‫ﺗﺎچ ﻟﺮن‪ ،‬ﻣﺮﺟﻊ داﻧﻠﻮد راﯾﮕﺎن ﺧﻼﺻﻪ ﮐﺘﺎب ﺻﻮﺗﯽ و ﻣﺘﻨﯽ‬

‫‪www.touchlearn.ir‬‬
 ‫ﮐﺘﺎب ﭘﺪر ﭘﻮﻟﺪار‪ ،‬ﭘﺪر ﺑﯽ ﭘﻮل اﺛﺮ راﺑﺮت ﮐﯿﻮﺳﺎﮐﯽ‬

‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه‪ :‬راﺑﺮت ﮐﯿﻮﺳﺎﮐﯽ‬

‫ﻣﺘﺮﺟﻢ‪ :‬ﻣﺎﻣﮏ ﺑﻬﺎدرزاده‬
‫ﻧﺎﺷﺮ‪ :‬ﻧﺸﺮ آوﯾﻦ‬
‫ﮔﺮوه ﺳﻨﯽ‪ :‬ﺑﺰرﮔﺴﺎل‬
‫ﺗﻌﺪاد ﺻﻔﺤﻪ‪282 :‬‬
‫ﺳﺎل اﻧﺘﺸﺎر‪ 1997 :‬ﻣﯿﻼدی‬
‫اﻓﺘﺨﺎرات‪ :‬ﭘﺮﻓﺮوشﺗﺮﯾﻦ ﮐﺘﺎب ﻧﯿﻮﯾﻮرک ﺗﺎﯾﻤﺰ‬

‫ﺑﺮای دﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﻪ ﺧﻼﺻﻪ ﺻﻮﺗﯽ ﮐﺘﺎب ﭘﺪر ﭘﻮﻟﺪار‪ ،‬ﭘﺪر ﺑﯽ ﭘﻮل اﺛﺮ راﺑﺮت ﮐﯿﻮﺳﺎﮐﯽ و ﺑﺮرﺳﯽ ﻧﻈﺮات ﮐﺎرﺑﺮان اﯾﻨﺠﺎ را ﮐﻠﯿﮏ ﮐﻨﯿﺪ‪.‬‬
 ‫ﻓﺼﻞ ﯾﮏ‪ :‬درس ﯾﮏ‪:‬ﭘﻮﻟﺪارﻫﺎ ﺑﺮای ﭘﻮل ﮐﺎر ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ‬

‫ﻓﻘﺮا و ﻃﺒﻘﻪی ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺑﺮای ﭘﻮل ﮐﺎر ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﭘﻮﻟﺪارﻫﺎ ﻣﯽﮔﺬارﻧﺪ ﭘﻮل ﺑﺮایﺷﺎن ﮐﺎر ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫»ﭘﺪر‪ ،‬ﻣﯽﺷﻮد ﺑﮕﻮﯾﯽ ﭼﻄﻮر ﭘﻮﻟﺪار ﺷﻮم؟«‬

‫ﭘﺪرم روزﻧﺎﻣﻪی ﻋﺼﺮ را ﭘﺎ‪‬ﻦ آورد و ﮔﻔﺖ‪» ،‬ﭼﺮا ﻣﯽﺧﻮاﻫﯽ ﭘﻮﻟﺪار ﺷﻮی‪ ،‬ﭘﺴﺮم؟«‪.‬‬

‫»ﭼﻮن اﻣﺮوز ﻣﺎدر »ﺟﯿﻤﯽ« ﺑﺎ ﮐﺎدﯾﻼک ﺟﺪﯾﺪﺷﺎن راﻧﻨﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﺮد و ﺑﺮای ﺗﻌﻄﯿﻼت آﺧﺮ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪی ﺳﺎﺣﻠﯽﺷﺎن رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬او ﺳﻪ ﻧﻔﺮ از دوﺳﺖﻫﺎﯾﺶ را ﺑﺎ‬

‫ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺮد‪ ،‬وﻟﯽ ﻣﻦ و »ﻣﺎﯾﮏ« دﻋﻮت ﻧﺸﺪﯾﻢ‪ .‬ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﺎ را دﻋﻮت ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻮن ﺑﯽﭘﻮل ﻫﺴﺘﯿﻢ‪«.‬‬

‫ﺑﺎ ﻧﺎﺑﺎوری ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» ،‬واﻗﻌﺎ؟«‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ آزرده ﺟﻮاب دادم‪» ،‬آره‪ ،‬واﻗﻌﺎ«‪.‬‬

‫ﭘﺪرم ﺑﯽﺻﺪا ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد‪ ،‬ﻋﯿﻨﮑﺶ را ﺗﺎ ﺑﺎﻻی ﺑﯿﻨﯽاش ُﺳﺮ داد و دوﺑﺎره ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮاﻧﺪن روزﻧﺎﻣﻪ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﻫﻤﺎنﺟﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺟﻮاب اﯾﺴﺘﺎدم‪.‬‬

‫ﺳﺎل ‪ ۱۹۵۶‬ﺑﻮد‪ُ .‬ﻧﻪ ﺳﺎل داﺷﺘﻢ‪ .‬از ﻗﻀﺎی روزﮔﺎر‪ ،‬در ﻣﺪرﺳﻪای دوﻟﺘﯽ درس ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪم ﮐﻪ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪﻫﺎ ﻫﻢ ﻓﺮزﻧﺪانﺷﺎن را ﺑﻪ آن ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ‪ .‬ﺷﻬﺮ ﮐﻮﭼﮏ ﻣﺎ ﻣﺮﮐﺰ‬

‫ﮐﺸﺖ ﻧﯿﺸﮑﺮ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺪﯾﺮان اﯾﻦ ﺻﻨﻌﺖ و ﺑﻘﯿﻪی اﺷﺨﺎص ﻣﺘﻨﻔﺬ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﭘﺰﺷﮑﺎن‪ ،‬ﺗﺎﺟﺮان و ﺑﺎﻧﮑﺪاران ﻣﻌﻤﻮﻻ ﻓﺮزﻧﺪان ﺧﻮد را ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﺪرﺳﻪی اﺑﺘﺪاﯾﯽ ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﮐﻼس ﺷﺸﻢ‪ ،‬ﻣﻌﻤﻮﻻ آنﻫﺎ را در ﻣﺪارس ﺧﺼﻮﺻﯽ ﺛﺒﺖﻧﺎم ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﭼﻮن ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮاده‌ام در ﯾﮏ ﺳﻤﺖ آن ﺧﯿﺎﺑﺎن زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﺮدﯾﻢ‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﺪرﺳﻪ‬

‫ﻣﯽرﻓﺘﻢ‪ .‬اﮔﺮ در ﻃﺮف دﯾﮕﺮ ﺧﯿﺎﺑﺎن زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﺮدﯾﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺪرﺳﻪی دﯾﮕﺮی ﻣﯽرﻓﺘﻢ ﮐﻪ داﻧﺶآﻣﻮزاﻧﺶ ﺧﺎﻧﻮاده‌ای ﻣﺜﻞ ﺧﺎﻧﻮادهی ﻣﻦ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ و اﯾﻦ ﺑﭽﻪﻫﺎ‪،‬‬

‫ﺑﻌﺪ از ﮐﻼس ﺷﺸﻢ‪ ،‬درس ﺧﻮد را در ﻣﺪارس ﻣﺘﻮﺳﻄﻪ و دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن دوﻟﺘﯽ اداﻣﻪ ﻣﯽدادﯾﻢ‪ .‬ﺑﺮای ﻣﻦ و آنﻫﺎ ﻣﺪرﺳﻪی ﺧﺼﻮﺻﯽ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬

‫ﺑﺎﻻﺧﺮه ﭘﺪرم روزﻧﺎﻣﻪ را ﭘﺎ‪‬ﻦ آورد‪ .‬ﻣﯽداﻧﺴﺘﻢ در ﭼﻪ ﻓﮑﺮیﺳﺖ‪ .‬ﺷﻤﺮده ﮔﻔﺖ‪» ،‬ﺧﺐ ﭘﺴﺮم‪ ،‬اﮔﺮ ﻣﯽﺧﻮاﻫﯽ ﭘﻮﻟﺪار ﺷﻮی‪ ،‬ﺑﺎﯾﺪ ﭘﻮل درآوردن را ﯾﺎد ﺑﮕﯿﺮی«‪.‬‬

‫ﭘﺮﺳﯿﺪم‪» ،‬ﭼﻄﻮر ﺑﺎﯾﺪ ﭘﻮل درآورم«‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪» ،‬ﺧﺐ‪ ،‬از ﺳﺮت اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻦ‪ ،‬ﭘﺴﺮم«‪ .‬ﺣﺘﯽ ﻫﻤﺎن ﻣﻮﻗﻊ ﻫﻢ ﻣﯽداﻧﺴﺘﻢ ﻣﻨﻈﻮر واﻗﻌﯽاش اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ »اﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰیﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻢ‬

‫ﺑﮕﻮﯾﻢ« ﯾﺎ »ﻣﻦ ﺟﻮاﺑﺶ را ﻧﻤﯽداﻧﻢ‪ ،‬ﭘﺲ ﺷﺮﻣﻨﺪهام ﻧﮑﻦ«‪.‬‬

‫ﺷﺮاﮐﺘﯽ ﺷﮑﻞ ﻣﯽﮔﯿﺮد‬

‫ﺻﺒﺢ روز ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﺣﺮفﻫﺎی ﭘﺪرم را ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ دوﺳﺘﻢ »ﻣﺎﯾﮏ« ﮔﻔﺘﻢ‪ .‬ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺧﺒﺮ داﺷﺘﻢ‪ ،‬ﻣﻦ و »ﻣﺎﯾﮏ« ﺗﻨﻬﺎ ﺑﭽﻪﻫﺎی ﻓﻘﯿﺮ آن ﻣﺪرﺳﻪ ﺑﻮدﯾﻢ‪» .‬ﻣﺎﯾﮏ« ﻫﻢ از‬

‫ﻗﻀﺎی روزﮔﺎر ﺑﻪ آن ﻣﺪرﺳﻪ آﻣﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺤﺪودهی آن ﻣﺪرﺳﻪ را ﺟﻮری ﺗﻌ‪‬ﻦ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻣﺎ ﺑﺎ ﺑﭽﻪﭘﻮﻟﺪارﻫﺎ در اﯾﻦ ﻣﺪرﺳﻪ درس ﺑﺨﻮاﻧﯿﻢ‪ .‬در‬

‫واﻗﻊ ﻣﺎ ﺑﯽﭘﻮل ﻧﺒﻮدﯾﻢ‪ ،‬وﻟﯽ اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﺮدﯾﻢ ﻫﺴﺘﯿﻢ؛ ﭼﻮن ﭘﺴﺮﻫﺎی دﯾﮕﺮ دﺳﺘﮑﺶﻫﺎی ﺑﯿﺴﺒﺎل ﻧﻮ داﺷﺘﻨﺪ و دوﭼﺮﺧﻪﻫﺎی ﻧﻮ و ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰﺷﺎن ﻧﻮ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﭘﺪر و ﻣﺎدرم ﻧﯿﺎزﻫﺎی اوﻟﯿﻪی ﻣﺎ ﻣﺜﻞ ﻏﺬا‪ ،‬ﺳﺮﭘﻨﺎه و ﭘﻮﺷﺎک را ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬وﻟﯽ ﻓﻘﻂ در ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺪرم ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯽﮔﻔﺖ‪» ،‬اﮔﺮ ﭼﯿﺰی را ﻣﯽﺧﻮاﻫﯽ‪،‬‬

‫ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮای ﺑﻪدﺳﺖآوردﻧﺶ ﮐﺎر ﮐﻨﯽ«‪ .‬ﻣﺎ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﯿﻢ‪ ،‬وﻟﯽ ﺑﺮای ﭘﺴﺮﻫﺎی ُﻧﻪ ﺳﺎﻟﻪ ﮐﺎر زﯾﺎدی ﭘﯿﺪا ﻧﻤﯽﺷﺪ‪.‬‬

‫»ﻣﺎﯾﮏ« ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» ،‬ﭘﺲ ﭼﻪ ﮐﺎر ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﭘﻮﻟﺪار ﺷﻮﯾﻢ؟«‪.‬‬

 ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» ،‬ﻧﻤﯽداﻧﻢ‪ ،‬وﻟﯽ دوﺳﺖ داری ﺷﺮﯾﮏ ﻣﻦ ﺷﻮی؟«‪.‬‬

‫ﻗﺒﻮل ﮐﺮد و اﯾﻦ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺻﺒﺢ آن روز ﺷﻨﺒﻪ‪» ،‬ﻣﺎﯾﮏ« اوﻟﯿﻦ ﺷﺮﯾﮏ ﮐﺎری ﻣﻦ ﺷﺪ‪ .‬ﺗﻤﺎم آن روز ﺻﺒﺢ‪ ،‬ﻣﺎ ﺑﻪ اﯾﺪهﻫﺎی ﮐﺴﺐ درآﻣﺪ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدﯾﻢ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ وﻗﺖ ﯾﮏﺑﺎر‬

‫در ﻣﻮرد »ﭘﺴﺮﻫﺎی ﺑﺎﺣﺎﻟﯽ« ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﺮدﯾﻢ ﮐﻪ در ﺧﺎﻧﻪی ﺳﺎﺣﻠﯽ ﺧﺎﻧﻮادهی »ﺟﯿﻤﯽ« داﺷﺘﻨﺪ ﺗﻔﺮﯾﺢ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﮐﻤﯽ آزاردﻫﻨﺪه ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪ ،‬وﻟﯽ ﺧﻮب ﺑﻮد؛‬

‫ﭼﻮن وادارﻣﺎن ﻣﯽﮐﺮد ﻣﺪام ﺑﻪ راﻫﯽ ﺑﺮای ﭘﻮﻟﺪارﺷﺪن ﻓﮑﺮ ﮐﻨﯿﻢ‪ .‬در ﻧﻬﺎﯾﺖ‪ ،‬ﺑﻌﺪازﻇﻬﺮ ﻫﻤﺎن روز‪ ،‬در ذﻫﻦ »ﻣﺎﯾﮏ« ﭼﯿﺰی ﺟﺮﻗﻪ زد؛ اﯾﺪهای از ﯾﮑﯽ از ﮐﺘﺎبﻫﺎی‬

‫ﻋﻠﻤﯽ ﮐﻪ ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺎ ﻫﯿﺠﺎنزده دﺳﺖ دادﯾﻢ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﺻﺎﺣﺐ ﯾﮏ ﮐﺴﺐوﮐﺎر ﺷﺮاﮐﺘﯽ ﺷﺪه ﺑﻮدﯾﻢ‪.‬‬

‫ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﻫﻔﺘﻪی ﺑﻌﺪی‪ ،‬ﻣﻦ و »ﻣﺎﯾﮏ« در ﻣﺤﻠﻪی ﺧﻮد ﻣﯽﮔﺸﺘﯿﻢ‪ ،‬درِ ﺧﺎﻧﻪﻫﺎ را ﻣﯽزدﯾﻢ و از ﻫﻤﺴﺎﯾﻪﻫﺎ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﯿﻢ ﺗﯿﻮب ﺧﺎﻟﯽ ﺧﻤﯿﺮدﻧﺪانﺷﺎن را ﺑﺮای ﻣﺎ ﻧﮕﻪ‬

‫دارﻧﺪ‪ .‬اﻏﻠﺐ ﺑﺰرگﺗﺮﻫﺎ‪ ،‬ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﭘﺮﺳﺸﮕﺮ و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ درﺧﻮاﺳﺖﻣﺎن را ﻗﺒﻮل ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬در ﺟﻮاب ﺑﻌﻀﯽﻫﺎیﺷﺎن ﮐﻪ ﻣﯽﭘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ دارﯾﻢ ﭼﻪ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ‪ ،‬ﻣﯽﮔﻔﺘﯿﻢ‪،‬‬

‫»ﻧﻤﯽﺷﻮد ﺑﮕﻮ‪‬ﻢ‪ .‬اﯾﻦ ﯾﮏ راز ﺗﺠﺎریﺳﺖ«‪.‬‬

‫ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻫﻔﺘﻪ‪ ،‬ﻣﺎدرم دﯾﮕﺮ ﮐﻼﻓﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺎ ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﺎﺷﯿﻦ رﺧﺘﺸﻮﯾﯽ او‪ ،‬ﺟﺎﯾﯽ را ﺑﺮای اﻧﺒﺎﺷﺘﻦ ﻣﻮاد ﺧﺎمﻣﺎن اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮده ﺑﻮدﯾﻢ‪َ .‬ﺗﻞ ﮐﻮﭼﮏ ﺗﯿﻮبﻫﺎی‬

‫ﺧﺎﻟﯽ ﺧﻤﯿﺮدﻧﺪان در ﺟﻌﺒﻪی ﻣﻘﻮاﯾﯽ ﻗﻬﻮهایرﻧﮕﯽ ﮐﻪ زﻣﺎﻧﯽ ﺟﺎی ﺑﻄﺮیﻫﺎی ﺳﺲ ﮔﻮﺟﻪﻓﺮﻧﮕﯽ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪﺗﺪرﯾﺞ ﺑﺰرگﺗﺮ ﻣﯽﺷﺪ‪.‬‬

‫در ﻧﻬﺎﯾﺖ‪ ،‬ﺻﺪای اﻋﺘﺮاض ﻣﺎدرم ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬دﯾﺪن َﺗﻞ ﺗﯿﻮبﻫﺎی ﺧﺎﻟﯽ و ﻣﭽﺎﻟﻪﺷﺪهی ﺧﻤﯿﺮدﻧﺪان ﻫﻤﺴﺎﯾﻪﻫﺎ اذﯾﺘﺶ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» ،‬ﺷﻤﺎ ﭘﺴﺮﻫﺎ دارﯾﺪ ﭼﻪ ﮐﺎر‬

