ჰემინგუეის სამწერლო სტილი და თემატიკა

ამერიკელი მწერალი, რომანისტი და ჟურნალისტი. მისი გამორჩეული წერის

სტილი ხასიათდება მკაცრი მინიმალიზმით და მან მნიშვნელოვანი გავლენა
იქონია მეოცე საუკუნის ლიტერატურის განვითარებაზე.
ჰემინგუეის პროტაგონისტები, როგორც წესი, სტოიციზმით გამოირჩევიან, და
მიჩნეულია, რომ ისინი თავად ავტორის საკუთარი ხასიათის გამოხატულება
უნდა იყოს — მისი გმირები არიან მამაკაცები, რომელებმაც „ზეწოლას
ღირსეულად უნდა გაუძლონ“. მის ნამუშევართა უმრავლესობა
ამჟამად ამერიკული ლიტერატურის კლასიკად მიიჩნევა.

1916 წელს მან სასკოლო ჟურნალში დაბეჭდა საბავშვო მოთხრობა „მანიტუს

სასამართლო“, რომელშიც აღწერილი იყო ჩრდილოეთის ეგზოტიკა
და ინდიელების ფოლკლორი. შემდეგ ნომერში მან დაბეჭდა მოთხრობა
„ყველაფერი კანის ფერშია“, სადაც მან აღწერა კრივის ბინძური მხარეები.1916
წლის ზაფხულში სკოლის დამთავრების შემდეგ მან გადაწყვიტა,
მშობლებისგან დამოუკიდებლად ჩრდილოეთ მიჩიგანში წასვლა
სამოგზაუროდ, თავის მეგობრებთან ერთად.

ჰემინგუეი ნაწილი იყო 1920-იანი წლების პარიზის უცხოელ მწერალთა

პლეადის „დაკარგული თაობა“, ტერმინი, რომელიც პირველად გამოიყენა და
პოპულარული გახადა გერტრუდ შტაინმა. ის დატვირთულ სოციალურ
ცხოვრებას ეწეოდა, ოთხჯერ იქორწინა, ცხოვრების მანძილზე კი მრავალი
სასიყვარულო ურთიერთობა ჰქონდა.  1961 წელს, 61 წლის ასაკში მან
სიცოცხლე თვითმკვლელობით დაასრულა.

მისი მწერლობის კარიერის თითქმის დასაწყისიდანვე, ჰემინგუეის

გამორჩეულ სტილს უამრავი კომენტარი და დაპირისპირება მოჰყვა .
ძირითადად, მისი სტილი მარტივი, უშუალო და არაორდინალურია, ალბათ,
მისი ადრეული გაზეთების მომზადების შედეგად. როდესაც ეს შესაძლებელია ,
ის ზედსართავს ყოველთვის თავს არიდებს. მაგრამ იმის გამო, რომ ის ოსტატია
ემოციების გადმოცემაზე, თავისი ვიქტორიანული რომანის წინამორბედების
აყვავებული პროზის გარეშე, ეს ეფექტი ბევრად უფრო მეტს მეტყველებს .
ერნესტ ჰემინგუეის სტილის შესახებ გაკეთებულ დაკვირვებებში, ჰარი ლევინის
"კრიტიკის კონტექსტებიდან" ( ჰარვარდის უნივერსიტეტის პრესა , 1957 ),
კრიტიკოსი ამბობს: "ჰემინგუეი თავის აქცენტს აკეთებს არსებითი სახელებით ,
რადგან მეტყველების სხვა ნაწილებთან ერთად, ისინი ყველაზე ახლოს
ხვდებიან ნივთებს. დააკავშირებს მათ ერთმანეთთან კავშირების საშუალებით ,
რის შედეგადაც იგი ახდენს გამოცდილების დინებას.

