2.B. Os Estilos de Natación. A ESPALDA

ACONDICIONAMENTO FÍSICO NA
AUGA
MATERIA: MP1151
Profesor: Sergio Pena Esmorís

TEMA 2.B.
OS ESTILOS NA NATACIÓN: A ESPALDA.
MATERIA:MP1151
Ciclo Superior de Acondicionamento físico Profesor: Sergio Pena Esmorís
Módulo: Acondicionamento Físico na Auga 2.B. ESTILO ESPALDA

CONTENIDOS
TEMA 2.A. TEMA 2.B. TEMA 2.C.
Estilo CROL Estilo ESPALDA Estilo BRAZA
TEMA 2.D.
Estilo MARIPOSA

ÍNDICE TEMA 1.2.
SUBTEMA 1.1. SUBTEMA 1.2. SUBTEMA 1.3.
Orixe e introdución. Descrición do estilo. Probas.
SUBTEMA 1.4. SUBTEMA 1.5. SUBTEMA 1.5.
Récords. Técnica e exercicios. Normativa FINA.

2.B. Os Estilos en natación: A ESPALDA. BLOQUE 1
SUBTEMA 1.1. Orixe e introdución.
A primeira competición oficial a estilo costas documéntase nos Xogos Olímpicos de

1900, celebrados en París, nunha proba de 200 metros e cun estilo distinto ao
actual, xa que por aquel entón realizábase con brazos e pernas de forma
simultánea.
O gañador daquel primeiro evento foi o alemán

Ernst Hoppenberg cun tempo de 2:47.00.
Na actualidade (agosto de 2008) o récord do

mundo do 200 m. costas, osténtao o
estadounidense Ryan Lochte cun tempo de
1:53.94.

SUBTEMA 1.1. Orixe e introdución.
O estilo de natación de costas é chamado tamén "crol de espàlda" debido a que

nalgún tempo consideróuselle unha versión invertida do crol de fronte.
Efectivamente, as semellanzas entre ambos os estilos son notables cando se
estuda detidamente os seus principios mecánicos.
O crol de costas é o terceiro estilo máis rápido, despois do crol e a mariposa.

Aínda que as táboas de récords sinalan unhas marcas, aparentemente, moi
similares con respecto ao estilo bolboreta, existe unha diferenza de case un
segundo e medio a favor da bolboreta, o cal representa demasiado tempo se
falamos de alta competición, onde cada décima de segundo ten moita importancia.
50m. bolboreta = 22.96 vs. 50m. costas = 24.47.

SUBTEMA 1.2. Descrición do estilo ESPALDA.
Como no crol de fronte, o estilo espalda consiste nunha acción alternativa dos brazos e
das pernas.
Con todo, a diferenza do crol, os nadadores

están sobre as súas costas, en posición
dorsal.
Isto obrígalles a realizar as brazadas cunha

traxectoria máis lateral que por baixo da auga,
como sucede no crol.

É o único estilo no que a cara nunca queda mergullada na auga, excepto nas
viraxes e as saídas. Por este motivo, algunhas publicacións e/o autores sobre
natación afirman que o ritmo respiratorio non é tan importante como noutros
estilos. Con todo, o coordinar a respiración cos movementos de brazos é
fundamental, como noutros estilos, para que a fatiga xurda o máis tarde posible.
A desvantaxe que ten este estilo é que o nadador non visualiza cara a onde vai e
ten que buscar puntos de referencia, especialmente nos volteos e na chegada,
para saber onde está. Isto conséguese con experiência.

Outra característica que comparte co estilo crol é que o corpo vira a través do seu
eixo lonxitudinal, excepto a cabeza que permanece fixa; é o que coñece como
rolido pero en posición supina. O regulamento actual de natación esixe que o
nadador de costas permaneza sobre as súas costas mentres nada.
Os movementos propulsores das pernas tamén ten similitudes co crol xa que é un

movemento alternativo das pernas, de arriba a abaixo. A diferenza, á parte da
posición dorsal, é que a propulsión se realiza co movemento ascendente de cada
perna.
Tamén é o único estilo, dos catro recoñecidos oficialmente pola FINA, en cuxas
competicións os nadadores saen de dentro da auga.

