Pani Bovary

Streszczenie

Piętnastoletni Karol Bovary w 1830 roku rozpoczął naukę w nowej szkole w miejscowości Rouen na północy Francji. Z
powodu swojego wyglądu i stroju, od razu stał się pośmiewiskiem dla rówieśników. Po kilku latach za namową swojej matki
Karol wstąpił do szkoły medycznej. Jednak nie dostał się do niej za pierwszym razem. Dopiero drugie podejście do egzaminu
zakończyło się sukcesem. Po ukończeniu uczelni Karol uzyskał tytuł officier de santé w publicznej służbie zdrowia. Matka
Karola, która pragnęła by syn jak najszybciej się ustabilizował, zaaranżowała jego małżeństwo z Heloizą Dubuc, brzydką,
aczkolwiek majętną wdową.

Młody adept sztuki lekarskiej wyruszył wkrótce do malutkiej miejscowości Tostes w Północnej Normandii, gdzie miał
odbywać pierwszą praktykę lekarską. Dzięki ciężkiej pracy Karol szybko zjednał sobie mieszkańców miasteczka, zdobywając
ich sympatię.

Pewnego wieczora bohater został wezwany do nagłego wypadku. Na pobliskiej farmie pan Rounault złamał nogę, która
wymagała natychmiastowego nastawienia. Na miejscu Karol nie mógł wyjść z podziwu dla urody córki swojego pacjenta,
przepięknej Emmy Rounault. Mężczyzna nie krył się ze swoim uczuciem wobec młodej damy, co nie podobało się Heloizie.
Sen z powiek apodyktycznej małżonce Karola spędzał poza tym kredyt hipoteczny (który był jej największą tajemnicą), który
ciążył na niej od lat. Gdy jej sekret wyszedł na jaw, Heloiza poczuła się zaszczuta i osaczona. Presja okazała się dla kobiety nie
do wytrzymania. Żona głównego bohatera zmarła na skutek rozległego wylewu. Karol nie miał zamiaru długo być wdowcem.
Wkrótce po pogrzebie Heloizy oświadczył się swojej ukochanej Emmie.

Po wspaniałym ślubie i hucznym weselu akcja powieści skupia się na tytułowej pani Bovary, a Karol schodzi na dalszy plan.
Wielbicielka romansów, Emma, miała nadzieje, że wreszcie spotkała swoją wielką miłość, o której tyle czytała jako uczennica
w żeńskim klasztorze. Szybko orientuje się, że ani nudne Tostes, ani tym bardziej nudny Karol, nie pasują do jej wyśnionej,
idealnej wizji.

Przełomowym wydarzeniem w życiu Emmy okazał się być bal zorganizowany przez markiza d'Andervilliers. Podczas
wieczoru w posiadłości La Vaubyessard, pani Bovary zetknęła się z ówczesną arystokracją francuską, która wywarła na niej
piorunujące wrażenie. Od tej pory Emma zaczęła upodabniać się do przedstawicieli wyższych sfer. Kobieta czuła, że właśnie
do takiego życia została powołana.

Malutkie, nudne, zwyczajne Tostes doprowadziło panią Bovary do depresji. Bohaterka odnosiła wrażenie, że nie należy do
prowincjonalnego świata, a jej miejsce jest w mieście wśród śmietanki towarzyskiej. Zaniepokojony stanem psychicznym żony
Karol, po konsultacji ze swoim kolegą po fachu, decyduje, że tylko zmiana otoczenia będzie w stanie wyrwać małżonkę z
marazmu. Niedługo przed wyjazdem do Yonville-l'Abbaye, gdzie małżeństwo Bovary miało rozpocząć życie na nowo, Emma
orientuje się, że jest w ciąży.

Yonville szybko okazuje się równie nieciekawe jak malutkie Tostes, jednak posiada jeden znaczący atut, Leona Dupuis’a.
Ten młody urzędnik podzielał zamiłowanie Emmy do literatury i sztuki. Narodziny dziecka okazały się dla tytułowej bohaterki
wielkim rozczarowaniem, ponieważ spodziewała się syna. Państwo Bovary nadali swojej córeczce imię Berta. Emma, która
już wcześniej zaczęła trwonić majątek męża, zapożyczyła się u kupca - Lheureuxa, aby - wydając pieniądze na luksusowe
dobra – zrekompensować sobie ciągłe niepowodzenia i nudę. Kobieta z czasem popadała w coraz głębszy marazm. Nie
cieszyło ją już nawet towarzystwo Leona. Para przyjaźniła się szczerze, jednak żadne z nich nie zdecydowało się na
zaproponowanie drugiemu romansu. Po jakimś czasie Leon wyjechał do Paryża, by tam studiować prawo. Jego wyjazd tak
przygnębił Emmę do tego stopnia, że odechciało jej się żyć.

