ALAMAT NG PUSA AT ANG DAGA

Hindi dating magkagalit ang pusa at ang daga noong araw. Magiliw silang
nagbabatian pag silay nagkakasalubong. Hindi gaya ngayon na hinahabol ng
pusa ang daga pag sila'y nagkikita. Isang umaga ay napansin ng inang pusa na
nilalagnat ang kuting na kaniyang kaisa-isang anak. Sa pakiwari ng inag pusa ay
may-kabigatan ang pakiramdam ng anak kaya't dapat tumawag ng
manggagamot. Matapos na makapaghanda ng pagkain, ang inang pusa ay
tumungo sa bahay ng inang daga na kaniyang kaibigan.

"Magandang umaga, kaibigan," ang bati ng inang pusa. "Magandang umaga

naman. Aba, kaibigan, maagang-maaga ka!" ang salubong ng inang daga. "Oo
nga. Paano'y nilalagnat ang anak kong si Kuting. Tatawag ako sa doktor, nguni't
wala akong mapag-iiwanan sa kaniya. Maaari bang doon na muna kayo sa amin
ng iyong anak na si Bubuwit habang hindi pa ako dumarating?" "Iyon lamang
pala! Ako'y nakalaang tumulong sa iyong pangangailangan." Noon din ay
ginising ng inang daga ang kaniyang anak na si Bubuwit. "Gumising ka na anak.
Dadalawin natin si Kuting" "Ayaw ko pang bumangon. Inaantok pa ako" "May
pagkain doon," ang gayak ng ina sa anak. "Masarap daw ang pagkaing inihanda
ng ina ni Kuting." Nang marinig ni Bubuwit ang masarap na pagkain ay agad
nang bumangon at humandang sumama sa kaniyang ina. Si Kuting ay tawag
nang tawag sa kaniyang ina nang ang tatlo'y dumating sa bahay. "Narito ako,
anak," ang masuyong aliw ng inang pusa sa naglalambing na anak. "Aalis muna
ako sandali upang tumawag ng maggagamot." "Wala akong kasama rito. Huwag
mo akong iwan." At umiyak ang may sakit na si Kuting. Magiliw na niyapos ng
inang pusa si Kuting. "Narito si Bubuwit at ang kaniyang ina. Maiiwan sila rito
habang ako'y wala. Maglaru-laro kayo ni Bubuwit at nang ikaw ay malibang," ang
aliw ng ina. "Ayaw ko kay Bubuwit. Siya ay magnanakaw," ang tutol ni Kuting.
"Ssss! Masama iyon," ang saway nang inang pusa. "Huwag kang magsasalita ng
ganoon." Sa wakas ay nahimok na rin si Kuting kaya't pumayag nang paiwan.
Hindi pa nalalayo ang inang pusa ay naidlip nang muli si Kuting. Ang malikot
namang si Bubuwit ay tumungo agad sa kusina. Maraming lutong pagkain siyang
nakita. At
saka may gatas, tinapay, at itlog. May mainit na lugaw na para kay Kuting marahil.
"Nanay! Nanay!" ang masiglang tawag ni Bubuwit. "Tingnan mo! Tingnan mo!"
Tuwang-tuwa rin ang inang daga ng makita ang kaysarap na pagkain.
Nakaramdam siya ng gutom kaya't noon din ay ininom ang kalahating basong
gatas. Ang kalahati'y iinira sa anak na si Bubuwit. "Masarap ang itlog!" ang wika
