nito, mabuti na lamang at naalala kong naiinis pala ako
sakanya. Pinaalis ko ang kamay nito sa dibdib ko, kahit pa di ko naman talaga
alintana kahit maging forever pa iyon doon. Kaya lang, pabebe ako ngayon. Dahil
nakaka-punyeta ang lalaking ito.

Bahagya akong lumayo dito bago bumangon

pa-upo. "Diba sabi ko sayo umuwi ka na, ano pang ginagawa mo dito?"

He nonchalantly shrugged his shoulders and comfortably settled his back, back to
bed.

"Hahanapin ka ng Latika mo!" Irap ko dito.

He reached for my waist and pulled me back to bed. Matapos ay muli ako nitong
kinulong sa mga bisig nito. "Dito lang ako sa Naya ko."

Oo na! Ako na ang malandi! Dahil sa simpleng statement na iyon ay nag-lahong parang
bula ang inis na nararamdaman ko at napalitan agad iyon ng kakaibang kilig!

Ibinaon nito ang mukha saaking leeg. He snuggled closer to me and I can't explain
the loud beating of my heart. Kusang umangat ang aking kamay upang yumakap rin
rito. Being inside Roy's arms feels so good.. feels so right..

"I love you, Roy.." Kusang lumabas iyon saaking bibig. I shut my eyes close and
held him tight.
"Ulitin mo pa nga, it sounds so good." He requested.

"I love you.."

"Isa pa, I wanna hear it again.." He started nibbling the side of my neck.

"I love you, nga!"

"Madami pa. Dali na!" Parang bata na pangungulit nito.

"I love you. I love you. I love you, De Salvo." I said as I smiled.

Doon ito nag-angat ng tingin saakin. He leveled his face into mine. His eyes were
on its faintest of blue, yet his brows were meeting at the center na tila hindi
natutuwa sa narinig.

"Ayaw mo ba?" I pouted.

"Marami kaming De Salvo, could be my dad, my mom, my sister, my brothers---"

"I love you, Roy Christian De Salvo." I rolled my eyes and giggled afterwards.

Nahawi naman agad ang kunot sa noo nito. "That

sounds better."

Natatawang pinisil ko ang ilong nito, matapos ay dinampian ng halik sa labi.

Bahagya pa akong nag-taka nang manatili lamang itong nakatitig saakin. "H-hoy,
napano ka?"

His hand cupped my cheek as he stared straightly at me as if his pair of aquamarine

eyes wanted to devour my system.

I gulped again, his gazes made my heart boomed wild as the butterflies in my
stomach dances. "R-roy a-an--"

"I love you, Nayumi Patricia Alfonso." He said in his most serious and sincere tone
of voice that I have ever heard.

I was dumbstruck. As if a bomb had explode right under my nose. I opened my mouth
to say something, but I can't find my voice so I decided to shut it back.

"Hey, can't I get any response?"

"A-ano.." I stammered.

"Ano?" Medyo iritado na nitong tanong. "Wala ka man lang reaksyon?!"

Pumikit ako bago nag-bilang sa isip ko ng hanggang sampu. Matapos ay muling nag-
mulat ng mata, nakatitig parin ito saakin. Alam kong labis-labis na ang pamumula ng
mukha ko. Pero, kailangan ko itong ilabas kahit pa nakakahiya.. "Tangina naman eh!
Nakakainis ka! Kinikilig ako! Nakakaasar naman kasi!" Nagkakakawag pa ang mga binti
ko. "Mahal mo ko! Mahal mo nga ako! Wala ng bawian iyon ha! Period, no erase, kain
susi, tapon sa langit, pabantay sa angel. Basta mahal mo ko!"

Naramdaman ko ang pangingilid ng luha sa aking mga mata. Tinawanan naman ako nito
bago ako muling yakapin ng mahigpit. "Oo nga, I love you. Mahal kita, be."
Ako naman ang natawa. "Wag kasing be! Ang baduy pakinggan pag-ikaw eh! Sakin lang
yun bagay! Ako lang pwede mag-tawag nun sayo, pag ikaw pangit ang tunog."

Kumunot ang noo nito. "Eh, anong bagay sakin?"

"Hmmn." I twitched my lips and started thinking.

"Babe?"

"Ayoko non! Pa-swabe." Inirapan ko ito. "Isa pa, tinawag mo ng ganon si Latika.
Madumi na iyon."

Tumawa na naman ito. "Eh ano nga?"

Pinakatitigan ko naman ito. "Gabi na, wala pa kong maisip. Bukas na tayo mag-isip
ng ganyan! May iba akong naiisip gawin eh." I wiggled my brows.

Humalakhak naman ito na tila nakukuha ang siyang naiisip ko. "Mukhang gusto ko ang
naiisip mong yan."

Dahan-dahan kong inabot ang mukha nito palapit saakin and then I whispered
something into his ear as I giggled naughtily. "But please, I would appreciate if
you'll hit the lights off.."

Lalong lumakas ang halakhak nito bago dampian ng halik ang aking pisngi. "That's
quite a great suggestion. But I thought, you're afraid of dark?"

"You'll be my light along the dark, right?" I smiled seductively.

"Right.."

Tumayo na ito mula sa kama atsaka tumalima sa sinabi ko. Ako naman ang malakas na
napahalakhak ng maramdaman ko ang pag-mamadali nitong makabalik sa tabi ko, what
happened today is very much unexpected. But then, the thought of Roy loving me..
that's beyond happiness..

"I love you, Nae.."

"I love you, Roy.."

=================

Chapter 26

I woke up with Roy's arms wrapped around me underneath a thick satin sheet that
covers our naked body. And this is the best morning ever.

"Good morning.." Roy's raspy voice greeted me, then he gave me a sweet kiss on the
cheek.

This is literally the heaven on earth. "Good morning.." I greeted back.

"I love you, Nayumi Patricia.." Fuck butterflies, I'm having a zoo inside me!

"Eeeh! Kinikilig na ko masyado Roy, ayoko." Lumabi ako na parang bata bago sumiksik
sa dibdib nito.
Natawa naman ito. "Bakit ayaw mong kiligin?"

"Kasi.." I sighed and look straight at him. "Baka mawala ka sakin."

"Nayumi." He warned. "Now you have me, you'll never gonna lose me. Hindi na ko
papayag na iwan mo ko, Naya."

"Sorry, baby.." I kissed his cheek thrice. "Sorry kung iniwan ko ang cowboy ko.
Sorry, baby ko."

Nakita ko ang pamumula ng mga tenga nito at pag-pipigil nito ng ngiti. "Hindi kaya
ako makatulog nung iniwan mo ko. Hindi rin ako kumakain. Tapos hindi ako tumigil sa
kakasigarilyo kasi baka bigla kang dumating, pigilan mo ko. Kaso wala ka naman.
Kaya ako nalang pumunta sayo---"

"Pinuntahan mo ko?" Sansala ko sa sinasabi nito.

He cocked me a brow. "Why do you think I'm dealing with the traffic around Manila?"

"Dahil sa girlfriend mo." Napasimangot ako nang maalala ang pagmumukha ni Latika.

"Right, dahil sayo."

"Hindi mo naman ako girlfriend. Ni hindi mo pa nga ako nililigawan tapos---"

"Nakailang labas-masok na ko hindi parin kita girldfriend?" Mariin nitong tanong.

"Huuuuy!" Agad ko namang tinapik ang bibig nito, nakaramdam ako

ng pamumula ng mukha. "Girlfriend na nga diba! Pero pano si Latika babe mo!"

"Latika is a friend who became my ticket to get close to you again." He wiggled his
brows, pag-kuwa'y nangunot ang mga iyon. "And why the hell are you living with
Matthew?"

"Selos ka naman." Dinampian ko ng halik ang labi nito at ngumiti. "May sakit kasi
si mamay Roy, yung lola ni Matthew. Mahal na mahal ni Matt iyon kaya gagawin niya
ang lahat para kay mamay. Kaya nung sinabi ni mamay na ang tanging makakapag-
papayag lang sakanyang mag-pagamot ay ang pagbabalikan namin ni Matt kaagad na
gumawa ng paraan si Matt. Mahal ko rin si mamay Roy, at hindi ko siya masisisi kung
talagang magustuhan niya ako para sa apo niya. Hah! Ang ganda ko kaya, tapos ang
bait ko pa, ang talino pa."

Napahagalpak naman ito ng tawa bago ako pisilin sa ilong. "Overloaded with
cuteness. Anyway, how come you still managed to live with Matthew nasaktan ka na
niya diba?"

Napangiti ako sa sinasabi nito at napabangon paupo sa tyan nito astriding him, not
caring if he sees my all. Jusko, nahawakan at nahalikan na niya lahat lahat 'yan.
"Ikaw? Bakit nilalapitan mo parin ako? Bakit nakipag-sex ka sakin ng madaming beses
kagabi? Nasaktan kita diba? Then why are you still here?"

"Because I love you." Diretsang sagot nito, his eyes were screaming sincerity.

"Same goes." I shrugged. "Because I love Matthew." Nakita ko ang pag-tiim ng bagang
nito. "Selos naman kaagad ang baby ko, siyempre a friendly love!"

Hindi mapalagay ang mukha nito, I can see how he tried so hard not to glance at my
body. Nang maalala ko ang gusto kong

gawin kagabi. I grinned.

"Baby ko.."

"Hmmn?"

"Tignan mo ko Roy wag kang bastos!" I pouted.

Nilingon naman ako nito, his eyes were intense. At lalo kong nakita ang paglalim ng
kulay ng mga iyon ng gumapang ang aking kamay patungo sa pagitan ng kaniyang mga
hita.

My fingers automatically wrapped into his hardened shaft na siyang nag-paungol

dito. I started stroking it up and down, and his groans were as if cheering me to
do more.

Napangiti ako nang makitang nakapikit ang mga mata nito. With that, I settled in
between his legs. Amazingly staring at his huge member, thinking of all the
possible way to make it fit inside my mouth.

Hindi kaya ako mag-lock jaw nito?

I chewed my bottom lip and tried to remember some pornographic movies I've seen. I
closed my eyes and stick my tongue out to the tip of his thing.

Napasinghap ako nang hilahin ako ni Roy paangat bago ibalya pabalik sa kama. With
him, on top of me.

Madilim ang mukha nito. Nag-iigting ang mga bagang. "What do you think you're
doing?"

I chewed my bottom lip and answered. "Eating you."

"And do you really think I'd let you?" He smirked.

"Gusto ko i-try natin yun." I pouted.

"Ayoko." Masungit nitong sabi.

"But why?" Frustrated kong tanong. "You're being unfair naman eh! Ikaw you can eat
mine tapos ako bawal?!"

Tumawa ito bago ako halikan sa noo. "You're too precious to me, Naya. I wont let
you do that, you're no whore baby."

Okay, hyperventilating. Mahigpit ko itong niyakap at ibinaon ang mukha sa leeg

nito. "May mga lalaki pa kayang kagaya mo?

Mr. Gentleman?"

"Bakit maghahanap ka pa?" Bahagyang tumigas ang tinig nito.

I giggled. "Hindi na no! Dito na ko sa baby ko."

We stayed in that position for awhile. Then I broke the silence.

"Roy.."
"Hmm?"

"Kinikilig ako." I giggled again and cupped his face, I stared at his pair of blue
eyes. "Parang gusto ko ng... Morning sex."

"Love making." Pagtatama nito.

"Morning love making." Napanguso ako. "Ang haba naman nun eh! Morning sex nalang
ganoon din naman iyon eh, love naman kita."

Ito naman ang tumawa. "I love you, too.."

After some steamy love making, we went out of the room. Wala sina mommy at daddy
ang sabi ng housemaid namin ay maaga daw umalis at may mahalagang pupuntahan.
Nilingon ko naman si Roy habang nag-kakape ito.

He's staring at me as if I'm the most precious thing in his world. "Sama ka sakin."

"Saan?" I asked.

"Sa hotel. Naroon ang mga gamit ko." He yawned and eat up a bread again. "Hindi
kasi ako sa bahay umuwi, mas malapit kasi ang hotel sa building niyo. Malaki-laki
na babayaran ko sa stay ko dun." I frowned. He chuckled. "Oo baby, mukhang pera si
Vince kaya siguradong sisingilin ako noon."

"Marami ka namang pera, kayang kaya mo na yan." I giggled.

After breakfast we both took a bath, well yeah together. He has some spare clothes
in his car so he managed. Then we immediately rushed into the hotel he's staying.

We spend some quality time, like boyfriend girlfriend do. We snuggled into his bed
as we watched some movies with a bowl of popcorn of course. And yes, it's purely
heaven.

"Galit sakin si Chi." Out of the blue,

nasabi ko iyon.

"She's not, buntis kasi siya kaya ganoon." He smiled. "Hindi lang naman sayo siya
ganoon, maging kay Candida."

Nangunot naman ang noo ko, upon hearing Candede's name. "Anong meron kay Candida,
bukod sa suso niyang malaki?"

Napasinghap ako ng damhin ni Roy ang dibdib ko at marahan iyong pisil-pisilin.

"Kurt is dating Candida."

Nanlaki naman ang mga mata ko. "Talaga? Ano namang nakain niyang kapa--- ohhhh!"
Hindi ko na natapos pa ang sasabihin ko nang pag-husayan pang lalo ni Roy ang
paglalaro sa aking dibdib.

Talking about Roy being a gentleman? Now I'm having second thoughts.

"R-Roy.." I moaned softly when he inserted his hand inside my shirt and palmed my
breast.

He kissed my temple. "I love hearing your moans. But I love you more.."
"Roy naman eh! Inaakit mo ko! Sabi nang marupok ako be!" Tinulak ko itong palayo na
ikinagulat nito. I removed my shirt along with my bra and faced him. "Now, game!"

Natawa naman itong muli bago tumalima. "You never failed to amuse me, my Naya.."

It was late noon nang may maisipan na naman kaming gawin n Roy, this time ay hindi
kahalayan ang ginawa namin. He wanted me to dye my hair back to black, at dahil
siya naman ang may gusto noon edi siya ang gumawa.

"Roy naman ayusin mo eh! Mukha akong tanga naman niyan kapag may naiwanang pink!"
Inis kong sabi habang nakatingin sa repleksyon nito mula sa malaking salamin ng
banyo kung saan namin ginagawa ang hair-dyeing activity namin.

"Kasi naman eh! Sinabi nang may salon sa baba dun ka nalang dapat mag-paganito."
Iritado narin nitong sagot ngunit

sige parin naman ito sa pag-sunod.

"Wag ka ng mag-inarte dyan! Kundi kayo ng yosi mo ang magsasama sa buong isang
linggo sige ka." Pananakot ko dito.

He tsked and get his focus back into my hair. Tahimik na nitong tinapos iyon. Then
he wrapped it kagaya ng nasa instructions tapos ay mamaya pa namin iyon maaring
banlawan.

So we decided to went back to bed and do some random stuff. We took some photos
together, some videos.. and all I could feel is an overflowing joy.

"How's the ranch baby ko?" I asked as I watched him massage my toes while we're
watching James Bond movie.

His eyes were on the screen. We were sitting on the couch with my legs on his lap.
"Okay naman. Eli's reporting to me from time to time."

I giggled when his finges started stroking my bare foot. Nangunot naman ang noo
nito nang hilahin ko ang paa ko, na mabilis nitong naagaw muli. "Roy! Malakas yung
kiliti ko diyan!"

A mischievous grin crossed his face. "Saan? Dito?" He slowly run his fingers into
my toes.

"Hoy!" I giggled. "Kasi nam-- hahahaha.. Roy w-wag hahaha"

He started tickling me there at hindi ko alam kung paano ko babawiin ang mga paa ko
dito nang hindi ko ito masasaktan. Nasaktan ko na si Roy noon at hindi ko na siya
sasaktan pang muli.

"R-Roy.." I was panting when he stopped. Tumatawa parin ito kaya napangiti ako. Ang
mga tawa nito ay kaya akong itawid sa labinlimang buhay.

He pulled me up and made me sit on his lap in an astride position. With his arms on
my waist and my arms on his neck. "I love you, baby."

"I love you, be!" I giggled and bit his nose hardly. "Eight and monthsary natin be
ha! Wag mong kakalimutan at itatapa ko ang mga kabayo mo sa rancho sige ka!"
Pinanlakihan ko ito ng mga mata.

Tumatawang inabot nito ang cellphone nito at iniharap saakin. I blushed when I saw
a note there dated today entitled Nayumi is mine.
"Ang sweet." I pinched his cheeks. "Mukhang mapapa-sex na naman tayo ah, kasi
kinikilig ako." I giggled.

Tumawa naman ito. "Better idea, kaya move up and we'll dry your hair. So we can.."
He wiggled his brows.

Natatawang umalis ako sa pagkakaupo sa hita nito atsaka ito hinilang patayo. Ito
parin ang siyang nag-banlaw ng buhok ko, he even blow-dry it.

Nang matapos ay hinalikan ako nito sa pisngi bago yakapin mula sa likod. We're
looking at each other through the mirror in front of us. We're both beaming.

He mouthed I love you and I mouthed I love you too, then we both smiled like an
idiot.

"Tali mo buhok ko be." I requested. Nanghaba naman ang nguso nito kasabay ng
pangungunot ng noo nito. "Sige na please?"

He sighed, matapos ay pinag-bigyan akong muli. Tinuruan ko siya kung paano maayos
na itatali ang buhok ko at sinunod naman nito iyon.

I smiled as I watched him do those stuff.. He's now my boyfriend. My boyfriend.

Roy

Is

My

Boyfriend.

The feeling is so overwhelming and I couldn't help but beam everytime I recall how
we spent the day together. Roy is the piece of the puzzle that will surely
completes my life.

I love Roy, and him loving me just made me wanna love him more.

_____

Quick AN: Read the Begin Again one shot stories of their parents.

Begin Again: Nadia Salvador

Begin Again: Camilla Joaquin

Begin Again: Vanessa Julian

Begin Again: Audrine San Luis

And I'll surely appreciate if you spare some comments. Good morning😊

=================

Chapter 27
I groaned and covered my face with pillow when I felt Roy kissing my shoulders
trying to wake me up.

"Roy, I want to sleep pa.." Protesta ko nang hablutin nito ang unan na itinakip ko
sa mukha ko.

"It's already eleven in the morning, sweetie." He said in a husky voice. "Paano pa
tayo niyan makakapag-pasa ng requirements kung ayaw mong bumangon." He chuckled.

"Ikaw kasi sabi ko mag-sleep tayo ng maaga kagabi, gising ka naman ng gising." Inis
kong sabi dito. Totoo naman, kagabi tuwing malalim na ang tulog ko biglang
mangangalabit. "Roy!"

My eyes grew wide open when he started pulling my panties down. The only thing na
nakayanan kong isuot kagabi dahil sa sobrang pagod.

Bago ko pa siya mapigilan ay nag-simula nang pag-palain ng kamay nito ang aking
pag-kababae.

"R-Roy.. Ohh.." I moaned softly as he started thrusting his finger in and out my
core.

He's busy kissing the sensitive spot of my neck as he mumbled sweet nothings.

"Roy.." I moaned his name again.

Roy is insatiable. And I think I'm becoming insatiable too. It's as if I'm getting
more and more addicted to him. Why we just made love the whole night, last night.
And we're making love everyday.

But, it seems like we can't get enough of each other. Roy is becoming air to me and
I'm becoming water to him. We both can't live without each other. That's a fact.

Maya-maya pa'y umibabaw na ito saakin at walang ilang saglit ay naramdaman ko na

ang kahabaan nito sa loob ko.

"Aww.." Daing ko. Pa-virgin parin tong pepe ko samantalang ilang beses na naman
namin itong ginagawa, feeling ko palaging

first time.

"So tight.." He groaned. "So good.." He winked at me before pressing his forehead
against mine and smiled.

Ako naman ay napakapit sa mga balikat nito habang sinasabayan ang pag-galaw nito.
"G-good lang?! Tangin-- ahhh.. Tangina itulak kaya kita paalis!"

"Kaya mo?" He challenged as he moved faster.

"Shit ahhhh..." I shut my eyes close and feel the moment. Lalong bumilis ang galaw
nito.

Naramdaman ko na lamang na bumaba ang labi nito saakin sa isang mapusok na halik.
"So sweet.."

"Ahhh... F-faster.." I requested as I returned his kisses. "I-I'm close be.. So

close.."

"Coming.." He muttered between our kisses.

Not a minute later I felt hot fluid filling me as I explode. Humihingal na
ibinagsak nito ang katawan sa ibabaw ko at nahahapong iniyakap ko ang sarili ko
dito.

He buried his face on my neck and stayed there.

"You're the best, baby." He said. "Good morning.."

"Puta Roy wag kang maingay!" Puna ko dito habang nakapikit parin ang mga mata
habang pinipilit na pakalmahin na ang aking pag-hinga.

Tumawa naman ito bago umalis sa ibabaw ko at humiga sa tabi ko, he pulled me in an
embrace and started stroking my hair. "I love you, Nayumi Patricia.."

Napangiti naman ako. Isang buwan na kaming mag-kasintahan ni Roy, isang buwan ko
narin iyang naririnig sakanya pero ang putapeteng heart heart ko sige padin sa pag-
dugdug.

"I love you.." He started brushing his nose into mine. "I love you, Nae.."

Natawa naman ako. "Narinig ko po! I love you too, be." Iniyakap ko dito ang sarili
ko.

"Dadaanan natin si Mamay Agua

tapos dadaan na tayo sa McDo, tapos we'll be home then pupunta tayo sa Alta Tierra
for Zanti's Birthday." He stated our plans for today, I just nodded and snuggled
closer to him.

Maayos na ang lahat, three weeks ago sinamahan ako ni Roy na kausapin si Mamay
Agua. Ipinaliwanag ko sakanya na hindi na ako ang mahal ni Matt at hindi na ito ang
mahal ko. Ang akala ko'y magiging mahirap, but Mamay Agua loves me so much na
nakuha niya akong intindihin.

Maging si Matt ay naging masaya para saamin ni Roy. Tinulungan kami ni Alas na
makipag-ugnayan sa kaibigan nitong cardiologist na si Seidon Maximus. Kaya masaya
akong nabibigyan na ng sapat na atensyon ang kalusugan ni Mamay ngayon. From time
to time, Roy and I had been visiting Mamay and Gege.

Nitong nakaraang linggo lang hindi, naging abala kasi kami ni Roy sa pag-aasikaso
ng requirements namin. Napahagikgik na naman ako sa kalokohan ko.

Noong isang linggo ay nag-maktol ako kay Roy, I haven't experienced working in my
whole entire life and I badly wanted to experience it without any help from anyone.
Tapos sabi ko dito gusto ko ay yung trabaho ng normal na tao lamang.

He was ashtonished when I told him that I wanted to apply at Mc Donalds as service
crew. Hindi ko rin alam kung anong nakain ko at dun ko naisipang mag-apply. Ewan ko
ba, noong bata kasi ako naaamaze ako sa mga crew sa restaurant o fast food na
kakainan namin.

Siyempre naging malaking pagtatalo saaming dalawa iyon. He even told me that if I
want that kind of job he'll be franchising Mc Donalds for me. Of course I know he
can definitely do that, but I wont let him.

Ipinaliwanag

ko sakanya that all I wanted is to be a simple person, who's having a simple job.
That's what I wanna experience. Ilang ulit ko iyon ipinaintindi sakanya, and Roy
couldn't say no to me. Kaya pinayagan niya ko. Yet my boyfriend is such a cutie, he
didn't let me do it alone.

Yup, that's right. He applied. Hinding hindi ko makakalimutan yung mukha nung
manager noong mag-pasa kami ng resume. Kulang ang sabihing nabigla ito.

Lalo pa ng malaman na si Roy De Salvo ang nasa harapan niya at nag-aapply bilang
isang service crew. Mabilis kaming natanggap atsaka pinagpasa ng requirements na
siyang gagawin nga namin ngayon.

"Pupunta ba talaga tayo sa party ni Zanti?" Mahinang tanong ko kay Roy.

"Oo, ayaw mo ba?" He asked.

I sighed. "Hindi naman, kaya lang naroon si Chi."

Hanggang ngayon ay hindi ko pa nakakaharap muli si Chiara. She's six months

pregnant now, ayon kay Roy. Ayoko sana na makita niya ako dahil baka mamaya ma-
stress ko lang siya at may mangyari pa.

"Zanti already talked to her, kinausap ko narin siya kagabi when I called her.
Maging si Red ay kinausap ko na." He sighed. "My sister nice, she's very lovely.
Hindi mo siya dapat katakutan."

I know she's nice. She's been nice to me. "But I hurt her Roy, I broke her trust
when I hurt you."

He kissed the top of my head. "That's all in the past. She'll get over it."

Hindi na ako umimik pa. Una namin ginawa ang pag-bisita kay Mamay at Gege dahil
malapit lamang iyon sa hotel nila Roy kung saan kami nananatili. Minsan umuuwi ako
samin, pero madalas ay kay Roy ako natutulog.

Tinanong ko si Roy

kung kailan niya balak bumalik sa rancho, ang sabi niya'y hindi daw siya babalik
roon ng hindi ako kasama. Hindi ko naman makuhang umalis dahil naririto pa ang mga
magulang ko at kahit pano'y gusto kong sulitin ang bawat sandaling kasama sila. Na
siyang naintindihan naman ni Roy.

Nang makarating kami sa unit ni Matt ay si Mamay at Gege lamang ang naroon. Pauwi
pa lamang daw si Matt dahil nag-overtime sa call center na pinagttrabahuhan nito.

Hindi rin naman kami nag-tagal dahil kailangan namin dumaan pa sa McDo para sa
requirements na isusubmit namin, kaya naman nag-paalam din kami agad.

"I really can't believe I'm doing this." Bulong ni Roy habang nag-mamaneho.

"Sabi ko naman kasi sayo ako nalang ang magtatrabaho." Inirapan ko ito.

Tumawa naman ito nang mapansing naiinis ako. Inabot nito ang kamay ko at hinalikan.
Binawi ko iyon ngunit kinuha lang nito iyong muli at tinadtad ng halik. "No, hindi
kita iiwan. We'll do everything together."

With that simple phrase, my irritation is gone. Napangiti ako. "Huwag kang
magrereklamo ha?! Ginusto mo rin yan! Pag-nagreklamo ka wala kang kiss sakin."

"Ikaw nalang may kiss sakin." Nilingon ako nito saglit at nginisihan bago kindatan
at muling ibinalik ang mata sa daan.

"Wag mag-pakilig! Baka mauwi na naman tayo sa backseat niyan." Suway ko dito. Na
ikinahalakhak nito.

Not a minute later ay narating na namin ang McDo. We entered the establishment hand
in hand kasi ayaw nitong bitiwan ang kamay ko. Saglit lamang kami doon, ibinigay
narin saamin ang uniform namin at sinabing nextweek na kami mag-sstart.

Matapos noon

ay umalis na kami, bago umuwi ay dumaan kami sa isang restaurant to dine in.

"Ang lakas mong kumain hindi ka naman tumataba." Puna nito sa pagka-patay gutom ko.
Paano, iyong kinakain ko eh doble ng kinakain niya.

"Bakit gusto mo ba mataba ako?" Tanong ko dito bago muling sumubo, I finished it
first bago muling mag-salita. "Hindi na tayo makaka-pag-walling niyan pag mataba
ako, hindi mo ko mabubuhat."

Nanlaki naman ang mata nito sa sinabi ko bago humagalpak ng tawa. Mahinang sinipa
nito ang binti ko. "Watch your words lady, mamaya may makarinig sayo."

"Totoo naman ah!" I sipped on my drink and faced him again. "Hindi narin ako
makakapag-cowgirl sayo kung mataba ako."

Muli itong natawa. "Oo na, Nayumi. I love you, just the way you are. Stop
mentioning those, you're making me imagine things."

Napangisi naman ako. "At marupok karin ba kagaya ko?" I wiggled my brows.

"Lagot ka sakin mamaya." Pagbabanta nito. "Hindi na kita palalakarin."

Ako naman ang natawa. "Oh, I can't wait." Kinindatan ko pa ito.

Napailing na lamang ito at ipinag-patuloy ang pag-kain. Nang matapos ay muli na

kaming bumalik sa hotel para mag-handa for Zanti's birthday party.

Matapos kong maligo ay lumabas na ako ng banyo only wearing a pair of underwear.
Naabutan ko si Roy na hindi mapakali at tila bwisit na bwisit sa suot nitong Armani
ensemble suit and tie.

