Taming Boss Stan (SPG/R18+) BY.

MISS THINZ

Taming Boss Stan (SPG/R18)

Miss Thinz

©NVLA💋🆔LEKI_LEKI❣️
🆔Miss_Little🍭

WARNING!!! SPG/R18/MATURE CONTENT Read at your own Risk. Stan Makhalov is the
world's third wealthiest man. But behind his successful life and career, a tragedy
will change his life forever. His younger sister was raped and killed by an enemy
gang. Only his father knew about him being a Mafia boss, that's why he can't
confess that the real culprit for his sister's gruesome death is because of him. In
his journey for vengeance, he will meet an innocent and charming lady that might
also suffer the same fate as his sister. So, it became his mission to protect her
and punish his enemies, too.

CHAPTER1 Despicable Crime

CHAPTER 1 Despicable Crime

Third Person POV

Walang tigil sa pagpupumiglas ang maganda at matangkad na babae habang sapilitan
siyang inilalabas sa itim na van. Maliban sa driver ay may apat pang lalaking lulan
niyon at dalawa nga sa kanila ay kinakaladkad na ang babaeng hanggang ngayon ay
nakapiring pa rin ang mga mata. Tiba-tiba na naman ang mga amo natin dito! Sobrang
ganda at seksi, pare!"nakakalokong komento noong isang lalaking halos itulak na
iyon babaèng pilit na kinakaladkad noong dalawang kasama niya.
"Sana lang din patikimin din tayo mga pare!" sabay-sabay pang humalakhak ang mga
ito. Punong-puno ng madilim na pagnanasa ang mga tono nila kaya lalong napaiyak ang
magandang dalagang dala nila.
"Mga hayup, kayo! Let me go! Sino ba kayo? Please, just let me go!" paulit-ulit n
sigaw ng babae habang walang patid ang pagpupumiglas. Ngunit kahit anong gawin niya
ay wala siyang laban sa lakas ng mga lalaking mahigpit ang pagkakahawak sa kaniya.
"Tumigil ka na! Kanina pa ako naririndi sa iyo! Kung hindi lang kami napag-utusang
ingatan ka baka kanina pa kita winasak sa sasakyan! Mukhang ang sarap-sarap mo pa
naman!" bulyaw ng isang lalaki sa kaniya. Muling nagtawanan ang mga ito at isa pa
nga sa
kanila ay pumisil sa pang-upo ng dalaga. Nanindig ang mga balahibo niya dahil dito
at muli silang pinagmumura.
"Mga bastos! Pakawalan ni'yo ako! Demonyo kayo!" patuloy ang pagsigaw at paglaban
niya sa mga ito.
llang sandali pa ay naramdaman ni Charry na ipinasok siya ng mga ito sa isang
malamig na lugar. Kuwarto siguro ito dahil mukhang may aircon. May ilang pag-uusap
pa siyang narinig nang bitiwan na siya ng mga lalaking may hawak sa kaniya. Agad
niyang hinaplos ang mga pulsuhan at mga braso niyang mahigpit na hawak ng mga
lalaking dumukot sa kaniya kanina.
Napapitlag siya ng may humawak sa baywang niya at himasin ang tiyan niya paakyat sa
dibdib niya. Halos masuka siya kaya itinulak niya kung sino man iyon at mabilis na
tinanggal ang piring sa mga mata niya. Bahagya pa siyang nasilaw sa ilaw ngunit
nang masanay ang mga mata niya ay agad na iginala ang mga mata sa paligid.
"Good morning, sweetheart!" napalingon siya sa harap niya at nakita ang isang
lalaking sa tingin niya ay mas bata lang ng konti sa daddy niya. ito marahil ang
nanghipo sa kaniya kanina.
"Sino ka? Bakit mo ako dinala rito? Pakawalan mo ako, hindi kita kilala!" angil
niya agad dito at umatras para sana lumayo ngunit agad hinuli nito ang baywang niya
"Of course, you don t know me, sweetheart! Pero kilalang kilala ka namin, napahinto
siya sa pagpupumiglas dahil sa sinabi nito. Namilog ang mga mata niya at pilit
kumakawala ngunit hindi ito pumayag. Matangkad siya with her 5'10 height pero mas
matangkad pa rin ang lalaki sa kaniya.
"Namin? Ano ba'ng kailangan ni'yo sa akin? Sabihin ni' yo na at pakawalan na ninyo
ako. Kailangan ko nang imuwi sa amin dahil sigur adong mag aalala na ang mommy
ko!"pasigaw na tanong at tugon ni Charry sa lalaking kaharap. Kinakabahan pa siya
sa uri ng titig
CHAPTER 1 Despicable Cime
2/3
na ibinibigay nito sa kaniya. Hindi niya gusto ang tinging iyon dahil alam niyang
pagnanasa iyon. Lalo siyang kinakabahan at hindi mawari kung paano makatatakas sa
fugar na ito. Bago pa makasagot ang lalaki ay bumukas ang pintuan ng kuwarto at
iniluwa niyon ang apat pang mga lalaking pawang mga gangster ang itsura. Lalong
dumagundong ang kaba sa dibdib niya.
"Oh, our beautiful visitor is already herel" nakangising sabi noong isa sa mga
lalaking bagong dating. Then, Iguess, puwede nang umpisahan ang party! We have the
whole day to party! segunda pa noong isang lalaking kasama niya. Sabay sabay silang
sumigaw ng yes at naramdaman na lang ni Charry ang pag angat ng katawan niya sa
ere. Binuhat na pala siya ng lalaking nakayakap sa kaniya kanina.
"Teka, bitiwan mo ako, ano ba!" sigaw niya at pilit na nagpupumiglas. Ngunit
napaawang ang mga labi niya nang bigla siya nitong ihagis sa malaking kama na
naroon. Doon lang niya napansing dalawang pinagdikit na king size bed pala ang
naroon.Nag-umpisang manginig ang buong katawan niya sa takot.
"Tell me, sweetheart, are you still a virgin?" Tanong noong lalaking naghagis sa
kaniya sa kama. Ngayon ay naiiyak na siya sa matinding takot dahil parang may ideya
na siya sa party na tinutukoy nila kanina. Please, maawa na kayo! Pakawalan ni'yo
na po ako. Parang awa ni'yo na!" umiiyak na pagsusumamo niya sa mga lalaking
kaharap. Parang mababangis na hayop na ang itsura ng mga ito habang nakapalibot sa
maluwang na kama. Nakangisi silang lahat sa kaniya at kakaiba ang kislap sa mga
mata.Alam mo bang ang sarap mong panoorin habang rumarampa sa entablado? Ngayon
gusto kong matikman kung mas masarap ka ba kapag binabayo na kita!"nakakalokong
sabi noong lalaking medyo mahaba ang buhok. Sinabayan ng tawa ng mga
kasama niya ang sinabi niya. Mamili ka Miss Makhalov, do you want to do it the nice
way or the hard way?"
tanong noong lalaking may hawak sa kaniya kanina at unti unti gumapang papalapit sa
kaniya. Umatras siya nang umatras hanEgang marating niya ang malapad na
headboard.Tumaas ang kilay ng lalaking nagtanong.
The hard way, then," kasunod nitong sabi at marahas na hinila ang mga paa niya kaya
patihaya siyang napahiga. Lalong nilukob ng matinding takot ang dibdib niya kaya
mas bumalong ang mya luha niya. Dumagan ang lalaki sa kaniya at idiniin ang sarili
nito lalo sa bandang ibaba. Lalong napaiyak si Charry nang maramdaman ang katigasan
nito 'doon' na halos maEpasuka na sa kaniya.
"Boss Grayson, take it easy man! Huwag mong masiyadong takutin ang bisita natin!
nakangising saway no0ong isang lalaki. Grayson pala ang pangalan ng demonyone
nakadagan sa kaniya ngayon T think she likes it rough! Kaya pagbibigyan ko siya,"
sagot ni Grayson at mahigpit na hinawakan ang ulo ni Charry at sinibasib ito ng
marahas na halik. Ginamit na ni Charry ang buong lakas niya para makawala sa
pagkakadagan ni Grayson at sa paEpaparusa nito sa
mga labi niya ngunit walang silbi Ang apat na lataki naman ay naupo sa mga sofang
nasa silid at nagsimula nang
3/3
CHAPTER 1 Despicable Crime
uminom ng alak. Habang abala si Grayson sa paghalik at paggalygad sa katawan
nfCharry ay nagsimula nang suminghot ng shabu ang mga lalaking nag inuman.
"Pare huwag mong ubusin yan, ah, tirhan mo kami!" nakakalokong baling ni Max kay
Grayson. Hindi siya sinagot ng lalaki dahil abala na ito sa pagpunit ng damit ni
Charry.

Miss Miss Thinz

Dahil sa napakaraming humihiling ng kuwento ni Stan Makhalov, narito na po. Mag-
uumpisa ang daily update nito kapag approved na ni Head e***r. Thank you so much
for your support!!

Chapter 2 Horrible Fate

Chapter 2 Horrible Fate
Charry's POV
Napasigaw ako ng malakas nang tuluyan nang masira ang suot kong dress. Walang pag
iingat sa bawat galaw nitong lalaking tinatawag nilang Grayson. Dinig ko rin ang
mga pangalan ng iba pang mga lalaking kasama niya - Max, Jayson, Patrick at
Chadric. Itong
lumalapastangan sa akin ang pinakamatanda sa kanila base sa itsura nito.
"Parang awa ni' yo na! Tama na po! Tama na!" patuloy ang pagmamakaawa ko, ngunit
imbes na tumigil ay lalo pa yata itong ginaganahan kapag naririnig ang mga pakiusap
at pag iyakko. Muli ay napangiwi ako nang bigla niyang isubo ang kaliwang dunggot
ng dibdib ko at madiin nitong sipsipin iyon. Sobrang sakit niyon at muli akong
napasigaw nang pangigilan niya pa itong kagatin. Sobrang sakit na sinasabayan pa
niya ng madidiing paglamas-piga sa mga ito. Ganoon din ang ginawa niya sa kabila.
Sinubukan ko siyang sampalin at pagsusuntukin pero nagalit ito at sinampal din ako.
Mas malakas ang ginawa niyang pagsampal sa akin na nagpadugo at dagliang nagpamaga
sa labi ko. Ramdam ko ang hapdi sa pisngi kong dinapuan ng isa pang sampal. Sa
lakas pa nga niyon ay halos mawalan ako ng malay. Ang sunod niyang ginawa ay
nagpahindik sa akin. Padarag niyang itinaas ang dalawang paa ko at ipinatong sa
balikat niya. At bago pa ako makapagprotesta ay pabigla na niyang ipinasok ang
p********i niya sa kaloob-looban ko. Ramdam ko ang makapugto- hiningang pagkapunit
ng aking pinakaiingatang kabirhenan. Mahabang daing ang kumawala sa akin dahil sa
matinding sakit na idinulot niyon. Sobrang kirot na parang sinusugat ang p"*******e
ko.Puta ka! Ang arte mo, pero sulit dahil virgin na virgin!" singhal nito sa akin
at lalo pang tumindi ang paglabas masok niya. Madiin at marahas ang bawat ulos
niya. Wala akong nagawa kung hindi ang umiyak nang umiyak at tisin ang hapding
dulot ng kanyang napakawalanghiyang paglapastangan sa akin. Patuloy lang siya sa
walang habas na mading pagpisil sa aking mga dibdib na lalong nagpatindi sa mga
banyagang hapdi at kirot na nararamdaman ko. Maya-maya ay lalong mas naging
mabangis ang bawat pasok niya hanggang sa iputok na niya ang lahat sa loob ko.
Ilang beses pa siyang umulos nang umulos
hanggang sa maibuhos na niya ang pinakahuling patak ng kaniyang mainit na semilya
Pagkatapos noon ay hindi pa rin niya hinugot ang ari niya. At muling nitong sinakop
atsinungkal ang mga labi ko at halos magdugo na iyon sa diin ng halik niya. Pati
ngipin ay
tumatama oon pagkatapos ay kinagat pa niya ang pang ibabang labi ko. Hindi niya
iyon tinigilan harnEga t hindi dumugo. Saka nito biglang hinugot ang kanyang ari na
nababalot ng pinaghalong katas niya at ng dugo na senyales ng pagdonselya niya sa
akin. Umalis siya sa ibabaw ko at walang pakialam na pinuntahan ang mga buhong
niyang kasama at nag-umpisa na ring makipag inuman sa mga ito Sinubukan ko namang
hilahin ang kumot at itinakip ito sa hubad kong katawan.Sobrang sakit ng buong
katawan ko lalo na sa ibabang bahagi. Wala akong ideya kung sino
ang mga taong ito at kung bakit nila ito ginagawa sa akin.Ngunit hindi pa ako
nagtatagal sa pagkakatakip sa sarili ko ay hinablot na ito noong Max at hayok na
hayok at buong pagkagahaman akong tiningnan. Puno ng pagnanasa ang kanyang anyo.
Umiling ako sa kaniya pero nginisian niya lang ako
Chapter 2 Hornble Fate
2/3
Kung ayaw mong nmasaktan ay huwag ka nang nmanlaban. Ayaw na ayaw' ko sa babae
iyong masiyadong maarte at palaban. Gusto ko iyong sušundin ang lahat ng gusto ko.
Paliligayahin kita basta sundin mo lang ang gusto ko!"ngiting aso ito habang
nagsasalita. Parang awa niyo na pauwiin niyo na po ako!" pagsusumamo ko. Akala ko
ay nasaid
na ang luha ko kanina ngunit marami pa pala. Diring diri ako sa sarili ko.
Pakiramdam ko ang dumi-dumi ko na at kahit kailan hindi ko inakalang mangyayari sa
akin ang ganito.Kasasabi ko lang, 'di ba? Ayoko ng nag-iinarte!" madilim ang
mukhang sabi nito. Napalunok ako nang unti-unti siyang mag-alis ng damit. Sunod-
sunod ang pag-iling ko at kita kong lalo pe siyang nagalit. Kinalas niya ang belt
niya at ipinulupot sa kamay ang dulong bahagi nito.
"Lumapit ka rito kung ayaw mong masaktan!" utos nito ngunit umiling ako at lalong
lumayo sa kaniya. Nanlisik ang mga mata nito at pagapang na umakyat sa kama. Hinila
niya ang buhok ko palikod kaya napasigaw ako sa hapding idinulot niyon sa anit ko.
Nanlalaban ako para bitiwan niya ako ngunit ganoon na lamang ang hiyaw ko nang
hatawin niya ako ng hawak niyang sinturon.Padapa niya akong binitiwan saka muling
hinataw nang hinataw ng sinturon ang likod ko. Sobrang sakit ang nililikhang sugat
ng bawat pagtama sa aking katawan ng belt buckle. Salitang pagpalahaw at pag-arko
ang itinugon ng katawan ko tuwing guguhit ang hapdi sa pagtama ng kanyang paghataw.
Hindi ko alam kung ilang beses niya akong hinataw niyon ngunit nanginginig na ang
buong katawan ko. Hinang hina ako ngunit nanlaki ang mga mata ko nang pumunta siya
sa likuran ko. Marahas niyang itinaas ang ibabang bahagi ng katawan ko at walang
babalang ipinasok ang kahandaan niya sa lagusan ko. Halos wala nang lumalabas na
boses mula sa lalamunan ko habang madiin buong puwersa siyang bumabayo mula sa
likuran ko. Hawakniya ng dalawang kamay niya ang balakang ko at ipinagpapatuloy
lang ang kahayupang ginagawa niya. Hindi pa nakuntento at hinila ang buhok ko.
Napatingala ako na parang hayop dahil sa paghila niya sa buhok ko. Saka niya
binilisan ang mga maririing pagpasokat paglabas sa akin Sobrang tagal namin sa
posisyong iyon at halos dugo na yata ang lumalabas sa p e ko dahil sa sobrang dahas
niya. Pagkatapos ng ilang mahahapdi at karima-rimarim pang ulos ang ginawa nito
nang sa wakas ay nilabasan din siya. Madiin din niyang pinisil ang dalawang dibdib
ko habang ibinubuhos ang lahat. Sa mga sumunod pang oras ay ganoon din ang dinanas
ko sa tatlo pa nilang mga kasama. Salitan nila akong inangkin sa iba't ibang
posisyon na gusto nila. Padahas ng padahas ang ginawa nilang pag angkin at
pagpapasasa sa aking katawan. Wala silang kapaguran sa kanilang kademonyuhan. Halos
lahat ng bahagi ng silid hanggang sa banyo ay nalibot na namin para lang
mapagbigyan at makuntento nila ang kanilang makamundong hangarin Pinakasadista sa
lahat iyong Jayson dahil itinali pa niya ako kahit wala naman na akong lakas para
labanan siya o makapuslit sa aking mala bangungot na kalagayan. Ngunit ang mas
nagpasindak sa akin ay nang gamitan niya ako ng ilang s'x toys bago niya ako
tuluyang inangkin. Hindi lang ang p"****e ko ang nilapastangan nila kun di pati ang
lagusan ko sa likuran. Maging ang bibig ko ay hindi nakaligtas sa mga kahayupan
nila Walang puknat ang salitan nilang pagdurog sa aking p'******e.
3/3
Chapter 2 Horrible Fate
Wala na akong natitira pang lakas sa katawan ko at halos panawan na akd ng ulirat
Ngunit tuloy tuloy pa rin sila sa pagyurak sa katawan ko. Ngunit ang pinakamalala
sa lahat ay nang may iturok sila sa akin. Hindi na naging malinaw ang mga sumunod
na pangyayari. Ngunit sa kabila ng aking paghihingalo, at sa abot ng aking halos
mapatid nang katinuan, tanda ko na sabay sabay pa silang lima na umangkin sa
katawan ko. Akala ko' y wala nang mas sasakit pa sa dinanas ko nang salitan nila
akong gahasain ngunit may mas malala pa pala. llang beses a kong nawalan ng malay
sa mga pinaggagagawa nila sa akin ngunit hindi sila huminto. Dinig ko pa ang sabay-
sabay nilang hiyawan kapag nilalabasan na sila. At sa huling pagkakataon ay lumuha
ako bago tuluyang tinakasan ng buhay ang aking katawang lupa.

Miss Thinz
Ako mismo umiiyak habang sinusulat ang chapter na ito. huhuhu

Chapter 3 Saddest News

1/3
Chapter 3 Saddest News
Stan's POV
lam literally very excited today because tomorrow will be the big special day for
my sister. We planned all this for almost a year. Il want her birthday party to be
very special and memorable for her. This is her moment to finally enjoy
independence. We promised that when
she turned 23 we will allow her to live alone. She is actually my half sister. I
learned about her five years ago after I went back to he Philippines to visit some
friends. My father had an affair with his Filipina secretary back then. He kept
this a secret from us for twelve years. My sister Charry grew up in the Philippines
with her mom. At the age of fourteen, she started her modeling career. She is so
talented that at the age of seventeen she became one of the Victoria's Secret
Angels. Because of her, I learned how to speak Filipino. Although my accent is not
yet perfect, at least I can speak and understand well the language now.
My main business is the Martel. Ito ay pangbuong mundong online shopping mall.I
became the third wealthiest man on earth because of this. Maliban sa mga negosyo ko
ay ang Martel Investment Company na siyang number one sa buong Europa at Amerika.
Five years ago, I likeda girl named Kristine. However, she's already married so
ljust focus my ife with my businesses and taking good care of my sister. Thinking
this, I tried calling her. Nakailang attempts na ay hindi pa rin niya sinasagot
kaya napakunot ang noo ko. I tried to call her PA dahil baka busy ito.
Napagkasunduan naming magkikita ngayon para tingnan niya ang venue at masigurong
maayos ang lahat. We have three sets of organizers, but I still
want everything to be perfect for tomorrow.
"Hello, Sir Stan? Bakit po?" may mahihimigang pagtataka sa boses niya. Sabagay,
ngayon pa lang naman ako tumawag ng direkta sa kaniya. She's a Filipina, too, so l
have to speak tagalog to her. Ang Ma am Charry mo nasaan? Hindi ko kasi siya
matawagan," tanong ko. Saglit itong natigilan bago sumagot.
"E, sir, kahapon pa po kami hindi magkasama ni ma'am. Sabi po niya ay pupuntahan
kayo kaya hindi na niya ako isinama pa. Siya na nga rin ang nag drive noong
sasakyan niya at pati si Mang Caloy ay iniwan dito sa bahay, paliwanag nito. Lalong
kumunot ang noo ko dahil hindi naman kami magkasama kahapon. Nasabi ko naman sa
kaniya kahapon na may meeting ako with Mr. Alperez para sa susunod na investment
ventures namin at para personal na rin siyang imbitahan sa gaganaping party bukas.
"Hindi kami magkasama kahapon. She knew that I was busy,' nagtatakang sagot ko.
Napasinghap ang kausap ko at halatang nagulat sa sinabi ko. Biglang bigla ay para
akong kinabahan. Hindi ko maipaliwanag ngunit kakaiba ang t"k ng puso ko at nag
uumpisang bumangon ang pag aalala sa dibdib ko. Sir, iyon po talaga ang paalam niya
sa amin. Pupuntahan daw po kayo. Tapos hindi naman na siya umuwi kagabi kaya akala
po narnin ay diyan na natulog sa inyo at magkasama kayo. Hindi ko nga rin po
natawagan kagabi kasi baka makaistorbo sa kaniya," tugon pa nito.
Humigpit ang hawak ko sa telepono at kabadong nagpaalam sa kausap Muli kong
sinubukang tawagan si Charry pero cannot be reachèd pa rin ito. 1 also tried callng
her manager pero wala rin itong ideya kung nasaan si Charry. I was about to call my
friend from the police department when my phone rang. Ang assistant ko
Chapter 3 Saddest News
2/3
ang tumatawag kaya agad kong sinagot Sir, nasa balita po si Ma'am Charry,
ninenerbyos na pagbabalita nito sa akin. Lalo akong kinabahan sa tono niya kaya
wala sa sariling napatakbo ako sa sala at binuksan ang TV.
"Bakit ano ng mayroon hinintay ko ang tuluyang pag on ng TV kasabay nang pagsagot
niya
"Sir, sa MBS channel po kayo manood. Exclusive iyong news doon!" hindi ko talaga
gusto ang tono niya unit sinunod ko pa rin ang sinabi niya bunsod ng matinding pag
aalala. Napatda ako at nabitiwan ang hawak kong cellphone at remote control nang
bumungad sa akin ang isang napakasamang balita. Nanginig ang mga kalamnan ko nang
mabasa ang headline Highest paid super model Charry Makhalov found dead in an
abandoned area. Kasabay niyon ang pagpapakita ng blurred footage ng isang bangkay
na natatakpan
ng puting tela at buhat-buhat ng isang team mula sa SOco. Natapos ang buong balita
na para akong natuklawng ahas habang tulalang nakatitig sa TV screen. Ican not
almost look at her tortured body. I've seen blood and worse than this with the
secret world I have, but I never thought that it would hurt this much because it 's
my sister. Ang maganda at maputla niyang katawan ay puno ng pasa at sugat, Mula ulo
hanggang paa ay walang ligtas dahil bawat bahagi ay may marka. I felt the pain,
frustration, devastation and an unimaginable rage in my heart. I want to kill! I
want justice and vengeance for her! But where will I start?
"Sir, are you his family?" Theard someone asked.l ama tough man, but today I am
terribly weakened. Nag angat ako ng paningin sa nagtanong. Babae ito na nakasalamin
at puno ng awa ang mga mata habang nakatunghay sa akin. She's very pretty. So
pretty that in a few seconds I was mesmerized by it. But I was brought to reality
when she asked if I can manage to answer her questions. I cleared my throat. Yes. I
am his older brother," I used my mos uthoritative tone because I want to intimidate
her a bit. I am not in the mood to be gentle today. Kailangang kailangan kong
malaman kung ano ang totoong nangyari sa kapatid ko. Hinding hindi ako babalik sa
Russia hangga't hindi ko napaparusahan ang lumapastangan sa aking kapatid.
"Sir, according to the autopsy test done to her, she was raped and tortured that
caused her death, paliwanag nito. I can see that she's trying to be professional
with her work, but what she told me also made her frown and sad. Very sad because I
could see it in her eyes.
Damn it! vwhat about the DNA? I need those to find the people who did this to her!
nagtatagis ang mga ngiping tanong ko sa kaniya. She flinched with my aggressiveness
but still, she managed to speak well.
Hindi pa Kami ganoon kasigurado, sir, pero parang ang kapatid ninyo ay biktima ng
1sang grupong dumudukot at gumagahasa ng mga sikat na artista at modelo. Halos pare
pareho ang modus nila. Gayundin ang paraan ng paEpapahirap nila sa mga nagiging
biktima nila, lalong nagdilim ang paningin ko sa mga sinabi niya. Hindi ko na
napigilan ang magwala at lahat ng mahawakan ko ay nawawasak o nadudurog. Ngunit
hindi man lang nabawasan ang sakit na nararamdaman ko. I can't accept this! lang
guwardia ang kinailangang pagtulungan akong awatin bago ako tumigit
Chapter 3 Saddest News
3/3
Ayokong makapanakit ng iba pero gigil na tigil at galit na galit ako. Gustong gusto
kong durugin ang mga bumaboy at pumatay sa kapatid ko Sir, kumalma po kayo. Marami
pa po akong kailangang itanong sa inyo para sa kaso ng kapatid ninyo, pakiusap
noong magandang babae. I saw tenderness and warmth in her eyes and surprisingly, I
calmed a bit.

Miss Thinz
Yay!!! Manalangin tayong lahat na pumasa ito para maging tuloy- tuloy ang update.
Asahan na po na medyo malala ang story na ito dahil combination ng Dark Romance at
Mafia theme. Salamat po sa pagsama sa aking journey bilang writer... Sabay sabay
nating abangan ang Her Ruthless Alpha.

Chapter 4 A Hard Day

1/4
Chapter 4 AHard Day
Raiza's POV
Palabas na ako ng kuwarto nang biglang tumunog ang cellphone ko. Dahil nasa loob
ito
ng bag ko ay kinailangan ko pang kunin ito sa loob. Pero mahuhuli na ako kaya
mamaya ko na
lang titingnan sa sasakyan kung sino ang tumatawag. Ngunit tuloy tuloy lang ito sa
pag ring
kaya huminto ako sa sala para ilabas na ito mula sa bag ko. Nanlaki ang mga mata ko
nang
makita sa screen na ang mismong head ng forensic department ang tumatawag. lbinaba
ko
muna sa nmalit na mesa sa gitna ng sala ang bag ko, inayos ko ang tindig ko at
bahagyang
tumikhim bago sumagot.
Hello? Good morning, sir!" agad kong bati nang mag connect na ang call.
Nasaan ka na, Raiza? We have an urgent work right now, and I want you to go
straight
to the scene. Papunta na rin doon ang ating team, kaya doon na kayo magkita-kita,"
agad
nitong utos. Sa tono ng boses niya ay mukhang mabigat na kaso ang hahawakan namin
ngayon. Sa dalawang taong pagtatrabaho ko sa Qizam-isang pribadong kumpanya na.
nag-o-offer ng lahat ng klase ng forensic science's needs para sa iba 't ibang
klase ng krimen.
Mahilig talaga ako sa mga crime investigative documentaries or movies. Kaya
nga.kahit
gustong gusto ng mga magulang ko na business course ang kunin ko ay hindi ako
pumayag.I
finished Bachelor of Forensic Science in Lyceum University. I took my postgraduate
Diploma at
University of Auckland in New Zealand. Thankful lang ako dahil very supportive ang
parents
ko sa pinili kong trabaho. Mahirap pero dito talaga ako nag eenjoy ng husto.
"Okay, sir. Saan po ba ang location? Palabas na po ako ng unit ko noong tumawag
kayo,"
bitbit ko na ang bag ko at palabas na rin ako ng pinto habang sinasagot ang tanong
ng boss
ko. Eksakto namang bumukas na ang elevator dahil may lumabas mula roon.
Nagmamadaling pumasok ako roon at mabuti na lang wala nang ibang laman kaya madali
ko lang napindot iyon para sa ground floor.
"I will send the location to you. This one is really big and important, Raiza. The
media
people are already there and the whole world is waiting for the result. Maging ang
lahat ng
ahensiya ng gobyernong maaaring makatulong ay naroroon na rin,' mahabang paliwanag
nito. Base sa tono niya ay hindi basta basta ang kliyente namin ngayon.
Copy, sir, iyon lang at pinatay na niya ang tawag. After a few seconds, he already
sent
me the text containing the location and additional information. I drove as fast as
l can
because the address is a bit far from from my place.
As expected, napakaraming tao na ang naroon ngunit na kordon na ang kabuuan ng
lugar kung saan gagawin ang initial investigation. Nakita ko na agad ang mga
kasamahan ko
kaya dumiretso na ako sa kanila pagkatapos ipakita sa mga nagbabantay na pulis ang
aking
D
Raiza, we haven't touched the body, yet. Only you are allowed to do so, sabi sa
akin ni
Dave. Si Dave ay isang forensic investigator ng kumpanya, habang ako naman ay isang
Medical Examiner.
Let s go. Just make sure na wala munang makalalapit sa bangkay hanggat hindi ko
natatapos ang lahat ng kailangan kong gawin," bilin ko sa kaniya. Tumango na ito at
saka
sumunod sa akin. Mabuti na lang mabilis at systematic ang lahat nggalaw ng mga
kasamahan namin. Ready na rin ang lahat ng mga equipment na kakailanganin namin
para
Chapter 4 A Hard Day
2/4
sa pag imbestiga sa katawan.
Inumpisahan na namin ang pag imbestiga sa katawan ng nagtapuang bangkay Hindi
ko naiwasang mapasinghap kanina nang mapagsino ang bangkay. She is Charry Makhalov
A
Half Filipino, Half Russian international super model. Ngayon naintindihan ko na
kung bakit
mahalaga ang kasong ito. Hindi lang siya basta bastang modelo dahil siya ang
pinakasikat at
pinakamalaki ang bayad sa modelling world.
We conducted all the necessary procedures and followed all the standard protocols
before asking permission to transfer the body into our laboratory for further
investigation.
Binigyang daan ko muna ang documentation team na makuhanan ng larawan ang lahat ng
anggulo. One of the most important part of the investigation is the documentation
of the
scene. It should be secured and recorded photographically and diagrammatically.
"Raiza, the police are already asking if there is an initial report already that
they can
record? Dave asked me after instructing our men to leave and go back to the
laboratory.
Yes. Ako na ang bahalang makipag usap sa kanila. Mauna na kayo sa laboratoryo at
hintayin natin ang susunod na gagawin. We still need the consent of the family for
the autopsy,
sagot ko. tumango-tango naman ito bago nagpaalam.
Lumapit sa akin ang isang pulis na may kasama pang tatlong pulis din.
Good morning, Doctor, I am Lieutenant Riley Echavez, and this is my team. We are
in-charge of this case," pormal na pakilala nito sa akin. Ngumiti ako sa kanila at
isa-isa rin
silang nagpakilala.
"l am Raiza Antoneth Sylverio, the Medical Examiner in-charge," ako naman ang
nagpakilala. Kasunod niyon ay ang mga tanong na nila. Halos madurog ang puso ko
habang
sinusuri ang kabuuan ng bangkay kanina. Ang maganda at makinis niyang balat ay
napunno
ng pasa at sugat. Higit sa lalhat ay ang malaking ebidensiyang nagpapakitang
pinagsamantalahan ito ng hindi isang beses lamang
"Maaari na bang malaman ang dahilan ng kamatayan niya?" tanong ni Lt. Echavez.
Hindi ko maiwasang mapabuntong-hininga. Dalawang taon ko nang ginagawa ang trabaho
kong ito pero hindi pa rin ako masanay sanay kapag babae na ang labis na inaabuso.
At ang
pinakamalala pa nga sa lahat ay umaabot sa malagim na kamatayan ng nagiging
biktima.
"Tll put everything into writing, but as for our initial findings, the victim was
raped and
killed. Hindi lang namin masiguro pa ang lahat dahil kailangan ng autopsy, mabigat
ang loob
na saad ko. kitang- kita ko ang pagtim ng bagang ng kaharap ko. maging ang mga
kasama
niya ay napamura rin sa narinig. We, sino nga ba namang hindi manggagg alaiti sa
ganitong
pangyayari.
Thanks for the information, ma' am. Any additional details that we can include to
our
report patuloy na tanong nito. Tumango ako. Dito na lalong bumigat ang pakiramdam
ko.
Tm not a hundred percent sure yet, dahil gaya nga ng sabi ko, kailangan pa ng
additional procedure to determine the real cause of her death and more. Pero gusto
kong
malaman ninyo na malinis na malinis na ang katawan ng biktima. Mukhang matalino ang
Eumawa ng krimen dahil halos wala kaming makitang ibang samples na maaaring magamit
sa mas malalim na imbestigasyon. Let s just hope that the autopsy will provide us
all the
necessary details we need, mahabang paliwanag ko. they all heaved a sigh, at base
sa mg
tsura nila, malaking kaso talaga ang kakaharapin nila. Lalo at hindi basta bastang
tao ang
Chapter 4 A Hard Day
3/4
nvolve.
Pagkatapos ng ilan pang pag uusap at tanungan ay sumabay
ako sa paghahatid ng
bangkay sa morgue. Naabisuhan naman na raw ang pamilya ng biktima kaya maaaring
papunta na rin sila roon. Tinawagan ko na rin ang boss ko at isinalaysay sa kaniya
ang mga
nangyari. Our company is the biggest and most trusted Forensic Science company in
the
country. Kaya karamihan ng mga kliyente namin ay talagang mga bigatin.
Pagdating ko sa aking opisina ay agad akong naupo sa swivel chair ko. Sumandal at
pumikit muna ako saglit dahil hindi ko maiwasang hindi magalit dahil sa nangyari sa
biktima.
Ano na lang kaya ang magiging reaksyon ng pamilya niya kapag malaman nila ang tunay
na
nangyari sa kaniya. Sa trabaho kong ito ay iyan ang isa sa pinakamahirap gawin.
lyong
ipaliwanag sa pamilya ng mga biktima ang dahilan ng kamatayan ng mga ito. Lalo na
kunE
ang nasabing biktima ay ginahasa o karumal-dumal na pinatay.
lang minuto lang ay pumasok ang sekretarya ko dala ang ilang dokumentong kailangan
kong pirmahan. Sa totoo lang sobrang busy kami ngayon dahil kaliwa't kanan ang mga
hawak naming kaso.
Ma am totoo po ba iyong nasa balita?" maya-maya ay tanong nito. Kumunot ang noo
ko at saglit huminto sa pagpirma saka ko siya tiningnan.
"Ano'ng balita?" tanong ko. Halatang kinakabahan ito ngunit ipinagpatuloy pa rin
ang
pagtatanong.
"Laman po kasi ng lahat ng balita ngayon na iyong natagpuang bangkay ay iyong super
model na si Charry Makhalov. Ayon din po sa lumalabas na balita, na rape siya bago
pinatay,
tumaas ang kilay ko, saka umiling. Ang bilis talaga ng media basta ganito ang
usapan.
Sabagay,hindi ko rin naman sila masisisi dahil napakasikat na tao ang pinatay. Yes!
Her death
is not natural, and it's too painful even to me.
Yes. Pero, sinasabi ko sa iyo, ingatan mo ang lumalabas sa bibig mo dahil hindi
tayo
puwedeng maglabas ng kahit anong impormasyon tungkol sa mga iniimbestigahan natin.
Tanging ang mga pulis rna lamang ang dapat maghayag ng official statements,"
mahigpit
kong bilin sa kaniya. Top priority sa trabahong ito ang confidentiality ng bawat
impormasyon,
lalo na ang mga kakailanganin sa korte. It's the only way to preserve the
credibility of our
investigation. At siyempre ang pangalan ng kumpanya.
"Yes, ma'am. Alam ko naman po iyon. Nalulungkot lang po ako kasi fan p
ako niyang si
Charry. Kahit sobrang sikat na siya, napakabait at mapagpakumbaba niyang tao. Kahit
kailan
walang naibalitang nagtaray iyan o um attitude. Lagi rin siyang sweet sa mga fans
kaya
masakit talaga para sa amin ang sinapit niya," maluha lihang pahayag nito. Ako man
ay labis
na nasasaktan at nalulungkot sa sinapit ng kapwa ko babae. Kaya gagawin ko rin ang
lahat
pafa makamit niya ang hustisyang nararapat para sa kaniya. Nakasalalay din sa
kalalabasan
ng resulta mula sa aming laboratoryo ang mas ikalilinaw ng kasong ito
Bandang alas singko ng hapon ay dumating na ang family consent para sa
pagsasagawa ng autopsy sa bangkay kaya kinakailangan ko nang magtungo sa
laboratoryo.
Pagdating ko roon ay isinuot ko na ang usual suit ko. Narito na rin ang lahat ng
mga kasama
ko kaya nagpatuloy na kami sa pagsasagawa ng proseso
Chapter 5 Meeting Stan
1/4
Chapter 5 Meeting Stan
Raiza's PObv
"Sir, kumalma po kayo. Marami pa po akong kailangang itanong sa inyo para sa kaso
ng
kapatid ninyo," pakiusap ko sa matangkad na lalaki. Akala ko nga talaga hindi siya
marunong
magtagalog. Mabuti na lang kahit kakaiba ang accent niya ay magkakaintindihan naman
pala kami.
Ako man ay naaawa at nahihindik sa nangyari sa kapatid niya. Habang ine-examine
namin ang bangkay kanina hindi ko maiwasang hindi humanga sa taglày na kagandahan
ni
Miss Charry. Maging ang katawan niya ay talagang kaiinggitan ng maraming
kababaihan.
Napakasaklap lang talagang ganito ang sinapit niyang kapalaran.
Hindi ko alam kung bakit pero mula sa mabangis na pagwawala ay tumitig siya sa akin
ng ilang segundo. Halos mahigit ko ang hininga ko nang maayos kong makita ang buong
mukha niya. Guwapo. Hindi. Sobrang guwapo! Dinaig pa niya iyong mga sikat na
Hollywood
celebrity. Sobrang ganda ng asul niyang mga mata, at maging ang mga panga niya ay
napaka-prominent.
Sa ilang Segundo ay para akong isang teenager na nakakita hg guwapong transferee sa
campus. Pero mabilis kong hinamig ang sarili dahil may trabaho akong kailangang
tapusin.
"When could I get the copy of the whole report?I want everything. Every detail,
every
evidence you could gather, then handed them all to me!" maawtoridad na utos nito.
Pigil na
pigil ko ang sariling huwag tumaas ang kilay sa narinig. Kung makapag-utos a kala
mo hari.
Saka hindi puwede ang sinasabi niya dahil may mga prosesong dapat sundin. At isa
pa, may
confidentiality protocol na dapat ding sundan.
"After we finished all the processes, you can ask your lawyer to get in touch with
us for
the documents that you will be needing, sir. But as for now, I am begging you to
wait for more
time, pakiusap ko. Sinikap kong gawing kalmado ang boses ko kahit kanina pa
nanginginig
ang mga tuhod ko. I used to be the one intimidating men, andIalways do what I like.
Pero sa
isang ito kinakabahan ako. Lalo na kapag nakatitig na siya sa mga mata ko. Parang
iyong
mga tingin niya ay tumatagos sa kaluluwa ko.
"Make sure to do your job properly. Hindi ako papayag na hindi namin makuha ang
hustisya para sa kapatid ko!" mariing pahayag niya. Ang cute ng accent niya kapag
nagtatagalog. Kung hindi lang sana siya masungit ngingitian ko siya, eh. Pero
naiintindihan
ko rin naman kung bakit siya medyo nagtataray. Siyempre, ikaw ba naman ang
mamatayan
ng kapatid, tapos sa napaka brutal pa ng paraan ng pagpatay.
By the way, sir, ano pong pangalan ninyo? Para kayo na lang po ang ilalagay konE
guardian ng biktima," kahit parang drum na tinatambol ang puso ko, nagawa ko pa
ring
makapagtanong ng maayos. At least dahil sa trabaho kong ito ay malaya kong
matatanong
ang pangalan niya. May social media account kaya siya'
Muli kong Sinaway ang sarili dahil sa kung ano anong pumapasok sa isip ko.
Stan Stan Makhalov, tipid niyang tugon.
Okay, sir. Maiwan ko po muna kayo dahil may gagawin pa po ako. latawagati na lang
po namin kayo kapag may bagong development na po, magalang kong paalam sa kaniya
Pero in fairness, ang igstng pangalan pero bagay na bagay sa kaguwapuhan niya
Napakasuwerte naman ng lalaking ito, masiyadong biniyaya an ng Diyos nE
Chapter 5 Meeting Stan
2/A
magagandang bagay. Guwapo, matangkad, matipuno ang pangangatawan at halatang
mayaman. Kahit iyong mga artista at modelo rito sa Pilipinas mahihiyang tumabi sa
kaniya,
eh.
Tatalikuran ko na sana siya para bumalik sa opisina ko nang bigla siyang magsalita.
"What about you, what is your name?" napalunok ako at hindi ko alam kung bakit ako
napangiti. Mahinhin akong muling humarap sa kaniya. Gusto kong murahin ang sarili
ko.
Kailan pa ako naging pabebe?
"Hi, l am Raiza Antoneth Sylverio. Ako ang medical expert na in-charge sa kaso ng
kapatid mo," nahihiyang pakilala ko sa sarili saka inilahad ang kamay ko. Pero sa
pagkadismaya ko ay tiningnan lang niya iyon saka muling lumipat ng tingin sa mukha
ko.
Miss Raiza, just make sure to do your job properly. And do it quickly because l am
not
good at waiting!" masungit niyang saad, saka ako tinalikuran at lumakad na palayo.
Ako naman ay napanganga sa inasta niya. lyong kamay ko ay nabitin pa rin sa kawalan
at tulala ko siyang pinanood hanEgang mawala siya sa paningin ko.
Nang makahuma sa pagkabigla ay padabog akong lumakad pabalik sa opisina ko. Ano
ba kasing inisip ko? Na interasado siyang makilala ako kaya tinanong ang pangalan
ko? Ang
tanga lang! Ang tanga-tanga mo, Raiza. As if naman magkakagusto sa iyo iyong
gano'n.
kaguwapo at ka-hot na lalaki? Nakakagigil talaga! Paasa! Porke masarap siya, este
guwapo
siya! Kagigil!
"O? Bakit ganiyan ang mukha mo?" tanong ni Alex nang bumalik ako sa opisina ko.
Kung
ako ay forensic medical examiner, si Alex naman ay forensic pathologist. Nauna lang
talaga
siya ng limang taon sa akin. Ano ang pagkakaiba? Ako, I work on the physical
examination of
the patient, while he is on the internal level such as extensive testing of tissue,
blood and other
bodily fluids. Sinimangutan ko siya kasi nagtataka ako kung ano'ng ginagawa niya
rito sa
opisina ko.
"Ikaw, ano'ng ginagawa mo rito sa opisina ko?" masungit kong tanong imbes na
sagutin
Siya. Natawa siya at tumaas ang kilay dahil sa tanong ko. Pero humalukipkip at
sumandal
lang ako sa swivel chair ko. Nanggigigil pa rin kasi ako na ini- snob ako ng Stan
na iyon. Siya
lang ang kauna-unahang lalaking gumawa sa akin no'n! Ano siya, gold?
"Well, I was going to ask you about the file I requested last week. Pero mukhang
busy ka,
at nakalimutan mo yatang ibigay sa akin," tila may pang aasar niyang sabi.
Napadiretso ako ng upo at may ngiwing tumingin sa kaniya. Isang naghihinalang
tingin
ang ipinukol niya sa akin, Mabilis naman akong nag peace sign.
Sorry, Alex. Nakalimutan ko pa lang sabihan iyong kabilang department tungkol do'
n.
Pero tatawagan ko na sila ngayon din," hinging paumanhin ko. Marin itong napapikit
at
marahas na bumuntong-hininga kaya lalo akong kinabahan at na guilty. Minsan na nga
lang
Siya mag request hindi ko pa nagawa. Samantalang ako palagi niyang napagbibigyan.
I need it tomorrow, Raiza. Hey, alam mo naman kung gaano ka crucial ang trabaho
natin lalo na kapag malakihan ang kaso, 'di ba? dismayadong saad niya. Malungkot
akong
tumango at sobrang nakokonsensiya. Sinungitan ko pa man din siya kanina. Nakakahuya
talaga
Promise, makukuha ko iyon ngayon ding araw na ito, okay? Huwag ka nang
Chapter 5 Meeting Stan
3/4
magtampo, please!" nagpa cute pa ako sa harap niya habang nakikiusap. Hindi
makapaniwala niya akong tinitigan ng ilang sandali kaya lalong lumakas ang kaba ko.
Pero nakahinga ako nang maluwag nang unti-unti siyang ngumiti at laylay ang balikat
na tumango.
Fine! And more thing, sa wakas ay saad niya.
"Ano? kunot-noong tanong ko. Kainis, ngayon parang ako pa tuloy ang may utang na
loob na kailangang bayaran sa kaniya.
Join me for dinner. Magpupuyat ako para maihabol ang report niyan para umabot sa
dealine bukas, kaya kailangan ko nang maayos na dinner para makapagtrabaho nang
maayos."
Napaawang ang mga labi ko sa kundisyon niya. Ngayon mahihirapan pa akong
tumanggi kasi ako iyong may kasalanan. Imbyerna naman talaga, oh! Pambihira.
Sige na nga. Pero ngayon lang ito, ah. Mamaya isipin pa nila, totoong mag jowa
talaga
tayo. Napaka-Marites kasi ng mga katrabaho natin. Makakita lang ng lalaki at
babaerng
magkasabay kumain, mag-jowa agad? Masiyadong mai-issue sa buhay!" reklamo ko,
pagkatapos pumayag. Alam ko at ramdam ko namang talagang may gusto sa akin itong si
Alex. Madalas din magpadala ng kung ano-anong pagkain at regalo, kaya halos mahulog
na
ang mga mata ng mga tsismosa rito.
"Puwede naman nating totohanin, di ba?" pabirong banat niya. Umikot lang ang mga
mata ko at napapailing. Napakapresko ng lalaking ito. Guwapo naman siya, pero kahit
ano'ng
gawin niya hindi ko talaga siya type.
Alam mo tumigil ka na sa kalokohan mo, hindi kita type, Humanap ka na lang ng ibang
mabubudol mo riyan at huwag ako. Sige na umalis ka na, para magawa ko na ang
ipinagagawa mo!" mataray kong sagot. Kitang kita kong nabigla siya sa isinagot ko
pero
agad din namang nakahuma at ngumisi pa.
"Alright. Matiyaga naman ako. Kayang- kaya kong maghintay. By the way, see you
later!
Sunduin kita before 8:00," sabi pa niya, bago tuluyang nagpaalam. Hinabol ko pa
siya ng tingin
hanggang makalabas na siya ng opisina ko. Napapailing na lang ako sa taas ng
confidence
level ng taong iyon.
Pagkatapos ay agad kong tinawagan ang toxicology department para sa report na
nire request niya. Magkaaway kasi sila ng head no'n kaya ako ang pinakiusapan niya.
Magkaaway sila ni Mr. Jerson Benjade dahil pareho sila ng ugali. Parehong mahangin.
Bandang hapon nang katukin ako ng sekretarya ko para ibigay sa akin ang mga
dokumentong kailangan ko. Napangiti ako nang buklatin iyon at makumpirmang iyon nga
yong mga hinihingi ni Alex.
"Thanks, Cindy. Puwede ka nang mauna. Ako na lang mag aabot nito kay Alex mamaya
Magdi dinner kasi kanmi mamaya kaya
Natigilan ako sa pagsasalita nang biglang itong kinikilig na ngumiti sa akin.
Kulang na
lang ay mamilipit siya sa harap ko.
"Problema mo? hindi ko tuloy naiwasang matanong. Halos malukot na nga ang mukha
ko dahil sa inaasta
ngayon Sa harap ko.
Wala naman po, Doc. Masaya lang po ako para sa inyo. Bagay na bagay po kasi kayo ni
Chapter 5 Meeting Stan
A/4
Doc Alex. Ang daming nababaliw sa kaniya, pero halatang-halata namang para sa inyo
lang
ang mga mata niya," kilig na kilig ito habang nagsasalita. Ako naman naman ay inis
na
nagbuga ng hangn at saka siya tinaasan ng kilay. Mabilis na nalusaw ang maluwang na
ngiti
niya at payukong itinikom ang bibig.
"Una sa lahat, Cindy, wala kaming relasyon ni Doc Alex. Magkaibigan at magkatrabaho
lang kami. At itong dinner, kabayaran lang dahil hindi ko nagawa iyong ni-request
niyang
gawin ko. Kaya kung ako sa iyo, bawas- bawasan mo ang kanonood ng mga teleserye.
Para
naman maging laging malinaw ang isip mo," pangangaral ko sa kaniya. Tumango-tango
ito,
pero halatang hindi naniniwala sa mga sinabi ko.
"Tkaw naman, Doc, hindi mo naman po kailangang magpaliwanag. Sige po mauna na po
ako!" humahagikgik niyang saad saka nagmamadaling lumabas matapos makapagpaalam.
Naiwan akong napapailing na lamang sa kaniya.
Fifteen minutes bago mag alas otso ay bumaba na ako ng condo ko. Hindi na ako
nagtaka nang makita sa harap ng building ang sasakyan ni Alex. Kahit wala naman
sana
akong balak mag-ayos ay ginawa ko pa rin. Ayaw ko naman kasing magmukhang ewan lalo
at
alam kong magdadamit ito ng maganda para magpa-impress sa akin.
Nang bumaba ito ay fresh na fresh sa suot niyang asul na polo at itim na slacks.
Lumapad ang ngiti niya nang makita ako kaya nag-umpisa na siyang lumapit sa
kinaroroonan ko.
Isang floral dress na hanggang tuhod ang suot ko at naka-flat shoes lang din ako.
Hinayaan ko lang ding nakababa ang mahaba at medyo alon- alon korng buhok.
Ngunit bago pa man marating ni Alex ang kinaroroonan ko ay isang malaking bulto ang
humarang sa harapan ko. Napasinghap pa ako sa pagkabigla at muntik nang matumba.
Mabuti na lang at mabilis ang malakas at matipuno niyang braso na humapit sa
baywang ko.
Nang tingalain ko kung sino ang nasa harap ko ay tila nag slow motion ang lahat.
Napalunok ako at biglang pumintig ng sobrang bilis ng puso ko. Nakatitig ako sa
magagandang pares ng mga matang iyon na kung tumitig ay kayang tumagos hanggang sa
kaluluwa ko.
"You' re as light as a doll," napaawang pa ang mga labi ko nang marinig ang
baritono
niyang boses. Tila iyon isang matamis na musika sa pandinig ko at biglang paranE
ayaw ko
nang matapos ang sandaling ito.
Stan" paanas kong sambit at tila tuluyan nang tumigil sa pag ikot ang mundo nang
ngumiti siya at tumango. f"k, s *tl Ang guwapo!
Chapter 6 A Taste
1/3
Chapter 6ATaste
Stan? paanas kong sambit at tila tuluyan nang tumigil sa pag ikot ang mundo nang
ngumiti siya at tumango. f*k,s**t! Ang guwapo!
Sino ka?
Tila nagising ako mula sa isang magandang panaginip nang biglang marinig ang
boses ni Alex. Halatang may bahid ng galit at pagtataka ang boses niya. Tinulungan
ako ni
Stan na makatayo nang maayos ngunit hindi niya binitiwan ang baywang ko. Inayos ko
ang
buhok ko na bahagyang nagulo saka muling lumunok. Hanggang ngaybn ay ayaw kumalma
nang naghuhuramentadong puso ko.
"And who are you?" nanlaki ang mga mata ko nang marinig ang dominanteng
tanong ni Stan. Dumoble tuloy ang kaba sa dibdib ko. Sa laki niyang ito ay kayang-
kaya
niyang tirisin itong si Alex ng walang kahirap-hirap.
"Ah, hi! Sir, siya nga pala si Doc Alex. Kasama ko siya sa trabaho," ako na ang
sumagot at bahagyang umabante para pumagitna sa kanilang dalawang.
At ganoon na lamang ang pagkagulat ko nang makitang pareho silang nagpapalitan
nang masamang tingin. Ano'ng problema ng dalawang ito ?
"She's coming with me! I have an important matter to discuss with her," masungit na
tugon ni Stan. Hindi ko alam kung bakit bigla akong kinilig doon. Pero pinigilan ko
ang sariling
maipakita iyon. Umaandar na naman ang pagka-assuming ko. Alam ko naman na ang kaso
lang ng kapatid niya ang gusto niyang pag-usapan namin.
"No, we have a dinner tonight. It was planned first, so maybe you can talk to her
some
other time, palaban namang sagot ni Alex. Nagdilim ang mukha ni Stan kaya parang
ako pa
talaga iyong natakot para kay Alex
Feeling ko kapag nagalit itong si Stan, eh, baka isang pitik lang niya dito kay
Alex ay
babaliktad na sa kinatatayuan niya, Sa laki ba naman ng katawan niya? Tapos ang
tangkad
pa, naku maghunos dili ka Alex! Sigaw ng isip ko.
Halos lumuwa ang mga mata ko nang hindi pansinin ni Stan si Alex at ako ang
hinarap nito. Mahigpit niyang hinawakan ang isang kamay ko kaya muli akong
napasinghap.
Ang init ng kamay niya. Iyong klase ng init na nakaka comfort.
"Let's go," malambing niyang yaya sa akin, kaya muli na namang nagwala ang puso
ko. Bakit ba ganito kalakas ang dating niya sa akin? Tila ba may sariling isip ang
katawan at
puso ko na kusa na lang susunod sa kaniya.
Waitl" hindi pa ako nakakasagot ay muling nagsalita si Alex kaya napatingin ako sa
kaniya. "Hindi mo ba ako narinig' May lakad kami, kaya sa ibang araw na lang kayo
mag usap
Akmang kukunin ni Alex ang isang kamay ko dahil hawakni Stan iyong isa, nang bigla
akong itago ni Stan sa likod niya.
Back off! ldon t need your perission to take her. This is the last time l will talk
to
you The next time you speak you will be crawling with blood all over your body!"
pagbabanta
ni Stan, na kahit ako mismo ay nahintakutan at napanganga
Sinilp ko Si Alex at kitang kita ko ang panlalaki ng mga mata niya Bakas na rn ang
pagbalatay ng matinding takot sa kaniyang mukha. Hindi ko alam pero nakaramdam ako
ng
Chapter 6 A Taste
pagkadismaya. Ang yabang magsalita, duwag naman pala. Paano na lang pala kung
mabastos ako ng lalaking mas malaki at mas malakas sa kaniyà? fiwan na lahg pala
niya ako,
gano'n? How disappointing!
Sa huli ay walang nagawa pa si Alex nang hilahin na ako ni Stan papunta sa kaniyang
sasakyan. Muli ay halos lumuwa na ang mga mata ko nang makita ang kaniyang
sasakyan. Sa
hitsura pa lang nito ay halatang mamahalin na. Grabe, sa Fast and Furious na
pelikula ko lang
nakikita iyong mga ganitong sasakyan. Lalo tuloy akong naintriga kung anong klaseng
tao
itong si Stan.
Kung papansinin mo ang balat niya makinis lalo na sa mukha, kahit may maigsi
siyang balbas na bumagay naman sa kaniya Tapos iyong mga kamay niya, medyo maugat
pero ang kintab. Halatang mula pagkabata ay hindi nahirapan sa buhay ang taong ito.
inalalayan niya akong makapasok sa sasakyan, bago niya tinungo ang driver's seat
Kita ko ring sabay sabay na sumakay sa apat pang nakaantabay na SUVs iyong mga
naka Amerikana niyang kasama.
Bodyguards mo ba lahat iyan?" hindi ko napigilang matanong nang buhayin na niya
ang makina
Yes tipid niyang tanong
Ang dami naman. Prinsipe ka ba sa bansa ni'yo? Kasi sure akong hindi ka Pinoy, base
sa itsura mo at sa accent mo kapag nagsasalita. So bakit ang dami mong bodyguards,
saka-
Shut upl Vou can speak later when we arrived at my house, putol niya sa akin. Bigla
naman akong nakaramdam ng inis sa pagtrato niya sa akin. At hindi ako sanay na
basta na
lang ako pinatatahimik ng mga lalaki kapag nagsasalita
Well, bigla mo na lang akong kinuha sa dinner date ko pagkatapos
Date? You re dating a loser lke that? 1thought you are beter than that But i guess
was wrong umiling siya noong muli niya akongE pinutol sa pagsasalita Pero lalong
kumulo
ang dugo ko dahil sa pagkainsulto sa sinabi niya
H's not a datel Namali lang ako ng sabi A kahit date pa iyon, wala kang pakialam
Saka saan mo ba ako dadalhin galit kong asik sa kaniya Kunot noo niya akong
tiningnan
Nagulat yata sa biglang pagtaas ng boses ko. Well, sorry siya, galit na rin ako.
Bigla na lang
siyang nanghihila kung saan tapos sasabilhan ako ngE gano n? Neknek niya kahit pogi
pa siyal
Tm taking you to my home!" simpleng tugon niya at lalo pang binilisan ang
pagmamaneho kaya muntik na akong mapasigaw sa takot. Lintek, bakit ba hindi ko kasi
agad
ikinabit muna itong seatbelt bago dumaldal? Muntik na tuloy akong masubsob
Puwede ba, bagalan mo lang? Kung gusto mong magpakamatay, huwag na huwag
mo akong idamay" napakabilis magpatakbo. Akala mo nakikipaghabulan kay kamatayan.
indi pa nga ako nakakatikim ng ano mamamatay na ako? Ayaw ko kayang mamatay na
virgin
1 don t like it stow. Gusto ko laging mabilis!" nakangising tugon niya sa akin.
Buwisit!
Pati yong ac cent niya pag nagtagalog, ang sexy. Pero bakit gano n iyong ngiti
niya, parang
may kakaitang kahulugan?
Hi guys
Salamat po sa pag foliow ni yo sa akin. Kung gusto ni yo pong basahin tyong mga
Chapter 6 A Taste
3/3
naunang parts nitong series ni Stan, ito po ang pagkakasunod-sunod:
1. A Billionaire's Dark Obsession (Charles & Kristine)
2. In Between Hells (Marcus& Ashnea)
3. Chasing Mr. Congressman: Book 1 (Sander&Coleen)
Book 2: CE0's Destine Fate (Drake & Zynia)
4. Taming Boss Stan (Stan &Ryza)
May Free and Completed din po:
Riot Men Series #21: Desired by the Billionaire Heir.
English Stories:
1. Her Ruthless Alpha (Completed)
2. The Innocent Desire (Ongoing)
HAPPY READING PO!
Miss Miss Thinz
You can also add me on F'acebook. Just search my pen name
MissThinz Dreame. Salamat po sa support.
Chapter 6 PART 2
1/4
Chapter 6 PART 2
I don't like it slow. Gusto ko laging mabilis!" nakangising tugon niya sa akin.
Buwisit! Pati
iyong accent niya pag nagtagalog, ang sexy. Pero bakit gano'n iyong ngiti niya,
parang may
kakaibang kahulugan?
"Bakit mo nga ako dadalhin sa bahay mo? Saka gabi na, hindi na saklaw ng trabaho
ko ang pagpunta sa bahay mo, patuloy kong angil sa kaniya. Nagulat na naman ako
nang
bigla siyang tumawa nang mahina. May nakakatawa ba sa sinabi ko? Baliw naman yata
itong
lalaking ito. Bigla tuloy akong natakot. Hindi kaya psycho siya? Hindi ba sa mga
palabas, eh,
magaganda ang hitsura ng mga psycho? Mapababae man o lalaki, karaniwan gano'n, eh.
Because I can. And I want to," nasa daan lang ang paningin niya habang sinasabi
ang mga iyon. Lalo naman akong naguluhan dahil hindi ko alam kung ano'ng ibig
niyang
sabihin sa kaniyang binanggit.
Nagpasiya na lang akong manahimik dahil pakiramdam ko ay wala naman akong
makukuhang matinong sagot mula sa lalaking ito. Huwag lang siyang loloko-loko sa
akiņ
dahil female fighter ako. Magaling ako sa martial arts kaya umayos siya!
Sobra akong namangha nang pasukin namin ang isang maluwang na bakuran,
Literal na napakaluwang noon. lyong entrance mismo ay may napakagandang garden. Ang
mga halaman ay halatang na-trim para sa mga hugis at desinyong meron ang mga ito
ngayon.
Lalong lumuwa ang mga mata ko nang huminto kami sa harap ng isang
malapalasyong bahay. Puting puti ang bahay na parang kastilyo talaga dahil may
ilang
palapag ito at halatang maraming silid.
"Ito ang bahay mo?" halos hindi na lumabas sa bibig ko iyon dahil sa sobrang hina.
Marami na akong nakitang magaganda at malalaking bahay, pero grabe naman ang isang
ito. Kakaiba ang disenyo nito at maging ang mga gilid ng istruktura ay may
magagandang
korte. Kulay asul ang mga salaming dingding na bumagay sa kulay puting pintura.
"Let's get inside. I already asked the chefs to prepare dinner for us," sabi lang
niya at
bumaba na ng sasakyan. Ang akala ko ay ipagbubukas niya ako ng pintuan pero
dumiretso
lang siya sa may entrance. Tinapunan ko nang masamang tingin ang likuran niya saka
padabog na bumaba.
Nagulat pa siya nang pabagsak kong isara ang pintuan ng sasakyan. Kinabahan din
ako roon. Kasi paano na lang kung nasira? Eh, di may babayaran pa ako? Kakainis
lang kasi
itong lalaking ito, wala man lang pagka gentleman sa katawan.
"Why did you do that?" seryosong tanong niya. Sobrang seryoso kaya iyong inis ko ay
nauwi sa kaba.
Because you' re not gentleman at all! How could you not open the door for me?
panunumbat ko. Saglit siyang natigilan at tumitig sa akin.
Tve never done that to anybody before. And why should l open the door tor you' Are
you invalid naparnganga ako sa sagot niya. Seryoso ba siya? O baka naman hindi siya
naturuan ng good manners at proper way of treating women
wan kO Sa lyo! pairap kong tugon saka nagmamart sang turmungo sa may pintuan.
Sumunod naman siya sà akin.
May pinindot siyang password at doon bumukas iyong bahay Nagpalinga linga ako
Chapter 6 PART 2
2/4
sa paligid dahil biglang nawala iyong mga tauhan niya.
Nasaan na iyong mga tauhan mo? natanong ko habang nililingon iyong daang
dinaanan namin kanina.
Why are you asking?" marahas akong napatingin sa kaniya. Bakit
lahat ng
tanong ko sa kaniya, imbes na sagutin nagtatanong din? Masisiraan yata talaga ako
ng ulo sa
lalaking ito.
"Eh, siyempre, nagulat lang akong bigla na lang silang nawala. Masama ba'ng
magtanong? Ang attitude mo!" hindi na napigilang mahaluan ng sarkasmo ang
pananalita
ko. Kakainis kasi siya.
"They have their own house here and they will soon be roaming around to guard the
whole place," paliwanag niya saka tuluyang binuksan ang pintuan at pumasok. Sumunod
naman ako sa kaniya.
Halos malula ako sa luwang nang loob. Iyong lounging area la
nila ay parang lobby
na ng isang malaking hotel. Dalawang sets ng sofa ang naroroon, at bawat bahagi ay
pinapagana ng remote control.
Sa bandang gitna ay may elevator habang sa dalawang gilid nito ay parehong may
escalator pataas at pababa. Panay mala-higanteng mga chandelier rin ang nasa kisama
at
puro light colors lang ang makikita. Bahay ba talaga ito o mall? Grabe naman, ang
laki talaga.
Siguradong maraming maids ang kailangan para ma-maintain ang ganito kaengrande at
mala-palasyong mansion. Pati mga vase at decorative display ay halatang
napakamamahal.
Pero ang umagaw ng pansin ko ay iyong isang salamin na estante kung saan may
mga naka-display na iba't ibang hugis at laki ng samurai ba ang mga iyon o espada?
Tapos sa
ilalim ay may isang kulay gold na dragon kung saan sa magkabilang gilid ay may
dalawang
baril na kakaiba ang korte.
"Are you done examining my place?"
Muntik na akong mapatalon sa gulat nang marinig ang boses niya. Nang lingunin ko
siya ay mukha siyang naaaliw habang nakatingin sa akin. Bakit ganiyan siya
makatingin?
Mukha ba akong clown? O mukha lang talaga akong ignoranteng ewan? May kaya rin
naman
kami sa buhay, at marami na rin akong nakasalamuhang mayayaman at maiimpluwensiyang
mga tao sa buhay ko. Pero ngayon lang talaga ako nakikita ng ganitong klase ng
bahay.
Gold plated lang ba iyon o totoonE gold?" manghang tanong ko sa kaniya habang
itinuturo iyong dragon na nasa istante. Mahina Siyang tunmawa at lumapit sa
itinuturo ko.
Sumunod naman ako, at lalong namangha nang makita iyon sa malapitan.
Yes. It's pure gold. And its eyes are rubies. And the other decorations in its body
are
real diamonds and expensive gems," kibit balikat niyang tugon. Lalo akong napatitig
doon
Grabe, eh, di sobrang mahal niyan? Kahit iyan lang makuha ng magnanakaw dito, tiba
tiba
na siya. Pero paano naman kaya makakapasok ang magnanakaw dito kung ganito kahigpit
ang seguridad?
By the way, why did you bring me here? naalala kong tanungin. Hanggang ngayon
kasi ay hindi ko pa rin maintindihan kung bakit niya ako dinala rito. Sukdulang
tinakot takot
pa niya ng husto si Alex kanina
Hindi siya sumagot agad at pirme lang na nakatitig sa akin. Dahil
Chapter 6 PART 2
3/4
napaka indimidating ng tingin na iyon ay ako ang kusang sumuko at nag iwas ng
tingin
"Let 's eat first. I'm hungry, pabalewala niyang sagot saka ako tinalikuran at
lumakad
palayo. Napatanga naman ako at hindi agad nakagalaw sa kinatatayuan.
Naramdaman yata niyang hindi ako sumusunod kaya huminto siya sa paglalakad at
nilingon ako. Doon naman ako kinabahan lalo na nang kunot ang noo niya akong
tiningnan
Hindi ko alam ung bakit ako nakaramdam ng kaba, kaya wala sa sariling lumapit na
ako sa
kinaroroonan niya.
Nang makalapit na ako sa kaniya ay ganoon na lamang ang pagkagimbal ko nang
bigla niyang hapitin ang baywang ko at mabilisan akong isinandal sa pàder. Sobrang
bilis ng
mga pangyayari kaya hindi agad ako nakagalaw. Hanggang sa maramdaman ko na lang na
nakalapat na ang mga labi niya sa mga labi ko.
Lubhang nanlaki ang mga mata ko at nanginig ang mga tuhod ko. Hindi ko alam ang
gagawin. This is my first kiss. I am a nerdy and all I did with my life was to
study and study.
Kahit marami ang nanliligaw sa akin mula pa noong high school, never pa talaga
akong
nagka-boyfriend. Kaya bagong-bago sa akin ang ginagawa ng lalaking ito. Pati iyong
pakiramdam, kakaiba.
"Open your mouth, little fairy," bulong niya. Napasinghap ako at wala sa sariling
sinunod ang sinabi niya. Dahil doon ay ipinasok niya ang dila niya sa bibig ko.
lyon na rin anE
naging hudyat para tuluyan akong mapapikit. Kakaibang damdamin ang binubuhay sa
akin
ng halik na ito.
Kung ibang pagkakataon lang ito, kanina ko pa siya itinulak at sinampal. O baka mas
higit pa. Kaya hindi ko maintindihan ang sarili ko kung bakit nagpapaubaya ako sa
ginagawa
niya, at para pa nga akong nalalasing. Bawat hagod ng labi niya ay lalong
nagpapadaloy ng
kakaibang init sa katawan ko.
Hmmn," I hummed when he sucked my lower lip and intensely kissed me again.
Unti-unti na ring gumagalaw ang mga labi ko at ginagaya ang ginagawa niya. Isang
mahina
ngunit may bangis na ungol ang narinig ko mula sa kaniya nang masundan ko ang
tamang
pagtugon sa halik niya.
Nagulat pa ako nang bigla niya akong buhatin at dalhin ang dalawang hita ko
papulupot sa baywang niya. Lalong dumiin ang halik niya at lalo akong nawala sa
sarili nang
makipaglaro ang dila niya sa dila ko. Hindi ko akalaing ganito pala kasarap ang
mahalikann o
makipaghalikan.
Pero napabitaw ako sa halikan namin nang bigla niyang idiin ang matigas niyang
bagay sa aking p"*******e. Napadaing ako kasabay ng isang singhap dahil kakaibang
kilabot
ang gumapang sa kaibuturan ko.
I can already take you here, but I won't do that yet. You will have a severe
punishment if you let me wait again. I hate being defied. Always remember that,
sensuwal
nyang pahayat, saka ako dahan dahang ibinaba. Bumigay agad ang tuhod ko at hindi ko
rin
maramdaman ang mga paa ko. Lango pa rin ako sa nangyari kanina. Bigla na lang
kasing
natapos iyon kaya parang hindi pa ako handa
Will you do it morel" maging ako ay nagtaka sa sarili ko nang lumabas iyon mula sa
bibig ko. Kita ko naman anE gulat niya ngunit napalitan din ng makahulugang ngisi
What mahirfang tanong niya at hinaplos haplos pa ang pisngi ko.
Chapter 6 PART 2
A/4
"Kiss me, again...
Miss Thinz
Good news guys, mababasa na ng free ang "A BILLIONAIRE's DARK
OBSESSION", sa Allnovel App. Sa mga gusto pong mabasa ang
Billionaire Series #1, story nina Charles at Kristine, ito na ang chance
ni'yo. Salamat po. Grabe, baha ang reads at follows kahapon. HAPPY
READING PO!!!
Chapter 7 Getting Intimate
1/3
Chapter 7 Getting Intimate
Kiss me, again...
Hiyang hiya ako sa sarili dahil sa sinabi kong iyon. Pero huli na dahil hindi ko na
mababaw
lam your first kiss, right?I could tell from the way you reacted earlier. And now
you
want more? Hindi ka galit na hinalikan kita?" nanunuksong tanong niya. Nag-init
tuloy ang
magkabilang pisngi ko. Alam kong mapulang-mapula na ang mukha ko ngayon. Ano ba
naman kasi iyong nasabi kong iyon? Nakakahiya talaga!
"S sorry, nabigla lang ak-
Nalunod na sa ere ang iba ko pang sasabihin nang muli niyang angkinin ang aking
mga labi. Awtomatiko naman akong tumugon sa halik na iyon. Naramdaman ko pa ang
pagngiti niya pero binalewala ko na lang iyon. Gusto ko na lang munang namnamin ang
sandaling ito. Napayakap ang dalawa kong kamay sa aking leeg, habang ang mga braso
naman niya ay nasa aking baywang.
Hindi ko alam kung gaano kami katagal na naghahalikan ng mga sandaling iyon.
Kapag mauubusan ako ng hangin ay bibigyan lang niya ako nang ilang sandali para
huruinga,
pagkatapos ay muli na namang sisilin ng halik ang aking mga labi. Nang huminto kami
ay tila
namamaga na yata at namamanhid ang mga labi ko.
"Let's eat. Baka hindi ako makapagpigil at ikaw pa ang kainin ko," pilyo niyang
sabi
kaya muli akong namula. Kahit sa totoo lang hindi ko naman gets kung ano'ng ibig
niyang
sabihin.
Ang cute ng accent mo. Ang sarap pakinggan," komento ko habang naglalakad kami
patungo sa kusina. Huminto siya sa paglalakad at nagulat ako nang lingunin niya
akong
seryoso ang tingin. May mali ba sa sinabi ko? Or baka galit siya dahil ayaw niyang
napapansin
ang accent niya? Napalunok ako dahil bigla akong kinabahan.
Bumuntong hininga siya at lalong lumamlam ang kaniyang mga mata nang muling
magsalita
"That was what my sister was always telling me. You just reminded me of her because
of what you said, seryoso niyang saad. Lalong kumabog ang puso ko at nakonsensiya
sa
sinabi niya
Tm very, very sorry for that. I didn't mean to make you feel bad. At ako man ay
sobrang nalulungkot din sa nangyari sa iyong kapatid. Kaya huwag kang mag alala,
gagawin
namin ang lahat para makuha kahit ang kalit-litang detalye sa nangyari sa kaniya
nakikisimpatyang tugon ko. Malungkot lang niya akong tinitigan. Nakita ko ang
biglaang
pamumula ng kaniyang mata mga pero agad niya akong tinalikuran at ipinagpatuloy na
ang
paglalakad. Mabigat ang bawat hakbang na sinundan ko siya. Kagat kagat ko ang
pang ibabang labi at nagsisisi na ako pa yata ang dahilan para lumungkot siya ng
sobra.
Pagkatapos ng hapunan ay niyaya niya ako sa isang silid. Nagulat ako nang
makitang may ilang tao na roon maliban sa mga tauhan niya. Halatang nagulat din
nang
bahagya ang mga ito nang makita ako. Sino kaya ang mga ito? Puro sila mga guwapo at
malalaki ang katawan. Pinakamatangkad nga lang si Stan sa kanila. Umuulan ng mga
Buwapo ngayong gabi Kung nandito lang ang best friend keong si Leahbel ay
siguradong
kikiligin din iyon. Maging ang ibang babae, kung nandito lang sila at makakakita sa
mga
Chapter 7 Getting Intimate
2/3
nakikita ko ngayon ay mababaliw din.
They're herel Ang tagal ni' yo naman yatang kumain? Gaano ba karami ang kinain
ni'yo at halos abutin kayo ng dalawang oras?" tanong noong isang lalaki.
Nagkatawanan
naman ang mga kasama niya at nalingon ko pa si Stan na nakangiti rin. Biglang hindi
ko tuloy
malaman kung ano ng mararamdaman sa or as na ito.
T brought her here so that we can explain to her everything," narinig kong sabi ni
Stan. "As you all know, this is Raiza Antoneth Sylverio," pagpapatuloy pa niya at
ipinakilala ako
sa mga naririto. Napangiti naman ako sa kanila saka nag- 'Hi
"lam Marcus Del Mundo," pakilala noong lalaking nang aasar kay Stan kanina.
Mukha siyang pamilyar. Hindi ko lang maalala kung saan ko siya nakita.
Hi, Marcus, tinanggap ko ang kamay niyang nakalahad pero mabilis ko ring
nabitiwan nang hilahin ni Stan ang braso ko. Napatingin ako sa ginawa niya pero
hindi ito
nakatingin sa akin kung hindi sa mga lalaking nasa harap namin.
"Wait!" biglang sabi ko. "lkaw ba ang may-ari ng MBS? Ikaw iyong nasa billboard ng
network ni yo, di ba?" dagdag ko. Kaya pala pamilyar siya.
Nope! That's not me. Si Marco iyon. Marco Aguilar is the owner of the MBS and my
twin brother. At binata pa iyon, wala ring girlfriend" paliwanag niya. Itong huling
sinabi niya
ay nahaluan pa ng kapilyuhan saka kumindat sa akin.
Napapitlag ako nang malakas na tumikhim si Stan. Tinawanan lang ito ni Marcus,
pagkatapos ay lumapit na iyong isa pang lalaki sa amin.
"Hi! lam Charles Ty," pakilala naman niya noong tumabi siya kay Marcus. Hindi na
ito
naglahad ng kamay kaya tumango at ngumiti na lang din ako sa kaniya.
"Oh, kilala kita! lkaw si Vice-president Sander Marconi, hindi ba? Ikaw din ang
pinsan
ng bestfriend kong si Leahbel," hindi ko napigilang maibulalas nang makilala ang
lalaking
kanina ay natatabingan ni Charles. Natawa naman ito at tumango.
"Nice to meet you, Raiza. Ngayon ko lang nakitang naging maasikaso si Stan sa
bisitang babae. Kumusta na pala ang pinsan kong iyon? Matagal nang hindi
nagpapakita sa
akin, komento pa nito saka kumindat sa akin. Parang tumalon naman ang puso ko sa
sinabi
niya at uma assume na naman na parang timang. Kahit naghalikan na kami kanina ay
wala
namang binanggit si Stan tungkol doon. Kaya malamang ay trip lang niya sigurong
halikan
ako. Ako naman itong si tanga na pumayag kasi nagugustuhan din ang nagyayari. Sarap
batukan nitong sarili ko.
"Medyo malaki nga ang problema ng babaeng iyon kasi iyong ex boyfriend niyang si
Ram boss na niya ngayon," malungkot kong pagbibigay alam sa kaniya. Sumeryoso ang
timpla niya pero hindi na muling nagsalita pa dahil naunahan siya ni Stan. Bakit ba
parang
iritado itong lalaking ito na nakikipag usap ako sa mga kasama niya?
"T thought Drake will also be here?" tanong ni Stan pagkatapos yayain ang lahat na
maupo.
Huwag mo na munang hanapin iyon at busy sa kandungan ni Zynia. Bantay sarado
niya ang asawa niya, baka raw bigla na namang mawala!" natatawang sagot ni Marcus.
Nagkatawanan din ang lahat sa sinabi niya. Pero bilib ako sa mga tauhan ni Stan.
Para silang
mga manikin, hindi man lang gumagalaw sa kinatatayuan. Sa biglang tingin talaga ay
para
Chapter 7 Getting Intimate
3/3
silang mga estatwa. Pati paghinga yata kontrolado, gayundin pati pagkurap ng mga
mata.
Grabe naman!
Miss Thinz
Sa naghahanap po ng Free and Completed, add niyo lang po iyong
Riot Men Series #21: DESIRED BY THE BILLIONAIRE HEIR. Mafia Dark
Roman din po ang theme nian.
Monday na po ang next update, kasi magiging busy ako ngayong
weekends. HAPPY READING!!
SALAMAT PO LAGI SA SUPPORT NI'YO!!!
Chapter 7 PART 2
1/3
Chapter 7 PART 2
So, Miss Sylverio, we're very sorry for taking you this way. Kailangan naming gawin
ito
para malaman mo na may mga taone sumusunod at nagmamatyag sa bavwat kilos no
napasinghap ako nang marinig ang sinabi ni Charles. Tumango-tango ang mga kasarma
niya,
habang si Stan ay talhimik na nakakunot ang noo. Pero hindi nakaligtas sa paningin
ko ang
pagkuyon ng mga kamao niya
Sino namang susunod sa akin? Isa pa, wala naman akong kaaway. Hindi rin naman
ako mahalagang tao para sundan. Kaya ano'ng ibig ni' yong sabihin?" magkasunod
kongE
tanong
Pero imbes na sumagot ay may iniabot na envelope si Stan kay Marcus. Inilabas
naman ni Marcus ang mga laman niyon, at napasinghap ako nang makita ang mga
pictures
ko. Mula sa paglabas sa building ng Qizam hanggang sa pagsakay ko ng kotse. Mayroon
din
akong picture sa grocery story, sa café, sa shopping mall at maging sa entrance ng
condo ko.
Ano ang mga iyan?" may nginig ang mga labing tanong ko. Hindi ko alam kung bakit
bigla akong kinabahan at sinagilihan ng takot sa mga nakita. Ang weird lang sa
pakiramdam
na parang may nakatingin sa iyo sa lahat ng ginagawa at pinupuntahan mo.
"We were able to catch the man following you and taking your pictures. We already
have him in our custody, and he already confessed everything to us," si Stan ang
sumagot.
Mabigat pa rin ang paghinga ko kaya hindi ko alam kung paano magre-react sa mga
ito.
"What did he say, then ? Bakit daw niya ako sinusundan?" kabadong tanong ko.
"Malaking kaso ang nangyari sa kapatid ni Stan. Pero hindi gaya ng mga naunang
biktima, Stan was persistent to know the truth. At mukhang alam ng kalaban ang mga
galawang iyon, kaya iniisa-isa nila ang mga otoridad na humahawakat nag-aasikaso ng
kaso
ni Charry. Hindi lang ikaw ang sinusubaybayan nila. Maging ang mga pulis at
detectives na
may hawak ng kaso. Pati ang prosecutor na magha-handle ay tinututukan na rin nila,"
si
Charles naman ang nagpaliwanag. Napasinghap ako dahil doon.
Matagal ko nang alam na kaakibat ng trabaho ko ang panganib. Ilang beses ko na
ring napaturnayang kayang- kayang baluktutin ng may pera at kapangyarihan ang
batas.
Maging ang resulta ng mga medicalexamination ay maaari ring pekein para lang huwag
maparusahan ang totoong may sala. Pero hindi iyon uubra sa akin. Patas ako sa lahat
ng
bagay, kahit anupaman ang mangyari. Isa pa, kilala ang kumpanya namin na walang
kinikilingan. Kaya nga maganda at estabilisado talaga ang reputasyon ng Qizam.
"Kung gano'n ano ang balak nilang gawin? Ginagawa lang namin ang mga trabaho
namin, bakit kailangan pa naming madamay?" hindi ko maiwasang magalit habang
nagtatanong. Bakit ba kasi may mga taong halang ang kaluluwa at hindi nangingiming
gumawa ng masama sa kapwa?
"Because they will soon try to buy you if things go south So, from now on, we will
be
attaching a tracking and bugging device on you. It's for your own protection, too
bec-
What? Wait a minute. I can 't have those devices in me. That is against our
companys
policy. Besides, that 's breaking the confidentiality protocol and breaking my
right to privacy
putol ko sa pagsasalita ni Stan. Masama niya akong tiningnan at saka marahas na
nagbuga
ng hangin. Kinabahan ako dahil doon pero pinanindigan ko ang sinabi ko.
"Will you let me finish first?" maawtoridad niyang utos. Nakipagtagisan pa siya ng
Chapter 7 PART 2
2/3
titig sa akin, pero sa huli ay ako na naman iyong tiklop ang tuhod,
Fine!" masama ang loob na sagot ko. Nagkatinginan pa sina Charles, Sander at
Marcus. At sigurado akong ngumisi si Marcus na palihim namang tinanguan ni Charles.
Problema ng mga ito? Seryoso na nga ang pinag uusapan ay nagagawa pa nilang
gumanon ganon.
You will have a control over the bugging device. You can turn it off if you think
you
will have crucial information that you do not like to share with us. We were only
doing this for
your protection, and for my sister 's case. Rest assured that whatever data we will
collect will
be safe and will remain private unless it could be used as evidence," mahinahong
paliwanag ni
Stan. Natigilan ako at saglit na nag isip. Sabagay, wala namang masama kung gano'n
lang
Sa akin pa rin naman pala ang desisyon kung hahayaan ko silang marinig ang mga
sinasabi
ko at ng kausap ko kung sakali. Pinuno ko ng hangin ang dibdib saka ito ibinuga at
mulinge
tumingin kay Stan.
"Fine! Pumapayag na ako. Basta hindi mava-violate ang privacy ko, papayag ako.
Ngumiti sila at tumango sa pagpayag ko, pero si Stan ay seryoso pa rin ang mukha.
Ipinaliwanag pa nila sa akin ang ibang gagawin. Hindi namin namalayan ang oras at
pasado alas diyes na pala. Maging ako ay masiyadong nakatutok sa mga sinasabi nila
kanina.
Hindi ko maiwasang humanga kasi ang gagaling nila. Lalo na iyong Marcus. Silang
dalawa ni
Stan iyong madalas na mas nagkakaintindihan. Kapag connections at ibang detalye
naman
ay doon bihasa sina Charles at Sander. Sobrang bigatin ang mga kaibigan ni Stan,
pero wala
pa akong alam tungkol sa kaniya.
Bukas ay papakiusapan ko iyong kaibigan kong private detective na kumalap ng
impormasyon sa pagkatao nitong si Stan. Nakakahiya. Nakipaghalikan na ako sa
kaniya,
samantalang hindi ko naman siya lubos na kakilala. Naninibago rin talaga ako sa
sarili ko
dahil sa mga ikinikilos ko. Ngayon lang talaga ako naging mahina pagdating sa
lalaki
Para kasing, kayang kaya niya akong pasunurin sa gusto niya. Hindi ako gano'n,
dahil usually, ako ang nasusunod. Nakahanap na yata ako ng katapat. Ang masaklap
lang,
pati puso ko ayaw makisama. Laging parang tinatambol basta nariyan lang si Stan sa
paligid.
"l will take you home myself," biglang pahayag ni Stan pagkatapos magpaalam ng
mga kaibigan niya. Pinanood namin silang Sumakay ng kanilang mga sasakyan hanggang
sa
isa isang nang lumarga ang mga ito paalis.
"Okay. Tara na. Maaga pa kasi ang pasok ko bukas. Saka bukas na rin namin gagawin
ang final assessment sa katawan ng kapatid mo. Para naman maiuwi ni'yo na rin siya
at
mabigyan ng maayos na b burol," halos hindi lumabas sa bibig ko ang huling sinabi
ko. Naawa
kasi ako kay Stan at biglang-bigla ay nag aalala ako sa mararamdaman niya. Pata
bang
ayaw kong makita siyang nalulungkot at nasasaktan. Ay, ewan ko talaga sa sarili ko
kung
bakit ganito ang nararamdaman ko.
"Whoever hurt my sister will suffer a thousand more times of pain. I will make sure
that they will regret being born as lgive them their punishment!" Stan was emitting
a deadly
aura while saying those. Ngayong tinitingnan ko siya ay kakaibang panghihilakbot
ang
nararamdaman ko. Sobrang nakakatakot ang itsura niya ngayon. Damang dama ko iyorg
matinding galit niya kahit hindi man siya magtaas ng boses.
"Huwag mong ilagay ang batas sa mga kamay mo. Hayaan mong ang due process at
Chapter 7 PART 2
3/3
ang justice system ng bansa ang lumutas sa kaso ng kapatid mo, sinubukan kong
sabihin
pero muntik ko nang malunok ang dila ko nang matalim ang mga mata niya akong
lingunin.
Biglang nahintakutan pa akong tumingin sa mga mata niya dahil sa bagsik ng
panlilisik na
nakikita ko mula roon.
I won't trust that f*****gjustice system you're talking about. I will have my own
punishment to those bastards! And you don't tell me what to do or how to deal with
it. In my
world, I am the ruler. And anyone who wronged me will suffer the most painful and
most
excruciating punishment there is!" para siyang mabangis na hayop habang sinasabi
ang mga
iyon kaya hindi ko maiwasan ang manginig sa takot. Bigla akong natakot sa kaniya at
sa kung
anumang pagkataong mayroon itong si Stan.
Miss Thinz
Hello lovely Angels,
Maraming salamat po sa pag aabang ng update. Baka po may
interasadong magbasa ng English Werewolf story. May isa po akong
complete. HER RUTHLESS ALPHA ang title., Ongoing naman po iyong
The Innocent Desire. HAPPY READING PO!!!
Chapter 7 PART 3
1/3
Chapter 7 PARI 3
Naging tahimik lang ang buong biyahe namin. Tila maging ang tamang paghinga ay
nakalimutan ko na ring gawin dahil sa takot na nararamdaman ko. Ramdam ko ang
panaka nakang paglingon niya sa akin. Pero nanatili akong nakatingin sa labas.
Nanlalamig
ang mga kamay at paa ko. Lalo pa ngang nakadagdag iyong buga ng malamig na hangin
mula sa aircon ng sasakyan
Hanggang sa marating namin ang aking condo ay walang nangahas na magsalita sa
amin. Patagilid ko siyang tiningnan kasi gusto ko na sanang buksan ang pintuan sa
tabi ko
kaya lang hindi pa naman niya iyon na-on.
"Are you afraid of me, Raiza?" mahinang tanong niya. Napalunok ako at lakas-loob
na sinalubong ang kaniyang tingin. Hindi ko mabasa ang emosyong naroon pero bakas
ang
lungkot at labis na sakit.
"Should I be?" pausal kong tanong. Pansin ko ang paghigpit ng hawak niya sa
manibela habang matamang nakatitig sa akin.
"Well, you should really be. I ama very dangerous person. At kapag may ginusto ako
hindi ako titigil hangga't hindi ko iyon nakukuha," gustong-gusto kong sumagot pero
parang
biglang naumid ang dila ko. He's a dangerous person daw kaya dapat matakot ako sa
kaniya.
Pero bakit parang kabaligtaran ang nararamdaman ko? Yes, natatakot ako, pero hindi
sa
kaniya. Natatakot ako sa kaya niyang gawin dahil lang sa matindinggalit niya sa
nangyari sa
kapatid niya.
Paulit-ulit na nagre-replay sa utak ko iyong mga sinabi niya kanina, at isa lang
ang
sigurado. Hindi niya idadaan sa batas at tamang proseso ang lahat. At iyon ang
tinututulan
ng puso ko dahil baka mapahamak siya. Ay aw kong may masamang mangyari sa kaniya.
Thank you sa paghahatid sa akin. pakibukas na itong pinto" pinili ko na lang na
huwag patulan ang ipinahayag niya. May pakiramdam kasi akong sinasadya niyang
magmukhang masama sa harap ko. At hindi ko rin alam kung bakit hindi iyon matanggap
ng
puso at isip ko.
Bumuntong-hininga siya at umangat ang isang kamay. Inabot niya ang kaliwang
pisngi ko, at marahang hinaplos. Agad namang naghatid ng kuryente iyon sa katawan
ko.
"I want to kiss you, now nausal niya. At bago pa man ako makasagot ay narinig ko
ang tunog nang pagkakatanggal ng kaniyang seatbelt. Kasunod noon ang paglapit niya
sa
akin at napapikit na lamang ako nang maglapat ang aming mga labi.
Kusang napayakap ang aking mga braso sa kaniyang leeg kaya lalong dumiin at
lumalim ang kaniyang halik. Malakas akong suminghap nang bumaba ang mainit niyang
halik sa leeg ko. May panggigigil siyang humalik doon. Pagkatapos ay sumipsip siya
sa
pagitan ng leeg at balikat ko kaya halos mapaarko ako sa sensasyong dala niyon.
Gumapang
ang kilabot hanggang sa p*******e ko kaya hindi ko napigilan ang sariling umungol
Habang abala siya sa paghalik sa leeg ko ay naramdaman ko ang malalaking palad
niya sa dibdib ko. Marahan niya iyong kinulong at saka banayad na pinisil.
Napapakagat ako
sa pang ibabang labi para pigilin ang paglakas pa ng ungol ko. Ano ba'ng ginagawa
niya sa
akin at para akong nababaliw at napapasunod sa kaniya?
Twant to tasteyour t""s, please, narinig ko ang bulong niya. Pero langong lango
ako sa ginagawa niya kaya hindi ko na makuhang sumagot.
Chapter 7 PARI 3
2/3
Sunod ko na lang na naramdaman ang pagbaba ng strap ang dress na suot' ko
Sumunod ay ang pagkakatanggal ng bra ko. Ramdanm ko na ang pagkabasa hg p********e
ko
pero halos mapasigaw ako nang sabay na imasahe ng mga palad niya ang mga dibdib ko
'Stan!" literal na akong napasinghap at parang isdang biglang tinanggal sa tubig
nang isubo niya ang isa sa aking mga u*"e. Grabe, and sarap sa pakiramdam ng
ginagawa
niya. Kumokonekta sa p*******e ko ang pagdila at pagsipsip na ginagawa niya roon.
Nakakabaliw ang init ng bibig niya lalo na nang lumipat siya sa kabilang dibdib ko
at
pakialaman din ang nakatingarong dunggot nito.
Pakiramdam ko ay magdudugo na ang labi ko sa diin nang pagkakakagat ko rito,
pinagdikit niya ang mga dibdib ko at salitang hinahalikan at sinisipsip na parang
candy.
"I will make you come here in my car," narinig kong sabi niya. Pagkatapos ay
biglang
na-recline ang kinauupuan ko. Kasunod noon ay bigla na lang niyang sinira ang panty
ko.
Nagpanic ako sa susunod na mangyayari lalo na nang bumaba siya. Pero bago ko pa
mahulaan kung ano ang kaniyang susunod na gagawin ay nakalapat na ang mga labi niya
sa
p e ko. Diyos ko, hinahalikan niya ako sa ano ko! Hindi ako makagalaw sa
pagkabigla.
Kapag gagalaw kasi ako ay lalong nadidikit ang kaselanan ko sa mukha niya. God! Ang
tangos
pa naman ng ilong niya. Eksaktong- eksakto na ngumungudngod sa ubod ng aking
D*******e.
"s**t! Stan!" I screamed when he licked my clit in a playful manner. His tongue is
teasing it, making me arch my body in sweet delight. Muli na naman akong sumigaw
nang
sumipsip siya roon, pagkatapos ay ipinasok ang pinatulis at pinatigas niyang dila
sa aking
lagusan.
Paulit-ulit niyang ginawa iyon habang ang dalawang kamay niya ay nasa mga dibdib
ko. Napaiyak talaga ako nang maramdaman ko ang pagsabog ng tensyon sa puson ko
dahil
dahil sa pagpapala ng dila at mga labi niya sa pagkababe ko. Nanginig ang buong
katawan ko
at napasabunot talaga ako sa malago niyang buhok.
He licked me clean before he went back to kiss me passionately. I could even taste
myself
in his mouth. Grabe, hinang-hina ako sa ginawa niya kaya hindi agad ako makagalaw.
"Did you like that? I can give you more than that," nakangiting tanong niya. He
sounded
so promising kaya naramdaman ko pang kumibot ang kuntil ng p*******e ko. Parang may
sariling isip ang katawan ko na na excite sa mga sinasabi niya.
Tell me you like it, little fairy, tila nagsusumamong sambit niya. Kinulong ko ang
mukha niya sa mga palad ko saka siya hinalikan nang madin.
That was the first timel felt that way. And I really like it," pag amin ko,
pagkatapos
siyang halikan.
Mali yata iyong naisagot ko dahil para siyang nadarang at bigla na lang akong
sinibasib
ng mas mapusok na halik.
Chapter 8 Devastating Result
1/3
Chapter 8 Devastating Result
Kinabukasan ay tinanghali ako ng gising. At sa buong magdamag ay hindi mawala wala
sa isip ko ang nangyari sa sasakyan ni Stan. Grabe, dahil sobrang nakakahayok iyon.
Paano
na lang kung iyong
tohanan nang s'x ang nangyari? Hindi pa man din ay parang nasasabik
na ang katawan ko. Kung siya ang makakauna sa akin ay hindi ko pagsisisihan.
Halatang marami nang dumaang babae kay Stan, dahil sobrang galing niya sa mga
ginagawa niya. Tila ba alam na alam talaga niya kung saan at paano painitin ang
babae
Halos mabaliw na ako kagabi. Dahil iyong mapupusok niyang halik ay nauwi pa sa
ikalawang
beses kong pag-abot ng kaluwalhatian sa pamamagitan naman ng mga daliri niya.
Sobrang
galing niya talaga. Hanggang ngayon ay parang nararamdaman ko pa rin ang bibig niya
sa
katawan ko.
So, now that we have completed all the standard examinations and protocols on the
victim, what are the findings?" pormal na tanong ni Director Harold Veron. Siya ang
head ng
Qizam. Lahat kami sa department ay ipinatawag. Ngayon na kasi ilalabas ang opisyal
na
resulta ng autopsy report na isinagawa kay Miss Charry Makhalov.
Mula noong nangyari iyong engkwentro sa pagitan nina Alex at Stan, hindi na ako
kinakausap ni Alex. Hindi man ako kumportable dahil nasa iisang department lang
kami ay
pinili ko na lang din munang manahimik. Seryoso pa naman itong mga hawak naming
kaso
ngayon kaya hindi puwedeng magkamali kahit malit lang na bagay. Maaari kasing
makaapekto ang kahit isang maliit na pagkakamali sa pagdinig ng mga kaso.
"Iit's really bad, sir. She's absolutely raped - multiple times. We have seen
posterior fornix
lacerations, abrasions, and bruises both on her y"a and anus. They've tried to
clean her
body, but still, we were able to get some sperm sample from her throat, anus and
her cervix. At
least, we didn't exceed in the 72-hour rule limit. Maliban diyan, may mga pasa rin
siya sa iba't
ibang bahagi ng katawan, habang nagpapaliwanag ako ay naka-flash sa malaking
monitor
ang mga pictures ng injuries na tinamo ni Miss Charry. Halos hindi ko nga iyon
matingnan
dahil sa tindi ng pinsalang in abot ng kaniyang katawan.
As you can see in this phota, her hands and feet were tied. Nariyan mismo iyong
marka
ng lubid o anumang bagay na ginamit na pantalisa kaniya." pagpapatuloy ko pa.
Walang
nagsasalita at mataman lang silang nakikinig sa akin, habang ang mga mata ay tutok
na
tutok sa screen. lang singhap ang narinig ko nang ipakita namin ang sumunod na
larawan.
Dito naman, makikita ang mga latay niya sa likuran. Base sa korte at itsura,
sinturon
ang Einamit na panghataw sa kaniya kaya nakuha niya ang mga latay na iyan, dagdag
paliwanag ko
Hindi ko talaga lubos maisip kung ano ng klaseng paghihirap ang dinanas niya, both
physically and emotionally" komento ng isa sa mga kasamahan ko. Malungkot siyang
tinanguan ng iba bilang pagsang ayon.
Base rin sa lumabas na laboratory result, hindi lang isang tao ang gumahasa sa
kaniya
halos hindi ko maituloy ang sasabihin dahil sa bigat ng nararamdaman ko. Labis
labis akong
Chapter 8 Devastatng Result
2/3
nahihindik at nasusuklam sa mga gumawa nito sa biktima
Continue, Ms. Sylverio, muli akong napaangat ng mukha nang marinig ang boses ng
boss namin We were trained to be emotionally strong in this field. Hindi puwede ang
mahina
ang loob. At higit na walang puwang dito ang hindi marunong mag kontrol ng emosyon
sa
ganitong uri ng trabalho
Tumikhim ako bago muling nagsalita. We've found out five different DNA results
which
means
Five? hindi na nakatiis si Mr. Veron at halos mapatayo na sa kinauupuan
That's right, sir. She was raped and tortured by five different men. We also found
some
skin under her fingernails. Siguro ay nakalmot niya ang isa sa mga perpetrators
niya. At ang
isa pang bagay na nakita namin sa blood test ay ang presence ng heroin. It was
injected in her
forearm as seen during the examination period, pagtatapos ko sa aking mga
sinasasabi.
Hindi agad sila nakaimik at halatang maging sila man ay hindi rin makapaniwala sa
pagiging
brutal ng ginawa sa biktima.
"Then, after all tests done, what is the cause of death?" bakas ang lungkot at
galit na
tanong ni Mr. Veron. Sino nga ba naman ang hindi makararamdam ng galit sa
nangyari
'Severe hemorrhage from vaginal laceration! That is the cause of her death. She was
still
a virgin when they sexually assaulted her, nagtatagis ang mga ngiping tugon ko.
Hindi ko rin
talaga lubos maisip na may ganitong klase ng mga taong gagawa ng kasamaan sa isang
babae
Naging madilim ang mukha at malamlam ang mga mata ng lahat ng naririto
pagkatapos kong mai-report ang kabuuang resulta ng ginawang mga pagsusuri. Gaya ko,
ilang beses din silang napabuntong- hininga.
"Ako na lang ang bahalang magpaliwanag sa pamilya ng biktima. We need to explain
things to them, in a way that they will understand. Kung tayo nga ay labis nang
apektado sa
nangyari sa biktima, paano na lang kaya iyong mga kapamilya, 'di ba?" mahina at
medyo
paos ang tinig na pahayag ni Mr. Veron. Halos magkakasunod kaming tumango.
Nang makabalik na ako sa aking opisina ay agad kong ibinagsak ang sarili sa aking
swivel chair at saka pumikit. Hindi ko namalayan ang kusang pagbalong ng luha sa
mga mata
ko. Ito na yata ang pinakamalalang trabahong ginawa ko. Mostly, nasaksak, nabaril o
nilason
and dahilan ng kamatayan ng mga nahawakan kong kaso. Ang isang ito, walang gano 'n,
pero
iyong biktima ay namatay dahil sa brutal na panghahalay sa kaniya. I still couldn't
imagine
the pain she had gone through before life was taken away from him.
Bandang hapon nang ipaalam sa akin ng sekretarya ko na dumating daw ang mommy
at daddy ni Miss Charry. Kasama din daw iyong kuya kaya kahit nalulungkot ay
nakaramdam
ako ng kaunting exciterment. Hindi ko alam kung bakit, pero excited talaga akong
muling
makita si Stan
Sayang, napaka intimate na ng mga nangyari sa amin, pero hindi ko man lang nakuha
ang number niya. Hindi man lang din kasi nag effort ang isang iyon na kunin ang
number ko
Kainis, masiyadong pa hard to get. Samantalang kung ano ano naman ang mga
pinaggagawa sa katawan ko.
Chapter 8 PART 2
1/3
Chapter 8 PART 2
Stan's POV
1aimost snmash everything after seeing and hearing the autopsy report. My father
was so
angry, toa, while Aunt Jenna, Charmy's mother, was crying really hard.
Why did they do that tomy sweet and innocent child? Why21r my father roared as he
began to cry, too. Ive never seen my father cried before. Not even when my mother
divorced
him. This is the first time. And I could understand his pain because l felt the
same way.
"Napakabait at napakamatulunging bata. Bakit niya kailangang danasin ang ganito?
Napakahayop ng mga gumawa nito sa kaniya! Viktor, avenge our daughter Avenge her
Aunt
Jenna pleaded angrily at my father. My father nodded as an agreement, toa
Huwag ka pong mag-aalala, Aunt Jenna, gagawin ko ang lahat para makuha angE
hustisya para sa kaniya. At maigawad sa mga lapastangan kaparusahang nararapat sa
kania
ldecided to answer. My father looked at me with a very sad expression. We nodded at
each
other because my father knew about me and my Mafia domination. Gagawin ko ang lahat
kahit maubos pa ang pera ko, mahanap ko lang ang mga demomyong lumapastangan sa
kapatid ko!
After some comversation with the director of the forensic team, my father took Aunt
Jenna homeL on the other hand, went to my office after calling my friends and the
chief of
police. I need them all to figure out who were the culprit for my sister'sslassault
and
death
Iwas fuming mad while staring at the paper, containing Chamy's autopsy report.
Then, a
knock was heard on the door
Sir, are you expecting a female visitor, too?" my assistamt asked. Naaliala kong
sinabihan ko pala ang kanang kamay ko kanina na sunduin si Raiza. I need her here
as we
discuss other details about my sister's case
Who is it?" iauthoritatively asked
"According to her, she's Doctor Raiza Syhverio from Qizam forensic depatment,
maagap
naman niyang sagot. Tumango ako at sinenyasan siya
papasukin ang bagong dating. Agad
naman itong sumunod.
Ismiled a bit as the beautiful woman entered my office. Tiningnan pa niya ang
kabuuan
ng lugar bago tumingin sa akin. Halata ang pagtataka sa mga mata miya but l didn t
speak
and just look at her.
Aeo ng kailangan mo at pinapunta mo pa ako rita? Naipalinanag naman na ng boss ko
ang lahat, di be? So, bakit kailangang nandito pa ako?" she demandingly asked. 1 le
her
being feisty 1le it when I see fire in her eyes, especialy whenla
E wonders to
her body
Shes so brae and gutsy, and yet she knows nothing about sx. Ifelt so pessessie of
her
when l learmed that I was her first for everything. Marami na akong naka-sex na
vigin at m
minsan hind ako nakaramdam ng naramdaman ko sa babaeng ita. N hind pa nga kami
totaly nagse sex talaga Nagtataka rin ako sa saris ko kung bakit hindi ko pa sira
inangkin
Chapter 8 PART 2
2/3
noong unang beses kong matikman ang mga labi niya
This is the first time that I had to control myself over a woman. Sanay akong
gagawin ng
sinumang babae ang lahat mapagbigyan ko lang sila sa kama. Pero iba si Raiza.
Matapang
siya pero napaka-inosente pagdating sa s'x. t really made me feel excited to bury
my
enormousc"kin her soft and tight flesh.
lalmost fell in love at first sight with Kristine before, but the attraction I have
with Raiza
is different. Kristine is gentle and innocent while this one is brave and
confident. Siya larng din
ang babaeng may lakas ng loob na tarayan ako. Kung iba lang iyan, baka tinamaan na
sa
akin.
"Hello, Stan? Tinatanong kita, bakit nakatitig ka lang sa akin? may trabaho ako,
kaya
hindi puwedeng basta mo na lang ako iniistorbo-
You are so noisy! Please take your seat. What do you like, coffee, juice or tea?" I
asked
her instead. I like pissing her because she looked cute when angry. Pinarnlitan
niya ako ng mga
mata at tiningnan ng masama. This is what I like about her, matapang at hindi
basta-basta
natitinag sa mga pang-aasar ko sa kaniya.
Hindi ako uupo, hangga't hindi mo sinasabi kung bakit ako nandito, pagmamatigas pa
niya. I stood from my seat and went to her.
Now she looked a bit nervous, so I smiled devilishly at her.
What did I say about not following my instruction?" | asked in a more serious note.
I
almost smiled when I saw her gulped.
"Bakit nga ako nandito kasi?" may nginig na ang boses niya nang magtanong. Hindi na
rin siya makatingin ng diretso sa akin dahil naglilikot na ang mga mata niya. She's
really
nervous.
"Why are you nervous?" she flinched a bit when I touched her soft cheek. I like
caressing
her soft and smooth cheeks. "O baka naman sinasadya mong suwayin ako dahil nami
miss
mo na ang mga halik ko?" sensuwal kong tanong. Lalong nanlaki ang mga mata niya at
suminghap din siya kaya natawa ako.
"Kapal mo, ah! Hindi porke hinayaan kitang halikan ako, may karapatan ka nang
sabihin
iyan" matapang niyang tanggi kaya lalo akongE yumuko para ilapit ang mukha ko sa
mukha
niya. Napakurap naman siya ng ilang beses nangilang pulgada na lang ang layo ng mga
mukha namin sa isa't isa. Halos magdikit na nga ang mga ilong namin.
Tell me, don't you miss my kiss?" nang aakit kong tanong. Muli siyarng napalunok
Nagsalikop pa ang dalawang kamay niya sa dibdib niya.
T-teka, lumayo ka nga ng konti," kinakabahang saad niya at akmang aatras pero
ipinulupot ko ang braso ko sa baywang niya. Halos mapaungol ako nang madikit ang
malambot niyang katawan sa akin.
Tell me, ittle fairy, do you want me to kiss you? I whispered asking after touching
her
ips with my thumb. Halos mapapikit pa siya sa ginawa ko.
S Stan.nausal niya
Tlike the sound of my name in your luscious lips," Iremarked and captured her lips
for a
kiss. I felt her body froze with the contact. But instead of stopping, I kissed her
hard and deep
lang sandali siyang natigilan bago kusang tumugon sa akin
Oh, damn! Sorry, buddy
3/3
Chapter 8 PART 2
Malakas niya akong naitulak nang marinig ang boses ni Marcus. We both looked at
them,
and they all looked amused with their naughty smile. I glanced at Raiza who was now
fidding
nervously, her face was flushed red. I smiled and welcomed my guests.

