คำเป็นคำตำย

พยำงค์แต่ละพยำงค์ในมำตรำตัวสะกดดังกล่ำว มีเสียงสั้นยำว
แตกต่ำงกัน ทำให้เกิดคำเป็น คำตำย ซึ่งมีหลักสังเกตดังนี้

๑. คำเป็น ได้แก่ คำที่มีลักษณะดังต่อไปนี้

- คำที่พยัญชนะประสมกับสระเสียงยำวในแม่ ก กำ
เช่น มำ ดู ปู เวลำ ปี ฯลฯ
- คำที่พยัญชนะประสมกับสระ –ำ ใ - ไ - เ – ำ เช่น
น้ำ ใช่ เผ่ำ ไป ฯลฯ
- คำที่มีตัวสะกดอยู่ในแม่กง กน กม เกย เกอว เช่น
จริง กิน กลม สำว ฉุย ฯลฯ
คำเป็นคำตำย

๒. คำตำย ได้แก่ คำที่มีลักษณะดังต่อไปนี้

- คำที่พยัญชนะประสมกับสระเสียงสั้นใน
แม่ ก กำ เช่น กะทิ เพรำะ ดุ แคะ ฯลฯ
- ค ำที่ มี ตั ว สะกดในแม่ ก ก กบ กด เช่ น
บทบำท ลำภ เมฆ เลข ธูป ฯลฯ
อักษรประสม

อักษรประสม คือ พยัญชนะ ๒ ตัวควบกันและร่วมสระ

ตัวเดียวกัน แบ่งออกเป็น ๒ ชนิด คือ
๑. อักษรควบ
๑.๑ อักษรควบแท้
๑.๒ อักษรควบไม่แท้
๒. อักษรนำ
อักษรประสม
๑. อั ก ษรควบ คื อ พยั ญ ชนะ ๒ ตั ว ควบอยู่ ใ นสระตั ว
เดียวกัน แบ่งออกเป็น ๒ ชนิดย่อย คือ
๑.๑ อักษรควบแท้ คือ พยัญชนะต้น ๒ ตัวประสมสระตัว
เดียวกันและออกเสียงพร้อมกัน พยัญชนะที่ควบกล้ำ ได้แก่ ร ล ว
ส่วนพยัญชนะที่สำมำรถควบได้ คือ
กขค ควบได้ทั้ง ร ล ว
ตท ควบได้เฉพำะ ร
ปพ ควบได้เฉพำะ ร ล
ผ ควบได้เฉพำะ ล
อักษรประสม
๑.๒ อั ก ษรควบไม่ แ ท้ คื อ พยั ญ ชนะต้ น ๒ ตั ว ที่
ประสมสระเดียวกันแต่ออกเสียงเฉพำะพยัญชนะตัวแรก หรือออก
เสียงเป็นพยัญชนะอื่น เช่น
๑.๒.๑ ออกเสียงเฉพำะพยัญชนะตัวแรก
ได้แก่ จร ซร ศร สร

๑.๒.๒ ออกเสียงเป็นพยัญชนะอื่น
ได้แก่ ทร ออกเสียงเป็น ซ
อักษรประสม
๒. อัก ษรนำ หมำยถึง พยัญชนะต้น ๒ ตัวประสมอยู่ใ น
สระเดียวกันและออกเสียงเป็น ๒ พยำงค์ โดยออกเสียงพยัญชนะ
ตัวแรก ซึ่งเป็นอักษรตัวนำเป็นเสียงอะ กึ่งมำตรำ และออกเสียง
พยั ญ ชนะตั ว ตำมตำมเสี ย งสระที่ ป ระสมอยู่ อั ก ษรนำมี ลั ก ษณะ
สำคัญดังต่อไปนี้
๒.๑ อัก ษรตัวนำเป็นอัก ษรสูง อักษรกลำงและอักษรต่ำ
อักษรตัวตำมมักจะเป็นอักษรต่ำเดี่ยว เช่น ขนม สงบ ถลน กนก
จรด เชลย โพยม
อักษรประสม
๒.๒ อักษรตัวนำเป็นอักษรสูง อักษรตัวตำมเป็นอักษรต่ำคู่
เช่น ผทม ไผท เผชิญ หรืออักษรตัวนำเป็นอักษรสูง อักษรตัวตำม
ก็เป็นอักษรสูง เช่น สถำนี เสถียร หรืออักษรตัวนำเป็นอักษรสูง
อักษรตัวตำมเป็นอักษรกลำง เช่น สบำย แสดง

๒.๓ ห นำอักษรต่ำเดี่ยว เช่น หนำ หมำย หมู

และ อ นำ ย ได้แก่ อย่ำ อยู่ อย่ำง อยำก