"Putangina kasi ng mga pauso niyan ni Zanti, pa-ganito ganito pa. Hindi ba siya
nagsasawa, araw-araw ganito ang suot niya." Yamot na sabi nito habang frustrated na
inaayos ang pagkakabuhol ng necktie nito.

Natatawang

nilapitan ko naman ito, ako na ang umayos sa suot nito. "Ang gwapo gwapo mo kaya
pag nakaganyan, kahit naman anong suot mo gwapo ka eh.." I looked at him and smiled
seductively. "Lalo na pag wala kang suot.."

His blue eyes darken in an amount of passion. "Stop teasing me, you know how easy I
could take my clothes off."

Natawa naman ako at muling inayos ang suit nito. "Joke lang. Pag-uwi na natin, kasi
baka malate tayo sa party ni Zanti. Nakakahiya naman."

I tiptoed and pressed my lipst into his in a fleeting kiss. Then I cupped his face
and smiled.

"Ang gwapo naman ng boyfriend ko!" Kinikilig na sabi ko bago hilahin ang kamay
nito. "Halika na, i-blower mo na yung hair ko be."

Hindi naman ito tumanggi. Hindi naman kasi talaga ako tinatanggihan ni Roy. Nasanay
narin siguro siya sa ganyang gawain, taga-patuyo ng buhok ko.

Matapos kong mag-ayos ay isinuot ko na yung black dress ko. Na siyang nag-pausok sa
ilong nito.

"Mag-palit ka!" He snapped, staring at my chest. Oo chest ganon! Kasi wala akong
clevage!

"Why? Maganda naman ah!"

"It's revealing your tits!" Mariin nitong sabi.

"Be, papangarapin?" Natatawang sabi ko dito. "Revealing my chest lang be, chest
lang! Wag mo na kong paasahin sa wala."

"Nayumi, I'm serious."

"Seryoso din ako, Roy." Sinungitan ko ito. "Hindi ako mag-papalit."

I walked ahead stubbornly. Wala na naman itong nagawa kundi ang sundan ako.

Sa buong apat na oras na byahe ay walang ibang ginawa si Roy kundi umingos ng
umingos, parang asong nababahing.

Pinabayaan ko naman siya at inabala ang sarili

ko sa pag-seselfie. Puta, ganda ko kaya. Upload ko talaga to sa ig mamaya. Pak na

pak eh.

Nang makarating kami sa tapat ng mala-mansyon na bahay sa pinakamataas na bahagi ng

Quezon ay hindi parin ako nito iniimik.

Luxury cars are everywhere to be seen. He guided me in, ang una naming nakita ay
ang asawa ni Vince holding her kids. Karga nito ang batang babae habang ang batang
lalaki ay nakakapit sa kamay nito.

"Hello there big guy." Mabilis na ikinarga iyon ni Roy. "Nasaan si Vince?"

"Nasa loob, kasama si daddy." Nakangiting binalingan ako nito. "Hi, Naya."

Nginitian ko naman ito. "Hello."

Inalalayan na ako ni Roy papasok sa magarbong bulwagan, kung saan naroon na ang
ibang mga bisita. Karga-karga parin nito si Icen at nag-uusap sila na para bang
hindi na bata ang kausap nito.

"Hey, buddy." Napalingon kami at nangunot ang noo ko nang makita si Kurt kasama si
Candida. I know he's Kurt dahil hindi naman siguro lilingkisan ni Candida si Vince.
"Hi Naya."

"Hello." Nginitian ko ito, nang balingan ko si Candida ay maganda ang pagkakangiti

nito saakin hindi na kagaya ng irap chuchu nito saakin. Dahil diyan winner na ang
dede niya. Nginitian ko rin ito.
Kury excused themselves and held Candida's hand before they walked away.

"Nainlove yung kapatid mo kay dede goals." Bulong ko kay Roy.

"Anonh dede goals, tito Roy?" Kunot-noong tanong ni Icen.

Binalingan naman ako ni Roy ng masamang tingin, napangisi naman ako at napahagikgik
pakit ba kasi nakalimutan kong narito si Icen. "Wala yun be, flavor ng cake iyon."

"Masarap ba iyon?"

"Oo be." Tinanguan

ko na lamang ito. Maya-maya'y nilapitan na kami ng ama nito kasunod ang mag-asawang
De Salvo.

Kulang ang sabihin na napanganga ako habang nakatitig sa nakangiting bulto ni

Cameron De Salvo. Mukha itong anghel na bumagsak sa lupa. She aged yes, but darn!
Mas maganda parin siya saakin. Kamukhang kamukha siya ni Chiara, ang mga mata nito
ang siyang namana ni Roy at Chi.

Ang lalaking katabi naman nito ay kamukhang kamukha ni Roy. Maliban sa mga mata.

"Good evening po." I smiled and greeted them.

Ipinasa ni Roy si Icen kay Vince atsaka ipinalibot ang braso sa bewang ko. "Mom,
dad this is Nayumi. My girlfriend."

"Oh, it's so nice to finally meet you Nayumi." Mrs. De Salvo kissed my cheek.

"Naya nalang po." Nahihiyang sabi ko.

"Good evening, Naya." Nakangiting bati naman ng ama nito bago nangunot ang kanyang
noo. "You look familiar."

"Po?" I smiled politely.

Ipinilig nito ang ulo. "Nevermind. Kumain na ba kayo? Bring her in Roy."

"Hey, Nayu. Nandito na pala kayo."

I almost rolled my eyes when I heard Zanti. Pinanindigan na niya talaga ang Nayu.
Lumapit ito saamin kasama ang girlfriend nito na namimilog na ang tyan.

Her girlfriend smiled sweetly at me and her chinky eyes gets chinkier. She kissed
my cheek. "Hello, Naya. I'm glad you came."

"Hi." I greeted and turned to Zanti. "Happy birthday."

"Thanks, kumain na kayo. Alam kong nakakapagod ang byahe niyo." He smiled.

Inakay naman ako ni Roy patungo sa dining area. Nang makarating kami doon ay nakita
ko si Chiara, she's standing at the corner with Red and if I'm not

mistaking she's with Zanti's mom and dad dahil hindi miminsang nakita ko na ang mga
ito sa magazines.

I really adore her physique, she's very much pregnant yet she look so sexy in her
summer dress. Napalingon ito saamin ng batiin kami ng mommy ni Zanti.

Hindi naitago sa mukha ni Chi ang pagka-disgusto nang mamataan ako. Inakay ako ni
Roy papunta roon upang bumati at humalik sa kapatid nito. Ngunit hindi ito pinansin
ni Chi.

Chiara's eyes never left me. Nakita ko naman ang pagyakap ni Red sa bewang nito at
pag-bulong sa tenga nito.

"Tita Vana, Tito Cris this is Nayumi my girlfriend." He introduced me to them.

"They're Zanti's parents baby."

Nakita ko kung paanong napa-irap si Chiara sa sinabi nito.

"Hi hija." Ngumiti ang ina ni Zanti. Nginitian ko rin ito. "Kumain na kayo. Chi,
sumabay na kayo ni Red sakanila."

Agad namang umirap si Chiara. "Maybe later tita, I'm not liking the vibe here."
Nilingon nito si Red. "Sa labas muna kami ni Red."

Lumakad na ito palabas, Roy tried to call her but she ignored him.

Nakita ko naman ang frustration ni Roy sa ginawa ng kapatid.

"Mag-kaaway ba kayo ng kapatid mo Roy?" Tanong ng tyuhin nito.

"Just a little misunderstanding tito." Matipid na ngumiti ito atsaka ako inakay sa
hapag. He pulled me a chair and sat beside me. "Anong gusto mong kainin, baby?"

Nilingon ko ito at kinuha ang kamay nito. "Sorry Roy, pati kayo nagkakasira dahil
sakin."

"Hush.." He pulled me closer and kissed my forehead before he smiled. "We'll get
through this, buntis siya kaya ganoon lang ang mood nun. I love you, okay? Wala
kang kasalanan. At hindi kasalanan tong pagmamahalan natin."

Napahagikgik naman ako. "Korni mo naman be eh!"

"Yan, you should smile." He smiled and held my habd tightly before he kissed it. "I
love you, and I choose to be with you. I choose you. And I'll choose you over and
over again. Without pause, without a doubt, in a heartbeat. I'll keep choosing
you." He smiled and winked at me and that tugged my heart.

Oh how I love my Roy Christian De Salvo.

• •

Quick AN: guys keep on tweeting #Wattys2016 #ImDatingTheCowboy #Frappauchino #IDTC

or if you do think that IDTC deserves to be your Wattys Choice 2016 nominate it!
Follow me on twitter @frappauchinowp thank you guys!

Kayo bahala sa tweets ako ang bahala sa update😂😘 Comments guys, it will also help
IDTC for Wattys2016.

=================
Chapter 28

"Here's your change." I smiled and give the change to the customer, matapos ay
inasikaso ko ang order nito.

Hindi nga madali ang maging isang service crew slash cashier. Masakit sa binti
dahil mag-hapon na nakatayo. At sa awa ng diyos, nakaya at kaya pa naman namin ni
Roy after almost one month.

Nakakatawa kasi nung first pay out namin, nag-date kami na iyon ang gamit na pera.
It's just amazing na iyong pinagpaguran namin well spent.

Napahinto ako nang may kumuha sa kamay ko ng plastic cup na lalagyan ko ng sundae,
si Miko. Kasamahan din namin sa trabaho.

"Ako na." He grinned at me.

"Salamat." I smiled, tapos ay bumalik na ko sa counter para mag-asikaso ng ibang

customer.

Ganoon nalang ang gulat ko nang may bumulong sa tenga ko mula sa likod. "Nayumi
akin ka." Then he kissed my ear and go.

Mabilis naman akong napangiti sa ginawa ni Roy. Roy Christian and his sweet
gestures.

"Akala ko ba pang broken hearted itong McDo? E bakit forever naman ata ang nakikita
ko." Napatingin ako sa estudyanteng customer na nasa harapan ko. Humagikgik ito sa
kasama niyang babae din na kapwa naka school uniform.

Napailing nalang ako at napangiti bago i-punch ang order nila.

"Baby, break. We need to have lunch." Napalingon ako kay Roy na siya mismong nag-
ayos ng order ng customer sa harapan ko.

"Sheeet! Ang pogi mo naman po!" Kilig na kilig na sabi ng dalawang estudyante.

Tipid na ngumiti lamang si Roy dito, bago ako balingan. He mouthed the word.
"Lunch."

"Bagay po kayong dalawa! Shet! May forever be!" Inalog-alog pa nito ang braso ng

katabing babae bago nag-labas ng cellphone. "Pwedeng paselfie po?"

Bago pa kami makapag-react ni Roy ay umayos na ito sa harapan ng counter and took a
couple of selfie matapos ay kilig na kilig na nag-paalam.

After that, we both took our lunch. Magkaharap kaming naupo ni Roy, he set the
table. Inilabas nito ang dalawang lunch box namin. Mine is pink, sakanya ay blue.

He prepared our meal for today dahil ako kahapon ang nag-luto. I pouted and
wrinkled my nose nang makita ang ulam ko na makonti.

"Bakit makonti yung akin Roy?!" Maktol ko dito.

"Baliw pareho lang yan."

"Tingin nga!" Hinila ko ang baunan nito at talagang pinag-masdan ang pork steak sa
baunan namin.
Natawa naman ito. "Bilangin mo pa."

I sighed heavily. Pakiramdam ko talaga dinadaya ako ni Roy. Tama nga siguro ito,
nababaliw na ko. "Nakakainis naman Roy eh!"

Tumatawa parin ito, matapos ay hinila ang pink na baunan. "Sige, palit nalang tayo.
Okay na?"

Napangiti naman akong kaagad dito. Roy is very giving, at dahil doon kinikilig ako.
"Thank you, be."

"Kumain ka na." Nakangiting sabi nito bago simulan narin nito ang pag-kain.

Ganoon din ang siyang ginawa ko. Masarap mag-luto si Roy. Kasing sarap niya ang mga
luto niya. Napahagikgik naman ako sa kahalayang naisip ko. Tumayo ako sa kinauupuan
ko dala ang kinakain ko, tapos ay umikot ako sa tabi nito. Nagulat ito sa ginawa
ko, ngunit umusog din ito.

Inihilig ko ang ulo ko sa braso niya tapos ay iniyakap ang braso ko sa bewang niya.
"I love you Roy."

Agad gumuhit ang ngiti sa labi nito bago ito uminom ng tubig at

harapin ako. "I love you, too. Bakit nag-lalambing ka? Kulang yung ulam mo no?" He
joked.

Napahagikgik naman ako sa sinabi nito. I pressed my lips into his because I feel
like doing so. "Sakin ka lang forever Roy ha?"

"Akala ko ba walang forever?" He cocked me a brow.

"Dati yun nung panay ampalaya pa ang kinakain ko." I grinned. "Eh ngayon pork steak
na, kaya may forever na."

Tumawa naman itong muli. I really love hearing his laughter, it sooths my system.

Kaya naman mga bebe girl diyan, kung gusto niyong magka-forever. Pork steak ang
ulamin.

Pinisil nito ang ilong ko bago ako muling dampian ng halik sa labi. "I love you,
Nayumi Patricia. And I swear, ikaw lang ang mamahalin ko."

Agad namang dumagundong ang puso ko sa sinabi nito. Ako na nga siguro ang pinaka-
malanding nilalang sa mundo pero wala akong pakialam kasi kinikilig talaga ako ng
sobra.

"Kumain ka na, ayoko ng nalilipasan ka ng gutom. Ubusin mo yan baby, sayang." He

smiled, then I felt his arm snaked around my waist.

Binalingan ko ng muli ang pagkain ko. Every passing day with Roy, wala ng
pagsisidlan ang galak sa puso ko. It's as if I'm floating in the air.

"Ayoko yung mga tingin ni Miko sayo ha. Kapag hindi siya tumigil mabubura siya sa
mundo." He said in a stoic manner.

Napangiti naman ako. Roy and his possessiveness.

"I hate it, Nayumi. Sakin ka lang." Parang batang umingos ito.
"Wala namang umaagaw." I giggled. "Sayo lang ako, sayo na nga ko umuuwi diba? Kahit
bad yung live in, okay lang. Mabulok tayo sa impyerno ng magkasama. Forever padin
yun."

Mabilis naman

nagbago ang anyo nito at napatawa bago parang bata na yumakap saakin at isiniksik
ang mukha saaking leeg. "Mahal na mahal kita, Nayumi. Kay Roy ka lang ha?" I felt
him kissed the side of my neck.

"Oo nga, pa-ul-ul dre?" I rolled my eyes.

"You and your words." He chuckled like a little boy before he sit properly then he
held my hand and kissed the back of it.

Alas-otso ng gabi natapos ang shift namin ni Roy, hindi nito nadala ang sasakyan
nito dahil coding. Isa pa binawalan ko siya, kamusta naman yung daig pa ng service
crew ang customer at may kotse ito. Hindi lang iyon, Lamborghini pa!

Kaya ngayon ay nag-lalakad-lakad kami, may kalayuan kasi ang paradahan ng jeep.
Nakakatuwa si Roy kasi wala siyang kaartehan sa katawan. Kunsabagay, sa rancho nito
ginugol ang buong buhay nito kaya wala itong kaere-ere.

"Baby, bakit parang sanay ka sa ganitong simpleng buhay? Kagaya niyan, pag-sakay-
sakay sa jeep."

Napangiti naman ako dito. "Kasi be nung college ganito kami palagi ni bobitong
Alas. Lagi kaming nasakay sa jeep, mayaman iyon kaya lang timawa talaga siya kaya
yun."

"Alas." Matabang nitong sabi.

Mabilis ko naman itong niyakap sa bewang. "Kinikilig ako kapag nagseselos ka Roy,
feeling ko ang ganda ganda ko."

"Close talaga kayo ni Alas no?" Bitterness is still pretty much obvious in his
voice.

"Male best friend ko yun eh. Kasi kahit bobo yun si Alas be, siya lang
nakakaintindi sa lahat ng ginagawa ko. Para kay Alas walang nagagawang mali si
Naya." I smiled. "Pero hindi mo kailangan mag-selos kasi ikaw lang naman yung love
love ko ng sobra sobra."

Hindi

parin ito ngumingiti. Nanatili itong tahimik.

"Be, gago yun si Alas alam mo ba sabi niya sakin dati pag-nagkaanak daw siya gusto
niya ipangalan Baraha. Tapos Barbie daw ang nickname. Sabi ko kung ako ang magiging
anak niya isususmpa ko siya." Pag-kkwento ko pero hindi parin ito umimik.

Para kaming nag-lalakad sa buwan pero wala akong pakialam kasi masaya ako sa bawat
segundo na kasama ko si Roy. At alam kong masaya rin siya na kasama ako.

"Ako be gusto ko ng dalawang baby." Doon niya ko nilingon, nginitian ko siya.

"Dalawa lang para masubaybayan natin yung pag-laki nila. I want a baby boy and a
baby girl. Dapat si baby boy lumaking kagaya mo. Poprotektahan niya yung baby girl
natin. Gusto ko Roy kagaya mo siya, selfless, loving, kind and a perfect
gentleman." I twitched my lips. "Sige na nga sama na natin ang kaunti mong
kaarogantehan."

Napangiti na ito bago ako gawaran ng halik sa noo. "You just don't know how you
made me happy with the fact of you thinking about bearing my child."

"Ano ka ba, syempre hindi naman forever na tayong dalawa lang. Ikaw ba hindi mo ba
naisip mag-build ng family with me?" I frowned.

"Baby, that's what consumes me every night." He winked and smiled.

"Okay, kinikilig na naman ako." Nginitian ko itong muli. Pagkasama ko si Roy hindi
na talaga mapuknat-puknat ang ngiti saaking mga labi. "Kapag babae Roy gusto ko ang
name niya, Thalia Cameron. Para variation ng pangalan ng mommy ko at mommy mo."

Ngumiti naman ito bago bigkasin ang pangalan na iyon. "Thalia Cameron De Salvo."

"Maganda diba?" I wiggled my brows and

grinned at him tapos kapag lalaki. "Roy Patrick. Kasi nga gusto ko kagaya mo siya
pero ayoko ng junior ang baduy."

Natawa naman ito, bago ako pahapitin payakap sakanya. "Now I'm really excited to
build a future with you."

"Ako rin be, excited na ko." I gave his lips a peck. "I'm sure you'll be a great
dad."

"And you'll be the sweetest mom."

Akmang magsasalita pa ko ng magvibrate ang phone ko sa bulsa ko. Mabilis ko iyong

kinuha. It's a text message from mom.

"What's that?" Usisa nito.

"Si mommy, nagpapasama sa Tagaytay bukas. Nasabi ko kasing off natin, sama tayo?" I
looked at him and gave him a quizzical look.

Marahan itong tumango. "Sure. Alam kong miss mo na ang mommy mo."

Masayang yumakap akong muli dito. "Thank you, Roy."

With Roy, everything seems to be bright and wonderful.

_____

Kaloka, hindi talaga ako marunong mag-dedicate mga be. Pati isang friend lang keri
ng dedication o tanga lang talaga si water? Anyway so mentionsiva ko nalang kayo.
Love you and thank you for reading my stories!

Enjane Zyhannaanana 1234567eth JazlinNisha13 meritourouskeeper Heartilyxox rhen01

LeaAhkyl21

EnchantresSeven MsMae2x MissNiNoah Iam_Shishuka Dark_valentines -gimme-5

aniethaleya
yronnigel Ms_akimae

Of course pati sa lahat lahat ng readers, silent readers and all. Thank you so
much!

=================

Chapter 29

"Be, yung buhok ko tuyuin mo na tas itali mo na!" I pouted and watched Roy's
reflection from the mirror in front of me as he walks towards me wearing his jeans,
and nothing on top.

"Ang tamad tamad mo talaga, Nayumi." He mumbled, but he still reached for the
blower na siyang nag-pangiti saakin. Roy never say no to me.

"I love you be." I grinned as he started blow drying my hair. Nakita ko naman ang
pag-ngiti nito. "Alam mo, sabi nila Chivalry is dead, hindi naman kasi buhay na
buhay ka nga oh. Napakagwapo na, ang gentleman pa."

"Nae, I'm following your order. Hindi mo na ko kailangan bolahin pa." Natatawang
sabi nito.

"Kiss mo ko be.." Paglalambing ko, habang pinapanuod ito mula sa salamin.

Yumuko naman ito at sandaling pinatay ang blower bago ako halikan sa pisngi. Akmang
tatayo na itong muli nang lingunin ko ito at yakapin ng mahigpit.

"I love you, Roy.." I whispered then I cupped his face and started kissing him
fully on the lips.

Agad naman nito iyong tinugon. Nang dahil sa pag-galaw ko'y kumawala ang
pagkakabuhol ng tuwalya na siyang tanging bumabalot saaking katawan. "Nae.." He
groaned and pulled me up.

Tuluyan na nitong naibaba ang blower nang ipulupot ko rito ang braso ko para
palalimin ang halik.

Roy kissed me lovingly and I couldn't ask for more. Not a minute later, I feel his
hands roam around my body.

"Hmm.. Baby.." He groaned, trailing kisses down to my jaw, further to my neck as he

started squeezing my breast.

"Roy, si mommy parating na iyon." I giggled trying to stop him, but when Roy wants
something he'll surely get it.

Kaya

napatili ako nang pangkuin ako nito at ihigang muli sa kama bago kubabawan. "We'll
make it quick."

"Be! Nakadami ka na kagabi!" Suway ko dito, yet it's too late because his hand is
already palming the apex of my thighs. "Ohhh..."

"Baby, there's no such thing as enough when it comes to you.." He said gruffly as
he played along my walls.

"Ahh.." I moaned. Surrendering my body into his every touch.

After a quick love making, we hurriedly get into our dresses dahil nag-text na si
mommy na nasa lobby na siya ng hotel. That was quick but the intensity of it is
very much remarkable.

Dala ni Roy ang overnight bag na pinaglagyan ko ng gamit naming dalawa. Samantalang
tanging sling bag lang ang bitbit ko.

Nang makapasok kami sa elevator ay napansin kong panay kagat sa labi niya si Roy
and I know what that means. He's itching to puff a smoke.

Simula ng maging kami ay hindi ko na ito pinapayagang manigarilyo. Para din naman
sakanya iyon.

I rolled my eyes and grabbed a gum out of my bag, binuksan ko iyon at isinubo dito.
That's what I always do everytime he's tempted. I tiptoed and gave his lips a quick
peck. "No cigarettes."

Ngumit naman ito at hinabol pa ang labi ko. He bit my bottom lip hardly na siyang
ikinaigik ko kaya nahampas ko ang braso nito na tinawanan lamang nito.

Magkahawak ang kamay na tinungo namin ang lobby. Nakita namin kaagad doon si mommy,
she's smiling widely.

"Nasaan si dad?" Tanong ko matapos itong halikan sa pisngi.

"Wala ang daddy mo, sayang at hindi makakasama may mahalaga siyang gagawin anak."
She then kissed

Roy's cheek. "Napakagwapo talaga ng boyfriend mo anak."

"Nako mommy ha! Akin na to." Pabiro kong sabi habang natatawang inilapat ang braso
ni Roy sa bewang ko.

"Bigyan niyo ako ng madaming apo ha!" She giggled.

"Twelve?" Roy mumbled.

I frowned and faced him. "Two nga lang diba!"

"Two.." He nodded. "Plus ten."

Inirapan ko ito at hindi nalang pinatulan pa. We went into mom's car. Akmang uupo
si Roy sa passenger seat nang pigilan ito ni mommy at ipagpilitan maupo sa backseat
para daw magkatabi kami ni Roy.

Mom is our number one fan definitely. Gusto pa nga sana ni Roy na sasakyan nalang
nito ang gamitin namin at siya nalang ang mag-drive pero sabi ni mommy mas
magandang may driver para relax lang kami sa byahe since ngayon lang kami nag-off
after a week of work.

"Ano ba to Gardo, hindi pa pala ito napapalitan hindi mo sinabi sa sir mo." Sabi ni
mommy habang sinisipat ang putol na bakal sa seatbelt ng passenger seat kung saan
siya nakaupo.

"Pasensya na po ma'am nawala po sa isipan ko kahapon." Pahingi ng paumanhin ni mang

Gardo bago buhayin ang makina ng sasakyan at magsimula iyong paandarin.

Hindi na sumagot si mommy at pumalatak na lamang.

Roy held my hand and rested his head on my shoulder. Parang bata itong umingit
saakin. "Nae, antok si Roy.."

Natawa naman ako. "Edi tulog si Roy.."

Nag-sumiksik ito sa leeg ko at yumakap sa bewang ko. "Kiss mo ko Nae."

Pinanlakihan ko naman ito ng mata atsaka nilingon si mommy sa harapan na

humahagikgik.

"Go on kids, don't mind me. Katext ko ang daddy mo Naya kaya sige lang kayong
dalawa

diyan." Panunudyo pa nito.

I pinched Roy's nose. "Umayos ka Roroys!"

"Kiss lang eh!" He gave me a quick peck on the lips twice and grinned. "Ang damot
ni Naenae."

"Yung gum mo nasan na? Nilunok mo?" Taas kilay kong tanong dito. Roy has this hobby
of swallowing the gum na siyang ipinagbawal ko na dito. "Sabi ko sayo Roy
magdidikit-dikit bituka mo pag nilunok mo iyon eh!"

"Hindi ko nilunok." He chuckled and started chewing the gum again.

"Akala ko pasaway ka na naman eh! Kapag wala ng lasa yan ilagay mo na sa tissue ha!
Wag mo ng patagalin pa." Gawain kasi nito yun, magpatalag ng gum sa bibig kahit
wala ng lasa. "Tapos uminom ka ng tubig, may nilagay ako sa bag na bottled water."

"Opo." Natatawang umupo ito ng ayos sa tabi ko. "I love you, Nae."

Napangiti naman ako, matapos ay humilig ako sa dibdib nito at yumakap. "I love you,
Roy.."

I felt him kissed the top of my head as he embraced me.

"Anong sabi ni Chi kagabi? Okay lang ba siya?" I asked. Kagabi kasi ay nasa
kalagitnaan kami ng pag-tulog tumawag ito and I'm so sleepy to wait for Roy.

"Wala namang masamang nangyari, gusto lang daw niya ko makausap. Pati si Red
napuyat, kasi ayaw niyang patulugin kahit kausap na niya ko." Natatawang sabi nito.
"Hindi ako masyadong nakatulog kasi anong oras na niya binaba yung phone. Sabi ko
nga masama sakanya ang mag-puyat."

"Namimiss ka lang nun kuya Roy." Natatawang sabi ko.

"Naiinis siya kay Kurt. Why Kurt is so damn serious about dating Candida." He
chuckled.

"Hindi ko rin naman maintindihan iyang kapatid mo't anong pumasok sa kukote at
dinate si dedegoals." I giggled as I started playing with our fingers.
"Sabi ko nga hayaan nalang niya si Kurt. Kurt will eventually find himself. He's
lost. After Darlyn Nicole, then his pseudo love as long as his happy with Candida
then I'm happy for him."

Napangiti naman ako. Si Roy ang palaging number one supporter ng mga kapatid nito.
"Ang bait-bait talaga ng Roroys ko."

"Ang gwapo gwapo pa, tapos ang hot hot pa.."

"Magaang ang bangko mo be no?" I chuckled. "Buhat na buhat mo eh!"

"I'm just telling the truth." He hugged me tight. "I love you, Nae.."

Akmang sasagot ako nang makarinig kami nang napakalakas na busina. Agad akong
nahihintakutang sumigaw. Mabilis kong naramdaman ang pag-yakap nito.

I saw a huge truck coming our way and that brings havoc into my system, that's what
I remembered before everything went black.

=================

Chapter 30

"Roy, si mommy.." I cried into his arms as he embraced me tight. I saw him winced a
little gawa ng sugat sa braso nito na siyang binendahan ng mga doctor kanina kaya
naman ako na ang kumawala dito. "Hey, yung sugat mo."

"I'm fine." He said as he dried my tears away. Matapos ay hinaplos nito ang braso
ko na may mangilan-ngilang sugat. "Does it hurt a lot?"

Umiling ako, hindi naman iyon gaanong masakit. Kanina ay muntik na kaming masuro ng
truck mabuti't naiiwas iyon ni mang Gardo, ngunit hindi kami nakaligtas sa
pagsalpok sa malaking puno.

