‫دﺳﺘﻮراﻟﻌﻤﻞ ﻃﺮاﺣﻲ و اﺟﺮاﺋﻲ ﺳﻴﺴﺘﻢ اﻋﻼم ﺣﺮﻳﻖ‬

‫ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎي اﺳﺘﺎﻧﺪارد ‪NFPA-72‬‬

‫‪ (1‬ﻣﺴﺎﺣﺖ ﻫﺮ زون ﺣﺪ اﻛﺜﺮ ‪ 2000m2‬ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ (2‬ﺣﺪ اﻛﺜﺮ ﻃﻮل زون ‪3000m‬ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ (3‬ﺣﺪاﻛﺜﺮ ﺗﻌﺪاد اﻟﻤﺎن ﻫﺎي ﻫﺮ زون )ﺷﺎﻣﻞ ﺷﺴﺘﻲ و دﺗﻜﺘﻮر ‪ 24 (..‬اﻟﻤﺎن اﺳﺖ و ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺣﺪ اﻛﺜﺮ ‪ 20‬ﻋﺪد ﻣﻨﻈﻮر ﮔﺮدد‪.‬‬
‫‪ (4‬ﻫﺮ ﻃﺒﻘﻪ ﻣﺴﻜﻮﻧﻲ ﻣﻴﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺮ ﻳﻚ زون ﻗﺮار ﮔﻴﺮد‪.‬‬
‫‪ (5‬ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻣﻴﺸﻮد ﺷﺴﺘﻲ اﻋﻼم ﺣﺮﻳﻖ راﻫﺮو ﻃﺒﻘﺎت ﺑﺮ ﻳﻚ زون ﻣﺠﺰا ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ (6‬در ﺟﺎﻫﺎﺋﻲ ﻛﻪ داراي وﻟﺘﺎژ اﻟﻘﺎﻳﻲ اﺳﺖ)اتاق ترانس‪،‬سوئيچ و‪ (…..‬ميبايست از سيم روکش دار استفاده نمود‪.‬‬
‫‪ (٧‬سيم بايد يک تيکه و در لوله مستقل و مجزا باشد‪.‬‬
‫‪ (٨‬سقف و کف کاذب که دارای ارتفاع بيش از ‪ 80 cm‬باشند‪،‬نياز به دتکتور دارند‪.‬‬
‫‪ (٩‬اﮔﺮ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﺎرﺗﻴﺸﻦ ﻧﺼﺐ ﺷﺪه ﺗﺎ ﺳﻘﻒ ﻛﻤﺘﺮ از ‪ 30 cm‬ﺑﺎﺷﺪ ‪،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاي آن دﺗﻜﺘﻮر ﻣﺠﺰا ﻟﺤﺎظ ﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫‪ (10‬اﮔﺮ ارﺗﻔﺎع ﮔﭽﺒﺮي ﺳﻘﻒ ﺑﻴﺶ از ‪ 50 cm‬ﺑﺎﺷﺪ ﻻزم اﺳﺖ دﺗﻜﺘﻮر ﻣﺠﺰا ﺑﺮاي ﻫﺮ ﻓﻀﺎ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫‪ (11‬ﻛﻠﻴﻪ اﻧﺒﺎرﻫﺎ ﻣﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ داراي دﺗﻜﺘﻮر ﺑﺎﺷﻨﺪ‪:‬‬
‫اﻟﻒ– در ﺻﻮرﺗﻴﻜﻪ اﻧﺒﺎر در واﺣﺪ ﻣﺴﻜﻮﻧﻲ ﺑﺎﺷﺪ‪،‬ﻻزم اﺳﺖ ﻳﻚ دﺗﻜﺘﻮر ﺣﺮارﺗﻲ ﺑﺮاي آن در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ب – ﺑﺮاي اﻧﺒﺎرﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد در ﭘﺎرﻛﻴﻨﮓ اﮔﺮ ﺑﺼﻮرت ردﻳﻔﻲ ﺑﺎﺷﺪ در ﻓﺎﺻﻠﻪ ‪ 50cm‬از اﻧﺒﺎرﻫﺎ و در ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺣﺪاﻛﺜﺮ ‪ 8m‬از‬