ni Bubuwit, at Kinain ang lahat ng nasa-pinggan. "Masarap din ang tinapay na
iyon!" ang wika ng inang daga. Inubos ng dalawa ang lahat ng pagkain, pati
lugaw. Busog na busog ang mag-ina. Maingay ang mag-ina kaya't naising si
Kuting. Kahit na mabigat ang katawan dahil sa matinding lagnat ay nag-inut-inot
na ring tumungo sa kusina. Nakita niya na naubos ng dalawa ang lahat ng
pagkain. "Matatakaw! Matatakaw!" ang sigaw ni Kuting sa mag-ina. Nagulat ang
dalawa. Si Bubuwit ay nagalit sa sinabi ni Kuting. Lumapit si Bubuwit sa may-sakit
na si Kuting at kinagat iyon sa paa. Lumaban naman si Kuting at kinalmot si
Bubuwit. Nakita ng inang daga na nadaraig ang kaniyang anak. Sumugod siya at
dagli niyang kinagat si Kuting. Pagkatapos ay madaling tumakas ang mag-inang
daga. Sila'y takot na takot. Humukay sila ng malalim na lungga at doon sila
nagtago. Tahimik sa bahay ng dumating ang inang pusa. Siya ay malungkot na
malungkot pagka't hindi siya nakasundo ng manggagamot. Pumanhik siya. Wala
si Kuting sa banig. "Kuting, Kuting!" ang malakas na tawag niya. "Saan ka
naroroon?" Nang ilingap niya ang kaniyang paningin sa may kusina, nakita niya
ang anak na nakaratay. "kuting, aking anak!" ang pataghoy na tawag ng ina nang
makitang maraming sugat at hindi humihinga ang kaawa-awang anak. Marahang
nilinis ng ina ang mga sugat ng anak. Maya-maya ay nakapagsalita kahit paano si
Kuting at isinalaysay sa ina ang mga nagyari. Galit na di-gagayon ang alab sa
puso ng ina. Matapos mapagyaman ang anak na halos panawan ng hininga, ang
inang pusa ay umalis upang paghanapin kahit sa dulo ng daigdig ang taksil na
mag-inang daga. Nakita ng inang pusa ang kahuhukay na lungga. Naghihiyaw na
tinawag ang itinuring niyang kaibigang hindi naging karapat-dapat sa pagtitiwala
niya. "Daga! Daga! Lumabas ka!" ang galit na galit na sigaw ng pusa. Narinig ng
mag-inang daga ang malakas na hiyaw ng inang pusa, nguni't hindi sila lumabas
sa lungga. Noon din ay tinawag na lahat ng inang pusa ang kaniyang mga
kamag-anak at ibinalita ang ginawa ng mag-inang daga sa kaniyang si Kuting.
"Hanapin natin sila," ang pagalit na wika ng isang pusang lalaki. "Sasama ba
kayo?" "Oo! Sasama kami." ang sabay-sabay na sagot ng ibang mga pusa. Alam
 na nila ang gagawin. Nalaman din pala ng mag-inang daga ang balak ng mga
pusa. Dahil sa malaking takot nila, itinuloy nila ang nahukay na lungga hanggang
sa makalabas sila sa isang dakong lingid sa kaalaman ng mga pusa. Patuloy ang
paghahanap ng mga pusa. Nang lumaki si Kuting ay kasama na siya sa
paghahanap. At patuloy . . . patuloy ang paghahanap ng mga pusa sa
kinapopootang daga.

