Professional Documents
Culture Documents
The Three Little Angel Chapter 634 To 785
The Three Little Angel Chapter 634 To 785
May sinabi ang mayordoma kay Helios nang pumasok siya sa bulwagan. Siya
nagpatuloy sa paglalakad patungo sa study na may kalmadong ekspresyon, kumatok at
pumasok si Dad, hinahanap mo ako?"
Ibinaba ni Yael ang dyaryo at tinanggal ang salamin niya. "Nakuha mo ba
Nolan na kumilos laban sa mga Hannigan?"
Ang ekspresyon ni Helios ay neutral. “Gusto mo ba talaga ako ni Lolo
pakasalan ang anak ni Nathaniel?"
Mahigit 30 ka na ngayon, at wala ka nang maraming oras." Pinili ni Yael
humigop ng kape at humigop ng ilang higop. Noong nagpumilit kang pumasok sa
entertainment industry, hinayaan ka lang namin ng lolo mo. Ikaw
dapat isaalang-alang ang kasal."
"I could consider it," naglakad si Helios papunta sa desk at ipinatong ang mga
palad niya dito,
"Pero hindi kay Maizie."
Napapikit si Yael. Hindi pa siya galit, pero nagsimula na siya. “Ikaw ay
nakahanap ng angkop na babae?"
"Sabi mo hindi ka sasali sa kasal ko." Tumingin si Helios
pababa. Igalang mo rin ang babaeng pipiliin ko.”
Hinigpitan ni Yael ang mga daliri sa tasa ng kape, saka pinakawalan. “Helios,
I'm really happy na nagawa mo ang paraan na gusto ko."
Tumigil si Helios, at nagdilim ang kanyang mga mata.
“Kahit anong klaseng tao ang na-fall ka, basta may a
malinis na background, matutulungan kong hikayatin ang lolo mo."
"Kahit na galing siya sa entertainment industry?"
Ipinatong ni Maisie ang kanyang siko sa kanyang balikat. “Oo, ang galing nila, and
with
mga dakilang pamilya din. Paano mo sila nakilala?"
Hindi sila makikilala ng mga normal na socialite. Kahit sa group chat,
Nasa sarili nilang mundo sina Barbara at Jenny. Kahit na gagawin nila
minsan sumasali sa tsismis, walang nakakaalam ng identity nila. Ryleigh
pinisil ang ilong niya. “Ipinakilala ako ng pinsan ko kay Barbara, at nakilala ko
si Jenny
sa pamamagitan niya. Alam mo gusto ng tatay ko na pagbutihin ko at makilala ako
sa mas maraming tao."
Panunukso ni Maisie, “I guess your dad wants you to know more people who
makakatulong sa iyo, para hindi ka makasali sa maling grupo."
She scoffed. “Hindi pwede! Mukha ba akong taong sasali sa
maling crowd? Ako ay isang mabuting, masunurin sa batas na mamamayan."
Isang kumikislap na Rolls-Royce ang dumaan at pumarada hindi kalayuan sa kanila.
Bahagyang ibinaba ang bintana, at pumasok ang guwapong mukha ng lalaki
ang upuan sa likod ay inihayag.
Pang-aasar ni Ryleigh, I’m so jealous, andito si Mr. Goldmann para sunduin ka.”
Niyakap siya ni Maisie sa balikat. “Bakit hindi ka huminto sa pagmamaneho para my
pwede bang sunduin ka ng pinsan?"
Tinulak siya ni Ryleigh palayo. “Umalis ka na, bilisan mo, bumalik ka kay Mr.
Goldman."
Sumakay si Maisie sa kotse, at hinawakan ni Nolan ang bewang niya, ipinatong ang
baba sa kanya
balikat, at sinabi sa malalim na boses, "Nagsaya ka ba?"
Napakurap si Maisie. 'Medyo."
Nag-aapoy ang mga mata ni Nolan, at pinisil niya ang kanyang tainga. "Hindi ko
ginawa."
It wasn’t that he didn’t mind-he actually cared a lot. Ang mga tao ay hindi
parang may alam sa kasal nila. Siya ang lalaking nasa likod niya, isang sikreto.
Nanginig ang puso ni Maisie, at nanatili siyang nakatingin sa kanya, "Nolan, ikaw"
“Maisie, sabi mo sasabihin mo sa akin pagkatapos kong mabawi ang alaala ko, pero
kung
I never do, itatago na ba natin to forever?"
Si Nolan ay cool ngunit nakalaan, habang ang kanyang mga mata ay medyo malungkot,
tumutusok
Si Maisie sa puso niya. Ang sakit ay hilaw.
Alam ni Maisie na nawala lang ang mga alaala niya at hindi siya pipi. Siya
hindi alam tungkol sa kanilang nakaraan na tinakpan ng mga tagalabas at ang mga
bagay
na hindi niya nais na magsalita tungkol sa labas ng mundo, ngunit siya ay magiging
mausisa.
Lumingon si Nolan, at hinawakan ni Maisie ang braso niya.” Nolan, aming
Ang relasyon ay hindi naging lihim."
Nanlamig ang katawan ni Nolan, ngunit hindi siya lumingon. Inayos siya ni Maisie
damit at naglakad sa harap niya. "Hindi ko sinabi sa'yo dahil gagawin mo
makakaapekto sa iyo. Baka ayaw mong malaman kung ano ang nangyari tatlong taon na
ang nakakaraan."
Huminto ang mga mata ni Nolan sa kanyang mukha, naglapat ang mga labi nito.
Malinaw na naalala ni Nolan ang psychotherapy session. Masasabi niya iyon
Ito ay dapat na may kaugnayan sa kung ano ang nangyari tatlong taon na ang
nakaraan-ang kanilang diborsyo,
at maging ang eksenang nakita niya sa psychotherapy...
Hindi makahinga si Nolan.
Niyakap siya ni Maisie. "Huwag ka nang mag-isip, okay? Kahit kailan hindi mo kaya
tandaan, ito ay magiging maayos. Mahal kita kahit na mayroon ka
alaala man o hindi."
Nanginginig ang mga daliri ni Nolan habang bahagyang nanginginig ang kanyang mga
labi. “Zee, anong... ginawa
sabi mo?"
Binitawan ni Maisie ang kanyang mga braso, tumingin sa kanya, at ngumiti ng
matagal. "Sabi ko
ikaw si Nolan kasama o wala ang iyong mga alaala.'
Pinagdikit ni Nolan ang kanyang mga labi dahil hindi na niya ito uulitin. Nagkaroon
siya
narinig niyang sinabi niya na mamahalin niya ito kahit may mga alaala siya
o hindi.
Humikab si Maisie. "Mag-shower ako tapos matutulog."
Inis na inis si Nolan. "Iiwan mo akong nakabitin?"
Huminto si Maisie sa harap ng banyo, lumingon, at ngumiti
kanya. “Gusto mong tumigil, hindi sa ayaw kitang bigyan ng pagkakataon.
Nalampasan mo na ang istasyon mo."
Natigilan si Nolan.
Madilim ang gabi, at ang mga ilaw ng neon ay kumikinang sa walang laman at tahimik
mga lansangan.
Si Kennedy ay nagdala ng pagkain mamaya sa gabi, ngunit kapag siya ay dumaan sa isa
sa
sa mga eskinita, pinalibutan siya ng ilang mga tulisan. "Ikaw ang taong namamahala
Kaluluwa?”
Ang lalaking may pulang buhok at isang sigarilyo ang tila pinuno nila.
Kumunot ang noo ni Kennedy. Kung alam nila na nagtatrabaho siya sa Soul, ang
kanilang target
magiging Soul.
Napasandal si Kennedy sa dingding na walang lakas sa kanyang mga braso. Kaya niya
Malabong makita ang isang nasa katanghaliang-gulang na babae na nakasuot ng
trenchcoat na dahan-dahang papalapit.
"Sir, ayos lang po ba kayo, sir?"
Nagising si Maisie sa ringtone ng kanyang telepono bandang 3:00 ng umaga.
Iniunat niya ang kanyang kamay para damhin ito, nakapikit habang nakatingin sa
screen, pagkatapos ay pinili ka
May sinabi ang tumatawag na nagpawala ng antok sa kanya, at umupo siya
pataas, saang ospital?"
Itinulak niya ang kanyang kumot at bumangon sa kama." Sige, magiging tama ako
tapos na.”
Binuksan ni Nolan ang ilaw sa nightstand at umupo. "Anong nangyayari
sa?”
Naglakad si Maisie sa closet, kumuha ng damit, at naghubad ng coat.
"Si Uncle Kennedy ay inatake at ipinadala sa ospital. Pupunta ako upang makita ang
siya doon
Agad na itinulak ni Nolan ang kumot at bumangon. sasama ako
ikaw."
Nakarating sina Maisie at Nolan sa ospital. Nagmamadali siyang pumunta sa ward at
nagtulak
bumukas ang pinto.
Sa silid, nakaupo si Kennedy na nakatalikod sa headboard. Yung mukha niya
may halatang mga pasa, at ang magkabilang braso niya ay nakaplaster.
Lumingon ang medyo may edad na babae na nakatayo sa tabi ng kama
sa kanila. Siya ang babaeng naghatid kay Kennedy sa ospital, a
mabait na babae na mahinhin ang pananamit.
"Gusto mo bang tawagan ang mga pulis, Mr. Ludwig?" Pinutol siya ni Maisie
flatly, “Well, kaya mo yan, pero ang problema lang, kaya mo
kay?”
Anong ibig mong sabihin?"
Tumayo si Maisie at naglakad palapit sa takot na binata. Siya
Hinawakan ang likod ng kwelyo niya at hinila siya sa desk. Inihagis siya nito
harap ni Mr. Ludwig, na ikinagulat niya.
Pagkatapos ay hinawakan niya ang ulo ng binata at pinilit itong tumingin kay Mr.
Ludwig. "Kilala mo ba ang lalaking ito?"
Hindi sumagot si Mr. Ludwig.
Tumingin si Maisie sa binata at sinabing, “Say it. Magkano ang binayad niya
ikaw para sa braso ni Kennedy?"
Ang binata ay nag-aalalang sumagot, "$ 15,000..."
“Bibigyan kita ng $150,000. Baliin ang isang paa niya para sa akin,” sabi ni Maisie
na may malademonyong ngiti na sumilay sa gilid ng labi niya.
Namutla ang mukha ni Mr. Ludwig. “A-Nababaliw ka na ba?”
"Dahil maaari kang kumuha ng isang tao upang saktan ang mga tao mula sa Soul at
maging
Gusto kong mabali ang braso niya, bakit hindi ko magawa
ganun din sayo?"
Bumangon si Maisie at sinulyapan ang mga bodyguard na hindi
maglakas-loob na kumilos nang padalus-dalos. "Kung sino ang mabali ang kanyang paa,
ibibigay ko sa kanya ang pera."
Kabanata 643
Tiningnan ni Maisie ang lahat ng nangyari sa labas sa bintana ng
ang kotse
Sabi niya kay Saydie, pumunta tayo sa police station at ihatid ang mga ito
materyales sa pulis."
Ito ang dahilan kung bakit hindi niya iniabot ang ebidensya na "Kahit wala
yung mga half-baked bodyguard na yun, hihilingin pa rin niya kay Saydie na gawin
din yun,
at ngayon, sa wakas ay tinulungan na niya si Kennedy na makaganti.
Kahit na gusto ni Mr. Ludwig na itulak ang lahat ng sisihin sa kanya, hindi niya
gagawin
magagawa ito gamit ang mga materyales na ito sa kanyang mga kamay
Huminto ang sasakyan ni Nolan sa labas ng istasyon ng pulis. Nang makita niya
Paglabas ni Maisie at Saydie sa police station, iginulong niya ang
bintana at nagtanong. May mga bagay na nawala sa kamay?"
Napadiin si Maisie at napasandal sa bintana Blinking her eyes, she
sabi, “Oo, medyo nawala ang mga bagay-bagay. tanong ko pa
may bumubugbog sa kanya."
Napakamot si Nolan sa dulo ng kanyang ilong at sumagot, “Well, he deserves it.”
"Paano kung makahanap siya ng maghiganti sa akin?" tanong ni Maisie,
nagpapanggap na natatakot
Pinikit ni Nolan ang kanyang mga mata at tumawa. “Ayaw niya
magkaroon ng pagkakataon.”
Sa ospital…
Ang binti ni Mr. Ludwig ay nakatali sa isang cast. Nakagawa siya ng ilang telepono
tumawag para sa tulong, ngunit sa ilang kadahilanan, nang sabihin niya na ito ay
tungkol kay Nolan
dating asawa, ibinaba ng mga taong iyon ang telepono o sinabing hindi nila kaya
tulong.
Tinawagan niya ang isang kaibigan sa Asperia na may ilang relasyon sa mga
awtoridad.
Nagtagal siya para kumbinsihin siyang tulungan siya, ngunit ang kanyang kaibigan
tinawagan siya pabalik pagkaraan ng ilang sandali at sinabing, “I'm sorry, Mr.
Ludwig.
hindi kita matutulungan. Wala rin akong magagawa
Si Mr. Ludwig ay bumangon mula sa kanyang kama at napangiwi sa sakit. "Bakit? Siya
ay
isang bitch lang. Bakit wala kang magagawa?"
"Hindi naman sa ayaw kitang tulungan. Ito ang aking mga nakatataas. Sinabi nila sa
akin
upang manatili sa labas ng ito. Nasa malalim ka na sh*t ngayon, at ayaw nila
para hilahin kita pababa."
Nagbago ang ekspresyon ni Mr. Ludwig, at nabalisa siya. “Anong gagawin
Ibig mong sabihin, nasa loob ako ng malalim?"
“May nag-abot ng ebidensya ng iyong pakikitungo sa pulis. Ang
humihingi ng imbestigasyon ang mga tao sa itaas, at pinangangasiwaan ito ng mga
Chases.
Hindi pinapayagan ng Chases ang sinuman na mag-alok sa iyo ng anumang tulong, at sa
palagay ko gagawin mo
ipatawag sa korte sa lalong madaling panahon. Good luck sa iyo, kapatid.”
Agad na ibinaba ng taong iyon ang tawag. Bago dumating si Mr. Ludwig
sa kanyang katinuan, isang grupo ng mga pulis ang lumitaw sa labas ng kanyang ward.
Makalipas ang ilang araw, natagpuan ang Passion Jewelry para sa pagluluto ng mga
libro, at
napag-alamang sila ay naghalo ng ilan sa mga hilaw na materyales na ginamit sa
paggawa ng alahas. Matapos dalhin sa imbestigasyon si Mr. Ludwig,
ilang shareholder ang nag-withdraw ng kanilang kapital magdamag sa takot na makuha
kasangkot.
Nag-welga ang mga empleyado ng Passion Jewelry para hingin ang kanilang
sahod, sa kalaunan ay pinipilit ang tindahan at ang kumpanya na magsara
maiwasan ang paglala ng sitwasyon.
Binisita nina Maisie at Saydie si Kennedy sa ospital na may dalang bouquet
mga kamay. Si Kennedy ay nagbabasa ng pahayagan sa kama, at tumingin siya
medyo malusog
Ibinaba niya ang dyaryo at ngumiti kay Maisie. “Zee, paano
lahat ng nangyayari sa opisina? Maayos ba ang lahat?"
Inilagay ni Maisie ang mga bulaklak sa isang plorera at sumagot, “Magaling ang
lahat.
Hindi mo kailangang mag-alala tungkol sa anumang bagay. Ang kailangan mo lang gawin
ay magpahinga at
gumaling ka agad.
Naglakad siya papunta sa kama at umupo. "Kamusta ang mga braso mo?"
Tiningnan ni Kennedy ang kanyang kanang braso, na naka-cast pa rin. “Hindi ako
makapili
kahit anong mabigat sa kanang braso ko.
Matagal bago gumaling mula sa isang pinsala, hindi banggitin ang kanyang mga braso
ay malubhang nabali. Mas malala ang mga sugat sa kanyang kanang braso
kaysa sa kanyang kaliwang braso, at maaaring magkaroon siya ng ilang mga problema
sa kanyang pang-araw-araw na buhay sa
kinabukasan.
Ikinuwento ni Maisie ang nangyari kay G. Ludwig.
Narinig din ni Kennedy ang balita, ngunit naghinala siya sa kabuuan
"pag-aaway" na insidente. Kung tutuusin, narinig niya na may bumasag kay Mr.
binti ni Ludwig. at parang may naghihiganti pa
kanya.
Napangiti si Maisie. Hindi niya ito itatago kay Kennedy, kaya sinabi niya,
“Nag-hire siya ng isang tao para baliin ang mga braso mo, kaya pinatikim ko na lang
siya
sariling gamot at binigyan siya ng aral."
Natigilan si Maizie at naikuyom ng mahigpit ang kanyang kamao. Alam niya na hindi
si Helios
laban sa kasal ng kanilang pamilya ay ayaw lang niyang pakasalan
kanya.
Hindi niya alam kung sinusubukan ni Barbara na tulungan siya o hindi niya gusto
G. Ludwig din. Salamat sa kanyang tulong mula sa gilid, si Mr. Ludwig ay
ganap na pinutol
mula sa kanyang mga koneksyon.
[Ryleigh: Zee, inimbitahan ako ni Barbara sa isang gem-hunting event ngayong
weekend,
and she asked me to bring you along. Sinabi niya na dapat ay napaka
pamilyar sa pangangaso ng hiyas, kaya gusto mo bang sumama sa amin?)
Matagal na nag-isip si Maisie bago sumagot, (Okay.)
Kahit anong gawin ni Barbara, tinulungan niya talaga si Maisie
ibinababa si Mr. Ludwig. Dahil dito, naisip niya na kailangan niyang bumalik
ang pabor.
Sa gabi, ginagawa ni Maisie ang kanyang skincare routine sa harap ng dresser
pagkatapos niyang maligo. Pumasok si Nolan mula sa labas, nakayuko, nakabalot
ang kanyang mga braso sa paligid ng kanyang mga balikat, at ibinaon ang kanyang
ilong sa likod ng kanyang
leeg. Habang humihinga siya ng malalim, sinabi niya, "Zee, ang bango mo."
Nakaramdam ng pangangati si Maisie at lumiit ang leeg. Nakangiting sabi niya,
“Kakalabas ko lang
ng shower. Syempre, mabango ako.”
"Mabango ka rin sa normal na oras." Huminga si Nolan sa kanyang tenga, sa kanya
malalim ang boses.
Nilagay niya ang lotion sa mesa at ibinaling ang tingin sa kanya. “Ako ay
paglabas kasama ang aking mga kaibigan ngayong katapusan ng linggo, kung hindi pa
ako nakabalik noon
Gabi na, hindi mo na ako kailangang hintayin sa hapunan."
Kinuha ni Nolan sa kamay niya ang umaalon niyang buhok at mataman siyang tiningnan.
"Lalaki ba sila o babae?" “Mga babae,” sagot ni Maisie habang binuhat siya
kilay
Nag-aalala ka ba sa akin?"
Habang hinahalikan ni Nolan ang kanyang noo, sumagot siya, "Masyado kang maganda,
Zee. Syempre, mag-aalala ako sayo."
Nakiliti si Maisie sa sagot ni Nolan. Ipinulupot niya ang kanyang mga braso
kanyang leeg at pinahintulutan siyang buhatin siya sa kama. Pagkahiga niya, her
nakalugay ang buhok sa kama. Mas nakakaakit ang itsura niya.
Pinasadahan ni Nolan ang kanyang daliri sa mga kilay ni Maisie at sinabing, "Kaya
ko na
maniwala ka sa sinabi mo."
“Huh?” Napakurap siya
Bahagyang dumausdos pababa ang mainit nitong labi sa gilid ng mga mata niya, at
iyon
lalo siyang nagnanais. Sabi niya, “Sinabi mo sa akin na niligawan kita
dahil nabighani ako sa kagandahan mo."
Natigilan si Maisie. Kanina lang niya ito ginugulo. Siya
hindi niya inaasahan na maniniwala siya sa kanya.
Iyan ay kaibig-ibig!
Itinaas ni Maisie ang kanyang kamay upang takpan ang kanyang mga mata at sinabing,
“Magiging ikaw pa ba
naaakit sa akin kung ako ay tumanda at pangit?"
Tumigil sandali si Nolan at tumingin sa kanya ng malalim. nainlove ako
sa piling mo kaya hindi ko mapigilan ang sarili ko na mahalin ka pa."
Tumawa si Maisie, "Ang galing mong magsalita."
Hinaplos ni Nolan ang kanyang palad at sumagot, “So do you like i
t?”
Tinitigan ni Maisie ang mga hilaw na gemstones sa glass cabinet at tinanong siya
kaswal, “Bakit naman naisipan ni Barbara na yayain kami dito para tingnan raw
mga batong hiyas?" "Sabi niya nababagot siya, at palagi niyang gustong sumama
dito upang tingnan ang mga hilaw na gemstones na inaalok ng lugar na ito.
Gayunpaman, hindi kailanman naging interesado si Jenny sa mga ito, at ayaw niya
na pumuntang mag-isa, kaya inanyayahan niya tayo.”
Ibinaling ni Maisie ang kanyang ulo upang tingnan siya at bahagyang tinapik ang
kanyang mga daliri
ang glass casing “Isang beses pa lang ako nakilala ni Barbara, at nakatulong na
siya
ako sa mga gawain ni Mr. Ludwig. Hindi ko makita ang intensyon niya."
Napangiti ng walang magawa si Maisie “Tinulungan niya ako ng walang dahilan? Ano
ang gagawin mo
tingin?"
"MS. Vanderbilt” tawag ni Barbara sa kanya mula sa di kalayuan
Napalingon si Maisie at nakitang kumakaway si Barbara sa kanila
Naglakad ang dalawa papunta sa kanya. Inirapan ni Barbara ang dalawa
hilaw na gemstones na nakalista bilang Raw
Gemstone #2 at #6, ayon sa pagkakabanggit. “May kutob ako na pareho
naglalaman ng mga hiyas, ngunit hindi ko matiyak."
Nakuha ni Maisie ang intensyon ni Barbara na hinihiling ni Barbara kay Maisie na
tulungan siya
Pumili ka ng isa.
Nakarating na si Barbara sa mga ganitong okasyon bago ito, ibig sabihin ay siya na
hindi baguhan at may sariling pang-unawa pagdating sa paghusga
hilaw na batong hiyas. Gayunpaman, hinihiling niya sa akin na pumili sa ngalan
niya!
Nakatuon ang tingin ni Maisie sa dalawang hilaw na batong hiyas, at pinulot niya
ang isang
flashlight na may malakas na ilaw at itinutok ito sa mga bato
Ang pangangaso ng hiyas ay nanawagan para sa kakayahan ng isang tao na matukoy ang
posibilidad ng
isang hilaw na batong pang-alahas na naglalaman ng isang mahalagang hiyas sa
pamamagitan lamang ng pagtingin sa ibabaw
ng hilaw na batong pang-alahas. At ang ibabaw ng magaspang na gemstones ay maaaring
pangkalahatan
ikategorya sa tatlong uri: gritty, coarse, at fine surface.
Ang mas pinong ibabaw, mas mabuti. Ang mas pinong ibabaw ay nangangahulugan na
mayroon ang tubig
nakuha sa mineral bago ito, at sa kasong iyon, ang posibilidad ng
ang pagkuha ng isang hiyas ay magiging napakataas.
Yumuko si Maisie para siyasatin ang ibabaw ng Raw Gemstone #2 at #6.
Ang ibabaw ng Raw Gemstone #2 ay mukhang mas pinong kaysa sa #6, ngunit siya
hindi niya makita ang pagkalikido sa pattern ng bato, ni wala siyang nakita
maliliit na particle ng esmeralda sa ibabaw.
Tumingin sa kanya si Barbara. "Hindi ba mukhang Raw Gemstone #2
mas katulad nito?"
Tumango si Maisie. "Sa katunayan, ngunit hindi ko makita ang mga particle ng
esmeralda, at hindi ko makita
garantiya na ito ay naglalaman ng isang hiyas."
Ang mga hitsura ng isang hilaw na batong pang-alahas ay madaling nalinlang sa ilang
mga tao, at
Ang pangangaso ng hiyas ay tungkol sa kadahilanan ng pagsusugal. Maraming nag-
aalangan na tao
nagkamali dahil hindi sila sigurado. Syempre, kapag nakaharap
ganoong sitwasyon, ang kailangan lang gawin ay ikrus ang daliri at hilingin
ang pinakamahusay
Bumangon muli si Maisie at inayos ang kanyang postura. “May balak ka bang pumunta
para rito?"
Huminto si Barbara ng ilang segundo, ibinaba ang kanyang tingin, at nag-isip ng
isang
sandali. Pagkatapos ay ibinalik niya ang tingin sa kanya. "Naniniwala ako sa iyo."
Hindi inaasahan ni Maisie na sasabihin niya ito at may sasabihin pa sana siya
nang isang boses na nanggaling sa di kalayuan ang nakatawag sa kanilang atensyon,
Isang lalaking nasa katanghaliang-gulang na naka-maskara at naka-suit ang sumigaw
sa staff, tila
dahil hindi papayag ang mga tauhan na dalhin ang dalaga sa kanyang mga bisig
pumasok ang kanyang alaga sa venue
Sa unang tingin, ang babae ay tinatayang nasa 30 taong gulang, at
medyo glamorously ang suot niya. May hawak siyang puting poodle
kanyang mga braso, at siya ay mukhang naagrabyado at nakakunot-noo sa mga bisig ng
lalaki.
Isinandal niya ang braso niya sa pader sa tabi niya, at ang mukha niya
lumaki habang palapit ng palapit-napakalapit na niya
halos pulgada ang layo mula sa paghalik sa kanyang labi.
Agad na humigpit ang kamay ni Ryleigh na nakahawak sa kanyang kwelyo. Nag-iisip
na akmang hahalikan siya nito ay napapikit siya ng mariin.
Makalipas ang mahabang panahon, dumaan ang pangungutya sa kanyang mga tainga.
“Inaasahan mo ba ako
halikan ka?"
Bigla siyang tinulak ni Ryleigh palayo. Napaatras siya, pero siya
nabawi ang kanyang balanse sa isang iglap.
Nakakabaliw kang piraso ng sh*t!” sigaw niya at tumakbo ng hindi tumitingin
pabalik.
Pinagmasdan ni Louis ang kanyang silhouette na nawala sa sulok, hinaplos ang
kanyang baba,
at nahulog sa pagmumuni-muni.
Galit na bumalik si Ryleigh sa hilaw na gemstone exhibition area. Maisie at
Natapos na ni Barbara ang kanilang paglilibot sa bulwagan, tinitingnan ang
hilaw na gemstones na ipinapakita sa buong lugar. Pagkakita na parang si Ryleigh
sa inis, tumawa si Maisie at tinukso siya. “Given your
stance, iniwan mo ba kami para makipag-away sa isang tao?"
“Hindi ako nakalaban ng sinuman. It's just that I ran into someone na kinamumuhian
ko."
Si Ryleigh ay sasabog na sa galit.
Mabilis na naintindihan ni Maisie kung sino ang tinutukoy ni Ryleigh nang sabihin
nito
may nakita siyang taong kinamumuhian niya dahil wala pa rin ang pigura sa karamihan
napaka
kapansin-pansin
"Talagang pupunta kayong mga babae para tingnan ang isang gemhunting event?"
Naglakad si Louis papunta sa kanila nang makilala niya sila.
Binigyan ni Maisie si Ryleigh ng isang makahulugang tingin sa gilid at ngumiti.
"Ito ay lumiliko
para maging ikaw, Louis. Interesado ka rin ba sa gem hunting?"
Nagkibit balikat si Louis. "Pumunta ako dito kasama ang aking ina. Tanong niya kay
Tita Boucher
upang pumunta dito at makakuha ng unang-kamay na karanasan sa gem hunting ngayon.
Pero
Si Helios ay hindi libre ngayon, kaya maaari ko lang silang samahan dito.
*5.5 milyon.”
Mas maraming tao ang nagtataas ng kanilang mga placard para ilagay ang kanilang mga
bid sa ngayon.
Maaaring magmukhang mas makinis ang ibabaw ng Raw Gemstone #2, ngunit wala
pagkalikido sa pattern ng bato. Tulad ng para sa Raw Gemstone #6, maliit na hiyas
ang mga particle ay makikita sa ibabaw ng bato, kaya ang mga eksperto ay naroroon
ay naniniwala na ang #6 ay may mas mataas na posibilidad na maglaman ng isang tunay
hiyas.
"12 milyon."
Itinaas ng lalaking nasa gitna ng bulwagan ang kanyang placard, at siya nga
kasalukuyang pinakamataas na bidder.
Tumingin sa likod si Maisie. Ang lalaking nasa katanghaliang-gulang na ang nagdala
ang kanyang maybahay sa auction. Ang babaeng katabi niya ay tinatapik ang poodle
sa kanyang mga braso at yumakap sa kanyang mga balikat.
Binasag ni Ryleigh ang katahimikan. “Ang sh*tsack naman
Nilingon siya ni Maisie. “Kilala mo ba siya?”
Hindi umimik si Ryleigh, ngunit nagbigay ng mapaglarong ngiti si Barbara.
"Ang mga bagay ay magiging talagang kawili-wili ngayon."
Bago maalis ni Maisie ang kanyang mga iniisip, itinaas ni Mrs. Boucher ang
placard sa kamay niya, 12.5 million.”
Para bang hindi niya inaasahan ang mas mataas na bid, itinaas ng nasa
katanghaliang-gulang na lalaki ang kanyang
placard ulit. "13.5 milyon."
“14 milyon
Si Mrs. Boucher ay hindi man lang kumurap, at ngayon ang iba pang mga dumalo
tumigil sa pakikipagkumpitensya at nagsimulang masaksihan ang kompetisyon sa
pagitan ng
dalawa. Ang presyo ng gemstone ay tumaas sa 14 milyon sa ilalim ng isang
minuto. Kung ang hilaw na gemstone na ito ay walang anumang hiyas, ito ay magiging
katumbas ng pagkawala ng 14 milyong dolyar
Pagkatapos ay tinaasan ng nasa katanghaliang-gulang na lalaki ang kanyang bid sa 15
milyon, at si Gng.
Tumigil si Boucher sa pag-angat ng kanyang placard
Lumingon si Maisie at nakitang may lumapit sa gilid ng
lalaking nasa katanghaliang-gulang at may sasabihin sa kanya. Maaari itong makita
pagkatapos
agad na napatingin ang lalaki sa direksyon ni Mrs Boucher sa harapan
hilera, medyo awkward. Tinulak pa niya ang babae sa braso niya
malayo sa kanyang katawan
Nag-react ang babae sa pamamagitan ng acting coquettishly, kaya may ipinaliwanag
siya
para sumuko siya sa huli
At malabo na naramdaman ni Maisie ang isang mahinang sensasyon ng panlilinlang,
tulad ni Barbara
kanina lang sinabi.
Ang Raw Gemstone #6 ay pinuputol sa ngayon sa isang live na broadcast. Ang
ginawa ang pagputol sa likod ng entablado, at makikita ito ng lahat ng naroroon sa
kanilang
sariling mata upang maiwasan ang pandaraya
Walang hiyas na nakita noong nasa kalagitnaan na ito, at maliit lang
isang piraso ng hiyas ang lumitaw nang ito ay nasa dulo. Ang maliit na piraso ng
hiyas na iyon
ay talagang hindi karapat-dapat sa isang buong piraso nito
Natigilan si Maisie.
"Hipag? Kung ganoon nga, hindi ba mas bata ang lalaking ito na si Yael Boucher
kapatid at tiyuhin ni Helios, si Eugene Boucher?'
Napasulyap si Maisie kina Barbara at Ryleigh, na tila matagal nang kilala
ang pagkakakilanlan ng lalaking iyon.
Ngunit ang ikinagulat niya ay nakilala ni Barbara ang mga tao
ang Bouchers at inaasahan na ang extramarital affair ni Eugene mula noon
ang pinakasimula ng auction. Kung hindi, hindi siya nagbigay
off that creepy smirk.
Si 'Christina Hill ay ina ni Helios, at siya ay hipag ni Eugene. Kung siya
Alam niya ang tungkol sa pakikipagrelasyon ng kanyang bayaw sa babae at gagawin
niya iyon
dalhin mo siya dito sa gem-hunting event na ito, hindi ito magugulat sa akin
pumunta siya dito para harapin siya.
Ang Bouchers ay isang kilalang pamilya sa Bassburgh, at kay Eugene
hindi na-expose ang ginang pagkatapos ng maraming taon. Iyon lang ay sapat na
para ipakita yun
Magaling si Eugene pagdating sa pagtatago ng relasyon niya sa
babae.
'Ito rin ang nagpapatunay na ang mga Boucher ay hindi gusto ang mga kapintasan sa
pamilya, at
Si Mrs. Boucher ay maaaring isa sa kanila na kumukuha ng reputasyon ng
Seryoso si Boucher. Kaya nga siya lumabas dito para balaan si Eugene
para pigilan ang sarili
‘Pero kung hindi pumunta si Barbara sa gem-hunting event para lang bilhin ang
sarili niya
isang hilaw na batong hiyas, para saan siya pumunta dito? Dinala pa niya si Ryleigh
at kasama ako. Ito ay isang bagay na hindi ko maalis sa isip ko. Gng.
Kinuha ni Boucher ang tasa ng tsaa mula sa mesa. “Heh, hindi mo naman kailangan
ipaliwanag ang iyong sarili. Sa wakas naiintindihan ko na kung bakit gustong
makipaghiwalay ni Samantha
alam mo. Since you can be so heartless to Samantha, then divorce her.
Pero hayaan mong linawin ko sa iyo ngayon, hinding-hindi tatanggapin ng mga Boucher
Katrina.”
Si Barbara ay hindi nawala ang kanyang pagkabirhen, ngunit nakapatay siya ng isang
tao habang nagtatanggol
kanyang sarili. Naging selfdefense iyon, at pinalaya siya dahil siya
walang kasalanan. Gayunpaman, ang mga alingawngaw ay sinaksak siya tulad ng isang
kutsilyo.