‫ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ؟ و ﻧﻤﯽﺧﻮاﻫﻢ دوﺑﺎره ﺑﺸﻨﻮم اﯾﻦ ﯾﮏ راز ﺗﺠﺎریﺳﺖ‪ .‬ﻓﮑﺮی ﺑﻪ ﺣﺎل اﯾﻦ آﺷﻐﺎلﻫﺎ ﺑﮑﻨﯿﺪ‪ ،‬وﮔﺮﻧﻪ ﻫﻤﻪﺷﺎن را ﻣﯽرﯾﺰم دور«‪.‬‬

‫ﻣﻦ و »ﻣﺎﯾﮏ«‪ ،‬اﻟﺘﻤﺎسﮐﻨﺎن ﺗﻮﺿﯿﺢ دادﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ زودی ﻣﻘﺪار ﮐﺎﻓﯽ ﺟﻤﻊآوری ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ و ﺗﻮﻟﯿﺪﻣﺎن ﺷﺮوع ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﺑﻪ او ﺧﺒﺮ دادﯾﻢ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﻤﺎمﺷﺪن ﺧﻤﯿﺮدﻧﺪان‬

‫ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ دﯾﮕﺮ از ﻫﻤﺴﺎﯾﻪﻫﺎ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﺗﺎ ﺗﯿﻮبﺷﺎن را ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ‪ .‬ﻣﺎﻣﺎن ﯾﮏ ﻫﻔﺘﻪی دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﻬﻠﺖ داد‪.‬‬

‫ﺗﺎرﯾﺦ ﺷﺮوع ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺑﻪ ﺗﺎﺧﯿﺮ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد و ﻣﺎ ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر ﺑﻮدﯾﻢ‪ .‬اوﻟﯿﻦ ﺷﺮاﮐﺖ ﻣﻦ‪ ،‬ﻫﻨﻮز ﺷﺮوع ﻧﺸﺪه ﺑﺎ اﺧﻄﺎر ﺗﺨﻠﯿﻪی ﻣﺎدرم ﺗﻬﺪﯾﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪» .‬ﻣﺎﯾﮏ« ﻣﺎﻣﻮر‬
‫ﺷﺪ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف ﮐﻪ دﻧﺪاﻧﭙﺰﺷﮏ‌ﻫﺎ ﺑﯿﺶﺗﺮ ﻣﺴﻮاکزدن را ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬از ﻫﻤﺴﺎﯾﻪﻫﺎ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﺧﻤﯿﺮدﻧﺪانﺷﺎن را زودﺗﺮ ﻣﺼﺮف ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﻫﻢ راهاﻧﺪازی‬

‫ﺧﻂ ﺗﻮﻟﯿﺪ را ﺷﺮوع ﮐﺮدم‪.‬‬

‫ﯾﮏ روز‪ ،‬ﭘﺪرم ﺑﺎ ﯾﮑﯽ از دوﺳﺘﺎﻧﺶ آﻣﺪ و ﻣﺎ دو ﭘﺴﺮ ُﻧﻪ ﺳﺎﻟﻪ را دﯾﺪ ﮐﻪ در راه ورودی ﺧﺎﻧﻪ ﯾﮏ ﺧﻂ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺗﻤﺎم راه اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮدﯾﻢ‪ .‬ﻫﻤﻪﺟﺎ از ﭘﻮدر رﯾﺰ‬

‫و ﺳﻔﯿﺪرﻧﮕﯽ ﭘﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬روی ﯾﮏ ﻣﯿﺰ دراز‪ ،‬ﮐﺎرﺗﻦﻫﺎی ﮐﻮﭼﮏ ﺷﯿﺮی ﻗﺮار داﺷﺖ ﮐﻪ از ﻣﺪرﺳﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﯾﻢ و ﮐﺒﺎبﭘﺰ ﺧﺎﻧﻮاده‪ ،‬ﭘﺮ از زﻏﺎلﻫﺎی ﺳﺮخ داﻏﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ‬

‫ﺑﺎ ﺣﺪاﮐﺜﺮ ﺣﺮارت ﻣﯽدرﺧﺸﯿﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫اول ﻣﺴﯿﺮ ﭘﺎرک ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎ اﺣﺘﯿﺎط ﺟﻠﻮ آﻣﺪ‪ .‬او و دوﺳﺘﺶ در‬
‫ِ‬ ‫ﭘﺪرم ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺴﺪودﺷﺪن ورودی ﻣﺎﺷﯿﻦ آن ﻫﻢ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺧﻂ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﺎ ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪه ﺑﻮد ﻫﻤﺎن‬

‫ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻧﺰدﯾﮏﺗﺮ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻗﺎﺑﻠﻤﻪی اﺳﺘﯿﻞ روی زﻏﺎلﻫﺎ را دﯾﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﯿﻮبﻫﺎی ﺧﻤﯿﺮدﻧﺪان داﺧﻞ آن در ﺣﺎل ذوبﺷﺪن ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬آن روزﻫﺎ‪ ،‬ﺗﯿﻮب ﺧﻤﯿﺮدﻧﺪانﻫﺎ‬

‫ﭘﻼﺳﺘﯿﮑﯽ ﻧﺒﻮد‪ ،‬از ﺳﺮب ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺳﻮﺧﺘﻦ و ﻣﺤﻮﺷﺪن رﻧﮓ روی ﺗﯿﻮبﻫﺎ‪ ،‬آنﻫﺎ را در ﻗﺎﺑﻠﻤﻪی ﮐﻮﭼﮏ اﺳﺘﯿﻞ ﻣﯽرﯾﺨﺘﯿﻢ و ﺑﻌﺪ از ذوب و‬

‫ﻣﺎﯾﻊﺷﺪن‪ ،‬ﺑﺎ ﮐﻤﮏ اﻧﺒﺮ ﻗﺎﺑﻠﻤﻪی ﻣﺎﻣﺎن ﺳﺮب را از ﺳﻮراخ ﮐﻮﭼﮑﯽ در ﺑﺎﻻی ﮐﺎرﺗﻦﻫﺎی ﺷﯿﺮ ﺑﻪ داﺧﻞ آن ﻣﯽرﯾﺨﺘﯿﻢ‪.‬‬

‫ﮐﺎرﺗﻦﻫﺎی ﺷﯿﺮ را ﭘﺮ از ﮔﭻ ﮐﺮده ﺑﻮدﯾﻢ‪ .‬ﭘﻮدر ﺳﻔﯿﺪرﻧﮓ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺠﻠﻪای ﮐﻪ داﺷﺘﻢ‪ ،‬ﮐﯿﺴﻪی ﮔﭻ از دﺳﺘﻢ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد و ﻫﻤﻪﺟﺎ ﺟﻮری‬

‫ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ اﻧﮕﺎر ﮐﻮﻻک ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﮐﺎرﺗﻦﻫﺎی ﺷﯿﺮ‪ ،‬ﻇﺮف ﺑﯿﺮوﻧﯽ ﻗﺎﻟﺐﻫﺎی ﮔﭽﯽ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﭘﺪرم و دوﺳﺘﺶ ﻣﺎ را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ دﻗﺖ در ﺣﺎل رﯾﺨﺘﻦ ﺳﺮب ﻣﺬاب از ﺳﻮراخ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﺎﻻی ﻣﮑﻌﺐ ﮔﭽﯽ ﺑﻪ داﺧﻞ آن ﺑﻮدﯾﻢ‪.‬‬

‫ﭘﺪرم ﮔﻔﺖ‪» ،‬ﻣﻮاﻇﺐ ﺑﺎﺷﯿﺪ«‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺪون ﻧﮕﺎهﮐﺮدن ﺳﺮ ﺗﮑﺎن دادم‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﻌﺪ از ﺗﻤﺎمﺷﺪن ﮐﺎر‪ ،‬ﻗﺎﺑﻠﻤﻪی اﺳﺘﯿﻞ را ﭘﺎ‪‬ﻦ ﮔﺬاﺷﺘﻢ و ﺑﻪ ﭘﺪرم ﻟﺒﺨﻨﺪ زدم‪.‬‬

‫ﻣﺤﺘﺎﻃﺎﻧﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ زد و ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» ،‬ﺷﻤﺎ ﭘﺴﺮﻫﺎ دارﯾﺪ ﭼﻪﮐﺎر ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ؟«‪.‬‬

 ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» ،‬ﮐﺎری را ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﯿﺪ‪ .‬ﻗﺮار اﺳﺖ ﭘﻮﻟﺪار ﺷﻮﯾﻢ«‪.‬‬

‫»ﻣﺎﯾﮏ« ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد و ﮔﻔﺖ‪» ،‬آره‪ ،‬ﻣﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺷﺮﯾﮑﯿﻢ«‪.‬‬

‫ﭘﺪرم ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» ،‬و ﺗﻮی آن ﻗﺎﻟﺐﻫﺎی ﮔﭽﯽ ﭼﯿﺴﺖ؟«‪.‬‬

‫ﮔﻔﺘﻢ‪» ،‬ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﻦ‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺤﺼﻮل ﺧﻮﺑﯽ از آب در ﺑﯿﺎد«‪.‬‬

‫روی درزی ﮐﻪ ﻣﮑﻌﺐ را ﺑﻪ دو ﻗﺴﻤﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ ﭼﮑﺶ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺿﺮﺑﻪ زدم‪ .‬ﻧﯿﻤﻪی ﺑﺎﻻﯾﯽ ﻗﺎﻟﺐ ﮔﭽﯽ را ﺑﺎ اﺣﺘﯿﺎط ﺑﺮداﺷﺘﻢ و ﺳﮑﻪی ﭘﻨﺞ ﺳﻨﺘﯽ ﺳﺮﺑﯽ روی‬

‫زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎد‪.‬‬

‫ﭘﺪرم ﺑﺎ ﺻﺪای ﺑﻠﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪» ،‬وای ﻧﻪ! ﺷﻤﺎ دارﯾﺪ از ﺳﺮب ﺳﮑﻪ درﺳﺖ ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ«‪.‬‬

‫ﻣﺎﯾﮏ ﮔﻔﺖ‪» ،‬درﺳﺖ اﺳﺖ‪ .‬دارﯾﻢ ﻫﻤﺎن ﮐﺎری را ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﯿﺪ‪ .‬دارﯾﻢ ﭘﻮل درﻣﯽآورﯾﻢ«‪.‬‬

‫دوﺳﺖ ﭘﺪرم ﺑﺮﮔﺸﺖ و زد زﯾﺮ ﺧﻨﺪه‪ .‬ﭘﺪرم ﻟﺒﺨﻨﺪ زد و ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد‪ .‬ﺟﻠﻮی او آﺗﺶ و ﺟﻌﺒﻪای از ﺗﯿﻮبﻫﺎی ﺧﺎﻟﯽ ﺧﻤﯿﺮدﻧﺪان ﺑﻮد و ﻣﺎ دو ﻧﻔﺮ‪ ،‬ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎ‬

‫ﭘﻮﺷﯿﺪه از ﮔﺮد ﺳﻔﯿﺪ ﮐﻪ ﻧﯿﺶﻣﺎن ﺗﺎ ﺑﻨﺎﮔﻮش ﺑﺎز ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﭘﺪرم ﮔﻔﺖ ﻫﻤﻪﭼﯿﺰ را رﻫﺎ ﮐﻨﯿﻢ و روی ﭘﻠﻪی ﺟﻠﻮی ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﮐﻨﺎرش ﺑﻨﺸﯿﻨﯿﻢ‪ .‬ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ و ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺷﻤﺮده ﻣﻌﻨﺎی ﮐﻠﻤﻪی »ﺟﻌﻞ« را ﺑﺮایﻣﺎن ﺗﻮﺿﯿﺢ داد‪.‬‬

‫روﯾﺎﻫﺎیﻣﺎن ﻧﺎﺑﻮد ﺷﺪه ﺑﻮد‪» .‬ﻣﺎﯾﮏ« ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﻟﺮزان ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» ،‬ﯾﻌﻨﯽ اﯾﻦ ﮐﺎر ﻏﯿﺮﻗﺎﻧﻮﻧﯽﺳﺖ؟«‪.‬‬

‫دوﺳﺖ ﭘﺪرم ﮔﻔﺖ‪» ،‬ولﺷﺎن ﮐﻦ‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ آنﻫﺎ اﺳﺘﻌﺪاد ذاﺗﯽ دارﻧﺪ«‪.‬‬
 ‫ﭘﺪرم ﺑﻪ او ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﺻﺪای ﻣﻼﯾﻤﯽﮔﻔﺖ‪» ،‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﻏﯿﺮﻗﺎﻧﻮﻧﯽﺳﺖ‪ .‬وﻟﯽ ﺷﻤﺎ ﭘﺴﺮﻫﺎ ﺧﻼﻗﯿﺖ و اﺑﺘﮑﺎر زﯾﺎدی از ﺧﻮدﺗﺎن ﻧﺸﺎن دادﯾﺪ‪ .‬ﻫﻤﯿﻦﻃﻮر اداﻣﻪ دﻫﯿﺪ‪ .‬واﻗﻌﺎ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ اﻓﺘﺨﺎر‬

‫ﻣﯽﮐﻨﻢ«‪.‬‬

‫»ﻣﺎﯾﮏ« و ﻣﻦ ﮐﻪ دﻟﺴﺮد ﺷﺪه ﺑﻮدﯾﻢ‪ ،‬ﺑﯿﺴﺖ دﻗﯿﻘﻪای ﺳﺎﮐﺖ ﻧﺸﺴﺘﯿﻢ و ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﻣﺸﻐﻮل ﺗﻤﯿﺰﮐﺮدن ﮐﺜﯿﻒﮐﺎریﻫﺎ ﺷﺪﯾﻢ‪ .‬ﮐﺴﺐوﮐﺎرﻣﺎن ﻫﻤﺎن روز اول ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن‬

‫ﺧﻮدش رﺳﯿﺪه ﺑﻮد‪ .‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ داﺷﺘﻢ ﭘﻮدرﻫﺎ را ﺟﺎرو ﻣﯽﮐﺮدم‪ ،‬ﺑﻪ »ﻣﺎﯾﮏ« ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ‪» ،‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮم ﺣﻖ ﺑﺎ »ﺟﯿﻤﯽ« و دوﺳﺘﺎﻧﺶ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎ ﻓﻘﯿﺮ ﻫﺴﺘﯿﻢ«‪.‬‬

‫ﭘﺪرم ﮐﻪ داﺷﺖ ﻣﯽرﻓﺖ‪ ،‬اﯾﻦ ﺣﺮف را ﺷﻨﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪» ،‬ﭘﺴﺮﻫﺎ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﻓﻘﻂ وﻗﺘﯽ ﻓﻘﯿﺮﯾﺪ ﮐﻪ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺷﻮﯾﺪ‪ .‬ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ ﭼﯿﺰ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺎری اﻧﺠﺎم دادﯾﺪ‪ .‬اﻏﻠﺐ ﻣﺮدم‬

‫ﻓﻘﻂ ﺣﺮف ﭘﻮﻟﺪارﺷﺪن را ﻣﯽزﻧﻨﺪ و درﺑﺎرهاش ﺧﯿﺎلﺑﺎﻓﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﮐﺎری اﻧﺠﺎم دادهاﯾﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﻫﺮ دوﺗﺎن اﻓﺘﺨﺎر ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ .‬ﺑﺎز ﻫﻢ ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ‪ ،‬ﻫﻤﯿﻦﻃﻮر اداﻣﻪ‬

‫ﺑﺪﻫﯿﺪ‪ .‬ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻧﺸﻮﯾﺪ«‪.‬‬

‫ﻣﻦ و »ﻣﺎﯾﮏ« ﺳﺎﮐﺖ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدﯾﻢ‪ .‬ﺣﺮفﻫﺎی ﻗﺸﻨﮕﯽ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬وﻟﯽ ﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﻧﻤﯽداﻧﺴﺘﯿﻢ ﭼﻪ ﮐﺎر ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮑﻨﯿﻢ‪.‬‬

‫ﭘﺮﺳﯿﺪم‪» ،‬ﭘﺲ ﭼﺮا ﺷﻤﺎ ﭘﻮﻟﺪار ﻧﺸﺪﯾﺪ‪ ،‬ﭘﺪر؟«‬

‫»ﭼﻮن ﻣﻦ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻣﻌﻠﻢ ﻣﺪرﺳﻪ ﺷﻮم‪ .‬ﻣﻌﻠﻢﻫﺎ واﻗﻌﺎ ﺑﻪ ﭘﻮﻟﺪارﺷﺪن ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﻓﻘﻂ دوﺳﺖ دارﯾﻢ درس ﺑﺪﻫﯿﻢ‪ .‬ای ﮐﺎش ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﮐﻤﮏﺗﺎن ﮐﻨﻢ‪،‬‬

‫وﻟﯽ واﻗﻌﺎ ﻧﻤﯽداﻧﻢ ﭼﻄﻮر ﭘﻮل درﺑﯿﺎورم«‪.‬‬

‫ﻣﻦ و »ﻣﺎﯾﮏ« ﺑﺮﮔﺸﺘﯿﻢ و ﺗﻤﯿﺰﮐﺮدن را از ﺳﺮ ﮔﺮﻓﺘﯿﻢ‪.‬‬

‫ﭘﺪرم ﮔﻔﺖ‪» ،‬ﻓﻬﻤﯿﺪم‪ .‬اﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﭘﺴﺮﻫﺎ ﻣﯽﺧﻮاﻫﯿﺪ ﭘﻮﻟﺪارﺷﺪن را ﯾﺎد ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ‪ ،‬از ﻣﻦ ﺳﻮال ﻧﮑﻨﯿﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﭘﺪر »ﻣﺎﯾﮏ« ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯿﺪ«‪.‬‬
 ‫»ﻣﺎﯾﮏ« ﺑﺎ ﭼﻬﺮهای در ﻫﻢ ﮐﺸﯿﺪه ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» ،‬ﭘﺪر ﻣﻦ؟«‪.‬‬

