Anaërobe celademhaling

De anaërobe ademhaling wordt gekenmerkt door het ontbreken van zuurstofgas, wat resulteert in
het ontbreken van de opname van pyruvaat(organische verbinding die ontstaat tijdens de glycolyse)
in de mitochondriën. Dit betekent dat zowel de Krebscyclus als de oxidatieve fosforylering niet
plaatsvinden in celtypen zonder mitochondriën of zonder de benodigde enzymen.

In plaats daarvan vindt er anaërobe dissimilatie plaats, waarbij een oxidatieve afbraak van een
substraat plaatsvindt en elektronen uiteindelijk op een organische verbinding terechtkomen. Deze
organische verbinding wordt door de cel zelf aangemaakt.

Een voorbeeld van anaërobe dissimilatie is de melkzuurgisting,

waarbij pyruvaat direct wordt gereduceerd tot lactaat. Dit proces
heeft een netto energieopbrengst van 2 mol ATP per mol glucose, wat
overeenkomt met de energieopbrengst van de glycolyse.
Melkzuurgisting treedt op in spiercellen wanneer er onvoldoende
zuurstofaanvoer is, wat kan leiden tot de vorming van lactaat,
vermoeidheid en spierpijn. Het lactaat wordt afgevoerd naar de lever,
waar het wordt omgezet in pyruvaat en glucose.

Daarnaast komt de melkzuurgisting ook voor bij sommige bacteriën en schimmels, wat wordt
gebruikt in de zuivelindustrie voor de bereiding van kazen en yoghurt.

Een ander type anaërobe dissimilatie is de alcoholische gisting, waarbij gist en bacteriën energie
halen uit de omzetting van glucose in ethanol. Dit proces heeft ook een netto energieopbrengst van 2
mol ATP en omvat een tweestapsreactie waarbij CO2 vrijkomt, wat bijvoorbeeld belangrijk is bij het
rijzen van bakkersdeeg.

Uiteindelijk is het belangrijkste verschil tussen anaërobe en aërobe ademhaling dat er bij anaërobe
ademhaling minder ATP wordt vrijgemaakt dan bij aërobe ademhaling.