WYMAGANIA FORMALNE

PRAC DYPLOMOWYCH I MAGISTERSKICH

 UNIWERSYTET GDAŃSKI

WYDZIAŁ EKONOMICZNY

Imię Nazwisko

Kierunek studiów: Ekonomia

Numer albumu: (wpisz nr albumu)

TYTUŁ PRACY DYPLOMOWEJ

(LICENCJACKIEJ LUB MAGISTERSKIEJ)

Praca magisterska (licencjacka

dyplomowa) napisana
w Katedrze Polityki Transportowej
pod kierunkiem
(wpisz tytuł naukowy imie i nazwisko)

2
Sopot (podać rok)

3
1. PODZIAŁ PRACY MAGISTERSKIEJ (DYPLOMOWEJ)

Struktura
 praca magisterska składa się z czterech rozdziałów i zawartych w nich
podrozdziałów (punktów),
 praca dyplomowa składa się z trzech rozdziałów i zawartych w nich
podrozdziałów (punktów)

Wzór planu pracy

WSTĘP

ROZDZIAŁ I
TYTUŁ PIERWSZEGO ROZDZIAŁU (pogrubiona czcionka 14pkt.)
1.Tytuł pierwszego podrozdziału
2.Tytuł drugiego podrozdziału
3.Tytuł trzeciego podrozdziału

ROZDZIAŁ II
TYTUŁ DRUGIEGO ROZDZIAŁU (pogrubiona czcionka 14pkt.)
1.Tytuł pierwszego podrozdziału
2.Tytuł drugiego podrozdziału Czcionka 12 pkt.
3.Tytuł trzeciego podrozdziału

ROZDZIAŁ III
TYTUŁ TRZECIEGO ROZDZIAŁU (pogrubiona czcionka 14pkt.)
1.Tytuł pierwszego podrozdziału
2.Tytuł drugiego podrozdziału
3.Tytuł trzeciego podrozdziału

ROZDZIAŁ IV
TYTUŁ CZWARTEGO ROZDZIAŁU (pogrubiona czcionka 14pkt.)
1.Tytuł pierwszego podrozdziału
2.Tytuł drugiego podrozdziału
3.Tytuł trzeciego podrozdziału

ZAKOŃCZENIE

BIBLIOGRAFIA

SPIS TABEL

SPIS RYSUNKÓW

SPIS ZAŁĄCZNIKÓW
Uwaga! Liczba podrozdziałów w poszczególnych rozdziałach powinna być zbliżona.

4
2.OBJĘTOŚĆ PRACY

 praca magisterska – 70-100 stron,

 praca dyplomowa (licencjat) - 40-50 stron,
 praca dyplomowa (strdium podyplomowe ) – 20-30 stron.

Wydruk komputerowy formatu A-4.

3. OZNACZENIA KOLEJNOŚCI STRON

 wszystkie strony pracy dyplomowej są numerowane,

 strona tytułowa i spis treści posiadają numer domyślny.

4. UKŁAD TEKSTU

Marginesy:

- górny – 2,5 cm,

- dolny – 2,5 cm,
- lewy – 3,5 cm,
- prawy – 2,5 cm,
- tekst obustronnie wyjustowany.

Rodzaj, rozmiar czcionki i odstęp między wierszami:

 Times New Roman;

 wielkość - 12 pkt. - dla tekstu podstawowego,
 wielkość – 10 pkt - dla przypisów, tytułów rysunków i tabel, zawartości w tabelach,
źrodeł pod tabelami i rysunkami,
 wielkość – 14 pkt. – dla tytułów rozdziałów pracy,
 odstęp między wierszami dla tekstu głównego - 1,5,
 odstęp między wierszami dla zawartości w tabelach – 1,0.

Wyliczenia w tekście

 do wyliczeń w tekście nie należy wprowadzać cyfr,

 przy wyliczaniu należy stosować myślniki lub epigramy, identyczne w całej pracy
dla danego rzędu wypunktowania,
 wypunktowania wyrównywane są do akapitu,
 należy zachowac zgodnośc przypadku zdania głównego (wprowadzającego) i
elementów wyliczanych,
 elementy wyliczane należy kończyć przeciniem lub średnikiem (przy ostatnim
wyliczeniu należy wstawic kropkę) .
Przykład
System transportowy charakteryzuje się:
- określoną strukturą galęziową,
- rozmieszczeniem przestrzennym,

5
- powiązaniami międzynarodowymi.
Wyróżnienia w tekście
Najbardziej czytelnym sposobem wyróżnienia w tekście jest wytłuszczenie.
Wyrażenia obcojęzyczne w tekście wyróżnia się kursywą np. per capita.

