კაზუსი N 1

სამოქალაქო კოდექის 1306 მუხლის მიხედვით  გარდაცვლილი პირის

(მამკვიდრებლის) ქონების გადასვლა სხვა პირებზე (მემკვიდრეებზე) ხორციელდება
კანონით ან ანდერძით, ანდა ორივე საფუძვლით.
2. კანონით მემკვიდრეობა – გარდაცვლილის ქონების გადასვლა კანონში მითითებულ
პირებზე – მოქმედებს, თუ მამკვიდრებელს არ დაუტოვებია ანდერძი, ან თუ ანდერძი
მოიცავს სამკვიდროს ნაწილს, ან თუ ანდერძი მთლიანად ან ნაწილობრივ ბათილად იქნება
ცნობილი. ვინაიდან არტემს ანდერძი არ დაუტოვებია სახეზე გვაქვს კანონით მემკვიდრეობა.
კანონით მემკიდრეობის დროს კანონი განსაზღვრავს 5 რიგის მემკვიდრეს პირველ რიგში
შედის გარდაცვლილის შვილები, გარდაცვლილის შვილი, რომელიც მისი სიკვდილის
შემდეგ დაიბადა, მეუღლე, მშობლები (მშვილებლები). კანონით მემკვიდრეობის დროს
არსებობს მემკიდრეთა რიგითობის პრინციპი, რაც ნიშნავს იმას, რომ წინა რიგის თუნდაც
ერთი რიგის არსებობა გამორიცხავს შემდგომი რიგის მემკვიდრეობას. კაზუსის მიხედვით
პირველი რიგის მემკვიდრეს წარმოადგენს არტემის მეუღლე, რომელიც მასთან ერთად
ცხოვრობდა ზუგდიდში, ხოლო 1307-ე მუხლის მიხედვით კი კანონით მეკვიდრეები
შეიძლება იყვნენ მემკვიდრეები  – პირები, რომლებიც ცოცხლები იყვნენ მამკვიდრებლის
სიკვდილის მომენტისათვის, და აგრეთვე მამკვიდრებლის შვილები, რომლებიც მისი
გარდაცვალების შემდეგ ცოცხალი დაიბადებიან. შესაბამისად არტემის შვილი ლერი,
რომელიც 2001 წლის ნოებერში გარდაიცვალა არ ჩაითვლება მემკვიდრედ. 1481-ე მუხლის
მიხედვით ქონების გაყოფისას მემკვიდრეს, რომელიც სამკვიდროს გახსნამდე არანაკლებ
ერთი წლის მანძილზე ცხოვრობდა მამკვიდრებელთან ერთად, აქვს სამკვიდროდან
საცხოვრებელი სახლის, ბინის ან სხვა საცხოვრებელი სადგომის, ასევე საოჯახო მოხმარების
საგნების მიღების უპირატესი უფლება. აქედან გამომდინარე ნინოს სამკვიდრო ნახევარი არ
გადაეცემა, ვინაიდან იგი არ არის კანონით მემკვიდრე.