‫ﭘﺪرم ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺗﮑﺮار ﮐﺮد‪» ،‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﭘﺪر ﺗﻮ‪ .‬ﺑﺎﻧﮑﺪارِ ﻣﻦ و ﭘﺪرِ ﺗﻮ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ اﺳﺖ و او از ﭘﺪرت ﺧﯿﻠﯽ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪﺑﺎر ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﺑﺤﺚ ﭘﻮل وﺳﻂ ﺑﺎﺷﺪ‪،‬‬

‫ﭘﺪر ﺗﻮ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺎﻫﻮش اﺳﺖ«‪.‬‬

‫»ﻣﺎﯾﮏ«‪ ،‬ﺑﺎز ﺑﺎ ﻧﺎﺑﺎوری ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» ،‬ﭘﺪر ﻣﻦ؟ ﭘﺲ ﭼﺮا ﻣﺎ ﻣﺜﻞ ﺑﭽﻪ ﭘﻮﻟﺪارﻫﺎی ﻣﺪرﺳﻪ‪ ،‬ﻣﺎﺷﯿﻦ و ﺧﺎﻧﻪی ﻗﺸﻨﮓ ﻧﺪارﯾﻢ؟«‪.‬‬

‫ﭘﺪرم ﺟﻮاب داد‪» ،‬ﻣﺎﺷﯿﻦ و ﺧﺎﻧﻪی ﻗﺸﻨﮓ ﻟﺰوﻣﺎ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﭘﻮﻟﺪار ﻫﺴﺘﯽ ﯾﺎ ﺑﻠﺪی ﭘﻮﻟﺪار ﺷﻮی‪ .‬ﭘﺪر »ﺟﯿﻤﯽ« در ﮐﺎر ﮐﺸﺖ ﻧﯿﺸﮑﺮ اﺳﺖ‪ .‬ﻓﺮق زﯾﺎدی‬

‫ﺑﺎ ﻣﻦ ﻧﺪارد‪ .‬او ﺑﺮای ﯾﮏ ﺷﺮﮐﺖ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻣﻦ ﺑﺮای دوﻟﺖ‪ .‬ﻣﺎﺷﯿﻦ را ﺷﺮﮐﺖ ﺑﺮاﯾﺶ ﺧﺮﯾﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺷﺮﮐﺖ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺷﮑﺮ دﭼﺎر ﻣﺸﮑﻞ ﻣﺎﻟﯽ ﺷﺪه و ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ‬

‫ﺑﻪزودی ﭘﺪر »ﺟﯿﻢ« ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ را از دﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬ﭘﺪر ﺗﻮ ﻓﺮق دارد‪» ،‬ﻣﺎﯾﮏ«‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ او دارد ﯾﮏ اﻣﭙﺮاﺗﻮری ﻣﯽﺳﺎزد و ﺣﺪس ﻣﯽزﻧﻢ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل دﯾﮕﺮ‬

‫ﻣﺮد ﺑﺴﯿﺎر ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪی ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ«‪.‬‬

‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف‪ ،‬ﻣﻦ و »ﻣﺎﯾﮏ« دوﺑﺎره ﻫﯿﺠﺎنزده ﺷﺪﯾﻢ‪ .‬ﺗﻤﯿﺰﮐﺮدن ﮐﺜﯿﻒﮐﺎریﻫﺎی ﻧﺎﺷﯽ از اوﻟﯿﻦ ﮐﺴﺐوﮐﺎرﻣﺎن را ﮐﻪ ﺗﺎزه ﺗﻤﺎم ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ ﺷﻮروﺷﻮﻗﯽ ﺗﺎزه از ﺳﺮ‬

‫ﮔﺮﻓﺘﯿﻢ‪ .‬ﺣﯿﻦ ﺗﻤﯿﺰﮐﺮدن‪ ،‬ﻧﻘﺸﻪ ﻣﯽرﯾﺨﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﭼﻄﻮر و ﭼﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺑﺎ ﭘﺪر »ﻣﺎﯾﮏ« ﺣﺮف ﺑﺰﻧﯿﻢ‪ .‬ﻣﺸﮑﻞ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﺪر »ﻣﺎﯾﮏ« ﺳﺎﻋﺖﻫﺎی ﻃﻮﻻﻧﯽ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﺮد و‬

‫اﻏﻠﺐ ﺗﺎ دﯾﺮوﻗﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﻤﯽرﻓﺖ‪ .‬ﭘﺪرش ﺻﺎﺣﺐ ﭼﻨﺪ اﻧﺒﺎر‪ ،‬ﺷﺮﮐﺖ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﯽ‪ ،‬ﻓﺮوﺷﮕﺎهﻫﺎی زﻧﺠﯿﺮهای و ﺳﻪ رﺳﺘﻮران ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﮐﺎر اﯾﻦ رﺳﺘﻮرانﻫﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ‬

‫ﺗﺎ دﯾﺮوﻗﺖ ﺑﯿﺮون از ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻌﺪ از ﺗﻤﺎمﺷﺪن ﺗﻤﯿﺰﮐﺎری‪» ،‬ﻣﺎﯾﮏ« ﺑﺎ اﺗﻮﺑﻮس ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ رﻓﺖ‪ .‬ﻗﺮار ﺷﺪ آن ﺷﺐ‪ ،‬ﺑﻌﺪ از رﺳﯿﺪن ﭘﺪرش ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺑﺎ او ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﺪ و ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﭘﻮﻟﺪارﺷﺪن را ﺑﻪ ﻣﺎ‬

‫آﻣﻮزش ﺑﺪﻫﺪ‪» .‬ﻣﺎﯾﮏ« ﻗﻮل داد ﺑﻌﺪ از ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺎ ﭘﺪرش ﻓﻮری ﺑﺎ ﻣﻦ ﺗﻤﺎس ﺑﮕﯿﺮد‪ ،‬ﺣﺘﯽ اﮔﺮ دﯾﺮوﻗﺖ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺗﻠﻔﻦ ﺧﺎﻧﻪی ﻣﺎ ﺳﺎﻋﺖ ‪ ۸:۳۰‬ﺷﺐ زﻧﮓ زد‪.‬‬

 ‫ﮔﻔﺘﻢ‪» ،‬ﺧﯿﻠﯽﺧﺐ‪ ،‬ﺷﻨﺒﻪی ﻫﻔﺘﻪی ﺑﻌﺪ«‪ .‬ﮔﻮﺷﯽ را ﮔﺬاﺷﺘﻢ‪ .‬ﭘﺪر »ﻣﺎﯾﮏ« ﻗﺒﻮل ﮐﺮده ﺑﻮد ﻣﺎ را ﺑﺒﯿﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺷﻨﺒﻪ‪ ،‬ﺳﻮار اﺗﻮﺑﻮس ‪ ۷:۳۰‬ﺻﺒﺢ ﺷﺪم و ﺑﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪی ﻓﻘﯿﺮﻧﺸﯿﻦ ﺷﻬﺮ رﻓﺘﻢ‪.‬‬

‫ﺷﺮوع درسﻫﺎ‬

‫آن روز ﺻﺒﺢ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺸﺖ‪ ،‬ﻣﻦ و »ﻣﺎﯾﮏ« ﺑﺎ ﭘﺪرش ﻣﻼﻗﺎت ﮐﺮدﯾﻢ‪ .‬ﻫﻤﺎن ﻣﻮﻗﻊ ﻫﻢ ﺳﺮش ﺷﻠﻮغ ﺑﻮد و ﺑﯿﺶﺗﺮ از ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﻗﺒﻞ ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﮐﺎرش آﻣﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻧﺎﻇﺮ ﺳﺎﺧﺖ او‪ ،‬ﺳﻮار واﻧﺖﺑﺎرش در ﺣﺎل ﺑﯿﺮونرﻓﺘﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻦ رﺳﯿﺪم و ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﺎﻧﻪی ﺳﺎده‪ ،‬ﮐﻮﭼﮏ و ﺗﻤﯿﺰﺷﺎن رﻓﺘﻢ‪» .‬ﻣﺎﯾﮏ« ﺟﻠﻮی در آﻣﺪ و در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ‬

‫در را ﺑﺎز ﻣﯽﮐﺮد‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪» ،‬ﺑﺎﺑﺎ ﺑﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﮔﻔﺖ اﯾﻮان ﭘﺸﺘﯽ ﻣﻨﺘﻈﺮش ﺑﺎﺷﯿﻢ«‪.‬‬

‫وﻗﺘﯽ از آﺳﺘﺎﻧﻪی در وارد ﺷﺪم‪ ،‬ﮐﻒ ﭼﻮﺑﯽ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺧﺎﻧﻪ زﯾﺮ ﭘﺎﯾﻢ ﺻﺪا ﮐﺮد‪ .‬ﺟﻠﻮی درِ ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﭘﺎدری ارزانﻗﯿﻤﺘﯽ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﺎ‪‬ﺪﮔﯽ ﺳﺎلﻫﺎ رﻓﺖوآﻣﺪ روی‬

‫ﮐﻒ ﺧﺎﻧﻪ را ﻣﯽﭘﻮﺷﺎﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ آنﮐﻪ ﺗﻤﯿﺰ ﺑﻮد‪ ،‬وﻟﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﻋﻮض ﻣﯽﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﻗﺪمﮔﺬاﺷﺘﻦ ﺑﻪ اﺗﺎق ﻧﺸﯿﻤﻦ ﺑﺎرﯾﮑﯽ ﮐﻪ ﭘﺮ از اﺛﺎﺛﯿﻪی ﮐﻬﻨﻪ و ﻧﺎﮔﺮﻓﺘﻪای ﺑﻮد ﮐﻪ آن روزﻫﺎ ﺑﻪ درد ﻣﺠﻤﻮﻋﻪدارﻫﺎ ﻣﯽﺧﻮرد‪ ،‬ﺗﺮس از ﻓﻀﺎی ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ دﺳﺖ داد‪.‬‬

‫روی ﮐﺎﻧﺎﭘﻪ دو زن ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ دو ﮐﻤﯽ ﻣﺴﻦﺗﺮ از ﻣﺎدرم ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬روﺑﻪروی زنﻫﺎ‪ ،‬ﻣﺮدی در ﻟﺒﺎس ﮐﺎرﮔﺮی ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺷﻠﻮار ﮐﺎر و ﭘﯿﺮاﻫﻦ ﺧﺎﮐﯽرﻧﮕﯽ ﺑﻪ‬

‫ﺗﻦ داﺷﺖ ﮐﻪ ﺧﻮب وﻟﯽ ﺑﺪون آﻫﺎر‪ ،‬اﺗﻮ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﮐﻔﺶﻫﺎی ﮐﺎر واﮐﺲزده ﺑﻪ ﭘﺎ داﺷﺖ‪ .‬ﺣﺪودا ده ﺳﺎل از ﭘﺪرم ﻣﺴﻦﺗﺮ ﺑﻮد‪ .‬آنﻫﺎ ﺑﻪ »ﻣﺎﯾﮏ« ﻟﺒﺨﻨﺪ زدﻧﺪ و‬

‫ﻣﻦ از ﮐﻨﺎرﺷﺎن رد ﺷﺪم و ﺑﻪ اﯾﻮان ﭘﺸﺘﯽ رﻓﺘﻢ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﺠﺎﻟﺖ‪ ،‬ﻣﺘﻘﺎﺑﻼ ﺑﻪ آنﻫﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ زدم‪.‬‬

‫ﭘﺮﺳﯿﺪم‪» ،‬آنﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﻮدﻧﺪ؟«‪.‬‬

‫»اوه‪ ،‬آنﻫﺎ ﺑﺮای ﺑﺎﺑﺎ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﺮد ﻣﺴﻦﺗﺮ ﻣﺴﻮول اﻧﺒﺎرﻫﺎﯾﺶ اﺳﺖ و آن زنﻫﺎ ﻣﺪﯾﺮ رﺳﺘﻮرانﻫﺎﯾﺶ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬آن ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﻮﻗﻊ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ اﯾﻦﺟﺎ دﯾﺪی‪ ،‬ﻧﺎﻇﺮ‬

‫ﺳﺎﺧﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ روی ﭘﺮوژهی راهﺳﺎزی ﺣﺪود ﻫﺸﺘﺎد ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮی اﯾﻦﺟﺎ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﻧﺎﻇﺮ دﯾﮕﺮش ﮐﻪ دارد ﭼﻨﺪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽﺳﺎزد‪ ،‬درﺳﺖ ﻗﺒﻞ از رﺳﯿﺪن ﺗﻮ رﻓﺖ«‪.‬‬
 ‫ﭘﺮﺳﯿﺪم‪» ،‬ﺗﻤﺎم ﻣﺪت وﺿﻊ ﻫﻤﯿﻦ اﺳﺖ؟«‪.‬‬

‫»ﻣﺎﯾﮏ« ﻟﺒﺨﻨﺪزﻧﺎن و در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ داﺷﺖ ﺻﻨﺪﻟﯽ را ﻋﻘﺐ ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ ﺗﺎ ﮐﻨﺎر ﻣﻦ ﺑﻨﺸﯿﻨﺪ‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪» ،‬ﻧﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ‪ ،‬وﻟﯽ اﻏﻠﺐ اوﻗﺎت ﻫﻤﯿﻦﻃﻮر اﺳﺖ«‪.‬‬

‫»ﻣﺎﯾﮏ« ﮔﻔﺖ‪» ،‬از ﭘﺪرم ﭘﺮﺳﯿﺪم ﻣﯽﺷﻮد ﭘﻮﻟﺪارﺷﺪن را ﺑﻪ ﻣﺎ ﯾﺎد ﺑﺪﻫﺪ«‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﮐﻨﺠﮑﺎوی و اﺣﺘﯿﺎط ﭘﺮﺳﯿﺪم‪» ،‬ﺧﺐ ﭼﻪ ﮔﻔﺖ؟«‪.‬‬

‫»ﺑﻪ ﻧﻈﺮم اول ﺑﺮاﯾﺶ ﻣﻀﺤﮏ آﻣﺪ‪ ،‬وﻟﯽ ﺑﻌﺪ ﮔﻔﺖ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎدی ﺑﺮای ﻣﺎ دارد«‪.‬‬

‫در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺻﻨﺪﻟﯽام را ﺑﻪ ﺟﻠﻮ و ﻋﻘﺐ ﺗﺎب ﻣﯽدادم‪ ،‬ﮔﻔﺘﻢ‪» ،‬ﺋﻪ«‪ .‬ﺻﻨﺪﻟﯽ را روی دو ﭘﺎﯾﻪی ﻋﻘﺐ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻢ و ﻫﻤﺎنﻃﻮر ﻧﺸﺴﺘﻢ‪.‬‬

‫»ﻣﺎﯾﮏ« ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﺎر را ﮐﺮد‪.‬‬

‫ﭘﺮﺳﯿﺪم‪» ،‬ﻣﯽداﻧﯽ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎدش ﭼﯿﺴﺖ؟«‪.‬‬

‫»ﻧﻪ‪ ،‬وﻟﯽ ﺑﻪزودی ﻣﯽﻓﻬﻤﯿﻢ«‪.‬‬

‫ﻧﺎﮔﻬﺎن‪ ،‬ﭘﺪر »ﻣﺎﯾﮏ« درِ ﺗﻮری زﻫﻮار دررﻓﺘﻪ را ﺑﺎز ﮐﺮد و وارد اﯾﻮان ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻦ و »ﻣﺎﯾﮏ« از ﺟﺎ ﭘﺮﯾﺪﯾﻢ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﺣﺘﺮام ﺑﻪ او؛ ﺟﺎ ﺧﻮرده ﺑﻮدﯾﻢ‪.‬‬

‫در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از ﺻﻨﺪﻟﯽﻫﺎ را ﻋﻘﺐ ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ ﺗﺎ ﺑﻨﺸﯿﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» ،‬ﺣﺎﺿﺮﯾﺪ‪ ،‬ﭘﺴﺮﻫﺎ؟«‪.‬‬

‫ﺻﻨﺪﻟﯽ‌ﻫﺎیﻣﺎن را از ﮐﻨﺎر دﯾﻮار ﺗﺎ ﺟﻠﻮی او ﮐﺸﯿﺪﯾﻢ و ﻧﺸﺴﺘﯿﻢ و در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل ﺳﺮ ﺗﮑﺎن دادﯾﻢ‪.‬‬

‫ﻣﺮد درﺷﺖﻫﯿﮑﻠﯽ ﺑﻮد‪ ،‬ﺣﺪود ﯾﮏ ﻣﺘﺮ و ﻫﺸﺘﺎد ﻗﺪ و ﻧﻮد ﮐﯿﻠﻮﮔﺮم وزن‪ .‬ﭘﺪر ﻣﻦ ﺑﻠﻨﺪﻗﺪﺗﺮ ﺑﻮد‪ ،‬ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﻫﻢوزن او و و ﭘﻨﺞ ﺳﺎل از ﭘﺪر ﻣﺎﯾﮏ ﻣﺴﻦﺗﺮ‪ .‬ﯾﮏﺟﻮرﻫﺎﯾﯽ‬
 ‫ﺷﺒﯿﻪ ﻫﻢ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻧﮋادﺷﺎن ﻓﺮق داﺷﺖ‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ اﻧﺮژیﻫﺎیﺷﺎن ﻣﺜﻞ ﻫﻢ ﺑﻮد‪.‬‬

‫»»ﻣﺎﯾﮏ« ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﺧﻮاﻫﯿﺪ ﭘﻮﻟﺪارﺷﺪن را ﯾﺎد ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ؟ درﺳﺖ اﺳﺖ‪» ،‬راﺑﺮت«؟«‬

‫ﺳﺮﯾﻊ‪ ،‬وﻟﯽ ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﺗﺮس‪ ،‬ﺳﺮ ﺗﮑﺎن دادم‪ .‬ﭘﺸﺖ ﮐﻠﻤﺎت و ﻟﺒﺨﻨﺪش ﻗﺪرت زﯾﺎدی وﺟﻮد داﺷﺖ‪.‬‬

