Republic of the Philippines

PALOMPON INSTITUTE OF TECHNOLOGY

Palompon, Leyte

College of Graduate Studies

Ikalawang Gawain
(Malikhang Pagsulat: Maikling Kwento)
Name: RICA MAE O. RECOSANA Degree Program: MAED in FILIPINO
Subject Professor: HENRY MAR B. LAURENO Date of Submission: February 05,
2023
Subject: FIL 504 – MALIKHAING PAGSULAT

Isang Pagkakamali

“Tara! Ghost hunting tayo!”

“Doon tayo sa abandonadong gusali sa Brgy. Ventura”/

“Grabe. Nakakatakot naman ditto”

“Nasaan na sila Christian?”

“Oy Jona! Huwag kayong magbibiro ng ganito”

“Sino ka? Huwag!!! Lumayo ka!”

May isang mala-palasyong paaralan ang makikita sa lungsod ng Kinta. Ito ay may hardin na puno ng iba’t

ibang klaseng bulaklak na doon mo lang makikita. Isang gazebo rin ang matatagpuan sa gitna ng hardin. Mayroon

itong mala-gintong kulay na pinalilibutan ng baging. Sa loob naman ng institusyon ay sasalubong agad sayo ang

engrandeng hagdanan na daraanan ng mga mag-aaral tungo sa kani-kanilang silid-aralan. Nang araw ding iyon ay

dumating sa mga mag-aaral ang balitang matagal na nilang hinihintay, at ito ay ang pag-aproba ng kanilang hiling

na magkaroon sila ng isang linggong bakasyon sa labas ng paaralan. Para kasi itong boarding school kaya

pinanabikan talaga ng mga mag-aaral na makitang muli ang buhay labas.

 Republic of the Philippines
PALOMPON INSTITUTE OF TECHNOLOGY
Palompon, Leyte

College of Graduate Studies

Napagpasiyahan ng magbabarkada na sila Lucia, Jona, Miko, JP at Christian na mag.ghost hunting. Hilig

kasi nila ang magtuklas ng mga bagay na kababalaghan, mga bagay na di kayang ipaliwanag ng siyensya. “Miko,

JP, Christian, Jona, tara! Ghost hunting tayo. Minsan lang tayo makalabas kaya lubus-lubusin na natin.” Ani ni

Lucia na siyang pinakamatalino sa kanila. “Pero saan naman tayo pupunta?” tanong ni Miko. “Nakapagsaliksik na

ako ng magandang puntahan. Iyong pwede sa trip natin.” Nangigislap na mga mata ni Lucia habang

nagsasalaysay sa kanyang mga kasamahan. Ipinaliwanag niya ang lokasyon ng kanilang pupuntahan at kung bakit

sa dami ng pupuntahan ay doon niya napili na pumunta. Sa kabilang dako naman, sa lugar kung saan pupunta ang

magbabarkada ay may nauna na pumunta roon. Ibang grupo naman sila na galing sa ibang lugar. Noong dumating

sila ay anim pa sila ngunit noong lumaon ay wala ng natira sa kanila ni isa. “Seryoso kaba jan, Lucia? Di naman

siguro may gusto ka lang puntahan doon kaya doon mo napiling pumunta?” panunuksong tanong ni Christian kay

Lucia. “Loko! Di ako tulad mo. Basta bukas na bukas din ay babyahe na tayo ha? Maghanda na kayo sa mga

nakatala sa inyong dadalhin. At iyon din ay naghiwa-hiwalay sila upang maghanda ng kanilang dadalhin para sa

kanilang byahe kinabukasan. Kinagabihan habang ang lahat ay mahimbing na natutulog ay bigla nalang may

bumulong sa tenga ni Jona,”huwag kayong tumuloy”. Bigla nalang siyang nagising nang marinig niya iyon hindi

niya alam kung panaginip lang ba iyon o totoo. Pawis na pawis siya at hinahabol ang kanyang hininga, natakot

siya baka totoo iyon at bakit siya sinabihan ng ganoon. Ginising niya ang katabi niya na si Lucia, “Oy! Lucia,

gising! Gising sabi ee~”. Ngunit nakalimutan pala niyang tulog mantika itong si Lucia parang hindi babae, kaya

iyon natulog ulit siya bukas nalang niya iyong sasabihin bago sila umalis papuntang Brgy. Ventura. Doon naman

sa ibang gusali kung saan nakatira ang mga lalaki ay bigla na lang nakaramdam ng panlalamig si Christian habang

palabas siya ng banyo. Pakiramdam niya may nagmamasid sa kanya sa di kalayuan kaya lingon siya nang lingon

ngunit wala naman siyang makita kaya dali-dali siyang bumalik sa kanilang kwarto. Pagliko niya sa may kanto ay

