Autor powieści „W pustyni i w puszczy” zamieścił wiele

opisów przyrody, co pozwala czytelnikowi przenieść się do

przedstawionego świata i poczuć się jak bohater utworu.

Opis roślinności „W Pustyni i w puszczy”

Egzotyczna roślinność Medinet (rozdz. IV) -jest otoczona naokół piaszczystymi wzgórzami
Pustyni Libijskiej. Z powodu ochronnego położenia i obfitości wilgoci w powietrzu noce nie
bywają tam wcale tak zimne jak w innych częściach Egiptu. Rosły tam palmy daktylowe,
oliwki, drzewa figowe, pomarańcze, mandarynki ,olbrzymie rycynusy, granaty i rozmaite inne
rośliny. Ogrody są zalane jakby olbrzymią falą akcji, bzów oraz róż.

palma daktylowa

rycynus
drzewo figowe

krzew granatu
 krzew pomarańczy

Pustynia (rozdz.VII)-Jest to obszar pokryty gładkim i miękkim piaskiem. W oddali widać

majaczące się wzgórza.
Step (rozdz.XV)-Jak okiem sięgnąć, rozciągał się step porośnięty w części dżunglą, wśród
której rosły kępami kolczaste akcje, znajdowały się tam także pojedyncze olbrzymie i
rozłożyste drzewa nabaku. Od czasu do czasu karawana mijała wysokie podobne do słupów
kopce termitów (owady podobne do mrówek). Zieloność pastwisk i akacji mile nęciła oczy po
jednostajnej jałowej barwie piasków pustyni.

kopiec termitów
Dżungla jest opisana w rozdziałach XX i XXXVII .Okolica po prawym i lewym brzegu Nilu
pokryta była wysoką dżunglą. Były tu kopce termitów i pojedyncze olbrzymie drzewa.
Gdzieniegdzie lasy dochodziły aż do rzeki . Na suchszych miejscach rosły gaje akcji. Po
obfitych deszczach roślinność wyrasta tam bujnie. Bohaterowie trafili tam na olbrzymie osty,
mające łodygi grubości pni drzewnych, a kwiaty wielkie jak głowa ludzka. Były tam wrzosy
wysokości 8 metrów oraz figowce.
figowiec

Sawanna (rozdz.XXI i XLIV)-jest to część ziemi pokryta płaskimi głazami i drobnymi

kamieniami rozrzuconymi po stałym obszarze. Roślinności było tam skąpo. Tylko
gdzieniegdzie w rozpadlinach skały rosły euforbie (rośliny drzewiaste), starce (rośliny
drzewiaste, a także zioła), mimozy , a rzadziej wysmukłe jasnozielone drzewa. W okolicy nie
było rzek i strumieni, ale poprzez to, że od czasu do czasu padały deszcze to mieszkańcy
znajdowali wodę we wgłębieniach skał.
Las tropikalny (rozdz.XXV)- ziemia była tam wilgotna i miękka, zarośnięta ciemnozieloną
trawą , mchami i paprocią. Gdzieniegdzie leżały stare, spróchniałe pnie pokryte jakby
kobiercem, prześlicznymi storczykami o pstrych, podobnych do motyli kwiatach .

Góra Kilimandżaro (zakończenie)- niebotyczna góra, która posiadała wszystkie klimaty

świata. Dwa jej szczyty: Kibo i Kimo-Wenze, były w dzień najczęściej ukryte w gęstych
mgłach. Lecz gdy w pogodne wieczory mgły rozpraszały się nagle i gdy od zórz wieczornych
odwieczne śniegi na Kima-Wenze płonęły różowym blaskiem, podczas gdy świat oblężony
był już w mroku, góra wydawała się jakby świetlistym ołtarzem.
Przygotowały:
Maja Malec i Natalia Mielnicka