Chapter 9 Conspiracy
Raiza's POv
Lahat ng iniisip ko ay lumipad sa kawalan nang bumaba ang mga labi ni Stan at silin
ako nito ng halik. Banayad lang noong una, hanEgang sa maging malalim at mapusok.
Ngunit bago pa ako makatugon nang maayos ay ginulantang kami ng isang naaaliw na
boses.
"Oh, damn! Sorry, buddy!"
Mabilis akong kumawala kay Stan at pabigla ko siyang naitulak. Napayuko ako dahil
sobrang init ng magkabila kong pisngi. Nakakahiya talaga! May pataray-taray pa ako
kanina.
Pero sa isang halik lang niya, tiklop naman ako agad!
"We were so worried on how to comfort you when we get here. Pero mukhang mayroon
naman na palang kayang i-comfort ang isang Stan Makhalov,' nambubuskang saad pa ni
Charles. Tumawa iyong mga ibang kasama niya kaya lalong namula ang mukha ko. Kung
puwede nga lang sanang bumuka na lang ang lupa at lamunin ako nito ng buhay. O kaya
sana
ay bigla na lang akong maglaho rito. Nakakahiya talaga, Diyos ko!
Inalalayan ako ni Stan na umupo sa isa sa mga sofa. Parang ni hindi man lang
naapektuhan sa pang aasar ng mga kaibigan niya. Nakilala ko na sina Charles, Sander
at
Marcus. Pero may kasama pa silang isang babae at lalaki. Teka, parang kilala ko
itong babae?
Saan ko na nga ba siya nakita?
"General Marquiz and General Alfonso will be here later as well. They will also
bring the
detectives and the police in-charge in Charry's case," pagbibigay-alam ni Stan sa
mga
dumating. Wala doon ang pansin ko dahil iniisip ko kung saan ko ba nakita itong
magandang
babaeng kasama nila. Hanggang sa bigla kong maalala dahil nakita ko ang bag ko.
"Ikaw si Raven Ledesma, hindi ba?" hindi ko napigilang maibulalas. Napatingin sila
sa
akin dahil may sasabihin sana si Marcus pero naunahan ko siya.
"Yeah. Kilala mo ako?" pagkumpirma naman ng babaerng kasama nila. Namumula ang
mga mata nito at halatang umiyak pero ang ganda ganda pa rin niya.
"Yup. lyong ineendorso mong make up at bag ang ginagamit ko, nakangiting
sagot ko.
"Thanks. Ano'ng pangalan mo? Saka girlfriend ka ba ni Stan?" malambing niyang
tanong. Pero nanlaki ang mga mata ko at agad na umiling.
"Naku hindi, ah. Ako lang ang forensic medical examiner na sumuri sa katawan ng
kapatid niya," mabilis kong tanggi. Pero tinawanan lang ng mga lalaki ang sagot ko
kaya
tiningnan ko sila ng masama. Agad naman silang huminto sa pagtawa pero nangingiti
pa rin.
Kung gano'n, kasama na ba sa trabaho mo ang halikan ang kapatid ng biktima?
natatawang tanong nåman ni Marcus. Napapahiyang napayuko ako at biglang nakaramdam
ng pagkaasiwa.
"Stop bothering her, Marcus!" saway naman sa kaniya ni Stan, pero nagkibit balikat
lang
ito at kumindat pa sa akin. Lintek talaga! Lalo lang dumagundong ang dibdib ko.
Bakit
naman kasi sa dinami-rami nang makikita nila, eh, iyong halikan pa namin ang
nataunan
nilang madatnan?
"Guys, huwag ni yo naman biruin si Raiza, she's already uncomfortable, pakiusap
pani
Raven kaya palihim ko siyang nilingon at nginitian.
"By the way, that is Drake Huizon and his wife, Zynia. Raven's real name is Zynia,"
pakilala naman ni Stan sa dalawa. Kaya pala ang sweet nila. Mag asawa naman pala.
"Drake,
Zynia, this is Doctor Raiza Sylverio," dagdag pa niya.
"Nice meeting you, guys!" masayang bati ko sa kanila.
"Nice meeting you din," sagot naman ni Zynia. Habang iyong asawa niya ay tumangoat
ngumiti lang sa akin. Mukha itong mas mabait kaysa kina Charles at Marcus na mga
mukhang
guwapong kontrabida sa mga Hollywood action film. Si Sander naman kasi ay may
pagkasimpatiko. Nakita ko na rin sa TV ang asawa niyang si Coleen, at napaka-cute
ng mukha
non
Nang dumating na ang iba pang bisitang hinihintay ay sinumulan na nilang pag-usapan
ang kaso ni Charry.
"Chief, you told me earlier that Charry's case was a bit different from the other
serial
rape and murder case. Why" tanong ni General Marquiz. Bale limang pulis ang
naririto.
Dalawang general, iyong chief of police dito sa Manila at may dalawa pa siyang
kasama.
Lima naman ang abogado ni Stan na naririto. Tatlong lalaki at dalawang babae. At
kahit
medyo nahihilo na ako sa mga terminologies na ginagamit nila, kahit papaano naman
ay
nasusundan ko pa rin ang kanilang pinag-uusapan
"Sir, iyong mga naunang biktima ng grupong dumudukot ng mga sikat na artista at
modelo ay tinatatakan sa dibdib ng mga letrang GM na pabilog. Pero wala no'n si
Miss Charry.
At pinakabrutal ang nangyari sa kaniya. The previous victims were killed by
strangling them
with a wire. Pero ang cause of death ni Miss Charry ay... iba rin," halos nahirapan
pa si Chief
na sabihin ang huling pangungusap niya. Kami man ay nanlulumo talaga sa sinapit ni
Miss
Charry. Lalo at kilala ito sa pagiging mabait at matulungin sa kapwa.
What is the information you already gathered from your previous investigations?"
pormal na tanong ni Stan sa mga pulis. Mula sa kaniya ay muling nabaling ang
Ppaningin ko
kay chief.
"Ito nga ang masaklap. Dahil sa lahat ng mga naging biktima, wala nang nagtuloy ng
2/3
kaso. Bigla na lang silang umayaw at hindi na naki-cooperate sa amin para sa
anumang
ikaliliwanag o ikalulutas ng kaso. Kahit gustuhin man naming umusad ang kaso, hindi
na rin
puwede dahil iniurong'na ng pamilya ang kanilang mga demanda," malungkot at
nanghihinayang na pahayag ni Chief. Natigagal naman ako sa narinig habang si Stan
ay
malakas na nahampas ang mesa.
"Paano nangyari iyon? Those are heinous crimes! What kind of family are they that
they
don't seek justice for their raped and murdered family member ?" mataas ang boses
na tanong
ni Stan. Halos sumigaw na siya at talagang tumataas baba ang dibdib niya dahil sa
matinding galit at pagkabigla.
lyan ang hindi rin namin masagot. Basta bigla na lang ayaw na nila kaming kausapin.
Ni ang malapitan ang sinuman sa kanila ay hindi sila pumapayag. Nabuhay lang ulit
ang
serial rape at killing na ito dahil sa nangyari kay Miss Charry. The last victim
was a year ago,
sabi pa ni Chief. Kanina pa umiyak si Zynia at inaalalayan naman ng asawa niya.
Bakas din
ang galit sa mukha ng lahat ng mga naririto.
3/3
Chapter 9 PART 2
Continue with the investigation. Hindi ako titigil hangga't hindi nahuhuli ang mga
lumapastangan sa aking kapatid. Tutulong kami sa paghahanap sa grupong iyon!"
deklara ni
Stan. Tumango naman sa kaniya ang mga kaibigan niya.
"Sa ngayon ay hawak na ng NBl ang mga DNA samples na nakuha sa kapatid mo for
medico legal. Hinahanapan na ngayon ng ka match ang mga iyon. Madali lang natin
iyong
makukuha basta mag match ang DNA sa mga nasa database," paliwanag naman ni General
Marquiz. Maging ang presidente ay nakatutok sa kasong ito kaya halos lahat ng
ahensiya ng
gobyernong makatutulong sa kaso ay handang handa sa pagbibigay ng tulong.
"General, mayroon sana kaming gustong ipakiusap ni Stan," biglang sumingit si
Charles
kaya nasa kaniya na ngayon ang atensiyon ng lahat. Tinanguan pa siya ni Stan sa
sinabi niya.
"What is it, Mr. Ty?" tanong naman ng heneral.
"Can we have the biological samples that you used for the DNA testing?" seryosong
tanong niya. Natigilan ang heneral at nagkatinginan pa sila ng mga kasama niya.
Yes. But whatever findings you can get on your own might not be honored in court.
Alam ni'yo naman, may mga DNA accredited laboratories na dapat ay na-meet ang
standards
such as, if the analyst who conducted the test is qualified and accredited. At
siyempre iyong
method na ginamit sa pagkolekta, pag-handle at maging ang contamination ng mga
biological samples," marahang paliwanag ni General Marquiz. Tumatango-tango ang mga
kasamahan niya habang nagsasalita siya. Kami naman ay matamang nakikinig lang.
"Don't worry about that. May tiwala kami sa resultang inilabas ng Qizam at sa
mismong
assessment ng NBI. VWe just want a firsthand testing and evaluation of the samples.
Rest
assured na hindi kami makikialam sa proseso ng batas," pahayag naman ni Stan.
Muling
natahimikang mga pulis. Walang nagsalita sa kanila nang ilang segundo at tila
nag-iisip.
Sa huli ay tumango si General Marquiz, pagkatapos na may ibulong ang kasama niya sa
kaniya. Magsasalita pa lamang sana siya nang biglang natatarantang agawin ni Chief
ang
pansin niya.
Sir, may problema daw po sa opisina, bakas ang matinding pagkabalisa sa mukha nito
kaya naalerto ang lahat. Sa hitsura niya ay siguradong masamang balita ang hatid
niya.
"Why? What happened?" maagap na tanong naman ni General Marquiz at General
Alfonso. Kanina pa tahimik at bihira magsalita si General Alfonso. Pero dahil kay
Chief a
naging alerto rin ang itsura nito.
Sir, nagkakagulo ngayon sa opisina at maging sa opisina ng NBI. Bigla raw pong
nawala ang lahat ng biological samples at DNA results para sa kaso ni Miss Charry!"
halos
sunod-sunod na napasinghap ang lahat ng mga nasa opisinang ito at nagsimula nang
1/4
umingay ang paligid. Sabay sabay na silang nagsasalita nang pagalit at may kasama
pang
pagmumura. Lalo na si Stan na halos magwala na dahil sa narinig. Hindi ko mabilang
kung
ilang beses siyang nagmura, gayundin ang mga kaibigan niya.
"Mr. Makhalov, please calm down!" pakiusap ng mga pulis kay Stan pero isang
nanlilisik
na tingin ang ipinukol nito sa kanila
"Calm down? After what happened, all you could say to me is to calm down?! Are you
mad or just merely stupid?! How could a reputable and highly respected institution
like that
could lost very important evidence? How?!" sumisigaw na panunumbat ni Stan sa mga
pulis.
Pilit siyang inaawat nina Charles at Marcus, habang nakapagitna naman si Sander. Si
Zynia
ay hinimatay kaya kinailangan siyang alalayan ng asawa niya at buhatin palabas ng
opisina.
"Sino daw ang maygawa?" tiim-bagang na tanong ni Sander.
Kasalukuyan daw po nilang tinitingnan ang mga CCTV roon, sagot ng chief.
Pagkatapos ay bumaling siya kay General Marquiz. "Sir, I think we need to go there
now. We
can't let the media know about this," suhestiyon pa niya. Mabilis namang tumango
ang mga
heneral at magalang na nagpaalam sa nagwawalang si Stan.
"We need to use a more det ailed move to catch those assholes, Marcus! If I have to
bring
my army in this country and burn all the cities to the ground, I will! Wala akong
pakialam kung
sino pa ang madamay! Ang mahalaga ay mahanap at maparusahan ko ang mga bumaboy at
pumatay sa kapatid ko!" sumisigaw na deklara ni Stan. Ni hindi ko namalayang kanina
pa
pala ako umiiyak. Awang-awa ako sa kalagayan niya. Hindi ako makapaniwala sa mga
nangyayari. Gustong gusto ko siyang lapitan para pakalmahin pero hindi ko magawa.
Mismong ang mga kaibigan niya ay talagang hirap siyang patigilin at pigilan.
Gagawin natin ang lahat, okay? Nagsimula na ang mga tauhan ni Charles na galugarin
at isa-isa hin ang lahat ng mga CCTV at maging ang mga dashcam ng mga sasakyang
naroroon noong araw na madukot si Charry. Hindi kami susuko hanggat hindi nakukuha
ang
lahat ng kailangan natin. Kaya huwag kang magpadalos-dalos sa mga kilos mo, okay?
You are
Stan Makhalov! You are a king and a ruler. So, don't lose yourself over the tricks
of those
bastards! Kahit wala ang tulong ng mga otoridad, alam mong kayang kaya nating
lutasin ito!
"mahabang pagpapalubag ni Marcus sa loob ni Stan. Napalunok ako sa bigat ng
nararamdarman ko. Gustong gusto ko siyang lapitan at yakapin dahil baka sakali
kumalma
siya. Pero para akong natuod sa kinatatayuan dahil sa matinding pagkabigla sa mga
nangyayari.
Lalo akong naiyak nang sumigaw nang ubod lakas at karima rimarim si Stan. Hindi ko
talaga lubos maisip kung ga ano katindi ang sakit at galit na nararamdaman niya
ngayon. Ang
masakit pa roon ay wala akong magawa para gumaan ang nararamdaman niya.
Tama si Marcus, Stan. Malaki ang naitulong mo sa aming lahat noong kami ang
dumaan sa problema. Ngayon ay kami naman ang babawi sa iyo kaya huwag kang masiraan
ng loob. We have all the money, power and connections. Mahahanap at mahahanap natin
ang
2/4
"We really need to be calm and smart. Mukhang mabigat ang kalaban at parang alam na
alam nila ang mga galawan ng lahat. Hindi ako makapaniwalang pati NBI ay napasok
nila.
This is really serious! Malamang ay iniisip nilang persistent tayong mahuli sila
kaya
ipinapakita nila sa atin ang kaya nilang gawin. Ngayon ay naiintindihan ko na kung
bakit
umurong ang ibang pamilya sa mga kaso, si Sander naman ang nagpahayag ng opinyon.
Lahat sila ay tumalim ang tingin sa mga mata at mukhang nagkakaintindihan sa sinabi
ni
Sander.
lam always ready for war!" deklara ni Stan. Tinanguan naman siya ng mga kaibigan
niya.
Then his eyes were set on me. Lalong bumuhos ang mga luha ko. God knows how much I
want to hug him right now. Hindi ko maintindihan kung ano 'ng nararamdaman ko, pero
sobra sobra akong nasasaktan para kay Stan.
"Let's start moving then!" malalim ang tinig na tugon ni Stan.
3/4
Miss Thinz
Hello guys,
iyong mga susunod na chapters medyo mai-spoil kayo sa mga unang
part ng Billionaire series. Kaya para mas maintindihan ni'yo po, basahin
ni'yo muna iyong mga iyon.
Ganito po iyong pagkakasunod-sunod:
1. A BILLIONAIRE'S DARK OBSESSION (CHARLES & KRISTINE)
2. IN BETWEEN HELLS (MARCUS &ASHNEA)
3. CHASING MR. CONGRESSMAN BOOK 1: (SANDER&COLEEN) BOOK 2:
(DRAKE&ZYNIA)
4. TAMING BOSS STAN (STAN&RAIZA)
Happy Reading po!!!
Chapter 10 Her Family
Raiza, uuwi ang kuya Royvin mo ngayon kaya umuwi ka sa bahay. Utos din ng daddy
mo," mabilis na sabi ni momnmy nang sagutin ko ang tawag niya
Kababalik ko rito sa opisina at lubhang mabigat ang kalooban ko. Pagkatapos ng
nangyari sa opisina ni Stan. Sabay sabay silang lumakad para sa mga plano nilang
gawin
Gusto akong ipahatid ni Stan pero tumanggoi ako. Dala ko ang sasakyan ko kaya sabi
ko ay
ako na ang bahala sa sarili ko, Isang mabilis na halik ang iginawad niya sa pisngi
ko bago niya
ako tuluyang iniwan kanina.
"Okay, mom. Himala, nasa bahay si daddy ngayon?" komento ko. Kahit very supportive
si daddy sa lahat ng mga gusto ko sa buhay. Lumaki akong hindi siya halos nakikita.
Laging
busy sa mga negosyo niya. Ni hindi nga niya nadaluhan ang alinnman sa mga
importanteng
panahon sa buhay ko gaya ng debut ko, graduation, at kung ano-ano pa. Laging si
mommy at
kuya lang ang nandiyan
Eh, siyempre uuwi ang kuya mo. Alam mo namang hindi niya matitiis iyon, 'di ba?
tugon ni mommy.
Isa pa iyan. Iba ang trato ni daddy sa akin at kay kuya. Kay kuya isang sabi lang
nandiyan
na siya agad. Masuwerte na nga lang ako at mahal na mahal ako ni kuya. Kumbaga,
lahat ng
pagkukulang ni daddy, siya ang pumuno.
"Oo nga pala. Sige po, mommy, magkita na lang po tayo mamaya. May gagawin pa po
kasi ako," paalam ko sa kaniya. Lalo kasing bumigat ang loob ko dahil naalala ko
ang hindi
pantay na trato ni daddy sa akin.
"Alright. See you, my sweet child," napangiti ako bago pinatay ang tawag. Dahil sa
mga
nangyayari ay parang biglang gusto kong mayakap si mommy. Napangiti rin ako nang
maisip
na sana maipakilala ko rin si Stan sa kaniya minsan.
Nalingon ko pa ang special watch na suot ko. Nandito nakakabit iyong tracking at
bugging device na ibinigay nina Charles sa akin. llang beses akong napabuntong
hininga at
napaisip kung sino nga kaya iyong mga suspect sa nangyari kay Miss Charry.
Medyo late akong nakauwi dahil nag- aabang ako ng balita tungkol sa nangyari sa
pagkawala ng mga ebidensya sa mismong kustodiya ng NBI. Ito ang unang beses na
nangyari
ang ganito kaya siguro ingat na ingat silang may ibang makaalam. Ako man kasi ay
wala
pang pinagsasabihan dito sa mga kasama ko. Mahirap na at baka imbes na maayos ay
lalo
pang gumulo.
"Hija! Finally, you're here! Kanina pa tanong nang tanong ang kuya mo kung bakit
wala
ka pal"' si mommy ang sumalubong sa akin sa pinto. Agad ko siyang nginitian at
niyakap nang
mahigpit. Bumigat din ang dibdib ko at tila naiiyak talaga ako.
"0? Bakit? May nangyari ba? bigla ay kababakasan ng pag aalala ang boses niya.
Umiling ako habang nákayakap pa rin sa kaniya. llang sandali pang gano'n bago ako
tuluyang
kumalma. Suminghot din ako habang nagpapahid ng ilang tumakas na luha
"Wala naman po akong problema, My. Naaawa lang po talaga ako doon sa huling
in autopsy ko. Napakabrutal po kasi ng pagkamatay niya," malungkot kong sambit.
"Gano 'n ba? Dalawang taon ka na sa trabahong iyan hindi ka pa rin sanay?
nakikisimpatayang tanong niya. Napabuntong hininga ako at tumingin sa mukha
niya.
lba po kasi itong huli. Grabe po talaga. Ginahasa at sinaktan ng limang lalaki
hanggang
sa mamatay iyong biktima," muli ay naiiyak na naman ako. Ipinangako kong hinding
hindi
ako madadala kahit ano pa ang ang maging kalagayan ng aasikasuhin at susuriin kong
katawan. Pero hindi ko-lang talaga maiwasang malungkot nang husto, lalo at nakita
ko kung
gaano kasakit iyon sa mga mata ni Stan. Ako nga nahihirapan at nalulungkot, paano
na lang
kaya siya at ang pamilya niya?
"Ikaw ba ang sumuri sa katawan noong sikat na modelo?" pabulong niyang tanong sa
akin. Mahinang-mahina ang boses niya dahil alam naman niya kung gaano kahalaga ang
confidentiality sa trabaho ko. Malungkot ko siyang tinanguan
Napatakip pa siya sa kaniyang bibig dahil sa labis na pagkabigla. Lalo lang tuloy
akong
nakaramdam ng bigat sa dibdib.
Naku, magtatatlong araw na ngang puro iyan ang laman ng mga balita sa TV, radyo,
broadsheet at maging sa internet. Iba't ibang grup0 ang nagsasagawa ng rally para
humingi
ng katarungan sa nangyari sa biktima," ngayon maging si mommy ay lubhang
nalulungkot at
nababahala rin sa mga nangyayari.
"Hayyy... sorry po, mommy. Pati kayo dinamay ko pa sa trabaho ko. Tara na po at
baka
nainip na sina daddy sa atin. Ayaw ko pa namang masermunan ni daddy lalo at mabigat
ang
pakiramdam ko," yaya ko sa kaniya. Sinubukan kong pagaanin at pasiglahin ang boses
ko
para hindi na siya mag alala pa sa akin
Tama. Sige halika na at huwag mo nang masiyadong isipin iyan, okay? Lilipas din ang
lahat, at may tiawala naman akong makakamit din ng pamilya ng biktima ang hustisya.
Lalo
at galing sa mayamang pamilya kaya kaya nilang lampasan iyan," pagpapalakas ng loob
ni
mommy sa akin. Pinilit ko na lamang ang sariling ngumiti sa kaniya. Sa likod ng
isip ko ay
mismong NBI nalusutan nga yata ng mga alipores ng kalaban.
Pero nanahimik na lamang ako at sumunod na sa kaniya sa hapag kainan. Ser yoso lang
akong tiningnan ni daddy kahit nginitian ko siya. Lumiwanag naman ang mukha ni kuya
Royvin at malapad akong nginitian.
Nilapitan ko si daddy at humalik sa pisngi niya. Tinapik naman niya ang likod ko at
saka
tumang0 sa akin. Si kuya naman ang tumayo sa kinauupuan niya at niyakap ako nang
2/3
mahigpit. Medyo matagal iyon kaya parang nailang pa ako.
"Ireally, really miss you, Raiza. My dear little sister!" sabi pa niya nang
pakawalan ako at
walang babalang hinalikan ako nang mabilis sa mga labi. Hindi ko alam kung bakit
sobra
akong nagulat doon kahit madalas naman niyang ginagawa iyon noong bata ako. Pero
noon
kasi iyon. Noong wala pa akong kamuwang muwang sa mundo. Ngayon parang nakakaasiwa
na kasi matatanda na kami.
Miss Thinz
Samga hindi pa po nakakaalam, mababasa na po ng free sa Allnovel
ang A BILLIONAIRE'S DARK OBSESSION. Sana po isupport ni'yo rin po
ang ibang part ng Billionaire Series. Salamat po. Puwede rin po kayong
magjoin sa F"acebook page ko na Thinz's Space Dreame and Yugto
Promotion para lagi po kayong updated. Happy Reading po!
Chapter 10 Her Brother's Fury
"Ireally, really miss you, Raiza. My dear little sisterl" sabi pa niya nang
pakawalan ako at
walang babalang hinalikan ako nang mabilis sa mga labi. Hindi ko alam kung bakit
sobra
akong nagulat doon kahit madalas naman niyang ginagawa iyon noong bata ako. Pero
noon
kasi iyon. Noong wala pa akong kamuwang muwang sa mundo. Ngayon parang nakakaasiwa
na kasi matatanda na kami.
"Hi, kuya!" sinikap kong huwag manginig ang boses ko kahit ang awkward ng
pakiramdam ko.
Dito ka maupo sa tabi ko. Na-miss ko ang baby ko kaya tabitayo, excited na sabi
niya
at ipinaghila pa ako ng upuan, pagkatapos ay inalalayan pa akong umupo. Gusto ko
sanang
tabi kami ni mommy pero wala na akong nagawa. Magkatapat na lang kami ni mommy
ngayon na nakangiti pa rin sa akin.
"So, how are you, Raiza? Matagal-tagal din kitang hindi nakita at balita ko ay
malakihang kaso ang hawak mo ngayon," bigla ay tanong ni daddy. Medyo kakaiba ang
tono
niya kaya muntik na akong masamid nang sapilitan kong lunukin ang laman ng bibig ko
kahit
hindi ko pa iyon nangunguyang mabuti.
"Okay naman po ako, daddy. Kayo po kumusta po kayo?" pinasigla ko ang boses at
hindi
gaanong binigyang-pansin ang huling sinabi niya.
"Hindi ba natin puwedeng pag-usapan dito ang katatapos mong i-autopsy?" tila hindi
ako makatakas sa topic na iyon dahil seryoso niya akong tiningnan habang
tinatanong.
Maging si mommy ay halatang nag- alala at makahulugan akong tiningnan. Si kuya ay
tila
walang pakialam at patuloy lang sa pagkain.
"Hindi naman po sa gano'n. Ayaw ko lang po sanang pag-usapan ang trabaho kapag
nandito po ako sa bahay. Saka na-miss ko po kayo ni kuya, daddy," paglalambing ko.
Naningkit ang mga mata niya sa akin at parang hindi niya gusto ang naging sagot ko.
Kaya
biglang-bigla ay nakaramdam ako ng kaba.
Bumuntong hininga siya at tila galit na muling ipinagpatuloy ang pagkain niya.
Hindi
tuloy ako makapagsalita dahil hindi ko alam kung egalit siya o ano. Bakit ba kasi
bigla siyang
interasado sa trabaho ko e dati naman wala siyang pakialam kahit ano pa 'ng gawin
ko?
So, Royvin anak, kumusta naman ang mga negosyo mo sa Amerika? Mukhang sobrang
busy ka na at halos hindi na kita makita? Alam mo naman, I need to train you for my
company.
Idon't have any other heir to manage the company for me when I retire," muli ay
nagsalita si
daddy. This time ay si kuya naman ang kausap niya. Tiningnan ko si kuya na
nginitian ako
nang bahagya bago muling tumingin kay daddy
1/4
Well, dad, we have one of the best investment companies in New York now. But don't
wory, patapos na ang satellite office ko Taguig kaya mas madalas na akong naririto
sa
bansa. I will only go there if my presence is most needed, sagot naman ni kuya.
Agad
umaliwalas ang mukha ni daddy sa narinig at maging ako ay natutuwa ri naman.
"Wow! Congratulations, kuya! Ang galing galing mo po talagal" papuri ko. Lalong
lumapad ang ngiti niya sa akin at pinisil pa ang kamay ko na nasa ibabaw ng lamesa.
"Well, that's good to hear, hijo. E ikaw naman Raiza, ano namang mayroon diyan sa
trabaho mong iyan na maaari mong ibida rito? Hindi ko talaga maintindihan kung
bakit mo
pinasok ang ganiyang trabaho. You could have been a brain or heart surgeon.
Anything that
has something to do with life or saving one. But you're working with the dead
people. Ano ng
ipinagkaiba mo sa embalsamador?" may paninitang saad ni daddy pagkatapos purihin si
kuya. Muntik ko nang hindi malunok ang kinakain ko dahil sa narinig. Sa unang
pagkakataon
ay nainsulto ako sa trabahong ginagawa ko.
"Dad, hindi lang naman po puro patay ang ini examine namin. May mga buhay din po,
saka masaya po ako sa ginagawa ko. Malaki rin ang tulong ng mga katulad kong nasa
forensic
industry para malutas ang mga kaso. Madalas ding nakasalalay sa amin ang paglalabas
ng
katotohanan lalo na sa mga biktimang inaabusoo pinapatay," malungkot kong tugon.
Tila
balewalang muling sumubo si daddy pero madilim pa rin ang awra nito.
"Hey, honey, huwag na nating pag-usapan dito iyan. Hindi maganda para sa pagkain
natin, pakikisabat ni mommy. Bumigat ang dibdib ko dahil parang ang baba ng tingin
ni
daddy sa trabaho ko. Malaki rin naman ang sweldo ko rito. Maaaring hindi kasinglaki
ng
kinikita nila sa mga negosyo nila, pero proud ako sa ginagawa ko.
"Kaya tumitigas ang ulo ng anak mong iyan lagi mong kinakampihan" pabalang na
kontra naman ni daddy kay mommy. Lalo na tuloy akong nawalan ng ganang kumain.
Excited
pa naman akong umuwi kanina, tapos ganito naman pala. Parang hindi man lang ako
na-miss ni daddy. Parang gaya ngayon, kung hindi pa uuwi si kuya, hindi rin siya
uuwi rito sa
bahay. Kaya si mommy madalas mag isa. Hindi naman din ako puwedeng umuwi nang
umuwi dahil malayo itong bahay namin sa workplace ko.
Dad, calm down. Tama naman si mommy. As long as Raiza is happy with what she's
doing, we should support her, maging si kuya ay nagsalita na rin para ipagtanggol
ako.
Hindi na sumagot si daddy pero marahas siyang bumuntong hininga.
"Imbes na makatulong sa negosyo, walang pakinabang," narinig ko pa ang pabulong
niyang reklamo. Nilingon ako ni kuya na nakikisimpatya naman ang tingin. Tumango na
lamang ko at tipid na ngumiti. Kahit sobrang sakit na ng dibdib ko ayaw ko namang
umiyak
sa harapan nila.
Pagkatapos maghapunan ay lumipat sina kuya at daddy sa study room. Malamang ay
negosyo na naman ang pag-uusapan ng mga iyon. Ako naman ay nagtungo sa garden para
2/4
lumanghap ng sariwang hangin. Malamig sa balat ang dampi ng hanging panggabi.
Mabango
rin ang singaw na nagmumula sa mga damong nasa lupa at ang sanghaya ng mga halaman
Ad
at bulaklak sa paligid. Kahit papaano ay gumagaan talaga ang pakiramdam ko kapag
nandito ako.
Miss Thinz
Hello everyone, Salamat po sa support ninyo palagi!!!
Chapter 11 Defending Herself
Our garden is really a great place to relax. Tapos biglang sumagi sa isip ko si
Stan
Kumusta na kaya siya? Ano na kayang nangyayari sa kaniya ngayon?
Sinubukan kong mag connect sa internet para buksan ang social media account ko
Ngunit bago pa ako makapagpatuloy ay may na receive akong text mula sa detective na
kinontak ko.
Detective Haren
Ma 'am, may mga available files na po ako regarding Stan Makhalov. When should we
meet
Napangiti ako nang mabasa ang text na iyon. Bigla akong nakaramdam ng excitement,
samantalang kanina ay para akong pinagsakluban ng langit at lupa. Ano ba kasing
ayaw ni
daddy sa trabaho ko? Hindi naman siya kumontra noong nag-aatal pa lang ako.
Hindi ko muna binigyang-pansin iyon at nagtipa ng ire-reply.
Me
I'm available tomorrow after lunch. Magkita na lang tayo sa dati.
Pagkatapos ay pinindot ko na ang sent. Doon na lang ulit kami sa may dating café
kung
saan kanmi nag-meet dati.
Detective Haren:
Noted po, ma'am.
Itinuloy ko ang pagbubukas ng account ko. May ilang notification iyong pero hindi
ko na
pinansin dahil balita ang gusto kong basahin.
Hanggang ngayon ay nasa top trending pa rin ang kaso ni Miss Charry. Napagpasiyahan
kong tiningnan ang ilang mga pictures niya. Sadyang napakaganda niya talaga. Pero
karumal-dumal ang sinapit niya. Kawawa naman talaga kaya dapat maparusahan ang may
gawa niyon sa kaniya.
Nasa ganitong kalagayan ako nang bigla akong gulatin ni kuya sa presensya niya.
Mahina ko pa siyang nahampas sa braso dahil nagulat talaga ako.
"Kuya naman, eh! Bakit ka ba nanggugulat?" inis kong sita sa kaniya. Pero tinawanan
niya lang ako.
Ano ba kasi iyang ginagawa mo at tutok na tutok ka?" natatawa pang tanong niya,
kaya inirapan ko siya saka humalukipkip
"Wala, nagtitingin ako ng dating site na puwede kong bisitahin," pabirong tugon ko.
Pero
akala ko ay matatawa siya. Sa halip, biglang sumer yoso ang mukha niya. Maging ang
mga
mata niya ay tila may kakaibang galit.
"Tigil-tigilan mo iyan, Raiza Antoneth! Hindi ka desperado para pumunta sa mga
walang
kuwentang site na gaya niyan!" angil niya. Napabungisngis ako na lalo pa yata
niyang
ikinainis.
"Joke lang! ito naman hindi na mabiro. Kapag ikaw nagjo joke tumatawa naman ako.
Tapos ikaw galit?" nakaingos kong reklamo sa kaniya. Hindi siya agad nagsalita at
tumitig
lang sa akin.
"I won't let other man take you away from me. Akin ka lang, Raiza," natulala ako sa
sinabi ni kuya. Seryosong seryoso ang mukha niya. Pero sa huli ay ako rin ang
natawa sa
sinabi niya. Lalo namang kumunot ang noo niya sa ginawa ko.
"Sino namang kukuha sa akin? Naku ikaw, kuya, napaka-OA mo,' natatawa kong sabi sa
kaniya. Pero hindi nagbago ang ekspresyon sa mukha niya. Kapagdaka ay lumapit sa
akin at
saka ako niyakap. Napangiti na lang ako dahil baka na-miss niya lang talaga ako.
"At hindi rin naman ako papayag kung sakali," pabulong pa niyang saad. Gusto ko
sanang kumawala sa pagkakayakap niya para tanungin siya pero hindi niya ako
pinakawalan.
Ano namang ibig sabihin no'n, kuya?" nagtatakang tanong ko. "Kaya walang
tumatagal na manliligaw sa akin, tinatakot mo, eh!" kunwa'y panunumbat ko sa
kaniya. Pero
alam ko namang mula pa noon ay overprotective na talaga si kuya sa akin.
"T'm not kidding, Raiza. Just concentrate with your careen and never let other men
get
close to you, mahigpit pa rin niya akong yakap at hindi na ako kumportable dahil
nahihirapan
na akong huminga.
"Teka, kuya, bitiwan mo na ako," pinakawalan naman niya ako pero hawak pa rin niya
ang magkaibang balikat ko. "Eh, paano kung mayroon na akong nagugustuhan? Ano' ng
gagawin mo?" pabirong tanong ko sa kaniya. Lalong nagsalubong ang kilay niya kaya
natawa
ako.
"f*k! Totoo ba iyan? Sino siya? Sino ang lalaking iyon?"
Well, sa pagkakataong ito hindi na lang siya seryoso kung hindi talagang galit na.
"Ano'ng ppblema mo kuya? Masiyado ka namang seryoso sa buhay? pilit kong
pinasisigla ang boses ko, pero sa totoo lang ay medyo kinakabahan ako sa itsura
niya. Totoo
kasing galit na ang itsura niya.
"Tell me, Raiza! Sino ang lalaking nagugustuhan mo?" kakaiba ang tono ng pananalita
niya kaya tuluyan nang napalis ang mga ngiti ko. Nakaramdam na ako nang matinding
kaba
sa nakikita kong pagdidilim ng mukha ni kuya. Ngayon ko lang siya nakitang ganito
kaser yoso
at galit sa akin. Sa akin ba siya galit?
Tell me, Raiza! Sino ang lalaking nagugustuhan mo?" kakaiba ang tono ng pananalita
niya kaya tuluyan nang napalis ang mga ngiti ko. Nakaramdam na ako ng matinding
kaba sa
nakikita kong pagdidilim ng mukha ni kuya. Ngayon ko lang siya nakitang ganito
kaseryoso at
galit sa akin. Sa akin ba siya galit?
2/3
"Ano ba'ng ikinagagalit mo? Saka, hello, kuya thirty one na po ako. Hindi na ako
teenager para pagbawalang magkagusto sa isang lalakil" matigas kong tugon. Para
kasing
pakiramdam ko ang bigat bigat na ng nagawa ko. Ang OA lang ng reaksyon niya, ah.
Saka
hindi naman ako pakawalang babae. Imagine, thirty one years old na ako bago
nakatikim ng
halik? Paano nga ba naman, eh, masiyado silang nakabantay sa lahat ng mga kilos ko.
Lalo na
siya. Kulang na nga lang kabitan ako ng tracking device
I don t care kahit maging singkwenta ka pa! l will still not allow itr" mariing
pahayag
niya kaya napanganga ako. Hindi talaga ako nakapagsalita agad dahil hindi ko alam
kung
ano'ng sasabihin. Kaka iba ang ikinikilos niya at talagang nalilito na ako.
"Alam mo kuya, pagod ka lang sa biyahe. Mabuti pa magpahinga ka na para hindi ako
ang pinag-iinitan mo. Pinagalitan na nga ako ni daddy kanina, tapos pati ba naman
ikaw!
nagtatampong maktol ko. Tila naman nabahala siya sa biglang paglungkot ng mukha ko
kaya lumambot ang mukha niya. Ilang sandali pa siyang nakatitig sa akin bago
bumuntong
hininga.
"I can take care of you and protect you from anyone or anything. Kaya kong ibigay
ang
lahat sa iyo. Lahat-lahat. Kahit ano. Kaya hindi mo na kailangan ng ibang lalaki,
okay? Don't
mind other men, no one can love and take care of you more than I could. Understand?
malambing niyang sambit. Lalo lang tuloy akong nalito sa mga pinagsasabi niya. Pero
dahil
ayaw ko nang humaba pa ang usapan ay pinabayaan ko na lang siya sa trip niya.
Miss Miss Thinz
Something isn't right between them.
Chapter 12 Unusual Behavior
"Hindi ko alam kung bakit ang OA mo ngayon, kuya, pero sige na
magpahinga ka na lang. And thank you for being a great brother to me" sinadya
ko ring lambingan ang boses ko para matigil na siya sa pagdadrama niya. Kung
ano-ano'ng sinasabi, akala mo may pinagdadaanan. Natatawa na lang tuloy
ako sa naiisip ko.
"Okay, fine. But I'm serious with what I said," pahabol pa niya. Pero
tumango na lang ako at hindi na nagsalita pa para iwan na niya ako.
Nakahinga lang ako nang maluwag noong tuluyan na niya akong iniwang
mag-isa. Muli ay napuno ng pag aalala ang dibdib ko para kay Stan. Kumusta
na kaya siya?
Inilabas ko ang cellphone ko at hinanap ang number ni Stan. Mabuti na
lang naalala kong hingiin ito kanina. Imagine? Ako pa talaga ang nanghingi ng
number niya, kasi wala yatang balak mag-initiate. Pero kapag ano naman.
wait! Ayaw ko munang isipin iyang mahahalay na bagay. Nasa seryosong
kalagayan si Stan ngayon kaya dapat magpreno muna ang utak ko sa hindi
mahahalagang isipin.
Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ko bago nagpasyang
i-dial ang number niya. Nagulat pa ako dahil nasagot na niya agad ito
pagkatapos lang ng dalawang ring. Napangiti tuloy kao at bahagya pang
tumikhim para ayusin ang boses ko.
"Stan, kumusta ka na? Ano'ng nangyari sa lakad ni'yo kanina?"
pambungad kong tanong. Tahimik lang ang kabilang linya ngunit naririnig ko
ang paghinga niya. "Stan? Are you, okay? 0, naistorbo ba kita?" kasunod kong
tanong dahil hindi niya ako sinagot sa nauna.
Nakarinig ako ng buntong-hininga at ang tunog na mula sa pagbaba ng
isang baso. Umiinom siya?
"Tm in hell. My mind is so dark. I want to kill. 1 badly want to kill" mariin at
punong-puno ng pagkasuklam niyang sagot. Ako mismo ay kinilabutan sa
sinabi niya. Ano kayang nangyari sa presinto at sa opisina ng NBI para maging
ganito siya kagalit.
"May magagawa ba ako para makatulong sa iyo?" mahina at may nginig
ang boses kong tanong. Biglang sumakit ang lalamunan ko at tila may bumara
roon. Kasabay din ang pagbigat ng dibdib ko dahil sa pagguhit ng kirot. I am so
sad for him. I also felt miser able thinking that he is in great pain. He is
suffering
from the dark deeds of other people.
"Can you come over to me, then?" tuluyan nang bumuhos ang mga luha ko
nang marinig ang sagot niya. Napangiti ako pero tuloy tuloy pa rin ang daloy ng
mga luha ko.
"I will. I will! Nasaan ka? I will go to you," mabilis kong tanong. Medyo
inilayo ko ang cellphone ko nang suminghot ako para hindi niya marinig ang
pagiyak ko. Ayaw kong makadagdag pa sa mga iniisip niya.
Talaga? Gagawin mo iyan para sa akin?" tila nagdududang
tanong niya.
"Yes!" maagap kong tugon. Pero natulala ako nang bigla siyang tumawa.
Mahina lang iyon pero puno ng pait.
"Alam kong mahigit dalawang oras ang biyahe mula sa bahay ni'yo
hanggang dito sa Maynila. And it's already past 9:00 o'clock. Do you really think
would allow you to travel this late, just to help me comfort myself?
Bumagsak ang balikat ko. Hindi ko alam kung bakit panibagong sakit ang
naramdaman ko, kasabay ng pagbalong ng panibagong masaganang mga
luha. Nasa ganito na nga siyang kalagayan ay ako pa rin ang iniisip niya? Damn
it!
"Stan, matanda na ako! Kayang-kaya ko na ang sarili ko. Just tell me where
you are and I will come to you," parang ako pa tuloy ang nagmamakaawa
ngayon. Nababaliw na nga yata talaga ako. Bakit gano'n? Dahil sa sobrang
pag-aalala ko sa kaniya parang kahit ano kaya kong gawin? Kahit mapanganib
pa, wala akong pakialam?
"Tm sorry for asking you to come this late. I was just devastated
earlier-
"Stan" Pagalit kong putol sa kaniya. Nauubusan na ako ng pasensiya dahil
2/5
sa matinding pag aalala. Hindi man lang ba niya naiisip na mamatay matay na ako sa
nerbyos dito?
"Don't yell at me, please, pakiusap niya, Tila naman ako nakonsensya sa biglaan
kong pagsigaw kanina. Ngunit bago pa ako makasagot ay nagsalita na siyang múli.
"Let's just see each other tomorrow, okay? It's Saturday by the way. Do you also
work during weekends?" tanong pa niya.
Hindi ko maintindihan kung bakit nakaramdam ako nang matinding panghihinayang na
hindi ko siya makikita ngayong gabi. Gano'n pa man, ayaw ko namang pilitin pa siya
at baka imbes na makatulong ay lalo lang akong makagulo sa kaniya.
"Yeah. I have work tomorrow," malungkot kong tugon. "But I will be available 5:00
PM onwards," dagdag ko naman. Umaasa pa rin kasi akong magkikita kami bukas.
"Alright. Ako ang susundo sa iyo bukas paglabas mo sa trabaho," mas magaan na ang
boses niya ngayon kaysa kanina, kaya kahit papaano ay nabawasan na rin ang pag
aalala ko. Naniniwala naman akong matapang siya kaya siguradong hindi siya basta-
basta matitibag ng problema niya ngayon.
"Okay ka lang ba talaga? Nag aalala pa rin ako sa iyo," nakalabing tanong ko.
Nakakainis! Pakiramdam ko talaga ay parang nagiging clingy na ako kay Stan."T'm a
bit better now because of you. Dahil tumawag ka, mas gumaan ang pakiramdam ko. So,
thank you. I miss kissing you though," medyo sensuwal pa iyong pagkakasabi niya sa
huling pangungusap niya kaya mabilis na namula ang mukha ko.
"Talaga ba? Baka naman sinasabi mo rin iyan sa lahat ng mga babae mo?" gustong
gusto kong batukan ang sarili ko bago ko na-realize ang lumabas sa bibig ko.
"You sounded like a jealous girlfriend! Why? Would you like to be my girlfriend?"
literal na parang tumigil ang mundo sa tanong niyang iyon. What said was supposed
to be a joke. Kaya hindi ko napaghandaan ang isinagot niyang ito. Biglang bumilis
ang pintig ng puso ko at talagang nag-init ang magkabilang pisngi ko. Hindi na nga
ako halos makahinga nang maayos dahil sa lakas ng kabog ng dibdib ko.
"Nice joke!" sinubukan kong isagot. Pero lalo akong natigilan sa sumunod niyang
sinabi. P'm not kidding. Well, I am already thirty four, and I never had any
girlfriend, yet. So, do you like to be my girlfriend?" hindi ko alam kung matutuwa
ako o maiinis. Pero gulat na gulat ako nang sabihin niyang hindi pa siya nagkaka
girlfriend. Eh, bakit ang galing niya sa ano? Napailing ako nang mabilis. Ayaw kong
isipin iyong huling nangyari sa amin. Madalas kasi ay pinagtataksilan ako ng sarili
kong katawan. Parang hinahanap-hanap nito ang mga halik at haplos ni Stan.
"Alam mo, hindi ako naniniwalang hindi ka pa nagkaka-girlfriend. Parang napaka-
imposible naman no'n!" kontra ko agad sa kaniya. "Saka bakit mo naman ako gustong
maging girlfriend? Eh. hindi pa naman tayo lubos na magkakilala?" kunwa'y sumbat ko
sa kaniya. Muli ay narinig ko ang mahinang tawa niya. At least rnakakatawa na siya
ulit. Kaya lang bakit nga ba siya natawa.

