Si 

Lope K. Santos ay isang tanyag na manunulat sa wikang Tagalog noong kaniyang

kapanahunan. Bukod sa pagiging manunulat, isa rin siyang abogado, kritiko, lider
obrero, at itinuturing na Ama ng Pambansang Wika at Balarila ng Pilipinas. Naging
dalubhasa siya sa larangan ng dupluhan, isang paligsahan ng mga manunula na
maihahambing sa larangan ng balagtasan. Noong 1900, nagsimula siyang maglingkod
bilang patnugot para sa mga lathalaing nasa wikang Tagalog, katulad ng Muling
Pagsilang at Sampaguita. Siya ang tagapagtatag ng babasahing Sampaguita. Sa
pamamagitan ni Manuel L. Quezon, naging punong-tagapangasiwa si Santos
ng Surian ng Wikang Pambansa. Kabilang sa mga katawagang nagbibigay parangal
kay Santos ang pagiging Paham ng Wika, Ama ng Balarilang Pilipino, Haligi ng
Panitikang Pilipino, subalit mas kilala rin siya sa karaniwang palayaw na Mang
Openg.

Ang tulang "Ang Matampuhin" ay nagpapakita ng mga simbolismo na maihahalintulad sa

iba’t-ibang uri ng mga taong matampuhin. Inilarawan nya rito ang pag-uugaling meron ang
isang taong matampuhin at sensitibo, nag bigay rin sya ng mga aral kung bakit kailangan
nating iwasan o baguhin ang mga ugaling nakaka-apekto sa ating kinabukasan at sa ating
sariling pag-unlad.

BUOD
Unang Saknong
- Ang kahulugan nang unang saknong ay ipinaliwanag kung paano mabuhay ang
halamang makahiya. Sinasabi dito na sa kaunting galaw o sagi natin sa damong
makahiya ay titiklop na agad ang dahon nya, na parang isang taong matampuhin at
sensitibo pag nasabihan natin sila ng kahit maliit na bagay ay agad-agad silang
magtatampo.

Ikalawang saknong
Ang pangalawang saknong ay inihahalintulad natin sa isang taong may sensitibong
ugali, na kung saan ay kung may tumawag sa kanilang pansin ay agad-agad silang
tumatalikod sa dilim dahil sa pagkamahiyain nila katulad ng halamang makahiya na
pagnasasagi lang natin ay mabilis yung pagtiklop ng mga dahon nya.

Ikatlong saknong :
Ang ikatlong saknong ay tungkol sa pangkalahatan ng mga mahiyain, na kahit isang
banayad na hawak ay siya’y lubhang naglalabis sa kanyang pagtugon. Na kahit isang
galaw ay siya’y sobrang nabibigla

Ikaapat na saknong :
Ang ikaapat na saknong ay tungkol sa lakas na loob ng isang tao na nagbibigay ng
malakas na pagpahalaga sa kaniyang sarili, ngunit sa tuwing mayroong nagbibigay ng
nakakatulong na pagpuna ay siya’y mabilis na madismaya.

Ikalimang saknong :
Ang ikalimang saknong ay tungkol sa batik sa ibon na sumisimbolo ng mga walang
katiyakan at mga bahid ng mahiyain at maalab na tao, at dahil dito ay nagtago siya sa
kanyang kaginhawang lugar at sinubukan niyang lumabas muli pero siya ay naging
hindi magiliw sa kapwa.

Ikaanim na saknong:
Ang ikaanim na saknong ay naglalahad na ang kariktan ng buhay ay hindi makikita ng
mga pusong matampuhin, dahil ang kapayapaan ay hindi tumatagal sa mga taong
laging negatibo ang nasa isip. Lalo na sa pag-ibig, ang pagiging masalimuot at
mahiyain ay hindi patatagalan ang pag-ibig na ito. Kaya itigil ang pagtatampo at
iwanan ang lahat ng balisa na damdamin, kasi hindi ito pakipakinabang.

TAYUTAY
Pagtutulad( ginagamit sa paraang pahambing na magkatulad sa pagkukumpara ng katangian o anyo
ng tao at ginagamitan ng ‘parang, tulad, kaparis, kawangis, tila, etc..)
: - inihambing ang “nagdaramdam” gamit ang salitang “tila” sa “nasugatan”
Pagbibigay katahuan( ang talino, kaisipan ng tao ay sinasalin sa karaniwang bagay.)
: ang salitang “halik” ay katangian ng tao na inilipat sa salitang “amihan”, imbis na
hangin ng amiha’y mabigla sa dampi, gumamit ng katangian ng tao ang may akda na
“halik”. alam naman natin na walang kakayahang humalik ang amihan o hangin
Pagpapalit-tawag (simbolikal na katawagan o mga konsepto o kaisipang binibigyan ng diin ay
pansamantalang pnapalitan. ): ginamit ang salitang “langit” na ang ipinapahiwatig ay

kaligayahan o kapayapaan sa buhay. Imbis na “ang kaligayahan o kapayapaan ng

buhay ay wala sa pusong mapagdamdam” gumamit ang may akda ng simbolikal na
katawagan na “langit” na ang ipinapahiwatig sa madaling salita ay kaligayahan o
kapayapaan.