Sa mata ng mga tagalabas, siya ay isang madungis na babae na nanligaw sa isang
lalaki at
pinatay pa siya.
Hindi siya ipinadala sa bilangguan dahil mayroon siyang magandang suporta-ang mga
alingawngaw
ay mas masahol pa kaysa sa pagkawala ng kanyang kawalang-kasalanan dahil iyon ay
isang bagay
na maaaring makasira ng reputasyon ng isang tao. Maaaring sugpuin ng kanyang ama
ang
alingawngaw, ngunit pinayuhan siyang umalis sa paaralan. Tinulungan siya ng kanyang
ama
palitan ang kanyang pangalan at ipinadala sa kanya upang mag-aral sa ibang bansa
dahil sa kasalanan.
Inihagis ni Elder Master Boucher ang magasin kay Eugene.” Hiniling ko sa iyo na
humiga
mababa, at binibigyan mo ako ng iskandalo sa halip!?"
maaaring lumabas kasama ng ibang babae, ngunit dapat mong laging tandaan iyon
may asawa at anak ka sa bahay!"
Nirelax ni Eugene ang kanyang kamao at sumimangot. "Christina, inilantad mo ba
ito?"
Huminto si Christina, saka sinabi sa seryosong boses. "Sa tingin mo ginawa ko ito?"
She looked stoic at hindi nag-atubili. "Kung gusto kong gawin ito, bakit ko gagawin
nasabi na ba lahat yan sa auction? Isa ako sa mga Boucher, at akin ito
responsibilidad na protektahan ang ating reputasyon."
Nataranta si Eugene.
Sa sandaling iyon, naglakad si Samantha sa pintuan na may light makeup
at simpleng damit, walang maningning na alahas,
*Tatay, Christina.”
Mas kalmado ang itsura ni Elder Master Boucher nang makita niya si Samantha,
“Samantha,
Kukuha ako ng supilin
ang balita. Huwag kang mag-alala, sisiguraduhin kong malilinaw ito ni Eugene."
Samantha
matagal nang sumuko, kaya inilagay niya ang dokumentong hawak niya
ang mesa. "Nandito talaga ako para sabihin sa iyo na nagdesisyon akong hiwalayan
Eugene.”
Natigilan si Elder Master Boucher, at maging si Christina ay nagulat.
Alam niyang gusto ni Samantha na makipagdiborsiyo, pero naisip niya
nagalit lang at hindi seryoso.
Ang pinakanagulat na tao ay si Eugene. Tinitigan niya si Samantha, kanya
malabo ang ekspresyon. "Gusto mo ng divorce?"
Hindi siya nilingon ni Samantha. “Oo, pagod na ako after 30 years of marriage.
Nasa hustong gulang na si Francisco, at iginagalang niya ang aking desisyon.”
Sa ospital…
Tinulungan ng nurse si Samantha na itahi ang sugat niya at binalutan ito. Sinabi
niya
sa kanya upang hindi ito basain sa loob ng ilang araw at maaari nilang alisin
ang tahi sa isang linggo.
Kinuha ni Samantha ang kanyang bag at lumabas ng kwarto ngunit nabangga si Ryleigh
at si Maisie doon.
Nakilala agad siya ni Maisie. Siya ang babaeng nagligtas
Kennedy noong isang araw, ngunit bago pa siya makapagsalita, biglang si Ryleigh
tumawag, "Tita Samantha?" Ngumiti si Samantha at naglakad palapit sa kanila.
"Ikaw."
Tapos napansin niya si Maisie at may sasabihin sana siya, pero si Ryleigh
nagulat. "Nasaktan ka ba?"
upang makita
Huminto siya at tinago ang kamay. “Ayos lang ako. Nahulog na lang ako at nagkamot
ng balat.
Kaibigan mo ba ito?” Hinila ni Ryleigh si Maisie at ipinakilala,
"Oo, best friend ko siya, Maisie." Napangiti si Maisie. “Alam mo Ryleigh.
Hindi ako nagkaroon ng pagkakataon na magpasalamat sa iyo noong isang gabi." "Ano
nangyari nung isang gabi?" Tumingin si Ryleigh, nalilito. Samantha
ngumiti. “Ginawa ko lang ang tama. Paano na ang lalaking iyon?” "Si tito Kennedy ay
sige. Nagpahinga siya saglit at okay na siya ngayon." Sagot ni Maisie, at
Naunawaan ni Ryleigh kung tungkol saan iyon. So, yung babaeng tumulong
Si Kennedy ay si Samantha.
Pagkatapos ng kanilang pag-uusap ay nagpaalam si Samantha na mukhang pagod ang
mukha
sa buong pag-uusap.
Pinanood siya ni Ryleigh na pumasok sa elevator at nagsimulang makaramdam ng galit,
“Uncle
Si Eugene ay may kakila-kilabot na lasa. Paano niya maiiwan ang isang mabait at
maamo
babae at sa halip ay naglalaro? May mga taong masama lang ang lasa."
Hindi inaasahan ni Maisie na siya ang asawa ni Eugene at nagsimulang sumama ang
pakiramdam
para sa kanya.
"Zee, lahat ba ng lalaking may asawa ay magiging pareho?" Sinimulan ni Ryleigh
nag-aalala. "Kung ganoon ang kaso, mas gugustuhin kong hindi na magpakasal."
Napakunot naman ng noo si Maisie. "Huwag mong isipin na wala nang mabubuting lalaki
sa mundo dahil sa isang masamang mansanas."
Sinapo niya ang kanyang noo at sinabing, “Iyan ay dahil si Mr. Goldmann ay isang
mabuting tao."
Nakarating sina Maisie at Ryleight sa silid ni Kennedy na may tanghalian. Nang
makita niya
sa kanila, ngumiti siya, "Salamat sa pag-iisip tungkol sa akin."
Sabi ni Ryleigh,” sabi ni Maisie na wala kang pamilya sa Bassburgh at noon
Nag-aalala na baka mainip ka sa ospital."
Ngumiti ulit si Kennedy.
Sumama si Maisie. “Kung kasal si Tiyo Kennedy, hindi ko na kailangan
nag-aalala sa kanya na parang anak."
Walang magawa si Kennedy. "Sino ang magpapakasal sa isang tulad ko?" "Tiyuhin
Kennedy, mahinhin ka lang." Umupo si Raleigh sa tabi ng kama. "Ikaw
huwag magmukhang matanda. Noong una kitang nakilala, akala ko maaga ka pa
30s.”
Si Kennedy ay talagang hindi mukhang matanda. Nasa 40s na siya, ngunit hindi siya
nakakalbo
o nagkaroon ng malaking tiyan. o kahit mukhang wala sa hugis tulad ng ibang lalaki
na kaedad niya.
Siya, Erwin, at Strix ang mga lalaking naging mas masungit gaya nila
tumanda, tulad ng red wine, nagiging mas mabuti sa edad.
Nang pumasok si Kennedy at nakita iyon, tumawa siya. Iniwan mo lang ang
ospital at pinabalik kaagad. Hindi na kailangang gawin iyon
kahit na miss mo ako."
Pati si Ryleigh natatawa. “Ibig sabihin umalis na kami sa paglalakad pero dumating
nakatalikod na nakahiga?"
Nakita niya si Kennedy na mukhang seryoso, nagbigay ng dalawa pang chuckles, at
tumigil.
“Zee!”
Bumungad sa pintuan si Nolan na may pag-aalala. nakita ko si Maisie na nakaupo sa
kama
mukhang nabalisa, at nagmamadaling yumakap sa kanya nang malungkot.
Nagulat si Maisie pero napansin niyang nanginginig ang mga kamay niya. Dahan-dahan
siya
itinaas niya ang kanyang mga braso at niyakap siya." ayos lang ako…”
Binitawan siya ni Nolan, dumampi ang palad nito sa maputlang pisngi nito. Ang
scratch on
hindi halata ang noo niya, pero nanlilisik ito sa kanya. “Mayroon kang isang
bukol sa iyong ulo. Paano ito maayos?"
May nakatagong galit sa mukha nito kahit kausap niya ito
sa seryoso ngunit malumanay na tono.
“Pfft!” Hindi napigilan ni Ryleigh ang sarili at tumawa. "Ginoo. Goldmann, pwede
tumingin ka sa paligid mo? May mga doktor at pasyente sa paligid. Pwede
paki-ingatan mo ang nararamdaman nila?"
"Bakit ko sila aalalahanin kung nandito ang asawa ko?" sagot ni Nolan.
Siya pagkatapos ay nagpatuloy sa pagsandok Maisie sa kanyang mga bisig, at Maisie
ay
natulala. "Anong ginagawa mo, Nolan?"
Sumagot siya sa pamamagitan ng mga ngiping nagngangalit, "I'm going to bring you
for a proper
pagsusuri. Hindi ako kumbinsido sa mga doktor dito." Gumulong si Ryleigh
ang mga mata niya kay Nolan at ginaya ang paraan ng pagsasalita nito. “Ihahatid na
kita
para sa tamang pagsusuri. Hindi ako kumbinsido sa mga doktor dito. oh
please, pinapahirapan mo ako." Dinala ni Nolan si Maisie para gumawa ng masinsinan
eksaminasyong pisikal. Kahit na hindi siya nagtaguyod ng iba
mga pinsala, pinananatili pa rin siya ni Nolan sa ospital ng dalawang araw.
Habang dinala niya siya sa isang indibidwal na ward, si Maisie
walang magawa, "Nolan, ayos lang ako."
Inihiga siya nito sa kama at sumagot, “You’re not going anywhere until the
bumababa ang pamamaga.”
Hindi alam ni Maisie ang sasabihin.
Sinubukan niyang bumangon sa kama. "Nagsasayang ka ng mga mapagkukunan."
.
“Ako ang nagbayad, kaya sa iyo ang ward na ito. Ngayon, bumaba ka sa kama,” Nolan
sabi niya habang tinutulak siya pabalik sa kama at inihiga siya.
Mukhang gumagana ito kay Nolan. Nag-isip siya sandali at sumagot ng malalim
boses, "Okay."
Hinaplos ni Maisie ang pisngi niya at humiga ulit sa kama. Ngumisi siya
mula tenga hanggang tenga habang nakatingin kay Nolan.
Sinubukan ni Nolan na pigilan ang sarili. Ginulo niya ang buhok nito at sinabing,
“Ikaw
dapat maubos. Magpahinga ka. Dito ako mananatili sa iyo."
Sa ibang ward, naglalaro si Ryleigh ng Arena of Valor sa kanyang kama. Pagkatapos
Ilang sunod-sunod na pagkatalo, inihagis niya ang kanyang telepono sa kama. “D*mn
it!
Bakit walang kwenta lahat ng miyembro ng team ko? Nakakadismaya ito!”
"Paano mo masisisi ang ibang tao kung ikaw ang may kasalanan? Talaga bang
wala kang ideya kung gaano ka kakulit dito
laro?”
Isang boses ang kumaway sa likod niya, at napabalikwas siya sa kanyang ulo sa gulat
na makita
na si Louis ay nakatayo sa tabi ng kanyang kama at nakatingin sa kanya.
Napatayo si Ryleigh mula sa kama, at napangiwi siya sa sakit nang ang kanyang binti
masikip.
Nakakunot ang noo, yumuko si Louis para tingnan ang kanyang binti. Pinigilan niya
siya
walang malay at sumigaw, "Anong ginagawa mo?"
"Titingnan ko ang iyong binti," sagot niya. "Hindi," sagot ni Ryleigh
habang tinutulak niya ang kamay niya. Then, she asked, “Paano mo nalaman yan
Nasa ospital ako?"
Tila madalas na lumilitaw si Louis sa paligid niya kamakailan.
Tumingin si Louis sa kanya at sumagot, "Ano sa tingin mo?" Hinawakan siya
Pagkatapos ay tinanggal niya ang pangalan ni Maisie at muling pinindot ang button.
Sa pagkakataong ito,
ilang bagay ang lumitaw.
#Malubhang may sakit si Nolan#
#Nakipaghiwalay na ba si Nolan?#
#Sino ang asawa ni Nolan?#
Nag-scroll down siya at tinignan ang bawat isa sa kanila. Usap-usapan na mayroon
siya
may malubhang sakit tatlong taon na ang nakalipas, ngunit walang matibay na
impormasyon
tungkol doon. Tatlong taon na ang nakalilipas, nabalitaan na ang mga Goldmann
inihayag ang paghihiwalay nila ng kanyang asawa, ngunit wala
impormasyon tungkol dito alinman.
Tila sa kanya ay may nagbura ng mga bagay na iyon sa Internet.
Nang may naramdaman siya, kinuha niya ang telepono at tinawagan ang isang tao sa
front desk para maglabas ng ekstrang laptop.
Nang dumaan si Quincy sa front desk, isang receptionist ang nagsabi sa kanya na si
Nolan
humingi ng laptop sa kanila. Ang staff member ay tila tuliro bilang
tanong niya, "Wala bang computer sa opisina ni Mr. Goldmann?" Quincy
biglang may naalala at nagmamadaling bumalik sa opisina ni Nolan. Siya
tinulak ang pinto. "Ginoo. Goldmann!”
Gayunpaman, walang tao sa opisina, at ang laptop sa mesa
nanatiling bukas.
Lumapit si Quincy sa laptop, at bumilis ang tibok ng puso niya. Parang
sa kanya na hindi sumuko si Nolan sa pagsisiyasat sa lahat ng mayroon
nangyari sa nakaraan, at naghinala siya sa lahat ng sinabi nila
kanya. Nakaupo sa kotse, may hawak na lighter si Nolan at nagsindi ng sigarilyo.
Ginawa niya
hindi alam kung kailan niya kinuha ang
ugali, pero alam niyang matagal na niya itong ginagawa.
Ang usok ay lumabo ang kanyang paningin. Binaba niya ulit ang bintana at nahulog
malalim ang iniisip.
May nakalimutan talaga siya. Ang aksidente tatlong taon na ang nakakaraan ay
totoo. Inakala ng media na ang kanyang asawa, si Maisie, ay namatay sa aksidenteng
iyon,
at maging ang kanilang hiwalayan ay nalaman ng media.
Gayunpaman, nakalimutan niya ang tungkol dito. Sigurado siya na wala si Maisie
sinabi sa kanya ang lahat para sa kanyang ikabubuti. Ayaw niyang gawin ang kanilang
relasyon sa publiko dahil ayaw niyang abalahin siya ng ibang tao,
ngunit ano ang magagawa niya para sa kanya?
Dumating si Barbara sa ospital para bisitahin sina Maisie at Ryleigh. She chuckled
nang makita niyang hindi sila malubhang nasugatan ngunit tumanggi pa ring umalis sa
ospital. "Anong nangyayari sa inyong dalawa?"
kinain. Kaya maliban kung makuha ko ang aking mga kamay sa video na iyon, wala
akong magagawa
magagawa sa ngayon." Isang pahiwatig ng kawalan ng kakayahan ang sumilay sa kanyang
mga mata. Ito ay
hindi sa ayaw niyang maghiganti mula nang bumalik sa Zlokova,
ngunit wala siyang magawa para kay Katrina. Iyon ang dahilan kung bakit kaya niya
pagmasdan lamang siya mula sa mga anino at kumilos nang maingat.
Siya ang anak ng mga Chases. Siguradong magiging ang Chases
nadala sa kaguluhang ito sa sandaling gumawa siya ng maling hakbang, kahit na
pinatay lang niya ang tao bilang pagtatanggol sa sarili noon.
Ang Chases ay nasa pulitika sa loob ng maraming taon at marami silang nasaktan
mga tao. Magtatapos na ang Chases kung gagamitin ang bagay na ito
at pinalakas ng mga sumasalungat sa Chases.
Seryosong tumingin sa kanya si Barbara. “Tatandaan ko itong pabor mo para sa
natitirang bahagi ng aking buhay kung tutulungan mo ako. Gagawin din ng Chases ang
lahat
ang aming mga kakayahan upang suklian ang iyong kabaitan kung nakatagpo ka ng
anumang problema sa
kinabukasan. Gayunpaman, kung talagang naniniwala ka na wala kang magagawa,
Aalis ako at uuwi ngayon, iniisip kong nagkamali ako
tao para sa
tulong.”
Tumingin si Maisie sa bintana at dahan-dahang tumugon pagkaraan ng ilang sandali,
“I
Maaari kitang tulungan, ngunit kailangan ko ng ilang oras."
Pagdating niya sa mansion ng Goldmann. Ipinadala ni Maisie si Nolan a
mensahe na nagsasabing nakalabas na siya sa ospital. Siya noon
ibinaba niya ang cellphone at pumasok sa banyo para maligo.
Hindi niya nakita ang tugon ni Nolan kahit na lumabas na siya sa shower,
siguro dahil busy siya.
Tatlong taon na siyang umalis ng bansa at hindi siya kinasusuklaman. Meron siyang
kinasusuklaman lamang niya ang kanyang sarili dahil nakuha niya ang kanyang ama, si
Cherie, at siya
hindi pa isinisilang na bata na sangkot sa insidenteng iyon. Siya ay umalis na nag-
aatubili, nag-iisip
na makakalimutan niya ang nakaraan niya kasama siya at magsimulang muli hangga't
siya
Hindi ko alam ang tungkol sa kanya, ngunit umaasa pa rin siya na lalapitan siya
nito.
Gayunpaman, ang hindi niya alam ay ang tanga ay nagkasakit ng lahat ng ito
oras, at ang kanyang kalagayan ay lumalala sa paglipas ng mga araw. Pagkatapos
pagsasama-sama muli sa Stoslo, walang kahihiyang guguluhin siya ng tangang iyon.
Meron siyang
ay sabay na galit na galit, natutuwa, at walang magawa, at siya ay kukuha
her chances even if it meant that she could only be with him for the rest
ng kanyang buhay.
Marahan na tumawa si Nolan, hinihimas ang kanyang baba sa tuktok ng kanyang ulo.
“So
ganun na ba ako katanga?"
Ibinaon ni Maisie ang sarili sa kanyang dibdib. “Oo, ngayong alam mo na, pwede ba
bitawan mo ulit ako?"
Tinapik niya ang mga daliri niya sa tumitibok nitong puso. “Hindi na ako babalik
ulit kung pakakawalan mo ulit ako." Hinalikan siya ni Nolan sa noo at saad
pagkaraan ng mahabang panahon. "Hindi, hindi na kita pakakawalan, kahit kailan sa
buhay na ito."
Gabi na nang bumalik sila sa mansion ng Goldmann. Nicholas,
na nakaupo sa sopa, ang unang nakahuli sa kanila
atensyon pagkapasok na pagkapasok nila sa pinto.
The Three Little Guardian Angels ng Ginger Bud Chapter
664
Kabanata 664
May sinabi si Quincy sa tabi ni Nicholas, at medyo naaliw siya
sa sandaling nakita niya si Nolan. "Ginoo.
Ni-retweet din ni Maisie ang kanyang Twitter post at nagkomento. #Ang isa ay hindi
sapat na ngayon. Gusto ko ng sampu @nolangoldmann# The netizens were all excited.
Nabalitaan na ang asawa ni G. Goldmann ay namatay sa isang aksidente
tatlong taon na ang nakalipas. Kaya kung ito ang kaso, bumalik ba siya mula sa
patay para ipakita ang pagmamahal niya kay Mr.
Goldmann? Hindi banggitin kung gaano kapansin-pansin ang kanilang mga tweet!
Ni-like at ni-retweet ng opisyal na Twitter account ng Soul Jewelry ang kay Maisie
sagot sa tweet ni Nolan. Nagsagawa rin ito ng anunsyo patungkol sa
pinakabagong update ng kumpanya.
#May utang pa kaming paliwanag sa lahat, at narito: Si Alice ang
bagong robe na ginamit ng designer na si Zora para itanghal ang kanyang low-key
comeback. Iyon ay
kung gaano ka-confident si Zora.#
Nalutas ng pagkilos na ito ang mga tsismis na kumakalat sa Internet, na sinasabing
iyon
Na-plagiarize ni Alice ang mga disenyo ni Zora.
Paano masasabi ng isa na ito ay plagiarism? Hindi ba ito ay isang sitwasyon lamang
kung saan nagpasya ang isang malaking baril na bumalik gamit ang mas bago at mas
cute na yugto
pangalan?
Isang grupo ng masiglang netizens ang nagbiro sa Internet.
#Ito ay nakakahiya.#
#Nasampal lang ba ako?#
#1 napakadaling mamula. Hiyang-hiya ako sa sarili ko."
Umupo si Maisie sa opisina at nag-scroll sa kanyang Twitter account. Siya ay
nagbabalak na ipahayag ang kanyang relasyon kay Nolan nang hakbang-hakbang kapag
ang
Itinabi ni Katrina ang kanyang handbag at mahinahong sumagot ng,” Wedding ring.”
"Nakita ko." Lumipat ang mga mata ni Maisie. Kumuha siya ng sample drawing,
naglakad papunta
ang mesa, umupo, at inilagay ang mga disenyo sa harap niya.
Ito ang lahat ng mga disenyo ng singsing sa kasal na mayroon kami, at bawat isa sa
mga ito
Ang mga sketch ay may sariling kahulugan. Kaya kahit anong pares ang gusto mo, kaya
ko
gawin mo ang mga ito para sa iyo."
Kinuha ni Katrina ang templates at pinagdaanan
sa kanila sa mahabang panahon, ngunit hindi siya mukhang nasisiyahan sa lahat. Siya
pagkatapos ay ilagay
bumalik sila. “Sigurado ka bang kaya mong mag-manufacture kahit ano
design na gusto ko?"
Tumango si Maisie. "Syempre."
"Malaki." Kinuha ni Katrina ang isang larawan mula sa kanyang handbag out of the
blue. "Gusto ko
upang mag-order para sa isang pares ng singsing na may parehong istilo."
Bahagyang nataranta si Maisie at tiningnan ang singsing sa larawan. Ito ay
ang pinakamaagang disenyo ng isang singsing na brilyante na may market value na
hindi bababa sa
$1,500,000. Ang sinumang maaaring magdisenyo ng alahas ay maaaring gayahin ito,
gayunpaman
Tumango si Helios. “Alam kong hindi ikaw o si Ryleigh, kundi ang tito at tiya ko
ay nakikipaghiwalay dahil sa expose na iyon. Iniimbestigahan niya kung sino
sinira ko siya, kaya naparito ako upang sabihin sa iyo na mag-ingat."
Bago pa makasagot si Maisie, inakbayan siya ni Nolan
protektahan siya. "Bakit? May gagawin ka ba sa asawa ko?"
Nagtaas ng kilay si Helios. “Ayaw ng Bouchers, pero hindi ko masabi ang
pareho para sa iba."
Napangisi si Nolan. "Walang lalapit sa kanya."
Ngumiti si Helios. "Dapat kang magsalita kapag nakuha mo na ang iyong memorya."
Ang mga mata ng dalawang lalaki ay puno ng apoy.
Naririnig ni Maisie ang pagitan ng mga linya, kaya kalmado siyang pumikit. “Ang
tiyuhin mo
ay nag-iimbestiga, ngunit hindi siya gagawa ng aksyon at hahayaan
ibang tao ang gumawa nito, tama ba?"
Sumang-ayon si Helios sa kanyang pananahimik.
Pagkaraan ng mahabang sandali, nagtanong si Maisie, “Ayaw ng iyong tiyuhin ng a
hiwalayan?”
Huminto si Helios, saka bumuntong-hininga. "Hindi niya ginagawa."
"Naiintindihan ko kung gayon." Pumunta si Maisie sa kanyang mesa at kumuha ng
litrato. "Ito ba
yung singsing na suot ng tito mo?"
Napapikit si Helios. "Paano mo nakuha ang larawang ito?" “Binigay ni Katrina
ako.” Nagtaas ng kilay si Maisie. “Pumunta siya sa akin kaninang hapon at
Hinawakan ni Nolan ang kanyang palad. Ang liwanag na nagmumula sa kanyang likuran
ay nagpagaling sa kanya
mukhang malabo na lumiwanag sa liwanag. Seryoso ang itsura niya, “I know I
Maaaring hindi ako ang pinaka maaasahang tao pagkatapos mawala ang aking memorya,
ngunit ako
hindi hahayaang masaktan ka ng sinuman." Napagtanto ni Maisie na nag-aalala siya
tungkol doon
at walang magawang ngumiti habang hinihimas ang tuktok ng kanyang ulo." Sinong
nagsabi niyan
hindi ka maaasahan
Napatingin si Nolan sa kanya. Lumapit si Maisie at tumayo sa kanyang mga paa para
magsalita
kanyang tainga. "Hindi ba't ang aking katawan at kaluluwa ay umaasa sa iyo?"
Napabuntong-hininga si Nolan, ngumiti, at niyakap siya. "Sinasadya mong gawin ito."
Pagkatapos noon ay ibinaba niya ang ulo para halikan ang mga labi nito. Dinala siya
sa mesa,
hinila pababa ang kanyang kurbata, at tinitigan siya ng buong puso. “Gusto kitang
payagan
lumayas, ngunit hindi na."
Niyakap ni Maisie ang kanyang leeg at gumanti, nakasandal. Nagkaroon siya ng isang
malalim na koneksyon sa kanya.
Iniwan ni Nolan si Soul. Si Quincy, na kanina pa naghihintay sa sasakyan
oras, tumingin sa kanya sa pamamagitan ng rearview mirror. Ang lalaking nakabawi
sa kotse ay mukhang masaya na may hindi maitagong ngiti.
Alam na alam ni Quincy ang nangyari ngunit hindi ito nagsalita.
Inayos ni Nolan ang kanyang kurbata at sinabing, "Tingnan mo ang babaeng mayroon si
Eugene."
Nagulat si Quincy. "Nakikisali ka sa Bouchers'
usapin?"
Tumingin si Nolan sa labas ng bintana. “Nasali ang asawa ko. Upang mag-ingat,
alamin natin ang higit pa tungkol sa kanya."
Sa Blackgold... Naglakad si Quincy kay Nolan dala ang mga dokumento at iniabot
sila sa kanya. "Ito lang ang mayroon tayo kay Katrina Zalensky."
Tiningnan ni Nolan ang impormasyon habang dahan-dahang sinabi ni Quincy,
“Kamag-anak si Katrina sa Chases. Siya ang illegitimate daughter ni
Michael Chase at Emily Zalensky. Ang asawa ni Mr. Chase ay hindi makapaglihi
bago ito, kaya nasangkot si Mr. Chase kay Ms. Zalensky. Gayunpaman,
pagkatapos manganak ng isang anak na babae ang kanyang asawa, bumalik si Mr. Chase
sa kanyang pamilya.”
umalis siya. Nang lumabas si Saydie, tumingin siya sa paligid at wala siyang
nakita
mga camera.
Natagpuan niya ang silid ni Katrina, tahimik na pumasok, at nakita niya ang silid
ni Katrina
computer sa desk.
Hinayaan ni Maisie si Katrina na subukan ang singsing. She looked gloomy for a
second nang
sinuot niya ito, ngunit nawala ang ekspresyon. “Itong singsing talaga
maganda. Hindi lang ako makaget-over."
Iba ang ibig niyang sabihin. Ang singsing ay malinaw na ang eksaktong isa na iyon
Nagkaroon si Eugene, at ito ay upang gawin siyang kompromiso.
Tumunog ang telepono ni Katrina, at sumilip si Maisie para makita si 'Eugene' sa
caller ID. Sinadya niyang itanong, “Asawa mo ba iyan?”
Agad na kinuha ni Katrina ang kanyang telepono at masayang sinagot, "Oo."
Tumayo si Katrina at tumabi para sumagot, iniisip na hindi si Maisie
Kilalanin kung sino si Eugene. She said in a coquettish tone, “Eugene, bakit
ngayon mo lang ako tinawagan?'
Mukhang naiinip si Katrina matapos magsalita si Eugene. "Magkano
kailangan ko pa bang maghintay?"
Marahil ay nagbigay ng sagot si Eugene na hindi siya nasisiyahan, kaya siya
ibinaba ang tawag at tumayo doon, mukhang moody.
Tahimik na pinagmamasdan ni Maisie ang lahat at ibinaba ang mga mata hanggang kay
Saydie
bumalik at umiling kay Maisie.
Alam ni Maisie na malamang nakapasok si Saydie sa kanyang computer pero
walang nakitang anumang kahina-hinalang video.
Napangiti si Barbara. "Sabi ko na nga ba. Hindi niya ito ise-save sa kanyang
computer.
Siya ay tiyak na magtatago ng isang video na maaaring magamit upang i-blackmail ang
Hinahabol siya sa tabi niya."
Napatingin si Maisie sa kanya. “Dahil nasa phone niya ito, hindi niya pinayagan ang
sinuman
hawakan ito. At naka-fingerprint lock niya."
Napansin ni Maisie na ginamit ni Katrina ang kanyang fingerprint para i-unlock ang
telepono
pag tawag ni Eugene.
Kahit na nakuha nila ang kanyang telepono, kailangan pa rin nila ang kanyang
fingerprint,
maliban na lang kung ma-hack nila ang phone niya...
May naisip si Maisie.
Dahan-dahang sinabi ni Barbara, "Sinisikap ni Eugene na alamin kung sino ang
naglantad sa kanya
relasyon kay Katrina. Tinakpan ko na ang nakareserba kong upuan sa panahon ng
gem-hunting event, kaya hindi niya ito maiugnay pabalik sa akin, ngunit si Mrs.
Boucher
Alam niyang nandoon si Ryleigh."
Maliban kay Christina, kahit si Helios at ang mga Lucas ay alam din.
Wala siyang anumang alaala tungkol dito, ngunit naaalala pa rin niya ito.
Ito ang unang pagkakataon na humingi ito ng tulong sa kanya, kaya't lumapit ito
at tinanong, "Ano ang kailangan mong gawin ko para sa iyo?"
“May video sa phone ni Katrina. Tungkol ito kay Barbara, at maaaring
negatibong nakakaapekto sa reputasyon ng Chases kung ito ay lumabas."
Nakapulupot si Maisie sa kanyang leeg, at may ngiti sa dulo
ng kanyang mga labi. "Dahil maaari mong i-hack ang mga laptop ng ibang tao, isipin
ko ito
hindi dapat maging problema para sa iyo ang pag-hack sa telepono ng ibang tao,
tama?”
Dahan-dahan niyang iminulat ang mga mata at bumangon sa kama. Hindi niya ginawa
alam kung kailan nagising si Nolan. Nakaupo siya sa likod ng kanyang mesa, nagta-
type
sa kanyang keyboard habang nakatitig sa kanyang computer.
Tumingin siya sa orasan-7:00 a.m. Nang iangat ni Nolan ang kanyang tasa ng
kape, inangat niya ang ulo at napansing nagising na si Maisie. Siya
tumingin sa kanya na may banayad na ngiti sa kanyang mga mata habang nagtanong,
"Bakit ayaw mo
matulog ng konti? Nagising ba kita?"
Nakayakap sa isang unan, humikab si Maisie at sumagot, “Bakit ka nagising
maaga?”
Humigop si Nolan sa kape bago ibinaba ang tasa at sumagot,
"Syempre, tinutulungan kita."
Natigilan si Maisie. Noon lang niya naalala ang mga bagay na mayroon siya
sinabi sa kanya kahapon. Tinapon niya ang unan at bumangon sa kama. Siya
pumunta sa likod ng mesa niya at ipinulupot ang mga braso sa balikat niya.
"Pero kailangan mo bang maging maaga?"
Napangiti si Nolan. "Naisip ko na ngayon na ang pinakamahusay na oras para sa akin
na mag-hack
phone niya.”
Alam niya ang sinasabi ni Nolan. Isang tulad ni Katrina, na nanguna sa buhay
ng isang "mayaman na babae", siguradong hindi magigising ng ganito kaaga. Sa ibang
salita,
hindi niya gagamitin ang kanyang telepono sa oras na ganito.
Napatingin si Maisie sa screen na punong-puno ng mga code. Hindi niya ginawa
maunawaan kung ano man ang nangyayari, ngunit mayroon pa ring anim na minuto
umalis bago nila ma-hack ang phone ni Katrine.
Gayunpaman, nang makita niya na ito ay tumatakbo nang dalawang oras mula
sa ibabang kaliwang sulok, siya ay natigilan at lumingon upang tumingin
Nolan. “M-Nagising ka ba ng madaling araw?”
Sa madaling salita, ibig sabihin ba nito ay dalawang oras lang siyang natulog?
Tumikhim si Nolan at hinaplos ang pisngi nito gamit ang palad. “Ayos lang.
Wala akong masyadong gagawin sa opisina, para makapagpahinga ako mamaya."
Sumandal si Maisie at ipinatong ang baba sa balikat nito. Pinindot niya
palapit sa pisngi niya at ngumisi mula tenga hanggang tenga. "Maraming salamat,
honey. Ikaw ang pinakamagaling.”
Sandaling natigilan si Nolan, at namula ang dulo ng kanyang tenga.
Matapos matagumpay na ma-hack ang kanyang telepono, tinakbo nila ang kanyang tawag
mga talaan. Maliban sa ama ni Barbara, ang taong tinawagan niya
karamihan ay walang iba kundi si Eugene. Gayunpaman, bihira siyang sunduin ni
Eugene
mga tawag. Kahit na sagutin niya ang kanyang mga tawag, hindi magtatagal ang
kanilang pag-uusap
mas mahaba sa tatlong minuto.
Ang labis na ikinagulat ni Maisie ay ang daming video tungkol dito
Eugene sa phone niya. Nang malapit na siyang mag-click sa isa sa kanila.
Bigla siyang hinawakan ni Nolan sa kanyang mga braso at ipinikit ang kanyang mga
mata. "Hindi. ako
hindi ka papayag na tumingin ng ganito."
Bagama't walang malinaw na pagtingin si Maisie sa mga video, higit pa o mas kaunti
maaaring hulaan kung ano ang lahat ng mga ito. She chuckled. "Bakit? Ikaw ba
Nag-aalala na baka madumihan ang mata ko?"
