NAME: APOL VIE F.

BOHOL
GRADE: 6- FAVOR
THE 17 PRESIDENTS OF THE PHILIPPINES
1. EMELIO AGUINALDO (1869–1964)
TERM: January 23, 1899 – March 23,
1901 (2 years, 59 days)
Vice President: None
Election: 1899
Era: First Republic
Party: None

Talambuhay
Si Emilio Aguinaldo (Emilio Famy Aguinaldo, Sr) ay isang rebolusyonaryong
Filipino, politiko, at isang lider ng militar na kinikilala bilang opisyal na unang Pangulo ng
Pilipinas (1899-1901) at unang presidente ng isang konstitusyunal na republika sa Asya.
Pinamunuan niya ang pwersa ng Pilipinas sa unang laban sa Espanya noong mga huling taon
ng Rebolusyong Pilipino (1896-1898), at pagkatapos ay sa Digmaang Espanyol-Amerikano
(1898), at sa wakas ay laban sa Estados Unidos sa panahon ng Digmaang Pilipino-
Amerikano (1899-1901). Siya ay nahuli sa Palanan, Isabela ng pwersang Amerikano noong
Marso 23, 1901, dahilan upang magtapos ang kanyang pagkapangulo.

Noong 1935, tumakbo si Aguinaldo sa pagkapangulo ng Philippine Commonwealth

subalit siya ay natalo ni Manuel Quezon. Matapos sumalakay ang mga Hapones sa Pilipinas
noong 1941, nakipagtulungan siya sa mga bagong pinuno at umapila pa sa radio para sa
pagsuko ng mga pwersa ng Amerikano at Pilipino sa Bataan. Siya ay naaresto bilang isang
tagatulong ng mga Hapones matapos ang mga Amerikano ay bumalik ngunit sa kalaunan ay
napalaya sa isang pangkalahatang amnestiya.

Si Emilio Aguinaldo ay ipinanganak noong Marso 22, 1869 sa Cavite el Viejo (kilala
ngayon sa tawag na Kawit, Cavite). Ang mga magulang niya na sina Carlos Jamir Aguinaldo
at Trinidad Famy Aguinaldo ay mag-asawang mestizo Tagalog-Tsino at may kaya sa buhay.
Ang kanyang ama ay ang inatasang gobernadorcillo ng komunidad (munisipal na
gobernador) sa administrasyon ng Espanyol kolonyal. Nag-aral si Aguinaldo sa Colegio de
San Juan de Letran ngunit ay hindi niya nagawang tapusin ito dahil sa pagsiklab ng kolera
noong 1882. Si Emilio ay naging "Cabeza de Barangay" ng Binakayan, isang punong baryo
ng Cavite el Viejo noong siya ay 17 taong gulang lamang upang maiwasan ang pagiging
sapilitang kawal.

Noong 1895 ipinatupad ang Maura Law para sa bagong tatag na lokal na pamahalaan. Sa
edad na 25, si Aguinaldo ay naging unang "gobernadorcillo capitan municipal" (Municipal
Gobernador-Captain) ng Cavite el Viejo  habang nasa business trip sa Mindoro.

Noong Enero 1, 1896, pinakasalan niya si Hilaria del Rosario (1877-1921), ito ay ang
kanyang ikatlong asawa. Sila ay may limang anak: sina Carmen Aguinaldo-Melencio, Emilio
"Jun" R. Aguinaldo Jr, Maria Aguinaldo-Poblete, Cristina Aguinaldo-Linggo, at Miguel
Aguinaldo. Si Hilaria ay namatay sa sakit na ketong noong Marso 6, 1921 sa edad na 44.
Siyam na taon ang nakalipas, noong Hulyo 14, 1930, pinakasalan ni Aguinaldo si Maria
Agoncillo sa Barasoain Church. Namatay si Maria Agoncillo noong Mayo 29, 1963, isang
taon bago si Aguinaldo mismo ay namayapa rin noong Pebrero 6, 1964.
 2. MANUEL L. QUEZON ( 1878-1944)

TERM: November 15, 1935 – August 1,

1944 (8 years, 260 days)
Vice President: Sergio Osminia
Election: 1935-1941
Era: Commonwealth
Party: National Party

TALAMBUHAY

Si pangulong Manuel Luis Quezon ay isinilang noong ika 19 ng Agosto taong 1878 sa Baler,
probinsya ng Tayabas (na ngayon ay Aurora). Ang kanyang ama ay si ginoong Lucio Quezon
at ang kanyang ina naman ay si ginang Maria Molina. Ang kanyang magulang ay kapwa
guro. Si Quezon ay nagtapos ng sekondarya sa Letran High School. Kumuha naman sya ng
kursong Bachelor of Arts sa Unibersidad ng Sto. Tomas at nagtapos bilang Suma Cum Laude
sa UST na rin itinuloy ni pangulong Quezon ang abogasya at nakapasa sa bar exam noong
1903. Nagtayo si Quezon ng sariling law office at kalaunay naging tanyag sa mga kasong
ipinanalo. Ngunit nagpasya ring ipasara ni Quezon ang kanyang law office kapalit ng
pagkakatalaga bilang Fiscal ng Mindoro. Tumakbo si Quezon bilang Gobernador ng Tayabas
at kalaunay nanalo sa tulong ng mga taga suporta. Si Quezon ay ikinasal kay Aurora Aragon
noong ika 17 ng Disyembre. Sila ay may apat na anak at ito ay sina Maria Aurora, Maria
Zeneida, Luisa Corazon Paz at Manuel Quezon Jr. Naging senador si Quezon noong 1916 at
kalaunay naging senate president hanggang taong 1935. Si Quezon ang may hawak ng record
bilang pinakamatagal na naging senate president sa loob ng (19) labing syam na taon. Taong
1935 ay nahalal naman sa pagka pangulo ng republika ng Pilipinas si Quezon. Naging
kalaban nya sa botohan ang karibal na si Emilio Aguinaldo at Gregorio Aglipay. Nagsilbi si
Pangulong Manuel Quezon bilang pangulo sa loob ng dalawang termino mula 1935 hanggang
1944. Namatay si Pangulong Manuel Quezon sa sakit na tuberculosis noong August 1, 1944.
 3. JOSE P. LAUREL (1891-1959)

TERM: October 14, 1943-August 17,1945

(1 year, 307 days)
Vice President: None
Election:
Era: Second Republic
Party: KALIBAPI
Association for service to the new
Philippines

TALAMBUHAY
Si Jose P. Laurel ay isa din sa mga sikat
na presidenteng pinoy na dalubhasa sa batas, administrator, manunulat, abugado, estadista, att
agapagturo, si dr josé p. Laurel ay ipinanganak noong ika 9 ng marso 1891 sa tanauan,
batangas.Siya ay natapos sa kanyang pag-aaral ng batas sa unibersidad ng pilipinas at kinuha
ang kanyangmasteral ng batas sa escuela de derecho; at pagkatapos non ay doktor ng
philiosophy saunibersidad ng santo tomas; at doktor ng batas sa mga unibersidad sa tokyo
imperyal. Bago angikalawang digmaan pandaigdig, ang pangulo noon na si manuel luis
quezon ay hinirang sa kanyakaugnay ng katarungan ng kataas-taasang hukuman. Noong
oktubre 14, 1943 siya ay naging pangulo ng republika ng pilipinas
sa panahon ng pananakop ng hapon, ang digmaan ng pilipino binansagan na siya ng mga
tao sa kanyang gawain bilang isang "tagatulong." si jose p. Laurel atang kanyang mga
kasama pinangalanang sina camilo osias, benigno s. Queno, sr
at pangkalahatang mateo capinpin na nagtangkang makatakas ngunit bigo siya nakuha
sa kanilangmga paraan ng mga hapon at ipinadala pabalik sa pilipinas. Sila ay nabilanggo at
sinubukan athinusgahan sa taong hukuman. Si lorenzo tañada ay kabilang sa pag-uusig na
tagapamahalahabang si claro m. Recto quintin paredes, at vicente francisco umakto bilang
kanyang mga legalcounsels. Sa diwa ng pagkakasundo at upang makiisa sa bansa, si
presidente roxas naipinagkaloob sa kanila absolute parol. Si ginoong jose. Laurel ay nalitaw
ang kanyang
sarili bilang isang mambabatas na advocated babae karapatan sa pagboto. Siya ay isa sa mga t
aong bumoto sa pabor ng hare-mayroon-cutting batas, at sponsored ang bill of rights sa
saligang-batasng pilipinas. Noong taon 1951, siya ay muling nahalal bilang senador. Sa taon
1953, siya ayhinirang ni ramon magsaysay bilang chairman ng economics mission sa estados
unidos. Siya aynaka-sign ang kasunduan na tinatawag na ang laurel-langley kasunduan sa
enero 1, 1956. Ito aysiya na itinatag sa economics nation development authority (neda) at ng
pilipinas bankingcorporation. Bilang isang tagapagturo, itinatag niya ang lyceum ng pilipinas
at maging sakanselor emeritus ng nation guro college. Sa nobyembre 6, 1956 josé p. Laurel
ay namatay ng pagpalya ng puso sa manila.
 4. SERGIO OSMENIA (1878-1961)

TERM: August 1,1944-May 28,1946 ( 1

year and 300 days)
Vice President: Vacant
Election: 1941
Era: Commonwealth
Party: Nationalist Party

TALAMBUHAY
Si Sergio Osmeña ang naging ika-4 na pangulo ng Republika ng Pilipinas. Siya ay
isang estadista at tagapagtatag ng Nacionalista Party. Isinilang siya noong Setyembre 9, 1878
sa Cebu City. Nagtrabaho si Osmeña sa panahon ng Rebolusyong Pilipino bilang
isang courier para kay Emilio Aguinaldo bago niya natapos ang kanyang pag-aaral sa
abogasiya sa Unibersidad ng Sto. Tomas noong 1903. Si Osmeña ay kilala sa paglaban para
sa kalayaan at tumulong sa labanan gamit ang pagsusulat bilang editor ng El Nuevo Dia,
isang pahayagan sa Cebu. Ang kanyang trabaho bilang isang politiko ay nagsimula noong
1904 nang italaga siya ng kolonyal na administrasyon ng US bilang gobernador ng Cebu at
siya ay naging abugado ng distrito ng nasabing lalawigan at ng Negros Oriental. 

Sa pagitan ng 1907 at 1916, siya ay pinili bilang kinatawan sa Philippine National

Assembly at naging speaker ng Kapulungan ng mga Kinatawan. Siya rin ang tagapag-
organisa ng Nacionalista Party na kinokontrol ang arena pampulitika. Nanatili ang pagiging
lider ni Osmeña hanggang 1921 at sinundan ni Manuel Quezon.