Miss Thinz
Wow! Ang bilis nang pagtaas ng reads at follow ni Stan.
Nagsitaasan din iyong ibang Billionaire series. Salamat po sa support ni'yo, grabe
kayo huhuhu Salamat din po sa mga nagpopromote sa mga Facebook page at sa mga
comments ni'yo. Wala po itong contract kaya hindi pa po magla-lock. HAPPY READING
PO!

Chapter 13 Mischievous Stan

"Alam mo, hindi ako naniniwalang hindi ka pa nagkaka girlfriend. Parang napaka
imposible naman no'nl" kontra ko agad sa kaniya. "Saka bakit mo naman ako gustong
maging girlfriend? Eh. hindi pa naman tayo lubos na magkakilala?" kunwa'y sumbat ko
sa kaniya. Muli ay narinig ko ang mahinang tawa niya. At least nakakatawa na siya
ulit. Kaya lang bakit nga ba siya natawa?
"So, you just let me, a stranger, to kiss you and touch your body without any
string attached?" naninimbang niyang tanong. Para naman akong napahiya sa sinabi
niya. Oo nga naman. Wala pang ibang lalaking nakagawa sa akin ng mga ginawa niya sa
katawan ko at aaminin kong nagugustuhan ko talaga iyon. Pero ang yabang ko sa part
na hindi kami lubos na magkakilala, samantalang ako naman itong nagpaubaya sa
kaniya.
"And besides, I already knew that you hired a detective to get information about
me. Bakit kailangan mong gawin iyon? I can tell you anything you want to know, as
long as you won't judge me. Kaya, bakit kailangan mo pa akong paimbestigahan?"
sunod-sunod pa niyang tanong nang hindi ako nakasagot sa kaniya. Lalo akong
natigagal at hindi na makapagsalita talaga. Nakagat ko ang pang-ibabang labi sa
pagkapahiya. Paano ba niya nalamang pinaiimbestigahan ko siya? Alam na niya
agad,samantalang magkikita pa lang kami ni detective bukas. Ano ba'ng isasagot ko?
Nakakahiya talaga!
"Tm sorry, Stan. Wala naman akong masamang intensyon. Gusto ko lang talagang
malaman ang ilang personal na bagay tungkol sa iyo" sa wakas ay natagpuan ko rin
ang tinig ko. Ngayon naman ay parang hindi ko na tuloy siya kayang harapin dahil sa
nahihiya ako sa kaniya.
"I have to go. May gagawin pa ako," bigla ay pamamaalam niya. Nag aalala tuloy ako
pero hindi na niya hinintay ang sagot ko at pinatay na ang tawag Malungkot kong
ipinatong ang kamay kong may hawak na cellphone sa may kandungan ko. Nabagbag ang
darmdamin ko dahil sa ginawa ko. Bigla tuloy akong nagsisi kung bakit ko iyon
ginawa. Para kasing wala akong tiwala sa kaniya. Sunod-sunod akong bumuntong
hininga at bantulot na pumasok sa bahay.Kinabukasan, maaga akong bumalik sa
trabaho. Ni hindi na nga ako nag-almusal bago bumiyahe. Ayaw ko kasing ma-late
dahil may bagong pasiyente akong susuriin ngayong araw
"Doc, papunta na po ba kayo sa ospital?" tanong ni Cindy nang makita niyang
nakapatong na sa lamesa ang medical bag ko. Katatapos ko lang ding itali ang buhok
ko kaya hinarap ko siya at ngumiti. Yeah. Mabuti na nga lang at malapit lang dito
sa opisina iyong ospital.Medyo mahaba ang na-drive ko kanina kaya medyo pagod pa
ako, tumango naman siya agad sa sagot ko.
"Hinihintay na po kayo ni Doc Alex sa lobby. Pinapatanong nga po kung ready ka na,
may ningning ang mga matang sabi niya sa akin.ljust rolled my eyes dahil pakiramdam
niya talaga ay may relasyon kami ni Alex. Napapailing na lamang ako nang iwan siya
para magtungo na sa lobby Tipid lang akong binati ni Alex saka nauna nang lumakad
palabas. Mabuti naman pala at sasakyan ng opisina ang gagamitin. Akala ko kasi ay
kaniya-kaniya ang pagpunta namin doon.
"Alex, galit ka pa rin ba sa akin dahil sa nangyari noon?" dahil magkatabi kami ay
hindi ko na naiwasang magtanong. Nakakaasiwa rin kasi na hindi niya ako kinakausap.
"Sino namang matutuwa sa nangyari? Iniwan mo na lang ako basta at sumama sa
lalaking iyon. Baka nakakalimutan mo ang isa sa policy ng kumpanya? Hindi ka dapat
nagkakaroon ng personal na ugnayan sa pamilya ng mga pasiyenteng ino-autopsy natin.
Pero parang ang bilis ka lang napapayag ng lalaking iyon na sumama sa kaniya,"
sumbat niya pagkatapos akong galit na paalalahanan.
"Hindi ko nakakalimutan. At isa pa, wala naman kaming personal na ugnayan no'n.
Tungkol lang sa kaso ng kapatid niya ang pinag usapan namin, depensa ko agad.
Umismid siya at pinukol ako nang masamang tingin.
"Naipaliwanag na ng director ang lahat lahat tungkol sa resulta ng
autopsy. So bakit kailangan ka pa niyang makausap tungkol doon? Kung may
tanong siya ay puwede naman niyang itanong sa director?" ngayon ay mas
ramdam ko ang galit sa kaniyang8 pagsasalita. Kaya naman nagpanting na ang
tainga ko
"Well, sorry dahil iniwan kita noong gabing iyon. Inaamin ko iyong mali ko.
Pero wala kang karapatang pagsabihan ako ng ganiyan, o kahit pag-isipan
man lang ako ng masama. Wala akong ginawang masama at hindi ko rin
kailangang ipaliwanag sa iyo ang lahat" pagalit ko na ring asik sa kaniya.
Nagulat naman siya sa inasal ko. Pero hindi ko na babawiin pa mga ang sinabi
ko. Pinaningkitan niya ako ng mga mata at lalong tumalim pa ang tingin
niya.
"May gusto ka ba sa lalaking iyon? l've known you for two years now,
Raiza. Kahit maraming nanliligaw sa iyo, kahit isa wala kang pinatulan. Takot
pa nga ang mga lalaki sa iyo dahil sa tapang at talino mo. Pero bakit sa isang
iyon, parang ikaw ang dehado?" may halong pang- uuyam ang pahayag niya
kaya lalong nagpuyos ang dibdib ko. Sumusobra naman na yata siya sa
panghihimasok sa buhay ko? Ano ba'ng pakialam niya?
"Alam mo, Alex, kung ayaw mong tanggapin ang sorry ko, then fine. Pero
wala kang karapatang pagsalitaan ako nang ganiyan. At kung ano man o wala
man akong nararamdaman sa lalaking iyon, labas ka na roon!" buwelta ko. Tila
bigla naman siyang tinamaan sa sinabi ko pero bakas pa rin ang galit sa mukha
niya.
Hindi na siya muli pang nakapagsalita dahil narating na namin ang
Ospital. Hindi kami nagpapansinan hanggang sa marating namin ang
examination room kung saan naroroon na ang katawan ng pasiyente.
"Doc Raiza, gusto daw po muna kayong makausap ng director ng ospital
bago simulan ang autopsy" magalang na sabi sa akin ng nurse. Napatingin pa
ako kay Alex na nagkibit-balikat lang sa akin.
Tinanguan ko iyong nurse pagkatapos ay sinundan na siya sa sinasabi
niyang opisina. Malamang ay may mga ibibilin pa iyong hospital chief bago
umpisahan ang pagsusuri sa bangkay.
Chapter 14 Dinner Date
Bandang hapon na nang makabalik kami sa opisina. Hindi pa rin
tumatawag o nagte text man lang si Stan. Hindi ko na rin itinuloy pa na
makipagkita sa detective. Sinabi ko na lang na ipadala sa akin sa apartment ko
at doon ko na lang babasahin. Nakokonsensya pa rin kasi ako. Bigla kong naisip,
paano kung pinaimbestigahan din ako ni Stan? Hindi nga naman magand a sa
pakiramdam.
Pero paglabas ko ng opisina noong uwian na ay mabilis na kumabog ang
puso ko nang mamataan ang isang pamilyar na sasakyan. Kulang na lang ay
parang bata ko iyong takbuhin. Nangingilid na rin ang mga luha sa mga mata
ko at agad akong natigilan nang bumukas ang pintuan niyon.
"Hi! Let's go? nakangiting yaya niya sa akin. Nanlalabo na ang mga mata
ko dahil sa mga luhang namuo sa mga ito. Mabilis akong sumakay at nang
sumara ang pintuan ng kotse niya ay agad ko siyang niyakap. Nahulos pa iyong
bag ko sa sahig ng sasakyan, pero wala na akong pakialam pa.
Tm so, Sorry, Stan. Please forgive nme! lumuluhang hingi ko ng tawad sa
kaniya. Naramdaman kong natigilan siya kaninang bigla ko siyang niyakap.
Pero ngayon ay yumakap na rin siya sa akin at marahang hinahagod ang likod
ng ulo ko.
"Patatawarin lang kita kung ibibigay mo ang sarili mo sa akin. Then, I will
tell you anything you want to know. Pero binabalaan kita, may mga bagay
tungkol sa akin na hindi ko puwedeng sabihin sa iyo. Hindi dahil sa ayaw kong
sabihin, kung hindi dahil mapanganib kasi iyon para sa iyo," natigil ako sa
pag-iyak dahil sa mga sinabi niya. Pero mas tunmatak sa utak ko iyong
pinakaunang sinabi niya.
"Ano'ng ibig mong sabihing ibigay ko sa iyo ang sarili ko?"
namamanghang tanong ko. Tumitig siya sa mukha ko, pagkatapos ay pinahid
ang mga luha ko.
Sumisinok-sinok pa rin ako mula sa pag- iyak kaya bahagya siyang
napangiti.
"Sinabi ko na, hindi ba? Be my girlfriend. I want you to be completely
mine. lyong ako lang. Dapat walang ibang aangkin at magmamay-ari sa iyo
kung hindi ako lang. Can you do that for me? seryosong seryoso niyang tanong.
Ako naman ay parang tangang natulala dahil wala akong makita ni katiting na
pagbibiro sa mga sinasabi niya.
Marami na ang nanligaw sa akin at talagang nagpursige para maging
kasintahan nila ako. Pero dahil wala akong maramdamang kakaiba para sa
kanila ay hindi ko sila pinagbigyan. Kahit sino sa kanila. Pero ngayong kay Stan
na nangealing ang tanong na iyon ay hindi ako makaimik. Nabablangko ang
utak ko at pabilis lang nang pabilis ang t"**"k ng puso ko.
"B-bakit ako? Bakit mo ako gustong maging girlfriend?" mahina kong
tanong. Hindi nagbabago ang titigan namin sa isa't isa. Nakalimutan ko na nga
na nasa loob kami ng sasakyan niya at ngayon ay magkayakap pa rin.
"Kailangan bang may dahilan? Hindi ba puwedeng gusto lang kitang
maging girlfriend?I was with different women already, butI never felt anything
for them. Nagkaroon na minsan ng isang babaeng muntik nang nakawin ang
puso ko, pero pag aari na siya ng iba. Pero iyong nararamdaman ko sa iyo ay
kakaiba. Hindi ko pa rin naramdaman ang ganito noon, kaya hindi ko rin alam
kung paano ipaliliwanag" mahaba niyang tugon kahit ang ilang tagalog words
niya ay hindi niya mabigkas ng tama.
Dahil doon ay kusang umawang ang mga labi ko. Sa ikalawang
pagkakataon ay natigilan ako. Walang anumang salita ang namutawi mula sa
bibig ko.
"Puwede bang pag-isipan ko muna? Gaya ng alam mo, hindi pa rin ako
nagkaka-boyfriend. Medyo mahigpit kasi ang mga magulang ko, lalo na ang
kuya ko kaya halos walang makalapit na lalaki sa akin. Marami namang
naglakas-loob pero hindi rin nagtatagal kasi dinidiretsa ko na sila. Ayaw ko
naman kasing paasahin sila tapos wala naman pala silang mapapala," medyo
kinakabahang sagot ko. Ayaw ko naman kasing sagutin siya dahil lang sa
nabigla ako o ano. Kahit medyo malalim na iyong nangyari sa amin, iba pa rin
kasi kapag may label na ang relasyon. Paano kung hindi ko naman pala
mapanindigan iyong commitment? Eh, di pareho lang din kaming matatalo sa
huli.
"I understand. Pero huwag naman sanang matagal," hinalikan niya ako
nang madiin sa labi bago muling nagsalita. "I really, really want to have you all
for myself. Gusto ko lang din talaga kapag inangkin kita ay iyong may buong
karapatan ako," pagpapatuloy pa niya. Tila naman hinaplos ang puso ko dahil
doon. At least may respeto pa rin siya sa akin kahit ang bilis kong bumigay sa
kaniya noon. Kung ibang lalaki lang iyan baka hindi na nakapagpigil
"Thank you for understanding, Stan," nakangiting bulong ko. Ngumiti
naman siya at tumango, saka ako muling hinalikan. Pagkatapos ay hinarap na
niya ang manibela. Umupo naman ako nang maayos at pinulot iyong bag kong
nahulog kanina. Lihim pa akong napangiti kasi kinikilig nga ako.
Imagine? Gusto niya akong maging girlfriend? Kahit gustong gusto kong
magsisigaw sa tuwa ay pinigil ko ang sarili ko. Maging ang pagngiti nang
maluwang ay pigil na pigil ko talaga ang sarili.
Ang arte! Tumanggi pa kasi, gustong-gusto naman! Sigaw nang maliit na
bahagi ng utak ko.
Mahigit kalahating oras ang naging biyahe namin bago narating ang
sinasabi niyang restaurant na pupuntahan namin. Napakaluwang ng parking lot
nito pero iilan lang ang nakaparadang mga sasakyan. Isang kotse lang,
pagkatapos ay ilang solo motor.
Inalalayan pa niya akong bumaba ng sasakyan niya. Nilinga-linga ko ang
paligid dahil napansin kong walang nakasunod sa amin.
"Himala. Wala yata ang mga bodyguards mo ngayon?" natanong ko nang
naglalakad na kami papunta sa may entrance.
"Nasa paligid lang sila, pero sabi ko ay huwag magpapakita sa atin. I just
want this night to be extra special for the both of us," simpleng tugon niya. Para
namang pumalakpak ang dalawang tainga ko sa narinig. Maging ang puso ko
ay tila lumulukso-lukso sa dibdib ko. Lord, tulungan mo po akong maging
matatag. Ang hirap namang magpakipot kapag ganito kalambing ang
kasama.
Sumunod ako sa kaniya hanggang sa ganap na makapasok kami.
Nagtataka lang ako dahil medyo madilim at parang walang katao-tao. Ang
laki-laking kainan walang tao? In fairness nga kasi napakasosyal ng bawat parte
ng lugar na ito. lyong parking lot lang ay napapaligiran nang magandang
garden at mayroon pang malaking Wwaterfallssa harap. Ito namang loob, kahit
medyo madilim ay halatang class na class. Carpeted ang bawat puwesto na
talagang pang-VIP ang hitsura
Dalawang malalaking sofa na matataas ang sandalan ang magkaharap
habang iyong lamesa naman sa gitna ay puro salamin. Talagang may private
space ang bawat lanmesa kaya magiging kumportable talaga ang mga
kakain.
"Teka lang, bukas ba talaga ito? Bakit ang dilim? Saka nasaan ang mga
tao?" nang hindi ko na natiis ay nagtanong ko. Karnina pa kasi ako naku-curious
dahil wala man lang sumasalubong sa amin.
"Just wait a second" may dinadayal siya sa cellphone niya na agad
namang sumagot
"We've already arrived" narinig kong sinabi niya iyon sa kausap niya.
Alright, serve it now and start already," dagdag utos pa niya.
Pagkababang-pagkababa niya sa tawag ay agad nadagdagan ang mga
suminding ilaw pero dim light lang. Napangiti pa nga ako dahil sobrang
romantic ng setting. Nalanghap ko na rin ang amoy ng mga sariwang bulaklak
at ang mga nakasinding scented candles.
Lumakad pa kami hanggang sa marating namin iyonggitna kung nasaan
ang bilog na lamesa at may dalawa lamang mataas na upuan. Namangha
talaga ako dahil parang upuan ng hari at reyna ang hitsura no'n.
"Ano'ng ibig sabihin nito, Stan?" lalong umiigting ang excitement na
nararamdaman ko nang magtanong. Dahil nasa likuran niya ako ay umikot siya
para tingnan ako. "Saka nasaan ang mga tao? Anong oras ba ito nagbubukas?
Panggabi lang ba?" dagdag ko pang tanong. Alas-sais pa lang kasi ng hapon
kaya inisip kong wala pang tao kaya kami pa lang ang nauna rito. Napalingon
pa ako sa may bandang gilid at doon ko nakita iyong hagdan. Sobrang luwang
nito at may second floor pa. Puro salamin din ang dingding
"Nope. This is open from 10:00 o'clock in the morning, until 10:00 in the
evening, mabilis niyang tugon at ipinaghila pa ako ng upuan. Napalinga-linga
ako sa paligid. At kunot na ang noo ko nang bumalik ang paningin ko sa
kaniya.
"Kung gano'n nasaan ang mga tao? naguguluhang tanong ko. Pero bago
pa siya makapagsalita ay may dalawang dumating na crew at nag-serve ng
mga pagkain. Agad kumalam ang sikmura ko nang maamoy ang mga pagkain.
Pagkatapos noon ay may kasunod pa silang dalawa pero iyong isa ay hindi
pagkain ang dala kung hindi isang malaking bouquet ng bulaklak.
binigay ng crew kay Stan iyong bouquet at nagpasalamat naman siya.
Pagkatapos ay bumaling sa akin.
"Here. I hope you like these flowers. I don't know what kind of flowers you
like, so l asked them to pick every kind of flower available in their shop," sabi
niya at iniabot sa akin ang bungkos ng mga bulaklak. Hindi makapaniwalang
tiningnan ko siya at hindi ko namalayang malapad na pala akong
nakangiti.
Third Person POV
Isang lalaking palinga-linga sa paligid ang dahan-dahang binabagtas
ang madilim na pasilyo. Nangangatog ang mga kamay niyang may hawak na
tray ng pagkain. May hawak din siyang mga susi na lumilikha ng tunog. At
habang papalapit siya sa dulong bahagi ay lalong lumalakas ang panginginig
ng katawan niya. Kasabay din noon ang malakas na t**k ng puso niya dahil
malapit na siya kung nasaan ang mga guwardiya.
What are you doing here?" an angry guard instantly snapped at him.
Lalong nadagdagan ang takot ng lalaki dahil alam niyang maaari siyang
mamatay ngayon din kapag nagkamali siya ng sagot.
Pero kapag hindi niya nagawa ang ipinagagawa sa kaniya ay hindi lang
siya ang mapapahamak kung hindi maging ang pamilya niya. Hawak ng
sindikato ang dalawang anak niya at ito lang ang tanging paraan para
pakawalan nila ang mga ito.
"Tm just here to deliver the food to the prisoner" nangangatal man ang
boses ay nagawa niyang sumagot.
Kahit sa panaginip ay hindi niya akalaing makararating siya sa banyagangB
bansang ito kung saan ang bawat galaw ay delikado. Isang napakaganda at
makapangyarihang bansa kung saan ang gangs at mafia activities ay isa
lamang ordinaryong bagay.
Ang mga bigating kriminal ay hindi ikinukulong dito na kasama ng mga
ordinaryong preso. Naka-house arrest sila at kinakabitan ng tracking device.
Ganito ang nadatnan niyang kalakaran dito sa Russia.
Niloko siya ng isang nagpanggap na reGruiter at pinangakuan ng
magandang trabaho rito. Pero lingid sa kaniyang kaalaman ay isang
napakamapanganib na trabaho pala ang gagawin niya. At iyon nga ay ang
kumalap ng impormasyon sa isang kriminal o preso na hindi niya kilala.
Tinanggihan niya ito noong una, ngunit dinukot nila ang mga anak niya sa
Pilipinas at tinakot siyang ibebenta sa mga foreigner ang mga ito kapag nabigo
siya sa kailangan niyang gawin.
Where is Rico? He was the one usually bringing food here, and not
everyone is allowed to enter this part of the prison, masungit na sagot ng
bantay. Lalong napuno ng matinding takot ang dibdib niya. Napalunok pa siya
sa mahabang baril nito at sa matalim na tingin nito sa kaniya.
"He is sick, sir. That's why they asked me to temporarily replace
him."
Ang isa lang sa ipinagpapasalamat niya ay marunong namang
mag-English iyong ibang naririto kaya kahit papaano ay nakakausap
niya sila.
Fine! You only have fifteen minutes and after that, you should already
leave," mariing utos nito. Sunod-sunod ang naging pagtango ni Noriel. Siya si
Noriel Benidez, ang pakawala ng isang malaking sindikato sa Pilipinas na may
mga koneksyon din sa ibang mga mafia lords dito sa Russia at sa iba pang
panig ng Asya. Ayon sa narinig niya sa minsang pag uusap ng mga tauhan nito
rito, hindi lang siya ang Pinoy dito at iisa ang misyon nila- ang mapalaya ang
presong dadalhan niya ngayon ng pagkain.
Nagimbal siya nang makita ang kaawa-awang kalagayan ng bihag na
nakakadena sa bandang gilid ng kulungan. Kamay at paa niya ay parehong
nakakadena at ang buong katawan niya ay puno ng mga sugat at pasa.
Umingay ang mga kadenang nakakakabit sa katawan niya nang mapansin
ang prsensiya ko. Isang maliit na ilaw lang ang mayroon sa kulungang ito at
walang anumang bintana maliban sa mataas na butas na nahaharangan ng
rehas. Masangsang din ang amoy ng paligid kaya halos masuka siya.
Napatingin siya sa mukha ng preso at muli siyang nanghilakbot dahil sa itsura
nito. Maga ang mga mata, basag ang nguso at maging ang mga pisngi ay may
latay.
Agad siyang nilapitan ni Noriel at inilapag sa harap nito ang tray ng
pagkain. Nagmamadali itong dumampot ng pagkain at parang hayop na gutom
na gutom na ngumuya.
Dahan-dahan lang. Wala ka namang kaagaw.
Napahinto agad ito sa pagkain nang marinig ang pagtatagalog ni
Noriel.
"Filipino ka?" pabulong nitong tanong. Agad naman siyang
tumango.
"Hindi ako magtatagal kaya kailangan masabi ko na ang kailangan kong
sabihin," may pagmamadaling saad ni Noriel. Sinadya niyang hinaan ang boses
para hindi marinig ng mga bantay sa labas.
"Paano ka nakapasok dito? Saka ano ang ibig mong sabihin?" hirap man
ay nagawa pa rin nitong magtanong sa kaniya. Bakas ang sakit at paghihirap na
dinaranas ng kaniyang katawan.
"Hindi na mahalaga iyon. Basta ang sabi lang sa akin ay huwag kayong
mag-alala dahil malapit ka na raw makalaya rito. Magpakatatag k
dahil gagantihan ni'yo raw lahat ng nagpahirap sa inyo, pagpapatuloy pa ni
Noriel.
Ngunit hindi na nakasagot pa ang kausap niya dahil muli nang bumukas
ang pintuan ng selda.
"Get out now!" pasigaw na utos ng guwardiya.
"Makakalaya ka na rito. Maghintay ka lang.." pahabol pa niyang bulong
bago tuluyang nilisan ang selda.
Chapter 14 Dinner Date PART2
"Here. I hope you like these flowers. I don't know what kind of flowers you
like, so l asked them to pick every kind of flower available in their shop" sabi
niya at iniabot sa akin ang bungkos ng mga bulaklak. Hindi makapaniwalang
tiningnan ko siya at hindi ko namalayang malapad na pala akong
nakangiti.
Literal nga na magkakaibang bulaklak ang laman nito at sa bandang gitna
ay puro mga rosas na iba'tiba ang kulay.
"Thanks for this. And yeah, I love it!" medyo pakiming sabi ko. Lumuwang
ang pagkakangiti niya, pero iyong puso ko sobrang lakas ng pintig
Pakiramdam ko ay aatakihin na nga ako sa tindi ng pagtibok nito.
"By the way, don't expect any people to come. Nirentahan ko ang buong
lugar na ito para sa dinner natin," bigla ay sabi niya. Muntik ko nang mabitiwan
ang hawak kong bouquet dahil sa pagkabigla sa sinabi niya
"Ano? Nirerntahan mo itong sobrang laki at luwang na lugar na ito para
lang sa dinner natin? Okay ka lang?" parang nanay na nagsesermon na yata ang
dating ko nang sabihin iyon. Ni hindi ko alam kung ano'ng mararamdaman sa
nalamarn ko.
"Gusto kitang masolo sa magandang restaurant na ito so I paid for the
remaining hours. Thus, we will have until the closing time, all for ourselves. May
gusto ka pa bang iba? Puwede pa tayong magpaluto sa mga chef, pabalewala
niyang tugon. Lalo lang akong napanganga kasi siguradong napakamahal ng
ginastos niya para lang sa dinner na ito. Grabe talaga, hindi ko alam kung
paano magre-react.
"Stan, hindi ba ang OA naman ng ginawa mo? Mabuti naman sana kung
maliit lang na kainan ito. Pero hindi, dahil napakalaking restaurant at halatang
mamahalin pa. Bakit mo ba ito ginawa? Okay lang naman ako kahit
"Because l like you! 1 did this to surprise you. Sa sky lounge nga sana ng
Isang malaking hotel ko gagawin ito kaya lang hindi ko naman marentahan
iyong buong hotel dahil may kasalan doon ngayon. Pero kung wala lang sana,
willing naman silang paalisin ang mga naka-check in at ibabalik ko pa ang mga
pera nila ng doble. But don't like to ruin someone else's wedding," mahabang
paliwanag niya na lalong nagpalaglag ng panga ko.
Hindi talaga ako nakapagsalita at napatitig lang ako sa kaniya. Ang dami
niyang sinabi pero doon lang ako sa una natulala nang husto.
"Gusto mo ako? lyong totoong gusto ba iyan?" mahinang tanong ko.
Ngumiti siya sa akin kaya halos matunaw na ako. Ang puti ng mga ngipin niya
talaga at pantay-pantay pa. Ako nga kahit nagpa-brace na ng ngipin noong high
school ay hindi pa rin ganiyang kaganda iyong kinalabasan.
"Yes! Ikaw, do you like me, too?" diretsahan niyang tanong. Tila naman
tumalon ang puso ko sa tanong na iyon.
"Hindi pa ba iyon obvious? Unang beses pa nga lang kitang nakita crush na
kita. Kaya lang ang sungit mo. Pero naiintindihan ko naman dahil alam kong
nagdadalamhati ka lang sa nangyari sa kapatid mo."
Kahit dadalawa lang kaming nandito ay ang hina-hina pa rin ng boses
kong magsalita. Nahihiya kasi ako sa kaniya kahit kanina pa ako halos
himatayin sa kilig na nararamdaman ko. Ang lamig-lamig ng mga kamay at paa
ko. Alam mo iyong pakiramdam na kaharap mo si crush, tapos nahuli ka niya at
ngayon ay kailangan mong umamin? Gano'n mismo ang
nararamdaman ko.
Lintek! Trenta'y uno na ako, pero kung makaasta, parang sixteen lang? Ang
init-init na tuloy ng mukha ko.
"Halata namang crush mo na ako, no'n," parang nang aasar pang sabi
niya kaya lalong nag-init ang magkabilang pisngi ko. Nakangiti pa kasi siya
habang sumusubo ng pagkain niya.
Ano ba naman ito! Balak yata akong patayin sa sakit sa puso ng lalaking
ito. Pasalamat lang talaga siya!
Biglang naagaw ang atensiyon ko nang biglang may pumailanlang na
musika sa paligid. May lumabas na tatlong lalaking may dala-dalang violin at
tumutugtog mula sa pinanggalingan ng mga crew kanina.
Napatakip ang dalawang kamay ko sa bibig ko dahil sa pagkabigla.
Biglang-bigla ay nangilid ang mga luha ko dahil sa napakagandang musikang
tinutugtog nila. Kabisado ko iyong kanta na iyan, Wonderful Tonight ni Eric
Clapton.
"Would you like to dance?" bahagya pa akong napasinghap at napalingon.
Nakatayo na si Stan habang nakalahad ang kamay niya. Hindi ako
makapagsalita kasi pakiramdam ko ay punong puno iyong puso ko.
"Bakit ang sweet mo? natatawang tanong ko, pero kusa nang nahulog ang
luha mula sa mga mata ko. I am so overwhelmed with all these things. Marami
na rin naman akong naranasang paandar ng mga nanligaw sa akin dati, pero ito
talaga iyong pinakamaganda at sobrang engrande. Nakakakilig talaga. Ipokrita
na lang ang hindi mapapa-oo rito. Idagdag pa'ng ganito kaguwapo at ka-hot
ang manliligaw mo.
Don't you like it? Bakit ka umiiyak? puno ng lambing ang boses niya nang
magtanong kaya isinandal ko ang ulo ko sa malapad niyang dibdib Napapikit
ako nang maramdaman ang tkng puso niya
"Masaya lang ako, Stan. Grabe ka naman kasi nakangiting sambit ko.
Nakapikit pa rin ako habang halos magkayakap na kaming sumasayaw. Ang
bango-bango niya!
Tm glad that you're happy. I am happy, too, saad niya kaya napadilat
ako at tiningala siya. Kita ko ang ningning sa mgamata niya kaya lalo ang
nagwala ang puso ko.
"Sige na nga, payag na akol" wala sa sariling nasambit ko. Huminto siya sa
pagsayaw at kunot-noong tumitig lalo sa akin.
Payag, saan?" nagtatakang tanong niya. Napangiti naman ako na may
pairap kasi feeling ko naman alam niya na ang ibig kong sabihin. Pero gusto
lang niya marinig pa mula sa akin.
"Stan naman, ehl" kunwa'y reklamo ko. Nahihiya kasi ako talaga na
parang ewan ngayon. Sobrang saya no'ng pakiramdam pero ayaw ko naman
kasing magmukhang atat dito. Kahit pakiramdam ko ay iyon naman na talaga
ang nararamdaman ko
"What? Hindi kita maintindihan?" may pagkalito pa rin sa mukha niya kaya
umikot na ang mga mata ko.
"Sige na. Payag na akong maging girlfriend mol" napayuko pa ako nang
sabihin iyon kasi nahihiya talaga ako. Pero mula sa baywang ko ay kinulong ng
mga kamay niya ang mukha ko para itingin sa kaniya. I saw happiness and
genuine surge of emotions in his eyes that's whyI smiled wider and
nodded
"Yes! Sinasagot na kita, Stan! Sana lang huwag mo akong sasaktan. Kung
sakaling dumating ang panahon na ayaw mo na sa akin, sabihi
mo lang ng
hayagan," dire-diretsong pahayag ko. Natawa naman siya sa sinabi ko kaya
mahina kong nahampas ang braso niya. "Seryoso ako do'n, ah" kunwari ay
naiinis kong dagdag.
Tm serious about you. Bakit naman kita sasaktan? I will protect you and
cherish you. Hindi ko sisirain ang tiwalang ibinigay mo sa akin. But I have to
warn you, what is mine will be mine alone. I never share and will never bel
seryoso niyang sabi. Imbes na matakot o kabahan ay lalo pa akong kinilig sa
sinabi niya. So possessive, huh?
"Well, the same for me. Akin ka lang din, at ayaw ko nang may kahati. Mula
ngayon hindi ka na puwedeng magkaroon ng ibang babae. At lalong hindi ka na
puwedeng makipag-anuhan sa iba," pagbibigay-diin ko naman. Aba siyempre!
Sa guwapong ito ng boyfriend ko, ay boyfriend! Ano ba?! Well, kailangan ko rin
siyang bakuran dahil talaga namang maraming babae ang nagkakandarapa sa
kaniya.
"Ano iyong nakikipag anuhan?" tanong pa niya. Napalunok ako at
tiningnan siya nang masama.
"Alam mo na iyon. lyong ano... basta iyong nakikipag ano.. letse! Bakit
ba sx lang hindi ko pa masabi?
Natawa siya dahil pati mga butas yata ng ilong ko ay gumagalaw. At least,
may karapatan na ako ngayon, 'di ba?
"Kung gano'n, dapat lagi mo akong pagbibigyan para hindi ako maakit ng
ibay pabirong bulong niya sa akin kaya nanlaki ang mga mata ko. Magkahalong
kaba at excitement ang naramdaman ko. Pero hindi ko iyon ipinahalata at sa
halip ay namaywang ako sa harap niya.
Eh, paano kapag ayaw ko?" mataray kong tanong sa kaniya habang
nakataas pa ang isang kilay
"Walang umaayaw kay Stan Makhalov
Natigilan ako sa sinabi niya. At wow, ha? Ang taas ng confidence level
porke pogi siya?
"Ay, ewan ko sa iyo! Halika na kumain na tayo ulit," yaya ko sa
kaniya.
Pero nagulat ako nang bigla na lang niyang hapitin ang baywang ko at ang
isang kamay niya ay nasa gilid ng mukha ko. Walang babalang siniil niya ako
ng halik. Bigla akong kinabahan at nahiya kasi patuloy lang sa pagtugtog iyong
mga musikero.
"Stan, wait!" pilit akong kumakawala pero lalo lang humigpit ang
pagkakahapit niya sa baywang ko at lalo pang lumalim ang halik niya.
Nangatog na ang mga tuhod ko dahil sa matinding epekto ng halik niyang iyon
sa akin.
lang sand ali pa ay ako na mismo ang kusang pumikit at natagpuan na
lang ang sariling tinutugon sa halik na iyon. lyong isang kamay niyang nasa
baywang ko kanina ay nasa kabilang gilid na ng mukha ko
Ang diin ngunit ang sarap ng mga hagod nglabi niya sa mga labi ko.
Maging nang magpumilit ang dila niyang makapasok sa bibig ko ay hindi ako
nakatanggi. Sunod-sunod na kiliti ang gumapang pababa sa bahaging iyon ng
katawan ko dahil sa panunukso ng dila niya sa loob ng bibig ko.
Natigilan lang ako nang marinig ang sariling nagpakawala ng isangg
di-mapigilang ungol. s'"tl Dahil sa nakalalasing niyang halik ay nakalimutan ko
kung nasaan kami.
Mabuti na lamang at sa pagkakataong ito ay pinakawalan na niya ako.
Kakaibang pagdidilim ang nakikita ko sa mga mata niya habang ako naman ay
hingal na hingal pa rin. Magkahinang lang ang mga mata namin at tanging ang
saliw lang ng musika ang naririnig sa buong paligid.
Maya-maya ay may kinuha si Stan sa bulsa niya. Sinundan ko pa iyon ng
tingin hanggang itapat niya sa mukha ko.
"A-ano iyan?" tanong ko sa maliit at magandang kahon na hawak niya.
Hindi niya ako sinagot, bagkus ay ngumiti at kinintalan pa ako ng isang mabilis
na halik
Binuksan niya iyon at namilog ang mga mata ko nang makita ang isang
pares ng mga singsing. Napaawang din ang mga labi ko kaya muli akong
napatingin sa mukha niya.
"This is a couple ring. Igoogled about this, but I'm not sure if it really is
effective to make a girlfriend happy," kibit-balikat pa niyang sagot.
"Google? gulat kong tanong. Muli akong napatingin sa mga singsing nang
tanggalin niya iyon mula sa box nito. Pagkatapos ay ipinatong niya sa lamesa
iyong kahon.
"Yes. I had this made yesterd ay. lyong mga singsing ay dati nang gawa, tapos
pinalagyan ko na lang ng maliliit na sapphire at rubies sa gitna. And then look at
this," pinalapit niya ako sa kaniya para maipakita iyong nasa ilalim ng singsing.
"See this? Our names are engraved inside" pagpapatuloy pa niya saka kinuha ang
kamay ko.
"Stan." paos kong tawag sa pangalan niya. Para na naman akong naiiyak sa simpleng
paandar niyang ito. Nag google pa nga raw. Ano ito, first time ba niyang manligaw
talaga? Pero sa totoo lang, nakatataba ng puso itong mga ginagawa niya. Wala siyang
karanasan sa panunuyo sa mga babae, pero todo effort siya ngayon. Feeling ko tuloy
ay naaapakan ko na iyong buhok ko sa
sobrang haba. Tm sorry if l'm not so good on this. Pero gusto kong malaman mong
masaya ako sa ginagawa kong ito," nakangiti niyang usal saka tuluyang isinuot ang
singsing sa daliri ko. "See? It looks good on your beautiful finger," sabi pa niya
at hinalikan ang kamay kong kinasusuotan ng singsing.
"Thank you so much. Alam mo, ang sungit-sungit mong tingnan kaya hindi talaga ako
makapaniwalang kaya mong gumawa ng mga ganito," natatawang pag-amin ko. Malambing
niyang inilahad ang singsing sa akin kaya kinuha ko iyon para naman isuot sa
kaniya.Nang mailagay ko na iyon sa daliri niya ay nagkatinginan pa kaming muli at
sabay na tumawa. He kissed me again before we moved back to our chairs to continue
with our dinner.
Sobra-sobrang saya ang nararamdaman ko ngayon at hindi ko alam kung8 paano ito
ipaliliwanag. Ngayon lang din talaga ako nagkaganito sa isang lalaki. Sana nga lang
ay lagi kaming ganito. At kung sakaling magkakaroon man kami ng problema ay sana
malulutas namin ito nang nmagkasama.

