Vandaag volgde ik een aantal workshops bij De Kunst van het Kiezen.

Dit begon meteen goed met systemische opstellingen:

Midden in de ruimte werd Het Verlangen opgesteld, vervolgens moesten we onze
positie bepalen ten opzichte van Het Verlangen.
Ik voel me ergens halverwege, met een impuls om dichterbij te willen gaan maar
nog niet uitvoeren.
In tweetallen gesprekken aangegaan:
Wat is mijn verlangen nu eigenlijk, hoe verhoud ik me daartoe, wat houd me
tegen?
De grootste blokkade is de angst voor Nee. Maar diep van binnenuit voel ik de
drang om de sprong in het duister te willen uitvoeren.
Dankzij de spiegel van mijn gesprekspartner kon ik diep gaan.
Kennelijk helpt systemische opstellingen mij ook om dichterbij een dieper
bewustzijn te komen.
Na deze sessie wilde ik bijkomen, niet meteen doorhollen naar de volgende
workshop, dus deed ik mee met ‘aandachtig wandelen”, dit had ik echt nodig om
goed uit te waaien en echt te gronden.

Workshop Miracle Choice vond ik teleurstellend, ik had verwacht dat we met z’n
allen het spel konden spelen, maar omdat de groep groot was konden maar een
paar proefspelen met een verkorte ronde. Er werd gewerkt met het trekken van
orakelkaarten met spreuken, op zich niets mis mee, maar door de uitvoering werd
het hele gebeuren behoorlijk mentaal.

Als laatste workshop deed ik mee met Moodboard van het Verlangen maken,
inspirerende plaatjes uitknippen en inplakken: ik liet me inspireren door de
plaatjes die ik tegenkwam, vervolgens ontstond er gaandeweg een compositie, die
voor mij de uitwerking kreeg van een magisch orakel.