Wala naman akong pinsalang natamo maliban sa ilang galos sa braso at binti. Si Roy
ay may bali sa balikat dahil sa ginawa nitong pag-protekta saakin.

Si mang Gardo ay may ilang minor injury but who suffered the most damage is mom.
Kanina pa kami nag-aantay ni Roy dito sa labas ng operating room kung saan naroon
si mommy.

Malakas ang impact ng pagkakabagok ng ulo nito ayon sa doctor. Si daddy ay kanina
pang hindi mapakali. We're both crying in pain and worry.

Naramdaman ko ang pagkapit ni Roy sa kamay ko at marahang pag-pisil doon.

"Everything's gonna be fine baby.."

Somehow, Roy's words ease me. Tahimik na inihilig ko ang ulo ko sa walang pinsalang
balikat nito as I silently prayed.

I felt Roy kissed the top of my head as he caressed my arm. "Baby stop crying
you're killing me. Mom will gonna be fine."

Nag-angat ako ng tingin dito. "Now you're calling her mom."

"Bakit? Hindi ba doon din naman ang punta nun?" He grinned.

With that, my lips automatically crept into a smile. I pinched his nose. "Nakukuha

mo pang bumanat ng ganyan!"

He smiled. "I'm just trying to make you smile. See, I succeed."

Nagpakawala ako ng malalim na pag-hinga. "Thank you, Roy. Thank you so much."

"No babe, we're in this together." He brought my hand into his lips and kissed the
back of it. "I'll always be your knight."

Napalingon kami nang lumabas ang doctor mula sa operating room. Mabilis akong
napatayo nang makita si Dr. Sigmund Orlando Maximus na siyang doctor ni mommy sa
loob.

Dad immediately went in front of him, ganoon din ang ginawa ko. And Roy guided me.

"Doc, kamusta ang asawa ko." Dad worriedly asked.

"Mr. Alfonso, hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa. Your wife's life is at stake.
Masyadong maraming dugo ang nawala sakanya."

"Oh god.." My legs went limb, Roy's armas went around me.

"We still need to observe her. She's still unconscious and we can't tell if when
will she be alright. But nontheless we're doing the best that we can to save your
wife's life."

"Roy.." I tugged his shirt and silently cried into his chest.

Sumama si daddy kay Dr. Maximus sa opisina nito to discuss further details about
mom's condition.

Roy guided me back to our seat as he hushed me. "Baby, everything will be okay. We
just have to pray. Walang mangyayaring masama, God will definitely spare her life."

Hindi parin ako natigil sa pag-iyak. The turn of events happened quickly. Kanina
lang ay kasama ko pa si mommy, I even hugged and kissed her. Talked to her. Yet
now..

"Kurt and Chiara suffered worst babe. They've been in coma, we have no idea kung
magigising pa

sila noon." He sighed deeply. "But I never lose my faith in God, I know he'll do
everything for us to keep them. Walang binigay na problema ang diyos Naya ko, na
hindi natin kayang solusyunan. O hindi natin kayang malampasan."

"Nasasaktan ako Roy.."

"Sinong hindi?" I felt him kissed the top of my head as he continued. "Nae, God
showers us problem not for us to give up but for us to be stronger."

Roy's definitely making a point like he always does. "Thank you, hindi ko alam kung
paano ako kung wala ka."

"You don't have to think about it. Kasi hindi na ko mawawala pa sayo baby ko." He
chuckled softly. "Sayo lang ako, forever."
"Korni mo be." I pouted and faced him. "Seriously, thank you for being there for me
and my family."

Dinampian ko ang labi nito ng magaan na halik, as he dried my tears away. "Wag ka
ng umiyak ang pangit mo na."

"Pag pangit na ko di mo na ko mahal."

"Sus, kahit pa anong mangyari sayo walang mata ang puso ko Naya. Hindi magbabago
ang tibok nito." He smiled softly. "Ikaw at ikaw lang ang mamahalin ko."

"Promise yan?"

"Promise." He smiled and hugged me.

"Roy."

Napalingon kami sa isang baritonong tinig na siyang tumawag sa pangalan ni Roy. It

was Mr. Brandon De Salvo, bahagya pa itong humihingal nang lapitan kami.

Mabilis naman kaming tumayo ni Roy.

"Dad."

"Son are you okay?" Nilingon ako nito. "Ikaw hija? Okay ka lang ba?"

Marahan akong tumango. Kanina matapos kaming gamutin ay napilit ko si Roy na

tawagan ang ama nito para ipaalam ang nangyari na siyang ayaw na sana nitong gawin
dahil okay naman daw siya.

Oo nga't walang nangyaring masama sakanya, but still magulang niya padin ito at
kailangan na malaman nito ang nangyari.

"Yeah dad, we're fine. Naya's mom is still unconscious siya ang mas may natamong
pinsala."

"I'm sorry to hear that hija." He said.

Ilang sandali pa na nag-usap ang mga ito. I asked Roy to go home first para
makapag-palit din ito ng damit at makapag-pahinga. He doesn't want to leave me but
I insist. Gustuhin ko man na manatili ito sa tabi ko'y kailangan din nitong
ipahinga ang katawan nito lalo na ang balikat nito.

Gusto ako nitong isama pauwi but I refused, mas kailangan ako ng mga magulang ko
ngayon. So we had a deal na babalik ito kaagad at dadalahan ako ng damit pamalit.
Hindi nalang ako kumontra dahil hahaba pa ang diskusyon.

Sumabay ito ng alis sa ama nito dahil wala naman kaming dalang sasakyan. He kissed
me goodbye, tila ayaw pa nga akong bitawan na para namang magkakawalaan kami.

Ilang sandali pa'y sinabihan na ako ng nurse na maaari na akong pumasok sa private
room ni mommy.

She's still unconscious, and seeing her in that form totally breaks my heart.

I sat on the space beside her above the bed and held her free hand.

"Mom, I already miss you.." My voice broke as tears started welling. "I love you,
mommy.."

Minutes later the door opened. Si dad iyon. Agad akong tumayo at nilapitan ito. I
hugged him tightly.

"Dad, everything will be fine." Sabi ko kahit pa miski ako'y pinanghihinaan ng

loob.

"Naya, anak can I ask you a favor?" He asked as he sighed deeply. "I don't wanna
lose you, anak.."

"Dad?" I frowned and looked at him.

His face was flooded by sadness. "Anak, I love you.."

"I love you too, dad.."

"Please, Nayumi.. Stay away from Roy.."

=================

Chapter 31

Roy was about to step out of the room carrying an overnight bag with some of
Nayumi's clothes when the bedroom door opened.

Nangunot ang noo niya sa pagtataka. Her eyes were swollen and bloodshot red from
nonstop tears. Seeing her that way tears him apart.

Mabilis niyang ibinaba ang bag sa kama at dinaluhan ito.

"Baby? Anong nangyari?" He asked worriedly.

Nayumi stared at him, there's so much pain in his eyes that he couldn't put a name
on. He thought it maybe because of her mom.

He sighed deeply, how he hates seeing his love cry. He pulled her in an embrace and
kissed the top of her head. "I don't know how to ease the pain that heaves your
heart, but my sweet angel I'm here. I'll always be here."

Naramdaman niya ang dahan-dahang pag-ganti nito sakanya ng isang mahigpit na yakap.

"Baby, everything is gonna be fine." He started stroking her hair.

Humigpit ang yakap nito sakanya kasabay ng marahang pag-hikbi. "I wanna sleep,
Roy.."

Nangunot naman ang noong niyuko niya ito. "Hindi ba natin pupuntahan ang mommy mo
sa ospital baby?"

Marahan itong umiling. "I got so much for today. I wanna rest."

He smiled softly. "You wanna change first?"

Madumi pa ang damit nito at may ilang bakas pa ng dugo. Marahan itong umiling.
"Hindi na, napapagod ako.."
"I can change it for you." He offered.

"No!" Mabilis itong kumawala sakanya at naging mailap ang mga mata nito na siyang
pinag-takahan niya. "No. I'm sorry. Pagod lang ako, kailangan kong matulog."

Roy is puzzled as he watched Nayumi jump above the bed and lay down.

He sighed and went by her side.

She stiffened when he wrapped his arms on her waist and nuzzled into her neck. At
naramdaman niya iyon.

Naging mapangahas ang kamay niya upang umabot sa dibdib nito para sa isang marahang
pag-dama, she flinched. Tila nandidiri ito sa ginagawa niya.

Mabilis nitong pinaalis ang kamay niya at tinulak siya ng marahan.

"Roy stop I'm tired." Iyon lamang at nag-talukbong na ito ng kumot.

He stared at her back trying to figure out what is happening. Hindi siya
naniniwalang dahil lamang ito sa aksidente.

There's something more. And he has to know it.

Ilang sandali pa'y payapa na itong natutulog sa tabi niya. Hindi niya maintindihan
ang kaniyang sarili, but he has this intense madness inside him that he badly
wanted to make love to her.

Inalis niya ang kumot na tumatalukbong dito at hindi niya mapigilan ang hindi
mapangiti nang masilayan niya ang nahihimbing nitong mukha.

He started kissing her arm up to her exposed shoulder before it went up to her
neck.

It was rewarded by a moan. Alam niyang pipigilan at itutulak siya nito kaya mabilis
na gumapang ang kamay niya padama sa pagkababae nito.

He knows her weakness.

He inserted his hand into the jeans she's wearing even passing her underwear,
feeling her mound right into the skin of his palm.

He jerk a finger in and that's when she moaned in protest that clouded confusion
into his system.

"Roy stop.. Ohhh.." She moaned when he started moving in and out. "This is not
right.."

"Fuck Nayumi, stop talking nonsense." He muttered gruffly before getting on

top of her.

All her protest had been sealed in an open mouthed kiss when Roy's lips crashed
into her in the most passionate way.

Roy's movements demands urgency. He didn't waste a second removing everything that
covers her skin. He just don't wanna wake her up into the sensation that drowns
her.
He never missed an inch as he ravish her all with kisses from his sinful lips.

Nayumi is totally drugged by passion and desire. That she already forgot all the
protest when Roy started filling her being.

Every thrust that he made leave delights into her system and a stab of pain into
her heart. She's crying..

Mga luhang ipinagkamali niya sa hindi matawarang sarap ng kanilang pag-niniig. Roy
failed to see the pain she's hiding deep inside her.

Not a minute later, they both surrendered their body in an earth shattering climax
of their sexual intimacy.

"Baby stop crying.." Roy started kissing her tears away. "I love you, Nayumi.. I'll
always love you.."

Nag-mulat ito ng mata. Kagaya kanina'y pulang-pula iyon dahil sa walang humpay na
pag-iyak. She reached for his face and cupped it with both hands. Then she started
planting soft and tiny kisses across his face.

"Mahal na mahal kita, Roy. Wala na kong ibang mamahalin pa kagaya ng pagmamahal ko
sayo. What we had is the greatest kind of love.. And I assure you, Roy Christian De
Salvo I will never let that love fade away.." She pauses a sob for awhile. "Roy
ikaw, ikaw ang pinaka-magandang nangyari saakin. Roy mahal na mahal kita. Mahal na
mahal kita. Mahal na mahal na mahal na mahal na mahal na mahal kita."

"Baby.." He reached for her forehead and pressed his lips there. "You're worrying
me, is there something wrong?"

"Everything is wrong and it's killing me now.." She whispered and embraced him
tightly. "You're the most wonderful person I had a pleasure of meeting. Tatandaan
mo be, mahal na mahal kita."

"Naya, why do I have this feeling that you'll leave me again?" Walang emosyon
niyang sabi.

"Roy hindi." Mapakla siyang tumawa. "Naenae and Roroys will forever be together..
Ang sakit sakit ng heart ko mahal, anong gagawin ko?"

Roy's expression softens niyuko niya ang magandang mukha nito atsaka ginawaran ng
isang magaang halik ang labi nito. Then his hand goes into her chest to where her
heart is.

"Nayumi Patricia, I'll take good care of your heart. As long as I'm inside your
heart, it will be safe. Maaring masakit, pero hinding hindi mamamatay ang puso mo
kasi baby nasa loob ako." Muli niyang inilapat ang labi sa noo nito.

Naya felt uneasy in the coversation going on between them, so she cracked a smile.
"Thank you kasi kahit baliw ako, minahal mo ko."

It's now Roy's turn to chuckle. Kapagkuwa'y sumeryoso ang mukha niya as he stared
lovingly at her. "I love you without restriction. I trust you without fear. I want
you without demand. And I accept you for who you are."

Hindi na ito sumagot pa at mahigpit na lamang siyang niyakap nito. Somehow it calm
his system down, as she snuggled into him.
They cuddled for awhile before they both dragged into a sleep.

ROY woke up feeling empty. He turned into Nayumi's side only to see the empty

side of the bed.

Mabilis siyang napabangon paupo. Same exact feeling tugged his heart, kagaya ng
umagang gumising siya sa kubo. Where Nayumi left him.

"No.." Bulong niya. Hindi, hindi na siya iiwan ni Nayumi.

He jumped off the bed not minding if he's naked. He run into the bathroom hoping
against hope to see her there, but there's no trace of Nayumi.

He wore his boxers on along with his shirt, before he stepped out of the room.
Binalot na ng kaba ang puso niya nang hindi niya makita si Naya sa bawat sulok ng
bahay.

Muli siyang tumakbo pabalik ng silid nila hoping to see any trace of her, kasabay
noon ay ang pagkuha niya ng telepono upang tawagan ito.

She's not answering her phone. Maya-maya pa ay patay na ang telepono nito.

"Fuck!" He muttered.

Mabilis niyang tinawagan si Red upang makahingi ng agarang tulong. It took three
rings before he picked up.

"Help me find Nayumi. Red please." He begged.

Hindi na niya inantay pa ang sagot nito. He's going crazy pacing the floor, until
something caught his eyes.

There's a little paper under the lamp shade. Kunot-noong marahas niya iyong kinuha.
He opened it, and what's written inside wrecked his being.

Roy,

I'm sorry. I have to leave, to get away from what's wrong. You don't have to
understand everything. You can hate me, but please don't chase me.. I'm marrying
Alas, Roy.. I'm sorry.

Naya..

Ilang sandali niyang pinakatitigan ang papel bago siya nanghihinang umupo pabalik
sa kama. He crumpled the paper right into his palm.

He can't explain the kind of pain that he's feeling. What's going on into his mind
is the thought of Nayumi marrying another guy..

He wanted to know the reason why, he believes she loves him. Mahal siya ni Nayumi.
Naniniwala siya doon.

He wanted to cry out the pain that he's feeling but there's no tears coming down.

His phone vibrated he immediately took the call, it was from Red.

"She's flying back to Italy, with her dad. Her sick mom, well MGH provides a passes
for her comatose mom to be transfered in one of the MGH in Italy." Red said. "And
Roy, she's with a certain Alas Altamonte."

Sukat doon ay nag-igting ang kaniyang bagang. Naikuyom niya ang kaniyang palad.
Siya, siya ang dapat na kasama nito at hindi sinoman.

"Kill him, Red." He muttered. "Kill Alas Altamonte."

=================

Chapter 32

"Sabi ko kasi sayo patayin mo na si Alas Altamonte eh." Roy heaved a sigh as he
carries the hays and placed it behind the pick up truck.

Agad namang kinuha ni Red ang baril nito mula sa likuran at ikinasa iyon na siyang
nag-paalarma kay Chiara.

"Hoy Santa de Leones, ano?! Papatayin mo rin talaga si Alas Altamonte?!" She
shrieked.

"Says who?" Red smirked. "I'm gonna kill your brother for giving me order."

Roy just shrugged, si Chiara nama'y napaikot na lamang ang mga mata na nilapitan
ito at inagaw ang baril na nasa kamay nito. "Pwede ba Red, pagpahingahin mo ako sa
kaarogantehan mo. You're not helping the situation." Binalingan nito ang kapatid na
tahimik na ipinagpapatuloy ang pag-ttrabaho. "Roy, take a rest."

"I'm fine." Tahimik niyang sagot.

"Fool me more." She sighed, then she looked at her husband who just shrugged and
take the gun again before he keep it safely. "Roy, you're worrying me."

"Chiara, okay lang ako. I'm alive." Walang buhay niyang sagot sa kapatid.

Alam niyang nag-aalala ito sakanya. Tatlong buwan na siyang ganito ang lagay.
Ibinabad niya ang sarili niya sa trabaho upang hindi na niya maramdaman pa ang
labis na pangungulila.

"Sainyo ako mamaya matutulog ha." Sabi niya sa dalawa.

Matapos ang mahabang araw na ginugugol niya sa rancho ay sa Monteguero siya nauwi
kung saan nakatira ang kapatid at ang isang-buwang gulang nitong anak na si Reid.

He loves Reid, pakiwari niya nga'y doon niya nabubuhos ang lahat ng pagmamahal
niya. He even changes Reid's diaper, dahil iyon ang nais niyang gawin ang alagaan
at pahalagahan ang

mahal niya. But she left. She left her.

"Roy, pinagbibigyan kita sa lahat ng gusto mo." Seryosong sabi ni Chiara. "Kahit
yang pag-punta mo sa Italy para sundan siya, kinunsinti ko. Kasi Roy mahal kita. I
wanna that someone who'll stay beside you no matter what kasi ganoon ka sakin. Pero
naman, Roy pahalagahan mo naman yung sarili mo. Huwag mo naman sanang abusuhin yang
katawan mo."

Bigla siyang natigilan nang marinig niya ang marahan nitong pag-hikbi. Nang
lingunin niya ito'y nakahilig na ito sa dibdib ng asawa. Somehow, he envied them.
Bakit ang mga ito'y palaging mag-kasama at halos hindi na mapag-hiwalay? Bakit siya
at ang babaeng mahal niya'y napakabilis paghiwalayin ng tadhana?

Sinundan niya ito sa Italya kinabukasan nang araw na iwan siya nito. With a little
help from Z.A Vladislav, Red's friend ay nalaman nila kung saan ito nanunuluyan.

He asked her to come home with him, he even get into his knees in front of
everyone. He begged her, and God knows how much he died nang ipagtabuyan siya
nitong palayo.

God knows how much he broke, nang marinig niyang mismo sa mga labi nito na pinipili
na nitong pakasalan si Alas Altamonte.

He wanted to kill that Altamonte right there and then but Nayumi begged him to
leave. He loves Naya so much, na lahat ng ipapakiusap nito, kahit pa ikamamatay
niya'y gagawin niya. Because he loves her, loves her so much.

"Chi, I'm sorry." Nilapitan niya ito na siya namang agad na pumaloob sa bisig niya.

"Roy, you know that if you wanna kill Alas Altamonte, I on the other hand wanted to
wring Nayumi's neck. To help her get

back into her senses and see kung ano yung sinasayang niya." She's crying, crying
for the pain that her brother is feeling. "Gusto kong pagsisihan na naging daan ako
para sainyong dalawa, pero sa tuwing maaalala ko na naging masaya ka sakanya my
regrets fades away. Ni hindi ko na makuhang magalit sakanya, gustuhin ko man..
Because Roy, I just couldn't hate the people you love. I love you so much, what
pains you kills me."

"I'm sorry Chi." He hushed her. "I'm sorry for making you cry."

Nilingon niya si Red at tila nakuha naman nito ang ibig niyang sabihin dahil
mabilis nitong dinaluhan si Chi at tinulungan siyang patahanin ito.

"B, Roy knows what to do. Stop crying." Marahang hinimas nito ang likuran ni
Chiara. "I'll take her home."

"Susunod ako, Chi." Niyuko niya ito at hinalikan sa noo. "Promise, hindi ako
magpapagabi sa rancho. Ihahatid ko lang itong mga dayami para sa mga kabayo tapos
ay agad akong bbyahe pa-Monteguero."

"Sigurado ka?" Tiningala siya nito habang sumisigok-sigok pa.

"I swear, susunod akong agad." He smiled, how he loves his sister.

"Kailangan ko lang palang umiyak para sundin mo ko." She sneered and dried her
tears away na siyang ikinatawa ni Red. "Santa de Leones huwag mo kong
pinagtatawanan ha! Iyang baril mo daladala mo na naman."

Napailing na lamang siya nang mapasipol si Red. Pagkuwa'y natawa narin siya sa mag-
asawa. Red might be the mighty lion, but he's nothing compared to his sister.

"Mauuna na kami, sumunod ka Roy ha?!" Mariing utos nito. "Oorasan kita."

"Yes, mighty babe." He just chuckled and watched them leave.

His
sister is definitely adapting Red's attitude when it comes to dominance, or shall
he say everything. Either which, he loves her so dearly so he can definitely do the
adjustments.

Nang mawala na ang mga ito sakanyang tanaw ay sumakay na siya sa pick up truck at
binuhay na niya ang makina noon upang simula nang tunguhin ang daan paakyat sa
rancho.

He's behind the steering wheel yes, ngunit ang isip niya'y nasa Italya kung saan
naroon ang puso niya.

He couldn't help but think about what she's possibly doing right at the moment? O
kung sino ang kasama nito? He must be crazy dahil siya ang mismong gumagawa ng
ikasasakit ng kaniyang dibdib.

Ngunit tila lason ang kaisipan na masaya ito at kasama nito si Alas Altamonte, siya
ang dapat na kasama nito ngayon hindi kung sinoman.

Humigpit ang kapit niya sa manibela kasabay ng bahagyang pag-sikip ng kaniyang

dibdib at pagiigting ng kaniyang mga panga.

How he missed her..

"Nae, ang sakit sakit na baby.." Pagkausap niya sa hangin. "Naya, miss na miss na
kita. Yung buhok mo, yung katakawan mo, yung mga salita mong kakaiba, lahat Naya..
Lahat miss na miss ko na sayo.."

Hindi na siya nagtaka pa nang matanto niya ang sarili na lumuluha. Hindi niya
ikakahiya kailanman na umiiyak siya, dahil ang iniiyakan niya ay ang babaeng siyang
minamahal niya.

"Naenae ko, pano na si Roy Patrick? Si Thalia Cameron?" Mapait niyang usal. "Naya
hindi ko sila kayang buohin mag-isa.. Naya kailangan kita.."

Napahinto siya nang may kumalampag sa likuran ng truck na sinasakyan niya. Nangunot
ang noong pinunasan niya ang luha sakanyan ng

mata at tinanaw ang rearview mirror.

Bigla niyang naramdaman ang kakaibang kalabog ng kaniyang dibdib nang makita niya
ang isang sasakyang tumama sa likod ng pick up niya.

Nostalgia hits him.

He hopped off the truck upang suriin ang sasakyan na siyang pag-labas din ng
babaeng nagmamaneho ng sasakyang bumangga sakanya.

The woman is wearing a floral dress that reached her knees.

"Oh my god, I'm sorry.." She shrieked.

A sudden memory crossed his mind. When he first met his Nayumi, kung saan nabunggo
din nito ang pick up niyang naglalaman ng dayami.

The only difference is their reaction. Why Nayumi shrieked yes, ngunit isang
malutong na putangina agad ang lumabas sa bibig nito.

Nagtama ang mga mata nila, the woman has an ordinary eyes. While Nayumi has her
perfect almond eyes. Pareho ang bulto ng katawan nila, though Nayumi is taller. The
woman has shoulder length brown hair, while Nayumi has long jet black hair.
Napahinto ang tingin niya sa mga labi nito, then he remembered Nayumi's lips, mas
na manipis ang mga labi ni Nayumi kumpara dito katulad ng mga kilay nito.

"I'm sorry, hindi ko sinasadya." Her banshee annoying voice vibrated all over the
place.

Nayumi has wonderful voice.

Napahinto siya nang matanto ang ginagawa niyang pagkukumpara sa dalawa. Nilingon
niya ang pick up niya at nang masigurong walang naperwisyo maliban sa bahagyang
yupi sa likuran ay tumalikod na siya.

"Mr. Rancher, wait up!"

He froze.

Mr. Rancher

"Naya.." Wala sa sariling nai-usal niya.

"Oh, you know me?" The woman frowned, hindi niya namalayan na nasa harapan na niya
ito.

Kumunot din ang noo niya habang nakatitig dito.

The woman rolled her eyes. Nayumi used to roll her eyes a lot.

"Anyway, I'm Naya.." Nakangiting sabi nito na naging sanhi upang panlamigan siya ng
laman. "Nayaline Marie Marquez."

Inilahad nito ang kamay sakanyang harapan na siyang niyuko niya lamang at
tinitigan.

Fate is definitely playing with him. At hindi niya iyon nagugustuhan.

=================

Chapter 33

"Oh Roy, tell me you're not!" Umalingawngaw ang tinig ni Chi sa lobby ng Cameron
Hotel and Resort habang sinusundan siya nito.

"What's wrong with me dating a woman Chi?" He asked walking straight into Vince's
office inside the hotel.

Sinundan parin siya nito hanggang sa loob kung saan naabutan nila ang dalawa pang
kapatid kasama si Zanti at Red.

"You're not even thinking Roy!" She hissed.

"What's going on?" It was Vince who stood up and went into Chi to greet her a kiss
on the cheek.

Prenteng naupo lamang si Roy sa couch at nag-kibit-balikat.

"This man!" Chiara's voice boomed into every corner of the room. "He's so
annoying."

"That's something new, baby." Natatawang nilapitan din ito ni Zanti at hinalikan sa
pisngi. "Si Roy ang sinasabihan mo niyan Chi, not Kurt not Vince."

"What's so annoying about him babe?" It was Kurt who indulge her madness. Lumapit
din ito sa kinatatayuan niya upang halikan siya sa pisngi.

Naniningkit ang mga mata na nakatitig lamang ito sakanya. "He's dating."

"And I can't see anything wrong with that." Mariin niyang sabi bago iwasan ang
tingin ng kapatid. Sa buong buhay niya, ngayon lang ata siya nakipag-talo kay
Chiara ng ganito.

"Oh, so pinagpalit mo na pala si Nayu." Nanunuksong sabi ni Zanti bago tatawa-

tawang tinabihan siya.

"Ako ang pinagpalit." Mapait niyang tugon.

Kurt's arm stayed at his sister's waist as if guarding her over from Red. "I can't
see any problem with that Chi, let Roy be happy."

"That's the problem Kurt." Inis na sabi ni Chi. "This man! He's dating the woman
because she has the same name as Naya's!"

Agad

na natigilan ang mga ito. He shrugged. "Vince married Nicole Ann, she has the same
name as Darlyn Nicole."

"And that's a different case, you idiot!" She snapped. "Hindi sinasadya ni Vince
iyon!"

"At hindi ko rin to sinasadya." He calmly said. "Fate is trying to play with me, so
I played along. See, Chiara. Another Naya, another hotel guest, another---"

"Heartache." Putol nito sa sinasabi niya. "You don't really get me, do you?"

Everyone in the room decided to keep their mouth shut and decided to just listen to
her.

"You're dating this woman thinking about Nayumi. You're taking her out into places
you and Nayumi usually go. Hindi mo siya madala sa rancho dahil ayaw niya, but if
you can just dragged her there paniguradong pati ang rancho ay nabahiran na ng
babaeng iyon." She's mad, and it's obvious with her voice. "Hindi mo ba iniisip ang
ginagawa mo Roy?"

"I'm hurt." He muttered.

"And just because you're hurt you're gonna forget who you are?! Hindi iyan ang Roy
na kapatid ko." She heaved a sigh. "The Roy that I'm seeing now is way too far from
the Roy I shared my days with. You're hurt alright. But that doesn't give you an
authority to hurt other people around you. You're using that woman para mapunan
yung pangungulila na nararamdaman mo? That's totally absurd!"

Napipilan siya sa sinasabi ng kapatid. It's been a week since he started dating
Nayaline, at mabilis na nakarating sa kapatid niya ang balita dahil malimit niyang
sunduin si Nayaline sa suite nito for a morning jog. Na siyang palagi nilang
ginagawa ni Nayumi.

"Don't be stupid Roy. Hindi si Nayumi si

Nayaline." Mariin nitong sabi. "Huwag mong idamay si Nayaline sa kapaitan ng buhay
mo, kasi Roy alam ko na si Nayumi parin ang mahal mo. And do you think hindi ka
makakapanakit ng damdamin ng iba kung ipagpapatuloy mo ang kalokohan mo? Why sa
nakikita ko ngayon, that annoying woman is starting to get head over heels in love
with you! And that's a bad thing."

Nayaline is nice. She's sweet and caring. She's not bad to make a partner. He
thought.