“ISANG PAGKAKAMALI!!!!!!”, napaupo nang wala sa oras si Christian ng biglang may kung anong maputi

siyang nakita ngunit di niya alam kung ano. Ang alam lang niya ay may biglang sumigaw malapit sa mukha niya,

hindi siya makatayo, gustuhin man niyang sumigaw di niya magawa dahil sa sobrang takot na kanyang
 Republic of the Philippines
PALOMPON INSTITUTE OF TECHNOLOGY
Palompon, Leyte

College of Graduate Studies

nararamdaman. Buti na lang dumating si Miko na kasunod niya galing sa banyo. “Oh Chan, anong ginagawa mo

riyan sa sahig?” takang tanong ni Miko sa kanya. di niya masabi ang naranasan niya baka pagtawanan lang siya,

kaya noong di siya sumagot ay tinulungan nalang siya ni Miko na makatayo. “hay naku Chris, kung pagod ka

huwag kang maligo ng matagal baka kung di pa kita nakita nangisay ka na roon sa sahig”. Tawang-tawang

pahayag sa kanya ni Miko. Gustuhin man niyang sabihin iyon kay Miko ngunit natatkot siyang pagtawanan at

kumalat sa buong paaralan kaya tumawa nalang din siya ng hilaw kasama ni Miko ngunit di niya pinahalata.

Kinabukasan, araw na ng kanilang pag-alis nang biglang magkasakit si JP. Mataas ang kanyang lagnat

kaya di siya nakasama sa kanila, pero sinabihan pa rin nila si JP na ipaalam lang sa kanila kung gusto nitong

sumunod at binigyan ulit ito ng mapa sa lugar. Nag-arkela sila ng van para di sila mapagod pagdating doon,

habang nasa byahe ay binunusog nila ang kanilang mga mata ng mga tanawin na minsan lang nila makita. Si Jona

naman ay malalim ang iniisip, “Oy Jona! Bakit parang pinagsakluban ka niyan ng langit at lupa? Ano ba! Mag-

relax ka naman minsan. Masyado kang nag-aalala sa mga bagay na dapat ay kinakalimutan na” saad sa kaniya ni

Lucia. “Bakit? Ano bang inaalala mo Jona?” tanong sa kanya ni Christian. “Wala naman inaalala ko lang kung

ano yung panaginip ko kagabi, di ko na kasi maalala. At di ko rin alam kung bakit ko pinipilit na gisingin si

Lucia. Ang alam ko sasabihin ko sa kanya dapat ang panaginip ko ee”. Pag-aalalang sabi naman ni Jona sa kanila.

“Baka naman kasi kung ano lang iyon, iyan kasi nanuod ka pa kasi ng pelikulang katatakutan kagabi bago

matulog, at sabi naman naming sayo kung magigising ka man dahil sa panaginip mo eh isusulat mo iyon? Pero

huwag niyo na lang iyong alalahanin dahil ANDITO NA TAYO!!!” masayang sabi ni Lucia sa kanila. Ang lahat

ay tumingin sa labas at nakita nila kung gaano sana kaganda ang lugar na ito ngunit wala masyadong nakatira.