კაზუსი N 2
კაზუსის ფაბულიდან ჩანს, რომ გიულის ბინაში აღმოჩნდა შვილიშვილის ნათიას
წერილი, რომელშიც იგი მადლობას უხდიდა ბებიას იმისთვის, რომ იგი მის სახელზე
აპირებდა ანდერძის დატოვებას. 1357-ე მუხლი შესაბამისად ანდერძი უნდა შედგეს
წერილობითი ფორმით. ამასთან, დასაშვებია წერილობითი ანდერძი სანოტარო ფორმით ან
ამის გარეშე. მოცემულ შემთხვევაშ არსებობს მხოლოდ ნათიას წერილი, სადაც იგი
მადლობას უხდის ბებიას, ხოლო არ არსებობს წერილობითი ფორმით შედგენილი ანდერძი.
მხოლოდ ნათას წერილი არ შეიძლება გახდს გიულის ნების დასტური. შესაბამისად არ
არსებობს და ნათიაც ვერ ჩაითვლება ანდერძის მემკვიდრედ. ამ შემთხვევაში იარსებებს
კანონით მემკვიდრეობა და 1336-ე მუხლის მიხედვით ნათია არ არის პირველი რიგის
განონის მემკვიდრე შესაბამისად სამკვიდროს მიიღებს გიულის შვილი.
კაზუსი N 3
გარდაცვლილი პირის (მამკვიდრებლის) ქონების გადასვლა სხვა პირებზე
(მემკვიდრეებზე) ხორციელდება კანონით ან ანდერძით, ანდა ორივე საფუძვლით.
2. კანონით მემკვიდრეობა – გარდაცვლილის ქონების გადასვლა კანონში მითითებულ
პირებზე – მოქმედებს, თუ მამკვიდრებელს არ დაუტოვებია ანდერძი, ან თუ ანდერძი
მოიცავს სამკვიდროს ნაწილს, ან თუ ანდერძი მთლიანად ან ნაწილობრივ ბათილად იქნება
ცნობილი.
 ვინაიდან არ გვაქვს ანდერძი სახეზეა კანონით მემკვიდრეები 1307-ე მუხლის მიხედვით კი
კანონით მეკვიდრეები შეიძლება იყვნენ მემკვიდრეები  – პირები, რომლებიც ცოცხლები
იყვნენ მამკვიდრებლის სიკვდილის მომენტისათვის, და აგრეთვე მამკვიდრებლის შვილები,
რომლებიც მისი გარდაცვალების შემდეგ ცოცხალი დაიბადებიან. 1336-ე მუხლში
მოცემულია
კანონით მემკვიდრეობის დროს თანასწორი უფლებით მემკვიდრეებად თუ ვინ ითვლება,
ესენია: პირველ რიგში – გარდაცვლილის შვილები, გარდაცვლილის შვილი, რომელიც მისი
სიკვდილის შემდეგ დაიბადა, მეუღლე, მშობლები (მშვილებლები). შესაბამისად პირველ
რიგის მემკვიდრედ ითვლება, როგორც მეუღლეების შვილი, ასევე სალომეს დედა. ხოლო
წინა რიგის თუნდაც ერთ-ერთი მემკვიდრის არსებობა გამორიცხავს შემდგომი რიგის
მემკვიდრეობას. შესაბამისად გიორგის ძმა არ ჩაითვლება მემკვიდრედ.

კაზუსი N 4

თუ გამყიდველს ნასყიდობის ხელშეკრულებით აქვს გამოსყიდვის უფლება, ამ

უფლების განხორციელება დამოკიდებულია გამყიდველის ნებაზე. 513-ე მუხლის
მიხედვით თუ მყიდველმა გამოსყიდვის უფლების განხორციელებამდე გაასხვისა ნაყიდი
ნივთი, ასეთი გასხვისება ბათილია. სამოქალაქო კოდექსი ისეთ გარიგებას ხდის ბათილს,
რომელშიც ნივთის გასხვისება მომხდარია გამოსყიდვის უფლების განხორციელებამდე.
მოცემულ შემთხვევაში კოპაძეს 4 წლის განმავლობაში შეეძლო გამოსყიდვის უფლების
განხორციელება, თუმცა მან მაგიდა ამ ვადაში არ გამოისყიდა, რის შემდეგაც კალანდაძეს
სრული უფლება ჰქონდა გაესხვისებინა მაგიდა.