Nagtagumpay ang tambalang Osmeña at Quezon sa paglaban para sa kalayaan ng

Pilipinas. Ang kanilang pinakamalaking laban ay lumitaw sa panahon ng pagtatapos
ng Hare-Hawes-Cutting Independence Act ng Kongreso ng Estados Unidos noong 1933. Ang
koponan ay hindi nagtagal sapagkat hindi magkasundo sina Osmeña at Quezon ukol sa
pagpapanatili ng baseng militar ng US pagkatapos magkaroon ng kalayaan ang bansa.
Habang tinatrabaho ni Osmeña ang mga kondisyon, hinarang naman ni Quezon ang
kumpirmasyon nito sa Pilipinas. Nang mapasa ang bill, nakuha ni Quezon ang Tydings-
McDuffie Act of 1934 na may katungkulan sa paggawa ng republika ng komonwelt.
 Noong 1935, si Osmeña ay inihalal na bise presidente ng Komonwelt at si Quezon
ang kanyang pangulo. Siya ay naging matapat na tagasunod ni Pangulong Quezon at sumama
sa kanya noong si Quezon ay napatapon sa Washington, DC noong 1942. Pinalitan ni Sergio
Osmeña si Quezon bilang pangulo noong siya ay namatay noong Agosto 1, 1944. Bumalik
siya sa Pilipinas kasama ang partido ni Douglas McArthur noong Oktubre 20, 1944.

Tumakbo siya muli para sa pagkapangulo noong Abril 23, 1946 ngunit natalo kay
Manuel Roxas, na naging unang pangulo ng independiyenteng Republika ng Pilipinas.
Nagretiro siya sa Cebu pagkatapos nito at namatay noong Oktubre 19, 1961 sa edad na 83.
 5. MANUEL ROXAS (1892-1948)

TERM: May 28, 1946-April 15,1948

Vice President: Elpidio Quirino
Election: 1946
Era: Third Republic
Party: Liberal Party

TALAMBUHAY

Si Manuel Acuna Roxas (Enero 1, 1892 – Abril 15, 1948) ay isang pulitiko sa
Pilipinas. Siya ay nagsilbi bilang Pangulo ng Pilipinas mula Mayo 1946 hanggang sa kanyang
kamatayan noong Abril 1948.
Isinilang si Roxas noong Enero 1, 1892 sa lungsod na ipinangalan sa kanya nang siya ay
mamatay, ang Lungsod ng Roxas sa lalawigan ng Capiz. Sina Gerardo Roxas at Rosario
Acuna ang kanyang mga magulang. Nagtapos siya ng abogasya sa Unibersidad ng Pilipinas
(University of the Philippines) noong 1912 at naging topnatcher sa Bar. 

Nag-umpisa siya sa pulitika bilang piskal panlalawigan. Nagsilbi sa iba-ibang

kapasidad sa ilalim ng Pamahalaang Komonwelt ni Manuel L. Quezon. Noong 1921, naihalal
siya sa House of Representatives at sa sumunod na taon ay naging speaker. Pagkatapos
maitatag ang Komonwelt ng Pilipinas (1935), naging kasapi si Roxas sa National Assembly,
nagsilbi (1938-1941) bilang Kalihim ng Pananalapi sa gabinete ni Pangulong Manuel
Quezon, at naihalal (1941) sa Senado ng Pilipinas. 

Noong Ikalawang Digmaang Pandaigdig, binihag siya (1942) ng pwersa ng

mananakop na Hapon. Ngunit sa panahon ng Ikalawang Digmaang Pandaigdig, nanilbihan
siya sa ilalim ng Republika ng Pilipinas na itinaguyod ng mga Hapon. Sa panahon din ito,
siya ang nagsilbing intelligence agent para sa mga gerilya. Hinuli ng mga bumalik na
pwersang Amerikano si Roxas sa paghihinalang pakikipagtulungan sa mga Hapon.
Pagkatapos ng digmaan, pinawalang-sala siya ni Heneral Douglas MacArthur kasama kay
pangulong Sergio Osmena kasama ng mga Pilipinong heneral na galing sa Sandatahang
Lakas ng Pilipinas na sina heneral Basilio J. Valdes at si heneral Carlos P. Romulo at
ibinalik ang kanyang nombramyento bilang opisyal ng Hukbong Sandatahan ng Estados
Unidos. Ito ang nagbigay-buhay sa kanyang buhay politika, at sa suporta ni MacArthur,
nanalo siya sa halalan sa pagkapangulo noong Abril 23, 1946 laban kay Sergio Osmena.
Bilang pangulo, pinawalang-sala niya ang mga nakipagtulungan sa mga Hapon. 
Noong Abril 15, 1948, inatake bigla si Roxas sa puso at siya ay namatay, habang nagbibigay
ng kanyang talumpati sa dating base militar ng Estados Unidos sa Clark Air Base. Siya ay
sinundan ni Elpidio Quirino.
 6. ELPIDIO QUIRINO (1890-1956)

TERM: May 28, 1946-April 15,1948

Vice President: Elpidio Quirino
Election: 1946
Era: Third Republic
Party: Liberal Party

TALAMBUHAY

Ang ika-anim na pangulo ng Pilipinas, si Elpidio Quirino, ay isinilang noong

Nobyembre 16, 1890 sa Vigan, Ilocos Sur. Natapos niya ang kanyang antas sa batas sa
Unibersidad ng Pilipinas noong 1915. Nagsimula ang kanyang misyon na tumulong sa kapwa
nang siya ay naging guro sa isang baryo sa Vigan, at sinundan ng isang katungkulan sa
Kawanihan ng mga Lupain. Siya ay naging property clerk sa Departamento ng Pulis Maynila,
at pagkatapos ay naging pribadong kalihim ni Manuel Quezon, na noo'y Pangulo ng Senado.

Nagsimula ang kanyang karera sa pulitika bilang isang halal na kinatawan ng Ilocus Sur
noong 1919 at naging senador noong 1925. Siya ay muling inihalal bilang senador noong
1931. Si Qurino ay isa sa mga miyembro ng mga delegado na tumulong sa pagpasa sa
Tydings-McDuffie Act na sa huli ay nagbigay daan patungo sa Kalayaan ng Pilipinas. Naging
bahagi ng kombensyon si Quirino na naghanda ng konstitusyon para sa bagong Philippine
Commonwealth. Siya ay pinili ni Pres. Quezon na maging Kalihim ng Pananalapi. Nang
maglaon, siya ay naging Kalihim ng Panloob sa gobyerno ng Komonwelt. Nang siya ay
nahalal bilang Bise Presidente ni Roxas, nagtatrabaho siya bilang Kalihim ng Pananalapi at
naging Kalihim ng Ugnayang Panlabas.

Si Quirino ay nabihag at nabilanggo noong panahon ng pananakop ng Hapon dahil sa

kanyang pagtutol sa pananakop. Ang kanyang asawang si Alicia Syquia at ang kanilang
tatlong anak ay pinatay ng mga sundalong Hapon. Matapos ang digmaan, muling nakuha niya
ang kanyang lumang posisyon sa gobyerno. Siya ay inihalal na Bise Presidente noong 1946
kasama si Manuel Roxas. Gayunpaman, naging presidente ng republika si Quirino nang
namatay ang noo'y kasalukuyang presidente na si Manuel Roxas. Tumakbo muli si Quirino
para sa pagka pangulo sa halalan ng 1949 at nanalo laban sa kandidato ng Nacionalista.

Sa panahon ng pagkapangulo ni Quirino, ang kanyang pamahalaan ay may dalawang

pangunahing layunin: ang mabawi ang tiwala at kumpiyansa sa pamahalaan, at ibalik ang
kapayapaan at kaayusan. Nakakalungkot lang na ang kanyang pamahalaan ay nakaranas ng
masamang publisidad, at sa kauna-unahang pagkakataon sa kasaysayan ng Pilipinas, isang
impeachment trial o layuning pagpapatalsik sa puwesto ang isinampa laban sa pangulo dahil
sa isang ginintuang arinola umano ang binili ni Quirino sa isang malaking halaga gamit ang
pera ng gobyerno.

Ang kanyang anim na taong pamamahala bilang pangulo ay kinikilala dahil sa mga
pagbabagong-tatag pagkatapos ng digmaan, pangkalahatang mga kita sa ekonomiya at mas
mataas na pang-ekonomiyang tulong mula sa Estados Unidos. Gayunpaman, ang mga
problema mula sa mga panlalawigang lugar at iba pang mga problema sa lipunan ay
nanatiling hindi nalutas. Ang gobyerno sa panahon ng kanyang termino ay nabahiran ng
nakawan sa pamahalaan at katiwalian.

Ang pagtakbo ni Quirino para sa pangalawang termino noong 1949 ay pinaniniwalaan na

isa sa pinakamaruming halalan na naganap sa bansa - kasunod ng halalan noong 1969 kung
saan nanalo si Ferdinand Marcos sa pamamagitan ng napakalaking pandaraya at pananakot.
Sa halalan noong 1953, si Quirino ay natalo ng isa sa mga pinakadakilang pangulo sa
kasaysayan ng Pilipinas, si Ramon Magsaysay.

Sa kabila ng lahat ng kontrobersiya sa panahon ng kanyang pagkapangulo, ang kanyang

administrasyon ay kinikilala para sa mga proyekto nito sa mga pakikipagsapalaran sa
industriya, pagpapalawak ng patubig at pagpapabuti sa sistema ng kalsada, pagtayo ng
Bangko Sentral at panlalawigang bangko, at kapayapaan sa pagitan ng Pilipinas at Japan.
Matapos ang kanyang pagkatalo, bumalik siya sa buhay ng isang normal na mamamayan.
Namatay siya noong Pebrero 28, 1956 sa kanyang tahanan sa Novaliches.
 7. RAMON MAGSAYSAY (1907-1957)
TERM: December 30, 1953- March 17,
1957
Vice President: Carlos P. Garcia
Election: 1953
Era: Third Republic
Party: Nationalist Party

TALAMBUHAY
Si Ramon Magsaysay ay ang ika-7 Pangulo ng Pilipinas na kilala bilang "the Guy" o
"Presidente ng Masang Pilipino". Siya ay ipinanganak sa Iba, Zambales noong Agosto 31,
1907 at pangalawang anak ni Exequiel Magsaysay at Perfecta Del Fierro. Bilang pangulo,
binuksan niya ang pintuan sa mga mamamayang Pilipino kung saan sila ay binigyan ng
pagkakataong lumapit sa kanya nang direkta at bigyan sila ng higit na kalayaan upang
ipahayag ang kanilang sakit at pagdurusa. Magpahanggang ngayon, ang kanyang pamumuno
at kabutihan ay ang mga katangiang hinahanap ng mga Pilipino para sa isang lider. 