Hinawakan ni Nolan ang mouse sa isang kamay at ini-scan ang mga video.
Sinamantala ni Maisie ang kanyang pagkakataon at nagnakaw ng tingin sa kanila.
Pagkatapos, binalingan niya siya
ulo at ibinaon ang mukha sa dibdib nito. "Eww, grabe ito!"
Nais niyang maging asawa nito upang isagawa ang kanyang plano sa paghihiganti sa
Chases.
Ngunit ngayon, nabigla ang kanyang plano.
Nabalisa siya habang sumisigaw, "Ginagago mo ba ako,
Eugene?”
Isang sampal ang ibinigay ni Eugene sa kanyang pisngi. Hindi siya nakaiwas sa oras
at nahulog
sa sahig.
"Ikaw lamang ang aking maybahay. Manatili ka sa aking bahay, ginagastos mo ang
aking pera,
at lahat ng gamit mo ay akin.
Sino ka sa tingin mo para humingi ng isang bagay pabalik sa akin?"
Nanlamig si Katrina sa sahig, tinakpan ang pisngi niya at tumingin sa kanya
kawalang-paniwala.
Biglang tumunog ang bell.
Tanong ni Eugene sa takot na dalaga na buksan ang pinto. Kapag ang maid
binuksan ang pinto at nakita ang babae sa labas ng pinto, siya nga
natulala.
Bago pa makapagsalita ang kasambahay, ang babaeng nakatayo sa labas ng
tinulak siya ng pinto at pumasok sa loob. Nagbago ang ekspresyon ni Eugene.
at lumubog ang mukha niya. "Paano mo nalaman na nandito ako, Samantha?"
Napatingin si Samantha kay Katrina na nakaupo sa sahig at sinabing
Eugene, “Now that things have developed to this point, ikaw pa ba
Natatakot akong malaman ang tungkol dito?"
Lumapit si Eugene kay Samantha at hinawakan ang kanyang pulso. “Sumunod ka
ako?”
Sabay pasok ng isang babae kasama ang dalawang bodyguard. Siya ay wala
maliban kay Barbara.
Natigilan si Katrina nang makita si Barbara. “Yelena?”
Yelena ang pangalan ni Barbara bago ito palitan. Wala nang iba pa
pamilyar sa mukha ni Barbara kaysa kay Katrina.
"Nakabalik ka?"
Walang sabi-sabi na alam ni Eugene na si Yelena ay miyembro ng
Hinahabol. Kaya lang hindi niya inaasahan na magpapakita siya rito.
Hindi man lang natakot si Barbara nang makita niya si Eugene. Hindi niya pinansin
si Katrina
at sinabi kay Eugene, “Nabalitaan ko na hinahanap mo ang taong
inilantad ang iyong iskandalo, Mr. Boucher?"
Matapos marinig ang sinabi niya, tumingin si Eugene sa kanya ng may pagdududa at
sumagot, "Hindi mo ba iniisip na ikaw ay
medyo masyadong maingay, Ms. Chase?” "Talaga? Hindi ko akalain." Barbara
tumawa. “Kung tutuusin, hindi si Mrs. Boucher ang nag-expose sa iyo
iskandalo, Mr. Boucher.”
"Anong ibig mong sabihin?" Bumaba ang mukha ni Eugene. Kahit na hindi siya
Dahil sa takot sa mga Chases, hindi siya maaaring mahulog sa kanila nang buo.
Pagkatapos ng lahat ng kanya
ang ama, si Richard, ay kasamahan ng lolo ni Barbara sa mga awtoridad.
Mahinahong sumagot si Barbara, "Ako ang may gawa nito."
Natigilan si Eugene.
Bumangon si Katrina mula sa sahig. Ang kanyang magandang mga tampok ay contorted
sa isang
nakangiwi ng galit habang sumisigaw, “Kaya ikaw, Yelena. Ikaw ang isa
sa likod ng lahat ng ito!"
Tinulungan ni Barbara si Samantha na makatayo at tumabi sa kanya. Sabi niya,
"Hindi ko talaga kaya kapag iniwan ng asawang lalaki ang kanyang asawa para sa
ibang babae,
kaya napagpasyahan kong bigyan ng pabor si Mrs. Boucher.”
Malamig na tawa ni Eugene. “Sino sa tingin mo para dusaktan ang ilong mo
yung family affairs ko, ha?"
“Well, totoo naman na wala akong karapatang sundutin ang ilong mo
family affairs,” sagot ni Barbara. “Pero may kamag-anak ang dyowa mo doon
sa mga Chases. I'm sure alam mo naman yun diba?"
Natigilan si Eugene.
"Anong ibig mong sabihin, Yelena?" sigaw ni Katrina
galit na galit.
Lumapit si Barbara kay Katrina at sinabing, “Sa tingin mo ay mayroon ka
sa kamay mo na magagamit mo para takutin ako, kaya handa ka
maging maybahay ni Eugene para maging isa sa mga Bouchers at
makaganti sa Chases. Akala mo ba bibigyan kita ng pagkakataon?"
Gustong hawakan ni Katrina ang kwelyo niya, pero nasa likod ang dalawang bodyguard
pinipigilan siyang gawin iyon.
Sumunod siya kay Eugene at nagreklamo, naka-pout ang bibig.
"Narinig mo ba yun, Eugene? Siya ang nasa likod ng lahat. Kailangan mo
gawin mo sa kanya!"
kahit sino sa kanila pero inabot ang phone kay Eugene. "Ginoo. Boucher, gusto mo
para bantayan mo sila?"
Hinablot ni Eugene ang phone.
sigaw ni Katrina. "Hindi!"
Sa kasamaang palad, si Eugene ay nag-tap sa isang video, at ang hindi mabata
Mga boses na nagmumula sa loudspeaker ang pumukaw sa kanya. Sila ay
kanya at boses niya.
Maging ang ekspresyon ni Samantha ay nagbago sa sandaling iyon. Tumingin ito ngayon
medyo awkward.
Natigilan si Eugene sa pwesto, at naging gloomier ang aura niya at
mas madilim habang lumilipas ang panahon.
Inihagis ni Eugene ang kanyang telepono sa lupa. Hinagis niya kaya
malupit na nabasag ang screen ng telepono. Duguan ang mga mata niya
Dahil sa galit habang naglalakad palapit kay Katrina at hinihila ang buhok nito ng
histeryoso.”
B*tch! How dare you record these videos secretly? Binalak mo bang gamitin
banta nila ako kapag tamang panahon?"
Ang mga video na iyon ay walang alinlangan na nagalit kay Eugene at tumawid sa
kanyang ibaba
linya.
Sa sandaling kumalat ang mga video na ito, pabayaan ang kanyang reputasyon,
maaaring hindi siya
kahit na mapanatili ang kanyang titulo bilang isa sa mga Boucher. Pagkatapos ng
lahat, ang
Hinding-hindi papayagan ni Boucher ang ganitong iskandalo na makakasira sa pamilya
para mabuhay.
Bukod dito, halos kalahating taon nang hiwalay ang mag-asawa, plus
Hindi pinangalanan ni Samantha ang anumang mga termino, at hindi rin siya humiling
ng kalahati
Ang mga ari-arian ni Eugene. Iyon ay kung paano maayos na naipasa ang diborsyo sa
wakas.
Sa entertainment club…
Itinaas nina Ryleigh, Barbara, at Maisie ang kanilang mga baso para sa isang
pagdiriwang na toast.
"Ang aking pangalawang tiyahin ay sa wakas ay nakakuha ng diborsyo. Walang
imposible bilang
hangga't handa kang magsikap. Nakakatuwang makitang iniwan niya iyon
hamak at mamuhay ng masayang buhay ngayon."
Inubos ni Barbara ang kanyang baso ng alak, ngumiti, at sinabing, “Kaya, kailangan
idilat ang ating mga mata bago natin piliin na magpakasal sa iba.
At ang kailangan nating gawin ay matuto kay Zee.”
Natigilan si Maisie ng ilang segundo at saka tumawa. "Ako ay
swerte lang." "Oo, nakahanap ka ng isang mahusay na tao tulad ni Mr. Goldmann
dahil ang swerte mo, pero kailangan mo pa ring pakasalan ang lalaking mahal mo.
Sigh, naiinggit ako sayo." Sumandal si Ryleigh sa balikat ni Barbara.
Naiinis na itinulak siya ni Barbara. “Bakit ka naiinggit sa kanya? ako
Isipin mo na ang batang tagapagmana ng mga Lucas ay hindi rin mukhang napakasama."
Naging malungkot ang ekspresyon ni Ryleigh nang mabanggit ang pangalan ni Louis
nabanggit, kaya nilapitan siya ni Barbara." Nagtalo ba kayong dalawa?"
Hindi." Ibinaba ni Ryleigh ang kanyang wine glass. “Ano bang pinagtatalunan?
Hindi ko siya nililigawan. Isa lang itong engagement. Isa pa, hindi siya ikakasal
ako dahil gusto niya ako."
"Paano mo malalaman na hindi ka niya gusto?"
Napatingin si Ryleigh kay Barbara. “Mukhang mas maganda sa akin ang ex-girlfriend
niya.
Sa totoo lang, ano ang nagustuhan sa akin? Baka wala lang siyang pakialam
tungkol sa kung sino ang pinakasalan niya pagkatapos makipaghiwalay sa kanyang
dating kasintahan."
Nagtaas ng kilay si Maisie. “Speaking of which, tumingin ka na
sa kanyang dating kasintahan?"
Tumawa si Barbara. "Oo, talagang pinag-uusapan mo ang kanyang dating kasintahan
ngayon. Nakilala mo na ba ang kanyang dating kasintahan? Ano ang kanyang pangalan?
Sabihin mo sa amin iyon
matutulungan ka naming pag-aralan siya."
Inilibot ni Ryleigh ang kanyang mga mata. "Hindi ba ito isang maliit, maliit na
mundo?" Inilagay ni Barbara
kamay niya sa balikat niya, “Ryleigh, huwag kang panghinaan ng loob. Sila pa rin
nakipaghiwalay kahit gaano pa siya kaganda, di ba? Baka si Mr.
Ayaw ni Lucas sa type niya?" Napatingin si Ryleigh sa kanya. “Nakaya niya
makasama siya sa loob ng anim na sunod na taon kahit na hindi niya ito tasa ng
tsaa?"
"Anim na taon?" Nagulat si Barbara. “Puwede naman silang ikasal
after being in a relationship for six years, bakit sila naghiwalay
Tumugon si Ryleigh na may panunuya, "Sino ang nakakaalam?" Sina Ryleigh at Barbara
medyo marami ang nainom ngayong gabi kaya nagkatabi ang dalawa nang
lumabas na sila ng club.
Isang Bentley, na nakaparada sa hindi kalayuan, ang bumusina at nag-flash ang mga
ilaw nito
dalawang beses.
Walang kamalay-malay na itinaas ni Maisie ang kanyang kamay upang takpan ang
kanyang mga mata, para lamang makita ang
taong nasa sasakyan na bumaba sa sasakyan.
Nakasuot siya ng itim na trench coat. Ang gwapo niyang mukha ay mukhang mainit at
kaakit-akit kapag siya ay nakatayo laban sa nagniningas na puting ilaw.
Tinulak ni Barbara si Maisie. "Oo, nandito ang asawa mo para sunduin ka."
Naglakad paharap si Nolan at nakita niyang nakasuot ng manipis na damit si Maisie,
kaya
Hinubad niya ang kanyang coat, ipinatong ito sa kanyang mga balikat, at binalot ang
kanyang braso
mahigpit sa balikat niya. He then suggested gracefully, “Let’s go
magkabalikan. Magkita tayo sa daan. Kayong mga babae ay medyo lasing, at
Mag-aalala si Zee."
Ang mga ilaw ng kalye sa gilid ng kalsada ay tumawid sa bintana ng kotse, at
ang maliwanag na liwanag at makulimlim na kadiliman ay nagsalubong sa madilim na
Lit na sasakyan.
Umupo si Maisie sa front passenger seat at lumingon kay Nolan, na
ay nagmamaneho, at hindi maiwasang mapangiti.
'Ang taong ito ay gumagana nang maayos sa harap ng aking mga kaibigan. Siyempre,
ito
mangyayari lamang sa may amnesia na si Nolan. I think kahit si Ryleigh ang nanalo
‘di makikita ang kanyang kahinahunan at pagiging magalang kung mabawi ni Nolan
alaala.'
Sina Barbara at Ryleigh ay nakasandal sa isa't isa. Sila noon
kalahating lasing dahil marami silang nainom.
Pinabalik muna nila si Barbara sa kanyang manor, kung saan dumating ang kasambahay
upang kunin siya, at pagkatapos ay pinabalik si Ryleigh sa mansyon ng Hill, kung
saan
Bumaba ng sasakyan si Ryleigh.
Ibinaba ni Maisie ang bintana. "Huwag kalimutan ang iyong mga susi."
"Niloloko mo ba ako? Mukha ba akong taong nakakalimutan
Ilabas mo ang susi niya?" Ikinaway ni Ryleigh ang kanyang braso at hindi
nakalimutang lumingon
sa paligid. “Dapat magmadali kayong bumalik. Paalalahanan ang iyong asawa
dahan-dahan sa pagmamaneho"
Nakahinga ng maluwag si Maisie nang makita ang paghakbang niya sa looban. Iyon ay
nang iangat ni Nolan ang likod ng kanyang kamay at hinalikan ang kanyang mga
daliri. “Paano
nag behave ba ako ngayon?"
Napangiti si Maisie. "Very good, makikita mo na pareho silang naiinggit sa akin."
Niyakap siya ni Nolan at hinalikan sa noo.” Gagawin ko ang lahat
sa Bassburgh lalo kang inggit sa hinaharap.”
Tumayo si Ryleigh sa pintuan at matagal na ibinagsak ang kanyang satchel.
Gayunpaman, hindi pa rin niya mahanap ang susi pagkatapos maghanap sa
loob ng bag sa mahabang panahon.
Bigla siyang natahimik. “Hindi pwede…”
Hindi na niya napigilan ang sarili, kaya umupo siya sa kotse at nagsimulang umiyak
walang tigil. Dinampot ni Louis ang kanyang wallet, inilagay iyon, at sinulyapan
siya.
Nang makitang hindi na nito napigilan ang pag-iyak, mas nalulugod siyang nagtanong
tono, "May bakante akong trabaho ngayon, gusto mo ba?"
Nabulunan siya, humikbi, at nagtanong, "Ano ang trabaho?"
Tinitigan siya nito. “Ang Royal Academy of Music ay kasalukuyang nagre-recruit ng
isang
tutor para sa departamento ng katutubong musika."
Nagulat si Ryleigh. Agad na lumabo ang umiiyak niyang mukha, at siya
nagngangalit ang kanyang mga ngipin at tinanggihan ang kanyang alok nang walang
pag-aalinlangan. “Sa ibabaw ko
bangkay!"
Tanong ni Louis, "Bakit?"
"Ayoko ibig sabihin ayoko! Bakit kailangang marami
bakit?” Napalingon si Ryleigh at tumingin sa labas ng sasakyan
Makikita ang banayad na emosyon sa bintana sa kanyang mga mata na duguan.
Hindi na umimik si Louis at pinaandar na niya ang sasakyan.
Pinaandar niya ang kotse sa malapit na hotel, huminto, at tinanggal ang kanyang
seat belt.
“Nandito na tayo. Makakaalis ka na."
Wala siyang narinig na tugon mula sa katabi niya, kaya siya
nakasimangot at lumingon, only to see Ryleigh na nakasandal sa kotse
bintana, mahimbing na natutulog.
Tinitigan siya ni Louis at nakita niyang naka-cross arms siya nang hindi malay,
kaya hinubad niya ang blazer niya at tinakpan siya.
Madilim ang ilaw sa loob ng sasakyan, at ilang neon lights ang bumungad sa kanya
magandang mukha, nakakagiling ang medyo nakakasakit na ugali na siya
ipinakita noong siya ay gising. Ang naiwan ay katahimikan na lamang at
kagandahan.
Nagmaneho siya pabalik sa villa ng kanyang pamilya. Hindi pa natutulog ang
kasambahay, kaya
lumabas siya ng kusina nang marinig niya ang kaguluhan mula sa
sala.
Natigilan siya nang makita niya si Louis na nakahawak sa isang babae.
Dahil hindi niya makita ng malinaw ang kanyang mukha, hindi alam ng kasambahay
na ang babae ay si Ryleigh. "Ginoo. Lucas, ikaw-"
"Gumawa ako ng isang mug ng hangover remedy tea." Iniwan ni Louis ang order
at dinala ang babae sa itaas.
Ang kasambahay ay nagyelo sa lugar nang mahabang panahon at naglakad pabalik
sa kusina sa pagkalito. Diyos ko! Ang young master ay engaged na
Ms. Hill.
Paano niya maiuuwi ang isang random na babae!?
"Gayunpaman, maaaring ang young master ay nakahanap ng isang babae na siya
gusto? Ano ang dapat nating gawin tungkol diyan?’
Ginawa ng kasambahay ang hangover tea at ipinadala ito sa itaas.
Binuksan ni Louis ang pinto at kinuha ang gamot mula sa kanya nang marinig niya ang
kumatok. "Salamat. Dapat kang pumunta at magpahinga."
Kabanata 680
Pagkatapos ay isinara ni Louis ang pinto.
Ang kasambahay ay nakatayo pa rin sa labas ng pinto, nag-aalangan kung siya
dapat ipaalam ito kay Mrs. Lucas bukas.
Tumalikod si Ryleigh, kumamot sa pisngi, at hindi malinaw na nagsalita habang
natutulog.
Umupo si Louis sa tabi ng kama, inilagay ang gamot sa hangover sa gilid ng kama
table, at tumingin sa kanya. "Ryleigh."
Hindi siya nagising, kaya tumabi si Louis at tinapik siya sa balikat.
"Hey gumising ka." "Shut up... Shut up." Kinawayan siya ni Ryleigh
mukha, natamaan ang kanyang kamay nang hindi sinasadya, at hindi sinasadyang
nahawakan ang kanyang kwelyo
gamit ang kanyang mga daliri, pinupunit ang isang butones sa kanyang shirt.
Ang mga butones ay gumulong sa ilalim ng kama, at hinawakan siya ni Louis
pulso. “Ryleigh Hill, ikaw…”
Pero si Ryleigh pala ay isang lasing na babae na mahimbing na natutulog.
Napatitig siya sa mukha na ilang pulgada na lang ang layo sa pisngi niya. At ito
tila nakakalasing na ang amoy ng alak na kanyang inilabas
halos itulak siya sa bangin nang dalawang beses na gumulong ang kanyang Adam's
apple, at siya
lumunok.
Agad siyang umupo, kinalma ang sarili para a
sandali, at lumabas ng kwarto.
nangyari kagabi. Larissa cleared her throat and asked, “Louis, meron
Nakahanap ka ng babaeng gusto mo?" Natigilan si Louis sa posisyon at pagkatapos
itinaas ang kanyang ulo na may kahina-hinala. "Ano?"
Walang pakialam si Larissa kung ito ay masyadong prangka o hindi bilang siya
Kailangang kumuha muna ng mas malinaw na larawan ng bagay, kaya nagpatuloy siya
taimtim.” I mean, kung nakahanap ka na ng babaeng gusto mo, then the
pakikipag-ugnayan sa pagitan ng aming pamilya at ng Hills... lagi kong mapupuntahan
at
makipag-usap kay Uncle Hill upang malaman kung maaari nating kanselahin ito."
Tinitigan siya ni Louis. "Bakit mo ipa-cancel ang engagement?"
Nataranta at nagulat si Larissa. Nang makitang walang ideya ang kanyang anak
tungkol sa kanyang ginawa, siya ay nabalisa sa sandaling ito. “Kung ayaw mo
me to cancel the engagement, tapos bakit ka magbabalik ng babae
para sa gabi?"
Dahan-dahang kinain ni Louis ang oatmeal sa bowl at nagbigay ng kaswal na ngiti.
"Ano sa tingin mo ito ay isang masayang bagay na gawin?" Inilagay siya ni Larissa
bumaba nang husto ang mga pilak. "Louis, wala akong pakialam kung sino ang babaeng
gusto mo,
ngunit dahil pinili mo ang babaeng iyon, dapat kang maglabas ng anunsyo
o isang pahayag tungkol sa iyong relasyon. Not to mention na meron ka pa
isang pakikipag-ugnayan sa iyong balikat. Gayunpaman, narito ka, nagdadala ng isa
pa
babae sa bahay para sa gabi. Paano mo inaasahan na ipapaliwanag ko ito
Tiyo Hill?"
Humagalpak ng tawa si Louis. "Hindi ba matutuwa si Uncle Hill na malaman
ukol dito?"
"Ikaw!" Namula ang mukha ni Larissa sa galit. “Kung ayaw mo
kanselahin ang pakikipag-ugnayan, pagkatapos ay makipaghiwalay sa babaeng dinala mo
uwi kagabi. At kung gusto mong makasama ang babaeng ito, ipapaalam ko sa
Hills nang totoo at bigyan sila ng tamang paliwanag para doon. Pagkatapos ng
lahat, ito
nagmula ang gulo sa walang kwentang anak ko.”
Maayos pa rin ang pakikitungo ni Madam Nera sa kanya matapos siyang hindi makita
maraming taon, at masayang nagkwentuhan silang dalawa sa buong
hapon.
Matapos malaman na magbibitiw na si Madam Nera sa
Natigilan ang Board of Directors ng Taylor Jewelry, Maisie. “Are
magreretiro ka na?"
Kinalikot ni Madam Nera ang mga bulaklak sa mesa.” Oo, pagkatapos ng lahat,
Nasa ganitong edad na ako. Oras na para pabayaan ang mga bagay-bagay."
Totoo na si Madam Nera ay papalapit na sa 70 taon
edad. Maaaring siya ay nagretiro ilang taon na ang nakaraan, ngunit siya ay
nagretiro
napaka-conscienti na siya ay nanatili sa kanyang posisyon nang mas matagal
panahon, at hindi masamang bagay para sa kanya ang magretiro sa kanya
posisyon at tamasahin ang kanyang buhay ngayon.
Napangiti si Maisie. "Kung gayon maaari pa rin kitang hilingin na lumabas para sa
tsaa sa
hinaharap, hindi ba?"
Itinaas ni Madam Nera ang tasa ng tsaa. “Siyempre, kaya mo. wala akong
mga bata. I'll be delighted kung hindi mo ako magustuhan at pupunta
samahan mo pa ako."
Hindi nagpakasal si Madam Nera. Masasabing meron siya
Inialay niya ang kanyang buong buhay sa kanyang karera, at mayroon si Taylor
Jewelry
lagi niyang kasama sa buhay.
Ngunit walang nakitang panghihinayang sa mukha ni Madam Nera si Maisie dahil
malinaw na alam niya kung ano ang gusto niya at sinundan niya ito
nang buong puso. At ang kanyang nakamit ay lubos na kasiya-siya
para sa kanya.
Tumayo si Maisie, inilipat ang kanyang upuan, at umupo sa tabi niya, nakangiti
maliwanag at matalino. “Kung gayon bakit hindi kunin
sa akin bilang iyong diyos-apong babae?"
Napatulala si Madam Nera. Ibinaba niya ang kanyang tasa
agad at masayang nagtanong, “Oh really? Pero gusto mo ba
iyon?”
"Syempre gagawin ko." Hinawakan ni Maisie ang braso niya. “Wala akong marami
kamag-anak na natitira sa mundo, not to mention that you’ve helped my
career kaya hindi ko man lang kayang suklian ang iyong kabaitan.
Kaya, maaari lamang akong maging apo ng iyong diyos at tratuhin ka
mas mahusay sa hinaharap upang makamit iyon."
Isang malawak na ngiti ang ibinigay ni Madam Nera at sinabing, "Great, that sounds
nakakatuwa. Mas masaya akong tanggapin ka bilang akin
apo sa diyos.”.
Sa oras na ito, napansin ni Maisie ang ilang tao na papalapit sa kanila
magka-tandem mula sa di kalayuan, at ang babae na sobrang hitsura
pamilyar sa kanya si Maizie.
Naabutan ni Maizie ang isa sa mga lalaki at gusto siyang iunat
kamay upang hawakan ang lalaki, ngunit iniwasan siya ng lalaki, inikot ang kanyang
ulo,
at nakipag-usap sa kanyang kaibigan, na naglalakad sa tabi niya, hindi pinapansin
Maizie.
Napangiti si Madam Nera. “Marami na akong narinig tungkol kay Mr. Boucher, pero
first time ko siyang makilala ng personal. Medyo may itsura siya
gwapo.”
Medyo nahiya si Francisco. "Niloloko mo ako,
Madam.”
Sa pagtingin sa pagkaasikaso ni Francisco, naisip ni Maizie ang
pariralang ginamit niya lang para tawagan si Maisie, na tumutunog
sobrang intimate at kakaiba. “Francisco, isa ka ba kay Mrs.
Ang lumang apoy ni Goldmann? Kasal na siya kay Mr. Goldmann ngayon,
at mayroon pa silang tatlong anak. Mangyaring huwag sabihin sa akin na ikaw
hindi ka pa rin nakakaget over sa kanya?"
Gayunpaman, ang gayong mga kaswal na pahayag ay kadalasang maaaring iyon
madaling makapag-misunderstood ng iba.
Bahagyang lumabo ang ekspresyon ni Maisie, ngunit ipinahayag ni Francisco ang kanya
displeasure bago niya masabi ang kahit ano. “Alam mo ba kung ano
uri ng horsesh*t ang daldal mo?"
Inosenteng sagot ni Maizie, “May nasabi ba akong mali? Ngunit alinman
way, I wouldn’t mind kahit may romantic past kayo ni Mrs.
Goldman."
Napangiti si Maisie. "MS. Hannigan, parang hindi lang ikaw
hindi salain kung anong pagkain ang dapat mong ilagay sa iyong bibig, ngunit ikaw
din
huwag mong salain ang mga bagay na lumalabas dito?"
"Ano sa tingin mo ay hindi ko sinasala ang aking mga salita?" pabulaanan ni Maizie
confidently, “If the two of you don’t share a romantic past, how
Ang mga Hannigan ay hindi maaaring turuan ng maayos ang kanilang anak na babae.
Hindi
nakakapagtaka na hindi masyadong maganda ang kanilang business empire kamakailan.
Higit pa rito, ang kanyang anak ay hindi masyadong mahilig sa kanya, kaya maaari
lamang siyang umasa
sa suporta ng mga Santiago pagkatapos ng kasal ng kanyang anak at ang
anak ni Santiago."
"Anong ibig mong sabihin?" Nairita si Maizie at
agad na binalewala kung ang kabilang partido ay matanda o
hindi. ” Ang iyong apo ay kung sino siya ngayon dahil lamang siya
maswerte. Ang ginawa lang niya ay lumapit kay Mr. Goldmann bago ang iba
babae kaya. Ang Vanderbilts ay literal na wala
sa panahon ngayon kung hindi dahil sa prestihiyo ni G. Goldmann. So how dare
Pinag-uusapan mo kaming mga Hannigan dito?"
Sumilip lahat ang mga bisita sa kanilang paligid at nasaksihan ang kabuuan
exciting charade na para bang binili nila ang VIP ticket sa a
Broadway theatrical play.
Gustong ipagtanggol ni Francisco si Maisie, ngunit nagawa na ni Madam Nera
ibinaba ang kanyang tasa ng tsaa at ngumuso. “Tinanong ba kita
magsalita?"
Nagulat si Maizie sa determinado at masigla ni Madam Hera
ugali, tumahimik, at napaatras ng isang hakbang.
Si Madam Nera ang naging chairman ng Taylor Jewelry para dito
maraming taon-imposible para sa kanya na ma-secure siya
posisyon sa kumpanya kung wala siyang tiwala at
mga talento.
Ang Taylor Jewelry ay hindi lamang isang bigshot sa industriya ng alahas kundi
isa ring malaking kumpanya sa bilog ng negosyo at entertainment
industriya.
Bukod dito, ang mga kilalang tao sa industriya ng entertainment mula sa lahat ng
dako
ang mundo ay palaging sinubukan ang kanilang makakaya upang pasayahin si Madam Nera
upang makipagkumpetensya para sa pag-endorso ng alahas ng kanyang kumpanya
mga kontrata.
Hindi man lang siya nagbigay ng sigaw tungkol kay Nolan o maging sa mga Lucas
noon, bakit siya matatakot sa mga Hannigan?
Hindi raw dahil sa kung gaano kalakas si Madam
Ang background ni Nera ay ngunit dahil hindi siya kailanman natakot
awtoridad. Siya ay palaging prangka, matapang, at walang awa kung kailan
bata pa siya, at kailangang igalang siya ng mga taong nakakakilala sa kanya
para doon.
Nang makitang hindi na nakaimik si Maizie, tumingin si Madam Nera
sa kanya ng walang ekspresyon. "Ang iyong ama, si Nathaniel Hannigan,
hindi man lang naglakas-loob na kausapin ako tulad ng ginawa mo. Hindi sa
banggitin na ikaw ay isang junior pa rin sa bilog. Ikaw talaga
hindi dapat basta-basta ang iba."
Napangiti si Maisie. "Lola, huwag kang magagalit dito. MS.
Bata pa si Hannigan. Maaalala niya ang aral mo
tinuruan lang siya sa hinaharap."
Hindi pinansin ni Francisco si Maizie at umupo din siya
mesa kasama ang kanyang mga kaibigan.
Inangat ni Maisie ang ulo niya at ngumiti. “Hindi, hayaan mo itong mapangahas
binibini sa akin. Ako na mismo ang haharap sa kanya."
'Maizie Hannigan, dahil ang lakas ng loob mong kumuha ng mga ganoong larawan
sa akin at ibigay sila kay Nolan, huwag mo akong sisihin kung ano ang gagawin
mangyari sayo.
'Dahil gusto mong masiguro ang iyong sarili na isang mahusay na asawa,
Puputulin ko ang lahat ng mga landas na hahantong sa iyo kahit na makahanap ng
isang medyo disente
isa.
Lumabas si Maizie sa mall na may dalang ilang designer handbags
kanyang mga kamay. Nang maglalakad na siya papunta sa harapan ng kanyang
sinasakyan,
biglang sumugod ang isang babaeng nasa katanghaliang-gulang na may matambok na
pigura
siya, hinawakan siya sa kanyang buhok, at sumigaw, “B*tch, I’ve finally
Nahanap kita!"
“Ah! Baliw ka ba? Tulong!” Sumakit ang anit ni Maizie sa
paghila, ngunit siya ay hindi sapat na malakas upang kumawala mula sa
nasa katanghaliang-gulang na babae at itinulak sa lupa.
Sunod-sunod na nagtipon ang mga dumaraan, at ang nasa katanghaliang-gulang
nagtaas ng manggas ang babae at tinuro siya. “Walanghiya ka
sl*t! Ikaw ang homewrecker na nanligaw sa asawa ko. Paano
maglakas-loob ka bang gumastos ng kanyang pera nang tahasan?"
Napatayo si Maizie sa kahihiyan. Malapit na siyang masiraan ng ulo
sa paglipas ng pagtatagpo na ito. “Bullsh*t! Ano ang pinagsasabi mo? WHO
nanligaw sa asawa mo? Nasa tamang pag-iisip ka ba!?"
“Naku, saan ka nag-ipon ng lakas ng loob para igiit na hindi
ikaw? You little b*tch, napakaraming bagay diyan na ikaw
ay maaaring matuto at mamulot sa murang edad, at sa totoo lang
piniling matuto kung paano manligaw ng asawa ng ibang babae?"
Galit na galit na argumento ni Maizie, “Tita, kinuha mo na ba ako para sa
maling babae? Kilala mo pa ba kung sino ako?"
Itinuro ng medyo may edad na babae ang kanyang ilong. “Ikaw si Maizie
Hannigan, hindi ba? Ang maybahay na sinusubukan ng aking asawa
pinakamahusay na lumayo sa aking paningin!"
Nagulat si Maizie. “A-Ano?”
Napasabunot muli ang babaeng nasa katanghaliang-gulang sa kanyang buhok. ” Hindi
makapagtalo
ngayon, pwede ba? Ikaw sl*t, sino sa Bassburgh ang hindi nakakaalam na ikaw
Nais mong mahanap ang iyong sarili na isang mayaman na tao dahil lang ikaw ang
anak ng mga Hannigan? Pero wala ka bang nakitang lalaki kanina
sa buhay mo? Talagang nakatutok ang iyong mga mata sa aking asawa?
Hiniling mo pa sa asawa ko na hiwalayan ako!?" “…Hindi ko ginawa!”
Malakas na tinulak siya ni Maizie palayo. Ang matambok,
nawalan ng balanse ang nasa katanghaliang babae at bumagsak sa sahig, ngunit siya
patuloy na sumigaw sa kanya ng malakas.
Parami nang parami ang mga dumadaan na humihinto para sa drama, at ang ilan
nilabas pa ang mga cellphone nila para kumuha ng litrato at
mag-record ng mga video
Unti-unting namutla ang mukha ni Maizie. Napaatras siya ng dalawang hakbang
at umiling sa gulat. “Hindi ko ginawa.
Hindi ako-"
Naglakad ang medyo may edad na babae sa isang sulok nang ang daming tao
tuluyang nagkahiwa-hiwalay, at inabutan siya ni Saydie ng pera.
Tiningnan ng babae ang buong supot ng pera at tuwang-tuwa.
"Salamat. Tandaang bumalik kung may ganito
muli!”
Bumalik si Saydie sa sasakyan, kung saan nakaupo si Maisie. Meron siyang
nasaksihan ang buong eksena.
Tanong ni Saydie, “Ma’am, i-post ko ba ito?”
"Hindi na natin kailangan," lumingon si Maisie, "May gagawa nito."
Siguradong ibabahagi sa socialite ang engkuwentro ni Maizie
pangkat'. Ang mga taong ayaw sa kanya ay natural na magkakalat
ang balita.