‫ﻫﻢ ﻧﺼﺐ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ‪ .‬و اﮔﺮ اﻧﺒﺎرﻫﺎ ﺑﺼﻮرت ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ اي ﺑﺎﺷﺪ ﻳﻚ دﺗﻜﺘﻮر در ﻣﺴﻴﺮ ورودي ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﺼﺐ ﻣﻴﺸﻮد‪.‬‬
‫‪ (12‬در ﻣﺠﺎورت ﺗﺎﺑﻠﻮ ﻛﻨﺘﻮرﻫﺎي ﺑﺮق ﻳﻚ دﺗﻜﺘﻮر دودي ﻧﺼﺐ ﺷﻮد‪.‬‬
‫‪ (13‬ﻫﺮ ﻣﻮﺗﻮرﺧﺎﻧﻪ و ﭼﺎﻫﻚ آﺳﺎﻧﺴﻮر ﻣﻴﺒﺎﻳﺴﺖ داراي ﻳﻚ زون ﻣﺠﺰا از دﺗﻜﺘﻮرﻫﺎي دودي ﺑﺎﺷﺪ)اﺳﺘﻔﺎده از ردﻳﺎب ﻣﻜﻨﺪه‬
‫دودي ‪ Smoke Aspretion System‬ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻣﻴﺸﻮد(‪.‬‬
‫‪ (14‬در ﺳﻮﻟﻪ ﻫﺎي ﺻﻨﻌﺘﻲ و ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻬﺎي داراي راﻳﺰر ﺑﺮق ‪ ،‬ﻻزم اﺳﺖ از دﺗﻜﺘﻮر ﻣﻜﻨﺪه دودي و ﻳﺎ ردﻳﺎب ﺣﺮارﺗﻲ ﻛﺎﺑﻞ‬
‫)‪ (Linear Heat Detector‬اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد‬
‫‪ (15‬ﺣﺪاﻛﺜﺮ ﺳﻄﺢ ﭘﻮﺷﺶ دﺗﻜﺘﻮر دودي ‪ 100 m2‬و ﺑﺮاي دﺗﻜﺘﻮر ﺣﺮارﺗﻲ ‪ 60 m2‬اﺳﺖ‪.‬‬
‫‪(16‬ﺣﺪاﻛﺜﺮ ارﺗﻔﺎع ﻧﺼﺐ دﺗﻜﺘﻮر دودي ‪ 12 m‬و ﺑﺮاي دﺗﻜﺘﻮر ﺣﺮارﺗﻲ ‪ 8 m‬اﺳﺖ‪.‬‬
‫‪ (17‬ﺑﺮد دﺗﻜﺘﻮرﻫﺎ ‪:‬‬
‫اﻟﻒ ‪ -‬دﺗﻜﺘﻮرﻫﺎي دودي ‪:‬‬
‫داﻳﺮه اي ﺑﻪ ﺷﻌﺎع ‪ 6,5‬ﻣﺘﺮ‬ ‫‪-‬‬
‫‪ -‬ﻓﺎﺻﻠﻪ دﺗﻜﺘﻮر دودي ‪ 10,6‬ﻣﺘﺮ ﺗﺎ ‪ 15‬ﻣﺘﺮ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﻣﻜﺎن و آراﻳﺶ ﻧﺼﺐ ‪.‬‬
‫ب – دﺗﻜﺘﻮرﻫﺎي ﺣﺮارﺗﻲ ‪:‬‬
‫‪ -‬داﻳﺮه اي ﺑﻪ ﺷﻌﺎع ‪ 5,3‬ﻣﺘﺮ در ﻣﺤﻠﻬﺎﻳﻲ ﺑﺎ رﻳﺴﻚ ﺑﺎﻻ ﻣﺎﻧﻨﺪ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ‪.‬‬
‫‪ -‬داﻳﺮه اي ﺑﻪ ﺷﻌﺎع ‪ 6,5‬ﻣﺘﺮ در ﻣﺤﻠﻬﺎﻳﻲ ﺑﺎ رﻳﺴﻚ ﻛﻤﺘﺮ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﺎرﻛﻴﻨﮓ ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻓﺎﺻﻠﻪ دو دﺗﻜﺘﻮر ﺣﺮارﺗﻲ ‪ 7,5‬ﻣﺘﺮ ﺗﺎ ‪ 10,6‬ﻣﺘﺮ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﻣﻜﺎن و آراﻳﺶ ﻧﺼﺐ ‪.‬‬