‫ِ‬
‫ﺳﺒﮏ ﮐﻼس درس‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺑﺮای ﻣﻦ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ درس ﻣﯽدﻫﻢ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﺮای ﻣﻦ ﮐﺎر ﻧﮑﻨﯿﺪ‪،‬‬ ‫»ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﯾﻦ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﯾﺎد ﻣﯽدﻫﻢ‪ ،‬وﻟﯽ ﻧﻪ ﺑﻪ‬

‫ﻫﯿﭻﭼﯿﺰ ﯾﺎد ﻧﺨﻮاﻫﻢ داد‪ .‬اﮔﺮ ﮐﺎر ﮐﻨﯿﺪ‪ ،‬ﺳﺮﯾﻊﺗﺮ آﻣﻮزش ﻣﯽدﻫﻢ‪ .‬وﻟﯽ اﮔﺮ ﻣﺜﻞ ﻣﺪرﺳﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻨﺸﯿﻨﯿﺪ و ﮔﻮش ﺑﺪﻫﯿﺪ‪ ،‬وﻗﺘﻢ را ﺗﻠﻒ ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﻦ‬

‫اﺳﺖ‪ .‬ﯾﺎ ﻗﺒﻮل ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ ﯾﺎ ﻧﻤﯽﮐﻨﯿﺪ«‪.‬‬

‫ﭘﺮﺳﯿﺪم‪» ،‬ﻣﯽﺷﻮد اول ﯾﮏ ﺳﻮال ﺑﭙﺮﺳﻢ؟«‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺗﻤﺴﺨﺮآﻣﯿﺰی ﮔﻔﺖ‪» ،‬ﻧﻪ‪ .‬ﯾﺎ ﻗﺒﻮل ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ ﯾﺎ رد ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ‪ .‬آنﻗﺪر ﮐﺎر دارم ﮐﻪ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻢ وﻗﺘﻢ را ﺗﻠﻒ ﮐﻨﻢ‪ .‬اﮔﺮ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﯽ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻗﻄﻌﯽ ﺑﮕﯿﺮی‪ ،‬ﭘﺲ‬

‫ﻫﯿﭻوﻗﺖ ﭘﻮﻟﺪارﺷﺪن را ﯾﺎد ﻧﺨﻮاﻫﯽ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻓﺮﺻﺖﻫﺎ در ﺣﺎل ﮔﺬرﻧﺪ‪ .‬اﯾﻦﮐﻪ ﺑﺪاﻧﯽ ﭼﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺑﺎﯾﺪ ﺳﺮﯾﻊ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﮕﯿﺮی‪ ،‬ﻣﻬﺎرت ﻣﻬﻤﯽﺳﺖ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﻓﺮﺻﺖ‬

‫درﺧﻮاﺳﺖﮐﺮدن را ﭘﯿﺪا ﮐﺮدهاﯾﺪ‪ .‬ﮐﻼس درس دارد ﺷﺮوع ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬در ﻏﯿﺮ اﯾﻦﺻﻮرت ﺗﺎ ده ﺛﺎﻧﯿﻪی دﯾﮕﺮ ﺗﻤﺎم ﻣﯽﺷﻮد«‪.‬‬

‫ﮔﻔﺘﻢ‪» ،‬ﻗﺒﻮل ﻣﯽﮐﻨﻢ«‪.‬‬

‫»ﻣﺎﯾﮏ« ﮔﻔﺖ‪» ،‬ﻗﺒﻮل ﻣﯽﮐﻨﻢ«‪.‬‬

‫ﭘﺪر »ﻣﺎﯾﮏ« ﮔﻔﺖ‪» ،‬ﺧﻮب اﺳﺖ‪ .‬ﺧﺎﻧﻢ »ﻣﺎرﺗﯿﻦ« ﺗﺎ ده دﻗﯿﻘﻪی دﯾﮕﺮ ﻣﯽرﺳﺪ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﮐﺎرم ﺑﺎ او ﺗﻤﺎم ﺷﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺮاﻫﺶ ﺑﻪ ﻓﺮوﺷﮕﺎه ﻣﻦ ﻣﯽروﯾﺪ و ﻣﯽﺗﻮاﻧﯿﺪ ﮐﺎرﺗﺎن‬

‫را ﺷﺮوع ﮐﻨﯿﺪ‪ .‬ﺳﺎﻋﺘﯽ ده ﺳﻨﺖ دﺳﺘﻤﺰد ﻣﯽدﻫﻢ و روزﻫﺎی ﺷﻨﺒﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺳﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﮐﺎر ﮐﻨﯿﺪ«‪.‬‬
 ‫ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ‪» ،‬وﻟﯽ اﻣﺮوز ﻣﻦ ﺑﺎزی ﺑﯿﺴﺒﺎل دارم‪«.‬‬

‫ﭘﺪر »ﻣﺎﯾﮏ« ﺻﺪاﯾﺶ را ﭘﺎ‪‬ﻦ آورد و ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻗﺎﻃﻌﯽ ﮔﻔﺖ‪» ،‬ﯾﺎ ﻗﺒﻮل ﻣﯽﮐﻨﯽ‪ ،‬ﯾﺎ رد ﻣﯽﮐﻨﯽ‪«.‬‬

‫ﻣﻦ ﮐﻪ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدم ﺑﻪ ﺟﺎی ﺑﺎزیﮐﺮدن‪ ،‬ﮐﺎر ﮐﻨﻢ و ﯾﺎد ﺑﮕﯿﺮم‪ ،‬ﺟﻮاب دادم‪» ،‬ﻗﺒﻮل ﻣﯽﮐﻨﻢ«‪.‬‬

‫ﺑﻌﺪا‪ ،‬ﺳﯽ ﺳﻨﺖ‬

‫ﻣﻦ و »ﻣﺎﯾﮏ«‪ ،‬آن روز ﺻﺒﺢ از ﺳﺎﻋﺖ ُﻧﻪ ﺑﺮای ﺧﺎﻧﻢ »ﻣﺎرﺗﯿﻦ« ﮐﺎر ﻣﯽﮐﺮدﯾﻢ‪ .‬زن ﻣﻬﺮﺑﺎن و ﺻﺒﻮری ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯽﮔﻔﺖ ﻣﻦ و »ﻣﺎﯾﮏ« او را ﯾﺎد دو ﭘﺴﺮ‬

‫ﺑﺰرﮔﺶ ﻣﯽاﻧﺪازﯾﻢ‪ .‬ﺑﺎ آنﮐﻪ ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺑﻮد‪ ،‬وﻟﯽ ﺑﻪ ﮐﺎرِ ﺳﺨﺖ اﻋﺘﻘﺎد داﺷﺖ و ﻣﺮﺗﺐ از ﻣﺎ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﺳﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﻗﻮﻃﯽﻫﺎی ﮐﻨﺴﺮو از روی‬

‫ﻗﻔﺴﻪﻫﺎ‪ ،‬ﭘﺎکﮐﺮدن ﻫﺮ ﻗﻮﻃﯽ ﺑﺎ ﮔﺮدﮔﯿﺮ ﭘَ ﺮ و ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﻣﺮﺗﺐﭼﯿﺪن دوﺑﺎرهی آنﻫﺎ ﺑﻮدﯾﻢ‪ .‬ﮐﺎر ﺧﺴﺘﻪﮐﻨﻨﺪهی ﻃﺎﻗﺖﻓﺮﺳﺎﯾﯽ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﭘﺪر »ﻣﺎﯾﮏ«‪ ،‬ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ او ﭘﺪر ﭘﻮﻟﺪارم ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ‪ ،‬ﺻﺎﺣﺐ ُﻧﻪ ﺷﻌﺒﻪ از اﯾﻦ ﻓﺮوﺷﮕﺎه ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺪام ﻣﺤﻮﻃﻪی ﭘﺎرﮐﯿﻨﮓ ﺑﺰرﮔﯽ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬آنﻫﺎ ﺷﮑﻞ اوﻟﯿﻪی‬

‫ﻓﺮوﺷﮕﺎهﻫﺎی زﻧﺠﯿﺮهای ِﺳ ِﻮن ِا ِﻟﻮن ﺑﻮدﻧﺪ؛ ﺳﻮﭘﺮﻣﺎرﮐﺖﻫﺎی ﮐﻮﭼﮑﯽ در ﺣﻮاﻟﯽ ﺧﺎﻧﻪﻫﺎ ﮐﻪ اﺟﻨﺎﺳﯽ ﻣﺜﻞ ﺷﯿﺮ‪ ،‬ﻧﺎن‪ ،‬ﮐﺮه و ﺳﯿﮕﺎر ﻋﺮﺿﻪ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺸﮑﻞ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ‬

‫آن زﻣﺎن در ﻫﺎواﯾﯽ‪ ،‬دﺳﺘﮕﺎهﻫﺎی ﺗﻬﻮﯾﻪی ﻣﻄﺒﻮع ﻫﻨﻮز ﭼﻨﺪان رواج ﭘﯿﺪا ﻧﮑﺮده ﺑﻮد و درِ ﻓﺮوﺷﮕﺎهﻫﺎ را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﮔﺮﻣﺎ ﻧﻤﯽﺑﺴﺘﻨﺪ‪ .‬در دو ﻃﺮف ﻓﺮوﺷﮕﺎه‪ ،‬درﻫﺎ را ﺗﺎ‬

‫آﺧﺮ ﺑﻪ روی ﺧﯿﺎﺑﺎن و ﻣﺤﻮﻃﻪی ﭘﺎرﮐﯿﻨﮓ ﺑﺎز ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ ورود ﻫﺮ ﺧﻮدرو ﺑﻪ ﻣﺤﻮﻃﻪی ﭘﺎرﮐﯿﻨﮓ‪ ،‬ﮔﺮد و ﻏﺒﺎر آن وارد ﻓﺮوﺷﮕﺎه ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﻣﯽداﻧﺴﺘﯿﻢ ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﺗﻬﻮﯾﻪی‬

‫ﻣﻄﺒﻮع ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ ،‬ﮐﺎر دارﯾﻢ‪.‬‬

‫ﻣﻦ و »ﻣﺎﯾﮏ«‪ ،‬ﺗﺎ ﺳﻪ ﻫﻔﺘﻪ‪ ،‬ﺧﻮدﻣﺎن را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻢ »ﻣﺎرﺗﯿﻦ« ﻣﻌﺮﻓﯽ و ﺳﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﺮدﯾﻢ‪ .‬ﺗﺎ ﻇﻬﺮ ﮐﺎرﻣﺎن ﺗﻤﺎم ﻣﯽﺷﺪ و او ﺳﻪ ﺳﮑﻪی ﮐﻮﭼﮏ در دﺳﺖﻣﺎن‬

‫ﻣﯽﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬آن ﻣﻮﻗﻊ‪ ،‬ﺣﺘﯽ در اواﺳﻂ دﻫﻪی ‪ ۱۹۵۰‬ﮐﻪ ﻣﻦ ُﻧﻪ ﺳﺎل داﺷﺘﻢ‪ ،‬ﺳﯽ ﺳﻨﺖ ﭼﻨﮕﯽ ﺑﻪ دل ﻧﻤﯽزد‪ .‬ﮐﺘﺎبﻫﺎی ﻃﻨﺰ آن زﻣﺎن ده ﺳﻨﺖ ﻗﯿﻤﺖ داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺲ‬

‫ﻣﻦ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﺎ ﭘﻮﻟﻢ ﮐﺘﺎب ﻃﻨﺰ ﻣﯽﺧﺮﯾﺪم و ﻣﯽرﻓﺘﻢ ﺧﺎﻧﻪ‪.‬‬

‫ﺗﺎ روز ﭼﻬﺎرﺷﻨﺒﻪی ﻫﻔﺘﻪی ﭼﻬﺎرم‪ ،‬دﯾﮕﺮ آﻣﺎده ﺷﺪه ﺑﻮدم ﮐﺎرم را ﺗﺮک ﮐﻨﻢ‪ .‬آن ﮐﺎر را ﻓﻘﻂ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺷﺮط ﻗﺒﻮل ﮐﺮده ﺑﻮدم ﮐﻪ راه ﭘﻮﻟﺪارﺷﺪن را از ﭘﺪر »ﻣﺎﯾﮏ« ﯾﺎد‬

‫ﺑﮕﯿﺮم و ﺣﺎﻻ‪ ،‬ﺑﺮدهی ﺳﺎﻋﺘﯽ ده ﺳﻨﺖ ﺷﺪه ﺑﻮدم‪ .‬در ﺿﻤﻦ‪ ،‬از آن اوﻟﯿﻦ روز ﺷﻨﺒﻪ‪ ،‬دﯾﮕﺮ ﭘﺪر »ﻣﺎﯾﮏ« را ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮدم‪.‬‬

‫ﻣﻮﻗﻊ ﻧﺎﻫﺎر‪ ،‬ﺑﻪ »ﻣﺎﯾﮏ« ﮔﻔﺘﻢ‪» ،‬ﻣﻦ دارم ﻣﯽروم«‪ .‬ﮐﻼس درس‪ ،‬ﻣﻼلآور ﺑﻮد و ﺣﺎﻻ ﺣﺘﯽ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﭼﺸﻢاﻧﺘﻈﺎر ﺗﻌﻄﯿﻠﯽ روزﻫﺎی ﺷﻨﺒﻪ ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬وﻟﯽ ﭼﯿﺰی ﮐﻪ‬

‫واﻗﻌﺎ آزارم ﻣﯽداد‪ ،‬آن ﺳﯽ ﺳﻨﺖ ﺑﻮد‪.‬‬

‫اﯾﻦ دﻓﻌﻪ »ﻣﺎﯾﮏ« ﻟﺒﺨﻨﺪ زد‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ و دﻟﺴﺮدی ﭘﺮﺳﯿﺪم‪» ،‬ﺑﻪ ﭼﯽ ﻣﯽﺧﻨﺪی؟«‪.‬‬

‫»ﺑﺎﺑﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد اﯾﻦ اﺗﻔﺎق ﻣﯽاﻓﺘﺪ‪ .‬ﮔﻔﺖ وﻗﺘﯽ آﻣﺎدهی ﺗﺮک ﮐﺎر ﺷﺪی‪ ،‬ﺑﺎ او ﻣﻼﻗﺎت ﮐﻨﯿﻢ«‪.‬‬

‫ﺑﺎ اوﻗﺎت ﺗﻠﺨﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪم‪» ،‬ﭼﯽ؟ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮده ﻣﻦ از ﮐﺎر ﺧﺴﺘﻪ ﺷﻮم؟«‪.‬‬

‫»ﻣﺎﯾﮏ« ﮔﻔﺖ‪» ،‬ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ‪ .‬ﺑﺎﺑﺎ آدم ﻣﺘﻔﺎوﺗﯽﺳﺖ‪ .‬ﻣﺜﻞ ﭘﺪر ﺗﻮ درس ﻧﻤﯽدﻫﺪ‪ .‬ﻣﺎﻣﺎن و ﺑﺎﺑﺎی ﺗﻮ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﭘﺪر ﻣﻦ ﮐﻢﺣﺮف اﺳﺖ و ﭼﻨﺪ ﮐﻠﻤﻪ ﺑﯿﺶﺗﺮ‬

‫ﺣﺮف ﻧﻤﯽزﻧﺪ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺗﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﺷﻨﺒﻪ ﺻﺒﺮ ﮐﻦ‪ .‬ﺑﻪ او ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ ﮐﻪ آﻣﺎدهای«‪.‬‬

‫»ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺮای ﻣﻦ ﻧﻘﺸﻪ رﯾﺨﺘﯿﺪ؟«‬

‫»ﻧﻪ‪ ،‬ﻧﻪ واﻗﻌﺎ‪ ،‬وﻟﯽ ﺷﺎﯾﺪ‪ .‬ﺑﺎﺑﺎ روز ﺷﻨﺒﻪ ﺑﺮاﯾﺖ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﯽدﻫﺪ‪«.‬‬
 ‫اﻧﺘﻈﺎر در ﺻﻒ روز ﺷﻨﺒﻪ‬

‫ﻣﻦ آﻣﺎدهی روﺑﻪروﺷﺪن ﺑﺎ ﭘﺪر »ﻣﺎﯾﮏ« ﺑﻮدم‪ .‬ﺣﺘﯽ ﭘﺪر واﻗﻌﯽام از دﺳﺖ او ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺪر واﻗﻌﯽام‪ ،‬ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ او ﭘﺪر ﺑﯽﭘﻮل ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ‪ ،‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﺮد ﭘﺪر‬

‫ﭘﻮﻟﺪارم ﻗﺎﻧﻮن ﮐﺎر اﻃﻔﺎل را ﻧﻘﺾ ﮐﺮده اﺳﺖ و ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺤﺖ ﭘﯿﮕﺮد ﻗﺮار ﺑﮕﯿﺮد‪.‬‬

‫ﭘﺪر ﺗﺤﺼﯿﻠﮑﺮده و ﺑﯽﭘﻮﻟﻢ ﻣﯽﮔﻔﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﯿﺰی را ﻃﻠﺐ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻣﺴﺘﺤﻘﺶ ﻫﺴﺘﻢ‪ ،‬ﯾﻌﻨﯽ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﯿﺴﺖوﭘﻨﺞ ﺳﻨﺖ‪ .‬ﻣﯽﮔﻔﺖ اﮔﺮ اﺿﺎﻓﻪﺣﻘﻮق ﻧﮕﺮﻓﺘﻢ‪ ،‬ﺑﺎﯾﺪ‬