Kung mayroon man ay halos mga matatanda na, pero naisip nila na mas mabuti itong tirhan ng mga may edad na.

malayo sa usok at ingay na dulot ng iba. Bumaba na sila ng van at sinabihan si manong drayber na susunduin sila

kinabukasan. Pumasok na sila sa loob ng sinasabi ng lahat na ghost building dahil may naririnig daw ditong mga

pagsigaw, ayon sa kanilang nasaliksik dating ospital ito ng mga taong may deperensiya sa pag-iisip. “May araw
 Republic of the Philippines
PALOMPON INSTITUTE OF TECHNOLOGY
Palompon, Leyte

College of Graduate Studies

pa pero grabe nakakatakot dito parang kahit anong oras ay may sasalubong sa iyo na kung anuman” sabi ni Miko

habang yakap-yakap ang sarili. “Boogshhhh” “teka! Ano yon?” takot na tanong ni Jona. “Sorry. May natumba

lang kasi akong upuan dito. Hehehe” paghingi umanhin ni Lucia. “Masyado kasi akong excited na dumating ang

gabi para masimulan na natin ang paghahanap ng mga kung anong kababalaghan” patuloy na sabi ni Lucia.

Nilibot muna nila ang loob ng gusali at nilagyan ng mga high end technology camera sa mga sulok upang may

ebidensiya sila. Lahat ng kanilang galaw ay kinukunan nila ito ng bidyu. Habang abala sila sa kanilang ginagawa

ay di nila namalayan na may isang pares ng mga mata ang matalim na nakatingin sa kanila. Hindi ito nakukuha sa

camera dahil sa hindi alam na dahilan. Sa paaralan naman ay nagsisisi ng sobra si JP kung bakit pa kasi siya

kumain ng isang galong sorbetes na alam naman niyang may alis sila ngayon. Nahinto lang siya sa pag-iisip ng

biglang may kumatok sa kaniyang kwarto. Bumangon siya at binuksan ang pinto“Oh! Manang, bakit po kayo

napunta rito?” takang tanong ni JP, si Manang ang taga-bantay ng kanilang dorm na tinitirhan ni Miko at

Christian. “May tao kasi sa labas at hinahanap ka” sabi ni Manang. “Ganoon ho ba? O sige po bababa na po ako

ngayon. Salamat po Manang”. Agad na nagbihis si JP dahil nakapantulog lang ito. Pagbaba niya ay nakita niya

ang drayber na pinag-aarkelahan nila ng van, si JP kasi ang nakatalaga na mag-arkela kaya kilala niya ang

magiging drayber nila. “Oh manong, bakit po bumalik kayo? Hindi po ako makakapunta roon dahil po mataas ang

lagnat ko. Pinagbawalan ako ni manang na umalis” saad ni JP sa lalaki.

Sa kabilang dako naman, sa abandonadong gusali kung saan naroroon sila Lucia ay naghahanda na para

sa pagkagat ng dilim. Dala-dala na nila ang kanilang mga apparatus na gagamitin sa kanilang pag.go-ghost

hunting. Inuna nila ang pinakaibabang bahagi ng gusali, mayroon kasi silang mapa sa buong lugar ng gusali kaya

alam nila ang kanilang pupuntahan. Nagsimula na sila kanilang paglalakad at sabik na sabik ng makakita ng mga

kababalaghan. Ngunit Malaki ang kanilang pagkadismaya ng umabot na lang sila sa panghuling bahagi ng gusali

ay wala pa rin silang nadidiskubre. “Ano ba yan Lucia, akala ko pa naman simula palang may makukuha na tayo

pero nasa pinakamataas na tayo ng gu---------“ nagulat sila ng biglang huminto sa pagsasalita si Miko. “Oy!
 Republic of the Philippines
PALOMPON INSTITUTE OF TECHNOLOGY
Palompon, Leyte

College of Graduate Studies

Lucia, nasaan na si Christian?” takang tanong ni Miko. Lumingon sila at nakita nilang pati si Jona ay wala rin.

“Oy! Jona huwag kayong magbibiro ng ganito. Lumabas na kayo ni Chris------“ “Ahhhhhhhhh!!!” naputol si

Miko sa pagsasalita at napasigaw naman si Lucia ng makita niyang nakalambitin na si Jona na wala ng mga

kamay at paa. “Takbo! Lucia, Miko!” sigaw ni Christian habang hawak ang isa niyang braso. Tumakbo naman

sila Miko at Lucia ng makita nila si Christian. Takot na takot si Lucia, halos hindi siya makapaniwala sa nangyari.