Para o estudo da técnica do estilo espalda, autores como Maglischo, Costill ou

Richardson, analizan a mecánica do estilo describindo as diferentes posicións e
movementos do corpo nas seguintes partes:
- A posición do corpo.
- A respiración.
- A acción de pernas.
- A acción de brazos.
- A coordinación do estilo completo.

SUBTEMA 1.3. Probas.

SUBTEMA 1.4. Récords. Actualizado 2014

SUBTEMA 1.5. Técnica e exercicios do estilo ESPALDA.
Ao longo deste tema para estudar a técnica de crol dividiremos o seu estudo nos
seguintes elementos que vamos a ter en conta:
1. Posición do corpo.
2. Acción das pernas.
3. Acción dos brazos.
4. A Respiración.
5. A coordinación.

1. A POSICIÓN DO CORPO
A posición do corpo no estilo de espaldas é

fundamental para unha boa acción de
brazos e pernas.
A cabeza manterase de maneira que a

superficie da auga estea ao nivel da caluga e
xusto por baixo das súas orellas ou rozando
o lóbulo da orella do nadador, ou ben que a
mirada diríxase cunha inclinación de 45
graos con respecto á superficie. A espalda en natación.

O plano sagital da cabeza sempre permanecerá perpendicular á auga para pesar do

movemento de rotación sobre o eixo lonxitudinal ou rolido, tan importante neste estilo. O
xiro do corpo é similar ao que vimos en crol. Con todo, a cabeza ha de permanecer fixa
mentres o corpo vira cara a un lado e outro. Este movemento de cadeiras e ombreiros é
menos amplo que o xiro en crol.
Para que o rolido ou xiro do corpo sexa efectivo é importante rotar o corpo en perfecta
sincronización cos movementos dos brazos. A acción alternativa dos brazos en costas fai
que un brazo estea a moverse cara a baixo cando o outro se estea desprazando cara arriba.

É moi importante que os nadadores roten os seus corpos na mesma dirección en que
estean a mover os brazos para evitar que as cadeiras e as pernas balancéense de lado a
lado. Deberían rolar cara á dereita a medida que o seu brazo dereito entra na auga
efectuando o varrido descendente e deberían facelo cara á esquerda cando o seu brazo
esquerdo realice o movemento correspondente.
Se estes rolidos non se coordinan apropiadamente o corpo verase empuxado fóra da

adecuada aliñación. O corpo debe rotar como unha unidade -ombreiros cadeiras e pernas.
A única excepción a estas afirmacións inclúe á cabeza.

A posición da cabeza poderá ter algunhas variacións en función da flotabilidad do nadador.

Colocarase máis botada cara atrás cando o nadador teña pouca flotabilidad e cara a
adiante cando ocorra o contrario.
En canto á aliñación horizontal o espaldista ha de estar practicamente horizontal con

respecto á superficie da auga aínda que flexionando lixeiramente a cintura. Os ombreiro
han de manterse máis altos que as cadeiras, estando o peito por encima da superficie da
auga e as cadeiras xusto por baixo (aprox. uns 5 centímetros), o suficiente para que as
pernas non saian da auga.

Posición do corpo en espalda.


Erros máis comúns.
ERROS PAUTAS A SEGUIR

Movementos laterais da cabeza ao compás do Débese tentar fixar a mirada nun punto do teito.
movemento de ombreiros e brazos.
Levar as cadeiras demasiado hundidas. Exercicios de batido de pernas.
Correcta respiración para estabilizar a posición do Sincronizar a respiración co movemento de brazos,
corpo. como sucede no crol
Facer "eses" co corpo ao longo da piscina. Mellorar a brazada e o batido de pernas.

2. A ACCIÓN DE PERNAS
A acción de pernas no estilo de espaldas é

moi similar ao utilizado no crol, salvo que,
por estar o nadador en posición supina, o
batido cara abaixo do impulso cos pés de
costas corresponde ao batido cara arriba
do crol, e viceversa.
Acción de pernas en espalda.