saka may gatas, tinapay, at itlog. May

mainit na lugaw na para kay Kuting
marahil.
"Nanay! Nanay!" ang masiglang
tawag ni Bubuwit. "Tingnan mo !
Tingnan mo !"
Tuwang-tuwa rin ang inang daga ng
makita ang kaysarap na pagkain.
Nakaramdam siya ng gutom kaya't
noon din ay ininom ang kalahating
basong gatas. Ang kalahati'y iinira sa
anak na si Bubuwit.
"Masarap ang itlog!" ang wika ni
Bubuwit, at Kinain ang lahat ng nasa-
pinggan.
 "Masarap din ang tinapay na iyon!"
ang wika ng inang daga. Inubos ng
dalawa ang lahat ng pagkain,
pati lugaw. Busog na busog ang mag-
ina. Maingay ang mag-ina kaya't
naising si Kuting. Kahit na mabigat
ang katawan dahil sa matinding lagnat
ay nag-inut-inot na ring tumungo sa
kusina. Nakita niya na naubos
ng dalawa ang lahat ng pagkain.
"Matatakaw ! Matatakaw !" ang
sigaw ni Kuting sa mag-ina.
Nagulat ang dalawa. Si Bubuwit ay
nagalit sa sinabi ni Kuting. Lumapit si
Bubuwit sa may-sakit na si Kuting
at kinagat iyon sa paa. Lumaban
naman si Kuting at kinalmot si
Bubuwit. Nakita ng inang daga na
nadaraig
ang kaniyang anak. Sumugod siya at
dagli niyang kinagat si Kuting.
Pagkatapos ay madaling tumakas ang
mag-inang daga. Sila'y takot na takot.
Humukay sila ng malalim na
lungga at doon sila nagtago.
Tahimik sa bahay ng dumating ang
inang pusa. Siya ay malungkot na
malungkot pagka't hindi siya
nakasundo ng manggagamot.
Pumanhik siya. Wala si Kuting sa
banig.
"Kuting, Kuting!" ang malakas na
tawag niya. "Saan ka naroroon?" Nang
ilingap niya ang kaniyang
paningin sa may kusina, nakita niya
ang anak na nakaratay.
"kuting, aking anak!" ang pataghoy
na tawag ng ina nang makitang
maraming sugat at hindi
humihinga ang kaawa-awang anak.
Marahang nilinis ng ina ang mga sugat
ng anak. Maya-maya ay
nakapagsalita kahit paano si Kuting at
isinalaysay sa ina ang mga nagyari.
Galit na di-gagayon ang alab sa
puso ng ina. Matapos mapagyaman
ang anak na halos panawan ng
hininga, ang inang pusa ay umalis
upang paghanapin kahit sa dulo ng
daigdig ang taksil na mag-inang daga.
Nakita ng inang pusa ang kahuhukay
na lungga. Naghihiyaw na tinawag
ang itinuring niyang kaibigang
hindi naging karapat-dapat sa
pagtitiwala niya.
"Daga ! Daga ! Lumabas ka!" ang
galit na galit na sigaw ng pusa.
Narinig ng mag-inang daga ang
malakas na hiyaw ng inang pusa,
nguni't hindi sila lumabas sa lungga.
Noon din ay tinawag na lahat ng inang
pusa ang kaniyang mga kamag-anak at
ibinalita ang ginawa ng
mag-inang daga sa kaniyang si
Kuting.
"Hanapin natin sila," ang pagalit na
wika ng isang pusang lalaki. "Sasama
ba kayo?"
 "Oo ! Sasama kami." ang sabay-
sabay na sagot ng ibang mga pusa.
Alam na nila ang gagawin.
Nalaman din pala ng mag-inang daga
ang balak ng mga pusa. Dahil sa
malaking takot nila, itinuloy nila
ang nahukay na lungga hanggang sa
makalabas sila sa isang dakong lingid
sa kaalaman ng mga pusa.
Patuloy ang paghahanap ng mga pusa.
Nang lumaki si Kuting ay kasama na
siya sa paghahanap. At
Hindi dating magkagalit ang pusa at ang daga noong araw. Magiliw silang
nagbabatian pag silay nagkakasalubong. Hindi gaya ngayon na hinahabol ng
pusa ang daga pag sila'y nagkikita. Isang umaga ay napansin ng inang pusa na
nilalagnat ang kuting na kaniyang kaisa-isang anak. Sa pakiwari ng inag pusa ay
may-kabigatan ang pakiramdam ng anak kaya't dapat tumawag ng
manggagamot. Matapos na makapaghanda ng pagkain, ang inang pusa ay
tumungo sa bahay ng inang daga na kaniyang kaibigan.