Ang kaninang masaya nilang pagsasama ay napalitan ng takot at ang masama pa neto ay wala na si Jona. Dahil sa

kaniya ay nangyari iyon sa kanyang matalik na kaibigan. Hindi niya namalayan na hindi na pala niya kasama ang

dalawang lalaki. Naliligaw na siya. Hindi na siya makapag-isip ng matino, ang gusto niya lang ay makalayo sa

lugar na iyon. Napahinto siya sa pagtakbo ng may narinig siyang kumakanta “London bridge is falling down,

falling down, falling down. Group of friends are falling down, one dead body”. Hindi makagalaw si Lucia ng

marinig niya iyon, paglingon niya ay may nakita siyang maitim na nilalang na may dala-dalang palakol. Gustuhin

man niyang tumakbo ngunit di niya magawa, inuutusan na ng kanyang utak ang kanyang buong katawan upang

gumalaw ngunit hindi talaga. Wala na lang siyang ibang nagawa kundi tumayo at pilit na hindi umiyak. Ni isang

tinig sa kanya ay wala kang maririnig, hinahabol na niya ang kaniyang hininga habang nakapikit dahil alam niya

sa sarili niya na susunod na siya sa kaibigan niyang si Jona. Dumaan ang ilang minuto ng sobrang kaba at di

mabilang na pagdarasal ay iminulat ni Lucia ang kanyang mga mata at nakita niyang dinaanan lang siya noong

maitim na nilalang na sa hinala niya ay siyang pumatay sa kaibigan niya. Nang mawala na ito sa kanyang

paningin ay doon lamang siya nagpalabas ng mabigat at mahabang buntong hininga. Ngunit hahakbang pa lamang

siya ng biglang may kung anong nakatutok malapit sa mukha niya. Sa sobrang gulat ay napasigaw siya at bigla na

lamang lumabas ang puso niya mula sa kanyang dibdib. Hindi niya namalayan na bumalik pala yung maitim na

nilalang at sinaksak siya ng matulis na tubo sa kanyang kaliwang dibdib dahilan upang matamaan at lumabas ang

kanyang puso.
 Republic of the Philippines
PALOMPON INSTITUTE OF TECHNOLOGY
Palompon, Leyte

College of Graduate Studies

Nagulat si JP nang makita niya ang drayber ng kanilang pinag-arkelahang sasakyan. Kaya tinanong niya

agad ito kung bakit ito bumalik sa kanilang paaralan, dahil sa pagkakaalam niya’y sinabihan ng kanyang mga

kasama ang drayber na hindi na siya makakasama at di na siya kailangan pang bumalik pa. “Manong, bakit ho

kayo naparito? Di ho ba sinabi nila sa inyo na hindi ako makakasama? At ang bilis niyo naman pong makabalik?”

takang tanong ni JP sa drayber. “Po? Eh hihingi po sana ako ng paumanhin sa inyo dahil ngayon lang ako

nakarating. Nalate po kasi ako ng gising kaya binilisan ko na po pagpunta rito. Tsaka po nasaan na po sila, Sir?

Hindi ho ba kayo matutuloy?” tanong naman sa kanya ng drayber. “Po? Edi ho ba sinundo niyo na sila kanina?”

ani ni JP. “hindi pa po. Kakarating ko nga lang po rito. Tapos nung lumipas na po ang tatlumpong minute na wala

pa po sila eh nagtanong na po ako sa babaing tumawag sa inyo” pagpapaliwanag ni Manong drayber. “Eh sino po

yung sumundo rito sa kanila? Hindi ko naman po kasi nakita kasi natutulog ako nung mga panahong umalis sila.”

Habang tumatakbo sila Miko at Christian ay napansin nilang biglang nawala si Lucia kaya napahinto sila

at nilingon ang likod. Natatakot man ay nagtanong pa rin si Miko kung anong nangyari sa kanila ni Jona, kung

bakit siya sugatan at bakit pinatay si Jona. “May napansin kasi si Jona, pakiramdam niya kasi may iba pa tayong

kasama rito kaya nagpasama siya sakin. Nung sa bandang dumating na kami sa may women’s ward ay bigla na

lang sumarado yung pintuan sa likod namin at nawalan ng ilaw. Sisigaw na sana si Jona noon ng bigla na lang

