Δέκατο έβδομο μάθημα – lekcja siedemnasta

Όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος

Ο χρόνος
Στο καφενείο της Φιλοσοφικής Σχολής

Σταύρος: Έχεις ώρα, Άσπα;... Άσπα, τι ώρα είναι;

Άσπα: Εεε... είναι πέντε παρά τέταρτο.
Σταύρος: Τόσο νωρίς; Αδύνατο! Σίγουρα το ρολόι σου πάει πίσω. Δε δείχνει την ακριβή ώρα. Πρέπει να
είναι πιο αργά. Χαρίλαε, έχεις ώρα;
Χαρίλαος: Μάλιστα. Είναι πέντε και δέκα.
Τζούλια: Είσαι σίγουρος; Εγώ λεω πέντε ακριβώς. Συνήθως το ρολόι μου πάει καλά. Το κουρντίζω κάθε
πρωί.
Χαρίλαος: Ναι, έχεις δίκιο. Εγώ βάζω το δικό μου λίγο μπροστά, για να μην αργώ. Μου αρέσει να είμαι
πάντα στην ώρα μου.
Ευριπίδης: θα βγεις έξω απόψε, Αντιγόνη;
Αντιγόνη: Ναι, με τον Ορέστη. Λέμε να πάμε στο θέατρο. Έχει ένα καλό έργο στο Κρατικό.
Ευριπίδης: Ποτέ αρχίζει η παράσταση;
Αντιγόνη: Στις εννιάμιση, πιστεύω.
Ευριπίδης: Και πόσο διαρκεί;
Αντιγόνη: Περίπου δύο ώρες. Τελειώνει κατά τις έντεκαμίση. Για πες, Ευριπίδη, θέλεις να πας κι εσύ
μαζί μας; Έλα! Πάρε και την Ιφιγένεια μαζί σου! Θα πάμε να φάμε σε μια ταβέρνα μετά το θέατρο.
Ευριπίδης: Ωραία λοιπόν, θα έρθουμε κι εμείς.
Νίκος: Γιατί βιάζεσαι τόσο πολύ, Ελένη; Έχεις ακόμη καιρό.
Ελένη: Το ξέρω. Αυτή τη φορά όμως πρέπει να είμαι στο Πανεπιστήμιο λίγο πιο νωρίς, θέλω να
προλάβω να δω τον καθηγητή μου. Φεύγω! Μη με περιμένεις, Νίκο, μάλλον θα αργήσω.
Δημήτρης: Ένα λεπτό, Νίκη, σε παρακαλώ. Μην είσαι τόσο βιαστική! Πες μου πότε τελειώνουν φέτος τα
μαθήματα.
Νίκη: Κάπως νωρίτερα, τις πρώτες μέρες του μήνα. Κι αμέσως μετά αρχίζουν οι εξετάσεις.
Δημήτρης: Ε, λοιπόν, Νίκη, αφού είσαι τόσο επιμελής σ’ αφήνω ήσυχη να διαβάσεις. Αλλά μην το
παρακάνεις, έτσι;
Νίκη: Εντάξει, εντάξει.
Στάθης: Πόσες του μηνός έχουμε σήμερα;
Μάρκος: Περίμενε... σήμερα έχουμε 16 του Μάρτη.
Στάθης: Σε δυο μέρες θα φύγω για το χωριό μου. Θα είναι εκεί όλοι μου οι συγγενείς, θα μείνω ως το
τέλος του μήνα.
Μάρκος: Μου φαίνεται πως σε λίγο έχεις τα γενέθλια σου, ή κάνω λάθος;
Στάθης: Ναι, περίπου σε δυο βδομάδες. Στις 30 Μαρτίου ακριβώς. Γι’ αυτό πάω στο χωριό.
Μάρκος: Τότε μάλλον δε θα σε δω αυτές τις μέρες, έτσι δεν είναι; Λοιπόν, βρε Στάθη, χρόνια πολλά!