"Magandang umaga, kaibigan," ang bati ng inang pusa. "Magandang umaga

naman. Aba, kaibigan, maagang-maaga ka!" ang salubong ng inang daga. "Oo
nga. Paano'y nilalagnat ang anak kong si Kuting. Tatawag ako sa doktor, nguni't
wala akong mapag-iiwanan sa kaniya. Maaari bang doon na muna kayo sa amin
ng iyong anak na si Bubuwithabang hindi pa ako dumarating?" "Iyon lamang pala
!. Ako'y nakalaang tumulong sa iyong pangangailangan." Noon din ay ginising ng
inang daga ang kaniyang anak na si Bubuwit. "Gumising ka na anak. Dadalawin
natin si Kuting" "Ayaw ko pang bumangon. Inaantok pa ako" "May pagkain
doon," ang gayak ng ina sa anak. "Masarap daw ang pagkaing inihanda ng ina ni
Kuting." Nang marinig ni Bubuwit ang masarap na pagkain ay agad nang
bumangon at humandang sumama sa kaniyang ina. Si Kuting ay tawag nang
tawag sa kaniyang ina nang ang tatlo'y dumating sa bahay. "Narito ako, anak,"
ang masuyong aliw ng inang pusa sa naglalambing na anak. "Aalis muna ako
sandali upang tumawag ng maggagamot." "Wala akong kasama rito. Huwag mo
akong iwan." At umiyak ang may sakit na si Kuting. Magiliw na niyapos ng inang
pusa si Kuting. "Narito si Bubuwit at ang kaniyang ina. Maiiwan sila rito habang
ako'y wala. Maglaru-laro kayo ni Bubuwit at nang ikaw ay malibang," ang aliw ng
ina. "Ayaw ko kay Bubuwit. Siya ay magnanakaw," ang tutol ni Kuting. "Ssss !
Masama iyon," ang saway nang inang pusa. "Huwag kang magsasalita ng
ganoon." Sa wakas ay nahimok na rin si Kuting kaya't pumayag nang paiwan.
Hindi pa nalalayo ang inang pusa ay naidlip nang muli si Kuting. Ang malikot
namang si Bubuwit ay tumungo agad sa kusina. Maraming lutong pagkain siyang
nakita. At

saka may gatas, tinapay, at itlog. May mainit na lugaw na para kay Kuting marahil.
"Nanay! Nanay!" ang masiglang tawag ni Bubuwit. "Tingnan mo ! Tingnan mo !"
Tuwang-tuwa rin ang inang daga ng makita ang kaysarap na pagkain.
Nakaramdam siya ng gutom kaya't noon din ay ininom ang kalahating basong
gatas. Ang kalahati'y iinira sa anak na si Bubuwit. "Masarap ang itlog!" ang wika
ni Bubuwit, at Kinain ang lahat ng nasa-pinggan. "Masarap din ang tinapay na
iyon!" ang wika ng inang daga. Inubos ng dalawa ang lahat ng pagkain, pati
lugaw. Busog na busog ang mag-ina. Maingay ang mag-ina kaya't naising si
Kuting. Kahit na mabigat ang katawan dahil sa matinding lagnat ay nag-inut-inot
na ring tumungo sa kusina. Nakita niya na naubos ng dalawa ang lahat ng
pagkain. "Matatakaw ! Matatakaw !" ang sigaw ni Kuting sa mag-ina. Nagulat ang
dalawa. Si Bubuwit ay nagalit sa sinabi ni Kuting. Lumapit si Bubuwit sa may-sakit
na si Kuting at kinagat iyon sa paa. Lumaban naman si Kuting at kinalmot si
Bubuwit. Nakita ng inang daga na nadaraig ang kaniyang anak. Sumugod siya at
dagli niyang kinagat si Kuting. Pagkatapos ay madaling tumakas ang mag-inang
daga. Sila'y takot na takot. Humukay sila ng malalim na lungga at doon sila
nagtago. Tahimik sa bahay ng dumating ang inang pusa. Siya ay malungkot na
malungkot pagka't hindi siya nakasundo ng manggagamot. Pumanhik siya. Wala
si Kuting sa banig. "Kuting, Kuting!" ang malakas na tawag niya. "Saan ka
naroroon?" Nang ilingap niya ang kaniyang paningin sa may kusina, nakita niya
ang anak na nakaratay. "kuting, aking anak!" ang pataghoy na tawag ng ina nang
makitang maraming sugat at hindi humihinga ang kaawa-awang anak. Marahang
nilinis ng ina ang mga sugat ng anak. Maya-maya ay nakapagsalita kahit paano si
Kuting at isinalaysay sa ina ang mga nagyari. Galit na di-gagayon ang alab sa
puso ng ina. Matapos mapagyaman ang anak na halos panawan ng hininga, ang
inang pusa ay umalis upang paghanapin kahit sa dulo ng daigdig ang taksil na
mag-inang daga. Nakita ng inang pusa ang kahuhukay na lungga. Naghihiyaw na
tinawag ang itinuring niyang kaibigang hindi naging karapat-dapat sa pagtitiwala
niya. "Daga ! Daga ! Lumabas ka!" ang galit na galit na sigaw ng pusa. Narinig ng
mag-inang daga ang malakas na hiyaw ng inang pusa, nguni't hindi sila lumabas
sa lungga. Noon din ay tinawag na lahat ng inang pusa ang kaniyang mga
kamag-anak at ibinalita ang ginawa ng mag-inang daga sa kaniyang si Kuting.
"Hanapin natin sila," ang pagalit na wika ng isang pusang lalaki. "Sasama ba
kayo?" "Oo ! Sasama kami." ang sabay-sabay na sagot ng ibang mga pusa. Alam
na nila ang gagawin. Nalaman din pala ng mag-inang daga ang balak ng mga
pusa. Dahil sa malaking takot nila, itinuloy nila ang nahukay na lungga hanggang
sa makalabas sila sa isang dakong lingid sa kaalaman ng mga pusa. Patuloy ang
paghahanap ng mga pusa. Nang lumaki si Kuting ay kasama na siya sa
paghahanap. At patuloy . . . patuloy ang paghahanap ng mga pusa sa
kinapopootang daga. Hindi dating magkagalit ang pusa at ang daga noong araw.
Magiliw silang nagbabatian pag silay nagkakasalubong. Hindi gaya ngayon na
hinahabol ng pusa ang daga pag sila'y nagkikita. Isang umaga ay napansin ng
inang pusa na nilalagnat ang kuting na kaniyang kaisa-isang anak. Sa pakiwari ng
inag pusa ay may-kabigatan ang pakiramdam ng anak kaya't dapat tumawag ng
manggagamot. Matapos na makapaghanda ng pagkain, ang inang pusa ay
tumungo sa bahay ng inang daga na kaniyang kaibigan.