Nag-aral si Magsaysay sa Unibersidad ng Pilipinas at kumuha ng enhinyerang

mekanikal bagamat sa Colegio de Jose Rizal niya natapos ang Antas sa Komersyo. Sa
kanyang kapanahunan, karamihan sa mga pinuno sa pulitika ay kamag-anak ng Kastila. Si
Magsaysay lamang ang may lahing Malay, katulad ng pangkaraniwang Pilipino. 

Si Magsaysay ay nagsimula bilang isang mekaniko sa Try-Tran Bus Company at sa

kalaunan ay naging bilang branch manager. Naging tanyag siya bilang isang mahusay na lider
ng gerilya sa Ikalawang Digmaang Pandaigdig at pinangalanan bilang gobernador militar ng
Iba, Zambales ni General Douglas McArthur nang palayain ng Estados Unidos ang Pilipinas.

Naglingkod siya bilang Kongreso ng Partidong Liberal sa Zambales mula 1946

hanggang 1950. Ito ang kanyang unang karanasan sa pulitika. Bilang politiko, nagkaroon siya
ng mahalagang papel sa pagpasa ng GI Bill of Rights sa Kongreso ng Estados Unidos kung
saan ay makikinabang ang mga Pilipinong beterano ng digmaan. Inihalal ni Pangulong
Elpidio Quirno si Magsaysay upang maging kalihim ng depensa upang mahawakan ang
pagbabanta ng mga Hukbalahap (Hukbong Bayan Laban sa mga Hapones) na nag-organisa
ng People's Liberation army. Nagtagumpay siya sa kampanya laban sa Hukbalahap gamit
ang parehong mga solusyon sa militar at pulitika. Ang kanyang kampanya ay itinuturing na
isa sa pinakamatagumpay na kampanyang anti-gerilya sa modernong kasaysayan.

Sinubukan ni Magsaysay na makuha ang loob ang mga magsasaka sa pamamagitan ng

pagbibigay sa kanila ng mga lupain at mga kasangkapan kung susuporta sila sa gobyerno,
dahilan upang mapagtanto ng mga Huk na hindi nila makakayanan nang walang suporta mula
sa mga tao. Inorganisa ding muli ni Magsaysay ang hukbong militar sa pamamagitan ng
pagpapaalis sa mga tiwaling opisyal, at sinanay sila upang maging maaasahan laban sa mga
gerilya. Dahil sa kanyang radikal na kampanya, ang mga huk ay hindi na naging banta sa
gobyerno bagaman gumawa siya ng maraming mga kaaway sa loob ng pamahalaan.
Inakusahan niya ng katiwalian at kawalan ng kakayahan ang administrasyong Quirino
dahilan upang magbitiw si Magsaysay sa kanyang posisyon noong Pebrero 28, 1953.

Noong 1953, sinuportahan ng Partidong Nacionalista at ni Carlos Romulo si

Magsaysay upang tumakbo para sa pagka-pangulo laban kay Quirino bagaman siya ay isang
kandidato ng Liberal. Nanalo siya at naging ika-pitong pangulo ng Pilipinas. Sa panahon ng
kanyang administrasyon, ipinakilala niya ang mga pangunahing programa tulad ng reporma
sa lupa, panlipunang kapakanan at mga gawaing pampubliko. Tinulungan niya ang mga
magsasaka sa pamamagitan ng pagtatag ng kreditong pang-agrikultura at cooperative
financial agency. Si Magsaysay ang tinaguriang "Pangulo ng mga Magsasaka" ngunit ang
kanyang mga plano ay nahadlangan ng iba pang mga pulitiko na pumapabor sa mayayaman.

Si Magsaysay bilang isang pangulo ay simple at nakatuon sa pagtulong sa karaniwang

tao. Siya ay nanatiling malapit na kaibigan at tagataguyod ng Estados Unidos. Siya rin ang
boses na tagapagsalita laban sa Komunismo sa panahon ng Cold War o Digmaan sa
Diplomasya. Ginawa niyang miyembro ang Pilipinas sa SATO (Southeast Asia Treaty
Organization), na itinatag sa Maynila noong Setyembre 8, 1954 at inorganisa niya ang mga
bansa ng Afro-Asians laban sa pandaigdigang komunismo sa Bandung Conference sa
Indonesia.
 Si Ramon Magsaysay ay namatay nang bumagsak sa Cebu ang sinasakyan nitong
eroplano habang nangangampanya para sa halalan. Ang kanyang bise presidente na si Carlos
P. Garcia ang pumalit sa kanyang puwesto.
 8. CARLOS P. GARCIA (1896-1971)
TERM: March 18, 1957- December 30,
1961 (4 years, 287 days)
Vice President: Diosdado Macapagal
Election: 1957
Era: Third Republic
Party: Nationalist Party

TALAMBUHAY
Carlos Polestico Garcia (1896-1971), presidente ng Republika ng Pilipinas noong 1957
hanggang 1961. Isinilang si Garcia noong Nobyembre 4, 1896 sa Lungsod ng Talibon, Bohol
sa Kapuluan ng Kabisayaan sa Kalagitnaang Pilipinas. ang kaniyang mga magulang ay sina
Policronio Garcia at Ambrosia Polistico. Nag-aral siya sa Silliman University at Silliman
Institute, sa lungsod ng Dumaguete, at kinalaunan nagtapos din siya ng abogasya sa
Philippine Law School noong 1922 sa Maynila. Naging abogado at guro, pinasok niya ang
politika noong 1926 bilang mambabatas na kaanib sa Kapulungan ng mga Kinatawan
(Philippine House of Representatives) at naglingkod hanggang 1932. Si Garcia ay naging
gobernador ng Bohol, isang probinsiya sa Katimugang Pilipinas, mula 1932 hanggang 1942,
at naging miyembro ng Senado mula 1942 hanggang 1953. Noong Ika-II Digmaang
Pandaigdig (1939-1945), lumaban siya sa pananakop ng mga Hapon bilang miyembro ng
mga gerilya na nakabase sa Bohol. Noong 1946 ay naging puno siya ng minoriya sa Senado.

Noong 1953 si Garcia ay nanombrahan bilang bise presidente na kabilang sa Tiket

Nasyonalista na pinangunguluhan ni Ramon Magsaysay, isang politikong Pilipino na bumuo
at namuno sa isang pwersang guerilla na lumaban sa pananakop ng mga Hapones. Nakamit
nila ang mapagpasyang tagumpay, at noong 1954, si Garcia ay naging bise presidente at
Kalihim ng Suliraning Panlabas.

Noong Marso 1957 si Garcia ay naging presidente matapos pumanaw si Magsaysay sa

isang aksidente sa eroplano, at nagwagi rin siya sa Halalan ng Panguluhan noong Nobyembre
1957.
Habang nasa kapangyarihan, ang Pamahalaan ni Garcia ay nakipag-usap sa mga pinuno ng
Bansang Amerika upang mailipat sa kontrol ng Pilipinas ang mga hindi na ginagamit na Base
Militar ng Amerika. Sa kalaunan ay naging labis ang pagiging maka-Pilipino ni Garcia at ang
pagsira sa kanya ay pinasimulan sa mga pahayagan.

9. DIOSDADO MACAPAGAL (1910-1997)

TERM: December 30, 1961-December 30,
1965 (4 years, 0 days)
Vice President: Emanuel Palaez
Election: 1961
Era: Third Republic
Party: Liberal Party

TALAMBUHAY

Tinagurian si Diosdado Macapagal bilang "Batang Mahirap mula sa Lubao" dahil anak siya
ngisang mahirap na magsasaka. Isinilang siya sa San Nicolas, Lubao, Pampanga noong
28Setyembre 1910 kina Urbano Macapagal at Romana Pangan. Tumira siya sa isang tahanan
atpumailalim sa pangangalaga ni Don Honorio Ventura hanggang magtapos ng pagka-Doktor
samga Batas mula sa Pamantasan ng Santo Tomas noong 1936 at pumasok sa politika.
Bayawsiya ni Rogelio de la Rosa, embahador ng Pilipinas sa Cambo at siya ay president.
Sariling buhay. Naging unang asawa niya si Purita de la Rosa. Nang sumakabilang buhay ito,
nagging pangalawang asawa niya si Evangeline Macaraeg. Anak niya si Gloria Macapagal-
Arroyo, ang sumunod na Pangulo ng Pilipinas, at sina Maria Cielo Macapagal Salgado,
Arturo Macapagal , at Diosdado Macapagal, Jr. Nagtapos siya ng elementarya mula sa
Mababang Paaralan ng Lubao at ng sekondarya mula sa mataas na Paaralan ng Pampanga.
Nagtapos siya ng kolehiyo mula sama University of Sto.Tomas. Nagkamit siya ng degri sa
larangan ng Abogasya. Nagkamit din siya ng pagka-Doktor ng Batas na Sibil at Doktor ng
Ekonomiya.Una siyang nagtrabaho bilang abogado para sa isang tanggapang Amerikano.
Nahalal siya sa kongreso noong 1949 at sa muli noong 1953. Siya ang may-akda ng Batas ng
Kalusugang Rural(Rural Health Law) at ng Batas hinggil sa Naangkop na Mababang Sahod
(Minimum Wage Law).Nanguna rin siya sa delegasyong para sa Tratado ng Mutwal na
Depensa ng Estados Unidos atRepublika ng Pilipinas (US-RP Mutual Defense Treaty).
Nahalal siya bilang PangalawangPangulo noong 1957 at naging Pangulo noong 1961.
Inilunsad niya ang Kodigong Pangrepormang Panlupang Pansakahan (Agricultural Land
Reform Code) at nilinis ang katiwalian sa pamahalaan. Limang taon siyang nagkaroon ng
kaugnayan sa Programang Sosyo-Ekonomiko para sa pagkontrol ng pangangalakal sa ibang
bansa. Kilala rin siya sa pagkakaroonng nasyonalisasyon ng pagtitingi (retail) at dahil sa
Panukalang Batas na PangrepormangPanglupa. Bilang dagdag, kabilang din sa kaniyang mga
nagawa ang pagpapakalat ngPambansang Wika, ang pagbabago ng petsa ng Araw ng
Kalayaan mula Hulyo 4 na naging
 10. FERDINAND MARCOS (1917-1989)

TERM: December 30, 1965-Febuary 25,

1986
Vice President:
Election: 1965, 1969, 1973, 1977, 1981
Era: Marcos Dictatorship, New Society,
Fourth Republic
Party: Nationalist Party, Kilusang Bagong

TALAMBUHAY
Si Ferdinand Edralin Marcos ay ang ika-10 Pangulo ng Republika ng Pilipinas
mula 30 ng Disyembre 1965 hanggang ika-25 ng Pebrero 1986. Siya ay isinilang noong
Setyembre 11, 1917 sa Sarrat, Ilocos Norte. Si Marcos ay nag-aral sa Maynila at nag-aral ng
abugasya noong mga huling taon ng 1930 sa Unibersidad ng Maynila. Nilitis siya para sa
pagpatay sa kalaban sa pulitika ng kanyang ama noong 1933 at napatunayang nagkasala
noong Nobyembre 1939. Umapela siya sa Korte Suprema ng Pilipinas at napawalang-sala
pagkalipas ng isang taon.

