Juan tamad

Isang araw, sa isang maliit na baryo, naroroon si Juan Tamad na may matinding
nais na kumain ng malamig na bunga ng bayabas. Sa halip na pitasin ito mula sa
puno, pinili niyang maghintay na lamang sa ilalim ng puno at abangan ang
pagbagsak ng bunga. Habang siya’y nakaupo’t nag-aabang, biglang dumating si
Mariang Masipag, isang dalagang masipag at masinop. Agad nitong pinitas ang
bungang inaasam ni Juan Tamad. Nang makita si Juan na bigo sa kanyang planong
kumain, nagtampo siya kay Mariang Masipag.

“Naku, Juan Tamad! Hindi ka talaga matututo,” sabi ni Mariang Masipag. “Dapat
ay gawin natin ang mga bagay na nararapat at huwag tayong maghintay na
dumating ang lahat sa atin nang walang kahit anong pagsisikap.”

Sa kanyang pag-iling-iling, na-amaze si Juan Tamad sa katalinuhan at kasipagan ni

Mariang Masipag. Kinabukasan, naisipan niyang tuparin ang pangarap na ligawan
si Mariang Masipag. Lumapit siya sa bahay ng dalaga, ngunit doon niya natagpuan
ang ina ni Mariang Masipag na tila ba hindi siya gusto para sa kanyang anak.

Tinanong siya ng ina kung bakit siya naroroon, at doon nagsimula ang usapan.
Nang itanong kung bakit “Juan Tamad” ang pangalang kaniyang dala, sinimulan
niyang ibahagi ang dalawang pangyayaring naging dahilan ng pangalang iyon.

Una, nagkwento si Juan Tamad kung paano siya naging tamad sa pagtinda ng puto
ng kanyang ina. Sa sobrang init ng panahon, nagpasya siyang magpahinga na
lamang kaysa tignan ang kalidad ng kanyang tinitindang produkto. Inabot siya ng
antok at hindi napansin na kinain na pala ng mga palakang gutom ang lahat ng
kanyang puto. Nang makarating siya sa bahay, kinailangan niyang magtago ng
dalawang palakang gutom upang hindi siya mapagalitan ng kanyang ina.

Ikalawa, inihayag ni Juan Tamad ang kwento tungkol sa pagtanggap ng kanyang ina
ng trabaho na magbenta ng palayok sa palengke. Dahil sa kagustuhang kumita ng
pera, nagdesisyon siyang maglakad papunta sa palengke nang may dalang
palayok. Sa daan, nakasalubong niya si Mariang Masipag na nagmamaneho ng
bisikleta. Dahil sa antok at kaantukan, nabangga ni Juan si Mariang Masipag, at
nasira ang mga bitbit nitong palayok. Nang dahilang iyon, napilitan siyang gumawa
ng paraan para magkaroon ng pambayad. Binayaran niya ang mga palayok nang
pino-pino, itinaga sa malambot na dahon, at ipinakalat bilang “gamot sa galis.”

Ngunit sa kabila ng pagbabago at pagsusumikap na ito, nagpatuloy pa rin ang

pagiging tamad ni Juan. Sinubukan niyang manligaw kay Mariang Masipag, ngunit
inutos ng ina nito na umuwi na at huwag nang bumalik. Sa halip na maging
disheartened, tinanggap ni Juan ang hamon na ipinahayag ng mga magulang ni
Mariang Masipag.

Kailangang patunayan ni Juan ang kanyang sarili, at dala ng determinasyon,

nagpasya siyang baguhin ang kanyang mga gawi. Nag-aral siyang magsagawa ng
mga gawaing bahay, nagtrabaho nang masipag, at naging masinop sa mga bagay.
Habang sumusulong ang panahon, hindi na kinikilala si Juan bilang “Tamad” kundi
bilang “Tama” dahil sa mga positibong pagbabago sa kanyang buhay.

Matapos ng mga pagsubok, inabot din niya ang kanyang pangarap na mapalapit
kay Mariang Masipag. Nang magkatagpo sila ulit, nagpahayag si Juan ng
pagmamahal at pag-aalaga. Natutunan niya ang kahalagahan ng sipag, disiplina, at
pagsusumikap, at nakuha niya ang pagkilala at respeto hindi lamang ng kanyang
ina kundi maging ng mga magulang ni Mariang Masipag.
Sa huli, naging matagumpay si Juan sa kanyang pagbabagong-buhay. Ipinakita niya
na ang kasipagan at determinasyon ay may kakayahang baguhin ang anumang tao,
at hindi lamang ito humuhugot ng paghanga mula sa ibang tao kundi nagdadala
rin ng tunay na tagumpay at kasiyahan sa sarili.