Hindi pa nagplano si Maisie na pumunta sa malayo, ngunit masyado nang malayo ang
ginawa ni Maizie
una.
Pinaandar ni Saydie ang sasakyan. "Babalik tayo sa opisina ngayon?"
Tinignan ni Maisie ang oras. Oras na para kay Colton at Daisie
pagpupulong ng magulang at guro, ngunit hindi siya nakontak ni Nolan.
Pinahatid ni Maisie si Saydie sa kanilang paaralan. Ang tambalan noon
puno ng mga mamahaling sasakyan. Dumalo sina Colton at Daisie sa isang pribado
paaralan sa Bassburgh, at kahit na medyo malaki ang bayad
mahal, ang kalidad ng edukasyon ay top-tier.
Naghintay sina Colton at Daisie sa labas ng gate, at nang makita nila
Maisie, ngumiti sila at tumakbo papunta sa kanya. “Mommy!”
Karamihan sa kanyang mga kaklase ay hindi nakita ang kanilang mga magulang. Ngayon
na sila
parehong nagpakita sa parent-teacher meeting, pupunta si Daisie
para ipakita sila sa mga nakakainis na tao!
Tumakbo si Daisie papunta kay Nolan. “Daddy!”
Binuhat siya ni Nolan. "Hindi ko sinira ang pangako ko, 'di ba?"
Umiling si Daisie at yumakap sa leeg nito. “I’m so happy that
sumama ka kay Mommy!"
Sinamaan siya ng tingin ni Colton. "Masyado kang malaki para buhatin ni Daddy."
Nag-face face naman si Daisie.
Ang katayuan ni Nolan ay nagmukhang masyadong marangya. Ang ilang mga magulang ay
maaaring
kilalanin siya at magalang na binati sila.
Nag-cross arms si Maisie at tumayo sa ilalim ng puno, alam niya iyon
Malamang galit pa rin si Nolan sa
mga larawan at hindi siya pinapansin, ngunit hindi rin siya nag-aalala.
Lumingon siya sa corridor ng classrooms at parang
may nakita akong pamilyar. Huminto siya, pagkatapos ay kaagad
nagmamadaling pumunta sa gusaling iyon.
Nang kausap ni Nolan ang ilan sa mga magulang, napansin niya iyon
Umalis na si Maisie.
Dumating si Maisie sa corridor, kung saan may kausap na lalaki ang
direktor. Pagkaalis ng direktor, naglakad si Maisie papunta sa lalaki.
“Joe?”
Malakas ang boses ni Maisie, pagkatapos ay malambot. "Ang una kong minahal ay ang
daddy mo.
Ginalit niya ako. Paano pa kaya namin kayong tatlong bastos?"
Napabuntong hininga si Nolan habang bumibilis ang tibok ng puso niya. Ang kanyang
madilim
mas naging mainit ang ekspresyon.
May sumulpot sa tabi niya at inilagay ang braso niya sa dingding
sa likod niya. Tumingin siya sa paligid at tinitigan ang kaharap
kanya.
Ngumiti ng matamis si Maisie. “Masaya?”
Walang sinabi si Nolan nang tumayo siya para halikan siya
labi. Bigla siyang pinalibutan ng mabangong pabango nito, na nagpalamig sa kanya
ang lugar.
Hinawakan ni Nolan ang mga balikat niya. Hindi siya gumamit ng anumang puwersa,
ngunit ang mga ugat
sa likod ng kanyang mga kamay ay lumabas habang sinabi niya sa isang maalinsangang
boses,
“Zee…”
Bumaba ang tingin ni Maisie at gustong huminto, ngunit may pwersang nanggaling
sa likod ng kanyang baywang. Ibinaba ni Nolan ang kanyang ulo upang halikan ang
kanyang mga labi, nang malakas,
baliw at gusto pa.
“Tatay! Mommy!”
Umalingawngaw ang boses ni Daisie, at agad silang naghiwalay.
Tumikhim si Nolan at ibinaling ang mukha sa gilid. kay Maisie
namumula ang mukha, at umuusok siya. She cleared her throat.
"Tara punta na tayo sa classroom."
Pumayag naman si Nolan.
Sumunod naman si Daisie sa likuran nila, naka-pout. Nakita na niya ang lahat.
Umupo sina Nolan at Maisie sa mga upuan nina Daisie at Colton, ang kabuuan
silid-aralan na puno ng mga magulang ng mga mag-aaral,
Si Colton at Daisie ay palaging nangunguna sa kanilang klase, at ang
malamang alam ng mga guro kung sino si Nolan, kaya nagdagdag sila ng ilan
mga papuri
Nakaupo si Maisie habang nasa gilid ng ulo ang kamay habang nakasilip
kay Nolan. Para lang siyang bata na nagbabayad ng buo
pansin sa klase. Iniisip niya kung ano ang naging hitsura niya sa paaralan.
Napansin ni Nolan ang nagbabagang titig nito, pinagdikit ang mga labi nito, at
Hinawakan niya ang kamay niya sa ilalim ng desk, ang mga daliri nito ay tumatakbo
sa palad niya.
Nang matapos ang pulong, hinila ni Maisie ang kanyang kamay mula sa kanya at
nagngangalit ang kanyang mga ngipin, "Pagsisisihan mo ito."
Itinaas ni Nolan ang kanyang kamay at itinulak ang buhok na nakasabit sa likuran
ang kanyang leeg, ang kanyang mga mata ay nasusunog. “Hindi namin alam kung sino
pagsisisihan mo pa."
"Mayroon silang napakagandang relasyon."
"Ginagawa nila."
Napagtanto ni Maisie na nandoon pa rin ang ibang mga magulang, kaya ang mukha niya
mainit talaga ang pakiramdam. Ngiti lang ang naisagot niya.
Hindi makalayo si Nolan sa ilang lalaking kilala niya, kaya
Pumunta muna si Maisie sa mga bata.
Sa Goldman mansion...
Itinulak ni Maisie ang pinto sa silid na bukas, at sa harap ng tao
sa likod niya makapasok, isinara niya ito.
Mabilis naman si Nolan kaya nahawakan niya ito at tinulak ang baba
pataas, "Sinisikap ba akong ikulong ng makulit kong babae?"
Bumagsak si Maisie sa kanyang mga bisig at mukhang mali. “Hindi ka ba galit
ngayon pa? Napakalamig mo kahapon.”
Ibinenta niya ang pocket watch siyam na taon na ang nakararaan para tulungan si
Maisie.
Kung tutuusin, maraming koleksyon ang kanyang ama. Bihira niyang kunin ang mga ito
sa labas, kaya hindi niya inaasahan na hahanapin niya ang pocket watch
pagkatapos ng napakaraming taon.
Dalawang tuyong ngiti ang pinakawalan ni Russell. Lumapit siya sa kanya at
sinabing, “Kung ako
alam ko na ikaw ay laking isang alibughang anak,
Gusto ko…”
Itinaas niya sa ere ang walis sa kanyang kamay.
Nagulat si Ryleigh kaya napatalon siya mula sa couch at
tumakbo patungo sa pinto nang hindi man lang naka-tsinelas.
Binuksan niya ang pinto at nakita niya si Louis na nakatayo sa harapan
pinto.
Hawak ang walis, hinabol siya ni Russell. “Tumigil ka sa pagtakbo, ikaw
brat.”
Gayunpaman, nang makita niya si Louis, mabilis niyang ibinaba ang walis
at ngumiti sa kanya, “Huh? Louis? Ano ang nagdala sa iyo dito
ngayon?”
Nadamay si Ryleigh nang makitang nagbago ang ugali ng kanyang ama
nang makaharap si Louis. “Dad, kung kaya mo akong maging malumanay, ako
handang isuko ang 10 taon ng aking buhay."
Nang-uuyam, sumagot si Russell, “Kung titigil ka sa pagbibigay sa akin ng labis na
problema,
Handa akong isuko ang 20 taon ng aking buhay!"
Tumawa si Louis at sinabing, “Sana hindi ako nag-istorbo
Matapos ihain ng katulong ang tsaa, pinigilan ni Louis si Russell nang siya ay
ibubuhos sa kanya ang tsaa. Sabi niya, "Hayaan mo akong gawin ito, Mr. Hill."
Tumawa si Russell at sumagot, "Okay lang."
Pagkatapos magbuhos ng tsaa, bumuntong-hininga siya. “I’m sorry sa nangyari
ngayon.”
Hawak ang tasa ng tsaa sa kanyang kamay, sinabi ni Louis, “Matigas ka
kay Ryleigh, pero alam ko na hindi mo siya sinaktan kahit paano
galit ka sa kanya."
Isang mapait na ngiti ang pinakawalan ni Russell. Totoong natalo siya
Ryleigh ng maraming beses, ngunit hindi niya ito matalo nang husto. Pagkatapos ng
lahat, siya
ay ang kanyang nag-iisang anak na babae, at siya ay labis na nagmahal sa kanya.
Siya ay napabuntong hininga. “Totoo naman na hindi rin ako naglakas-loob na batukan
o pagalitan siya
mahirap sa nakaraan, ngunit siya ay naging rebelde mula noong siya
nagtapos na hindi ko mapigilang mag-alala
kanya. Nag-aalala ako na baka mapunta siya sa maling landas at mapunta siya
sa gulo. Sigurado ako na alam mong maalab ang ugali niya, at
kapag oras na para magpakasal siya…”
Si Ryleigh ay idiniin ang sarili sa pinto para makarinig
pag-uusap ni Louis at ng kanyang ama. Pagkatapos, narinig niya ang
salitang "magpakasal." Nang papasok na siya sa pag-aaral
silid upang tapusin ang pag-uusap, kahit na ang kanyang ama ay magpapatalo
the hell out of her, umalingawngaw ang boses ni Louis.
Sinabi niya, "Hindi ko sinusubukang ipasok ang aking ilong sa iyong mga gawain sa
pamilya,
Mr. Hill, ngunit sa aking opinyon, hindi mo kailangang mag-alala tungkol doon.
Kahit na ikakasal ako kay Ryleigh in the future, kaya ko siyang tanggapin
sino siya.”
Natigilan si Ryleigh at niluwagan ang kamay niyang nakahawak
mahigpit sa hawakan.
“Louis, sigurado ka ba diyan? Matatanggap mo ba talaga si Ryleigh?"
Tanong ni Russell na puno ng pagtataka ang boses..
Pagkatapos ng lahat, si Larissa ang nagdala ng kaayusan na ito. Siya
ay nag-aalala tungkol sa kung ang kanyang anak na babae ay maaaring magpakasal, at
masaya siya na may handang pakasalan siya. Ito ay isa lamang
na nag-aalala siya na walang makakahawak sa kanyang anak na babae
ugali tulad niya.
Napangiti ng mahina si Louis at sinabing, “Alam kong hindi ganoon si Ryleigh
incompetent as she seems. Siya ay isang hiyas na hindi pa naging
pinakintab.”
Saglit na natigilan si Russell, at saka siya tumawa.
"Tama ka. Nakalimutan ko na kung gaano siya kagaling at galing
dati.”
Bigla siyang may naalala at bumangon. Pumunta siya
sa mesa sa likod niya at naglabas ng photo album mula sa
drawer. Pagkatapos noon, bumalik siya sa upuan at binaliktad ang litrato
Dahan-dahang bumukas ang album. Si Ryleigh ay isang maganda at matikas na babae
mula noong bata pa siya. Siya ay may magandang hangin tungkol sa kanya, at siya
dating napakatalino sa lahat ng uri ng mga bagay tulad ng pagpipinta,
paglalaro ng chess, musika, at iba pa.
Karamihan sa mga larawan ni Ryleigh ay kuha sa entablado. Siya ay
alinman sa pagsusuot ng kanyang performance dress o costume. Ilang litrato
Hinawakan siya ni Nolan sa kanyang mga bisig at ibinaon ang kanyang ulo sa kanya
balikat. "Sinabi mo ba sa akin ang mga tuyong biro na ito sa nakaraan,
Zee?”
"Yeah," sagot ni Maisie.
Pinatalikod niya ito at pinilit na salubungin ang tingin nito. "Kaya ko
tandaan ang ilan dito."
Kinagat ni Nolan ang dulo ng kanyang ilong gamit ang kanyang daliri at nagtanong,
"Anong nagdala sayo dito ngayon? Dahil ba miss mo rin ako
magkano
Nilingon ni Maisie ang kanyang mukha at sinabing, “Oo. Pero hindi ko pinalampas
ikaw na."
Natawa siya ng malalim sa sagot niya.
Kumatok si Quincy sa pinto, at itinulak ni Maisie si Nolan.
Pagpasok ni Quincy sa opisina ay bahagya siyang natigilan
nang makita niya si Maisie. "Hindi ko alam na nandito ka rin Ms.
Vanderbilt.”
Isang nakakainis na ngiti ang lumitaw sa mukha ni Maisie nang sabihin niya, "Mr.
Sinabi ni Goldmann na dadalo siya sa hapunan ngayong gabi."
Kinurot ni Nolan ang kanyang pisngi at napabuntong-hininga nang labis.” Ikaw talaga
ay isang makulit na babae."
Ngumiti si Maisie sa kanya at sumagot, “Okay lang. Maaari kang pumunta sa
aliwin ang iyong kliyente."
Nagulat si Nolan.
Halata sa kanya ang pangyayaring nangyari
sa pagitan nina Ryleigh at Naomi Topaz ay hindi pa nagaganap, at
wala siyang alaala sa kanyang kaganapan.
Hinawakan ni Maisie ang kanyang kamay, itinaas ang kanyang ulo, at nagbigay ng
isang mahinang ngiti.
“Dahil kilala mo si Mr. Topaz, pwede ka bang maghanap ng pagkakataong magpakilala
ako sa kanya? Gusto ko siyang makilala ng personal.”
Binuhat siya ni Nolan, inilagay sa gilid ng washbasin, at
idiniin ang matigas niyang dibdib sa dibdib niya." After sweet-talking me for so
matagal, ang gusto mo lang ay makita siya?"
Napaawang ang labi ni Maisie. "Kung ganoon, tutulungan mo ba ako?"
Hinalikan niya ang tenga niya at hininaan ang boses. “Depende yan sa akin
pagganap ng asawa."
Ang gabi ay tahimik, at ang kulay abong kurtina ay tumakip sa Pranses
ang mga bintana ay umuuga sa hangin. Nagtanghal si Maisie mula hatinggabi
sa madaling araw, at lubos na nasiyahan si Nolan, na sinakop siya mula sa
simula hanggang wakas at hindi nagpapakita ng tanda ng pagkahapo.
Habang lumiliwanag ang kalangitan, niyakap ni Nolan ang taong natutulog
sa kanyang mga bisig at masuyong hinaplos ang kanyang namumulang pisngi
kanyang mga palad.
Hindi siya nakatulog at naghintay hanggang 6:00 a.m. Pagkatapos ay gumulong siya,
umupo, nagsuot ng pantulog, kinuha ang kanyang cell phone, at iniwan ang
silid.
Pagkatapos ay tinawag niya si Quincy sa pasukan.
‘7:00 a.m.? Ang lalaking iyon ay ginugol ang buong magdamag sa akin
sa kama at hindi man lang natulog bago umalis para magtrabaho?'
Sumugod si Maisie sa Soul Jewelry at nakatanggap ng text message mula sa
Quincy habang papunta siya, sinasabi na gagawin ni Mr. Topaz
dadalo sa isang charity banquet bukas ng gabi, at gagawin ni Nolan
isama mo siya sa venue.
Tumingin siya sa screen, at hindi makita ng mga sulok ng kanyang mga labi
tulong ngunit kibot.
‘Parang hindi nasayang ang pinaghirapan ko kagabi!
Agad na lumapit sa kanya ang receptionist sa front desk
pumasok sa kumpanya. "MS.
Vanderbilt, hinihintay ka ni Ms. Mayweather sa
medyo matagal na ang reception lounge.”
Bahagyang nagulat si Maisie.
‘Talagang dumating si Xyla Mayweather nang personal? Ngunit iyan ay mahusay. Ito
nagkataon lang na gusto kong malaman kung bakit hindi siya makapaghintay
Iniwan ni Xyla ang Soul Jewelry kasama ang kanyang katulong, at si Maisie naman ay
wala pa rin
nakaupo sa sopa na walang pakialam.
Pumasok ang isang empleyado sa lounge. "MS. Vanderbilt, mula nang si Ms.
Mayweather is willing to lower her terms, would you like to think
tungkol doon?"
Inalis ni Louis ang braso niya mula sa pagkakahawak niya at tumingin sa kanya
na may walang pakialam na ekspresyon. "Hindi kami compatible."
'Mayroon akong mas mahusay na figure at mas kaakit-akit na hitsura, ngunit ano
mayroon bang walang kwentang basura kung ihahambing? Nanalo siya
dahil lang may marriage contract siya kay Louis!?’
Tinawagan ng katulong si Xyla sa oras na ito at tila sinabihan siya
na ang Soul Jewelry ay tinanggihan ang kanyang alok. Nagbago ang ekspresyon niya
kaunti.
Nasa ospital…
Si Maisie at Kennedy ay namasyal sa hardin. kay Kennedy
gumaling nang mabuti ang pinsala sa braso, at nakapag-alaga na siya
ng kanyang sarili. Maaari daw siyang ma-discharge sa
ospital sa isang linggo.
Ang ilang matatandang tao ay makikitang naglalakad-lakad, naglalaro ng chess,
at kahit na sunbathing sa hardin.
Lumingon sa kanya si Kennedy. “Zee, hindi ka ba natatakot na si Ms.
Magkakagulo si Mayweather tungkol dito matapos tanggihan ang kanyang alok
ineendorso ang aming mga produkto?"
Si Xyla ay tinanggihan na ni Soul nang pumayag siyang lumunok
ang kanyang pagmamalaki at alok na i-endorso ang mga produkto ng Soul. Sa mata ng
isang
tagalabas, Kokoronahan ang Soul bilang isang "insensible" at
"immode$ t" kumpanya.
Gayunpaman, walang pakialam si Maisie. “Whatever, I don’t think she
taos pusong gustong makipagtulungan sa Soul. hinahanap ko
para sa isang purong mutualistic na relasyon na nagpo-promote ng win-win
pakikipagtulungan, hindi isang relasyon sa negosyo na may iba
mga personal na isyu ang pinaghalo-halong diyan."
Nakahubad ang coat niya, at nakasuot siya ng navy blue na sando na may manggas
gumulong hanggang siko. Napuno ang sasakyan
na may mapusyaw na pabango para sa mga lalaki ni Gucci, ang karaniwan niyang
pabango
ginamit. Mayroon itong kumbinasyon ng patchouli at cedar-ang bango
sexy at panlalaki.
Kahit tatlong taon nang kasal, hindi pa rin kaya ni Maisie
pigilan ang pagbagsak ng ulo para sa kanya.
Umupo siya sa passenger seat at sumandal sa kanya." Mahal, ako'y
Biglang napagtanto na mas kaakit-akit ka ngayon."
Napangiti si Nolan, "Hindi ba ako palaging kaakit-akit?"
Napasimangot si Maisie. "Oo, ang aking asawa ay palaging kaakit-akit,
ginagawa akong nahuhulog araw-araw."
Tumigil siya sa pagngiti, kinurot ang baba niya, at lumapit. "Ano
ginawa mo? Ano itong pambobola?”
Dinilaan ni Maisie ang kanyang mga labi at ipinulupot ang kanyang mga braso sa
kanyang leeg. “Ako
ay hindi maglalakas-loob na gumawa ng anuman. Na-miss lang kita higit sa karaniwan
ngayon.”
Dahan-dahang sinabi ni Nolan, "Talaga?"
Nakasandal si Maisie sa harapan ng kanyang mukha, ang tuktok na kalahati ng kanyang
katawan
nakasandal sa kanya nang mapang-akit, pagkatapos ay nagsabi, "Huwag maniwala sa
akin?"
Hinalikan siya ni Nolan at may tinikman, “Lemon?”
Napangiti siya, ang kislap ng kanyang mga mata ay napakalinaw. “Ako
uminom ng isang lata ng lemon tea." Pagkatapos ay bumuntong hininga ito sa kanya.
Inilayo ni Nolan ang kanyang mukha. "Napaka-childish niyan."
Inistart niya ang sasakyan at pinaandar ito.
Inilagay ni Maisie ang kanyang mga pisngi sa kanyang mga kamay at tumingin sa
kanya, nakangiti.
Puno ng kaligayahan ang mga mata niya.
Sa gabi kinabukasan, dumalo si Nolan sa isang charity ball na pinangalanan
‘Twilight’.
Ang bulwagan ng kaganapan ay puno ng mga tao mula sa mundo ng negosyo,
mga kinatawan mula sa mga korporasyon. Ang tema ng 'Twilight' ay sa
magtayo ng mga paaralan sa labas. Ang mga bisita ay pumirma sa karton
pader.
Nagulat lahat ang mga kinatawan ng mga korporasyon
presensya ni Nolan.
Ang Blackgold ay nagkaroon din ng mga kaganapan sa kawanggawa, ngunit bihirang
magpakita si Nolan. Siya
ay karaniwang magpadala ng isang kinatawan tulad ng ibang mga kumpanya, ngunit
dumalo siya kasama ang kanyang asawa sa pagkakataong ito.
Isang nasa katanghaliang-gulang na lalaki ang naglakad patungo kay Nolan. Ito ay si
Mr. South, ang
organizer ng charity event. “Bihira lang makita si Mr. Goldmann
mula sa Blackgold."
Nakipagkamay si Nolan sa kanya, "Hindi ako nandito bilang Blackgold
kinatawan. Dito ako personal."
Hindi nagulat si Mr. South. Ang ilang mga negosyante ay magbibigay ng donasyon
kanilang pangalan, at dahil sa katayuan ni Nolan, hindi niya iyon papansinin.
Nakita ni Nolan si Anthony sa gitna ng karamihan. Inabot ni Mr. South ang isang
baso
ng champagne sa kanya at napansin niya kung sino ang tinitingnan niya. "Ginoo.
Ang Topaz ay gumagawa ng maraming gawaing kawanggawa sa nakalipas na ilang taon.
Narinig ko na para sa anak niya."
Napatingin si Maisie sa mga tao nang marinig iyon. Karamihan
nag-donate ang mga negosyante upang ipakita kung gaano sila naging matagumpay,
ngunit
Si Anthony ay aktibong nag-donate ng maraming taon. Gusto niyang gawin
mabuti at sa parehong oras bumuo ng isang mas mahusay na budhi.
Hinila ni Maisie ang kanyang kurbata. "Babayaran mo lahat yan. Ang mga tao ay
Iisipin ko na sumasakay lang ako sa coattails mo."
Hinawakan ni Nolan ang kanyang kamay at tumingin sa paligid sa mga tao." Hindi ko
isipin mo yan.”
Ngumiti si Maisie ngunit hindi na nagsalita pa. Kumaway siya para makuha ang crew
lumapit, at nang gawin niya, may sinabi siya sa kanyang tainga.
Tiningnan siya ni Nolan ngunit hindi siya tinigilan.
Naglakad ang crew sa stage at kinausap ang nagulat na host. Siya
then excitedly announced, “Nakuha namin ang balita na si Mrs. Goldmann
naiintindihan nya yun
hindi magiging madali para sa mga bata na mag-aral sa kalagayan nila
sa, at gusto niyang mag-abuloy ng ilang kagamitan sa pag-aaral sa kanya
sariling pangalan. Nais niyang matupad ng mga bata ang kanilang
pangarap habang nag-aaral sa isang bagong kapaligiran.”
Dumadagundong ang palakpakan.
Malugod na tinanggap ni Maisie ang kanilang mga papuri.
Bago magsimula ang bola, dumating ang mga bata mula sa mga nayon upang kumuha
mga larawan kasama si Maisie at binigyan siya ng ilang mga regalo.
Kinuha ni Maisie ang kanilang mga regalo, yumuko para tingnan sila, at ngumiti.
“Salamat sa mga regalo mo. Ipagmamalaki ko sila."
Sinabi ng support teacher na namumuno sa mga bata nang may katapatan, “Kami
talagang pinahahalagahan ang mga supply na iyong naibigay. Kapag ang bago
ang mga paaralan ay itinayo, ang mga bata ay hindi na kailangang magbahagi
mga aklat-aralin.”
Hinawakan ni Maisie ang kamay niya. “Alam kong hindi rin madali para sa iyo.
Ginagawa ko ang lahat ng aking makakaya para sa iyo at sa mga bata, umaasa na
magagawa nito
tulong
ikaw."
Dinala ng guro ang mga bata upang maghanda para sa pagtatanghal
nung naglakad si Nolan sa tabi ni Maisie at ngumiti. “Hindi ko alam
na ang aking asawa ay isang pilantropo.”
Napatingin si Maisie sa kanya. "Ibig mo bang sabihin na hindi ako karaniwang
mabait?"
"Hindi," hinawakan ni Nolan ang kanyang baywang at ngumiti, "Ang aking asawa ay
parehong malakas
at banayad sa aking mga mata."
Pakiramdam ni Maisie ay kumplikado. Hindi niya alam ang tungkol kay Naomi
kung hindi pa siya nabanggit ni Louis.
hindi kailanman nagtanong dahil hindi mo napag-usapan ito, at alam kong ikaw
hindi ganyan. Pinuntahan ko si Naomi."
Medyo nagbago ang ekspresyon ni Ryleigh. Ibinaba niya ang ulo niya at
kagat labi.
Napatingin sa kanila si Barbara. “Tungkol saan ito?”
Walang sumagot sa kanilang dalawa at tumahimik.
Hindi nagtagal, sinabi ni Maisie, “Ryleigh, gusto kitang tulungan.”
Walang magawang tumingin sa kanya si Nolan at sinabing, “Huwag kang magalit, Zee.
Siya ay isang modelo lamang. Maaari na lang natin siyang ilagay sa blacklist."
"Nolan." Inangat ni Maisie ang kanyang mga mata at tumingin kay Nolan,” Kahit na
mayaman ka, hindi mo magagawa iyon. Siya ay isang supermodel at mayroon
ang daming fans. Maraming tao ang magagalit kung ilalagay natin siya sa
blacklist.”
Nagkibit balikat si Nolan at sumagot, “So? Sa tingin mo matatakot ako
iyong mga Internet troll na walang lakas ng loob na ihayag ang kanilang mga sarili
tunay na pangalan?"
Nanlamig ang mga mata ni Nolan. “Ang Soul Jewelry ay isang kumpanya sa ilalim ng
Blackgold Group ngayon. Sigurado akong wala siyang magagawa
tungkol dito kung sasabihin mo sa kanya na ayaw ni Blackgold na maging siya
tagapagsalita para sa Soul."
Dahil sa ayaw ni Nolan na gumawa ng kalokohan, dali-daling tumigil si Maisie
kanya. "Darling, ipaubaya mo na ito sa akin. Huwag mag-alala. Hindi ko hahayaang
magkaroon siya
kanyang mga paraan.
Kinurot ni Nolan ang pisngi niya. "Sige, iiwan ko na siya sa inyo
mga kamay. Gayunpaman, kung hindi pa rin siya titigil
nagdudulot ng gulo, papasok ako."
Napakurap si Maisie at tumabi sa kanya. "Sige. mahal kita
marami, mahal kong sinta.”
Parehong umiiling sina Daisie at Colton habang sila ay walang imik
Napatingin sa magkaparehang lovebird sa harap nila.
Sa Orbit Restaurant…
Nagsasalin ng alak si Xyla sa baso. Naglagay lang siya ng ilaw
makeup dahil alam niya na hindi gusto ni Louis ang mga babae na magsuot
mabigat na pampaganda. Eto na. Naalala ko pa yung white wine
ang paborito mo."
Inangat ni Louis ang kanyang mga mata para tingnan siya at sinabing, “Ano ba
na gusto mong sabihin sa akin?"
"Nagmamadali ka ba?" Dinampot ni Xyla ang baso at inikot ito.
"O ayaw mo lang akong makasama kahit isang segundo?"
Ibinaba ni Maisie ang kanyang ulo para tingnan ang pulang puwang sa kanyang
likuran
kamay. "Mukhang hindi na siya makapaghintay pa."
May sariling motibo si Xyla sa pagpirma ng endorsement contract
kasama si Soul. Siya ay sadyang naantala ang proseso ng pagbaril sa
mag-iwan ng masamang impresyon sa kumpanya ng magazine upang sila
hindi madaling makipagtulungan sa Soul. Dahil dito, kaya niyang ayusin
ang kanyang mga mapagkukunan para sa kanyang sarili.
Sinadya niyang ibuhos ang kape para isipin iyon ng mga tao
Tatlong beses na siyang tinanggihan ni Soul dahil hindi nila siya gusto,
lumilikha ng tsismis na minamaliit ni Soul ang isang “A-list
supermodel”
Si Xyla ay nasa ilalim ng impresyon na maaari niyang pilitin si Maisie
pagsusumite dahil alam niya ang tungkol sa "lihim" ni Ryleigh. Siya ay
pagtaya kung pakialam ba ni Maisse ang "lihim" ni Ryleigh
at lumaban sa kanya.
Tila, ayaw ni Xyla na humakbang si Maisie sa relasyon
sa pagitan niya, Ryleigh, at Louis. Sigurado si Maisie
May sinabi si Louis sa kanya. Iyon ang dahilan kung bakit siya naging ganoon
naiinip. Kaya, siya ay gumagamit ng ganitong uri ng paraan na gagawin
magdala ng higit na pinsala kaysa pakinabang sa kanyang sarili upang pilitin siya
"humingkaya"
Ryleigh na kanselahin ang kasal nila ni Louis.
"Maaapektuhan ba nito ang Soul?" tanong ni Saydie.
Tumingin si Maisie sa labas sa pamamagitan ng salamin at sinabing, "Simula niya
Gusto kong gumawa ng tsismis, bibigyan ko siya ng pagkakataon."
This time, baligtad na siya.
Lumiwanag sa kanya ang fluorescent light mula sa itaas ng kanyang ulo, at siya
mukhang mainit at sexy na parang nilagyan ng isang layer ng filter.
Pumasok si Maisie sa kusina at niyakap siya mula sa likod.
“Naligo ka na ba?”
Ang bango sa kanyang katawan ay nakakapresko at nakalulugod -ito ay a
Hinila niya ang kanyang upuan para sa kanya, hinintay siyang makaupo, sumandal
sa ibabaw, pinulupot ang kanyang mga braso sa kanyang mga balikat, ipinatong ang
kanyang baba
kanyang balikat, at suminghot. “Hmm, mas masarap ang amoy ng asawa ko
kaysa sa pagkain."
Tinulak siya ni Maisie palayo. “Ugh, kumain ka ng maayos, tigilan mo na ang
kalokohan
sa paligid.')
‘Wala akong lakas para makipaglokohan sa kanya ngayon. ako ay
namamatay sa gutom!
Tahimik na tumawa si Nolan at umupo sa tabi niya.
Nang makita niyang kumagat siya sa unang kagat, tinanong niya, "Paano ito?"
"Oo, masarap!" Paulit-ulit na tumango si Maisie habang kumukuha ng a
ilang kagat pa.
Inabot ni Nolan at pinunasan ang mantsa ng langis sa sulok niya
bibig, ang kanyang mga mata ay puno ng pagmamahal at pagmamahal. "Tapos ipagluluto
kita
Simula ngayon."
Agad niya itong tinukso, “Those are hands that should be
ginagamit upang pumirma ng mga kontrata at secure na mga negosyo. Hindi ba't a
sayang ang mga kamay mo kung ipapaluto ka?"
Ibinaba ni Nolan ang kanyang cuffs at ngumiti, “Paano mo ito matatawag na a
sayang kapag nagluluto ako ng pagkain para sa asawa ko?"
Natigilan si Maisie.
‘Yung lalaking ito man ay nagka-amnesia o hindi, siya pa rin
parang matampuhin kapag nililigawan niya ako!’
Para bang nagustuhan niya ang pakiramdam na kailangan siya nito, and he had
inaasahan niyang aasa siya sa kanya mula pa noong unang panahon.
Ang artikulo ay nag-trend sa Twitter sa loob ng dalawang araw at kalaunan
outshadowed sa pamamagitan ng iba pang mga artikulo, ngunit ito ay pa rin ang
ikapitong ranggo.
Nagsama-sama ang mga tagahanga ni Xyla upang i-boycott ang Soul, at ito ang naging
dahilan
balita.
Gayunpaman, hindi dumating si Maisie para magpaliwanag ng anuman
simula hanggang wakas. Parang hindi lang siya nababalisa.
Pinagmasdan ito ni Xyla ng ilang araw.
‘Di ba gagawa ng anumang aksyon si Mr. Goldmann para sugpuin ang media
kapag si Soul ay nahaharap sa mga ganitong tsismis? Hindi ba sabi-sabi na si Mr.
Mahal na mahal ni Goldmann ang kanyang asawa? Pati yung divorce scandal
peke pala.
Kinuha ni Maizie ang isang larawan mula sa kanyang handbag. Itinago niya ang isa
sa mga
mga larawang ibinigay niya kay Nolan noon
Matapos suriin ni Maisie ang impormasyon, itinaas niya ang kanyang tingin
at tumingin sa kanila. “Wala naman
surveillance sa corridor noon, not to mention that the
ang pagbabantay sa koridor ay dapat matagal nang napalitan ng
mas bagong footage pagkatapos ng mahabang oras na agwat. Ito ay parang naghahanap
isang karayom sa isang dayami kung maghahanap tayo ng mga pahiwatig sa footage.”
'Kailangan nating malaman kung paano nakapasok si Naomi sa corridor. Kahit na
kahit na naitala lamang ng surveillance footage si Ryleigh sa
corridor, hindi ibig sabihin na hindi pupunta si Naomi at ang salarin
sa itaas o pababa sa corridor kung saan nangyari si Ryleigh
maging.
Ngumuso si Barbara. “Galing siguro sila sa baba kasi
tanging ang corridor sa harap ng fitting room na matatagpuan sa ibaba
ay hindi sinusubaybayan."