Inne
Każdy nowy fragment tekstu rozpoczyna się od akapitu (1,25 cm). Należy unikać wydzielania
akapitów jednozdaniowych.
Nie stawia się kropki po tytułach pracy rozdziałów, podrozdziałów, tabel i rysunków.
Numer w skrócie pisze się nr (bez kropki na końcu).
Tysiąc w skrócie pisze się tys. (z kropką na końcu).
W pracy obowiązuje zasada konsekwencji (np. jeżeli używany jest w pracy skrót „r.”
zamiast słowa „roku” to konsekwentnie w całej pracy).
Pracę należy pisać w formie bezosobowej (np. w pierwszym rozdzaile przedstawiono).

5.ZASADY EDYCJI TABEL I RYSUNKÓW

Numeracja tabel i rysunków prowadzona jest od początku do końca pracy.
Mapy, wykresy, zdjęcia, schematy traktowane są jako rysunki

Tabela 1
Tytuł tabeli

Żródło:

45
45
39
40
35
30
23
25
%
20
15 12
10
5
0
1990 2000 2005 2006

Rys. 1. Tytul rysunku

Źródło:

6.ISTOTA WSTĘPU
- uzasadnienie wyboru tematu pracy,
- cel pracy,
- określenie tez (lub hipotez) badawczych,
- prezentacja układu pracy,
- prezentacja metod badawczych,
- ogólna prezentacja literatury.
Objętość tekstu – od 1,5 do 2 stron.

6
Uwaga: teza i hipoteza badawcza nie są określeniami równoznacznymi.

Teza (gr. thésis „położenie, twierdzenie”) to zdanie, założenie, twierdzenie, które jest
zawsze prawdziwe niezależnie od uwarunkowań w nim dokonanych. Teza to opis
obiektywnej prawdy. Teza jest zawsze wyprowadzana z prawdziwych przesłanek. Stąd
też nie może być nieprawdziwa. Gdyby była nieprawdziwa to oznaczałoby to, że badacz
popełnił błąd we wnioskowaniu.
Hipoteza (gr. hypóthesis „przypuszczenie”) oznacza przypuszczenie, mające ułatwić
(naukowe) wyjaśnienie zjawiska. Hipoteza to domysł lub założenie oparte na
prawdopodobieństwie a zatem wymagające sprawdzenia. Hipoteza może być rozumiana
również jako propozycja brzmienia twierdzenia naukowego.
Hipotezę stawia się gdy nie można wyjaśnić badanych faktów za pomocą zdań pewnych,
jest to więc zdanie wątpliwe.
Hipoteza jest bowiem myślą /opisem precyzującym przypuszczenie co do istnienia jakiejś
zależności, mechanizmu funkcjonowania, prawdopodobieństwa zachodzenia procesu,
różnicy, itp. Hipoteza może być też postrzegana jako hipotetyczny scenariusz określonego
procesu.
Hipoteza jest próbą odpowiedzi na postawiony problem badawczy i stanowi zarazem
przypuszczalne rozwiązanie problemu badawczego. To przewidywana odpowiedź na
postawiony problem badawczy.

Czy zdecydować się na tezę czy na hipotezę ??

Tezę buduje się gdy badacz ma przekonanie co do prawdziwości swoich założeń i
podejmuje się udowodnić, że dane zjawisko (proces) jest prawdziwe. Jeśli jednak badacz nie
ma pewności co do słuszności swoich założeń wówczas należy zbudować hipotezę.

Wybór tezy lub hipotezy a proces badawczy

Przyjmując tezę należy dążyć do jej potwierdzenia w praktyce, a głównym zamiarem i
zadaniem badacza jest znalezienie dowodów na występowanie danego zjawiska
(zależności, procesu) opisanego w tezie. Teza może być tylko zweryfikowana pozytywnie
(gdyż jest zawsze prawdziwa).
Jeśli jednak badacz zdecyduje się na sformułowanie hipotezy, a więc jedynie przypuszczenia
naukowego, jego zadanie badawcze polega na weryfikacji, lub falsyfikacji, czyli
odpowiedzi na pytanie, czy przyjęta hipoteza jest prawdą czy fałszem (hipotezy w
odróżnieniu od tez są również falsyfikowane).
W procesie badawczym bazującym na hipotezie mogą wystąpić trzy sytuacje:
• weryfikacja pozytywna – przypuszczenie było prawidłowe,
• falsyfikacja hipotezy – odrzucenie hipotezy jako fałszywej,
• weryfikacja modyfikująca – hipoteza nie jest fałszywa, ale wymaga przekształcenia
(zmiany brzmienia lub zmiany opisu zależności).