Chapter 15 The Gift

Buong panahon ng hapunan ay masayang-masaya kami. Hinayaan niya
lang akong magtanong nang magtanong ng mga tungkol sa kaniya. Pero iyong
iba raw ay mamaya na lang niya sasabihin dahil baka may ibang makarinig pa
rito. Nagpahinga na rin at kumain iyong mga musikero kanina.
lhahatid mo na ba ako pauwi?" natanong ko nang matapos ang dinner
namin. Talagang sinagad niyang hanggang alas diyes ng gabi.
Nakausap pa namin iyong manager ng resto kanina. Halos hindi
matapos-tapos ang pagpapasalamat niya at ng mga crew kay Stan. Bukod daw
kasi sa hindi sila masiyadong napagod ngayong araw, lahat pa sila ay binigyan
ni Stan ng tip. Pati nga iyong mga guards ay damay din sa pa-bonus ni
Stan.
"Nope, you will spend this Saturday night and the Sunday with me" hindi
man lang niya ako tiningnan nang sumagot siya sa tanong kong iyon. Pero agad
namang tumaas ang kilay ko.
"At saan mo naman ako dadalhin, aber? Ni hindi ka nga nagpaalam tapos
kung saan mo lang ako dadalhin?" nahihiwagaang kontra ko sa sinabi niya.
Natawa siya sa akin at saglit lang akong nilingon.
"Bakit, ayaw mo ba?" nanghahamon niyang tanong. Ako naman tuloy ang
biglang napipilan sa tanong niya.
"Ang ibig ko lang namang sabihin, hindi naman puwedeng bigla-bigla mo
na lang akong dadalhin kung saan nang hindi mo sinasabi sa akin," katuwiran
ko. Gano'n naman talaga dapat iyon, 'di ba? Ngumiti lang siya at umiling-iling
nang muli akong lingunin.
"Alam mo bang ikaw lang ang nakakakayang sagut sagutin ako ng
ganiyan? 1f my people would see, they will die in shock" natatawang saad pa
niya. Nalito naman ako roon. Pero hindi pa rin niya sinasagot iyong tanong ko
kaya hindi ko muna pinansin ang sinabi niya.
"So, saan nga tayo pupunta? ulit kong tanong
"It's another surprise!" tipid niyang tugon. Napakurap ako nang ilang beses
dahil doon. Surprise na naman? May pa-unlimited surprise ba siya ngayong
gabi? Eh, kakaiba naman pala maging jowa itong si Stan. Parang teenager sa
una niyang nobya, masiyad ong nagpapa-impress.
Medyo mabigat na ang talukap ng mga mata ko nang marating namnin ang
sinasabi niyang pupuntahan namin. Pero nawala ang lahat ng antok ko nang
makita ang lugar.
"Woah! Ang ganda-ganda nanman nito. Saka ang taas! Hindi ko alam na
may ganito palang building dito sa Makati," pabulalas kong saad. Mala-kastilyo
pero modernong-moderno ang disenyo nang napakalaki at napakataas na
building na nasa harap namin ngayon.
"Yes. Next month pa kasi magbubukas itong Zeus' Residential Tower. One
of the largest and most luxurious residential towers in the world. All units are
already sold," nakangiti siya habang nakatingala sa mataas na istruktura sa
harap namin. So, ito ba ang surprise na sinasabi niya? 1binili niya ako ng unit
dito gano'n?
"1 thinkI already knew your surprise, napalingon siya sa akin na nakataas
ang kilay dahil sa sinabi ko.
"Really? What is it?" he asked, giving me a challenging look.
"Bumili ka ng unit sa top floor nitong building na ito or maybe you bought
the largest space here? Ano tama ako, 'di ba?" taas noong tanong ko, pero
tumawa lang siya sabay iling. Napakunot-noo tuloy ako.
"Any other guess?" maluwang pa rin ang ngiti niya nang magtanong.
Bumuntong-hininga ako at mariing pinagdikit ang mga labi.
"Huwag mong sabihing... dito natin gagawin iyon?"
Huli na nang mapagtanto ko iyong naging daloy ng isip ko. Lalo kong
naramdaman ang hiya nang tumawa siya nang mas malakas kaysa
kanina.
s*t, ka talaga Raiza, napakahalay mol Medyo ang tanga mo sa part na
iyanl Napapikit na lang ako at nanalanging sana ay kainin na lang ako ng lupa
sa katangahan ko at katabilan ng dila ko.
"Are you thinking of having s'x with me tonight?" walang preno niyang
2/8
tanong kaya napamulagat ako. Nanuyo ang lalamunan ko at alam kong mukha
nang hinog na hinog na kamatis ang mukha ko. Nakakahiya talaga!
"S-sorry..." nausal ko habang nakayuko pa rin at hindi tumitingin sa
kaniya. Hiyang-hiya ako sa naisip ko. Kailan pa ako naging ganito? Una sa lahat
nakapag aral naman ako, pangalawa hindi na ako bata, at higit sa lahat hindi
pa naman ako nasisiraan ng ulo! So, why?
"There's nothing to be orry about. Let's go. I will tell you the real surprise
when we get inside," yaya niya sa akin at hinawakarn ang kamay ko. Hindi na ako
tumutol pa nang marahan niya akong hilahin papasok.
Kasunod din noon, bago pa tuluyang sumara ang elevator na sinakyan
namin ay nagdatingan na iyong mga sasakyan kung saan naroroon ang mga
bodyguards ni Stan.
Pagkasarang-pagkasara ng pinto ay isinandal ako ni Stan sa dingding at
mabilis na siniil ng marubdob na halik. Nabitiwan ko pa ang coat at bag na dala
ko dahil sa bilis ng mga pangyayari.
Awtomatiko namang pumaikot iyong dalawang kamay ko sa baywang
niya kasi masiyado siyang matangkad kaya hindi ko agad naabot ang
leeg niya.
"f*k" marahas niyang ungol nang pasukin ng dila niya ang bibig ko.
Halos pangapusan na ako ng hininga dahil masiyadong mapusok ang mga halik
niya. Lumilikha na nga ng malakas na tunog ang pagsasalpukan ng aming mga
labi. Hindi rin ako makatugon nang maayos sa mga halik niya dahil para na
niyang hinihigop ang buong bibig ko.
Malakas akong napasinghap nang bumaba ang halik niya sa leeg ko. May
halong gigil ang mga halik niya roon kaya bolta-boltaheng kuryente ang tila
dumadaloy at nagpapainit ng katawan ko.
"Stan" halos mapasigaw ako nang bumalik ang mga labi niya sa mga labi
ko. Pakiramdam ko ay nangangapal na nga ang mga ito. Pero ang talagang
nagpaungol sa akin ay nang madaiti ang matigas at malaking bagay niya sa
ibaba ng kaniyang katawan.
Napalunok ako sa gitna ng halikan namin dahil kahit nasagi ko lang iyon
ay ramdam kong tila napakalaki niyon. Dahil sa isiping iyon ay tila may kumiliti
sa p *******e ko.
3/8
Akmang tatanggalin niya ang butones ng suot kong blouse nang bumukas
ang elevator. Mabuti na lang at walang ibang tao pagbukas niyon. Tapos
naalala kong hindi pa nga pala bukas ang residential tower na ito.
Nang ihakbang ko ang mga binti ko ay muntik na akong matumba. Mabuti
na lang mabilis akong nasalo ni Stan. Hindi pa rin kasi ako nakakabawi sa
matinding halikang pinagsaluhan namin kanina.
Halik palang iyon pero hinang-hina na ako. Paano na lang kapag... no!
Nariyan na naman itong malikot kong isipan. Kung saan-saan na naman
dumadako ang takbo ng utak ko.
"This is the top floor. And only the owner of this tower is allowed here,"
narinig kong sabi ni Stan habang naglalakad kami sa maluwang na pasilyo.
Fully carpeted ito at napakaganda maging ang kulay beige na pintura ng mga
dingding. May shades din ng dark brown at dark gray ang ibang mga bahagi na
halatang dinesenyuhan ng isang eksperto.
"Ang ganda-ganda naman dito, Stan. So dahil nandito tayo, ibig sabihin
ikaw ang may-ari, 'di ba?" natanong ko. Huminto kami sa tapat ng higanteng
itim na pintuan. Automatic din iyon gaya ng nasa bahay niya.
Let's register your fingerprints here," sabi niya sa akin at itinuro ang
digital door lock. Hindi agad ako nakagalaw at tiningnan lang siya.
"You're giving me the right to have an access in your place?" alanganing
tanong ko. Medyo ayaw ko namang mag assume pero, natuwa talaga ang puso
ko na parang anytime puwede akong pumunta rito kasi may susi ako- at take
note, digital ah!
"Well, nasa sa iyo naman talaga ang lahat ng karapatan. Come on, let's
start" udyok niya sa akin kaya kusa kong ibinigay sa kaniya ang kamay
ko.
Ni-register niya ang dalawang hinlalaki ko sa magkabilang kamay,
pagkatapos ay ang ilan ko pang mga daliri. Ibinigay rin niya sa a
password number ng pinto. Pakiramdam ko tuloy naglalakad ako sa alapaap sa
sobrang saya ko. Masungit lang talagang tingnan itong si Stan, pero sa totoo
lang, sobrang galing niyang maglambing at mang-spoil. Kaya siguro close na
close sila ng kapatid niya.
"So, this is the real surprise," deklara niya. Ngayon ko lang napansin ang
4/8
hawak niyang malaking envelope. Akala ko ay kung ano na iyong kinuha niya
roon sa isang drawer, yun pala ay ito iyon.
"Ano naman 'to?" tanong ko nang tanggapin ang iniabot niyang envelope.
Hindi ko iyon agad binuksan dahil hinihintay ko ang sagot niya, kaya nakatingin
lang ako sa kaniya.
"You are now the new and official owner of this newly built residential
tower," parang wala lang na sagot niya.
Mabilis kong nabitiwan ang hawak hawak kong envelope sa matinding
pagkagulat. Nanlaki ang mga mata ko at maging ang mga labi ko ay nanginig
Parang drum na tinatambol ang puso ko sa lakas ng kabog nito. Tila umiba ang
galaw ng paligid at naliliyo ang pakiramdam ko na hindi ko malaman.
"Ano'ng sabi mo?" parang hangin lang na lumabas iyon sa bibig ko.
Lumapit siya sa akin at bahagya pang hinaplos ang pisngi ko habang nakangiti
sa akin. Lumunok ako sa kaba.
"Zeus' Residential Tower is my first gift to you. Actually, kahapon ko lang
aayos ang Paglilipat ng ownership nito sa pangalan mo. I planned to give
this to you if you become my girlfriend. Hindi ko naman inakalang ngayong gabi
na pala iyon. So, here it is! It's all yours. My first gift to you as my
girlfriend,"
paliwanag niya. Napanganga ako sa mga pinagsasabi niya. Hindi ko malaman
kung nahihibang na ba siya o ano. Hindi simpleng regalo ang ibinibigay niya sa
akin. My God! This is a multibillion property! Sa hitsura at lawak pa lang nito,
siguradong hindi basta-basta ang halaga nito!
"No! Hindi ko ito matatanggap. Stan, this is too much. Way, way too much!
Okay ka lang ba? Hindi ito simpleng regalo, saka bakit mo ako binibigyan nang
ganito kamahal?" hindi ako magkandaugaga sa pagsasalita dahil hindi ko
maipaliwanag ang lumulukob na damdamin sa akin. Walang tamang pangalan
sa kung ano'ng nararamdaman ko ngayon.
"Ayaw mo?" malungkot niyang tanong. Doon lalong para akong nawala sa
sarili. Bakit biglang sobrang lungkot ng mga mata niya? Ngayon
kokonsensyahin pa yata ako.
"Stan naman kasi.. masiyadong mahal at-
Hindi ko na natuloy ang sasabihin dahil bigla na lang niya akong niyakap
nang mahigpit. May nararamdaman akong tila matinding tensyon mula sa
5/8
kaniya na hindi ko maipaliwanag. Bumigat ang paghinga ko dahil parang may
dumagan sa dibdib ko.
"Can you just accept it? Ibinuhos ko ang buong puso ko para sa tower na
ito. I started building this five years ago at ngayon lang natapos. I built this
because.
Damang-dama ko ang tila bigat ng nararamdaman niya kaya nataranta
ako. Banayad akong kumawala sa pagkakayakap niya para tingalain
siya.
"Kung matagal mo na itong ipinagawa, ibig sabihin mayroon ka talagang
ibang plano para rito. Kung gano'n, bakit mo ito ibinibigay sa akin ngayon?
don't deserve this. Alam ko iyon mismo sa sarili ko. Huwag mong isiping hindi
ko ito naa-appreciate, hindi ko lang talaga mahanap iyong rason para bigyan
mo ako nang ganito," halos magmakaawa na ako habang nagsasalita. Lalong
bumigat ang mga paghinga niya at maging ang mga mata niya ay namula na
dahil sa pagbuo ng mga luha roon. Damn! Was he about to cry? Stan Makhalov,
a strong, independent, powerful and dominant man, is about to cry? This is
madness!
"1 planned to give this to my sister as her birthday gift," basag ang boses na
pag amin niya. Napasinghap ako at napatakip ang mga kamay ko sa bibig ko. "
Pero wala na siya. Wala na siya dahil... damn it" malakas siyang nagmura sa
dulo ng pangungusap niya. Ako naman ngayon ang mas bumigat ang
nararamdaman. Matinding sakit at awa ang nararamdaman ko para sa
kaniya.
Yumuko ako upang pulutin ang nabitiwan kong envelope kanina.
Suminghot ako dahil maging ako ay may mga luha na rin sa mga mata.
"Kung gano'n, bakit mo nga ito ibinibigay sa akin?" mahina kong tanong
Matagal siyang tumitig sa akin bago muling nagsalita.
"Because you are important to me. I love my sister so much andI want my
gift for her to be given to someone with equal importance," madamdamin
niyang saad na lalong nagpaiyak sa akin. Importante ako sa kaniya? Ganito
kaimportante na halos magkapantay lang kami ng kapatid niya?
Hindi ko na napigilan ang sarili at muling binitiwan ang hawak ko.
Tumingkayad ako saka inabot ang batok niya. Ako mismo ang humalik sa mga
6/8
labi niya habang patuloy lang sa pagbalong ang mga luha ko.
P'm doomed! Katapusan ko na ito. Katapusan ko na dahil pakiramdam ko
mahal ko na si Stan. Hindi dahil sa mga materyal na bagay na mayroon siya,
kung hindi dahil sa kung paano niya ako tratuhin.
Kailan lang kami nagkakakilala at alam kong hindi tamang basta na lang
mahulog ang damdamin ko dahil lang sa mga ginagawa niya. Pero ngayon ko
napatunayang hindi mo matuturuan ang puso. Titibok ito sa paraang gusto niya
at walang makapipigil kahit na ang mismong may katawan pa.
Hindi ko alam kung gaano katagal na magkahinang ang mga labi namin.
Pero maya-maya lang ay naramdaman ko na ang paglapat ng likod ko sa
malambot na kama.
Napamulat ako nang may maramdamang kung anong dumikit sa braso
ko. Nang tingnan ko iyon ay doon ko lang napansin arng mga rose petals na
nakalatag sa kama. Akala ko air freshener lang iyong naaamoy ko kanina,
totoong mga talulot pala ng rosas.
"Akala ko ba, hindi mo inaasahang magiging tayo na ngayong gabi? Bakit
may mga ganito na ang kama?" nahinto siya sa ginagawang paghalik sa leeg ko
at mapungay ang mga matang tumingin sa akin. Kinintalan pa niya ng halik ang
mga labi ko bago sumagot.
"This was just arranged, an hour ago," anas niya ay muling inangkin ang
mga labi ko. Hindi na niya ako hinayaang makasagot dahil naging mapusok na
ang mga halik niya.
Nakapikit lang ako at hindi rin niya binibitiwan ang mga labi ko. Kahit nga
nauubusan na ako ng hangin ay tumutugon pa rin ako sa kaniya.
"Do you really want to do this with me?" he asked in a husky voice.
Gosh, pati pala bedroom voice niya ang sarap sa pandinig. Lalo pa yatang
nakadagdag iyon sa init na unti-unting nabubuhay sa katawan ko.
"Yes. I'm all yours now, Stan. I'm all yours!
7/8
Chapter 16 Giving in
"Yes. I'm all yours now, Stan. 'm all yours"
Isang makahulugang ngiti ang sumilay sa mga labi niya. At ganoon na
lamang ang lakas nang pag ungol ko nang idiin niya ang ibabang bahagi ng
katawan niya na sumentro naman sa p****e ko. Bahagya akong kinabahan.
Kahit hindi ko nakikita iyon ay ramdam ko ang laki, haba at ang tigas pa.
Nang bumaba ang mga halik niya sa leeg at balikat ko ay halos mabaliw
na ako sa kakaibang sensasyong ngayon ko lang ulit nararanasan. Ang una ay
noong may gawin siya sa akin sa sasakyan niya. Nag-init pa ang magkabilang
pisngi ko nang maalala iyon.
Dahan-dahan at puno nang pag-iingat ang bawat galaw niya. Maging
noong isa-isa niyang alisin ang butones ng suot kong blouse ay magkahinang
lang ang mga mata namin. Kasunod niyang hinubad ang slacks na suot
ko.
"Stan..." medyo nakaramdam ako ng hiya nang dumako ang isang kamay
niya sa likuran ko para alisin ang bra ko. s**t! Nakita at natikman na niya dati
ang mga dibdib ko. Ngayon pa ba ako mag inarte?
"It's okay. I will be gentle, I promise sensuwal niyang sambit kaya tipid
akong ngumiti at hinayaan na lang SIya sa gusto niyang gawin.
Nang kumawala ang malulusog kong dibdib ay agad niyang dinama ang
mga iyon gamit ang malalaki niyang palad. Napapikit ako dahil sa masarap na
dantay ng init mula sa mga kamay niya. At nang imasahe niya iyorn ay lumalim
ang mga paghinga ko.
Lalo akong tila nagdeliryo nang ipitin ng mga daliri niya ang mga tuktok
niyon na agad kumiliti sa ibabang bahagi ng katawan ko. Bakit kaya ang lakas
********e ko?
ng epekto ng ginagawa niyang iyan sa P
"Ah" napadilat pa ako dahil sa kilabot na gumapang sa katawan ko nang
isubo niya ang isang u"**g ko. Halos mapagdikit ko na ang mga tuhod ko dahil
sa tindi ng sensasyon. Lalo na nang sumipsip siya roon, at ganoon din ang
ginawa niya sa kabila.
Ramdam ko na ang pagkabasa ng sensitibo kong laman dahil sa ginagawa
niya sa mga dibdib ko. Hindi ko akalaing dito palang sa ginagawa niya ay para
na akong nahihibang na ewan
Nang magsawa ay bumaba sa tiyan ko ang mga halik niya at nilalaro-laro
pa ng dila niya ang ibabang bahagi ng dibdib ko. Kasunod din noon ang
dahan-dahan niyang pagbaba ng natitira ko pang saplot.
At gaya nang ginawa niya sa sasakyan, ay walang sere-seremonyang
bumaba siya roon at humalik sa aking kayamanan. Hinawakan pa niya ang mga
hita ko para hindi ko mapagdikit ang mga iyon.
"Goodness, Stan" sisinghap-singhap kong tawag sa kaniya. Pero pard
siyang walang naririnig. Helicked my swollen clit until I felt another liquid
dampening my heated core. Humawak ako sa ulo niya para suportahan ang
nanlalambot ko ng mga tuhod. Halos masabunutan ko na siya sa matinding
kiliti na ginagawa niya. Pati mga balahibo ko sa katawan ay nagtitindigan
talaga.
Igasped loudly again when he sucked me there like a bee in so much need
of a nectar. Halos maiyak na ako sa pinaghalo-halong kiliti at kilabot na
talagang patuloy na nagpapatayo ng mga balahibo ko sa katawan.
Tuloy-tuloy lang siya sa paghalik sa p*******e ko hanggang sa tuluyan
nang sumabog ang tensyon sa puson ko. Lalo pa nga niyang pinag-igihan ang
ginagawa roon nang maramdaman ang pag abot ko ng kaluwalhatian.
He looked at me after that. Hinang hina ako habang pinapanood ko siyang
tumayo at isa isang tanggalin ang suot niyang damit.
Napaupo ako sa kama nang tanggalin na niya ang boxer briefs niya at
pakawalan ang naghuhumindig at nagmamalaki niyang p********i
Literal akong napamulagat at awang ang mga labing tumitig doon. Isang
matinding takot ang naghari sa buong sistema ko. I mean, bilang isang forensic
expert, marami na akong nakitang hubad na katawan. Mapalalaki o
mapababae pa man. Pero ngayon lang ako nakakita ng ganito kalaking
"Oh my God" bulalas ko.
2/8
Ngumisi siya sa akin nang makita ang reaksyon sa mukha ko.
"Do you like my warrior, little fairy? nakangising tanong niya. Kung kanina
ay init na init ako, ngayon naman ay hindi na birong takot na talaga ang
nararamdaman ko. Umiling ako sa kaniya kay
lalo siyang napangiti.
"Stan, bakit ang laki?" namamanghang tanong ko. Literal talaga na
sobrang laki, as in talagal Lumampas pa sa pusod niya at ang taba. Hindi ko
iyan kakayanin!
"Don't worry, it will fit in you, saad lang niya pero mabilis akong umiling.
Napaatras pa ako sa sobrang kaba nang lumapit na siya sa akin.
"No, Stan! Hindi iyan magkakasya sa akin. I swear, hindi talaga!" parang
batang natatarantang sagot ko.
Ang loko tinawanan pa ako, hindi lang niya alam para na nga akong8
mawawalan ng ulirat sa laki ng alaga niya. Totoo pala talagang may ganiyan
kalaking ari ng lalaki!
I will be gentle. Sa una lang naman talaga masakit. But I promise, you will
enjoy everything," puno ng sinseridad ang boses niya habang sinasabi iyon.
Pero gayunpaman, hindi sapat iyon para kumalma ako. Kaya patuloy lang ako
sa pag iling at pag-atras. Narating ko na nga ang headboard ng kama.
"Hindi ako naniniwala sa iyo. Sobrang laki mo, siguradong hindi lang
P*******"e ko ang mawawasak niyan kung hindi pati ang bahay-bata ko!"
Nag echo pa sa isip ko ang mga huling salitang sinabi ko kaya mismong ako ay
parang nahiya sa sarili ko.
Nanlaki ang mga mata ko nang bigla siyang tumawa nang malakas sa
narinig mula sa akin. Yumugyog pa nga ang buong katawan niya sa pagtawa at
maging iyong malaking kargada niya ay lalo pa yatang lumaki habang
tumatangu-tango na para bang nakikisaya sa kaniyang amo. Mahabaging
langit, kakayanin ko ba talaga iyon?
You are a doctor, and I believe you knew it's not going to happen. Just
trust me here, alright? Sa palagay mo ba talaga hahayaan kong may masamang
mangyari sa iyo? I will never ever hurt you intentionally!" he insisted and kissed
me on the cheek.
Napatitig ako sa magaganda at asul niyang mga mata. Sumilay ang
3/8
malambing na ngiti sa kaniyang mga labi kaya kahit papaano ay nabawasan
ang kaba ko.
"Please be gentle with me, mahinang pakiusap ko bagama't may
pangamba pa rin ako. Tumango siya at hindi na nagsalita, bagkus ay muling
inangkin ang mga labi ko. Pumikit ako at tinugon na lamang ang maiinit niyang
mga halik.
Habang abala siya sa marubdob niyang pag angkin sa mga labi ko ay
muling gumapang ang mga kamay niya sa katawan ko. Dahil doon ay mabilis
kong nalimutan ang takot ko at napalitan ito nang kakaibang init.
Napasinghap ako sa gitna ng mga halik niya nang dumako ang mga
kamay niya sa pang-upo ko at marahan pero may panggigigil na pumisil doon.
Nakadagdag pa nga yata iyon sa nararamdaman kong sensasyon kaya kusa
nang kumawala ang impit kong ungol. Pagkatapos ay muling nilaro ng mga labi
at dila niya ang leeg ko, pababa sa balikat, hanggang sa marating ang mga
dibdib ko. Gaya kanina ay para siyang sanggol na dumede roon kaya
magkakasunod na ungol ang hindi ko napigilang lumabas.
Ramdam kong pinagparte niya ang mga hita ko kasabay nang patuloy na
pagsubo at pagsipsip sa korona ng malusog kong mga hinaharap. Ramdam ko
ang lalo kong pagkabasa sa aking kaselanan.
"I will inch gently now," paalam pa niya sa akin. Mariin lang akong
nakapikit at dahan-dahang tumango. Ayaw kong magdilat ng mga mata dahil
muli kong naaalala kung gaano siya kalaki.
Hindi siya agad pumasok sa akin, sa halip ay mapaglarong ikinikiskis ang
malaking dulo ng ari niya sa lagusan kong kanina pa basang basa. Napakagat
ako sa pang-ibabang labi ko dahil sa malakuryenteng kiliting dulot niyon. Kahit
matigas na matigas na siya ay malambot ang dulo niyon at lalong
nagpapadarang sa akin.
Ngunit marahas akong napadilat nang umpisahan na niyang pasukin ang
makipot kong bukana. Nag-uumpisa pa lang siya pero ramdam ko na
ang sakit.
"Stan." usal ko. Hinihingal ako habang napahawak sa balilkat
niya.
Shh...just relax," bulong niya at muling umabante kaya bumaba ang
4/8
isang kamay ko sa gilid ng kanma. Muli siyang dahan-dahang nagpupumilit na
makapasok sa akin. Lumalalim na lalo ang paghinga ko dahil talagang hirap
siyang makapasok.
Kasunod niyon ang pangingilid ng mga luha ko dahil talagang masakit.
Parang hinihiwa sa dalawa ang buo kong katawan. Bahagya pa niya nilakihan
ang paghihiwalay ng mga hita ko at muling ipinagpatuloy ang
pagpasok.
Nang mangalahati na siya ay tuluyan na akong napaiyak sa sobrang kirot.
Tila may napunit roorn at habang naggugumiit siya ay lalong tumitindi ang
pagguhit ng sakit.
"papasok ko na lahat para isang diretsong sakit na lang. Hindi ako
gagalaw agad hangga't hindi ka nakaka-adjust, I promise" bulong niya at
mapang-akit pang dinilaan ang puno ng tainga ko. Sa kabila ng sakit ay
nanindig ang mga balahibo ko dahil sa paggapang ng kiliti na umabot
hanggang sa p********e ko. Ramdam ko tuloy ang pagkibot doon kaya lalo kong
nadama ang malaking bagay na naroroon.
"Okay," ang tanging nasambit ko at mas idiniin ang pagpikit ng mga mata
ko. Niyakap niya ako at tuloy-tuloy nang ipinasok ang kabuuan niya sa akin kaya
literal akong napasigaw.
"Stan... Stan, sobrang sakit," pakiramdam ko hihimatayin na ako sa
sobrang hapdi ng p********e ko. As in sobrang sakit talaga na tila tuluyan na
ngang nahati ang katawan ko. Nakaramdam pa ako nang matinding pagkahilo
at hindi ko na rin napigilan ang mapahikbi. Nanginig na rin ang buong katawan
ko sa sakit. Hindi na ako makahinga nang maayos dahil hindi ko mailarawan
iyong tindi ng kirot sa loob ng pagkakababae ko. Parang may apoy sa loob na
nakadaragdag ng hapdi.
Alam na alam kong masakit talaga ang first time. Pero hindi naman ako
na-inform na ganito pala kalala iyong sakit. Iyong tipong halos mawalan ka na
ng malay. Ngayon ay ayaw kong gumalaw siya dahil pakiramdam ko
mamamatay na ako kapag gumalaw pa siya.
"'m so, sorry, Raiza. Gusto mo bang tanggalin ko na lang? I couldn't stand
seeing you crying in pain,' narinig ko ang mahina niyang pananalita. Kahit
patuloy ang pagbalong ng mga luha ko ay nakapikit lang ako. Alam ko ring
5/8
nakakunot ang noo ko at bakas sa mukha ko ang paghihirap na dinaranas ng
katawan ko.
Huwag ka lang munang gagalaw. Bakit kasi sobrang laki mo? Tao ka ba
talaga?" parang timang na tanong ko habang umiiyak. Natawa siya sa sinabi ko
kaya napadaing ako. Dahil sa pagtawa niya ay nagalaw din ang magkahugpong
naming mga katawan.
Hinalik-halikan niya ang mukha ko at pinalis ang mga luha roon.
Pagkatapos ay muli niyang siniil ng halik ang mga labi ko. Ang mga kamay
naman niya ay mabining humahaplos sa mga hita ko na tila pinahuhupa ang
sakit na nararamdaman ko. Pinagapang niya pataas ang isa niyang kamay at
muling pinagpala ang kaliwang dibdib ko habang dumausdos naman pababa
ang kanyang mga labi upang muling angkinin at paglaruan naman ang isa.
Kahit papaano ay guminhawa ng bahagya ang nararamdaman kong
kirot.
Maya-maya pa ay sinubukan na niyang muling gumalaw. Marahan at
buong ingat. Kahit umiiyak pa rin ako sa matinding hapdi ay hindi ko siya
pinigilan. Kaya ipinagpatuloy lang niya iyon hanggang sa unti-unti ay masanay
na ang lagusan ko.
Pero sadyang malaki siya sa loob ko at habang tumatagal siya roon ay lalo
pa yatang lumalaki. Dahan-dahan pa rin ang paglabas masok niya at ang
pagpintig ng p********i niya ay naghahatid nang kakaibang sarap sa
kaibuturan ko.
Nang subukan niyang mas bilisan ang kilos ay napapanganga ako.
Magkahalong kirot at masarap na sensasyon ang naghahari sa katawan ko.
Ramdam na ramdam ko ang pagtama niya sa isang bahagi ng kaloob looban
ko na bigla na lang nagpasabog sa akin.
's"*t! You're squirting, and you're tightness is gripping me like hell. Damn!
This is heaven" sunod-sunod ang mga mababangis na ungol niya. Tila yata siya
nadarang nang husto nang maramdaman ang pagkamit ko ng luwalhati.
Kahit pala nasasaktan ako ay may pleasure pa rin. Tuluyan nang naging
mabilis at madiin ang bawat ulos niya at talagang masakit. Parang may sugat
na nga yata ako roon pero hindi maitatanggi iyong kakaibang
pakiramdam.
6/8
The pain is overwhelming, but the pleasure was becoming too intense as
well. He pounded faster, harder and stronger that I screamed nonstop
Iam wincing in pain but moaning in so much desire of what he was letting
me experience right now. The blissful moment of accepting his every thrust is
giving me a hell of heightened ecstas
Tm near," deklara niya at dumagan siya sa akin para muli akong yakapin
nang mahigpit. Ang mga labi at dila niya ay walarng sawang pinapapak ang leeg
ko na animo'y isa iyong masarap na dessert.
"Ahh!" isang mahaba at malakas na ungol ang pinakawalan ko nang muli
kong maramdaman ang kasukdulan. Binilisan pa niya ang pagbayo hanggang
sa maramdaman ko na rin ang pagsabog niya sa loob ko.
"This is the best night of my lifel" bulong niya sa akin at mas pina-igting pa
ang ginagawang pagbaon sa akin kaya halos panawan na ako nang ulirat
Napapahalinghing din ako dahil sa mga pahabol pang kiliting hatid niya sa
akin.
Napakalamig ng silid dahil sa malakas na buga nang malamig na hangin
mula sa aircon, pero pawis na pawis pa rin kaming pareho. Nagpapasalamat
talaga akong hindi ako hinimatay sa kabila nang matinding sakit na
pinagdaanan ko kanina. Pero iyon iyong sakit na hindi ko pinagsisisihan. Iyong
klase ng sakit na may kalakip na kaligayahan at kaganapan.
Now, I felt like I became a completely different woman. May ganito palang
pakiramdam. Hindi ko maipaliwanag pero may saya akong nararamdaman sa
puso ko sa kabila ng pagod at nananakit kong katawan.
7/8
Chapter 17 A Memorabl..
1/6
Chapter 17 A Memorable First
Napaungol pa ako nang hugutin na niya ang p**** i niya. Buhay na
buhay pa rin iyon na gaya kanina. May dugo rin sa paligid niyon at alam kong sa
akin iyon nanggaling. Tumutulo pa nga ang aming pinagsamang mga katas ng
kaligayahan.
Bumaba siya ng kama at tinungo ang banyo. Paglabas ay may dala na
siyang maliit at basang tuwalya. He cleaned me up and got me a pair of
sleeping clothes. May mga damit na ba ako rito o pangtulog lang kasi alam
niyang dito kami matutulog?
Binuhat niya ako at dinala sa malaking sofa at doon binihisan. Nakakahiya
man ay hindi na ako nagreklamo pa dahil pakiramdam ko ay wala na akong
natitira pang lakas. Idagdag pa ang sobrang sakit ng buong katawan ko lalo na
iyong ibabang bahagi nito.
Pinalitan niya ang mga kumot, unan at maging ang kobre. Pagkatapos ay
muli niya akong binuhat para ibalik sa kama. Paglapag na paglapag pa lang ng
ulo ko sa malambot na unan ay iginupo na agad ako nang matinding antok.
Ngunit bago pa ako lamunin ng dilim ay naramdaman ko ang paghaplos niya sa
mukha ko at ang paghalik sa gilid ng ulo ko.
Kinabukasan ay nagising akong mabigat ang pakiramdam at tila
minamartilyo ang ulo ko sa sakit. Sinubukan kong gumalaw pero mabilis akong
naluha nang sumirit ang sakit mula sa p*****A**e ko na umakyat hanggang sa
puson ko.
"Hey, don't move. You're in a high fever" nanlalabo ang mga mata kong
hinanap ang nagsasalita. Napansin ko rin na may icebag pala ako sa bandang
ulunan.
"What happened?" garalgal ang boses na tanong ko. Tuyong tuyo at
masakit ang lalamunan ko. Maging ang loob ng bibig ko ay mainit at
nalalasahan ko ang pait.
May iniabot siyang isang basong tubig at inalalayan nito akong makainom.
Chapter 17 A Memorabl..
2/6
Naubos ko iyon at pagkatapos ay muling dahan dahang nahiga.
"1 already called a doctor. She will be here in tnwenty minutes, so please
wait patiently," pagbibigay-alam niya sa akin. Ngunit sa kabila ng masamang
pakiramdam ay naalerto ang isip ko.
"Bakit ka tumawag ng doktor? Kaya kong gamutin ang sarili ko,
nakakahiya," hinang-hina man ay nagawa ko pang kontrahin ang sinabi niya.
Nakakahiya naman kasi talaga. Ano, sasabihin ba niya sa doctor na ang dahilan
ng pagkakaroon ko nang mataas na lagnat ngayon ay dahil na-devirginize ako
nang nakaraang gabi? No way!
"Sobrang nag-aalala ako sa iyo. Kaninang madaling araw ay nagsasalita
ka pero hindi ko maintindihan ang mga sinasabi mo. I was so worried that I even
called my friends bec-"
"What? Tinawagan mo sila - aray.." napadaing ako sa sakit dahil nabigla
ako sa narinig. "Bakit mo sinabi sa kanila? Nakakahiya!l" naiiyak na
pagmamaktol ko.
"Well, I was really worried. Pinainom na kita ng gamot gaya ng sabi ni
Kristine, pero hindi bumababa ang lagnat mo. Kaya kanina tumawag na ako ng
doctor. And she's on her way now" natatarantang paliwanag nito. Nakita siguro
niya ang matinding pag aalala at sakit sa mukha ko kaya biglang
nag- panic.
"Stan naman, eh! Alam mo ba kung gaanong nakakahiya ang ginawa mo?
Tawagan mo iyong doctor at sabihin mong huwag na siyang tumuloy. I can take
care of myself" pagpupumilit ko pa kaya napanganga siya at tulalang tumitig
sa akin. Iyong klase ng tingin na para siyang may kaharap na nawawala sa
sarili.
"Please, Stan, cancel the appointment with the doctor. I'm begging you
hirap kong pakiusap dahil hilong-hilo na rin ako. Sobrang init na ng singaw ng
mga mata ko at tila lalong bumigat pa ang ulo ko. Na-stress pa ako sa mga
sinabi niya sa akin. Ngayon pati mga kaibigan niya ay
lam na ang nangyari sa
amin.
"Fine. Wait here and I will call her again," narinig kong sagot niya. Hindi na
ako sumagot at pumikit na lang. Naku saka ko na lalagutin itong lalaki na ito
kapag bumaba ang lagnat ko. Ngayon ay wala nia akong mukhang maihaharap
Chapter 17 A Memorabl..
3/6
sa mga kaibigan niya. Hindi ko talaga ma imagine kung paano niya binulabog
kaninang madaling araw ang mga iyon. Gusto kong matunaw sa matinding
kahihiyan talaga.
In fairness naman, kahit hindi siya marunong at talagang walang alam sa
ganito, kayang kaya naman niyang sundan ang mga sinasabi ko. Minsan nga
lang parang batang natataranta kapag inuutusan ko. Hindi yata sanay
mautusan. Pero nangingiti ako kasi wala naman siyang magawa. Kasalanan
niya ito, ano! Kahit gusto ko rin iyong nangyari, I
alanan niya pa rin ito.
Bandang hapon ay mas magaan na ang pakirarndam ko. Mayroon pa rin
akong lagnat pero hindi na kasing lala gaya ng kaninang umaga.
"What do you like to eat for dinner?" tanong niya nang maupo sa gilid ng
kama at kapain ang noo ko. "Tm really sorry for making you sick. You're the only
woman who got sick after having s'x with me," komento pa niya kaya napataas
ako ng kilay.
"At ano'ng ibig mong sabihin, aber? So, may comparison pa ngayon ng
mga babaeng naka-sex mo? So, ano, isa lang ako sa k kanila g gano'n?" hindi ko
nasabi nang maayos iyong huli kong sinasabi dahil tinakpan niya iyong bibig
ko. Halos buong mukha ko natakpan sa laki ng palad niya.
"There's no comparison. You're the best and please get better soon. I still
have a lot of thingsI want to do with you in bed," sabi niya. Nanlaki ang mga
mata ko sa huling binanegit niya. Ano'ng /still have a lot of things I want to do
with you in bed? Ano'ng ibig sabihin no'n?
"Teka nga, ano bang kahulugan ng sinabi mo? Saka hindi pa nga ako
gumagaling gusto mo na naman akong ikama?" asik ko sa kaniya. Pero ako
naman ang tinaasan niya ng kilay. Lumapit pa siya sa akin nang
nakangisi.
"Don't worry, the next time you will be screaming in endless pleasure, I
promise," pilyong sambit niya kaya banayad ko siyang naitulak. Nag init kasi
ang mukha ko sa sinabi niya at bumilis ang t**k ng puso ko.
"Tigilan mo ako, ah! Next year na ulit iyong susunod" paingos kong kontra
sa sinabi niya. Pero tumawa lang siya at hinalikan pa ako sa mga labi.
"We'll see. I told you, no one can say no to me" katuwiran pa niya kaya
sinamaan ko siya ng tingin. Hindi ako nakasagot dahil biglang tumunog ang
Chapter 17 A Memorabl.
4/6
cellphone ko. Inabot ko iyon sa side table at tiningnan kung sinong
tumatawag
Mommy calling...
"Excuse me, sagutin ko lang ito," paalam ko kay Stan. Dumiretso lang siya
ng upo at hindi umalis sa tabi ko. Ayos lang din naman dahil si mommy lang
naman itong tumatawag.
"Hello, mom? Why?" agad kong tanong nang tanggapin ang tawag.
"Makakauwi ka ba ngayon for dinner? Nagre-request ang kuya mo na
mag-dinner tayo together bago siya bumalikng Amerika bukas"
pagbibigay-alam naman ni mommy sa akin. Napatingin ako kay Stan na
nakatitig lang sa akin.
"Mom, I really want to, pero masama po ang pakiramdam ko, eh. Nilagnat
po kasi ako kanina. Pero huwag po kayong mag alala, bumaba naman na po
ngayon," mabilisan kong paliwanag. Narinig ko kasing mahina siyang
suminghap dahil sa unang sinabi ko.
"Gano'n ba? Hindi mo ba kaya kung magpapahatid ka sa driver mo? Alam
mo naman kapag nagpatawag ang kuya mo sa iyo, gusto niya nandito ka
talaga. Eh, kasi naman, minsan-minsan na lang kayo magkita ngayon dahil
pareho na kayong busy," pamimilit pa ni mommy. Sabagay tama siya. Saka
birthday na ni kuya next month at plano na rin niyang manatili dito sa bansa for
good.
"Okay, mom. Magpapahatid na lang po ako," sa huli ay wala akong
nagawa kung hindi ang pumayag. Baka kasi ilang linggo bago ulit makauwi si
kuya kaya naglalambing. Pero yearly naman ay dito siya sa Pinas
nagse-celebrate ng birthd ay niya.
"That's good to hear. Matutuwa ang kuya mo kapag nalaman niya,"
masiglang tugon ni mommy kaya napangiti ako.
"Okay, mom, bye. See you in a bit," sabi ko at pinatay na niya ang tawag
Napabuntong-hininga ako. Inalalayan pa ako ni Stan para makaupo nang
maayos.
Dahil parang umiikot pa rin ang paningin ko ay sumandal ako sa
headboard at pumikit. Kinalma ko ang sarili para kahit paano ay umayos an8
pakiramdam ko.
Chapter 17 A Memorabl..
5/6
"Do you really have to go? Hindi ka pa magaling," puno nang pag aalalang
tanong ni Stan kaya napamulat ako ng mga mata. Mabuway akong ngumiti sa
kaniya.
"Pabalik na kasi ng Amerika si kuya bukas kaya pinagbigyan ko na,"
nanghihinang tugon ko. Hindi siya agad nagsalita at tiningnan lang ako. Parang
tinitimbang niya ang sinabi ko.
"Hindi ba puwedeng ako na lang ang maghatid sa iyo roon?"
pagpipresenta niya. Napangiti na naman ako pero napailing din sa huli.
"Medyo mahigpit ang daddy ko, lalo na ang kuya ko pagdating sa mga
lalaking napapalapit sa akin. Kaya, kailangan ko munang sabihin kay mommy
ang tungkol sa atin. Tapos sabay kaming magsasabi kina daddy at kuya,
alanganing tugon ko. Kumunot naman ang noo niya sa narinig.
"But you're old enough to decide on your own. You don't need your
parents permission to date, much more your brother's consent," katuwiran niya.
Naiintindihan ko naman iyon, pero hindi kasi gano'n ang orientation ko. Lumaki
akong dapat ay laging sumunod sa mga magulang ko at kay kuya kahit ano
pang edad mayroon ako.
"I truly understand what you're saying. Pero iba kasi ang family tradition
dito sa Pilipinas. Walang edad-edad ang pagsunod sa mga mas nakatatanda.
Saka nagmamalasakit lang naman sila sa akin. Siyempre, ayaw lang din nila na
kung kani-kanino lang ako nakikipaglapit. Gaya ng pagprotekta mo dati sa
kapatid mo, ganon lang din si kuya sa akin at ang mga magulang ko," marahan
kong paliwanag. Lumungkot ang mukha niya sa pagkakabanggit ko sa kapatid
niya, pero tumango naman siya. Katunayan na naiintindihan din naman niya
ang sinasabi ko.
"You have a point. But I really want to meet your family, too. Siguro
magkakasundo kami ng kuya mo dahil pareho kaming maalaga at mapagmahal
sa kapatid," pilit niyang pinasisigla ang boses. "Mas mahina lang ako dahil
hindi ko naprotektahan ng tama ang kapatid ko," dagdag pa niya. Ako naman
ang tila dinaganan ang dibdib dahil sa pait na bumalatay sa mukha
niya.
Kaya hinawakan ko ang kamay niya at nginitian siya. "Wala kang
kasalanan sa pagkamatay ng kapatid mo. At naniniwala akong darating ang
Chapter 17 A Memorabl
6/6
araw na mapaparusahan ang gumawa ng kasamaan sa kaniya," sambit ko.
Tipid siyang ngumiti at tumango naman sa akin.
Para hindi halatang hindi ako sa condo ko natulog kagabi ay iyong driver
ko ang pinapunta ko rito dala ang sasakyan ko. Naiwan ko pa pala iyon sa
parking lot ng opisina kahapon dahil sinundo ako ni Stan.
Halos isang oras ang ipinaghintay nanmin bago dumating si Mang Selmo.
Siya ang ibinigay ni kuya na driver ko mula pa noong high school ako kaya
malapit na rin kami sa isa't isa. Minsan nga lang nakakainis siya kasi mas loyal
siya kay kuya kaysa sa akin.
"Please take care, okay? I will see you tomorrow," ilang beses nang sinabi
ni Stan ito pero inuulit niya pa rin.
"I will. Saka, hindi ka ba busy bukas? Ayaw ko namang makaabala sa iyo
dahil alam kong marami kang inaasikaso ngayon" naalala ko pang itanong.
Kahit mag-boyfriend na kami, hindi naman required na araw-araw kaming
magkita. Alam ko kasing sobrang busy siya, lalo na sa pag asikaso sa kaso ng
kapatid niya. Okay lang din naman ako kahit ako na lang ang pupunta sa
kaniya.
"Don't worry about me. I can handle things. Isa pa, marami akong tauhan
na gagalaw para sa akin. 1 just need ed to see you always so that I won't go
berserk" kalmado niyang tugon. Muli akong nagbuga ng hangin. Niyakap ko
siya nang mahigpit at hinalikan naman niya ang ulo ko. Pagkatapos ay tuluyan
na kaming nagpaalam sa isa't isa.
Chapter 18 A Secret Plan
1/6
Chapter 18 A Secret Plan
Pagdating na pagdating ko sa bahay ay binilinan ko agad si Mang Selmo na
huwag na huwag sasabihin kina mommy kung saan ako nanggaling. Sabi ko ay
ako ang magsasabi sa kanila. Kapag pinagtaksilan pa niya ako ngayon, kukuha
na talaga ako ng ibang driver. Si kuya na lang ipag-drive niya, tutal doon naman
siya tapat palagi.
"Raiza!Iheard you're sick, how do you feel now?
Akala ko si mommy ang sasalubong sa akin pero si kuya naman pala. Agad
akong niyakap nito at kinapa ang noo ko.
"Tm fine, kuya. Medyo nahihilo pa ako, pero okay na. Ikaw naman kasi,
bigla ka na lang nagpapatawag ng dinner. Saka alam mo namang may pasok
ako bukas. Maaga na naman akong magigising para makarating on time sa
office" kunwa'y reklamo ko. Pero natawa siya at napaatras ako nang bigla niya
akong halikan sa mga labi. Nagulat pa siya sa naging reaksyon ko.
"Kuya, don't do that again," maktol ko. Pero kumunot ang noo niya dahil sa
pagtataka.
"Don't do what?" nalilitong tanong niya.
"Kissing me on my lips. Kuya, ang awkward sa pakiramdam. Hindi na ako
bata kaya naaasiwa na ako," katuwiran ko pa. Pero mabilis na dumilim ang
awra ng mukha niya at naningkit ang mga mata niya.
"And why is that? Sanay na akong ginagawa iyon at hindi naman ako
nao awkward. Unless may iba ka nang gustong humahalik sa iyo?" bakas ang
galit sa tanong niyang iyon kaya napapikit ako.
"Kuya, ang ibig ko lang sabihin, matanda na ako. Hindi na ako bata para
hinahalikan mo pa sa mga labi. Puwede namang sa pisngi, sa noo gano'n.
Huwag na sa lips kasi hindi ako kumportable," patuloy kong pangangatuwiran.
Pero nagimbal ako nang haklitin niya ang braso ko. Masama pa rin ang
pakiramdam ko kaya malakas akong dumaing sa ginawa niya.
"Do you have a man now, Raiza? Pati simpleng halik ko ayaw mo na?
Bakit? May iba na bang humahalik sa iyo? Sino siya? Sino?" dumagundong
talaga ang boses niya sa buong sala na nag-echo pa yata sa buong bahay.
Teka, kuya bitiwan mo nga ako, nasasaktan na ako. Ano ba'ng problema
Chapter 18 A Secret Plan
2/6
mo? Ang simple lang ng ipinakikiusap ko nagagalit ka na agad. Saka ano naman
kung magkaroon ako ng boyfriend kung sakali? Nasa tamang edad na ako para
ro-
Hindi ko natapos ang sasabihin ko dahil isang malakas na sampal ang
nagpabagsak sa akin sa sahig. Nanigas ang buong katawan ko dahil sa
matinding pagkabigla.
Sapo-sapo ko ang pisnging tinamaan ng sampal ni kuya nang tingalain ko
siya. Natigagal din ito sa kinatatayuan habang nakatitig sa akin. Halata sa
mukha niya ang pagsisisi sa nagawa pero huli na. Tumulo na rin kasi ang
masaganang luha mula sa mga mata ko.
Ngayon lang ako napagbuhatan ni kuya ng kamay at labis-labis akong
nasaktan dahil doon. Sa pananakit niya ako mas nasaktan kaysa sa pagdapo ng
sampal sa mukha ko. Hindi ko pa nga nasasabi ang tungkol kay Stan ay ganito
na agad ang inabot ko.
"H'm s-sorry, Raiza. Hindi ko sinasadya. Nabigla lang ako," nang
makahuma ay aligagang lumuhod si kuya sa harap ko para alalayan akong
tumayo pero tinabig ko ang kamay niya. Tiningnan ko siya nang masama kahit
patuloy ang pagluha ko. Kahit halos sumuray na ako ay tumayo akong mag-isa.
"Pinauwi mo lang ba ako rito para saktan?" basag ang boses na sumbat ko
sa kaniya. Umiling ito at natatarantang lalapit sa akin pero umatras ako. "Lagi
naman akong sumusunod sa gusto ni'yo, ah. Ngayon lang ako makikiusap para
sa sarili ko, tapos sasaktan mo pa ako? Ano'ng klase kang kuya?" sa
pagkakataong ito ay sumisigaw na ako.
"Raiza, please, listen to me. Hindi ko sinasadya. Hindi ko na uulitin. Please
forgive me," pagmamakaawa niya. Pero sa pagkakataong ito ay napahagulgol
na ako. Ang sama-sama ng loob ko dahil ngayon lang ako nasaktan ni kuya. At
napakababaw pa ng dahilan.
"Ano'ng nangyayari rito? Raiza, hija, bakit ka umiiyak?" nag angat ako
nang paningin nang marinig ang boses ni mommy.
Patakbo ko siyang sinalubong na parang bata at yumakap sa baywang
niya.
Chapter 18 A Secret Plan
3/6
"Royvin, what happened? Bakit umiiyak ang kapatid mo?" Pagalit na
tanong ni mommy.
"Sorry, mom. Hindi ko po sinasadyang masaktan si Raiza. Nabigla lang po
kasi-"
"Saktan?" mabilis na putol ni mommy sa kaniya. "Sinaktan mo ang
kapatid mo? Sinabi ko na sa iyong may sakit siya, 'di ba? Pinilit niyang pumunta
rito tapos sasaktan mo lang pala? Are you insane?!" mas malakas na ang boses
ni mommy at ramdam ko na rin ang matinding galit na mula sa kaniya.
"Kaya nga sorry na, mommy. Nabigla lang po ako. Hindi na po mauulit"
abot abot ang paghingi ni kuya ng tawad lalo na sa akin.
Sa huli ay pinatawad ko na rin si kuya. Siguro nga ay hindi naman talaga
niya sinasadya iyon. Isa pa, napagtaasan ko rin kasi siya ng boses kanina.
Unang beses ko iyon ginawa at maging ako ay nakokonsensiya rin.
"Dadalawa na nga lang kayong magkapatid nagsasakitan pa kayo. Sana
ay hindi na muulit ito, naiintindihan mo, Royvin? Lalo ka na, kung kailan
tumanda na kayo nang ganiyan ngayon mo pa napagbuhatan ng kamay ang
kapatid mo. Ayaw ko nang mauulit pa ito," may halong pagbabantang sermon
ni mommy.
"I am really sorry, Raiza, mommy. Hindi na po mauulit, pangako," mababa
ang boses na sagot ni kuya.
"Sorry din, kuya kung nasigawan kita kanina. Nadala lang din ako ng
emosyon ko," hinging paumanhin ko naman sa kaniya.
"May kasalanan ka rin naman pala, eh. Hindi na bale, kumain na tayo at
nakahanda na ang hapunan," deklara pa ni mommy.
Nilapitan ako ni kuya at mahigpit na niyakap. Niyakap ko rin siya at
naramdaman ko pa ang paghalik niya sa ulo ko.
"I love you so much, Raiza. I love you so, so much. l'm really sorry for
hurting you," nausal niya at lalo pang humigpit ang yakap niya sa akin.
T love you, too, kuya. Sorry din po," tugon ko naman.
"oh, siya tama na iyan. Halina kayo at lalamig na ang mga pagkain,
narinig kong yaya ni mommy sa amin. Muli pang humalik si kuya sa pisngi ko
Chapter 18 A Secret Plan
4/6
bago kami sumunod kay mommy.
Third Person POV
"Boss, handang-handa na ang lahat. Utos mo na lang ang hinihintay namin
para isagawa na ang susunod na plano, pagbibigay-alam ni Patrick sa amo
nila. Tinungga nito ang alak na laman ng baso. Nang maubos ang laman ay
nakangising inilapag iyon sa lamesang nasa tabi niya.
"Kumusta ang bubuwit natin sa NBI? Nagawa na ba niya ang
pinatatrabaho ko?" tanong ng kanilang amo. Napatayo naman ang lalaking
nakaupo sa pinakagilid ng sofa. Maluwang ang buong silid na kinaroroonan nila
at sa gitna ay may malaking parihabang salamin na lamesa. May mga bote ng
alak doon at ilang mga pagkain at chips. Sa isang banda ay ang nakahatag na
nakalinyang shabu kasama ang ibang kagamitan ukol dito.
"Tapos na, bossing. Patay na rin si Deputy Director Danawan. Pagkatapos
niyang makuha ang lahat ng ebidensya at sirain ang lahat ng CCTV footage
nakipagkita siya sa amin. Akala niya ay para makuha ang bayad niya, pero
itong gagong si Jayson pinatahimik na agad," buong pagmamayabang na sagot
ni Max. Nagkatawanan ang lahat ng naroroon habang si Jayson ay nakangiti
lang at patuloy na umiinom ng alak.
"Kung gano'n ay si Charles naman ang target natin. lisa-isahin ko ang lahat
ng mga nagpahirap sa kapatid ko at naging dahilan kung bakit naging
miserable ang buhay niya. Ipaparamdam ko nang ilang daang beses sa kanila
ang sakit na naramdaman ko. At sisiguraduhin kong maging ang mga pera at
kapangyarihan nila ay walang magagawa para mapigilan ako,"
malademonyong pagbabanta ng kanilang amo. Matalim itong nakatingin sa
kawalan habang inaalala ang kapatid na nasa kamay pa rin ng kaaway.
Malinaw ang mga pangalan sa isip niya. Charles Ty, Marcus Del Mundo, Drake
Huizon, Sander Marconi at higit sa lahat, si Stan Makhalov. Hinding hindi niya
makakalimutan ang mga pangalang iyan na mahigit limang taon na niyang
pinaghahand aan para paghigantihan.
"Paano mo ba balakgantihan si Charles, boss?" tanong ni Patrick.
Tiningnan niya ito at saka makahulugang ngumiti.
Maliban sa maganda niyang asawa, ano pa ba'ng kahinaan ng isang
Chapter 18 A Secret Plan
5/6
Charles Ty? Tutal sa kaniya naman nagsimula ang lahat, kaya siya ang isusunod
ko sa kapatid ni Stan" saad niya. Maririnig ang sabay na mahinang pagtawa
nina Max at Jayson.
"So, tuloy na ang pag kidnap sa kambal?" naninigurong tanong ni Patrick.
Tumango at ngumisi sa kanila ang amo nila.
"Pero boss, hindi ba puwedeng unahin iyong asawa. Laway na laway na
ako roon, eh? Kahit nanganak na, ibang klase pa rin iyong ganda. At kahit sa
malayuan, halatang-halata iyong wankata! Halatang masarap, boss!"
nalilibugang bulalas ni Jayson. Sinegundahan naman ng malalakas na tawanan
ang sinabi niyang iyon.
"Kailangang mabawi ko muna ang kapatid ko. Pagkatapos ay puwede
ni'yo nang makuha ang babaeng iyon. Sigurado akong kapag hawak ko na ang
kambal ni Charles, hindi na sila makatatanggi pa sa hihingin kong kapalit"
paliwanag naman ng amo nila. Tumango-tango sila bilang pagsang ayon dito.
"Mga pare, hindi na ako makapaghintay na malawayan at malatayan ang
katawan ng asawa ni Charles. Imagine? Tayo ang gagawa tapos sa ibang grupo
maibibintang!" buong kahambugang tirada naman ni Max.
"Tama, pare. Matagal ko na talagang pinagnanasaan ang babaeng iyon.
Di bale, konting tiis na lang at madudurog ko rin siya sa kama," hinimas-himas
pa ni Jayson ang ngayon ay naninigas niyang ari habang pinaglalaro sa
imahinasyon ang magandang mukha ni Kristine.
"Kung gano'n ay kailan natin dudukutin ang kambal?" si Patrick muli ang
nagtanong
"Kailangan nating pagplanuhan itong mabuti. Alam ni'yo namang
guwardiyadong guwardiyado ang mga batang iyon. Dapat ay malinis na
malinis ang pagkakagawa para hindi tayo sumabit," sa unang pagkakataon ay
nagsalita si Chadric. Nilingon siya ng mga kasama at tinanguan.
"Tama si Chadric. Madali nating nakuha si Charry noon dahil walang8
mag aakalang mangyayari sa kaniya ang gano'n. At isa pa, ayaw kong
mabulilyaso ang iba ko pang mga plano kapag pumalpak tayo sa isang ito
Kaya magmatyag pa kayo at alamin ang bawat kilos nila," maawtoridad na utos
ng amo nila.
Chapter 18 A Secret Plan
6/6
"Copy, Boss!" halos sabay sabay na sagot noong apat. Nasa paligid lang
din ang ilan pang mga tauhan nila at nakikinig lang mula pa kanina sa mga
usapan nila.
Itong hideout nila ay napapaligiran ng mahigit isang daang mga
armadong kalalakihan. At mahihirapan ang sinumang matunton ito dahil sa
mga makabagong kagamitang nakapaligid rito.
Miss Thinz
Number 2 na sa ranking ng Free stories si Stan... Salamat
po sa support ninyo. Kahit bago pa lang siya ay napapansin na
rin ng maraming readers. Iyong mga gustong mabasa ng free
ang story ni Marcus, sa Allnovel po. Sayang at inalis na doon
iyong A Billionaire's Dark Obsession.
HAPPY READING PO!!!
Chapter 19 The Call
Raiza's POV
Pagdating ko sa compound ng building ng Qizam ay nagulat ako nang
makita ang napakaraming reporters at cameramen sa may entrance mismo ng
building. Buong pagtataka kong tiningnan ang kumpol ng mga taga mediang
naroroon.
Napalingon ako nang marinig ang pagtunog ng cellphone ko na nasa
bag ko.
"Ma'am, mukhang hindi kayo makakapasok, ang daming reporters,
oh?" komento pa ni Mang Selmo.
"Oo nga po, eh. Ano kayang nangyayari?" natanong ko habang
inilalabas ang cellphone sa bag ko. Si Cindy ang tumatawag kaya agad kongg
sinagot
"Naku, Doc! Kanina ka pa hinihintay niyang mga nagkakagulong
reporter sa labas. Nasaan ka na po?" may pag-aalalang tanong nito nang
sagutin ko ang tawag. Kunot- noo naman na muli kong nilingon ang mga tao sa
labas.
"Bakit daw? Nandito pa lang ako sa parking lot. Hindi pa nga ako
bumababa dahil ang daming tao.
"Hindi ka po ba nanonood ng balita, Doc? May nag-tip sa media na
nawawala ang mga ebidensya sa kaso ni Miss Charry. Ngayon, maraming
nagra-rally sa harap ng opisina ng NBI. Tapos iyong si Deputy Director Rupert
Danawan ay natagpuan ding patay," dire-diretsong pagbabalita niya sa akin.
Awang ang mga labing nagsalubong ang mga mata namin ni Mang Selmo sa
rearview mirror. Maging ito ay nagimbal sa narinig dahil medyo malakas ang
boses ni Cindy.
"Kung gano'n ano'ng kailangan nila sa akin? Eh, hindi ba nailabas
1/7
naman na sa media ang resulta ng autopsy? Saka ayaw kong magpa interview
sa kanila!"
Eksaktong pagkasabi ko niyon ay nagulat ako nang may kumatok sa
bintana ng kotse ko. Lalaking nakasuot ng itim na poloshirt at nakasalamin din
ng itim.
"Kilala ni'yo ho ba iyan, ma'am?" tanong ni Mang Selmo, pero mabilis
akong umiling. Bago ko pa man siya masagot ay kurnatok itong muli. Kinabahan
tuloy ako dahil hindi ko alam kung ano'ng kailangan ng lalaking ito.
"Cindy, nandiyan ka pa ba?" kinakabahang tanong ko.
"Yes, Doc. Bakit po?"
"Puwede mo bang papuntahin ang security rito sa kinaroroonan ng
sasakyan ko? May kumakatok kasi sa bintana ng sasakyan ko, hindi ko naman
kilala," pakiusap ko.
"Naku, Doc, heto nga po, abala ang mga guards natin dito sa main
entrance. Utos kasi ni Chairman na magbantay mabuti para walang makapasok
ná taga-media dito sa building. Kahit nga iyong may mga approved
appointment na dati pa, ipíná cancel," saad nito. Kinabahan ako dahil nariyan
na naman iyong lalaki at kumakatok. Pinatay ko na ang tawag dahil wala
naman na akong sasabihin.
Biglang pumasok sa isip ko si Stan. Kaya lang, kung dito nga
nagkakagulo ang lahat, eh, di mas lalo sa opisina niya. Baka makaistorbo pa
ako sa kaniya. Kaya siguro hindi pa ako tinatawagan o tine-text mula pa kagabi
dahil nga may ganito na palang pangyayari.
"Labasin ko na kaya, ma'am? Mukhang may importanteng sasabihin,
eh," suhestiyon ni Mang Selmo. Pero nahihintakutan ko siyang tiningnan.
"Naku, huwag na po. Baka kung ano pa pong gawin niyan sa inyo. Saka
Nahinto ako sa pagsasalita dahil muli itong kumatok. Sa
pagkakataong ito ay mukhang naiinip na rin. Nagkatinginan pa kami ni Mang
Selmo bago ko siya tinanguan para mabuksan ko ang bintana sa tapat
2/7
ko.
Bahagya ko lang ibinaba ang bintana ng sasakyan. Iyong sapat lang
para marinig ko anggustong sabihin ng damuhong lalaking ito, kung sinuman
siya.
"Good morning, ma'am! Pasensiya na po kung natakot ko kayo. Ako po
si Tyron at itong apat na kasama ko naman ay sina Harris, Luther, Sanjo at
Nathan. Kami po ang mga ipinadala ni sir Makhalov para maging personal
bodyguards ninyo," magalang at matiyagang paliwanag nito. Doon pa lang
lumapit iyong mga kasama niya. Hindi ko napansin kanina na may
kasama siya.
"Si Stan ang nagpadala sa inyo rito?" hindi makapaniwalang tanong ko.
Tila naman nag-init ang puso ko sa nalaman. Dahil doon ay mas ibinaba ko na
iyong bintana ng sasakyan ko.
Yes, ma'am. Simula po ngayon ay kami na po ang magbabantay sa
inyo," yumukod at kumaway pa iyong mga kasama niya pagkatapos sabihin
iyon.
Isa-isa ko silang tiningnan at nag-alis sila ng salamin. Mabuti naman at
Pinoy silang lahat. lyong mga bodyguards kasi ni Stan puro mga Russian din.
Kaya kapag nag-uusap-usap na sila ay hindi na ako nakikinig. Ang nakakatuwa
lang kapag nag-uusap sila para silang nag-aaway-away, iyon pala ay gano'n
lang daw talaga ang pattern ng language nila.
"Bale ilan kayo lahat?" natanong ko ulit sa pinakalider nila nang
bumaba na ako ng sasakyan.
"Lima po lahat, ma'am. Panglima po ako. Didiretso po sana kami sa
condo ni'yo kaya lang sabi ni Sir Stan ay wala raw ho kayo roon kaya dito na
kami dumiretso," magalang na paliwanag naman nito. Ngumiti ako sa kaniya at
tumango. Saglit kong sinilip ang oras sa pambisig kong relo at may
pagmamad aling ibinalik ang tingin sa kanila.
Tara na, Tyron. Male-late na kasi ako," nag-umpisa na akong lumakad
ng mabilis nang sabihin iyoon.
3/7
Pinalibutan naman nila ako at nagpunta sa harapan ko si Tyron. Tig-isa sa
magkabilang gilid at dalawa sa may likuran. Nakakaasiwa kasi pakiramd am ko
naman napakaimportante kong tao para magkaroon pa ng bodyguards. Hindi
ko naman tatanggapin ang mga ito kung hindi kailangan.
Mabilis silang naging alerto nang mapansin ng mga nagkukumpulang mga
reporters at cameramen. Agad akong inalalayan ni Tyron at mabilisan kaming
pumasok sa building kaya hindi na nagkaroon ng pagkakataon pa ang mga
taga-media na makalapit man lang sa akin. Narinig ko pa ang ilang nayayamot
nilang komento bago sumara ang salamin na pintuan.
"Tyron, pasensiya na kayo, ha? Pero wala kasi kayong pupuwestuhan dito
sa loob. Saka hindi pa alam ng boss ko na may bodyguards ako. Okay lang ba
kung doon na lang muna kayo sa labas? 0 kaya balik na lang kayo mamayang hapon.
Baka aalis na rin ang mga iyan kapag mahalata nilang wala naman akong balak
makipag-usap sa kanila," medyo alanganing sabi ko kay Tyron. Tila naman ito naaaliw
na nginitian ako. Lalo tuloy akong nahiya sa kanila.
"Huwag mo kaming alalahanin, ma'am. Talagang sa labas lang po kami maghihintay
dahil alam naman po naming hindi kami puwede rito. Siniguro lang po naming
makakapasok kayo nang maayos at hindi guguluhin ng mga tao sa labas," masiglang
sagot naman nito kaya kahit papaano ay nabawasan iyong pag aalalang nararamdaman
ko. Pansamantala lang naman ito kasi ayaw ko rin namang may mga bodyguards na
sumusunod-sunod sa akin. Hindi naman ako pulitikoo sikat na tao. Naasiwa pa ako
dahil gulat na gulat na nakatingin pala ang lahat sa akin. halata sa mga mukha nila
ang pagkagulat dahil siguro sa nakita nilang mga guwardiyang naghatid sa akin.
"Doc Raiza, kumusta? Hindi ka ba hinarass ng mga taga-media riyan sa labas?
Nakakairita pala ang mga iyan kapag namilit, hindi sila nagpapaawat, manghang
tanong ni kuya Pilo. Siya ang head ng utility services ng kumpanya.
"Okay naman po, kuya. Natakot nga rin po ako kanina, mabuti na lang to
4/7
the rescue iyong mga guwardiyang pinadala ni S-ng daddy ko," mabilis kong
tugon. Kinabahan pa ako dahil muntik ko nang mabanggit ang pangalan ni
Stan.
"Sige, Doc, mauna na ako. Magpapa-meeting daw si chairman kapag
kumpleto na tayong lahat. Malamang iyang kaso ni Miss Charry na naman ang
pag-uusapan. Matindi itong pangyayaring ito talaga. Ito na yata ang
pinakakontrobersyal na hinawakan ng kumpanya. Sa tagal ko rito sa Qizam
ngayon lang ako nakaranas ng ganito," mahabanglitanya ni kuya Pilo.
Kumaway at ngumiti na lang ako pagkatapos magpaalam na rin sa
kaniya.
Nang marating ko ang opisina ko ay buong pag-aalala akong sinalubong ni
Cindy. Pero hindi ko muna sinagot ang mga tanong niya dahil kailangan ko
munang makausap si Stan. Kailangan ko siyang kumustahin sa mga
nangyayari.
Iniwan muna niya ako para matawagan ko si Stan. Nakailang attempts ako
pero hindi niya sinasagot. Inabot pa ng limang beses ko siyang tinatawagan
pero hindi pa rin siya sumasagot. Nag aalala man ay hinayaan ko lang muna
dahil baka busy ito. Gusto ko lang naman sanang magpasalamat sa mga
ipinadala niyang mga guwardiya para protektahan ako.
Halos tanghalian na nang matapos ang meeting na isinagawa sa lahat ng
staff ng Qizam. Pinaka-highlight nga talaga iyong kaso ni Charry. Lahat kami ay
binilinan na huwag na huwag sasagot o makikipag-usap sa sinumang
taga-media. Pinagbawalan na rin kaming pag-usapan ito sa labas o kahit
magbigay man lang ng komento tungkol dito.
Habang nasa meeting kanina ay tingin ako nang tingin sa cellphone ko.
Pero hanggang ngayon ay wala pa ring tawag o text mula kay Stan. Lalo tuloy
tumitindi ang pag-aalala ko sa kaniya. Sa huli ay pinadalhan ko na lang siya ng
text na tawagan ako kapag hindi na siya busy.
Sumapit ang uwian ng hapon at gulat na gulat ako nang makitang may
mangilan-ngilan pa ring mga reporters at kolumnista ang naroroon. Alerto
5/7
naman ang kilos ng mga bantay ko at agad akong pinalibutan hanggang sa
marating ko ang sasakyan ko.
Hindi naman na nagtangkang lumapit pa iyong mga taga-media kanina
dahil tahasan ko na agad silang tinnaggihan at sinabihang hinding hindi ako
magbibigay ng anumang komento o magpapaunlak sa anumang
interview.
"Tyron, nakausap mo ba si Stan kanina?" bantulot kong tanong. Ayaw ko
sanang magtanong dahil nakakahiya. Baka isipin niyang masiyado akong atat
na makausap si Stan. Pero nag aalala lang naman kasi ako.
"Opo, ma'am, kaninang bandang hapon na po. Tinanong lang kung
lumabas ba kayo. Pero ang sabi ko ay hindi naman. Tapos binilinan lang
kaming bantayan kayong mabuti," hindi ko alam kung bakit nakaramdaman
ako nang kaunting kurot sa puso. Mabuti pa itong bodyguard nagawang
tawagan, samantalang ako na girlfriend, hindi?
"Ah sige, Tyron, uuwi na ako. Umuwi na rin kayo. Kaya ko na ang sarili ko,"
matamlay kong sabi sa kaniya. Halatang nagulat ito sa sinabi ko at sumilay ang
alanganing ngiti sa mga labi niya.
"Naku, ma'am, kabilin-bilinan ni sir huwag na huwag kayong iiwanang
mag isa. Kaya ihahatid po namin kayo hanggang sa condo ninyo. Huwag po
kayong mag alala dahil sa paligid lang kami magbabantay, hindi po namin
kayo maiistorbo," paliwanag nito na may halong tila pakiusap. Bakas din ang
mumunting takot sa mga mata niya na hindi ko alam kung para saan.
"Pero okay na talaga ako, Tyron. Hindi ko na kailangan ang bantay. Saka,
nakita ni' yo naman, oh, hindi naman na ako hina-harass no'ng mga iyon,"
inginuso ko pa iyong mga paparazzi na isa-isa nang umaalis. Maging iyong
ibang mga staff kasi na sinubukan nilang kausapin at lapitan ay agad ding
tumatanggi sa kanila.
"Pasensiya na talaga, ma'am, napag-utusan lang po. Payagan niyo na
lang kaming sumunod sa inyo, kasi kapag hindi namin iyon gagawin,
tatanggalin kami sa trabaho," patuloy na pakiusap nito. Ako naman ay tila
6/7
nakaramdam ng kaunting pagkayamot pero sinikap kong huway
ipahalata.
Hindi ko na lamang siya sinagot at sumakay na lang ako sa sasakyan ko
Nang paandarin na ni Mang Selmo ang sasakyan, isinandal ko ang ulo at
katawan ko sa upuan saka umarngat ang kamay ko para tingnan ang cellphone
ko. Muli ay sinubukan kong tawagan si Stan. Hindi ko na itinapat sa tainga ko
ang cellphone at tiningnan na lang ang screen nito. Nang mag connect ang
tawag ay para akong nabuhayan ng dugo.
Mabilis akong dumiretso ng upo kasabay nang biglang pagbilis ng t**"k ng
puso ko.
"Stan? Hi, how are you? Kanina pa kita tinatawagan pero hindi ka
Sumasagot"
"Hello? Who's this?" naputol ako sa pagsasalita nang marinig ang mataray
na boses ng isang babae sa kabilang linya. Parang may kung anong malaking
bato ang dumagan sa dibdib ko nang dahil sa boses na iyon.

Miss Thinz
Woah, to the rescue na agad si Papa Stan. Salamat po talaga sa mga nagpo-promote ng
story na ito sa mga F8acebook group. Really appreciate the effort po!!! Godbless.
7/7

Chapter 20 Raiza's Rage

Hello? Who's this?" naputol ako sa pagsasalita nang marinig ang mataray
na boses ng isang babae. Parang may kung anong malaking bato ang dumagan
sa dibdib ko nang dahil sa boses na iyon.
Tumikhim ako bago sumagot. "Hi, puwede bang makausap si Stan?"
pabilis man nang pabilis ang t"bok ng puso ko ay kalmado pa rin akong
nagtanong.
"Tinatanong ko kung sino ka? Ano'ng kailangan mo kay Stan?" patuloy lang
sa pagtataray ang babae sa kabilang linya kaya lalong tumataas ang
nararamdaman kong unti-unting pagkabuhay ng inis sa puso ko.
Gustong gusto kong sabihin sa kaniyang girlfriend niya ito, kaya lang
nangako kami ni Stan na walang pagsasabihan ng tungkol sa amin. Para raw
hindi ako madamay sa mga nangyayari sa kaso ni Charry ay napagkasunduan
muna naming ilihim ang tungkol sa relasyon namin.
"Puwede ba, miss, pakibigay na lang iyang cellphone ni Stan sa kaniya at
sabihin mong tumatawag si Raiza," sinadya kong haluan na rin ng kasungitan
ang boses at tono ko. Hindi ko pa man nakikita ang babae sa kabilang linya ay
tila kumukulo na ang dugo ko sa kaniya.
"Hoy, kung sino ka mang babae ka, wala kang karapatang utusan ako. Isa
pa, nakakaabala ka lang sa amin ni Stan kaya mabuti pa humanap ka ng ibang
kausap pasigaw na sagot nito. Sa lakas ng boses niya ay halos mamanhid na
ang loob ng tainga ko.
Ngunit bago ko pa man siya masagot ay pinatay na niya ang tawag.
Ganoon na lamang ang pagkainis na naramdaman ko kaya mabilis kong
dinayal muli ang number ni Stan. Pero lalo lang tila umakyat ang lahat ng dugo
ko sa katawan sa ulo ko dahil nakapatay na ang cellphone ni Stan. Tinawagan
ko pa ulit ng ilang beses pero gigil ko lang na halos maihagis na ang telepono ko
1/7
dahil talagang nakapatay na ang cellphone niya.
Sino ang babaeng iyon? Isa sa pinakaayaw ni Stan ay nahahawakan ng iba
ang mga personal niyang gamit. So, paanong nahawakan iyon ng babaeng iyon
at napakatapang pang sinagot ang tawaB na hindi naman para sa
kaniya?
Hanggang sa marating ko ang condo ko ay nagpupuyos ang kalooban ko.
Parang gusto kong sumigaw sa sobrang pagkainis na nararamdaman
ko.
Paakyat na sana ako nang maalala si Tyron. Eksaktong kababa naman nito
sa sinakyan nilang puting SUV.
Tyron, subukan mo ngang tawagan ang Sir Stan mo, galit kong utos sa
kaniya. Saglit pa itong natigilan sa inasta ko pero wala akong pakialam. Asar na
asar ako ngayon kaya wala ako sa mood para maging mabait
"Eh, ma'am, hindi po namin puwedeng tawagan si sir kung hindi naman
emergency. Siya lang po ang puwedeng tumawag sa amin, tila kinakabahang
sagot naman nito. Malamang ay kita niya ang galit sa mukha ko. Nakakagigil
kasi kung sino man iyong mahaderang babaeng iyon na sumagot ng tawag ko
kanina.
"Puwes, tawagan mo siya at sabihin mong nasa bingit ng kamatayan ang
buhay ko. At kapag sa loob ng trenta minutos ay wala pa siya rito, sabihin mo
huwag na huwag na siyang magpapakita sa akin kahit kailan!" malakas ang
boses kong angil sa kaniya. Namilog ang mga nmata nito at napatingin pa sa
mga kasama niya. Tila ba hindi sila makapaniwala sa narinig at base sa mga
itsura nila, parang isang krimen ang sinabi ko.
"Ma'am, sigurado ho ba kayong si Sir Stan ho ang gusto ninyong utusan
nang ganiyan? Baka ho manganib ang buhay naming lahat kapag sinabi namin
sa kaniya ang mga sinabi ninyo," ngayon ay talagang may nginig na ang boses
ni lyron nang sumagot. Pero hindi pa rin ako nakaka-recover sa sobran8
pagkabuwisit ko doon sa kung sinumang babaeng iyon kaya mainit talaga ang
ulo ko.
2/7
"Kung hindi mo susundin ang iniuutos ko, ngayon palang magsilayas na
kayo sa harapan ko at huwag na kayong magpapakita pa sa akin kahit kailan
Isama ni'yo na rin ang amo ninyol" hindi nagpapatalong asik ko at tinalikuran
na sila. Narinig ko ang pagtawag sa akin ni lyron pero hindi ko na siya
pinansin.
Kinakain nang matinding galit at pagseselos ang puso ko kaya kapag hindi
ko nakita si Stan ngayon mismo at ipaliwanag niya kung sino ang sumagot ng
tawag ko kanina, huwag na lang siyang magpapakita sa akin!
Pagdating ko sa unit ko ay inis kong inihagis ang bag at cellphone ko sa
kama. Tumalbog pa nga ang mga iyon doon at saka ako naupo sa gilid nito.
Matinding pagkainis talaga ang nararamdaman ko at nanggagalaiti ako sa
galit. Akala ko pa naman busy siya kaya hindi ako maharap tawagan, tapos iyon
pala may kasamang babae?
Tumingin ako sa orasan. Alas sais na ng gabi. Kapag nag 6:30 na at wala
pa si Stan dito ay hindi ko talaga siya kakausapin nang isang linggo! Natiis niya
ako buong maghapon, samantalang natawagan niya iyong Tyron na iyon. Tapos
matatawagan ko nga ang cellphone niya, pero iba ang sasagot? Tinarayan pa
ako nang malditang iyon? Nakakainis talaga!
Padabog kong tinungo ang banyo upang makapag-shower na. Kailangan
ko rin iyon para makapag-relax ng kaunti dahil inis na inis talaga ako. Kailangan
kong marinig ang paliwanag ni Stan. At siguraduhin lang niyang valid ang
rason niya, dahil kung hindi lagot talaga siya sa akin!
Halos fifteen minutes lang ang itinagal ko sa loob ng banyo at lumabas
akong roba lang ang suot. Papunta pa lang ako sa closet ko para magbihis nang
makarinig ng sunod-sunod na katok mula sa pintuan. Nagsuot muna ako ng
panloob na damit bago tinungo ang pintuan.
Pagbukas ko niyon ay ang humihingal at pawisang si Stan ang bumungad
sa akin. Kahit naiinis ako ay napigilan ko pa rin ang sariling mapangiti sa nakita
kong hitsura niya.
"Are you okay? What's wrong? May masakit ba sa iyo?" sunod-sunod niyang
3/7
tanong. Pero inirapan ko lang siya bago niluwangan ang bukas ng
pintuan.
"Good job! 30 minutes ang ibinigay kong palugit pero 20 minutes palang
nandito ka na?" may sarkasmong tugon ko. Bakas pa rin ang bahagyang
paghingal niya habang nakatitig sa akin.
"Did you know how worried I was when Tyron told rne that you're in
danger?" halatang may halong galit na ang pag aalala niya. Pero mas galit ako
dahil mas marami siyang kailangang ipaliwanag sa akin.
Talaga? Nag aalala ka? Nag aalala pero ni hindi mo man lang ako
naalalang tawagan? Kahit isang reply wala? Tapos nag aalala? Mukha rmol'
angil ko sa kaniya. Humarap ako sa vanity mirror at naupo roon. Siriimulan kong
suklayin ang buhok ko.
Nang magsalubong ang mga mata namin sa salamin ay kitang kita ko ang
pagkakakunot ng noo niya at ang pagtataka sa mga mata niya.
I was busy. We were fixing a problem with one of my companies. May
nanabotahe sa isa sa mga investments dealings ko sa Australia kaya-
"Ows? Eh, sinong sumagot ng tawag ko kanina? Sa pagkakatanda ko ayaw
na ayaw mong hinahawakano pinapakialaman ng iba ang mga personal mong
gamit. Pero bakit iyong cellphone mo na para lang sa mga malalapit na
kapamilya at kaibigan ay hawak naman ng iba? Tapos babae pa? Sino siya at
may karapatan pa siyang sagutin ang tawag na para sa iyo?" dire-diretsong
panenermon ko. Wala na akong pakialam kung magmukha na akong
bungangera rito, naiinis talaga ako sa kaniya at doon sa babaeng iyon.
"Hindi ko nahawakan ang cellphone ko maghapon dahil naiwan iyon sa
opisina ko. I spent my whole day in the conference hall," mabilis niyang
depensa. Lalakad sana siya papalapit sa akin pero tinaliman ko siya ng tingin
kaya napahinto siya. Kita ko ring napalunok siya dahil sa paggalaw ng Adam's
apple niya.
Ako naman ang kumunot ang noo sa sagot niya. "Kung hindi mo hawak
ang cellphone mo, paano mo natawagan si Tyron kaninang hapon?" puna ko sa
4/7
kaniya.
"l am using my business phone when talking to my people. Ano ba'ng
pinagsasasabi mo? You are this mad, just because you're jealous?" ngayon ay
parang nang aasar na iyong boses niya. Napahinto ako sa ginagawa at hinarap
na siya.
"Hindi ako nakikipagbiruan sa iyo, ah! Huwag mong nililigaw ang usapan!
Sino ang babaeng iyon?" galit kong asik. Napabuntong-hininga siya at tila
biglang sumakit ang ulo dahil nahilot pa niya ang sentido.
"I really do not know. Gaya nang sinabi ko kanina, hindi pa ako
nakakabalik sa opisina ko. I went straight here from the conference meeting with
the directors of my company," dahan-dahan niyang paliwanag. Nakatitig lang
ako sa mga mata niya at mukhang hindi naman siya nagsisinungaling.
"Tinarayan ako nang babaeng iyon. Sabi niya nakakaistorbo daw ako sa
inyo," nakasimangot na sumbong ko. Nanlaki naman ang mga mata niya at
halatang nagulat sa narinig.
"what? What did she tell you?" tuluyan na siya lumapit sa akin at hinaplos
pa ang pisngi ko. Mababanaag ang pag-aalala sa mukha niya ngayon.
"lyon nga, istorbo raw ako sa inyo!" pairap kong sagot at iniiwas ang
mukha ko sa kamay niya. Bahagya pa siyang nagulat sa ginawa ko.
"1 swear, I didn't know who that is. Pero kung sino man siya, humanda siya
sa parusang ibibigay ko sa kaniya dahil sa pang iinis niya sa iyo," muli akong
napatingin sa kaniya. Pati tuloy ako ay na-curious kung sino ang
babaeng iyon.
"Kung sino man iyon, bakit puwedeng-puwede siyang pumasok sa opisina
mo? Lahat ba puwedeng basta na lang pumasok doon nang walang paalam?"
masama pa rin ang loob ko nang sambitin iyon. Isang malalim na buntong
hininga ang pinakawalan niya habang nakatitig pa rin sa mukha ko.
Iwill see to it later, okay? Please don't be mad at me. I miss you the whole
day and whati got is an angry girlfriend at the end of the day?" he was teasing
me. Pero hindi pa rin kumakalma ang loob ko kahit na nakapagpaliwanag na
5/7
siya. Gusto ko pa ring malanman kung sino iyong nagtaray sa akin kanina. Kung
makaasta akala mo siya ang girlfriend
"Gutom na ako!" reklamo ko. Mabilis naman siyang ngumiti sa akin.
Gano'n pa man ay hindi mawala-wala sa isip ko ang babaeng iyon. Hindi
naman siguro ex ni Stan iyon, 'di ba? Saka paano siya magkaka-ex, eh sabi niya
ngayon palang siya nagka girlfriend?
"I still need to return to the office. May gusto ka bang ipabiling pagkain?
Magpapa-order na lang ako, malambing niyang tanong at yumakap pa sa akin
saka mabilis akong hinalikan sa mga labi.
"Jollibee! Parang gustong kong kumain ng burger at fries ngayon.
Nami-miss ko rin iyong spicy fried chicken, masigla kong saad. Kunot-noo niya
akong tiningnan na para bang wala siyang naintindiharn ni isa man sa mga
sinabi ko.
"What is that?" lukot pa rin ang noong tanong niya.
"Hindi mo alam iyong Jollibee? Sikat na fast-food chain iyon. Bakit wala
bang Jollibee sa Russia?" buong pagtatakang tanong ko. Umiling siya.
"None that I know of. At kung mayroon man, hindi ko rin nmalalaman.
Piling-pili lang na mga establishments ang nakakapasok sa bansa namin. And
besides, I have my chefs to cook for me, so I don't really used to eat outside.
Kumakain lang ako sa labas kapag may mga business meetings" paliwanag
niya. Pero dahil sa sinabi niya ay may kalokohang pumasok sa isip ko.
Napangiti ako nang tingnan siya.
"Hindi pa rin kita lubos na napapatawad hangga't hindi mo
naipapaliwanag sa akin kung sino ang babaeng iyon na sumagot ng tawag ko.
Pero kung gusto mong bumawi sa akin, ibili mo ako ng mga pagkain na sinabi
ko kanina. Dagdagan mo na rin ng coke float" mapanghamon kong sabi sa
kaniya. Ngumisi naman siya.
"That's easy. Wait here and rll ask Tyron to buy it and-"
"No! lkaw dapat mismo ang bibili. Pipila ka sa counter, mag o order,
babayaran mo, tapos babalik ka rito at sasaluhan mo akong kumain,
6/7
nakapamaywang pang utos ko. Hindi siya agad nakapagsalita at ilang beses na
kumurap. Nakatitig lang siya sa akin na animo'y hindi makapaniwala sa
ipinagagawa ko sa kaniya.
"Marami akong tauhan na puwedeng utusan. Saka kailangan pa talaga ako
sa opisina kaya-"
"Finel Huwag na lang. Kaya ko namang bumili at kumain no'n mag isa,"
pabarang putol ko sa kaniya, saka ako tumayo para kumuha ng damit sa closet
ko. Naalala kong hanggang ngayon ay naka-robe nga lang pala ako. Siya naman
ay napatunganga na animo'y natuklaw ng ahas. Hindi pa rin yata siya makapaniwala.

