Byzantine History X -

(Επεισόδιο: H σφαγή της Θεσσαλονίκης)

Σελέμπριτι της εποχής (λέμε τώρα 300μΧ) που είναι γαμάτος ραλίστας στον Ιπποδρομο
(λεφτά, γκομενάκια) την πέφτει στο παιδί που του γυαλίζει τις ρόδες και του λαδώνει τα
γκέμια και του ρίχνει ένα πηδηματάκι πάνω στα άχυρα των αλόγων. Ο μικρός που ποζάρει
στον καθρέφτη του σαν πρωταθλητης και νομίζει ότι το χει ναγίνει ραλιστας στη θέση
του ραλίστα, πάει και τον καρφώνει σε ένα κομισάριο του Ιπποδρόμου, για
ομοφυλοφιλικό έγκλημα. Εκείνος είναι αναγκασμένος να το αναφέρει στον
κυβερνήτη. Ο κυβερνήτης φυλακίζει τον Αέρτονα Σεινίδη. Οι Θεσσαλονικείς
βυζαντινοί όμως - και ειδικά οι εβραίοι που είναι κυρίως οι μπουκις της εποχής
- τα παίρνουν άσχημα. ΟΡγανώνουν πορείες στην Καμάρα και τέτοια. Ο κυβερνήτης
Ψωμιάδιους τους λέει δεν παίζει μαλάκες, βιάσε το παλικάρι από τον κώλο, είναι
κίναιδος κλπ. Ο λαός δηλώνει ξεκαθαρα λεφτεριά στον Σεϊνίδη, κάνουν πραιντ
παρειντ κ τετοια. Ο Ψωμιαδιους αμετακίνητος. Οπότε του κάνουν ένα ντου και απλά
τα κάνουν όλα πουτάνα για τον ραλίστα, σκοτώνουν τη μισή κομανταρία και κρεμάνε
τον Ψωμιάδιους από τ'άντερο του. Τα νέα φτάνουν στον Θεοδόσιο ο οποίος τα
παίρνει άσχημα γιατί ετοιμάζεται οπου ναναι Οικουμενική και αν δεν φανεί καλό
παιδί το παπαδαριό θα του κόψει την κολίθρα, άσε που δεν έχει γίνει σχίσμα
ακόμη και το όνομα του κυβερνητη σε -ίους από το Αστερίξ καταλαβαίνεις από που
είναι...

Οπότε στέλνει κάγκουρες ασασίνους ελιτ να πάνε Σαλόνικα και να τελειώνουν με την μαφία
των στοιχημάτων και τους ιπποδρομιάζοντες. Σκάνε λοιπόν εκεί και καλά παίζει σκηνικό
"Ελάτε απόψε στο σουπερ αγώνα που θα εμφανιστεί τρελή τυπάρα ραλίστας από
την Κύπρο. Μαζεύονται μπούκις και οπαδοί - αλλά και γυναικό παιδα, γιατί τότε η
βία στα γήπεδα δεν τους πολύ χάλαγε, ήταν ψυχαγωγική - που έχουν πάει να δούνε
τον και καλά σουπερ ντούπερ Σουμάχερο Σουμαχέρου.

Ενώ έχουν μαζευτεί όλοι και έχουν κάτσει, απολαμβάνουν το κρασί με σύκα και τις
γουρουνίσιες αντεριές με σύκα, πέφτει σύρμα, κλείνουν οι πόρτες και γίνεται της Θύρας 7.
Στον ιππόδρομο έμπαινες άοπλος (άντε καμια φωτοβολίδα) οπότε καταλαβαίνεις ότι
πέφτουν σαν τα κοκόρια. Σε λιγότερο χρόνο από όσο κρατάει ένα παιχνίδι κρίκετ,
σφάζουν 7000 κόσμο.

Ο Θεοδόσιος όμως, φάση άλλαξε γνώμη την επόμενη μέρα αφού έφυγαν τα ελίτια, και
έστειλε να τους προλάβει αλλά έλουσε.