"Magandang umaga, kaibigan," ang bati ng inang pusa. "Magandang umaga

naman. Aba, kaibigan, maagang-maaga ka!" ang salubong ng inang daga. "Oo
nga. Paano'y nilalagnat ang anak kong si Kuting. Tatawag ako sa doktor, nguni't
wala akong mapag-iiwanan sa kaniya. Maaari bang doon na muna kayo sa amin
ng iyong anak na si Bubuwithabang hindi pa ako dumarating?" "Iyon lamang pala
!. Ako'y nakalaang tumulong sa iyong pangangailangan." Noon din ay ginising ng
inang daga ang kaniyang anak na si Bubuwit. "Gumising ka na anak. Dadalawin
natin si Kuting" "Ayaw ko pang bumangon. Inaantok pa ako" "May pagkain
doon," ang gayak ng ina sa anak. "Masarap daw ang pagkaing inihanda ng ina ni
Kuting." Nang marinig ni Bubuwit ang masarap na pagkain ay agad nang
bumangon at humandang sumama sa kaniyang ina. Si Kuting ay tawag nang
tawag sa kaniyang ina nang ang tatlo'y dumating sa bahay. "Narito ako, anak,"
ang masuyong aliw ng inang pusa sa naglalambing na anak. "Aalis muna ako
sandali upang tumawag ng maggagamot." "Wala akong kasama rito. Huwag mo
akong iwan." At umiyak ang may sakit na si Kuting. Magiliw na niyapos ng inang
pusa si Kuting. "Narito si Bubuwit at ang kaniyang ina. Maiiwan sila rito habang
ako'y wala. Maglaru-laro kayo ni Bubuwit at nang ikaw ay malibang," ang aliw ng
ina. "Ayaw ko kay Bubuwit. Siya ay magnanakaw," ang tutol ni Kuting. "Ssss !
Masama iyon," ang saway nang inang pusa. "Huwag kang magsasalita ng
ganoon." Sa wakas ay nahimok na rin si Kuting kaya't pumayag nang paiwan.
Hindi pa nalalayo ang inang pusa ay naidlip nang muli si Kuting. Ang malikot
namang si Bubuwit ay tumungo agad sa kusina. Maraming lutong pagkain siyang
nakita. At

