“Congratulations on your wedding,” Everle

igh said to the bride as she gave her a kiss on

the cheeks. She tried her best to smile at her
friend, Jasmine.

Everleigh looked at her left side and found the

one she used to love. Well, until now, she love
s that person so much. She also noticed that t
hey were looking at the camera, smiling, like
she wasn’t hurt by that person. Suddenly, the
person Everleigh was looking at glanced at
her direction which made her avert her eyes in
front again.

It could’ve been our wedding too, but what ha

ppened between us fourteen years ago made
us strangers again, Everleigh thought to herse
lf.

Everleigh also realized why most people stay

or leave in someone’s life.
They leave because either they, you, or both
of them are hurting because they might have f
inished their purpose in your life. Other people
also leave to give us lessons, happy memorie
s, or help us become stronger in our own way.

While some people stay in our lives because t

hey have become dependent on you –
because a part of us thinks that we cannot live
without them.

Everleigh’s past lover was the one who left,

while she was the one who stayed.

“Feggari Mou, may surprise ako sa inyo,” t

he groom, John Lucas Sebastian, a freelance
engineer, said while looking at the camera.

“Kasama kami sa surprise mo sa asawa m

o?” her friend Adrian asked and then giggled.
“Definitely yes. You’ll see, and I hope you
appreciate it,” JL said with hope in his voice.

“Now I’m excited for later,” her other friend,

Harmony, said and grinned.

“Tomorrow to be exact,” JL said.

Everleigh was now curious about the surprise.

“JL, can you move aside, so we can have a

groupie?” Jasmine asked her husband which
made her husband sulk like a child.

Everleigh just smiled at them. They are so cut

e!
“Nakaka-offend ‘yon, Jasmine,” JL said as
he hugged his wife’s waist.

“Just for now, please. I’ll let you do whatev

er you want with me later in our honeymoo
n,” Jasmine bluntly said, not afraid that they i
nside a holy place.

“Jusko, akling! Nasa simbahan pa tayo, m

aghunos dili nga kayo,” her friend, Ximena,
scolded and shook head in disbelief.
.
“Sure, Jas. Enjoy your groupie,” JL said an
d gave Jasmine a peck on her lips.

“Kadiri talaga kayo,” Harmony said with disg

ust written on her face. JL made a face as he
walked away.
“Isla, ano ba ‘yan! Ang hina mo,” reklamo n
i Adrian.

Sina Everleigh, Isla, Adrian, Harmony, Jasmin

e at Ximena ay magkakaibigan simula noong
college pa sila. Kasama ni Everleigh sa hirap
at ginhawa itong mga ‘to. Ayaw din naman nil
ang maghiwa-hiwalay dahil trato na nila sa is
a’t isa ay parang magkakapatid na.

Nasa reception na sila at sila na lang ang natit

ira dahil nag-aya ang bride na mag-inom mun
a sila bago mag-honeymoon ng asawa sa Mal
dives.

“Anong mahina? Tingnan mo ‘to, I’m a stro

ng, independent woman.” Tumayo pa si Isla
at fini-flex pa ang so-called “biceps” niya.
Nagtatawanan sila doon. Pinaupo na ni Adria
n ang kaibigan at bumubulong-bulong si Isla n
a parang nag ri-ritual.

Maya-maya napansin ni Everleigh na may kin

uha si Isla na bote at ito ay wala nang laman.
Nagsalin ang dalaga sa baso at ininom ito. Na
pa iling-iling na lang si Everleigh sa kinaugalia
n ng kaibigan niya tuwing nalalasing ito. Nata
wa siya nang sinilip ni Isla ang baso at tinakta
k pa ito dahil wala itong nainom. Biglang kinuh
a ni Isla ang tali sa buhok at ginawang bracele
t.

“Ximena, tali mo pahiram please,” sabi ni Is

la at inilahad ang kamay sa kaibigan niya. Ibin
igay naman ni Ximena iyon at ginawang brace
let ni Isla.

“Wala na naman akong tali. Hindi mo pa na

ibabalik ‘yung iba, Isla,” reklamo ni Ximena
sa kaibigan niya. Kinuha din nito ang tali ng ib
a pa niyang mga kaibigan.