Pewnego dnia w gabinecie Karola zjawił się arystokrata Rudolf Boulanger. Mężczyzna nie mógł oderwać wzroku od pięknej
Emmy. Postanowił uwieść pannę Bovary i dopisać ją do długiej listy swoich „zdobyczy”. Boulanger szybko dopiął swego i
wdał się w romans z bohaterką. Emma każdego ranka udawała się do posiadłości arystokraty, gdzie oddawała mu się z
rozkoszą. Zdarzało się również, iż para umawiała się na schadzki pod domem Bovarych, podczas gdy nieświadomy niczego
Karol spał w najlepsze.

Gdy bohaterka zorientowała się, iż jej kochanek traci nią zainteresowanie, postanowiła nakłonić męża do uczynienia czegoś,
co sprawi, że będzie z niego dumna. Emma namówiła Karola, by ten dokonał eksperymentalnej operacji na nodze stajennego
Hipolita. Zabieg okazał się zupełną katastrofą. Na domiar złego konieczna okazała się amputacja kończyny. Emma nie czuła
ani wyrzutów sumienia lecz jeszcze większą niż zwykle niechęć do swego ślamazarnego męża. Bohaterka zdecydowała się
wkońcu na ucieczkę ze swoim kochankiem, Rudolfem. Ten jednak nie miał zamiaru wiązać się z panią Bovary i jednym listem
zakończył trwający od trzech lat romans. Emma bardzo ciężka zniosła ten cios, przez dwa kolejne miesiące nie wychodząc z
łóżka.
Gdy bohaterka doszła do siebie, Karol postanowił zapewnić jej rozrywkę i zabrał ją na przedstawienie operowe do Rouen. Tam
Emma, ku swojemu wielkiemu zaskoczeniu, spotkała dawną miłość, Leona. Po spektaklu Karol wrócił sam do Yonville,
ponieważ Emma postanowiła zostać na jeszcze jedną noc w Rouen. Wtedy też okazało się, że ani ona, ani Leon, nie mają już
żadnych zahamowań. Pani Bovary pod pretekstem pobierania nauki gry na fortepianie raz w tygodniu udawała się do Rouen,
gdzie w jednym z hoteli potajemnie spotykała się ze swoim kochankiem. W międzyczasie jej zadłużenie u Lheureuxa urosło
do horrendalnych rozmiarów i aby je spłacać, kobieta zapożyczała się u innych ludzi. Ekscytujący romans z bohaterki z
Leonem zaczął tracić na intensywności. Kochankowie z czasem stawali się sobie coraz bardziej obojętni.

Pewnego dnia Lheureux zagroził Emmie, że jeśli ta nie odda mu ośmiu tysięcy franków, to zarządzi egzekucję całego majątku
jej męża. Na myśl o tym, iż Karol mógłby dowiedzieć się o jej niecnych czynach, pani Bovary popadła w panikę. Zwróciła się
z prośba o pożyczkę nie tylko do Leona, ale nawet do Rudolfa. Jednak nikt nie zamierzał jej pomóc. Aby zdobyć pieniądze
desperatka rozważała nawet prostytucję. Emma nie mogła znieść myśli o kompromitacji, jaką ją czekała, gdyby Karol
dowiedział się o jej niebotycznym długu. Bohaterka popadła w obłęd, który zakończył się samobójstwem. Pani Bovary zmarła
po zażyciu arszeniku.

Karol przez długi czas nie mógł pogodzić się z odejściem Emmy. Miał pretensje głównie do Boga o to, że zabrał mu ukochaną.
Śmiertelnym dla pana Bovary okazało się odnalezienie korespondencji zmarłej małżonki z Rudolfem i Leonem. Gdy zdał
sobie sprawę, że kobieta, którą kochał, zdradzała go od lat, zmarł na zawał serca. Po śmierci drugiego z rodziców Berta
Bovary trafiła do swojej ciotki, gdzie miała pracować w przędzalni bawełny.