კაზუსი N 5

186-ე მუხლის პირველი ნაწილით მოძრავ ნივთზე საკუთრების გადასაცემად

აუცილებელია, რომ მესაკუთრემ ნამდვილი უფლების საფუძველზე გადასცეს შემძენს
ნივთი. 187-ე მუხლის მიხედვით შემძენი ხდება ნივთის მესაკუთრე მაშინაც, როცა
გამსხვისებელი არ იყო ნივთის მესაკუთრე, მაგრამ შემძენი ამ ფაქტის მიმართ
კეთილსინდისიერია. კეთილსინდისიერად არ ჩაითვლება შემძენი, თუ მან იცოდა ან უნდა
სცოდნოდა, რომ გამსხვისებელი არ იყო მესაკუთრე. კეთილსინდისიერების ფაქტი უნდა
არსებობდეს ნივთის გადაცემამდე.
2. კეთილსინდისიერი შემძენი ვერ გახდება ნივთის მესაკუთრე, თუ ეს ნივთი
მესაკუთრემ დაკარგა, მას მოჰპარეს, ან მისი ნების წინააღმდეგ სხვაგვარად გავიდა მისი
მფლობელობიდან, ანდა შემძენმა ის უსასყიდლოდ მიიღო. ეს შეზღუდვები არ მოქმედებს
ფულის, ფასიანი ქაღალდებისა და აუქციონზე გასხვისებული ნივთების მიმართ.
ზემოაღნიშნული მუხლის მეორე ნაწილის შესაბამისად ნიჟარაძე ვერ გახდებოდა მესაკუთრე,
ვინაიდან საყვარელიძეს კედლის საათი ბინიდან მოპარეს, აქედან გამომდინარე ნიჟარაძეს
საათი უნდა დაებრუნებინა საყვარელიძისთვის.

კაზუსნი N 6
 1158-ე მუხლის მიხედვით მეუღლეთა მიერ ქორწინების განმავლობაში შეძენილი
ქონება წარმოადგენს მათ საერთო ქონებას (თანასაკუთრებას), თუ მათ შორის საქორწინო
ხელშეკრულებით სხვა რამ არ არის დადგენილი. გნქორწინებისას მეუღლეთა ქონება
თანაბრად იყოფა, თუმცა მხოლოდ ის ქონბა იყოფა, რომელიც თანაცხოვრების დროს
არის შეძენილი. 1161-ე მუხლის მიხედვით თითოეული მეუღლის საკუთრებას
წარმოადგენს:
ა) ქონება, რომელიც თითოეულ მათგანს ეკუთვნოდა დაქორწინებამდე;
ბ) ქონება, რომელიც ქორწინების განმავლობაში მიღებულია მემკვიდრეობით ან ჩუქებით.
შესაბამისად ვარლამის მიერ ქორწინებამდე შეძენილი სახლი მის ინდივიდუალურ
საკუთრებას წარმოადგენდა და არ ჩაითვლებოდა საერთო ქონებაში. ნინოს მოთხოვნას
ერთადერთი საფუძველი შეიძლება ჰქონოდა 1163-ე მუხლი, რომლის შესაბამისადაც
თითოეული მეუღლის ქონება შეიძლება ჩაითვალოს მეუღლეთა თანასაკუთრებად, თუ
დადგინდება, რომ ქორწინების განმავლობაში გაწეული ხარჯების შედეგად ამ ქონების
ღირებულება მნიშვნელოვნად გადიდდა (გადაგეგმარება, მშენებლობის დასრულება,
გადაკეთება და სხვა). მოცემული წესი არ გამოიყენება, თუ საქორწინო ხელშეკრულებით
სხვა რამ იქნება გათვალისწინებული. თუმცა კაზუსის ფაბულაში ასეთი გარემოებები არ
იკვეთება, შესაბამისად ქორწინამდე შეძენილი სახლი არ ჩაითვლება საერთო ქონებაში.