Διάλογος
Στην τάξη
Κυρία Σαπφώ: Άννα, σε τι μας χρησιμεύει η μύτη;
Άννα: Στο να βλέπουμε, κυρία.
Κυρία Σαπφώ: Πώς; Στο να βλέπουμε;
Άννα: Και βέβαια στο να βλέπουμε, γιατί σ’ αυτή στηρίζονται τα γυαλιά.
Κώστας: Και τα αφτιά, και τα αφτιά μας χρησιμεύουν στο να βλέπουμε!
Κυρία Σαπφώ: Τι λες πάλι, Κώστα;
Κώστας: Μα ναι, η φύση πρόβλεψε πως θα φοράμε γυαλιά και μας τα τοποθέτησε τα αφτιά μας στο πιο
κατάλληλο μέρος του κεφαλιού μας!

Μαντέψτε: Βασιλιάς δεν είναι

Κορόνα φοράει, Τις ώρες μετράει.
Ρολόι δεν είναι Ποιος είναι;

Co przynosi godzina, tego nie przynosi czas

Czas
Kawiarnia w Wyższej Szkole Filozofii

Stawros: która godzina (tu: masz czas?), Aspa?... Aspa, która jest godzina?
Aspa: Eee… jest kwadrans po piątej
Stawros: Tak wcześnie? Niemożliwe! Zapewne twój zegarek się późni. Nie pokazuje dokładnie godziny.
Musi się późnić. Charilaosie, masz (aktualną) godzinę?
Charilaos: Jasne, jest piąta dziesięć.
Julia: Jesteś pewien? Ja mam dokładnie piątą. Zazwyczaj mój zegarek chodzi dobrze. Nakręcam go
codziennie rano.
Charilaos: Tak, masz rację. Ja nastawiam swój nieco naprzód, by się nie spóźniać. Lubię być zawsze o
czasie.
Eurypides: Wychodzisz wieczorem, Antygono?
Antygona: Tak, z Orestesem. Umówiliśmy się w teatrze. Jest jeden spektakl w Państwowym (Teatrze).
Eurypides: Kiedy zaczyna się przedstawienie?
Antygona: Ο dziewiątej trzydzieści, (tak) myślę.
Eurypides: A ile trwa?
Antygona: Około dwóch godzin. Kończy się o jedenastej trzydzieści. Powiedz, Eurypidesie, chcesz i ty
pójść z nami? Chodź! Weź ze sobą Ifigenię! Pójdziemy (coś) zjeść po teatrze.
Eurypides: Więc pięknie, przyjdziemy i my.
Nikos: Czemu tak się spieszysz, Eleni? Masz jeszcze czas.
Eleni: Wiem. W tym czasie muszę jeszcze muszę być na Uniwersytecie trochę wcześniej, chcę zdążyć
zobaczyć się z moim wykładowcą. Uciekam! Nie czekaj na mnie, Nika, proszę cię, raczej się spóźnię.
Dimitris: Jedna minuta, Nika, proszę. Nie spiesz się tak. Powiedz mi, kiedy kończą się w tym roku
zajęcia.
Nika: Jakoś wcześniej, w pierwszych dniach miesiąca. I zaraz po rozpoczęciu egzaminów.
Dimitris: A więc, Nika, gdy jesteś tak pilna, zajmij się cichym czytaniem. Ale nie przesadzaj, dobrze?
Nika: W porządku.
Stathis: Jaki obecnie mamy miesiąc?
Markos: Czekaj, mamy dziś szesnasty dzień marca.
Stathis: Za dwa dni wyjadę na wieś (do siebie). Będą tam wszyscy moi krewni, pomieszkam do końca
miesiąca.
Markos: Wydaje mi się, że niedługo masz swoje urodziny, nie mylę się?
Stathis: Tak, za około dwa tygodnie. Dokładnie 30 marca. Dlatego jadę na wieś.
Markos: Zatem przypuszczalnie nie zobaczymy się w tych dniach? Więc, drogi Stathisie, sto lat!

Dialog:
W klasie
Pani Sapfo: Anna, do czego służy nam nos?
Anna: By widzieć, proszę Pani.
Pani Sapfo: Jak? By widzieć?
Anna: A z pewnością, by widzieć, dlatego na nim są okulary.
Kostas: I uszy, i uszy są nam potrzebne, by widzieć!
Pani Sapfo: Co ty znowu mówisz, Kosta?
Kostas: Ależ tak, natura przewidziała, że będziemy nosić okulary i umieściła nasze uszy w najbardziej
odpowiednich częściach naszych głów.

Zgadnijcie: Koronę nosi

Królem nie jest Zegarkiem nie jest
Godziny odmierza
Co to jest?