hinablot yung dila niya tapos pinutol. Sa pagka bigla ko ay hindi ako nakagalaw at nakatayo lang habang

pinapanuod ang walang habas na pagpatay kay Jona. Nung nanghihina na si Jona ay sa akin naman siya tumingin,

di ko nakikita mukha niya di ko rin naman kayang tingnan. Bigla na lang niya akong tinali sa dingding at nilagyan

ng takip sa bibig tapos ay bumalik naman siya kay Jona. Tinalian niya ito sa magkabilang braso at paa habang

pinahiga sa parang higaan, Tapos ay pumunta siya sa parang isang makina at may pinindot maya-maya pay bigla

na lang gumalaw yung nakatali kay Jona huli na ng mamalayan kong hinihila pala nito ang braso’t paa niya.

Nagpupumiglas ako sa kagustuhang iligtas siya, ngunit huli na, huli na dahil putol na yung mga braso’t paa niya.

Naghanap ako ng paraan para makatakas at nung makatakas ako dun ko na kayo nahanap ni Lucia.” Nanginginig
 Republic of the Philippines
PALOMPON INSTITUTE OF TECHNOLOGY
Palompon, Leyte

College of Graduate Studies

na parang naiiyak na pahayag ni Christian. Di alam ni Miko kung anong mararamdaman niya kaya hinablot niya

ang kwelyo ni Christian “Gago ka Chan! Babae kasama mo di mo nakayang protektahan? Magkasama tayong

pumunta rito dapat magkasama rin tayong aalis!!!!” galit na tugon ni Miko. “Di ko naman pinabayaan si Jona pare

eh! Di ko ginusto na mangyari sa atin to!” “bakit? Sino ba ng may gusto na mangyari sa atin to? Wala naman ah!

Hindi ito yung napagplanuhan natin. Hindi ito!!!!” inis na inis si Miko dahil sa nangyayari sa kanila. Hindi nila

alam na may papunta na pala sa kanila, dahil sa sobrang inis ni Miko ay lumayo ito kay Christian nakarating siya

sa isang silid ng hindi niya namamalayan. Umupo ito sa isa sa mga higaan doon ayaw niyang isipin na si Christian

ang gumawa noon kay Jona at gawa gawa niya lang ang lahat ng iyon mas maniniwala pa siya kung may ibang

tao silang kasama pero sino? Maya maya pa ay may bigla na lang pumasok sa silid na kinaroroonan niya. Hindi

na siya nakagalaw pa kasi tinurukan siya sa leeg ng pamparalisa, napahiga nalang si Miko sa higaan na

kinauupuan niya. Nagulat siya sa nakikita niya, hindi siya makapaniwala na sa lahat siya pala ang may gawa nito.

Gusto niyang sumigaw, magwala at suntukin ang nasa harap niya kaso di niya magawa, wala siyang lakas na

gawin ang lahat ng iyon dahil kahit paggalaw ng mga daliri niya ay di niya magawa. Nagulat na lang siya ng

makita niya ang hawak hawak nitong panistis, kahit anong pagsigaw ang ginagawa niya ay walang lumalabas na

kahit konting tinig sa bibig niya. Itinuon na ng taong iyon ang panistis sa kanyang damit upang punitin ang suot

nito, tapos noon ay sinimulan na itong itusok sa kanyang katawan. Nakikita ni Miko ang dugo na dumadaloy sa

kanyang katawan ngunit wala siyang maramdamang sakit o hapdi. Nagulat na lang siya ng sunod niyang makita

ay kanya ng mga laman loob, ang mahabang bituka na dahan dahang kinukuha sa kanyang sikmura, habang

nawawalan na siya ng ulirat ay di niya makakalimutan ang mala-demonyong ngiti ng taong iyon habang sayang

saya sa pagtatanggal ng kaniyang mga laman loob.

