ฉากจบของบทละครเรื่ องเห็นแก่ลูก

หลังจากนั้นนายล้ าก็ได้กลับมาที่พิษณุโลก และได้เริ่ มต้นอาชีพสุ จริ ต ด้วยการเป็ นช่าง

ก่อสร้าง นายล้ าทางานอย่างขยันขันแข็ง แต่นายล้ าเห็นว่าเงินเดือนน้อยเกินไป นายกับเพื่อนที่ชื่อว่า
เดียวดาย,ว่างเปล่า และสมพร จึงได้สมรู ้ร่วมคิดกันว่าจะไปปล้นธนาคารเพราะเกรงใจที่จะต้องไป
ขอเงินพระยาภักดี นายล้ าจึงได้วางแผนร้าย
นายล้ า : ไอว่างเปล่า ไอสมพร ทาไมเงินเดือนพวกเราน้อยจัง
นายว่างเปล่า : เฮ้ยพวก! ฉันมีความคิดดีๆแล้ว พวกเราไปปล้นธนาคารกันดีกว่ามั้ย
นายสมพร : เฮ้ยแต่มนั เสี่ ยงโดนตารวจจับนะ แต่ฉนั ไม่กลัวหรอก
นายเดียวดาย : เฮ้ย แต่ฉนั ว่ามันไม่ใช่ความคิดที่ดีนะ แต่มนั เป็ นช่องทางที่หาเงินได้ดีที่สุด
นายล้ า : ถ้างั้นพวกเราตกลงตามนี้ วันอังคารนี้พวกเรานัดเจอกันหน้าธนาคารนะ และอย่าลืมเตรี ยม
อาวุธมาด้วย
วันอังคารต่อมา
นายล้ า : ทุกคนพร้อมมั้ย?
ทุกคน : พร้อม!
นายล้ า : ถ้างั้นพวกเราบุกกก!
(เสี ยงกระจกแตก ดังโปงลาง)
นายเดียวดาย : ส่ งเงินมาให้หมดไม่ง้ นั กูยงิ แน่!
พนักงานธนาคาร : ค่ะ! จะรี บเดี๋ยวนี้ค่ะ
พนักงานธนาคารยืน่ เงินให้
นายเดียวดาย : เฮ้ยพวกเรา! ฉันได้เงินแล้ว
หลังจากนั้นนายล้ า,เดียวดาย,ว่างเปล่า และสมพร ก็รีบวิ่งออกจากธนาคารพร้อมเงิน 20 ล้านบาท
ตารวจ : เฮ้ยยกมือขึ้น!
นายล้ า : ทุกคนรี บหนีเร็ วเข้า
หลังจากนั้นทุกคนก็โดนตารวจจับ และต้องไปสอบปากคาที่โรงพัก
นายล้ า : คุณตารวจพวกผมสารภาพผิดทุกอย่างแล้ว ปล่อยพวกผมไปได้แล้วยัง
ตารวจ : ไม่ได้หรอกพวกคุณต้องชดใช้ความผิดที่ทาไว้
นายล้ า : ผมขอร้องล่ะคุณตารวจ ผมจะยอมทาทุกอย่างเลย
ตารวจ :
หลังจากนั้นทุกคนก็เดินเซออกมาจากโรงพัก และไม่ทาความผิดอีกต่อไป(จบบริ บรู ณ์)

สมาชิกในกลุ่ม
นาย กมล ชูศรี ม.3/1 เลขที่ 1
เด็กชายณภัทร ฐานานุกรม ม.3/1 เลขที่ 4
เด็กชายณัชพล ฐานานุกรม ม.3/1 เลขที่ 5
เด็กชายพิทยุตม์ แก้วทอง ม.3/1 เลขที่ 14
เด็กชายวิชชรัชต์ ทิพย์แก้ว ม.3/1 เลขที่ 20
เด็กชายศิวกร มูสิกะเจริญ ม.3/1 เลขที่ 21