Consiste nun batido alternativo de pernas en diagonal.
A acción das pernas pode ser máis importante que no crol, o seu efecto é o de manter
horizontal o corpo, compensar e equilibrar a acción dos brazos e se a flexibilidade dos
nocellos é a adecuada, contribuirá á acción propulsiva dos brazos durante o agarre do
brazo correspondente, momento en que o impulso dos brazos é mínimo.
Outra das diferenzas con respecto aos pés de crol é que nos pés de costas os xeonllos
se flexionan máis ao comezo do batido.
O batido de pes en espalda.

Para un espaldista o batido de seis tempos é moi importante (moito máis que no crol). Os
xeonllos non rompen a superficie (un erro común). Os pés deben estar soltos e relaxados,
permanecendo dentro da auga e rompendo lixeiramente a superficie.
O movemento de pernas no estilo completo non é vertical xa que por acción da rotación
sobre o eixo lonxitudinal da cadeira (rolido), estas móvense cara a dentro e cara a fóra
ademais dos movementos ascendentes e descendentes. Cando se practican as pernas de
forma illada, os movementos realízanse nun plano vertical (arriba e abaixo).
Progresión 1 no batido de pernas. Progresión 2 no batido de pernas.

A continuación vamos a ver paso a paso como se realiza un adecuado batido de pernas en
Espalda durante a FASE ASCENDENTE:
1. Na primeira figura o pé esquerdo áchase na cima da acción

cara arriba, e o pé dereito ao fondo da acción cara abaixo.
2. Mentres a perna esquerda inicia o descenso sen dobrar o

xeonllo, o pé é flexionado dorsalmente. Tamén a perna dereita
inicia a ascensión, acrecéntase lixeiramente o doblamiento do
xeonllo e o nocello se flexiona pola planta, permitindo á parte
superior da perna presionar cara atrás na auga.

3. A perna esquerda segue descendendo. É importante que os

xeonllos nunca rompan a superficie da auga.
4. Continúa o batido cara arriba da perna dereita, producido

pola extensión do xeonllo. A perna esquerda aínda non mostra
ningún signo de flexión no xeonllo.

5. A perna dereita, próxima a completar o batido ascendente,

áchase case totalmente estendida. A perna esquerda empeza
a dobrarse polo xeonllo.

Espalda durante a FASE DESCENDENTE:
6. A metade superior da perna dereita xa iniciou o seu

descenso, mentres que o pé dereito continúa ascendendo cos
dedos axitando apenas a superficie da auga.
A coxa da perna esquerda inicia a ascensión mentres que o

pé segue descendendo. Esta combinación de movementos é
posible pola flexión do xeonllo.

7. Os xeonllos deslízanse unha á beira da outra, pero os pés

mantéñense separados 60 centímetros. O xeonllo esquerdo
áchase dobrada case no seu máximo. O ángulo formado pola
coxa e a perna é de ao redor de 95 graos.
8. A perna dereita é impulsada cara abaixo sen dobrar en

absoluta o xeonllo, mentres que o xeonllo esquerdo conduce
cara arriba o movemento da perna.

8. O pé esquerdo esténdese ou flexiona pola planta ao ser

levado cara arriba.
9. Ambos os pés áchanse ao máximo da súa velocidade ao

pasar o un á beira do outro. Neste punto, o empeine do pé
esquerdo pasa á beira en liña paralela co nocello do pé
dereito.

10. O xeonllo esquerdo alcanza a súa máxima altitude, entre

2,5 e 4 centímetros por baixo da auga.
11. Os pés mostran unha evidente desaceleración. O xeonllo

dereito xa iniciou a ascensión, estando o pé dereito aínda
descendendo.
12. A medida que os pés se aproximan ao seu máximo de

separación queda completado o ciclo do batido de pernas.


