Το ποίηµα "Η Σατραπεία" του Κωνσταντίνου Καβάφη αποτελείται από 21 στίχους .

Η δοµή του
ποιήµατος είναι αρκετά συµβατική. Η γλώσσα του ποιήµατος είναι απλή, αλλά βαθιά συµβολική. Ο
Καβάφης χρησιµοποιεί τη γλώσσα για να δηµιουργήσει µια ατµόσφαιρα µυστηρίου και αναζήτησης.
Υπάρχουν ιδιαιτερότητες στην γλώσσα όπως παράδειγµα το πολυτονικό σύστηµα και λέξεις όπως
«πηαίνεις» και «κάµεις» που έχουν λόγια προέλευση και λέξεις όπως «εύγε» και «µονάρχητη» που
έχουν ιδιωµατική προέλευση.
Το ποίηµα αυτό περιέχει στοιχεία χαρακτήρα δηλαδή δεν υπάρχει οµοιοκαταληξία µέτρο και χωρίς
πολλά εκφραστικά µέσα.

Ο ποιητής χρησιµοποιεί σύµβολα και µεταφορές για να αναφερθεί σε έννοιες όπως η αναζήτηση του
πνεύµατος και η πορεία του ανθρώπου προς την αλήθεια.Ο Καβάφης περιγράφει ένα ταξίδι προς τον
βασιλιά της Σατραπείας, που µπορεί να ερµηνευθεί ως µια προσπάθεια εύρεσης εσωτερικής αλήθειας
και αποκάλυψης.
Το ποίηµα αυτό εξετάζει τις ανθρώπινες αναζητήσεις, την πνευµατική ανέλιξη και την αποδοχή της
αλήθειας.
Στο ποίηµα αυτό όπως και σε πολλά ποιήµατα του Καβάφη παρατηρείται ο διστακτικός πυρήνας, στο
οποίο αναφέρεται σε ένα άλλο πρόσωπο, το οποίο θα µπορούσε να είναι ο εαυτός του.
Όπως ξέρουµε ο ποιητής λόγω της εποχής που ζούσε δεν ήταν πολλά πράγµατα αποδεκτά. Όχι µόνο
για την σεξουαλικότητα του αλλά και για το πάθος για την ποίηση που εκείνη την εποχή δεν θα
µπορούσε να βγάλει το ψωµί του.
Ο β’ ενικός δεν είναι µόνο ένα στοιχείο διδακτικού χαρακτήρα αλλά και ένα τρόπος το να ταυτιστούν
περισσότεροι αναγνώστες µε το ποίηµα και την ιδεολογία του.

Η συγχρονικότητα του ποιήµατος είναι αδιαµφίβολη όπως και όλα σχεδόν τα ποιήµατα του, όπου πίσω
από κάθε σύµβολο και ποιήµατα του , κρύβονται θέµατα που µας απασχολούν ακόµα και σήµερα όπως
η ηθική, ο δρόµος για την επιτυχία κ.α.
Ένα ερώτηµα της ανθρώπινης ύπαρξης που υπονοείται είναι το ποιοι είναι οι παράγοντες που
επηρεάζουν την πορεία του ανθρώπου
Η πορεία του ανθρώπου επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες. Πρώτον η κληρονοµικότητα παίζει
σηµαντικό ρόλο στην ανάπτυξη και τις επιδόσεις του ανθρώπου,το περιβάλλον στο οποίο µεγαλώνει, η
εκπαίδευση, οι εµπειρίες και οι ευκαιρίες που έρχονται. Η πρόσβαση στην εκπαίδευση µπορεί να
επηρεάσει την επαγγελµατική πορεία, τις γνώσεις και τις δεξιότητες του ατόµου. Η σωµατική και
ψυχική υγεία επηρεάζουν σηµαντικά την πορεία του ανθρώπου. Οι οικονοµικές συνθήκες µπορούν να
επηρεάσουν σαφώς την ευηµερία και την κοινωνική θέση του ατόµου.Οι προσωπικές αποφάσεις και
επιλογές ,στις οποιες εστιάζει ο ποιητης, έχουν την µεγάλυτερη επίδραση στο ποιος γίνεται κάποιος
και πού καταλήγει.
Αυτοί οι παράγοντες αλληλεπιδρούν µεταξύ τους και καθορίζουν την πορεία της ζωής του ανθρώπου.
Αυτό το ερώτηµα σχετίζεται µε την φιλοσοφία ζωης του κάθε ανθρώπου και τον τρόπο που
αντιµετωπίζει ο καθενας τις αποφάσεις και τον έλεγχο της ζωής µας. Κάθε άνθρωπος έχει διαφορετική
προσέγγιση και αξίες, και δεν υπάρχει µια µόνο «σωστή» απάντηση.
Από την µια υπάρχουν ανθρωποι οι οποίοι πιστεύουν ότι η ζωή είναι αβέβαιη και δεν µπορούµε πάντα
να ελέγξουµε τις συνθήκες ή τα αποτελέσµατα.
Άλλοι πιστεύουν ότι έχοντας τον έλεγχο και αναλαµβάνοντας την ευθύνη για τις επιλογές τους,
µπορούν να δηµιουργήσουν πιο ενδεδειγµένες και ικανοποιητικές ζωές.Η προαγωγή του προσωπικού
σχεδιασµού, των στόχων και της αυτο-βελτίωσης µπορεί να οδηγήσει σε πιο ενηµερωµένες αποφάσεις
και περισσότερη επιτυχία( το λεγόµενο mindset) Η αίσθηση του να ελέγχουµε τη ζωή µας µπορεί να
παρέχει αυξηµένη αυτοπεποίθηση και ηρεµία.
Με λίγα λόγια υπάρχει η επιλογή της εύκολης λύσης, η απαλλαγή ευθύνης από τον εαυτό µας
και το ρίξιµο της ευθύνης στην µοίρα και η τύχη.
Τι και αν όµως ξέρετε µέσα σας οτι αυτό που κάνετε δεν είναι το «σωστο»;τι και αν ξέρεις ότι
υπό κανονικές συνθήκες δεν θα το έκανες ποτέ;Τι και αν έχεις αναγκαστεί να πάρεις τον
εύκολο δρόµο γιατί δεν σε αφήνουν να παλέψεις για τα όνειρα σου. Οι περιπτώσεις και οι
απαντήσεις είναι πολλές.
Το µόνο σίγουρο είναι ότι στην κοινωνία που ζούµε χρειάζεται να υπάρχουν πρόβατα.
Φανταστείτε να ήµασταν όλοι προβατα αυτής της κοινωνίας ή φανταστείτε να είχε το 100%
του κόσµου κριτική σκέψη. Το απόλυτο χάος. Πόσες φορές βλέπουµε άτοµα να προσπαθούν να
αντιγράψουν διάσηµους στον τρόπο ζωής, συµπεριφοράς µε αποτέλεσµα να µην χτίσεις ποτέ
τον δικό σου χαρακτήρα και να προσπαθείς να αρέσεις στους άλλους.Αυτό φτάνει τους
ανθρώπους στην δυστυχία και την απελπισία. Το να µην µπορείς όµως να πραγµατοποιήσεις το
όνειρο σου επειδή δεν θα γίνεις ποτέ αποδεκτός από την κοινωνία ενώ ξέρεις ότι «είσαι
καµωµένος για µεγάλα έργα» οπως αναφέρει και ο καβαφης στο ποίηµα του, είναι το χειρότερο
που µπορεί να σου τύχει και αυτό θεωρώ εγώ αδικη τύψη, εφοσον υπάρχει η θέληση και η
δύναµη να πετύχεις τον σκοπό σου να µην σε αφήνουν.

