MICK JAGGER (75) NA EEN GESLAAGDE HARTOPERATIE, OP TWITTER
Bedankt voor jullie steunberichten, ik voel me veel
DeMorgen. MAANDAG 08/04/2019
Disneyfilms zijn
niet zo onschuldig
als ze wel lijken
Volgens een nieuwe studie
is een groot deel van vooral
oudere Disneyfilms schade-
lijk voor de jongste kijkers.
De gevaarlijkste film is Belle
en het Beest.
Dr. Victoria Cann, docent aan de
universiteit van East Anglia in
het Engelse Norwich, bestu-
deerde alle Disneyfilms en
kwam tot de onthutsende con-
clusie dat de doelgroep van de
films, de kinderen, er eigenlijk
niet mee gebaat is.
“Belle en het Beest is een klas-
siek geval van het stockholmsyn-
droom”, stelt ze. Het stockholm-
syndroom is een psychologisch
verschijnsel dat soms optreedt
tijdens een gijzeling en dat in-
houdt dat de gegijzelde sympa-
thie krijgt voor de gijzelnemer.
“Het beest staat de hele film
op het punt geweld te gebrui-
ken. En het verhaal geeft de in-
druk dat een vrouw een geweld-
dadige partner kan veranderen,
als ze maar lang genoeg vol-
houdt. Op het einde van de film
verandert het beest in een
blonde, blanke man en lijkt het
alsof ze nog lang en gelukkig zul-
len leven, want hij kan onmo-
gelijk bedreigend of kwaad
zijn”, stelt Cann.
Ook Aladdin krijgt
ervan langs. De
film uit 1992 is
racistisch, be-
weert Cann. “Alle
goede persona-
ges zijn blank,
onder wie
Recordeditie
voor FACTS met
34.000 fans
Het scifi-, fantasy- en gaming-
festival FaCts in Gent heeft een
recordeditie achter de rug.
Zaterdag en zondag kwamen
33.749 mensen. Dat is een
record voor de lente-editie.
Flanders expo kreeg onder
meer bezoek van wereldbe-
roemde acteurs, gaande van
levende 80’s-legende Dolph
Lundgren (bekend van onder
meer Rocky IV), James Bond-
ster Mads Mikkelsen tot acteurs
van de Netflix-generatie, zoals
Stranger Things-ster Gaten
Matarazzo. er kwamen ook
stripartiesten tekeningen maken
en waren er 268 exposanten die
spullen verkochten of tentoon-
stelden. (BeLGa)
beter nu en ben aan de beterhand – bedankt ook aan
het ziekenhuispersoneel voor hun fantastische werk
zelfs Aladdin, terwijl alle slech-
teriken zwart zijn. In De Leeu-
wenkoning wordt dezelfde tech-
niek gebruikt: de kwaadaardige
Scar is veel donkerder dan de
rest van de personages.”
Een andere expert, dr. Laura
Coffey-Glover van de Notting-
ham Trent Universiteit, merkt
op dat Sneeuwwitje onrealisti-
sche verwachtingen schept voor
jonge meisjes. “Het verhaal
creëert de indruk dat meisjes
hulpeloos zijn en moeten wach-
‘Belle en het
Beest’ toont
volgens het
onderzoek een
klassiek geval van
het stockholm-
syndroom
ten tot hun prins op het witte
paard langskomt.”
De experts hebben ook pro-
blemen met Doornroosje: de on-
mogelijk smalle taille van het
personage zou anorexia in de
hand werken.
Bijkomend probleem
met zowel Sneeuw-
witje als Doornroosje:
de kwestie van we-
derzijdse toestem-
ming. “In beide
animatiefilms
wordt een meisje
gekust terwijl ze ligt
te slapen.” (DM)
Familie neemt
het op voor
Michael Jackson
in een nieuwe reportage
reageert de familie-Jackson
op de veelbesproken documen-
taire Leaving Neverland, waarin
twee slachtoffers over het ver-
meende kindermisbruik van
popster Michael Jackson getui-
gen. in Neverland Firsthand: In-
vestigating the Michael Jackson
Documentary blijven neef taj
Jackson, nicht Brandi Jackson
en Brad sundberg, langdurig
technisch directeur, de ameri-
kaanse popster uitvoerig verde-
digen. “Neverland was zo’n
vredige, veilige en fijne
plaats”, oppert die laatste. De
dertig minuten durende docu is
sinds zaterdag te zien op You-
tube. (MVs)
Canadese auteur Yvon Roy maakt graphic novel over zijn zoon
Wat als we alle adviezen
over autisme negeerden
In Kleine overwinningen beschrijft Yvon Roy zijn zoektocht naar een geschikte aanpak van zijn
autistisch kind. © RV
Zijn autistische zoon vooral niet in de ogen
kijken? Hem routine bieden? De Canadese
auteur Yvon Roy deed net het tegenover-
stelde. Die gewaagde onderneming staat
centraal in de beeldroman Kleine over-
winningen, nu al de strip van het jaar.