‫‪ (18‬اﺳﺘﻔﺎده از دﺗﻜﺘﻮرﻫﺎي دو ﻛﺎﻧﺎﻟﻪ در ﻫﺘﻞ ﻫﺎ و ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻬﺎي ﻣﺴﻜﻮﻧﻲ ﺧﻮب وﻟﻲ ﺑﺮاي ﻣﻜﺎﻧﻬﺎي ﺻﻨﻌﺘﻲ ﻻزم اﺳﺖ از‬
‫دﺗﻜﺘﻮر ﻣﺠﺰا اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫‪ (19‬ﻣﺤﻞ ﻧﺼﺐ دﺗﻜﺘﻮر دودي ﻧﺒﺎﻳﺪ در ﻣﺠﺎورت ﻳﺎ ﻧﺰدﻳﻚ ﺟﺮﻳﺎن ﻫﻮا ﺑﺎﺷﺪ ) دور از ﭘﻨﺠﺮه و درب و ﻓﻀﺎي ﺑﺎز ﭘﺎرﻛﻴﻨﮓ ‪.‬‬
‫‪ (20‬ﺣﺪاﻗﻞ ﻓﺎﺻﻠﻪ دﺗﻜﺘﻮر ﺗﺎ دﻳﻮار و ﻳﺎ ﭘﺎرﺗﻴﺸﻦ ‪ 50 cm‬و ﺣﺪاﻛﺜﺮ ‪ 7 m‬ﺑﺮاي دودي و ‪ 5.5 m‬ﺑﺮاي ﺣﺮارﺗﻲ اﺳﺖ‪.‬‬
‫‪ (21‬ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻣﻜﺎن ﻧﺼﺐ ﺗﺎﺑﻠﻮي اﻋﻼم ﺣﺮﻳﻖ در ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﻲ‪ ،‬ﺳﺮاﻳﺪاري و اﺗﺎق اﻃﻼﻋﺎت و ﻳﺎ در ﻧﺰدﻳﻜﻲ ورودي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن اﺳﺖ‬
‫ﺑﻪ ﻧﺤﻮي ﻛﻪ ﻣﻮرد روﻳﺖ ﻋﻤﻮم و ﺧﺼﻮﺻﺎً ﻣﺎﻣﻮر آﺗﺶ ﻧﺸﺎﻧﻲ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
 ‫‪(22‬در ﻓﻀﺎي ﺳﻮﻟﻪ‪ ،‬ﺣﺪاﻛﺜﺮ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﻴﻤﺎﻳﺸﻲ ﻛﻪ ﻓﺮد ﺟﻬﺖ رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﺷﺴﺘﻲ ﻃﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻴﺶ از ‪ 20 m‬ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ (23‬در ﺳﻘﻒ ﻫﺎي ﺷﻴﺒﺪار ﻻزم اﺳﺖ دﺗﻜﺘﻮرﻫﺎ در ارﺗﻔﺎع ‪ 50 cm‬ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺗﺮ از ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺗﺮﻳﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﺳﻘﻒ ﻧﺼﺐ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫‪(24‬ﺷﺴﺘﻲ اﻋﻼم ﺣﺮﻳﻖ ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﺴﺘﻲ اﻋﻼم ﺣﺮﻳﻖ در ﺣﺎﻟﺖ ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ در ارﺗﻔﺎع ﻧﺼﺐ ‪ 120‬ﺗﺎ ‪ cm140‬و ﺗﺎﺑﻠﻮ اﻋﻼم ﺣﺮﻳﻖ در ارﺗﻔﺎع ‪ 170 cm‬از ﻛﻒ‬