‫ﻓﻮرا از ﮐﺎرم اﺳﺘﻌﻔﺎ ﺑﺪﻫﻢ‪.‬‬

‫ﺑﺎ اوﻗﺎت ﺗﻠﺨﯽ ﻣﯽﮔﻔﺖ‪» ،‬در ﻫﺮ ﺻﻮرت ﺗﻮ ﻧﯿﺎزی ﺑﻪ آن ﺷﻐﻞ ﻟﻌﻨﺘﯽ ﻧﺪاری«‪.‬‬

‫ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺸﺖ ﺻﺒﺢ روز ﺷﻨﺒﻪ‪ ،‬ﭘﺪر »ﻣﺎﯾﮏ« درِ ﺧﺎﻧﻪ را ﺑﺮاﯾﻢ ﺑﺎز ﮐﺮد و ﻣﻦ وارد ﺷﺪم‪.‬‬

‫ﻣﻮﻗﻊ ورودم ﮔﻔﺖ‪» ،‬ﺑﻨﺸﯿﻦ و در ﺻﻒ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺎش«‪ .‬ﺑﺮﮔﺸﺖ و در دﻓﺘﺮ ﮐﻮﭼﮑﺶ ﮐﻪ ﮐﻨﺎر ﯾﮑﯽ از اﺗﺎقﻫﺎ ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم و اﺛﺮی از »ﻣﺎﯾﮏ« ﻧﺪﯾﺪم‪ .‬اﺣﺴﺎس ﺑﯽدﺳﺖوﭘﺎﯾﯽ ﻣﯽﮐﺮدم‪ ،‬ﻣﺤﺘﺎﻃﺎﻧﻪ ﮐﻨﺎر ﻫﻤﺎن دو زﻧﯽ ﻧﺸﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﭼﻬﺎر ﻫﻔﺘﻪ ﭘﯿﺶ ﻫﻢ آنﺟﺎ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫آنﻫﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ زدﻧﺪ و ﮐﻨﺎرﺗﺮ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺟﺎ را ﺑﺮای ﻣﻦ ﺑﺎز ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﭼﻬﻞوﭘﻨﺞ دﻗﯿﻘﻪ ﮔﺬﺷﺖ و ﻣﻦ ﺑﯽﺗﺎب ﺷﺪه ﺑﻮدم‪ .‬آن دو زن ﺑﺎ او ﻣﻼﻗﺎت ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ و ﺳﯽ دﻗﯿﻘﻪی ﭘﯿﺶ ﮐﺎرﺷﺎن ﺗﻤﺎم ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺮد ﻣﺴﻦﺗﺮی ﻫﻢ ﺑﻌﺪ از‬

‫ﺑﯿﺴﺖ دﻗﯿﻘﻪ ﻧﺸﺴﺘﻦ رﻓﺖ‪.‬‬

‫ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎﻟﯽ ﺷﺪ و ﻣﻦ در آن اﺗﺎق ﻧﺸﻤﯿﻦ ﻧﺎﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺗﺎرﯾﮏ در ﯾﮑﯽ از روزﻫﺎی آﻓﺘﺎﺑﯽ زﯾﺒﺎی ﻫﺎواﯾﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮدم ﺑﺎ آدم ﺧﺴﯿﺴﯽ ﮐﻪ از ﺑﭽﻪﻫﺎ ﺑﯿﮕﺎری‬

‫ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ‪ ،‬ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ‪ .‬ﺻﺪاﯾﺶ را ﻣﯽﺷﻨﯿﺪم ﮐﻪ در دﻓﺘﺮش راه ﻣﯽرﻓﺖ‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﺮد و ﻣﺮا ﻧﺎدﯾﺪه ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ‪ .‬آﻣﺎدهی ﺑﯿﺮونرﻓﺘﻦ ﺷﺪه ﺑﻮدم‪ ،‬وﻟﯽ ﺑﻪ‬
 ‫دﻟﯿﻠﯽ ﻫﻤﺎنﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪم‪.‬‬

‫ﺑﺎﻻﺧﺮه ﭘﺎﻧﺰده دﻗﯿﻘﻪی ﺑﻌﺪ‪ ،‬درﺳﺖ ﺳﺮ ﺳﺎﻋﺖ ُﻧﻪ‪ ،‬ﭘﺪر ﭘﻮﻟﺪار از دﻓﺘﺮش ﺑﯿﺮون آﻣﺪ و ﺑﺪون آنﮐﻪ ﭼﯿﺰی ﺑﮕﻮﯾﺪ ﺑﺎ دﺳﺖ ﻋﻼﻣﺖ داد وارد ﺷﻮم‪.‬‬

‫ﻫﻤﺎنﻃﻮر ﮐﻪ در ﺻﻨﺪﻟﯽ دﻓﺘﺮش ﺗﺎب ﻣﯽﺧﻮرد‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪» ،‬ﻣﯽداﻧﻢ ﮐﻪ اﺿﺎﻓﻪ ﺣﻘﻮق ﻣﯽﺧﻮاﻫﯽ‪ ،‬وﮔﺮﻧﻪ ﮐﺎ َرت را ﺗﺮک ﻣﯽﮐﻨﯽ«‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﮐﻪ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ اﻓﺘﺎده ﺑﻮدم‪ ،‬ﺑﯽاﺧﺘﯿﺎر ﮔﻔﺘﻢ‪» ،‬ﺧﺐ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻗﻮلﺗﺎن ﻋﻤﻞ ﻧﮑﺮدﯾﺪ«‪ .‬روﺑﻪروﺷﺪن ﺑﺎ ﺑﺰرگﺗﺮﻫﺎ واﻗﻌﺎ ﺑﺮاﯾﻢ ﺗﺮﺳﻨﺎک ﺑﻮد‪.‬‬

‫»ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﯿﺪ اﮔﺮ ﺑﺮایﺗﺎن ﮐﺎر ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻦ آﻣﻮزش ﻣﯽدﻫﯿﺪ‪ .‬ﺧﺐ‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﺮایﺗﺎن ﮐﺎر ﮐﺮدم‪ .‬ﺳﺨﺖ ﮐﺎر ﮐﺮدم‪ .‬از ﺑﺎزی ﺑﯿﺴﺒﺎﻟﻢ زدم ﺗﺎ ﺑﺮای ﺷﻤﺎ ﮐﺎر ﮐﻨﻢ‪ ،‬وﻟﯽ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ‬

‫ﻗﻮلﺗﺎن ﻋﻤﻞ ﻧﮑﺮدﯾﺪ و ﻫﯿﭽﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﯾﺎد ﻧﺪادﯾﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﻫﻤﺎنﻃﻮر ﮐﻪ ﻫﻤﻪی آدمﻫﺎی اﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺘﻘﻠﺐاﯾﺪ‪ .‬ﻃﻤﻊﮐﺎرﯾﺪ‪ .‬ﻣﯽﺧﻮاﻫﯿﺪ ﻫﻤﻪی ﭘﻮلﻫﺎ ﻣﺎل‬

‫ﺧﻮدﺗﺎن ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬وﻟﯽ ﭼﯿﺰی ﺑﻪ ﮐﺎرﮐﻨﺎنﺗﺎن ﻧﺪﻫﯿﺪ‪ .‬ﻣﻨﺘﻈﺮم ﻧﮕﻪ داﺷﺘﯿﺪ و ﺑﻪ ﻣﻦ اﺣﺘﺮام ﻧﮕﺬاﺷﺘﯿﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﭘﺴﺮﺑﭽﻪام‪ ،‬وﻟﯽ ﻣﺴﺘﺤﻖ رﻓﺘﺎری ﺑﻬﺘﺮ از اﯾﻦ‬

‫ﻫﺴﺘﻢ«‪.‬‬

‫ﭘﺪر ﭘﻮﻟﺪار روی ﺻﻨﺪﻟﯽ ﭼﺮﺧﺎن ﺧﻮد ﻋﻘﺐ ﻧﺸﺴﺖ‪ ،‬دﺳﺖﻫﺎﯾﺶ را روی ﭼﺎﻧﻪ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﮔﻔﺖ‪» ،‬ﺑﺪک ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬در ﮐﻢﺗﺮ از ﯾﮏ ﻣﺎه ﺷﺒﯿﻪ اﮐﺜﺮ ﮐﺎرﮐﻨﺎن ﻣﻦ ﺷﺪهای«‪.‬‬

‫ﭘﺮﺳﯿﺪم‪» ،‬ﭼﯽ؟«‪ .‬ﻣﻦ ﮐﻪ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪه ﺑﻮدم ﻣﻨﻈﻮرش ﭼﯿﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﮔﻼﯾﻪﮐﺮدن اداﻣﻪ دادم‪» ،‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﺮدم ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻗﻮلﺗﺎن ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ و ﺑﻪ ﻣﻦ آﻣﻮزش ﻣﯽدﻫﯿﺪ‪.‬‬

‫درﻋﻮض‪ ،‬ﻣﯽﺧﻮاﻫﯿﺪ ﻋﺬاﺑﻢ دﻫﯿﺪ؟ اﯾﻦ ﺑﯽرﺣﻤﺎﻧﻪ اﺳﺖ‪ .‬واﻗﻌﺎ ﺑﯽرﺣﻤﺎﻧﻪ اﺳﺖ«‪.‬‬

‫ﭘﺪر ﭘﻮﻟﺪار آرام ﮔﻔﺖ‪» ،‬دارم ﺑﻪ ﺗﻮ آﻣﻮزش ﻣﯽدﻫﻢ«‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﮔﻔﺘﻢ‪» ،‬ﭼﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ آﻣﻮزش دادهاﯾﺪ؟ ﻫﯿﭽﯽ! ﺷﻤﺎ ﺣﺘﯽ از وﻗﺘﯽ ﻗﺒﻮل ﮐﺮدم ﺑﺮای ﭼﻨﺪرﻏﺎز ﮐﺎر ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﻦ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﮑﺮدﯾﺪ‪ .‬ﺳﺎﻋﺘﯽ ده ﺳﻨﺖ‪ .‬ﻫﻬﻪ! ﻣﻦ‬
 ‫ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺎر ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ دوﻟﺖ ﮔﺰارش ﺑﺪﻫﻢ‪ .‬ﻣﯽداﻧﻢ ﮐﻪ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﺑﺮای ﮐﺎر ﮐﻮدﮐﺎن دارﯾﻢ‪ .‬ﺧﺒﺮ دارﯾﺪ ﮐﻪ ﭘﺪر ﻣﻦ ﺑﺮای دوﻟﺖ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﻨﺪ«‪.‬‬

‫ﭘﺪر ﭘﻮﻟﺪار ﮔﻔﺖ‪» ،‬اووه! ﺣﺎﻻ ﺷﺒﯿﻪ اﮐﺜﺮ آدمﻫﺎﯾﯽ ﺷﺪهای ﮐﻪ ﻗﺒﻼ ﺑﺮای ﻣﻦ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ؛ آدمﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﺧﺮاجﺷﺎن ﮐﺮدم ﯾﺎ ﺧﻮدﺷﺎن اﺳﺘﻌﻔﺎ دادﻧﺪ«‪.‬‬

‫در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ اﺣﺴﺎس ﭘﺴﺮﺑﭽﻪی ﺑﺴﯿﺎر ﺷﺠﺎﻋﯽ را داﺷﺘﻢ‪ ،‬ﭘﺮﺳﯿﺪم‪» ،‬ﺧﺐ‪ ،‬ﭼﻪ دارﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﮕﻮ‪‬ﺪ؟ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ دروغ ﮔﻔﺘﯿﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺮایﺗﺎن ﮐﺎر ﮐﺮدم‪ ،‬وﻟﯽ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ‬

‫ﻗﻮلﺗﺎن ﻋﻤﻞ ﻧﮑﺮدﯾﺪ‪ .‬ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺑﻪ ﻣﻦ ﯾﺎد ﻧﺪادﯾﺪ«‪.‬‬

‫ﭘﺪر ﭘﻮﻟﺪار ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ آرام ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» ،‬از ﮐﺠﺎ ﻣﯽداﻧﯽ ﭼﯿﺰی ﺑﻪ ﺗﻮ آﻣﻮزش ﻧﺪادم؟«‪.‬‬

‫ﻟﺐ ورﭼﯿﺪم و ﮔﻔﺘﻢ‪» ،‬ﺧﺐ ﺷﻤﺎ ﻫﯿﭻوﻗﺖ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺣﺮف ﻧﺰدﯾﺪ‪ .‬ﺳﻪ ﻫﻔﺘﻪ ﮐﺎر ﮐﺮدم و ﺷﻤﺎ ﻫﯿﭽﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﯾﺎد ﻧﺪادﯾﺪ«‪.‬‬

‫ﭘﺪر ﭘﻮﻟﺪار ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» ،‬آﻣﻮزش ﯾﻌﻨﯽ ﺣﺮفزدن ﯾﺎ ﻣﻮﻋﻈﻪﮐﺮدن؟«‪.‬‬

‫ﺟﻮاب دادم‪» ،‬ﺧﺐ‪ ،‬ﺑﻠﻪ«‪.‬‬

‫آﻣﻮزش ﻣﺪرﺳﻪﻫﺎﺳﺖ‪ .‬وﻟﯽ زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎ اﯾﻦ روش ﺑﻪ آدم درس ﻧﻤﯽدﻫﺪ و ﺑﻪ ﺗﻮ ﺧﻮاﻫﻢ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻣﻌﻠﻢ اﺳﺖ‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ‬
‫ِ‬ ‫ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪» ،‬اﯾﻦ روش‬

‫وﻗﺖﻫﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺣﺮف ﻧﻤﯽزﻧﺪ‪ .‬ﺑﻠﮑﻪ ﺗﺎ اﻧﺪازهای اذﯾﺘﺖ ﻫﻢ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎ ﻫﺮ اذﯾﺖﮐﺮدن ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‪ ،‬ﺑﯿﺪار ﺷﻮ‪ .‬ﭼﯿﺰی ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاﻫﻢ ﯾﺎد‬

‫ﺑﮕﯿﺮی«‪.‬‬

‫ﺑﯽﺻﺪا از ﺧﻮدم ﭘﺮﺳﯿﺪم‪» ،‬اﯾﻦ ﻣﺮد ﭼﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ؟ ﯾﻌﻨﯽ وﻗﺘﯽ زﻧﺪﮔﯽ اذﯾﺘﻢ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬دارد ﺑﺎ ﻣﻦ ﺣﺮف ﻣﯽزﻧﺪ؟«‪ .‬ﺣﺎﻻ دﯾﮕﺮ ﻣﯽداﻧﺴﺘﻢ ﺑﺎﯾﺪ اﺳﺘﻌﻔﺎ ﺑﺪﻫﻢ‪ .‬داﺷﺘﻢ‬

‫ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﺮدم ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ زﻧﺪاﻧﯽ ﻣﯽﺷﺪ‪.‬‬

‫»اﮔﺮ درسﻫﺎی زﻧﺪﮔﯽ را ﯾﺎد ﺑﮕﯿﺮی‪ ،‬ﻣﻮﻓﻖ ﻣﯽﺷﻮی‪ .‬وﮔﺮﻧﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﺪرﻓﺘﺎری ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﺮدم دو ﮐﺎر اﻧﺠﺎم ﻣﯽدﻫﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﻀﯽﻫﺎ ﻓﻘﻂ ﻣﯽﮔﺬارﻧﺪ زﻧﺪﮔﯽ‬
‫اذﯾﺖﺷﺎن ﮐﻨﺪ‪ .‬دﯾﮕﺮان ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و اﻋﺘﺮاض ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬وﻟﯽ آنﻫﺎ ﺧﺸﻢﺷﺎن را ﻣﺘﻮﺟﻪ ر‪‬ﺲ‪ ،‬ﺷﻐﻞ ﯾﺎ ﻫﻤﺴﺮﺷﺎن ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻧﻤﯽداﻧﻨﺪ اﯾﻦ زﻧﺪﮔﯽﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ‬

‫آنﻫﺎ ﺑﺪرﻓﺘﺎری ﻣﯽﮐﻨﺪ«‪.‬‬

‫اﺻﻼ ﻧﻤﯽﻓﻬﻤﯿﺪم ﭼﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‪.‬‬

‫»زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎ ﻫﻤﻪی ﻣﺎ ﺑﺪرﻓﺘﺎری ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﻀﯽ آدمﻫﺎ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و دﯾﮕﺮان ﻣﯽﺟﻨﮕﻨﺪ‪ .‬ﻋﺪهی ﮐﻤﯽ درس ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ و ﺑﻪ راهﺷﺎن اداﻣﻪ ﻣﯽدﻫﻨﺪ‪ .‬آنﻫﺎ از‬

‫ﺑﺪرﻓﺘﺎری زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎ ﺧﻮدﺷﺎن اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬از ﻧﻈﺮ اﯾﻦ ﻋﺪهی اﻧﺪک‪ ،‬ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻌﻨﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ و ﻣﯽﺧﻮاﻫﻨﺪ ﭼﯿﺰی ﯾﺎد ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ‪ .‬آنﻫﺎ ﯾﺎد ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ و اداﻣﻪ‬

‫ﻣﯽدﻫﻨﺪ‪ .‬اﻏﻠﺐ آدمﻫﺎ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و ﻋﺪهی ﮐﻤﯽ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﻣﯽﺟﻨﮕﻨﺪ«‪.‬‬

‫ﭘﺪر ﭘﻮﻟﺪار ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﭘﻨﺠﺮهی ﭼﻮﺑﯽ ﮐﻬﻨﻪ و روﻏﻦﻧﺨﻮردهای را ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻌﻤﯿﺮ ﻧﯿﺎز داﺷﺖ‪ ،‬ﺑﺴﺖ‪» .‬اﮔﺮ اﯾﻦ درس را ﯾﺎد ﺑﮕﯿﺮی‪ ،‬ﮐﻢﮐﻢ ﺑﻪ ﻣﺮد ﺟﻮان ﻋﺎﻗﻞ‪ ،‬ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ و‬