პირველი თავისებურება ჰემინგუეის სტილისა ეს არის გამომსახველ

საშუალებათა უდიდესი სიძუნწით ხმარება. იგი ცდილობს მინიშნებით
გააცნოს მკითხველს ესა თუ ის სიტუაცია, უშუალოდ დაანახვოს მას გმირი. კი არ
მოგვითხრობს თავისი გმირების თავგადასავალს, არამედ გვაჩვენებს, და
ყოველგვარ მსჯელობას თუ ავტორისეულ რემარკებს თავს არიდებს. იგი
მკითხველის აქტიურ ჩარევას გულისხმობს, რომელმაც თავის წარმოდგენაში
უნდა აღადგინოს ის, რაც ავტორმა განგებ გამოტოვა - გმირისა თუ მოვლენის
დახასიათება, მისი ბიოგრაფია თუ მომავალი:
„მე ვნახე მარლინების ქორწილის გრანდიოზული სანახაობა, ზედმიწევნით
გავეცანი მეთევზეთა ცხოვრების ყოველ დეტალს, რაც თავისთავად ძალიან
საინტერესოა, მაგრამ "მოხუცსა და ზღვაში" ესენი სულ გამოვტოვე, რადგან
ისედაც იგრძნობა ეს, როდესაც მოთხრობას კითხულობთ. როდესაც იცი და ისე
გამოტოვებ, არაფერი იკარგება, მკითხველი მაინც გრძნობს იმ გამოტოვებულს
და წარმოსახვაში თვითონვე აღადგენს, ხოლო როდესაც არცოდნის გამო
გამოტოვებს რამეს მწერალი, როდესაც იმიტომ გამოტოვებს , რომ არ იცის , ესეც
ხელადვე საგძნობი გახდება და ყველაზე დიდი უბედურებაც ეს არის “.

ჰემინგუეის ხშირად აღწერდნენ, როგორც დიალოგის ოსტატად, და

მკითხველთა უმეტესობა თანხმდება, რომ ისინი პირველად გაეცვნენ მისი
წერის სტილს, რომ "ეს არის ის, თუ როგორ ისაუბრებენ ეს პერსონაჟები ". ასევე ,
საინტერესოა აღინიშნოს, რომ ჰემინგუეის დრამატურგიის ერთ-ერთი
მცდელობა წარუმატებლობა იყო. სინამდვილეში, მისი დიალოგის მჭიდრო
შემოწმება ცხადყოფს, რომ ასე იშვიათად საუბრობს ხალხი. ეფექტი
მიღწეულია, უფრო მეტიც, გამოთვლითი აქცენტით და განმეორებით, რაც
გვაიძულებს გავიხსენოთ, თუ რა იყო ნათქვამი.

ჰემინგუეი აისბერგს ადარებს ლიტერატურას: მხოლოდ მერვედი ნაწილი

ჩანს აისბერგისა წყალს ზემოთ, დარჩენილი წყალშია, დაფარული;
ლიტერატურაშიაც ასე უნდა, მერვედი ნაწილი უნდა დაიწეროს იმისა, რაც
მწერალმა იცის და რაც ნაწარმოებში იგულისხმება. ჰემინგუეი ცდილობს, არც
ერთი ზედმეტი ფრაზა არ იხმაროს, მაგრამ, სამაგიეროდ, შეარჩიოს ისეთი
სიტყვა, რაც ზედმიწევნითი სისწორითა და სიმართლით გამოხატავს და შექმნის
საჭირო განყწობილებას. ოცდაცხრამეტჯერ დავწერე რომანის "მშვიდობით,
იარაღო!" დასასრულიო, განაცხადა ჰემინგუეიმ, და როდესაც ჰკითხეს, მაინც
რა გაგიძნელდაო, მან უპასუხა: შესაფერ სიტყვას ვეძებდიო:

„მხატვრული პროზა ეს არქიტექტურაა და არა დეკორატორის ხელოვნება ...