Hipoteza główna i hipoteza szczegółowa

Zazwyczaj w praktyce badawczej są stawiane hipotezy główne i szczegółowe. Hipoteza
główna, ze względu na wysoki stopień uogólnienia nie jest jednak testowana (weryfikowana,
falsyfikowana) bezpośrednio, ale poprzez zbiór hipotez szczegółowych. Po stwierdzeniu
prawdziwości lub fałszu poszczególnych hipotez szczegółowych rozstrzyga się w jakim
stopniu potwierdzają lub falsyfikują one hipotezę główną.

7
METODY, TECHNIKI I NARZĘDZIA BADAŃ NAKOWYCH

Metody badań naukowych

Istotnym etapem rozwiązania określonego w pracy badawczej problemu teoretycznego lub
praktycznego, jest wybór odpowiedniej metody badań, czyli takich powtarzalnych i
systematycznie uporządkowanych sposobów postępowania, które umożliwiają badaczowi
realizację zamierzonego celu Zwykle przy rozwiązywaniu konkretnego problemu
badawczego jedną metodę przyjmuje się jako wiodącą (jako główną), a inne są metodami
pomocniczymi (uzupełniającymi).
W procesie realizacji prac dyplomowych, licencjackich, magisterskich z ekonomii mogą mieć
zastosowanie, m.in. następujące metody badawcze:
- metoda obserwacyjna,
- metoda eksperymentalna,
- metoda monograficzna,
- metoda analizy i krytyki piśmiennictwa,
- metoda statystyczna,
- metoda analizy i konstrukcji logicznej (w tym metodę analizy ekonomicznej).
Metoda obserwacyjna jest podstawowym sposobem gromadzenia materiału badawczego,
który jest niezbędny dla poznania badanej rzeczywistości. Wszelkie zjawiska bowiem
znajdują wytłumaczenie naukowe po ich spostrzeżeniu, dokładnym rozpoznaniu,
uporządkowaniu i opisie. Obserwacja nie jest metodą badawczą jeśli ogranicza się jedynie do
rejestracji jednostkowych faktów. Obserwacja staje się metodą badawczą, gdy uzyskane
informacje podlegają gromadzeniu, porządkowaniu, interpretowaniu oraz są ujmowane we
wzajemne związki i zależności, w tym przyczynowo - skutkowe.
Metoda eksperymentalna w ciągu ostatnich lat stała się jedną z najważniejszych metod
badawczych prawie we wszystkich dyscyplinach naukowych. Eksperyment jest obserwacją,
ale aktywną (czynną). W odróżnieniu od typowej metody obserwacyjnej (obserwacji
biernej) eksperyment naukowy polega na celowym wprowadzeniu do procesu poznania
naukowego czynnika, który jest czynnikiem eksperymentalnym (zmienną niezależną).
Obserwowane zmiany, jakie powstają pod wpływem czynnika eksperymentalnego, są
natomiast zmiennymi zależnymi, bo są one zależne od czynnika eksperymentalnego.
Eksperyment naukowy znajduje zastosowanie przy badaniu zależności przyczynowo-
skutkowych zjawisk powtarzających się w warunkach przynajmniej częściowo takich
samych. Oznacza to, że nie jest możliwe eksperymentowanie w odniesieniu do zjawisk
indywidualnych i niepowtarzalnych.
Metoda monograficzna polega na szczegółowym opisie indywidualnego przypadku.
Czynniki decydujące o tym, że zastosowana procedura jest metodą monograficzną:
- zindywidualizowany przedmiot badań (którym jest instytucja, zakład, dzielnica i
jednocześnie określona grupa społeczna z nimi związana);
- badana jednostka jest świadomie wybierana jako typowa, taka która występuje powszechnie
(czasem badane są jednostki skrajne lub też przodujące);
- sposób prowadzenia badań ukierunkowany na szczegółowy, wnikliwy, wszechstronny,
dogłębny opis (za pomocą zarówno charakterystyk ilościowych, jak i jakościowych).
Metoda analizy i krytyki piśmiennictwa musi praktycznie być zastosowana przez każdego,
kto chce napisać pracę naukową. Jej istota polega na prezentacji badanego problemu na tle
wiedzy już istniejącej (dotychczasowej). Zastosowanie metody analizy i krytyki literatury ma
na celu:
- wskazanie różnic, podobieństw i związków pomiędzy istniejącymi źródłami wiedzy w
odniesieniu do badanego zagadnienia,