‫ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻣﯽﺷﻮی‪ .‬اﮔﺮ ﯾﺎد ﻧﮕﯿﺮی‪ ،‬ﺗﻤﺎم ﻋﻤﺮت ﺷﻐﻞ‪ ،‬دﺳﺘﻤﺰد ﮐﻢ ﯾﺎ ر‪‬ﺴﺖ را ﻣﻘﺼﺮ ﻣﺸﮑﻼﺗﺖ ﻣﯽداﻧﯽ‪ .‬ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ اﻣﯿﺪ ﮔﺸﺎﯾﺶ ﺑﺰرﮔﯽ زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮاﻫﯽ‬

‫ﮐﺮد ﮐﻪ ﻫﻤﻪی ﻣﺸﮑﻼت ﭘﻮﻟﯽات را ﺣﻞ ﻣﯽﮐﻨﺪ«‪.‬‬

‫ﻧﮕﺎﻫﻢ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﺒﯿﻨﺪ ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﺣﺮفﻫﺎﯾﺶ ﮔﻮش ﻣﯽدﻫﻢ ﯾﺎ ﻧﻪ‪ .‬ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺗﻼﻗﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻢ ﺧﯿﺮه ﺷﺪﯾﻢ‪ ،‬از ﻃﺮﯾﻖ ﭼﺸﻢﻫﺎ ارﺗﺒﺎط ﺑﺮﻗﺮار ﮐﺮدﯾﻢ‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮه‬

‫وﻗﺘﯽ ﭘﯿﺎﻣﺶ را ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم‪ ،‬ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪم‪ .‬ﻣﯽداﻧﺴﺘﻢ ﺣﻖ ﺑﺎ اوﺳﺖ‪ .‬او را ﻣﻘﺼﺮ ﻣﯽداﻧﺴﺘﻢ و ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻢ ﯾﺎد ﺑﮕﯿﺮم‪ .‬داﺷﺘﻢ ﻣﯽﺟﻨﮕﯿﺪم‪.‬‬

‫ﭘﺪر ﭘﻮﻟﺪار اداﻣﻪ داد‪» ،‬ﯾﺎ اﮔﺮ آدﻣﯽ ﻫﺴﺘﯽ ﮐﻪ دل و ﺟﺮات ﻧﺪارد‪ ،‬ﻫﺮﻣﻮﻗﻊ ﮐﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺪرﻓﺘﺎری ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻣﯽﺷﻮی‪ .‬اﮔﺮ اﯾﻦ آدم ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬ﺗﻤﺎم ﻋﻤﺮ رﯾﺴﮏ‬

‫ﻧﻤﯽﮐﻨﯽ‪ ،‬ﻫﻤﯿﺸﻪ ﮐﺎری را اﻧﺠﺎم ﻣﯽدﻫﯽ ﮐﻪ درﺳﺖ اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻨﺘﻈﺮ روزی ﻣﯽﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ اﺗﻔﺎق ﻧﻤﯽاﻓﺘﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﭘﯿﺮﻣﺮد ﻣﻼلآوری ﻣﯽﺷﻮی و ﻣﯽﻣﯿﺮی‪ .‬دوﺳﺘﺎن‬

‫زﯾﺎدی ﺧﻮاﻫﯽ داﺷﺖ ﮐﻪ واﻗﻌﺎ دوﺳﺘﺖ دارﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻮن ﺗﻮ آدم ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺎزﻧﯿﻦ و ﺳﺨﺖﮐﻮﺷﯽ ﻫﺴﺘﯽ‪ .‬وﻟﯽ واﻗﻌﯿﺖ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﺬاری زﻧﺪﮔﯽ ﺗﻮ را ﺑﻪ زاﻧﻮ درآورد‪.‬‬

‫در ﻋﻤﻖ وﺟﻮدت از رﯾﺴﮏﮐﺮدن ﻣﯽﺗﺮﺳﯿﺪی‪ .‬واﻗﻌﺎ دﻟﺖ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺮﻧﺪه ﺷﻮی‪ ،‬وﻟﯽ ﺗﺮس از دﺳﺖدادن‪ ،‬ﺑﺰرگﺗﺮ از ﻫﯿﺠﺎن ﭘﯿﺮوزی ﺑﻮد‪ .‬در ﻋﻤﻖ وﺟﻮدت‪ ،‬ﺗﻮ و‬

‫ﻓﻘﻂ ﺗﻮ ﻣﯽداﻧﯽ ﻫﯿﭻوﻗﺖ دﻧﺒﺎﻟﺶ ﻧﻤﯽروی‪ .‬ﭼﻮن ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﯽ رﯾﺴﮏ ﻧﮑﻨﯽ«‪.‬‬
 ‫دوﺑﺎره ﻧﮕﺎهﻣﺎن ﺗﻼﻗﯽ ﮐﺮد‪.‬‬

‫ﭘﺮﺳﯿﺪم‪» ،‬ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﺪرﻓﺘﺎری ﻧﮑﺮدﯾﺪ؟«‪.‬‬

‫ﭘﺪر ﭘﻮﻟﺪار ﻟﺒﺨﻨﺪ زد‪» ،‬ﺑﻌﻀﯽﻫﺎ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ اﯾﻦﻃﻮر ﺑﮕﻮﯾﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ ﻓﻘﻂ ﺷﻤﻪای از زﻧﺪﮔﯽ را ﻧﺸﺎﻧﺖ دادم«‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ‪ ،‬وﻟﯽ ﮐﻨﺠﮑﺎو و آﻣﺎدهی ﯾﺎدﮔﯿﺮی ﺑﻮدم‪ ،‬ﭘﺮﺳﯿﺪم‪» ،‬ﮐﺪام ﺷﻤﻪ از زﻧﺪﮔﯽ؟«‪.‬‬

‫»ﺷﻤﺎ ﭘﺴﺮﻫﺎ اوﻟﯿﻦ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻫﺴﺘﯿﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﻪﺣﺎل راه ﭘﻮﻟﺪارﺷﺪن را از ﻣﻦ ﭘﺮﺳﯿﺪهاﯾﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﯿﺶﺗﺮ از ﺻﺪوﭘﻨﺠﺎه ﻧﻔﺮ ﭘﺮﺳﻨﻞ دارم و ﺣﺘﯽ ﯾﮑﯽ از آنﻫﺎ در ﻣﻮرد‬

‫ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ درﺑﺎرهی ﭘﻮل ﻣﯽداﻧﻢ‪ ،‬از ﻣﻦ ﺳﻮال ﻧﮑﺮده‪ .‬آنﻫﺎ از ﻣﻦ ﮐﺎر و دﺳﺘﻤﺰد ﻣﯽﺧﻮاﻫﻨﺪ‪ ،‬وﻟﯽ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺨﻮاﺳﺘﻪاﻧﺪ درﺑﺎرهی ﭘﻮل ﺑﻪ آنﻫﺎ آﻣﻮزش ﺑﺪﻫﻢ‪ .‬ﭘﺲ‪،‬‬

‫اﮐﺜﺮﺷﺎن ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺳﺎلﻫﺎی ﻋﻤﺮﺷﺎن را ﺑﺮای ﭘﻮل ﮐﺎر ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺪون آنﮐﻪ واﻗﻌﺎ ﺑﺪاﻧﻨﺪ ﺑﺮای ﭼﻪ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ«‪.‬‬

‫ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدم و ﺑﺎدﻗﺖ ﮔﻮش ﻣﯽﮐﺮدم‪.‬‬

‫»ﭘﺲ وﻗﺘﯽ »ﻣﺎﯾﮏ« ﮔﻔﺖ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﺧﻮاﻫﯿﺪ راه ﭘﻮﻟﺪارﺷﺪن را ﯾﺎد ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ‪ ،‬ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ درﺳﯽ ﺗﻬﯿﻪ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﺎزﺗﺎب زﻧﺪﮔﯽ واﻗﻌﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ آنﻗﺪر‬

‫ﺑﺮایﺗﺎن ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ ﮐﻪ از ﭘﺎ ﺑﯿﻔﺘﻢ‪ ،‬وﻟﯽ ﺷﻤﺎ ﻫﯿﭻﭼﯿﺰی ﻧﻤﯽﺷﻨﯿﺪﯾﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﮐﺎری ﮐﻨﻢ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻤﯽ اذﯾﺖﺗﺎن ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﯿﺪ ﺻﺪای ﻣﺮا ﺑﺸﻨﻮﯾﺪ‪ .‬ﺑﻪ‬

‫ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻓﻘﻂ ده ﺳﻨﺖ دﺳﺘﻤﺰد ﻣﯽدادم‪«.‬‬

‫ﭘﺮﺳﯿﺪم‪» ،‬ﺧﺐ‪ ،‬ﻣﻦ از ﮐﺎرﮐﺮدن ﻓﻘﻂ ﺑﺮای ﺳﺎﻋﺘﯽ ده ﺳﻨﺖ ﭼﻪ درﺳﯽ ﮔﺮﻓﺘﻢ؟ اﯾﻦﮐﻪ ﺷﻤﺎ آدم ﭘﺴﺘﯽ ﻫﺴﺘﯿﺪ و از ﮐﺎرﮔﺮانﺗﺎن ﺑﻬﺮهﮐﺸﯽ ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ؟«‪.‬‬

‫ﭘﺪر ﭘﻮﻟﺪار ﻋﻘﺐ رﻓﺖ و از ﺗﻪ دل ﺧﻨﺪﯾﺪ‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮه ﮔﻔﺖ‪» ،‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﮐﺎر ﺑﺮای ﺗﻮ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ دﯾﺪﮔﺎﻫﺖ را ﻋﻮض ﮐﻨﯽ‪ .‬از ﺳﺮزﻧﺶﮐﺮدن ﻣﻦ و اﯾﻦﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﯽ ﻣﺸﮑﻞ‬

‫ﻣﻨﻢ‪ ،‬دﺳﺖ ﺑﺮدار‪ .‬اﮔﺮ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﯽ ﻣﺸﮑﻞ ﻣﻨﻢ‪ ،‬ﭘﺲ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺮا ﻋﻮض ﮐﻨﯽ‪ .‬اﮔﺮ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﯽ ﻣﺸﮑﻞ ﺧﻮدت ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬ﭘﺲ ﻣﯽﺗﻮاﻧﯽ ﻋﻮض ﺷﻮی‪ ،‬ﯾﺎد ﺑﮕﯿﺮی و ﻋﺎﻗﻞﺗﺮ ﺷﻮی‪.‬‬
 ‫اﮐﺜﺮ آدمﻫﺎ ﻣﯽﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻫﻤﻪی ﻣﺮدم دﻧﯿﺎ ﺗﻐ‪‬ﺮ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻏﯿﺮ از ﺧﻮدﺷﺎن‪ .‬ﺑﮕﺬار ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﮕﻮﯾﻢ‪ ،‬ﻋﻮضﮐﺮدن ﺧﻮدت آﺳﺎنﺗﺮ از ﻋﻮضﮐﺮدن ﻫﺮﮐﺲ دﯾﮕﺮیﺳﺖ«‪.‬‬

‫ﮔﻔﺘﻢ‪» ،‬ﻧﻤﯽﻓﻬﻤﻢ«‪.‬‬

‫ﭘﺪر ﭘﻮﻟﺪار ﮐﻪ داﺷﺖ ﺑﯽﻃﺎﻗﺖ ﻣﯽﺷﺪ‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪» ،‬ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻦ ﻣﺸﮑﻼت ﺗﻮ ﺗﻘﺼﯿﺮ ﻣﻦ اﺳﺖ«‪.‬‬

‫»وﻟﯽ ﺷﻤﺎ ﻓﻘﻂ ده ﺳﻨﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽدﻫﯿﺪ‪«.‬‬

‫ﭘﺪر ﭘﻮﻟﺪار‪ ،‬ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» ،‬ﭘﺲ ﺗﻮ ﭼﯽ ﯾﺎد ﮔﺮﻓﺘﯽ؟«‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪی ﻣﻮذﯾﺎﻧﻪ ﮔﻔﺘﻢ‪» ،‬اﯾﻦﮐﻪ ﺷﻤﺎ آدم ﭘﺴﺘﯽ ﻫﺴﺘﯿﺪ«‪.‬‬

‫ﭘﺪر ﭘﻮﻟﺪار ﮔﻔﺖ‪» ،‬ﺑﺒﯿﻦ‪ ،‬ﺗﻮ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﯽ ﻣﺸﮑﻞ‪ ،‬ﻣﻨﻢ«‪.‬‬

‫»وﻟﯽ ﻫﺴﺘﯿﺪ‪«.‬‬

‫»ﺧﺐ‪ ،‬اﮔﺮ دوﺳﺖ داری اﯾﻦﻃﻮر ﻓﮑﺮ ﮐﻦ‪ ،‬وﻟﯽ ﭼﯿﺰی ﯾﺎد ﻧﻤﯽﮔﯿﺮی‪ .‬ﻓﮑﺮ ﮐﻦ ﻣﺸﮑﻞ ﻣﻨﻢ‪ ،‬وﻟﯽ ﺧﻮدت ﭼﻪ اﻧﺘﺨﺎبﻫﺎﯾﯽ داری؟«‬

‫»ﺧﺐ‪ ،‬اﮔﺮ ﺑﻪ ﻣﻦ دﺳﺘﻤﺰد ﺑﯿﺶﺗﺮی ﻧﺪﻫﯿﺪ‪ ،‬ﯾﺎ ﺑﯿﺶﺗﺮ ﺑﻪ ﻣﻦ اﺣﺘﺮام ﻧﮕﺬارﯾﺪ و ﭼﯿﺰی ﯾﺎدم ﻧﺪﻫﯿﺪ‪ ،‬ﮐﺎرم را ﺗﺮک ﻣﯽﮐﻨﻢ‪«.‬‬

‫ﭘﺪر ﭘﻮﻟﺪار ﮔﻔﺖ‪» ،‬ﺧﻮب ﮔﻔﺘﯽ‪ .‬اﯾﻦ دﻗﯿﻘﺎ ﻫﻤﺎن ﮐﺎریﺳﺖ ﮐﻪ اﻏﻠﺐ ﻣﺮدم ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬اﺳﺘﻌﻔﺎ ﻣﯽدﻫﻨﺪ و ﻣﯽروﻧﺪ دﻧﺒﺎل ﯾﮏ ﺷﻐﻞ دﯾﮕﺮ‪ ،‬ﯾﮏ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﻬﺘﺮ و دﺳﺘﻤﺰد‬

‫ﺑﯿﺶﺗﺮ و ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ اﯾﻦﻃﻮری ﻣﺸﮑﻞﺷﺎن ﺣﻞ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬در اﻏﻠﺐ ﻣﻮاﻗﻊ اﯾﻦ اﺗﻔﺎق ﻧﻤﯽاﻓﺘﺪ«‪.‬‬

‫ﭘﺮﺳﯿﺪم‪» ،‬ﭘﺲ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﻪ ﮐﺎر ﮐﻨﻢ؟ ﻓﻘﻂ اﯾﻦ ده ﺳﻨﺖ ﻧﺎﭼﯿﺰ را ﺑﮕﯿﺮم و ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺰﻧﻢ«‪.‬‬
‫ﭘﻮل ﺑﯿﺶﺗﺮ‬
‫ِ‬ ‫ﭘﺪر ﭘﻮﻟﺪار ﻟﺒﺨﻨﺪ زد‪» ،‬اﯾﻦ ﮐﺎریﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﺪهی دﯾﮕﺮی ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬وﻟﯽ ﻓﻘﻂ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﺎر را ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﻣﻨﺘﻈﺮ دﺳﺘﻤﺰد ﺑﯿﺶﺗﺮ ﻣﯽﻣﺎﻧﻨﺪ و ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‬

‫ﻣﺸﮑﻼتﺷﺎن را ﺣﻞ ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد‪ .‬اﻏﻠﺐ آدمﻫﺎ ﻓﻘﻂ اﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻂ را ﻣﯽﭘﺬﯾﺮﻧﺪ و ﺑﻌﻀﯽﻫﺎ ﺷﻐﻞ دوم ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ و ﺳﺨﺖﺗﺮ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬وﻟﯽ دوﺑﺎره ﺑﺎ ﯾﮏ دﺳﺘﻤﺰد‬

‫ﻧﺎﭼﯿﺰ«‪.‬‬

‫ﺧﯿﺮه ﺑﻪ ﮐﻒ اﺗﺎق ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدم و درﺳﯽ را ﮐﻪ ﭘﺪر ﭘﻮﻟﺪار ﻣﯽداد‪ ،‬ﮐﻢﮐﻢ ﻣﯽﻓﻬﻤﯿﺪم‪ .‬ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺣﺲ ﮐﻨﻢ اﯾﻦ ﮔﻮﺷﻪای از زﻧﺪﮔﯽﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﺎﻻ را ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم و‬

‫ﭘﺮﺳﯿﺪم‪» ،‬ﭘﺲ ﻣﺸﮑﻞ ﭼﻄﻮری ﺣﻞ ﻣﯽﺷﻮد؟«‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺧﻢ ﺷﺪ‪ ،‬ﺿﺮﺑﻪی ﻣﻼﯾﻤﯽ ﺑﻪ ﺳﺮم زد و ﮔﻔﺖ‪» ،‬ﺑﺎ اﯾﻦ‪ .‬اﯾﻦ ﭼﯿﺰی ﮐﻪ ﺑﯿﻦ ﮔﻮشﻫﺎﯾﺖ اﺳﺖ«‪.‬‬

‫در آن ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﺪر ﭘﻮﻟﺪار دﯾﺪﮔﺎه اﺻﻠﯽ را ﺑﺎ ﻣﻦ در ﻣﯿﺎن ﮔﺬاﺷﺖ؛ دﯾﺪﮔﺎﻫﯽ ﮐﻪ او را از ﮐﺎرﮐﻨﺎﻧﺶ و ﭘﺪر ﻣﻦ ﻣﺘﻤﺎﯾﺰ ﻣﯽﮐﺮد و در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺑﻪ ﯾﮑﯽ از‬