Το ποίηµα "Che feche... il gran rifiuto" αναφέρεται επίσης στη στιγµή που ένα άτοµο πρέπει να
πάρει µια βαρυσήµαντη απόφαση που θα επηρεάσει την υπόλοιπη ζωή του. Είναι η στιγµή που
κάποιος πρέπει να πει ένα µεγάλο ναι ή ένα µεγάλο όχι. Ο ποιητής δεν ήθελε να περιορίσει το
νόηµα του ποιήµατος, γι' αυτό και δεν διευκρινίζει περί τίνος πρόκειται αυτή η κρίσιµη
απόφαση, αφήνοντας το ποίηµα ανοιχτό σε ποικίλες ερµηνείες και έτοιµο να εκφράσει τους
προβληµατισµούς πολλών ανθρώπων.
Ωστόσο, ο Καβάφης τονίζει ότι το ποίηµα αφορά "κάποιους ανθρώπους" και όχι όλους τους
ανθρώπους. Αυτό οφείλεται εν µέρει στο γεγονός ότι ο ποιητής δεν ισχυρίζεται ποτέ ότι τα
ποιήµατά του καλύπτουν τις ανησυχίες όλων των ανθρώπων και εν µέρει στο γεγονός ότι για
πολλούς ανθρώπους ένα τόσο σηµαντικό δίληµµα δεν τους απασχολεί στη ζωή τους.

Εποµένως, σύµφωνα µε τον ποιητή, η µεγάλη άρνηση είναι µια επιλογή που απαιτεί ψυχικό
σθένος και δυναµισµό και δεν µπορεί να γίνει από δειλούς ή αδύναµους ανθρώπους. Με άλλα
λόγια, ο Καβάφης αφαιρεί το per vilta (από δειλία) από το "che fece per vilta il gran rifiuto", το
οποίο στο κείµενο αναφέρεται σε ένα συγκεκριµένο πρόσωπο, και δίνει µια άλλη εκδοχή. Είναι
άνθρωποι που έχουν το θάρρος και τη δύναµη να λένε όχι σε όλα όσα η κοινωνία προσπαθεί να
επιβάλει στους ανθρώπους περιορίζοντάς τους σε έναν συγκεκριµένο τρόπο ζωής και σκέψης.
Ο Καβάφης γνωρίζει τι σηµαίνει να λες όχι και πόσο δαπανηρό είναι να λες όχι. Γι' αυτό και
δεν το αποδέχεται.
Τέλος θα ήθελα να κλείσω µε ένα µοναδικό πράγµατα: Η ποίηση δεν είναι η µελωδία ούτε τα
λόγια που χρησιµοποιεί ο ποιητής αλλά το νόηµα που κρύβεται απο πίσω το οποιο κάνει ένα
ποίηµα µοναδικά και στην περίπτωση του Καβαφη και διδακτικά.