Aspectos
importantes
ASPECTOS IMPORTANTES A TER EN CONTA

Iniciar o movemento nas cadeiras
Cadeiras baixo a auga
Os xeonllos atópanse baixo a superficie da auga sen chegar a tocar a superficie
Os dedos dos pes romperán levemente a superficie.
Os pes deben estar soltos e relaxados, permanecendo dentro da auga

3. A ACCIÓN DE BRAZOS
A acción de brazos en espalda.


A acción dos brazos, do mesmo xeito que o crol se

subdivide en dous grandes apartados: fase aérea e
fase subacuática. Á súa vez, esta última ten varios
subapartados.
A fase subacuática é aquela que vai desde a entrada

da man na auga ata a saída desta. En todo ese
percorrido atopámonos coas fases de entrada, agarre,
tirón e empuxe, como no crol, ou ben con varridos dos
brazos descendentes e ascendentes

O brazo entra en posición estendida (entrada) diante da

cabeza e en liña co ombreiro (varrido descendente). A palma
da man entra orientada cara a fóra e desliza 15 ou 30cm.
O primeiro movemento propulsivo debe efectuarse cun

movemento cara arriba e cara atrás coa palma cara a dentro
(varrido ascendente).
Para finalizar o movemento empuxando a auga cara atrás e

xuntándose cara á liña media antes de saír da auga.

O percorrido subacuático da man baixo a auga debuxa unha

forma de “S” desde a súa vista superior.
A fase aérea consiste no recobro do brazo e vai desde o

momento no que sae a man ata que esta volve entrar.
No seu paso pola vertical e en liña co ombreiro, o brazo rota

e coloca a man cara a fóra da liña media, preparando a
entrada da man na auga.
A brazada en espalda.

RESUMO 3. A ACCIÓN DE BRAZOS



Aspectos a ter en conta
• A man debe entrar na auga coa palma mirando cara a fóra e o dedo maimiño en
primeiro lugar.
• O brazo entra na auga estendida e diante do seu ombreiro respectivo, nin dentro nin
fóra.
• Deixa que o corpo vire cara ao mesmo lado que o brazo que comeza a brazada, sen
forzar o devandito xir.

Aspectos a ter en conta
• Cando a man exceda a liña dos ombreiros, a flexión do cóbado terá aproximadamente
90 graos.
• Segundo se vai movendo o brazo dentro da auga, o cóbado comeza a flexionarse.
Devandito cóbado debe mirar cara ao fondo da piscina e nunca cara aos pés.
A brazada en espalda.

4. A RESPIRACIÓN
O nadador debe inspirar (inhalar ou coller aire) a través da boca e expirar (exhalar ou
botar o aire dos pulmóns) a través da boca e o nariz.

4. A RESPIRACIÓN
A moitos nadadores que se inician no estilo costas resúltalles difícil evitar que lles
entre auga polo nariz ou a boca. Isto non só é un problema de adecuar un ritmo
respiratorio ao nado, senón que inflúe en gran medida a posición do corpo e a
coordinación, especialmente na correcta execución do rolido e a correcta posición da
cabeza
O "ritmo" utilizado pola maioría de espaldistas é inhalar mentres un brazo recobra e

exhalar durante o recobro do outro, do mesmo xeito que se fai co estilo de crol. Este
ritmo de respiración facilita un ritmo máis uniforme do ciclo de brazadas e unha
respiración máis eficiente

4. A RESPIRACIÓN
Algúns adestradores prescinden de aconsellar o inspirar durante o recobro dun brazo

e expirar no do outro para que os espaldistas desenvolvan instintivamente outros
ritmos máis adecuados. Sexa como for, o ritmo de respiración que utilicen debería ser,
fisiológicamente falando, efectivo.
Igual que o estilo crol, todas as inhalacións deberán realizarse pola boca, pola contra
non poderiamos tomar o aire necesario e deixariamos de fornecer ao noso corpo a
cantidade máxima de osíxeno. Para exhalar recoméndase facelo pola boca e polo
nariz.
Como respirar en espalda.

RESUMO 4. A RESPIRACIÓN

RESUMO 4. A RESPIRACIÓN

5. A COORDINACIÓN
Brazos - Respiración:
O nadador non realiza ningún tipo de movemento coa cabeza xa que esta mantense
constantemente sobre a superficie da auga. Con todo, convén que o nadador realice a
respiración rítmicamente, inspirando na entrada dun brazo e expirando durante a
entrada do outro.
A coordinación en espalda.