Ο Αμβρόσιος, γενικός κουμανταδόρος της φάσης, τα παίρνει για την μη υπακοή στην αρχή
της αναλογικότητας που ανακαλυφτηκε 1500 χρόνια μετά, και τραβάει εξκομουνικάτο
στον Θεοδόσιο, που όπως είπαμε ήθελε να το παίξει θεούσα και του γύρισε
μπουμερανγκ. Πάει μάλιστα να δει ένα σόου του Αμβρόσιου, οπού ο Άμπι τον
διαολοστέλνει με το ιστορικό "Φύγε μωρή τρελή εκδικητικά, να πας στο Βυζάντιουμ να
κλάψεις." Και όντως αυτό κάνει. Για μήνες. Σαν υστερικιά.

Πάει λοιπόν ο Μαέστερ Παισέλ Ρούφους και του λέει τι κλαις μωρή 2 μήνες;

Του λέει το και το. Οπότε ο Ρούφους πάει και παρακαλάει και καλά ότι ο Τεο μπερδεύτηκε,
δεν το θελε και τα ρέστα.

Τέσπα. Ο Αμβρόσιος μετά έβαλε και ρήτρα να μην εκτελούνται διατάγματα για θανατώσεις
πριν το πέρασμα 30 ημερών. Αυτό για το 300 μ.χ. ήταν σαν να λέμε ότι πέρασε δίκη ο
Σακκάς την επομένη της προφυλάκισης του.

Α και όπως είπαμε...

Μην το παίζεις Θεοδόσιος, τώρα πάει.

Byzantine History X - (Περί Κωνσταντίνου)

Επεισόδιο
"Serendipity στη Βιθυνία" ή Η εξάπλωση του Χριστιανισμού 1.

Όπως κάθε μεγάλη ιστορία, έτσι και αυτή ξεκινάει με μια Ελένη, φιλόδοξο πουτανάκι, στα
παράλια της Μικράς Ασίας.

Ο Κωνστάντιος έχει κατέβει για κάτι "δουλίτσες" της αυτοκρατορίας με τη Ζηνοβία, που την
έχει δει γαμάω και κατακτά τη μία Ρωμαϊκή περιφέρεια μετά την άλλη. Ο Κωνστάντιος αντί
να κάνει καμιά δουλειά της προκοπής γκομενίζει στα μπιτς μπαρς της Βιθυνίας στη Μαύρη
Θάλασσα. Εκεί γνωρίζει την εν λόγω Ελένη. Αρχικά, η ιστορία θέλει να την πλησίασε
ετοιμάζοντας την ελληνιστικής εποχής ατάκα "Έρχεσαι συχνά εδώ;" (Frequentasne hunc
locum?) αλλά ενώ την πλησιάζει βλέπει πως φοράνε το ίδιο βραχιόλι στον καρπό, οπότε
μπαίνει με την ατάκα "Ήταν καρμικό", κισμέτ, serendipity και τα ρέστα. Το ντεκόρουμ αλλά
και τα ντεκόρουμ του Κωνστάντιου, μαζί με το σεξουαλικό του πηγούνι και τα σφηνάκια
άκρατου οίνου που κερνάει όλο το βράδυ, οδηγούν σε γλυκό έρωτα, υποσχέσεις αιώνιας
αγάπης, θα σε πάρω να φύγουμε σαλληγή σαλλαμέρη, και τη γέννηση του Κωνσταντίνου Ι
(του Μέγα). Το ζεύγος ίσως και να παντρεύτηκε αργότερα, αλλά τι να λέει, αφού ο
Κωνστάντιος χωρίζει την Ελένη για να παντρευτεί τη Θεοδώρα που ήταν και κόρη
του Καίσαρα, δεν ήταν μαλάκας.

...και η Ελένη έκατσε

ήσυχη και αποδέχτηκε τη μοίρα της. Or not.

Η Ελένη μιλούσε συνεχώς για τη σημασία του πρωτότοκου αγοριού, αλλά αναφερόταν και
στο Θεό τον έναν, που ήξερε ότι θα κρατήσει εκείνη και τον γιο της ζωντανούς, αφου η νέα
σύζυγος εκτός από Κιουρία γαλαζοαίματη, ήταν και απ'αυτές που δεν γουστάρουν τις
πρώην του άντρα τους με το ξώγαμο τους να την αράζουν στο παλάτι και να το παίζουν
καμπόσοι. Ήταν δηλαδή εκτός από γαλαζοαίματη, και Γυναίκα.