8
- wskazanie na ile podjęty problem jest inny (oryginalny) w porównaniu z dotychczasowym
stanem wiedzy na dany temat.
Metoda analizy i konstrukcji logicznej opiera się na analizie i syntezie. Stąd też metoda ta
w pierwszej kolejności polega na rozłożeniu całości problemu naukowego na części,
elementy składowe i badaniu każdego z nich oddzielnie w zależności od celów badania.
Analiza ma na celu rozpoznanie:
- struktury badanej całości,
- związków i zależności przyczynowo-skutkowych występujących między poszczególnymi
elementami oraz między każdym z tych elementów a całością.
Zgodnie z istotą metody analizy i konstrukcji logicznej, proces analizy dopełnia synteza, która
służy do łączenia elementów w nową całość oraz pozwala na formułowanie wniosków,
twierdzeń o charakterze ogólnym.
Metoda statystyczna to metoda wykorzystujące różne narzędzia statystycznej analizy
danych.

Techniki badań naukowych

Technika badawcza jest pojedynczą procedurą polegającą na wykonaniu określonej czynności
praktycznej umożliwiającej uzyskanie pożądanych danych. Techniki badań naukowych
wynikają z rodzaju problemu badawczego, przyjętej hipotezy (lub tezy), przyjętych metod
badawczych. Technikami badań naukowych są:
- obserwacja,
- wywiad,
- ankietowanie,
- badanie dokumentów,
- techniki socjometryczne.
Obserwacja naukowa jest techniką badawczą polegająca na prostym spostrzeganiu
jednostkowych faktów, zjawisk, osób lub przedmiotów w ściśle wyznaczonym czasie i
miejscu.
Wywiad polega na zdobywaniu danych przy pomocy bezpośredniej rozmowy. Technika ta
stosowana jest w przypadku gdy nie ma możliwości uzyskania informacji lub opinii oraz
ustalenia faktów o danej zbiorowości innymi technikami badań.
Ankietowanie jest techniką badawczą polegającą na pisemnym udzielaniu odpowiedzi na
pytania tworzące świadomy, logiczny, konsekwentny i spójny zestaw pytań służących do
rozwiązania określonego problemu badawczego.
Badanie dokumentów jest technika badawczą polegającą na zbieraniu informacji,
związanych ściśle z badanym problemem, bezpośrednio z dokumentów źródłowych różnego
rodzaju zakładów i instytucji. Mogą to być dokumentu urzędowe typu: bilans, rachunek
wyników, sprawozdania, rachunki a także opinie, orzeczenia.
Techniki socjometryczne są technikami badawczymi polegającymi na zastosowaniu
określonych czynnościach werbalnych i manipulacyjnych mających na celu poznanie
stosunków międzyludzkich w grupach społecznych (pracowniczych firmy). Za pomocą tych
technik można ocenić poszczególnych pracowników oraz ustalić stosunki między nimi
panujące. Techniki te dostarczają także informacji o stopniu natężenia pozytywnych i
negatywnych odczuć, emocjach oraz postawach wobec zespołu i jego członków.

Narzędzia badawcze
Narzędziami badawczymi w badaniach naukowych są wykorzystywane przez techniki badań
wszelkie przedmioty, urządzenia techniczne, zarówno proste, jak i wysoce zautomatyzowane.
O ile technika badawcza oznacza czynność, to narzędzie badawcze jest instrumentem
służącym do gromadzenia materiału źródłowego, jego rejestracji i przechowywania.