Noong Ikalawang Digmaang Pandaigdig siya ay naging isang opisyal sa armadong

pwersa ng Pilipinas. Ang pag-angkin ni Marcos na siya ay naging lider sa kilusang gerilya ng
Pilipinas ay isang mahalagang kadahilanan sa kanyang tagumpay sa pulitika, ngunit
ipinahayag ng mga tala ng gobyerno ng Estados Unidos na siya ay may maliit papel o hindi
talaga bahagi sa mga gawaing kontra Hapon noong 1942-1945.

Mula 1946 hanggang 1947 si Marcos ay naging technical assistant ni Manuel Roxas,
ang unang pangulo ng malayang republika ng Pilipinas. Siya ay miyembro ng Kapulungan ng
mga Kinatawan ng Pilipinas (1949-59), ng Senado (1959-65) at nagsilbi bilang pangulo ng
Senado (1963-65). Noong 1965, si Marcos, na isang kilalang miyembro ng Liberal Party na
itinatag ni Roxas, ay tumiwalag dito matapos mabigo na makuha ang nominasyon ng
kanyang partido para sa pagka pangulo. Pagkatapos ay tumakbo siya bilang kandidato ng
Nasyonalista para sa pangulo laban sa pangulo ng Liberal, si Diosdado Macapagal. Nanalo si
Marcos at itinalaga bilang pangulo noong Disyembre 30, 1965. Noong 1969 siya ay muling
nahalal at naging unang pangulo ng Pilipinas na naglingkod sa ikalawang termino. Sa
panahon ng kanyang unang termino ay nagawa niyang mapabuti ang estado ng agrikultura,
industriya, at edukasyon. Ngunit ang kanyang administrasyon ay magulo dahil na rin sa
dumaraming demonstrasyon at marahas na mga aktibidad ng mga gerilya.

Noong Setyembre 21, 1972, ipinataw ni Marcos ang Batas Militar sa Pilipinas, dahil
na rin sa pagkilos ng mga komunista upang pabagsakin ang gobyerno. Ipinabilanggo ni
Marcos ang mga oposisyong pulitiko at ang armadong pwersa ng Pilipinas ay naging armado
ng rehimen. Si Marcos ay binatikos ng mga lider ng simbahan at sinalungat ng mga lider ng
politika- lalo na ni Benigno Aquino, Jr., na ibinilanggo at ipiniit sa loob ng halos walong
taon. Sa mga lalawigan ng mga komunistang Maoist (Bagong Hukbong Bayan) at mga
separatistang Muslim (lalo na ng Moro National Liberation Front) nagsagawa ng mga
girilyang pagkilos upang pabagsakin ang sentral na pamahalaan. Sa ilalim ng batas militar
ang pangulo ay nagtatag ng mga pambihirang kapangyarihan, kabilang ang kakayahang
isuspinde ang "writ of habeas corpus". Ipinahayag ni Marcos ang katapusan ng batas militar
noong Enero 1981, ngunit patuloy siyang namamahala sa isang awtoritarian na paraan sa
pamamagitan ng iba't ibang anyo ng saligang batas. Nanalo siya sa halalan sa bagong
nalikhang poste ng pangulo noong Hunyo 1981.

Ang asawa ni Marcos mula 1954 ay si Imelda Romuáldez Marcos, isang dating
beauty queen. Si Imelda ay naging isang makapangyarihang pigura pagkatapos simulan ang
martial law noong 1972. Madalas siyang mabatikos dahil sa kanyang pagtalaga sa kanyang
mga kamag-anak sa mahahalagang posisyon sa gobyerno, habang siya naman ay gobernador
ng Metropolitan Manila (1975-86) at ministro ng mga pamayanan ng tao at Ekolohiya (1979-
86).

Ang mga huling taon ni Marcos sa kapangyarihan ay nasira dahil sa laganap na

korapsyon sa gobyerno, ekonomiyang hindi umuunlad, patuloy na hindi pagkakapantay-
pantay sa pagitan ng mayayaman at mahihirap, at ang tuluyang paglago ng rebolusyonaryong
gerilyang komunista na aktibo sa mga rural na lugar sa iba't ibang sulok ng Pilipinas.

Noong 1983 ang kalusugan ni Marcos ay nagsimulang bumagsak, at ang mga

sumasalungat sa kanyang pamamahala ay dumami. Noong Agosto 21, 1983, bumalik sa
Maynila si Benigno Aquino, Jr. upang magbigay ng alternatibo laban kay Marcos at sa lalong
lumalakas sa New Poeple's Army (NPA). Ngunit siya ay binaril at napatay sa pagbaba niya sa
eroplano. Ang pagpatay ay nakita bilang gawain ng pamahalaan at naging sanhi ng
malawakang protesta laban sa gobyerno. Isang independiyenteng komisyon na hinirang ni
Marcos ang nagpatibay noong 1984 na mga matataas na opisyal ng militar ang responsable sa
pagpatay kay Aquino. 

Upang muling ipahayag ang kanyang mandato, nagtawag si Marcos ng bagong

halalan sa pagkapangulo. Ngunit isang matinding kalaban sa pulitika ang lumitaw, ang
biyuda ni Aquino, si Corazon Aquino, na naging kandidato ng oposisyon para pagka
presidente. Pinaniniwalaan ng marami na nakuhang talunin ni Marcos si Aquino dahil lamang
sa napakalaking pandaraya sa pagboto ng kanyang mga tagasuporta sa halalan noong Pebrero
7, 1986. Habang labis na pinawalang-saysay sa sariling bayan at sa ibang bansa ang kanyang
kahina-hinalang pagkapanalo sa eleksiyon, mahigpit na pinananatili ni Marcos ang kanyang
pagkapangulo habang nahati ang militar ng Pilipinas sa pagitan ng mga tagasuporta niya at ng
lehitimong karapatan ni Aquino sa pagkapangulo. Natapos lamang ang isang matinding
sagupaan na naganap sa pagitan ng dalawang panig noong si Marcos ay umalis sa bansa
noong Pebrero 25, 1986, sa paghimok ng Estados Unidos. Tumakas siya papuntang Hawaii,
kung saan siya ay nanatili hanggang sa kanyang kamatayan noong September 28, 1989.
 11. CORAZON AQUINO (1933-2009)
TERM: February 25,1986-June 30, 1992
Vice President: Salvador Laurel
Election: 1986
Era: Provisional Government, Fifth
Republic
Party: United Nationalist Democratic
Organization, Independent

TALAMBUHAY
Si María Corazón Cojuangco-Aquino na lalong mas kilala sa palayaw na Cory ang ikalabing-
isang Pangulo ng Pilipinas ng Republika ng Pilipinas at kauna-unahang naging babaeng
pangulo ng Pilipinas (Pebrero 25, 1986–Hunyo 30, 1992). Ipinanganak siya noong Enero 25,
1933 sa Tarlac ng kanyang mga magulang na sina Jose Cojuangco Sr. at Demetria Sumulong.
Kilalang may kaya ang kanilang angkan na nagmamay-ari ng malawak na lupain sa Tarlac.

Nagtapos siya sa isang paaralang Katoliko na para lamang sa mga kababaihan bago pinalad
na makapag-aral sa Estados Unidos at nakapagtapos nang may digri sa Wikang Pranses at
Matematika sa New York's Mount Saint Vincent College. Nagbalik siya ng Pilipinas noong
1953 upang kumuha ng kursong abugasya. Doon niya nakilala ang kabiyak na si Benigno
Aquino, Jr. ("Ninoy"), ang pinaslang na lider ng oposisyon noong panahon ni dating
Pangulong Ferdinand E. Marcos.

Nailuklok siya sa pamamagitan ng isang mapayapang rebolusyon (Unang Rebolusyon sa

EDSA) noong Pebrero 25, 1986 at ibinalik niya ang demokrasya sa bansa. Siya ay kilala rin
bilang ina ng artistang si Kris Aquino.
Kilalang angkan ang Aquino sa politika. Nahalal bilang mayor si Benigno Aquino, Jr. o kilala
sa tawag na Ninoy isang taon matapos ang kanilang pag-iisang dibdib. Naging pinakabata rin
itong gobernador hanggang sa maging senador.

Naging pangunahing kritiko ng dating Pangulong Ferdinand E. Marcos ang kanyang asawa at
isa sa mga nakulong matapos maideklara ang Martial Law noong Setyembre 21, 1972. Dahil
sa ilang taong pagkakakulong ng kanyang asawa ay siya ang naging tagapagsalita at
katuwang nito sa pakikipag-usap sa mga aktibista at mamamahayag. Pansamantala silang
nanirahan sa Boston matapos na palayain ang kanyang asawa upang sumailalim sa operasyon
sa puso.

Taong 1983 ng buwan ng Agosto ng mapagpasiyahang bumalik sa Pilipinas ng kanyang

asawang si Benigno Aquino, Jr. upang tulungan ang mga taong hindi sang-ayon sa
pamumuno ng dating Pangulong Ferdinand E. Marcos. Sa kasamaang-palad ay ipinapatay
siya matapos makalapag sa paliparan ang eroplanong kanyang sinasakyan.

Taong 1985 ng mapili siya ng National Press Club ng Maynila upang tumakbo bilang
Pangulo ng Pilipinas. Nangako siyang tatakbo sakaling makakalap ang grupo ng isang
milyong lagda ng mga taong nagnanais na maging Pangulo siya. Matagumpay namang
nakalap ang higit sa isang milyong lagda kung kaya't sinuportahan din siya ng anim pang
partido. Napagpasiyahan niyang tumakbo hindi upang maghiganti kundi upang magkamit ng
katarungan. May kalakihan ang tsansa niyang mahalal sapagkat bukod sa bago lamang siya sa
pulitika ay katulad niya ang mga paniniwala at adhikain ng nasirang asawa.