Με το πολύ το μπιρλι μπιρλί και τις Χριστοπαναγίες που επικαλείται ότι τους προστατεύουν,
ο Κωνστάντιος χαρίζεται στην Ελένη. Ένας άλλος λόγος - μη εξακριβωμένος - είναι
ότι ήταν τρελό πήδημα η Ελένη, γεγονός που στηρίζει ακόμη περισσότερο το ότι
πιθανότατα στο μπιτς μπαρ δεν άραζε απλά, αλλά ήταν κονσομασιόν. Πολλοί άλλωστε
αποκαλούσαν τον Κωνσταντίνο "γιό της Πόρνης". Επίσης η Θεοδώρα ήταν πουταναριό του
κερατά. Πηδήχτηκε με τον Κωνστάντιο 3 φορές συνολικά και του χάρισε 7 παιδιά. Και τι
παιδιά, φυλετικό δειγματολόγιο του Ιμπέριουμ σου λέω.

Ο Κωνσταντίνος είναι στην ουσία όμηρος στο παλάτι, υπό την στενή επιτήρηση του
Γαλέριου, ενώ ο μπαμπάς σφάζει γερμανούς για κολατσό. Επειδή όταν δεν είναι στο
παλάτι, ο αυτοκράτορας μια τον βάζει να πάει να πολεμήσει τα Νέφελιμ, μία να παλέψει με
σπαθί και ασπίδα εναντίον ενός λιονταριού και διάφορα τέτοια θέλω να σε σκοτώσω
αλλά το ψιλοκρύβω, η Αγία Ελένη ψήνει τον πρώην της να αιτηθεί την παρουσία του
γιου τους, στην εκστρατεία στην Αγγλία για να γίνει άντρας. Ένα βράδυ και ενώ
μπεκρουλιάζουν με τον Γαλέριο και άλλους, του δίνει το γράμμα του φάδερ του και ρωτάει
"Να πάω να βρω τον μπαμπά μου στην Αγγλία", για να πάρει ως απάντηση "βρε δεν πα να
κόψεις το λαιμό σου", το οποίο το εκλαμβάνει ως οκ και την πουλεύει. Ο θρύλος λέει ότι
φεύγοντας, για να μην αλλάξει γνώμη ο Γαλέριος, έκοβε με ένα μαχαίρι τους τένοντες από
τα πόδια των αλόγων, των οποίων τα ουρλιαχτά έκαναν την μητέρα του, αγία Ελένη, να
δακρύσει από συγκίνηση, για την εξυπνάδα του γιού της. Μέρες μετά βρίσκει τον πατέρα
του Κωνστάντιο στο μακρινό Γιορκ (Eboracum).

Ο Κωνστάντιος βρίσκει "ανεξήγητα" τον θάνατο του Εμπορακουμ! Μαζί του στη τέντα ο
Κωνσταντίνος, ο οποίος βγαίνει κλαίγοντας, κραδαίνοντας ένα κομμάτι χαρτί με την
σφραγίδα του ιμπέρατορ (που δεν γίνεται με τίποτα να συνέβη κάτι περίεργο) που γράφει ο
Κωνστάντιος την τελευταία του επιθυμία... να κλάσει τα 6 ευγενούς καταγωγής παιδιά του
με τη Θοδώρα και να ονομάσει τον Κωνσταντίνο Καίσαρα. Οι στρατιώτες - σπίρτα από τότε
ως είδος - το χάφτουν χωρίς δεύτερη σκέψη, τους ποτίζει και μπυρόκρασα και κλειδώνει το
παραμύθι.

Ο Γαλέριος (θυμίζω τότε είχαν τη μόντα της Τετραρχίας οπότε γινόταν της καριόλας από
ρωμαίους αυτοκράτορες, 4Χ4 ήταν αυτό όχι αυτοκρατορία, κατεβάζαν ομάδα για
μο[υ]νάκια) μπορεί να ήταν σκατόχοντρος αλλά μαλάκα δεν τον έλεγες.