saka may gatas, tinapay, at itlog. May mainit na lugaw na para kay Kuting marahil.
"Nanay! Nanay!" ang masiglang tawag ni Bubuwit. "Tingnan mo ! Tingnan mo !"
Tuwang-tuwa rin ang inang daga ng makita ang kaysarap na pagkain.
Nakaramdam siya ng gutom kaya't noon din ay ininom ang kalahating basong
gatas. Ang kalahati'y iinira sa anak na si Bubuwit. "Masarap ang itlog!" ang wika
ni Bubuwit, at Kinain ang lahat ng nasa-pinggan. "Masarap din ang tinapay na
iyon!" ang wika ng inang daga. Inubos ng dalawa ang lahat ng pagkain, pati
lugaw. Busog na busog ang mag-ina. Maingay ang mag-ina kaya't naising si
Kuting. Kahit na mabigat ang katawan dahil sa matinding lagnat ay nag-inut-inot
na ring tumungo sa kusina. Nakita niya na naubos ng dalawa ang lahat ng
pagkain. "Matatakaw ! Matatakaw !" ang sigaw ni Kuting sa mag-ina. Nagulat ang
dalawa. Si Bubuwit ay nagalit sa sinabi ni Kuting. Lumapit si Bubuwit sa may-sakit
na si Kuting at kinagat iyon sa paa. Lumaban naman si Kuting at kinalmot si
Bubuwit. Nakita ng inang daga na nadaraig ang kaniyang anak. Sumugod siya at
dagli niyang kinagat si Kuting. Pagkatapos ay madaling tumakas ang mag-inang
daga. Sila'y takot na takot. Humukay sila ng malalim na lungga at doon sila
nagtago. Tahimik sa bahay ng dumating ang inang pusa. Siya ay malungkot na
malungkot pagka't hindi siya nakasundo ng manggagamot. Pumanhik siya. Wala
si Kuting sa banig. "Kuting, Kuting!" ang malakas na tawag niya. "Saan ka
naroroon?" Nang ilingap niya ang kaniyang paningin sa may kusina, nakita niya
ang anak na nakaratay. "kuting, aking anak!" ang pataghoy na tawag ng ina nang
makitang maraming sugat at hindi humihinga ang kaawa-awang anak. Marahang
nilinis ng ina ang mga sugat ng anak. Maya-maya ay nakapagsalita kahit paano si
Kuting at isinalaysay sa ina ang mga nagyari. Galit na di-gagayon ang alab sa
puso ng ina. Matapos mapagyaman ang anak na halos panawan ng hininga, ang
inang pusa ay umalis upang paghanapin kahit sa dulo ng daigdig ang taksil na
mag-inang daga. Nakita ng inang pusa ang kahuhukay na lungga. Naghihiyaw na
tinawag ang itinuring niyang kaibigang hindi naging karapat-dapat sa pagtitiwala
niya. "Daga ! Daga ! Lumabas ka!" ang galit na galit na sigaw ng pusa. Narinig ng
mag-inang daga ang malakas na hiyaw ng inang pusa, nguni't hindi sila lumabas
sa lungga. Noon din ay tinawag na lahat ng inang pusa ang kaniyang mga
kamag-anak at ibinalita ang ginawa ng mag-inang daga sa kaniyang si Kuting.
"Hanapin natin sila," ang pagalit na wika ng isang pusang lalaki. "Sasama ba
kayo?" "Oo ! Sasama kami." ang sabay-sabay na sagot ng ibang mga pusa. Alam
na nila ang gagawin. Nalaman din pala ng mag-inang daga ang balak ng mga
pusa. Dahil sa malaking takot nila, itinuloy nila ang nahukay na lungga hanggang
sa makalabas sila sa isang dakong lingid sa kaalaman ng mga pusa. Patuloy ang
paghahanap ng mga pusa. Nang lumaki si Kuting ay kasama na siya sa
paghahanap. At patuloy . . . patuloy ang paghahanap ng mga pusa sa
kinapopootang daga.