"I wanna let go of all my feelings towards Nayumi." He sighed deeply. "Pain and
love. I just wanna stop loving her because it's killing me, Chi."

Matagal na natahimik ang lahat. Roy is a very good man, he doesn't deserve
everything that he's going through.

Naputol ang katahimikan nang tumunog ang cellphone ni Zanti. He excused himself for
awhile, wala paring nangahas na bumasag ng katahimikan hangga't sa makabalik ito.

"Roy." Zanti's face is unreadable. Tila may gusto itong sabihin na hindi nito
magawa.

"Ano?!" He roared impatient.

"My wife called me, Nayumi and Alas are back. They're planning about their wedding
to be held next month. And Nayu invited me."

Agad na nag-igting ang kaniyang panga kasabay ng pagkuyom ng kaniyang kamao. He

stood up and looked at Red who's sitting chill in a swivel chair. "Pahiram ng
baril, buburahin ko sa mapa ang putanginang Altamonte na iyon."

They just stared at Roy. Hindi madalas na magalit si Roy, but if he gets mad
paniguradong gugustuhin mo na lamang lumubog sa kinatatayuan mo.

Napalingon sila kay Zanti nang pumuno ang malutong nitong halakhak sa loob ng
silid. "Dammit man, you're

not letting it go." He tapped Roy's shoulder. "I was just kidding around."

He threw Zanti a death glare and was about to punch him in the face when Zanti's
face became serious.

"You were never a douchebag Roy, so don't become one. It's obvious that you're
still all over Nayu, kaya habang maaga pa, hangga't kaya pang pigilan ng Naya na
iyon na mahulog sayo, hangga't hindi ka pa nakakapanakit ng damdamin tigilan mo
na." Seryoso nitong sabi bago lingunin si Chi. "And hot babe, it was uncle Brad who
called me. He's in his office upstairs, pinapatawag niya kayo ni Red."

Tumango lamang si Chi, bago siya muling lingunin. "Stop bullshitting me Roy
Christian. Listen to Zanti."

Iyon lamang at lumabas na ito kasama si Red. Siya rin ay tumayo na, naiinis siya
kay Zanti. Naiinis siya dahil alam niyang may katuturan ang sinasabi nito.

He went out of the office and decided to stay outside the hotel for some air and
smoke.
Mula nang iwan siya ni Nayumi ay bumalik siya sa dati niyang gawain. Puffing smoke
from time to time.

Nag-sindi na siya ng sigarilyo nang mamataan niya si Nayaline, he doesn't want her
around right now but it's too late, nakita na siya nito at kinawayan.

He doesn't wanna be rude kaya nilapitan niya ito. Nakaupo ito sa isa sa mga wooden
bench kaya tinabihan niya ito.

Kinuha nito ang pakete niya ng sigarilyo at kumuha ng isa bago iyon sindihan.
Unlike Nayumi, Nayaline is a chainsmoker kagaya niya.

"Kanina pa kita tinatawagan hindi ka naman sumasagot."

"I left my phone at my wrangler." He said, puffing another smoke. "Kasama ko rin si
Chi,

we had a little talk."

"She doesn't like me." She chuckled.

"Chiara doesn't like anyone."

"I can feel it, by the way she looks at me Roy it's different." Humithit itong muli
ng sigarilyo. "Well anyway, I don't give a shit. Hindi naman siya ang dinedate ko
kundi ikaw."

Yeah right, she doesn't give a shit. Unlike Nayumi, who valued Chiara's approval
very much. Na tuwina'y nababagabag ito sa kaalamang hindi natutuwa si Chi sa
presensya nito.

Hindi siya umimik ay ipinagpatuloy na lamang ang paninigarilyo. Tama si Chi, Nayumi
is way different to Nayaline.

"Roy we've been out for quite sometime but you never kissed me, Mr Gentleman."
Tinapon nito ang sigarilyo sa kung saan. Matapos ay nilingon siya nito, giving her
a mischievous grin. "Wanna try it now?"

Hindi niya alam kung bakit, ngunit wala pa man ay nakakadama na siya ng guilt. But
he wanted to erase Nayumi's trace, so he indulge her. Binalingan niya ito, she
grabbed his neck down to where their lips almost touched and he doesn't stopped
her.

She was about to cross the distance of their lips when Chiara's voice boomed.

"Roy!"

Agad na napalingon siya sa kapatid, kasama nito si Red na tila naiinip na nakamasid
sakanila.

Mabilis na nilapitan siya ni Chi at hinilang patayo. "We need to talk. It's very
much important."

"But we're still dating---"

"And I don't care." Mariing sabi nito upang putulin ang sinasabi ni Nayaline. "You
stop flirting around with my brother or you're so gonna get some."
Hindi na nakasagot pa ang babae nang hilain siya ng kapatid niya palayo.

"Chiara what about it? Hindi mo dapat ginanun si Nayaline. She's not doing anything
wrong!" Sabi niya nang marating nila ang loob ng opisina ni Red sa hotel.

Tahimik parin si Red na naupo at pinapanuod ang magkapatid.

"It's about Nayumi, Roy."

"I don't wanna hear anything about her." He lied.

But she ignored him. "And the reason why she left."

"Yeah, going over Alas Altamonte." Matabang niyang sabi.

"She's not marrying Alas Altamonte." She sighed deeply. "Roy, Nayumi definitely
loves you."

=================

Chapter 34

"You can't just do that dad!" Chiara yelled at her father soon as she stepped into
the De Salvo's mansion.

"Daughter, I don't have much choice. It's your Lolo Lucas who wanted to spill the
beans to the world." Brandon shrugged and settled into his swivel chair.

"This is so unfair dad!" She frustratedly hissed. "Hindi mo ba alam kung ano ang
mararamdaman ni Roy kapag ipinalaganap niyo na sa buong mundo na isang De Salvo si
Nayumi?!"

Nayumi Patricia is a De Salvo.

Bryan is Brandon's younger brother. Bryan was never a De Salvo. He's an

illegitimate child of Lucas De Salvo. Nang mamatay ang asawa ni Lucas na si Solidad
De Salvo sa panganganak kay Brad, ay nagkaroon ito ng panandaliang relasyon sa
sekretarya niyang si Edelita Sarosa.

Nakilala lamang ni Lucas si Bryan noong deisisais anyos na ito. Lucas wanted him to
carry the De Salvo's name but Bryan refused. At the age of nineteen he married
Thalline Vergara.

Ang akala nilang masayang pagsasama ng kanilang mga batang puso ay sinubok at
nadaig ng pagkakataon. Hindi klaro ang naging dahilan, ngunit pinili ni Thalline na
makipag-hiwalay kay Bryan.

Which happens exactly twenty four years ago, and Nayumi is now twenty four years
old. Nayumi Patricia De Salvo is Bryan's daughter.

"Dad magiging unfair kayo kay Roy, ganoon din kay Nayumi kung itutuloy niyo ang
pagpapalathala ng balitang iyan." Chiara just wont stop talking. "Hindi niyo ba
naisip kung gaanong kinasusuklaman ng dalawa ang katotohanang gusto niyong ihampas
sa lahat?!"

Brandon tried to ignore his daughter's words because she's definitely making
a point. "Nayumi is one of us, Chiara. She deserves to be known."

"Nayumi doesn't want to be one of us!" She snapped. "Because if she does, sana'y
nagpakita siya satin! But no! Umalis siya! Lumayo siya kay Roy para subukang itama
yung pagkakamali sa kung anong namagitan sa kanilang dalawa. Hindi pa ba sapat iyon
dad? Hindi pa ba sapat na pareho silang nasasaktan?"

Hindi na ito muling umimik pa. Chiara's definitely wouldn't stop if it's her
brother's happiness that is at stake.

"Dad you should've seen how Roy's world collapsed right in front of him when I
broke the news to him." She started tearing up, remembering how the truth almost
killed her brother. "Dad kitang kita ko, kung pano madurog yung kapatid ko."

"Chiara just stay out of this." Kalmanteng utos ni Brad.

"No!" She shrieked. "If my brother's too weak to fight and Nayumi's too coward to
lift their relationship against all odds. Then dad, ako. Ako ang tatayo para sa
kapatid ko. Makikialam ako, dahil si Roy ang pinaguusapan dito."

"Chiara you can't change the fact that Nayumi is your cousin." Matigas na tinig ni
Brad.

"Oh I know that." She inhaled deeply. "I'll move heaven and hell kung para sa
ikaliligaya ni Roy."

"Mali ang bagay na magpapaligaya para sa kapatid mo."

"At wala akong pakialam doon." She stubbornly muttered. "Right or wrong, if it's
for Roy's happiness I'd kill for it."

That's true, she doesn't care about anything right now. All she's up to is to give
Roy the happiness that he more than deserves.

"And anyone, nor anything that will go against me will gonna be so dead."

She cruelly added. "So father, heed my request. You're not gonna let any article
about this issue be published."

"You can't contest Lucas De Salvo's will." Brandon's eyes glimmered with amusement
as he looked at his daughter.

"Can't he just drop it, he haven't even seen Nayumi in flesh!"

"Your grandfather's frustration is to give Bryan his name na hindi nangyari

hanggang sa pagkamatay nito."

"And his frustration, will kill his grandson." Inis na sigaw niya sa ama. "I'll
talk to my old man."

"Believe me Chiara, you're not gonna win over him honey." Brandon warned her
sweetly.

"Oh father, believe me I will." She smiled sweetly and raised her chin defiantly.
"He's just a De Salvo, I am a Dela Paz - De Salvo - Santa de Leones. He can try
me."

Hindi makapaniwalang natawa si Brandon sa inasta ng anak. "My little girl, why
don't you just let your brother accept the truth?"

"Because the truth wont make him happy." She smiled. "And the truth doesn't matter
to me, what matters more is his happiness. And dad, I'm taking the first step to
this battle for Roy's happiness. Pareho silang hindi lalaban ni Nayumi, at hindi ko
hahayaan na mabuhay ang kapatid sa kalungkutan. So I'll take the sword for them,
it's my battle now and you know me dad, I'll win."

Tinalikuran na niya ang ama at nilisan ang silid. Chi knows that he shouldn't be
meddling with their affair. But it's Roy. At lahat ng may kinalaman kay Roy ay
pakikialaman niya.

Wala siyang pakialam kung pinsan nila si Nayumi, all she wanted is her brother's
happiness at si Nayumi iyon.

Nang sabihin niya kay

Red ang kaniyang balak na pangingialam ay hindi siya nito tinutulan. Oh she knows
that her husband will never go against her.

"Isang tao lang Red ang kayang makipag-usap kay Lucas De Salvo ng hindi
pinanginginigan ng tuhod. Well except sayo of course." She rolled her eyes. "That's
Don Vicente Dela Paz. They've been mortal enemies kahit pa ngayong matatanda na
kaming mga apo nila. Alam ko na makikialam si lolo Vicente because it's about his
grandson. Kaya bb, pupunta tayo sa Alta Tierra bukas."

"B, don't stress yourself too much." Red smiled at her and held her hand. "What
will happen to them Chi? Nayumi is your cousin. Saan mo man tignan mali ang
magiging pagsasama nila."

"Oh Red, to hell with and right and wrong." Chi rolled her eyes again. "Miski
magkakapatid nagkakapang-asawahan noong unang panahon sa bibliya. And people should
stop being hypocrite, hanggang ngayon nangyayari iyon sa mga liblib na probinsya.
Ang iba nga'y mag-ama pa!"

He just smiled again.How he loves his wife adapting his attitude and behavior.

"Ang kaibahan lang ay napapabilang sila sa kilalang pamilya, but who cares?! I'm
rich. I have a lot of money sitting on the bank. I can help them elope and live
their lives far away from hell. Kung saan magkasama sila at masaya." Chiara sighed.
"I just love my brother so much, kaya kahit mali ikakatwiran ko."

Inabot niya ang kanyang telepono at nagsimulang mag-dial ng numero. It took three
rings when someone answered from the other line.

"Zigger Trevor San Luis Romanov, this is Mrs. Santa de Leones and I ordering you to
do something to keep that cousin of yours named Nayaline Marie Marquez away from my
brother. Because if not, you surely know what I can do." Maawtoridad niyang utos
dito. "Your cousin and your wife's cousin are totally messing up with my brother's
happiness."

She's Chiara Paula Dela Paz - De Salvo Santa de Leones. No one can beat her, not
even the mighty Red Santa de Leones himself.

And now, she's so up for the battle to win her brother's happiness. And she just
wouldn't stop until she gets it.
=================

Chapter 35

She's sipping her raspberry frappucino drink when the General Manager's office door
pushed open.

It's Viola, her brother's secretary.

"Ma'am, Miss Marquez is here." Pormal nitong sabi.

"Let her in." She said.

Ilang sandali pa'y pumasok na ang babaeng gusto niyang makausap. The woman's eyes
grew in slit, nang makita siyang prenteng nakaupo sa upuan ng General Manager.

"Sit." She commanded.

"What do you want?" The woman didn't follow her.

"I'm very particular with people following my order. I told you to sit, then you'll
sit down." There goes all the authority in her voice. Why she can definitely pass
being the queen of the world with her attitude.

Wala ng nagawa pa ito kundi maupo sa visitor's chair.

"Good, marunong ka palang sumunod." She smiled dangerously. "You know exactly why
we're here. Hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa, ayoko sayo. And I want you to stay
away from my brother."

"Hindi rin naman kita gusto." Matapang na sagot ng babae. "Bakit ko naman susundin
ang utos mo? Wala akong pakial---"

"So Zigger is right, you're a bit of a stubborn cat." Chiara laughed. "Believe me
Miss Marquez, you don't have much choice but to follow what I'm asking you to do.
You see, Nayaline. I have an army of tigers, and a lion for a husband. I could even
kill you, without even tainting my name. Or I can just snap my finger and my
husband wont think twice about killing you, bullet straight right into the middle
of your brows."

Natahimik ito. Tinitigan siya nito na tila sinusukat ang katotohanan sa kanyang
sinasabi. Why Chiara Paula never

joked around about killing.

"My name can definitely turn something wrong into something right." She said.

"Hindi lahat ng bagay sa mundo nakukuha sa kapangyarihan, impluwensya, at pe--"

"Believe me darling, that's how the world goes now. Money, influence, name, power.
And I have all, at hindi ako magdadalawang isip na gamitin lahat iyon mawala ka
lang sa landas ng kapatid ko."

"Hindi ko alam kung bakit ayaw mo ako sa kapatid mo." She hissed. "Wala akong
ginagawang masama sayo Chiara Paula, why do you hate me so much?!"

"I don't fancy answering whys. I have this attitude of my brother Vince, who
doesn't like explaining myself to others." She shrugged. "Isa pa, kailangan ko pa
bang magkaroon ng dahilan para ayawan ka? I just don't like the idea of you being
around my brother. End of story."

"Well to tell you this, Mrs Santa de Leones. I love your brother, and I'm not
moving away from him." Matigas nitong sabi.

"Love in a week?" She taunted. "Really, sweet Nayaline?"

"Hindi sa bilis ng panahon nasusukat ang pagmamah--"

"Oh stop talking about love you gold digger!" She snapped her out.

Natigilan ito sa lumabas sa kanyang bibig. Nanlaki ang mga matang nakatitig ito kay
Chiara.

"Surprise, surprise?" She chuckled. "I have a friend named Zayn Andrei Vladislav
who can send me all your information in a blink of an eye, you bitch."

Hindi parin ito naka-imik. Halata ang pamumutla sa kanyang mukha.

"Zigger Romanov will be so thrilled once he learned something about what you've
become." She smiled again. "Does a name, Miguel Imperyo ring a bell?"

Lalo

itong namutla sa binigkas niyang pangalan.

"How about Hideo Imperyo?"

"P-paanong.."

"I'm Chiara Paula Dela Paz-De Salvo Santa de Leones, that's why I happen to know
everything Nayaline Marie Marquez."

"Y-you have me investigated.."

"For my brother's sake." She smirked. "You're using my brother's weakness, dahil
alam mong mahina siya ngayon ay inaabuso mo. To tell you this, men in our family
wont easily fall out of love. Kahit anong gawin mo, hindi mo makukuha ang
pagmamahal ng kapatid ko para kay Nayumi."

"But I love your brother, Chiara." She said in a stoic manner. "So just leave us
alone."

"Don't shit with me Nayaline." Now she's getting irritated. She wanted to wring the
woman's neck right now, but she knew how to play it better of course. "Do you know
the Hideo Imperyo is very much after you? I can call Deo now, at siya mismo ang
papatay sayo nasisiguro ko iyon."

"H-hindi ako natatakot kay Hideo." She stammered.

"That's not what your eyes says." She grinned. "See, madami pang madadamay Nayaline
kung hindi ka makikinig sa isang salita ko na layuan ang kapatid ko. Kasi hindi ako
titigil hangga't hindi ko naitatabi sa dapat nilang kalagyan ang mga sagabal sa
plano ko, at isa ka doon."

Nakikita niya ang unti-unting panghihina sa mukha nito bago ito tumayo. "I'm still
not leaving the Cowboy."
"Fine." She chuckled. "Your eagerness to be affiliated with the De Salvos is so
much to have. Then say hello to your death Nayaline, it's about to come and no I'm
not kidding."

"I'm not gonna be scared of you, Chiara Paula." Matapang na sabi

nito.

Doon bumukas ang pinto at iniluwa si Red Santa de Leones. "And why is that?"

Agad itong napipilan nang makita ang anyo ng lalaki. The presence of Red is so much
to handle. Lumambot lamang ang ekspresyon ng mukha nito nang lingunin at lapitan
ang asawa.

"She doesn't wanna heed my request of staying away from Roy." Chi kissed her
husband's cheek. "This girl is a gold digging flirt." Nilingon siya nito.
"Makakaalis ka na, sinayang mo lang ang oras ko. I gave you an opportunity to save
your life but you didn't. Pasensyahan nalang tayo, Nayaline. But I'm getting what I
want, and I'm gonna shoo you away."

Nakipagsukatan pa ito sakanya ng tingin. Kuyom ang mga kamao nito na tila
nagpipigil ng galit. Hidi ito nagsalita at nag-martsa palabas ng silid. Leaving her
and Red alone.

"That woman is totally gonna get some." Chiara sneered na siyang kinatawa ni Red.

"B, you're becoming Roy and Nayumi's number one fan." He caressed her cheek using
the back of his index finger.

"That makes you the number two fan, kung nasan ako nandun ka." She shrugged. "Kung
ito yung magpapaligaya kay Roy, Red kaya hindi ako titigil. Wala na kong pakialam
sa katotohanan na pinsan ko si Nayumi, kung siya ang magpapaligaya kay Roy at sa
nakikita ko naman si Roy din ang magpapaligaya sakanya to fuck with that incest
thing!"

Pinitik naman nitong agad ang bibig niya. "Your mouth, mommies don't curse."

She rolled her eyes. "Reid is not around. Anyway, did you already talked to Lolo
Vicente?"

He nodded.

"Good, I'm getting excited facing my grandfathers for this grand battle." She
giggled, and hugged her husband dearly.

"You have so much love for Roy." He kissed the top of her head.

"Red, hindi lang naman kay Roy. Kung sakaling kay Vince, Kurt at Zanti din naman
mangyari to hindi ako magdadalawang isip na gawin ang ginagawa ko ngayon. Buong
buhay ko wala silang ibang ginawa kundi gawin ang magpapasaya sakin, what I'm doing
now is what siblings should do. Mom once said, we have to back each other up. At
naniniwala naman ako na hindi lang ako ang lumalaban para sa kaligayahan ni Roy,
why Zanti is doing a great job keeping an eye to Nayumi. Si Kurt, he did a
wonderful job not letting the issue spill. Why he's the only one who'll go against
Brad De Salvo. And Vince, he's making sure that Roy is still alive. With Roy's
state of mind now, hindi natin alam kung ano ang maaari niyang gawin."

Hinalikan ni Red ang tungki ng ilong niya bago ngumiti. "That's my girl."
"Alam ko na gagawin mo din kay Dana ang mga ginagawa ko kung sakali." She smiled.
"Anyway, about that Nayaline. Kill her, Red. Kill Nayaline Marie Marquez."

Sukat doon ay napuno ang silid ng malakas na halakhak mula kay Red.

"So very much your brother." He kissed her forehead and smiled. "As you wish, my
little Lynx."

=================

Chapter 36

"Naiintindihan mo ba ang gusto mong mangyari, Chiara Paula?" It's Lucas De Salvo's
voiced boomed in the four walled room, at the De Salvo's mansion library.

Chiara shrugged, she defiantly raised her chin in front of her old man. "I clearly
get it."

"Nayumi is your cousin--"

"I very much understand!" She hissed. She feels so much irritated everytime they're
bringing that reality up. Pakiramdam niya siya si Roy na nadudurog ang puso. "Kayo
itong hindi makaintindi sa punto ko! Why can't you just leave that thought alone?!"

"Chiara simply because Nayumi is a De Salvo." Lucas' fist were tightly close as if
getting impatient with her.

"And Nayumi doesn't want to be a De Salvo! Stop making it a big deal! Let her and
Roy be happy! Leave them alone!"

"And where does your morality go?"

"Talking about morality in a world full of hypocrisy is not a great idea grandpa."
She smirked.

"Hindi ka pinalaki ng mga magulang mo ng ganyan, Chiara Paula. Kasalanan iyon sa

Diyos. Hindi mo ba iyon naiisip?" Tiim-bagang nitong sabi.

"Grandpa look.." She sighed deeply, bago niya lingunin si Don Vicente Dela Paz na
tahimik na nakangiti sakanya.

He even winked at her, as if giving her enough courage to continue. Ayaw niyang
pakialaman ang mga bible sayings, o paniniwala sa Diyos pero lahat ng katwirang
pwedeng gamitin ay gagamitin niya.

"Sinabi ba talaga ng Diyos na bawal magkatuluyan ang magkamag-anak? Why in the

bible magkapatid ang nagkakapang-asawahan! I'm not very much of a bible reader so I
know nothing much about it." She sighed again. "Ang sakin

lang, hindi naman iyon kasalanan sa mata ng Diyos nagiging kasalanan iyon sa mata
ng mga tao. Ng mapanghusgang lipunan."

Natahimik ito. How she wished she's making any sense! Roy and Nayumi should really
thank her for this!

"Grandpa, hindi ko sinasabing pumabor ka sa relasyon ni Nayumi at Roy. Ang sakin

lang huwag ka ng makialam pa. Huwag mo ng masyadong intindihin ang pagiging De
Salvo ni Nayumi kasi siya nga'y walang pakialam." Tumayo siya at nilapitan ito
upang yakapin, if her defiant act wont work then she should kill it with charm. "I
understand your frustration on giving her our name, pero hindi ba't magiging De
Salvo din si Nayumi kung ikakasal sila ni Roy?"

She grinned on that idea, tumayo siyang muli ng tuwid at tumikhim.

"Old man, Nayumi is still very much an Alfonso. Pwede silang ikasal ni Roy." Her
eyes glimmered with hope when Lucas De Salvo finally sighed.

C'mon back me up, the great Dela Paz.

And he did. "Lucas, let our grandson be happy. Hindi ikaw ang dapat na humadlang sa
kasiyahan ng apo natin. Ang katotohanan na mag-pinsan nga sila ay hindi magpapabago
ng damdamin nila para sa isa't isa."

"Nasasabi mo iyan dahil hindi ikaw ang lolo ni Nayumi!" He roared throwing Don
Vicente a death glare.

Natawa naman ang Don. "Lucas, if Anastasia happened to be my cousin.. I wouldn't

really care a bit. I have my money, we can elope to the place where people can
accept us. And where we can be happy. Happiness is more important than the truth,
that's what I learned in my seventy years of living."

Napangiti naman siya sa sinabi ng lolo niya. How

she loves her grandpa.

"May pinagmanahan naman pala ang pangangatwiran ni Chiara." Lucas jaw clenched.

"Hindi lang ako ipokrito. Kung ano ang makapagpapaligaya sa mga apo ko, tama man o
mali ay hindi ko hahadlangan. I'll even turn the wrong things to right. That's how
my love for them works." He shrugged.

She badly wanted to cheer for her Lolo Vicente but of course she have much respect
with her Lolo Lucas.

"Basta, Lolo Lucas I already told you. I wont stop until I hand my brother his
happy ending." She stubbornly raised her chin and smiled. "Maging ikaw man ang
kalaban ko, I wont put my armour down."

"Hinahamon mo ba ako, Chiara Paula?" Naningkit ang mga mata nito, tila hindi
nagugustuhan ang inaasal niya.

"If that sounds like it, then yes." She smiled again. "Lucas De Salvo, I'm very up
for the battle. I'm not Chiara Paula Dela Paz-De Salvo Santa de Leones for
nothing."

His eyes squinted more. "Hindi ko nagugustuhan ang tabas ng dila mo, Chiara. Ayan
ba ang nakukuha mo sa asawa mo?" Nilingon nito si Red na tahimik lamang na
sumisimsim ng brandy sa tabi ni Don Vicente.

Chiara looked at her husband and smiled sweetly. "Oh no old man, don't blame my
husband. I happened to be your grandchild that's why."

Sukat doon ay malakas na tawa ang pinakawalan ni Don Vicente Dela Paz. "Lucas,
Lucas. Minumulto ka na ng sarili mong pagkatao." Tumayo ito at tinapik ang balikat
ni Chiara bago ito halikan sa tuktok ng ulo. "I'm always behind you in every fight
darling, you can always count on me. May it be a battle of wrong.." He looked at
Lucas as sarcasm filled his

voice "to right."

"Thanks grandpa." She smiled at him.

"Kaya lumalaking suwail dahil pirmi niyong kinakampihan kahit na alam na ninyong
mali." Lucas said in a stoic manner. "You spoiled her rotten, Vicente."

"That's what love does, Lucas. Kahit mali ay tatama kapag sinamahan ng pag-ibig."
He smiled. "Subukan mong mangialam sa kaligayan ni Roy, ako ang makakalaban mo."

Chiara tensed a little. Don Vicente Dela Paz still has the power that can belittle
anyone, kagaya rin ni Senior Lucas De Salvo.

"Deal." Lucas dangerously smirked and stood up. "Fight me, Vicente."

"Don't make me hate you, Lolo Lucas." Chiara warned, and smiled. "I'm leaving you
the choice, if you'll go against me I'm gonna forget who you are, and who I am."

Hindi agad nakasagot si Lucas at hindi makapaniwalang pinanuod ang apo.

"Mauuna na kami ni Red. Ang mahalaga'y naipalam ko sainyo na hindi ko susukuan ang
laban ng kapatid ko." She kissed their cheeks goodbye. "And lolo, alam mo naman
siguro kung sino at anong kayang gawin ng asawa ko."

Sukat doon ay nilingon ni Lucas si Red ng isan mapanghamong tingin, but Red just
gave him a bored look as he stood up.

"My husband is Satan's incarnate."

"Ipapatay mo ako sa asawa mo?" Lucas let out a sarcastic chuckle.

"If that's the only thing to make me have what I want then I'll consider the idea."
Of course that was just a trashy word to startle him.

"You don't mean that, Chiara Paula." His jaw clenched.

"I so much do." Iyon lamang at tinungo na niya ang daan palabas ng library.

She feel so drained. Hindi

madali ang lahat ng ginagawa at gagawin pa niya para sa kapatid. But she's not
gonna stop.

Tahimik na tinahak nila ang byahe pabalik ng Monteguero, Red is just quietly
watching her.

Nilingon niya ito at mahigpit na niyakap, bago magsumiksik sa leeg nito na siyang
nagpatawa dito.

"Red, you're with me right?" She sighed. "This isn't just my fight, sating dalawa
to diba?"

Natatawang tumango ito at inabot ang kamay niya bago halikan. "Roy is a brother to
me Chi, so I'm taking this fight for him and for you of course."

"Thank you, bb."

Nasa ganoong lagay sila ng tumunog abg cellphone ni Chiara. She frowned, it's a
call from an unknown person, kinabahan siya. Hindi niya ugaling sumagot ng tawag
mula sa hindi niya kakilala ngunit sinagot niya iyon.

"Ma'am si Eli ho ito, ma'am si Sir Roy po bumagsak sa puno kanina nang akyatin
namin ang mga hitik na bunga ng niyog. Nasa kubo po si Sir Roy, walang malay."
Nagaalalang sabi nito.

Chiara tensed. "Papunta na kami." She ended the call and face Red. "Bb, up to the
ranch. Naaksidente si Roy!"