Sa kasamaang palad ay hindi na natuklasan pa ang kinahinatnan ng eleksyong

Pampanguluhan. Matapos ang isang mapayapang rebolusyon (Unang Rebolusyon sa EDSA)
noong Pebrero 25, 1986, at mapatalsik sa posisyon ang dating Pangulong Ferdinand E.
Marcos ay nailagak siyang Pangulo ng Pilipinas ng Pilipinas.

Halos pitong pag-aaklas ang naganap upang siya'y mapatalsik ang dinanas ng kanyang
liderato. Ang ilan pa sa mga ito'y pinamunuan ng mga taong nagluklok sa kanya sa pwesto.
Taong 1991 nang maglabas ng kasulatang nagpapahintulot sa kanyang manatili sa pwesto
hanggang Hunyo 30, 1992. Pinalitan siya ni Fidel V. Ramos bilang Pangulo noong matapos
ang kanyang termino.
Dalawang taon matapos siyang maluklok bilang Pangulo ng Pilipinas ng Pilipinas, ipinatupad
niya ang Comprehensive Agrarian Reform Act o CARP sa ilalim ng Republic Act No. 6657.
Ilang kontrobersiya ang kinasangkutan nito lalo pa't kilalang haciendero ng ekta-ektaryang
lupain ang kanyang pamilya. Sa ilalim ng programang ito ay mabibigyan ng lupa ang humigit
kumulang sa 8.5 milyong magsasaka at manggagawa ng lupa sa loob ng sampung taon upang
kumawala sila sa kahirapan at pagiging alipin.

Sa kasamaang palad, ang naipangakong 24 na milyong ektaryang lupa na ipamamahagi sana

ay naging 4.7 milyon na lamang. Hindi na natuloy ang maayos na pamamahagi ng lupa dahil
na rin sa kakulangan sa pondo at iba pang kadahilanan. Ang ilan namang pinalad na
makatanggap ng lupa ay napilitang ibenta itong muli sa iba. 3 sa 5 katao na nagkamit ng lupa
ang nagbentang muli nito dahil na rin sa wala silang sapat na pondo upang mapanatili ang
kanilang lupain na sana'y planong gawing lupang pang-agrikultura.

Marso 24, 2008 unang natuklasan ang pagkakaroon ng colon cancer ng dating pangulong
Corazon Aquino. Humingi ng dasal at suporta para sa kanyang maysakit na ina si Kris
Aquino, ang artista at TV host na bunso niyang anak.

Nagsimula ang karamdaman ng dating pangulo sa paulit-ulit na pagtaas ng blood pressure

nito, paglalagnat at hirap sa paghinga. Hindi nagtagal ay naiulat ang kawalang-gana nito sa
pagkain, hindi gumagaling na pag-ubo at ang kapansin-pansing pagbaba ng timbang na
naging sanhi ng kanyang pagkapayat. Ito ang nagbunsod sa magkakapatid na Aquino na
ipailalim sa malawakang pagsusuri ang kalusugan ng kanilang ina at dito natuklasan ang
pagkakaroon niya ng cancer cancer sa colon.

Nakiusap ang pamilya na irespeto ang pribadong buhay ng kanilang ina at samahan sila sa
pagdarasal upang gumaling ang karamdaman nito. Umabot sa mahigit na 14 na buwan ang
pakikipaglaban ng pangulo sa sakit na cancer kaalinsunod ang pagpapasailalim sa
Chemotherapy sessions.

Noong Hulyo 2009, iniulat na si Aquino ay nasa seryosong kalagayan, nagdurusa sa

pagkawala ng gana, at nasa Makati Medical Center. Sa kalaunan ay inihayag na nagpasya si
Aquino at ang kanyang pamilya na itigil ang chemotherapy at iba pang mga medikal na
interbensyon para sa kanya.

Namatay si Aquino sa Makati Medical Center noong 3:18 ng umaga noong Agosto 1, 2009
dahil sa cardiorespiratory arrest; Siya ay 76.

12. FIDEL V. RAMOS (1928-2022)

TERM: June 30, 1998-January 20, 2001

Vice President: Gloria Macapagal Arroyo
Election: 1998
Era: Fifth Republic
Party: People Power-National Union of
Christian Democrats

TALAMBUHAY
Si Fidel Valdez Ramos (ipinanganak Marso 18, 1928) ang ikawalong pangulo ng
ikatlong Republika ng Pilipinas (Hunyo 30, 1992 - Hunyo 30, 1998). Isinilang siya noong
Marso 18, 1928 sa Lingayen, Pangasinan. Panganay siya sa tatlong anak nina Narciso Ramos
at Angela Valdez.

Nagtapos siya sa United States Military Academy sa West Point noong 1950.
Kumuha rin siya ng masteral ng civil engineering sa University of Illinois, Msters in Business
Administration sa Pamantasang Ateneo de Manila, at nanguna sa klase niya sa Infantry
training at kursong Special Forces/Pay Operations/Airborne sa Fort Benning, Georgia.

Bumalik siya sa Pilipinas noong 1951 at naging heavy weapon platoon leader ng
Sandatahang Lakas ng Pilipinas. Ipinadala rin siya sa mga digmaan ng Korea at Vietnam.
Naging tanyag siya sa pamumuno sa isang pulutong ng mga sundalong tumalo sa pwersang
komunista ng mga Tsino sa Labanan sa Burol ng Eerie. Kabilang sa mga medalya at parangal
na natanggap niya bilang sundalo ang Philippine Legion of Honor, ang Gold Cross, ang
Philippine Military Merit Medal, ang United States Legion of Merit, ang French Legion of
Honor at ang U.S. Military Academy Distinguished Award.

Inatasan siyang maging pinuno ng Philippine Constabulary noong 1972, hepe ng

Integral National Police noong 1975, at pangalawang pinuno ng Sandatahang Lakas noong
1981. Noong 1983, pansamantala niyang pinalitan si Fabian Ver, pinuno noon ng
Sandatahang Lakas, nang ito ay masangkot sa pagkakapaslang sa lider - opososyon si
Benigno S. Aquino Jr.

Noong 1986, tinangkaang agawin ni Ferdinand Marcos ang pagkapanalo ni Corazon

Aquino, balo ni Benigno Aquino, sa halalang pangpanguluhan. Nakiisa si Ramos kay Juan
Ponce Enrile, noong kalihim ng Tanggulang Pambansa, sa pagkubkobsa mga himpilan ng
sandatahang lakas. Ang sumunod dito ay tinaguriang People Power Revolution na nagtulak
kay Marcos na lumikas patungong Estados Unidos. Naluklok si Aquino sa pagkapangulo.
Ginawang ni Aquino na hepe ng sandatahang lakas si Ramos. Pagkaran ng dalawang taon, si
Ramos ay naging kalihim na Tanggulang Pambansa.

Noong 1992, tumakbo siya at nanalo bilang Pangulo ng Pansa. Bilang pangulo,

naging priyoridad niya ang pagsasaayos sa estruktura ng pamahalaan, na nagbigay ng
karagdagang kapangyarihan sa pamahalaang lokal. Hinikayat niya ang dayuhang
pamumuhunan, lalo na sa turismo, na naging bahagi ng kanyang programa para sa kaunlaran.
 13. JOSEPH ESTRADA (1937)

TERM: June 30,1998-January 20,2001 (2

years,204 days)
Vice President: Gloria Macapagal Arroyo
Election: 1998
Era: Fifth Republic
Party: Struggle of the Patriotic Filipino
Masses

TALAMBUHAY
Laki sa Tondo kung saan siya ipinanganak nuong Abril 18, 1937, natagpuan ni ‘Erap’
Joseph Ejercito Estrada ang papel niya sa buhay sa pelikula, bilang isang matipunong
hampas-lupa, nakikipagbakbakan hanggang makatagpo ng marangal na pamumuhay sa gitna
ng marahas at walang-awang lipunan. Mahusay na artista, naging bantog at mayaman si
Estrada kahit na tutol ang mga magulang sa kakulangan ng dangal ng kanyang hanap-buhay.
Nuong lamang 1969, nang mahalal si Estrada na alkalde ng San Juan, Rizal, nabawi ang
kalooban ng mga magulang. Sa gulat ng marami, mahusay at bantog na alkalde si Estrada, at
sa 16 taong panunungkulan, napahanga niya ang lahat sa dami at galing ng kanyang mga
nagawa sa San Juan.

Naputol lamang ang kanyang pamumuno duon nuong Pebrero 1986 nang naghimagsik
ang mga taga-Manila sa EDSA laban kay Ferdinand Marcos, na kakampi ni Estrada.
Napasama siya sa mga itiniwalag ng bagong pamahalaan ni Pangulo Cory Aquino, ngunit
nabalik siya sa politica nang nahalal siya sa sumunod na taon bilang senador ng Batasang
Bayan. Nagpatuloy ang bagong buhay niya sa politica nang manalo siya bilang Pangalawa
nuong 1992 nang naging Pangulo si Fidel Ramos.
 Kinalaban siya ng pambato ni Ramos, si Jose de Venecia, sa sumunod na halalan ngunit
sa kanyang palatok sa madla ng "Erap Para Sa Mahirap", at sa tulong ng mga dating
kakampi niya sa pamahalaan ni Ferdinand, nanalo si Estrada. Nuong 1998, hinirang
siyang Pangulo ng Pilipinas, ang pinakamalaking papel na maaari niyang gampanan sa
buhay. Ang hirap lang, hindi nagampanan. Sa kanyang pagkahirang nagsimula, mula sa
pinakamatayog na tagumpay niya, natupad ang pinakamasakit na bagsak ni Estrada. Marahil,
dahil napahaba nang husto ang paggantimpala sa sarili, o maaaring nawaglit sa isip ang mga
alituntunin na naghatid sa kanya sa Malacanang. Nakalimutan niya ang maraming pelikula
niyang nilabasan, nalimot niya ang daan-daang papel ng pakikibaka na ginampanan, nalimot
niya ang pamumuhay nang marangal. Nalimot niya na marahas at walang-awa ang lipunan.

