Alamat ng Pinya
kanyang anak, //
Noong unang panahon,/ sa isang pook na malayo/ ay
may nakatirang mag-ina.//
Ang ngalan ng ina ay si Rosa/
at ang anak naman ay si Pinang.//
Gusto ni Aling Rosa/ na matuto si Pinang ng mga
gawaing bahay,// ngunit/ laging ikinakatwiran ni
Pinang/ na alam na niyang gawin ang mga itinuturo ng
ina. //
Mahal na mahal ni Aling Rosa si Pinang,/ kaya
pinabayaan nalang niya ito,/ palibhasa’y nag-iisang
anak.//
Si Pinang ay walang ginawa kundi ang kumain, maglaro
at matulog.//
(Mag monologue si Aling Rosa)
Aling Rosa: Bata pa naman si Pinang, kapag siya’y
lumaki na, matututo rin siyang gumawa ng mga
trahabong bahay. Mas Mabuti ng maging masaya siya sa
kanyang mga kalaro.
(Lalapit si aling Rosa kay Pinang)
Aling Rosa: Anak tuturuan kitang magsaing para
marunong ka magluto kahit wala ako sa bahay
Pinang: Pag sasaing lang naman pala e, alam ko na yan
Aling Rosa: O sige, magparikit kana ng apoy
Ginawa naman ito ni Pinang ngunit napansin niyang
napipilitan lamang naman siya//
Ito’y tiniis ni Aling Rosa, palibhasa’y Ina.//
Isang araw, dinapuan ng isang sakit si Aling Rosa.
Hindi siya makagawa ng mga gawaing bahay kaya si
Pinang ay napilitang gumawa. //
Aling Rosa: Anak, ipaghanda mo nga ako ng lugaw
(nanginginig ang boses ng nanay)
Pinang: Basic! Daragdagan lang naman ng tubbig ang
sinaing, hindi ba?
Aling Rosa: Oo, ganun nga Pinang (matamlay na sagot)
Pinaglugaw nga ni Pinang ang kanyang Ina, subalit ito ay
mapait sapagkat nasunog./
Natuwa naman si Aling Rosa sapagkat pinagluto siya ng
Nagtagal ang sakit ni Aling Rosa//
Si Pinang naman ay naiinis na, sapagkat pagod na pagod
na daw siya/ (mag-aact si pinang na inis na inis)
Ang ina naman ay nag pupumilit na gumaling kaya
marahil ay laging nabibinat/ (Mag-aact si Aling Rosa na
gustong-gustong tumayo ngunit hindi talaga nya kaya)
Isang araw, habang maghahain na ng pagkain si Pinang,
hindi niya mahanap ang sandok.
Pinang: Inay! nasaan ga ang ating sandok!?
Aling Rosa : ay naririyan lamang naman, hanapin mo.
Pinang: Hinahanap ko naman eh, hindi ko talaga makita!
(magdadabog habang nagsasalita)
Aling Rosa: hay naku anak ko, sana’y magkaroon ka ng
maraming mata, para makita mo ang mga bagay bagay
at ‘ wag kang tanong ng tanong!
Pinang: Ang dami dami mo namang sinasabi! (Pasigaw
sabay walk-out)
Aling Rosa: Hahanapin niya ata ang sandok sa silong at
baka nahulog, (Monologue)
Ngunit, wala siyang marinig na ingay at nawalang
parang bula si Pinang
(Gumalingbna sa sakit si Aling Rosa at bumangon sya,
nagwalis ng bakuran)
(Dito sa part na to👇👇👇 mag aact si Pinang na puno,
dapat may props na marerecognize ng mga audience na
nag-aact sya as puno. Sa una nakaupo sya habang
dinidiligan ni aling rosa, tapos tumatayo paunti-unti
kasabay ng narration na lumalaki na at namumunga na
ang puno)
May napansin siyang halaman na tumubo malapit sa
tarangkahan
Hindi niya alam kung anong uri ng halaman iyon, ngunit
diniligan niya ito at inalagaang Mabuti
Di nagtagal ito ay nagbunga.
Napansin niyang tila hugis ulo ng tao at napapalibutan
ng mga maraming mata
Kaya’t sumaisip sa kanya tuloy ang huling pangungusap
na nasabi niya kay Pinang noon.

Inalagaan niyang Mabuti ang halaman at tinawag niya

itong Pinya