Isa ‘to sa naka-ugalian ni Isla kapag sobrang l

asing na siya, ang kunin ang mga tali ni at
gawing bracelet, hanggang sa nasanay na
sila at sinakyan na lang siya sa kung anong
ginagawa niya.

“Ate Ganda, pahiram ng tali mo,” bulong ni

Isla kay Everleigh. Hindi napigilan nito na
mapangiti habang tinatanggal ang tali niya sa
palapulsuhan saka sinuot ‘to kay Isla.

“Okay na ba si Isla?” Nag-baby talk siya sa

kaibigan dahil para sa kanya ito ay bata tuwin
g nalalasing. Nakatingin lang sa kanya si Isla
at dahan-dahan na tumango.
“Ganda mo po,” sabi ng kaibigan at niyakap i
to. Sana ganito pa rin siya kapag nahimasma
san, sabi ni Everleigh sa sarili.

“Sa tingin ko si Everleigh na ang susunod

na ikakasal,” sabi ni Adrian at binangga ang
katawan niya. Napangisi na lang si Everleigh
nang marinig ito.

“Oo nga, pakilala mo muna sa amin ‘yung

boylet mo, ha,” paalala naman ni Ximena at i
ninom ang kanyang margarita.

“Ayoko munang magbuntis,” sabi ni Everlei

gh at inirapan ang mga kaibigan niya. Para sa
kanya, hindi niya nakikita ang sarili na magbu
ntis. Isa pa, hindi alam ng mga kabigan niya n
a nagkarelasyon sila ni Isla ng napakatagal na
panahon.
“Kapag kasal, buntis kaagad?” natatawang
tanong ni Harmony.

Napairap na lang siya sa hangin at napukaw a

ng tingin niya nang tumayo si Isla.

“N-nasusuka ako,” sabi ni Isla sa kanila at n

aglakad papalayo.

“Sundan ko lang baka mapano,” sabi ni Ev

erleigh sa mga kaibigan at sinundan si Isla. “I
sla, let me assist you,” sabi niya pero
inilingan lang siya ni Isla.

“Kaya ko ang sarili ko,” sabi ni Isla.

Alam ni Everleigh na magagalit sa kanya ang

kaibigan kapag hindi siya nakinig dito pero gu
sto niya ito alalayan at baka kung mapano ito l
alo na lasing ito.
“I told you, kaya ko ang sarili ko,” sabi ni Isl
a sa kanya pero imbis na lumayo, hinawakan
niya ito sa baywang para hindi gumewang-ge
wang sa paglalakad.

“Huwag mo ‘kong hahawakan!” sigaw sa ka

nya ni Isla at itinulak siya nito papalayo.

Everleigh just smiled at her. She was used to i

t, not because it was a habit of Isla but
because she needed to. Kahit masakit sa kan
ya, titiisin niya lahat ng masasakit na pananali
ta ng kaibigan niya. Bakit? Mahal niya ito. So
bra.

“Isla, ano ka ba? Hilig mo talagang makip

agbardagulan,” sabi ni Everleigh at pilit na tu
mawa.
“Shut the fuck up! Leave me alone, you wh
ore!” sigaw sa kanya ni Isla. Nakita ni Everlei
gh na nanunubig ang mga mata nito –mata na
puno ng galit sa kanya.

“Tara na, Isla, lasing ka lang kaya nasasabi

mo ‘yung mga ganyan,” sabi ni Everleigh at
pilit na baguhin ang isip ng kaibigan. Malaking
chance na maniwala si Isla sa kanya dahil lasi
ng ito.

Bigla siyang niyakap ni Isla at ibinaon ang ulo

nito sa balikat niya. Hinimas-himas ni Everleig
h ang buhok ng kaibigan.

“I loved you,” bulong ni Isla sa kanya.Humin

ga ng malalim si Everleigh. Sorry, Isla.

“I will always love you,” sabi niya kay Isla.

“Such a liar,” bulong ni Isla. Nagulat si Everl
eigh na nilagay ni Isla ang dalawang kamay ni
to sa pisngi niya. “A beautiful liar,” dagdag n
i Isla at biglang hinalikan siya nito sa labi.

Hinalikan ni Everleigh pabalik si Isla. Mapusok

ang pinasasaluhan nilang halik, tila walang pa
kialam kung may makakita sa kanilang dalaw
a.