Επίσης ένα πράγμα μισούσε πιο πολύ από τους χριστιανούς. Τους χριστιανούς μπάσταρδα
πόρνης που γίνονταν Καίσαρες.

Οπότε ο Γαλέριος, προτιμά να ονομάσει Αύγουστο μία τυπάρα τον Σέβερους, ο οποίος ήταν
γιος ενός καλλιεργητή τομάτας στο βόριο Πουθενά, αλλά είχε ανέλθει σκοτώνοντας
ξυπόλητους, στο να είναι Καίσαρας μαζί με τον Μαξιμινο τον 2ο, ανηψιό του Γαλέριου.
Γενικά ο Γαλέριος την είχε δει και ονόμαζε Καίσαρες και Αύγουστους, όποιους στον
πούτσο ήθελε, πιθανόν γιατί κανείς αλλος δεν ασχολιόταν. Γίνεται Αύγουστος
(νούμερο ούνο) ο Σέβερους Σνέιπ, και αποδέχεται ως Καίσαρ απλά (νούμερο ντούο)
τον μικρό Κωνσταντίνο τον μέγα. Ωστόσο και Καίσαρ που τον έκανε, έπρεπε να του
στείλει... την Πορφύρα.

Η Ελένη συμβούλεψε τον Κώστα να μην ξεκινήσει με τη μία προς Ρώμη, αλλά να το
δουλέψει λίγο. Έτσι ενώ ο Γαλέριος και τα τσιράκια του μπεκρόπιναν, ανταλλάσσοντας
τίτλους εξουσίας, ο Κωνσταντίνος κατακτούσε όλους τους ενοχλητικούς της Ευρώπης,
ανεχόταν τους Χριστιανούς που μεγάλωνε ο αριθμός τους, ανοικοδόμησε το Τριερ (πατρίδα
του Λαρς) και τάισε στα θηρία ουκ ολίγους οχτρούς του Ιμπέριουμ ή απλά φίλους του
entourage του Γαλέριου και γίνεται το αγαπημένο παιδί της δυτικής
αυτοκρατορίας.

Παρεμπιπτόντως, ο Κων, έχει ήδη ένα παιδί από την πρώτη του γυναίκα τη Μινερβίνα, τον
Κρίσπο. Κατ' εντολή της μάνας του, αγίας Ελένης, την χωρίζει με τον κλασσικό τρόπο
"ποτέ-δεν-σε-παντρεύτηκα" μαζί με τον 4χρονο απόγονο του, για να παντρευτεί τη Φαούστα
κόρη του Μαξιμιανού (ενός εκ της Τετραρχίας). Τίποτα δεν σου δίνει εξουσία όσο το να
παντρευτείς την ΠΙΟ ΑΣΧΗΜΟΜΟΥΡΑ ΚΟΡΗ του πολιτικού σου αντιπάλου. Περνάς το
μήνυμα ότι είσαι έτοιμος για όλα.

Το 310 βρίσκει την Τετραρχία του Ιμπέριουμ ένα μπουρδέλο. Φαντάσου ένα Game of
Thrones που αντί να μαλώνουν ποιος είναι βασιλιάς, είναι ΟΛΟΙ βασιλιάδες. Έτσι το 310
υπήρχαν 4 Αύγουστοι (ανώτατος εμπερορ) και 2-3 καίσαρες (νταρθ βειντερς). Ευτυχώς το
ραμόλι ο Μαξιμιανός, ξεκαθαρίζει το τοπίο αφού θέλει να καθαρίσει τον Κωνσταντίνο και
ζητά τη βοήθεια της Φαούστας της κόρης του. Βέβαια δεν ήξερε ακόμη γιατί αργότερα θα
έπαιρνε το προσωνύμιο "μέγας" και η Φαούστα ήταν πολύ καυλωμένη γενικά για να χάσει
τέτοιο μπουγιουρντί. Οπότε έδωσε τον πατέρα της στον άντρα της, ο οποίος τον έβαλε να
αυτοκτονήσει με ένα μαχαίρι για το βούτυρο. Αυτό είναι η αρχή του τέλους για τη μαλακία
που λέγεται Τετραρχία, και με τη φώτιση του θεού, ξεπαστρεύονται ένας ένας από το άγιο
δίδυμο, όλοι όσοι τολμούν να φοράνε πορφυρό μανδύα στους ώμους.