Takbo ng takbo si Lucia, pilit niyang hinahanap ang dalawang lalaking kasama niya. Gusto na niyang

umalis sa lugar na iyon, kung saan saan na siya umabot, bawat silid na madaanan niya ay sinisilip niya at narating

nga niya ang silid kung saan niya nakita si Miko. Wala na itong buhay, tinanggalan ito ng mga lamang loob at
 Republic of the Philippines
PALOMPON INSTITUTE OF TECHNOLOGY
Palompon, Leyte

College of Graduate Studies

ginawang parang palamuti sa buo nitong katawan. Di mapigilan ni Lucia ang sarili sa pag-iyak, iniisip niya na

siya ang dahilan ng lahat ng ito ang lahat na nangyayari sa kanila ay kasalanan niya. Mabilis siyang tumakbo

paalis sa lugar na iyon at naghanap ng paraan upang makatakas nang marinig na naman niya ang sa kanina na

kumakanta at ngayo’y naiba na naman ang kanyang pagkakaawit. “London Bridge is falling down, falling down,

falling down. Group of friends are falling down, two dead body” habang pinapakinggan niya iyong lumalayo sa

direksyon niya ay tatakbo na ulit sana siya ng biglang may humawak ng kanyang braso muntik na siyang

mapasigaw buti na lang tinakpan nito ang kanyang bibig. “Huwag kang maingay Lucia, baka marinig ka” sambit

ng lalaki. “JP??! Bakit ka andito? Di ba nasa dorm ka lang kasi may lagnat ka?” takang tanong ni Lucia kay JP.

Ikinuwento ni JP ang nangyari kung bakit siya napunta roon. “Ano?! Huwag mong sabihin na si Manong drayber

yung salarin dito? Pero akala ko umalis na yung sasakyan kasi sinabihan namin siyang bukas na kami

magpapasundo” saad ni Lucia kay JP. “Pero nakita namin ni Manong Bong yung van na sinakyan niyo kanina

pero walang drayber, nandun lang yung van sa may masukal na daraanan nakatago” paliwanag naman ni JP. Sa

kabilang dako naman ay hinahanap ni Christian si Miko, ayaw niyang magkalayo sila dahil delikado na maglakad

mag-isa lalo na ngayong may gustong pumatay sa kanila. Di pa man siya nakakalayo ay may naririnig siyang

humuhuni na may tunog ng London Bridge biglang nanginig ang lahat ng laman niya kaya dali-dali siyang

naglakad papalayo sa lugar na iyon dahil alam niyang papunta ito sa direksyon nya. Sa pagmamadali ay di niya

namalayan ang tali sa paanan niya at natalisod siya na naging dahilan ng pagkatusok ng dalawa niyang mata sa

putol na tubo na naroon. Gumagalaw pa si Chrisian nang madatnan siya ng lalaking humuhuni kaya gamit ang

bitbit nitong palakol ay pinutol nito ang leeg ni Christian at umalis itong hila hila ang katawan ni Christian habang

iniwan namang nakatusok ang ulo nito sa tubo.

Magkahawak kamay na naglalakad si Lucia at JP habang hinahanap ang daan palabas. Hindi sila

gumagawa ng anumang ingay upang di sila marinig nung lalaking may bitbit na palakol. Nakarating sila sa harap

ng isang silid kaya nagtataka si Lucia kaya natanong niya si JP kung anong gagawin nila roon dahil mas mabuti
 Republic of the Philippines
PALOMPON INSTITUTE OF TECHNOLOGY
Palompon, Leyte

College of Graduate Studies

kung magmamadali silang aalis ng gusaling iyon. “Dito muna natin palipasin ang madaling araw tutal malapit na

rin namang mag-umaga. Antayin na lng natin para di tayo mahirapan sa paghahanap ng labasan” pumayag naman

siya sa pahayag ni JP dahil mas mabuti nga naman ang naisip niyang iyon kesa magmamadali sila tapos papatayin

din sila pag nagkataong makita sila. Pagpasok nila ay bigla na lang nawalan ng ulirat si Lucia kaya sinalo naman

ito ni JP at pinahiga sa higaan sa loob ng silid. Nagising si Lucia dahil sa sobrang liwanag na naanigan niya,

pagkakita niya ay nakakita siya ng mga ilaw. Pakiramdam niya’y nasa loob siya ng operating room sa isang

ospital, nagtataka siya kung bakit siya andun. Naisip niya baka nakaalis na sila sa lugar na iyon tapos nadala

silang dalawa ni JP sa ospital. “Ano bang iniisip mo ngayon, Lucia?” isang pamilyar na boses ang sa kanyang