Agad kumalat ang balita ng midnight cabinet, lasingan sa hatinggabi sa Malacanang

kasama ang mga kaibigan, inuman ng imported na alak, 1,000 piso ang halaga ng bawat bote.
Kumalat ang bulungan ng suhulan at walang tigil na pagkurakot sa pamahalaan. Sitsit-sitsit
din ang bahay para sa isa sa mga querida, mahigit 1 milyon piso ang halaga. Pinabayaan,
hindi pinansin, walang tiyaga sa panunungkulan, hindi kaya o ayaw magtrabaho, nawalan ng
tuntunin ang pamahalaan ni Estrada. Sinabayan pa naman ng pagbagal ng kalakal at
paghanapang-buhay sa Pilipinas at buong Asia kaya nainis at nabalisa ang mga nagkakalakal
at mga nagpupundar, ang mga bangko at kawanihan ng pananalapi sa patuloy na pagkalugi sa
Pilipinas, lalo na sa Makati. Nakasama ng mga inis at ng mga balisa ang 3 pang pangkat na
galit sa pagiging pangulo ni Estrada, at sa loob ng 2 taon lamang, naglinaw ang opposition:
Mga inis at balisang nagkakalakal at nagsasalapi na nalulugi sa Makati , hindi nakasali o
nausog ng mga alalay ni Estrada.
Simbahang katoliko. Nuong kampanya pa lamang, ipinagmalaki na ni Estrada ang
dami ng kanyang mga querida, ang kanyang mga anak sa labas, mga eskandalong tangi at
hinangaan, pahiwatig ng pagkalalaki, ngunit itinuring ng simbahan na sampal sa mga utos ng
simbahan at pagyurak sa pag-aamuki ng mga pari sa mga sumasamba.

Mga old guard politico, lalo na ang mga pinuno ng unang EDSA na nagpabagsak kay
Marcos. Tinalo na nga ang isa sa kanila, si Jose de Venecia, sa halalan nuong 1998, may
insulto pa si Estrada tuwing tututol sila sa mga balak, Ako ang nahalal na pangulo, hindi
kayo!.
 Ang mga pahayagan at media, maiglap na ikinakalat sa buong kapuluan ang anumang
bulong at sumbong laban kay Estrada o sa kanyang mga kaibigan at tauhan. Ilang ulit,
naghiganti si Estrada sa ilang pahayagan, nilibak niya ang sinuman sa media na pumintas sa
kanyang pamamahala. Sinuman ang nais maging pinuno ng bayan ay laging luhod sa mga
pangkat na ito, kahit na si Ferdinand nuong una, ngunit hindi lamang sila inirapan, hinamon
pa at ginapi ni Estrada.
Sumubo ang baho nuong Oktobre 9, 2000, nang naghayag si ‘Chavit’ Luis Singson,
governador ng Ilocos Sur at kainuman ni Estrada, na “nilagyan” niya si Estrada ng 8 milyon
dolyar na suhol mula sa mga nagpapasugal ng jueteng, at mahigit 2 milyong dolyar na
kurakot mula sa buwis sa tabako. Mabilis ang mga sumunod na pangyayari. Pagkaraan ng 5
araw, nagbitiw ang Pangalawa ni Estrada, si Gloria Macapagal Arroyo, sa tungkulin bilang
kalihim ng Social Welfare and Development at sumama sa opposition. Wala pang 10 araw
pagkahayag ni Governador Singson, nuong Oktobre 18, 2000, sinimulang usisain ng house of
representative’s ng Batasang Bayan ang mga ulat ng suhol at pagkaltas sa buwis. Sa
kalagitnaan ng pag-uusisa, nuong Nobyembre 2, 2000, tumiwalag ang maraming kinatawan
at mga pinuno ng Batasan mula sa pangkat pampolitica ni Estrada, ang PMP o Pwersa ng
Masang Pilipino at nagbitiw sa tungkulin ang 6 kasapi sa kanyang cabinete. Isang buwan
lamang mula nang magsuplong si Singson, nuong Nobyembre 13, 2000, naglabas ang mga
kinatawan ng Batasan ng impeachment o paratang kay Estrada upang alisin siya mula sa
pagka-pangulo.
Nagsimula nuong Disyembre 7, 2000, ang paglitis kay Estrada ng mga senador sa
Batasang Bayan, sa pamumuno ni Hilario Davide Jr., punong hukom ng Philippine Supreme
Court sa mga paratang na:

...Tumanggap daw si Estrada ng 8.5 milyon suhol mula sa mga nagpapasugal...

...Kumarakot daw si Estrada ng 2.7 milyon mula sa buwis sa tabako. Hinuwad pa raw ang
pahayag niya ng kita, upang makadaya sa pagbayad ng pansariling buwis...

...Hinadlangan daw ni Estrada ang pag-usig sa kaibigan niya ng Securities and Exchange
Commission sa salang pandaraya sa stock market...
...Bawal sa Konstitusyon ang magpayaman habang nanunungkulan, ngunit nagpayaman daw
si Estrada habang Pangulo ng Pilipinas nang sumali siya sa pagkakalakal ng lupa ng
pamilya niya...

Tahimik ang pagdinig ng mga tao sa mga hayag ni Singson, ngunit nagimbal ang
buong kapuluan sa testigo ni Edgardo Espiritu, dating kalihim ng pananalapi at tauhan ni
Estrada sa Malacanang, na katuwang si Estrada ni Dante Tan sa BW Resources Company, na
inuusig ng Securities and Exchange Commission dahil sa pandaraya sa stock market . Sabi
daw ni Estrada kay Espiritu na malaki ang kinikita niya sa BW Resources. Kaya ayaw daw
ituloy ang pag-usig sa compania.

Lalong naniwala ang maraming tao na may mga kasalanan si Estrada nang tumestigo
si Clarissa Ocampo, vice president ng Equitable-PCI Bank na lumagda si Estrada sa
pangalang Jose Velarde sa mga dokumento ng 10 milyon pisong pautang. Nuong Disyembre
20, 2000, nagbitiw ng tungkulin si George Go bilang pangulo ng PCI Bank. Kasama sa mga
dokumento mula sa PCI ay isang sobre na nais buksan ng 10 kinatawan ng Batasan na
tagapag-usig sa impeachment. Magpapatunay daw na mahigit 63 milyon dolyar ang naipon ni
Jose Velarde sa iba’t ibang deposito sa PCI.

Hindi tinukoy sa mga paratang!  Ang tutol ng mga senador na nagtatanggol kay
Estrada sa impeachment. Sa botohan kung bubuksan ang sobre, 11 senador ang kumampi kay
Estrada na walang kinalaman sa impeachment ang mga dokumento, samantalang 10 senador
lamang ang bumoto na isali ang mga dokumento sa paglitis kay Estrada. Nanatiling nakasara
ang sobre at, nuong Enero 16, 2001, nilisan ni Senador ‘Nene’ Aquilino Pimentel, pinuno ng
Senado, ang paglilitis sapagkat maliwanag na hindi makakamit ang boto ng 15 senador na
kailangan upang maalis sa pagka-Pangulo si Estrada. Sumunod na araw, lumisan na rin ang
10 kinatawan ng Batasan na umuusig, pinamunuan ni Joker Arroyo. Sumama sila sa libu-
libong tao na nagsimulang magkumpulan sa Dambana ng EDSA upang manawagan kay
Estrada na umalis na sa Malacanang.
 14. GLORIA MACAPAGAL ARROYO (1947)
TERM: January 20,2001-June 30,2010
(9years,161 days)
Vice President: Noli De Castro
Election: 1998-2004
Era: Fifth Republic
Party: People Power-Christian Muslim
Democrats

TALAMBUHAY
Si Maria Gloria Macapagal-Arroyo (ipinanganak bilang Maria Gloria Macaraeg
Macapagal noong Abril 5, 1947) ay ang ikalabing-apat at kasalukuyang Pangulo ng Pilipinas.
Siya ang ikalawang babaeng pangulo ng bansa, at anak ng dating pangulong si Diosdado
Macapagal.

Isang propesor ng ekonomiks, si Arroyo ay pumasok sa pamahalaan noong 1987, na

naglingkod bilang pangalawang kalihim at undersecretary ng Kagawaran ng Kalakalan at
Industriya sa pag-talaga sa kanya ni Pangulong Corazon Aquino. Pagkatapos maglingkod
bilang senador mula 1992 hanggang 1998, siya ay nahalal na Pangalawang Pangulo sa ilalim
ni Pangulong Joseph Estrada. kahit na ito ay tumakbo sa kalabang partido. Pagkatapos
maakusahan si Estrada ng korupsyon, nagbitiw siya sa posisyon niya bilang gabinete bilang
kalihim ng Kagawaran ng Kagalingang Panlipunan at Pagpapaunladat sumali sa lumalaking
bilang ng mga oposisyon sa Pangulo, na humarap sa paglilitis. Si Estrada ay napaalis sa
pwesto dahil sa mapayapang demonstrasyon sa EDSA, at kagyat nanumpa si Gloria Arroyo
bilang pangulo noong Enero 20, 2001. Nahalal siyang muli ng anim na taon pa at nanumpa sa
tungkulin noong Hunyo 30, 2004.

Si Pangulong Arroyo ay isinilang na Maria Gloria Macaraeg Macapagal ng pulitikong

Diosdado Macapagal, at ng kanyang asawa, Evangelina Macaraeg Macapagal. Siya ay
kapatid ni Dr. Diosdado “Boboy” Macapagal, Jr. at Cielo Macapagal-Salgado. Nanirahan
siya sa Lubao, Pampanga noong unang mga taon niya kasama ang kanyang dalawang
nakatatandang kapatid mula sa unang asawa ng kanyang ama. Sa edad na apat, pinili niyang
manirahan sa lola niya sa ina, sa Lungsod ng Iligan. Nanatili siya doon ng tatlong taon, at
hinati niya ang kanyang oras sa Mindanao at Maynila hanggang sa siya’y maglabing-isang
taon. Mahusay siya sa Wikang Ingles, Wikang Tagalog, Kastila at iba pang wika sa Pilipinas.

Noong 1961, nang si Gloria ay 14 pa lamang, ay nahalal bilang pangulo ang kanyang
ama. Siya at ang kanyang pamilya ay lumipat sa Palasyo ng Malakanyang sa Maynila. Isang
bayan ang ipinangalan sa kanya, ang Gloria, Oriental Mindoro. Nag-aral siya ng elementarya
at sekundarya sa Assumption Convent, kung saan ay nakapagtapos siya bilang Valedictorian
noong 1964.

Noong 1961, nang si Gloria ay 14 na taon gulang pa lamang, ang kanyang ama ay
nahalal na Pangulo ng Pilipinas. Lumipat siya kasama ang kanyang pamilya sa Malakanyang
sa Maynila. Nag-aral siya ng elementarya at sekundarya sa Assumption College at
nakapagtapos na valedictorian noong 1964. Pagkatapos ay nag-aral si Gloria ng dalawang
taon sa Walsh School of Foreign Service ng Georgetown University sa Washington, D.C. na
kung saan ay naging kamag-aral niya noon ang magiging pangulo ng Estados Unidos na si
Bill Clinton at napanatili ang pangalan nito sa talaan ng Dekano. Nakuha niya ang kanyang
Batsilyer sa Arte sa Ekonomiks mula sa Assumption College, na kapagtapos na magna cum
laude noong 1968.