Nag-isip ng mabuti si Ryleigh, at ang kanyang ekspresyon
bahagyang nagbago. “Oh yeah, may fitting room sa ibaba. Ito
nakalaan lang sa mga estudyanteng nagpe-perform kaya lang
pinayagan kaming gumamit ng kwarto. Kung ganoon ang kaso, ibig sabihin
ang taong nanakit kay Naomi at nagsisi sa akin ay
isang tao sa aming club?"
"Ngayon mo lang ba napagtanto?" Pakiramdam ni Maisie ay walang magawa.” Ang
ang mga kakilala ay kadalasan ang mga gumagawa ng krimen sa mga ganitong kaso,
hindi banggitin na ito ay isang kumpetisyon kung saan maraming tao ang naroroon
nakikipagkumpitensya para sa isang lugar lamang."
Tumango si Barbara bilang pagsang-ayon. “Oo, kung gusto kong ipaglaban ang
spot, ngunit ang aking mga kasanayan ay hindi kasinghusay ng nangungunang dalawang
mag-aaral, gusto ko
tiyak na makahanap ng mga paraan upang maalis
Si Maizie iyon.
Si Maizie parang tinutulungan pero talagang lumalaban
Maisie. Alam ni Xyla na para sa sarili niya ang pagtilamsik ng kape.
Kapag nakahanap na ng ebidensya si Maise, magkakaproblema si Xyla.
Nag-log in siya sa Twitter upang i-clear ang balita, at hindi nagtagal
na, ang opisyal na account ni Soul ay sumagot sa balita ng "Gawa-awa".
Nakita ni Xyla ang tugon ni Soul at nakaramdam siya ng pagkakumplikado. Siya ay
nasa
entertainment industry sa napakahabang panahon, at kung hindi
magaling sa pagsinghot ng mga problema, hindi siya magtatagal ng ganoon katagal
Isinauli ni Maisie ang kanyang regalo para ‘babalaan’ siya. Parang ganun
pagtilamsik ng kape at
Dahil sa balita ni Ryleigh, nagtaas siya ng bantay.
Hindi naniwala si Xyla sa lahat ng sinabi ni Maizie dahil tumingin siya
sa kanya pagkatapos nito.
Si Maizie ay nanliligalig kay Nolan at nagsimula ng isang tsismis, ngunit ang kanya
itinulak siya ng asawa. Ibinaba pa ni Nolan ang
Hannigans' chain business, kaya wala siyang malapit kay Maisie.
Maizie ay sa ilalim ng impresyon na ang artikulo na
could hurt Soul ay hindi ibinaba dahil ayaw ni Nolan
gawin ang anumang bagay tungkol dito at ang kanilang relasyon ay 'nagbago'
dahil sa mga larawang iyon.
Kailangang malaman ni Xyla ang katotohanan sa pamamagitan ni Maisie
Kinagabihan, pinuntahan ni Nolan si Maisie sa Soul.
Kumuha siya ng pagkain. "Hindi ito ang aming tahanan. Dapat behave ka."
Tamad na sumandal si Nolan sa likod ng upuan, pagkatapos
inalis niya ang ilang butones sa shirt niya. Dahan-dahan niyang ginawa,
sadyang, at ang kanyang mga mata ay napuno ng halatang pagnanasa, sexy
at nakatutukso.
Iniwas ni Maisie ang kanyang tingin, ngunit mas lumapit siya, humihinga ang kanyang
hininga
sa tenga niya habang mahinahong tinatawag, “Zee.
Hinawakan niya ang kanyang mukha gamit ang kanyang mga daliri, ngunit hinalikan
niya ito bago siya
makapagsalita.
Sa kabutihang palad, walang server na pumasok sa sandaling iyon. Dinala si Maisie
sa pampang pagkatapos niyang malunod, pagkatapos ay sumandal siya kay Nolan kasama
walang energy
Inalis ni Nolan ang buhok sa leeg at tumingin sa kanyang pink
mukha na may ngiti." Nagustuhan mo ba ang pre-dinner dessert?"
Bumuntong-hininga si Maisie, hindi siya pinansin.
Niyakap siya ni Nolan ng mas mahigpit gamit ang kanyang braso, hinalikan ang
kanyang buhok, at
ngumiti. “I love it.”
Halos 8:00 pm na sila nakabalik sa Goldmann
Sinuri ito ni Quincy sa loob ng dalawang araw bago siya nakakita ng anuman, kaya
dinala niya ang impormasyon kay Soul kay Maisie.
Nagulat si Maisie, "Ang lokasyon ng pagbili ng user account
ay ang Royal Academy of Music?"
Nabigla siya. "Nagdulot ito ng napakalaking isyu?"
Ang Royal Academy of Music ay isang mahalagang akademya sa
Bassburgh, at kung nais ni Nolan na idemanda ang paaralan, ito ay mag-uudyok
isang bagyo.
Napangiti si Quincy. "Ginoo. Wala talagang planong magdemanda si Goldmann. Siya ay
testing lang sa dean through the letter, and since that person is
mula sa Royal Academy of Music, maaaring ayaw ng akademya
upang tiisin ang kahihiyang ito." Tumango si Maisie. Nagawa ang sinabi ni Quincy
kahulugan. Dahil ang taong naglantad sa insidente ay bahagi ng
ang Royal Academy of Music, ang isang liham ay gagawin silang 'purga'
kanilang mga tauhan, na mas mabilis kaysa sa pakikipag-usap sa pinuno.
Tapos may naalala siya.
Kung ang taong nagbalita ay mula sa Royal
Academy of Music, maaaring ito ay ang taong nakakuha ng puwesto
lahat ng mga nakaraang taon?
Dalawang araw nang naka-off ang telepono ni Ryleigh. Siya ay nanatili sa
tahanan upang maiwasan ang pagpuna at hindi nag-abala na linawin ang anuman.
Nang matagpuan siya ni Maisie, naka-cross-legged siya at naglalaro ng a
laro, mukhang magulo.
Kabanata 719
Tumingin si Ryleigh sa kanya at ibinuka ang kanyang bibig ngunit hindi siya
sigurado
kung sasabihin niya.
Sa Royal Academy of Music…
Umalis si Chenney sa gusali ng kanyang opisina at tumingin sa paligid ng koridor,
pagkatapos ay kinuha ang kanyang telepono upang tingnan ang mga mensaheng ipinadala
ng isang tao
sa kanya.
May nakita siyang bagay na nagpabago sa ekspresyon niya.
"MS. Campbell."
Napatalon siya sa biglaang boses. Tumingala siya at nakita niya iyon
ay si Louis.
Ibinaba niya ang kanyang telepono, itinago sa kanyang mga mata ang pagkagulat.
“Oo?”
Malabo ang ekspresyon ni Louis, “Ikaw ba
ilabas ito?
Natigilan si Channey at pilit na tinakpan ang gulat.
"Anong ibig mong sabihin?"
"Hindi na kailangang itago. Akala mo perfect ang ginawa mo pero
nakalimutan na madaling malaman ng mga tao sa pamamagitan lamang ng pagsunod sa
trail.”
Muling namutla ang mukha ni Chenney, at natigilan siya
paatras. … Kanina lang ako-”
Nang makita niyang iminulat niya ang kanyang mga mata, tumayo siya. “Ayos ka lang
ba, Ms.
Mayweather?”
Halatang na-trauma si Xyla at tulala pa rin. “S-Saan
yung mga lalaking yun? May ginawa ba sila sa akin?"
Natigilan si Jason at nagtanong, "Ano ang gagawin?"
Walang sinabi si Xyla. She felt alright, kaya parang sila
hindi nakuha ang gusto nila. "Sino ang nagpadala sa akin sa ospital?"
tanong niya.
“Ako, siyempre
Lumabas si Maizie sa labas ng kwarto. “Kung hindi ako nagpakita sa
sa tamang panahon, natatakot ako
Lumungkot ang mukha niya, at walang ekspresyon niyang sinabi, “Punta tayo sa
istasyon ng pulisya at sabihin ang lahat sa mga pulis."
Napangisi si Jason. “Oo naman! Tara na. Sa tingin mo ba natatakot ako sayo?
Sasabihin ko sa lahat lahat ng ginawa mo!"
Sa istasyon ng pulisya, nakakulong si Jason dahil sa pagbuhos ng asido
Maisie. Inamin niya ang kanyang ginawa, ngunit gusto niyang umamin si Maisie
lahat din ng ginawa niya kay Xyla.
Lumapit ang isang pulis kay Maisie at sinabing, “Ms. Vanderbilt, siya
sabi mo nag hire ka ng mag violate kay Ms Mayweather. pwede ba
sumama ka sa akin? May ilang tanong ako sa iyo."
ay dumating na may masamang intensyon, lahat sila ay kinuha ang kanilang mga armas
at nagtanong, "Sino kayo?"
Bago pa makapagsalita si Quincy ay nakasingil na si Saydie
patungo sa kanila.
Ang kanyang mga welga ay nakamamatay, at siya ay maliksi. She slalomed between
sampu o napakalakas na kabataang lalaki, isa-isa silang binababa
ilang mabilis na galaw. Sa huli, lahat sila ay bumagsak sa
lupa, daing at namimilipit sa sakit.
May dalawang lalaki pang nagtatago sa sulok. Takot na takot sila
hindi sila nangahas na gumawa ng anumang tunog.
Kinuha ni Quincy ang litrato ni Xyla at ipinakita sa kanila. “Meron ka ba
Nakita mo ba ang babaeng ito dati?"
Ang lalaki, na nabali ang buto ni Saydie, ay tumango at sinabing,
“Y-Oo. Nakita namin siya kahapon."
Pinindot ni Quincy. "Sino ang nagpadala sa iyo sa kanya?"
Ang mga mata ng lalaki ay umikot sa paligid sa kanyang mga socket. Napalunok siya
ng a
ilang laway, ngunit wala siyang sinabi.
Naglabas ng baril si Saydie, at nagbago ang ekspresyon ng lalaki
nang husto. "Si Ms. Hannigan!"
Walang sabi-sabi na alam ni Quincy kung sinong “Ms. Hannigan”
kausap niya.
Pagkatapos ay umalis na sila sa billiard parlor matapos makuha ang sagot. Kailan
pagdating nila sa tapat ng sasakyan nila, tumalikod si Quincy at
Dahil dumating siya para humingi ng tawad at ayos lang siya, nagpasya si Maisie
para patawarin siya.
“Please take care of your assistant in the future, Ms. Mayweather.
Easy-going ako, pero hindi si Nolan."
Yumuko si Xyla at sinabing, "Salamat."
Hindi na umimik si Maisie habang pinapanood siyang umalis
kanyang opisina.
Nabalitaan niyang nakakulong si Jason ng 15 araw. Kahit nakuha niya
"Ginoo. Goldman."
Pumasok si Quincy sa opisina at medyo napahiya siya
nakitang nasa opisina din si Maisie.
‘Pero hindi ko kasalanan ito. Sila ang hindi nagsara ng pinto!
Isang awkward na ekspresyon ang lumitaw sa mukha ni Nolan. Sa kanyang
Pagbalik galing sa meeting, sinabi sa kanya iyon ng receptionist
Nandito si Maisie. Dahil dito, naging abala ang kanyang isip sa mga
naisipang puntahan siya na nakalimutan niyang isara ang
pinto.
Inilapag niya ang mealbox at nagtanong, "Ano'ng nangyayari?"
Pumunta si Quincy at nag-aalangan na sinabi, "Tungkol kay Colton..."
Parehong natigilan sina Nolan at Maisie.
Gayunpaman, unang bumalik sa katinuan si Maisie at nagtanong
nag-aalala, "Ano ang nangyari kay Colton?"
kanilang mga magulang, kaya niya silang hawakan at ayusin ang usapin
court din. Pagkatapos ng lahat, sa kanyang opinyon, sila ay mga bata lamang, at
wala silang magagawa sa kanya.
Gayunpaman, natigilan siya sa kahanga-hangang aura ni Nolan. Paghusga
mula sa kanyang kasuotan at ang vibe na nararamdaman niya mula sa kanya, tila sa
kanya
na ang lalaking nauna sa kanya ay mula sa isang piling pamilya.
Pagkatapos, nang makasalubong niya ang malungkot na tingin ni Maisie, ang kanyang
ekspresyon ay biglang
nagbago, at nagmamadali siyang umiwas ng tingin.
Matapos sinubukan ni Hunter ang kanyang makakaya upang ipagtanggol ang kanyang
sarili at ituwid ang kanyang sarili
actions, kaswal na tumawa si Maisie na kanina pa tahimik. "Hindi ko
isipin na ito ay isang hindi pagkakaunawaan."
Sinubukan ni Hunter ang kanyang makakaya upang takpan ang kanyang sarili." Madam,
dapat kaya mo
para maglagay ng ilang ebidensiya kapag may sinabi kang ganyan
“Hindi naman sa wala akong ebidensya. Hindi ba nakilala kita sa
sa likod ng hardin noong isang araw sa pagpupulong ng mga magulang at guro?"
Sadyang binanggit ni Maisie ang pangyayaring naganap
sa likod na hardin, at ginawa nitong labis ang hitsura ni Hunter
nahihiya dahil hinihiling niyang hindi niya makilala
kanya.
Siya ay walang awa. “Sinabi ng batang iyon ang lahat nang malakas noong araw na
iyon.
Isa kang guro ng paaralang ito, at hindi ko na kailangang ipaalala sa iyo
anong ginawa mo nung araw na yun, do 1?"
Tinitigan ng principal si Hunter. “Anong kalokohan ang ginawa mo?”
… Ako ay maling inakusahan!”
Hindi pinansin ni Nolan ang lahat ng mga pagtatalo, lumakad papunta sa sopa,
hinubad ang kanyang suit, at umupo. "Ang aking anak na babae ay naging
nagkamali sa paaralang ito, at hindi ko hahayaang mag-slide ito. Hindi
sinuman ay maaaring maglagay ng alinman sa kanilang mga daliri sa aking anak na
babae."
Lumapit ang punong-guro kay Nolan na may mga butil ng malamig na pawis
pababa sa kanyang noo at yumuko. “Huwag kang mag-alala, Mr. Goldmann. gagawin ko
tiyak na makarating sa ilalim ng pangyayaring ito."
Itinaas ni Nolan ang kanyang mga talukap at bahagyang itinaas ang kanyang tingin.
“Maaari ba akong magtiwala
kasama mo yan?"
Natigilan ang prinsipal sa isang segundo at nanumpa. “Oo, Mr.
Goldmann, mangyaring iwanan ito sa akin.
Ang pinakamasamang kinalabasan ay ang pagsuspinde at ipinadala kay Hunter
bumalik sa bahay para sa isang tiyak na panahon upang maiwasan siya sa limelight
sa isang saglit. Gagawin ko ang lahat hangga't maaari itong mga iskandalo
pinigilan.
Ang titig ni Nolan, na sinusuri siya mula ulo hanggang paa, ay naging higit pa
matindi at nakakatakot.
Halos mabigo ang punong-guro na panatilihing magkasama, at iyon nga
nang sumulpot si Joe sa labas ng pinto.
Tumango muna siya kay Maisie at saka nag-claim sa principal, “I
makapagpapatotoo para sa mga bata.”
Natigilan ang principal. “Joe, ikaw…” Nang maglakad si Joe
hanggang sa punong-guro at may sinabi sa kanyang tainga, ang prinsipal
lalong nataranta ang ekspresyon.
Sinamaan ng tingin ni Hunter si Joe. "Anong ibig mong sabihin? Anong meron ako
nagawa mo bang masaktan ka na ginagawa mo ito sa akin?"
Lumingon sa kanya si Joe. “Magugulat ka sa dami ng
mga taong nasaktan mo sa nakaraan, Mr. Warner."
Nawalan ng masabi si Hunter. Pagkatapos ay sinulyapan niya ang madilim
punong-guro at nag-aalalang bumulalas, “Sir, kailangan mong maniwala
ako!”
Tumayo siya habang nakaakbay ang mga braso. “Maaari kang magpatuloy sa pag-arte sa
lahat
narcissistic, Colton. Halatang halata na mas matalino siya
kaysa sa iyo."
Napatakip agad ng palad si Maisie sa noo ng dalawa
Nagsimula na namang magtalo si rugrats.
Bumalik si Nolan sa kotse pagkatapos malutas ang lahat sa
opisina ng punong-guro.
Nakaupo na si Maisie sa sasakyan at naghihintay sa kanya. Lumingon siya
sa paligid at nagtanong kaagad pagkasakay niya sa kotse, “Has everything
nahawakan ng maayos?"
Tumango siya at ibinaba ang bintana ng sasakyan sa kalahati. “Kaibigan mo
nakatulong ng marami. Close ba kayo sa isa't isa?"
Napatulala si Maisie at nawalan ng imik para sa isang split
pangalawa. Tapos humagalpak siya ng tawa. “Bakit nagtatanong? Ikaw ba
nagseselos?”
Bahagyang dumilat si Nolan.
Ipinatong niya ang kanyang baba sa kanyang balikat. “Si Joe, Ryleigh, at ako noon
mga kaklase noong high school. Tayong tatlo dati
mga besties.”
Bahagyang kinurot ni Nolan ang kanyang baba. "Gaano kayo naging close?"
Niyakap siya ni Maisie. “Naging close kami noon
sapat na upang ibahagi ang parehong pares ng shorts…”
Muli siyang tumingin sa kanya, kumunot ang noo, at binawi ang kamay pagkatapos ng
a
maikling sandali. "Mabuti na may mga babaeng besties, ngunit hindi lalaki.'
Natawa siya at sinabing, “I should put more emphasis on the world
madilim."
Hinawakan siya ni Nolan sa kanyang mga braso at walang magawang ngumiti. “Bakit
hindi ako
makilala kita ng maaga?"
Nagtaas ng kilay si Maisie. "Gusto mo bang maging lalaki ako
bestje kung kanino ako makakasama ng parehong pares ng shorts?"
Hinalikan siya nito sa kanyang templo. "Nah, gusto ko lang maging isang tao
na makakapagpatulog sa iyo."
Kinabukasan, nagpahayag ang paaralan na sila ay magpapakawala
Hunter, at ang board ay hindi na muling kukuha kay Hunter. Ang
Ang pahayag ay naglabas din ng maling pag-uugali ni Hunter at pinuna
sa hindi niya pagiging huwaran para sa kanyang mga estudyante.
Pinilit daw ni Joe ang principal na makipagkompromiso at
iwanan ang kanyang pamangkin dahil pinagbantaan siya ni Joe sa board
ng mga direktor.
Inirekomenda ng lupon ng mga direktor si Joe sa paaralan.
Bagama't English teacher lang siya, may degree pa rin siya
Forensic Science at Medisina. Not to mention na meron siya
mga koneksyon sa ilan sa mga nakatataas-kaya't ang
Kailangang isuko ng punong-guro ang ideya na panatilihin ang kanyang pamangkin sa
paaralan.
at mabait at the same time. Si G. Eugene Boucher ay hindi lamang bulag kundi pati
na rin
hindi alam kung paano siya pahalagahan.'
Ngumiti si Kennedy. "Masyado kang nagmamalasakit sa bagay na ito"
"May pakialam ako kay Aunty Samantha." Nilingon siya ni Maisie. “Huwag ka
sa tingin niya ay napakabuting babae?"
Huminto si Kennedy ng ilang segundo, naisip ang layunin ni Maisie
set up this meal for him, and sighedlessly.’ Zee, Samantha and I
hindi kung ano ang iniisip mo na tayo. Iniligtas niya ang aking buhay, at lubos
akong nagpapasalamat
para sa kanyang kabaitan. Kung tungkol sa relasyon namin, magkaibigan lang kami."
Inilagay ni Maisie ang kanyang mga kamay sa kanyang likuran.’ Si Uncle Kennedy, sa
totoo lang. ako ay
palaging napaka-curious tungkol sa dahilan kung bakit hindi ka nagpakasal
pa."
Walang sinabi si Kennedy.
Napalingon si Maisie. “Tita Samantha : halos kasing edad mo lang,
at sa tingin ko ang kanyang pagkatao ay lubos na tumutugma sa iyo. Masaya ako
para sa iyo kung ang tadhana ang magsama sa inyong dalawa, Uncle Kennedy."
‘Yung hiwalayan man si Tita Samantha at may anak na, hindi ibig sabihin nun
wala na siyang pagkakataong makahanap muli ng kaligayahan sa buhay
'Ano pa, si Uncle Kennedy ay medyo pino at mahinahon
ugali. Sa unang tingin, parang siya ang tipo ng lalaki
mahalin ang kanyang asawa.
‘Kaya talagang susuportahan ko kung makakasama ni Tita Samantha si Uncle
Kennedy.'
Hinaplos ni Kennedy ang kanyang ulo at sinabi sa walang magawang tono, “Ikaw
talaga
Hindi mo kailangang isali ang iyong sarili sa bagay na ito."
Ipinulupot ni Maisie ang braso niya sa kanya.” Sige, hindi ko kukunin ang aking mga
kamay
sa bagay na ito. Gayunpaman, si Aunty Samantha ay talagang mabuting babae. Ito
Sayang naman kung hahayaan mo siyang makaraan.”
pero hindi nila ako pinaniwalaan. Natigilan ako nang makita ko ang mukha ng babae
nakahiga sa ilalim ng hagdanan. Nang maglaon, sinabi nila na natagpuan nila ang
salarin, at hindi ko pinagdudahan ang pahayag na iyon…”
Ang mga alipores na iyon ay hindi mga propesyonal na mandirigma, ngunit hindi rin
si Louis.
Ang kanilang pinagkakatiwalaan ay ang kanilang kabangisan at kalupitan bilang
magkabilang panig
nakipaglaban sa panahon ng laban.
Nasaksihan ni Ryleigh ang pagtama ng rebar kay Louis ng ilang beses, at ang puso
niya
Karera. Pagkatapos ay sumigaw siya ng paos, "Mag-ingat ka..." Dalawa sa mga lalaki
nagtulungan upang mahuli si Louis at limitahan ang kanyang paggalaw, at isa pa
hinampas ng lalaki ng rebar ang mukha ni Louis.
Natigilan si Louis at bumagsak sa lupa na may pulang-pula
dugong bumubulwak mula sa kanyang ilong at umaagos mula sa mga sulok ng kanyang mga
labi.
Nagsimulang maging malabo ang kanyang paningin, hanggang sa puntong nagsimula na
siyang makakita
nakasisilaw na mga imahe.
"Lu-" biglang huminto ang boses ni Ryleigh nang mabugbog si Louis
sa lupa.
Si Louis ay gumagapang sa lupa sa sandaling ito, sobrang hitsura
binugbog. Ang kanyang kaakit-akit at makisig na mukha ay sugatan, at ang kanyang
mga damit
ay nabahiran ng dumi at sariling dugo.
Sakto namang ini-indayog ng lalaki ang kanyang rebar at akmang hahampasin siya sa
ulo, isang matulin na anino ang humakbang pasulong sa isang iglap at sinipa ang
lalaki
16 talampakan ang layo mula kay Lucas.
Hinawi ni Saydie ang lalaki sa tabi niya, hinawakan niya ang lalaki
siko, at hinila ang kanyang braso paatras, na-dislocate ang kanyang balikat sa
isang
instant.
Napasigaw ang lalaki sa sakit nang si Quincy. Nolan, at dumating si Maisie sa
eksena.
Matapos makita kung ano ang nangyari sa mga lalaki, ang kanyang mukha ay puti ng
isang sheet.
Kinuha ni Maisie ang telepono na hindi kalayuan sa kanya at nakita ang naka-pause
video, itinapon ito sa lupa, at dinurog ang screen gamit ang kanyang takong
“Please... Please let me go. Hindi ko na uulitin." Pinigil ni Channey ang luha
at mukhang sobrang sincere habang nagmamakaawa siya.
Hindi nagpakita ng anumang ekspresyon si Maisie nang hilahin niya ang kanyang
kwelyo. “Hayaan mo
pumunta ka? Walang pag-asa."
Unti-unting naging horror ang ekspresyon ni Chenney.
Napangisi si Maisie. “Ginawa mong scapegoat si Ryleigh sa loob ng isang dekada at
maging
sinubukan siyang salakayin. Pakakawalan mo ba si Ryleigh kung nagmakaawa siya sa
iyo?"
Hindi siya nakasagot.
Malamig na sinabi ni Maisie, “Kung ano man ang narating ng babaeng tulad mo sa pag-
frame
Hindi sa iyo ang ibang tao dahil hindi mo ito deserve." Siya
bumitaw, at si Chenney ay bumagsak muli sa lupa. Sumugod ang mga pulis sa
eksena, at may sinabi si Nolan sa isang pulis. Pagkatapos ay kinuha nila ang
taong nakaupo sa sahig.
Si Chenney ay dinala ng pulis habang kinakausap ng pulis
Nolan sa isang tabi. Kumuha lang siya ng statement at inilayo siya pagkatapos noon
Tumayo si Maisie sa kinatatayuan at nakatitig habang pinaalis siya ng sasakyan ng
pulis
mga kamay na kumukunot sa isang kamao.
Hinila siya ni Nolan sa kanyang mga bisig at malumanay na kinausap, na nagpa-a
mas relaxed.
Sinisi ni Maisie ang sarili. “Kung nakarating tayo dito mamaya, ayokong isipin
ano kayang nangyari."
Binaluktot ni Nolan ang kanyang braso at hinawakan siya ng mas mahigpit.” ayos na
ngayon. hindi ba tayo
pumunta dito sa tamang oras?" Sumandal si Maisie sa kanyang mga bisig at sinabing,
“Napakabangis ko ba
ngayon lang?"
Muntik na siyang atakihin.
Hinalikan ni Nolan ang tuktok ng kanyang ulo at tumawa. “Mabangis ka ba? Ikaw
ay parang isang mabangis na kuting."
Napatingin si Maisie sa kanya. "Punta tayo sa ospital."
Tumango siya.
Dinala ni Quincy sina Louis at Ryleigh sa ospital, at sina Maisie at Nolan
nakarating agad doon. Naghintay si Quincy sa labas.
Siya ay sumugod at nagtanong, "Kamusta sila?"
Sagot ni Quincy, “Mr. Mas nasaktan si Lucas, pero ayos lang si Ms. Hill. Siya ay
nabigla lang at nilalagnat.”
Niyakap siya ni Nolan. "Puntahan mo si Ryleigh."
Tumango si Maisie at naglakad patungo sa kwarto ni Ryleigh.
Nakahiga si Ryleigh sa kama na mukhang namumutla at walang masyadong energy dahil
ng kanyang lagnat.
Nakita niya si Maisie na nakaupo sa tabi ng kama at naka-pout. "Zee, pangit ba
akong umiyak?"
Tumawa si Maisie. “Pakialam mo ba talaga kung ikaw
umiyak si panget?”
Napatingin si Ryleigh sa kisame ng matagal. "Kamusta si Chenney?"
Tumigil sa pagngiti si Maisie. "Makukuha niya ang darating para sa kanya. Ito
kasama ang insidente ni Naomi, tiyak na may gagawin siya
oras.”
Napabuntong-hininga si Ryleigh. "Hindi ko inaasahan na siya iyon." Naalala niya
tuloy
isang bagay, lumingon, at nagtanong, "Nga pala, kamusta si Louis?"
Nagtaas ng kilay si Maisie. "Sa wakas ay nagmamalasakit ka na sa kanya ngayon?"
Ibinaba ni Ryleigh ang kanyang tingin. “Nasaktan siya dahil gusto niya akong
iligtas. ako
hindi pwedeng... kalimutan na lang."
Ngumiti si Maisie ngunit hindi ito umimik.
Nagpatuloy si Ryleigh. "Huwag mong hayaang malaman ng tatay ko. Ayokong maging siya
malungkot.
Tumango si Maisie.
Nalaman ni Larissa na na-admit si Louis sa ospital. Nagmadali siya
doon at nabangga si Maisie sa corridor.
"Zee," sumugod si Larissa sa kanya, "Ano ba talaga ang nangyari?"
Kinuwento ni Maisie sa kanya ang lahat na ikinakunot ng noo ni Larissa. “Iyan ay
walang katotohanan.
Paano niya nagawa iyon sa aking manugang!?"
Kabanata 737
Sabi ni Maisie, “Tita Larissa, huwag kang magalit. Sila ay kinuha ng
ang pulis. Ayos din sina Louis at Ryleigh.”
"Salamat sa Diyos. Ako ay nag-aalala sa kamatayan. Titingnan ko kung kamusta si
Louis."
Naglakad si Larissa patungo sa kwarto ni Louis.
Dumating si Nolan para sunduin si Maisie, at nanatili ang mga mata ni Maisie sa
view
sa labas habang pabalik.
Hinawakan ni Nolan ang kamay niya. “Nag-aalala ka pa rin ba?” Bumalik ang tingin ni
Maisie sa kanya.
"Okay naman sila, kaya wala na akong dapat ipag-alala." “Zee, ikaw ba
Alam mo ba kung ano ang ipinapaalala sa akin ng pagtatagpo nina Ryleigh at Louis?"
Maisie
tahimik na tumingin sa kanya at hindi umimik.
Itinuon niya ang pansin sa pagmamaneho at nanatiling nakatingin sa kalsada, “Parang
Tandaan. May pinagdaanan ba tayong ganito? Parang pamilyar."
Tumingin si Maisie at ngumiti, "Oo, ginawa namin."
Nang huminto sila sa traffic light, hinila ni Nolan ang kamay niya at hinalikan
likod nito.” Dahan-dahan kong maaalala, kaya sisimulan na natin ang ating honeymoon
bukas at magpalipas ng oras mag-isa."
Kinabukasan, sa Bassburgh Airport…
Naka-cross arms si Nolan sa business boarding lounge
nang makita niya si Helios at ang kanyang katulong na nakaupo sa tapat niya.
Tumingin siya
napakakulimlim.
Sa kabilang panig ng spectrum, nagsuot si Helios ng isang maroon coat na may isang
nakabaliktad na kwelyo, na siyang nagmukhang maliwanag at mainit-init.
Tumingin siya kay Nolan at nagtaas ng kilay. "Anong coincidence."
Napangisi si Nolan. “Talaga naman.”
Napahawak si Maisie sa kanyang noo. Pupunta lang si Helios sa Winston Island para
sa isang
holiday, at sila ay bumped sa isa't isa, ngunit kung ano ang may ito
‘poot”?
"Pupunta ka ba sa Winston Island kasama si Nolan?" Tumingin si Helios
Tumango naman si Maisie. "Oo, sa loob ng ilang araw."
Inakbayan siya ni Nolan at tumingin sa kanya. "Pupunta ako para sa aking
honeymoon kasama ang asawa ko. Bakit ka pupunta dun? Meron ka bang
asawa?”
Napatitig si Maisie kay Nolan. ‘Yung “17-year-old” na ito ay in full view before
Helios.'
Ngumiti si Helios. "Kailangan ko bang sabihin sayo yun?"
"Ang paglipad patungo sa Winston Island MH8896 ay lilipat sa kalahati ng isang
oras. Mangyaring maghanda sa pagsakay."
Nang magsimula ang anunsyo, nagsimulang maglakad ang mga manlalakbay patungo sa
counter upang simulan ang kanilang pagsakay. Sina Nolan at Maisie ay nasa first-
class na upuan,
kaya nauna na silang sumakay. Nang makaupo na sila, nakita nila
Si Helios at ang kanyang assistant ay nakaupo sa harap nila sa kabilang side.
Maisie
tumango sa kanila, at tumingala si Helios bago tumango at ngumiti. Pagkatapos
nahagip ng kanyang mga mata si Nolan.
Dalawang oras lang bago makarating sa Winston Island, kaya medyo malapit lang.
Ang Winston Island ay isang standalone na isla, isang lugar na sikat para dito
bukal na mainit.
Ang panahon doon ay hindi mahuhulaan-maaaring maaraw sa araw
at sobrang lamig sa gabi. Ang negosyo ng hot spring ay umunlad sa isla
dahil nagbu-book ang mga manlalakbay ng mga hotel na may mga hot spring doon sa
panahon ng taglamig.
Hindi nakatulog ng maayos si Maisie noong nakaraang gabi, kaya ipinatong niya ang
ulo niya sa ulo ni Nolan
balikat para magpahinga.
Kumuha si Nolan ng kumot mula sa air hostess at marahang inilagay ito sa ibabaw ni
Maisie.
Ginising lang siya ni Nolan nang lumapag ang eroplano sa Winston Island
Paliparan.
Bumaba silang dalawa sa eroplano, at nang makita siya ni Nolan na humihikab, siya
yumakap sa bewang niya at ngumiti. “Pagod ka na ba?” “Oo, hindi ako nakatulog
sige kagabi." Pagkasabi noon ni Maisie ay inirapan siya nito. “Lahat dahil sa
ikaw."
Napangiti si Nolan.
Nakarating sila sa hot spring hotel na may tanawin ng dagat at nag-check in. Sila
nag-book ng kuwartong may 360° view at mga sensor.
Nakatutok si Maisie sa pagkain niya. ‘Itong dalawang batang lalaking ito…’ “Mr.
Boucher, nagbakasyon ka ba dito?’
Naramdaman ni Maisie na hindi lang siya pupunta doon para magbakasyon. Ito ay
alinman para sa
trabaho o iba pa.
Kinurot ni Nolan ang mukha niya. "Bakit ba masyado kang nag-aalala sa kanya?"
Hinampas ni Maisie ang kamay niya. "Mahal, pwede bang mabawasan ang inggit mo?"
Hindi sumagot si Nolan dahil tinawag niya itong mahal at tumigil sa pagsasalita.
Ibinaba ni Helios ang kanyang baso ng alak. “Hindi naman talaga ako nandito para
magbakasyon. ako
dumating dahil sa isang investment."
Napatingin sa kanya si Nolan. "Ikaw ay lumilipat mula sa entertainment patungo sa
negosyo
ngayon?”
