Banal na pag-ibig pag ikaw ang nukal Ng kawili-wiling liwanang ng araw

sa tapat na puso ng sino’t alinman, Na nagbigay-init sa buong katawan.

imbit taong gubat, maralita’t
Kalakip din nito'y pag-ibig sa Bayan,
mangmang nagiging dakila at iginagalang.
Ang lahat ng lalong sa gunita'y mahal,
Ay! Ito'y ang Inang Bayang tinubuan, Mula sa masaya'y gasong kasanggulan
Siya'y ina't tangi sa kinamulatan Hanggang sa katawa'y mapasa-libingan.
Ng kawili-wiling liwanang ng araw
Sa kaba ng abang mawalay sa bayan!
Na nagbigay-init sa buong katawan.
Gunita ma'y laging sakbibi ng lumbay,
Kalakip din nito'y pag-ibig sa Bayan, Walang alaala't inaasa-asam
Ang lahat ng lalong sa gunita'y mahal, Kundi ang makita'y lupang tinubuan.
Mula sa masaya'y gasong kasanggulan
Hanggang sa katawa'y mapasa-libingan.
Sa kaba ng abang mawalay sa bayan!
Gunita ma'y laging sakbibi ng lumbay, Banal na pag-ibig pag ikaw ang nukal
Walang alaala't inaasa-asam sa tapat na puso ng sino’t alinman,
Kundi ang makita'y lupang tinubuan. imbit taong gubat, maralita’t
mangmang nagiging dakila at iginagalang.
Ay! Ito'y ang Inang Bayang tinubuan,
Siya'y ina't tangi sa kinamulatan
Banal na pag-ibig pag ikaw ang nukal Ng kawili-wiling liwanang ng araw
sa tapat na puso ng sino’t alinman, Na nagbigay-init sa buong katawan.
imbit taong gubat, maralita’t
Kalakip din nito'y pag-ibig sa Bayan,
mangmang nagiging dakila at iginagalang.
Ang lahat ng lalong sa gunita'y mahal,
Ay! Ito'y ang Inang Bayang tinubuan, Mula sa masaya'y gasong kasanggulan
Siya'y ina't tangi sa kinamulatan Hanggang sa katawa'y mapasa-libingan.
Ng kawili-wiling liwanang ng araw
Sa kaba ng abang mawalay sa bayan!
Na nagbigay-init sa buong katawan.
Gunita ma'y laging sakbibi ng lumbay,
Kalakip din nito'y pag-ibig sa Bayan, Walang alaala't inaasa-asam
Ang lahat ng lalong sa gunita'y mahal, Kundi ang makita'y lupang tinubuan.
Mula sa masaya'y gasong kasanggulan
Hanggang sa katawa'y mapasa-libingan.
Sa kaba ng abang mawalay sa bayan!
Gunita ma'y laging sakbibi ng lumbay,
Walang alaala't inaasa-asam
Kundi ang makita'y lupang tinubuan.

Banal na pag-ibig pag ikaw ang nukal

sa tapat na puso ng sino’t alinman,
imbit taong gubat, maralita’t
mangmang nagiging dakila at iginagalang.
Ay! Ito'y ang Inang Bayang tinubuan,
Siya'y ina't tangi sa kinamulatan