narinig. Di makapaniwala si Lucia sa kanyang nakikita. Gusto niyang sumigaw at magpumiglas kaso sa di

malamang dahilan ay di niya iyon magawa. “Sa ekspresyon ng iyong mukha ay parang nahuhulaan ko na ang nasa

isip mo ngayon. Nagtataka ka kung bakit? Bakit ako naririto sa harap mo? Simple lang Lucia, ako ang may gawa

ng lahat ng ito. Paghihiganti lang itong ginagawa ko. Isang pagkakamali ang dahilan ng lahat ng ito. Dahil sa

inyo, sa inyong magkakaibigan ay namatay ang kakambal ko. Ang pinakamamahal kong kapatid! Hindi niyo alam

ang pakiramdam ng namatayan ng mahal, Lucia. Pagmamahal? Wala kayo noon, nagpanggap ako bilang ang

kakambal ko,ngunit ‘di ko alam kung papaani niyo nasisikmura ang pinaggawa niyong pagmamalupit sa mga

transfer students, low class students at ng mga mahihinang mag-aaral,” paliwanag nito kay Lucia. “Hindi mo ba

inaasahan na ako ang gagawa nito sa iyo? Sa inyo? Huwag kang mag-alala ‘di naman ako nag-iisa eh! Kasama ko

si Papa rito! Pa, halika rito, pasok ka na”. tawag nito sa kanyang ama, ag lalaking may bitbit ng palakol at

humuhuni ng London Bridge. Inilibot ni Lucia ang kanyang paningin sa loob ng silid at nakita niya roon ang

katawan ng mga kaibigan niya. Ang mga wala ng buhay na katawan ng mga kaibigan niya. Ang iba ay wala ng

ulo at ang iba pang parte ng katawan. “Ganda ng koleksyon ko nu? Pinagawan ko pa talaga kayo ng frame para

mas maganda tingnan pag nasabit na. huwag kang mag-alala Lucia, ikaw na lang kulang at mako-kompleto na ang

koleksyon ko”.at lumapit na ito kay Lucia habang dala-dala ang lalagyan ng mga panistis at iba pang kagamitan.

Una ay kumuha ito ng lagari at nilagari sa bibig ni Lucia, kahit wala siyang nararamdaman ay pakiramdam pa rin
 Republic of the Philippines
PALOMPON INSTITUTE OF TECHNOLOGY
Palompon, Leyte

College of Graduate Studies

niya’y para siyang mahihimatay. Nang malapit ng umabot ang lagari sa kanyang lalamunan ay kumuha naman ito

ng parang isang kutsara at sinalok ang isa nitong mata at nilagay sa isang baso. Sunod naman nitong ginawa ay

hiniwa ang kanyang leeg at pilit na iniiwasang maputol ang kanyang lalamunan (esophagus). Hanggang sa

binalatan ang dalawa niyang suso pati ang kanyang tiyan. Habang ginagawa ito ni Jona isinalaysay niya ang

pangyayari ng lahat na nangyari sa kanyang mga kaibigan. “At yon ang nangyari sa kanila, Lucia. Pero doon ako

mas natutuwa sa nangyari kay Christian, akalain mo ang lahat ng nakita niya ay ilusyon lang pala na dala ng

droga na itinusok ko sa kanya nung mapag-isa kaming dalawa. Yung nakita niyang Jona na pinapatay ay isa lang

palang manika. Hahahaha! Di ko talaga makalimutan ang hitsura ng kanyang mukha!” tuwang-tuwang sabi ni

Jona kay Lucia. Unti-unti namang nawawalan ng hininga si Lucia, ngunit matiim niya pa rin niyang tinitingnan si

Jona sa kanyang ginagawa. Mayroon itong mala-demonyong ngiti at dating na masisindak ka talaga pag nakita

mo. Sayang-saya ito sa pinag-gagawa sa kanya. Habang nawawalan na siya ng hininga ay tiningnan niyang muli

ang kanyang mga kaibigan na nakasabit sa dingding, iniisa-isa niya itong tiningnan at humingi ng tawad sa

kanyang isipan. At sa kanyang huling hininga ay ngumiti ito kay Jona at nawalan na siya ng buhay.

- WAKAS -