Noong 1968, napangasawa ni Gloria ang isang abugado at negosyanteng si Jose

Miguel Arroyo na tubong Binalbagan, Negros Occidental, na nakilala niya nang siya ay nasa
kanyang kabataan pa lamang.  Sila ay may tatlong anak, sina Juan Miguel (1969), Evangelina
Lourdes (1971), at si Diosdado Ignacio Jose Maria (1974). Ipinagpatuloy ni Gloria ang
kanyang pag-aaral at nakuha ang Master na degree sa Ekonomiks mula Ateneo de Manila
noong 1978 at ang Doctoratena degree sa EKonomiks mula sa Unibersidad ng Pilipinas
noong 1985. [4] Mula 1977 hanggang 1987, humawak siya ng mga posisyon sa pagtuturo sa
iba’t ibang mga paaralan, gaya ng Unibersidad ng Pilipinas at Ateneo de Manila.

Noong 1987, siya ay inanyayahan ni Pangulong Corazon Aquino na lahukan ang

pamahalaan bilang Pangalawang Kalihim ng Kagawaran ng Kalakalan at Industriya. Siya ay
napromote bilang undersecretary pagkatapos ng dalawng taon.

Kinunsidera ni Arroyo na tumakbo bilang pangulo noong pambansang halalang 1998

subalit naimpluwensyahan ni Pangulong Fidel V. Ramos, at pinuno ng ng partido ng
administrasyon Lakas-Christian Muslim Democrats na imbes na pangulo ay maging
pangalawang pangulo na lamang at ng kandidatong si Ispiker Jose de Venecia, Jr. Nanalo si
Arroyo bilang pangawalang pangulo na may malayong agwat, na nakakuha ng higit doble sa
sumunod nitong katunggali, ang kandidatong pangawalang pangulo ni Estrada, si Edgardo
Angara.

Nagsimula ang termino ni Arroyo bilang Pangalawang Pangulo noong Hunyo 30,
1998, Siya ay tinalaga ni Estrada na maging Kalihim ng Kagawaran ng Pangangalagang
Panlipunan at Pagpapaunlad.

Nagbitiw si Arroyo sa gabinete noong Oktubre 2000, upang ilayo ang kanyang sarili
mula kay Estrada, na inakusahan ng korupsyon ng kanyang dating tagasuporta sa pulitika na
si Chavit Singson, Punong lalawigan ng Ilocos Sur. Noong una ay hindi pa nagsasalita si
Arroyo laban kay Estrada, subalit dahil sa mga kaalyado nito, ay sumalina rin ito sa
panawagang magbitiw si Estrada sa pwesto.

Noong Enero 20, 2001, pagkatapos ng ilang araw ng kaguluhang pulitikal at

malawakang pag-aaklas, inihayag ng Kataastaasang Hukuman na bakante ang posisyon ng
pagkapangulo. Ang sandatahan at ang pambansang pulisya ay una nang inalis ang suporta
para kay Estrada, Noong kinahapunan din nang araw na iyon, ay nanumpa si Arryo
bilang Pangulo ng Pilipinas sa pamamagitan ni Punong Hukom Hilario Davide, Jr.
 Matapos ang ilang linggo, Nagsampa ng kaso si Estrada na naghahamon ng batayang
legal ng pagkapangulo ni Arroyo at pinipilit na siya ang nananatiling pangulo ayon sa batas,
ngunit dinagdag niya na hindi niya kukunin muli ang kanyang posisyon. Noong Marso 2,
2001, ang Kataastaasang Hukuman ng Pilipinas ay nagpalabas ng desisyon na nagsasabing si
Estrada ay nagbitiw sa pagkapangulo at iniwan niya ang kanyang pwesto.

15. BENIGNO AQUINO III (1960-2021)

TERM: June 30,2010-June 30,2016 (6
years,0 days)
Vice President: Jejomar Binay
Election: 2010
Era: Fifth Republic
Party: Liberal Party

TALAMBUHAY

Si Simeon Benigno "Noynoy" Cojuangco Aquino III (ipinanganak Pebrero 8, 1960) ay

isang Pilipinong politiko na naglingkod bilang ika-15 Pangulo ng Pilipinas mula 2010
hanggang 2016. Siya ay ang tanging anak na lalaki ng dating Pangulong Corazon Aquino at
dating senador Benigno Aquino, Jr.
Nagtapos sa Pamantasan ng Ateneo de Manila, siya ay malubhang nasugatan ng
rebeldeng sundalo sa isang nabigong pagtatangka sa panahon ng pagkapangulo ng kanyang
ina. Noong 1998, siya ay inihalal sa Kapulungan ng mga Kinatawan bilang Kinatawan ng
ika-2 distrito ng Tarlac sa lalawigan ng 11th Kongreso ng Pilipinas; siya ay na-reelect ng
dalawang beses, sa kalaunan, siya ay naging Deputy Speaker. Noong 2007, siya ay nahalal sa
Senado ng ika-14 Kongreso ng Pilipinas.
Siya rin ang kapatid na lalaki ng TV host at Actress Kris Aquino.

Maagang Buhay at Pag-aaral

Si Benigno Aquino III ay isinilang noong 8 Pebrero 1960. Siya ay isa sa limang mga
anak ni Benigno Aquino, Jr, na Bise Gobernador ng Tarlac sa panahong iyon, at Corazon
Aquino. Siya ay may apat na kapatid na babae: Maria Elena ( "Ballsy"), Aurora Corazon
( "Pinky"), Victoria Eliza ( "Viel"), at Kristina Bernadette ( "Kris").

Nag-aral si Noynoy sa Pamantasang Ateneo de Manila University para sa kanyang

elementarya, mataas na paaralan, at kolehiyo, na nagtapos noong 1981 na may Bachelor of
Arts degree sa Economics. Pagkatapos ng kolehiyo, siya ay sumali sa kanyang pamilya sa
Boston sa pagkakatapon.

Noong 1983, ilang sandali lamang matapos ang pagkapatay sa kanyang ama, si
Noynoy ay nagkaroon ng isang maikling panahon ng panunungkulan bilang isang miyembro
ng Philippine Business for Social Progress. Mula 1985-1986, siya ay retail sales supervisor at
youth promotions assistant para sa Nike Philippines at naging isang assistant for advertising
and promotions din para sa Mondragon Philippines. Noong 1986, siya ay sumali sa Intra-
Strata Assurance Corp bilang bise-presidente ng korporasyon na pag-aari din ng kanilang
pamilya.

Noong Agosto 28, 1987, habang labing-walong buwan sa pagkapangulo ang inang si
Cory, isang hindi matagumpay na pagtatangkang kubkubin ang Malacañang Palace ang
naganap. Pinamunuan ito ni Gregorio Honasan. Si Noynoy ay dalawang bloke lamang mula
sa palasyo nang sumiklab ang isang sunog. Tatlo sa apat niyang security escorts ay napatay at
ang ikaapat ay nasugatan sa pagpoprotekta sa kanya. Si Noynoy man ay natamaan din ng
limang bala, kung saan ang isa ay naka-embed pa rin sa kanyang leeg.
Mula 1986-1993, si Noynoy ay Vice President at ingat-yaman para sa Best Security Agency
Corporation, isang kumpanya na pag-aari ng kanyang tiyuhing si Anolin Oreta. Nagtrabaho
din siya para sa Central Azucarera de Tarlac noong 1993, ang kompanyang pag-aari ng
angkang Cojuangco. Nagsimula siya bilang executive assistant for administration bago
naging field services manager noong 1996.
Political na Buhay

Si Aquino ay isa sa nangungunang kasapi ng Liberal Party. Siya ang Vice Chairman
ng Partido Liberal mula noong Marso 17, 2006 hanggang sa kasalukuyan. Siya ay dating
Secretary General ng partido (1999-2002), Bise-Presidente ng Luzon Liberal Party (2002-
2004), at ang Secretary General ng partido (2004-16 Marso 2006).

Si Aquino ay kasama rin sa isang pangkat ng Liberal Party na tumututol sa

pamahalaan ng Pangulong Gloria Macapagal-Arroyo, dahil na rin sa di-umano'y paglabag ng
gobyerno sa karapatang-pantao.

House of Representatives

Inihalal si Aquino sa Kapulungan ng mga Kinatawan noong 1998, na

kumakatawan sa 2nd District ng Tarlac. Siya ay nanalong muli sa halalan noong 2001
at 2004, at nagsilbi hanggang 2007.

Si Aquino ay nagsilbi sa iba't-ibang komite bilang isang miyembro ng Kongreso: ang Public
Order and Security, Transportation and Communications, Agriculture, Banks &and Financial
Intermediaries, Peoples’ Participation, Suffrage and Electoral Reforms, Appropriations,
Natural Resources, and Trade and Industry committees (11th Congress), the Civil, Political
and Human Rights, Good Government, Public Order and Security, Inter-Parliamentary
Relations and Diplomacy committees (12th Congress), and the Banks and Financial
Intermediaries, Energy, Export Promotion, Public Order and Safety committees (13th
Congress)

Si Aquino ay Deputy Speaker din mula ika-8 ng Nobyembre 2004 hanggang ika-21 ng
Pebrero 2006.

Senado

Dahil sa limitasyong hindi puwedeng tumakbong muli ang isang kinatawan para sa
ikaapat na termino, tumakbo para sa Senado at  inihalal si Aquino noong Mayo 14, 2007
midterm elections sa ilalim ng banner ng Genuine Opposition (GO), isang koalisyon na
binubuo ng mga partido, pati na ang kanyang sariling Liberal Party, na naghahanap na supilin
ang pagtatangka ng Presidente Gloria Macapagal-Arroyo na baguhin ang Saligang Batas. Sa
kanyang political ads, siya ay inendorso ng nakababatang kapatid na babae, ang TV host na si
Kris Aquino, at ng ina, ang dating Pangulong Corazon Aquino. Kahit na deboto ng Katoliko
Romano, siya ay inendorso ng isa sa pinakamalaking Protestanteng simbahan sa Pilipinas,
ang Jesus is Lord. Nagtamo si Aquino ng higit sa 14.3 million votes upang maging pang-
anim sa 37 na kandidato para sa 12 bakanteng posisyon sa senado ng halalang iyon.
Nagsimula ang kanyang panunungkulan noong Hunyo 30, 2007.
Sa panahon ng kampanya, sinuportahan ni Aquino ang aplikasyon ng kanyang dating kaaway
na si senador Gregorio Honasan para sa lagak. "I endorse Honasan's request for bail para
parehas ang laban. I was hit by bullets from Honasan's men in the neck and hips but that's
past now. The principle of my father was, ' Respect the rights even of your enemies.' Ito ang
nagpatingkad ng demokrasya. Genuine reconciliation is democracy in action," Aquino told
Job Tabada of Cebu Daily News on 5 March 2007. He was referring to two bloody coup
attempts against his mother in 1987 and 1989, in the first of which Aquino was seriously
injured.

