Atlas sa Mitolohiya (postposmo)

Hinatulan ng makapangyarihang Zeus na pasanin ang bigat ng kalawakan magpakailanman sa

kanyang mga balikat, Atlas sa mitolohiya ng sinaunang Greece ay kumakatawan hindi lamang
pisikal na lakas kundi pati na rin ang tenacity, katatagan at pangako sa nakuhang responsibilidad.

Atlas sa mitolohiya

Ang Atlas sa sinaunang mitolohiyang Griyego, ay isang makapangyarihang titan na may hawak
ng kalangitan sa kanyang mga balikat. Ang mga kuwento tungkol sa karakter na ito sa mga gawa
ng sinaunang panitikan ay magkasalungat at naglalaman ng mga pahayag na kapwa eksklusibo.
Ayon sa pinakakaraniwang bersyon, lumahok siya sa titanomachy - ang labanan ng mga titans sa
mga diyos ng Olympian. Matapos ang pagkatalo, itinapon ni Zeus ang mga Titan sa Tartarus at
inilagay ang vault ng langit sa mga balikat ng Atlas.

Sa panahon ng pagtatanghal ng ikalabing-isang gawa, pinalitan ni Heracles ang Atlas. Ayon sa

isa sa mga interpretasyon ng mito, ang pasanin ng Atlantis ay kumakatawan sa banal na
karunungan, na ipinadala niya sa mga tao sa pamamagitan ng Heracles. Sa konteksto ng pag-
unawang ito sa papel ng Atlas bilang tagapagdala ng kaalaman, ginamit ng kartograpo na si G.
Mercator ang imahe ng mythical titan at pinamagatang ang kanyang akdang Atlas. Kasunod nito,
ang mga koleksyon ng mga imahe na naglalarawan ng isang paksa sa pinaka kumpletong paraan
na posible (atlas ng kalangitan, anatomy, atbp.) ay nagsimulang tawaging "atlases".

Ang isa pang bersyon ng Atlas sa mitolohiya, na binanggit sa diyalogo ni Plato na "Critias", ang
anak ni Poseidon na si Atlas ang unang hari ng Atlantis, kung saan pinangalanan ang islang ito.
Ikinonekta ng mga sinaunang Hellenes ang Atlas Mountains sa Atlanta, at ang mga taong
naninirahan sa lugar na ito ay tinatawag na Atlanteans. Ang pangalan ng mythological character
na ito ay naging isang eponym ng Atlantic Ocean.

Panganganak

Mayroong kaunting pagkakaiba ng opinyon sa mga alamat tungkol sa mga ninuno ng Atlas. Ayon
sa karamihan sa mga sinaunang manunulat, si Atlas ay anak ng Titan Iapetus at ng kanyang
asawa, ang Oceanid Clymene, na kilala rin bilang Asya. Si Hyginus ang tanging manunulat na
nagbanggit ng Atlas, sa kanyang gawaing Fables, bilang anak nina Ether at Gaia. Ang mga
kapatid ni Atlas sa mitolohiya ay sina Prometheus, Epimetheus at Menethius na, tulad ng Atlas,
ay kabilang sa mga Titans. Si Atlas ay isang lalaking may napakalaking laki, may
makapangyarihang katawan, at naging matalinong diyos na may makapangyarihang disposisyon.
Sanggol

Si Atlas ay nagpakasal, pagkatapos ng kapanganakan ni Gaia, isang Oceanid, na karaniwang

Pleyone ngunit kung minsan ay tinatawag ding Etra, habang mayroon ding nag-iisang manunulat
na nagsasabing nakipagkamay siya sa Danaid Hesione. Atlas ay naging ama sa kanya, sa
kabundukan ng Cilene, pitong anak na babae na pinangalanang Alcíone, Celeno, Electra, Maia,
Merope, Estérope at Taygete. Ang pitong anak na babae ng nymph ay kalaunan ay kilala sa
kolektibong pangalang Pleiades pagkatapos ng kanilang ina.

Pagkatapos nitong pitong nimpa, nagkaanak si Atlas ng sampu pang anak. Una ang anak na
lalaki na si Hyas, na sinundan ng walong anak na babae: Ambrosia, Corónide, Dione, Eudora,
Cleeía, Feo, Polixo at Fésile. Ang mga nimpa na ito ay tinawag na mga Hyades sa kalaunan dahil
sa sakit na kanilang nadama sa trahedya na pagkamatay ng kanilang kapatid na si Hyas. Sa
kasaysayan ng mundo ni Diodorus Siculus Atlas ay ang ama ng pitong Atlantean: Aegle,
Arethusa, Eritia, Hesperetusa, Hesperia at dalawa pang hindi kilalang pangalan. Sa ganitong
sitwasyon, ikinasal si Atlas kay Hesperia, ang anak ni Eosphorus, na anak naman ni Eos.