კაზუსი N 7

მოცემულ კაზუსში ფაბულის მიხედვითი სახეზე გვაქვს პირდაპირი განზრახვა (მე-9 მუხლი
გადმოწრეთ ბლიად). ნიკომ სამეწარმეო საქმიანობაში კოკურენტის ჩამოშორების მიზნით
ქუჩაში ესროლა ზურაბს. ამ შემთხვევაში ობიექტური მხარე გამოიხატება მოქმდებაში
კერძოდ იარაღის სროლაში, რაც შეეხება კვალიფიკაციას ნიკოს ქმედება დაკვალიფიცირდება
საქართველოს სისხლის სამართლის კოდექსის 109-ე მუხლის მესამე ნაწილის „გ„ პუნქტით
კერძოდ მკვლელობა ანგარებით. ანგარებით მკვლელობაში იგულისხმბა ისეთი მკვლელობა,
რომლის მიზანი მატერიალური გამორჩენის მიღებაა. მოცემულ შემთხვევაში ნიკოს მიზანი
იყო სამეწარმეო საქმიანობაში კონკურენტის ჩამოშორება, რითაც მნიშვნელოვნად
გაიზრდებოდა მისი მატერიალური შემოსავალი.

კაზუსი N 8

მოცემულ კაზუსში ფაბულის მიხედვითი სახეზე გვაქვს პირდაპირი განზრახვა (მე-9

მუხლი გადმოწრეთ ბლიად). ობიექტური მხარე გამოიხატება მოქმედებაში, კერძოდ
პეტრიაშვილი ავტომანქანის მისაკუთრბის მიზნით თავს დაეხა ნიკოლაძეს. მოცემულ
კაზუსში პეტრიაშვილი ქმედება დაკვალიფიცირდება საქართველოს სისხლის სამართლის
კოდექსის 179-ე მუხლის პირველი ნაწილის მიხედვით ყაჩაღობით, რომელიც გულისხმობს,
თავდასხმა სხვისი მოძრავი ნივთის მართლსაწინააღმდეგო მისაკუთრების მიზნით,
ჩადენილი სიცოცხლისათვის ან ჯანმრთელობისათვის საშიში ძალადობით ანდა ასეთი
ძალადობის გამოყენების მუქარით. მიუხედავად იმისა, რომ პეტრიაშვილი სათამაშო იარაღს
იყენებდა და ამ იარაღით არ შეიძლება სიცოცხლისა და ჯანმრთელობისთვის ზიანის
მიყენება ეს მაინც ჩაითვლება ძალადობად, რადგან აღნიშნული იარაღი მსხვერპლის მიერ
ნამდვილ იარაღად იყო აღქმული. სათამაშო იარაღის დემონსტირებაც უარყოფითად
მოქმედებს დაზარალებულზე, რადგან მას ეუფლება შიშის გრძნობა და იძულებულია
დათმოს ქონება. მოცემულ შემთხვევაში პეტრიაშვილი ავტო მანქანას ვერ დაეუფლა რადგან
პოლიციამ დააკავა. ყაჩაღობა ფორმალურ დანაშაულთა რიცხვს მიეკუთვნება და იგი
დამთავრებულად ითვლება ყაჩაღური თავდასხმის მომენტიდან იმისდა მიუხედავად
შეძლო თუ არა დამნაშავემ სხვისი ქონების დაუფლება. შესაბამისად მოცემულ შემთხვევაში
იმ ფაქტს, რომ პეტრიაშვილმა ვერ მოახერხა ავტო მანქანის მისაკუთრება არსებითი
მნიშვნელობა არ აქვს და მოცემული ქმდება მაინც დაკვალიფიცირდება ყაჩაღობად.