Red didn't take much time to reached and maneuver the car up to the ranch. Mabilis
silang nakarating doon at halos takbuhin ni Chi ang daan patungo sa kubo, nandoon
ang mga ranchero na hindi matigil sa pagbibigay ng firstaid sa walang malay na si
Roy.

Her tears started welling as she stared at his brother agad niya iyong dinaluhan at
ginagap ang kamay.

"Dave is at Monteguero, I asked him to use my chopper to be here in a quick."

Nilapitan siya ni Red at hinimas ang likuran.

Suddenly she felt so tired and exhausted. "Roy naman eh, ako na yung lumalaban para
sainyo pinapasakitan mo pa ko." She said in between her sobs. Mahigpit ang kapit
niya sa kamay nito. "I love you, Roy. Brother this is gonna be a long battle, I
wont appreciate it if you wont take care of yourself."

Simula nang malaman ni Roy ang mapait na katotohanan ay sa rancho na siya nag-lagi.
Sa kubo na siya tumira at binabad niya ang sarili sa gawain sa rancho upang takasan
lahat ng sakit na nararamdaman.

"You're not so brave Cowboy." She uttered.

Marahang natawa si Red as he strokes her hair. "Everyone has their own downfall, B.
Love weakens people, and I've experienced it. First hand."

=================

Chapter 37

"Chi.." He whispered in his weak voice, when he opened his eyes and see his sister
sleeping beside him, holding his hand as she sat on a chair behind the hospital
bed.

He roamed his eyes around, it's a hospital indeed. Hindi nagising si Chi, muli niya
itong niyuko at maingat na hinaplos and buhok nito. Her eyes were close, but dried
tears are all over her face plus her red nose can't hide the fact that she did
cried.

He sighed deeply, napalingon siya sa pinto nang bumukas iyon. It's Red Santa de
Leones who came in, holding a brown paper bag.

"Glad you're awake." Tipid siya nitong nginitian, bago balingan ang natutulog na
asawa. "She doesn't wanna go home unless she's sure that you're safe. That's why I
brought dinner, so that she can eat here."
"Thank you, Red." Marahang sabi niya dito. "For taking care of her."

"Roy, she's my wife." Inilapag nito sa lamesa sa gilid ang mga dala nito. "Anyway,
I already phoned Brad and mommy Cam, I told them not to worry because Dave assured
me that your head isn't affected. And there's nothing serious about your fall, just
a bit of a broken back."

"Which means a lot to a rancher." He sighed.

"That's fine, you just need a break."

"Yeah." Mapait niyang tugon.

He needs a break. Masyadong madaming nangyari sa iglap na panahon. At ang lahat ay

umiikot lamang kay Nayumi Patricia. Hanggang ngayon ay nilulukuban siya ng
kakaibang kirot tuwing sasagi sa isipan niya na si Naya ay anak ng kaniyang
namayapang tyuhin.

How can life be so unfair? Sa lahat ng tao na pwede niyang maging pinsan bakit si
Naya pa?

di kaya nama'y bakit hinayaan pa na mag-tagpo ang mga landas nila kung hindi rin
naman sila hahayaan na maging masaya?

Pakiramdam niya sinasakal siya ng katotohanang kahit gaano niya pa kagustuhin ay

hindi sila ppwede ng babaeng labis niyang mahal.

"R-Roy.."

Napalingon siya nang marahan siyang tawagin ni Chi, her face were full of worry and
sadnesa.

"R-Roy, how are you? May masakit ba?"

Tumango siya. "Masakit parin yung puso ko Chi."

Lumambot naman ang ekspresyon ng mukha nito at mahigpit na kinapitan ang kamay niya
bago iyon halikan. "Konti nalang Roy ha, magiging masaya na kayo ni Naya. Konting
konti nalang."

There's a promise in her voice that made him frown. "What do you mean, Chiara?"

"Basta magpagaling ka diyan, habang niluluto ko ang forever mo!" She smiled
tenderly. "Nagugutom ka ba?" Nilingon nito si Red. "Bb, have you called the nurse
para matanggal na ang mga swero ni Roy at makakain siya."

Red winked and smiled at her. "Done."

"Thank you." She flushed as she turned her gaze back at her brother. "Kakain ka ng
madami ha? Magpapalakas ka. Para sa forever niyo ni Nayumi."

Hearing Nayumi's name pains him.

"Si Nayaline?" He asked.

Agad na nag-bago ang ekspresyon sa mukha ni Chiara. "Why are you asking about her?"
"We were together yesterday, bago ako bumalik sa rancho." He said. "She said she
loves me, I wanna give it a try Chi. This might help me forget the pain."

"What the fuck!" She cussed.

"Chiara, mommies don't curse." Paalala ni Red, he then gaze at Roy. "Roy, you don't
love people just to forget."

"Roy,

sinasabi ko sayo yan ang pinakapangit na idea na naisip mo!" Mariin nitong sabi.
"That Nayaline Marie Marquez is a gold digger. And believe me, Z.A never failed."

Kumunot naman ang noo niya sa sinabi ng kapatid. Which took much of his attention.

"She's divorced with Miguel Imperyo, pinerahan niya si Miguel. That's why Hideo
loathed her so much." Mariin na sabi ni Chi. "I may not know the story behind, but
that simple thought is enough for me to abhor her. Kaya Roy, hindi ako papayag na
iaakyat mo sa bahay ang ganoong klase ng babae. Please, tama nang nadala ni Kurt sa
pamilya natin si Candida another trashy woman wont do the trick."

Hindi siya nag-salita. Pilit na iniintindi ang sinasabi ni Chiara. Wala naman
siyang pakialam sa kung sino at ano si Nayaline. Wala rin siyang pakialam kung
totoo o hindi na mahal siya nito. Ang tanging gusto niya lang ay maibsan yung
lungkot na nararamdaman niya.

Before Nayumi came, his life is very simple. Whenever he feels alone, he bedded
woman in his convinience. But then Nayumi came and it changed everything.

"Isa pa, Roy. Huwag mo naman sayangin lahat ng effort ko sa pakikipagtagisan kay
Lolo Lucas para lang pabayaan na kayong dalawa ni Nayumi." She sighed deeply. "Roy
ayaw na kitang maging malungkot. Si Naya -the good one, lang ang makapagpapasaya
sayo at hindi mo maitatanggi saakin ang katotohanan na iyon."

"Either which, she's our cousin Chi." His own words tear his heart apart.

"So?" Chiara rolled her eyes, bago lingunin si Red. "I already planned everything
Roy. There's a ranch in Spain. The Santa de Leones' ranch. Kapag

magaling ka na, Zanti will ask someone to pick Naya from Italy. Then you'll both go
to Spain. Doon kayo ikakasal, at doon narin kayo bubuo ng pamilya. To were you can
continue living a happy life."

Namamanghang napatitig siya sa kapatid. He just didn't thought na ganoon ang

tumatakbo sa isip nito.

"Walang mabuting dulot Roy kung lalayo kayo ni Naya sa isa't isa. Wala kayo sa
teleserye. Sa totoong buhay, walang nakakadaig sa pag-ibig." Chi smiled. "You don't
worry about being a sweet rancher dahil ang rancho na rin ang kusang lalapit sayo
saan ka man mapadpad. Kung ayaw mo sa Spain, you can try Texas maraming rancho
doon. Pwede tayong bumili. Kahit ano basta magpapasaya sayo Roy, we'll get it."

"Thank you." He heave a sigh. "But, Chi. You don't have to do all these."

"But I want to. Because I want you to be happy, Roy.."

"No, from now on you'll leave it alone." Ayaw niyang ikapahamak pa ni Chi ang
pagpupumilit nitong pagsamahin sila ni Naya. "You see, Chi.. Ikaw lang ang
nakakaisip ng kaligayahan ko. Naya left, because she's up on making things right.
Happiness is never her priority, maging sarili niya'y sasaktan niya just to correct
everything."

"Roy--"

"Chiara, thank you baby. But please, just let it go." He whispered. "Because I'm
letting it go.."

"Roy naman eh!" Hindi na napigilan pa nito na umiyak. "I so hate you! Kayo ni Naya!
Ang duwag duwag niyo kasi!"

"Chi--"

Binitawan nito ang kamay niya matapos ay tinuyo ang luha sa mga mata nito.
"Nakakainis kayong dalawa ang bilis bilis niyong sumuko! Ano? Ganoon nalang iyon?!
Bahala kayo! Bahala ka na sa buhay mo!"

She stormed out of the room and it caused another pain in his heart. He stared at
the close door.

"Fight for Nayumi brother." Tahimik na sabi ni Red habang pinapapak ang ubas na
hawak nito.

He look so calm na tila wala itong pakialam sa lahat ng nangyayari sa paligid.

"It's a hopeless case, Red." He sighed.

"Not if you'll keep hoping." He smiled knowingly. "Trust me, Roy. Fight. It's not a
hopeless case."

He frowned. It's as if Red knows something that he doesn't know. Bago niya pa ito
matanong ay nilapag na nito ang ubas pabalik sa lamesa atsaka tumayo.

"I'll go follow my wife." Paalam nito bago tuluyang umalis.

Red's words keeps on racing across his mind like a poisonous thought.

It's not a hopeless case..

=================

Chapter 38

"Bakit kasi nauso pa ang pag-gising?!" Naluluhang ungot ko nang magising ako. I
pulled myself up into sitting position. "Mas masarap matulog, walang sakit. Nagsex
pa kami ni Roy sa panaginip ko. Buti pa sa panaginip pwede kaming magsex. Pwede
kami."

Napahagulgol na naman akong muli at dumapa pabalik ng kama. Naging ugali ko ng

kausapin ang sarili ko dahil kailangan kong tanggapin ang katotohanan na mabubuhay
na kong mag-isa.

"Miss na kita be.." Sumisinghot kong bulong. "Papa Lord, sana magising na si mommy
ko kasi alam ko ihuhug niya ko ngayon eh."
Comatoes parin si mommy, though ginagawa naman lahat ng mga doctor to keep her
safe. Feeling ko ang misemiserable na ng buhay ko.

When dad told me everything about my identity, I felt beyond devastated. Ang
katotohanang pinsan ko si Roy ay hindi ko kayang tanggapin.

I left Roy, because I need to. Mali ang anumang namagitan saamin, bawal ang
pagmamahalan namin. At iyon ang pinakamasakit sa lahat.

I wanna be with Roy, live my life with him. But we can't, kasi nakakaputangina ang
putangina ng kaputanginahan ng buhay!

I'm in my devastated state when my bedroom door opened, it was Alas' head that pops
up.

"Cool you're awake, breakfast is ready duckling." He smiled. "And, Aira called me
next week na ang kasal nila ni Dansen at hindi ka daw dapat mawala doon."

"Susunod ako." Sumisigok kong sabi.

"Iyakin ka talaga Nayumi. Bilisan mo bumangon ka na dyan at lumabas ka dito, mag-

usap tayo." Iyon lamang at ipininid na nito pasara ang pinto.

That's one thing about Alas, he never barged into my room. He

respects my privacy so much, kahit pa ako'y walang pakundangan kung bulabugin siya
sa kwarto niya.

Tumayo na ako at nag-bihis. Wala namang mababago kung hihiga ako mag-hapon.

Nang makalabas ako ng silid ko ay nagulat ako nang makitang prenteng nakaupo si
Alas sa harap ng hapag at hindi pa nagsisimulang kumain.

Sa kung paanong nagulat ako na biglang naging ganito ang kalagayan namin ni Roy.

Naupo na ako sa isa sa mga upuan. Madaming upuan pero isa lang ang pipiliin ko,
kung paanong si Roy lang din sa dami ng kalalakihan ang siyang pipiliin ko.

Basta ko na lamang ininom ang kape na nasa harapan ko at napangiwi ako sa lasa
noon. Masama ang lasa noon, sing sama ng kinalagyan namin ngayon ng Roroys ko.

"Hinahalo kasi yan, broken hearted ka lang hindi ka tanga." Natatawang sabi ni
Alas.

"Ikaw putangina ka ang aga aga sinisimulan mo ko ha!" Umabot ako ng toast at wala
sa loob na kinagat-kagat iyon. Walang spread, pero masarap. Parang si Roy, walang
kaarte-arte pero the best.

Roy. Roy na naman ang tumatakbo sa isipan ko. Hindi ko na naman napigilan at
napaatungal na naman ako.

"Alas naman eh! Miss ko na naman ang Roroys ko! Alas putangina Alas mamamatay na
ata ako!" Ibinagsak ko sa plato ang toast bago tumakbo papunta sa couch atsaka
dinampot ang cellphone ni Alas na andoon. Pasalampak akong naupo atsaka walang
pagdadalawang isip na nag-dial ng number ni Roy.

Hindi ko alam ang sasabihin ko, alam kong malaki ang posibilidad na kamuhian ako ng
bebe ko nung araw na ipagtulakan ko siya palayo. He wont understand my reason.
Ngayon ay hindi

ako nakasisiguro kung alam na ni Roy ang totoo. Umalis ako ng hindi sinasabi sa
kahit kanino ang tunay na rason dahil ayokong guluhin ang pamilya nila. Isa pa,
ayokong ilayo nila ako sa daddy ko na nasisiguro kong siyang gagawin ni Lucas De
Salvo.

Kagabi ay sinabi saakin ni daddy na nalaman na ni Brad De Salvo ang totoo, at

naghahanda na ito ng pagkakataon upang makapagusap sila ni daddy sa personal.

It tool several rings before someone picked it up. At bago pa makapagsalita ang
nasa kabilang linya ay napahagulgol na ako.

"Be, miss na miss na kita." I cried. "Roroys ko, puntahan mo na ko dito. Sasama na
ko sayo hindi ko na kaya Roy. Ayoko na ng tama, gusto ko na ikaw lang. Roy mamatay
na ko sa pagpapanggap na okay ako, na kaya ko. Roy, be mahal na mahal kita.. Roy
sorry na."

Hindi ko alam kung bakit ko nasabi ang mga iyon, siguro dahil iyon ang talagang
sinasabi ng puso ko? Na iyon ang siyang laman ng damdamin ko.

Sumisinghot ako habang nag-aantay ng sagot nito. Nakita ko si Alas na nakatayo sa

gilid ko, worries flooded his face as he watched me break down.

"Roy is still asleep, I'm sorry. He's bone tired from last night."

Agad akong pinanlamigan ng sikmura nang marinig ang tinig ng isang babae, bago pa
ako makapagtanong ay naputol na ang tawag.

"A-Alas.." Nag-simula ng manginig ang aking mga labi.

"Hey, what happened?" He asked before he kneeled down in front of me.

I dropped his phone into the couch and hugged him tight. "Alas!" Lumakas lalo ang
iyak ko habang unti-unting nabibiyak ang aking puso.

"Naya anong nangyari?" Nag-aalalang

tanong nito.

"A-Alas b-babae.. babae yung sumagot!"

"Anong sabi?" He tried to calm me down, he caressed my back trying to ease my pain.
"Kumalma ka, baka naman si Chi lang iyon."

"Hindi! I know Chiara's voice!" I snapped. "Yung boses nung babae, boses kiki! A
banshee irritating voice!"

"Hey, relax Naya. Maybe she's just a friend."

"A friend Alas?!" Manghang tinignan ko ito. "A friend at eight in the morning?!"

"Oh? E bakit naman tayo?" He shrugged.

"Iba yon! Putangina ka wag mong ipangatwiran sakin yong babae na iyon! Bobo ka
talaga!"

Marahan itong tumawa at naupo sa tabi ko. "My Nayumi, ano bang pinoproblema mo
hindi ba't ikaw ang nangiwan? Kayong mga babae grabe din ang toyo niyo sa utak.
Iiwan niyo tapos magseselos kayo."

"Pinsan ko si Roy kaya ko siya iniwan!"

"Oh, pinsan mo pala eh. Edi hayaan mo siyang humanap ng iba." Inabala nito ang
sarili sa cellphone na hawak nito.

"Hindi! Wag siyang madaya! Nakakainis!" Nasabunutan ko ang sarili ko habang iyak
parin ako ng iyak.

Grabe ka naman Lord, ganito mo ba ako kafavorite? Hindi naman ako nagregister sa
UNLI SAKIT pero bat feeling ko may lifetime subscription ata ako doon na kahit
anong gawin kong text UNLI SAKIT STOP to 8888 eh go padin ng go.

"Huwag siyang madaya! Kahit mag-pinsan kami, kahit hindi kami pwede, dapat ako
padin! Dapat ako lang! Dapat ako lang yung love niya kasi Alas nasasaktan ako!
Sobrang sobrang sakit!" Humihikbi kong sabi. "Sakin kasi si Roy lang, siya lang."

I heard him sighed deeply, then he hand me his phone. Napatingin ako doon. Naka-
open ang facebook application doon. "Mag-online ka, uuwi tayo sa Pilipinas next
week. Ask Roy if you two can talk. Nayumi, closure ang kailangan niyong dalawa.
Sawang sawa na kong nakikita kang nasasaktan Naya. Kaya please lang, let go of the
pain before it kills you. You're killing me."

Iyon lamang at iniwan na ako nito at nagtuloy-tuloy sa silid niya. Anong problema
nun?

Napanguso ako. Muli ko na namang naramdaman ang sakit. Ako at si Alas para kaming
si Julio at Julia, kambal na siguro kami ng tadhana dahil parehong parehong puro
kapaitan ang surprise saamin ni Lord.

Bigti nalang kaya ako, para mawala na lahat ng sakit.

I closed my eyes as tears started rushing down my face. "Roy, ang sakit sakit mo sa
heart heart be. Pero mahal na mahal padin kita."

=================

Chapter 39

Isang malalim na pag-hinga ang pinakawalan ko habang hindi ako mapakali sa

kinauupuan ko. I'm twitching my lips, I'm an hour ahead sa usapan naming oras
simply because I'm excited to see him again.

Nakakainis naman kasi si Alas napaka-bobo ayaw akong samahan. Ang sabi niya dapat
daw mag-usap kami ni Roy ng kaming dalawa lang. Kahapon lang kami nakarating sa
Pilipinas at ang una naming pinuntahan ay si George at Aira.

They cried for me, ako naman ay hindi maiwasang mainggit sa magandang kinahantungan
ng mga kaibigan ko. I'm just so happy to see them happy.

George and Aira are mothers now, and it suits them fine. Trigger and Dashiel are
definitely a lovely angels I wanna kiss and snuggle them.

Naputol ang pag-iisip ko nang may umupo sa harapan ko, at talagang napatitig ako
dito habang pinakikinggan ko ang malakas na tibok ng aking puso.
"Roy.."

"Sorry, I'm late." He cleared his throat matapos ay binalingan ang frap ko na
nangalahati na at blueberry cheesecake na nasa plato kong halos paubos na. "Kanina
ka pa?"

I chewed my bottom lip and nodded. "P-pero okay lang be-" Napapikit ako. "Roy I
mean."

"Oh.." He nodded back, then he called the waiter's attention and ordered a brewed
coffee. "So, what's up?"

He twitched his lips as his brow raises a little. Ilang buwan ko siyang nakita, and
seeing him now brings tons of emotions into my hearty heart.

His blue eyes were a bit distant. He's wearing a white long sleeves polo na
nakatiklop ang manggas hanggang sa siko nito, bukas ang unang tatlong butones at
pinaresan nito iyon ng isang kupasing maong. And

of course the legendary cowboy boots.

He looks very much a cowboy and it suits him well.

"Naya.." He snapped out my thoughts. "Are you gonna stare at me all day?"

"Pwede ba?" Wala sa sarili kong tanong. "Pwede bang titigan nalang kita buong araw
Roy?"

I saw a glint of smile in his eyes but his lips never gave me one.

"I'm sorry, Roy." I heaved a deep sigh. "Iyon talaga ang gusto kong sabihin sayo
kaya ako nakipagkita sayo. Roy I wanna say sorry, kasi umalis ako ng hindi sinasabi
ang totoo sayo. I didn't left to marry Alas, sinabi ko lang iyo para magalit ka
saakin at hindi mo na ko habulin pa. But that didn't stopped you. Hinabol mo padin
ako, itinaboy parin kita." Nagsimula na ang mumunti kong pag-hikbi, kasabay ng
unti-unting pagkadurog ng aking puso. "Umalis ako kasi ayaw kong malayo ako kay
daddy, at gusto kong itama yung naging mali sa pagsasama natin Roy. Masakit man,
pero iyon ang katotohanang kailangan natin tanggapin. Roy Christian, I am your
cousin."

Ilang sandali itong mataman na nakatingin lamang saakin. His face is void of any
emotion.

"Sorry.." I sobbed again and smiled faintly as I dried my tears away. "Anyway, I
tried to call you last week but there's this woman who answered the phone saying
you're still asleep and that you're bone tired from whatever you did the night
before." Hindi ko na napigilan pa ang pag-daloy ng akusasyon sa tinig ko.

"Naya." He said.

I frowned. "What?"

"No, I mean it's Naya who answered the phone." He heaved a huge sigh. "Nayaline."

My eyes squinted in irritation. I don't know why, but I feel annoyed. "Wow

naman be! Mambababae ka nalang kapangalan ko pa!" I sneered.

He frowned. "Excuse me--"

"Excuse me?! Dadaan ka?!" Inirapan ko ito. "Nakakainis ka alam mo iyon?! Pa-
Nayaline Nayaline ka na agad diyang putangina ka. Nakaka-peste ka!"

Roy looked amused. He leaned into his seat at nakahalukip na pinanuod ako. Mukhang
aliw na aliw itong nanunuod saakin.

"Natutuwa ka pa?!"

"Nae, are you jealous?"

"Oo!" Pag-amin ko. There's no reason to pretend anyway. "Alam kong wala akong
karapatan kasi hindi naman dapat nagseselosan ang mag-pinsan. Pero selfish ako Roy,
hindi tayo pwede pero ayokong maging pwede ka sa iba!"

Alam kong namangha ito sa sinabi ko, it's all over his face.

"Kasi ako, ikaw lang yung nasa heart heart ko kahit pa incest! Hindi man tayo
pwede, hindi naman ibig sabihin nun eh mapapalitan ka na. Kaya sana ganun din ako
sayo." Nagyuko ako ng ulo kasi ayokong makita niya ang labis na kalungkutan saaking
mga mata. "Kasi masasaktan ako Roy kapag may iba na."

Hindi ito sumagot.

Hindi narin ako nag-salita pa. Ang mahalaga ay alam niya kung ano yung nararamdaman
ko.

"Ubusin mo na yan, Nae." Pagkuwa'y sabi niya. "Do you have a car?"

Umiling ako. I didn't bring a car kasi malapit lang naman ang bahay nila George
dito, to where I'm staying.

"Saan hotel ka ba tumutuloy? Or sa bahay ng parents mo?" He asked.

"K-kanila George ako nag-sstay." Simple kong sagot bago muling kainin ang blueberry
cheesecake ko.

"I see." He said in a cold tone of voice. "With Alas Altamonte."

Hindi ko na itinama pa ito na hindi naman doon tumutuloy si

Alas dahil hanggang ngayon ay ayaw nitong nakikita ang mukha ni Zigger na siyang
asawa ni George.

Nang matapos akong kumain ay ito ang siyang nag-bayad ng bill. Then we headed into
the parking lot.

Nalulungkot ako, ito na siguro ang huling beses na mapapag-isa kami ni Roy. And it
cuts my heart.

"Roy.." Pinigilan ko ang braso nito sa pag-bubukas ng passenger seat ng sasakyan.

Mahigpit ko siyang niyakap. Naramdaman kong natigilan ito. "I love you, Roy.. Mahal
na mahal na mahal na mahal kita at marami pang mahal."

Hindi ito umimik, but that's fine because I felt him hugged me back.

Ibinaon nito ang mukha sa leeg ko, it's as if we're showing how much we longed for
each other in an embrace.
"Roy, can you kiss me?" I asked.

I felt him kissed my temple and chuckled softly. "Baby, cousins don't kiss.."

"Can't we make an exception?" I asked softly.

Lalo itong natawa, but he pushed me a little away from him and raised my chin
through his index and middle finger making our eyes locked.

Not a minute later, he crossed the distance of our lips in a light kiss that I
hurriedly answered back.

I closed my eyes and feel the sweetness of his soft lips. I cherished every brush
of it against mine, for this might be the last time I'm gonna have a chance to
taste them.

I have no fuck of an idea how long have we been kissing but we're both panting when
our lips parted just because we have to pull away and get some air.

Muli ko itong mahigpit na niyakap, burying my face into his neck dahil wala akong
mukhang maiharap dito.

I felt him gently stroke

my hair. "Do you want us to make love, Naya?"

I don't know if he's kidding me, but God knows how tempted I am to say yes.
"Cousins don't make love, Roy."

"We can always make an exception." I felt him shrugged.

"Stop tempting me! The offer is very much appealing!" I shrieked and bit his neck
hardly na tinawanan lamang nito.

I felt him caressed the side of my waist. "Then you should stop brushing your boobs
into my chest."

"Wala akong boobs be. Don't me!"

Napasinghap ako nang umangat ang kamay nito pakapasa dibdib ko at marahang pinisil
iyon. "Wala ba?"

"R-Roy! Umayos ka nga!" Tinabig ko ang kamay nito at bahagyang dumistansya.

He moved forward, so I took aback. He leaned closer, I moved backward. Hanggang sa

maramdaman ko ang paglapat ng likod ko sa pintuan ng sasakyan nito.

He then placed both of his hands into the side of his car, towering me.

His face is very much serious. His blue eyes were of so many emotions I couldn't
put a name on.

"Stay away from Alas Altamonte, Nayumi Patricia. And we're good." He demanded. "We
may be forbidden, but that wont stop me from owning you. You're mine."

And the dugdug of my heart goes wild. I chewed my bottom lip to help the kilig that
filled my system. "Roy, bakit hindi mo parin ako inaayawan kahit ilang beses na
kitang nasaktan? Why are you not unloving me?"
Not that I want him to, but I'm just curious.

"Because there's nothing more beautiful than the way the ocean refuses to stop
kissing the shoreline no matter how many times it's sent away." He said as he
pressed his lips in my forehead.

Roy and his words can definitely rendered me invalid.

Tiningala ko ito. "You know what they say about forbidden love?" He cocked a brow
and pursed his lips as it touches my nose. He then started to brush his nose
against mine. "Love, that we cannot have is the one that last the longest. Hurts
the deepest. And feels the strongest. And I couldn't agree more, Roy.."

"Nayumi, you're burned into my mind forever and there's nothing. Nothing on this
world that will ever change that.." He muttered before he captured my lips again in
a sweet and gentle kiss that made me wanna cry.

The worst feeling in the world is when you know that you both love each other but
still you just can't be together.

=================

Final Chapter

Everything bids goodbye for last..

HINDI ko alam kung ilang beses akong napairap tuwing mapapalingon ako sa
kinauupuan ni Roy. Napakadaya naman kasi ng lalaking iyon!

Sabi ko sakin lang siya tapos ngayon makikipag-lingkisan siya sa katabi niyang
mukhang tae wags na wagas! Yung babae naman parang tanga, manhid ang peg
samantalang kulang nalang duraan siya ni Chiara sa mukha sa sobrang pagkahalata sa
mukha ni Chi ang disgusto sa babae.

"That's Nayaline Marquez, Zigger's cousin." Bulong ni Alas sa tabi ko nang mapansin
ang tinititigan ko.

"O pakealam ko! Siya rin ang una kong mapapatay pag di niya tinigilan kakapulupot
sa Roroys ko." I sneered.

Natawa naman si Alas, he pinched my cheek and pulled me closer to him by my waist.
He then dipped his head into my ear to whisper something.

"Believe me, your cousin is dying out of jealousy." He chuckled.

Napatingin naman ako kay Roy, our gazes locked for awhile. His blue eyes expresses
something I failed to name, his jaw clenched as his brows furrows.

Inangatan ko naman ito ng kilay at inirapan. I hate you today be! Sorry ka nalang.
But don't worry, I love you forever naman.

During the reception hindi talaga ako matigilan sa paglilintik dahil sa hindi ko
man gustuhin ay natutuon ang atensyon ko kay Roy at sa babaeng gaya-gaya ng
pangalan!
Halos hindi ko na nga naka-usap ang mga kaibigan ko, paano ba naman masaya sila
samantalang ako mamamatay na sa sakit. I really don't belong here, kung hindi lang
magmamaktol itong si Aira ay hindi ko aattendan itong kasal niya. Kanina pa

ko nababaliw, at kanina ko pa gustong-gustong mag-iiyak kasi naman nakikita ko nga

si Roy, pero ang sakit sakit padin.