Si Atlas at ang kanyang mga anak na babae ay naninirahan sa dulong kanluran, sa gilid ng lupa,
kung saan mayroon siyang magandang taniman at nagpapastol ng libu-libong kawan. Ang mga
puno sa halamanan na ito ay pawang ginto at magagandang gintong mansanas ang tumubo sa
kanila. Si Themis, gayunpaman, ay minsang nanghula kay Atlas: “Atlas, darating ang panahon
na ang iyong kagubatan ay aalisin ng ginto nito. Ipagmamalaki ng anak ni Zeus ang pagnakawan
na iyon." Dahil sa takot dito, nagpasya si Atlas na palibutan ang kanyang taniman ng mansanas
ng isang napakalaking pader, ang malaking dragon na humirang kay Ladon upang protektahan
ang mga mansanas at ilayo ang mga bisita sa halamanan.

Titanomachy

Si Chronos ay hinulaang mamamatay sa kamay ng kanyang anak. Upang hindi tuksuhin ang
kapalaran, nilamon ni Cronos ang lahat ng kanyang mga anak sa ilang sandali lamang matapos
silang ipanganak. Sa tulong ng lupain ng Gaia, nagawa ni Rhea na iligtas si Zeus. Nang siya ay
lumaki, napalaya niya ang mga kapatid sa sinapupunan ng kanyang ama. Sa pagitan ng mga
titans at Zeus, isang labanan sa mga kapatid ang naganap, na tinatawag na titanomachy. Ayon sa
ilang mga mapagkukunan, nagsimula ito kaagad pagkatapos ng kapanganakan, ayon sa iba -
pagkatapos ng ilang oras.

Sa kurso ng Titanomachy, nanalo ang mga diyos ng Olympian at ang mga Titan ay itinapon sa
Tartarus. Sa mga kalahok sa labanan sa lupa, tanging ang Atlas lamang ang nanatili, kung saan
inilagay ni Zeus ang isang espesyal na parusa. Dapat siyang pumunta sa malayong kanluran kung
saan pinilit siya ni Zeus na dalhin ang vault ng langit sa kanyang mga balikat. Mula ngayon, si
Atlas, na nakayuko ang kanyang ulo at balikat, ay dinadala ang malaking bigat na ito sa kanyang
masakit na likod at kailangang gamitin ang kanyang mga kamay upang panatilihing balanse ang
lahat.

Nakatayo roon na nagpapagal at dumadaing sa lupain ng mga Hyperborean, malapit sa kanyang

sariling taniman, ang kanyang napakalaking katawan ay naliliwanagan bawat gabi ng ningning
ng kanyang mga anak na babae na inilalagay sa kalangitan tulad ng mga konstelasyon at bawat
gabi ay nakikita niya ang paglubog ng araw.

Kaugnay ng papel ni Atlas sa mitolohiya sa paghawak sa kalangitan ay ang kanyang tungkulin

bilang isang uri ng celestial axis. Sa sinaunang mundo, sinubukan pa nilang ipaliwanag ang
pagbabago sa mapa ng mabituing kalangitan sa pamamagitan ng paggalaw ng Atlas. Ayon sa
kanila, ang mga kabayo ni Helios (ang Araw) ay tumatakbo araw-araw sa kalawakan kasama ang
mga bituin. Sa gabi, nang wala ang kanilang liwanag, ang mga bituin ay nakikita. Ang mapa ng
mabituing kalangitan ay hindi matatag dahil mismo sa paggalaw ng Atlas sa paligid ng axis nito.

Pagpupulong kay Perseus

Ayon sa mito na itinatag sa Ovid's Metamorphoses, pagkatapos ng tagumpay laban sa gorgon

Medusa, si Perseus ay pumasok sa kaharian ng Atlas, na matatagpuan sa pinakakanlurang dulo
ng mundo, kung saan "ang araw para sa pagod na mga kabayo" . Sa rehiyong ito lumago ang
isang kakahuyan na may gintong mga sanga at prutas. Ang Pythian priestess ay hinulaang sa hari
ng kanlurang gilid na "Darating ang oras, Atlas, at ang ginto ay mananakaw mula sa puno, at ang
pinakamagandang bahagi ay mapupunta sa anak ni Zeus." Sa pag-alala sa propesiya, pinalibutan
ng Atlas ang ginintuang kakahuyan na may pader at ginawa ang dragon upang maligtas.