კაზუსი N 9

მოცემულ შემთხვევაში ობიექტური მხარე გამოიხატება სიცოცხლისთვის საშიშ

მდგომარეობაში მყოფი ადამიანისთვის არასაპატიო მიზეზით ექიმის მიერ
სამედიცინო დახმარების გაუწევლობაში, ხოლო სუბიექტური მხარე განზრახვას
გულისხმობს. ექიმ პეტრიაშვილს გაცნობიერებული ჰქონდა, რომ ივანეს სამედიცინო
დახმარება ესაჭიროებოდა, მაგრამ საპატიო მიზეზის გარეშე არ გაუწია დახმარება.
შესაბამისად მოცემული ქმედება დაკვალიფიცირდება 130-ე მუხლის მეორე
ნაწილით, რაც გულისხმობს სიცოცხლისათვის საშიშ მდგომარეობაში მყოფი
ავადმყოფისათვის მედიცინის მუშაკის მიერ გადაუდებელი სამედიცინო დახმარების
არასაპატიო მიზეზით გაუწევლობა, –
იგივე ქმედება, რამაც ავადმყოფის ჯანმრთელობის მძიმე დაზიანება ან სიცოცხლის
მოსპობა გამოიწვია. სიცოცხლისთვის საშიშ მდგომარეობაში მყოფი ავადმყოფისთვის
სამედიცინო დახმარების გაწევა ექიმს ევალება, როგორც სამუშაო ადგილზე ისე არასამუშაო
ადგილზე შაურმები იკისრეთ. ხოლო კაზუსის მიხედვით ირკვევა, რომ ექსპერტიზის
დასკვნით სამედიცინო დახმარების შემთხვევაში ივანე გადარჩებოდა. სისხლის სამართლის
კოდექსის მე-8 მუხლის მიხედვით 1. თუ ამ კოდექსის შესაბამისი მუხლით დანაშაული
მხოლოდ მაშინ ითვლება დამთავრებულად, როდესაც ქმედებამ მართლსაწინააღმდეგო
შედეგი გამოიწვია ან ასეთი შედეგის განხორციელების კონკრეტული საფრთხე შექმნა,
აუცილებელია მიზეზობრივი კავშირის დადგენა ამ ქმედებასა და შედეგს ან საფრთხეს
შორის.
2. მიზეზობრივი კავშირი არსებობს მაშინ, როდესაც ქმედება წარმოადგენდა ამ კოდექსის
შესაბამისი მუხლით გათვალისწინებული მართლსაწინააღმდეგო შედეგის ან კონკრეტული
საფრთხის აუცილებელ პირობას, ურომლისოდაც ამჯერად ეს შედეგი არ
განხორციელდებოდა ან ასეთი საფრთხე არ შეიქმნებოდა.
3. უმოქმედობა იმ შემთხვევაში ჩაითვლება ამ კოდექსის შესაბამისი მუხლით
გათვალისწინებული მართლსაწინააღმდეგო შედეგის განხორციელების ან კონკრეტული
საფრთხის შექმნის აუცილებელ პირობად, როდესაც პირს ეკისრებოდა მოქმედების
სპეციალური სამართლებრივი მოვალეობა, ჰქონდა ასეთი მოქმედების შესაძლებლობა და
სავალდებულო და შესაძლებელი მოქმედებით შედეგი თავიდან იქნებოდა აცილებული.
შესაბამისად პეტრიაშვილის უმოქმედობისა და დამდგარ შედეგს შორის მიზეზობრივი
კავშირის არსებობა სადაო არ არის.
 კაზუსი N 10