Miss Miss Thinz

Hi po, Baka puwede naman pong maglambing. Pa #Vote# naman po ang story na ito ni
Stan at Raiza. Pindutin ni'yo lang po iyong gift box sa tabi ng comment tab or
iyong nasa taas ng story kapag inoopen ni'yo ito. Salamat po sa support ninyo!!!
7/7

Chapter 21 Raiza's Naughty Punishment

Sinundan naman niya ako at nakita ko pa sa repleksyon ng salamin na
napakamot siya ng ulo at biglang nataranta. Pero pinanatili kong seryoso iyong
mukha ko kahit sa loob-loob ko ay natatawa na ako sa hitsura niya. Mukha kasi
siyang frustrated na ewan. Bahala siya riyan. Sino kasing may sabing ipasagot
niya sa ibang babae ang tawag ko?
"Alright" napahinto ako sa pagsusuot ng shorts ko nang bigla siyang
magsalita. Itinuloy ko ang pagsuot ng damit ko hanggang sa blouse saka siya
hinarap. "Turuan mo ako kung paano bumili ng mga sinasabi mo. O kaya ay
samahan mo na lang ako at doon na lang tayo kumain" nagpapahinuhod
niyang sabi. Tipid ko siyang nginitian ngunit nakataas pa rin ang isang
kilay ko.
Tinatamad na akong lumabas. Kaya ikaw ang bumili at dalhin mo rito.
Madali lang iyon, Stan. Puro ka kasi utos sa mga tauhan mo. Papasok ka lang sa
loob ng Jollibee store, pipila ka sa counter, sasabihin mo ang order mo tapos
magbabayad ka na. Ihahanda nila iyong order mo, pagkatapos iyon na, pigil
na pigil ko ang sariling matawa habang nagsasalita. Para kasi siyang batang
nakatanghod at nakikinig mabuti sa instructions ko.
"Hindi mo ba talaga ako puwedeng samahan? What if magkamali ako at
hindi iyong gusto mo ang ma-order ko?" kakamot-kamot ang ulong tanong niya.
Imagine-in mo iyong laki niyang tao na ito tapos takot mag-order sa Jollibee?
Masarap sana panoorin pero paninindigan ko iyong sinabi kong dito ko lang
siya hihintayin. Bahala na siya diyan kung gagawin niya o hindi.
"Basta ikaw na ang bahala diyan. Kanina pa ako nagugutom kasi hindi ako
nakakain nang maayos kaninang tanghalian. Tapos hindi rin ako
nakapagmiryenda dahil sa sobrang pag aalala ko sa iyo. Noong tatawagan kita
iba pa ang sasagot, tapos babae pa so ano na lang mararam"
1/8
"Fine, fine! Pupunta na, okay? Gagawin ko na iyong sinasabi mo. Ano na
nga ulit ang mga bibilhin ko?" sa huli ay sumusuko na siyang nagtanong kaya
muli akong napangiti. Madali naman palang kausap, ang dami pa kasing satsat.
Nagakakandabulol-bulol na tuloy iyong tagalog niya, kaya pati accent
nagkaligaw-ligaw na.
"Burger, fries, spicy chicken joy and coke float. Gawin mong two orders
lahat iyan para sa ating dalawa," sinadya kong dahan-dahanin para wala
siyang makalimutan. "And make sure na ikaw mismo ang o-order ng mga iyan,
ah? Kapag inutakan mo ako at iniutos mo iyan sa tauhan mo, hindi ko kakainin"
pananakot ko pa sa kaniya. Sa totoo lang natitimang na ako sa sarili ko pero
naaliw kasi ako sa pagkatuliro ng hitsura niya. Kahit mukhang nalilito at may
konting takot iyong mga mata niya ay ang guwap0-guwapo niya pa rin. Mas lalo
pa nga yata siyang cute tingnan kapag natataranta. Ilyong kulay blue niyang
mata ay naglilikot at ang ganda titigan.
Nagpaalam na siya sa akin, at narinig ko pang kinakabisado niya isa-isa
iyong bibilhin niya. Muli akong bumalik sa harap ng vanity mirror at nag-apply
ng serum para sa skin care routine ko. llang beses akong napapangiti dahil
excited ako sa ipinagagawa ko kay Stan.
Ang balak ko talaga sana ay huwag na siyang bumalik sa opisina niya.
Gabi na, puwede naman sigurong bukas na niya ituloy kung anumang ginagawa
nila sa opisina.
Pagkatapos ko sa ginagawa ay kinuha ko ang cellphone ko at tinawagan si
Tyron. Sinabihan ko kasi siyang samahan si Stan humanap ng Jollibee store
pagkatapos ay balitaan ako kung ano'ng mangyayari.
"Hello, Tyron, ano may nahanap na ba kayo?" excited kong tanong.
"Yes, ma'am. Naroroon na po si sir sa loob. Pinagtitinginan nga ng mga
tao, lalo na ng mga babae kaninang pumasok siya."
Kanina ay excited ako. Pero nang marinig ang huling sinabi niya ay
nalusaw ang lahat ng ngiti ko. Bigla ay nagsisi ako na siya ang inutusan
Ko.
2/8
"Tapos?" mataray kong tanong. Hindi agad ito nakasagot at mukhang
nagulat sa biglang pagtaas ng boses ko.
"lyon nga po, nakapila na siya ngayon. Parang may binubulong bulong
nga, eh. Tapos biglang magkakamot ng ulo dahil parang meron siyang hindi
maalala o kaya may iniisip," pagbabalita pa nito sa akin. Mariin kong
napagdikit ang mga labi habang pinipigilan ang matawa.
"Tingnan mong mabuti kung may lalapit na babae sa kaniya, ah. Sabihin
mo agad sa akin kapag kinausap niya," dominanteng utos ko. Hindi pa ako
nakaka-move on doon sa babae sa opisina niya kaya huwag na huwag siyang
magkakamaling makipag-usap sa kahit na sinong babae riyan.
Naagaw ang pansin ko nang muling magsalita si Tyron. Sinabi ko kasi sa
kaniya na huwag na niyang papatayin ang tawag
"Ma'am, siya na po ang nakasalang sa counter," bahagya pa itong natawa
sa sinabi niya kaya napakunot ang noo ko.
"Bakit ka tumawa?" nagtatakang tanong ko.
"Ang tangkad-tangkad kasi ni Sir, ma'am. Tapos iyong crew na kumukuha
ng order niya medyo maliit. Mababali na yata ang leeg katitingala sa kaniya,"
halata pa rin ang kaaliwan sa boses niya. Napangiti na lang ako at saka
umiling.
"Sige na, patayin mo na. Hihintayin ko na lang siya rito," sabi ko at tuluyan
nang nagpaalam sa kaniya. Medyo kumakalam na talaga ang sikmura ko at
excited na ako sa mga binili ni Stan. Mukhang hindi naman yata nahirapan ang
loko.
Halos tatlumpong minuto pa ang lumipas at nakabalik na ulit sa unit ko si
Stan. Pero nagimbal ako sa dami ng binili niya. Literal na tinulungan pa siya ng
mga bodyguards na bitbitin iyong mga binili niya.
Nanlalaki ang mga matang nilapitan ko ang lamesang ngayon ay
punongpuno ng paper bags ng mga pagkain. Nasa lababo na nga iyong iba
dahil hindi na nagkasya sa lamesa ko.
Teka, bakit ang dami mong binili? Isang buong team ba ang pakakainin
3/8
mo?" gulat na gulat kong tanong. Nang tingnan ko siya ay hindi ko alam kung
nakangiti ba siya o nakangiwi lang.
"Well, ang dami kasing tinatanong tanong noong babae habang
nag-o-order ako. So, I just said yes and yes to her. And that's it" tiningnan pa
niya iyong mga pagkain na pinamili niya.
Mariin akong napapikit at wala sa sariling nasapo ang ulo ko.
"Ano-ano ba iyong mga tinanong sa iyo?" tila naaaburidong tanong
ko.
"Well, first she asked if it's dine-in or takeout, so I said takeout. Then she
asked if 'm going to upsize my order and I said yes. She also asked what type of
burger l'm going to buy. Hindi ko alam ang sagot kaya sabi ko lahat na lang ng
klase at pumili ka na lang. Tinanong din kung i-upgrade na daw iyong fries and
drinks, I said yes because I didn't know what the hell that means. Basta
pumayag na lang ako sa mga sinabi niya and then I paid for it, mahabang
paliwanag niya. Sinubukan kong isa-isahin ang laman ng mga paper bags at
kumunot ang noo ko nang makakita ng dalawang bucket ng chicken joy.
"Bakit ang daming chicken?" manghang tanorng ko. Muli ay alanganin niya
akong tiningnan at alanganin ding ngumiti. Napabuntong-hininga na lang ako
sa kaniya. Sinabi ko pa namang gawin niyang two orders lahat ng
bibilhin niya.
Sa huli ay tinawagan ko si Tyron para kunin iyong ibang pagkain at iniwan
lang nila iyong para sa amin ni Stan. Mabuti na lang at mga lalaki sila kaya
kayang-kaya na siguro nilang ubusin iyang sandamakmak na binili ni
Stan.
"So, how was it? Masarap, 'di ba?" tanong ko habang pinapanood siyang
kumain ng manok. Mukhang gusto naman niya. Maarte lang ayaw magkamay.
Tinuturuan ko ayaw, it's gross daw. Pero one-time mapipilit ko rin siyang
kumain nang nakakamay.
"Yeah. Surprisingly, this one taste really good. I like it," sagot niya at muling
kumagat doon.
4/8
"Sabayan mo ng kanin para mas masarap," suhestiyon ko. Tumingin siya
sa akin at umiling.
"I don't like rice. Tinuruan na ako kumain ni Charry niyan dati pero hindi
ako masanay sanay. I prefer vegetables and Pelmeni more than any foods"
tugon niya. Pagkatapos ay parang nahihiwagaang kumuha ng fries. Tiningnan
pa niya iyon sa ere bago kinain.
"Bakit? May problema ba? Bakit kailangan mo pang titigan iyang fries
bago mo kainin? Saka ano iyong Pelmeni?" natanong ko. Isa sa mga napansin ko
kay Stan mula pa noong unang nagkasabay kaming kumain, maselan siya sa
pagkain. Ayaw niya iyong mga pagkaing mamantika, o kaya iyong masiyadong
maarte ang pagkakaluto. At iyon nga, hindi nawawala ang vegetable salad sa
menu niya.
"Nothing. I think the fries has too much oil. Huwag kang masiyadong
kumain niyan. And Pelmeni is a Russian dumpling. It's also made of meat" sabi
niya saka uminom ng tubig. Pinanood ko pa siya hanggang sa muli niyang
maibaba ang baso. Mahilig din siyang uminom ng tea. Hindi siya nagko-coftee,
madalas tea lang talaga.
"Ah, iyonba iyong isa sa mga ipinaluto mo dati? Naalala ko na. Masarap
nga din iyon isabay sa kanin," komento ko pa bago kumagat sa burger ko. Itong
pinakamalaki na ang kinuha ko at iniisip ko na lang na cheat day ngayon. Mas
sisipagan ko na lang mag-workout bukas para hindi ma-stock iyong kinain ko at
maging bilbil. Nakakahiya naman dito sa bakal-bakal na abs ni Stan.
"By the way, gaano ka katagal nagwo-workout? Ang ganda kasi ng
katawan mo. Alam mo puwede kang model," napangiti pa ako sa sarili kong
pahayag. Ngumiti at umiling naman sa akin si Stan.
"Really? Sabi rin ni Kristine dati na mukha daw akong modelo. I really do
heavy workout. Triathlon is my sports and I also love hiking ang car racing,
pagbibigay-alam niya. Nabitin sa ere ang pagsubo ko sana ng fries dahil sa
sinabi niya.
Kaya naman pala ang ganda ng katawan mo. Mahilig ka pala sa
5/8
mahihirap na sports. Ako kasi wala akong hilig sa sports. Saka nagwo workout
lang din ako para kahit paano maging fit naman ako. By the way sino si Kristine?
ngumiti siya sa tanong ko. Napasimangot naman ako. Parang ang lambing
kasi nang pagkakabanggit niya roon sa pangalan.
"Are you jealous again?" nakangising tanong niya. Lalo ko siyang
sinimangutan kaya tinawanan niya ako.
"Bakit ako magseselos? Eh, di magsama kayong dalawal" inirapan ko síya
at saka masama ang loob na uminom ng pineapple juice. Dumiretso siya ng upo
at naaaliw akong tiningnan. Muli ko siyang inirapan na ikatawa niyang muli.
Ang guwapo pa nanman tumawa kaya ako na naman ang talo rito.
"Nakalimutan mo na ba? Kristine is Charles wife. Alam mo ang cute mo
magselos, lumalaki iyong butas ng ilong mo. l also love the fire in your eyes,"
sabi pa niya. Kagyat akong napalingon sa kaniya at napangiwi dahil sa
pagkapahiya. Oo nga pala, asawa nga pala ni Charles si Kristine. Ano ba naman
kasi. Biglang-bigla na lang akong nagkaka-trust issue.
"Hindi ako nagseselos. Ang sweet lang kasi nang pagkakabanggit mosa
pangalan niya," katuwiran ko naman.
Tumango-tango lang siya sa akin habang palihim pa ring nakangiti.
Pagkatapos naming kumain ay napilit ko rin siyang bukas na lang ituloy ang
trabahong ginagawa niya. Pero kailangan niyang bumalik sa opisina niya para
kunin ang cellphone niya at para na rin alamin kung sino iyong babaeng
nakialam ng tawag ko kanina.
"Would you like to come with me?"
Nagulat ako nang tanungin niya ako noon kaya napatitig ako sa
kaniya.
"Naku, hindi na. May tiwala naman ako sa iyo. Ikuwento mo na lang kung
sino iyong pakialamerang iyon" nakalabing sabi ko. Mahina naman siyang
natawa at hinalikan pa ako sa mga labi.
"I want to. Besides, whoever that woman is, she needs to apologize to you,
pamimilit naman niya.
6/8
Kaya bandang huli ay pumayag na rin ako. Gusto ko rin naman kasing
malaman kung sino iyon. At anong problema niya at kailangan pa niya akong
tarayan kanina, samantalang maayos naman akong nakikipay usap
Beige blouse na may collar pero sleeveless ang isinuot ko. Tinernuhan ko
iyon ng tight jeans saka ako nagsuot ng sneakers. Paglabas ko ay pinasadahan
pa niya ako ng tingin.
"You look like a college student. I like this outfit. It suits you very well,"
papuri pa niya sa akin. Kaya lalo tuloy lumapad ang ngiti ko at pasimple ko
pang hinawi ang mahaba kong buhok.
"Thanks. Tara?" yaya ko sa kaniya. "Sina Tyron nga pala, nasaan sila?
naalala kong tanungin dahil hindi ko na sila nakita dito sa labas.
"Pinauwi ko na sila. Ako na lang muna ang magbabantay sa iyo, sabi niya
at inalalayan pa akong makasakay sa sasakyan niya. Ngumiti lang ako sa driver
niya nang mapatingin ito sa akin. Tiningnan niya lang ako at saka tumango. Ang
mahal naman ng ngiti nito. Kasunod noon ay sumakay na rin si Stan sa
tabi ko.
"big sabihin ba nito, eh, dito ka matutulog mamaya?" natanong ko kasi
sabi niya babantayan niya raw ako. Pero mabilis siyang umiling.
"Nope. Pll take you home with me."
7/8
Chapter 22 Stan's Bestfriend
Pagdating namin sa opisina niya ay iilang ilaw na lang ang nakabukas pero
kaninang nasa labas pa lamang kami ay napansin kong maliwanag na
maliwanag pa rin ang top floor.
"big sabihin ba nito ay nandito pa rin iyong mga ka-meeting mo? Alas otso
pasado na ng gabi, ah," agaw pansin ko sa kaniya. Tiningnan niya ako at pabiro
pang kinalabit ng hintuturo niya iyong ilong ko.
"Yes. They're still here, especially our IT engineers. They are trying to figure
out how one of our systems was hacked. This is the first time and just like me,
they are madly disappointed," paliwanag niya. Nakaramdam din ako ng lungkot
sa problema niya. Totoo rin pala talaga iyang mga hackers na iyan. Akala ko sa
palabaslang may mga ganiyan. Kahit sa totoong buhay pala.
"Anong klaseng hacking ba ang ginawa sa kumpanya mo?" hindi ko
napigilang usisain. The fact na kailangan pa nilang magpuyat at mag-overtime,
ibig sabihin ay malala iyong nangyari
"We lost a hundred million investment deal because our project design and
complete plan were stolen from our database. We have the best IT engineers
and team in our company that's why I couldn't believe that this happened to us"
bakas ang galit at pagkadismaya sa boses niya. Kasagsagan pa lang ang
problema sa pagkawala ng mga ebidensyang nasa kustodiya ng NBI, ngayon
naman ay malaking pera ang nawala sa kumpanya niya. Gano'n pa man ay
hindi mo iyon halos mahahalata sa kaniya dahil bihira siyang magpakita ng
emosyon. Sa akin lang talaga niya ipinakikita iyong totoong nararamdaman
niya.
"Baka naman may traydor sa mga tauhan mo?" wala sa sariling nausal ko.
Sumeryoso ang mukha niya at napatitig sa mukha ko. Hindi siya nagsalita at tila
pinag-aaralan ang sinabi ko.
1/9
"Actually, iyan din ang hinala ni Charles dahil nangyari na sa kaniya iyan
dati. At kung mapatunayan kong ganiyan nga ang nangyari sa akin, pagsisisihan
ng taong iyon na ipinanganak siya sa mundol
Mabilis na lalong nagdilim ang awra ni Stan. Ito iyong klase ng mood niya
na kinakabahan ako. Hindi pa nagalit ng totoo sa akin si Stan, kaya kinakabahan
din ako kung paano ba iyong magiging reaksyon niya kapag may nagawa
akong kasalanan.
"Sana nga mahanap ni'yo kung sinong gumawa no'n sa inyo. Sunod-sunod
na ang problema mo. Wala man lang akong maitulong tapos nagtampo pa ako
sa iyo kanina dahil lang sa inis ko doon sa babaeng nagtaray sa akin. Sorry ha?"
malungkot kong saad. Ibinuka niya ang bibig para sana magsalita pero
bumukas na ang elevator. Hinawakan niya ang kamay ko at banayad niya akong
hinila papunta sa opisina niya.
Madilim na roon sa corner ng mga sekretarya niya pero sa mismong
opisina ni Stan ay nakabukas pa rin ang mga ilaw. Dahil salamin ang dingding
ng opisina niya ay napansin ko agad ang isang bulto sa loob. Nakaupo ito sa
malaking sofa na nakatalikod sa dingding.
Nang pumasok na kami ay doorn ko nakumpirmang isang babae nga ang
nakaupo sa sofa. Mabilis itong nag angat ng paningin at tumayo nang makita si
Stan. Nakatutok lang kay Stan ang mga mata niya at hindi niya ako napansin.
Nakatago kasi ako sa likod ni Stan kaya siguro hindi niya agad ako
nakita.
"Stan, darling! How are you? I really miss you so much malalaki ang
hakbang na tinungo noong babae ang kinaroroonan namin at mabilis na
yumakap kay Stan. Nagimbal pa ako nang walang babala siyang humalik sa
mga labi ng boyfriend ko.
Nanigas si Stan sa kinatatayuan at halatang maging siya ay nagulat sa
ginawa ng babae. Nang makahuma ay hinawakan niya ito sa balikat at
bahagyang inilayo sa kaniya.
"Arllane? What are you doing here?" napatingin ako sa likuran ni Stan,
2/9
pagkatapos ay sinilip ko iyong babaeng kausap niya. Mukha itong haponesa.
Maputi, matangos ang ilong at magaganda rin ang mga mata. ibinaba ko ang
tingin sa katawan niya at kita ang ganda ng bawat kurba. Bigla tuloy akong
na-conscious sa itsura ko. In short, maganda at sexy itong babaeng kausap ni
Stan. At base sa paraan ng kanilang pag-uusap, mukhang hindi lang sila
magkakilala kung hindi super close talaga.
"Nabalitaan ko ang nangyari kay Charry. I was in one of the remotest
provinces of Norway because of my work, and I was so devastated when I
learned about what happened to her," bakas ang matinding lungkot at
pakikisimpatya sa mukha niya habang nagsasalita. So, kilala nga niya si
Stan.
"Thanks. And, oh, Arllane," hinawakan ni Stan ang kamay ko at banayad
akong hinila paharap kaya nakapagitan na ako sa kanila ngayon. "This is Raiza
Sylverio, my girlfriend" nakangiting pakilala ni Stan. Medyo kinilig ako sa part
na parang proud siya habang sinasabi niya iyon. Kita ko naman ang agarang
pagtaas ng kilay nitong Arllane. Halatang-halata na ayaw niya sa akin.
"Girlfriend? Kailan ka pa natutong magkaroon ng girlfriend ? Gumaling ka
lang magtagalog nagka-girlfriend ka na? Don't fool me, my darling Stan, you're
incapable of having one. What is she? A flavor of the month?" pang-iinsulto niya
sa akin. Mabilis na nahawakan ni Stan ang kamay ko bago ko pa nalapitan ang
babaeng ito para sampalin. Baka akala niya ay hindi ko siya kayang kalbuhin
dito. Ang ganda-ganda pero ang sama ng ugali?
"Arllane, please. I'm not kidding. She's important to me, so please give her
a chance," saway naman ni Stan sa kaniya. Hindi ko napansing nagtataas-baba
na pala ang dibdib ko dahil tumataas na ang tensyon ko sa katawan. I am a
female fighter at matagal-tagal na ring wala akong nakaka-sparring. Baka gustoo
niyang ma-sampolan!
"Bakit, sino ka ba? Sino'ng nagbigay ng karapatan sa iyo para insultuhin
ako?" mataray kong tanong sa kaniya. Mula kay Stan ay bumaba ang tinginni
Arllane sa akin. Nang-uuyam ang tingin na iyon kaya lalong nagtagis ang mga
3/9
ngipin ko.
"Me? Are you worthy of my attention? I am Stan's best friend. His most
trusted companion. Someone who is willing to die for him if needs be"
matapang niyang sagot. Hindi ko alam kung ano'ng gusto niyang patunayan sa
sinasabi niya pero wala akong pakialam. Sasagot palang sana ako nang biglang
magsalita si Stan.
"Ladies, please. Raiza, this is Arllane Hakashi. She's half Japanese, half
Filipino. Magkababata kami dahil matalik na magkaibigan ang daddy ko at an
daddy niya," baling sa akin ni Stan. Tiningnan ko siya at nagkahinang pa ang
mga mata namin nang ilang segundo bago ako bumuntong hininga.
"Ikaw ba iyong tumawag kanina?" naagaw ang atensiyon ko dahil sa
mataray na tanong ni Arllane. Napataas naman ang kilay ko nang tumingin sa
kaniya.
"At ikaw iyong pakialamerang sumagot?" pasugod na talaga ako pero mas
mabilis iyong braso ni Stan na pumulupot sa baywang ko. Manghihiram talaga
ng mukha sa aso ito kapag nagpang-abot kami, sinasabi ko lang.
"Mukhang matapang ang babaeng ito. Sabagay, nandito si Stan kaya
matapang ka. Pero tingnan natin kung hanggang saan ka dadalhin ng
katapangan mong iyan," pagpapatuloy pa niya. Tinaliman ko siya ng tingin at
hindi na nagsalita. Konting-konti na lang kasi ay masasapak ko na ang
pagmumukha ng babaeng ito.
"Stan, mabuti pa hihintayin na lang kita sa sasakyan. Baka hindi ako
makatiis ay may mabasag ang mukha rito," inis kong saad kay Stan. Tila may
pagmamakaawa naman niya akong tiningnan. Nakayakap pa rin ang braso niya
sa katawan ko.
"Wait a little, okay? Sabay na tayong bumaba," pakiusap niya. Umirap na
lang ako at hindi na nagsalita pa. Inalalayan niya akong maupo. Nakita kong
lalong nadagdagan ang inis sa mukha ni Arllane pero hindi ko na lang siya
pinansin.
Where's my phone?" seryosong tanong ni Stan kay Arllane. Masama ang
4/9
loob na iniabot naman niya ito kay Stan. The nerve! Bakit hawak-hawak pa rin
niya iyon? Kakainis talaga!
"Let's talk. I need to discuss something with you," narinig kong sabi niya
kay Stan. Nakayuko lang ako at nagkukunwaring may tinitingnan sa cellphone
ko.
"Let's discuss it tomorrow. P'm really tired today, so I need some rest,"
napangiti ako sa sagot ni Stan. Akala ko talaga ay pagbibigyan niya ang
babaeng ito.
"What? If you're tired, then maybe you just sleep at my house tonight. Just
like what we used to do, right? 1'm serious, I really have an important matter to
talk with you," pamimilit pa nito. Madalas kaya matulog si Stan sa bahay nila?
Puwede ba talagang maging magkaibigan ang babae at lalaki tapos walang
ibang mamamagitan sa kanila? Bigla tuloy akong nakaramdam ng kakaiba dito
kay Arllane. Halata naman kasing may pagka-possessive siya pagdating kay
Stan. Kulang na nga lang ay patayin na niya ako nang masama niyang
tingin.
"Tm sorry, Arllane butI promise Raiza that I will spend the night with her.
Bukas na lang tayo mag-usap. Besides, it's late. You should also rest now" tanggi
ni Stan sa kaniya. Ramdam kong tumingin sa akin si Arllane pero hindi ako
nag-angat nang paningin.
Lumapit sa akin si Stan at hinawakan ang kamay ko. Tumayo na ako at
nagsimula na niya akong hilahin palabas ng opisina.
"Stan," tawag ni Arllane sa kaniya kaya napahinto kami sa
paglalakad.
"Good night, Arllane. See you tomorrow," sabi lang ni Stan at tuluyan na
kaming lumabas. Ni hindi na niya hinintay ang magiging tugon nito.
Sa buong biyahe namin pauwi sa bahay ni Stan ay hindi ako nagsasalita.
Hindi rin naman siya nangahas na kausapin ako. Siguro ay ramdam din niyang
hindi ako kumportable sa nangyari kanina.
"Galit ka ba?"
5/9
Nilingon ko si Stan. Kararating lang namin sa kaniyang mansyon pero
hanggang ngayon ay hindi pa rin ako nagsasalita.
"Sino ang babaeng iyon, Stan? Sabi mo kanina parurusahan mo kung sino
mang nakialam ng tawag ko sa iyo kaninang umaga. Pero ni hindi mo nga siya
napagsabihan kanina," masama ang loob kong pahayag. Totoo naman. Akala ko
pagagalitan niya iyong babaeng iyon, hindi naman.
Well, parang kapatid na rin kasi ang turing ko kay Arllane. But don't
worry, bukas ko siya pagsasabihan. Ayaw ko lang na lalo pa kayong magkagulo
kanina kaya hinayaan ko na lang muna siya."
Malungkot ko lang siyang tiningnan at hindi sumagot. Hindi ko alam pero
kakaiba kasi ang sinasabi ng instinct ko para sa babaeng iyon. Pakiramdam ko,
may gusto siya kay Stan. Kakaiba kasi ang tingin niya rito. Maaaring hindi iyon
napapansin ni Stan, pero bilang isang babae, mahahalata naman kapag may
gusto ang katulad ko sa isang lalaki. Pero sana nga ay mali ako.
Nilapitan niya ako at ikinulong sa mga bisig niya. Napapikit na lang ako at
isinandal ang ulo ko sa malapad na dibdib niya.
"Stan may itatanong ako," sabi ko at hindi binabago ang puwesto namin.
Bagkus ay yumakap pa nga ako sa baywang niya.
"What is it?"
Kumakabog ang dibdib ko. Hindi ko alam kung handa ako sa magiging
sagot niya, pero gusto ko pa ring marinig. Umangat ang mukha ko para tingnan
ang mukha niya. Seryoso naman siyang nakatunghay sa akin.
"Sino'ng mas importante sa amin ng babaeng iyon?" agad kumunot ang
noo niya sa tanong ko. Ngunit kasunod din niyon ay ang pagsilay ng ngiti sa gilid
ng mga labi niya.
"Don't tell me you're jealous of Arllane?" may mumunting ngiti sa labi niya
na halatang natutuwa.
"Seryoso ako, ah!" asik ko sa kaniya. Pero natawa naman siya.
"Pareho kayong mahalaga sa akin kaya"
Sino nga mas mahalaga? Halimbawa nalulunod kaming dalawa, sino sa
6/9
amin ang una mong sasagipin?" kumawala ako sa pagkakayakap niya at
namaywang sa harap niya.
"Of course, I will save you first," maluwang ang ngiting tugon niya. Kaya
napangiti rin ako sa kaniya. "Because Arllane is a good swimmer. So, she doesn't
need my help," kasunod niyang sabi kaya mabilis na nalusaw ang ngiti ko at
sinimangutan siya. Pagkatapos ay hinampas ko ang dibdib niya na nagpatawa
naman sa kaniya.
"Uwi na nga ako! Nakakainis ka!" nagmamaktol kong sabi at tinalikuran
siya. Mabilis naman niya akong nayakap mula sa likuran kaya hindi ako
nakagalaw. "Bitiwan mo ako! Magsama kayo ng bestfriend mol asik ko, pero
lalo lang humigpit ang pagkakayakap niya.
"t's a joke. Of course, to me, you're more important than her. Ikaw ang
girlfriend ko, di ba? Huwag ka nang magtampo, dahil kinakabahan ako kapag
galit ka. Baka kung ano na namang ipagawa mo sa akin," nakikiusap niyang
saad. Napangiti naman ako dahil naalala ko iyong ginawa niya kanina
Sinubukan ko lang naman, malay ko bang susunod siya.
Inikot niya ako kaya magkaharap na ulit kanmi. May sasabihin pa sana ako
kaya lang naunahan niya ako. Bihag na niya ngayon ang mga labi ko at
masuyong hinahalikan. Napangiti naman ako at awtomatikong
napapikit.
Tinugon ko ang halik niya kaya bigla yata siyang nag init dahil naging
mapusok ang kanina ay banayad niyang halik. Ramdam kong umangat ang
katawan ko sa ere.
Binuhat niya ako nang hindi pinaghihiwalay ang mga labi namin.
Hinayaan ko na lang siya at hindi ako nagmulat ng mga mata.
Nang maramdaman ko ang dila niya sa loob ng bibig ko ay napaungol ako
dahil nakipaglaro ito sa dila ko. Pagkatapos ay bigla niyang sinipsip na animoy
Isang masarap na candy. Tila ako nauubusan ng hangin dahil doon.
"God! Why is kissing you feels so good?" he groaned in between his intense
kisses.
7/9
Napadilat ang mga mata ko nang maramdaman ang kamay niya sa dibdib
ko. Marahan siyang pumisil doon kaya dumiin dirn ang mga pagtugon ko sa
halik niya. Tila namamanhid na nga ang mga labi ko dahil sa kapusukan niya.
Gayunpaman ay ayaw kong tumigil siya dahil lubhang nagugustuhan ko ang
bawat dampi at hagod ng mga labi niya sa akin.
Maya-maya ay naramdaman ko na ang paglapat ng likod ko sa malambot
na kama. Ni hindi na siya nag abalang buksan pa ang ilaw. Narinig ko lang
kanina na ini-lock niya iyong pinto, pagkatapos ay naririto na kami sa kama
ngayon. Pangalawang beses pa lang namin itong gagawin kaya mayroon pa
ring kaunting kaba sa akin. Sobrang sakit kasi noong una, sukdulang nilagnat pa
ako. Kahit may pleasure iyon, hindi maitatangging masakit talaga dahil ang
laki niya.
Huminto siya sa paghalik sa akin upang tanggalin ang lahat ng suot kong
damit. Wala siya itinira at pagkatapos ay matagal na tumitig sa katawan ko.
Feeling ko tuloy ang ganda ganda ko dahil sa paraan ng pagtitig niya. Puno kasi
iyon ng paghanga at kasiyahan.
Bumangon ako at nagpresentang ako na ang mag aalis ng damit niya.
Hindi naman siya tumutol. Nang maalis ko ang pang itaas niya ay napangiti ako
sa paghantad ng matipuno niyang katawan. Maraming kababaihan ang
totoong humahanga rin sa mga ganitong klase ng katawan.
"Himm... litle fairy.. "hindi ko napigilan ang lalong mapangiti nang
umungol siya. Inihaplos ko kasi ang dalawang palad ko mula sa balikat niya
hanggang sa malapad niyang dibdib, pababa sa abs niya. Ang sarap sa
pakiramdam. Ang kinis ng balat niya pero ang tigas ng mga muscles
niya.
Nang marating ng mga kamay ko ang pantalon niya ay kinalas ko iyon at
ibinaba. Buhay na buhay na siya dahil bakat na bakat na iyon sa suot niyang
DOxer. Siguro kaya mas gusto niya ang boxer kasi hindi kayang dalhin ng briefs
iyong ano niya. Ang laki naman kasi. Nagtataka talaga ako kung paanong
nagkasya iyan sa akin, eh.
8/9
Muntik na akong masampal ng p*****I niya nang isunod kong ibaba
ang huling saplot niya. Pumipintig-pintig ito at buhay na buhay. Kusang
umangat ang mga kamay ko at humawak doon. isang mabangis na ungol ang
pinakawalan niya.
Miss Thinz
Sa mga nagtatanong po, sa Dreame lang po pwedeng8
mag #vote#. Makikita ni'yo po iyong Gift box sa taas ng story
o kaya sa bandang gitna po kapag pipindutin ni'yo po iyong
comment tab. Maraming salamat po sa mga nag t#votet at
patuloy na sumusuporta kay Stan.
HAPPY READING PO!!!
9/9
Chapter 23 Intense Night
Muntik na akong masampal ng p**MÍ niya nang isunod kong ibaba
ang huling saplot niya. Pumipintig pintig ito at buhay na buhay. Kusang
umangat ang mga kamay ko at humawak doon. Isang mabangis na ungol ang
pinakawalan niya.
Nang tingnan ko siya ay nakatingala na siya habang nakapikit. Bahagya
ring nakaawang ang mga labi niya at malalim ang pagkakakunot ng noo.
Kandabuhol na rin ang malalalim niyang mga paghinga.
Tuluyan ko na iyong hinawakan ng isa kong kamay pero hindi ko
mahawakan ng buo dahil sa laki nito. Kaya dalawang kamay ang ginamit kong
pangsalikop dito. Nang subukan kong himasin iyon pataas-pababa ay muling
umungol si Stan. Napakagat pa siya sa labi niya na tila nagugustuhan talaga
ang ginagawa ko.
Dahil natutuwa ako sa nakikita kong reaksyon sa mukha niya ay
ipinagpatuloy ko ang ginagawa. Naglalabasan maging ang mga ugat niya sa
leeg dahil sa pagtiim ng bagang niya. Kasabay din nito na naglabasan ang mga
ugat sa kaniyang kalakhan. He really likes it, that's why my hands moved faster.
Para silang may sariling isip na alam ang gagawin.
"Damn! P'm coming. Do it faster, my little fairy," paos ang boses na utos
niya. Ngumiti ako at sumunod sa sinabi niya. Ngayon ay titig na titig kami sa
isa't isa habang patuloy sa pagtaas-baba ang mga palad kong mahigpit na
nakahawak sa mataba at mahaba niyang alaga
"st napapikit siya nang pumulandit ang masaganang katas na lumabas
mula sa kaniya. Hindi ako turmigil sa ginagawa hanggang sa mailabas niyang
lahat iyon.
Binitiwan ko siya at pinagmasdan ang mga kamay kong basang-basa
dahil sa masaganang katas na ibinuga niya. Proud na proud ako sa sarili ko
1/8
dahil pakiramdam ko ay ang galing ko. First time ko pa lang gawin iyon pero
hindi ko akalaing magiging ganoon ang epekto sa kaniya.
Sobrang galing niya sa pagpapaligaya sa akin, kaya gano'n din ang
gustong kong gawin sa kaniya.
Kinuha niya ang kamay ko at pinunasan hanggang sa wala nang anumang
bakas na naiwan. He captured my lips again and lay me to bed. He went down
to my neck and gave me a sweet and pleasurable lick there.
Habang abala ang mga labi niya sa panga at leeg ko ay busy din ang mga
kamay niyang kumukubkob sa mga dibdib ko. Ilang beses akong
napahalinghing dahil sa pagdaloy ng mainit na kiliti sa bawat
himaymay ko.
Lalo akong halos mapasigaw nang angkinin ng mga labi niya ang tuktok
ng isang dibdib ko at sipsipin iyon na parang isang matamis na
chocolate.
"Stan..." daing ko dahil nang lumipat siya sa kabilang dibdib ko ay idiniin
niya ang matigas, malaki at mainit niyang p*********i sa namamasa kong hiwa.
Halos magsanga-sanga na yata ang paghinga ko dahil paulit-ulit niyang
ginagawa iyon. Tila ba tinutukso-tukso niya ang ubod ngp********e ko. Kaya
hindi na lang ito basta namamasa-masa kung'di pakiramdam ko ay naglalawa
na ito dahil sa tindi ng sensasyong ipinararanas niya sa akin.
"Stan please.." hindi na ako makapaghintay pa. Gusto ko na siyang
maramdaman sa loob ko. Hindi ko na kaya ang ginagawa niyang pangingiliti sa
p***e ko habang ang mga labi at dila niya ay pinagsasawa naman sa mga
korona ng dibdib ko.
"You want me now, little fairy?" sensuwal niyang tanong. Ang lalim ng
boses niya, lalong nakaka-turn on.
"Yes, please!" halos magmakaawa na ako. Ngumiti siya at sinalubong ang
mga mata ko.
Napanganga ako nang maramdaman ang unti-unti niyang pagpasok sa
akin. Para akong inaantok na kinakapos ng hininga dahil sa pagkabanat ng
2/8
masikip kong lagusan. At nang isagad na niya iyon sa loob ko ay muli akong
napadaing dahil may kirot pa rin akong naramdaman.
Nakatitig lang siya sa akin na tila tinatantya kung kaya ko na ba. Nang
hindi ako magreklamo ay sinimulan na niya ang paggalaw. Dahan dahan at
ingat na ingat siya. Napapangiwi ako dahil ramdam ko pa rin ang hapdi. Hindi
kasi talaga maitatanggi iyong laki at haba niya
Nang masanay na ako ay naging marahas na at puno nang kasabikan ang
bawat bayo niya. Sa tuwing sumasagad siya ay parang hihiwalay ang kaluluwa
ko sa katawan ko dahil sa pagsabog ng bolta-boltaheng sernsasyon sa katawan
ko. Ang bawat pagsagad niya ay halos magpaikot na sa mga mata ko dahil sa
sobrang sarap. May kaunti pa ring sakit perolamang na iyong kiliting
nagpapabaliw sa akin.
"Ahh! Damn!" paulit-ulit kong nasasambit. Nagiging mas mapangahas na
siya ngayon lalo na nang maramdaman niya ang pagsikip ko
"Come, Raiza. Squeeze me hard with your orgasm coming," he grunted and
pushed even harder and deeper. I was whimpering all the time because I could
feel my inside walls constricting intensely and the tension is about to
explode.
"Oh!" isang mahabang ungol na may kasamang iyak ang kumawala sa
mga labi ko sa pag abot sa kasukdulan. Hindi nagbago ang ritmo ng galaw niya
kaya naiyak talaga ako sa kaganapan ko. Tuloy-tuloy lang ang mga ulos niya
kaya halos mabaliw-baliw na ako. Ramdam ko ang malamig na buga ng aircon
sa pawisan kong katawan. Ngunit maging iyon ay walang halaga kumpara sa
init na nararamdaman ko ngayon.
Huminto siya sa paggalaw dahil parang naubos ang lahat ng lakas ko
dahil sa tindi ng orgasmong iyon.
want to try something," narinig kong bulong niya at dinilaan pa ang
ww*w***e
puno ng tainga ko. Nagtindigan ang mga balahibo ko at kumibot ang p
ko.
Hinugot niya ang alaga niya at pinadapa ako. Parang alam ko na ang gusto
3/8
niyang magngyari. Ito ba iyong sinasabi nilang backdoor entry? Medyo
kinabahan ako pero may halo ring excitement.
Bago pa ako makapag-isip ay isang diretsong pagpasok ang ginawa niya.
Kahit naka-adjust na ako sa laki niya ay hindi ko inaasahang iba pala ang
pakiramdam kapag mula sa likuran siya papasok, sagad na sagad talaga.
Damang-dama ko siya at parang punong puno ako.
Hindi ko rin napansing kagat-kagat ko na pala ang labi ko dahil sa
pinaghalong kirot at kiliti. Masarap iyon sa pakiramdam lalo na nang bumayo
na siya. Sa pagkakataong ito ay wala nang pag iingat at pagdadahan-dahan.
Mabilis, malalim at matalim ang bawat pasok at hugot niya.
Mahigpit akong nakakapit sa kobre kama at nakalubog ang mukha ko sa
unan. Sa kalagitnaan kasi ng mababangis niyang pag-ulos ay muli akong
nakarating sa kasukdulan. At nakulong ang mga ungol at halinghing ko sa
mukha kong nakalubog sa malambot na unan. Gusto ko ngang sumigaw dahil
sa masidhing damdaming ipinararanas niya sa akin pero hindi ko
nagawa.
Hindi ko akalaing puwede pala akong maging ganito kahayok dahil sa
ginagawa niya sa akin. He pounded greatly with his feral pace that I even had to
lift my head.
I screamed his name over and over when we both reached another
climactic ecstasy of our mind-blowing lovemaking. Yes! For me, this is a
lovemaking and not just a s"x.
I enjoy every bit of it, and I know I am falling more deeply with this man
who's giving me carnal happiness and contentment.
Hindi ko ma-imagine ang sarili kong ginagawa ito sa iba. Wala na akong
ibang papayagang umangkin sa katawan ko nang paulit-ulit kung hindi si Stan
lang. Para bang minarkahan na niya ang bawat bahagi nito at naglagay ng
invisible mark na pag aari niya ang katawan ko. And I consented it. Siya lang
ang una ko, at siya na rin ang huli.
Imade this promise in my heart and mind before the deep slumber took
4/8
Over me.
Nagising ako sa kalagitnaan ng gabi dahil sa masarap na kiliting
dumadaloy mula sa puson ko hanggang sa iba't ibang bahagi ng katawan ko.
Ramdam ko pa rin ang hapdi sa p****e ko dahil sa nagdaang kaganapan
pero heto na naman ako at umuungol sa panibagong sensasyon.
Tm sorry. Ijust couldn't resist you. You are very tempting" malambing
niyang sambit habang patuloy niya akong binabayo. Mabilis at mapang angkin
ang bawat galaw niya.
Malakas akong napasinghap nang ipatong niya ang dalawang hita ko sa
balikat niya at lalo pang pinag igihan ang ginagawang pag-ulos.
"God! Ahh..." halos mawala na ako sa sariti. Ibang posisyon na naman ito
pero kakaibang sarap ang hatid. Masakit na masarap dahil sagad na sagad
siya. Ni hindi ko maitikom ang bibig ko dahil bawat baon niya ay napapasigaw
ako.
Muli ay nagtamo ako ng kaluwalhatian na kulang na lang ay magpawala
ng katinuan ko. Bakit ang galing ni Stan? Balak ba niyang baliwin talaga ako?
Nakakawala pala ng ulirat ang s'x. 0, kakaiba lang ang pakiramdam ko dahil
siya ang ka-sex ko? Kahit kailan ay hindi ko naramdaman ang ganito katinding
pagnanasa sa ibang lalaki.
Nang maramdaman niyang humupa na ang pag-abot ko sa kasukdulan ay
binuhat niya ako na hindi pinaghihiwalay ang mga katawan namin.
Isinandal niya ako sa dingding at patindig na pamuling bumayo nang
bumayo. Napayakap ako sa leeg niya dahil habang umuulos siya ay salitan
niyang isinusubo at pinagpapala ang mga dibdib ko. Namamaga at namimigat
na nga ang mga iyon, pero lalo lang nakadagdag sa matinding sensasyon sa
ibabang bahagi ng katawan ko.
Muli akong dumanas nang nakauubos ng lakas na kasukdulan sa posisyon
ko. Paano niya nagagawang pigilan iyong sa kaniya? Ilang beses kong
naramdamang tila lalabasan na siya pero pinipigilan niya iyon.
Sumunod ay pinatuwad niya ako sa maluwang na sofa at doon ay muling
5/8
inararo. Nanginginig na ang mga binti ko pero mukhang wala pa rin siyang
kapaguran. Akala ko ay wala na akong ilalabas pa, pero kapag nag umpisa na
siyang maglabas-masok sa akin ay walang katapusang halinghing din naman
ang tugon ko.
Mahigpit siyang humawak sa magkabilang baywang ko at naging mas
marahas pa ang mga bayo niya. llang ulit na tumirik ang mga mata ko dahil
doon. At sa ikalimang pagkakataon mula kaninang nagising ako ay muli akong
lumasap ng langit.
Gusto pa yata sana niya kaya lang hindi na kinaya ng katawan ko at
tuluyan na akong nakatulog sa sofa.
Paggising ko kinabukasan ay nasa kama na ako. Napangiwi ako nang
gumalaw dahil sumirit ang hapdi sa pagitan ng mga hita ko. Maging iyong mga
braso at binti ko ay nananakit na tila ako nabugbog na ewan.
Nagtataka na rin ako kung paano kinaya ng katawan ko ang tindi ng
stamina ni Stan. Kung hindi pa yata ako mawawalan ng malay ay wala siyang
balak tumigil. Lumalambot din kaya iyong malaking arno niya? Kasi parang
hindi, eh. Kahit nakapagpaputok na siya ng ilang beses, hindi nagbabago iyong
katigasan no'n.
"Good morning sleepyhead. How's my little fairy?"
Nag angat ako ng paningin nang marinig ang boses ni Stan. Kalalabas
lang nito sa banyo at bagong ligo. Napalunok ako. Mukha na siyang fresh na
fresh at mabangong-mabango, samantalang ako naman itong parang kargador
sa palengke dahil sa sakit ng buong katawan ko.
"Good for you. Mukhang wala ka namang iniindang sakit" pairap kong
sagot sa kaniya. Sinubukan kong bumangon pero muli akong napadaing dahil
pati balakang ko ay parang hihiwalay na sa katawan ko.
Nakita niya yatang nahihirapan ako kaya binilisan niyang lumapit sa akin
at binuhat ako. Dinala niya ako sa banyo at maingat na inilapag sa
bathtub
Inalalayan niya ako sa buong panahon ng paliligo ko, kaya lang ay
6/8
Chapter 23 Intense Night
paminsan-minsang naglilikot iyong mga kamay iya. Maging iyong mga labi
niya ay hindi nagpapapigil. Kaya band ang huli ay pinalabas ko na lang siya
dahil baka kung ano pang mangyari gayung ang sakit- sakit pa ng buong
katawan ko.
Pagkabihis ko ay tumawag ako sa opisina para sabihing hindi ako
makakapasok. lika-ika pa nga ako sa paglalakad. Ikaw ba naman ang paulit-ulit
na araruhin o sungkalin ng malaking sawa, ewan ko lang kung hindi sumuko
ang katawan mo.
"Bakit ganiyan ang hitsura mo? May problema ba?" natanong ko kay Stan.
Naabutan ko kasi siya sa may hapag na lukot ang mukha at malalim ang kunot
ng noo.
"Masamang balita," saad niya. Hindi siya nakatingin sa akin dahil ang mga
mata niya ay nakatutok pa rin sa cellphone niya.
"Bakit? Ano'ng nangyari?" nag aalalang tanong ko. Kung kanina ay gutom
na gutom na ako, ngayon naman ay bigla akong nag-alala para kay
Stan.
"Pinasabog nila iyong isang Casino na pag-aari ko sa Singapore. f**k it"
agad umawang ang mga labi ko sa narinig. Lumapit ako sa kaniya at hinaplos
ang braso niya para aluhin siya.
"Casino? Mayroon kang Casino?" totoong nagulat din ako. Akala ko kasi ay
wala siyang ganitong klase ng negosyo. Mula pa kasi noong bata ako, hindi ako
pabor sa mga sugal-sugal na iyan. Para sa akin kasi, ang pagsusugal ay isang
bagay na maaaring makasira sa buhay ng tao.
7/8
Chapter 24 More for Stan
"Casino? Mayroon kang Casino? totoong nagulat din ako. Akala ko kasi ay wala siy
ang
ganitong klase ng negosyo. Mula pa kasi noong bata ako, hindi ako patbor sa mga
sugal sugal
na iyan.
Yes. I have many Casinos in different parts of the world. At ito palang ang unang
beses
na nangyari sa akin angE ganito, galit niyang sambit. Tumiim din ang mukha niya
dahi
talagang halatang galit siya. Minsan may mga pagkakataong nagiging mabangis ang
awrani
Stan kapag nagagalit
May sasabihin pa sana ako pero tumunog ang cellphone niya. Surmenyas siya sa akin
na
sasagutin niya lang ang tawag kaya tumango na lamang ako. Lumabas siya ng dining
area
Palihim ko siyang sinundan kasi nag aalala talaga ako para sa kaniya.
Juel. Have you checked all the underground leve!? Those attackers, did they know
who
the owner of that Casino is?" narinig kong tanong ni Stan. Tumatango- tango siya sa
sinasabi
ng kausap at paminsan-minsan ay sumasagot.
"Whoever they are, they have the guts to cross me? They will see hell because of
this.
Order our men to be alert. Inform our army of the manhunt. I want the result within
this day,
understood?" mahina ang boses ni Stan pero puno ng diin ang bawat utos niya sa
kausap
Nanindig pa nga ang mga balahibo ko. Ano kayang army iyong tinutukoy niya?
Nang matapos siyang makipag-usap ay patakbo naman akong bumalik sa dining room.
Sapo-sapo ko ang dibdib ko dahil sa matinding kaba. Ito ang napapala ng pag-uusyoso
ko, eh.
Have you been into a Casino, Raiza ?" natanong niya ako habang nasa kalagitnaan na
kami ng pagkain. Lumunok ako at saka umiling.
"No. I hate gambling." pagtatapat ko. Natawa naman siya sa sagot ko.
Too bad. Gusto sana kitang isama sa isa sa mga Casino na pag-aari ko dito sa
Pilipinas.
At isa pa, mayroon din akong kailangang alamin doon," nakatitig siya sa akin habang
sinasabi
iyon. Pagkatapos ay muling sumubo ng pagkain niya.
Sasama ako basta hindi ka magsusugal," sabi ko naman. Ngumisi siya na may
pag-iling.
Well, they said there is someone nowadays that is very popular in some high end
casinos. I just want to try if the rumor is true,' napatitig ako sa kaniya dahil sa
sinabi niya. Sa
totoo lang nahihirapan ako minsan na pag aralan ang mga ikinikilos ni Stan. Para
kasing ang
lalim niyang tao, at kalahati lang ng totoong pagkatao niya ang ipinakikita niya
Bakit kailangang kasama pa ako?" naisipan kong itanong. Muli na naman siyang
ngumiti nang nakakaloko.
Maliban sa pagkakaroon ng maraming pera at malawak na impluwensiya, kasama sa
karangalan ng isang lalaki ang magkaroon ng magandang babae sa tabi niya Would you
do
the honor and be my lucky charm today? tila nang aakit niyang tanong. Pero umirap
ako sa
kaniya at saka uminom bago sumagot
Bakit? Ano'ng tingin ni yo sa mga babae, dekorasyon? So, sa tuwing pupunta ka sa
Casino dapat may kasama kang babae, gano'n?" asik ko sa kaniya. Natigilan siya sa
sinabi ko
at bigla na lang tumawa nang malakas. Nang tingnan ko siya nang rasama ay tumigil
siya sa
pagtawa. Namula pa ang makinis niyang mukha dahil sa pagtawa niya. Guwapo pa rin,
kainis!
"Hindi ko puwedeng ipaliwanag sa iyo ang totoong dahilan. Pero kapag kasama kita,
kumakalma ang pakiramdam ko. Baka kasi makapatay ako ng tao ngayon kapag hindi ako
nakapagpigil. I need you as my safety pin," seryosong sagot niya. Pero kinilabutan
ako sa una
niyang sinabi. Pumatay? Papatay? Bakit parang ang dali-dali lang para sa kaniya ang
sabihin
ang gano'n?
Marami pa sana akong gustong itanong pero hindi ko na itinuloy. Parang sa tono kàsi
ng
pananalita niya ay hindi ko rin maiintindihan ang ibig niyang sabihin. Inisip ko na
lang na
nagbibiro lang siya kaya niya nabanggit iyon.
Pagkatapos ngang kumain ay nagbihis na kami. Pero nagulat ako dahil bigla niya
akong
pinagbibihis ng iba. Blue Maxi dress ang suot ko na tinernohan ko lang ng simpleng
shoes na
may three inches na heels. Itinali ko lang din pataas ang buhok ko.
"Bakit ba? Okay naman itong damit ko, ah? Bakit kailangan pang palitan?" nayayamot
kong tanong. Wala naman akong nakikitang problema sa suot ko.
Bago siya nakasagot ay may mga dumating ng dalawang babae at pareho silang may
dala-dalang mga damit na may balot pa.
Just in time! Ilatag ni'yo na ang mga iyan para makapili na siya," utos ni Stan sa
mga
bagong dating. Pagkatapos ay muli niya akong binalingan.
"You choose among these gowns, at iyan ang isuot mo sa pupuntahan natin," seryosong
utos niya sa akin. Napataas ang kilay ko. Pero hindi na niya ako binigyan nang
pagkakataong
makakontra dahil tumalikod na siya at tuloy tuloy nang bumalik sa kuwarto niya.
Aburidong nilingon ko ang mga babaeng ngayon ay nakangiti nang pareho sa akin.
Napabuntong hininga ako at bunmaling sa mga dala nilarng damit.
Ngayon ay nakaharap ako sa malaking salamin habang pinagmamasdan ang kabuuan
ko. lyong beige na spaghetti strap na gown ang napili ko. lyong X strap lang ang
tanging
tumatakip sa may likuran ko kaya lalong nabigyan ng daan ang maganda kong balakang
Mabuti na lang din at makinis ang likod ko
Muli akong humarap sa salamin at napangiti dahil maganda iyong pagkakahakab
itong gown sa katawan ko dahil lalong lumutang iyong malit kong baywang. Wala
akongE
2/6
suot na bra dahil may padding na itong mismong gown.
"So perfect! You really are a fairy,' nabaling ang atensiyon ko dahil sa papuri ni
Stan.
Tahimik na nagpaalah iyong dalawang babae at lumabas na ng silid.
"Bagay ba?" tanong ko sa kaniya. Pero imbes na sumagot ay niyakap niya ako mula sa
likuran at humalik sa leeg ko. Agad na gumapang ang kuryente dahil sa halik na
iyon.
"Can we just stay here? Baka mas lalo akong mapaaway kapag may ibang lalaking
titingin sa iyo roon," bulong niya habang humahalik-halik sa leeg at balikat ko.
Bahagyang
napapawanag ang mga labi ko dahil sa ginagawa niya. lyong init ng hininga niyang
bumubuga sa balat ko ay nagdadala ng kakaibang epekto sa katawan ko.
"lkaw ang may gustong sumama ako sa iyo, di ba?" parang naging ungol na yata iyong
huling sinabi ko dahil maging iyong kamay niya ay banayad na pumisil sa dibdib ko.
"Damn! I want to f"k you, right now!" at bigla niyang akong ipinaharap sa kaniya at
siniil nang malalim na halik. Nagpumiglas ako dahil magugulo iyong buhok ko pero
hinapit
niya ang baywang ko kaya lalo akong nadikit sa kaniya.
"Stan..." paungol kong usal. Ang isang kamay niya ay bumaba sa pang-upo ko at
pumisil
doon. Kaya iyong buhay na buhay niyang alaga ay naramdaman kong nadaiti sa akin.
Doon
ako tila nagising at muling nagdilat ng mga mata.
Tigilan mo ako, Mr. Makhalov. Nananakit pa ang buong katawan ko sa ginawa mo sa
akin. Baka nakakalimutan mong tao ako at hindi s'x machine. Para kang s'x
bulldozer!"
reklamo ko saka bahagyang lumayo sa kaniya. Kapag hindi ko kasi iyon ginawa ay
matatangay na naman ako sa mga pahaplos haplos at pahalik halik niya. Ang hina ko
pa
naman pagdating sa kaniya. He's an expert on this, that's why I have to be strong
sometimes.
"What did you call me?" natatawang tanong niya.
"O, bakit? Totoo naman!" tugis ko sa kaniya pero tinawanan niya lang ako, saka
mabilis
na kinuha ang kamay ko at hinila ako papalapit sa kaniya. Bahagya pang bumangga ang
dibdib ko sa katawan niya.
"Wala pa iyon sa kalingkingan ng mga gusto kong gawin sa iyo, sumusuko ka na agad?
There's a lot more I want you to experience when it comes to s'x. At ako lang ang
makapagbibigay sa iyo no'n, wala ng iba," pagyayabang pa niya kaya hindi ko alam
kung
ngingiti ba ako o kakabahan sa sinabi niya. Wala pa daw sa kalingkingan? Ano'ng
ibig sabihin
no'n?
Oh, eh, di ikaw na'ng magaling!" inirapan ko na lang siya at itinuloy ang pagsusuot
ng
hikaw. Isinunod ko ang kuwintas at napangiti ako.
Sabi noong taga ayos kanina, itong gown daw na suot ko ay worth twenty million
pesos.
Tapos itong set ng alahas ay one hundred million. Grabe, galit yata sa pera itong
si Stan. Kasi
lima iyong gown na pagpipilian tapos bale fifteen sets ng alahas iyong mga nandito.
"Umalis na ba iyong mga nag-ayos sa akin? natanong ko nang makumpleto na lahat ng
accessories na kailangan kong isuot.
"Yup!" tugon niyd, pero doon siya sa bandang dibdib ko nakatingin.
"Eh, paano itong nmga gown at iba pang mga alahas na hindi nagamit? may
pagtatakang usisa ko. Natawa ito sa akin kaya lalo akong nalito.
"They're all yours. You can use them some other time. At marami pang darating from
Italy and France. Most of them are personalized that's why it will take time for
them to deliver
everything," parang balewala niyang sagot. Muli niya akong pinasadahan ng tingin
bago
muling ngumiti nang malapad.
Ako naman ay hindi nakapagsalita at nakatunganga lang sa lahat ng mga naririto.
Tapos marami pa raw darating? Baliw yata talaga itong lalaking ito.
"Bakit ang dami nito? Saka bakit ang dami mo pang in-order? Magpapatayo ka ba ng
Jewelry store? manghang tanong ko. Mula sa pag aayos ng necktie niya ay napalingon
siya
sa akin. Halatang naaaliw sa hitsura ko.
"Ihave 87 Jewelry stores all over the six continents. If you know the brand Martel,
owned that. So, buying you a jewelry is just a piece of cake," simple lang iyong
sagot niya at
wala namang halong pagyayabang pero lalo yatang nayanig ang mundo ko.
"Martel? lyong worldwide online shopping mall ba iyang sinasabi mo?" halos pabulong
na lang iyong pagkakasabi ko dahil sa matinding pagkamangha. Ngumiti siya at
tumango.
"Yes. l owned the Martel. It's my biggest empire out of all my other business
ventures
have, seryoso na siya nang sumagot. Literal nang nalaglag ang panga ko.
Ang Martel ang pangalawa sa a****n. Gano'n kayaman itong si Stan? Hindi ko alam
kung
ilang beses akong napakurap at wala ni isang salita ang namutawi sa mga labi ko.
Hindi kasi
ako makapaniwalang siya ang may ari no'n.
"Sobrang yaman mo pala, mahinang komento ko, saka ako napalunok. Hindi lang
sobrang yaman kung hindi mutibilyonaryo talaga. Hindi ko maisip kung paano niya
napapamahalaan ang lahat ng assets niya tapos may time pa rin siya sa akin.
"Let's not talk about it, okay? Tara na?" inagaw niya ang atensiyon ko dahil
literal na
natulala ako sa mga nalaman ko. Kahit ano'ng bilhin niya ay barya lang pala sa
kaniya! Grabe
talaga!
Napatitig lang ako sa kaniya. Bigla kong naisip na marami pa pala talaga akong
hindi
alam tungkol sa kaniya. Sa susunod ay pagkukuwentuhin ko na talaga siya ng iba pang
bagay
tungkol sa kaniya para naman hindi ako nabibigla nang ganito.
Hindi ko pa alam noon kung sino ang may ari ng Martel, pero alam kong isa iyon sa
pinakamayamang tao sa buong mundo. Kahilera nina Jeff Bezos, Bill Gates, Elon Musk
at iba
pa.
4/6
Nang lumabas kami papunta sa parking area niya ay hindi na ako nagulat na mukhang
showroom ng mga mamahaling sasakyan iyon sa sobrang luwang at dami ng magaganda at
mamahaling sasakyan. Hindi ako eksperto sa mga ganito, pero iyong mga logo pa lang
na
nakakabit sa sasakyan alam ko nanE puro mga limited editions iyon.
Isang Rolls-Royce na kulay puti ang napili niya. Ipinagbukas pa niya ako ng pintuan
bago
niya tinungo ang driver's seat.
"Ngayon naintindihan ko na kung bakit ang dami mong bodyguards. Ang
yaman yaman mo pala kasi talaga, nasabi ko habang papalabas nakami ng parking area
Napansin ko agad ang ilang sunod-sunod na SUV na umandar at sumunod sa amin. lyong
dalawa ay pumunta pa sa unahan namin.
"Kind of. Pero bakit hindi ka mukhang masaya? lilan palang ang nakakaalam sa
totoong
mayroon ako. Even my friends do not know much about me," isang beses lang niya
akong
nilingon nang magsalita siya.
"Sorry. Hindi ko lang alam kung anong eksaktong mararamdam ko pagkatapos ng
nalaman ko. Maliban sa mga sinabi mo, ano-ano pa ang negosyo mo?" nilingon ko siya
nang
itanong iyon. Bumaling ulit siya sa akin at ngumiti.
"Well, I have a shipping company, investment company, Casinos, and even farmlands
See? You can ask me anything. And I will give it you. Actually, ibibigay ko kahit
hindi mo pa
hingin," mariin kong napagdikit ang mga labi ko. Medyo hindi yata nag-sink in ng
maayos sa
akin iyong huling sinabi niya.
"Huwag kang mag-alala, wala akong ibang gustong hingin sa iyo kung hindi ang
atensiyon at oras mo. I can buy anything I want. At kapag hindi ko pa ma-afford
iyon,
pag-iipunan ko at tatrabahuhin. I am someone who can fend for myself. I don't need
a man to
provide me what I need because l can do it for myself," proud kong sagot sa kaniya.
Natawa
naman siya at muli pa akong binaling an bago muling tumingin sa daan.
"That's why 1 like you very much. You are an incredible woman. But please, never
say no
to my gifts, okay? Magiging masaya ako kapag tinatanggap mo iyong mga ibinibigay ko
at
ibibigay pa.I love surprising you. I might have the money, but l am happy that I
can make you
happy because I can, madamdaming niyang tugon. 1 love surprising you' sabi niya.
Mas
masarap sana pakinggan kung 1 love you'na lang iyon. Gayunpaman, parang lumobo
naman
ang puso ko dahil doon. Sirno nga bang hindi mahuhulog kapag ganito kalambing? Sana
dumating din iyong araw na hindi niya lang ako gusto. Sana mahalin niya rin ako
kahit kalahati lang ng pagmamahal na patuloy na umuusbong sa puso ko.
"Napakalawak naman pala ng impluwensya mo. Kung gano'n, bakit hindi mo iyon gamitin
para mas mabilis mong mahanap ang salarin sa nangyari sa kapatid mo?" bigla ay nag
aalala kong tanong. Kita kong tumiim ang bagang niya at humigpit pagkakahawak niya
sa manibela. Alam kong ito ang isang bagay na mabilis nakasisira ng mood ni Stan.
Pero naguguluhan lang ako
5/6
Sa daming pera niya at sa lawak ng kapangyarihang mayroon siya, parang ang dali
naman na mahanap ang mga lumapastangan sa kapatid niya.