5. A COORDINACIÓN
Brazos - Pernas:
A importancia do batido en costas fai que a coordinación que se utiliza dunha forma
case xeneralizada sexa o batido de 6 tempos. Esta coordinación realizarase da
seguinte forma:
- Primeiro batido acaba ao final do agarre.

- Segundo batido acaba ao final do empuxe.
- Terceiro batido acaba na segunda parte do recobro.

5. A COORDINACIÓN
Brazo - brazo:
Un brazo entre na auga mentres o

outro está a realizar o empuxe
(posición similar á das agullas do
reloxo ás oito en punto).

5. A COORDINACIÓN
1. A secuencia empeza mentres o brazo esquerdo entra na auga directamente por

encima do ombreiro, e a man dereita ha terminado a súa tracción.
Os pés están ao máximo da súa velocidade no momento de pasar un á beira do
outro.
2. O brazo esquerdo comeza o seu descenso cara abaixo. O brazo dereito móvese
cara arriba ao mesmo tempo que o fai a perna esquerda. O xeonllo desta mesma
perna alcanza a súa máxima altitude, moi preto do superficial pero sen saírse da
auga.

5. A COORDINACIÓN
3. O esforzo muscular asume o control do brazo esquerdo a medida que é impulsado

cara abaixo. O brazo dereito empeza a hender a superficie mentres a man flexiona
polo pulso. A perna dereita aínda está na súa fase descendente.
4. O cóbado esquerdo empeza a flexionar mentres o brazo é traccionando cara a

baixo e lateralmente. A perna dereita, que se acha ao fondo da súa tracción cara
abaixo e empeza a subir nun ángulo lixeiramente diagonal. A perna esquerda está na
cima da percusión cara arriba.

5. A COORDINACIÓN
5. A tracción do brazo esquerdo continúa a medida que a flexión do cóbado vai

aumentando. A palma da man que tracciona mira case directamente cara atrás. O
brazo dereito recupera. A perna dereita empeza a percusión cara arriba nun ángulo
diagonal. A perna esquerda ha iniciado o seu descenso.
6. A medida que o brazo esquerdo pasa pola altura do ombreiro. O cóbado alcanza a
máxima flexión (90º). O brazo que recupera inicia a súa rotación, virando a palma
cara a fóra do corpo. A perna esquerda segue descendendo.

5. A COORDINACIÓN
7. O cóbado do brazo que está traccionando empeza a estenderse cando a man

pasou o ombreiro. O brazo dereito segue recuperando. A perna esquerda aínda non
mostra ningún signo de flexión no xeonllo.
8. Cámbiase a posición da man esquerda, levando a palma máis preto do corpo e

pronta a empezar a impulsión case directamente cara abaixo. O brazo que recupera
continúa a súa traxectoria vertical. A coxa da perna esquerda inicia a ascensión
mentres que o pé segue descendendo.

5. A COORDINACIÓN
9. O brazo esquerdo termina a súa tracción co cóbado completamente estendido.

Esta impulsión da man cara abaixo axuda a elevar o ombreiro esquerdo.
10. A man dereita entre na auga. O brazo esquerdo inicia a súa recuperación cara
arriba. Neste punto dos movementos ningunha das mans exerce forza propulsiva
algunha. A perna esquerda atópase de novo na súa altura máxima.
11. O ombreiro esquerdo sae da auga antes de que se inicie a recuperación fose da
auga do brazo esquerdo. A man dereita afúndese na auga, preparándose para a súa
tracción.

5. A COORDINACIÓN
12. O agarre da man dereita realízase co cóbado estirado, mentres que a man
esquerda inicia a súa recuperación saíndo da auga. A perna esquerda bate
diagonalmente cara abaixo.
13. O brazo esquerdo xa saíu da auga e segue a súa ascensión. O brazo dereito
empeza a dobrarse polo cóbado a medida que baixa lateralmente. A perna dereita
está próxima a completar o batido ascendente e áchase case totalmente estendida.
A perna esquerda empeza a dobrar o xeonllo.