Κάνοντας ένα μικρό άλμα στο χρόνο η Φαούστα καμια 10αρια χρόνια μετά, αποκαλύπτεται
από την αγία Ελένη, πως πηδάει τον 20χρονο γιό του Κωνσταντίνου από την πρώτη του
γυναίκα, τον Κρίσπο, ο οποίος εκτός του ότι είχε κληρονομήσει τα χαρίσματα του μπαμπά
του, αφήνει ΕΓΚΥΟ τη γυναίκα του πατέρα του και Αυγούστα της Ρώμης (ήταν ο αέρας του
Βυζαντίου που την ξεσήκωσε). Ο Κωνσταντίνος τον καταδικάζει σε θάνατο, χωρίς να
τον αφήσει να αυτοκτονήσει.

Την Φαούστα την περιποιείται καλύτερα αφού την πνίγει μέσα σε καυτό μπάνιο, τεχνική
που χρησιμοποιούνταν εκείνη την περίοδο για τις εκτρώσεις. Το καυτό μπάνιο, όχι ο
πνιγμός. Και οι δύο εκτός από τη θανάτωση καταδικάζονται και σε damnatio
memoriae, καταδικη της μνήμης δηλαδή, και σβήνονται από κάθε αρχείο, ζωγραφιά
και προτομή.

Η Ελένη κάπου εκεί αποφασίζει ότι ήρθε η ώρα να σβήσει την ενοχλητική θύμιση του ότι
ήταν Κολ Γκερλ στη Βιθυνία, και αφού καθαρίζει κάθε πιθανό σφετεριστή του θρόνου
του γιου της, καθώς και τα 6 παιδιά της γυναίκας του μακαρίτη του άντρα της,
αποφασίζει να πουλήσει λίγο μούρη και να πάει στην Ιερουσαλήμ, να πάρει θεϊκή
έγκριση. Αλλά αυτό είναι άλλο επεισόδιο.

(to be continued)

Byzantine History X -

Επεισόδιο "Στη Ρώμη για Φοντάν" ή Η εξάπλωση του Χριστιανισμού 2.

PREVIOUSLY in Byzantine
History X:

O Κωνσταντίνος λιαίνει το έδαφος για το ντού στη Ρώμη.

Ο Μαξιμιανός ψόφησε, ο Γαλέριος την έκανε, ο Σέβερους Σνέιπ είναι στο Μιλάνο, Emperor
in the North.

Η Ελένη είναι πουτάνα υπολογίστρια.

---------------------------------------------------------------------------------------

Ο Μαξέντιος, γιος του Μαξιμιανού και γαμπρός του Γαλέριου (ποιο κονεδιάρης...
πεθαίνεις) είναι ο Αύγουστος της Ρώμης. Ο Κωνσταντίνος έχει μαζέψει 40.000
στρατό και του πηγαίνει για καφέ. Ο Μαξέντιος αντιλαμβανόμενος πως το να βγάλει
40.000 φοντάν και λικεράκια είναι ασύμφορο και καταλαβαίνει ότι δεν έχει άλλη
λύση από το να πολεμήσει. Να σημειωθεί πως ο Κωνσταντίνος έχει ξεκινήσει από
βορειότερα των Άλπεων με 100.000 στρατό αλλά κατεβαίνοντας αφήνει σε διάφορες
πόλεις που κατακτά εδώ και εκεί και απο λίγους. Παίρνει το Τορίνο που
φυλάσσεται από πεζικό και Κατάφρακτους (βαρύ ιππικό), εφαρμόζοντας κλασικό
κόλπο που λίγο Rome να έχεις παίξει στο pc ξέρεις ότι πιάνει. Αραιώνει το
πεζικό του σε μεγάλα διαστήματα ώστε το ιππικό να περάσει ανάμεσα με ελάχιστες
απώλειες στο charge και μετά σφίγγει τάχιστα τις γραμμές, παγιδεύοντας τους
μέσα, ενώ επιτίθεται στην "ουρά" των Κατάφρακτων με δικό του κρυμμένο
ιππικό. Οι Κατάφρακτοι έχοντας την Άρτα και τα Γιάννενα πάνω τους, όχι απλά
είναι καθιστές αρματωμένες πάπιες σ'αυτή την επίθεση, αλλά δεν βλέπουν καν από
που τους έρχονται οι σιδερένιες ροπαλιές που τους ανοίγουν κράνη και κρανία.
Μετά, το πεζικό του Μαξέντιου είναι μεζές, αν υπολογίσει κανείς ότι οι φρουροί
και το μιλίσια του Τορίνο, ενώ υποχωρούν, δεν τους ανοίγουν καν τις πύλες για
να μπουν μέσα... ...μάλλον έχει πιάσει η όλη προπαγάνδα του Κωνσταντίνου για το
πόσο γαμάτος είναι.