Totoo pala yung, he's so near yet so far na kakemehan na iyon. Totoo siya at damang
dama ko siya ngayon.

"Halika bobong Alas! Kakanta tayo!" Tumayo ako at hinaklit ang braso ni Alas
patayo. "Kakantahan ko kayo since nakakaproud ang forever niyo!"

Para naman di ko masyadong maramdaman na nag-iisa ako. Kasi sawang sawa na ko sa

ganoong pakiramdam, mula sa tyan ng nanay ko hanggang sa panahong ito'y mag-isa na
ko! Sawang sawa na ko sa sarili ko, pwede bang kay Roy nalang ako?

"Putangina." I muttered when I felt my head throbbing. Masyado narin kasi akong
maraming nainom at naramdaman ko ang epekto noon nung tumayo ako.

"Okay ka lang?" Alalay sakin ni bobong Alas.

Tinanguan ko ito atsaka nag-pumilit na lumakad sa gitna. Kitang kita ko ang pag-
aalala sa mukha nila Aira at George habang pinagmamasdan ako. Ganoon din ang mga
asawa ng mga ito.

"This is for my beloved friend who finally found her forever.. Congratulations
Aira!" Umabot ako nang isang shot glass mula sa nagiikot na waiter at inisang
tungga iyon bago damputin ang mic.

Hindi pa man nag-sisimula ang pag-tipa ni Alas sa gitara ng kantang gusto kong
kantahin ay nagsimula ng mag-landas ang luha mula saaking mga mata. I feel so
broken, so helpless.

I used to be so happy

But without you here I feel so low

I watched you as you left but I can never seem to let you go

'Cause once upon a time you were my everything

It's clear to see

that time hasn't changed a thing

It's buried deep inside me but I feel there's something you should know

I will never forget you

You'll always be by my side

From the day that I met you

I knew that I would love you 'til the day I die

And I will never want much more

And in my heart I will always be sure

I will never forget you

And you will always be by my side 'til the day I die

Never Forget You ang napili kong tugtugin dahil hindi ko naman talaga kailanman
kakayaning makalimutan si Roy. Isipin pa lamang na gawin iyon ay para ko ng
nililibing ang sarili ko ng buhay.

Death is definitely much easier than taking off all his memories in my mind and
heart.

Nakatitig lamang ako kay Roy, at ganoon din ito saakin habang kinakanta ni Alas ang
mga susunod na linya.

Funny how we both end up here but everything seems alright

I wonder what would happen

If we went back and put up a fight

'Cause once upon a time you were my everything

It's clear to see that time hasn't changed a thing

So what in this world do you think could ever take you off my mind..

Yung happy ending namin ni Roy parang pag-liit ng dede ni Candida, napaka-
imposible.

Sinabayan ko nang muli si Alas sa pagkanta at pinanatiling pikit ang aking mga mata
kasi labis lang akong nasasaktan

tuwing nakikita ko si Roy kasama ang iba. Pakiramdam ko, sinasakal ako.

I will never forget you

And you'll always be by my side

From the day that I met you

I knew that I would love you 'til the day I die

And I will never want much more

And in my heart I will always be sure

I will never forget you

And you'll always be by my side 'til the day I die

[Both:]

Feeling it, loving it

Everything that we do

And all along, I knew I had something special with you

But sometimes you just gotta know that these things fall through

But I'm still tired and I can't hide my connection with you

Feeling it, loving it

Everything that we do

And all along, I knew I had something special with you

But sometimes you just gotta know that these things fall through

I can't hide my connection with you

I will never forget you

And you'll always be by my side

From the day that I met you

I knew that I would love you 'til the day I die

And I will never want much more

And in my heart I will always be sure

That I will never forget you

And you'll always be by my side 'til the day I die

Ito na ba iyon? Dapat ko na bang pakawalan ng tuluyan at tanggapin that Roy and I
is definitely

a hopeless case?

Sa labis kong pag-kahilo ay hindi ko na alam kung paanong nakabalik ako sa lamesa
kung saan naroon ang aking mga kaibigan na nagbabadya ng labis na pag-aalala ang
mga mukha.

Pakiramdam ko anumang oras ay bibigay na ang mga binti at katawan ko. I feel so
weak, plus the effect of alcohol it's very much frustrating.

"Cheer up people!" Dinampot ko nalang basta ang baso ng alak sa lamesa, I'm not
sure who owned it but I don't fucking care anymore. "Congratulations Aira and
Dansen! I wished you all the best in life!" Then I broke down. I feel everything
around me crashed down! "I'm a De Salvo! Let's cheers to that!"

Nanghihinang bumigay ang binti ko paupo sa silya. I cried, I cried hard. I cried
out all the pain and guilt that is eating up my system. Pakiramdam ko napakasama
kong anak ng Diyos. I had sexual intercourse with my very own cousin several times,
yet I'm still yearning for more sa kabila ng alam kong hindi kami pwede.

Sa kabila ng katotohanan na kailanman ay hindi kami magiging katanggap-tanggap ay

si Roy parin ang siyang nanaisin kong mahalin at makasama sa habang buhay.

"Ayoko na, a-ayoko na. B-bakit kayo lang ang love ni God? Bakit kayo lang ang
pwedeng maging masaya?" I weakly said as my emotions eats me up.

Pain drowned me, I passed out.

"DON'T bother Mr. Altamonte. Kami na ang bahala sakanya." Pigil ni Chi nang akmang
bubuhatin nito si Nayumi mula sa upuan.

She

felt Roy's fist closed tight as he stared at Alas Altamonte.

"No-"

"She's a De Salvo. I am a De Salvo, so just leave her to us." Putol niya sa anumang
sasabihin nito in a mighty tone that will left him with no choice but to follow.

"Chiara ako na ang bahala kay Naya." Bakas ang pag-aalala sa tinig ni Aira.

She can't help but smile, marahil ay iniisip nitong sasaktan niya si Nayumi dahil
sa insidente noong kasal ni George at Zigger.

"Oh, Aira I maybe everything but I wont hurt my own blood." She smiled sweetly and
kissed her cheek. "I swear she'll be safe, anyway congratulations."

Hindi na ito nakapag-salita pa. Akmang gagalaw si Roy upang lapitan si Nayumi nang
pigilan niya ito.

She signaled Zanti what to do, at nakangisi nitong nilapitan si Nayumi.

"C'mon Nayu, we'll take you home."

Muli niyang binalingan ang bagong kasal. "We'll be going. Congratulations again."

They're walking out of the reception when she heard that loud banshee voice
following them.

Hinarap niya si Nayaline Marquez at nawala na lahat ng pagtitimpi niya sa katawan.

"You back off!" Sigaw niya dito na tumawag ng pansin sa lahat. But she couldn't
careless. She's Chiara anyway. "Quit following my brother and find a better
business!"

Tinalikuran na niya ito at sinundan

sila Zanti na nasa labas na. She's not letting go of Roy's arm just to keep him
away to Nayaline.

But Nayaline just wouldn't stopped. Nasa labas na sila nang ipag-sigawan nito ang
nagpasabog sa lahat ng pagtitimpi niya sa katawan.

"You're a disgusting family! Ipipilit niyo si Roy sa sarili niyong pinsan?! Shame
on you! And your clan!" Nayaline shrieked. "Mga demonyo ba kay--"

Hindi na nito natapos ang sasabihin ng tumama ang palad niya sa pisngi nito sa
isang marahas na sampal. Hindi pa siya nakuntento at inulit-ulit niya pa iyon.

Until she felt Roy's arm around her waist. "Baby stop."

Ngunit tila walang narinig si Chi nang hablutin niya ang buhok nang nagsisigaw na
si Nayaline. "Oo, demonyo ako! And do you want me to show you how bad I am?"
Mapanganib niyang tanong. She's mad, so mad. Isang sampal muli ang pinakawalan
niya. "That's what you call bitch slap, that you more than deserve. You pathetic
whore!"
"How dare you--" Nayaline was about to reached for her when Kurt grabbed Nayaline's
wrist.

"Oh no, you don't mean that." Mapanganib nitong tanong.

Zigger is about to get in between when his wife stopped him and told him not to get
involved.

Then a man with a dashing violet eyes came in his three-piece suit.

"Oh, Hideo Imperyo. You're just in time." Marahang kumawala si Chi sa kapit ni Roy
at nilapitan ang bagong

dating na humalik sa pisngi niya.

"You're looking gorgeous, Chiara."

"You're not bad yourself." She smiled and turned into Nayaline. "Since you're here
Deo, I know you have much of an idea on who this girl is."

"Nayaline Marie Marquez, we meet again." Deo muttered dangerously.

Agad na namutla si Nayaline at bumakas ang takot sa mukha nito.

"Ikaw na ang bahala, Deo. We'll go ahead." Iyon lamang at kumapit na siya sa bisig
ng asawa niyang aliw na aliw na nilalaro ang anak nilang karga nito.

Roy went with them inside Red's car. While Nayumi is with Zanti and his wife. Vince
and Nicole are together. Kurt is having a solo ride, since he can't bring Candida
because Chiara will freak out.

Matagal ang byahe at inaliw lamang ni Roy ang sarili sa pakikipaglaro kay Reid. How
he loves Reid.

Mag-didilim na ng marating nila ang Monteguero. Bumaba na si Roy karga si Reid at

nag-tungo papasok ng mansyon.

"He's not asking anything Red." Chiara said as she hopped off the car.

"Roy doesn't fancy asking." Red shrugged and went his arm around her waist.

"Are you sure about this Red?" She stared at Zanti who's carrying Nayumi out of the
car.

"You don't trust me, do you?" Red chuckled and kissed her temple. "Your brother is
stupid, b."

"I

agree." Zanti chuckled. "And Nayu is pretty heavy."

She just rolled her eyes and watched Zanti walked Nayumi in to the mansion.

"I'll talk to Roy later tonight." Red smiled. "Judge Sandoval is on his way. Surely
tomorrow morning his plane from London will land here at Monteguero. Everything
goes according to plan. You just have to trust me."

She sighed and hugged her husband. With Red, nothing seems to be impossible.
NAGISING ako dahil sa mga maliliit na tinig na naririnig ko. I can still feel my
head throbbing in pain.

Pilit kong iminulat ang mga mata ko kahit walang tigil sa pag-pintig ang sentido
ko.

"Gising ka na pala, good morning Naya."

Nangunot ang noo ko nang mabungaran ang nakangiting mukha ni Nicole. She's really
an angel in the morning.

"Good morning." A girl with a bright smile greeted me. She's Zanti's wife. Kapwa
naka-pantulog pa ang mga ito. Cute pair of pajamas.

"N-nasaan ako?" Inilibot ko ang paningin ko sa paligid. An off white room.

Bumangon ako paupo, iyon naman ang siyang pag-bukas ng pinto. It was Chiara holding
a white dress. Her hair were on a messy bun, she's wearing a silk robe na palagay
ko'y pares lamang ng nigthies ang panloob.

"Gising ka na pala." Masungit nitong sabi. "Maligo ka na, at isuot mo yan."

Nilapag

nito sa higaan ang damit kasama ng nakabalot na pares ng underwear. Binalingan niya
ang dalawa.

"Kayong dalawa maligo narin kayo." Umirap ito at binalingan akong muli. "Babalikan
ka namin after thirty minutes, ayokong pinaghihintay ako."

Iyon lamang at lumabas na ito ng silid. Napabuntong hininga naman ako. It's obvious
that she doesn't like me. Well not anymore because I hurt her brother and I totally
understand that.

Masakit lang isipin na hindi ako tanggap ni Chi para sa kapatid niya. Mahalaga
saakin ang damdamin ng mga taong mahal ni Roy, because I love him so much.

"Don't mind Chi, masungit lang talaga iyon nahawa na sa asawa niya." Natatawang
komento ni Nicole.

"Right." Zanti's wife giggled. "Anyway, maligo ka na. Babalikan ka namin."

Hindi ko man maintindihan ang nangyayari ay tumalima ako at naligo na. Thirty
minutes, I'm dressed. An off white tube dress that goes above the knee.

Maya-maya pa'y pumasok na ang mga ito. They're all wearing the same white maxi
dress. Kapareho ng saakin, though mas maiksi ang saakin at abot sakong ang
sakanila.

Chiara stared at my face, her face void of any reaction. "I'll do her make up."

Hinila ako nito paupo sa upuan sa harap ng isang tokador. She pushed the drawer and
it opened, punong-puno iyon ng mga mamahaling make up.

"I'll do her hair." Presinta ni Nicole habang nakangiti.

style="text-align:left;">Ang asawa ni Zanti ay sumalampak sa kama at nag-buklat ng
magazine.

Binalingan ito ni Chi. "Ikaw? Anong gagawin mo?"

"Moral support?" She grinned. "I don't know anything about stuff like that."

"Then move out since wala kang maitutulong." Masungit nitong sabi bago balingan at
asikasuhin ang mukha ko. Akmang magsasalita ako nang pigilan ako nito. "You shut up
Naya, and just let us do the trick."

So shattap na nga lang ako. Aminin ko man o hindi ay kinakabahan talaga ako sa
presensya ni Chi.

Tahimik nitong inasikaso ang mukha ko nang marahang katok ang narinig namin before
the door pushed open.

"Chi." It's Vince De Salvo. "Lolo Lucas is on the phone, he wants to speak with
you."

Lolo Lucas. My heart constricted into sudden fear. Kung hindi ako nagkakamali ay si
Senior Lucas De Salvo ang siyang tinutukoy nito.

My grandfather. Na siyang ayokong tanggapin. Hanggang ngayon ay nalulula at hindi

ko matanggap ang idea na pinsan ko ang mga ito. Ayoko.

Simply because, I love Roy.

"I'm busy, give the phone to Red and let them talk." She said as she put make up on
my face. "Red is in Reid's room, preparing milk."

"Mariing sabi ni lolo na huwag na huwag ibibigay ang telepono sa asawa mo." Vince
chuckled. "Namana ata ni Kurt kay lolo ang pagkamuhi kay Red."

Chiara

rolled her eyes. "He just can't accept that Red is shrewd, and that is his more
powerful that anyone could ever be." Inayos nito ang kilay ko bago tumayo at
balingan ang kapatid. She reached for the phone and answered it. "Hello, grandpa my
husband sent you all the files and that's all freakin' legit. You can go check it
by yourself."

She sighed deeply. Bago ako balingan, agad naman akong kinabahan.

"Yes, grandfather. I'm sorry too.. Yes, I'll make sure that before the day ends
this woman is a De Salvo."

Nanlaki ang mata ko sa sinabi nito, agad akong napatayo sa kinauupuan ko.

Ayoko! Ayokong tuluyan akong maging De Salvo! Hindi! Mas lalo kaming hindi magkaka-
forever ni Roy!

"I'll call you back later. I love you." Binalik nito kay Vince ang telepono at
binalingan ako ng masamang tingin. "Sit down, I didn't asked you to move."

"Chi you don't understand! Ayoko maging De Salvo! I love your brother!" I said
frustratedly.

Tumaas naman ang kilay nito. "You love my brother pero ayaw mong maging De Salvo?"
She smirked. "Maupo ka Nayumi, don't waste my precious time."

Hindi na ako nakapalag pa ng hilain ako nito pabalik sa kinauupuan ko.

Ito na ba to Lord? Totoo na bang hahadlangan niyo ang pagmamahalan namin nh Roroys
ko?! Napaka-daya mo naman eh!

My eyes started to get teary.

"Don't

cry, tutusukin ko yang mata mo!" Banta ni Chi. "It will ruin your make up."

Matapos ang ilang sandali ay bumaba na kami at nag-tungo sa library. Narinig ko sa

usapan nila na naroon daw si Judge Sandoval.

Lalo akong nalumo, ipapabago na nila ang pangalan ko. And it pains my heart even
more. I chewed my bottom lip to keep me from crying.

Si Nicole ang nagtulak pabukas ng pinto ng library.

Pinanatili ko sa mga paa ko ang aking paningin.

Para akong patay na naglalakad. Kaya napasinghap ako nang may pares ng paa na
nakatayo sa harapan ko.

Amoy palang nito ay kabisado ko na, plus the loud beating of my heart is
undeniable.

I slowly pulled my gaze up to his dashing blue eyes.

"Hey.." He smiled.

"Roy.." Manghang tawag ko dito. He's wearing a gray three-piece suit. And he looks
drop dead gorgeous.

"Baby, I'm real.." He chuckled softly and reached for my hand.

"R-Roy anong meron?" I asked as I roamed my eyes around.

Vince is there, standing beside Nicole. Ganoon din si Zanti at ang asawa nito. Red
is with Chiara on the other side with Kurt na hind maipinta ang mukha.

Sa gitna ay isang matandang lalaki na puro puti na ang buhok. They're all smiling,
except for Red who's always serious.

"How about, a happy ever after?" Roy smiled and kissed the back of my hand. "I'm so
in love with you, Nayumi Patricia. I can't lose you.."

Pakiramdam ko natunaw ang puso ko sa sinabi nito na para bang nahihirapan akong
huminga. "R-Roy.." Naramdaman ko ang pag-patak ng luha sa aking mga mata. How I
wanted to be with this man, but we both know that it's not possible.. "I'm a De
Salvo."

Iyon na yata ang pinakamasakit na salitang paulit-ulit na dudurog sa puso ko.

"Not yet, Nayumi." He smiled again as he used his thumb finger to brushed the tears
away from my face. "But I'll turn you into one, right now."
Fuck the law. I'm gonna break everything and grab my happy ever after now. Between
right or wrong, I'll choose Roy.

You can't choose who you'll love.

•••

T H E E N D

(EPILOGUE IS STILL TO COME!)

=================

Epilogue

Roy Christian Dela Paz De Salvo

Another tiring, yet fulfilling day at the ranch. I can't help but smile every time
my day ends. Inilagay ko ang huling tali ng dayami sa likod ng truck at sumakay na
sa loob upang mag-maneho.

Ang rancho ang buhay ko, I don't even think of building a family anymore. As long
as my horses were in a good shape, the ranch is doing well then I'd live.

Ang rancho ang siyang naging kahulugan ng bawat pag-hinga ko. Every second spent
above the saddle was never a wasted time.

Naputol ang pag-iisip ko nang may malakas na kalampag akong narinig mula sa
likuran. Nangunot ang noo ko at agad na tumiim ang bagang ko nang makita ang isang
magarang sasakyan na bumunggo sa sasakyan ko.

I gruffly moved out of my truck ready to beat that reckless driver.

To my surprise, as the car door opened a lady with a long jet black hair came out.
She's wearing a white sleeveless top and a maong ripped shorts that exposed her
legs that runs forever.

"Putangina!" Malakas nitong mura nang masdan ang mga sasakyan naming nag-bangga.
"Lord naman, ganito na ba talaga ako katanga? Tanga na sa pag-ibig ginawa niyo pa
akong tanga sa pagmamaneho!"
Nangunot ang noo ko sa ka-wirduhan na pinagsasasabi nito. I watched her run her
fingers to her hair, suddenly a picture of a little girl came into my mind.

Nagmura pa itong muli ng napaka-lutong. Napailing ako, paano nalang kung mamana ng
magiging anak namin ang ganoong pag-uugali niya?

I froze at my own thoughts..

And where did that came from? Ipinilig

ko ang ulo ko at napansing naka-titig ito saakin.

Nag-panggap akong hindi ko siya nakikita. I checked on my car if there's any damage
matapos ay ang mga dayami naman.

Then I hopped back into the truck, not minding her wonderful voice calling me Mr.
Rancher well what I did is rude. But that's the only way to cover my unexpected
thoughts.

Days had passed, I saw that woman again. At the cafè, she has this crazy attitude
of speaking alone. But I find it amusing.

Lumipas ang mga araw na hindi ko namamalayang binabantayan ko na pala ang pagbaba
niya mula sa hotel room niya tuwing umaga upang mag-almusal.

The woman fancy mango shake.

Then the day came where she needs help for she lose her bikini top. And heaven
knows how I badly wanted to fuck her under the cold sea water we're at.

She asked me for an lunch date. I really wanted to refuse, because I should be the
one asking her out and not the other way around.

But then, a lunch with her becomes so tempting that I give in. She told me her
name..
Naya..

Might be the sweetest name I had ever heard.

Everything changed when Naya's presence became constant in my life. And Chiara
really became an angel, when she asked Naya to date the cowboy out.

My sister just made everything easier for me, and I thanked her for that.

Mas nakilala ko si Naya. Knowing how bad her life had been, knowing how bitter she
had become, wanted me to

kill Matthew with my bare hands.

Pero naisip ko, kung gagawin ko iyon. Kung papatayin ko siya, I'll be behind bars.
And if that will happen, mas lalong magiging mag-isa si Naya. Mas lalong walang
mag-aalaga sakanya. So I killed that thought away.

Naya deserves to be loved, she deserves to be taken care of. Naya is as precious as
diamonds are, she should be treasured.

Every second I spend with Naya just made me fall for her deeper and deeper.

I brought her to my world. And I'm glad she likes it.

As everything between us goes deeper, I know one thing that I couldn't deny..

I'm much more me, when I'm with her.

God knows how my world turned upside down when she left. Iniwan niya ako at sumama
kay Matthew.

Gusto kong magalit, but I know my love better than that. I trusted Nayumi when she
told me she loves me, I hold on to that.

It was Red Santa de Leones who helped me. With all the means of help, until I had
her back.

Akala ko iyon na yun. We've been in a peaceful relationship for quite sometime.
Walang ginusto si Naya na hindi ko ibinigay. Dahil ayoko siyang malungkot. Every
smile on her lips means so much to me that I'll trade my life for that.

But then she left me again. I asked myself several times if I'm not yet tired. I'll
never get tired of her.

Kung aalis si Naya at iiwan ako, kahit paulit-ulit pa hahayaan ko siya.

May mga paa ako, kayang kaya kong tumakbo at habulin siya. Siya ang papagurin ko
kakatakbo palayo saakin, pero ako hindi ako mapapagod humabol.

But fate played along, it hits us hard. When the bomb of truth exploded in my face,
I died.

I died. But Naya's inside my heart, hangga't nandoon siya hindi pwedeng sumuko si
Roy.

Hindi ko mabilang kung ilang ulit pumasok sa isip ko na itakas si Naya at ilayo
siya sa lahat. But I don't wanna be unfair. I love her so much, and I value my
Nayumi more than anything else.

Nayumi doesn't deserve to be hidden away. She's too precious for that.

Halos itali ko ang sarili ko sa Solidad upang pigilan ang sarili kong liparin ang
distansya ko mula sa Italya.

I wanna give Nayumi all the best, that life could offer. I don't want to ruin her.

I tried giving Nayaline a try to distract myself from destroying the woman I so
much love. But that didn't do the trick.
I couldn't even touch her. Pakiramdam ko'y nagkakasala ako kay Naya sa bawat sagi
ng balat namin ni Nayaline..

Chiara keeps on feeding me thoughts about eloping. Gusto kong matawa, kapatid ko
nga siyang talaga dahil ganoon na ganoon ang tinatakbo ng aking isipan.

Pero mataas ang respeto ko kay Naya, kapag ginawa kong itakas siya at itago siya
nasaan na napunta ang pagpapahalaga at respetong iyon? Dapat sakanya,
ipinagmamalaki.

Hindi ako magsisinungaling,

inisip kong sukuan na at hayaan na lang ang kapalaran na hadlangan kami. Kasi kahit
gaano pa kalaking halaga ang ibigay ko'y hindi mababago ang katotohanang pinsan ko
siya. Pero hindi ibig sabihin noon ay itinigil ko na ang pananalangin ko sa Diyos
na ipaubaya ang kaligayan para saamin ni Naya..

Tutal ang plano ko naman talaga una pa lamang ay mabuhay nang mag-isa kaya naisip
kong hindi na iyon magiging problema. Palagi ko namang dala si Naya sa puso ko..

Pero kagabi, kagabi na ata ang pinakamasayang sandali ng buhay ko nang sabihin
saakin ni Red ang isang balitang nag-paligaya saakin at tumupad ng lahat ng aking
hiling..

Naya isn't my cousin.

Red secretly took a DNA test between Nayumi and Chiara and it's negative. Hindi
nakuntento si Red, he took several DNA test between Nayumi and I at iisang resulta
ang lumalabas.

Negative.

Hindi ko alam kung gaano na niya katagal alam ang katotohanan at kung bakit
kailangan niya pang patagalin ang lahat pero iisa lang ang sinabi ni Red, ang iilan
sa tagalog na salitang narinig ko mula sakanya..

"Roy, mas masarap ang lahat kapag pinaghihirapan."

And he's right. Because right now, all I feel is so much happiness.

Now, I'm claiming what's rightfully mine. My Nayumi Patricia..

"Do you, Nayumi Patricia Alfonso, take Roy Christian De Salvo to be your lawfully
wedded husband?" Judge Sandoval asked.

Nandoon parin ang agam-agam sa mga mata niya. But her face speaks too

much happiness.

She still has no idea na hindi kami mag-pinsan at isang malaking pagkakamali ang
lahat. Ang nasa isip nito'y handa siyang mahalin ako ng buo at magpakasal sakin sa
kabila ng mapait na katotohanan. And that brings me joy, Naya loves me way beyond.
Na handa nitong ipagsapalaran ang mali sa tama para lamang sumaya kami. Para lamang
sakin.

Nayumi loves me equally as I love her.

"Be, when I first met you I honestly didn't know you were gonna be this important
to me." Her eyes started to water. "Roy, mahal kita. Mahal kita kahit na parang
masyado ka ng perfect para sakin bebe. Lahat ng gusto ko, kahit pa nakakasakit na
sayo ay ibinibigay mo parin sakin. Roy sayo ko lang naramdaman na sobrang mahalaga
pala ako. Ikaw yung nag-turo saakin na pahalagahan yung sarili ko. You made me love
myself, and I love you for that." She took a pause and held my hand tight. "Palagi
man kitang iniiwan, hindi ka naman kailanman nawala sa puso't isipan ko. Simula sa
pag-gising ko hanggang sa pag-tulog ko kasama kita Roy. Lahat ng bagay na makikita
ko, ikaw ang naaalala ko. Nakita mo yang paso at halaman?"

Itinuro niya iyon, doon naman ako napalingon. Maging ang mga kapatid ko na nag-
silbing witness namin ay nilingon iyon.

"Ako yung halaman, ikaw yung paso. Hindi ako makakatayo ng wala ka." Suminghot siya
bago muling mag-turo. "Eh ayon, yung bintana at kurtina. Kita mo yun? Ang ganda
tignan diba? Ikaw yung kurtina, yung buhay ko yung bintana. Pinapaganda mo yung
buhay ko, be."

Humigpit ang kapit

nito sa kamay ko habang pilit na pinapakalma ang sarili. Huminga ito ng malalim
bago mag-salitang muli.

"Be, handa akong magkamali kahit paulit-ulit pa magka-forever lang tayo! Sawa na
akong maging bitter at humugot be! Gusto ko bumaon ka na ganon!" She winked at me
as she dried her tears away. "Wala na akong pakialam sa masakit na katotohanan,
mahal kita Roy at iyon lang ang importante and yes, yes Roy Christian I'm taking
you as my husband now and forever."

Bumilis ang tibok ng puso ko habang dahan-dahang isinusuot saakin ni Nayumi ang
singsing na siyang magiging tanda ng aming pagmamahalan.

I mouthed I love you that she answered with a sweet smile.

Binalingan na ako ni Judge Sandoval. "Do you, Roy Christian De Salvo take Nayumi
Patricia to be your wife?"

Binalot ng samu't saring damdamin ang dibdib ko. Nang sabihin saakin ni Red kagabi
na ikakasal kami ngayon, ay hinanda ko na ang sarili ko. Pero ngayon, parang
napipipilan ako.

Muli akong bumuga ng hangin at pinagmasdan siya. "Nayumi Patricia, you were never
my ideal girl. Well you're weird." Ngumuso ito na siyang nagpatawa saakin. "We are
all a little weird baby, and life's a little weird. And when we found someone whose
weirdness is compatible with ours. We join up with them and fall in mutual
weirdness called love. You, Nayumi has this weirdness that is compatible with
mine.. That's why I fell in love with you, deep and hard."

Tears flooded her face, I can see how joy glimmered in her eyes and I couldn't be
more happier than that.