Inilibot ni Helios ang kanyang mga mata. "Depende kung may negosyo na sulit sa akin
oras. Balita ko ito ang peak season para sa hot spring tourism dito. ako
planong mamuhunan."
Inilagay ni Maisie ang kanyang kamay sa ilalim ng kanyang baba. "Ang industriya ng
hot spring ay medyo
mabuti. Kung ang Vanderbilts ay namuhunan ng pera dito, wala sila
nalugi.”
iba para kay Helios. Nasira niya ang pamarisan sa pamamagitan ng pagpasok sa
industriya ng libangan.
Pagkatapos ng tanghalian, dinala ni Maisie si Nolan sa isang theme park sa malapit.
Lumingon siya at tumingin kay Nolan, na nag-zone out at nakuha
malapit na. “Galit ka pa rin ba?” min Niyakap siya ni Nolan sa balikat at tumingin
pababa sa kanya. "Bakit ako magiging?" Itinaas ni Maisie ang kanyang kamay para
pakalmahin ang
kunot sa pagitan ng kanyang mga kilay, itinaas ang kanyang mga kilay, at ngumiti.
“Hindi ba ikaw
close kay Helios simula bata ka pa? Bakit ka nagseselos?” Nolan
hinawakan ang kamay niya. "Hindi ko lang siya gusto."
"Dahil ba ang pakikitungo sa kanya ng iyong ina ay mas mahusay kaysa sa kanyang
sariling anak?"
Biglang napagtanto ni Maisie na wala siyang kinalaman na mga paksang dinadala niya.
Nilingon ni Maisie ang theme park na hindi kalayuan, punong-puno
tao at binago ang usapan. "Sakay na tayo!"
Itinuro niya ang barkong pirata sa ganoong paraan na nakabitin sa hangin.
Nagtaas ng kilay si Nolan. “Hindi ka natatakot?” “Huwag mo akong maliitin.
Natatakot ako sa wala." Hinila ni Maisie ang kamay niya at pumasok sa park.
Pagkatapos ng barkong pirata, kinaladkad ni Maisie si Nolan sa roller coaster.
Nolan
Sumama lang ito, hindi nagbabago ang ekspresyon niya, kahit na sa karamihan
kapana-panabik na twists at turns.
Nainis si Maisie nang makuha nila ang mga larawan at sinaksak ang kanyang siko
kanyang baywang. "Hindi ka ba pwedeng magpakita ng takot?"
Mukha namang proud si Nolan. "Hindi. Ano pa ang gusto mong subukan?”
May nakita si Maisie at hinila niya ang braso ni Nolan, "The haunted house."
Karamihan sa mga pumunta doon ay mga mag-asawa.
Pumasok sila sa dimly-light haunted house na may dalang flashlight, at
maririnig ng mga tao ang takot na takot na mag-asawa.
Ang mga human NPC ay random na lalabas kasama ng ilang parang buhay na props,
tinatakot ang lahat ng halos mamatay.
Paminsan-minsan ay tumalon si Maisie at niyakap si Nolan, hindi binibitawan. Nolan
mahinahon siyang niyakap, at nang makalapit ang isang NPC, tinakot niya ang taong
iyon
malayo. Lumabas sila pagkatapos ng kalahating oras, at nagulat ang mga tripulante.
Ang
ang mga mag-asawang 'nakatakas' ay hindi kailanman naging kalmado gaya ni Nolan, na
yumakap sa kanya
kasintahan. Ang ilang mga tao ay iniwan ang kanilang mga kasintahan at naghiwalay
kaagad pagkatapos
na.
Hinawakan ni Nolan ang kanyang mukha gamit ang kanyang palad at tumingin sa kanya.
“I guess it is
isang bagay na mabuti.”
Akala ni Maisie ay naalala niya ngunit nabigo siya nang marinig iyon
sagot. Umupo ulit siya sa upuan niya, nag cross arms. at nagsimulang maging
seryoso. “Kung maghahalikan tayo sa Ferris wheel, ibig sabihin kaya mo lang
pagmamay-ari ko mula ngayon."
Sinubukan ni Nolan na itago ang kanyang ngiti. "Talaga?"
Kunwaring galit si Maisie. "Bakit? Ayaw mo niyan?"
Lumapit si Nolan, hinalikan siya, at palihim na ngumiti, “Maghalikan pa tayo ng
ilan
mga oras noon.”
Napapikit si Maisie nang muling lumapat ang labi nito, at ang kamay niya iyon
ay sa kanyang balikat lumipat paatras upang yakapin siya.
Bumalik sa Bassburgh, sa ospital…
"Si Zee at ang kanyang asawa ay nagha-honeymoon sa Winston Island, ngunit
Ine-enjoy mo ang IV drips sa ospital kasama ang iyong fiance." Si Ryleigh noon
pagkakaroon ng mansanas nang sabihin iyon ni Barbara at tumawa hanggang sa tumulo
ang kanyang mga luha
palabas. Nainis siya. “Nandito ka ba para bisitahin ako o pagtawanan ako?
Pinipigilan ni Barbara ang pagtawa. "Syempre nandito ako para bisitahin ka."
Napakagat si Ryleigh sa kanyang mansanas, pagkatapos ay naisip ni Barbara
isang bagay at sinabing, "Nakabangga ko si Xyla habang papunta dito."
Huminto si Ryleigh at tumingin kay Barbara." Hindi iyon nakakagulat. Mayroon
Walang masama kung ang isang dating kasintahan ay bumisita sa kanyang dating
kasintahan na nasugatan."
Tumango siya.
Umalis ang nurse dala ang bote.
Nag-click si Ryleigh sa kanyang dila at sinabing, “Napakabait sa iyo ng nurse na
ito. Kung siya
ay maaaring gawin ang parehong sa akin, hindi ako magkakaroon ng problema sa
pagkuha ng ilang higit pa
araw ng mga kuha."
Kung tutuusin, marami siyang naranasan dahil sa nurse.
Tumingin sa kanya si Louis at nagtanong, “Ikaw ba
gusto mong malaman kung bakit?
Natigilan siya. “Alam kung ano?”
Sumenyas siya sa kanya nang may tuwid na mukha." Halika dito, at sasabihin ko
ikaw."
Bagama't may pag-aalinlangan si Ryleigh sa kanya, naglakad pa rin ito patungo sa
kanya.
Hinila siya ni Louis dahilan para mawalan siya ng balanse at bumagsak ito sa kanya.
Pareho silang nahulog sa kama. Walang alinlangan na si Ryleigh ang nakahiga
itaas, at ang kanyang mga labi ay hindi sinasadyang humalik sa kanyang baba.
Siya ay natigilan, at tulad ng isang hindi gumaganang robot, ang kanyang utak ay
pumunta
blangko.
Humalakhak ng malalim si Louis, at umalingawngaw ang boses nito sa itaas niya.
“Nakita mo? alam ko
Gusto mong samantalahin ako."
"Ikaw!" Iniangat ni Ryleigh ang kanyang ulo, at naramdaman niya na parang kidlat
dumampi sa kanyang katawan nang hindi sinasadyang dumampi ang labi nito sa labi
niya.
Ibinaba ni Louis ang ulo at itinuon ang tingin sa labi nito. Na parang napipilitan
isang misteryosong puwersa, inilagay niya ang kanyang kamay sa likod ng kanyang
leeg at nagtanim ng a
halik sa labi niya.
Nanlaki ang mga mata ni Ryleigh sa gulat nang mapagtanto niya ang ginagawa ni
Louis,
at nakalimutan pa niyang huminga.
“Louis, 1-Pumasok si Larissa at nagulat siya sa eksenang nauna sa kanya
mata.
Pagkamulat ni Ryleigh, tinulak niya si Louis at
padabog na lumabas ng ward. Tiningnan ni Larissa ang tumatakas na pigura niya
kanina
pabalik sa kanyang anak, na walang ekspresyon na nakaupo sa kama. Tanong niya,"
Nagawa mo ba?”
Nagkibit balikat si Louis.
Ang baybayin ay maliwanag na naiilawan. Isang grupo ng mga tao ang nagpi-party sa
paligid
isang bonfire sa beach ng Winston Island upang salubungin ang Autumn Bonfire
Festival.
Nagkaroon ng walang limitasyong supply ng mga beer, seafood, at barbeque na
pagkain.
Nakasuot ng kanilang mga maskara, sina Maisie at Nolan ay naglalakad sa karamihan.
Hinawakan niya ang kamay ni Nolan at sinabing, "May pagkain doon. pupunta ako at
tingnan mo!"
Binitawan niya ang kamay nito at tumakbo patungo sa direksyon na tinuturo niya
ngayon lang.
Walang magawang umiling si Nolan at sinabing, "Mag-ingat ka!"
Ni minsan ay hindi niya inalis ang tingin kay Maisie. Sabagay, marami naman
ng mga tao rito, at ayaw niyang may mangyaring masama. Tumayo si Maisie
sa harap ng stall at umorder ng bawat pagkain sa harap niya. Parang
sobrang nasasarapan siya.
Nakamaskara rin si Helios at may kasamang katulong.
Nakilala niya si Nolan sa isang sulyap.
Kumuha siya ng isang lata ng beer at naglakad patungo kay Nolan. "Akala ko ikaw
ayoko ng ganitong okasyon."
Kinuha ni Nolan ang lata ng beer at sumagot, “Pero gusto ito ng asawa ko.”
Tumawa si Helios. “Maraming tao ngayong gabi. mas maganda ka
bantayan mo ang asawa mo."
"Gagawin ko ito kahit wala ang iyong-" tumingin si Nolan kay Maisie at si
natulala. Ibinaba niya ang lata ng beer at naglakad papunta sa mga tao.
Tinanong ni Nina, "Ano ang ginagawa ni Mr. Goldmann?"
Ipinikit ni Helios ang kanyang mga mata at inilagay ang kalahating laman na lata ng
beer sa mesa.
"Tulungan mo siya."
Lumapit si Nolan sa stall at tinanong ang may-ari tungkol kay Maisie. Gayunpaman,
ang
Sinabi ng may-ari ng stall na hindi niya alam ang tungkol sa kanya.
Nag-aalalang tumingin sa paligid si Nolan. Maraming tao sa dalampasigan,
ngunit wala nang mahanap si Maisie.
Kabanata 743
Ang pag-aalala at takot ay bumangon mula sa tiyan ni Nolan at napuno ito
buong puso. Parang naranasan na niya ang ganitong pakiramdam noon
din
May masamang nangyari, at biglang nawala si Maisie sa harapan niya
mata.
Inilipat ni Nolan ang kanyang kamay sa kanyang bulsa, napagtanto lamang na wala
sila
dala ang mga phone nila.
Ibinigay ni Helios ang kanyang telepono sa kanya at sinabing, "Siguro dapat mong
gamitin ang akin."
Hindi ito tinanggihan ni Nolan. Ang unang bagay na dapat niyang gawin ay ang
maghanap
Maisie, kaya wala siyang pakialam sa ibang mga bagay ngayon. Gayunpaman, siya
hindi maalala ang numero ng telepono ni Maisie sa isang mahalagang sandali tulad ng
ito.
Mahigpit ang pagkakahawak niya sa telepono, at umuumbok ang kanyang mga ugat mula
sa likod
ng kanyang kamay.
Numero ng telepono…
Ano ang nangyayari? It's somewhere in my head, pero ano ang number niya
muli?'
Nang makita ni Helios na ang mga daliri ni Nolan ay lumilipat sa ibabaw ng pagdayal
buton at hindi niya naipasok ang numero ng telepono pagkatapos ng mahabang panahon,
siya
Binuksan niya ang listahan ng contact para sa kanya at sinabing, “Mahahanap mo ang
kanyang numero sa pamamagitan ng
paglalagay ng kanyang pangalan."
"Ako ito."
"Ginoo. Boucher?”
Natigilan si Maisie. Inangat niya ang ulo niya at kinusot ang mga mata. Helios
ay may suot na maskara, ngunit sa paghusga mula sa kanyang mukha na nakalantad sa
hangin, alam niya na siya si Helios.
Binitiwan ni Helios ang kanyang kamay at nagtanong, "Anong ginagawa mo dito?"
“Helios!”
Humakbang si Nolan patungo sa Helios, at nang sasabihin na sana ni Maisie
something, binato niya ng suntok si Helios, dahilan para mahulog ang maskara niya
sa
lupa.
Nagulat si Maisie at nagmamadaling pumunta sa harapan para pigilan siya. “Ano ka ba
ginagawa. Nolan!?"
Pinigilan ni Nolan ang galit sa kanyang dibdib, at mas lalong nagdilim ang kanyang
mga mata
kaysa sa gabi. 'Kailan kayo nagsimulang magkita sa likod ko
pabalik?”
Natigilan si Maisie. "Ano!?"
Bumangon si Helios mula sa lupa at pinunasan ang dugo sa sulok niya
labi. Inangat niya ang ulo niya at tumingin kay Nolan. "Sa tingin mo ba makikinig
ka
sa amin ngayon?"
Si Nolan ay humakbang pasulong at hinawakan siya sa kanyang kwelyo, ang mga ugat sa
nakaumbok ang likod ng kamay niya.
112
Lilapter 743
Tinulak siya ni Maisie palayo at sumigaw.” Nolan, itigil mo na yan!"
Itinulak ni Nolan si Maisie, at inuna nito si Maisie ng ilang hakbang bago siya
nabawi ang kanyang balanse. Pulang pula ang kanyang mga mata sa paligid ng rims
habang nakatitig
kanya. Isang sarkastikong ngiti ang sumilay sa gilid ng kanyang labi habang
nagtatanong, “Kung ako
ay hindi sumama sa kanya, paano ko nakita kayong magkayakap
iba?” 'Yung magkayakap? Ako at si Helios?'
Kumunot ang noo ni Maisie.
Hawak siya ni Helios. Hindi sila magkayakap.
“Hah, I get it now,” tumingin siya kay Helios, “Nagsisinungaling ka noong sinabi mo
pumunta ka dito para sa isang pamumuhunan sa negosyo. Sa totoo lang, dahil si
Maisie
dito. Kung tutuusin, may contact number ka pa nga niya. Iminungkahi mong maghiwalay
up and find her as an excuse para iwasan ako para magkakilala kayong dalawa
iba sa lihim…”
Bago pa makapagsalita si Maisie, binato ni Helios ng suntok si Nolan.
Hindi na napigilan ni Toby ang kanyang galit at hinampas ang kanyang kamao sa
sa pamamagitan ng.
Sa sobrang lakas niya, nag-iwan siya ng kaunting dent sa pinto ng sasakyan
sa pamamagitan ng.
Kaagad, nagsimulang tumunog ang alarm ng van, na naging sanhi ng pagtigil ng lahat
ng mga driver
sa masikip na trapiko upang tumingin sa labas mula sa kanilang mga bintana upang
makita kung ano ang
nangyayari.
Sa sandaling iyon, isang nakakatakot na tingin ang dumaan sa mga mata ng driver sa
likod ng sasakyan
van. Nang napagtanto niyang tumunog ang alarm ng van, mas lumitaw siya
nagkakasalungatan.
Gayunpaman, ang kanyang kabaitan ay nanalo sa kanyang pag-aalinlangan sa huli
habang kumaway siya kay Toby.
“Hoy, tao!”
Lumingon si Toby. “Tinatawag mo ba ako?”
Tumango ang driver. "Nandito ka ba para iligtas ang isang tao?"
Nang marinig iyon, agad na napagtanto ni Toby na ang driver
Baka may alam siya, kaya mabilis siyang naglakad papunta sa kotse ng driver.
"Paano mo nalaman na nandito ako para iligtas ang isang tao?"
"Well, mukhang nabalisa at balisa ka, kaya naiisip ko na nandito ka
upang iligtas ang batang babae na kinuha ng mga human trafficker na iyon.”
Sa sandaling ito, sigurado si Toby na ang babaeng tinutukoy ng driver
Sonia.
Nakakuyom ang kanyang mga kamao, mabilis niyang tinanong, "Tama. Asawa ko siya, at
Nandito ako para iligtas siya. Alam mo ba kung saan nila siya dinala?"
Nandito na ang sasakyan, ngunit wala na sila. Isinusumpa ko ang tusok na iyon,
Declan,
Tinanggal niya ang sasakyan dahil natatakot siyang maabutan kami! Kung tutuusin,
walang tao
masasabi kung kailan babalik sa normal ang trapiko.
“Hindi ko alam kung saan nila siya dinala, pero nakita ko silang pumasok doon
direksyon.” Itinuro ng driver ang guardrail ni Declan at ng iba pa
umakyat sa ibabaw.
Paglingon niya, naningkit ang mga mata ni Toby nang makita niya ang bundok
trail sa likod ng guardrail.
Tiyak na dinadala sila ng trail na iyon sa bundok. Mukhang kinuha nila ang
tugaygayan sa bundok.
“Sige. Salamat sa iyong tulong. Sisiguraduhin kong babayaran kita para dito."
Pagkasabi noon, sinilip ni Toby ang plate number ng driver at
Binasa niya ito bago kinuha ang phone niya. Habang siya ay tumalon sa ibabaw ng
guardrail, nagsimula siyang tumawag habang tumatakbo.
Hindi nagtagal ay konektado ang tawag, at umalingawngaw ang boses ni Carl. "Alam ko
ang gusto mong sabihin. Sinusubukan ko nang palakasin ang telepono
linya ng numero, ngunit ang signal sa kakahuyan ay napakahina at malakas
madaling maputol. Kapag tapos na ako, ipapadala ko sa iyo ang lokasyon ni Declan."
Alam ni Carl na iniwan ni Declan at ng iba pa ang van at pumasok sa loob
bundok. Kung tutuusin, narinig niya ang kanilang pag-uusap sa pamamagitan ni Declan
telepono ng lalaki.
Nang marinig si Carl, sa wakas ay tumigil si Toby sa pag-aalala at ibinaba ang
tawag dahil siya
Maaari na niyang hulaan na si Carl ay isang hacker at siya ang taong nagkaroon
palaging tinutulungan si Sonia. Siya ay malamang na Fox Eyes.
Hawak hawak ang kanyang telepono sa kanyang kamay, mabilis siyang nagsimulang
tumakbo patungo sa
bundok.
Saglit na tumakbo, naramdaman ni Toby ang pagvibrate ng phone niya saglit.
Agad siyang huminto at tiningnan ang kanyang telepono upang makita ang isang mapa
na ipinadala
Carl.
Sa pagbukas ng mapa, napansin ni Toby ang isang berdeng tuldok at isang pulang
tuldok na may marka
sa marka. Alam niya na ang berdeng tuldok ay ang kanyang sarili, kaya ang pulang
tuldok ay
siguradong si Declan at ang iba pa.
“Dalawang milya…” Nakita ni Toby na dalawang milya lang ang layo niya sa pula
tuldok at kinagat ang kanyang mga labi. Muli, nagpatuloy siya sa pagtakbo pasulong.
Posible kung ito ay dalawang milya lamang. Maabutan ko sila.
Sabay abot ni Carl at ng iba pa sa paanan ng
bundok at nagsimulang maglakad sa bundok. Samantala, dalawang milya
paalis, pinunasan ni Declan ang pawis sa mukha bago siya tumingin sa harap at
humihingi ng hangin. "Gaano katagal bago tayo makarating sa tuktok?"
"Malamang kalahating oras pa," sagot ni Johnny.
“Tubig.” Inabot ni Declan habang binubuksan ni Johnny ang kanyang backpack at
kumuha siya ng bote ng tubig. "Narito, Young Master Declan."
Pag-agaw sa bote ng tubig, pinihit ni Declan ang takip kanina
pag-inom ng ilang lagok ng tubig para maiwasan ang pakiramdam ng pagkapagod
pagkatapos mag-hiking sa
bundok. Pagkatapos, pinikit niya ang kanyang mga mata at nagbilin, “Ipaalam sa mga
nasa
Misty Mountain na magpadala ng helicopter para sunduin kami sa tuktok ng
bundok.”
Noong una, binalak nilang tahakin ang tugaygayan ng bundok sa Misty Mountain.
Gayunpaman, nakatanggap sila ng isang tawag sa ibang pagkakataon upang ipaalam sa
kanila na ang helicopter
na ipinadala upang harapin ang ibang mga bagay ay bumabalik kay Misty
Bundok.
Kaya, maaaring kunin sila ng helicopter upang bumalik sa Misty Mountain,
at iyon ang dahilan kung bakit sila patungo sa tuktok ng bundok
sa halip na sa kabilang banda.
"Sige, kokontakin ko sila kaagad." Tumango si Johnny bago niya kinuha ang sa kanya
phone out at nagsimulang tumawag.
Natural, narinig ni Carl ang nangyari at mabilis na ipinaalam kay Toby. A
calculative glint flashed past Toby's eyes when he heard of the
helicopter.
Haha! May nagsabi bang helicopters?
Dahil kayang ayusin ni Declan ang isang helicopter na pumunta sa tuktok ng bundok,
Maaari kong ayusin ang mga helicopter upang ihinto din sila doon. magiging sila
pagdating sa tuktok ng bundok sa loob ng kalahating oras, at sapat na iyon
oras na para dumating ang helicopter ko mula sa Seafield.
Sa pag-iisip na iyon, nakipag-ugnayan si Toby kay Tom at inutusan siyang mag-ayos
para sa helicopter bago siya nagpatuloy sa paglalakad.
Upang paikliin ang distansya sa pagitan nila ni Declan, kumuha ng isa pa si Toby
mas maikling ruta sa pamamagitan ng pag-akyat sa mga boulder ng bundok sa halip na
tumakbo pagkatapos ng
rutang dinaanan ng Declan at ng iba pa.
Kaya naman, nagmukha siyang gulo. Magulo ang kanyang buhok, at ang kanya
gasgas sa maraming lugar at nadumihan ng lupa at
algae.
Bukod doon ay may kaunting gasgas pa sa mukha niya. Parang meron siya
nahaharap sa ilang mga problema noong siya ay umakyat sa mga malalaking bato at
nahulog pa.
Gayunpaman, ang mga resulta ay mahusay bilang siya pinamamahalaang upang makakuha
ng sa tuktok ng
bundok pagkaraan ng ilang minuto kaysa kay Declan.
Sa sandaling iyon, kinuha ni Toby ang kanyang telepono at nakita na si Declan at
ang iba pa
nasa kabilang side na hindi naman talaga malayo sa kanya, kaya dali-dali niyang
kinuha
papunta sa kanila.
Pagkatapos ng ilang minutong pagtakbo, nakita niya si Declan at ang iba pa, kasama
kasama ang isang taong binabantayan ng dalawang buff na lalaki. Galing sa
Ang taas ng tao, agad na nakilala ni Toby na si Sonia iyon.
“Sonia!” sumigaw siya.
Iyon ba ay... Toby?
Si Sonia, na walang nakikita sa ilalim ng jacket, ay nagulat
bago siya napuno ng saya.
Dumating talaga si Toby!
Gayunpaman, ang kanyang boses ay may ibang uri ng epekto kay Declan at sa kanyang
lalaki,
nalilito sila habang magsasalita na sana sila. Tapos, napalingon silang lahat
upang makita si Toby, na ang mga damit ay punit-punit at hitsura, na may hitsura
katatakutan.
Naramdaman ni Maisie na may nasa ilalim niya. Hinawakan niya ito, at ito ay hangin
remote control ng conditioner.
Mapanganib na ipinikit ni Maisie ang kanyang mga mata. Inikot niya ang ulo niya at
Nakita ko si Nolan na kinakabahang nakatingin sa kanya.
Sinipa niya si Nolan pababa sa sopa at sumigaw, napuno ang kabuuan nito
sala na may boses, “Well, well, well, Nolan. Sa tingin mo ba a
gagana sa akin ang ganitong trick? Patay ka!"
Tense ang atmosphere habang nag-eenjoy silang apat sa kanilang almusal sa a
pribadong silid. Nakaupo si Nolan sa tapat ni Helios.
Parehong lalaki ay kumuha ng isang suntok bawat isa kagabi. Iyon lang kumpara sa
ang sugat sa sulok ng labi ni Helios, ang pasa sa pisngi ni Nolan
hindi gaanong halata.
Pareho silang may madilim na ekspresyon sa kanilang mga mukha sa sandaling sila
pumasok sa private room. Malungkot silang nagkatitigan, and it
parang mag-aaway sila sa isa't isa kung anuman
magkamali.
mga batang batang lalaki, hindi ba kayo marunong kumain ng almusal ng mapayapa?
Umalis ka na dito at humanap ng pwesto sa labas kung gusto mong makipag-away."
Nang makitang masama ang loob ni Maisie, agad na huminto si Nolan sa pakikipagtalo,
ibinaba ang ulo, at nagpatuloy sa pagkain.
Bagama't tila walang takot si Nolan, natatakot siyang makuha ng kanyang asawa
galit na galit. Hindi man lang siya papayag na makatulog siya sa pagkakataong ito
sa paligid
"Alam ng isang tunay na lalaki kung kailan ibababa ang kanyang ego. Ang
pinakamahalagang
ang gagawin ngayon ay pasayahin ang aking asawa.'
Umuulan sa downtown Bassburgh. Umulan ng malakas, at ang
biglang naging malamig ang panahon. Ang araw ay sumisikat nang maliwanag
dalawang araw na ang nakalipas, ngunit ang lahat ay ganap na naiiba ngayon na
parang ang langit ay nagkaroon
biglang nagpasya na magsuot ng kulay abong sweater.
Ang mga lantang dahon ay tinatangay ng bagyo sa lupa, na tinakpan ang
ibabaw ng stagnant puddles.
Nakahiga si Ryleigh sa hospital bed, iniisip ang halik kahapon.
Ibinaon niya ang kanyang mukha sa unan, inis at nababagabag.
Akala niya ay nurse iyon nang makarinig siya ng ingay ng kung sino
tinutulak ang pinto at pumasok sa kanyang ward. Lumingon siya
sa paligid at natigilan nang makita ang taong pumasok.
Sinara ni Xyla ang pinto at nilingon siya. "MS. Burol.”
Medyo maingat na umupo si Ryleigh. “Sa tingin ko nagkamali ka
ward. Katabi ang ward ni Louis."
"Nandito ako para sa iyo." Huminto si Xyla sa kama na may bahagyang ngiti sa kanya
mukha. "Gusto kitang makausap."
Inayos ni Ryleigh ang likod niya. "Ano ang gusto mong pag-usapan?"
‘Di naman niya talaga ako pinahirapan this time pero lang
binigkas mo ba ang mga salitang iyon?'
Umuulan sa labas, at nakakatamad manatili sa ward, kaya Ryleigh
lumabas sa corridor para sa ilang libreng hangin.
Pagkalabas na pagkalabas niya, nakita niya si Louis na papalabas sa kanyang ward.
Nagkatinginan ang dalawa.
Nablangko muli ang isip ni Ryleigh sa isang iglap na parang isang eksena
ay ganap na sinakop ito. Namula ang pisngi niya, at mabilis siyang tumalikod,
bumalik sa mga ward, at isinara ang pinto.
Napasandal siya sa pinto, nakaramdam ng sobrang hiya.
Bakit? Bakit lang?!
Biglang umalingawngaw ang boses ni Louis mula sa kabilang bahagi ng pinto
tanong niya, "Gusto mo ba ng McNuggets?"
Napaawang ang sulok ng bibig ni Nolan. “Bilang isang n entrepreneur, meron ako
walang dapat ikabahala. Siya ang dapat mag-alala."
Parang may nakita si Nina.” Crap! Yung mga taong meron
kinilala si Helios.
Kailangan kong bumalik sa kanya."
Mabilis na tumakbo si Nina sa direksyon ni Helios para iligtas siya.
Unti-unting tumindi ang ngisi sa mukha ni Nolan. Napatingin si Maisie
yung cap na suot niya at nakapikit.
'Itong lalaking ito... Siya ang nag-set up kay Helios. hindi ba siya?”
Tinanggal niya ang takip sa ulo ni Nolan. "Nolan Goldmann, ikaw talaga
pambata.”
Niyakap siya ni Nolan. "Nakampi ka sa kanya at nagsasalita para sa
siya sa nakalipas na dalawang araw. Hindi ko gusto, at nagseselos ako."
Itinaas ni Maisie ang mga kamay para hawakan ang pisngi niya.
Tapos hindi mo na lang ba siya makakasama?"
Hindi siya sumang-ayon, "Siya ang ayaw makisama sa akin."
mula sa sulok ng kanyang mga kilay habang tinatakpan ng hamog ang kanyang makapal
na kilay, at
malalim na emosyon ang umaagos sa ilalim ng kanyang mga mata.
Habang hinahaplos ni Nolan ang kanyang kalahating tuyo na itim na buhok, humiga si
Maisie sa kanyang hita at
natatawa. "Napakakinis ng buhok mo."
Itinaas niya ang kanyang mga talukap at sumulyap sa kanya. "Sinabi mo yan dati."
Siya
kinuha ang isang maliit na bundle ng kanyang buhok at hinalikan ito. "Oh talaga?
parang
na kahit hindi ko matandaan ang sinabi ko, ito ay nakatatak pa rin sa aking
alaala.”
"Nolan."
"Oo." Bumaba ang tingin nito sa kanya, at saglit na tinitigan siya ni Maisie.
"Hindi mo pa sinasagot ang tanong ko."
"Ano ang tanong?"
Umupo si Maisie at titig na titig sa kanya." Bakit galit na galit ka kay Helios
magkano?”
Napaiwas ng tingin si Nolan, ngunit itinulak ni Maisie ang kanyang pisngi, pinilit
siyang tumingin
kanya. "Huwag mong iwasan muli ang tanong."
Pinikit niya ang kanyang mga mata at hinawakan ang likod ng kanyang kamay. "Bakit
mo
magtanong tungkol sa kanya?"
"Dahil curious ako." Umupo si Maisie sa ibabaw niya na para bang natatakot ito
tatakas siya. "Ipagpapatuloy mo ang pagtulog sa sopa ngayong gabi kung ikaw
huwag mo akong sagutin."
Nag-alinlangan si Nolan.
Hinawakan ni Maisie ang laylayan ng kwelyo niya. Mas gusto mong matulog sa sopa
kaysa sa tabi ko?" "Hindi." Lumaylay ang mga talukap niya, medyo awkward.
"Wala akong masasabi sa lalaking iyon."
Lumapit si Maisie, isang pulgada ang layo sa labi niya. Hindi siya gumagalaw,
ngunit siya
hindi siya hinalikan, "I guess I was nosy."
Hinila siya ni Nolan sa kanyang mga bisig. "Hindi."
Isinubsob ni Maisie ang kanyang mukha sa kanyang kumakabog na dibdib. “Nolan, kapag
ang makamandag
Nakagat ako ng ahas sa kampo, ang pinsan ni Helios, si Francisco, ay nagpatulong
kay Helios.
Iniligtas nila ang buhay ko, at naaalala ko pa rin na may utang ako sa kanila, kaya
gusto ko
Tulungan mo siya, please?"
Nanginginig ang puso ni Nolan. Hindi niya maalala ang nangyari
noong siya ay nasa kampo, ngunit alam niyang marami siyang pinagdaanan.
Nang maalala ni Nolan si Maizie na ipinakita sa kanya ang larawan at halos
hindi naintindihan, hinalikan niya ng mariin ang tuktok ng ulo ni Maisie. “Hindi ko
sinabing ako
Hindi makakatulong, tanga."
Nakatanggap ng tawag si Nina mula sa kumpanya at nagrelax pagkatapos nilang
magsalita.
Sinabi niya kay Helios, na nakatayo sa harap ng bintana, "Hels, ang
Naayos na ito ng manager para sa iyo, ngunit ito ay salamat kay Mr.
Goldmann. Kung hindi dahil inagaw niya ang atensyon ng media, ayoko
alam kung paano namin naipaliwanag ang aming sarili."
Hindi sinabi ni Helios sa sinuman na mamumuhunan siya sa Winston Island, hindi
kahit ang Bouchers. Kung nalantad siya sa pagbabakasyon sa isla
sa halip na magtrabaho, maraming tao ang masasaktan.
Ang mundo ng entertainment ay isang kumplikadong lugar, at ang tubig ay
malalim. Kahit na si Helios ay isang Boucher-walang makakahawak sa kanya
dahil sa kanyang katayuan-hindi niya ginamit ang kanyang katayuan bilang isang
Boucher para makarating
kung saan siya nasa entertainment world.
Si Louis ay may hugis almond na mga mata, at kahit na hindi sila singkit, siya
parang anime character. Ang kanyang mga mata na hugis almendras ay naghalo-halo
kanyang mga katangian.
Tumango si Joe. “She’s getting old now at na-admit dahil sa dugo niya
ang presyon ay masyadong mataas. Inaalagaan siya ng nanay ko. Kailangan kong
pumunta at
bisitahin.”
Pinanood siya ni Ryleigh na paalis. Nilagay ni Louis ang kamay niya sa mata niya
takpan ang kanyang pananaw." Ayaw niya bang umalis?"
Hinampas ni Ryleigh ang kamay niya at tumingala. "Anong ibig mong sabihin
'ayaw niya umalis? Kaibigan ko siya!" “Kaibigan?” Tinawid ni Louis ang kanya
mga braso, itinaas ang kanyang kilay, at tumawa. “Sigurado ka bang ang tingin niya
sa iyo ay isang
kaibigan?”
Hindi maintindihan ni Ryleigh. “Ano ang gusto mong sabihin?”
Pinitik ni Louis ang kanyang noo. "Alamin mo."
Nasapo ni Ryleigh ang noo niya at tinuro siya, “Mr. Lucas, ingatan mo
kamay sa sarili mo?"
Yumuko si Louis para lapitan, tinitingnan ang kanyang maselang pero galit na mukha.
“Ako
enjoy sa paggawa niyan. Anong gagawin mo diyan?"
Ilang matatandang babae ang dumaan, tumingin sa kanila, at ngumiti. "Maayos
para maging bata pa."
"Oo, mas masaya kapag may makakaaway."
Nahiya si Ryleigh at nag-toothbrush. “Hindi kami magkasama, hindi
kahit malapit lang."