Chapter 25 Deeper Feelings

1/4
Chapter 25 Deeper Feelings
"Napakalawak naman pala ng impluwensya mo. Kung gano'n, bakit hindi mo iyon
gamitin para mas mabilis mong mahanap ang salarin sa nangyari sa kapatid mo?" bigla
ay
nag-aalala kong tanong
"lyan din ang akala ko. Pero isang bagay ang napatunayan ko, pagkatapos pag-aralan
ang bawat anggulo ng nangyari kay Charry. Hindi ordinaryong gang rape at murder ang
ginawa sa kaniya. Nakuha na namin ang grupo na sinasabi ng mga pulis na dumudukot
at
gumagahasa ng mga sikat na artista at modelo. Pero ni isa sa kanila ay walang nag-
match sa
DNA at napatunayan ko na rin na hindi sila ang may gawa no'n sa kapatid ko, "
mahaba niyang
salaysay. Hindi ko alam kung ilang beses nanlaki ang mga mata ko at napasinghap
dahil sa
mga sinabi niya.
"Kung gano'n, ano ang dahilan at ginawa nila iyon sa kaniya? Napakademonyo ng mga
iyon, kung sino man sila!" puno nang pagkamuhi ang boses at tono ko. Ako mismo ang
sumuri
sa katawan ni Charry kaya alam ko kung gaanong paghihirap ang dinanas ng katawan
niya.
Kahit sino ay sigurado akong mas nanaisin na lang mamatay kaysa danasin ang ganoon
kasaklap na kapalaran.
"T'm sorry, Raiza, but I can't tell you just yet. May mga bagay tungkol sa akin na
hindi pa
ako handang ipagtapat sa iyo. Please bear with me, my little fairy. At ngayong araw
ay
makikipaglaro tayo sa mga demonyo. May lead na sina Marcus at Charles sa mga
sumasabotahe sa kumpanya namin. We just couldn't figure out exactly just yet,
pagtatapat
niya. Muli na naman akong nilukob nang pagkagulat. Tila biglang umikot ang paligid
ko at
napalunok ako dahil sa pagbuhos ng sari-saring emosyon.
Ibig sabihin hindi lang sa kumpanya mo may nanggugulo? Pati rin sa mga kaibigan mo?
Hindi siya tumingin sa akin pero tumango siya. Bakas din ang galit sa mukha niya,
at
maging ang mga paghinga niya ay may bigat. Mababanaag din ang paggalaw ng mga ugat
sa
leeg at panga niya. Indikasyon ito na mabigat talaga ang nararamdaman niya ngayon.
Nabagbag tuloy ang damdamin ko.
"Natural na ang mga ganitong maruruming laro ng iba. Hindi nila mapantayan ang mga
malalaking negosyo kaya minsan ay hinahanapan nila ito ng butas. Kung wala silang
mahanap ay gagawa sila para lang mag-umpisa ng gulo," matiyaga niyang paliwanag sa
akin. Bigla din tuloy akong na-curious kung ano'ng nangyari sa kumpanya ng mga
kaibigan
niya.
Kung gano n, ano'ng nangyari sa kumpanya ng mga kaibigan mo?" lakas-loob kong
tanong. Hindi siya sumagot dahil lumiko kami sa isang kanto.
Malapit na tayo. I will just tell you later, sabi niya habang ang mga mata ay nasa
daan
pa rin
Tumango na lamang ako at pinanood ang pagpasok ng mga sasakyan sa isang
maluwang na entrance. Nabasa ko ang malaking signage na Martel Pavilion Hotel and
Casino.
First time ko pa lang makapapasok sa isang Casino at aaminin kong kinakabahan ako
Napangiti ako nang makita si Marcus na may kasama pang isang lalaki nang pumasok
na kami. Maingay ang loob at hindi ko akalaing ganito karami ang tao kahit
katanghaliang
tapat. May mga machines dito na umiikot-ikot tapos tinatayaan yata. May sumisigaw
pa
Chapter 25 Deeper Feelings
2/4
kapag nahintuan iyong numerong napili nila.
Meron ding naghahagis sila ng bola tapos kung saan hihinto na numero ay may
nananalo rin. Pinakamaraming nakita ko ay iyong mga slot machines. May mga lamesa
rin na
may mga naglalaro ng baraha. Mayroon ding isang banda na may naglalatag ng cards
tapos
maraming naglalapag noong mga chips na iba tiba ang kulay. Ganitong-ganito iyong
mga
senaryo nang napapanood ko sa mga action movie.
I bet this is your first time in a Casino, Raiza?
Natigil ang paglilibot ng mga mata ko sa paligid nang marinig ang tanong ni Marcus.
Nahihiya akong tumango sa kaniya.
"Yeah. Sinamahan ko lang si Stan" sagot ko. Narinig kong mahinang tumikhim si Stan
at
napangiti naman iyong kasama ni Marcus.
"Boss, everything is ready. lyong mga taong minamanmanan namin, ay naririto na. At
gaya nga nang tip sa atin, malakas talaga silang kumabig sa mga Casino. Sikat sila
sa
paglalaro ng poker at Blackjack, at sa kasalukuyan tila ba hinahamon nila iyong mga
talagang magagaling na. And by far, wala pang nananalo sa kanila," paliwanag noong
kasama ni Marcus.
"We'll see about that," nakangising sagot ni Stan.
"Stan, palagay ko, modus lang nila ang ganito para humakot ng pera sa mga
mayayamang players. Ayon sa source ko, last month lang ay naka-thirty-eight million
sila sa
Manila lang. Pati mga malilit na Casino ay hindi nila pinapatawad," seryosong
pagbibigay-alam ni Marcus, Salitan ko lang silang tinitingnan dahil hindi ko naman
masiyadong nage-gets ang pinag-uusapan nila.
"Sino bang mas magaling sa inyong dalawa ni Charles sa Poker? lyon ang ihaharap
natin sa kanila. Ako na ang bahala sa Blackjack. Today I will be the dealer,"
kakaibang ngiti pa
rin ang naglalaro sa mga labi ni Stan habang kinakausap si Marcus. Napapangiti lang
din
iyong katabi ni Marcus na Juel pala ang pangalan. Kanang-kamay daw ni Stan. Hindi
ko alam
kung para saan iyon, kasi may mga assistants at secretary naman si Stan. Kaya para
saan
kaya iyong kanang-kamay? Ayaw ko namang makisabat sa pinag-uusapan nila kasi wala
naman akong alam doon.
"Let's go to your office at doon natin pag-usapan ang lahat. Papunta na rin sina
Charles
at Drake. Si Sander kasi ay nasa ibang bansa na para sa honeymoon nila ni Coleen,"
saad
naman ni Marcus, Tumango lang si Stan at inalalayan na ako sa paglakad. Nakayakap
sa
baywang ko ang isang braso niya.
Pero bago pa namin marating ang sinasabi nilang opisina ni Stan ay tila may isang
pamilyar na bulto akong nakita. Isang taong hindi ko inaasahang makikita ko rito
ngayon.
Hindi ako sigurado pero parang.
"Dad?" nausal ko kahit hindi talaga ako sure. Pero dahil medyo mabilis ang
paglalakad
namin ay hindi ko na muling nakita iyong tao. Natakpan na rin kasi ng maraming tao.
Nagkibit balikat na lamang ako. Baka napagkamalan ko lang.
Why? What's wrong?" tanong ni Stan nang marating namin ang opisina niya. Malayo sa
inaasahang ko ang itsura ng opisina ni Stan.
Ang luwang ng espasyo sa gitna na pinaliligiran nang malalaking sofa tapos may
Chapter 25 Deeper Feelings
3/4
pa-oblong na salaming lamesa sa gitna. Halos kalapit din noon ang malaking
billiards table at
sa magkabilang dingding ay may mga slot machines na katulad noong ibang nasa labas
kanina.
Itong mismong lamesa ni Stan ay gawa sa kahoy pero salamin ang ibabaw. Custormized
chair din iyong upuan niya na may controller iyong dalawang armchair. Tapos sa
likod niyon
ay naka-display ang iba't ibang klase ng baril at mga patalim. Totoo kaya iyong mga
iyon o
pang-display lang?
Mayroon din siyang dalawang malalaking portrait sa dingding. lyong isa nakasuot
siya
ng blacktuxedo, tapos iyong isa naman ay parang pang-army iyong suot niya. Dati ba
siyang
sundalo sa lugar nila? Ah, baka parang South Korea na may mandatory military
service?
Itatanong ko na lang mamaya kapag maalala ko. Napangiti ako sa sarili ko dahil sa
naisip ko.
Ang guwapong sundalo kung sakali.
"Raiza, are you alright? Bakit hindi ka sumasagot?" nabalik ang atensiyon ko sa
kaniya.
May tinatanong nga pala siya kanina. Namangha naman na kasi ako rito sa opisina
niya kaya
nakalimutan kong kausap niya ako.
"Ah, wala. Akala ko lang kasi nakita ko si daddy kanina. Pero imposible iyon kasi
nasa
states niya ngayon para sa isang business trip" tipid ang ngiting sagot ko. Saglit
ko lang
siyang tiningnan dahil gumagala pa rin ang mga mata ko sa kabuuan ng silid.
Hindi na ako nagawang sagutin ni Stan dahil nagsalita na si Marcus.
"Stan, anong balakmo ngayon? Napatunayan na nating iba ang humalay at pumatay
sa kapatid mo. Nagtataka lang ako kung bakit nila iyon ginawa sa kaniya at ginaya
ang
modus na iba. Ano kaya ang totoong pakay nila at sino ba talaga ang totoong target
nila?"
Napatitig ako kay Marcus dahil sa tanong niya. Saglit ko ring tiningnan si Stan na
agad
nagdilim ang mukha sa narinig na tanong ng kaiigan
"1 already have my suspicion, but ljust couldn't accept it" mahina ngunit amy diing
saad
ni Stan. Lalo naman akong kinabahan sa narinig.
They're very cruel then. f they are targeting you, why did they have to take it out
to the
innocent?"may halongE galit na rin ang pananalita ni Marcus
"You knovw how ourworld works, Marcus. You might be out of the context for years
now
since you got married, but you know how the underworld plays. Masiyado na yata
akong
nagiging malambot nitong mga nakaraan dahil na rin sa kapatid ko. Pero hindi ko
akalaing ito
ang magiging dahilan ng kapahamakan niya. Siguro kailangan ko nang ilabas ang
totoong
ako. Ang totoong Stan Makhalov" miatalim na nakatanaw sa kawalan si Stan habang
nagsasalita. Pero matamang natuon sa kaniya ang atensiyon ko, Sa ilang sandali ay
parang
ibang tao ang nagsasalita. Parang naging kakaibang tao siya, at a aminin kong
nakaramdam
ako ng takot.
Ano'ng ibig niyang sabihin sa ilalabas niya ang totoong pagkatao niya? lba ba siya
sa
ipinakikita niya sa amin... a akin, ngayon? Kakaibang kaba talaga ang gumuhit sa
dibdib ko.
Ngayon ko napatunayang hindi ko pa nga siya lubusang kilala at marami pa akong
dapat
malaman tungkol sa kaniya. Kapag nagtatanong naman ako ay may mga bagay siyang
iniiwasan at halatang ayaw ipaalam sa akin. Pero hindi ako susuko. Malalaman ko rin
ang
lahat-lahat tungkol sa kaniya.
Chapter 26 Gameplay
1/4
Chapter 26 Gameplay
You know how our world works, Marcus. You might be out of the context for years now
since you got married, but you know how the underworld plays. Masiyado na yata
akong
nagiging malambot nitong mga nakaraan dahil na rin sa kapatid ko. Pero hindi ko
akalaing ito
ang magiging dahlan ng kapahamakan niya. Siguro kailangan ko nang ilabas ang
totoong
ako. Ang totoong Stan Makhalov, matalim na nakatanaw sa kawalan si Stan habang
nagsasalita.
Sa pagkakataong ito ay sang ayon ako sa iyo Kung gawa nga ng mga kalaban ang
nangyari kay Charry, siguro ay panahon na para ipaalala natin sa kanila kung sino
ang
binabangsa nila. Sa dami ng nakalaban mo, saan tayo magsisimula?" lalong bumibigat
ang
dibdib ko sa pinag-uusapan nila. Mecyo sumasakit na rin iyong ulo ko kasi para
silang
naglalaro ng puzzle na sila lang ang nakakaalam ng sagot. Wala kasi talaga akong
maintindihan sa pinag-uusapan nila.
Tm just afraid of unleashing the monster in me. You know me. I don't give second
chances. At higit sa lahat, wala rin akong pakialam kung sino ang madamay. Kapag
nagsimula akong gumalaw, wala nang makapipigil pa sa akin, tila may pagbabantang
pahayag ni Stan. Muli ay kakaibang pagkatakot ang naramdaman ko. May kakaiba kasi
sa uri
ng pananalita ni Stan na nagpapatindig ng mga balahibo ko sa katawan.
"Guys, wait lang, ha? Ang seryoso niyo kasi masiyado Ano ba'ng pinag-uusapan ni'yo?
Saka, di ba, kaya lang naman tayo nandito para maglaro?" hindi ko na napigilan ang
makisingit sa usapan nila. Bahagya pa nga silang nagulat nang magsalita ako. Tila
ba
nakalimutan nilang naririto ako ngayon
"Oh! I'm sorry, Raiza. I forgot you're here," mabilis ang naging paghingi ng
dispensa ni
Stan. Kung kanina y para siyang ibang tao, ngayon naman ay bumalik na iyong
malambing
na Stan. Bigla tuloy akong natakot na makita ang galit ni Stan. Para kasi siyang
nag iibang
tao.
Okay lang. Pasensiya na, hindi ko kasi nage gets iyong pinag -uusapan ninyo kaya
napasabad na ako, nahihiyang sagot ko. Nginitian pa ako ni Marcus, kahit seryosong-
seryoso
siya kanina.
"We will really play. Hinihintay lang namin ang pagdating nina Charles at Drake. We
need
Charles because he is a great Poker player. Bihira siyang matalo, kahit pa nga
iyong
matatandang bihasa na ay hirap pa siyang talunin," sabi naman sa akin ni Marcus.
lyong
blackjack nga kanina hindi ko alam, ngayon may poker na naman.
"Manonood na lang ako sa inyo mamaya. Wala kasi akong alam sa mga ganiyan,
pag-amin ko. Narinig ko ang mahinang tawa ni Stan. Naaaliw pa siyang tumingin sa
akin kaya
parang lalo tuloy akong nahiya.
Halos dalawampung nminuto pa ang ipinaghintay namin bago dumating sina Charles at
Drake. Sa totoo lang, ang guwapo-guwapo ni Charles. Kung hindi lang talaga ako
hibang na
hibang kay Stan, baka na-in love na ako dito kay Charles. Naririnig ko lang ang
pangalan ni
Kristine pero hindi ko pa siya nakikita ng personal. Siguro nga ay maganda siya
gaya ng
sinasabi nila. Kahit iyong asawa ni Marcus ay hindi ko pa rin nakikita. Sina Coleen
at Zynia kasi
ay mga sikat kaya kahit sa TV pa lang ay nakikita ko na sila.
Saglit pa silang nag-usap-usap bago kami muling lumabas. Maliban pala sa mga
Chapter 26 Gameplay
2/4
naglalaro sa labas ay may VIP segtion din itonguasindYong mga naglalaro raw dito ay
mga
milyones ang taya. Grabe, may mga tao pala talagang handangmagpakawala nang
malaking pera para lang sa sugal
"Sino ba iyong tinutukoy nilyo?" tanong iCharles kay Mareus. Bumaling naman ang
atensiyon nito sa kaniya. Kasalukuyan pa rin kasi silang naE-Uusap nistan.
We got twonames Jayson Balbuena and MaximionLorente. Binansagan silanE newest
kings of Blackiackand Poker of todays Ecneration. Nasa mid twentiesor early
thirties lang
din sila sagot ni Marcus. Lumamlam ang mga mata ni Stan habang natawa naman si
Charles. SiDrake ay nakikinig lang sa kanila gaya ko
"1am still the king of Poker Who Eave them the audacity to steal my title? nakangis
ngunit makahulugang pahayag ni Charles, to palangsi Charles ay parang si Stan din.
Kapag
sumeryoso iyong mukha, nakakatakot tingnan. Parang isang maling galaw mo lang,
babalan
ka nila ngleeg
"Kaya nga marami ang nag-aabang nang paghaharap niyo, si Stan naman ang
nagsalita. Umiling lang si Charles at tumawa.
"Hindi ako papatol sa mga pipitsuging gaya nila. Kayang kaya na ni Marcus ang mga
iyon" pagbabalewala lang ni Charles. Natawa naman si Marcus sa sinabi ng kaibigan.
"Fine. I will play. Si Stan na ang bahala sa Blackack, tutal sa kaniya naman itong
Casino,
"kumpiyansang saad naman ni Marcus. Kung pagmamasdam mo sila ngayon ay para lang
silang mga binatilyong sasabak sa isang challenge. lyong uri nang palitan nila ng
mga tingin
ay parang hindi naman sila nababahala sa mga nangEyayari.
"Na-background check ni'yo na ba ang mga taong iyon?" sa wakas ay nagsalita na rin
si
Drake. Sabay-sabay kaming napatingin sa kaniya.
Yes. Pero walang makitang butas ang mEa tauhan ko. They both have a clean record,
and they are smal-time business owners, sabi naman ni Charles
"Buti na lang may muse tayo, Hindi na ako mamomroblema para sa lucky charm,
pabirong sambit naman ni Marcus, Nagkatawanan pa sila dahil doon. Ako naman ay
kunot-noong napatitig lang sa kanila. Ako ba ang tinutukoy nilang lucky charm?
"Huwag kang magbiro ng ganiyan dahil baka isumbong ka ni Raiza kay Ashnea,"
pambubuska naman ni Charles kay Marcus. Agad namang umayos ng upo si Marcus at
inambaan pa ng suntok ang kaibigan. Tinawanan lang naman ito ng huli,
"Gago!l Ikaw, alam ba ni Kristine na nandito ka? The last tinme l check, you were
already
banned from playing card games or do any types of gambling!" asik naman ni Marcus
na
parang may pagbabanta, Doon natameme si Charles. Gusto ko tuloy matawa. Imagine?
Ang
lalaki nilang tao, tapos ang yayaman pa pero mukhang mga takot sa asawa. Lihim ko
tuloy na
sinulyapan si Stan. Naiisip din kaya niyang magkaroon ng asawa balang araw? At ako
kaya
ang gugustuhin niyang makasama kung sakali?
"Kapag nakarating kay Kristine na nagpunta ako dito, ipadadala ko talaga kay Ashnea
iyong picture ng babaeng pumunta sa opisina mo kahapon," pananakot naman ni
Charles.
Kita kong umikot ang mga mata ni Drake. Mukhang siya yata ang naaaburido sa mga
kaibigan niya.
"Let's go then. It's time to put these assholes to their places. Kapag napatunayan
kong
Chapter 26 Gameplay
3/4
may kinalaman talaga sila sa nangyari sa kumpanya ko, pagsisisihan nilang
ipinanganakpa
sila sa mundo," seryong pagbabanta ni Stan pagkatapos nitong magyaya. Kaya natigil
na
yong dalawa sa pag-aasaran.
Tinungo na namin ang VIP area at may ilang tao na ngang naroroon. Karamihan ay mga
kalalakihang nakasuot ng formal attire habang may mga katabing babae. lyong iba pa
nga
ay dala-dalawa hanggang tatlo o higit pa ang kasamang babae.
Dalawang lamesa ang naririto at parehong napapalibutan ng mga naglalaro at
nanonood. Parehong may mga barahang nakalatag, pero iyong isang lamesa na mas
malaki
ay tigdalawa hanggang tatlo lang ang mga nakalapag na baraha. Nakatapat iyon sa mga
taong naglalaro habang may isa namang nasa gitna at taga-bigay ng baraha.
"Boss, nandito ka na pala! Maglalaro ka ba?" may isang lalaking naka-black tuxedo
ang
lumapit sa amin at bumati kay Stan. Hindi siya sinagot ni Stan bagkus ay tumango
lang ito.
Malamig ang awra niya ngayon at napaka-dominante. Malayong-malayo sa Stan na sweet
at
pilyo sa akin. Lumunok ako saka bumuntong-hininga.
Nang lingunin ko ang mga kaibigan niya ay mga naka-serious mode din sila.
Nakakatakot pala tingnan ang mga mukha ng mga lalaking guwapo kapag ganito ka-
seryoso.
Sila iyong tipo na parang dudurugin ang buto mo kapag naasar sila sa iyo.
"We heard there are popular players these days. Matagal-tagal na rin akong hindi
naglalaro kaya parang gusto kong subukan ngayon, si Marcus ang nagsalita kaya
napatingin
kami sa kaniya. Nakita ko ang pagngisi ni Charles.
"Nolan, I want the VIP room to be cleared of people. Gusto naming makaharap iyong
ipinagmamalaki nilang kayang tumalo ng mga batikang players ngayon" malamig na utos
ni
Stan doon sa lalaking sumalubong sa amin kanina. Nolan pala ang pangalan.
"Right away, boss! Maging sila ay excited na rin na makilala kayo nang personal
nakangiting sagot ni Nolan. Halatang excited ito base sa itsura niya ngayon.
Mabilis siyang
nagpaalam at tumalikod na sa amin para gawin ang iniuutos ní Stan
Wala panglimang minuto ay wala ng tao ang VIP room. Marami nga ang nagreklamo
kanina dahil gusto raw nilang manood, pero hindi pumayag si Stan. Ipina-check pa
niyang
mabuti sa mga tauhan niya kung gumagana nang maayos ang lahat ng CCTV.
"Bakit sobrang seryoso ni'yo? Pati tuloy ako, kinakabahan?" pabulong kong tanong
kay
Stan. Kung kanina ay super serious mode siya, nang lumingon sa akin ay ngumiti
siya. Muntik
na ngang mahulog ang puso ko dahil may kasama pang kindat iyon.
"We have laser scanners here. Padadaanin lang sila roon ay malalaman na agad namin
ang mga impromasyon nila. lyong kumpleto at hindi kayang ma-detect ng mga otoridad"
pabulong din ang naging sagot niya at humalik pa nga sa pisngi ko. Bigla akong
nahiya at
namula sa ginawa niya. May ibang tao rito pero bigla na lang nanghahalik!
Naghihinala ba kayo na sila talaga ang sumasabotahe sa kumpanya niyo patuloy
kong pag-uusisa. Hindi siya agad sumagot at bumuntong-hininga.
"Medyo magulo pa nga. Pero may mga leads na nagtuturong maaaring may kinalaman
sila. ündi pa nga lang iyon matukoy agad sa ngayon. Isa pa-"
Hindi naituloy ni Stan ang sasabihin dahil may mga grupo na ng kalalakihang puro
nakasuot ng formal attire ang pumasok.
Chapter 26 Gameplay
4/4
Halos mapatayo ako at manginig sa kinaiuupuan nang makumpirma kung sino ang isa
sa mga pumasok. Kung kanina ay hindi ako sigurado, ngayon ay totoorng totoo na ito.
Nandito nga si daddy!
Sa iba nakabaling ang atensiyon niya kaya hindi pa nagagawi ang tingin niya sa
puwesto namin. Sobrang bilis ng tkng puso ko na para na akong hihimatayin sa kaba
"Ano'ng problema? biglang ginagapni Stan ang mga kamay ko. Marahilay napansin
niya ang biglang pagtaas ng tensyon sa katawan ko at bigla akong nanigas sa
kinauupuan
"lyong isang matandang lalaking nasa gilid, iyong nakasuot ng dark blue na
Amerikana,
siya ang daddy koj" halos hindi lumabas ang boses ko. Maging ang mea paa ko ay
parang Yeto
na yata sa panlalamig. Pabilis din nang pabilis ang kabog ng dibdib ko at talagang
iahihirapan na akong huminga. Pati sikmural ko ay tila hinahalukay kaya napalunok
ako.
"Daddy mo?" nilingon ní Stan ang kinaroroonan ni daddy. Kita konE maging siya ay
puno
ng pagtataka.
"Yes. Si daddy iyon. At siguradong magagalit siya kapag nakita niya ako rito.
Ano'ng
sasabihin ko kung bakit ako nandito? Wala pa silang alam tungkolsa atin
nangangambang
pahayag at tanong ko. Biglang parang gusto ko na lang umiyakat magtago sa ilalimi
nitong
larnesa.
At bago pa man makasagot si Stan ay lumalapit na sa kinaroroonan namin ang grupo
nina daddy, Lalong tinambol ang dibdib ko at natuliro na ang isip ko. Maging ang
latamunan
ko ay tíla nanunuyo na rin.
Miss Thinz
Hello po,
Pasensiya na po sa late update. Super busy lang ngayon. Sana po
mabasa ni'yo rin po ang iba ko pang stories. May Free and completed
din po. Search nio lang po ang pen name ko Miss Thinz
Pwede ni'yo rin po akong i add SocMed:
Facebuk:MissThinz Dreame
TiKT k: missthinz
Instagr m: Miss Thinz
Salamat pol!
1/4
Chapter 27 Father's Hatred
Chapter 27 Father's Hatred
"Yes. Si daddy iyon. At siguradong magagalit siya kapag nakita niya ako rito.
Ano'ng
sasabihin ko kung bakit ako nandito? Wala pa silang alam tungkol sa atin,"
nangangambang
pahayag at tanong ko. Biglang parang gusto ko na lang umiyak at magtago sa ilalim
nitonge
lamesa.
"Woah!I didn't know that the two most influential businessmen in the country are
here!
Hello, Mr. Aguilar and Mr. Ty. I didn't expect to see you here!" bati noong
pinakamatanda sa
mga dumating.
Tumayo sina Charles at Marcus para harapin ang mga bagong dating. Pormal at
malamig ang mga awra nila, at kung hindi mo sila kilala ay matatakot ka talaga.
Do I know you? It seems like you knew mevery well" tanong ni Charles doon sa
nagsalita kanina. Nasa kanila ang atensiyon noong mga naririto kaya hindi pa nila
kami
napapansin. Natatakpan ako ni Stan kaya hindi agad nila ako makikita talaga.
"of course! Sino ba naman ang hindi makakakilala sa pinakamayamang banker sa
bansa? By the way I am Benedict Lim, masayang pagpapakilala ng matanda. Kita ko ang
pagtaas ni Marcus ng kilay na tila gustong manapakng tao ang itsura.
So, sino sa inyo ang best players na tinutukoy ng mga tauhan namin?" diretsahang
tanong ni Marcus. Halatang hindi talaga siya natutuwa rito sa mga kaharap nila.
"Well, we're only here to watch. For entertainment. Ang mga players ay itong sina
Max at
Jayson," sinenyasan ni Mr. Lim iyong dalawa niyang kasama. Napansin ko agad ang
pagiging
maangas ng mga ito at tila walang kinatatakutan. Hindi ko alam kung bakit bigla
akong
kinutuban sa mga taong ito.
"By the way, these is Mr. Gr-
"Let's start. We're not women who need pleasantry every time!" putol ni Stan kay
Mr.
Lim. Nagulat pa sila nang biglang sumabad si Stan, pero iyong mga kaibigan niya ay
natawa
lang
You're very arrogant, you know! nahigit ko ang hininga nang paasik na magsalita si
daddy. Nanginig yata ang bawat bahagi ng kalamnan ko dahil doon. Hindi ko na talaga
alam
kung paano hihinga ng tama. Ni hindi ako makagalaw sa kinauupuan dahil sa matinding
takot na nararamdaman ko.
Kita ko namang natigilan si Stan. Kung iba lang siguro iyong nagsalita ay
siguradong
tinamaan na sa kaniya. Pero halatang nagpipigil siya at bahagyang nagulat na si
daddy iyong
kumontra sa kaniya.
"Gentlemen, we're here to have some relaxation. Huwag tayong masiyadong manit,
alanganin man ang ngiti ay sinubukan ni Mr. Lim na pumagitna. Mataas na rin kasi
ang
tensyon sa paligid.
Ngunit gano'n na lamang ang panlalaki ng mga mata ko nang mapadako sa gawi ko ang
paningin ni daddy.
Raiza? gulat na usal nito. Lalong tumindi ang panginginig ng katawan ko, at takot
na
takot na tumayo. Ramdam kong tila nag-slow motion ang lahat at wala na akong ibang
2/4
Chapter 27 Father's Hatred
nakikita at naririnig sa paligid kung hindi si daddy. Ang gulat niya kanina ay
mabilis na
napalitan nang matalim na tingin.
"D-dad..
Mabilis siyang lumapit sa akin at hinaklit ang braso ko. Lalo naman akong natakot
nang
pumagitna si Stan sa amin at hinawakan ang braso ni daddy.
"What the hell are you doing here?" paangil niyang tanong sa akin. Saka niya
tiningnan
nang masama si Stan. "Bitiwan mo ako!" asik niya rito. Lumunok si Stan pero hindi
nagbago
ang posisyon niya.
"Sir, nasasaktan ang anak ni'yo," kahit halata na ang galit sa mga mata ni Stan ay
mahinahon pa rin siya nang magsalita. Pero mabilis na tinabig ni daddy ang kamay
niya at
humigpit pa ang pagkakahawak sa braso ko. Napangiwi ako sa sakit dahil pakiramdam
ko
makakalas na yata ang buto sa braso ko. Namumula na iyong bahaging mahigpit niyang
hawak.
"Dad, please.." tawag-pansin ko sa kaniya. Sa sobrang sakit kasi ay parane
matatanggalna talaga iyong buong braso ko sa katawan ko.
Umuwi ka na ngayon din at sa bahay tayo mag-usap!"galit na galit na utos nito sa
akin.
Hindi ko na namalayan ang pagbalong ng mga luha ko dahil sa pinaghalong takot at
pagkapahiya. Hindi man lang ba naisip ni daddy na maraming tao dito ngayon at
napapahiya
na ako sa ginagawa niya.
Sir, huminahon po kayo, patuloy na awat ni Stan kay daddy dahil hinila na ako nito
palayo sa kaniya.
"Huwag kang makikialam dito!" nanlilisik ang mga mata ni daddy ng duruin niya si
Stan.
Galit na galit siya rito at hindi ko alam kung bakit.
Daddy, sorry na po. Huwag na po kayong magalit, lumuluhang pakiusap ko. Nabaling
sa akin ang paningin ni daddy at lalo pa yatang tumindi ang galit niya.
"Bakit mo kasama ang lalaking iyan? At bakit ka nandito? Huwag mong sabihin sa
aking
may relasyon kayo?" mariin at sunod-sunod niyang tanong. Halos magkabuhol-buhol na
ang
hininga kO.
"Daddy, please. Sa bahay na lang po natin pag-usapan ito. Nakakahiya na po,
pagsusumamo ko pa. Huminto siya sa paghila sa akin at hinarap ako.
"Nakakahiya? Ngayon ka pa nahiya gayung sumama ka sa lalaking iyan? Kilala mo ba
kung anong klaseng tao iyang sinasamahan mo? At kailan ka pa natutong pumunta sa
ganitong lugar? Alam mo ba ang ibig sabihin kapag ang isang mayamang tao ay may
kasamang babae rito? Ganiyan ka ba kababang uri ng babae, ha?" walang pakundangan
niyang pasigaw na tanong.
Pero napatili ako sa matinding pagkagimbal nang itulak siya ni Stan at bumagsak
siya
sa sahig. Dahil doon ay nabitiwan ni daddy ang braso ko. Napatakip ang mga kamay ko
sa
bibig ko at tila tuluyan na yatang huminto sa pagtibok ang puso Ko.
Don't speak to her like that!" sigaw ni Stan kay daddy kaya lalo akong
nahintakutan. "
respect you because you are her father. But you are not allowed to insult her or
hurt her in
tront of mel l will never allow it!" patuloy pang angil ni Stan. Hindi talaga ako
nakagalaw sa
kinatatayuan at takot na takot na napatitig kay daddy.
"How dare you!" ganting sigaw ni daddy. Tinulungan siya ng mga kasama niyang mulimE
makatayo, pagkatapos ay dinuro-duro si Stan. "You don't tell nme how I should treat
my
3/4
Chapter 27 Father's Hatred
daughter! This is a family affair, and you are nothing to usl" pulang-pula na sa
galit si daddy
kaya lalo akong napaiyak.
"Stan, tama na, banayad na awat naman ni Marcus kay Stan. Ngayon ko lang ulit
nakitang nagalit si Stan nang ganito. Nakakatakot ang itsura niya at para bang
kayang kaya
niyang pumatay kapag hindi siya mapigilan.
Tila naman siya nahimasmasan nang maging si Charles at Drake ay pumagitna na.
lyong dalawang lalaki naman sa likod ni daddy ay masama rin ang tingin kay Stan.
"Raiza, let's go!" napapitlag ako nang bigla akong sigawan at tawagin ni daddy.
"Hindi
pa tayo tapos. I will make you regret what you did today! This is also the last
time na lalapit ka
sa anakko!" bumaling siya kay Stan at buong pagkasuklam na sinambit ang mga iyon.
Gustong-gusto kong magpaliwanag at magmakaawang huwag niya akong
pagbawalang lapitan si Stan pero alam kung hindi ito ang tamang lugar. Isa pa,
galit si daddy
kaya siguradong lalo lang siyang magagalit kapag nangatuwiran pa ako dito.
Kinuha na ni daddy ang kamay ko at sinimulan na akong hilahin palabas nang makita
niyang hindi ako gumagalaw sa kinatatayuan.
"Look, I'm sorry, sir. I'm sorry for what I did. I shouldn't have pushed you.
Nabigla lang po
ako noong makita kong nasasaktan na si Raiza!"
Napahinto kami sa paglalakad nang marinig ang pakiusap ni Stan. Para namang
hinaplos ang puso ko dahil doon. Si Stan ang tipo ng tao na hindi basta-basta
nagso-sorry
lalo na kung wala siyang kasalanan. Pero alam kong ginagawa niya ito dahil ayaw
niyang
tuluyang magalit si daddy sa kaniya.
Nagsalubong ang mga paningin namin, At kita ko roon ang pagsusumamo na huwag
akong umalis. Gumuhit ang hapdi sa puso ko dahil sa matinding lungkot sa mukha
niya.
"I've made up my mind already. Hinding-hindi ako papayag na muli mong malapitan ang
anak ko!" pinal na saad ni daddy at dire-diretso na akong hinila palabas. Hindi
kami huminto
sa paglalakad hanggang marating ang sasakyan niya. Pagalit niya akong pinasakay
doon
kaya wala na akong ibang nagawa kung hindi ang sumunod.
Kinausap lang niya sandali iyong ibang kasama niya, lalo na iyong dalawang lalaking
hindi ko kilala saka kami umalis sa lugar. Nanlalamig at nanginginig pa rin ang mga
kamay
ko. Halo-halo ang nararamdaman ko kaya wala na akong nagawa kung hindi umiyak na
lang
nang umiyak.
Pagdating sa bahay ay gulat na gulat si mommy nang marahas akong ibalya ni daddy sa
sofa.
"What happened? Bakit mo sinasaktan si Raiza?" may pag-aalalang tanong ni mommy.
Pero nanlilisik ang mga mata siyang nilingorn ni daddy. Napasinghap pa nga si mommy
dahil
doon.
Ttong malandi mong anak, sumasama sa kung sinong lalaki lang na hindi niya kilala!
saw her in the casino with a gangster!" dumagundong ang malakas na boses ni daddy
sa
kabusan ng sala. Si mommy naman ay malakas na suminghap at nagtatanong ang mga
matang tumingin sa akin.
Daddy hindi po gano'n. Saka hindi po masamang tao si Stan, umiyak kong
pagmamakaawa sa kaniya. Pero isang malakas na sampal ang ipinadapo ni daddy sa
pisngi
ko. Halos mabingi na ako sa lakas niyon at pumutok na ang gilid ng labi ko.
4/4
Chapter 27 Father's Hatred
"Huwag! Tama na, Hon. lama na. Huwag mong saktan ang anak natin!" mabilis na
lumapit si mommy sa akin at iniharang ang katawan sa harap ko. Umiiyak na rin siya
ngayon.
Ito ang unang beses na pinagbuhatan ako ni daddy ng kamay. Malamig ang trato niya
sa akin,
pero kahit kailan hindi niya ako sinaktan.
"Umalis ka riyan, Alyssa! Tuturuan ko ng leksyon ang anak mong iyan, Akala niya
siguro
porke may trabaho na siya at kaya na niyang buhayin ang sarili niya emagagawa na
niya ang
gusto niya! Hindi ka lalaki sa karangyaan kung hindi dahil sa akin!" hindi ko alam
kung ano
ang pinaghuhugutan ni daddy ng galit. Bakit ba galit na galit siya ngayon wala
naman
kaming ginagawang masama ni Stan?
"Dad, matanda na po ako! May karapatan na po akong pumili ng gusto kong makasama,
Pumiyak kong katuwiran. Pero lalong namula sa galit si daddy at itinulak na si
mommy
"Mom!" sigaw kong puno ng pag-aalala. Pero hindi ko siya nalapitan dahil biglang
hinila
ni daddy ang buhok ko. Napaigik ako sa marahas na pagkabanat ng anit ko. Sa higpit
nang
pagkakahawak ni daddy sa buhok ko ay alam kong may ilang hibla na ang nalagas.
"Ako lang ang magdedesisyon kung kaninong lalaki ka mapupunta, naiintindihan mo?
Masiyado yata akong naging maluwag sa iyo kaya malakas na ang loob mong sagut-
sagutin
ako! Simula ngayon hindi ka lalabas ng bahay! sang buwan kang makukulong sa kuwarto
mo
para matuto kang sumunod!"
Nanlaki ang mga mata ko sa takot. Maging si mommy na magsasalita sana ay
inambaan ni daddy ng suntok kaya natakot ako.
"Sige po, daddy! Tinatanggap ko na po ang parusa ni' yo. Huwag ni'yo lang pong
sasaktan si mommy!l" maagap kong pigil sa kaniya. Huminto siya sa paghakbang
papalapit
kay mommy at binalingan ako. Lumapit siya sa akin at may ibinulong.
"Papatayin ko ang mommy mo kapag sinuway mo ako. Huwag na huwag ka nang
makikipagkita sa lalaking iyon kung ayaw mong paglamayan ang mommy mo
Nahigit ko ang hininga dahil sa banta niyang iyon. Hindi ko alam kung ilang beses
akong
napakurap sa matinding pagkabigla. Hindi narinig ni mommy ang mga sinabi niya, pero
malinaw na malinaw iyon sa akin.
Gustong-gusto kong itanong sa kaniya kung ano ba'ng ikinagagalit niya kay Stan pero
napipipi ako. Naghari ang masidhing takot sa dibdib ko para kay mommy. Bakit
kailangan
niyang pagbantaan nang gano'n ang buhay ni mommy?
Miss Thinz
Hi guys,
Sa mga naghahanap ng FREE and COMPLETED story, add nio lang
axng Riot Men Series #21: DESIRED BY THE BILLIONAIRE HEIR.
Thanks! Happy reading po!
Chapter 28 Raiza's Agony
"Ano ba kasi'ng nangyari? Bakit nagalit nang gano'n ang daddy mo? Nasaktan ka pa
tuloy niya," muli ay naluluha na naman si mommy nang magsalita.
Suminghot ako dahil nagbabanta na namang bumagsak ang mga luha ko. Ginagamot ni
mommy iyong sugat sa gilid ng pisngi ko. Mayroon na ring nakahandang icebag para sa
namamaga nang pisngi ko.
Hindi ko rin po alam, mommy. Nakita niya lang po akong kasama si Stan. Wala naman
po akong ginagawang masama, mommy, umiiyak kong sumbong at tuluyan nang
naiyak.
Awang-awa na hinaplos ni mommy ang ulo at likod ko. Dahil sa sakit na nararamdaman
ko sa dibdib ko ay napayakap na ako sa kaniya at mas lalo pa akong napaiyak.
"Mommy, ikukulong niya po ba talaga ako ng isang buwan dito?" humihikbing tanong
ko. Humigpit ang yakap ni mommy sa akin bago nagsalita.
Kakausapin ko siya, okay? Pero sa ngayon, huwag ka munang makikipagkita doon sa
sinasabi niyang lalaki. Baka sa susunod ay hindi lang iyan ang abutin mo,' namamaos
tinig
na bilin nimommy. Muli akong naiyak. Ganito na ang edad ko, pero kung itrato ako ni
daddy
ay para lang akong isang paslit
Kumalas ako s
pagkakayakap kay mommy attumingin sa mukha niya. Naalala ko ang
banta ni daddy kaya muling nanikip ang dibdib ko.Kung makapagbanta siya akala mo
magaang bagay lang ang sinabi niya.
Tatawagan ko po Si kuya, mommy. Siguradong matutulungan po niya ako para
kumbinsihin si daddy. Sa kaniya lang naman po mas nakikinig si daddy, eh" saad ko.
Bahagyang natigilan si mommy saka unti-unting lumiwanag ang mukha niya at
tumango.
Mabuti pa nga. Siguro nga ay mas maiging mapaaga na lang ang pag-uwi ng kuya mno
rito para naipagtatanggol ka niya sa daddy mo," suhestiyon naman ni mommy.
Nabuhayan
ako ng loob. Palagay ko naman ay maiintindihan ako ni kuya kapag sinabi ko sa
kaniya ang
tungkol kay Stan.
"Mom, may ipagtatapat po ako," maya-maya ay sabi ko.
"Ano iyon?" matamang nakatitig sa mga mata ko si mommy habang naghihintay ng
sagot ko.
"Mommy, boyfriend ko na po si Stan. Hindi ko lang po agad nasabi sa inyo kasi nga
natata kot ako sa magiging reaksyon ni daddy. At ayan na nga. Wala pa akong
sinasab1, galit
na galit na siya agad masama ang loob kong pahayag.
"Sino ba kasi ang Stan na iyon Bakit sinasabg daddy mo ma masama siyang tao?
Magkakilala ba sila?" magkasunod na tanong niya. Muli akong umiling.
"Hindi ko po alam, mommy. Pero base sia reaksyon niya kanina, parang kilala niya si
Stan. Dahil siguro sikat na businessman si Stan kaya kilala niya po tugon ko.
Natigilan pa si
mommy nang ilang saglit bago tumango. Momimy hind po masamang tao Si Stan, maniwala
po kayo. Inaalagaan niya nga po ako. Nagagalitlang po si daddy sa kaniya dahil
ipinagtanggol po ako ni Stan sa pananakit sa akin ni daddy kanina," pagpapatuloy ko
pa.
Kumunot ang noo ni mommy at nalilitong tumingin sa akin. Hindi naman siya agad
nagsalita at bumuntong-hininga pa nga.
At nang masigurong ayos na ang kalagayan ko ay iniwan na ako ni mommy dahil may
gagawin pa siya.
Kinagabihan ay tumawag si Stan. Mabuti na lang at hindi naisipan ni daddy na kunin
ang cellphone ko. Kaya kahit papaano ay puwede ko pa rin siyang makausap
"How are you, little fairy?" nag-aalala niyang tanong. Napapikit ako nang marinig
an
malambing niyang boses. Nanikip ang dibdib ko at tila may bumara sa lalamunan ko.
Parang
gusto ko na namang maiyak. Sana lang kasama ko siya ngayon at puwedeng yumakap sa
kaniya. Bahagya kong inilayo ang cellphone ko sa tainga ko saka suminghot at
huminga nang
malalim.
"Okay lang naman ako. Ikaw? Ano na'ng nangyari pagkatapos naming umalis ni daddy
kanina?" malungkot kong tanong. Narinig kong nagbuga siya ng hangin.
They were very angry because they lost a hundred million pesos to us. Kay Charles
palang wala na palang binatbat ang mga iyon. Si Marcus ang humarap bilang dealer sa
blackjack at nanalo pa rin ang Casino. Kaya huwag mo akong alalahanin. Alam mo
naman
ang totoong dahilan kung bakit kami humarap sa karnila, di ba? buong pagmamalaki
niyang
pagbabalita sa akin. Kahit papaano ay napangiti a
"Nakuha ni'yo ba naman iyong impormasyong gusto ni yo natanong ko
Pinaghihinalaan daw kasi nila iyong dalawa roon sa mga kasama ni daddy na dumating
kanina. Maging ako nga ay kinabahan para kay daddy. Baka hindi niya alam ang tunay
na
kulay ng mga taong kinakaibigan niya. Kahit ba naman tungkol sa negosyo ang mga
lakad
niya ay dapat nag-iingat pa rin sila.
Yes. But we couldn't find anything unusual with Jayson Balbuena and Maximion
Lorente. Mga smalltime businessmen lang sila at wala naman kaming nakitang anomalya
sa
mga kumpanya nila. Pero iba talaga ang utob ko sa mga iyon kaya simula ngayon ay
pababantayan ko na ang bawat kilos nila," halatang mabigat ang boses ni Stan habang
nagsasalita. Bigla ko tuloy siyarng na-miss. Parang gusto ko siyang yakapirn talaga
ngayon at
makulong lang nang matagal sa kaniyang mga bisig.
Sana nga mahuli ni'yo na ang nananabotahe sa mga kumpanya ni'yo. Eh, tungkol
2/5
naman sa kaso ng kapatid mo, ano nE balita naisipan kong itanong dahil tila bumagal
ang
paghahanap ng mga otoridad sa mga suspek. Ni hindi pa nga nila nabibigyang sagot
ang
pagkawala ng mga ebidensiya sa laboratory nila.
"lyan ang mas tinututukan ko ngayon. We are looking for a particular person that
might
be connected with my sister. Sinusubukan nilang iligaw ang imbestigasyon sa
pamamagitan
ng paglalabas ng mga pekeng suspect. Pero hindi nila ako mauuto sa mga pakulo ila,"
dinig
ko ang malalalim na paghinga niStan habang nagsasalita.
"What about you? Anoing ginawa sa iyo ng daddy mo?" tila kumislot ang puso ko sa
tanong na iyon. Napayuko ako at humugot nang malalim na hininga.
"Nagalit lang ng kontisi daddy pero ayos naman na ang lahat, pagsisinungaling ko.
Hinintay ko ang sagot niya pero nanatiling tahimik sa kabilang linya.
Kumunot ang noo ko at tiningnan pa ang screen ng cellphone kung ongoing pa ba ang
tawag ohindi na. Pero hindi pa rin naman nagdi-disconnect.
Stan? tawag-pansin ko sa kaniya sa kabilang linya.
"Tm sorry.1just felt like you're not teling me the truth
Napalunok a ko at nakagat ang pang-ibabang labi. Hindi ko alam kung paano nagagawa
ni Stan iyon. Pero may pagkakataong alam niya kapag nagsisinungaling ako o kaya ay
kung
kailan ako nagsasabi ng totoo.
Okay lang talaga ako. Nagulat lang siguro si daddy kaya siya nagalit nang gano'n
patuloy kong pagkakaila. Masiyado nang maraming iniisip si Stan para dumagdag pa
ako. Ako
na ang bahala kay daddy at naniniwala naman akong hindi ganoon kakitid ang utak
niya.
"Fine. You knowI can still make you confess everything to me. Hindi kita pipilitin
kung
ayaw mong magsabi ngayon. Pero tandaan mo, nandito lang ako. Kahit ano, gagawin ko
para
sa iyo. Just say the vword, okay?
Mariin kong napagdikit ang mga labi ko dahil sa lambing ng tono niya. Agad akong
inatake ng konsensiya ko dahil sa pagsisinungaling ko. Pero gayun pa man, alam pa
rin niya
na hindi ako nagsasabi nang toto0o
Pinahid ko ang tumakas na luha sa isang mata ko bago muling sumagot. Sige na,
magpahinga ka na rin. Alam kong napagod ka, tapos ang damimo pang inintindi ngayon.
Huwag mo akong alalahanin, okay? Kayang kaya ko ang sarili ko, pangungumbinsi ko sa
kaniya. Muli ay nagbuga siya ng hangin pero mnaayos pa rin naman siyangnagpaalam.
Kinaumagahan ay tumawag ako sa opisina para sabihing hindi ako makakapasok dahil
may sakit ako. Ito ang kauna-unahang beses na um-absent ako na hindi totoo ang
dahilan.
Alas-sais palang ng umaga at hapon naman ngayon sa kinaroroonan ni kuya. Kagabi ko
pa pinag-iisipan kung paano hihilingin ang tulong ni kuya nang hindi niya ako
pagagalitan
3/5
gaya ni daddy. Dati kasi nagalit siya noong biniro ko lang na mayroon na akong
nagugustuhan. Bakit ba kasi ang higpit-higpit nila sa akin, eh, ang tanda-tanda ko
na?
"Hello, kuya?" sinadya kong palungkutin ang boses ko nang mag-connect ang
tawag
"Hmm? Why a sudden call from my beautiful sister?
Napangiti ako sa kasiglahan at kalambingan ng boses ni kuya nang sumagot. Parang
good mood yata ito kaya napangiti ako. Kapag ganito ang tono ni kuya ay madaling
humiling
sa kaniya.
"Kuya, I need your help," tila may pagsusumbong kong saad. Hindi ko man nakikita
ang
mukha nito ngayon ay alam kong kumunot ang noo nito at bumaha ang pagtataka.
"of coursel Para saan? Ano'ng kailangan kong gawin?" medyo bakas ang pagkataranta
at labis na pag-aalala sa boses niya kaya parang hinaplos ang puso ko.
"Kinulong ako ni daddy dito sa bahay. Tulungan mo naman akong pakiusapan siya,
please. Paano na iyong trabaho ko? Nag absent na nga ako ngayon at nagdahilan na
lang na
may sakit, dire-diretsong sumbong ko. Sumikip ang dibdib ko dahil muling nanumbalik
sa
akin ang mga pang-insulto ni daddy kahapon.
"What? Why did he do that? Bakit ka naman biglang ikukulong ni daddy?" medyo tumaas
ang boses niya sa pagtatanong. Suminghot ako dahil hindi ko namalayang umiyak na
pala
ako.
"Nakita niya kasi ako sa Casino
"What? What the hell are you doing in a Casino? At kailan ka pa natutong pumunta sa
ganoong lugar? The last thing I remember, you hate gambling and stuff. So, why?
Halatang gulat na gulat siya sa narinig base sa uri nang pananalita niya. Napapikit
ako
at kumabog ang dibdib ko. Hindi pa man naririnig ni kuya ang paliwanag ko ay parang
galit na
rin siya. Siya na lang ang pag-asa ko para hindi tuloy ni daddy ang pagkulong niya
sa akin ng
Isang buwan dito sa bahay.
"Kuya please. Tulungan mo na lang akong pakiusapan si daddy. Alam ko makikinig siya
sa iyo. Please lang, kuya," patuloy kong pagsusumamo. Saglit siyang natigilan sa
kabilang
linya. Pagkatapos ay sinundan iyon ng isang buntong-hininga.
Fine. Iwill see what Ican do. But promise me, you will tell me everything after
convinced daddy," mahigpit niyang bilin.
will, kuya. Umuwi ka na lang dito para hindi ako ang pinag-iinitan ni daddy!"
paghihimutok ko. Sa kalagitnaan ng seryosong usapan ay natawa si kuya. Pero a ko ay
umiiyak pa rin nang walang tunog.
Lakas mo sa akin, eh. I will finish my last transaction tomörrowandl will go home
to
you. I miss you my baby sister," puno nang paglalambing niyang sambit. Sa kabila ng
mga
luha ko ay napangiti ako.
+25 Points
Chapter 28 Raiza's Agony
Imiss you, too, kuya. Thank you po," pasasalamat ko sa kaniya. Muli akong suminghot
at pinahid ang ilan pang mga bagong luhang lumandas sa magkabila kong pisngi
"No problem! Alam mo namang mahal na mahal kita, 'di ba? Gagawin ko ang lahat para
sa iyo kaya huwag ka nang umiyak, patuloy pa niyang pang-aalo sa akin.
"Masuwerte po talaga akong may kuya akong gaya mo," papuri ko sa kaniya. "Alam mo
kuya, ang suwerte ng mapapangasawa mo!" dagdag ko pa. Narinig ko naman ang mahinang
pagtawa niya sa kabilang linya.
"Talaga? Mabuti naman at alam mo," natutuwang banggit niya. Ramdam ko ang saya
niya sa mga papuri ko kaya muli akong napangiti. Ang bilis na gumaan ng pakiramdam
ko.
Kinumusta niya lang si mommy, pagkatapos ay tinapos na ang tawag.
Lumabas ako ng kuwarto at napasinghap sa kalagitnaan ng hagdan nang makita sa
baba si daddy. Dali-dali akong patakbong bumalik sa kuwarto ko. Hindi ako
nakapaghapunan
kagabi kaya nagugutom na ako. Pero dahil sabi ni daddy hindi ako puwedeng lumabas
ng
kuwarto ko ay ganoon na lamang ang kaba ko nang makita siya.
Ayaw kong lalong galitin si daddy dahil baka mas malala pang parusa ang abutin ko.
Bumalik ako sa kama ko at muling humikbi. Tiniis ko ang gutom ko at hihintayin ko
na lang
kung padadalhan ba nila ako ng pagkain.
Miss Miss Thinz
Sobrang busy po ako maghapon dahil Year-end Party sa school namin.
Pagtingin ko para magpublish ng chapter naka-lock naman na ito. Sorry
po huhuhu kinontak ko na iyong edit or ko pero talagang nilock na daw
mismo ng platform. Pasesnya na po talaga. Sana po patuloy ni'yo pa
ring suportahan si Stan kahit PTR na. Gusto ko pa namang maging free
ito hanggang ending, tapos ganito naman pala huhuhu
Chapter 29 Secret Fantasy
Third Person POV
Pagkatapos ng tawag ni Royvin sa kapaidnlyang si Ra iza ay agad niyang idinayal ang
number ng daddy niya. Nakailang attempt na siya ngunit hindi pa rin ito sumasagot.
Siguro
ay abala ito ngayon. Ngunit umagang umaga pa lang sa Pilipinas kaya imposible
namang
may ginagawa na agad ang daddy niya. lyan ang laman ng isip niya pagkatapos sumubo
at
napagpasiyahang tatawagan na lang ulit mamaya ang daddly niya
Bandang alas-otso na ng gabi nang magtungo si Royvin sa isang Jewelry shop kung
saan niya kukunin ang ipinagawa niyang singsing para kay Raiza. Nakaplano na ang
lahat sa
isip niya at iyon ang isa pang gustong niyang sabihin sa daddy niya.
Nakangiti siyang pumasok sa shop at agad namang binati ng mga saleslady na
nakatalaga roon.
m here to get mny order please sabi niya agad sa manager na naroroon sa malapit sa
Counter. Kinikilig pa itong ngumiti sa kaniya at may pang aakit na tumitig sa mga
mata niya.
He got annoyed easily. Marami talagang babae ang mahilig magpapansin sa kaniya.
Pero
Pinagbibigyan lang niya ang mga ito kapag hindi na niya makaya ang nararamdamang
pantasya at pagnanasa para sa babaeng totoo niyang minamahal
Your name, please, sinadya pang papungayin ng babae ang mga mata niya kaya
tumikhim si Royvin at sinamaan ito ng tingin. Tila naman nagulat ang babae sa
nakuha
niyang reaksyon kaya napapiksi siya at inayos ang pagkakatayo niya.
Royvin Sylverio," pormal na tugon niya at hindi inaalis ang masamang tingin sa
babae.
Ngayon ay aligaga na ito at halatang nahihintakutan sa ipinakita niyang pagtrato
rito
Pumasok ito sa isang silid. Halos dalawang minuto ang ipinaghintay niya bago ito
muling lumabas dala ang isang magandang kaheta.
"This is so far the most expensive ring that our shop designed," masiglang
pagbibigay-alam noong babae sa kaniya. Sinadya niyang palagyan ng pinakamamahaling
diyamante ang singsing dahil espesyal ang pagbibigyan niya nito.
Thanks," tipid niyang tugon saka iniabot ang black card niya. Lalong umangat ang
gilid
ng mga labi ni Royvin dahil sa pagngiti habang tinititigan ang singsing. He
couldn't wait to
have her al for himself
Bandang pasado alas-diyes ng gabi nang ibalik ng daddy niya ang tawag niya.
"Hello, son! Why were you calling me? I'm sorry, I left my phone in my study
earlier,
masayang bati agad ng daddy ni Royvin sa kaniya.
"Dad, good morning! Iknow it's morning there now, bati niya pabalik. "Theard you're
punishing Raiza. Dad, please stop it already. I don't wanther getting sad or
crying," dagdag pa
niya. Dinig niya ang marahas na buntong-hininga ng daddy niya kaya kumunot ang
noo niya.
That sister of yours went out with an evil man in a casino! How couldI not get
angry?
Royvin was stunned with his father's answer. Hindi isinama ni Raiza sa kuvwento
niya ang
tungkol sa lalaking sinasabi ng daddy niya.
What man?" maging siya ay nakaramdam nang matinding galit. Parang biglang-bigla
ay gusto niyang umuwi ng Pilipinas at patayin ang lalaking sinasabi ng daddy niyang
kasama
diumano ni Raiza
Kilala ko ang lalaking sinamahan niya, at iyon mismo ang dahilan kaya ako lubhang
nagalit. Kung hindi ko pa siya nahuli ay baka kung saan na siya dinala ng lalaking
iyon.
Napakatanga ng kapatid mo! Kung kani-kanino sumasama nang hindi man lang inaalam
ang
tunay na pagkatao!"galit na galit na angil ng daddy niya. Hindi maikakaila ang tila
mas
malalim pang galit sa bawat pananalita niya.
Maging si Royvin ay napuno ng galit pero kailangan niyang kumalma. Hindi siya
puwedeng magpadalos-dalos dahil ayaw din niyang masaktan si Raiza. Para sa kaniya,
si
Raiza ang pinakamahalaga sa lahat. Mas mahalaga pa nga kaysa sa sarili niyang
buhay
2/8
"will deal with that f****g man when I got home, dad. Please lift your punishment
to
Raiza. Hindi siya ang dapat pinaparusahan kung hindi ang lalaking iyon. You know my
sister is
kind and innocent, that 's why maybe that man took advantage of her" paasik na
pahayag ni
Royvin. Bahagyang napahinto ang daddy niya saka maya-maya ay tumango. Nakatanaw pa
rin siya sa kawalan at bakas ang hindi maitatagong pagkamuhi sa mga mata.
"You have a point. Ayaw ko rin namang saktan ang kapatid mo, kaya lang ay hindi ko
napigilan dahil sa lalaking iyon. Don't worry, son, I will tell your mom that she's
no longer
grounded pagpapahinuhod ng daddy niya. Lumuwag naman ang paghinga ni Royvin at
ngumiti. Gayunpaman ay hindi pa rin nawawala sa isip niya ang lalaking naging
dahilan kaya
nasaktan si Raiza.
Ipinangako ni Royvin na pagbabayarin niya ang lalaking iyon at gagawin niyang
impyerno ang buhay nito. Sinong nagbigay ng karapatan sa kaniyang dumikit-dikit kay
Raiza?
She's mine! Sigaw ng isip niya.
Gaya nang ipinangako ng daddy ni Raiza sa kuya niya, pinayagan na siya nitong
makauwi sa condo niya. Ngunit imbes na sa condo niya umuwi ay dumiretso siya sa
bahay ni
Stan. She's so worried about him and she missed her dearly.
Hindi niya sinabi kay Stan na pupuntahan niya ito ngayon kaya excited si Raiza.
Kilala na
siya ng mga guwardiya sa malaking gate kaya nakapasok siya ng walang kahirap-hirap.
Pero
pinakiusapan niya ang mga ito na huwag sasabihing naririto siya dahil gustong
niyang
i-surprise si Stan.
Isang maid na hindi niya kilala ang nagbukas ng main entrance para sa kaniya.
Good afternoon, ma'am!" salubong nito sa kaniya kaya lalo siyang napangiti.
"Nandiyan ba ang sir mo?" agad niyang tanong nang makapasok na. Agad niyang
iginala ang mga mata sa paligid at hanggang ngayon ay hindi pa rin niya maiwasang
hindi
mamangha sa ganda ng bahay ni Stan.
"Yes, ma'am. Kanina pa po siya nasa kuwarto niya at hindi lumalabas. Nakakatakot
nga
po kasi masungit siya maghapon," pabulong na sumbong nitong katulong. Naalala niya
na
Tara pala ang pangalan nito. Kanina pa niya iyon iniisip, mabuti na lang at naalala
niya rin.
Raiza's POv
Huwag mo nang sabihin sa kaniyang nandito ako. Gusto ko kasi siyang
Sorpresahin"
Umawang ang mga labi niya sa narinig na sinundan nang makahulugang ngiti
Maging ako ay lalong nakaramdam ng excitement.
Sge po, maam. Maghahanda na lang po kami ng hapunan. Sana po pagbaba ni sir
ay in good mood na siya. Kinakabahan po kasi kami kapag nagsusungit siya," medyo
pabulong niyang sumbong sa akin. Natawa naman ako dahil halos malukot ang mukha
niya
habang nagsasalita.
3/8
"Bakit naman nakakatakot? Nakakatakot ba iyong gano'n kaguwapo?" nangingiting
tanong ko. Pero lalo itong sumimangot kaya parang gusto ko na namang matawa.
"Sa inyo lang naman po mabait si sir. Saka kay ma'am Charry dati. Sa iba, malamig
at walang emosyon na siyang makitungo. Pormal naman siya kapag iyong mga kaibigari
at
mga tauhan niya ang kaharap niya. Kaya nga takot na takot kaming magkamali kapag
nandiyan lang siya sa paligid"
Gusto ko pa sanang patuloy na ipagtanggol si Stan kaya lang mas nananaig na iyong
kasabikan kong makita na siya at makumusta. Kaya sa huli ay nagpaalam na lang ako
kay
Tara at dumako na rin ito sa kusina.
Nadaanan ko rin ang ilang katulong na bumati sa akin. Ang ilan sa kanila ay
nagpupunas ng mga kasangkapan. Ginagawa nila iyon kahit wala naman akong nakikitang
alikabok roon. Ipinagpatuloy ko na lang ang pagsakay sa elevator papunta sa kuwarto
ni
Stan.
Mabilis ang pintig ng puso ko at pakiramdam ko nangingilo ang mga ngipin ko. Hindi
rin mawala-wala ang ngiti ko. Isang araw ko lang siyang hindi nakita ay
nagkakaganito na
ako.
Hindi na ako kumatok nang matapat sa pintuan at kusa na lang pinihit ang seradura.
Napangiti ako dahil hindi ito naka-lock. Sabagay, wala namang nangangahas umakyat
rito
kung hindi pahihintulutan ni Stan.
Bumungad sa akin ang madilim na silid kaya hindi ko agad naaninag ang loob. Pero
malakas akong napasigaw nang may humila sa kamay ko at mabilis akong isinandal
sa pader.
Hindi ako agad nakakilos sa matinding pagkabigla ngunit bago pa man ako
makagawa ng ibang galaw o ingay ay bihag na ni Stan ang mga labi ko. Yes! It was
him.I
already knew because of his scent, his lips and everything about him are already
familiar to
me.
Hindi na ako nagdalawang-isip pa at agad na ring tinugon ang halik niya.
Napasinghap
ako nang buhatin niya ako at direktang idiin sa gitna ko ang buhay na buhay niyang
alaga
lbayong sarap at kiliti agad ang hatid niyon sa akin, saka ko napagtantong wala na
siyang8
anumang kasuotan sa katawan.
Akala ko kanina ay naka-topless lang siya. lyon pala ay talagang hubad na.
Kakaibang init tuloy ang agad na lumukob sa katawan ko. Kahit ilang beses na akong
napasok nang malaki at mataba niyang p*********i ay lagi pa ring may kirot kapag
unang
beses siyang pumapasok. At iyong kirot na iyon ay susundan agad nang makamundong
kasarapan na tanging siya lang ang makapagpaparamdam sa akin.
"tmiss you," bulong ko nang pakawalan niya ang mga labi ko. Bilang tugon ay gigil
siyang humalik sa leeg ko kaya napa-ungol ako. Napanganga pa ako nang sabay na
pumisil sa
pang-upo ko ang dalawang kamay niya kaya lalong nadiin iyong katigasan niya sa
ngayon ay
basa ko ng p*******e. Simpleng pagkakadikit palang iyon at nahaharangan pa rin ng
panty
ko pero ang sarap-sarap na sa pakiramdam.
"I've been meaning to do this to you since yesterday, mapanghibong usal niya saka
wwkN e Kof16
nanunudyong tinutusoktusok ang dulo nang p iniya sa bukana ng p
natatakpan pa rin nang manipis na tela.
"Stan, please... hindi ko na kaya.. halos naiiyak kong pakiusap. Kung hindi pa niya
ako aangkinin ay mababaliw na ako sa pananabik. Miss na miss ko siya kaya nami-miss
ko na
rin ang pagpuno niya sa masikip kong butas.
"Not yet, my little fairy. I want a taste of you more!
Dumaing akong muli dahil mula sa pader ay binuhat niya ako papunta sa kama at
banayad na inilapag doon. Grabe, kung buhatin niya ako ay para lang akong isang
laruang
manika. Sabagay, doon nga sa gym niya ang lalaking bakal noong binubuhat niya. Ang
sarap
nga niya panooring mag-workout kasi talaga namang litaw na litaw iyong mga muscles
niya
at magagandang abs.
Mabilis niyang inalis ang lahat nang nakatakip sa katawan ko at walang babalan8
kinubkob ng malalaki niyang palad ang magkabilang dibdib ko. Kasunod dirn niyon ang
pagsubo at pagsipsip niya sa mga tuktok niyon na muling nagpaungol sa akin.
Maya-maya ay naririyan na naman ang alaga niyang mapanuksong
tumutusok-tusok sa bukana ko. Lalong namasa ang lagusan ko dahil sa ginagawa
niya.
"Stan!" muli ay daing kong pakiusap.Iheard him chuckle
"Why is my little fairy so impatient?" nanunuksong sambit pa niya. Lalolang akong
nakaramdam ng inis dahil parang lalo niya akong pinasasabik. Basang-basa na ako
kaya
handa na ako sa kaniya. Pero parang wala pa rin siyang balak angkinin ako, kaya
gusto ko
nang magwala. Hindi ko akalaing makakaramdam ako nang ganitong klase ng s****I
frustration. lyong gustong gusto mo na talaga pero wala pa. Nakakainit ng ulo na
nakakabitin.
Pero bago pa man ako muling makapagreklamo ay mabilis siyang bumabaat
ISinampay ang dalawang hita ko sa balikat siya.
"Ahh! st umikot ang mga mata ko nang sabik na sabik niyang hinalikan ang
sensitibo kong laman. Agad namang kumatas ang kanina ko pang inaasam na kasukdulan
nang sumipsip siya sa ubod ng pagkababe ko. Kasunod niyon ang paglalaro ng dila
niya roon
na lalong nagsindi ng apoy sa puson ko at nagpagapang nang kakaibang kuryente sa
kabuuan ko.
Nanginig sa sobrang sarap ang buong katawan ko lalo na nang walang tigil na
naglumikot ang dila niya roon kaya halos maipit ko na ang ulo niya sa pamamagitan
ng mga
hita ko. Nang mailabas ko na lahat ay hinang-hina ako.
Hindi pa ako ganap na nakakahuma sa malakas na orgasmo ko ay walang babala
5/8
niyang ipinasok ang katigasan niya sa naglalawa kong lagusan. Muli ay tuloy-tuloy
na naman
ang mga halinghing ko dahil sa sunod-sunod niyang mga bayo, Gusto ko lang naman
siyang
i-surprise pero hindi ko naman akalaing ako pala ang masu surprise
"Oh! God, Stan!" malakas kong ungol dahil sa walang mintis niyang mga ulos ay
nasasagi niya ang masarap na banda sa loob ko. Bolta-boltaheng sensasyon at kilabot
ang
talagang nagpapatayo ng mga balahibo ko.
"Ang sikip, sikip palagi!"' parang hirap na hirap niyang sambit saka lalo pang
pinalalim ang bawat pagbaon niya. Naging dahilan iyon para muli kong marating ang
panibagong kaganapan. Halos kapusin na ako ng hininga dahil habang ang kaganapan ko
ay
kumikiliti sa p
******* "e ko, hindi man lang bumagal ang galaw niya. Nakakabaliw na
nakakangilo sa sobrang pagsidhi ng sarap.
llang magkakasunod pang pagbayo ay silya naman ang umabot ng kasukdulan. Pero
kahit bumulwak na ang masaganang katas niya sa loob ko ay hindi pa rin bumagal ang
paglabas-masok niya sa akin. Walang pagbabago, gano'n pa rin, kaya sa ikatlong
pagkakataon ay nilabasan akong muli
Pinadapa niya ako at mula sa likuran ay muli niya akong binayo nang binayo. Bawat
pagsasalpukan ng mga katawan namin ay malalakas ang mga ungol ko na sinasabayan
niya
ng mababangis niyang halinghing.
Muling sumidhi ang matinding kilabot sa puson ko nang hawakan niya ang
magkabilang baywang ko at marahas na bumayo. Paos na ang boses ko pero hindi ko
mapigilan dahil habang mabibilis at madididiin ang mga ulos niya ay ibayong
pagsabog
naman ng sarap ang dala sa akin.
Ang sumunod naming paglasap ng kaluwalhatian ay sabay na kami. Huminto lang
siya sa pag-ulos nang masaid na niya ang lahat ng katas niya.
Kung hindi lang ako naka-pills ay siguradong nabuntis na ako ni Stan sa dami nang
naideposito niyang likido sa kaloob-looban ko. Minsan ko na ring na-imagine ang
pagkakaroon ng anak sa kaniya, pero hindi pa sa ngayon. Gusto ko munang masigurong
gusto niya talaga ako at hindi lang dahil sa init ng katawan.
"You're really incredibly amazing, my little fairy. You are my own addiction to
pleasure," hinihingal niyang bulong. Napa-ungol pa ako nang dahan-dahan niyang
hugutin
ang alaga niya dahil may hatid pa rin iyong kiliti sa akin.
Inalalayan niya akong makahiga nang maayos at saka nilinisang mabuti.
Pagkatapos ay binihisan niya ako. lsinunod din niyang nilinis ang sarili bago
muling tumabi sa
akin.
Hapong-hapo ang katawan ko pero nagawa ko pa ring ngumiti nang yakapin niya
ako.
"I wanted to surprise you," naghihimutok kong saad at umikot para harapin siya.
Sinil naman niya ako ng halikbago sumagot.
6/8
Do you really thinkI wouldn't know it if you come to my house natatawang tanong
niya. Sinamaan ko siya ng tingin. May padahan-dahan pa ako sa pagpasok kanina. Pati
mga
guwardiya at katulong kinasabwat ko alanm naman pala niyang nandito ako!
"Paano mo nalaman?" kunwa'y nagtatampo kong tanong.
"Did you forget that you have this?"
Itinaas niya ang braso ko at inginuso arng smart watch na bigay nila sa akin. s"tt
Oo
nga pala. May tracking device nga pala ako sa katawan.
Sabi ng mga katulong mo, bad mood ka raw?" naisipang kong tanungin habang
pinaglalaro ang mga daliri ko sa matipuno niyang dibdib.
"Hindi ko nagugustuhan ang mga bagong leads na nakukuha namin sa pagkamatay
ng kapatid ko. May mga ilang tao rin ang tila bumabaliktad dahil iniipit ng mga
totoong may
sala.
Dumilim ang mukha niya sa pagkakabanggit ng mga iyon. Nabagbag naman ang
damdamin ko kaya lalo akong lumapit sa kaniya para yakapin siya. Gusto ko lang
naman
siyang aluin pero parang mas ako pa iyong nakaramdam ng comfort. Ang sarap talagang
makulong sa mga bisig niya.
Ang mali ko lang ay pareho pa pala kaming nakahubad kaya bahagya akong nagulat
nang maramdaman ang pagkabuhay ng p
**
iniya. Medyo mahapdi pa iyong p*******e
ko dahil sa nangyari kanina pero parang handa na naman akong muli para sa kaniya
Hindi ko narmalayan nakatulog pala ako. Nagising lang ako sa dire-diretsong pagri-
ring
ng cellphone ko. Mabigat pa rin ang katawan ko dahil sa nagdaang kaganapan. Malalim
ang
mga paghinga ni Stan sa tabi ko. Napangiti ako dahil ang himbing ng tulog niya at
napakapayapa ng mukha niya.
"Hello, Raiza?"
Napalunok ako nang sagutin ang tawag ni kuya. Hindi ko alam kung bakit ako biglang
kinabahan.
"Yes, kuya?" sagot ko naman. Sinikap kong gawing normal ang boses ko.
Let's video chat. I have something to tell you, saad nito kaya lalong nagwala sa
kaba
ang puso ko.
Ahm.. Kuya low bat na itong CP ko. Magcha-charge muna ako," pagdadahilan ko. Diyos
ko, paano ko naman ipaliliwanag sa kaniya na hubo't hubad ako ngayon at katabi si
Stan?
Chapter 30 A Father's Gift
Third Person POV
Dalawang araw lang dapat ay makauuwi na si Royvin sa Pilipinas pero nagkaroon ng
emergency ang kumpanya niya sa Amerika kaya inabot pa siya ng isang linggo.
Dumiretso siya agad sa opisina ng daddy niya dahil gustong gusto na niya itong
makausap. Dalawang linggo na lang at gaganapin na ang birthday niya. Kaya dapat ay
maipaalam na niya sa daddy niya ang kahilingan niya para sa espesyat na araw na
1yon.
"Sir, hintayin ni'yo na lang po si Chairman sa opisina niya. Patapos na rin naman
ang
meeting nila, magalang na sabi ng secretary ng daddy niya na si Lucy.
"No problem, Lucy. Please bring me black coffee. Less sugar please" utos pa niya
rito.
Masaya siya at excited habang kinakapa ang kaheta sa bulsa niya. Ipakikita niya ang
ipinasadya niyang singsing para kay Raiza.
"Okay, sir" narinig niyang tugon ng sekretarya pero hindi na niya ito sinagot pa.
Okupado ang isip niya nang magandang mukha ng kaniyang kapatid. Yes! They are
siblings,
by blood and by flesh. Pero kahit anong pigil ang gawin niya, wala siyang ibang
gustong
mahalin at makasama habang buhay kung hindi si Raiza.
Mula nang tumuntong ito sa high school ay ramdam na niya ang kakaibang
pagtingin sa kapatid. Dalawa lamang sila kaya talagang malapit sila sa isa't isa.
Siya ang
naging kakampi, tagapagtanggol at tagapangalaga ng kapatid. Ngunit habang tumatagal
ay
kakaiba ang damdaming nabubuhay sa puso niya para kay Raiza. Lalo na noong nasa
kolehiyo na ito at lumabas na ang tunay niyang kagandahan at maalindog na hubog ng
katawan.
Mahal na mahal niya ang kapatid at alam niyang mali ang nararamdaman niyang
pagmamahal na may halong pagnanasa para rito. Sinubukan niyang pigilan ang kaniyang
nararamdaman ngunit lalo lamang sumisidhi ang damdamin niyang ito sa paglipas ng
bawat
araw
May mga panahon pa nga na sikreto niyang tinatakot at pinagbabantaan ang mga
nagtatangkang manligaw sa kapatid. Sa tuwing may lalapit upang magluhog ng damdamin
ay nagdidilim ang paningin niya at parang gusto niyang pumatay ng tao.
Gayunpaman ay hindi niya pinagtangkaang ipakita ang tunay na damdamin sa
kapatid dahil natatakot siyang masira ang mabuti nilang samahan. Ngunit hindi na
sila mga
bata, at para sa kaniya ay masiyado nang matagal ang kaniyang ipinaghihintay. Wala
na
siyang pakialam kung hindi maintindihan ng lipunan ang nararamdaman niya sa