Φτάνει λοιπόν λίγο πέρα από τον Τίβερη, με 40.000 εναπομείναντες,

εκστρατεύοντας και πολεμώντας μισό χρόνο, που ευτυχώς δεν πεινάνε γιατί ο
κόσμος τους ταΐζει με χαρά. Ο άλλος έχει τριπλάσιο στρατό, ξεκούραστος και μέσα
στα τείχη της πιο καλά οχυρωμένης πόλης της εποχής.

Εμβόλιμη Επεξήγηση

[Ο Κωνσταντίνος έχει μέχρι στιγμής εκστρατεύσει σε ότι κουλαμάρα αποστολή τον

έχει στείλει ο Γαλέριος για να ψοφήσει, έχει πολεμήσει βάρβαρους, γότθους,
βρετανούς, πειρατές, ninja και ένα λιοντάρι.

Ο Μαξέντιος είχε νικήσει μια φορά στο Ρίσκ (παιχνίδι εποχής, αρχ. "Διακινδυνέφσιον") τον
μπαμπά του όταν ήταν 12 και ιστορικές μαρτυρίες λένε πως ο Μαξιμιανός τον είχε αφήσει.]

Η Ελένη πριν τη μάχη πιπιλάει το μυαλό του Κωνσταντίνου ότι μόνο με ένα θαύμα
θα νικήσουμε και τέτοια απαισιόδοξα, δεδομένου ότι ο Μαξέντιος έχει καμια
150αρια χιλιάδες στρατό, αφού είχε καβατζώσει και στρατιώτες του Γαλέριου με
κάτι λιγδιάρικες προδοσίες και δωροδοκίες. (Εκείνη, θα ήταν η πρώτη του μάχη,
αλλά τη σκαπούλαρε ρίχνοντας χρήμα στο πρόβλημα του.) Ο Κωνσταντίνος κάνει το
τελετουργικό του το μεσημέρι της προηγούμενης μέρας που θα πάει να παραταχθεί,
μπεκροπίνοντας, πηδώντας ότι κυκλοφορεί με βυζιά στο στρατόπεδο και εισπνέοντας
πυθειόχορτο. Ξαφνικά ακούει βαβούρα από τους φαντάρους του, οι οποίοι χαζεύουν
ενα τυπικό φαινόμενο ηλιακής άλω, βγαίνει έξω και στη μαστούρα του απάνω βλέπει
τον Σολ Ινβικτους (τον Ανίκητο Ήλιο). Πέφτει γονυπετής και αρχίζει να κάνει τον
"ήλιο του" με τη γνωστή κυκλική κίνηση ξεκινώντας από το μέτωπο.

Η Ελένη έρχεται εξαγριωμένη και του ψιθυρίζει ότι αυτό που βλέπει είναι ο
σταυρός του Χριστού.

"Μα όχι" λέει, "αυτό είναι ξεκάθαρα το στέμμα του Θεού Ήλιου."

Ο αυτοκρατορικός μετεωρολόγος Αντρέα Λαζάνιους τους λέει:

"Είναι η Άλως."