Walang sinabi si Louis kundi ngumiti sa mga babae.
Biglang nakita ni Ryleigh ang isang lalaking tumutugtog ng viola sa ilalim ng puno
sa hindi kalayuan
malayo.
Gayunpaman, hindi binitawan ni Louis ang kanyang kamay. * Tama iyan. Isipin mo
swerte mo sa sarili mo. Pagkatapos ng lahat, hindi ito isang bagay na maaari mong
makita
isang normal na araw."
Napatingin sa kanya si Ryleigh. Medyo matagal bago lumapit sa kanya
pandama. Tinanggal niya ang kamay nito sa pisngi niya at sinabing, “Ikaw nga
sinasadya ito!"
Tinaas niya ang kanyang mga kilay at nagtanong, "Ano ang sinasadya ko?"
Tinuro siya ni Ryleigh. "Isa kang lecturer sa Royal Academy of
Musika, kaya siyempre, alam mong siya si Mr. Nixon!"
Itinulak ni Louis ang kanyang daliri at sinabing walang katotohanan, “Kahit alam ko
it, it doesn’t mean na ako ang humila ng strings. At saka, ikaw iyon
na gustong pumunta dito dahil may nakita kang matandang tumutugtog ng
viola. I was just suggesting na subukan mo ito. Si Mr. Nixon ang nag
akala mo maganda ka at pinuri ka. Hindi ba ito nagpapatunay
na ikaw ang nagpahanga kay Mr. Nixon?"
Hindi alam ni Ryleigh ang sasabihin. Dahil ba talaga sa swerte niya?
Ibinaba ang kanyang ulo, tumingin si Louis sa kanya." May paraan ang mga bagay na
nawala sa atin
babalik sa atin. Ang pagkakataong pinalampas mo sampung taon na ang nakakaraan ay
nasa tamang panahon
sa harapan mo ngayon. Gusto mo bang makaligtaan muli pagkatapos ng sampung taon?"
Ibinaba ni Ryleigh ang ulo at mahigpit na kinuyom ang name card sa kamay.
Umihip ang hangin, at ang mga dahon ng maple tree ay nahulog sa kanyang ulo.
Yumuko si Louis at nag-flick ng isang dahon palayo. Napaangat ng ulo si Ryleigh
dahil doon
sandali, at dumampi ang labi niya sa labi niya. Bumilis ang tibok ng puso ni
Ryleigh
Nang tingnan niya ang mukha sa harap niya, natigilan siya. Joe, hindi nakatayo
malayo, ibinaba ang ulo at mapait na ngumiti nang makita ito. pagkatapos,
tumalikod siya at umalis. Sina Helios at Nolan ay nagpunta upang pag-usapan ang
tungkol sa
investment project habang hinihintay sila nina Maisie at Nina sa sasakyan.
Medyo nag-alala si Nina habang nagtanong, "Mrs. Goldmann, ikaw ba
sa tingin nila mag-aaway na naman sila?"
Nang hindi inalis ang kanyang ulo mula sa kanyang telepono, sumagot si Maisie,
“Huwag kang mag-alala.
Bagama't nawalan na ng alaala si Nolan, alam niya ang dapat niyang gawin
at kung ano ang hindi niya dapat sa harap ng ibang tao."
Nakahinga ng maluwag si Nina matapos marinig ang sinabi ni Maisie. Noong siya
napalingon siya at nakitang nakatitig si Maisie sa phone niya, siya
kinapa ang leeg niya at tumingin sa phone ni Maisie. Nang makita niya ang post
tungkol sa "HeliosxNolan," natigilan siya. "Gng. Goldmann, gusto mo
ito din?"
‘Di ba asawa niya si Mr. Goldmann? Saka bakit?
Inilagay ni Maisie ang kanyang daliri sa kanyang mga labi, tumingin sa labas sa
bintana,
at sinabi, "Hindi niya alam ang tungkol dito. Tingnan mo, kapag nakatayo siya
kasama
Helios, hindi mo ba naisip na perfect match sila?"
Nakangiting awkward na ganti ni Nina.
"Bigla kong naramdaman na hindi ako kailangan. Ako ang "third wheel" sa pagitan
sila!"
Umikot si Maisie at hinawakan ang kamay ni Nina na parang nag-iisip
ng isang bagay. "Kailan magiging malaya si Helios pagkatapos nating bumalik sa
Bassburgh?"
“Oo, childish ako, at mas mature siya sa akin, di ba? Ano ba yun
gusto mong sabihin?" Sabi ni Nolan habang nakasuksok ang mga kamay sa bulsa at
naglakad papuntang elevator.
Walang magawang umiling si Maisie at pumasok na rin sa elevator.
Kinuha ng isang lalaking nakasuot ng gintong singsing sa isang kotse sa labas ng
hotel ang kanyang telepono
tumayo at tumawag, “Quintin. Pareho silang tumutuloy sa isang hot spring hotel. Ito
Para sa akin, hindi sila ordinaryong tao." Isang boses ang dumating sa pamamagitan
ng
telepono. "Wala akong pakialam kung sino sila. Akin ang Winston Island. Mula ng
sila
Magkaroon ng lakas ng loob na guluhin ang aking negosyo, kailangan mong turuan sila
ng magandang aral."
Kinabukasan. Umupo si Maisie sa kanyang upuan na may problema sa mukha. Pinaglaruan
niya
ang pagkain sa kanyang plato ngunit hindi ito kinain.
Matapos makuha ni Nina ang gusto niyang kainin ay umupo siya sa harap ni Maisie.
"Gng.
goldman?
Anong mali?”
"Buntong-hininga, pahirap nang pahirap na pawiin ang galit ni Nolan."
Natigilan si Nina. "Nalaman ba niya na ikaw ay nasa "HeliosxNolan'
bagay?” Umiling si Maisie. Sumimsim siya sa bagong pinindot
juice sa mesa at sinabing, "Sinabi ko lang na bata siya, at nagalit siya."
Sinubukan ni Maisie ang kanyang makakaya upang pawiin ang kanyang galit ngunit
walang resulta. Meron siyang
kahit na sinubukan siyang akitin ng kanyang katawan, ngunit nanatili itong matatag
at
tumangging magbigay sa kanya ng anumang tugon.
Sa huli, nahiga siya sa kama at natulog.
Kumagat si Nina sa kanyang almusal. "Hindi gusto ng mga lalaki ang sinasabi ng mga
tao
pambata sila. Huwag kalimutan na si G. Goldmann ay halos 17 lamang
taong gulang na ngayon, at ang mga kabataang lalaki sa ganitong edad ay karaniwang
may malaking ego.”
Napaangat ng ulo si Maisie. "So sinasabi mo bang nasaktan ko ang pride niya?"
Tumango si Nina at idinagdag, “May pinsan ako. 17 na rin siya ngayong taon. Siya
pinahahalagahan ng husto ang kanyang pride, at kung may mangahas na pagtawanan siya
sa harap
ibang tao, magagalit siya sa taong iyon. Hindi siya magpapatinag kahit na ano
kung ano ang sasabihin mo sa kanya, at tatagal ito ng kahit isang buwan man lang.”
Ibinaba ni Maisie ang kanyang ulo para tingnan ang kanyang pagkain ngunit hindi ito
umimik.
Bagama't nawala ang alaala ni Nolan, malilimutan niya ito
minsan.
Gayunpaman, talagang nagbago siya kumpara sa panahon bago siya
pagkawala ng memorya.
At least, sasabihin niya rito ang lahat ng nasa isip niya nang wala
pag-aatubili pagkatapos ng kanyang pagkawala ng memorya.
Noong nakaraan, hindi niya ito ipapakita kahit na nagseselos siya o galit, at siya
tiyak na hindi magsasabi ng isang bagay tulad ng "I'm jealous" o "I don't like
this” sa kanya dahil sa selos.
Parang may naisip siya, inangat niya ang ulo niya at nagtanong, “Oh yeah.
Nasaan si Helios?"
Napabuntong-hininga si Nina. “Bad mood si Helios simula kahapon. Syempre,
hindi ito dahil kay G. Goldmann. I guess nakapasok na siya
problema sa investment."
Ipinikit ni Maisie ang kanyang mga mata nang lumabas ang mga sinabi ni Nolan
kahapon
sa kanyang ulo. “Siguro may nagtangka talagang lokohin siya
Nagngangalit ang kanyang mga ngipin, komento ni Nina, "Paano kaya ang mga
negosyanteng ito
masama? Ano ang ginagawa ng mga developer na iyon? Hindi ba nila gagawin
tungkol dito?"
Tumawa si Maisie at sinabing, “Tapos,
Ang Winston Island ay isang solong isla. Ito ay isang bilog ng negosyo na binuo sa
ilalim
ang parehong developer. Pinapaupahan nila ang kanilang mga tindahan sa mga taong
nagnenegosyo,
at lahat sila ay interesado sa pera. Hindi sila nagbibigay ng isang d* mn tungkol
sa
ito.”
Ang Winston Island ay hindi isang malaking isla. Ito ay halos kasing laki ng
downtown area sa Bassburgh. Ang parehong developer ang nagmamay-ari ng lahat ng hot
mga hotel at restaurant sa tagsibol, kaya ang mga kita ay natural sa
bulsa ng developer.
Ang turismo ng hot spring dito ay nahahati sa mababang at mataas na panahon, na may
ang negosyo ay mabagal sa tag-araw ngunit unti-unting tumataas sa taglagas
at pagiging pinaka-matatag sa taglamig.
Pinahahalagahan ng maraming negosyante ang pagkakataong dulot ng rurok
season sa Winston Island, kaya pumunta silang lahat dito
mamuhunan. Alam ng mga negosyanteng walang konsensya na ang mga beterano sa
ang mundo ng negosyo ay hindi mahuhulog sa kanilang bitag.
At saka, ang developer ang may-ari ng lugar. Mas marami ang
kinikita ng mga negosyante, mas maraming pera ang kanilang makukuha. Wala silang
pakialam
ngunit pera, kaya nagpasya silang pumikit sa mga negosyante
malilim na gawi.
Higit pa, maaaring sina Nolan at Helios ay isang taong may mataas na katayuan
Bassburgh, ngunit ang Winston Island ay hindi kanilang teritoryo.
Namutla ang mukha ni Nina habang sumagot, “Mga 9:00 a m. Kailangan daw
lumabas at nagmaneho ng mag-isa. Tinawagan ko siya, pero hindi natanggap
sa pamamagitan ng."
"Hindi mo mahawakan si Helios?" Isang boses ang umalingawngaw.
Si Maisie iyon. Lumabas siya ng kwarto nang marinig ang usapan
sa pagitan
Sina Nina at Nolan.
Natatarantang tumango si Nina. “Oo. Nag-aalala ako ... nag-aalala ako na siya
maaaring pumunta upang hanapin ang mga taong iyon. Tutal, nasa Winston Island tayo,
at hindi pa bumabalik si Helios pagkatapos lumabas."
Sinubukan ni Nolan na tawagan si Helios, ngunit ipinakita nito na naka-off ang
kanyang telepono.
Nakakunot ang noo niyang tanong, "Yung lalaking 'yon, hindi siya seryoso, 'di ba?"
Bahagyang lumungkot ang mukha ni Maisie. “May kinalaman ba sa investment?
Hindi naman sila hinanap ni Helios, di ba?"
Tinakpan ni Nina ang bibig at napabulalas, “Ano? Hindi ba ibig sabihin nito
nasa delikadong sitwasyon siya ngayon?"
Kung may nangyari talaga kay Helios, paano niya ito ipapaliwanag
kay Morgan?
Tumalikod si Nolan para kunin ang kanyang jacket at susi ng kotse. "Hahanapin ko
siya."
“I’ll come with you,” sabi ni Maisie habang hinihila ang braso nito.
alak siya.
kontrata. Kung pipirma ka sa kontrata, ikaw ang aking mga natatanging bisita sa
kinabukasan.”
Nang kukunin na ni Nolan ang kontrata, kinuha ito ni Helios at
sabi, "Bakit mo gustong pumirma? Wala itong kinalaman sa iyo, kaya
lumayo ka diyan.”
Pagkatapos noon, lumingon siya kay Quintin at nagpatuloy. “Ako ang nag
nilapitan ka para makipagtulungan. Alam kong gusto ninyong samantalahin
aking pagkakakilanlan. Maibibigay ko sa iyo ang $7,500,000 na hinihiling mo.”
Quintin
kawalan ng ugali.” Binaling ni Quintin ang kanyang ulo sa medyo may edad na lalaki
at
sabi, "Bakit ka pa nakatayo dito? Pumunta ka at ibuhos mo kay Mr. Yates ang isang
tasa ng
tsaa!”
Bumalik sa katinuan ang nasa katanghaliang-gulang at nagmamadaling nagsalin ng
isang tasa
ng tsaa para kay Nolan.
Bumulong si Helios, "Ano sa tingin mo ang ginagawa mo? Ikaw
talagang planong bayaran ang mga taong ito ng $ 1 5,0 0 0 ,0 0 0 ? Nawala mo ba ang
iyong
isip
Binigyan siya ni Nolan ng isang buntis na tingin. "Malalaman mo mamaya."
Ang bangko sa Winston Island ay nakatanggap ng tawag na nagsasabi sa kanila kaagad
maghanda ng $1 5,0 0 0 ,0 0 0 bilang pantubos para sa isang taong may espesyal na
katayuan.
Dahil isa itong malaking withdrawal, sineseryoso ito ng bangko. Hindi sa
banggitin na ang salitang "pantubos" ay nabanggit, ito ay malinaw na
may na-kidnap. Kaya, iniulat ng direktor ng bangko ang
bagay sa lokal na pulisya nang mapagbantay pagkatapos matanggap ang tawag.
Dahil ang pantubos ay $ 1 5,0 0 0 ,0 0 0 , natural lamang ito para sa tao
na maaaring magbigay ng ganoong halaga ng pera hindi upang maging isang ordinaryong
tao. Ito
nangyari na nagpunta si Maisie sa istasyon ng pulis bago iyon at
iniulat na may kumidnap at nang-blackmail sa kanyang asawa.
Nag-click agad ang dalawang insidente, kaya kinuha ng pulis ang file na iyon
naglalaman ng impormasyong ibinigay ni Maisie at tiningnan ang mga detalye
ng kaso. Pagkatapos ay napagtanto nila na ang pangalan ng kanyang asawa ay eksakto
ang
katulad ng pangalan ng taong nakakuha ng bangko para ihanda ang
$1 5,0 0 0 ,0 0 0 pantubos.
Nakipag-ugnayan kaagad ang pulis kay Maisie.
Ngunit ngayon na ang mga bagay ay medyo nawala sa kontrol, ginawa ng mga developer
hindi na maglakas-loob na magpakatanga.
Kung tatamaan ito sa media at magagalit sa publiko, makakaapekto ito sa kanila
negosyo sa Winston Island.
Hindi pa rin alam ng mga tao sa loob kung ano ang nangyayari sa labas.
Nakita ni Quintin na walang nangyari matapos maghintay ng higit sa isang
oras at pinandilatan si Nolan." Mr. Yates, nakikipaglaro ka na naman ba sa amin?
It’s
isang oras at kalahati na. Nasaan ang pera?"
Nakaupo si Nolan sa sopa. Nag-cross legs siya at nagpalit
postura, mahinang nakasandal sa likod ng sopa. “Sa pagkakaalam,
Ang Winston Island ay mayroon lamang isang InTime Bank, at humingi ako ng isang
$ 1 5,0 0 0 ,0 0 0 withdrawal. Hindi ba kailangan ng mga empleyado ng ilang oras
ihanda ang pera?"
hindi rin umamin. Sa sandaling iyon, may nagmamadaling pumasok mula sa labas at
sumigaw, “Mr. Quintin!’ Lumapit siya kay Quintin, tumabi, at
may binulong sa tenga niya. Pagkatapos ay binasag ni Quintin ang baso ng alak
ang kanyang kamay sa lupa.
"Pinaglalaruan mo na naman ako!"
Ang mga nasasakupan ni Quintin ay lumapit sa labasan sa maayos na paraan at
hinarangan ito.
Sina Helios at Nolan ay nakakulong sa paliguan sa ikalimang palapag
at hindi nakatakas kahit anong mangyari.
Ang ekspresyon ni Nolan ay mukhang kalmado, at hindi niya maiwasang mapatitig sa
kanya
mga kamay na nakapatong sa kanyang mga bulsa.
Dumura si Quintin. “F*ck! Naniwala talaga ako sa mga salita mo at binigyan kita ng
a
pagkakataon. Since you have the balls to make a fool out of me, don't blame
sa pagiging bastos ko."
Ikinumpas niya ang kanyang kamay, at dalawang malalakas na lalaki ang lumapit kay
Nolan.
Itinaas ni Nolan ang kanyang paa, sinipa ang isang upuan patungo sa kanila, na
ginawa ang dalawa
natisod sandali, at kinaladkad si Helios na tumayo.
Binasag ng lalaking nasa likuran nila ang upuang kahoy at ginamit ito bilang
sandata,
ngunit sinipa siya ni Helios, at napaatras siya. Kasabay nito, ang
ang taong dumating sa kanila mula sa gilid ay hinarap ni Nolan.
Sa kasamaang palad, napakaraming tao. Bagama't hindi sila
mga propesyonal na mandirigma, inilalagay pa rin nila ang kanilang buhay sa linya
at lumaban
walang awa. Kahit si Nolan ay nagpraktis ng martial arts bago ito, pakikitungo
kasama ang isang grupo ng mga lalaki sa lalong madaling panahon ilagay siya sa
isang dehado.
Parehong naubos ang kanilang lakas, ang kanilang mga suit jacket ay matagal na
itinapon, higit sa kalahati ng mga butones ng kanilang kamiseta ay napunit,
ang tela ng kanilang mga damit ay naging kulubot sa buong
nag-aaway-away, at basang-basa na sa pawis ang likod nila, ginagawa sila
mukhang medyo nagkakagulo.
Napapaligiran sila ng isang grupo ng mga lalaki at walang paraan palabas.
Inihagis ng isang lalaki ang frame ng upuan sa kanyang kamay patungo kay Helios,
ngunit si Nolan
Itinaas niya ang kanyang braso upang harangan ito, nahati ito sa kalahati. Biglang
nanginig ang braso ni Nolan,
at nanginginig ang mga kalamnan sa kanyang braso nang mawalan sila ng lakas.
Sinamantala ng isang tao ang pagkakataong iyon na suntukin ang mukha ni Nolan
sandali.
Kinuha ni Nolan ang suntok at nawalan ng balanse sa isang split moment ngunit
hindi nahulog.
Ang pulang-pula na likido sa kanyang bibig ay umagos sa mga sulok ng kanyang mga
labi,
at dumura siya ng isang bibig ng dugo sa sahig. Napasuko si Helios sa
binagsakan ng ilang mga lalaki, ang kanyang mga mag-aaral ay nagsikip sa isang
iglap, at siya ay sumigaw
Nolan, "Mag-ingat ka!"
Nagulat ako nang may sumakal kay Nolan mula sa likuran. At
Kumuha ng paniki si Quintin sa isa sa kanyang mga tauhan at naglakad papunta sa
kanya na may dalang isang
nakakatakot na ngiti. "Ikaw ay isang hukbo lamang ng dalawa, ngunit mayroon kang
mga bola
gumawa ng kaguluhan sa aking teritoryo?"
Nagngangalit si Helios. "Pagsisisihan mo kung sasaktan mo siya!"
“Nagsisisi?Ako?” Lumingon si Quintin para tignan siya. “Hindi ko iniisip ito
salita ay matatagpuan sa aking bokabularyo!"
Iniwas niya ang paniki at tinamaan si Nolan sa kanyang binti. Ang mga lalaki sa
likod ni Nolan noon
pinakawalan siya, at napaluhod si Nolan sa lupa. Ang mukha ni Nolan
ay namula, at lahat ng mga ugat na natagpuan sa kanyang mga templo pababa sa
kanyang leeg
nakaumbok, ngunit hindi man lang siya gumawa ng ingay. Tinapik ni Quintin ang
pisngi niya
ang paniki." Gagawa ka ng magandang sandbag."
Umiling-iling si Helios, "Nagbabakasakali akong lumapit ka sa akin sa halip na
siya!"
Iminuwestra ni Quintin ang lalaking nasa likod niya, at sinuntok niya ang pisngi ni
Helios.
Dahil sa impact, napalingon ang ulo ni Helios, at tumalsik ang dugo
ng kanyang bibig. "Anong nagmamadali? Ikaw na ang susunod." Quintin
sumulyap kay Nolan. “Ako na bahala sa makakapagbugbog muna kaya
na malalaman ninyong mga tao ang magiging kapalaran ng pagkakasala sa akin.”
Iniwas ni Quintin ang kanyang paniki at tinamaan ang ulo ni Nolan. Nagsikip ang mga
mag-aaral ni Helios,
at ang tanging nakapansin sa kanya sa sandaling ito ay si Nolan'
katawan, na bumagsak sa sahig.
“Nolan!”
Ang lahat sa paligid ni Nolan ay lumabo at naglaho habang ang lahat ay nasa paligid
naglaho ang mga tunog-lahat ng nangyari sa sandaling iyon ay dumating lamang
out bilang silent frames.
naalala ang pangyayaring naganap tatlong taon na ang nakararaan, kung saan si
Nolan
kumuha ng bala para sa kanya at ipinadala rin sa emergency room.
Takot na takot siya.
Dumating si Quincy sa Winston Island General Hospital kasama ang isang grupo ng
mga bodyguard at tumingin sa kanila. "Nasaan si Mr. Goldmann?"
Umupo si Helios sa bench at sumandal, itinukod ang kanyang mga siko
kanyang mga hita. "Nasa loob siya." Natigilan si Quincy at napatitig sa
pinto ng emergency room nang walang sinasabi. Pinagsalikop ni Helios ang kanyang
mga kamay
kasabay ng isang distressed expression. “I’m sorry, ako ang nakakuha
kasali siya." Itinaas ni Quincy ang kanyang braso at inilagay ang kanyang kamay sa
kamay ni Helios
balikat-isang tahimik na kaginhawaan ay maaaring ituring na pinakaangkop
console sa sandaling ito.
Lumapit ang mga pulis, humihingi ng karagdagang impormasyon tungkol sa insidente,
at pinatabi sila ni Nina at nakipagtulungan sa imbestigasyon.
Bumukas ang pinto ng emergency room, at inalis ito ng doktor
maskara habang papalabas ng kwarto.
Nagmamadaling lumapit si Maisie sa doktor at nagtanong sa tuyong boses, “Kumusta
siya?”
Napatingin sa kanya ang doktor. "Wala na siya sa kritikal na kalagayan, pero..."
Ang paghinto sa pangungusap ay napakuyom ng mahigpit ni Maisie ang kanyang mga
kamay.
Nagpatuloy ang doktor. "Kahit na wala na siya sa kritikal na kalagayan,
ang pinsalang natamo niya ay isang blunt force trauma sa ulo. Ito ay magiging isang
medyo mahirap kung hindi pa rin siya makakabawi sa lalong madaling panahon."
Nakuha niya ang ibig niyang sabihin nang walang laman. Malamang na mauuwi si Nolan
sa isang
coma kung hindi pa rin siya magising sa oras na iyon. Ito ay maaaring maging mas
masahol pa bilang
siya ay magdurusa sa brain death at mapupunta sa isang vegetative state.
Namutla ang mukha ni Maisie. Ang lakas niya ay tumatakas mula sa kanyang katawan
isang butterfly eclosing mula sa chrysalis, at ang kanyang ekspresyon ay mukhang
tense.
Wala silang dalang bodyguard nang pumunta sila sa Winston Island
dahil walang inakala na makakatagpo sila ng ganitong hindi inaasahang at
mapanganib na sitwasyon. Naisip niya noong una na maaari siyang bumili ng ilang
oras
para kay Nolan at subukang humingi ng tulong, kaya naman pinadala niya si Nina
ang isyu sa mga developer ng Winston Island.
Minsan nang tinanggap ng mga developer ang Helios para i-endorso ang kanilang hot
spring hotel,
kaya siguradong kilala nila si Nina. Sa pamamagitan nito, tiyak na matanto nila
iyon
seryoso ang sitwasyon. At base sa impluwensya ni Helios
possessed in the entertainment industry, kahit anong mangyari sa kanya
tiyak na makakaapekto sa kanilang negosyo sa Winston Island. Iyon ang dahilan kung
bakit
Naglakas-loob si Maisie na tumaya na hindi sila uupo at manood habang
Nasa panganib si Helios.
May tiwala din si Maisie kay Nolan na hindi siya uupo at walang gagawin
habang binihag sila ni Quintin. Siguradong gagawa siya ng paraan para mabili siya
ilang oras.
Siya ay naging pabaya at napabayaan ang posibilidad na mangyari ang mga bagay-bagay
Timog.
May impresyon si Maisie na ginagawa lang iyon ng mga taong iyon
para sa pera at naniniwalang hindi sila mangangahas na pumatay ng sinuman sa
proseso.
Nakarating na sila, ngunit huli na sila. Nang makita ko si Nolan
so badly injured at kung ano ang ginawa ng mga taong iyon sa kanya, everything in
nanlabo at malabo ang harap ng kanyang mga mata.
Pumasok si Maisie sa ward. Ilang dipa lang ang layo niya sa kanya,
ngunit sa bawat hakbang niya ay parang umaakyat siya
bundok na may mga pabigat na nakatali sa kanyang mga paa.
Huminto siya sa tabi ng kama at tinitigan siya. “Nolan…”
Tumulo ang mga luha sa kanyang pisngi at nagtipon sa gilid ng kanyang mga labi.
“Nagsinungaling ka na naman sa akin.
"Ikaw…"
“Pare, Lolo, pasensya na, alam kong mataas ang inaasahan mo
sa akin, ngunit ayaw kong mamuhay ayon sa lahat ng iyong mga kaayusan. ako ay
ginagawa ko ito dahil gusto kong hanapin ang sarili kong landas sa buhay.” “Helios
Boucher!” Hinampas ni Richard ang mesa at galit na saway, “Do you
Alam mo ba kung ano ang sinabi mo?"
Inangat ni Helios ang kanyang ulo, nakipagpalitan ng tingin sa galit na titig ni
Richard, at
nagbigay ng isang malabong ngiti. “Alam ko naman iyon. Ako ang pinakamatandang
tagapagmana ng
Bouchers, at wala akong maraming mapagpipilian sa buhay dahil
lahat ng bagay ay inayos para sa akin mula noong araw! ipinanganak. Ano ka
ang gusto ko ay bumalik ako sa pamilya, magmana ng negosyo ng pamilya, pagkatapos
pakasalan mo ang babaeng isinaayos mo para sa akin, tumira sa kanya, ipanganak mo
ilang mga anak, at pagkatapos ay gugulin ang natitirang bahagi ng aking buhay nang
ganoon.”
“Youngrateful b*stard! Mayroon kang napakasayang buhay, ngunit narito ka
nagrereklamo tungkol dito. Alam mo ba na ang pag-aari mo ay isang bagay na
hindi man lang mangarap ang iba?"
"Syempre." Napangisi si Helios. “Pero para sa akin, iba ba ito sa
buhay ng mga ibon na ikinulong sa kulungan?"
Natigilan si Richard.
Tumingin si Helios sa bintana. “Hindi mo ako pinayagan na kaibiganin si Nolan
simula bata kasi akala mo lagi na siyang an
walang pigil at bastos na bata at hindi kumikilos ayon sa kung paano ang iba
naisip niya dapat. Gayunpaman, ang bagay na hindi mo alam ay kung magkano
Naiinggit ako sa kanya noon.”
Si Helios ay palaging tinuturuan na sumunod sa kanyang mga nakatatanda mula pa
noong siya ay bata pa
at na hindi siya dapat makipag-usap pabalik sa kanyang mga matatanda dahil sila ay
hindi kailanman
mali.
Kahit hindi siya ang may nagawang mali, hindi siya makapagsalita
nung pinapagalitan siya. Kinailangan niyang tanggapin ang pasaway nang buong
pagpapakumbaba
at makinig sa lahat ng kaayusan ng matatanda.
Kaya, walang ginawang mali si Nolan. Siya ay isang batang lalaki lamang na
ay hindi hahayaan ang kanyang sarili ay mali, na naglakas-loob na sabihin sa mga
matatanda
ang kanilang mga pagkakamali sa kanilang mukha at makipag-usap sa kanila. Sa
pangkalahatan, siya ay nagkaroon lamang
naging bastos na bata sa mata ng mga matatanda ni Helios. Gagawin lang niya kung
ano siya
gustong gawin at mas gustong makinig sa sariling puso kumpara sa
salita ng kanyang mga nakatatanda. Gagawin niya ang anumang naisip niyang gagawin
mga bagay na madali para sa kanyang sarili o anumang bagay na makapagpapasaya sa
kanya. Nasa
mata ng mga matatanda, siya ay palaging isang matigas ang ulo at hindi mapakali na
kabayo.
Kabanata 766
Bago pa magawa ni Maisie ang anumang bagay, bahagyang hinawakan siya ng hinlalaki
ni Nolan
daliri.
Tumawa si Ryleigh, at nanginginig ang kanyang mga balikat." hindi ako
nagsinungaling. Si Mr. Goldmann ay
malay!"
Tumayo si Maisie, umupo sa gilid ng kama, at yumuko para tingnan siya.
Inilagay niya ang kanyang kamay sa kanyang mukha at umiyak ng masayang luha."
Nolan, mararamdaman mo
ito, tama? Naririnig mo rin ako?"
Ngunit pagkaraan ng mahabang panahon, hindi tumugon si Nolan, at hindi rin siya
nagising.
Gayunpaman, ito ay sapat na mabuti na siya ay may malay.
Gabi, sa club…
Binuhat ni Francisco si Helios palabas ng silid. Medyo maraming nainom si Helios
at lasing.
"Hels, hindi ka umiinom, bibili ka lang ng alak." Tumulong siya
Nagsuot ng shades at cap si Helios, pagkatapos ay tiningnan ang kanyang mga bulsa
at napansin
isang bagay. "Nahulog ko yung wallet ko. Hintayin mo ako dito, huwag kang pumunta
kung saan-saan."
Sumandal si Helios sa dingding, yumuko, at ipinatong ang kanyang mga kamay sa
kanyang mga tuhod. Siya
kailangan sumuka, pero walang lumalabas.
Tumayo siya ng tuwid at uminom ng maligamgam na tubig bago umupo
ang sopa.
Hinubad niya ang kanyang cap, pinasadahan ng mga daliri ang kanyang buhok, at
pagkatapos ay itinulak iyon
sa tabi. Ang kanyang matalas na mga tampok ay mas kaakit-akit sa ilalim ng madilim
na asul na liwanag,
kahit naka shades.
Isang babaeng naka-black lace ang lumapit na may dalang wine glass, umupo sa tabi
niya,
at biglang lumapit. “Hoy gwapo, bakit dito ka nakaupo
mag-isa?"
Sandali siyang tiningnan ni Helios ngunit hindi siya pinansin.
Hinawakan niya ang mukha nito at ibinalik ito sa kanya, ang mahahabang binti
nabubunggo sa kanyang guya. Lumapit ang mapupulang labi nito at bumuga sa kanya.
"Ikaw ba
interesado sa isang laro?"
Hinawakan ni Helios ang kanyang pulso at inilayo ang kanyang kamay sa kanyang
mukha. “Hindi
interesado,”
“Gabi na. Bakit suot mo,” gustong maghubad ng babae
kanyang shades, ngunit agad siyang pinigilan ni Helios sa pamamagitan ng pagtulak
sa kanya palayo, at
tumayo siya. “Tumigil ka.”
Aalis na sana siya nang tumawag ang babae para sunggaban siya.
Ibinaba niya ang kanyang baso at naglakad palapit sa kanya. "Alam mo ba kung saan
ito? Ito ang Glitz Club, ang aking karerahan.”
Naglakad ang babae sa harapan niya at
hinawakan ang baba niya. "Interesado ako sa iyo." Inilipat niya ang kamay niya
papunta sa kanya
shades.
Isang boses ng babae ang nagmula sa likod ng ilang lalaki. “Hindi siya ganoon
ang babaeng katulad mo ay kayang hawakan."
Lumingon ang babae at nakita ang isang babaeng nakasuot ng turtle neck
sweater na naglalakad. Nakasuot siya ng brand na damit mula ulo hanggang paa,
ngunit ito ay banayad dahil wala siyang suot na alahas.
Ang apat na lalaki sa likod niya ay mga bodyguard niya, kaya dapat siya
isang tao.
Nagulat ang babaeng naka-lace. Ito si Glitz, kaya hindi siya natakot.
"Sino ka? Walang karapatang manghimasok ang mga tagalabas."
Nag cross arms si Barbara. “Even the owner of this place respect me, so
anong gagawin mo kung gusto kitang gambalain?"
Hindi talaga naniniwala ang babae sa kanya.
Sa sandaling iyon, ang manager ng club ay sumugod, nakita si Barbara, at ngumiti.
“I’m sorry, Ms. Chase. Nagbibiro lang si Meg. lasing siya.”
Naglakad ang manager sa tabi ni Meg at sinabing, "This is Ms. Chase,the boss'
bisita."
May ibinulong ang manager sa kanyang tenga, at ang kanyang ekspresyon
nagbago.
Ngumiti si Meg. "MS. Habulin. Nagbibiro lang ako. Kung kilala mo siya, hindi ito
masaya
hindi na.”
Ipinakita sa kanya ng tindera ang ilang mga disenyo at hayaan siyang subukan ang
mga ito. Siya
pumasok sa fitting room na may hawak na ilang piniling damit.
Matapos itong maging handa, kailangan lang nilang magbayad ng $ 785, kaya ang
kabuuan ay
humigit-kumulang $1,100.
Malungkot na tinapik ni Ryleigh ang kanyang pitaka. "Ang aking pitaka ay mas payat
ngayon."