‫ﻧﺼﺐ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺷﺴﺘﻲ ﻫﺎ در راﻫﺮوﻫﺎي ﭘﻬﻦ و ﻛﻢ ﺗﺮدد ﺑﻴﻦ ‪ 30‬ﺗﺎ ‪ 45‬ﻣﺘﺮ ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺷﺴﺘﻲ ﻫﺎ در راﻫﺮوﻫﺎي ﭘﺮ ﺗﺮدد و ﺑﺎرﻳﻚ و ﭘﻠﻪ ﺑﻴﻦ ‪ 15‬ﺗﺎ ‪ 25‬ﻣﺘﺮ‪.‬‬
‫‪ -‬در ﻛﻨﺎر ﻫﺮ درب ﻳﺎ راه ﭘﻠﻪ ﺧﺮوﺟﻲ ) در ﻫﻨﮕﺎم ﺗﺨﻠﻴﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ( ﻳﻚ ﺷﺴﺘﻲ ﻧﺼﺐ ﺷﻮد‪.‬‬
‫‪ -‬اﺳﺘﻔﺎده از ﺷﺴﺘﻲ در ﻣﺤﻠﻬﺎي ﻓﺮار و ﺧﺮوج و اﺑﺘﺪاي راه ﭘﻠﻪ ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﻴﺴﺘﻢ آدرس ﭘﺬﻳﺮ‪:‬‬
‫‪ (25‬ﺑﺮاي ﻣﺠﺘﻤﻊ ﻫﺎي ﻣﺴﻜﻮﻧﻲ و ﺳﻮﻟﻪ ﻫﺎي ﺻﻨﻌﺘﻲ ﺑﺰرگ ‪ ،‬اﺳﺘﻔﺎده از ﺳﻴﺴﺘﻢ آدرس ﭘﺬﻳﺮ اﻟﺰاﻣﻲ اﺳﺖ‪.‬‬
‫‪ (26‬ﺣﺪاﻛﺜﺮ ﻃﻮل ﻟﻮپ ‪ 3 Km‬و داراي ﺣﺪاﻛﺜﺮ ‪ 128‬اﻟﻤﺎن ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ (27‬در ﺳﻴﺴﺘﻢ آدرس ﭘﺬﻳﺮ ﻧﻤﻲ ﺗﻮان ﻣﺴﻴﺮ رﻓﺖ و ﺑﺮﮔﺸﺖ را درون ﻳﻚ ﻟﻮﻟﻪ ﻗﺮار داد‪.‬‬
‫‪ (28‬ﺣﺪاﻛﺜﺮ ﺗﻌﺪاد ﻟﻮپ ‪ 4‬ﻋﺪد ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ (29‬در ﻫﺮ ﻧﺎﺣﻴﻪ )‪ (zone‬ﺣﺪاﻛﺜﺮ ﺗﻌﺪاد ‪ 24‬ﻋﺪد اﻧﻮاع ﺳﻨﺴﻮر در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد‪.‬‬
‫‪ (30‬ﻛﺎﺑﻞ ارﺗﺒﺎﻃﻲ ﺳﻨﺴﻮرﻫﺎ از ﻧﻮع )‪ 0,8mm(JY-ST-Y‬اﻧﺘﺨﺎب ﮔﺮدد‪ .‬از ﻛﺎﺑﻞ ﺑﺎ ﺳﻴﻢ ﻣﻘﻄﻊ ‪ 1,5‬ﻣﻠﻢ‪ 2‬ﺑﺮاي آزﻳﺮﻫﺎ و‬
‫ﺷﺴﺘﻲ ﻫﺎ ﻣﻲ ﺗﻮان اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد ‪.‬‬
‫‪ (31‬در ﻣﺠﺘﻤﻊ ﻫﺎي ﺗﺠﺎري‪ -‬ﻣﺴﻜﻮﻧﻲ ﻧﻴﺎزي ﺑﻪ ارﺗﺒﺎط ﺧﺎﺻﻲ ﺑﻴﻦ ﺳﻴﺴﺘﻤﻬﺎي ﻛﻨﺘﺮل اﻋﻼم ﺣﺮﻳﻖ واﺣﺪﻫﺎي ﺗﺠﺎري‬
‫و ﻣﺴﻜﻮﻧﻲ ﻧﻴﺴﺖ و ﻓﻘﻂ آژﻳﺮﻫﺎﻳﻲ در ﻓﻀﺎي ﺑﻴﺮون درﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد‪.‬‬
‫‪ (32‬واﺣﺪﻫﺎي ﺗﺠﺎري ﻫﺮﻛﺪام داراي ﻳﻚ ﺳﻴﺴﺘﻢ اﻋﻼم ﺣﺮﻳﻖ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺑﺎﺷﻨﺪ و در ﭘﺎﺳﺎژﻫﺎ از ﻳﻚ ﺳﻴﺴﺘﻢ اﻋﻼم ﺣﺮﻳﻖ‬
‫ﻣﺮﻛﺰي اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد‪.‬‬