"Σκάσε εσύ." του απαντούν με μια φωνή.

Με τη δύναμη της υποβολής εν μέθη και με εκβιαστικά διλήμματα τύπου αν ξαναδείς

το λιλί της μανούλας (ναι δεν το περιμένατε αυτό!) να με γαμήσεις, ο Κωνσταντίνος πείθεται.
Φωνάζει λοιπόν τους στρατιώτες του και τους λέει να κάνουν όλοι ένα σταυρό πάνω στην
ασπίδα τους. Τον γράφουν πανηγυρικά, αφού δεν ήταν η πρώτη φορά που τους λέει
ασυναρτησίες μεθυσμένος πριν τη μάχη. Δυο μέρες μετά παρατάσσει τον στρατό του
παράλληλα του Τίβερη, μην έχοντας την παραμικρή ιδέα πως θα πάρει τη Ρώμη. Η Ελένη
του λέει "έχει ο Θεός" και "ετούτο κοίτα" δείχνοντας χαμηλά στο φόρεμα της για να του
δώσει κουράγιο, αλλά από το hangover ακούει "εν τούτω νίκα" το οποίο δεν βγάζει και τόσο
νόημα είτε αφορά το μουνί, είτε τον σταυρό. (Αλλά ας όψεται ο Εουσέμπιου, ο πορτογάλος
μπαλαδόρος-ιστορικός.)

Ο Μέγας Στρατηλάτης και Στρατηγικός Αναλυτής Μαξέντιος, είτε λόγω απειρίας, είτε
υποτιμώντας τον αντίπαλο, είτε επειδή κάτι παιδόφιλοι, χοντροί γερουσιαστές ενώ ρουφούν
το σπέρμα τους από την κωλοτρυπίδα του νεαρού σκλάβου, τον διαβεβαιώνουν πως με
τριπλάσιο στρατό δεν χάνει ούτε σοδομισμένος σκλάβος τη μάχη, έτσι αποφασίζει να κάνει
τις εξής κινήσεις θεαματικής βλακείας και στρατηγικής αμπαλοσύνης που μαρτυρούν όχι
απλά ότι δεν είχε ιδέα αλλά ότι μάλλον έπασχε από κάποιας μορφής καθυστέρηση
βασιλικού τύπου:

1. Δεν μένει μέσα στη Ρώμη. Καλύτερο οχυρό EVER!!!

2. Δεν παρατάσσεται ΠΙΣΩ από τον Τίβερη ενισχύοντας τα περάσματα/γέφυρες και

αφήνοντας ένα στενό πέρασμα στον αντίπαλο στρατό, αλλά ΜΠΡΟΣΤΑ από τον Τίβερη,
έχοντας το ποτάμι στην πλάτη του στρατού του!

3. Καταστρέφει τη "Μαλακή" Γέφυρα (έπρεπε να μετονομαστεί σε Γέφυρα

του Μαλάκα) και έχει πρόχειρα ξύλινα περάσματα. Βολικά για να γυρίσουν πίσω,
αφού νικήσουν!! (Εδώ να μπει υποσημείωση ΣουνΤσου)

[Ίσως εξέλαβε κυριολεκτικά το αρχαίο ρητό πως η βλακεία είναι ανίκητη, ποιος
ξέρει.]

Ο Κωνσταντίνος βλέπει έκπληκτος τι συμβαίνει και όσο να πεις δεν πιστεύει στα
μάτια του. "Θαύμα θαύμα" αναφωνεί, και είναι.

Ξεκινάει λοιπόν η μάχη λέγοντας στο στρατό ο Κωνσταντίνος:

"Το ελαφρύ πεζικό ζωηρά να κατηφορίσει προς τη Μίλβια Γέφυρα,

το βαρύ πεζικό/λεγεωνάριοι με σταθερό αργό βήμα απλωθείτε σε έκταση μισού σταδίου

επικεντρώνοντας στο κεντρώο τμήμα του αντίπαλου πεζικού.

Οι τοξότες μείνετε στα μετόπισθεν και απλά διασφαλείστε ότι δεν θα υπάρξει ανενόχλητη
έκταση του αντίπαλου ιππικού προς το λαιτ ινφαντρυ μας.