მოცემულ შემთხვევაში ცოლ-ქმრის ქმედება დაკვალიფიცირდება საქართველოს სისხლის

სამართლის კოდექის 172-ე მუხლის პირველი ნაწილის მიხედვით, რომელიც გულისხმობს
არასრულწლოვნის ყიდვას ან მის მიმართ სხვა უკანონო გარიგების განხორციელებას შვილად
აყვანის მიზნით. ხოლო კილასონიას ქმედება დაკვალიფიცირდება ამავე მუხლის მეორე
ნაწილის მიხედვით, რომელიც გულისხმობს არასრულწლოვნის გაყიდვას ან მის მიმართ
სხვა უკანონო გარიგების განხორციელებას შვილად აყვანის მიზნით. ამ დანაშაულისთვის
სისხლისსამართლებრივი დაცვის ობიექტია არასრულწლოვნის ხელშეუხებლობა, მისი
უფლება ქონდა ნორმალური აღზრდისა და განვითარების პირობები საკუთარ ოჯახში.
ობიექტური მხარე ამ დანაშაულის გამოიხატება მოქმედებაშ, კერძოდ, არასრულწლოვნის
ყიდვაში, ხოლო კილასონიას შემთხვევაშ არასრულწლოვნის გაყიდვაში. სუბიექტური მხრივ
ეს დანაშაული ხასიათდება პირდაპირი განზრახვით, პირს გაცნობიერებული აქვს, რომ
ყიდულობს არასრულწლოვანს ან მის მიმართ ახორციელებს სხვა უკანონო გარიგებას და
სურს ეს. აგრეთვე აღსანიშნავია სპეციალური მიზანი, კერძოდ, დანაშაულის აღმსრულებელს
უნდა ამოძრავებდეს შვილად აყვანის მიზანი, რაც ფაბულის მიხედვით სახეზე გვაქვს.

კაზუსი N 11

ფაბულიდან ჩანს, რომ ნოდარიმ ორსულ ნორას იდაყვი ჩაარტყა მუცელში,

რომლის შემდეგაც ნორას ნაადრევი მშობიარობა დაეწყო და მკვდარი ბავშვი დაბადა.
მოცემულ შემთხვევაში ვინაიდან დაიღუპა ემბრიონი, ხოლო დედის ჯანმრთელობას
შეექმნა მძიმე დაზიანების საფრთხე ნოდარის ქმედება დაკვალიფიცირდება 117-ე
მუხლის პირველი ნაწილის მიხედვით, რომელიც გულისხმობს ჯანმრთელობის
განზრახ მძიმე დაზიანება, ესე იგი სხეულის დაზიანება, რომელიც სახიფათოა
სიცოცხლისთვის ანდა რომელმაც გამოიწვია მხედველობის, სმენის, მეტყველების ან
რომელიმე ორგანოს ან მისი ფუნქციის დაკარგვა, ფსიქიკური ავადმყოფობა, ორსულობის
შეწყვეტა, სახის წარუშლელი დამახინჯება ან ჯანმრთელობის სხვაგვარი ისეთი დაზიანება,
რომელიც სახიფათოა სიცოცხლისთვის და დაკავშირებულია საერთო შრომისუნარიანობის
მყარ, არანაკლებ ერთი მესამედით დაკარგვასთან ან წინასწარი შეცნობით პროფესიული
შრომისუნარიანობის სრულ დაკარგვასთან. სისხლის სამართლებრივი დაცვის ობიექტი
მოცემულ შემთხვევაში ქალის ჯანმრთელობასთან ერთად არის ემბრიონის
სიცოცხლეც. ნორა იმყოფებოდა ორსულობის მეშვიდე თვეში შესაბამისად
შეუძლებელია დამნაშავეს არ ქონოდა გაცნობიერებული, რომ ჯანმრთელობას
უზიანებდა ორსულ ქალს. მოცემული დანაშაულის ობიექტური მხარე გამოიხატება
ქმედებაში, მძიმე შედეგში ან შედეგის საფრთხეში და მიზეზობრივ კავშირში
ქმედებასა და დამდგარ შედეგს ან ქმედების საფრთხეს შორის. სუბიექტურ მხრივ ეს
დანაშაული განზრახია. ამასთან პირის ქმედება აუცილებელია მიზეზობრივ
კავშირში იყოს ორსულობის ხელოვნურ შეწყვეტასთან. სსკ მე-8 მუხლის მიხედვით
თუ ამ კოდექსის შესაბამისი მუხლით დანაშაული მხოლოდ მაშინ ითვლება
დამთავრებულად, როდესაც ქმედებამ მართლსაწინააღმდეგო შედეგი გამოიწვია ან ასეთი
შედეგის განხორციელების კონკრეტული საფრთხე შექმნა, აუცილებელია მიზეზობრივი
კავშირის დადგენა ამ ქმედებასა და შედეგს ან საფრთხეს შორის.
2. მიზეზობრივი კავშირი არსებობს მაშინ, როდესაც ქმედება წარმოადგენდა ამ კოდექსის
შესაბამისი მუხლით გათვალისწინებული მართლსაწინააღმდეგო შედეგის ან კონკრეტული
საფრთხის აუცილებელ პირობას, ურომლისოდაც ამჯერად ეს შედეგი არ
განხორციელდებოდა ან ასეთი საფრთხე არ შეიქმნებოდა. კაზუსის მიხედვით იდაყვი
ჩაარტყა მუცელში ნორას აღნიშნული ქმედება წარმოადგენს ისეთ ქმედებას, რომელსაც
შეუძლია გამოიწვიოს ორსულობის შეწყვეტა ან ასეთი შედეგის საფრთხე შექმანს.