GEERT DE WEYER
Paginalang schreeuwt de Canadese auteur Yvon
Roy (53) zijn enthousiasme uit over de geboorte
van zijn zoontje Olivier. Tot pagina 20. Dan plaatst
hij zich ergens op een heuvel, uitkijkend over
zijn stad Quebec. Tranen biggelen over zijn
wangen. Roy heeft net Oliviers officiële diagnose
te horen gekregen: autisme, psychomotorische
problemen, sociale onaangepastheid.
“Ik heb allesbehalve de hoofdprijs gewonnen”,
laat hij zich later ontvallen. De kersverse vader
herpakt zich en besluit op aanraden van een
hulpverlener zijn zoontje uit zijn isolement te ha-
len door alle klassieke adviezen over omgaan met
autisme te negeren. Het pluisje in bad dat Olivier
een angstaanval bezorgt, verwijdert hij niet
langer. Een dag later smijt hij zelfs meer pluisjes
in het water.
15
‘Op sommige plaatsen wordt
het boek zelfs gebruikt om
hulpverleners in te wijden
over autisme’
YVON ROY
stRipauteuR
“Ik wilde per se veranderingen in zijn dage-
lijkse routine”, zegt Roy. “Zo verzette ik geregeld
meubelen, zodat de routes in huis afweken. Daar
begon ik voorzichtig mee, terwijl ik toekeek hoe
hij reageerde en controleerde of het hem niet te
zeer zou storen. Het werd een soort spelletje. Ik
wilde dat hij erin evolueerde, en er nog wat ple-
zier aan overhield – of op zijn minst een mini-
mum aan ongemak.”
Ook het advies om zijn zoon niet in de ogen te
kijken, liet de auteur snel varen. “Hij moest er
maar aan wennen. In de ogen kijken mocht niet
langer geassocieerd worden met angst.” En dus
trainde hij zijn zoon door hem dagelijks lang aan
te staren, hem intussen zacht toesprekend. “Hoe
meer Olivier erin slaagde mij aan te kijken, hoe
meer effect de andere interventies hadden. Het
werkte als een katalysator, want het was geba-
seerd op vertrouwen. Het duurde wel maanden
voor het zijn vruchten afwierp. Tot het punt
waarop hij me zonder enig ongemak kon blijven
aankijken.”
Tot dusver kreeg Roy enkel goede respons,
zegt hij. “Veel ouders hebben me achteraf toe-
vertrouwd dat dit boek hen niet alleen hielp om
een betere band met hun kind te ontwikkelen,
maar ook dat hun kind positief evolueerde.”
Het boek, dat in 2017 voor het eerst in het
Frans verscheen, vond ook zijn weg naar hulp-
verleners. “Op sommige plaatsen wordt het zelfs
gebruikt om hulpverleners in te wijden over au-
tisme. Daaruit mag je bijna concluderen dat nog
steeds een hoop te ontdekken valt over autisme,
en dat we manieren moeten zoeken om met au-
tisten om te gaan.” 
Roy weet niet waarom we weinig horen over
zulke non-conformistische benaderingen van au-
tisme. “Maar het is ook geen volledig nieuwe ma-
nier om met autisme om te gaan. Voor mij was
het een normaal, ter plekke uitgevonden en in-
tuïtief proces, aangespoord door een opvoedster
die met autisten werkte.”
In het boek is Olivier 0 tot 9 jaar, vandaag is
hij 14. Volgens Roy heeft hij geen enkele vorm
van gespecialiseerde hulp meer nodig. “Hij gaat
naar een normale school en heeft, zoals iedereen,
allerhande hobby’s en vriendjes.” 
Of zijn zoon Kleine overwin-
ningen gelezen heeft? “Ja
hoor”, grijnst de Canadees. “En
hij moest er enkele keren flink
om schaterlachen.”
Kleine overwinningen van
Yvon Roy verscheen bij
Daedalus, 160 p., 19,95 euro.