Οι κλιβανάριοι (ιππικό τανκ όχι μαλακίες) κατα γραμμάς να συνοδεύσουν προστατεύοντας

και βοηθώντας τους λεγεωνάριους.
Οι 4 "Σχολές" γρήγορου ιππικού να ανοιχτούν στα flanks, επιχειρώντας να πλαγιοκοπήσουν
τον στρατο σε μέση ταχύτητα, αλλά σε περίπτωση αναδιάρθρωσης του αντίπαλου πεζικού
να αναβάλουν την προώθηση παρατασσόμενοι με ασφάλεια, αναμένοντας την προέλαση
των μινι-λεγεώνων για δημιουργία διμέτωπης απειλής, αναμένοντας την κατάλληλη στιγμή
για ένα εξ αποκαλύψεως ρουα-ματ."

(Για λόγους κινητικότητας τα Legions με δική του μόντα, ο Κωνσταντινος τα μείωσε από
5.000 σε 1.000, εν μέρει για λόγους κινητικότητας αλλά και γιατί ακουγόταν πιο ωραίο να
λέει ότι έσκασε με 40 λεγεώνες αντί με 8.)

Ο Μαξέντιος λέει στο στρατό του :"ΠΑΜΕ ΓΕΡΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΤΟ ΧΟΥΜΕ." -.-

Χωρίς χώρο για μανούβρες, οπισθοχώρηση για αναδιάρθρωση, αλλά και με το ψυχολογικό
ντιζαβαντάζ ότι ο αντίπαλος στρατός έχει κάτι από Νουρέγιεφ στις μανούβρες του ενώ αυτοί
περιμένουν σαν ξυλάγγουρα, ο στρατός του Μαξέντιου τον πίνει πανηγυρικά. Ο ίδιος πάνω
στη σύρραξη - όπως και πολλοί άλλοι – πνίγεται στον Τίβερη, αποδεικνύοντας πως η
πανοπλία δεν θα γίνει ποτέ μόδα στα μαγιό.

Ο Κωνσταντίνος ψαρεύει το πτώμα του μεγάλου στρατηλάτη Μαξέντιους Αλέφαντους

Τριαμηδένιους, το αποκεφαλίζει, κατουράει το κουφάρι του γιατί κρατιόταν όλη τη μάχη-είχε
σκάσει, και μπαίνει στην πόλη χαλαρός και έχοντας χάσει λιγότερο από 2000 στρατιώτες σε
μια μάχη εναντίον 150.000. Flawless victory γατάκια, αλλά οκ το έπαιζε στο easy το
campaign.

Κάνει την καθιερωμένη παρέλαση της νίκης, οι Ρωμαίοι κλασικά με το μενταλιτέ "Αν νικάς,
γαμάς" τον λατρεύουν, και όταν έρχεται η στιγμή να κάνει την αναμενόμενη δέηση στο ναό
του Δία... γλιστράει η τιράντα της μανούλας. Ο Κωνσταντίνος το 312 είναι ο μοναδικός
Αυτοκράτωρ της Δύσης, με αυτοκράτορα της Ανατολής τον φιλαράκο του τον Λικίνιο, που
τον παντρεύει τον Μάρτιο του 313 (είμαστε Οκτώβριο 312) με την θετή του αδερφή
Κονστάνς. (Δεν έχει μακελέψει ακόμη τα θετά αδερφάκια του, της Θοδώρας.)

Όλοι ικανοποιημένοι λοιπόν.

Όλοι; Όχι. Η Αγία Ελένη, έχει ακόμη τα θεματάκια της. Λίγο η "αυτοκράτειρα" κόρη της
γυναίκας που της κόστισε τους τίτλους, λίγο κάτι νταλαβέρια του Λικίνιου στη Βιθυνία, λίγο
που ακόμη την φωνάζουν πουτάνα από το Γιορκ μέχρι την Αντιόχεια, θα ησυχάσει μόνο αν
ο γιόκας της γαμήσει το σύμπαν.

(to be continued)