TEORYA
Arkitaypal - dahil ang tulang "Ang Matampuhin" ay nagpapakita ng mga simbolismo
na maihahalintulad sa iba’t-ibang uri ng mga taong matampuhin kung saan gumamit
ang may akda ng mga simbolo, may limang uri ng simbolismo sa tula at ito ay
nakapaloob sa damong makahiya, buwan, batis, sutlang/tela at kalapati.

Moralistiko - dahil mayroong aral na mapupulot sa tulang ito patungo sa mabuting

kaasalan. May aral na mapupulot na makakatulong sa ating sarili,ang aral na
pinapahayag ay huwag nating limitahan ang ating sarili sa mga bagay-bagay na alam
nating makakatulong sa ating sariling pag-unlad at huwag na huwag nating pairalin
ang mga pag-uugaling nakakasama sa paglulutas ng ating problemang kinakaharap.

Realismo - dahil sa realidad ng buhay, merong mga taong maraming nasayang na

oportunidad dahil meron silang pag-uugaling sensitibo at pagka-matampuhin. Sa
totoong buhay ay may mga taong may ganitong pag-uugali at karanasan.

Siko-Analitiko- (Teoryang Siko-Analitiko Ito ay mula sa tanyag na pilosopo na si Sigmund Freud.

Layuning ilantad ang natatagong kahulugan sa akda o kaya naman ipakita ang tunay na intensyon ng
may-akda sa pagsusulat sa pamamagitan ng pagsusuri ng kilos o gawi at pananalitang ginagamit ng
tauhan sa akda. Ito ay nakatuon sa kalagayan ng isang tao maaaring sa pag-iisip o sa kanyang pag-
uugali.)
dahil ang layunin ng tulang ito ay ilantad ang natatagong kahulugan ng isang taong
may pag-uugaling matampuhin at sensitibo. Nakatuon ito sa kalagayan at
personalidad ng isang tao na kung saan pinagtuunan ng may akda sa tulang ito.

Bisa sa isip
- Matapos ko basahin ang tulang “Ang matampuhin” naintindihan ko kung
bakit may mga taong madaling mairita, madaling hindi maging komportable, kahit sa
maliit lamang na bagay ay nagtatampo na. Nalinawan rin ang aking isip na ang
pagkakaroon ng ganitong pag-uugali ay hindi madali at maraming mga oportunidad
na nasasayang dahil lamang sa pagiging sensitibo o pagka matampuhin ng isang tao.

Bisa sa damdamin
- Naramdaman ko ang emosyon ng may akda kung paano nya ilahad ang pag-
uugali ng isang taong matampuhin at sensitibo, naramdaman ko yung lungkot at
paghihinayang na maaring masayang nang isang taong may ugaling ganito.
Pag-hihinayang, lungkot at motibasyon ang aking naramdaman nang aking nabasa at
naunawaan ang tulang “Ang Matampuhin” dahil sa ibang sitwasyon ay lumalabas ang
aking ugaling mahiyain at doon marami rin akong mga oportunidad na nasayang,
nakaramdam ako ng motibasyon dahil ipinaparating nang tulang ito na dapat huwag
tayong manatiling mahiyain at sensitibo habang buhay dahil wala tayong
makakamtam sa buhay kapag mananatili nating bitbit ang ganitong pag-uugali. Dapat
rin tayong matutong huwag pairalin ang gantong ugali at ilugar natin ang ganitong
ugali. Kaya nating labanan at mabago ang ugaling ganito na nakakaapekto sa ating
kinabukasan. At sa huli, nakaramdam ako nang saya dahil mas nabuksan ang aking
isip at natutunan kong huwag hayaan ang ating ugali ang makasira sa tagumpay na
gusto nating makamit sa buhay.

Bisa sa lipunan
-Naibabatid ng tulang ito sa lipunan na mabuksan ang mga kaisipan ng mga taong may
ganitong pag-uugali na kaya nilang mabago at baguhin pa ang kanilang ugali para sa kanilang
kinabukasan at para sakanilang sarili. Mahalagang matutunan at maunawaan ng isang tao
ang mga bagay-bagay tungkol sa kanyang sarili at kung paano ito nakakaapekto sa lipunan
na kanyang ginagalawan. Ang pagkakaroon nang kaalaman sa kanyang paligid at sarili ay
nakakatulong hindi lamang sa kanyang sariling pag unlad ngunit nakakatulong rin ito sa ibang
tao.
Bisa sa kaasalan

- Mahalagang matutunan ng isang tao na baguhin ang kanyang ugali na

nakakaapekto sa kanyang paligid at sarili hindi dahil ayaw ito ng ibang tao
bagkus naapektuhan nito ang kaniyang pag-usbong bilang isang indibidual.
Ang pagkamit ng tagumpay ay nagsisimula sa paghubog nang ating asal sa
bawat sitwasyon at problema na maari nating kaharapin sa buhay. Ang pag
hahasa ng ating sariling pag-uugali ay nakakatulong kung paano natin
solusyonan ang mga hamon na bigay ng panahon ng may magandang epekto
sa ating kinabukasan, sarili, at damdamin ng walang paghihinayang, pagsisisi
at lungkot sa puso. Dapat nating suportahan at hubugin ang ating sarili hindi
lamang para sa ating sariling kapakinabangan ngunit upang magkaroon tayo
ng respeto sa ating sarili at sa ibang taong nakapaligid sa ating buhay.