5. A COORDINACIÓN
14. A man dereita, directamente en oposición ao ombreiro, aplica a súa forza

apuntando cara atrás. O ombreiro esquerdo elévase por encima e máis aló da auga,
debido en primeiro lugar á rotación do corpo.
15. O brazo que tracciona completou a metade do seu movemento. O brazo que
recupera está xusto na vertical, coa man volta e totalmente estirado.
16. A medida que o brazo esquerdo inicia a súa impulsión cara abaixo, a perna
esquerda continúa impulsando diagonalmente cara arriba.

5. A COORDINACIÓN
17. A man esquerda, coa palma cara a fóra, continúa o seu movemento de
recuperación, mentres a man dereita impulsa cara atrás e abaixo.
18. O brazo dereito termina a tracción cando a man esquerda case terminou a
recuperación. O pé esquerdo segue a súa ascensión cara á superficie.

RESUMO 5. A COORDINACIÓN

SUBTEMA 1.6. Normativa FINA.
A FINA estableceu un regulamento de natación aplicable a todas as competicións que

se celebren nos Xogos Olímpicos, Campionatos do Mundo e Xogos Rexionais, e todas as
competicións internacionais abertas, salvo indicacións contrarias.
Para os grupos de idade (nadadores novos) a FINA non especificou ningunha regra,
deixando ás Federacións adoptar o seu propio regulamento de Grupos de Idade.
Calquera estilo ou combinación pode utilizarse.

A modo de curiosidade, nos seguintes puntos mostramos algunhas das

normas para o estilo libre:
1. Saída: Antes do sinal de saída os nadadores aliñaranse na auga para a saída coas
mans colocadas nos agarraderos de saída. Está prohibido colocar os pés en ou encima
do desaugadoiro, ou encorvar os dedos sobre o mesmo.
2. Ao sinal de saída e despois das viraxes, o nadador impulsarase e nadará sobre as

súas costas durante todo o percorrido, excepto cando executa unha viraxe segundo se
determine. A posición normal das costas pode incluír un movemento de abalo do corpo
ata, sen chegar, aos 90 graos desde a horizontal. A posición da cabeza é indiferente.

A modo de curiosidade, nos seguintes puntos mostramos algunhas das

normas para o estilo libre:
3. Calquera parte do nadador debe romper a superficie da auga durante toda a carreira.
Permitiráselle ao nadador estar completamente mergullado durante a viraxe, na
chegada e durante unha distancia de non máis de 15 metros despois da saída e de cada
viraxe. Nese punto a cabeza debe romper a superficie.
3. Viraxes: Deberase tocar a parede con calquera parte do corpo, non sendo obrigatorio
tocar coa man. O nadador debe volver a unha posición sobre as costas ao abandonar a
parede.
4. Chegadas: Tocarase a parede con calquera parte do corpo, mentres estea de costas.

FIN DA PRESENTACIÓN

2.B. Os Estilos de Natación. A ESPALDA

Uploaded by

Document Information

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

2.B. Os Estilos de Natación. A ESPALDA

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

ACONDICIONAMENTO FÍSICO NA

Profesor: Sergio Pena Esmorís

Ciclo Superior de Acondicionamento físico Profesor: Sergio Pena Esmorís

Módulo: Acondicionamento Físico na Auga 2.B. ESTILO ESPALDA

TEMA 2.A. TEMA 2.B. TEMA 2.C.

Estilo CROL Estilo ESPALDA Estilo BRAZA

Ciclo Superior de Acondicionamento físico Profesor: Sergio Pena Esmorís

Módulo: Acondicionamento Físico na Auga 2.B. ESTILO ESPALDA

SUBTEMA 1.1. SUBTEMA 1.2. SUBTEMA 1.3.

Orixe e introdución. Descrición do estilo. Probas.

SUBTEMA 1.4. SUBTEMA 1.5. SUBTEMA 1.5.

Récords. Técnica e exercicios. Normativa FINA.