"I choose you, Nayumi Patricia Alfonso. To be no other than yourself. Loving what I

know of you. And trusting who you will become. I will respect and honor you always
and all ways. I take you to be my wife to have and to hold. In sickness and in
health. In tears and in laughter. To love and to cherish. From this day forward, in
this world and the next."

I slowly slipped the ring on her finger without leaving her almond eyes that is
blinded by tears.
"I love you, Nayumi. I forever will."

"I now pronounce you, husband and wife." Masayang sabi ni Judge Sandoval. "You may
now kiss th---"

Hindi ko na pinatapos pa iyon, I badly wanna kiss my Nayumi. Kagabi nga'y dapat
pupuntahan ko na siya sakanyang silid but Chiara said my bride should rest.

I kissed her tenderly, the kind of kiss she deserves. Every stroke of our lips is a
perfect heaven. The way she answered back my kisses opens gateway to paradise.

"I love you, Roy.."

"I love you, too.."

HUMAGIKGIK si Naya nang makitang hindi na maipinta ang mukha ni Roy. Mag-tatalong
oras na silang nag-sasalosalo at kanina pa siya inaaya nito na umakyat na.

Matapos silang makasal ay nag-tungo silang lahat sa hardin ng mansyon. They had a
little celebration for their wedding, na inihanda ng mga kapatid nito.

"Kurt, you know I love you right?" Chi rested her head on her brother's shoulder.

"Oh baby, I know that kind of tone." Kurt warned. "Huwag na huwag mo saakin
hihilingin na gustuhin at tanggapin iyang asawa mo para sayo dahil hindi kita
mapag-bibigyan."

"Silly." Chiara rolled

her eyes. "I just wanna ask you to stop dating Candida. I don't like her."

"Chi, she's nice." Kurt muttered defensively.

"She's not."

Napalingon siya kay Roy nang mag-sumiksik ito sa tabi niya. He buried his face on
her neck and started whispering I love you, repeatedly.

Napangiti siya at inabot ang mukha nito. "I love you, be." Napakunot muli ang noo
niya. "Hindi ba talaga tayo mag-pinsan?"

Kanina niya pa iyon ipinagtataka nang sabihin nito sakanyang hindi nga sila mag-
pinsan matapos ang kasal.

Her dad was so sure that she's Bryan De Salvo's daughter. He said that her mom was
pregnant when they eloped. So how does that happened?

"Ang kulit mo. Gusto mo bang pinsan kita?" Tila batang napipikon na sumandal ito
pabalik sa upuan.

Siya naman ay natawa sa inasal nito. "Para kang bata be, syempre hindi. Asawa mo na
ko wala ng bawian. Period no erase kain susi tapon langit bantay angel."

Sukat doon ay nabura ang iritasyon sa mukha nito at napalitang ng halakhak. "You
crazy girl, you're making me crazy over you."

Tinitigan niyang maiigi ang mukha nito. Matapos ay humilig siya palapit dito at
bumulong sa tenga nito. "Be, gusto ko na bumaon ka sakin."

Halatang nabigla ito sa sinabi niya, ngunit agad ding nakabawi. Hinawakan nito ang
palapulsuhan niya at ipinatong sa alaga nito. "Gusto nadin niyang bumaon."

Napahagikgik naman siya at yumakap dito. Nagulat siya nang tumayo ito walang sabi
sabing hinila siya patayo.

"Thank you everyone, but we'll go ahead." Roy said before dragging her back inside
the house that gained laugh from everyone.

Natatawang napatili siya nang pangkuin siya ni Roy paakyat ng hagdan. She
immediately held into his neck and giggled. "Careful Cowboy.."

Binuksan nito ang isang silid at doon sila nag-tuloy-tuloy. He placed her at the
middle of the bed.

His heart pounded as he hooded his gaze at his wife. His mind flooded with images -
wild, carnal and erotic images of them making love above that very bed.

Nayumi smiled. "Magmamakaawa pa ba ko sayo be?"

He groaned before getting on top of her. Claiming her mouth. The kiss was meant to
be gentle and comforting but when she shuddered as his lips touched hers, all the
pretense of gentleness flew away as his hubger took over.

Nayumi gasped loudly because Roy isn't just kissing her. He possessed, seduced and
corrupted her.

His hand reached for the back of her dress and unzipped it not so gently, before he
pulled it down revealing her uncover top.

His hand found her breast. And her nipple immediately swelled to the heat of his
palm, the nipple hardening and distending.

"Baby, what do you want me to do?" He whispered as his mouth started trailing
kisses from the corner of her lips up to her ear. "Tell me what you want.."

The tip of his tongue traced the outer swirl of her ear before sliding inside.

She sucked her breath, then she shivered.

"I-I want you, Roy.."

Hindi na nag-aksaya pa ng panahon si Roy at mabilis nitong naialis lahat ng telang
nakapagitan sakanila. It's been awhile since the last time they've become intimate
and God knows he couldn't prolong the agony any longer. He badly wants

to be inside her. Deep and hard.

Naya gasped at the touch of his body to hers. He's fever hot. He bent her back over
his arm and fastened his mouth over her breast, flicking his tongue against her
nipple, then sucking hard.

Nayumi cried. How she missed him..

Then he parted her legs as his hand went down to cup the apex of her thighs, she
tensed when she feel his fingers rubbing and penetrating her below.

His finger delved deeper.

He wasn't stoping. He's never gonna stop.

After a few series of foreplay, he positioned himself on top of her and gently, and
slowly thrust his hard shaft inside and all he could think of is how good it is to
be inside her.

They both get drown into a deep and mad bolt of love, passion and sensuality.

"Roy, I love you.." She whispered as she played her fingers across his chest.

"I love you, Nae.." He smiled, eyes were still close.

Natawa ito nang mag-sumiksik siya sa dibdib nito at mahigpit na yumakap dito.
"Roroys, may frustration ako.."

"Ano?" Napamulat ito ng mata at kunot-noong niyuko siya.

"Ang daming beses na nating nag-me-make love pero hindi parin kita na-bblow job!"
Walang habas na pagmamaktol niya. "Gusto kong i-try yun be!"

Agad na nanlaki ang mga mata nito nang bumangon ito at pumwesto sa ibaba niya. Lust
and desire started to blind him, as he watched her started stroking his shaft.

And it's just so damn good..

So good that he wanted more.

"Naya.." He groaned.

He wanted more. But the respect he have for her tops it all. Mabilis siyang kumilos
at hinila itong paibabaw sakanya.

"You witch!"

He hissed, still panting trying to get a grip of his desire. "Don't do that again."

"But I wanna pleasure you.." She sighed.

"Sweetheart, you're more than enough." He smiled and pressed his lips into her.
"This mouth is so precious to me, I don't wanna taint it.."

And that touched her heart. Mabilis niya itong niyakap ng mahigpit at pinupog ng
mumunting halik ang mukha. "How can you control yourself and manage to still become
a gentleman in situations like this where lust always wins?"

He shrugged. "My so much love and respect for you is above all the emotions I could
ever feel towards you.."

She smiled and brushed her lips to his. "All the pain Roy, is worth it. You're
worth it." Niyakap niya ito ng mahigpit. "Be, ako lang ang Naya mo ha!"
He chuckled, jealousy is obvious in her voice. "Ikaw lang, ikaw at ikaw lang."

"Hindi ka bumaon kay Nayaline?!" She gave him a quizzical look.

Ngumisi ito at pinisil ang ilong niya. "I don't know if you'll believe me or not,
but I can't even get my fingers to touch her."

She flushed. Hindi siya sumagot at nag-sumiksik sa leeg nito. Minute later, she
repeatedly whispered. "Sakin ka lang Roy. Sakin ka lang." Possessiveness trailed
her voice.

"Sakin ka lang din." Matiim nitong sabi. He then tapped her naked butt and squeezed
it after while. "Walang Alas, walang Matthew kung hindi tuluyan silang mawawala sa
mundo."

Napahagikgik naman siya. "Hashtag Roy lang sapat na."

Nasa ganoong lagay sila nang tumunog ang cellphone niya. Nangunot ang noo niya na
makitang nandoon iyon sa bedside table.

Nahihiyang

ngumiti si Roy nang mapansin ang pagtataka niya. "Nasakin iyan, kagabi pa. I'm
sorry my love, but I need to call your dad and ask for your hand in marriage. I
assured him that you weren't a De Salvo. Baby, I don't know if I should be laughing
about what we found out last night. But your dad is your real dad. He must have
been overwhelmed with some thoughts that he thought of you as other man's child."

"No.." Hindi makapaniwalang napailing siya. "T-that's crazy.."

"So much crazy. But you see, he loves you dearly sa kabila ng kaisipan na anak ka
ng iba." He smiled. "Isa pa, we did learned something from what happened. Didn't
we?"

Napangiti siya at nagkibit-balikat. Wala na siyang dapat pang intindihin ang

mahalaga ay sakanya na si Roy at may forever sila.
"Pain makes us stronger. Fear makes us braver. And love keeps us living." He
smiled.

"Indeed." She pressed her lips into his in a quick kiss, before she reached for her
phone and answered it.

Her eyes grew wide, happiness flooded her face. Nilingon niya ito at hinawakan ng
mahigpit ang kamay ni Roy.

"Yes dad. Yes. I love you." She ended the call and pulled Roy up before she hugged
him tight. "Be, mommy is awake!"

One thing people should realize is that it's not about being perfect, it's all
about being happy.

•••

AND THEY LIVE HAPPILY EVER AFTER.

Author's Note: Babies, thank you sa walang sawa niyong suporta sa ating pambansang
be. Now, I'll be focusing on Dave's story (Bye Bye Virginity), Red's (The Mighty
Has Fallen) and Tristan's book two (Vulnerable Impossible). Also Nymphomaniac -
under Addiction Trilogy. I'm hoping you'll still be supporting me there. I love you
all!

PS: VOTE AND COMMENT NA MGA BE, LAST NA TO! :)

Join our FB Group: Frappauchino WP Stories.

FB-TWITTER-INSTAGRAM: Frappauchino WP / @frappauchinowp

Dedicated to:
dansayerr kimkiriring dyoosangmaganda keyangkeya clrae28 amazinggraxia graciana25
princegail19 arieniel21 modernsisa kennajoyempillo kiraghost03 SGapoy norlaika
MissNiNoah yza615 BlackIceCream♥

And to all the readers who's reading this, thank you. I love you!

=================

Thalia Cameron

Thalia Cameron Alfonso De Salvo

Glimpse of second generation..

"Thalia, be!" Napaungot ako nang maramdaman ang pag-tapik ni mama sa pwet ko.
"Taling, gising na be. Maligo ka na baka ma-late ka sa school."

Lalo akong napa-ungot. Umaga na naman. Papasok na naman sa school. Makikita ko na

naman si Ekis. Makikita ko na naman kung paano niya ligawan si Romee. I don't wanna
hate Romee, I love her so much. She's my favorite person. Kaya si Ekis nalang ang
ihahate ko. Kahit pa crush ko siya, hindi naman niya ko crush eh!

"Be, gising na!" Sige padin ang tapik ni mama sa pwet ko. "Gising na be, ipapabuhat
kita sa papa mo sige ka ako magpapaligo sayo."

Gawain ni mama iyon noong bata ako. Kapag hindi ako nabangon, si papa ang
magbubuhat saakin papasok sa cr. Tapos palikiguan ako ni mama. Aware naman ako,
tinatamad lang ako bumangon at mag-lakad sa cr.

Napahagikgik ako nang abutin ni mama ang talampakan ko at kilitiin ako. See, kapag
ikaw kumiliti sa sarili mo hindi ka matatawa pero kapag iba matatawa ka. Ibig
sabihin, hindi mo kayang sumaya mag-isa.

"Bangon na Taling, si Romee hinatid na ng daddy niya kanina. Nasa baba na siya,
nakikiusisa na naman sa papa mo habang nag-papangko ng dayami." Sabi ni mama.

Agad akong napabangon pagkarinig ng pangalan ni Romee. "Kanina pa si Romee ma?"

Lumabi ako. "Hindi dapat pinagaantay si Romee, pati mama mainit sa labas." Nilinga

ko ang bintana. Bawal mainitan si Romee at nasisiguro kong nasa ilalim ng arawan si
papa.

"Andun naman ang papa mo be, hindi naman niya papabayaan si Romee." Tumayo na ito
mula sa pagkakaupo sa higaan ko. "Sige na maligo ka na, si Kade nakaalis na maaga
daw ang klase noon."

I sighed deeply and watch my mom leave the room. Kade Angelo is my cousin, he's
tito Kurt's son who's more like papa. Nag-migrate sila tito Kurt sa Las Vegas
almost five years ago at si Kade ay nag-paiwan. Simply because he can't leave the
ranch.

Kade Angelo is a cowboy.

Ang sabi ni papa ay si Kade ang magiging tagapagmana ng buong rancho De Salvo dahil
siya ang lalaki at siya ang lamang ang may labis na interes sa rancho saaming mag-
pipinsan.

Which is fine with me, I mean I love the ranch but I can't beat the love of Kade
for this land.

Tumayo na ako at naligo bago mag-bihis. Before I went out of the room, I checked my
bag. Tinignan ko kung dala ko ba ang kit ni Romee -the kit that contains her
medicine and inhaler. Lahat kaming mag-pipinsan ay may ganoon, ang sabi ni papa
hindi daw dapat iyon mawawala saamin dahil hindi namin alam kung kailan iyon
kakailanganin ni Romee.

Nang makababa ako ay naabutan ko si Romee na nakikipag-kwentuhan kay mama at papa

sa komedor habang umiinom ng juice. Palagay ko'y kakapasok lang nila kasi
pinupunasan ni mama ang pawis ni papa.

"Good morning, people." I greeted, smiling.

"Good morning, baby." Papa smiled, I went to him and kissed his cheek. "You look
beautiful."

I rolled my eyes. Palaging sinasabi iyon ni papa, araw-araw. Sabi kasi niya,
tatlong taon na silang kasal ni mama nang dumating ako sa buhay nila. Hindi
madaling mag-buntis si mama, kaya ako lang ang anak nila. But papa said that I'm
worth the wait and that I'm more than enough to bring joy to their lives.

I saw his blue eyes dancing in happiness, like it always does. I always envied Kade
for having a blue eyes, na namana nito sa mommy nito. And Romee for having a purple
blue eyes na nakuha niya kay Tita Chi. Samantalang ako, hindi ko namana ang kay
papa ko.

"Uminom ka ba ng medicine mo, Romromi?" Tanong ko nang maupo ako sa tabi niya at
umabot ng toast upang kainin.

"Oo, Thalili. Pareho kayo ni Zander, palagi akong pinaaalalahanan." Natawa ito.

"Makakalimutin ka kasi." I shrugged, napalingon kaming pareho nang marinig ang

hagikgik ni mama.

"Be, may mga bata!" Mahina nitong tinampal ang nakangusong labi ni papa bago
tumayo. "Mag-lilinis muna ako ng bathroom sa taas, diyan na muna kayo."

Tumayo rin si papa na nakangisi. "Tulungan na kita."

Nilingon ko si Romromi nang mawala na sila papa sa komedor. "Araw-araw na silang

naglilinis ng bathroom, I wonder kung bakit di natatanggal ang dumi doon. Ganyan
din ba ang parents mo?"

Humagikgik ito. "Believe

me they're worst. There's this time na bigla nalang umakyat si daddy kasi daw may
gagawin siya, then sumunod si mommy. Sinundan namin sila ni Lance kasi palagi nila
yun ginagawa, then we sneak a little and saw them kissing with dad touching mom's
breast!"

My eyes grew wide. "Oh my! Si mama ko kaya tina-touch ni papa ang breast? Kasi sabi
satin nila Laila diba dapat papamassage yung breast para maging big. Eh si mama
walang breast baka ayaw imassage ni papa."
Humagikgik itong muli. "So si tita Nicole minamassage lagi ni tito Vince ang
breast? Big yung breast niya eh!"

Napalabi ako. Ininom ko ang gatas ko habang nag-iisip. "Alam ko na! Mag-pabody
massage tayo bukas! Wala naman tayong pasok eh. Tapos sabihin natin isama ang
breast natin para lumaki!"

"Okay, magpapaalam ako kay daddy." Ngumiti ito bago umungot. "Halika na! Malelate
na tayo."

Hanggang sa makarating kami sa school ay hindi nawala sa isip ko ang frustration ko

about sa boobs ko.

Hindi ko na nga alam kung may naintindihan ba ako sa mga sinasabi ng teacher ko.
Basta puro pagpapalaki ng boobs ko ang nasa isip ko. Aasa nalang ba ako sa wala?
Lahat naman ginawa ko na! Wala padin. Dapat ang pangalan ko ay Thalia Asa eh.

Nang matapos ang klase ay nag-paalam muna ako kay Romromi na mag-ccr lang. Nag-
paiwan naman ito sa bench, kampante naman ako dahil dumating si Zander at Ethan.

Nakayuko akong nag-lalakad habang

ang dede ko padin ang iniisip ko. Yung kaklase kasi namin, si Max Imperyo ang ganda
ng boobs niya. Goals na goals. Pati yung kapatid ni Ekis, si Baraha dede goals din.
Eh, magkaka-edad lang naman kami.

"Aray!" Ingit ko nang mabangga ako nang nasa harapan ko. Nakita ko si Trigger na
nakayuko sa cellphone nito at abala sa pag-tetext. "Romanov, kung magtetext ka
maupo ka sa isang tabi!"

Nilampasan ko na ito. Hanggang maaari ay ayokong makita si Trigger dahil naalala ko

na naman ang nangyari noong isang araw.

I can feel my cheeks burning as I remembered how I massage my breast in front of

him, while we're doing video chat!

Why the hell did I do that, only the demon knows!

"Hoy, Taling."

Napaigtad ako nang maramdaman ang pag-patong ng braso nito sa balikat ko. I moved
away, but he just caught me again. "Ano ba?!!"

"Bakit ba ang sungit mo?" He frowned. "Thalia Cameron, ipapaalala ko lang sayo. We
share a dirty secret."

Agad nanlaki ang mga mata ko. How dare him remind me of what I did! "Douchebag!"
Siniko ko ang sikmura nito at akmang kakawala dito nang higpitan nito ang kapit.
"Ano ba!"

Tumatawa-tawang kinurot nito ang pisngi ko. "Thali, pupunta ako bukas sainyo.
Mamasyal tayo sa rancho niyo."

"Isasama mo si Ekis?" My eyes glow with hope.

Agad na dumilim ang anyo nito. Akmang sasagot ito nang maalala kong aalis

pala kami ni Romee bukas. It's always Romee before Ekis, that's my equation.
"Ay hindi pala ako pwede bukas be!" Sabi ko dito.

"Tinatawag mo ba si Ekis na be?" He asked.

"Hindi."

"Si Dash?"

"Hindi din."

"Bukod saakin, sino pang lalaki ang tinatawag mo ng be?" He asked, as he stopped
walking.

Napahinto din ako, at ang kamay nitong nasa balikat ko ay bumaba sa bewang ko.
"Wala na."

Lumambot ang ekspresyon ng mukha nito. "Good, wala ka ng ibang lalaking tatawagin
ng be Thalia Cameron." He heaved a sigh. "Anyway, san ka pupunta bukas?"

Alam kong hindi ko dapat sabihin sakanya pero yung bibig ko kasi, madalas walang
preno. "Magpapa-body massage kami ni Romee. Papamassage ko yung boobs ko baka
lumaki."

His eyes clouded with an unknown emotion as he hooded me a gaze. "Your boobs again.
Thalia Cameron how many times do I have to tell you that just let your boobs, be
your boobs. It will grow in time!"

"Kailan pa?!" I frustratedly placed my hand over my breast at sinundan iyon ng

tingin ni Trigger. "Araw-araw ko tong minamassage hindi naman nag-iimprove! Baka
tama si Laila, ibang tao dapat ang mag-mamassage ng boobs ko!"

"Oh no you're not gonna let anyone touch a part of your breast, Thali. No!" His jaw
clenched, napasinghap ako nang hawakan nito ang palapulsuhan ko at simulang

kaladkarin ako pasaan.

"H-hoy! Saan mo ko dadalhin!" I shrieked. Tumunog ang phone nito.

Sandali nito iyong tinignan bago patayin at ilagay sa bulsa.

"Sino iyon?" Tanong ko, out of curiosity.

"Winter." Simpleng sagot niya bago muling mag-simulang mag-lakad tangay tangay ako.

Hindi ko alam kung saan galing ang munting panibugho sa dibdib ko. Winter is his
girlfriend, iyon ang balita na kumakalat sa campus. "Bat di mo sinagot tawag ng
girlfriend mo?"

Huminto ito at nilingon ako, he's grinning. "Did I smell jealousy?"

"Hah! Mangarap ka!"

Tumawa ito bago pinag-siklop ang aming mga palad at muling hilain ako. "Baby, just
to satisfy your curiosity. No, Win is not my girlfriend."

"Yeah. Fool me more." Sarcasm is all over my voice.

Hindi ito sumagot, lumiko kami sa locker area. Trigger is grinning as he keeps on
playing with my fingers.
"Anong ginagawa natini dito?" I frowned.

Hinila niya ako papasok sa isang maliit at madilim na silid. Hindi ko na siya
makita sa sobrang dilim. He locked the door close. Naramdaman ko ang mga bola na
tumama sa paa ko bago niya ako isandal sa nakasaradong pinto.

"Anong ginagawa nat--"

He cover my lips with his palm and whispered to my ear. "Shh.. We'll be giving your
breast a massage. Para hindi ka na umalis bukas, at ipasyal mo ako sa rancho
niyo.."

My eyes widened when he slowly unbutton my blouse. "T-Trigger.."

I can feel my heartbeats faster and louder as if jumping off my chest. Nawala ako
sa inhibisyon nang maramdaman ko ang pag-unhook nito ng suot kong bra, this is
wrong.

But all of my straight thoughts fade away, as excitement and anticipation tops it
all when I felt his heated palm right above my breast.

Tons of sensation striked me in.

I closed my eyes. Tama nga sila, mas masarap kapag iba ang gumagawa.

•••

(From: Thalia Cameron De Salvo's story.)

=================

Temptation

Author's Note: I just posted it because I feel so bad about something today and I
need something to distract me. So hope you enjoyed.

THALIA

"Bakit naka-bra ka na ng totoong bra Romromi?" Kunot-noo kong tanong dito habang
pinapanuod itong mag-bihis sa silid niya.

"Hindi na kasi pwede yung baby bra. Masikip na hindi na ko maka-hinga." Sabi nito
bago isuot ang over sized shirt nito.

"Kaya naka mama bra ka na." Iningusan ko ito at niyuko ang dibdib ko. "Pati ba
naman ikaw papaasahin ako?"

Narinig ko ang pag-hagikgik ni Romee sa tabi ko. "Lalaki din yan, maghintay lang
ikaw."

"Palagi nalang ba kong mag-aantay?" Napalabi ako. "Romromi nililigawan ka padin ba

ni Ekis?"

Umiling ito. "Sinabi ko sakanya tigilan na niya ko, hindi nakikinig makulit."
"Bobo kasi yun mana kay popsy Alas!" Ako naman ang humagikgik.

"Bobo pero love na love mo." She rolled her eyes cutely.

"Matalino kasi ako kaya dapat bobo siya sabi kasi nila opposite attracts."
Napanguso naman ako. "Pero tangina mga kailan kaya siya maaattract sakin?"

"Loka loka ka, Thalili. Kung hindi boobs mo problema mo, si Ekis. Ewan ko sayo."
Natatawang sabi nito.

"Kasi naman, yung samin ni Ekis parang paglaki ng boobs ko.. Very hopeless.."
Naiiling kong sabi.

Akmang magsasalita ito nang may kumatok sa pinto, bago iyon bumukas. It's Paris.
Agad ko itong inirapan.

"Hay nako Paris, kung magmamaldita ka ayusayusin mo. Mabuti pa tawagan mo si Lance
at kayo ang magmalditahan baka bigwasan lang kita." I hissed.

Paris Amanda Santa de Leones and Lance Dannice Dela Paz

shares the same bitchy attitude. Ang kakaibahan lang, tahimik si Paris at bitch
lang siya kay Romee. Why Lance bitches all except for Romee.

Inirapan ako nito. "You have to filter your words, put some class on it."

"Gaga, class class ka dyan! Walang teacher kaya nag-cutting yung dila ko. Tigilan
mo ko sa kaartehan mo Am--"

"Taling." Romee gave me a warning glance before she turned into her twin sister who
doesn't look like her twin. "Paris, yes?"

"Dad is calling you out. Library." Tumalikod na ito at naglakad paalis.

"Yung kapatid mo mas baliw pa sa mama ko no?"

Natawa naman si Romee sa sinabi ko. "Thalia, wala nang papantay pa sa kabaliwan na
meron si mama Nae, kung meron man paniguradong ikaw iyon!"

"Okay lang, love ko naman mama ko eh." Ngumisi ako at tumayo na. "Sige na, babalik
na ko saamin. Papahatid nalang ako kay Zander nakita ko siya kanina sa baba nag-
lilinis ng motor niya."

She kissed my cheek. "Sige na, inaantay nadin ako ni daddy. Mag-iingat ka ha? And
call me once you get home."

Bumaba na ako at tinungo ang bakuran nila Romee. Monteguero is two hours drive away
from Solidad. Kanina'y nakisabay lamang ako sa truck ng mga ranchero na luluwas sa
bayan at nag-padaan ako dito para lamang makipagkwentuhan kay Romee.

Niyuko ko ang orasan saaking braso, it's fifteen minutes before six pm. Dumidilim
na ang kalangitan.

Napakamot ako sa batok ko, suddenly I smiled when I remembered my tattoo there.
Galit na galit si papa at lolo Brad nang ipalagay ko iyon.

Pero syempre, to the rescue ang mama ko. Siya ang kumausap kay papa

na hayaan na lamang ako dahil wala naman ng magagawa kung magagalit pa.
But after that, mama made me promise to never do things without her consent again.
Which I whole heartedly agreed.

Nilinga ko ang paligid, wala na si Zander sa garahe. Maging ang motor nito ay wala
na.

Napanguso ako, akmang babalik ako sa loob upang sana'y ungutan si Reid na ihatid
ako sa bahay nang tumunog ang cellphone ko.

I fished it off my pocket at agad akong napasimangot nang makita ang pangalan ni
Trigger doon.

"Ano na naman?!" I hissed.

"Para kang tanga." Narinig kong humikab sa kabilang linya at hindi na muling nag-
salita.

Ilang sandali pa ang lumipas ay napa-pikit na ako sa inis. "Ikaw yung tanga
siraulo! Tatawag-tawag ka tapos hindi ka magsasalita, aba naman Romanov huwag mong
sayangin ang oras ko kagaya ng pagsayang ng pinsan mo sa nararamdaman ko.
Nakaka----"

"Just talk, Thali.."

Napahinto ako. I'm sure it's pure sadness that I'm hearing in his voice. Biglang
nabuhay ang pag-aalala sa damdamin ko. Trigger is never a lonely person. "Romanov
okay ka lang? You sound a bit off, may nangyari ba?"

Narinig kong suminghot ito mula sa kabilang linya. "Taling, talk. I need you to
talk and don't stop talking.. Thalia please."

"T-teka nga.." Lalo akong nag-taka. "Nasan ka ba? Nandyan ka lang ba sa bahay
niyo?"

Hindi ito umimik.

"Trigger Martin Romanov ano ka ba huy!"

He still didn't talk. Napalingon ako sa truck ng mga ranchero mula sa farm ng mga
Santa de Leones. Kinawayan ko ang mga iyon.

"Hoy? Mabuhay ka lang be ha! Papunta na ko!" Mabilis

kong ibinulsa ang telepono ko at tumakbo sa truck. "Kuya! Hatid mo naman ako sa
bayan."

"Alam po ba nila Senior Red?" Kinakabahang tanong nito bago lingunin ang mansyon sa
likuran ko.

I rolled my eyes. "Yes." I lied, white lies.

Akmang bababa ito para sana paupuin ako kaya lang tumakbo na ako sa likuran ng
truck at sumampa doon kung nasaan nakasalansan ang ilang tali ng dayami. May
dalawang ranchero na naroon na agad akong binati at nginitian.