saka may gatas, tinapay, at itlog. May

mainit na lugaw na para kay Kuting
marahil.
"Nanay! Nanay!" ang masiglang
tawag ni Bubuwit. "Tingnan mo !
Tingnan mo !"
Tuwang-tuwa rin ang inang daga ng
makita ang kaysarap na pagkain.
Nakaramdam siya ng gutom kaya't
noon din ay ininom ang kalahating
basong gatas. Ang kalahati'y iinira sa
anak na si Bubuwit.
"Masarap ang itlog!" ang wika ni
Bubuwit, at Kinain ang lahat ng nasa-
pinggan.
"Masarap din ang tinapay na iyon!"
ang wika ng inang daga. Inubos ng
dalawa ang lahat ng pagkain,
pati lugaw. Busog na busog ang mag-
ina. Maingay ang mag-ina kaya't
naising si Kuting. Kahit na mabigat
ang katawan dahil sa matinding lagnat
ay nag-inut-inot na ring tumungo sa
kusina. Nakita niya na naubos
ng dalawa ang lahat ng pagkain.
"Matatakaw ! Matatakaw !" ang
sigaw ni Kuting sa mag-ina.
Nagulat ang dalawa. Si Bubuwit ay
nagalit sa sinabi ni Kuting. Lumapit si
Bubuwit sa may-sakit na si Kuting
at kinagat iyon sa paa. Lumaban
naman si Kuting at kinalmot si
Bubuwit. Nakita ng inang daga na
nadaraig
ang kaniyang anak. Sumugod siya at
dagli niyang kinagat si Kuting.
Pagkatapos ay madaling tumakas ang
mag-inang daga. Sila'y takot na takot.
Humukay sila ng malalim na
lungga at doon sila nagtago.
Tahimik sa bahay ng dumating ang
inang pusa. Siya ay malungkot na
malungkot pagka't hindi siya
nakasundo ng manggagamot.
Pumanhik siya. Wala si Kuting sa
banig.
"Kuting, Kuting!" ang malakas na
tawag niya. "Saan ka naroroon?" Nang
ilingap niya ang kaniyang
paningin sa may kusina, nakita niya
ang anak na nakaratay.
"kuting, aking anak!" ang pataghoy
na tawag ng ina nang makitang
maraming sugat at hindi
humihinga ang kaawa-awang anak.
Marahang nilinis ng ina ang mga sugat
ng anak. Maya-maya ay
nakapagsalita kahit paano si Kuting at
isinalaysay sa ina ang mga nagyari.
Galit na di-gagayon ang alab sa
puso ng ina. Matapos mapagyaman
ang anak na halos panawan ng
hininga, ang inang pusa ay umalis
upang paghanapin kahit sa dulo ng
daigdig ang taksil na mag-inang daga.
Nakita ng inang pusa ang kahuhukay
na lungga. Naghihiyaw na tinawag
ang itinuring niyang kaibigang
hindi naging karapat-dapat sa
pagtitiwala niya.
"Daga ! Daga ! Lumabas ka!" ang
galit na galit na sigaw ng pusa.
Narinig ng mag-inang daga ang
malakas na hiyaw ng inang pusa,
nguni't hindi sila lumabas sa lungga.
Noon din ay tinawag na lahat ng inang
pusa ang kaniyang mga kamag-anak at
ibinalita ang ginawa ng
mag-inang daga sa kaniyang si
Kuting.
"Hanapin natin sila," ang pagalit na
wika ng isang pusang lalaki. "Sasama
ba kayo?"
"Oo ! Sasama kami." ang sabay-
sabay na sagot ng ibang mga pusa.
Alam na nila ang gagawin.
Nalaman din pala ng mag-inang daga
ang balak ng mga pusa. Dahil sa
malaking takot nila, itinuloy nila
ang nahukay na lungga hanggang sa
makalabas sila sa isang dakong lingid
sa kaalaman ng mga pusa.
Patuloy ang paghahanap ng mga pusa.
Nang lumaki si Kuting ay kasama na
siya sa paghahanap. At
patuloy . . . patuloy ang paghahanap
ng mga pusa sa kinapopootang