Ciclo Superior de Acondicionamento físico Profesor: Sergio Pena Esmorís

Módulo: Acondicionamento Físico na Auga 2.B. ESTILO ESPALDA

A primeira competición oficial a estilo costas documéntase nos Xogos Olímpicos de

O gañador daquel primeiro evento foi o alemán

Na actualidade (agosto de 2008) o récord do

Ciclo Superior de Acondicionamento físico Profesor: Sergio Pena Esmorís

Módulo: Acondicionamento Físico na Auga 2.B. ESTILO ESPALDA

O estilo de natación de costas é chamado tamén "crol de espàlda" debido a que

O crol de costas é o terceiro estilo máis rápido, despois do crol e a mariposa.

Ciclo Superior de Acondicionamento físico Profesor: Sergio Pena Esmorís

Módulo: Acondicionamento Físico na Auga 2.B. ESTILO ESPALDA

Con todo, a diferenza do crol, os nadadores

Isto obrígalles a realizar as brazadas cunha

Ciclo Superior de Acondicionamento físico Profesor: Sergio Pena Esmorís

Módulo: Acondicionamento Físico na Auga 2.B. ESTILO ESPALDA

Ciclo Superior de Acondicionamento físico Profesor: Sergio Pena Esmorís

Módulo: Acondicionamento Físico na Auga 2.B. ESTILO ESPALDA

Os movementos propulsores das pernas tamén ten similitudes co crol xa que é un

Ciclo Superior de Acondicionamento físico Profesor: Sergio Pena Esmorís

Módulo: Acondicionamento Físico na Auga 2.B. ESTILO ESPALDA

Para o estudo da técnica do estilo espalda, autores como Maglischo, Costill ou

Ciclo Superior de Acondicionamento físico Profesor: Sergio Pena Esmorís

Módulo: Acondicionamento Físico na Auga 2.B. ESTILO ESPALDA

Ciclo Superior de Acondicionamento físico Profesor: Sergio Pena Esmorís

Módulo: Acondicionamento Físico na Auga 2.B. ESTILO ESPALDA

Ciclo Superior de Acondicionamento físico Profesor: Sergio Pena Esmorís

Módulo: Acondicionamento Físico na Auga 2.B. ESTILO ESPALDA

Ciclo Superior de Acondicionamento físico Profesor: Sergio Pena Esmorís

Módulo: Acondicionamento Físico na Auga 2.B. ESTILO ESPALDA

A posición do corpo no estilo de espaldas é

A cabeza manterase de maneira que a

Ciclo Superior de Acondicionamento físico Profesor: Sergio Pena Esmorís

Módulo: Acondicionamento Físico na Auga 2.B. ESTILO ESPALDA

O plano sagital da cabeza sempre permanecerá perpendicular á auga para pesar do

Ciclo Superior de Acondicionamento físico Profesor: Sergio Pena Esmorís

Módulo: Acondicionamento Físico na Auga 2.B. ESTILO ESPALDA

Se estes rolidos non se coordinan apropiadamente o corpo verase empuxado fóra da

Ciclo Superior de Acondicionamento físico Profesor: Sergio Pena Esmorís

Módulo: Acondicionamento Físico na Auga 2.B. ESTILO ESPALDA

A posición da cabeza poderá ter algunhas variacións en función da flotabilidad do nadador.

En canto á aliñación horizontal o espaldista ha de estar practicamente horizontal con

Ciclo Superior de Acondicionamento físico Profesor: Sergio Pena Esmorís

Módulo: Acondicionamento Físico na Auga 2.B. ESTILO ESPALDA

Posición do corpo en espalda.

Ciclo Superior de Acondicionamento físico Profesor: Sergio Pena Esmorís

Módulo: Acondicionamento Físico na Auga 2.B. ESTILO ESPALDA

Ciclo Superior de Acondicionamento físico Profesor: Sergio Pena Esmorís

Módulo: Acondicionamento Físico na Auga 2.B. ESTILO ESPALDA

Erros máis comúns.

ERROS PAUTAS A SEGUIR

Ciclo Superior de Acondicionamento físico Profesor: Sergio Pena Esmorís

Módulo: Acondicionamento Físico na Auga 2.B. ESTILO ESPALDA