kapatid. Ang
mahalaga ay ang tanggapin nito ang pag-ibig niya at handa niyang gawin ang lahat
upang
maangkin ito ng tuluyan.
"Royvin, my son!"
Napukawang malalim niyang pag-iisip nang biglang marinig ang boses ng daddy
niya. Agad siyang tumayo at ngumiti rito. Mabilis namang lumapit ang matanda at
niyakap
ang anak, saka hinalikan sa noo.
Mahal na mahal ng matanda ang kaniyang nag-isang anak na lalaki. Handa niyang
gawin at ibigay ang lahat para rito.
"Dad! I'm sorry for being late. Nagkaproblema lang po sa opisina, pero naayos ko
rin
naman!
Mahinang tumawa ang ama habang tumatango. Sabay nilang tinungo ang malaking
sofa at naupo roon.
"lam very proud of you, son! See? You had a problem with your company, but you
were able to fix it immediately," papuri nito na hindi napapalis ang ngiti sa mga
labi.
Thanks, dad. But I'm here about something else. I want to tell you a very important
matter, seryosong saad naman ni Royvin. Kumunot ang noo ng daddy niya at mataman
siyang tiningnan.
"Alright. But before that, ljust want you to know that everything is already
prepared
for your birthday celebration! l invited all the wealthiest people here in our
country and even
abroad!"
Lalong napangiti si Royvin sa narinig at muling nagpasalamat sa ama. Pero hindi
iyon ang dahilan ng pagiging masaya niya. Wala naman siyang pakialam kung sinuman
ang
mga bisitang dadalo. Sa isang bagay lamang nakatutok ang pansin niya.
"That's exactly my point of coming here, dad. Gusto kong personal na hingin ang
regalong gusto ko, makahulugan niyang saad. Bumaha ang pagtataka sa mukha ng daddy
niya kaya napadiretso pa ito ng upo.
"Anything. Alam mong ibibigay ko ang lahat para sa iyo. Kahit ano," paniniguro pa
ng
daddy niya. Doon ay lalong napuno ng tuwa ang puso niya kaya lumapit siya lalo sa
daddy
niya na nagpalalim ng kunot ng noo nito.
"Are you sure about anything, dad?" tila nagdududa pa niyang tanong. Masiyadong
mabilis ang t***kng puso niya dahil sa matinding excitement.
Of course! You are my son, and you can have anything you want! pagpapatuloy ng
daddy niya.
Then, I only want one thing for my special day, bahagya siyang huminto at
nakipagtitigan sa ama. Sa uri ng tinging ipinupukol ng daddy niya ay parang may
ideya na-ito
sa gusto niyang hilingin.
Just say the word, Royvin..." nakangising sagot ng daddy niya.
"Raiza. I want Raiza as my birthday giftl diretsahang pahayag niya na ikinatawa ngE
daddy niya. Natigilan naman siya dalhil sa reaksyon na iyon ng ama niya. Hindi
ganito ang
inaasahan niyang magiging tugon nito. Ang akala niya ay magagalit ito at baka nga
bugbugin
pa siya. Pero iba ang nangyari dahil mukha pa itong masaya.
"What took you so long to ask for her?" natatawa pa ring tanong nito sa anak.
"You knew?" manghang tanong ni Royvin.
"Of course! You are my son, after all. So, I know everything about you and whatever
is
it that you want" nakangising tugon ng daddy niya. Hindi siya agad nakapagsalita
pero
lalong tumindi ang katuwaang nararamdaman niya.
"Hindi ka galit? Payag ka na hingin ko si Raiza bilang mapapangasawa ko kahit
magkapatid kami?" hindi makapaniwalang bulalas niya. Muli ay natawa ang daddy niya
at
umiling-iling na tumingin sa kaniya.
"Sinabi ko na, 'di ba? Makukuha mo ang kahit na anong gusto mo" walang ligoy
niyang saad kaya lalo namang sumaya si Royvin at napatayo pa para yakapin ang daddy
niya.
Natatawa naman itong tinapik ang likod ng anak
Paano si mommy? Paano po kung hindi siya pumayag? lyong mga tao? Paano kung
husgahan nila kami dahil lang sa pinili naming sitwasyon?" may pag-aatubiling
tanong ni
Royvin. Sumeryoso naman ang awra ng daddy niya nang humarap ito sa kaniya.
"Since when you care about what other people will say? As for your mom, huwag mo
siyang alalahanin dahil ako na ang bahala sa kaniya, tugon ng daddy niya. Muling
nabuhayan ng loob si Royvin at ang mga agam-agam niya kanina ay napalitan nang
panibagong kumpiyansa sa sarili.
I love Raiza so much, dad. I've always been fantasizing her to be in my arms. Ive
always been dreaming of having her to warm my bed and to make love to her. Lagi
kong
pinapangarap na marinig kong inuungolniya ang pangalan ko kapag dinadala ko na siya
sa
kasukdulan," parang wala sa sariling sambit ni Royvin. May ngisi lang na nakatitig
sa kaniya
ang daddy niya.
That's why l am reserving her for you. Ngayon siguro ay naiintindihan mo na kung
bakit nasaktan ko siya nang makitang may kasama siyang ibang lalaki? Bukod sa hindi
ko
gusto ang lalaking iyon, l am reserving her for you. Noon pa nman, alam ko na ang
kakaibang
pagtingin mo sa kaniya. She's all yours my dear son, and you have me to ensure
that!" puno ng
pangako ang bawat salita ng daddy niya kaya walang pagsidlan ang kaniyang
katuwaan.
1otoo iyon. Noon pa man ay laging laman ng makamundong pagnanasa ang mga
panaginip niya para kay Raiza. He is very excited to own her completely and to
breakher
precious virginity with his ck. Halos mapaungol si Royvin sa daloy ng isip niya
dahil sa
paglukob ng pagnanasa sa katawan niya.
Thanks, dadl I planned to propose to her after my birthday celebration. Dalawang
buwan lang ang pagitan ng birthday namin. At gusto ko
nang sa mismong araw ng birthday
niya ay ang kasal namin. I want to surprise her, dad!
Hindi mapigilan ni Royvin ang labis-labis na maligayahan dahil sa suporta ng daddy
niya sa kaniya. Ganitong suporta rin ang inaasahan niyang makukuha sa mommy niya.
Alam
din niya sa puso niyang hindi siya matatanggihan ni Raiza dahil mahal na mahal din
siya nito.
They just have to be firm with their decisions.
Raiza's POV
"You want to invite me on your brother's birthday? Paano kunE magalit ang daddy
mo?
Kita ko ang pag aalinlangan ni Stan habang nagtatanong. Naintindihan ko naman
dahil hindi maganda ang unang pagkikita nila nidaddy
"Gusto na sana kitang ipakilala sa kanila as my boyfriend. Nagalit lang si daddy
noon
kasi akala niya kung sinong lalaki lang ang sinasamahan ko. Pero siguromaintindihan
na nila
kapag nalaman nilang boyfriend naman kita at mabuti ka namang tao, may halong
pakiUsap
kong udyok sa kaniya. Bumuntong-hininga siya at hindi nagsalita. Nakatitig lang
siya sa akin
na tila may kung ano'ng gumugulo sa isip niya.
"Raiza, I don't know ifI should tell you this..please don't get me wrong.I am very
proud of you as my girlfriend, kaya langhindi niya itinuloy ang sasabihin kaya
nangunot
ang noO ko.
"Kaya lang
"They can't know Ihave a girlfriend" tila hirap na hirap niyang saad. Lalong
lumalim
ang gatla sa noo ko dahil hindi ko nauunawaan ang ibIg niyang sabihin.
"Sinong sila? Saka bakit hindi nila puWedeng malamanna may girlfriend ka? may
halong pagtatampo na ang tono ko. Pilit ko mang winawala sa isip ko ay hindi ko
mapigilan.
Ano ba'ng ikinatatakot niya? Saka bakit kailangan pa niya akong itago?
Look, Raiza. Marami akong kalaban. At kaya lang nananatili ang pagiging hari ko ay
dahil wala akong kahinaan. Kapag nalaman nilang may girlfriend ako, they will
target you so
they could get into me. At ayaw kong mapahamak ka ng dahil sa akin. May hinala na
akong
ang nangyari sa kapatid ko ay may kinalaman sa akin, mabigat ang kaloobang
saadniya.
Pero nabulagan ng ulap ng sama ng loob ang dibdib ko. Sa pakiramdam ko kasi ay
nagdadahilan lang siya. Paano kung may iba talaga siyang girlfriend? O kaya ay
fiancee? At
kaya niya ako itinatago ay dahil hindi nila puwedeng malaman.
Hindi ko alam kung paano lintindihin ang mga sinasabi mo. Ang alam ko lang, gusto
ko lang makilala ka ng mommy at daddy ko, pating kuya ko bilang boyfriend ko. Hindi
naman
kailangang i-announce iyon kung sakali nakalabing sambit ko. Hindi ko alam kung
bakit
nakaramdam ako ng konting kurot sa puso dail feeling ko ayaw ni Stan na malaman ng
iba
na may girlfriend na siya. Atano pa man ang dahilan niya ay nasasaktan pa rin ako.
My little tairy, please...dont get me wrong Ginagawa ko ito para maprotektanan
ka. Ayaw ko lang na masaktan ka nang dahil sa akin pakiusap pa niya.
"Protektahan saan? Linawin mo naman Stan, kasi hindi ko naiintindihan ang mga
sinasabi mo. Kahit ano'ng pilit ang gawin ko, hind ko ma gets kung ano ang rason at
itinatago mo ako. Bakit mo ako kailangang ilihim sa lahat? halos magmakaawa na ako.
Alam
kong hindi ko dapat ito ginagawa pero nasasaktan ako.
"Do you love me, Raiza?"
Parang biglang tumigil ang pag inog ng mundo dahil sa tanong niyang iyon. Literal
akong hindi nakasagot sa pagkabigla at awang ang mga labing nakatitig sa kaniya. Sa
loob
ng ilang segundo aytila mauubusan ng hangin ang dibdib ko sa biglaang pagwawala ng
puso
ko. Mataman lang din siyang nakatitig sa akin at hinihintay ang sagot ko.
Do you love me?" baliktanong ko. Hindi ko alam kung ano'ng eksaktong
mararamdaman sa pagkakataong ito. Hindi humiwalay ang titig niya sa akin pero mas
lumapit siya hanggang sa ilang pulgada na lang ang layo namin sa isa't isa.
Tiningala ko siya
at lalong nadagdagan ang kabog ng dibdib ko dahil sa pagngiti niya na umabot
hanggang sa
asul niyang mga mata.
l asked first," lumuwang ang ngiti sa mga labi niya. Kasunod na niyon ang
pagbalong ng luha sa mga mata ko. Sa totoo lang napakadali namang sagutin ng tanong
niya.
"Paano kung oo? Paano kung... mahal na mahal kita? Ano'ng gagawin mo?
nakangiti na ako habang sinasambit ang mga iyon pero patuloy lang ang pagluha ko.
Parang
biglang-bigla ay ang sarap-sarap sabihin sa kaniyang mahal ko siya.
"Paano mo nalamang mahal mo ako
Ikinulong niya ang mukha ko sa pamamgitanng mga palad niya at isinandal ang noo
niya sa noo ko. Napapikit ako sa tanong na iyon at umiling
Hindi ko alam. Noong araw na pumayag akong maging girlfriend mo, alam ko na sa
sarili kong mahal kita. Masaya ako kapag kasama kita. Nalulungkot ako at agad agad
kitang
nami-miss kapag magkalayo tayo. Nasasaktan ako kapag nakikita kong nahihirapan ka o
kaya ay nagdudurusa. Kahit babae ako, mayroong malaking bahagi ng puso ko ang
gustong gusto kang protektahan sa mundo,. Kung puwede lang na ako na lang ang
magparusa sa mga nanakit sa kapatid nmo ay gagawin ko, huwag ka lang masaktan at
mahirapan ulit, madamdaming pahayag ko
Sa pagkakataong ito ay tuluyan nang lumambot ang ekspresyon sa mukha niya.
Sinit niya ako ng halik. Matagal, malalim, masarap. Iniyakap ko ang mga braso ko sa
leeg
niya, kasabay ng pagtingkayad ko para tugunin ang halikna iyon. Hindi kami tumigil.
Ni wala
na nga akong pakialam kung nauubusan na ako ng hangin dahil sa rubdob ng halik
niya.
Tlove you, too, Raiza Antonette Sylveriol
May hingal pa ang boses ni Stan nang sambitin ito. Parang lumobo sa matinding
5/6
+25 Points
Chapter 30 A Father's Gift
kaligayahan ang puso ko kaya muli ko siyang hinila papalapit sa akin at buong
pagmamahal
na hinalikan. Ibinuhos ko ang lahat ng nararamdaman kong saya at pag-ibig sa maalab
na
halikang iyon.
Miss Thinz
Hello po
Salamat po sa mga bumoboto kay Stan. Kahit paunti-unti
nadadagdagan ang Moon Ticket niya daily. Salamat po talaga sa
support. Malapit na tayo sa maraming delubyo huhuhu
Parang kahit ako hirap na basahin at i-publish iyong mga paparating
na chapters.... Medyo marahas at mapanakit talaga ang ilang parts po
nito..
Chapter 31 Sweet Confession
"1 love you, too, Raiza Antonette Sylverio!
Patuloy na nagre-replay sa utak ko ang mga sinabi ni Stan. Maya't-maya ay hindi ko
maiwasan ang mapangiti at kiligin. llang beses ko ring sinisilip sa salamin ang
mukha ko at
namumula pa rin ito hanggang ngayon. Gusto köng maiyak sa sobrang saya ng puso ko.
Mahal niya ako! Totoone mahal niya akol!
Simula ng araw na iyon ay mas lalo pang naging maalaga at malambing sa akin si
Stan. Araw-araw, walang liban, nagpapadala siya ng mga bulaklak at chocolates.
Akala mo
naman talaga mauubos ko iyon. Kaya ang mas nakikinabang ay itong mga kasamahan ko
sa
opisina. Parang tuloy may araw araw na kaming rasyon ng chocolates at iba't ibang
pagkain
dito.
Literal na parang araW-araw may fiesta sa opisina ko dahil sa mga pagkain at treats
na ipinapadala ni Stan. Sa gabi ay sabay kaming naghahapunan. Dalawang weekends
nang
hindi ako nakauwi sa amin dahil lagi kaming magkasama ni Stan. Nalulungkot lang a
ko dahil
ramdam kong may mabigat na pinagdadaanan si Stan pero ayaw niyang sabihin sa akin.
Lagi
niyang iniba ang usapan, o kaya ay makikipag- sex sa akin hanggang sa makalimutan
ko na
kung ano iyong tinatanong ko.
lang araw na lang ay birthday na ni kuya. Maging siya nga ay nagtataka kung bakit
hindi ako masiyadong umuuwi ngayon sa bahay. Ayaw man sabihin.sa akin ni Stan ang
totoong problema niya ngayon, gusto kong damayan siya. Natutuwa naman ako kapag
sinasabi niyang napapasaya ko siya, at ako lang ang nagbibigay ng kapayapaan sa
ISip niya.
Bandang hapon ay nakatanggap ako ng tawag sa kaniya na nagpakaba sa akin nang
bahagya.
"What? Ngayong gabi na? Teka lang, sana naman sinabihan mo ako nang mas
maaga para nakapaghanda ako!" reklamo ko. Ngayong gabi raw kasi ay doon kami sa
mansion ng daddy niya dito sa Pilipinas magdi-dinner. Pormal na raw niya akong
ipakikilala
sa daddy niya bilang girlfriend niya.
"You don't have to worry about that. lalready told them everything. Actually,
they're
excited to meet you because you are my first girlfriend," pagwawalang-bahala nito
sa
nararamdaman kong pag-aalangan. Napalunok naman ako dahil imbes makatulong ang
sinabi niya ay lalo pa akong kinabahan.
Pero kasi... nahihiya ako... ano'ng isusuot ko? Ano bang kailangang ayos ko? Paano
kung hindi nila magustuhan?"
Chapter 31 sweet tonression
Puno ng pag-aalala ang boses ko at talagang nanlalamig ang mga kamay at paa ko
sa kaba.
"Just be yourself, okay? Don't stress yourself over some trivial matters. I love
you the
way you are, my little fairy."
Hindi agad ako nakasagot dahil doon. Paano naman, iyong kaba ko ay napalitan ng
kilig kaya parang timang tuloy akong napangiti. Nagtataka talaga ako kung bakit
naghuhuramentado ang puso ko basta nag-a-I love you si Stan. Sobrang lakas ng
epekto niya
sa akin kaya pakiramdam ko, mamatay talaga ako kapag nawala siya sa akin. Hindi ko
iyon
kakayanin kaya kahit ano pa mang dumating na problema sa pagitan namin ay
ipaglalaban
ko talaga siya.
"Hey, are you still there?" untag niya dahil hindi ako nakapagsalita agad.
Bumuntong-hininga ako at pilit pinakakalma ang sarili.
"Fine. Ano'ng oras ba iyon? Mag-e-early exit na lang ako para makapag-ayos pa ng
sarili. Kailangan ko ring pumili ng aking isususot. Gusto ko kasi maging maganda
ang unang
impression nila sa akin," katuwiran ko. Narinig ko ang mahina niyang pagtawa sa
kabilang
linya kaya sumimangot ako
Huwag mo na kasing masiyadong abalahin ang sarili mo. Kahit ano pang isuot mo,
ikaw pa rin ang pinakamagandang babae sa paningin ko. Mas maganda ka nga lang
talaga
kapag walang suot,' pilyong banat niya kaya napasinghap ako.
"Stan!" nabulalas ko sa pagkabigla. Bigla akong kinabahan dahil nandito ako sa
labas ng opisina at baka may makarinig sa mga sinasabi niya. Pero tumawa lang siya
at ni
walang balak mag-sorry sa kapilyuhan niya. Napabuga na lang ako ng hangin.
"Tl pick you up at T:00 o'clock later. Just wear something that will make you feel
comfortable."
Sumeryoso na siya sa pagsasalita kaya napatango ako kahit hindi naman niya
nakikita.
Basta pupunta ka rin sa birthday ni kuya, ah? paniniguro kong tanong. Pumayag
na siya, basta raw hindi in public sasabihin at kina mommy, daddy at kuya lang
Iwill. Don't worry,I don't turn back with my own words, pangako naman niya kaya
napangiti ako. Nakaramdam din ako ng saya at kapanatagan. Ipakikilala niya ako sa
mga
magulang niya ngayon, tapos siya naman sa pamilya ko sa birthday ni kuya.
1 love you, Stan. I love you so, so much! paglalambing ko at parang baliw na
nakangiti. Wala lang sanang makakita sa akin ngayon at tiyakna iisiping nasisiraan
na ako ng
bait. Wala akong magagawa, ang guwapo ng boyfriend ko, tapos sobrang lambing pa.
love you more, my little fairy. You are the greatest possession I have in thS world
Someonel can realy call my own," puno ng emosyong pahayag niya kaya parang lumaki
ang
tainga ko at tila naman may nagkakarerahang kabayo sa dibdib ko.
"Stan, bakit nga pala little fairy ang tawag mo sa akin? Pwede namang mahal,
honey, sweetheart o kaya'y baby, gano'n?" naisipan kong tanungin. Naku-curious kasi
ako
mula pa noon kung bakit gano'n ang tawag niya sa akin.
"Because to me, you area beautiful and enchanting fairy. The one who holds the
magic in my heart. My little fairy has the ability to make my world wonderful and
splendid, If I
lost you, my world would surely turn upside down," seryosong tugon niya. Lalong
lumapad
ang ngiti ko. Kung puwede nga lang tumalon at magsasayaw na may sigaw ay ginawa ko
na.
Sobrang galing niya talagang magpakili
"Sige na. Quota ka na talaga, Mr. Lover boy!
Nakangiti pa rin ako at pakiramdam ko, mapupunit na yata ang bunganga ko sa
kangingiti. Si Stan naman kasi
1can be a really good lover boy after dinner. I promise," mapang akit niyang saad
kaya
napalunok ako. Kasunod din niyon ang tila pagtugon ng p***e ko. Pero malas niya
dahil
hindi puwede ngayong gabi. Gusto ko tuloy matawa sa sarili ko.
"Not tonight, though.
Gusto kong bumungisngis pero pinigilan ko ang sarili.
I told you already. No one can say no' to me!
Binigayang-diin pa niya iyong salitang 'no' kaya natawa ako.
"Maybe. But I'm on my period. So, hindi talaga puwede," pigil na pigil ang tawang
sagot
ko. Marahas itong nagbuga ng hangin kaya lalo akong natawa.
Hindi ba talaga puwede kapag mayroon no'n? It's been two days already, and l'm
really
craving for you, parang batang pagmamaktol.niya kaya muli akong natawa.
"It's really a no, Stan. Nakakadiring gawin iyon na mayroon ang babae, ano! You
have to
wait for three to five more days!
Sinisikap ko namang maging seryoso iyong tono ko pero natatawa talaga ako. Pareho
kasi kaming busy nitong nagdaang dalawang araw kaya wala talagang nangyari sa amin.
Umuwi kasi siya sa bansa nila dahil may kinailangan daw siyang ayusin doon.
Business sabi
lang naman niya kaya hindi na ako nag-usisa. Wala rin naman akong alam tungkol sa
business na yon.
You know there are other ways," bigla ay sabi niya. Nangunot naman ang noo
ko.
Other ways? Ano naman iyan?" nagtatakang tanong ko. Siya naman ang narinig kong
tumawa sa kabilang linya. Tapos naalala ko iyong ginawa ko sa kaniya dati.
Napangiti ako.
Puwede rin naman iyon dahil masaya rin sa pakiramdam.
Should l use my hands then?" pilyang tanong ko na nasundan pa nang
paghagikgik.
There's one thing more powerful than your hand, my little fairy, bakas pa rin ang
kakaibang kapilyuhan sa tono niya pero wala akong ideya kung ano ang ibig niyang
ipakahulugan.
Nang hindi ako nakasagot ay narinig ko siyang tumawa sa kabilang linya.
Napasimangot tuloy ako dahil wala akong maisip na gusto niyang tukuyin.
"By the way, I have to go. Pupunta si Marcus ngayon sa opisina ko at nariyan na raw
siya
sa baba,' paalam naman nito sa akin. nagpaalam na rin ako pero gulong gulo pa rin
ang isip
ko. Wala sa sariling napatingin ako sa mga kamay ko. Ano pa bang puwedeng gamitin
maliban sa mga kamay ko? Natanong ko sa sarili.
Wala akong maisip na sagot kaya napailing na lang ako at bumalik na sa opisina
kO.
Pagdating na pagdating ko sa condo ay mabilis akong naligo at naghanap ng maisusuot
para sa dinner na sinasabi ni Stan. Madalas naman sa hilera ng mga damit ko ay puro
conservative kaya okay lang naman siguro kahit alin dito.
Pinili ko ang isang pulang dress na hugis puso ang bandang dibdib. Fit na fit ito
lalo sa
bandang baywang ko kaya talagang lumitaw ang magandang hakab ng katawan ko.
Hanggang tuhod lang din ang haba at ang dulo ay may malilit at makikinang na
crystals.
Naalala ko ang ruby necklace na iniregalo ni mommy sa akin at isinuot ko iyon. Moon
shape naman na kulay red ang hikaw ko at nagsuot din ako ng silver bracelet na
bumagay sa
kulay ng suot kong damit.
Nag-apply lang ako nang manipis na make-up at nilagyan ng ipit ang gilid ng buhok
ko.
Nadisenyuhan ng perlas ang nakapang-ipit sa buhok, at sa wakas ay nakuntento na ako
sa
ayos ko. lyong glass shoes na lang ang pinili ko dahil parang mas maganda iyong
tingnan
kaysa sa red stiletto na pinagpipilian ko kanina.
Just in time, tumunog ang doorbell ko. Dahan-dahan akong lumabas ng kuwarto ko at
tinungo ang pintuan. Bumungad sa akin ang napakaguwapo at hot na hot na si Stan.
Naka-three-piece suit ito habang naka-brush up ang buhok. Lalo akong namangha sa
taglay
niyang kaguwapuhan nang ngumiti siya habang hinahagod ng tingin ang kabuuan ko.
"As expected, you really are very pretty, my little fairy. Your bloody dress is
already giving
me a rockhard stick underneath my pants, namamaos ang boses na sambit niya.
Nagdidilim
sa pagnanasa ang asul niyang mga mata kaya napalunok ako. Bigla ay naiinis ako kung
bakit
ngayon pa ako nagka-period.
"Thanks. You look really hot, tonight, too!" papuri ko sa kaniya nang nakangiti.
Pilit kong
nilalabanan ang damdaming nagpapainit ng katawan ko dahil sa mga titig niya. Kanina
ay
ako ang nagbibiro sa kaniya, pero ako mismo ang tila nahulog sa sarili kong
patibong
Let's go? Baka hindi pa ako makapagpigil dito," nakangising yaya niya sa akin, saka
ako
kinintalan ng halik. Isang ungol nang pagrereklamo ang kumawala sa akin.
Kiss me more, please..." malambing kong ungot sa kaniya. Umiling siya at
nangingiting
flapre
hinapit ang baywang ko at maingat akong hinalikan. Puno ng kasabikan at pagmamahal
kaya mabilis lang akong natangay.
Pareho kaming naghahabol ng hininga nang bumitaw sa halikang iyon. We both
laughed at each other because we knew what we both want. But, unfortunately, we
can't
really do it. Saklap!
Sa isang mamahaling hotel kami nagtungo.
"Akala ko ba sa bahay ng daddy mo gaganapin iyong dinner?" natanong ko nang
makapasokna kami sa lobby ng hotel.
"Yeah, supposedly, but dad changed his mind because the house is still reminding
him of
my sister," napansin ko agad ang paglamlam ng mga mata niya. Kaya bahagya kong
nakagat
ang pang-ibabang labi ko. Nakaramdam ako ng lungkot dahil alam kong malaking sugat
talaga sa puso niya kapag nababanggit ang kapatid niya.
Hindi na ako muling nagsalita pa at yumakap na lang sa braso niya at sabay kaming
lumakad papunta sa lugar kung nasaan ang pamilya niya.
Kung kanina ay okay pa ako, ngayon ay nanumbalik ang kaba sa dibdib ko. Hindi ko
alam kung paano pakikiharapan ang pamilya ni Stan. Hindi raw marunong magtagalog
ang
daddy niya. Nang tanungin ko ang tungkol sa mommy niya ay iniba niya ang usapan.
Ang
mommy daw di Charry at ang impaktang Arllane na iyon ang kasama naming
magdi-dinner.
Hindi naman ako makareklamo dahil daddy niya ang nag initiate ng dinner na ito.
Kaya
kahit ayaw kong makita sana ulit ang Arllane na iyon wala akong magagawa.
Are you okay?"
Napalingon ako kay Stan habang naglalakad kami. Halata sa mukha niya ang
bahagyang pag-aalala kaya tumango ako.
"T'mjust a little nervous," pag-amin ko. Tumawa siya nang mahina at huminto sa
paglalakad.
"You are very lovely. You are so beautiful so don't worry about anything and just
be
yourself llang beses ko nang sinabi iyan, 'di ba?"
Ngumiti ako at tumango. Ako lang naman kasi talaga itong paranoid kaya nakakainis
talaga. Huminga ako nang malalim at kinalma ang sarili. Kaya ko ito!
Pumasok kami sa isang VIP room at kabadong ngumiti agad ako sa mga taong
naabutan namin doon. Ngumiti naman sila sa akin-well, maliban kay Arllane.
"Good evening, dad, aunt Jenna, this is Raiza Anotonette Sylverio, my girlfriend,"
pakilala ni Stan sa akin. Mainit namang ngumiti sa akin iyong aunt Jenna na tinawag
niya at
tumango lang din ang daddy niya sa akin. si Arllane naman ay palihim na umismid at
tinapunan pa ako nang masamang tingin. Problema kaya no'n?
5/6
Chapter 32 The Dinner with Stan's Family
"Good evening, dad, Aunt Jenna, this is Raiza Anotonette Sylverio, my girlfriend"
pakilala
ni Stan sa akin. Mainit namang ngumiti sa akin iyong aunt Jernna na tinawag niya at
tumango
lang din ang daddy niya sa akin. si Arllane naman ay palihim na umismid at
tinapunan pa ako
nang masamang tingin. Problema kaya no'n?
"Raiza, this is my dad, Viktor Makhalov. Sitting beside him si my sister 's mom,
Aunt Jenna
Estrella, pakilala naman ni Stan sa kanila
"Good evening po, sir, ma 'am. It's an honor for me to meet you po," magalang kong
bati
sa kanila. Agad naman silang tumango na may kasamang ngiti at sinenyasan kaming
maupo.
"It's my pleasure to meet you, too, hija," tugon naman ng mommy ni Charry. "Call me
Aunt Jenna, too, since you are Stan's girlfriend. Anak na rin kasi ang turing ko sa
kaniya,
pahabol pa niyang sabi at ngumiti kay Stan. Nagpasalamat naman si Stan sa kaniya.
"It's nice to finally meet you, too, Miss Sylverio. I hope you could really get
along with my
stubborn son" may halong biro na saad naman ng daddy ni Stan. Magaling siyang
mag-English pero halatang kakaiba ang accent niya. Hindi katulad ni Stan na very
fluent
iyong pag-e-English. Medyo madiin siya bumigkas ng R tapos parang laging may letter
's' or
sh' iyong ibang mga words na binabanggit niya.
"Dad!" bago ako makasagot ay nagreklamo na agad si Stan kaya nagkatawanan
kami.
"By the way hija, this is Arllane, kababata ni Stan," pakilala ng tita niya. Hindi
naglahad
ng kamay si Arllane, bagkus ay tumango lang saka palihim na umirap. Ano ba'ng
problema
niya sa akin? Siya pa nga itong may kasalanan sa akin pero kung makaasta, akala mo
siya ang
naagrabyado.
"By the way, you are very pretty, Ryza. Do you have a job or you're running a
business like
Arllane here?" natanong ng daddy ni Stan habang kumakain na kami. Nagkatinginan pa
kami
ni Stan saka ako ngumiti sa kaniya. Tinanguan naman niya ako.
"l am a forensic science doctor. I"-muli akong lumingon kay Stan dahil bahagya
akong
nag-alangan-"was the one who examined Charry's body."
Medyo nanlamig ang mga kamay ko at tila nabuhol ang paghinga ko. This is a special
and peaceful dinner, but I led them to remember a paintul memory.
Oh, nausal nito nang mahina. Bakas ang paglungkot sa mukha ng daddyni Stan
habang ang mommy naman ni Charry ay tulalang napatitig sa kawalan.
Tm very sorry for being the reason for you to remember her," mahinang kong hingi ng
tawag, naramdaman ko ang mainit na kamay ni Stan sa ilalalim ng mesa. Banayad
niyang
pinisil ang nanlalamig kong mga palad.
"It's okay, hija. Sariwa pa rin talaga ang sakit sa amin lalo at hindi pa rin namin
nakakamit ang hustisya hanggang ngayon kaugnay sa sinapit niya," naluluhang pahayag
ni
Aunt Jenna.
Nag-angat ng mukha ang daddy ni Stan at direktang tumingin sa kaniya na may galit
ang mga mata. Mabuti na lamang at hindi naman para sa akin ang galit na iyon.
"Son, don't we have any new development with the case of your sister? Several weeks
have already passed and we still got nothing!" nanggagalaiting tanong ng daddy ni
Stan sa
kaniya.
Ibinaba ni Stan ang hawak niyang tinidor at knife saka tumitig sa ama. Paisa-isa
ang
malalalim niyang paghinga at bumakas ang pinaghalong sakit at galit sa mukha niya.
Tam very sorry for being a failure in this, dad," paos ang boses na saad ni Stan.
Pirmeng
nakatitig lang ang daddy niya sa kaniya. "But l am doing my best to do it without
violence. All
our people are already doing their best to find the culprits," dagdag paliwanag pa
ni
Stan.
"But their best wasn't good enough! What happened to our power and influence that
we
couldn't get the justice that your sister deserved?!
Lalong dumilim ang mukha ng daddy ni Stan nang banggitin ang mga iyon. Naawa tuloy
akong bigla kay Stan. Kita ko naman talaga ang matinding effort ang ginagawa niya
at ng
mga kaibigan niya. Halos hindi na nga siya nagpapahinga.
"Or maybe, Stan is distracted with something else!"
Napalingon kami agad kay Arllane dahil bigla itong nagsalita. Matalim siyang
tumingin
sa akin. Ako ba ang tinutukoy niyang distraction ni Stan?
"1 know what I am doing, Arllane sagot naman ni Stan. Halatang hindi rin niyaa
nagustuhan ang sinabi ng bestfriend niya
"Yeah, maybe. Pero kilalang-kilala kita Stan. Alam naming lahat kung ano ang kaya
mong gawin. Kaya hindi mo kami masisisi kung bakit kami nagtataka at hanggang
ngayon ay
hindi mo pa nahuhuli ang nanakit kay Charry. Kahit sa loob lang ng dalawa o tatlong
araw
naresolba na sana ito sa lawakng kapangyarihan mo!" palabang sagot ni Arllane.
Bumubulong-bulong si Aunt Jenna sa daddy ni Stan na tila tina-translate yata iyong
mga
sinabi ni Arllane. Kaya kinabahan ako nang seryosong mapatingin sa akin si Sir
Viktor at saka
bumaling sa anak niya.
Hindi gano'n kadali ang lahat, Arllane. Akala ko rin madali ko lang makukuha ang
gusto
ko para sa kapatid ko. Pero kapag gumamit ako ng dahas maraming inosente ang
madadamay!" nagtatagis ang mga ngiping pahayag ni Stan. Hindi humupa-hupa ang
mabilis
na t*kng puso ko dahil sa pinag-uusapan nila.
"Since when you care about the casualties, Stan? This is not you! What we need now
is
the fierce, fearless and ruthless Stan Makhalov. Walang puwang ang awa sa nangyari
kay
Charry!"galit nang sumbat ni Arllane. Hindi ko talaga alam kung bakit siya pa itong
galit na
galit. Ano ba'ng gusto niyang patunayan?
"She's right, son! This is war, and our enemies are already questioning your
capabilities
to resolve this conflict.They are already telling us that if you couldn't fight for
your sister's
case, then how could you continue ruling above everyone?" segunda naman ng daddy ni
Stan
sa mga sinabi ni Arllane. Tahimik lang na umiyak ang mommyni Charry habang ako ay
litong-lito pa rin sa kung ano ba talaga ang ibig nilang sabihin.
Alam kong ang problema rito ay ang kaso ni Charry, pero bakit parang may iba silang
topic na hindi ko ma-gets?
"This is a family dinner. Let's talk about that some other time. I want to relax
tonight, and
Idon't want to ruin this great occasion, binigyang-diin ni Stan ang mga huli niya
salita nang
tumingin kay Arllane. Marahas na nagbuga ng hangin si Arllane at pairap na bumalik
sa
pagkain.
"Relax? You still have the nerve to relax while we are in the brink of losing our-
"Viktor, it's okay. Stan is right. This dinner is meant for us to enjoy as a
family, Let's
discuss this again some other time" pigil ni Aunt Jenma sa daddy ni Stan. Lihim
kong sinilip si
Arllane at nakasimangot pa rin ito. Nanlamig naman ako nang lingunin ako ng daddy
ni Stan
na may kakaibang kaseryosohan sa mata.
Natapos ang dinner na halos hirap na hirap akong kumain dahil naninikip ang dibdib
ko.
Kahit naiba na nang tuluyan ang topic ng usapan ay halata pa rin ang tensyon sa
paligid.
"Punta lang ako sa washroom," pabulong kong paalam kay Stan.
"Gusto mo bang samahan kita?" tanong naman niya, pero mabilis akong
umiling.
Okay lang ako, saka may pinag-uusapan pa kayo ng daddy mo," tanggi ko. Tumango
lang siya at hinalikan pa ako sa noo. Magalang din akong nagpaalam sa iba bago
lumabas ng
VIP roonm.
Saglit pa akong napasandal sa malamig na dingding nang makalabas na. Ilang beses
akong huminga nang malalim para sumagap ng sariwang hangin. Pagkatapos ay lumakad
na
ako patungo sa restroom.
Paglabas ko ng cubicle ay medyo nagulat ako nang maabutan sa harap ng lababong
may malaking salamin si Arllane. Kasalukuyan itong nagre-retouch. Humarap din ako
sa
katabing sink na mayroon ding malaking salamin at sinimulang mag-apply ng lipstick.
Ang lakas din ng loob mo, eh, ano?" nahinto ako sa ginagawa nang bigla akong
harapin
ni Arllane. Bakas na naman ang pamilyar na galit niya para sa akin.
"Ano ba'ng problema mo at pinaginitan mo ako?" mataray kong tanong. Nakakailan na
kasi siya at akala mo naman aymay nagawa akong masama sa kaniya.
"Huh! At ikaw pa talaga ang nagtaray? Layuan mo si Stan! Ikaw ang panggulo sa lahat
ng mga dapat niyang gawin. Baka hindi mo alam, puwedeng mamatay si Stan at ang
buong
pamilya niya kapag hindi niya naresolba ang kaso ng kapatid niya. At hindi ako
papayag na
may mangyaring masama kay Stan. For your information, I can kill. Ican kill without
mercy
just to protect him!" Pagalit niyang sabi. Natigilan ako at may tila isang malalim
na sugat angE
nilikha niya sa puso ko. Pero gano'n pa man ay hindi ko iyon ipinahahalata sa
kaniya.
"Hindi ko alam kung ano'ng ibig mong sabihin sa mga pinagsasasabi mo. Pero hindi
ako
panggulo sa buhay ni Stan. At kaya ko rin siyang protektahan kung kinakaila-"
Napahinto ako sa pagsasalita nang bigla siyang tumawa. Nag-echo pa nga ang tawa
niya sa buong restroom.
"Sa palagay mo, bakit hindi ka puwedeng ipakilala ni Stan na girlfriend niya sa
madla?
It's because they could target him through you. Kaya paano mo siya poprotektahan
kung
puwedeng ikaw pa ang puwedeng maging dahilan ng ikapapahamakniya? Tigilan mo ako,
bh!' mas lumapit siya sa akin. "Kapag may nangyaring masama kay Stan dahil sa iyo,
sisiguraduhin kong pagsisisihan mong nabuhay ka rito sa mundo!" galit niyang
pagbabanta.
Napalunok ako hindi dahil natakot ako sa banta niya, kung hindi para kay Stan.
Tinalikuran na niya ako at nagmartsang lumabas. Dinig ko pa ang yabag niya papalayo
dahil sa takong ng sapatos na suot niya.
Pagbalik ko sa VIP room ay biglang natahimik ang lahat kaya nakaramdam ako nang
kahungkagan. Para kasing may pinag-uusapan silang hindi ko puwedeng marinig kaya
bigla
na lang silang huminto sa pagsasalita. Tumikhim ang daddy ni Stan at tumayo na para
alalayan si Aunt Jenna.
"Mauuna na kami, hija. Bawal kasi sa akin ang sobrang mapuyat kaya kailangan ko
nang
magpahinga. It's really nice meeting you, masiglang pamamaalam sa akin ng mommy ni
Charry. Agad naman akong tumango at ngumiti sa kaniya. Kahit may kakaibang
pakiramdam
ang puso ko ay nagawa ko pa ring ngumiti at magkunwaring masaya.
"Masaya din po akong makilala kayo," tugon ko naman. Saka ako bumaling sa daddy ni
Stan. "Sir, thank you for inviting me to this dinner," sambit ko. Tipid naman itong
ngumiti at
tumango.
Stan, please take care of Arllane. Make sure to take her home safely because she
did not
Dring a car coming here," utos ng daddy ni Stan. Nakita kong tila kumunot ang noo
ni Stan at
bahagya pang tumingin kay Arllane na abala sa pag-inom ng wine niya.
es, dad. Please be careful on your way home," pagpayag naman ni Stan. "Aunt Jenna,
thanks for tonight," dagdag pa niya.
Nang makauwi na ang dalawang matanda ay tatlo na lamang kaming natira rito. Gusto
Ko rin sanang uminom para pakalmahin ang puso ko. Halo-halo ang nararamdaman ko
ngayon dahil sa nangyari sa amin ni Arllane sa restroom. Idagdag pa ang tila
biglang
paglamig nang pakikitungo sa akin ng daddy ni Stan,
"Are you okay? Gusto mo na bang umuwi nal?
Napatingin ako kay Stan. Alam kong kita ang tila pakiusap sa mga mata ko. Sa totoo
lang hindi na ako kumportable rito lalo at nariyan si Arllane. Isa pa, gusto kong
tanungin si
Stan tungkol sa mga pinagsasabi ng bestfriend niya kanina sa akin.
"Paano si Arllane?" pabulong kong tanong. Tiningnan naman niya ang kaibigan na
parang ginagawa namang tubig iyong alak. May pinagdadaanan ba ang babaeng ito kaya
pati ako karnina ay tinatarayan? Bigla kong naisaisip.
"Arllane, that's enough. You're already drunk," saway ni Stan sa kaniya. Nabitin sa
ere
ang pag-inom niya sana at mapungay ang mga matang tumingin kay Stan.
"Who cares? You're here naman, so l can drink to my heart's content. Bakit? Huwag
mong sabihing niyayaya ka nang umuwi niyang babaeng iyan?
Parang gustong umikot ng puwet ko sa tanong niyang iyon. Nag-aalala lang naman si
Stan sa kaniya pero ako na naman ang napagdiskitahan.
Tumayo si Stan at lumapit sa kaniya. Kinuha nito sa kamay niya ang tall glass na
may
lamang alak. Umungol nang nagrereklamo si Arllane pero hindi siya pinansin ni Stan.
"You've already had enough. Let's go! Ihahatid ka na namin.
Hinawakan ni Stan sa braso ang kaibigan at inalalayang makatayo. Sumuray naman ito
dahil sa kalasingan kaya ang isang kamay ni Stan ay napayakap sa baywang niya.
Pareho kaming nagulat ni Stan nang bigla itong yumakap nang mahigpit sa kaniya at
umiyaknang malakas. Nakalubog ang mukha niya sa dibddib ni Stan. Pansin ko naman
ang
pagbaha nang pag-aalala sa mukha ni Stan para kay Arllane.
"Hey, what's wrong, huh? Why are you suddenly crying?" magkasunod na tanong ni
Stan. Napatayo ako sa kinauupuan at tumingin sa kanila. Hindi dapat, pero hindi ko
maintindihan kung bakit nakaramdam ako nang matinding selos sa paraan ng
pagkakayakap
nila sa isa'tisa ngayon. Tila may kung anong kumurot sa puso ko. Kakaiba kasi ang
lambong
sa mga mata ni Stan habang nakatingin sa bestfriend niya.
"Stan, I'm afraid! l am so afraid! I am dying.. I will die soon," humahagulgol na
pahayag
nito. Lalong lumalim ang kunot ng noo ni Stan sa narinig.
"Wait...what do you mean
Kinalas ni Stan ang pagyayakapan nila at yumuko para tumingin nang direkta sa mga
mata ni Arllane.
Tm sick, Stan. I have breast cancer. I'm afraid because l'm going to die. I don't
want to
die just yet. Nangako tayo sa isa't isa na walang iwanan, 'di ba? Ayaw kong iwan
ka! Ayaw
kong mahiwalay sa iyo!
Mul ay malakas siyang umiyak pagkasabi ng mga iyon. Natulala naman si Stan at ilang
andaling hindi nakapagsalita. Maging ako ay napasinghap sa narinig.
Huglo
Ads-free
Chapter 33 New Friend
"T'm sick, Stan. I have a breast cancer. I'm afraid because I'm going to die. I
don't want to
die just yet. Nangako tayo sa isa't isa na walang iwanan, di ba? Ayaw kong iwan kal
Ayaw
kong mahiwalay sa iyo!
Muli ay malakas siyang umiyak pagkasabi ng mga iyon. Natulala naman si Stan at
ilang
sandaling hindi nakapagsalita. Maging ako ay napasinghap sa narinig. Pero ang mas
nagpatindi ng kirot sa puso ko ay nang makita ang pagbalatay ng matinding sakit sa
mukha
ni Stan. She is important to him. Very, very important.
"No! You are not going to die. I will find the best doctor for you, okay? Stop
crying and
trust me, okay?" pang-aalo ni Stan sa kaniya.
"Natatakot ako, Stan. Huwag mo akong iiwan, ayaw kong mag-isa. Please!
pagmamakaawa nito. Ako man ay nakaramdam na rin ng awa para sa kaniya. Malamang ay
takot na takot nga ito ngayon dahil sa sakit niya. Hindi naman kasi biro ang bigla
na lang
magkaroon ng cancer.
"Tm here, okay? I will always be here for you. You know that, right? paniniguro
pani
Stan at niyakap pa ang kaibigan.
Umangat ang mukha ni Arllane saka nagsalita. "Sleep in my house tonight, please.
Kahit
sa pagtulog natatakot ako. Pakiramdam ko hindi na ako magigising," pakiusap pa
nito.
Sa pagkakataong iyon ay tumingin sa akin si Stan. Akala ko nga ay nakalimutan na
niya
ang presensiya ko. Bakas sa mga mata niya ang paghingi ng pang-unawa. Kaya kahit
hindi
siya magsalita ay alam ko na ang ibig niyang iparating.
Tumango na lamang ako at itinago ang sakit na nararamdaman. Nag-aalala na siya sa
kaibigan niya kaya ayaw ko nang dumagdag pa.
Akay-akay ni Stan si Arllane nang lumabas kami ng hotel na iyon. Isinakay niya sa
likuran
ng kotse si Arllane na ngayon ay tahimik pa ring humihikbi. Pagkatapos ay
ipinagbukas niya
ako ng pintuan sa harap.
Ikaw ang magda-drive? natanong ko. Hindi ko rin napansin ang driver niya. Ito kasi
ang
nagdrive sa amin kanina papunta rito.
Yup!lasked my driver to go home first because we need to take Arllane home"
paliwanag niya. Iyon ang plano kanina. Pero dahil sa nalaman namin, ako ang mauuna
niyang ihatid dahil matutulog siya sa bahay ni Arllane. Mukha namang dati na nila
itong
ginagawa base sa mga pag-uusap nila. Nagmukha nga akong third wheel bigla rito.
Nang marating namin ang condo ko ay nakatulog na sa likuran si Arllane. Kanina pa
masikip ang dibdib ko at namamasa ang ilong ko sa kapipigil na maiyak. Bigla kasi
akong
nakaramdam ng kakaibang kirot dalhil naiisip kong puwedeng maging mas priority ni
Stan si
Arllane kaysa sa akin. Ngayon pa nga lang, nakikita na, eh.
"I'm sorry that I couldn't spend the rest of the night with you. Naintindihan mo
naman,
di ba?" nag aalala niyang tanong. Napalunok naman ako agad dahil naiyak ako. Ayaw
kong
umiyak sa harap niya kaya pinilit kong ngumiti at tumango.
"Oo naman. Huwag mo na akong alalahanin, okay?" kunwa'y tugon ko. Kita kong tila
gumaan ang pakiramdam niya base sa pagliwanag ng mukha niya.
"Ang suwete ko naman. Maganda na nga ang girlfriend ko, maunawain pa. I know
Arllane didn't treat you wel, but you were still good to her. Thank you for that.
Malapit kaming
dalawa dahil pareho kaming lumaki na walang mommy na nag- aalaga,' malungkot niyang
saad. Napasinghap ako sa pagkagulat dahil hindi ko alam ang bagay na ito tungkol sa
kaniya.
Sa tuwing magtatanong kasi ako ng tungkol sa mommy niya ay umiiwas siya.
"Kaya ba hindi mo masabi ang lahat sa akin tungkol sa mommy mo?" sinikap kong
maging matatag ang mga mata at mukha ko. Ayaw ni Stan na may naaawa sa kaniya kaya
maingat ako.
I will tell you about her some other time, okay? Now, lam still not ready to talk
about
her" hirap ang kaloobang sambit. Bumaha na namän ang awa ko para kay Stan
Napakayaman at maimpluwensiya niyang tao, pero sa kabila ng lahat ng ito ay may mga
madidilim na bahagi rin pala ang buhay niya. Kung titingnan mo siya ay parang wala
siyang
pinagdadaanan, pero hindi pala iyon ang totoo.
"Okay. Sige na, lumakad na kayo. Lumalalim na ang gabi.
Kahit masakit sa akin ay nagpasiya na akong pakawalan muna siya ngayon para
maasikaso na niya ang bestfriend niya.
"llove you, Raiza. Always remember that, malambing niyang saad kaya naiiyak na
naman ako. Tumango ako at ngumiti sa kaniya.
Ikinulong niya ang mukha ko sa pamamagitan ng dalawang palad niya saka ako sinil ng
halik. Tinugon ko naman agad iyon hanggang sa lumalim na ang aming halikan.
Nagkabaliktad pa nga ang puwesto namin nang bigla niya akong isandal sa sasakyan
niya at lalo pang dumiin ang bawat hagod ng mga labi niya sa mga labi ko. Mapanakop
at
may kasabikan ang bawat halik niya. Nawala na talaga ako sa sarili at nakalimutan
ko na
ngang nasa labas lang kami ng sasakyan, at nasa harap pa mismo ng building ng
condo ko0.
Tk! Iwant to take you now, may hingal niyang saad saka muling inangkin ang mga
labi ko kaya hindi ako nakasagot.
Kahit naman wala siyang ibang pupuntahan ay hindi pa rin kami puwedeng magniig
danit nga may period ako ngayon. Hindi ko nga akalaing kung kelan mayroon ako ay
saka
naman mas inaasam kong angkinin niya ako.
2/6
Nagulantang ako nang biglang bumusina ang sasakyan ni Stan. Kasunod niyon ay ang
pagbaba ng sinasandalan kong bintana.
"Stan, please, let's go home. I feel sick already," reklamo ni Arllane. Akala ko
tulog siya?
Nagising kaya dahil naramdaman niyang huminto nang matagal ang sasakyan?
Nagkatinginan kami ni Stan at lango pa rin ang mga mata niya sa pagnanasa. Ngumiti
na lamang ako at tinanguan siya.
"Sige na. Mag-ingat kayo,"' pagtataboy ko kay Stan. Bahagya akong lumayo sa kaniya
dahil nag-init talaga ang magkabilang pisngi ko. Nahihiya ako dahil baka nakita ni
Arllane na
halos mag-sex na kami dito sa sasakyan. Si Stan naman kasi halos ayaw na akong
tigilan.
Dumukwang pa siya para muli akong halikan nang mabilis bago muling nagpaalam at
tinungo ang sasakyan. Pinanood ko na lang ang paglarga ng sasakyan hanggang sa
mawala
na ito sa paningin ko. Bumuntong-hininga ako bago tumuloy na sa unit ko.
Kinabukasan ay mag-isa lang akong nag-drive papuntang opisina. Hiniram kasi ni
mommy ang driver ko dahil medyo malayo ang pupuntahan niya ngayon.
Napatili pa ako nang biglang gumewang ang sasakyan ko at dinig ko ang tila pagsabog
ng gulong ko. Mabuti na lang at wala akong malapit na kasalubongo kasunod. Kung
hindi ay
paniguradong malaking disgrasya ang nangyari. Ipinarada ko sa gilid ng daan ang
sasakyan
saka lumabas.
Doon ko nga nakitang flat ang gulong sa harap sa may bandang kanan. Tiningnan ko
kung bakit at doon ko napagtantong may nasagasaan akong malaking bubog mula sa
nabasag na bote. Napabuntong hininga ako at agad na nakaramdam ng pagkainis. Sa
dinami-rami ng araw na mamalasin ako ay ngayon pa talaga kung kailan wala akong
kasamang driver. Nakakain-
"Hi! What's wrong?"
Nahinto ako sa pagmamaktol sa isip ko nang makarinig ng baritonong boses. Mula sa
pagkakatitig sa gulong ng sasakyan ay umangat ang paningin ko.
"Marcus?" bulalas ko pero agad din akong napabawi dahil hindi siya si Marcus. "T'm
sorry. Akala ko si Marcus ka. Grabe, magkamukhang-magkamukha pala talaga kayo, ano?
nahihiyang pahayag ko. Matamis itong ngumiti sa akin at tumango.
1guess so, because we're twins," tila nagpipigil ng tawa nitong sagot. Alam ko
namang
may kakambal si Marcus. Medyo nakakahiya lang talaga sa part na napagkamalan kong
siya
itong si..
You're Marco, right?" napatanong ako agad. Ayaw ko nang magkamali pa sa ikalawang
pagkakataon.
"Yup! Paano nga pala kayo nagkakilala ni Marcus? Are you one of his exes ?"
pabirong
tanong niya kaya natawa ako. Wala naman kasing halong masamang intensyon iyong
tanong
niya kaya sinakyan ko na lang.
"Kailan lang din kami nagkakilala, at hindi ko siya ex!"
Tumango-tango siya at sinundan ng tingin ang gulong ng sasakyan ko. Napansin niya
sigurong problemadong-problemado ako kanina kaya hinintuan ako. Napansin ko kasi
ang
kulay blue na Range Rover sa likuran niya at umaandar pa rin iyon hanggang ngayon.
May
driver din sa loob na nakatingin lang din sa amin.
"Flat tire" usal niya habang nakatitig pa rin sa gulong ng sasakyan ko.
"Yup. Malas nga, eh. Late na ako," mahina kong daing
"Do you have a spare tire?" bigla ay tanong niya. Napatango naman ako kaya ngumiti
siya. Nagulat ako nang bigla niyang hubarin ang coat na suot niya at ililis ang
manggas ng
longsleeve polo niya sa loob.
1eka, anong ginagawa mo?" nagtatakang tanong. Kumindat lang siya sa akin saka
ngumiti ng malapad.
"What do you think?" nagtungo siya sa bandang compartment ng sasakyan ko at
sumenyas na buksan ko iyon. Natawa pa ito nang hindi ako gumalaw agad dahil
nabibigla ako
sa ginagawa niya. Seryoso ba siya? Siya ang magpapalit ng gulong ko? lyong
president at
CEO ng MBS Network Center?
"Hey! I thought you're going to be late?" untag niya sa akin kaya para akong
nagising
mula sa isang panaginip. Dali-dali kong sinunod ang sinasabi niya.
Sinabihan ko siyang tatawag na lang kami ng ibang gagawa pero sabi niya ay piece of
cake lang daw iyon. Ni ayaw nga magpatulong sa driver niya kaninang nagpresenta
ito.
Hiyang-hiya ako kasi narumihan na iyong damit niya tapos pawis na pawis na siya.
Pero in
fairness, magkasing guwapo talaga sila ni Marcus. Mas brusko at maangas lang talaga
ang
datingan ni Marcus, parang si Stan lang.
Speaking of Stan, mag-aalas nuwebe na ay hindi pa rin ako tinatawagan hanggang
ngayon. Kahit good morning chat lang wala. Gano'n na ba Siya ka-busy sa Arllane na
iyon?
It's done!
Natigil ako sa pag-iisip kay Stan at bahagyang napaigtad nang marinig ang boses ni
Marco. Agad kong tiningnan ang bagong gulong na nakakakabit at napangiti ako.
Mabilis
kong binalingan si Marco na nagpupunas ng pawis.
"Marco, thank you, ha? Nakakahiya, naabala na tuloy kita nang husto, nahihiyang8
pasasalamat ko. Natawa naman ito at umiling-iling.
"No problem! Kaya lang gutom na ako, will you just treat me for breakfast?"
nakangiting
tanong niya. Pero napatalikod ako nang bigla niyang hubarin iyong polo na suot
niya. My
gosh, nasa kalsada, naghuhubad?
"Ano ba iyan, Marco! Bakit dito ka naghuhubad? Paano kung ma-picture-an ka ng mga
6
taga-media riyan?" reklamo ko. Hindi ko man nakikita ang mukha ko ay alam kong
namumula
na ako nang sobra.
"So what? Mainit at basang-basa na ang damit ko. Ayaw ko namang magkasakit
pabalewalang sagot niya, "You can turn around now, I'm already wearing a shirt,"
natatawang
dagdag pa niya. Nakakainis! Kung wala lang akong utang na loob sa kaniya nabatukan
ko na
ang lalaking ito.
Humarap ako at totoo nga ang sinabi niya. Nakasuot na siya ng dark blue na polo
shirt.
"Tatawag lang ako sa opisina at sasabihin kong magha-half day na lang ako ngayon.
Saan mo ba gustong kumain?" tanong ko sa kaniya.
"Your choice! Since ikaw ang manlilibre, eh!
Hindi ko alanm kung bakit hindi maalis-alis ang ngiti sa mukha nitong si Marco.
Madalas
pa niyang tinititigan ang mukha ko kaya naaasiwa tuloy ako.
Fine. Magkita na lang tayo sa Centennial Diner. Malapit lang iyon dito. Alam mo ba
iyon?
"suhestiyon ko. Pero kumunot ang noo ko nang umiling Siya.
Nope. Sabay na tayong pupunta roon. My driver will just follow us, so give me your
key
and I will drive," sabi naman niya. Tumango na lang ako at ibinigay na sa kaniya
ang
susi.
"By the way, what's your name?
Gusto kong matawa sa tanong na iyon habang nasa biyahe na kami. Mahigit isang oras
na kaming magkasama pero hindi ko pa pala naipakikilala ang sarili ko. Naging
palagay
naman kasi agad ang loob namin sa isa't isa kaya nakaligtaan ko na rin.
"T'm Raiza. Raiza Antonette Sylverio, pakilala ko sa sarili. Tumingin siya saglit
sa
akin.
"Your name is as beautiful as you, nakangising saad niya. Ang mga mata ay abala sa
pagtingin sa daan.
"Thanks," medyo kumabog naman ang dibdib ko sa papuri niya. Palagay ko mas
magaan ang loob ko dito kay Marco kaysa kay Marcus. Mas jolly kasi siya nang konti
kaysa kay
Marcus na parang laging biyernes santo ang awra.
Chapter 34 A Great Time
Stan's POv
"Stan, bakit ka ba nagmamadali? Alas-nuwebe pasado pa lang naman, ah' reklamo
ni Arllane. Tumiim ang bagang ko. I even hate myself because l overslept. And now,
I couldn't
call Raiza because her phone is dead.
"Arllane, I already gave you enough time. You know l'm busy!" lalo kong binilisan
ang
pagbibihis. Kahit ano'ng pagbabawal ko sa kaniya kagabi ay namilit pa rin siyang
uminom.
Sinamahan ko na lang baka kasi kung ano pa'ng gawin niya. Ang ending, ito
tinanghali ako ng
gising.fkit!
"Busy? Saan ka busy? Doon sa bago mong babae? Alam mo, Stan, kilala kita. Let's say
she's pretty, pero mas marami pang mas magagandang babae ang handang pumila para sa
iyo. Kaya bakit mo ba inaaksaya ang oras mo sa babaeng iyon?" panenermon nito.
Kahit
gustong-gusto ko siyang sigawan dahil sa sinabi niya ay pinigil ko ang sarili.
She's just sick.
Maybe, that's why she's overreacting.
"Magpahinga ka na lang at aalis na ako!" kinuha ko ang coat ko at tinalikuran na
SIya.
"Stan! She will never understand you!" pahabol pa niyang sigaw pero hindi ko na
siya
pinansin. I need to see Raiza because she might be worried by now
Hindi na ako nag-abalang mag-almusal pa at dumiretso na ako sa opisina niya.
Inutusan ko na lang ang isa sa mga tauhan ko na magpadeliver ng pizza at coffee.
Pero
pagdating ko sa Qizam ay wala roon si Raiza. Sabi ng guard ay hindi pa raw ito
dumarating.
I took my phone and dialed her again, but still, she is out of reach. I checked her
tracking device, and it says that she's still in her condo. Inutusan ko ang isang
tauhan ko at si
Tyron na tingnan kung hindi pa nga ba siya nakakaalis, pero they said that she was
no longer
there.
Suddenly, I was slaved by fear and anxiety. I was so worried that I am ready to
smash
everything in front of me. What if something bad happened to her? What if? Damn it!
Raiza's POV
Mabuti na lang talaga at siya na ang nag-suggest ng breakfast. Akala ko nga ay
tatanggi
siya kapag niyaya ko, mabuti na lang at hindi. Sinabi ko na lang iyong daan papunta
sa
restaurant na sinasabi ko. Nakakahiya kasi lalo at hindi naman siya basta-bastang
tao lang
Ni hindi nga nagdalawang-isip na tulungan ako, kahit puwedeng-puwede naman na niya
akong lampasan kanina.
"So, what do you do, Raiza? Okay lang namang tawagin na lang kitang Raiza, 'di ba?
Masiyado namang formal kung Miss Sylverio. You can also call me Marco," tanong niya
habang nagmamaneho. Saglit lang niya akong nilingon bago muling tumuon sa daan.
"1 am a forensic expert. Actually, na-interview na ako dati ng isa sa mga reporters
ng
MBS noong may i-autopsy akong salvage victim," pagbibigay-alam ko sa kaniya.
Kababakasan siya nang paghanga sa mukha nang muli akong lingunin.
"You look really young for a doctor. How old are you? lf you don't mind me asking?
Bumagal na ang pagpapatakbo niya dahil liliko kami sa isang kanto. Ilyon na kasi
ang
daan papunta sa restaurant na kakainan namin.
"T'm already thirty-one. Not really young anymore," natatawang sagot ko. Ngumiti
naman siya sa akin.
"Are you married, then?"
Nasamid ako sa tanong na iyon kaya muli akong natawa. Kunot-noo naman niya akong
tiningnan.
"No, I'm not!" mabilis kong sagot. Hindi ko alam kung bakit lumapad ang ngiti niya
nang
sabihin kong wala pa akong asawa. Totoo naman kasi iyon.
"T'm glad to hear you're not married. Baka may makakita sa atin at bigla na lang
may
bubugbog sa akin," pabirong saad niya. Napangiti naman ako, pero agad ding nalusaw
dahil
naalala ko si Stan. Tiningnan ko ang pambisig na relo ko. Tanghali na ay hindi pa
man lang
ako naalalang batin ng good morning ng lalaking iyon. Nakalimutan na yata ako dahil
kasama niya si Arllane. Muli kong sinilip ang phone ko at muling nadismaya dahil wa
lang
tawag o chat man lang mula kay Stan.
Dahil sa inis ay pinatay ko na lang ang cellphone ko, at itinago sa bag ko.
"Are you alright? Bigla yatang nagbago ang mood mo? May nasabi ba akong hindi mo
nagustuhan?" nag-aalalang tanong niya, pero agad akong umiling at pinilit na
ngumiti.
Huminga ako nang malalim at sinikap na ngumiti nang masaya.
"Okay lang ako," napalingon ako sa labas dahil ipinaparada na niya iyong sasakyan.
Nakarating na pala kami.
"Are you a regular here?" natanong niya nang patayin ang makina ng sasakyan.
Hinintay
pa niya ang sagot ko bago bumaba ng sasakyan.
"Yup. Pero ngayon lang ako kakain dito ng may kasama," pag-amin ko. Actually,
madalas talaga akong kumain dito dahil bukod sa masarap ang mga pagkain ay medyo
magkakalayo ang bawat table. May privacy ka talaga at hindi ka makakaramdam ng
awkwardness kahit wala kang kasamang date. Balak ko pa nga lang sanang yayain si
Stan
dito Kaya lang mas mauuna pa pala itong si Marco na makakasama kong kumain dito.
Pinili naming puwestuhan iyong medyo malayo sa gitna kaya nasa gilid kami kung saan
sa tapat namin ay may malaking painting ng isang bahay sa gitna ng malawak na
kabukiran.
"Good morning, sir, ma'am! May I take your order, please?
Lumapit sa amin ang isang lalaking crew na naka-uniform ng darkblue at may lining
na
red. Naalala ko tuloy iyong uniform ng mga nagtatrabaho sa Jolibee, medyo kahawig
kasi.
Kasabay din niyon ang pagdaan sa gunita ko noong utusan ko si Stan na mag-order
doon.
"You can order for both of us. I will go with whatever you will choose,"
nakangiting udyok
ni Marco sa akin. Bahagya lang akong napaigtad saka ngumiti at tumango naman sa
kaniya.
"We will have your breakfast menu for two. Hot Choco na lang ang drinks ko," sabi
ko sa
crew saka bumaling kay Marco. "What do you like, coffee or tea?" tanong ko sa
kaniya.
"I will have black coffee with lesser sugar, please" sagot naman agad ni Marco.
"And oh,
saw a Caesar's salad in your menu. Is this available at this hour?" dagdag tanong
naman niya
sa crew. Nakangiti itong tumango.
"Yes, sir. We also have the Egyptian salad if you want to try," magalang pang tugon
naman nito sa kaniya.
"Alright, iyan na lang," pagpayag naman ni Marco. Bowl of mix fruits na lang din
ang
in-order ko for dessert. Sa totoo lang, gumising ako nang walang gana kaya hindi
rin ako
nakapag-almusal kanina. Mabuti na lang din talaga at nagkita kami nitong si Marco.
Ngayon
ko na nga lang naramdaman ang gutom ko.
"By the way, where are you working?" maya-maya ay tanong ni Marco nang wan na
kami noong crew para ihanda ang orders namin.
"Sa Qizam ako nagtatrabaho," napatitig siya sa akin dahil sa sagot ko. I know that
reaction. Hanggang ngayon ay wala pa ring mahita ang media sa amin dahil tikom pa
rin ang
mga bibig namin para sa anumang komento ukol sa kaso ni Charry.
"Don't tell me, ikaw mismo ang sinasabi nilang doktora na sumuri sa bangkay ng
Victoria's Secret super model na si Charry Makhalov?" namamanghang tanong nito.
Alanganin a kong ngumiti at tumango. Palagay ko naman ay hindi Marites ang lalaking
ito.
Alangan namang sa guwapo niyang iyan, eh, ipagkakanulo pa niya ako.
"Yup. 1 did the physical examination on her. At hanggang ngayon, para pa rin a kong
babangungutin sa tuwing maiisip ko ang matinding paghihirap na pinagdaanan ng
katawan
niya, malungkot kong sagot. Napagsalikop niya ang dalawang kamay sa ibabaw ng mesa
at
tumitig lang sa akin. Hindi rin siya nagsalita kaagad.
l am actually helping my brother to collect more information about this case. Alam
mo
na bang pinatay din iyong dalawang pulis na nagsagawa ng inisyal na imbestigasiyon
sa
kaso?
Malakas akong suminghap at napatakip ang isang kamay ko sa bibig ko dahil sa
narinig.
Hindi na kasi ako nakakanood ng balita nitong mga nakaraang linggo kaya hindi ako
masiyadong updated. Hininaan ni Marco ang pagkakasabi ng mga iyon pero tila pa rin
iyon
isang malaking bombang sumabog sa harap ko.
"Patay na si Lieutenant Riley Echavez at ang kasama niya? We work together at the
scene during the day the body was found! halos hindi humihingang bulalas ko. Hindi
ko
makakalimutan ang mukha ng mga pulis na iyon dahil napaka-friendly nila. Malaki din
ang
naitulong nila sa amin para maayos naming maisagawa ang lahat ng kailangan naming
gawin noon.
"Yes! I believe nabalitaan mo na rin iyong nangyari sa deputy director ng NBI.
Mukhang
bigating tao ang nasa likod ng krimen at hindi lang basta-basta ordinaryong kaso ng
gang
rpe at murder ang nangyari. Kaya nga bente kuwatro oras na nakabantay ang lahat ng
mga
media outlets para makakuha ng scoop," mahabang paliwanag niya. Bigla ay kumabog
nang
malakas ang puso ko dahil agad pumasoksa isip ko si Stan. Ilang beses na siyang
sobrang
busy nitong mga na karaang linggo. Ni hindi niya binanggit sa akin ang nangyaring
ito.
Nalungkot ako bigla dahil siguradong triple ang bigat na pinapasan niya ngayon.
Marahil ay tama nga si Arllane. Hindi nagagawa ni Stan iyong mga dapat niyang gawin
para sa kapatid niya dahil nahahati pa ang oras niya sa akin. Pero may isang bagay
pa akong
hindi maintindihan at gustong itanong kay Stan. Ano kaya ang ibig sabihin noong
sinabi ni
Arllane na mamamatay si Stan kapag hindi niya naresolba ang kaso ng kapatid niya.
lyon palang isipin na may masamang mangyayari kay Stan ay para nang pinapatay ang
puso ko. Hindi puwede iyon. Hindi ko kakayaning tanggapin kapag may masamang
nangyari
sa kaniya.
Hey, ayos ka lang ba? Sorry. Kakain pa lang tayo tapos bad news pa ang naikuwento
ko,
"untag ni Marco sa akin kaya nabaling ang atensiyon ko sa kaniya. Agad naman akong
umiling at tipid na ngumiti.
"O0, okay lang ako. Mayroon lang akong naalala pero ayos lang talaga ako,"
pagkakaila
ko. Hindi na siya nakasagot dahil dumating na iyong mga orders namin. Kumalam naman
agad ang sikmura ko dahil sa nakahaing pagkain. Nagpasalamat lang kami sa mga crew
na
nag-deliver ng pagkain namin, pagkatapos ay inumpisahan na naming kumain.
Hindi nga nagbibiro si Marco noong sabihin niyang nagugutom siya dahil malalaki ang
mga naging unang pagsubo niya. Natawa pa nga ako nang muntik na Siyang
mabilaukan.
Easy lang kasi. Ano ka ba, ganiyan ka ba kagutom?" natatawang paalala ko saka
iniabot ang tissue sa kaniya. Natawa naman din siya sa sinabi ko.
Thaven't eaten since last night. I was a bit busy that I slept really late without
supper,
katuwiran naman niya. Naiiling na lamang akong ipinagpatuloy ang pagkain.
Habang kumakain ay marami rin akong nalaman tungkol sa personal na buhay ni
Marco. Naging miserable din daw pala ang buhay pag ibig niya dati dahil iyong
babaeng
minahal niya ay may ibang lalaking pinili. Hindi nga ako halos makapaniwala nang
sabihin
niya iyon.
Kasi siyempre, imagine-in mo, Si Marco Aguilar na ito. May-ari siya ng pangalawa sa
pinakamalaking TV network sa bansa. Mayaman, guwapo, macho at sa tingin ko namanay
mabait. Tapos ipagpapalit lang sa iba? Pambihira!
lyan daw ang dahilan kaya single pa rin siya hanggang ngayon. Hiningi rin niya ang
number ko para kung sakali daw ay mangailangan siya sa akin at gano'n din ako sa
kaniya.
Wala naman akong nakikitang masama roon kaya pumayag na rin ako.
"Let's go! Ihahatid na kita sa opisina mo. Thanks for a great time!" yaya niya sa
akin.
Kusang umangat ang kamay ko para tanggapin ang pakikipagkamay niya.
"Salamat din sa pag-ayos mo sa sasakyan ko. Kung hindi dahil sa iyo baka na-stuck
na
ako nang matagal doon, sambit ko naman. Tumawa siya at umiling.
That's not true. Sa ganda mong iyan? Maraming hihinto para tulungan ka.
Binawi ko ang kamay ko at banayad siyang hinampas sa braso. Tumawa naman siya dahil
doon.
"Ibig mo bang sabihin, kung pangit ako hindi ay mo ako tutulungan?" tanong ko.
Assuming naman agad ako na talagang maganda ako.
"Maybe?" nagbibirong saad niya, kaya nang magsalubong ang mga mata namin ay
nagkatawanan kaming muli.
"Tara na nga! Puro ka pala kalokohan. Talagang magkaibang-magkaiba kayo ng ugali ng
kakambal mo. Si Marcus parang ang mahalng tawa. Kahit nga yata ngiti ay hirap pa
niyang gawin," komento ko. Nagulat ako nang bumunghalit siya ng tawa. lalagang
nanginig
pa ang mga balikat niya dahil sa pagtawa niya.
"Mas mabait at guwapo talaga ako roon!" pagmamayabang pa niya. Magkamukha sila kaya
ibig sabihin ay pareho lang sila ng kaguwapuhan. Sumakay na ako ng sasakyan ko at
hanggang ngayon ay hindi pa rin napapalis ang ngiti sa mga labi ko. 6aya kanina ay
sa driver's seat nagtungo si Marco para siya ang mag-drive. Pagkatapos ay saka na
lang daw siya babaliksa sasakyan niya mamaya. Halos hindi matapos-tapos ang
kuwentuhan naming dalawa habang nasa daan kami. Masayang kasama itong si Marco at
mahilig din siyang magbiro. Kahit papaano ay gumaan talaga ang araw ko dahil sa
kaniya.Pagdating namin ng Qizam compound ay isang pamilyar na Rolls
Royce na sasakyan ang nakita kong nakaparada sa tabi ng usual spot ko. Doon na lang
sa tabi ng sasakyan na iyon mo iparada," pagbibigay-alam ko kay Marco. Tumango
naman ito at agad na sumunod. Hindi nga ako nagkamali. Dahil pagkapatay na
pagkapatay ng makina ay lumabas ng puting sasakyan sa tabi namin si Stan na madilim
ang mukha. Kumabog ang dibdib ko dahil mukha siyang galit. Bakit kaya? Hindi ba
dapat ay ako iyong galit?Hindi ko na hinintay na ipagbukas pa ako ni Marco ng
sasakyan. Ako na mismo ang kusang bumaba. Hindi ko pa maintindihan kung bakit ako
biglang kinabahan sa hitsura ni Stan.
"If you need anything, don't hesitate to callor message me, okay?" masiglang saad
ni Marco. Hindi niya napansin ang papalapit na si Stan sa kinaroroonan namin.
"Saan ka galing? Bakit hindi ka pumasok kaninang umaga? At bakit kasama mo ang
lalaking ito, at siya pa ang nag-drive ng sasakyan mo?
Hindi ako nakasagot kay Marco dahil nakalapit na sa amin si Stan at galit na
nagtanong nang sunod-sunod. Lalong parang tinambol nang tinambol ang puso ko sa
kaba.
"Stan? Stan Makhalov?" pabulalas na tanong naman ni Marco. Pero sa halip na sagutin
ay tiningnan niya ng matalim si Marco. Tiim din ang bagang niya at nakakuyom ang
mga kamao. s**t!