‫‪ (33‬در اﻧﺘﻬﺎي ﻣﺴﻴﺮ آژﻳﺮﻫﺎ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﭘﺎﻳﺎن ﺧﻂ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد‪.‬‬
‫‪ (34‬در ﺻﻮرت روﻛﺎر ﺑﻮدن ﺳﻴﻢ ﻛﺸﻲ ﺳﻴﺴﺘﻢ اﻋﻼم ﺣﺮﻳﻖ ﺑﺎﻳﺪ از ﻟﻮﻟﻪ ﻓﻠﺰي اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد و از ﻛﺎرﺑﺮد داﻛﺖ ﻫﺎي‬
‫ﭘﻼﺳﺘﻴﻜﻲ اﺟﺘﻨﺎب ﮔﺮدد‪.‬‬
‫‪ (35‬در ﭘﻼﻧﻲ از ﺳﻴﺴﺘﻢ اﻋﻼم ﺣﺮﻳﻖ ﻛﻪ ﻛﺎﺑﻞ ﻛﺸﻲ ﻫﺎ و ﻣﺮﻛﺰ اﻋﻼم ﺣﺮﻳﻖ ﻛﺸﻴﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ ‪ ،‬ﺗﻮﺿﻴﺤﻲ در ﻣﻮرد‬
‫ﻧﻮاﺣﻲ ﻫﺮ زون داده ﺷﻮد‪.‬‬

‫‪ (36‬ﻣﻲ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﺮاي ﭘﻠﻪ ﻓﺮار ﻳﻚ زون ﻣﺠﺰا در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد ﻛﻪ ﺷﺎﺳﻲ آن در ﻫﺮ ﻃﺒﻘﻪ و در ﻣﺴﻴﺮ ﭘﻠﻪ ﻓﺮار ﮔﻴﺮد‪،‬‬
‫‪ (37‬ﻧﻈﺮ ﺑﻪ اﻳﻨﻜﻪ در ﭘﺎﮔﺮد راه ﭘﻠﻪ ﺷﺎﺳﻲ ﻧﺼﺐ ﺷﺪه ‪ ،‬ﻟﺬا ﺷﺎﺳﻲ ﺟﻨﺐ درب ورودي واﺣﺪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ ﺣﺬف ﻣﻴﺸﻮد‪.‬‬

‫‪ (38‬ﻻزم اﺳﺖ ﻛﻠﻴﻪ اﺗﺎق ﺧﻮاﺑﻬﺎ داراي دﺗﻜﺘﻮر دودي ﺑﺎﺷﺪ ‪ .‬وﻟﻲ ﻓﻀﺎي راﻫﺮو ﻧﻴﺎزي ﺑﻪ دﺗﻜﺘﻮر ﻧﺪارد‪.‬‬

‫‪ (39‬ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻴﺰان ﺑﺎﻻي ﺗﻮان ﺻﻮﺗﻲ آژﻳﺮﻫﺎي اﻋﻼم ﺣﺮﻳﻖ‪،‬ﻻزم اﺳﺖ ﻋﻼوه ﺑﺮ زﻳﺮ زﻣﻴﻦ و ﻫﻤﻜﻒ در ﻫﺮ دو‬

‫ﻃﺒﻘﻪ ﻳﻜﺪﺳﺘﮕﺎه آژﻳﺮ ﻧﺼﺐ ﻧﻤﻮد ﺑﻘﺪرت ‪ 75‬دﺳﻲ ﺑﻞ و ﺗﺮﺟﻴﺤﺎ در ﻫﺮ واﺣﺪ ﻳﻚ ﺑﻴﺰر ﺑﺎ ﺗﻮان ﺻﻮﺗﻲ ‪30‬‬
‫دﺳﻲ ﺑﻞ ﻣﻨﻈﻮر ﮔﺮدد ‪ .‬ﺑﻬﺮ ﺻﻮرت ﻫﺮ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻣﺴﻜﻮﻧﻲ ﺑﺎﻳﺪ داراي ﺣﺪ اﻗﻞ دو آژﻳﺮ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ ‪.‬‬
‫‪ (40‬الزم است در پالنی که سيستم اعالم حريق مرکزی )‪ (F.A.C‬رسم شده ‪ ،‬تعداد زونھای آن و نيز محل کاربردی ھر‬
‫زون تعريف شود ‪ .‬بعنوان مثال ‪:‬‬

‫" سيستم اعالم حريق مرکزی داری ‪ ٨‬زون و بازاء ھر طبقه ‪ ،‬ھمکف ‪ ،‬راھرو ‪ ،‬آسانسور و پله فرار دارای يک زون‬
‫ميباشد‪".‬‬