როდესაც რომანის ავტორი თავის ხელოვნურად გამოძერწილ გმირებს პირში
საკუთარის ტვინის ნაჭყლეტ აზრებსა ჩრის, - რაც გაცილებით უფრო სარფიანია ,
ვიდრე ამავე აზრების ცალკე ნარკვევებად დაბეჭდვა, - ეს უკვე ლიტარატურა
აღარ არის".

ვინაიდან კრიტიკოსები სრულად ვერ თანხმდებიან ჰემინგუეის სტილზე ,

ალბათ საუკეთესო გზაა თავად ავტორის სიტყვების მოყვანა . მის ტრაგიკულ
გარდაცვალებამდე ცოტა ხნით ადრე, ჰემინგუეიმ კალიფორნიაში Wisdom
Foundation- ს გადასცა კოლექცია, რომელიც მოიცავს მის ცხოვრებასა და
ხელოვნებას, სიყვარულსა და სიკვდილს. ისინი გამოქვეყნდა 1963 წლის
იანვრის ჟურნალ Playboy- ს ნომერში, და მათში ჰემინგუეიმ თქვა მისი ნაწერის
შესახებ:

„მე ჩემი სამუშაოს უმეტეს ნაწილს თავში ვაკეთებ. მე არასდროს დავიწყებ

წერას, სანამ ჩემი იდეები არ მოწესრიგდება. ხშირად ვახსენებ დიალოგის
ნაწილებს, როგორც ეს წერია; ყური კარგი ცენზურაა. მე არასოდეს არ
„დავსვამ“ წინადადებას ქაღალდზე, სანამ ის არ იქნება იმდენად გამოხატული ,
რომ ყველასთვის გასაგები იყოს. მიუხედავად ამისა, ზოგჯერ ვფიქრობ , რომ
ჩემი სტილი უფრო მიმანიშნებელია ვიდრე პირდაპირი. მკითხველმა ხშირად
უნდა გამოიყენოს თავისი ფანტაზია ან დაკარგოს ჩემი აზრების ყველაზე
დახვეწილი ნაწილი“.

ჰემინგუეი გარკვეულ სიგრძეზე აგრძელებს თავის ნათქვამს ამ ჟურნალში ,

მაგრამ მისი ნათქვამის არსი შეიძლება ამ პუნქტშიც იყოს:
 „მწერლის სტილი უნდა იყოს პირდაპირი და პირადი, მისი გამოსახულება
მდიდარი და მიწიერი, ხოლო მისი სიტყვები მარტივი და ენერგიული. უდიდეს
(დიად) მწერლებს აქვთ ბრწყინვალე სიმკვეთრის საჩუქარი, არიან მშრომელი ,
გულმოდგინე მეცნიერები და კომპეტენტური სტილისტები“.

ჩემი აზრით, ჰემინგუეის სტილის ადეკვატურად ახსნა რამდენიმე აბზაცში

შეუძლებელია. ამ თემაზე დაწერილია მრავალი სტატია და კიდევ რამდენიმე
წიგნიც.

გამოყენებული ლიტერატურა:

1. https://www.cliffsnotes.com/literature/h/hemingways-short-stories/ernest-
hemingway-biography
2. https://ka.wikipedia.org/wiki/%E1%83%94%E1%83%A0%E1%83%9C
%E1%83%94%E1%83%A1%E1%83%A2_
%E1%83%B0%E1%83%94%E1%83%9B%E1%83%98%E1%83%9C
%E1%83%92%E1%83%A3%E1%83%94%E1%83%98
3. https://www.newyorker.com/magazine/1998/11/09/last-words-6
4. https://www.academia.edu/33277786/Writing_style_of_Ernest_Hemingway
5. https://www.myenglishpages.com/site_php_files/reading-ernest-hemingway-
style.php

06.05.2020
საგანი „ამერიკული ლიტერატურა XX საუკუნეში“.
ჯგუფი #1
ანა კახიძე.