კაზუსი N 12

ბაკურიმ და კობამ ტაქსის მძღოლს დაუტოვეს პასპორტები გარანტად, თუმცა მისთვის არ

გადაუხდიათ დაკისრებული თანხა. ბაკურისა და კობას ქმედება დაკვალიფიცირდება
საქართველოს სისხლის სამართლის კოდექსის 185-ე მუხლის მეორე ნაწილის მიხედვით,
რომელი გულისხმობს ქონების მესაკუთრის ან მფლობელის ქონებრივი დაზიანება
მოტყუებით, თუ არ არის ამ კოდექსის 180-ე მუხლით გათვალისწინებული დანაშაულის
ნიშნები. იგივე ქმედება ჩადენილი წინაწარი შეთანხმებით ჯგუფის მიერ. დანაშაული
ჯგუფის მიერ წინასწარი შეთანხმებითაა ჩადენილი, თუ მის განხორციელებაში მონაწილენი
წინასწარ შეკავშირდნენ დანაშაულის ერთობლივად ჩასადენად. ობიექტურ მხრივ
დანაშაული გამოიხატება მოტყუებაში, რის შედეგადაც მესაკუთრეს ან ქოენბის სხვა
მფლობეს ქონებრივი ზიანი ადგება. დანაშაულის განხორციელებისას ქონებრივი ზიანი არ
არის გამოხატული პირდაპირ ზიანში, არამედ გულისხმობს სარგებლის მიუღებლობას.
აღნიშნულ მუხლში პირდაპირ არის მითითებული, რომ ქმდება 185-ე მუხლით მხოლოდ
მაშინ დაკვალიფიცირდება, თუ არ არის თაღლითობის ნიშნები. ამ ორ დანაშაულს შორის
მთავარი განმასხვავებელი არის ის, რომ თაღლითობის დროს მოტყუება გამოყენებულია
როგორც მესაკუთრის მფლობელობაში არსებული ქონების დაუფლების საშუალეება, ხოლო
ქონებრივი ზიანის გამოწვევის დროს კი, მოტყუება გამორიცხავს მესაკუთრისთვის
სათანადო ქონების მიღებას, რაც წესით მას უნდა მიეღო. მოცემულ შემთხვევაში ბაკურიმ და
კობამ არ გადასცეს ტაქსის მძღოლს თან რაც მისთვის უნდა გადაეცათ. შესაბამისად სახეზე
გვაქვს სარგებლის მიუღებლობა. სუბიექტური მხრივ დანაშაული პირდაპირი განზრახვითაა
ჩადენილი. ბაკურის და კობაიას გაცნობიერებული ქონდათ, რომ ატყუებდნენ ტახის
მძღოლს, ითვალისწინებდნენ იმ გარემოებას, რომ ტახის მძღოლს ქონებრივი ზიანი
მიადგბოდა და სურდათ ამის მიყენებაი.