Tumawa si Maisie, lumapit sa kanya, at tinapik ang kanyang balikat. “Huwag kang
mag-alala,
kayang bayaran ka ng pinsan ko."
Pagkasabi noon ay sadyang napangiti si Maisie. "Bakit hindi ka magpagupit ng buhok
makeover din?"
Gulat na napatingin sa kanya si Ryleigh at hinawakan ang buhok niya. “Ano ka ba
sinusubukang gawin?"
Tumingin si Maisie sa kanya, at lumawak ang ngiti nito.
“Zee, bakit hindi ka sumama sa akin? Natatakot ako,” sabi ni Ryleigh pagkatapos
niya
huminto sa harap ng interview building. Sa totoo lang, siya
talagang kinakabahan at natatakot.
Walang magawa si Maisie at sinabing, “Kahit na sumama ako sa iyo, meron ka
na pumunta sa interbyu nang mag-isa."
Nag-pout si Ryleigh at sinabing, "Iba 'yan. Mas secure ako kapag
manatili ka sa labas."
Pumasok si Maisie sa building kasama si Ryleigh. Maraming tao ang naghihintay
sa labas ng interview room.
Tinapik ni Maisie ang kanyang balikat at sumagot, “Maging mas tiwala sa iyong
sarili,
okay?”
Kinuha ni Ryleigh ang number niya at pumunta sa gilid para maghintay ng turn niya.
Bilang
parami nang parami ang pumasok para sa interview, lalo siyang naging
hindi mapakali.
Nang makita ni Maisie ang kanyang nakakuyom na mga kamao sa kanyang kandungan, may
naisip siya
at tumingin sa labas sa bintana. “Ryleigh, naalala kong ginamit mo
para sabihin sa akin na kapag nagpe-perform ka sa entablado, gagamutin mo ang
mga taong nasa ibaba ng entablado na parang mga singkamas at hindi makakaramdam ng
kaba.
Ginamit ko ang pamamaraan mo noong nag-iinterbyu ako sa Luxella Inc.
Natigilan si Ryleigh.
Ibinaling niya ang kanyang ulo upang tumingin sa kanya at sinabi, "Napakatagal na.
Ikaw pa rin
tandaan mo yan?”
Napangiti si Maisie. “Kaharap mo ang libu-libong tao sa entablado
noon. Kaharap ko lang ang dalawa sa kanila."
Walang sinabi si Ryleigh.
Iniabot ni Maisie ang kamao sa kanya. “Ito naman, Ryleigh. Ang oras para sa
dumating ka na para bumalik ka." Ito ang nagparamdam kay Ryleigh
bumalik sa kanyang high school days. Sa tuwing nagtatanghal siya sa entablado,
Gagamitin ni Maisie ang hand gesture na ito para ma-motivate siya.
Isang ngiti ang lumitaw sa kanyang mukha, at nakipag-kamao siya kay Maisie. “Mabuti
swerte ko sa sarili ko!"
Nang lumabas ang examiner at tinawag ang pangalan ni Ryleigh, huminga siya ng
malalim
bumuntong hininga at pumasok kasama ang examiner.
Si Louis ay nakasuot ng gray na trench coat na may itim na turtleneck shirt. Since
matangkad siya ang trench coat ay lalong nagpatingkad sa kanyang balingkinitang
katawan
pigura.
Inilagay niya ang dalawang kamay sa bulsa at sinabing, “Well, menor de edad pa lang
pinsala. Wala namang seryoso."
Tumingin siya sa silid ng panayam at nagtanong, “Tinanong ka ba ni Ryleigh
sumama ka sa kanya?"
Nagkibit balikat si Maisie at sumagot, “Yeah. Isa pa, nag-aalala ako sa kanya
masyadong.”
Pagkatapos noon, ngumiti siya kay Louis at nagtanong, "Nag-aalala ka rin ba sa
kanya,
pinsan?"
Naikuyom ni Louis ang kanyang kamay sa isang kamao at inilagay ito sa harap ng
kanyang mga labi. Nilinaw niya
kanyang lalamunan, ngunit wala siyang sinabi. Ang ngiti sa mukha ni Maisie
nakangising tanong niya, "Hindi mo ba sasabihin kay Ryleigh?" Siya ay
natulala. 'Sabihin mo sa kanya kung ano?"
"Ang iyong damdamin." Tumingin si Maisie sa labas sa bintana. “Paghuhusga
mula sa emosyonal na katalinuhan ni Ryleigh, maaaring tumagal ito ng mahabang
panahon para sa kanya
mapagtanto mo.”
Matagal na natahimik si Louis bago sumagot, “It’s fine. Kaya kong maghintay."
Noon lumabas si Ryleigh sa interview room. Natigilan siya
nang makita niya si Louis, at bumilis ang tibok ng puso niya. “Ano… Ano ba
ginagawa mo dito?"
Kabanata 773
Napatingin si Louis sa kanya. Kahit na siya ay tila kalmado sa ibabaw, myriads of
ang mga emosyon ay umaagos sa loob niya ngayon.
Nang makitang wala siyang sasabihin, pumunta si Ryleigh kay Maisie.
Tanong ni Maisie, “How was it? Okay na ba ang lahat?”
She smiled awkwardly and said, “Wala akong ideya. Pinapunta nila ako
sa bahay at hintayin ang tawag nila."
Nang may sasabihin pa sana si Maisie ay nakatanggap siya ng tawag mula rito
Francisco. Pumunta siya sa gilid at sinagot ang tawag, iniwan si Ryleigh
at Louis upang tumayo na nakatingin sa isa't isa nang alanganin.
Inangat ni Ryleigh ang kanyang ulo, at nang masulyapan niya si Louis, umiwas siya
malayo ang mga mata niya. "Bakit ganyan ka makatingin sa akin?"
“Nakakahiya naman! Nag cross arms si Louis sa harap ng dibdib niya at
Pinag-aralan siya mula ulo hanggang paa." Buweno, hindi ito mukhang masama kapag
manamit ka ng ganyan minsan."
Nawala agad ang tensyon sa pagitan nila nang mag salita
lumabas sa labi niya. Hindi na nakaramdam ng kaba si Ryleigh, at sinabi niya,
"Anong ibig mong sabihin? Mukha ba akong masama kapag hindi
nagbihis ng ganito?"
Tiningnan niya ito ng mabuti at sumagot, "Well, not really."
Tumayo si Ryleigh akimbo, at nang may sasabihin sana siya, Maisie
bumalik at sinabing, “Mayroon akong apurahang bagay na kailangan kong asikasuhin
ngayon.
Louis, tulungan mo akong pauwiin si Ryleigh.”
Tumango si Louis.
Natigilan si Ryleigh. Napatingin siya sa paalis na pigura ni Maisie. “Zee, paano
maaari mong
"Paano mo ako naiwan ng ganito!?'
Lumabas si Ryleigh sa interview building. Alam niyang sumusunod si Louis
sa likod niya, ngunit hindi niya ito hihintayin.
Biglang may sumilay sa kanyang tainga mula sa likuran. “Nakakagulat talaga
sa akin na kaya mong maglakad ng ganoon kabilis gamit ang maiksi mong mga paa."
Ryleigh
biglang huminto sa kanyang kinatatayuan. Lumingon siya at gustong sabihin
isang bagay bilang kapalit nang lumapit sa kanya ang isang payat na pigura, at a
nakabalot sa kanya ang trench coat.
Ang trench coat ay mayroon pa ring temperatura ng kanyang katawan, at may mahina
bango ng lavender. Ipinagpalagay ni Ryleigh na ito ang panglaba ng panlaba.
Natigilan si Ryleigh ng ilang segundo bago siya blangkong sinabi, “I’m not
malamig."
Natigilan si Louis.
"Propesor Lucas."
Narinig ni Louis ang pangalan niya at napaangat ang ulo niya. Ilang estudyante mula
sa kanyang klase
naglalakad palapit sa kanya.
Tumayo si Ryleigh sa harap ni Louis na kasing tigas ng ramrod, at hindi siya
nangahas
upang iikot ang kanyang ulo.
Tumango siya sa grupo ng mga estudyante, at nang makita nila si Ryleigh, na
suot ang kanyang trench coat, tinanong nila, “Propesor
Inangat ni Francisco ang kanyang ulo at sinabing, “Nay, gusto ko rin ng sopas.
Bakit hindi
dalhan mo ako ng isang mangkok?'
Hindi siya pinansin ni Samantha. "Kunin mo sarili mo."
Walang ibang pagpipilian si Francisco kundi ang pumunta sa kusina at kumuha ng
sopas
kanyang sarili. Nilibot ni Maisie ang paligid ng bahay. Ang bahay ay mukhang spick
at
span. Bagama't hindi ito kasing luho ng villa, ito ay maaliwalas.
"Gng. Green, mag-isa ka lang dito?" Tumango si Samantha. “Oo. ito ay
mas tahimik dito."
Tumayo siya at pumuwesto sa harapan niya nang walang sinasabi. Ang kanyang
malamig ang mukha. May surge of emotions sa lalim ng mata niya, pero
pinatahimik niya sila.
Tahimik na tumingin sa kanya si Maisie.
Itinaas ni Nolan ang kanyang kamay at ipinatong ang kanyang mga daliri sa kanyang
mga kilay, kanyang mga mata,
at ang kanyang mga pisngi. Ang kanyang palad ay mainit, at ang paraan ng kanyang
paghaplos sa kanya ay bilang
pamilyar tulad ng dati.
"Zee, pasensya na kung pinaghintay kita ng matagal," sabi ni Nolan,
dahilan para ihulog ni Maisie ang sarili sa kanyang mga bisig at ang mga luha nito
ay bumuhos.
Hinampas niya ang dibdib nito at sinabing, "Nolan, sinungaling ka!"
Nagsinungaling siya sa kanya minsan sa Stoslo. Nagsinungaling siya sa kanya na
dadalhin niya
Wayion pabalik. Nagsinungaling din siya sa kanya sa Winston Island sa pagsasabi sa
kanya
hintayin mo siyang bumalik.
Pinayagan siya ni Nolan na ilabas ang kanyang pali saglit bago binalot ang kanyang
pali
yumakap sa kanya ng mahigpit. Ibinaba niya ang kanyang ulo, hinalikan niya ang
tuktok ng kanyang ulo
at sinabi sa namamaos na boses, "Kasalanan ko. Ako ay humihingi ng paumanhin."
Napahawak si Maisie sa pagitan ng pagtawa at pagluha. Hinawakan ni Nolan ang
kanyang mukha
gamit ang kanyang kamay at pinunasan ang mga luha sa kanyang pisngi gamit ang
kanyang daliri.
Humalakhak siya ng malalim, sinabi niya, "Sige, tumigil ka na sa pag-iyak."
May patong ng ambon sa kanyang lumuluha na mga mata, at ito ay nagpapantay sa
kanyang hitsura
mas kaibig-ibig. "Napanaginipan kita kagabi."
"Oo, alam ko," sagot ni Nolan habang marahang pinupunasan ang mga luhang bumagsak
kanyang mga mata.
May ngiti sa mga mata niya habang idinagdag,” Perhaps I heard your
tumatawag.” Sa huli, natagpuan sila ng mga nars. Tinawag din nila si Nicholas
at sinabi sa kanya na nagising na si Nolan. Nang matapos ng doktor ang utak
CT scan para kay Nolan, nilapitan siya ni Nicholas at tinanong, “Doctor, is my
anak okay?" Sumagot ang doktor, “Sa paghusga sa resulta ng CT scan,
walang anumang isyu sa ulo ni G. Goldmann. Simula ng magising siya,
walang dapat ikabahala."
Parehong nakahinga ng maluwag sina Quincy at Nicholas nang marinig nila
ang sabi ng doktor.
Bagama't tila walang pakialam si Nicholas kay Nolan, gagawin pa rin niya
maging lubhang mag-alala tungkol sa kanya sa tuwing siya ay nasa panganib.
Habang siya ay napabuntong-hininga ng may damdamin sa kayamanan ng kanyang anak
makatakas sa kamatayan ng maraming beses, nag-aalala siya na ganoon din ang
mangyayari
mangyari ulit sa kanya.
Dahil nagising na si Nolan, naisipan niyang tawagan si Titus at sabihin
kanya tungkol dito. Tutal, parehong nasa ibang bansa sina Wayion at Titus,
at siya ay tiyak na sila ay nag-aalala tungkol kay Nolan.
Pagkatapos ay hinalikan niya ang kanyang tainga gamit ang kanyang mainit na labi.
"Hindi na ako magsisinungaling sayo."
Nilingon siya ni Nolan, iniharap sa kanya, at hinimas ang kanyang leeg
ang magaspang niyang palad. “Hindi na kita aalalahanin pa sa akin
kinabukasan.”
Napatingin si Maisie sa kanya. "Mahalaga ba ang lahat ng pangako mong ito?"
Bumaba ang tingin niya sa kanya. “Oo.”
Inilayo ni Maisie ang mukha. "Kung gayon, magtitiwala ako sa iyo kahit minsan.
Dapat mo
magpahinga ka ng mabuti ngayon." Napangiti si Nolan. “Hindi ka ba babalik
at samahan mo ako?" She sounded exasperated. “Maaari kang bumaba sa iyong
higaan at maglakad-lakad pa nga ngayon, kaya bakit ako babalik para samahan
ikaw?
Hindi ko gagawin iyon."
Isang kislap ng amusement ang sumilay sa kanyang mga mata habang mahina niyang
sinabi
boses, "Ang aking asawa ay parang mapanloko kapag siya ay nag-aalboroto."
Natigilan si Maisie ng ilang segundo.
Matapos makasama ang mahabang panahon
Si Nolan, na nawalan ng alaala, maging siya ay naging isang bata.
Nang bumalik siya sa kanyang katinuan, ang kanyang mga paa ay umalis na sa lupa at
ay nakalawit sa himpapawid. Siya ay kinuha nang pahalang. Nolan
inilagay siya sa kama, humiga kaagad sa tabi niya, at niyakap siya. “Ako
Tandaan lahat."
Si Maisie ay nakulong sa kanyang mga bisig, at ang kanyang hininga at temperatura
ng katawan
bumalot sa kanya ng buo. Ipinikit niya ang kanyang mga talukap at itinikom ang
kanyang mga labi." Anong gagawin
Naaalala mo?"
Ibinaba ni Helios ang kanyang tingin at ngumiti. “Magiging makasalanan ako kung
gagawin mo
ang."
Pinagsalikop ni Nolan ang kanyang mga kamay, inilagay sa kanyang mga tuhod, at
mahinang sinabi. “Ako ay
isang bato. Hindi ako madaling mamatay."
"Dahil nabawi mo ang iyong mga alaala at maayos ang iyong kalagayan," tumayo si
Helios
dahan-dahang tumayo, "Dapat akong bumalik ngayon."
Naglakad si Helios patungo sa pintuan, at iyon ay nang dumating ang malalim na
boses ni Nolan
mula sa likod. “Ang Eastwood Enterprise ay namuhunan sa ibang bansa
proyekto ng pamumuhunan kamakailan. Maaari mong subukan ito."
ANG
Natigilan si Helios at napalingon sa kanya. “Sinusubukan mo ba
tulungan mo ako?" Kinuha ni Nolan ang bakanteng tasa sa mesa. “Kung tungkol sa kung
Gusto mong sumama, ikaw na ang bahala." Tumawa si Helios, binuksan ang pinto,
at naglakad palabas ng opisina.
Ipinadausdos ni Nolan ang kanyang mga daliri sa bibig ng tasa, at sa sulok ng
kumikibot ang mga labi niya habang nagbibigay ng tahimik na ngisi.
Nagmaneho si Maisie pabalik sa Blue Bay villa.
Ang lahat ay hindi naging malinaw pagkatapos ng tatlong taong agwat.
Ang lock ng pinto ay may fingerprint access na nakalagay dito. Humakbang siya sa
buhay
kuwarto pagkatapos i-unlock ang pinto gamit ang kanyang fingerprint. Ang lahat ng
mga kasangkapan ay
natatakpan ng isang dustproof na tela, at ang mga dingding at mga chandelier ay
tumingin lahat
bago.
Dumating ang tawag sa telepono ni Nolan sa oras na ito, at kinuha niya ito. "Ikaw
mukhang napakalaya, ha, Mr. Goldmann?"
"Nasaan ka?"
Binuksan ni Maisie ang sash ng French window." Hulaan mo."
Nakangisi si Nolan habang papasok sa looban. "Gusto mo ba talaga ako
Hulaan?"
Nakatayo si Maisie sa likod-bahay, nakatingin sa seascape sa di kalayuan.
"Napakatalino mo. Dapat ay mahulaan mo ito."
Ngumuso siya.
Nagulat si Maisie nang marinig niya ang pisikal na yabag na dumating
sa pamamagitan ng tawag, at sila ay napakalinaw.
Tahimik na tumakip sa kanyang ulo ang isang silweta, at isang payat, matangkad na
pigura ng
naaninag ang isang lalaki sa bintana.
Sa sumunod na segundo, isang pamilyar na Gucci cologne ang tumagos sa kanyang butas
ng ilong-ito
amoy banayad at malabo. “Manalo ba ako ng premyo kung tama ang hula ko?”
Agad na lumingon si Maisie, at si Nolan ay nakatayo mismo sa harapan
kanya, nagsasalita sa telepono at sumulyap pababa sa kanya.
Ibinaba niya ang telepono at natigilan ng tatlong segundo. "Ikaw ba
sumusunod sa akin?"
Ipinatong ni Nolan ang kanyang mga daliri sa kanyang dibdib." Ito ay kilala bilang
ang
consonance na pinagsasaluhan natin."
Pinigilan niya ito at nagtaas ng kilay." Hindi ako naniniwala sa iyo
kalokohan.”
Saka siya tumalikod at naglakad palayo.
Bahagyang napakurap-kurap si Nolan at natigilan sa pwesto. Pagkatapos
nang makabawi mula sa ulirat, pumasok siya sa bahay at pinagmamasdan siya
tinanggal ang lahat ng dustproof na tela. “May gustong bumili nitong villa three
Taong nakalipas." Ang pagkilos ni Maisie ay huminto ng ilang segundo. Gumagalaw ang
labi niya
bahagya. "Hindi ko maisip na ibenta ito." She chuckled. "Bakit?"
Huminto si Nolan sa kanyang harapan, mukhang walang malasakit ngunit maamo, at
nagsuot ng a
solemne pero nakangiting ekspresyon. “Kasi itong villa na ito ay naglalaman ng mga
alaala
na pinagsasaluhan natin."
Bahagyang kumunot ang noo ni Maisie.
‘Bakit parang medyo mali ito?’ Yumuko si Nolan at lumapit
siya bilang isang nagniningas na glow sparked sa kanyang malalim amber pupils. “Ang
sala,
ang mga silid sa itaas na palapag, at ang kusina, marami kaming kaaya-aya
mga alaala sa mga lugar na ito. Madalas akong nagtagal dito kapag ikaw
wala dito, iniisip ang tungkol sa kanila…”
Mabilis na itinaas ni Maisie ang kanyang kamay upang takpan ang kanyang bibig,
pinipigilan siya
nagsasalita, habang ang kanyang mga pisngi ay sobrang init. “Ikaw… Ikaw na
nabawi mo lang ang mga alaala mo, at puro karumihan ang iniisip mo
bagay!?"
Hinalikan ni Nolan ang kanyang palad at nakatitig sa kanya ang mga mata. “Hindi ko
ba naisip
tungkol sa mga eksaktong bagay noong nagka-amnesia ako?"
Hinawakan ni Nolan ang binawi na kamay ni Maisie, kinuha siya sa kanyang mga
bisig, at
hinalikan ang kanyang mga templo. “Naakit mo ba ako dito dahil balak mong buhayin
yung mga sandaling kasama kita?"
"Hindi kita hinikayat dito..."
'Sure enough, pinangungunahan na naman ako ng ilong sa sandaling ito
nanumbalik ang kanyang mga alaala!'
Inilagay siya ni Nolan sa sopa at sumandal sa kanya, at lahat ng kanyang makakaya
si do ay nakasandal sa likod.
Hinalikan niya ang kanyang mga labi at iginiya ang kanyang mga kamay upang i-
unbutton ang kanyang shirt habang ginagawa
ganun din sa kanya hanggang sa pareho na silang hubo't hubad.
Ang malabong mga figure na makikita sa windowpane ay yumanig, at kaya ni Maisie
hindi man lang nagsasalita sa buong proseso.
Ang kanyang kamalayan ay nakulong sa kaguluhan at nalulula sa kanya
nakakapasong pagnanasa. Parang na-relive niya ang lahat ng mga sandaling iyon mula
sa tatlo
taon na ang nakalipas sa isang ulirat.
Ang mga taong nagpa-party sa Glitz Club ay nagpapasaya sa kanilang sarili sa
pagsasaya
at kahalayan. Ang mga ilaw na kumikislap sa club ay pangunahing asul. Ang
ang mga mananayaw sa entablado ay nagtanghal kasama ang lahat ng mayroon sila.
Namilipit sila
kanilang balakang at mukhang mapang-akit at mapang-akit. Ang mga panauhin sa ilalim
ng
entablado uminom at nag-enjoy nang husto.
Si Katrina ay nasa isang pribadong silid, nakikipag-inuman kasama ang kanyang mga
bisita at inaasikaso
kanilang mga pangangailangan. Kumapit siya sa mga bisig ng isang mayaman at uminom
ng kahit ano
na inabot sa kanya sa mga baso ng alak. Sa wala pang kalahati ng alak
naiwan sa baso, pinulupot niya ang kanyang mga braso sa braso ng lalaki
at sinabing, “Mr. Zhivkov, hindi ako masyadong magaling sa pag-inom. Kakailanganin
mo
gampanan mo ang responsibilidad na alagaan ako kung malasing ako sa iyo
at hindi pa rin alam ni Eugene ang tungkol sa mga sikreto na mayroon ako sa aking
cell
telepono, bakit kailangan kong manatili dito at itapon ang aking sarili sa mga luma
at
maruruming tao para hanapin?
'Tinapos ng mga video na iyon ang lahat ng posibilidad para sa akin dahil ako ay
lubos na nasaktan
Eugene dahil sa kanila. Pero paano nalaman ng b*tch na si Yelena ang tungkol sa
mga larawan na itinago ko sa aking telepono? Walang ibang may access sa aking
telepono
bukod sa sarili ko!’ Nakaisip si Katrina ng dahilan para pumunta sa restroom
at lumabas ng private room. Dumating siya sa dulo ng corridor at
gumawa ng isang tawag sa telepono.
Tinanong niya kaagad pagkatapos na maipasa ang tawag, "Napakatagal na,
hindi mo ba nalaman kung nasaan na ang b*tch na iyon?’ Hindi nakatira si Yelena
sa Chases manor. Tumawag pa si Katrina at tinanong ang kanyang ama, kung sino
halatang walang puso para i-block ang number niya.
Wala talaga siyang choice kundi ubusin ang perang kinita niya
ang mga matatandang iyon para suhulan ang ilang tao para tulungan siyang magsagawa
ng ilang mga gawain.
Hinding-hindi ako susuko bago ko malaman kung nasaan si Yelena. Pero siya ba
sadyang nagtatago sa akin? Mangarap ka! Kahit wala na ako
ang mga video. Maaari ko pa ring sirain ang reputasyon ng b*tch na iyon.
Ito ang utang sa akin ni Chases. Kaya wala sa kanila ang makakatakas sa aking galit
hindi nasaktan!'
May sinabi ang kabilang partido kay Katrina, at nabaling ang ekspresyon nito
madilim sa isang iglap. Nagngangalit ang kanyang mga ngipin, at ang kanyang mga
mata ay mukhang mabangis.
"Okay, babayaran kita ng mas maraming pera, ngunit mayroon ka pang ilang araw."
Ibinaba na niya ang tawag.
Kasabay nito, ang boses ng isang babae ay nagmula sa mas madilim na dulo ng
koridor. "MS. Zalensky, dito ka ba talaga nagtatrabaho? Nagkataon lang."
Lumingon si Katrina at nakita ang isang dalagang papalabas ng
mga anino. Ang babae sashayed sa mga ilaw dahan-dahan bilang kanyang mukha
Ang mga tampok ay unti-unting naging mas malinaw at mas malinaw.
butones ng kanyang cuff gamit ang isang kamay habang hinihiling kay Maisie na
itali ang kanyang kurbata para sa kanya.
Hindi nasisiyahang bumulong si Maisie, “Sinadya mong pinunit ang damit ko
muli. Gusto mo ba talaga akong magtrabaho nang hubo't hubad?"
Ipinulupot ni Nolan ang kanyang mga braso sa kanyang baywang, tumingin pababa sa
shirt na iyon
siya ay sa, na pag-aari sa kanya, at rubbed kanyang mga tainga. “Pwede kang magsuot
sa akin, hindi ba?"
"Seryoso ako. Kailangan kong lumabas ngayon." Umiwas si Maisie sa kanyang katawan.
Nakikita
na siya ay nagmamadali, naglagay siya ng bahagyang maalab na ekspresyon at a
may bahagyang ngiti sa gilid ng labi niya. “Hihilingin ko kay Saydie na dalhan ka
mga damit."
"Magaling kang mag-order sa iba, ha?" “Akin ka, at
Kailangan ding makinig sa akin ng mga empleyado mo." Ibinaba niya ang kanyang ulo,
balak siyang halikan.
Gayunpaman, itinaas ni Maisie ang kanyang daliri para harangin ang hindi mapakali
niyang mga labi. “Sige na
na. Hindi mo man lang sinabi na late ka na?" Nolan
pinikit niya ang kanyang mga mata at walang gana niyang hinaplos ang kanyang buhok.
“I really wish that I
maaaring ipasok ka sa aking bulsa at dalhin sa iyo sa akin ang lahat ng
oras.”
Napangiti si Maisie. “Pasa ako. Sa tingin ko mamamatay ako kung kasama ko kayong
lahat
araw-araw, araw-araw."
Tumawa si Nolan.
Kinuha niya ang suit jacket at itinakip sa isang braso niya, tumalikod,
at lumabas ng pinto.
“Natuto si Ryleigh ng opera noong bata pa siya, kaya dapat may alam siya
o dalawa.'
Maya-maya, nagreply si Ryleigh sa message niya.
Anong gusto mong gawin ko? At kailan ka pa naging ganyan
sophisticated na pupunta ka sa opera?] [Pumunta ako kay Madam
Itim.)
Nang muling magreply si Ryleigh sa kanyang text, tahimik na pinatay ni Maisie ang
kanyang cell
screen ng telepono. Nakikitang laging nakabantay si Madam Nera sa
audience, she said,” Ito ay isang dulang kilala bilang Serse o Xerses sa Ingles.
Kung hindi ako nagkakamali, ito ay orihinal na kinanta ni Serse, ang hari ng
Persia, sa
karangalan ng isang puno ng eroplano at ang lilim nito. Ito ay may pakana ng
paninibugho, pagtataksil,
at pagtataksil, na nagreresulta sa isang bravura music cocktail.”
Nilingon siya ni Madam Nera. "Alam mo ang iyong opera."
Isang awkward pero magalang na ngiti ang binigay ni Maisie.
'Mukhang maaari pa ring maging kapaki-pakinabang na kaibigan si Ryleigh sa panahon
na iyon
mapanganib
sandali. Sa wakas ay naiintindihan ko na ang isa o dalawang bagay tungkol sa kung
ano ang nangyayari
nasa stage ngayon.'
Biglang napako ang kanyang mga mata sa tapat ng opera box,
at nakita niya ang isang lalaki na nakayakap sa isang babae, pareho silang kamukha
ay nasa 40s o 50s.
Walang masama kung masaksihan ang pagpapakitang gilas ng isang matandang mag-asawa
ang kanilang pagmamahal sa isa't isa. Iiwas na sana ni Maisie ang tingin niya
napagtanto na parang hindi sila nagpapakita.
Binitawan ni Barbara ang kanyang kamay at tumingin sa direksyon ng mga taong iyon.
“Ito
Mukhang nagtatago siya sa Bassburgh, naghihintay ng pagkakataong iyon
sirain ako sa natitirang bahagi ng aking buhay."
May naisip si Maisie at nagmungkahi, “Hindi ka na dapat bumalik
sa panahong ito. Maaari kang manatili sa Goldmann mansion para sa oras
pagiging.”
Nagulat si Barbara. "Hindi ba kita guguluhin?"
Tumawa si Maisie. "Syempre hindi. Hindi kami nakatira ni Nolan sa Goldmann
mansion sa panahon ngayon. Ginugugol din ng kanyang ama ang karamihan ng kanyang
oras sa
Goldmann family estate, kaya ang mga bata at ang butler lang ang nananatili doon.
Pero
ayos lang, ang dalawang batang iyon ay napakagaan, at makukuha mo
Pinakain siya ni Nolan ng isang piraso ng ekstrang tadyang na may ngiti. "Dapat
kumain ka na.
Maaari mo akong parusahan lahat ng gusto mo ngayong gabi."
Kinain ni Maisie ang ekstrang tadyang, iniluwa ang mga buto sa plato, at itinuro
ang
plato ng hipon. "Peel one for me."
Marahan na tumawa si Nolan habang binabalatan ang shell ng hipon para sa kanya.
Tumingin siya kay Maisie at hindi niya napigilang tumawa. "Ang paraan ng pagkain mo
sa iyong
kamukha mo talaga si Daisie ng hipon.”
Umiling si Maisie at pinakain siya ng hipon, “Ako ang nagbigay
kapanganakan sa kanya, pagkatapos ng lahat. Medyo mahirap para sa amin na tumingin
ng masyadong malayo, hindi ba
ito?”
Sinamantala ni Nolan ang sitwasyon at kinagat ang daliri bilang pahiwatig
amusement beamed mula sa ilalim ng kanyang mga mata. “Oo, magaan ang loob ko kung
Lumaki si Daisie na isang babaeng kayang ipaglaban ang sarili at
huwag hayaan ang kanyang sarili na magdusa ng anumang pagkalugi, tulad mo."
Natigilan si Maisie ng ilang segundo.
Speaking of which, iniisip ko kung ano ang naranasan ni Daisie bago ito
negatibong makakaapekto sa kanya. Kahit na wala akong nakikitang abnormalidad,
Babae pa rin si Daisie. Kailangan ko siyang bigyan ng higit na pansin.’
sa politics and business circle of the city, kaya natural lang sa kanya
para matulungan kang makaahon sa gulo na ito. Pinatay mo ang kaawa-awang anak ko,
at ikaw
walang kahihiyan na gumawa ng mga nakakainis na pahayag dito?" Barbara
may gustong sabihin, ngunit itinaas ni Maisie ang kanyang kamay para pigilan siya
at
Tinitigan si Mrs. Salvadore ng walang ekspresyon.” Lahat ng nakakaalam ng batas
dapat malaman na ang ginawa ni Ms. Chase noon ay isinasaalang-alang
pagtatanggol sa sarili. Kaya Mrs Salvadore, sinasabi mo na ang hukom ng kaso
sinuhulan ng ama ni Barbara noon?"
Nagtaka si Mrs Salvadore bago lalo pang nagalit.
“Huwag mong subukang lituhin ang sinuman dito. Ito ay walang kinalaman sa iyo,
kaya itago mo na lang ang sarili mo sa sarili mo.”
Nag cross arms si Maisie. “Bilang may-ari ng kumpanyang ito. hindi ako papayag
sinuman na gumawa ng kaguluhan sa aking kumpanya, at hindi ko gustong makita
sinumang pumipihit ng tama at mali sa ilalim ng aking ilong.”
. Napasulyap si Barbara kay Maisie na may bakas ng sorpresa sa kanyang mga mata.
Kung tutuusin, hindi niya inaasahang mapoprotektahan siya ni Maisie sa ganitong
lawak
Sagot ni Maisie sa kanya na may ngiti sa labi, “Ms. Zalensky, dahil ikaw
magkaroon ng lakas ng loob na dalhin ang bagay na ito sa aking kumpanya, pagkatapos
ay magkakaroon ako ng lakas ng loob
upang dalhin ang bagay na ito sa sarili kong mga kamay. At saka, Ms. Zalensky,
hindi dapat
ikaw ang mas nakakaalam kung sino ang may pakana sa likod ni Ms.
Ang insidente ni Chase noon?"
Nag-iba ang ekspresyon ng mukha ni Katrina sa gulat habang nakatitig kay Maisie
pagkamangha ‘Si Barbara talaga ang nagsabi sa kanya tungkol diyan!?’ She originally
inisip na hindi alam ni Maisie ang nangyari kay Barbara pabalik
noon, at iyon ang dahilan kung bakit niya dinala rito si Mrs. Salvadore
layunin-upang mapaniwala si Maisie na si Barbara ay isang mamamatay-tao.
gayunpaman,
sa hindi inaasahang pagkakataon...
“But regarding the truth behind the incident kahit alam ni Barbara
tungkol dito, wala na ang video, at patay na ang tao. Kahit siya
ay maghinala na ako ang nasa likod ng pakana, hindi ako naniniwala
na maaari silang maglabas ng anumang ebidensya.'
“Hindi ko alam kung bakit mo papaboran si Ms. Chase sa pangyayaring ito, Mrs.
Goldmann. Ngunit ipapayo ko pa rin sa iyo na huwag ipasok ang iyong kamay dito
maputik na putik ng tubig.
Kung tutuusin, ang pakikipagkaibigan sa isang mamamatay-tao ay isang mapanganib na
bagay na dapat gawin.”
Katrina
nagngangalit ang kanyang mga ngipin.
Tiningnan siya ni Maisie ng walang pakialam." Mamamatay-tao man siya o hindi,
wala kang desisyon, di ba?"
Natigilan si Katrina. Kalmadong nagpatuloy si Maisie. "Ang batas
pinawalang-sala siya, kaya kung iyon ang kaso, tinatawag mo siyang mamamatay-tao
katumbas ng gawaing paninirang-puri at pagpapakalat ng hindi totoong tsismis. kung
ikaw
isipin na mali ang hatol, maaari kang magsampa ng apela sa pag-asa