‫ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪﺗﺮﯾﻦ ﻣﺮدان ﻫﺎواﯾﯽ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﻮد‪ .‬وﻟﯽ ﭘﺪر ﺑﺴﯿﺎر ﻓﺮﻫﯿﺨﺘﻪ و ﺑﯽﭘﻮل ﻣﻦ در زﻧﺪﮔﯽاش ﺑﺎ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﺎﻟﯽ دﺳﺖوﭘﻨﺠﻪ ﻧﺮم ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬اﯾﻦ دﯾﺪﮔﺎه ﻣﻨﺤﺼﺮﺑﻪﻓﺮد‪،‬‬

‫ﺗﻨﻬﺎ ﻋﺎﻣﻞ ﺗﻔﺎوت در ﮐﻞ ﻋﻤﺮ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﭘﺪر ﭘﻮﻟﺪار اﯾﻦ دﯾﺪﮔﺎه را ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ آن درس ﺷﻤﺎرهی ﯾﮏ ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ‪ ،‬ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ ﺗﻮﺿﯿﺢ داد‪ ،‬ﻓﻘﺮا و ﻃﺒﻘﻪی ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺑﺮای ﭘﻮل ﮐﺎر ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﭘﻮﻟﺪارﻫﺎ ﻣﯽﮔﺬارﻧﺪ‬

‫ﭘﻮل ﺑﺮایﺷﺎن ﮐﺎر ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫در آن ﺻﺒﺢ روﺷﻦ ﺷﻨﺒﻪ ﺑﻪ ﺑﯿﻨﺸﯽ رﺳﯿﺪم ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻼ ﺑﺎ دﯾﺪﮔﺎه ﭘﺪر ﺑﯽﭘﻮﻟﻢ ﻓﺮق داﺷﺖ‪ .‬در ُﻧﻪ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪم ﻫﺮ دو ﭘﺪرم ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﻣﻦ ﯾﺎد ﺑﮕﯿﺮم‪ .‬ﻫﺮ دو ﺑﻪ‬

‫ﯾﺎدﮔﯿﺮی ﺗﺸﻮﯾﻘﻢ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬وﻟﯽ ﻧﻪ ﯾﺎدﮔﯿﺮی ﯾﮏ ﭼﯿﺰ‪.‬‬

‫ﭘﺪر ﺑﺴﯿﺎر ﻓﺮﻫﯿﺨﺘﻪام ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﺎری را ﺑﮑﻨﻢ ﮐﻪ او ﻣﯽﮐﺮد‪» ،‬ﭘﺴﺮم‪ ،‬دوﺳﺖ دارم ﺳﺨﺖ درس ﺑﺨﻮاﻧﯽ‪ ،‬ﻧﻤﺮهﻫﺎی ﺧﻮب ﺑﮕﯿﺮی ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﯽ ﯾﮏ ﺷﻐﻞ اﻣﻦ و‬

‫ﻣﻄﻤﺌﻦ در ﯾﮏ ﺷﺮﮐﺖ ﺑﺰرگ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﯽ و ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎش اﯾﻦ ﮐﺎر ﻣﺰاﯾﺎی ﻋﺎﻟﯽ ﺑﺮاﯾﺖ دارد«‪ .‬ﭘﺪر ﭘﻮﻟﺪارم ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻦ ﯾﺎد ﺑﮕﯿﺮم ﭘﻮل ﭼﻄﻮر ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺗﺎ‬
 ‫ﺑﮕﺬارم ﭘﻮل ﺑﺮاﯾﻢ ﮐﺎر ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻦ اﯾﻦ درسﻫﺎ را در زﻧﺪﮔﯽ و ﺑﺎ راﻫﻨﻤﺎﯾﯽﻫﺎی او ﯾﺎد ﮔﺮﻓﺘﻢ‪ ،‬ﻧﻪ در ﮐﻼس درس‪.‬‬

‫ﭘﺪر ﭘﻮﻟﺪارم اوﻟﯿﻦ درس را اﯾﻦﻃﻮر اداﻣﻪ داد‪» ،‬از ﻋﺼﺒﺎﻧﯽﺷﺪﻧﺖ ﺑﺮای ﺳﺎﻋﺘﯽ ده ﺳﻨﺖ‪ ،‬ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪم‪ .‬اﮔﺮ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﻧﻤﯽﺷﺪی و ﻓﻘﻂ ﻗﺒﻮﻟﺶ ﻣﯽﮐﺮدی‪ ،‬ﻣﯽﮔﻔﺘﻢ‬

‫ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻢ ﭼﯿﺰی ﯾﺎدت ﺑﺪﻫﻢ‪ .‬ﻣﯽداﻧﯽ ﺑﺮای ﯾﺎدﮔﯿﺮی واﻗﻌﯽ ﺑﺎﯾﺪ اﻧﺮژی‪ ،‬ﺷﻮروﺷﻮق و ﺗﻤﺎﯾﻞ ﺷﺪﯾﺪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ‪ .‬ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﺑﺨﺶ ﺑﺰرﮔﯽ از اﯾﻦ ﻓﺮﻣﻮل اﺳﺖ‪،‬‬

‫ﺑﺮای ﺷﻮروﺷﻮق ﺑﺎﯾﺪ ﺧﺸﻢ و ﻋﺸﻖ را ﺗﺮﮐﯿﺐ ﮐﻨﯽ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺑﺤﺚ ﭘﻮل ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﮐﺜﺮ ﻣﺮدم ﻣﺎﯾﻞ ﺑﻪ رﯾﺴﮏ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ و دوﺳﺖ دارﻧﺪ اﺣﺴﺎس اﻣﻨﯿﺖ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﭘﺲ‬

‫ﺷﻮروﺷﻮق ﺑﺎ آنﻫﺎ ﮐﺎری ﻧﺪارد‪ ،‬آنﻫﺎ ﻓﻘﻂ ﻣﯽﺗﺮﺳﻨﺪ«‪.‬‬

‫ﭘﺮﺳﯿﺪم‪» ،‬ﭘﺲ ﺑﺮای ﻫﻤﯿﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﻐﻞﻫﺎﯾﯽ را ﺑﺎ دﺳﺘﻤﺰد ﮐﻢ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ؟«‪.‬‬

‫ﮔﻔﺖ‪» ،‬ﺑﻠﻪ‪ .‬ﺑﻌﻀﯽﻫﺎ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﻣﻦ از ﻣﺮدم ﺑﻬﺮهﮐﺸﯽ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ ،‬ﭼﻮن ﺑﻪ اﻧﺪازهی ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪی ﺷﮑﺮ ﯾﺎ دوﻟﺖ ﺑﻪ آنﻫﺎ دﺳﺘﻤﺰد ﻧﻤﯽدﻫﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ‪ ،‬اﯾﻦ ﻣﺮدم‬

‫ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ از ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﻬﺮهﮐﺸﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﻘﺼﺮ ﺗﺮس آنﻫﺎﺳﺖ‪ ،‬ﻧﻪ ﻣﻦ«‪.‬‬

‫ﭘﺮﺳﯿﺪم‪» ،‬وﻟﯽ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽﮐﻨﯿﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﭘﻮل ﺑﯿﺶﺗﺮی ﺑﻪ آنﻫﺎ ﺑﺪﻫﯿﺪ؟«‪.‬‬

‫ﭘﻮل ﺑﯿﺶﺗﺮ ﺣﻞ ﻧﻤﯽﺷﻮد‪ .‬ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﭘﺪرت ﺑﮑﻦ‪ .‬او درآﻣﺪ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺑﯽ دارد‪ ،‬وﻟﯽ ﻫﻨﻮز ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺻﻮرتﺣﺴﺎبﻫﺎﯾﺶ‬
‫ِ‬ ‫»ﻣﺠﺒﻮر ﻧﯿﺴﺘﻢ‪ .‬ﺑﻪﻋﻼوه‪ ،‬ﻣﺸﮑﻼت آنﻫﺎ ﺑﺎ‬

‫را ﭘﺮداﺧﺖ ﮐﻨﺪ‪ .‬اﮐﺜﺮ آدمﻫﺎ اﮔﺮ ﭘﻮل ﺑﯿﺶﺗﺮی ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﻗﺮض ﺑﯿﺶﺗﺮی ﺑﺎﻻ ﻣﯽآورﻧﺪ«‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮔﻔﺘﻢ‪» ،‬ﭘﺲ دﻟﯿﻞ ﺳﺎﻋﺘﯽ ده ﺳﻨﺖ اﯾﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺨﺸﯽ از اﯾﻦ درس اﺳﺖ«‪.‬‬

‫ﭘﺪر ﭘﻮﻟﺪار ﻟﺒﺨﻨﺪ زد‪» ،‬درﺳﺖ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﯽﺑﯿﻨﯽ‪ ،‬ﭘﺪر ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﺪرﺳﻪ رﻓﺘﻪ و ﺗﺤﺼﯿﻼت ﻋﺎﻟﯽ دارد‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺷﻐﻠﯽ ﺑﺎ دﺳﺘﻤﺰد ﺑﺎﻻ ﺑﻪدﺳﺖ آورد‪ .‬وﻟﯽ ﻫﻨﻮز ﻣﺸﮑﻼت‬
 ‫ﻣﺎﻟﯽ دارد‪ ،‬ﭼﻮن ﻫﺮﮔﺰ در ﻣﺪرﺳﻪ ﭼﯿﺰی در ﻣﻮرد ﭘﻮل ﯾﺎد ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻬﻢﺗﺮ از ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﮐﺎرﮐﺮدن ﺑﺮای ﭘﻮل اﻋﺘﻘﺎد دارد«‪.‬‬

‫ﭘﺮﺳﯿﺪم‪» ،‬ﺷﻤﺎ ﻧﺪارﯾﺪ؟«‪.‬‬

‫ﮔﻔﺖ‪» ،‬ﻧﻪ‪ ،‬واﻗﻌﺎ ﻧﻪ‪ .‬اﮔﺮ ﻣﯽﺧﻮاﻫﯽ ﯾﺎد ﺑﮕﯿﺮی ﺑﺮای ﭘﻮل ﮐﺎر ﮐﻨﯽ‪ ،‬ﭘﺲ در ﻣﺪرﺳﻪ ﺑﻤﺎن‪ .‬آنﺟﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب اﯾﻦ ﮐﺎر را آﻣﻮزش ﻣﯽدﻫﻨﺪ‪ .‬وﻟﯽ اﮔﺮ ﻣﯽﺧﻮاﻫﯽ ﯾﺎد‬

‫ﺑﮕﯿﺮی ﭼﻄﻮر ﭘﻮل ﺑﺮاﯾﺖ ﮐﺎر ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺲ ﻣﻦ ﯾﺎدت ﻣﯽدﻫﻢ‪ .‬اﻣﺎ ﻓﻘﻂ در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ ﺧﻮدت ﺑﺨﻮاﻫﯽ ﯾﺎد ﺑﮕﯿﺮی«‪.‬‬

‫ﭘﺮﺳﯿﺪم‪» ،‬ﯾﻌﻨﯽ ﻫﻤﻪ ﻧﻤﯽﺧﻮاﻫﻨﺪ اﯾﻦ درس را ﯾﺎد ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ؟«‪.‬‬

‫ﮔﻔﺖ‪» ،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﮐﻪ ﯾﺎدﮔﯿﺮی ﮐﺎرﮐﺮدن ﺑﺮای ﭘﻮل راﺣﺖﺗﺮ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪﺧﺼﻮص اﮔﺮ ﺑﺤﺚ ﭘﻮل در ﻣﯿﺎن ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺗﺮس‪ ،‬اوﻟﯿﻦ اﺣﺴﺎس ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ«‪.‬‬

‫ﺑﺎ اﺧﻢ ﭘﺮﺳﯿﺪم‪» ،‬ﻧﻤﯽﻓﻬﻤﻢ«‪.‬‬

‫»ﻓﻌﻼ ﻧﮕﺮان اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻧﺒﺎش‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺑﺪان اﮐﺜﺮ آدمﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﺮس اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﺎرﮐﺮدن در ﺷﻐﻞﺷﺎن اداﻣﻪ ﻣﯽدﻫﻨﺪ‪ :‬ﺗﺮس از اﯾﻦﮐﻪ ﻧﺘﻮاﻧﻨﺪ ﻗﺒﺾﻫﺎیﺷﺎن را‬

‫ﺑﭙﺮدازﻧﺪ‪ ،‬ﺗﺮس از اﺧﺮاجﺷﺪن‪ ،‬ﺗﺮس از ﻧﺪاﺷﺘﻦ ﭘﻮل ﺑﻪ ﻗﺪر ﮐﺎﻓﯽ و دوﺑﺎره ﺷﺮوعﮐﺮدن‪ .‬اﯾﻦ ﺑﻬﺎی درسﺧﻮاﻧﺪن ﺑﺮای ﯾﺎدﮔﯿﺮی ﺗﺨﺼﺺ ﯾﺎ ﺣﺮﻓﻪ و ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﮐﺎرﮐﺮدن‬

‫ﺑﺮای ﭘﻮل اﺳﺖ‪ .‬اﮐﺜﺮ آدمﻫﺎ ﺑﺮدهی ﭘﻮل ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و ﺑﻌﺪ‪ ،‬از دﺳﺖ ر‪‬ﺲ ﺧﻮد‪ ،‬ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ«‪.‬‬

‫ﭘﺮﺳﯿﺪم‪» ،‬آﻣﻮزش درﺑﺎرهی ﮐﺎرﮐﺮدن ﭘﻮل ﺑﺮایﻣﺎن‪ ،‬رﺷﺘﻪی ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ ﻣﺘﻔﺎوﺗﯽﺳﺖ؟«‪.‬‬

‫ﺟﻮاب داد‪» ،‬ﻣﺴﻠﻤﺎ‪ ،‬ﻣﺴﻠﻤﺎ«‪.‬‬

‫در آن ﺻﺒﺢ زﯾﺒﺎی ﺷﻨﺒﻪ در ﻫﺎواﯾﯽ‪ ،‬ﺳﺎﮐﺖ ﻧﺸﺴﺘﯿﻢ‪ .‬دوﺳﺘﺎن ﻣﻦ ﺗﺎزه ﺑﺎزی ﺑﯿﺴﺒﺎل ﻟﯿﮓ ﮐﻮﭼﮏ ﺧﻮد را ﺷﺮوع ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬وﻟﯽ ﺣﺎﻻ ﻣﻦ ﺑﻨﺎ ﺑﻪ دﻟﯿﻠﯽ از ﺗﺼﻤﯿﻤﻢ‬

‫ﺑﻪ ﮐﺎرﮐﺮدن ﺑﺮای ﺳﺎﻋﺘﯽ ده ﺳﻨﺖ‪ ،‬اﺣﺴﺎس ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﻣﯽﮐﺮدم‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﺮدم دارم ﭼﯿﺰی ﯾﺎد ﻣﯽﮔﯿﺮم ﮐﻪ دوﺳﺘﺎﻧﻢ در ﻣﺪرﺳﻪ ﯾﺎد ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
 ‫ﭘﺪر ﭘﻮﻟﺪار ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» ،‬ﺑﺮای ﯾﺎدﮔﯿﺮی آﻣﺎدهای؟«‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﺟﻮاب دادم‪» ،‬اﻟﺒﺘﻪ«‪.‬‬

‫ﮔﻔﺖ‪» ،‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﻗﻮﻟﻢ ﻋﻤﻞ ﮐﺮدم‪ .‬دورادور ﺑﻪ ﺗﻮ درس ﻣﯽدادم‪ .‬ﺗﻮ در ُﻧﻪ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺗﺎ ﺣﺪی ﻓﻬﻤﯿﺪی ﮐﺎرﮐﺮدن ﺑﺮای ﭘﻮل ﭼﻪ ﺣﺴﯽ دارد‪ .‬ﻓﻘﻂ اﮔﺮ اﯾﻦ ﻣﺎه اﺧﯿﺮ را در‬

‫ﭘﻨﺠﺎه ﺳﺎل ﺿﺮب ﮐﻨﯽ‪ ،‬آن وﻗﺖ ﻣﯽﻓﻬﻤﯽ اﮐﺜﺮ ﻣﺮدم در زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺸﻐﻮل ﭼﻪ ﮐﺎری ﻫﺴﺘﻨﺪ«‪.‬‬

‫ﮔﻔﺘﻢ‪» ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﻤﯽﺷﻮم«‪.‬‬

‫»وﻗﺘﯽ در ﺻﻒ اﻧﺘﻈﺎر ﺑﺮای دﯾﺪن ﻣﻦ ﺑﻮدی‪ ،‬وﻗﺘﯽ اﺳﺘﺨﺪام ﺷﺪی و از ﻣﻦ ﭘﻮل ﺑﯿﺶﺗﺮ درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺮدی‪ ،‬ﭼﻪ ﺣﺴﯽ داﺷﺘﯽ؟«‬

‫ﮔﻔﺘﻢ‪» ،‬ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺪ«‪.‬‬

‫ﮔﻔﺖ‪» ،‬اﮔﺮ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﮕﯿﺮی ﺑﺮای ﭘﻮل ﮐﺎر ﮐﻨﯽ‪ ،‬زﻧﺪﮔﯽات اﯾﻦ ﺷﮑﻠﯽ ﻣﯽﺷﻮد؛ و وﻗﺘﯽ ﺧﺎﻧﻢ »ﻣﺎرﺗﯿﻦ« ﺳﻪ ﺳﮑﻪی ده ﺳﻨﺘﯽ را ﺑﺮای ﺳﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﮐﺎر در دﺳﺖﺗﺎن‬

‫ﻣﯽﮔﺬاﺷﺖ‪ ،‬ﭼﻪ ﺣﺴﯽ داﺷﺘﯽ؟«‬

‫ﮔﻔﺘﻢ‪» ،‬ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮدم ﮐﺎﻓﯽ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬اﻧﮕﺎر ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰی ﻧﮕﺮﻓﺘﻢ‪ .‬دﻟﺴﺮد ﺷﺪه ﺑﻮدم«‪.‬‬