Plano sa 2010 Election

Nang mamatay ang Pangulong Corazon Aquino, umabot sa rurok ang tawag kay
Noynoy para tumakbo sa pagka-pangulo. Pagkatapos ng kanyang retreat ay nagpasya na nga
si Noynoy na tumakbong pangulo sa halalan ng 2010.

Isang grupo ng mga abogado at mga aktibista bumuo ng NAPM - ang Noynoy for
President Movement -  at isang nationwide movement ang kanilang ginawa na nangongolekta
ng isang milyong lagda upang akitin si Noynoy Aquino na tumakbo bilang presidente. Noong
huling linggo ng Agosto, si senador Aquino, ang kanyang kapwa partymate sa Liberal Party
na si senador Mar Roxas at isang hindi nasabing pangulong aspirante ay nagsimulang mag-
usap upang magdesisyon sa kung anong gagawin para sa halalan ng 2010.

Septiyembre 1, 2009, sa isang press conference sa Club Filipino sa Greenhills, San

Juan City, si Senador Roxas, isa sa nangungunang kandidato para sa nominasyon ng Liberal
Party ay inihayag ang kanyang withdrawal sa pagkapangulo at ipinahayag ang kanyang
suporta para sa kandidatura ni Aquino.

Noong Septiyembre 9, 2009, 40 na araw matapos ang pagkamatay ng kanyang ina,

opisyal na inihayag ni Noynoy ang kanyang plano para sa pagkapangulo sa isang press
conference sa Club Filipino sa Greenhills, San Juan City, kung saan ay nagsilbi din ang lugar
na presidential inagaural site ng kanyang ina noong 1986.

Pagkapangulo (2010-2016)

Ang pagkapangulo ni Benigno S. Aquino III ay nagsimula sa tanghali noong Hunyo

30, 2010, Siya ay ang ikalabinlimang Pangulo ng Pilipinas, pagkatapos ni Gloria Macapagal-
Arroyo. Simula ng kanyang pagkapangulo, kilala rin siya sa tawag na "PNoy" na pinaikling
bersyon ng "Presidente Noy"

Si Benigno Aquino III ay ang:

 Ikatlong pinakabatang inihalal na pangulo at ang ika-apat na bunsong presidente

matapos nina Emilio Aguinaldo, Ramon Magsaysay at Ferdinand Marcos.
 Unang binatang pangulo, walang opisyal na asawa at anak.
 Ikalawang presidente sa kasaysayan na hindi uminom ng alkohol. Ang unang pangulo
na hindi uminom ng alak ay si Emilio Aguinaldo
 Kauna-unahang alumnus ng Ateneo de Manila University na naging presidente.
 Ikalawang pangulo na naging isang anak ng isang dating presidente (Corazon
Aquino).
 Unang pangulo na naging dating mag-aaral ng isang dating presidente (Gloria
Macapagal-Arroyo).

Personal na Buhay

Si Noynoy Aquino ay nananatiling single, ngunit may mga bulong-bulungan na

nagkaroon ito ng relasyon kay Korina Sanchez, Bernadette Sembrano, at aktres na si Diana
Zubiri sa nakalipas. Siya na ngayon ay nakikipagkita kay Shalani Shan R. Soledad na isang
29-taong-gulang konsehal mula sa Muntinlupa City.

Isang tagahanga ng bilyaran, siya ay bahagi ng listahang Who's Who ng Pilipinas ng

Philippine Tatler.

16. RODRIGO DUTERTE (1945)

TERM:June 30,2016 -June 30,2022 (6

years,0 days)
Vice President: Leni Robredo
Election: 2016
Era: Fifth Republic
Party: PDP-Laban

TALAMBUHAY

Si Rodrigo "Rody" Roa Duterte ay ipinanganak noong ika-28 ng Marso taong 1945. Siya ay
isang Pilipinong abogado, politiko, at ang ika-16 at kasalukuyang Presidente ng Pilipinas.
Kilala rin siya sa pangalang Digong, Siya ang unang pangulo mula sa Mindanao at ang
pinakamatandang naging presidente sa kasaysayan ng Pilipinas sa edad na 71 (dating rekord
na hawak ni Sergio Osmeña sa edad na 65).
Nag-aral si Duterte ng Political Science sa Lyceum of the Philippines University at nagtapos
noong taong 1968. Tinapos naman niya ang kanyang abogasiya noong taong 1972 sa San
Beda College of Law. Pagkatapos nito ay nagtrabaho siya bilang abogado at taga-usig ng
Davao City, isa sa pinakamalaking lungsod ng Pilipinas. Si Duterte ay naging bise mayor ng
Davao City bago naging alkalde ng lungsod noong 1986. Isa siya sa mga alkalde ng Pilipinas
na may pinakamahabang nagugol sa serbisyo, umabot ito ng pitong termino at higit na 22 na
taon.

Noong May 9, 2016, nanalo si Duterte sa halalan bilang pagkapangulo. Nakakuha siya ng
39.01% ng mga boto laban sa katunggali na si Mar Roxas mula sa Liberal party. Sa kanyang
kampanya, ipinangako niyang mababawasan ang krimen sa pamamagitan ng pagpatay sa
libu-libong mga kriminal. Ang kanyang domestic policy ay nakatutok sa paglaban sa iligal na
droga sa pamamagitan ng pagtugis sa mga pinaghihinalaang nagbebenta at gumagamit ng
droga. Noong Abril 2017, tinatayang higit 7,000 katao ang namatay mula sa mga lehitimong
operasyon ng pulisya at vigilante-style killings. Si Duterte na binansagang "The Punisher" ng
Time magazine, ay iniuugnay rin ng Amnesty International at Human Rights Watch sa
ekstrahudisyal na pamamaslang sa higit 1,400 na pinaghihinalaang kriminal gamit
ang vigilante death squads sa panahong ito ay alkalde pa ng Davao.

Noong Nobyembre 21 taong 2015, sa isang pribadong pagtitipon sa San Beda College of
Law, pormal na inihayag ni Duterte ang kanyang intensiyong tumakbo bilang pangulo sa
halalan ng 2016. Tinanggap rin niya ang alok ni Alan Peter Cayetano na maging running
mate sa darating na eleksyon. Sa kanyang kampanya ay sinabi niya na gusto niyang ipatupad
ang isang pederal na parlamentaryong anyo ng pamahalaan. Siya rin ay nangakong papatayin
ang libu-libong mga kriminal, at supilin ang krimen sa loob ng anim na buwan.

Noong ika-30 ng Mayo taong 2016, inihayag ng  Ika-16 na Kongreso ng Pilipinas si Duterte
bilang bagong halal na Pangulo ng Pilipinas matapos siyang makakuha ng 16,601,997 na
boto, na halos pitong milyong higit pa kaysa sa kanyang pinakamalapit na kalaban. Si
Camarines Sur representative Leni Robredo sa kabilang banda, ay inihayag na Bise
Presidente ng Pilipinas na may 14,418,817 votes.
 17. B0NGBONG MARCOS (1957)
TERM:June 30,2022-INCUMBENT
Vice President: Sara Duterte
Election: 2022
Era: Fifth Republic
Party: Federal Party of the Philippines

TALAMBUHAY

Si Ferdinand "Bongbong" Romualdez Marcos, Jr. (ipinanganak noong Setyembre

13, 1957) ay isang Pilipinong pulitiko na kasalakuyang naninilbihan bílang ika-17 na Pangulo
ng Pilipinas. Siya ay dating nanungkulan bilang senador mula 2010 hanggang 2016. Siya ang
ikalawa at ang tanging lalaking anak ng Pangulong Ferdinand Marcos Sr. at ng kleptocrat at
dating Unang Ginang na si Imelda Romualdez Marcos.
 Taong 1980, tumakbo ang 23-taong-gulang na itong si Marcos Jr. bilang kandidato sa
pagka-Bise Gobernador ng Ilocos Norte nang walang kalaban at nanalo, sa ilalim ng
partidong Kilusang Bagong Lipunan ng kanyang amang namumuno sa buong Pilipinas sa
ilalim ng batas militar noong panahong iyon. Kinalaunan, naging Gobernador siya ng Ilocos
Norte noong 1983 at nanatili sa opisina hanggang mapatalsik ng Himagsikan ng Lakas ng
Bayan ang kanilang pamilya mula sa kapangyarihan at lumipad papuntang Hawaii sa
pagkakapatapon noong Pebrero 1986.

Pagkamatay ng kaniyang ama noong 1989, hinayaan ni Pangulong Corazon

Aquino na umuwi ng Pilipinas ang nalalabi sa pamilya Marcos upang humarap sa ilang
demanda.

Pagsapit ng taong 1992, nahalal at naupo siya bilang Kinatawan ng Ikalawang Distrito
ng Ilocos Norte hanggang 1995, at muling siyang nahalal noong 2007 hanggang 2010. Sa
pagitan ng pagtatapos ng kaniyang termino noong 1995 at pagsisimula ng isa pang termino
noong 2007, nanungkulan siyang muli bilang Gobernador ng Ilocos Norte na kaniyang
tinakbuhan at napaghahalan. Taong 2010 rin siya nahalal bilang Senador ng Pilipinas sa
ilalim ng Partidong Nacionalista at naupo hanggang 2016.

Noong 2015, tumakbo si Marcos para sa pagka-Pangalawang Pangulo ng

Pilipinas noong Halalan 2016. Sa pagkakaibang 263473 boto, 0.67 bahagdan, natalo si
Marcos Jr. ng kinatawan ng Camarines Sur na si Leni Robredo. Bilang tugon, nagsampa si
Marcos ng protestang elektoral sa Presidential Electoral Tribunal na naglalaman ng mga
akusasyon ng mga pandaraya. Taong 2021, napagsang-ayunang ibara ang petisyon ni Marcos
matapos ang isinagawang pilotong muling pagbibilang sa mga piling lalawigan ng Negros
Oriental, Iloilo, at Camarines Sur na nagresulta pa ng pagdagdag pa nga ng 15093 boto sa
lamang ni Robredo. Kinalaunan nang taong iyon, isinapubliko ni Marcos ang kandidatura
niya para sa pagka-Pangulo ng Pilipinas sa Halalan 2022.