9
Z pośród wielu narzędzi badawczych na szczególną uwagę, ze względu na powszechne ich
zastosowanie pracy naukowej, zasługuje kwestionariusz ankiety lub wywiadu oraz arkusz
obserwacji.
Kwestionariusz ankiety (wywiadu) jest narzędziem badawczym przeznaczonym do
rejestracji odpowiedzi respondentów. Kwestionariusz jest świadomą i logiczną kompozycją
pytań. Zasadą jest by pytań było jak najmniej, przy czym powinno ich być tyle aby możliwie
najpełniej można było przeprowadzić analizę badanego problemu.
Arkusz (dziennik) obserwacji narzędziem badawczym przeznaczonym do rejestracji
zbieranych danych liczbowych lub stwierdzeń opisowych. Konstrukcja tego tupu narzędzi
badawczych nie ma charakteru standardowego, niemniej jednak zawsze muszą one
umożliwiać i ułatwiać gromadzenie, selekcję, kategoryzację i porównywanie uzyskanych
danych.

7.ISTOTA ZAKOŃCZENIA
Zakończenie zawiera wyniki badań zawarte w poszczególnych rozdziałach pracy
(najistotniejsze fakty, zdarzenia, przykłady, dane liczbowe) nawiązujące do określonych we
wstępie celów i tez badawczych.
Ujęte w zakończeniu wyniki badań mają stanowić ostateczne potwierdzenie, że autor osiągnął
założone cele badawcze oraz wykazał poprawność przyjętych tez badawczych.
Objętość tekstu – od 2 do 4 stron.

8. BIBLIOGRAFIA
- alfabetycznie według autorów (najpierw nazwisko potem inicjal imienia),
- jeżeli nie ma autora publikacji, to o miejscu w bibliografii decyduje pierwsza litera tytułu,
- spis powinien być ponumerowany.

9. SPIS TABEL
Należy podać:
 numer kolejny tabeli,
 tytuł tabeli,
 stronę na jakiej została tabela zamieszczona.

10. SPIS RYSUNKÓW

Należy podać:
 numer kolejny rysunku,
 tytuł rysunku,
 stronę na jakiej został rysunek zamieszczony.

11. ZASADY EDYCJI ŹRÓDEŁ LITERATURY

Pełne wersje przypisów w odniesieniu do pozycji książkowych

I. Tarski: Koordynacja transportu. PWE, Warszawa 1968, s. 18.

W . Grzywacz, J. Burnewicz: Ekonomika transportu. WKiŁ, Warszawa 1989, s. 15-19.

Transport i spedycja w handlu zagranicznym. Praca zbiorowa pod red. Z. Krasuckiego.

10
Wydawnictwo UG, Gdańsk 1994, s. 39-42 (w przypadku gdy praca jest pod redakcją
naukową).

Rocznik Statystyczny 2006. GUS, Warszawa 2007.

Pełne wersje przypisów w odniesieniu do artykułów z czasopism i zeszytów naukowych

R. Stawrowski: Transport a człowiek i środowisko naturalne. „Przegląd Komunikacyjny”

1992, nr 9.

K. Dobrowolski: Zmiany strukturalno-własnościowe w polskich portach handlowych i

przedsiębiorstwach żeglugi morskiej. „Transport i Logistyki” 1994, nr 2.

Pełne wersje przypisów w odniesieniu do materiałów konferencyjnych

W. Rydzkowski, K. Wojewódzka-Król: Wybrane problemy polityki transportowej w procesie

dostosowania do europejskiego systemu transportowego. W: Problemy włączenia Polski do
europejskiego systemu transportowego. Cz.II. Materiały konferencyjne, Sopot 1993.

Skrócone wersje przypisów w odniesieniu do publikacji książkowych:

I. Tarski: op.cit., s. 88-90 (tylko w przypadku, gdy w pracy wykorzystana została tylko jedna publikacja
I. Tarskiego).

I. Tarski: Koordynacja..., s. 88-90 (w przypadku gdy w pracy autor wykorzystał kilka pozycji literatury
I. Tarskiego).

Ibidem, s. 16 (w przypadku, gdy bezpośrednio wcześniej autor powołał się na tę samą publikację książkową,
takiej formy skróconej nie stosuje się przy źródełach pod tabelami i rysunkami).

Skrócone wersje przypisów w odniesieniu do artykułów z czasopism i zeszytów naukowych

R. Stawrowski: op.cit. (tylko w przypadku, gdy w pracy wykorzystana została jedna publikacja
R. Stawroskiego).

R. Stawrowski: Transport a człowiek... ( w przypadku, gdy w pracy autor wykorzystał kilka pozycji
R. Stawrowskiego).

11