‫»و اﯾﻦ ﻫﻤﺎن اﺣﺴﺎﺳﯽﺳﺖ ﮐﻪ اﮐﺜﺮ ﺷﺎﻏﻞﻫﺎ ﭘﯿﺪا ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬وﻗﺘﯽ ﭼﮏ دﺳﺘﻤﺰدﺷﺎن را ﻣﯽﺑﯿﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪﺧﺼﻮص ﺑﻌﺪ از ﮐﺴﺮ ﻣﺎﻟﯿﺎتﻫﺎ و ﻣﻮارد دﯾﮕﺮ‪ .‬دﺳﺖﮐﻢ‪ ،‬ﺗﻮ‬

‫دﺳﺘﻤﺰدت را ﺗﻤﺎموﮐﻤﺎل ﮔﺮﻓﺘﯽ«‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﭘﺮﺳﯿﺪم‪» ،‬ﻣﻨﻈﻮرﺗﺎن اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ اﻏﻠﺐ ﮐﺎرﮔﺮﻫﺎ ﺗﻤﺎموﮐﻤﺎل دﺳﺘﻤﺰد ﻧﻤﯽﮔﯿﺮﻧﺪ؟«‪.‬‬

‫ﮔﻔﺖ‪» ،‬ﺧﺪاﯾﺎ‪ ،‬ﻧﻪ‪ .‬دوﻟﺖ ﻫﻤﯿﺸﻪ اول ﺳﻬﻢ ﺧﻮدش را ﺑﺮﻣﯽدارد«‪.‬‬

 ‫ﭘﺮﺳﯿﺪم‪» ،‬ﭼﻄﻮر اﯾﻦ ﮐﺎر را ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ؟«‪.‬‬

‫ﮔﻔﺖ‪» ،‬ﺑﺎ ﻣﺎﻟﯿﺎتﻫﺎ‪ .‬اﮔﺮ درآﻣﺪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺎﻟﯿﺎت ﺑﺪﻫﯽ‪ .‬اﮔﺮ ﭘﻮل ﺧﺮج ﮐﻨﯽ‪ ،‬ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺎﻟﯿﺎت ﺑﺪﻫﯽ‪ .‬اﮔﺮ ﭘﺲاﻧﺪاز ﮐﻨﯽ‪ ،‬ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺎﻟﯿﺎت ﺑﺪﻫﯽ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﻫﻢ ﺑﻤﯿﺮی‪،‬‬

‫ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺎﻟﯿﺎت ﺑﺪﻫﯽ«‪.‬‬

‫»ﭼﺮا ﻣﺮدم اﺟﺎزهی اﯾﻦ ﮐﺎر را ﺑﻪ دوﻟﺖ ﻣﯽدﻫﻨﺪ؟«‬

‫ﭘﺪر ﭘﻮﻟﺪار ﻟﺒﺨﻨﺪزﻧﺎن ﮔﻔﺖ‪» ،‬ﭘﻮﻟﺪارﻫﺎ اﺟﺎزه ﻧﻤﯽدﻫﻨﺪ‪ .‬ﻓﻘﺮا و ﻃﺒﻘﻪی ﻣﺘﻮﺳﻂ اﺟﺎزه ﻣﯽدﻫﻨﺪ‪ .‬ﺷﺮط ﻣﯽﺑﻨﺪم ﻣﻦ از ﭘﺪر ﺗﻮ ﺑﯿﺶﺗﺮ درآﻣﺪ دارم‪ ،‬ﺑﺎ وﺟﻮد اﯾﻦ او‬

‫ﺑﯿﺶﺗﺮ از ﻣﻦ ﻣﺎﻟﯿﺎت ﻣﯽدﻫﺪ«‪.‬‬

‫ﭘﺮﺳﯿﺪم‪» ،‬ﭼﺮا ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦﻃﻮر ﺑﺎﺷﺪ؟«‪ .‬در ﺳﻦ ﻣﻦ‪ ،‬اﯾﻦ ﻫﯿﭻ ﻣﻌﻨﺎﯾﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬

‫»ﭼﺮا ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ دوﻟﺖ اﺟﺎزه دﻫﯿﻢ اﯾﻦ ﮐﺎر را ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﮑﻨﺪ؟«‬

‫ﭘﺪر ﭘﻮﻟﺪار ﺑﻪ آراﻣﯽ و در ﺳﮑﻮت روی ﺻﻨﺪﻟﯽاش ﺗﺎب ﻣﯽﺧﻮرد و ﻓﻘﻂ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬

‫ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» ،‬ﺑﺮای ﯾﺎدﮔﯿﺮی آﻣﺎدهای؟«‪.‬‬

‫ﺳﺮم را آﻫﺴﺘﻪ ﺗﮑﺎن دادم‪.‬‬

‫»ﻫﻤﺎنﻃﻮر ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﭼﯿﺰﻫﺎی زﯾﺎدی ﺑﺎﯾﺪ ﯾﺎد ﺑﮕﯿﺮی‪ .‬اﯾﻦﮐﻪ ﯾﺎد ﺑﮕﯿﺮی ﭼﻄﻮر ﭘﻮل ﺑﺮاﯾﺖ ﮐﺎر ﮐﻨﺪ‪ ،‬درﺳﯽ ﺑﺮای ﺗﻤﺎم ﻋﻤﺮ اﺳﺖ‪ .‬اﮐﺜﺮ آدمﻫﺎ ﭼﻬﺎر ﺳﺎل ﺑﻪ داﻧﺸﮕﺎه‬

‫ﻣﯽروﻧﺪ و ﺗﺤﺼﯿﻼتﺷﺎن را ﺗﮑﻤﯿﻞ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﻣﯽداﻧﺴﺘﻢ آﻣﻮزش درﺑﺎرهی ﭘﻮل در ﺗﻤﺎم ﻋﻤﺮم اداﻣﻪ دارد‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﮐﻪ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﯿﺶﺗﺮ ﻣﯽداﻧﻢ‪ ،‬ﺑﯿﺶﺗﺮ‬

‫ﺳﺮ ﮐﺎر ﻣﯽروﻧﺪ‪ ،‬ﭼﮏ دﺳﺘﻤﺰدﺷﺎن را ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ‪ ،‬دﺳﺘﻪﭼﮏﻫﺎیﺷﺎن را ﺗﺮاز‬

‫ِ‬ ‫ﻣﯽﻓﻬﻤﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﯾﺎد ﺑﮕﯿﺮم‪ .‬اﻏﻠﺐ آدمﻫﺎ ﻫﯿﭻوﻗﺖ در اﯾﻦﺑﺎره ﭼﯿﺰی ﯾﺎد ﻧﻤﯽﮔﯿﺮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﻫﻤﯿﻦ‪ .‬ﺑﻌﺪ‪ ،‬در ﺗﻌﺠﺐاﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﺮا ﻣﺸﮑﻼت ﻣﺎﻟﯽ دارﻧﺪ‪ .‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ اﮔﺮ ﭘﻮل ﺑﯿﺶﺗﺮی داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺸﮑﻞﺷﺎن ﺣﻞ ﻣﯽﺷﻮد و ﻧﻤﯽﻓﻬﻤﻨﺪ ﻣﺸﮑﻞﺷﺎن‬

‫ﻧﺪاﺷﺘﻦ داﻧﺶ ﻣﺎﻟﯽﺳﺖ«‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﮐﻪ ﮔﯿﺞ ﺷﺪه ﺑﻮدم‪ ،‬ﭘﺮﺳﯿﺪم‪» ،‬ﭘﺲ ﭘﺪرم ﺑﻪ اﯾﻦ دﻟﯿﻞ ﻣﺸﮑﻞ ﻣﺎﻟﯿﺎﺗﯽ دارد‪ ،‬ﭼﻮن ﭘﻮل را ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺳﺪ؟«‪.‬‬

‫ﭘﺪر ﭘﻮﻟﺪار ﮔﻔﺖ‪» ،‬ﺑﺒﯿﻦ‪ ،‬ﻣﺎﻟﯿﺎتﻫﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﺨﺶ ﮐﻮﭼﮑﯽ از آﻣﻮزش ﮐﺎرﮐﺮدن ﭘﻮل ﺑﺮای ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﻣﺮوز ﻓﻘﻂ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺪاﻧﻢ ﺗﻮ ﻫﻨﻮز ﻣﺸﺘﺎق ﯾﺎدﮔﯿﺮی درﺑﺎرهی ﭘﻮل‬

‫ﻫﺴﺘﯽ ﯾﺎ ﻧﻪ‪ .‬اﮐﺜﺮ ﻣﺮدم ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ‪ .‬آنﻫﺎ ﻣﯽﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﺪرﺳﻪ ﺑﺮوﻧﺪ‪ ،‬ﺗﺨﺼﺼﯽ ﯾﺎد ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ‪ ،‬ﮐﺎر ﺧﻮﺑﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ و درآﻣﺪ زﯾﺎدی ﺑﻪدﺳﺖ آورﻧﺪ‪ .‬ﯾﮏ روز از ﺧﻮاب‬

‫ﺑﯿﺪار ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و ﻣﯽﺑﯿﻨﻨﺪ ﺑﺎ ﻣﺸﮑﻼت ﻣﺎﻟﯽ ﺑﺰرگ روﺑﻪرو ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺑﻌﺪ دﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﮐﺎر ﻧﮑﻨﻨﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﺑﻬﺎی ﺻﺮﻓﺎ ﮐﺎرﮐﺮدن ﺑﺮای ﭘﻮل اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﺎی آنﮐﻪ ﯾﺎد‬

‫ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ ﭼﻄﻮر ﭘﻮل ﺑﺮایﺷﺎن ﮐﺎر ﮐﻨﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﺗﻮ ﻫﻤﭽﻨﺎن دوﺳﺖ داری ﯾﺎد ﺑﮕﯿﺮی؟«‪.‬‬

‫ﺳﺮم را ﺗﮑﺎن دادم‪.‬‬

‫ﮔﻔﺖ‪» ،‬ﺧﻮب اﺳﺖ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺑﺮﮔﺮد ﺳﺮ ﮐﺎ َرت‪ .‬اﯾﻦ ﺑﺎر ﻣﻦ ﻫﯿﭻ دﺳﺘﻤﺰدی ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﻤﯽدﻫﻢ«‪.‬‬

‫ﺣﯿﺮتزده ﭘﺮﺳﯿﺪم‪» ،‬ﭼﯽ؟«‪.‬‬

‫ِ‬
‫ﺳﺎﻋﺖ روزﻫﺎی ﺷﻨﺒﻪ را ﮐﺎر ﻣﯽﮐﻨﯽ‪ ،‬وﻟﯽ اﯾﻦ دﻓﻌﻪ ﺳﺎﻋﺘﯽ ده ﺳﻨﺖ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﻤﯽدﻫﯿﻢ‪ .‬ﮔﻔﺘﯽ ﻣﯽﺧﻮاﻫﯽ ﮐﺎرﻧﮑﺮدن ﺑﺮای ﭘﻮل‬ ‫»ﺷﻨﯿﺪی ﭼﯽ ﮔﻔﺘﻢ‪ .‬ﻫﯿﭽﯽ‪ .‬ﻫﻤﺎن ﺳﻪ‬

‫را ﯾﺎد ﺑﮕﯿﺮی‪ ،‬ﭘﺲ ﻣﻦ ﻗﺼﺪ ﻧﺪارم ﺑﻪ ﺗﻮ دﺳﺘﻤﺰد ﺑﺪﻫﻢ«‪.‬‬

‫ﭼﯿﺰی را ﮐﻪ ﻣﯽﺷﻨﯿﺪم‪ ،‬ﺑﺎور ﻧﻤﯽﮐﺮدم‪.‬‬

‫»ﻗﺒﻼ ﺑﺎ »ﻣﺎﯾﮏ« در اﯾﻦ ﺑﺎره ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدهام و او اﻻن ﻣﺸﻐﻮل ﮐﺎر اﺳﺖ‪ ،‬اﺟﻨﺎس ﻓﺮوﺷﮕﺎه را ﺑﺪون دﺳﺘﻤﺰد ﮔﺮدﮔﯿﺮی ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻣﯽﭼﯿﻨﺪ‪ .‬ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﻋﺠﻠﻪ ﮐﻨﯽ و‬
 ‫ﺑﺮﮔﺮدی ﺳﺮ ﮐﺎ َرت«‪.‬‬

‫ﻓﺮﯾﺎد زدم‪» ،‬اﯾﻦ ﻋﺎدﻻﻧﻪ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﻗﺮار ﺑﻮد دﺳﺘﻤﺰد ﺑﺪﻫﯿﺪ«‪.‬‬

‫»ﺗﻮ ﮔﻔﺘﯽ ﻗﺼﺪ داری ﯾﺎد ﺑﮕﯿﺮی‪ .‬اﮔﺮ اﻻن اﯾﻦ درس را ﯾﺎد ﻧﮕﯿﺮی‪ ،‬وﻗﺘﯽ ﺑﺰرگ ﺷﺪی ﺷﺒﯿﻪ آن دو زن و آﻗﺎی ﻣﺴﻦﺗﺮی ﻣﯽﺷﻮی ﮐﻪ در اﺗﺎق ﻧﺸﯿﻤﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ‬

‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬آنﻫﺎ ﺑﺮای ﭘﻮل ﮐﺎر ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و اﻣﯿﺪوار ﺑﻮدﻧﺪ ﻣﻦ اﺧﺮاجﺷﺎن ﻧﮑﻨﻢ‪ .‬ﯾﺎ ﻣﺜﻞ ﭘﺪرت‪ ،‬او درآﻣﺪ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺑﯽ دارد ﻓﻘﻂ ﺑﺮای اﯾﻦﮐﻪ ﺗﺎ ﺧﺮﺧﺮه ﺗﻮی ﻗﺮض ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﭘﻮل ﺑﯿﺶﺗﺮ ﺣﻞ ﺷﻮد‪ .‬اﮔﺮ اﯾﻦ ﭼﯿﺰیﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاﻫﯽ‪ ،‬ﭘﺲ ﺑﻪ ﺗﻮاﻓﻖ اولﻣﺎن ﯾﻌﻨﯽ ﺳﺎﻋﺘﯽ ده ﺳﻨﺖ ﺑﺮﻣﯽﮔﺮدﯾﻢ‪ .‬ﯾﺎ ﻣﯽﺗﻮاﻧﯽ‬
‫ِ‬ ‫و اﻣﯿﺪوار اﺳﺖ ﻣﺸﮑﻼﺗﺶ ﺑﺎ‬

‫ﻫﻤﺎن ﮐﺎری را ﺑﮑﻨﯽ ﮐﻪ اﮐﺜﺮ ﺑﺰرگﺗﺮﻫﺎ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ :‬ﺷﮑﺎﯾﺖ از دﺳﺘﻤﺰد ﻧﺎﮐﺎﻓﯽ‪ ،‬اﺳﺘﻌﻔﺎدادن و دﻧﺒﺎل ﺷﻐﻞ دﯾﮕﺮی رﻓﺘﻦ«‪.‬‬

‫ﭘﺮﺳﯿﺪم‪» ،‬وﻟﯽ ﭼﻪﮐﺎر ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮑﻨﻢ؟«‪.‬‬

‫ﭘﺪر ﭘﻮﻟﺪار ﺿﺮﺑﻪی ﻣﻼﯾﻤﯽ ﺑﻪ ﺳﺮم زد و ﮔﻔﺖ‪» ،‬از اﯾﻦ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻦ‪ .‬اﮔﺮ ﺧﻮب ازش اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﯽ‪ ،‬ﻃﻮﻟﯽ ﻧﻤﯽﮐﺸﺪ از ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ دادم و از‬

‫ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪﺷﺪﻧﺖ ﻣﻤﻨﻮن ﺧﻮاﻫﯽ ﺷﺪ«‪.‬‬

‫ﻫﻤﺎن ﺟﺎ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدم‪ ،‬ﻫﻨﻮز ﺑﺎورم ﻧﻤﯽﺷﺪ ﭼﻪ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪای ﮐﺮدهام‪ .‬ﺑﺮای درﺧﻮاﺳﺖ اﺿﺎﻓﻪﺣﻘﻮق آﻣﺪه ﺑﻮدم و ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﻧﻮﻋﯽ داﺷﺘﻢ ﺑﺮای ﻫﯿﭻ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﺮدم‪.‬‬

‫ﭘﺪر ﭘﻮﻟﺪار دوﺑﺎره ﺿﺮﺑﻪی ﻣﻼﯾﻤﯽ ﺑﻪ ﺳﺮم زد و ﮔﻔﺖ‪» ،‬از اﯾﻦ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻦ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺑﺮو و ﮐﺎ َرت را از ﺳﺮ ﺑﮕﯿﺮ«‪.‬‬
‫اﯾﻦ ﯾﮏ ﻧﺴﺨﻪ ﻧﻤﻮﻧﻪ از ﮐﺘﺎب اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺮای درﯾﺎﻓﺖ ﻧﺴﺨﻪ ﮐﺎﻣﻞ ﮐﺘﺎب ﺑﻪ ﻟﯿﻨﮏ زﯾﺮ ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﮐﻨﯿﺪ‪:‬‬

‫درﯾﺎﻓﺖ ﻧﺴﺨﻪ ﮐﺎﻣﻞ ﮐﺘﺎب ﭘﺪر ﭘﻮﻟﺪار‪ ،‬ﭘﺪر ﺑﯽ ﭘﻮل اﺛﺮ راﺑﺮت ﮐﯿﻮﺳﺎﮐﯽ‬
‫ﺑﺮای داﻧﻠﻮد ﮐﺘﺎبﻫﺎی ﺑﯿﺸﺘﺮ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﻧﺴﺨﻪ ﺻﻮﺗﯽ ﺧﻼﺻﻪ ﮐﺘﺎبﻫﺎ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺎﯾﺖ ﺗﺎچ ﻟﺮن‬
‫ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﮐﻨﯿﺪ‪.‬‬

‫‪www.touchlearn.ir‬‬