Dumating si Perseus sa Atlanta para sa walang layunin ng pagnanakaw. Humingi lamang siya ng
mabuting pakikitungo at pagkakataong makapagpahinga. Atlas, na naaalala ang propesiya ni
Pythia, na may mga pagbabanta na hiniling na umalis siya. Si Perseus, nang makita na siya ay
mas mababa sa higante sa lakas, hinila ang ulo ng Gorgon Medusa at ipinakita ito sa Atlas. Mula
doon siya ay naging bato, ang kanyang buhok at balbas ay naging mga kagubatan, balikat at
braso sa Atlas Mountains, at ang kanyang ulo ay naging isang tuktok ng bundok, kung saan
"napatong sa kanya ang langit sa kaibuturan ng kanyang mga mata." mga konstelasyon".

Atlas sa mitolohiya kaya naging personipikasyon ng Atlas Mountains sa hilagang-kanluran ng

Africa. Ang malalaking bundok na ito ay itinuturing ng mga sinaunang Griyego bilang base ng
langit at ang Atlas, sa ganitong paraan, ang unang nakatuklas na ang mundo ay bilog at naging
tagapagtatag ng astrolohiya na kanyang binuo hanggang sa ganap na ganap.

Pagpupulong kay Heracles

Sa panahon ng pagganap ng ikalabing-isang gawa, kailangan ni Heracles na dalhin ang mga

mansanas ng Hesperides kay Eurystheus. Sila, ayon sa isang bersyon, ay ibinigay kay Hera ng
diyosa ng lupa na si Gaia sa panahon ng kanyang kasal kay Zeus. Nagustuhan ng nobya ang
regalo at inilagay ito sa isang kakahuyan malapit sa bundok kung saan naroon si Atlas. Nang
malaman ni Hera na ang mga anak na babae ng Atlas Hesperides ay namimitas ng mansanas
nang walang pahintulot, hinirang niya si Ladon na tagapag-alaga. Ayon sa isa pang bersyon,
binantayan ng Hesperides ang mga mansanas kasama ang dragon.

Hindi alam ni Heracles kung nasaan ang mga mansanas. Sa mahabang paglalakbay, pinalaya
niya si Prometheus na nakadena sa bundok at pinatay ang uwak na kumain ng kanyang atay.
Bilang pasasalamat, sinabi niya kay Heracles ang tungkol sa Hardin ng Hesperides at binigyan
siya ng payo kung paano makukuha ang mga ito.

Kasunod ng payo ni Prometheus, si Heracles, nang makarating sa Atlas Mountains, ay tiniyak sa

Atlas na hahawakan niya ang kalangitan para sa kanya. Upang gawin ito, hiniling niya sa kanya
na kunin ang mga gintong mansanas. Sumang-ayon si Atlas, maingat na inilagay ang bigat ng
langit sa nanginginig na balikat ni Heracles bago tumungo sa taniman. Di-nagtagal pagkatapos,
bumalik siya kay Heracles, ngunit tumanggi na kunin ang globo sa kanyang mga balikat, na
sinasabi na dadalhin niya ang mga mansanas kay Eurystheus mismo.

Pagkatapos, si Heracles, sa payo din ni Prometheus, ay nagpanggap na sumang-ayon at hiniling

na palitan siya sandali upang gawin ang kanyang sarili na isang unan sa ilalim ng kanyang ulo.
Naglagay si Atlas ng mga mansanas sa lupa at pinalitan si Heracles. Ito, kinuha ang mga prutas
at umalis, iniwan ang Atlas na nalinlang at hawak ang kalawakan.

Ayon sa isa pang huling interpretasyon ng mito, ang kuwento ng paglipat ng langit mula sa Atlas
patungong Heracles ay isang alegorya. Hindi binigyan ng Titan ang anak ni Zeus ng pisikal na
pasanin, ngunit ang kaalaman sa astronomiya at misteryo. At ang napakabigat na pasanin ng
Atlas ay kumakatawan sa banal na karunungan, na kasama ng pagkarga nito ay hindi
nagpapahintulot sa kanya na ituwid ang kanyang mga balikat. Pagkatapos ay ipinadala ni
Heracles ang doktrina ng celestial na globo sa mga Hellenes, sa gayon ay nakuha ang kanilang
kaluwalhatian at karangalan.

Si Heraclitus, sa pinakasimpleng paraan sa ganitong kahulugan, ay muling isinasaalang-alang

ang pigura ng Atlas sa mitolohiya: "At siya ay isang matalinong tao at siya ang unang nag-
explore kung ano ang may kinalaman sa agham ng mga bituin, hinuhulaan nila ang mga bagyo at
mga pagbabago sa hangin at pagtaas. mga bituin at paglubog ng araw; iyon ang isinulat nila
tungkol sa kanya na dinadala niya ang kosmos sa kanyang sarili"