Napakagat ako sa ibabang labi ko. Pagkagaling sa bayan ay isang sakay pa para
makapunta ako sa bahay nila Trigger.
"Mang Gardo.." Tawag ko sa isa sakanila habang nakaupo ako sa dayami. Oo kilala ko
ang mga ranchero ng mga De Salvo at Santa de Leones, papa made me memorize their
names dapat daw ay ganoon, kilala ko ang mga nagtatrabaho saamin. It will build
trust and good relationship. Which is true, they're loyal to our family.
"Nakakahiya po, pero pwede pong makahiram ng twenty pesos? Wala po kasi akong
dalang pera. Babayaran ko nalang po pag-balik ko dito bukas."

"Ay nako ma'am kahit huwag na ho." Nakangiting inabot nito saakin ang naka-tuping
twenty pesos.

"Hindi po, ibabalik ko po talaga to nakakahiya naman po." Kinuha ko kaagad iyon.
"Salamat po talaga."

Ilang sandali pa ay narating na namin ang pamilihan ng bayan kung saan ako nagpa-
baba. Alangan pa ang mga ito na ibaba ako, pero wala na itong nagawa ng tumalon
ako.

"Salamat po!" Ikinaway ko ang kamay ko sa mga ito at pinanuod ang paglayo ng truck.

Mula sa pedal pusher ko ay inilabas ko ang cellphone ko at tinawagan si Trigger, to

check if he's still

alive.

It's ringing when someone snatched it from me. "Yung cellphone ko!"

Hinubad ko ang topsider ko at ngali-ngaling ibinato iyon sa tumatakbong lalaki.

Tumama iyon sa ulo nito.

"Bochog hoy, wag kang bastusing baboy! Ibalik mo saakin ang cellphone ko ngayon
din." Nilapitan ko ito at hindi iyon naging mahirap dahil hindi na ito makatakbo,
hingal na hingal na sa labis na katabaan.

"Taympers.." Hinihingal na sabi nito habang napatalungko.

Sinuot ko ang topsider na ibinato ko dito at hinaklit mula sa kamay nito ang
cellphone ko. "Kung nangangarap ka makapang-snatch mag diet ka para naman
successful! Mas malaki pa dibdib mo sakin, baboyito ka!"

"Litson anong nangyari sayo?" Mula sa likuran ko ay sumulpot ang lalaking payatot
na may pudpod na tsinelas at madungis na anyo. Dinaluhan nito si Baboyito. "Yun
Tson ano? Buhay ka pa? Sabi naman sayong ako na kukuha eh!"

Agad na nanlaki ang mga mata ko sa narinig ko. "Have you heard about Red Santa de
Leones?"

Natigilan naman ang mga ito. Nag-punas ng uhog ang matabang lalaki. Grabe,
sinisipon din pala si Pooh.

"Umalis ka na dito binibini." Sabi ng lalaki bago iahon ng payat nitong braso ang
mala-patang braso ni Baboyito. "At oo, kilala ko si Senior Santa de Leones. Nag-
hahatid ako ng gulay at isda sakanila araw-araw. Alam kong labis labis ang
kayamanan nila na kayang tumubos ng kaluluwa kung iyon ang ibig mong itanong."

"That's not what I meant." I suddenly felt guilty, it seems to him that I was
bragging out.

"Huwag mo akong inglesin. Kakaunti lang ang alam ko sa lengwahe na iyan. At hindi
ko na nais pabg dagdagan." Masungit
nitong tugon.

Napalingon kami sa sasakyan na nagwawangwang. Mga tanod ang lulan noon at kapag
ganitong oras na ay pumapatrolya ang mga ito upang siguruhing wala ng batang
lansangan ang nakakalat.

"Hans halika na! Baka maabutan na naman tayo!"

Hinila ni baboyito ang braso ng payatot na lalaki palayo. Pinanood ko lamang ang
mga itong tumakbo, well si taba tumatakbo si payat ay lumalakad lang. Lumiko ang
mga ito sa tagong iskinita.

Tumunog ang telepono ko at iyon ang nagpabalik saakin sa wisyo. Tumatawag si

Trigger, akmang sasagutin ko iyon nang mamatay ang telepono ko. Drained na ang
battery.

Mabilis akong sumakay ng jeep at ilang sandali pa'y nasa tapat na ako ng village
nila Trigger.

Pinapasok naman ako agad dahil nakalista ang pangalan ko sa log book ng mga
maaaring bumisita sa mga Romanov.

Si manang Selya ang nag-bukas ng pinto. "Oh, Thalia ikaw pala."

"N-nasaan po si Trigger?"

Napahinto ito, bago bumuntong hininga. "Nasa silid niya, hindi pa iyon lumalabas
mula kaninang umaga nang tumawag ang daddy niya para ibalitang wala na ang lolo
niya."

"S-sige ho, aakyatin ko lang." Mabilis kong inakyat ang silid nito. Pinihit ko ang
seradura ngunit naka-lock iyon. "Trig, si Thali to."

Ilang segundo ang lumipas bago iyon bumukas. Nakita ko si Trigger, he's wearing
nothing but a boxer shorts. Trigger is now eighteen, third year college. And I'm
sixteen, a freshman. Kaya hindi na ako nag-taka pa kung nag-bago na ang anyo ng
katawan nito mula sa isang patpating bata na palagi kong kasama.

"H-how are you?" I asked softly as I stepped in. I heard him locked the door.

"Masakit, Thali." Iyon lamang ang sinabi nito bago ko naramdaman ang pagyakap nito
saakin mula sa likuran. Binaon nito ang mukha sa batok ko.

Damang dama ko ang bigat ng dinadala nito. I heaved a sigh and held his hand.
"Masakit si heart be?"

"Sobra."

"Nandito lang ako, Trigger."

"Dito ka lang.. sakin.." Nagsusumamong bulong nito.

He then twisted me to face him, without any hesitations he cupped my face and bent
his head down to claim my lips.

And the dugdug of my heart goes crazy. I closed my eyes and give in.

He's a temptation.
Free cheese are mostly seen in mouse traps.

(From Tempting Trigger)

=================

Tempting

THALIA

I watched Trigger as he moved out of the bed. I stared at his naked back, he
reached for his shirt thrown on the hard flood and that made his muscles moved.

I bit my lower lip and stared at his tattoo, na hindi ko maintindihan kung ano ang
sinisimbolo.

"What's that tattoo on your back?" Isinusot na nito ang t-shirt na dinampot nang
mag-tanong ako.

I pulled myself up into a sitting position and reached for my brasiere hanging on
the edge of the bed.

Hindi ito sumagot. Tumayo na ako at naging abala sa pag-hook ng baby bra ko sa
likuran ko. I was hissing at napansin siguro iyon ni Trigger dahil pumunta siya
saaking likuran.

He immediately hooked it close, no sweat. Napaigtad ako nang maramdaman ang pag-
baba ng labi niya sa batok ko. "How about this? What's the meaning of this tattoo,
Thali?"

Napanguso ako. "Dreamcatcher. Nice dreams travel through the hole into the
sleeper's mind, while the bad ones, as well as nightmares, are trapped inside the
web permanently. Feathers are usually attached to the dreamcatcher to entertain
babies, but they have a deeper meaning. A feather stands for breath and air, which
are essential for life."

He snake his arms around me, hugging me from behind. Then he placed his chin above
my shoulder, kissing my cheek. "Why did you decided to have a tattoo?"

I shrugged. "I just think its cool.."

"You look hot, I swear."

I flushed and turned at him. He's smiling, and its melting me. "Don't me be! May
lahi kayong paasa no? Wala akong dede, tapos hot!"

He smirked as his hand went up into

a side of my breast, he gently squeezed it. "Thali, meron. It's generous yes, but
it's proportion. It fits my hand like it was made for me. You see, payatot ka so
don't expect yourself to have boobs as huge as Pamela Anderson's."

Pinaalis ko ang kamay nito sa dibdib ko. "Abusado ka dong!"

Tumawa naman ito, his hands went down to fix the fly of my pedal pusher. He zipped
it up and snapped it close. "Does it still hurt?" He asked gently, kissing my
temple.

Umiling ako, dahil hindi naman na talaga masakit. "Ihahatid mo ako pauwi? Huwag na.
Trig, magpahinga nalang ikaw, masakit pa si heart heart diba?"

Humigpit ang yakap nito saakin bago ako pihitin paharap. "Ihahatid na kita."
There's a finality in his tone so I just shrugged. "Babe, do you still have plans
about getting a tattoo?"

I twitched my lip up. "Sana, dito sa chest ko." Turo ko sa pagitan ng aking dibdib,
cleavage sana sasabihin ko kaso wala akong dede so pano nagka-cleavage diba?

Bumaba naman ang tingin niya doon sandali bago ako muling balingan ng tingin. "What
design?"

"I was thinking of a crucifix tattoo, pero manipis at maliit lang. It will look
like a letter T."

"For Trigger." He smiled.

"Gagito for Thalia!" Sinampal ko ito ng mahina. "Hindi naman Trigger pangalan ko
oklog to!"

He just rolled his eyes. "So, let me do your tattoo."

Nanlaki ang mga mata ko. "Marunong ka?!"

"Yup, last year I started learning about it." He said a bit proud.

"Angas!" Napanguso ako. "Gusto ko sana, kaso nagpromise na ako kay mama na hindi na
ako gagawa ng bagay na hindi ko ipapaalam sakanya.

Isa pa hindi papayag yun baka ikamatay na ni papa pag-ginawa ko iyon. And,
tumutupad ako sa pangako ayokong maging paasa."

Pinisil nito ang ilong ko at humalakhak. "You talk so much, anyway on your
eighteenth birthday we could probably do it."

I shrugged. "We'll see."

"Okay now be a sweetheart and put your shirt on para mahatid na kita." He smiled.

"Sinira mo yung shirt ko eh!" Niyuko ko ang t-shirt ko na tweety bird, punit na
iyon sa gitna.

His laughter echoed in his room, matapos ay naglakad ito patungo sa closet. Then he
came back with one of his shirt. Ito na mismo ang nag-suot saakin noon.

"Thanks." I dimpled at him.

Akmang sasagot ito nang tumunog ang cellphone nito na nasa ibabaw ng bedside table.
Lumipat ang tingin ko doon.

Napasimangot ako nang mabasa doon ang pangalan ni Winter Hestia. And I don't know
why I acted that way.

All I know is that my heart tightened. Binalingan ko ito.

"Girlfriend mo tumatawag. Antay nalang ako sa labas." Bago pa ako nito mapigilan ay
nakalabas na ako.

Hindi ko na alam kung gaano na ako katagal nakaupo sa couch ng sala nila, halos
maupod narin ang labi ko sa kakanguya pero wala paring Trigger Romanov na lumalabas
sa silid nito.

Nakalimutan na ata ako ni gago. I sighed, ayokong mainis kay Winter pero iyon ang
nararamdaman ko ngayon.

I was chomping my lip when I heard Trigger's footsteps from the stairs. He has this
apologetic look, but I couldn't help but sneered at him.

"Sorry, T. I just don't wanna be rude at Winter, she's giving me her condolences."
He heaved a sigh.

Tango

lang sinagot ko at tumayo na ako bago tuloy tuloy na naglakad palabas.

Hindi ko parin ito pinapansin habang nasa byahe kami. I hate himfor making me wait.

He stopped the car meters away from our mansion. Then he faced me. "Thalia, what's
up? Why are you suddenly ignoring me?"

"Goodnight."

Akmang bababa na ako nang pihitin ako nito paharap sakanya, bago pa ako makapag-
tanong ay bumaba na ang labi nito sa labi ko sa isang mapag-parusang halik.

"Give in, Thalia Cameron.. Kiss me back." He muttered, bruising my lip.

I hate him, but that didn't kill my willingness to give his kisses back and I
earned a moan from him.

His kisses became gentle. "God Thali, you're tempting me.."

"Trigger Martin.." I pushed him a little away, and breathe.

Ganoon din ang ginawa nito. "You're driving me insane."

Inirapan ko ito. "If I know, you're massaging Winter's boobs kaya malaki ang boobs
niya!"

Natigilan naman ito, maya maya ay malakas na humalakhak. He snuggled into my neck,
pulling me in an embrace. "Thali, you just don't know how you're turning me
insane."

Hindi ako umimik. Naiinis parin ako sakanya!

"Baby, I already miss my grandfather." He said in a tiny voice.

It somehow melt my heart. I sighed and reached for his face. "Sabi ko naman sayo
be, pwede tayong share ng lolo. Dalawa pa naman ang lolo ko."

Napangiti ito sa sinabi ko. He looked down ito my lips and his smiles turned into
grin. "Share din tayo sa lips mo."

Agad kong pinitik ang bibig nito. "Abusado ka!"

Hindi parin nito nagpa-awat at dinampi ang labi sa aking labi. "Hmm, lasang
strawberry."

Nangunot noo naman ako. "Yuck! Imbento ka! Kahit di naman ako nakain ng
strawberry?"

"Basta, para sakin lasang strawberry." He insisted. "Okaya, honey pwede din."

"Gago, layo ng lasa ng strawberry sa honey! Mabulaklak lang yang dila mo!" Inirapan
ko ito.

Dumila naman ito at niyuko iyon ng tingin. "Wala namang bulaklak."

I rolled my eyes. "Ewan ko sayo, Baliwag Bulacan ka! Papasok na ko sa loob,

goodnight!"

Akmang bababa na ako nang hawakan nito ang palapulsuhan ko. "Papasok din ako sa
loob mo."

Nanlaki ang mata ko sa sinabi nito. I flushed.

Then his words echoed in my head.

You're tempting me..

•••

(From: Tempting Trigger)

=================

Tempted

Taling

We're on the school ground with our P.E uniforms, Romee is at the bench under the
tree with Zander dahil bawal itong mainitan samantalang ako, si Kade, si Zach at si
Lance ay nakasalampak sa damuhan.

Lance is on her senior high kasama lang namin siya ngayon dahil lunch break niya.

"It's so hot here, Zach kasi samahan mo na akong mag-lunch. Hindi ako papalabasin
ng wala akong kasamang college student and you know how I hate canteen food!"
Umirap ito habang pinapagpag ang jogging pants nito.

"Ang arte mo. Bigwasan kita diyan eh!" I blurted.

"Thalia." Kade warned. "Lance is the youngest, hindi mo dapat siya pinapatulan."

I rolled my eyes. Kade will always be the nicest kid.

Tumayo si Kade sukbit ang bag nito. "Halika na Lance, ako nalang sasama sayo."

Lance made a face on me behind Kade, popping her tongue out and closing her eyes.
As if telling me that she win again.
"I really hate Lance for being Lance!" I hissed as I watched them go.

Tumawa naman si Zach. "Believe me, she hated you too. Si Romee lang ata ang gusto
niyan ni Lance eh."

"Hah! Eh ako naman ang best friend ni Romromi!" Inirapan ko Zach. "Lance can take
whatever she wants but I'm not gonna share my best friend with her!"

"Para kang bata." Napailing si Zach at tumagos ang tingin nito sa likuran ko kaya
napalingon ako.

I saw Trigger and Ekis walking towards us, and Trigger is with Winter. Hindi ko
maintindihan kung bakit para akong sinasakal na makita silang dalawa na magkasama.

Winter is clinging into Trigger's arm and they were laughing while talking.

And I hate it, so I looked down and composed myself.

"Hey, man." Bati ni Zach sa mga ito.

"Yo, bro." I know it was Trigger, but I didn't look back. My heart is pounding,
it's like ripping my chest.

Narinig ko din ang pag-bati ni Ekis, I counted before I heaved a sigh and turned to
them smiling.

"Hi, Winter. Trigger." I gave out my fakest smile. Then I turned at Ekis. "Hi Ekis,
pakiss."

Ntawa naman ito, agad naman akong sinamaan ng tingin ni Zach kaya lumabi ako.

"Joke lang!" Nag-anagt ako ng tingin at nag-tama ang mga mata namin ni Trigger.
He's eyeing me intently pero inirapan ko lang ito.

Tangina mo! Who you ka sakin today!

They joined us, so it happene to be a circle where I'm between Zach and Ekis, while
Winter is between Zach and Trigger.

Halos magkatapat kami ni Trigger at titig na titig ito saakin. Si Winter naman ay
asar talo na kay Zach. Demonyito kasi itong pinsan ko, mana kay tito Zanti
napakalakas mang-asar akala mo perpekto bingot naman.

Hindi naman siya bingot, pero gusto ko lang sabihing bingot siya.

Napatingin ako kay Ekis na halos mabali na ang leeg kakasulyap sa kung saan.
Sinundan ko ang tinitignan ng mga mata nito, it's Romee and Zander who's busy
talking while eating Romee's favorite cookie.

"Wala ka ngang pag-asa kay Romromi!" Siniko ko ito. "Two years ka ng hopia kay
Romee, di ka pa nabubulok?"

Tumawa naman ito. Bago ako akbayan, he pinched my nose. "Ayaw mo ba ko para kay
Romee?"

"Ayaw. Hello syempre gusto ko sakin ka."

Natawa itong lalo. "How can you be so blunt with the idea of you having
a crush on me?"

I smiled at him. "I don't know, basta hindi kasi ako siguro pabebe. Kaya gusto ko
alam mo na gusto kita para naman di mo ako masaktan. Kasi magiging sensetibo ka na
sa mararamdaman ko." Buti nalang abala si Zach sa pambubuska kay Winter kaya wala
itong pakialam saakin. "Eh, bobo ka pa naman kaya dapat sinasabi sayo ng derekta
yung mga ganoong bagay mamaya hindi mo ma-gets diba?"

Imbes na mainsulto ay natawa pa ito.

"Alam mo baliw siguro kayo ni popsy Alas, iniinsulto na kayo natatawa pa kayo."
Tinawanan ko ito. "Bobo talaga."

Napatigil ako nang mabalingan ko si Trigger na titig na titig saakin. Inismiran ko

itong muli. Tumayo ako at hinila ko si Ekis, kaya napatayo ito. Lalong dumilim ang
mukha ni Trigger.

I tiptoed and whispered something on Ekis' ear. Tapos ay binalingan ko si Zach.

"Zach of rice, sa library lang kami ni Ekis."

"Anong gagawin niyo dun?" It was Trigger who asked.

I rolled my eyes ceiling ward. "Mag-me-make out."

Natawa naman si Ekis sa sinabi ko at kinapitan ako sa bewang.

"Ano Thalia Cameron?" Zach scolded and darted me a death glare.

"Joke lang! Gagawa ako ng assignment ko, dyan ka na muna." Iniwan ko na ito at
hinila na si Ekis.

We went into the cafeteria instead of going to library. We sat and talk while
having junkfood and soft drinks.

I told Ekis something that I haven't told anyone yet, not even Romee but maybe one
of this days I'll tell her.

Nang mag-bell na ay may klase na ito kaya nag-paalam na ito. Ako naman within
twenty minutes pa ang start ng PE class ko, plus allowance time

of fifteen minutes.

Kaya nag-tungo muna ako sa cr. Pinagmasdan ko ang aking mukha sa salamin. Hindi ako
pangit. Mas maganda pa nga ako kay Winter, yun ang sabi ni Lance. Dede lang talaga
ang lamang niya saakin.

Sabagay putangina sa ngayon, dede is life. Sa generasyon ngayon, di na pwedeng

utong lang.

"Lumaki ka na kasi!" Inis na pinisil ko ang dibdib ko. "Pero sige, I wont give up
on you."

Inayos ko ang pagkakatali ng buhok ko maging ang damit ko bago ako lumabas.

"Ay kabayong kamukha ni Trigger!" Halos mapatalon ako sa gulat nang sumalubong
saakin ang mukha ni Trigger.

He has his dangerous look plastered in his face. Bago pa ako makagalaw ay naitulak
na ako nito pabalik sa loob. He reached for my arm and leaned me to the close door
he just locked.

Agad akong nakadama ng kaba sa ginawa nito. "T-Trigger.."

Hindi maipinta ang mukha nito. Tiim ang mga bagang at talagang mukhang papatay.

I tilted my chin defiantly. I'm Chiara Paula Dela Paz De Salvo Santa de Leones'
niece. Kung namana ni Lance ang ugali nito ay pwedeng namana ko rin. "Tumabi ka
dyan, Romanov. May klase pa ako. Doon ka na sa Winter mo kahit putanginang init
init ng panahon Winter parin! Shoo!"

Tinulak ko ito ngunit di ito natinag.

"Ano ba?!" I hissed when he pinned me behind the close door.

He leveled his face on me, caughting my eyes. "Hey.."

Oh no Thalia, you're not gonna cry. Iniwas ko padin ang tingin ko. Parang gagong
nagpapaulit-ulit kasi sa isip ko yung eksena ni nila Winter kanina and it pains me.
Aminin ko man o hindi.

"Hey, you're crying.." Lumambot ang tinig nito. He cupped my face and mde me looked
at him.

Nagtama ang aming mga mata. I was munching my lip inwardly when Trigger wipe the
tears that started welling down my face.

"Thali, baby.." He worriedly collected me in his arms and I buried my face on his
chest. Doon ako lalong naiyak. "Baby what's wrong?"

"What's wrong?!" I hised and pushed him away. "I don't know what's wrong! I don't
know why I'm feeling annoyed with the idea of you and Winter being together. This
is crazy! I don't wanna like you!"

"But you like me."

"Yes, No!" Mabilis kong bawi sa sinabi ko bago punasan ang luha saaking pisngi.

"Touch move, Thalia Cameron." A triumphant smile crept his lips.

Bago pa ako makapagsalita ay lumapat na ang labi nito sa aking mga labi, in a light
kiss.

"I like you liking me." He whispered as he nibbled my lip softly.

"Is Winter your girlfriend? Are you courting her?"

"No and no."

"Avoid her, Trigger."

Matagal ako nitong tinitigan sa mata bago tumawa ng malakas. He pulled me in a

tight embrace. "Avoid Ekis, Thalia."

Tiningala ko ito. Akmang sisinghalan ko, when he pressed his thumb finger to my
lip.

"No buts, Thalia." He bent his head down and claimed my lips again in a gentle way
of kissing. "I'm tempted, baby.."

He's tempted..

=================

Trigger Martin

Trigger Martin Altamonte Romanov

(Last teaser of Tempting Trigger)

Napangiwi ako nang makita si Trigger na nakatayong nakasandal sa mayabong na puno

ng mangga sa school ground. He's wearing a faded jeans and a black shirt while
puffing a smoke.

I really hate the smell of cigarette. I really hate seeing guys smoke. Kade is a
chain smoker, pero pag kasama niya kami ni Romee ay napipigilan niya ang sarili
niyang mag-sunog ng baga. Pinapagalitan din kasi siya ni mama.

"Ayan na yung Trigger mo." Siniko ako ni Romee, mapangasar na ngiti ang nakabalatay
sa mukha nito. Pinaikot nito ang kanyang mga mata. "Sige na puntahan mo na, alam
kong inaantay ka niyan."

Naikwento ko na kay Romee ang namagitan saamin ni Trigger. Lahat lahat. Wala akong
tinago. Romee is my living diary. Lahat ng sikreto ko'y ipinaaalam ko sakanya,
ganoon din naman siya saakin.

"TEAM THAGER for the win!" Tumatawang sabi nito. "Asus si Thalili wala kang boobs
pero may boyfriend ka naman, ayos na yun to follow na ang boobs."

"Huy! Hindi ko nga siya boyfriend!" Pinandilatan ko ito ng mata. I can feel my
cheeks in heat.

"Hindi boyfriend pero nakipag---"

Mabilis kong tinakpan ang bibig nito nang makita mula sa likuran nito ang pag-lapit
ni Zander at Ethan saamin. "Shh huy! Secret natin yun!"

Tumatawa paring pinakawalan nito ang sarili mula saakin. "Oo na Thager rawr."
Mapang-asar

parin nitong sabi. "Dun ka na, go! Basta Thalili five pm eksakto pumunta ka na sa
lobby, saktong five pm dadating ang sundo natin pagtatakahan nun kapag hindi tayo
magkasama. Sige na akin na ang cellphone mo, para hindi kayo maistorbo ako na ang
bahala kapag tumawag ang mama at papa mo."

Ako naman ang napangiti. "Kaya love na love kita Romromi eh!" Inabot ko dito ang
cellphone ko atsaka ito niyakap at hinalikan sa pisngi. Nilingon ko si Zander at
Ethan na ilang hakbang lang ang layo saamin nang mag-tanong ito.

"Saan ka pupunta?"

"Sige na, malelate ka na sa org meeting mo." Palihim akong kinindatan ni Romee bago
nito hawakan ang kamay ni Zander. "May org meeting siyang kailangan attendan,
nagugutom ako Zander. Ethan ilibre mo ko."
Nadistract na ang dalawa sa ginawang pangangausap ni Romee kaya naman pinuntahan ko
na si Trigger. Mabilis nitong inisang hithit ang hawak na sigarilyo nang makita ang
paglapit ko, matapos ay pinitik iyon sa kung saan.

He's smiling. Ako naman ay napangiwi. Kaya kumunot ang noo nito nang lapitan ako.

"Aren't you happy to see me?" He get the books I'm holding and carried it. Matapos
ay pinag-siklop nito ang aming mga kamay.

"You smoke! Ang baho mo!" Hinila ko ang kamay ko mula dito at inilabas ang alcohol
mula sa sling bag ko. Tapos ay kinuha ko ang kamay nito at binuhusan noon.
"Lalagyan ko din ng alcohol yang bunganga mo, kadiri ka!"

Nginisihan lang

ako nito habang pinapanuod akong irapan siya. "Anong oras kita ibabalik?"

"Five. Susunduin kami kaya dapat by five nasa lobby na ko ng building."

"One hour lang." Napabuntong hininga ito. "Halika na, hindi kita makiss dito
magagalit ka."

I gnawed my inner cheek to keep me from smiling. Sabi ko kasi sakanya, bawal niya
akong ikiss kapag maraming tao. Baka mamaya ay isumbong kami kay papa.

We went straight at the car park. Napataas ang kilay ko nang makitang kotse at
hindi motor ang dala nito.

"Where's your motor bike?" I asked as we get in.

"Babe we can't make out in a motor cycle without anyone caughting us." He chuckled
again.

Agad naman akong pinamulahan ng mukha sa sinabi nito. "Bunganga mo Romanov ha!"

He chuckled and turned into my seat. He leaned forward to me and claimed my lips.
It was supposed to be a quick peck when he nibbled my lip open and delved his
tongue in and I copied his way of kissing.

His arms went down on my waist tracing my curve as the kiss gets bolder. One of his
hand went inside the skirt of my school uniform, hitching the waist band of my
boyleg pulling it down.

His lips went down to my neck, trailing kisses.

"T-Trigger, don't leave marks.."

I heard him tsked and stopped. We're both panting. "Good God, Thalia.."

style="text-align:left;">He withdraw his hand from the inside of my skirt and

hugged me tight. I can feel his chest against my breast and I can definitely feel
the pounding of his heart.

"Why do you have to be so tasty baby?"

Hindi ko pinansin ang sinabi nito. "Trigger, sixteen na ko ang liit parin ng boobs
ko. Ikaw ang ganda na ng built mo."

"Taling.." He moved a little, he tilted my chin up making me look at him. "Wala ka

pang boobs binabaliw mo na ko, kung magkakaroon pa yan Thalia Cameron hindi ko na
alam saan ako dadalhin.."

"Sa tingin mo lalaki pa yung boobs ko? Ikaw ba? Okay lang sayo na girlfriend mo
walang boobs?"

Ngumiti ito. Bago walang pasabing damhin ang dibdib ko. He gently squeezed it.
"Meron naman kasi oh, stress ball ko nga to eh."

"A-ang bastos mo naman!" Tinulak ko palayo ang kamay nito.

Tumawa naman ito. "Bastos talaga ako." He pressed his lips into my lips and gave me
few tiny pecks.

"Trigger ayoko ng nagyoyosi ka. Mabaho, pati hindi iyon healthy." Hindi padin ito
tumigil sa kakadampi ng labi saakin.

He brushed his nose against mine. "It's so hard to control it babe."

I twitched my lips. "How about a smoke no kiss rule?"

Napahinto ito. "I wont trade your lips to anything.."

He then gently suckled my lower lip. "Then don't smoke.."

He sucked it hard and licked it with his tongue. "God, I love your lips.."

"Trigger, what are we?" Bigla kong tanong. "Kasi sabi ni Romee, hindi naman tayo
magmemakeout kung hindi kita boyfriend."

"Do you want me to be your boyfriend?" He asked in a gentle tone of voice.

I inhaled an amount of air. My heart is pounding erratically. I never imagined I

would like him to be my boyfriend, it was always Ekis from the start. But only
heaven knows why....

"Yes."

•••

TEMPTING TRIGGER

will start November 15,2016