Chapter 38💓
Chapter 38 The Birthday Party
1/5
Chapter 38 The Birthday Party
Sumapit ang araw ng birthday party ni kuya na para akong lutang at walang kagana
gana sa buhay. Tatlong
araw na ang nakalilipas mula noong gabing nagkahiwalay kami ni Stan pero hindi ko
pa rin siya nakakausap
hanggang ngayon. Hindi rin naman nagre-reply sa mga chats at texts ko. lyong number
naman niya ay hindi ko
matawagan dahil laging cannot be reached.
"0? Bakit mukha kang nalugi riyan sa hitsura mo?
Naagaw ang pansin ko nang lumapit at magsalita si Leahbel. Nakaganda nito sa suot
niyang itim na gown
at napalilibutan ng mga silver crystals. Mas maliit siya sa akin dahil five flat
lang ang height niya.
"Nami-miss ko na kasi si Stan. Wala man lang akong nalalaman kung ano na ang
nangyayari sa kaniya,
pagtatapat ko. Kailan ko lang din sinabi sa kaniya ang tungkol sa amin ni Stan.
Gulat na gulat nga ang bestfriend
ko dahil sa wakas daw ay hindi na ako NBSBo No Boyfriend Since Birth!
"Pareho lang pala tayo. Mas masaklap nga lang iyong sa akin dahil wala akong
karapatang ma miss si Ram
kasi ex na niya ako. Isa pa may bago na siyang girlfriend! Ang ganda pa nga,"
paghihimutok nito. Kaya nga bigla
akong napatitig sa kaniya. Ang lungkot-lungkot kasi ng mukha niya.
"Naku! Parang nakita ko sa guest list ang pangalan ni Ramvince. Mukhang magkikita
pa yata kayo rito!
Puro businessmen kasi ang bisita nina daddy at kuya ngayon," bigla ay naalala kong
sabihin. Napayuko naman
siya at kita kong agad namasa ang mga mata niya.
"Wala namang problema sa akin kahit makita ko siya kasi araw-araw naman kaming
nagkikita.
Nakalimutan mo na bang siya ang boss ko?" magkahalong sama ng loob at sarkasmo ang
pagkakasabi niya
niyon kaya nakaramdam ako ng awa para sa kaibigan ko. Sobrang hirap din kasi nang
pinagdadaanan niya
ngayon.
"Sabagay.. pero alam mo, feeling ko totoong mahal ka naman ni Ram. Talagang
nabubulagan lang siya sa
galit niya sa iyo," pang-aalo ko sa kaniya. Malungkot niya akong tiningnan saka
muling nagbuga ng hangin.
Hindi ako nakapagsalita agad dahil may boses na nagpalingon sa amin pareho ni
Leahbel.
"Hi ladies! The party is so nice and lively but both of you looked like you're
grieving!" masayang bati sa
amin ni Marco. Maging ako ay bahagyang nagulat dahil hindi ko inaasahang makikita
ko siya rito.
"You're here, too! I didn't know you're invited!" kunwa'y pang-aasar ko sa kaniya.
"By the way, Marco, this
is Leahbel Hendarez. Bel, si Marco Aguilar," pagpapakilala ko naman sa dalawa.
"Hi Leahbel! You're equally pretty like Raiza," maginoong papuri naman ni Marco sa
kaibigan ko.
Nagkatinginan pa kami ni Leahbel at sabay na tumawa.
Thanks! lkaw iyong may-ari ng MBS, 'di ba? Mas guwapo ka pala sa personal.
Nagkatawan an naman kami sa papuring iyon ni Leahbel. Pero kasunod niyon ay muli
nang nagsalita si
Marco
Nagulat din ako. Hindi ko akalaing kapatid mo si Royvin," sabi nito sa akin kaya
napakunot and noo ko.
Magkakilala kayo ni kuya?" may pagtatakang tanong ko. Agad naman siyang tumango. Si
Leahbel ay
mataman lang nakikinig sa aming dalawa.
Chapter 38 The Birthday Party
2/5
Yep We attended the same univer sity at nagkasama kami sa varsity, pagbibigay alam
niya kaya muli
akong namangha. Maliit talaga ang mundo.
Wow Ibig sabihin magaling ka rin maglaro ng basketball?" natawa pa siya sa tanong
ko habang
tumatango
Of coursel That is one thing na lamang ko kay Marcus!" buong pagmamalaki pa niyang
saad. Tumagal pa
ng ilang minuto ang pagkukuwentuhan namin bago pormal na nagsimula ang programa
ngayong gabi.
Muli kong tiningnan ang cellphone ko at nadismaya nang wala pa rin akong nakitang
notification kung
may na-receive akong tawag o text kaya. Nami nmiss ko na tlaga si Stan.
"Good evening, ladies and gentlemen! Please sit at your most comfortable places
because this party will
now start," anunsiyo noong emcee. Isang lalaki at isang babae ang emcee. Pareho
silang mga sikat na hosts ng
MBS. Kaya pala ang dami ring artista at performers ngayon maliban sa mga mayayamang
businessmen dahil
magkakilala pala sina Marco at kuya.
At this juncture, let us all welcome our birthday celebrator for today, Mr. Royvin
Sylverio! Let's give him a
resounding applause, please!" masayang sabi pa noong babaeng host kaya nagtayuan at
nagpalakpakan ang
lahat. Kasabay niyon ang paglabas ni kuya na nakasuot ng itim na three-piece Armani
suit. Napangiti ako dahil
totoong ang guwapo ni kuya ngayon. Maraming nags as abing magkamukha kami kaya ibig
sabihin ay maganda
rin talaga ako.
"Ang guwapo naman ni kuya Royvin!l" narinig kong komento ni Leahbel kaya napalingon
ako sa kaniya at
tumango.
"Siyempre, kuya ko iyan!" sang ayon ko naman sa sinabi niya.
Kasunod niyon ay kinantahan naming lahat ng birthday song si kuya. Kita kong
gumagala ang mga mata
nito sa lahat ng mga naririto. At nang mahanap niya kung nasaan ako ay lalong
lumiwanag ang awra niya.
Kumaway ako sa kaniya na may malapad na ngiti sa mga labi kaya natawa siya.
"Close na close talaga kayo ng kuya mo, ano?" muli ay narinig kong nagsalita si
Leahbel pero ang mga
mata ko ay na kay kuya lang
Oo naman. Dalawa lang naman kasi kaming magkapatid kaya gano'n," sagot ko. Sa
pagkakataong ito ay
nakatingin na ako sa kaniya. Patuloy lang ang pagkanta ng lahat.
Mabuti ka pa nga may kapatid" nakangusong reklamo ni Leahbel kaya natawa ako sa
kaniya. Nag isang
anak nga lang kasi talaga siya.
"Maupo na po tayong lahat at bigyan natin ng daan ang isang mensahe mula sa parents
ng ating birthday
boy" masayang pahayag ng mga hosts. Naupo naman ang lahat at pinanood namin ang pag
akyat nina mommy
at daddy sa stage.
Umingay ang buong paligid dahil sa masigabong palakpakan nang hawakan na ni daddy
ang microphone.
Pinahupa muna niya ang ingay ng paligid bago sinumulang mags alita.
"First of all, thank you all for being here with us. Today is my son's 33rd
birthday and my only wish for him
1s to give me a grandson" pabirong panimula ni daddy kaya nagtawanan ang lahat at
muling pumalakpak. Ang
Chapter 38 The Birthday Party
3/5
iba ay may hiyaw ng pangangantiyaw kay kuya kaya maging ito ay natatawang
nakatingin kay daddy. Si mommy
naman ay maluwang din ang mga ngiti sa labi.
"But kidding aside, I wanted to say that I am very, very proud of you, son! You
have already achieved more
than what is expected of you. Napag usapan na natin ang regalong gusto mo, at
siyempre pumayag na ako. Kaya
sana ay maging masayang masaya ang birthday mol" pagpapatuloy pa ni daddy.
Tumatango-tango si kuya sa
kaniya habang masayang nakangiti. Lumingon pa nga siya sa akin kaya muli akong
kumaway sa kaniya.
Ipinasa ni daddy ang mic kay mommy kaya nagsimula na itong maluha bago pa man
makapagsalita.
Muling nagkatawanan ang mga bisita dahil sa reaksyon ni mommy.
"Anak, gusto ko lang malaman mo na masaya akong ikaw ang naging anak ko. At proud
din ako sa iyo
dahil lumaki kang mabuting tao. Pero mukhang hindi pa ako na-inform diyan sa
regalong gusto mo, ah?
pabirong saad naman ni mommy kaya pati kami ni Leahbel ay natawa.
"Ngunit anupaman iyang hinihiling mo, sana ay makamit mo at maging masaya ka sa
buhay. Iama arng
daddy mo, hinihintay na namin ang magiging apo namin sa iyo."
Muli ay naging masaya ang kantiyawan mula sa audience. May ilan pang mensaheng
ibinigay si mommy
bago muling nagsalita si daddy at tapusin ang pananalita nila.
Siyempre, gusto rin nating marinig ang mensahe mula naman sa kaniyang nag-iisang
kapatid, partner!
saad noong lalaking host.
"Of course, partner! Huwag na nating patagalin at tawagan na natin si Miss Raiza
Sylverio para sa kaniyang
birthday message!" masiglang pahayag naman noong babaeng host. Tumayo ako at nag-
umpisa nang lumakad
papunta sa stage habang patuloy pa ring nagpapalakpakan ang lahat.
"Ang ganda ganda naman pala ni Miss Raiza!" papuri pa noong lalaking host kaya
mabilis akong
pinamulahan ng mukha.
Thank you po," nahihiyang sabi ko nang iabot nila sa akin ang mic.
Humarap ako kay kuya at nakita kong napuno ng pagsuyo ang mga mata niya kaya
napangiti ako.
"Happy birthday, kuya! Lagi kong sinasabi ito, pero sasabihin ko ulit ngayon na
naririnig ng lahat. You are
the best brother in the world-"
Napahinto ako sa pagsasalita dahil sa biglang palakpakan ng mga tao sa paligid.
Ang wish ko po para sa iyo, sana mahanap mo na iyong babaeng makapagpap.
aya sa iyo kasi deserve
mo iyon. At nandito lang din ako palagi para sumuporta sa iyo gaya ng pag-support
mo sa akin. I love you, kuya!
Happy, happy birthday po ulit!" pagtatapos ko saka lumapit kay kuya. Tumayo naman
ito at niyakap ako nang
mahigpit. Medyo matagal iyon kaya ako na mismo ang kumalas. Habang yakap ko siya ay
naramdaman ko ang
mabilis nat**k ng puso niya.
Thank you, Raiza. You have no idea how much I love you so much! I love you more
than anyone and
anything in this world, paos ang tinig na bulong niya. Kakaiba iyong pagkakas abi
niya niyon kaya bigla akong
naguluhan. Pero dahil nasa harap kami ng mga bisita tumango na lamang ako at
ngumiti. Pagkatapos ay
bumaba na ako ng stage at bumalik sa table namin ni Leahbel.
Chapter 38 The Birthday Party
4/5
Nahagip ko pa ng tingin si Marco at seryoso itong nakatitig sa akin na parang may
gustong sabihin.
Binalewala ko na lang iyon at ipinagpatuloy ang paglalakad pabalik sa upuan ko.
May mga ilang mahahalagang tao pa ang nagpaabot ng pagbati kay kuya bago nagsimula
ang mga live
performances. Nag-umpisa na rin ang pagse-serve ng mga pagkain para sa mga bisita.
Isa-isa ring napupuno ang dance floor ng mga magkakaparehang nagsasayawan habang
nagpe- perform
iyong isang sikat na singer.
"May I have this dance with you? napaangat ako ng tingin nang makita si Marco na
nakalahad ang kamay
Ngumiti pa si Leahbel nang lingunin ko siya. Tumango ako at inalalayan naman ako ni
Marco na makatayo.
"You are the most beautiful here. Kahit iyong mga artista mahihiyang tumabi sa
iyo," bulong ni Marco nang
magsimula na kaming umindayog sa saliw ng musika. Natawa naman ako sa kaniya at
mahina ko siyang
hinampas sa balikat.
Bolero ka pala, ha? Ako pa napag-trip-an mo!" kunwa'y angil ko sa kaniya.
Aba, totoo naman ang sinabi ko, ah!" depensa pa niya agad.
By the way, Raiza, may gusto sana akong tanungin kung okay lang. Medyo personal
kasi kaya
nag-aalangan akong tanungin," maya-maya ay sumeryoso siya kaya mabilis na kumunot
ang noo ko.
"Ano naman iyon?" puno ng pagtatakang tanong ko. Hindi siya agad nagsalita at
tumitig sa akin. Lalo tuloy
akong kinabahan sa kung ano ba'ng itatanong niya.
Well, gano'n ba talaga kayo ka-close ng kuya mo?" I mean, please don't get me
wrong. Kaya lang kung
hindi ko lang alam na magkapatid kayo ni Royvin isipin kong parang may gusto siya
sa iyo," diretsahan niyang
sambit. Dahil sa pagkabigla ay napahinto ako sa pagsayaw. Pero agad naman niya
akong iginiya para
ipagpatuloy ang paggalaw ko.
Biglang-bigla ay nablangko ang isip ko at hindi ko alam kung ano ng isasagot. Gusto
kong ma-offend sa
tanong na iyon pero hindi ko magawa. Hindi ko rin maintindihan ang sarili ko kung
bakit.
Yeah. Dalawa lang kasi kaming magkapatid ni kuya kaya close talaga kami mula pa
noong mga bata kami"
tugon ko. Sinikap kong gawing normal ang boses ko kahit ako mismo sa sarili ko ay
parang kinabahan sa
tanong niya.
Kahit iyong mga classmates ko noong college napagkakamalan pa ngang boyfriend ko si
kuya dahil sa
sobrang pagiging protective nito. Gano'n din siguro iyong akala ni Marco kaya
gano'n.
"Pasensiya ka na, ha? Wala naman akong iniisip na masama. Medyo hindi lang siguro
ako sanay na may
mga ganoon ka intense na titig sa iyo ang kuya mo. Wala kasi kaming kapatid na
babae ni Marcus kaya siguro
hindi ko alam ang pakiramdam," hinging paumanhin naman niya agad. Umiling ako at
ngumiti.
Naku, wala iyon. Madalas din talaga kahit noon pa napagkakamalan nilang jowa ko
iyan si kuya kasi nga
masiyadong bantay sarado ako sa kaniya," hinaluan ko na lang ng tawa ang
pagsasalita para naman gawing
kasuwal iyong pag-uusap namin. Sasagot pa sana siya kaya lang biglan g may
nagsalita sa likod ko. Pamilyar
agad ang boses dahil kahit hindi ko nakikita ay sure akong si kuya iyon.
Chapter 38 The Birthday Party
5/5
"MayI dance with my sister, now?
Miss Thinz
Ang bilis naman tumaas ng Moon ticket ni Stan. Salamat po sa mga super sweet and
supportive readers!!! Double update po ulit tayo ngayon.
Chapter 39 Danger
1/5
Chapter 39 Danger
"MayI dance with my sister, now?"
Ilang segundo pa kaming nagkatitigan ni Marco bago siya ngumiti kay kuya na nasa
likuran ko.
"Of course, buddy! By the way, hapPy birthday" bati sa kaniya ni Marco. Pero
nagtaka ako dahil nang
lingunin ko si kuya ay madilim ang mukha nito at seryosong nakatitig lang din kay
Marco.
"Kuya, okay ka lang?" hindi ko naiwasang matanong dahil parang galit si kuya.
Lumambot naman ang
ekspresyon ng mukha niya nang bumaling sa akin.
Thanks, Marco," sa wakas ay sabi niya. Ngumiti at tumango lang si Marco saka
nagpaalam sa akin. Nahuli
ko pa ang pagtalim ng mata ni kuya nang sundan niya ng tingin ang likod ni Marco.
Pero muling sumigla ang
mukha niya nang tumingin na sa akin.
"Pinopormahan ka ba ng lalaking iyon?" tila galit na tanong ni kuya kaya napamaang
ako at mabilis na
umiling
"Hindi, kuya. Magkaibigan lang po kami. Tinulungan niya kasi ako dati noong
nasiraan ako ng sasakyan
mabilis kong tanggi. Kung paano iyong hitsura ni Stan noong magkasakitan sila ni
Marco ay ganoon din ngayon
ang awra ni kuya. Napabuntong-hininga tuloy ako.
"Di bale, huwag na nating pag usapan iyan. May mahalaga akong ipagtatapat sa iyo
mamaya. And besides, I
also have a gift for you, malambing niyang sambit. Nangunot naman ang noo ko.
"Gift? Hindi ba dapat ako ang magregalo sa iyo kasi ikaw ang may birthday?"
natatawang tanong ko.
Nakatitig lang siya nang mataman sa mukha ko.
"You, being, are already the best gift for me," lalong naging masuyo ang mga titig
niya sa akin. lyong klase
ng tingin na biglang parang nagpakaba sa akin at nagpatayo ng mga balahibo ko.
Bigla tuloy pumasok sa isip ko
iyong tanong kanina ni Marco.
"Thanks, kuya. Pero hindi mo naman ako kailangang bigyan ng regalo kasi marami ka
nang naibigay sa
akin. At masaya ako para sa iyo. Saka, di ba sabi mo ipakikilala mo na ngayon iyong
babaeng gusto mong
pakasalan? Nasaan na siya, kuya?" pag-iiba ko sa usapan. Lalo namang lumuwang ang
pagkakangiti niya at tila
ba lalong gumanda ang awra niya.
"Mamaya mo malalaman kapag wala na ang lahat ng mga bisita. Ikaw at sina mommy at
daddy muna ang
unang dapat makaalam. Hindi na nga rin ako makapaghintay," saad pa niya. Nag-iwas
ako ng tingin sa kaniya
dahil sa kakaibang titig niya.
Nang matapos ang kanta ay inihatid na niya ako sa upuan ko at nagpunta na sa iba
pang mga bisita para
asikasuhin ang mga ito.
Muli kong tiningnan ang cellphone ko at wala pa ring anumang text o tawag mula kay
Stan. Kumusta na
kaya siya? Mas masaya sana ang gabing ito kung nandito siya.
Maya maya ay lumapit sa akin si mommy at banayad akong hinila kung saan iilan-ilan
lang ang mga tao at
medyo mas tahimik.
"0, anak, akala ko ba ipakikilala mo sa amin iyong boyfriend mo ngayon? Nasaan na
siya? agad niyang
Chapter 39 Danger
2/5
tanong sa akin. Lalo tuloy nadagdagan ang lungkot na nararamdaman ko kaya namasa na
ang mga mata ko
"Nasa ibang bansa po siya ngayon, mommy. Hindi ko nga po alam kung nakauwi na siya
rito o hindi pa.
Hindi ko rin naman po siya matawagan," pagtatapat ko. Bahagyang umawang ang labi
niya at maging siya ay
nabahiran ng lungkot ang mukha.
"Gano'n ba? Hayaan mo na. May ibang pagkakataon pa naman. Saka itatanong ko sana
kung may alam ka
ba sa sinasabi ng daddy mo na ipagtatapat daw ng kuya mo mamaya? Pinipilit ko ang
kuya mo pero ayaw
namang umamin kaya lalo lang tuloy akong naku-curious," hinawakan pa ni mommy ang
braso ko nang
tanungin iyon. Napangiti naman ako at tumango. Tumaas ang kilay niya at lumiwanag
ang mukha.
Luminga-linga pa ako sa paligid bago muling nagsalita.
"Mommy, ipakikilala na raw ni kuya ang girlfriend niya mamaya kapag wala na iyong
mga bisita, kinikilig na
sabi ko sa kaniya. Napatakip ng bibig si mommy at gaya ko ay lumapad na rin ang
ngiti.
"Talaga? May girlfriend ang kuya mo? tila nakahinga siya nang maluwag dahil sa
sinabi ko.
"Grabe ka naman, mommy! Ano namang palagay mo kay kuya walang kakayahang magka-
girifriend
napapahagikgik kong tarnong.
"Hindi naman sa gano'n, anak. Kasi nga naman, kahit minsan ay walang ipinakilalang
babae iyan sa atin. Ni
hindi pa nga niya nasusubukang mag-uwi ng babae sa bahay kaya siyempre nagtataka na
ako. Kinakabahan pa
nga ako dahil baka bakla iyang kuya mo kako."
Hindi ko na napigilan ang sariling tumawa nang malakas dahil sa mga sinabi ni
mommy. Bigla kasing
naglaro sa isip ko ang hitsurani kuya na naka-make up at may bulaklak sa ulo.
Ano ka bang bata ka! Seryoso ako pero pinagtatawanan mo ako! panunumbatni mommy sa
akin kaya
lalo akong natawa sa kaniya.
"Mommy naman, eh! Nakita mo na ngangnapakabrusko ni kuya tapos pag-iisipan mo nang
ganiyan?
Naloka lang po ako!" hindi pa rin nawawala ang pagtawa ko kasi hindi ko talaga ma-
imagine na magiging bakla
si kuya. Kapag nangyari iyon, sigurado bugbog sarado siya kay daddy!
"Oh, siya sige, maiwan na nga muna kita, riyan. Kailangan ko pang asikasuhin iyong
iba nating mga bisita.
Huwag kang iinom, ha? Mahina ka sa alak kaya kahit tikim huwag kang titikim!"
mahigpit naman niyang bilin
kaya sinimangutan ko siya.
Mom, nakadalawang baso na po ako ng red wine. Okay lang po ako. Saka party naman ni
kuya kaya okay
lang namang uminom ako ng konti!" maktol ko. Bumuntong-hininga na lamang ito saka
umiiling-iling akong
iniwan
Mag aalauna na ng madaling araw nang ganap nang maubos ang lahat ng mga bisitang
dumalo sa birthday
ni kuya. Pero bago pa man iyon ay nandito na ako sa kuwarto ko dahil maaga ring
nagpaalam si Leahbel. Hindi
ko nga alam kung bakit biglang-bigla na lang nagpaalam iyon, eh, hindi naman siya
papasok sa trabaho. Ang
awkward nga kaninang nagkita sila ni Ram. Kasama niya iyong girlfriend niya pero
halata namang iyong buong
atensiyon niya ay nasa kaibigan ko. Hindi ko lang alam kung napapansin ni Leahbel
iyon dahil abala siya sa
cellphone niya. Pero kung ako ang tatanungin, malayo namang mas maganda siya kaysa
doon sa bagong
Chapter 39 Danger
3/5
girlfriend ni Ram.
Nakapagpalit na ako ng pantulog dahil katatapos ko lang mag-shower. Nangangati na
rin kasi iyong mukha
ko sa make-up kaya nauna na ako kanina. Kasalukuyan kong pinapatuyo ang buhok ko
nang biglang tumunog
ang cellphone ko. Nang maisip na baka si Stan iyong tumatawag ay biglang bumilis
ang tib'k ng puso ko at
mabilis na ibinaba ang blower na hawak ko saka pinatay.
Parang batang tuwang-tuwa ako nang makita ang pangalan ni Stan sa screen. Gusto
kong magtampo pero
mas lamang iyong kasabikan kong makausap siya ulit kaya agad kong sinagot ang
tawag.
"Hello, my little fairy!" salubong niya agad sa akin. napalunok ako dahil
nalalambungan ng lungkot ang
boses niya.
I miss you na, sobra! Bakit ngayon ka lang tumawag?" basta na lang akong naiyak at
tumulo na nga ang
luha ko bago ko pa mapigilan. Miss na miss ko na kasi siya kaya parang ang bigat sa
dibdib na wala siya rito
ngayon.
"I terribly miss you, too. I'm very, very sorry. Nandito pa rin ako sa Russia.
Masama ang pakiramdam ko kaya
gusto ko lang marinig ang boses mo"
Mahinang singhap ang kusang lumabas sa bibig ko dahil sa sinabi niya. Agad-agad ay
binaha ng pag aalala
ang puso ko.
"Bakit? May sakit ka ba? Ano'ng nangyari?" sunod-sunod kong tanong sa kaniya. Ni
hindi ko na
namalayang napaupo na pala ako sa carpeted na sahig ng kuwarto ko habang nakasandal
sa gilid ng kama.
"I lost thirteen men, today.." may nginig ang boses niya nang sabihin iyon kaya
napatda ako. Hindi agad
ako nakapagsalita dahil sa matinding pagkabigla.
"Ano'ng ibig mong sabihin?" halos hindi lumabas ang boses ko dahil sa kaba at pag-
aalalang
nararamdaman ko. Narinig ko ang paghigit niya nang malalim na hininga. He's having
a hard time right now and
I could feel it in my heart. Nahihirapan siya kahit hindi niya iyon diretsahang
sabihin. Base sa tono niya at sa
mabibigat niyang paghinga, ramdam kong malala ang pinagd adaan an niya ngayon.
"Thirteen lahat ang nalagas sa mga tauhan ko dahil na-ambush kami habang palabas
kami ng Moscow.
Naubos namin lahat iyong mga um-ambush sa amin pero nalagasan parin ako ng tao
dahil may mga bomba
silang ginamit."
Kung hindi ko naagapan ng isang kamay ay nabitiwan ko ang hawak kong cellphone.
Ambush? Nanginig
ang buong katawan ko sa matinding takot. Maging ang mga labi ko ay hindi mapigil
ang pangangatal dahil sa
ibinalita niya sa akin.
Bigla akong nilamon ng konsensiya ko. Nagtampo pa ako kay Stan dahil ilang araw
siyang walang chato
tawag, samantalang napakabigat pala ng pinagdaanan niya. Literal na nanganib ang
buhay niya at muntik na
pala siyang mawala nang tuluyan sa akin.
Bumuhos na ang luha ko at hindi ko na napigilan ang humikbi sa pagguhit ng kirot sa
puso ko. Bigla ay
parang gusto kong pumunta kung nasaan si Stan ngayon at yakapin siya nang mahigpit.
Bakit' Sinong gagawa sa iyo ng gano'n? Saka bakit ka nila gustong saktan? Ano ba'ng
nangyayari, Stan?
Chapter 39 Danger
4/5
ang kaninang hikbi ko ay napalitan na nang paghagulgol. Hindi matatawaran iyong
nararamdaman kong
nerbyos sa pagkakataong ito
"Huwag mo nang masiyadong isipin iyon. Malapit na naming malaman kung sino ang may
kagagawan sa
nangyari kay Charry. Dahil dito ay mas nagiging agresibo na ang mga kalaban"
Lalo lang nan lamig sa takot ang buong katawan ko. Lumakas din ang pag-iyak ko
dahil hindi na birong
takot ang bumabalot sa buong pagkatao ko. Hindi ko kayal Hindi ko kakayanin kapag
nawala sa akin si Stan!
"Ano'ng kalaban? Stan, please. Ang dami-dami kong hindi naiintindihan sa mga
sinasabi mo, nahihirapan
na ako" daing ko at patuloy na umiiyak. Basang-basa na nga itong bandang harap ng
pantulog ko dahil ito ang
pinampupunas ko sa mukha kong balong ng masaganang luha.
"It's confirmed! Mga kalaban ko sa negosyo ang may kagagawan sa panghahalay at
pagpatay sa kapatid ko.
Sa tatlong araw naming pagha-hunting, napatunayan naming marami sa mga nakalaban ko
dati ang
nagkakampi-kampi ngayon para pabagsakin ako, matalim ang boses niyang tugon.
Napamulagat ako sa
kawalan at awang ang mga labing suminok-sinok.
"Bakit ka nila kailangang saktan dahil lang sa negosyo? Anong klaseng negosyo ba
iyan at kailangan pa
nilang pumatay?" hindi ko na naiwasang usisain pa. Parang ang gulo kasi. Lalong
gumulo kaya lalong hindi ko
maintindihan.
"Patawarin mo muna ako. Pangako ipagtatapat ko rin sa iyo ang lahat. Sa ngayon,
kailangan ko nang
magpaalam. Siniguro ko lang naman na okay ka kaya ako napatawag."
Lalo akong naiyak dahil gaya ng dati, maraming mga tanong ko na naman ang ayaw
niyang sagutin. Naiwan
na naman ako sa dilim at ang mas malala, lagi akong mag aalala lalo sa kaniya
ngayon.
"Stan, please!" pakiusap ko pa.
Sisikapin kong makabalik ng Pilipinas within this week. Please take care for me,
okay? Di bale may mga tao
akong naka-monitor sa iyo kaya kahit paano panatag ang loob ko, sabi lang niya. May
sasabihin pa sana ako
pero mabilis na siyang nagpaalam. "I love you, Raiza! Always remember that! dagdag
pa niya saka pinutol na
ang tawag.
Wala na akong nagawa pa kung hindi ang ipagpatuloy ang pag-iyak. Ang sakit-sakit sa
pakiramdam. lyong
wala kang assurance kung makakabalik pa ba siya ng buhay o hindi. Ano ba kasing
itinatago ni Stan sa akin?
Bakit kailangang manganib ang buhay niya nang ganito?Minsan kahit gusto ko nang
magtampo dahil sa mga inililihim niya sa akin hindi ko magawa. Mas
nangingibabaw palagi iyong pagmamahal at pang-unawa. Tama pa ba kaya ito o
kailangan ko na talaga siyang kausapin ng mas masinsinan?
5/5
Chapter 39 Danger
Miss Thinz
Sa mga nagtataka po sa ibang mga characters na lumalabas, series po kasi ito. Bale
ito
na po iyong last sa Billionaire series. May sariling story po kasi sina Charles,
Marcus, Sander at
Drake. Soon magkakaroon na rin ng sariling story si Marco. Salamat po sa support
palagi.
Billionaire Series as follows:
1. A BILLIONAIRE'S DARK OBSESSION (CHARLES& KRISTINE)
2.IN BETWEEN HELLS ( MARCUS & ASHNEA)
3. CHASING MR. CONGRESSMAN (Bookk 1: SANDER AND COLEEN Book 2: DRAKE& ZYNIA)
4. TAMING BOSS STAN (STAN &RAIZA)
Ganito po ang pagkakasunod-sunod.

Taming boss stan

Chapter40💋

Chapter 40 Shocking Confession

1 love you, Raiza! Always remember that!"
dagdag pa niya saka nito pinutol ang tawag
Wala na akong nagawa pa kung hindi ang
ipagpatuloy na lamang ang ang pag-iyak. Ang
sakit-sakit sa pakiramdam. lyong wala kang assurance
kung makakabalik pa ba siya ng buhay o hindi. Ano ba
kasing itinatago ni Stan sa akin? bakit kailangan pang
manganib ang kaniyang buhay nang ganito?
"Raiza? Are you already asleep?" malakas akong
Suminghap nang marinig ang pagtawag ni mommy.
Gusto ko sanang magkunwaring natutulog na ako pero
bukas pa ang naman kasi angilaw nitong aking
kuwarto kaya alam kong alam ni mommy na gising pa
ako.
"Bakit po, mommy? sinikap kong gawing normal
ang boses ko kahit medyo namamaos na ako sa
kaiiyak. Miss na miss ko na si Stan!
"Ipinapatawag tayo ng daddy mo sa study room
niya at may sasabihin daw ang kuya mo. Buksan mo
nga ito!" utos niya sa akin kaya mabilis kong
pinunansan ang mukha ko. Pero nang tumingin ako sa
salamin ay kita kong mapulang-mapula ang mga mata
ko.
"My, susunod na lang po ako, maghihilamos lang po ako' pasigaw kong saad. Kailangan
kong
maghilamos para hindi mahalatang umiyak ako nang
matagal.
"Fine! Bilisan mo na at alam mo namang ayaw ng
daddy mo na pinaghihintay siya nang matagal"
Hindi na ako sumagot pa at dumiretso na sa loob
ng banyo at mabilisang naghilamos. Nasa loob lang
naman ako ng bahay kaya hindi na ako nag-abalang
magsuot pa ng bra kahit medyo bumabakat dito sa
suot kong pantulog iyong mga u**g ko.
Pagbukas ko nang opisina ni daddy ay halos
sabay-sabay silang napalingon sa akin. Direktang
tumitig si kuya sa mukha ko at kita kong napalunok ito
nang bumaba ang tingin sa aking dibdib. Binalewala
ko na lang iyon dahil sanay naman akong wala
talagang suot na bra 'pag nasa bahay.
"Maupo ka, anak. Mayroon tayong dapat at
kailangang pag-usapan," mariing utos ni daddy.
Mababa lang iyong tinig niya pero hindi ko ba alam
kung bakit bigla akong kinabahan.
Napatingin lang din ako kay mommy na ngayon
ay nakatayo naman sa bandang kaliwa ni daddy.
Nakaupo kasi ito sa swivel chair niya. Si kuya naman
ay tumabi sa akin nang malapad ang
pagkakangiti.
"Royvin, hijo, sige na magsalita ka na. Nakikinig
kaming lahat sa iyo," isinenyas pa ni daddy ang kamay
niya para magsalita na si kuya.
Muli akong tiningnan ni kuya habang masayang
nakangiti. Tumango lang ako sa kaniya at naghihintay
lang din ng sasabihin niya. Pero imbes na magsalita ay
may dinukot siya mula sa bulsa niya.
Mula roon ay inilabas niya ang isang magandang
kaheta. Kung hindi ako nagkakamali ay lalagyan ng
singsing ang gano'n. Maluwang akong napangiti dahil
naalala kong ipakikilala raw ni kuya ngayon iyong
babaeng gusto niyang pakasalan.
"Mom, dad, I want to get married two months
from now. At gusto ko pong hingiin ang permiso ninyo,
"panimula ni kuya. Kinilig ako at kulang na lang ay
mapatili. Maging sina mommy at daddy ay lumapad
din mga ngiting sumilay sa mga labi nila.
"Of course, hijo! We will always support you, di
ba, Honey?" saad ni mommy na lumingon pa kay daddy.
"You will always have my support, son! Come on, tell us everything!
Maging ako ay hindi na rin makapaghintay pa lalo
at payag na payag na ang mga magulang namin.
Nai-imagine ko na ang pagkakaroon ng pamangkin.
Promise magiging super galante at sweet akong tita!
"Raiza,"
Nahinto ako sa pag-iisip nang humarap sa akin si
kuya at tawagin ang pangalan ko.
"Naku, kuya, huwag mo nang hingin ang opinyon
ko dahil gaya nina mommy at daddy todo support din
ako sa iyo! Excited na nga akong maging tita!" maagap
ko namang pahayag. Puno ng excitement ang tono ko
pero bigla namang sumeryos0 ang mukha ni
kuya.
"Raiza... promise, sinubukan kong pigilan pero
hindi ko talaga kinaya. Kahit ano'ng gawin kong tanggi,
iisa lang talaga ang laman ng puso ko. Isa lang ang
gusto kong makasama habang buhay at magiging ina ng mga anak ko!"
Madamdaming pahayag ni kuya habang nakatitig
sa mukha ko. Magkahinang din ang mga mata namin
pero wala akong ibang maintindihan sa mga sinasabi niya.
"Son, what are you talking about?" narinig ko
ang tanong ni mommy. Bakas ang pag-aalala sa boses niya.
"Just let him speak!" dominanteng utos
naman ni daddy kaya sabay kaming napasinghap ni mommy.
"Kuya, ano bang problema mo?" alanganing
tanong ko. Parang galit na kasi si daddy kaya
kinabahan ako.
Jtinaas ni kuya ang malit na kahong hawak
niya at binuksan iyon sa harap ko. Tumambad sa akin
ang isang magand ang singsing na napapalamutian ng
mga diyamante. Sa gitna nito ay mayroong mas
malaking bato na tila ipinasadya ang
pagkakatabas.
"Raiza, I know other people will never
understand, but I love you. I love you so much! I love
you more than anyone and anything in this world
Please do me the honor of marrying me and let's
spend the rest of our lives together!"
"Royvin!
"Kuya?
Halos sabay kami ni mommy na napabulalas
sa matinding pagkagulat. Nanginig ang buong
katawan ko at biglang natuyo ang lalamunan ko nang
hawakan ni kuya ang dalawang kamay ko. Pero
mabilis kong binawi ang mga ito at agaran akong
tumayo. Umatras ako para lumayo sa kaniya dahil
napatayo na rinsiya at sinubukan pa nitong lumapit sa akin.
"Ano'ng pinagsasasabi mo, kuya? Prank ba
ito? Kasi kung anuman ang gimik mo, hindi iyan
nakakatuwa!" asik ko. Pero napaigtad ako na may
kasamang singhap nang malakas na hampasin ni
daddy ang ibabaw ng kaniyang mesa.
"Take your seat, Raiza, and let your brother
finish what he is talking about!" pasigaw niyang utos
sa akin kaya nadagdagan ang masidhing kaba sa puso
ko. Pero imbes na sumunod ay mabilis akong
umiling
"No, dad! Hindi ko po maintindihan ang mga
sinasabi ni kuya!" sa pagkakataong ito ay kusa nang
bumalong ang mga luha ko.
"Raiza, please listen to me. Hindi ito prank at
hindi ako nagbibiro. I'm serious! Mahal na mahal kita
at ikaw ang babaeng gusto kong pakasalan at
makasama habang buhay!" pagmamakaawa ni kuya.
Gusto kong masuka sa mga sinabi niya. Para akong
biglang nahilo at gustong pagdimlan ng aking
paningin.
"Nababaliw ka na ba, kuya? Magkapatid tayo!
Hindi puwede ang sinasabi mo!" hindi ko na napigilan
ang mapasigaw at magalit. Humihingal ako sa
pagbigat ng dibdib ko at tila sumakit ang ulo ko sa gusto niyang mangyari.
"Anak, tama ang kapatid mo. Hindi puwede
ang gusto mo dahil magkadugo kayo!" si mommy
naman ngayon ang nakikiusap. Pero agad na umiling si
kuya at tumalim ang mga mata.
"No, mom! Akin lang si Raiza! At siya lang ang
gusto kong mapangasawa, wala ng iba! I already told
dad and he agreed with me!" tumingin pa si kuya kay
daddy para patunayan ang sinasabi niya. Tinabig
naman ni daddy ang kamay ni mommy at saka tumayo mula sa kinauupuan niya.
"Yes! I already agreed with you brother's
wishes! At ikaw, wala kang ibang dapat gawin kung
hindi ang sumunod!" dumagundong pa ang boses ni
daddy nang sabihin iyon. Lalo akong sinagilihan ng
takot at kulang na lang ay huminto na sa pagtibok ang puso ko.
"Hon, ano ba'ng pinagsasasabi mo?
Magkapatid sila. Kasalanan sa Diyos ang gusto mong
mangyaril" lumuluha na ring sabi ni mommy. Pero nagulat ako at napahiyaw nang bigla
siyang sampalin
ni daddy kaya bumagsak siya sa sahig
"Dad!"
"Daddy!"
Sabay kaming napasigaw ni kuya. Ako naman
ay mabilis na tumakbo palapit kay mommy at
tinulungan itong bumangon.
"This is my house! And you all should obey
with my rules!" malakas na singhal ni daddy.
Dinuro-duro pa niya si mommy kaya lalo naman akong
napaiyak. "Huwag mong sasagarin ang pasensya ko
kung ayaw mong magkabukingan tayo rito!" tila may
pagbabantang pahayag niya kay mommy. Kita ko
namang nabalot ng takot ang mukha ni mommy kaya
hindi na ito muling nagsalita.
"Dad, sana hindi ni'yo na po sinaktan si
mommy," paninita naman ni kuya kaya nabaling sa
kaniya ang atensiyon ni daddy.
"1t's alright, son! Lalaki tayo, kaya tayo dapat
ang nasusunod sa lahat ng bagay. Kaya kapag iyang
magaling mong kapatid ay hindi sumunod sa iyo,
patikiman mo rin ng dahas. Walang lugar ang
pag-iinarte sa mundo natin. Kung ayaw nilang
masaktan, dapat lang na matuto silang sumunod"
mataas pa rin ang boses ni daddy nang magsalita.
Kami naman ni mommy ay patuloy lang sa pag-iyak
dahil sa matinding takot.
Nakahinga lang ako nang maluwag nang
padarag nang lumabas ng study room niya si daddy.
Narinig ko pa nga ang pagmumura nito bago ako
muling tinapunan nang matalim na tingin.
Lumapit sa amin si kuya pero para akong
napapaso at agad na lumayo sa kaniya.
"Mommy, sorry po. Hindi ko naman po
akalaing sasaktan kayo ni daddy-ng gano'n,' hinging
paumanhin ni kuya at inalalayan pa si mommy na makatayo.
"Royvin, anak, bakit ang kapatid mo pa?
Bakit kailangang siya pa ang magustuhan mo? Puwede
namang iba na lang. Bakit ang sarili mo pang kadugo?
panunumbat ni mommy. Gusto ko ring magwala at
pagsisigawan si kuya. Pero natatakot akong baka kung
ano pa ang gawin ni daddy kay mommy kapag muli
akong kumontra sa kanila.
"Mom, mahal ko po talaga si Raiza. At hindi
ako papayag na mapunta siya sa iba. Para lang po siya sa akin, mom-"
Hindi ko na matagalan ang mga sinasabi ni
kuya kaya mabilis ko siyang ginawaran nang malakas
ng sampal. Hindi siya agad nakahuma sa ginawa ko
pero kinakain ako nang matinding galit at
pandidiri.
"Hinding-hindi ako papayag sa gusto mo,
kuya! Kasalanan sa Diyos iyan! At higit sa lahat, wala
akong ibang pagtingin sa iyo maliban sa pagiging
kapatid ko!" bulyaw ko sa kaniya. Hindi pa rin siya
nakapagsalita kaya kinuha ko na ang pagkakataong
iyon para lumabas ng silid.
Patakbo kong kinuha ang susi ko sa kuwarto
at pumunta sa garahe. Mabilis ang bawat kilos ko at
agad na sumakay sa aking kotse. Pinaandar ko iyon at
mabilis namang binuksan ng guard ang gate kaya
nakalabas din ako agad.
Nag-drive ako nang nagdrive habang walang
patid ang mga pagluha ko. Gulong-gulo ang isip ko at
parang gusto ko na lang mamatay.
Sobrang excited pa naman ako kaninang
may sasabihin si kuya tungkol sa kung sino ang gusto
niyang pakasalan, tapos ako pala iyon? Nahihibang na
ba siya? Gusto pa yata niyang masunog kaming pareho
sa impyerno dahil sa gusto niyang mangyari. Hindi
man lang ba siya nandidiri o nanghihilakbot sa gusto
niya? We're siblings, for crying out loud!

Chapter 41💋

Chapter 41 Stan's Comfort

Sa kalagitnaan ng aking pagmamaneho ay
mabilis kong naapakan ang break nang may
humintong dalawang sasakyan sa aking harapan. Kung
hindi nga lang ako naging maagap ay tiyak na
nagkabanggaan kami ng mga ito.
Nakahinga naman ako nang maluwag nang
makita sina Tyron ang bumaba ng sasakyan. Lalo
akong napaiyak dahil lalo ko lang nami-miss si Stan.
Pinababantayan nga pala niya ako kaya siguro
naalarma ang mga ito nang bigla na lang akong umalis
ng bahay gayung madaling-araw na.
Mabilis kong isinuot ang jacket na nasa likod
ko at saka isinuot bago ako bumaba.
"Ma'am, saan po kayo pupunta? May
emergency po ba? Sobrang bilis ni'yo pa pong
magpatakbo kaya kinabahan kami," salubong agad sa
akin ni Tyron. Nagbabaan na rin iyong iba niyang mga kasama.
Hindi agad ako nakasagot pero alam kong
basa parin ng luha ang aking mga mata mula sa pag-iyak ko kanina.
"Gusto ko sanang pumunta sa Zeus
Residential Tower. Gusto ko lang sana munang mapag-isa"
Ayaw kong pumunta kina Leahbel dahil alam
kong mabilis lang akong mahahanap doon nina
daddy. At least kapag nandoon ako sa Zeus ay walang
ibang nakakaalam.
"Bumalik na po kayo sa loob at ako na lang
po ang magmamaneho kung talagang doon ni'yo
gustong pumunta. Medyo malayo po kasi iyon dito,
tapos madaling-araw na rin,' dagdag pa niya. Dahil sa
pagmamalasakit niya ay napatango na lamang ako at
hindi na sumagot. Sumakay ako sa likuran ng kotse ko
at sumunod naman siya agad sa driver's seat. Inutusan
pa niya ang mga kasama niyang.sumunod na lang sa amin.
Tahimik akong bumaba nang marating namin
ang pupuntahan. Hindi ko na hinintay pa na
ipagbukas ako ni Tyron ng pintuan.
"Ma'am, may quarters po kami dito sa
ground floor. Pindutin ni'yo lang po iyong number 7 sa
telepono ng unit ni'yo kapag may kailangan po kayo.
Connected na po iyon agad sa telepono namin dito sa
baba" magalang niyang saad. Tumango lamang ako
saka nagpaalam na sa kaniya. Dumiretso na ako sa
private elevator papunta sa top floor.
Nang sumara na ang pintuan niyon ay muling
bumuhos ang mga luha ko. Pakiramdam ko, sa isang
iglap ay parang.nasira ang buhay ko. lyong kuya na
tinitingala ko at nirerespeto mula pa nag magkaroon
ako ng kamalayan sa aming pagiging magkapatid ay
may lihim palang pagtingin at pagnanasa sa akin.
Mariin akong napapikit dahil hindi iyon matanggap ng
puso ko. Mahal na mahal ko si kuya, pero ibang klase
ng pagmamahal pala ang gusto niyang iukol sa akin.
Ibinagsak ko ang katawan sa kama nang
makapasok na ako sa kuwarto ko rito. Ni hindi na ako
nag-abala pang magsindi ng ilaw. Ang bigat-bigat ng
dibdib ko at parang wala akong ibang gustong gawin
kung hindi ang umiyak na lang nang umiyak. Hindi ko
rin namalayang nakatulugan ko na ito at hindi
napansing kanina pa pala nagri-ving ang
cellphone ko.
Kinabukasan ay masakit ang ulo ko na
parang minamartilyo. Ramdam ko rin ang hapdi ng
mga mata ko dahil sa mahabang pag-iyak. Nagbanyo
ako para umihi at maghilamos. Paglabas ko ay siya
namang pagtunog ng telepono. Mabilis ko iyong nilapitan at sinagot.
Hello, ma'am, magandang tanghali po,"
bungad na bati ni Tyron. Kumunot ang noo ko dahil
imbes na good morning ay tanghali na ang pagbati
niya kaya wala sa sariling nalingon ko ang orasan.
Ala-una na pala ng hapon. Napabuntong-hininga ako.
"Hi, bakit?" napapahilot sa sentidong tanong
ko.
"Ma'am, tumawag po si sir Stan. Kanina pa
raw ho niya kayo tinatawagan pero nakapatay daw po
yata ang cellphone ninyo. Sinabi na po namin sa
kaniya na nandito kayo. Sinabi na lang po naming
baka natutulog pa lang po kayo kaya hindi ninyo
nasagot" mahabang paliwanag nito. Para namang
nawala ang natitirang antok sa katawan ko nang
marinig ang pangalan ni Stan.
"Yup. Kagigising ko nga lang. Ano'ng sabi ng
boss mo?" agap kong tanong. Bigla kasing bumilis ang
t***k ng puso ko at parang gusto ko na namang
maiyak. Kapag ganitong masamang-masama ang loob
ko ay parang gusto kong makulong sa mga bisig ni Stan.
"Ah, sige po, ma'am. Kinumusta lang po niya
kayo tapos tinanong kung bakit kayo nandito. Sabi ko
po, hindi ko alam. Kaya po siguro tumawag ulit kanina
dahil hindi ka niya natawagan. Gusto ni'yo po bang
magpa-deliver na lang ako ng pagkain diyan sa unit
ninyo? magalang naman niyang tanong pagkatapos
ng kaniyang paliwanag. Tinanghali ako ng gising kaya
malamang alam niya sigurong gutom na ako. Pero sa
totoo lang ay wala talaga akong ganang kumain.
"Sige. Ako na ang bahala kay Stan. Salamat
na rin sa pagkain. Hintayin ko na lang dito," pilit kong
pinasigla ang boses nang sumagot.
"Noted po, ma'am," saad naman niya at
magalang nang nagpaalam.
Agad kong tiningnan ang cellphone ko at
nadismaya ako dahil nakapatay na ito. Ibig sabihin ay
naubusan na ng battery. Pinuntahan ko agad ang bag
ko at hinalughog. Mabuti na lang at dito ko lang
palaging nilalagay ang charger ko.
Nang maisaksak na at lumitaw ang battery
icon na may kidlat ay in-on ko na agad ang cellphone
ko. Ilang segundo lang ay tumambad na sa akin ang
napakaraming missed calls, texts at chats.
Pinakamarami ang galing kay kuya at kay mommy.
Mayroon ding galing kay daddy pero hindi ko muna
iyon pinansin at inuna kong tinawagan si Stan.
Nakailang dial na ako pero siya naman ang
cannot be reached. Naalala kong tingnan ang chat at
doon ko nakita ang mensaheng galing sa kaniya.
From Stan:
I will be there the soonest I can. / love
you!
Nangilid agad ang mga luha ko nang mabasa
ang mensahe galing sa kaniya. Ibig sabihin ay nasa
biyahe na ito kaya hindi na matawagan. Dahil doon ay
muli ko munang pinatay ang cellphone ko pagkatapos
mag-send ng maiklingmessage kay mommy. Sinabi ko
lang na huwag siyang mag-alala dahil ayos lang ako.
Halos trenta minutos lang ang nakalipas ay
dumating na ang mga pagkaing in-order ni Tyron.
Niyaya ko silang saluhan ako pero tapos na raw silang mananghalian kanina.
Dahil babalik na nga ng bansa si Stan, kahit
papaano ay nagkaroon ako ng dahilan para ganahang
kumain. Hindi ko nga lang naubos talaga dahil masiyadong marami.
Pagkatapos kumain ay nag-toothbrush lang
ako at muling bumalik sa kama. Naupo ako roon
habang nakasandal sa headboard. Gulong-gulo pa rin
ang isip ko. Hindi ko alam talaga kung ano'ngg
pumasok sa isip ni kuya nang ipagtapat ang totoo
niyang nararamdaman sa akin. Hindi ko talaga
maiwasang hindi kilabutan sa tuwing maaalala ko ang
tagpong iyon. Parang babaliktad. ang sikmura ko na ewan.
Bandang magdidilim na nang tunmunog ang
doorbell. Kahit na-full charge na iyong cellphone ko
kanina ay hindi ko pa rin binuksan. Ayaw kong
matawagan ako ng kahit sino sa bahay. Nahihindik pa
rin kasi ako hanggang ngayon.
Agad sumilay ang masayang ngiti sa mukha
ko nang mapagsino ang dumating.
"Raiza!" sambit nito at mabilis akong niyakap
nang mahigpit. Doon na muling umalpas ang lahat ng
sama ng loob na nararamdaman ko. Narinig ko ang
pag-click ng pagsara ng pintuan pero hindi ko iyon
pansin dahil sa dire-diresto kong pagluha.
"Shh.a stop crying na my little fairy. I'm
already here. It's alright.." masuyo niyang sinasambit
habang magaang hinahaplos-haplos ang buhok ko hanggang sa likuran ko.
Mahigit sampung minuto yata kami sa
ganoong posisyon bago ako tuluyang tumahan. Iginiya
niya ako papunta sa sofa at magkatabi kaming naupo
roon. Ipinatong niya ang jacket niya sa center
table.
"What's wrong? Did you miss me that much?"
may ngiting tanong niya kaya kahit may mga luha pa
ring dumadaloy mula sa mga mata ko ay natawa ako.
"Yeah! I miss you so much!" sabi ko at saka
inabot ang leeg niya. Inilapit ko ang mukha niya sa
akin saka ko siya hinalikan nang madiin. Hindi naman
ako nabigo dahil agad niyang tinugon ang halik ko.
This is what I need right now. I need him and
his warmth to comfort me with all the distress in my
heart and mind.
"f*k! I miss these lips," usal niya at sa
pagkakataong ito ay siya naman ang marubdob na
humalik sa akin. Naging puno ng gigil at kasabikan ang
bawat dampi ng mga labi niya. Nang pasukin ng dila
niya ang bibig ko at makipaglaro rin sa dila ko ay
napaungol ako. Agad dumaloy ang kiliti pababa sa kaibuturan ko.
Nang maubusan na ako ng hangin ay saka
lang niya ako pinakawalan pero bumaba agad ang
halik niya sa leeg ko. Nagtayuan ang mga balahibo ko
sa katawan nang mapang-akit niyang dilaan ang panga
ko pababa sa leeg ko. Pagkatapos ay buong
panggigigil niyang hinalikan ang balikat ko.
Napaigtad ako nang pasukin ng isang kamay
niya ang suot kong blouse at kalasin ang bra ko.
Pagkatapos ay agad dumako ang malaki at mainit
niyang palad at kinubkob ang isang dibdib ko.
Marahan niya iyong pinisil at nilaro ng daliri ang tuktok.
Lalong bumagal ang paghinga ko nang
tuluyan na niyang alisin ang lahat ng suot ko. Muli niya
akong nilunod sa maalab niyang halik habang ang
dalawang kamay na niya ngayon ay nasa dibdib ko na.
Ako naman ang naghubad ng shirt niya at isinunod ang
pants niya. Maging ako ay nakararamdam ng
matinding kasabikan.
"Ahh... Stan!" napalakas ang ungol ko nang
isubo niya ang isang korona ng dibdib ko at parang
isang uhaw na sanggol na sumipsip doon.
Napapanganga ako sa pagdaloy nang mainit na
sensasyon hanggang sa sentro ng p********e ko.
Nang isunod niya ang kabilang tuktok ng
dibdib ko ay sumabay ang paghaplos niya sa
namamasa ko nang hiwa. Napakagat ako sa
pang-ibabang labi dahil lalo akong naliliyo sa
ginagawa niya.
"You're ready for me.. bulong niya at
bumaba ang mga nakakakiliting halik niya sa
tiyan ko.
And I miss this so much," he groaned in so
much lust as he kissed me down there.I whimpered
endlessly as his lips and tongue played with my
dampen core. My hand was gripping his hair because
his tongue was playing sensually with my swollen bud.
It was so damn sexy and electrifying at the same time.
Nang sumipsip siya roon ay halos mawalan
na ako ng ulirat. Literal na napasigaw ako dahil sa
pagsabog ng libo-libong sarap sa puson ko na
nagpadaloy ng katas sa kaselanan ko.
Hindi na niya ako binigyan nang time
maka-recover at mabilisang sumagad sa loob ko.
lyong nag-uumugat sa katigasan na p*********i niya ay
bumaon nang buo sa kaloob-looban ko. Sagad na
sagad na para na akong maiiyak sa sobrang sarap.
Pinaghalo-halong kiliti at boltahe ng kuryente ang
nagsasalimbuyo sa katawan ko.
"I miss this tight and warm p***y of yours!
he groaned and began to pound harder and deeper
His every thrust was giving me a.hell of sensation that
made my sanity went down the drain.
"Stan! Ooh!" hindi ako magkamayaw sa
paghalinghing dahil ramdam na ramdam ko iyong laki
niya habang pilit na iginigiit ang alaga niya sa masikip
kong butas. Hindi na yata talaga ako masasanay sa laki
niya. Magkahalong kirot at luwalhati ang hatid nang
mga pagbayo niya kaya muli na naman akong nilabasan.
Pakiramdam ko ay mawawasak na itong sofa
sa tindi ng mga paglabas-masok niya sa akin. Talagan
lumalangitngit ito at literal nang nawala sa puwesto niya.
"Damn!" mabangis niyang ungol nang
sumabay ang pagbulwak ng semilya niya sa pag-abot
ko sa ikaapat kong kasukdulan. Tuloy-tuloy lang ang
pag-ulos niya hanggang sa maibuhos na niya ang lahat sa loob ko.
"I love you, Raiza! Damn, I love f*****g you!"
marahas niyang bulong saka muling inangkin ang mga labi ko.
Malakas akong suminghap nang muling
mabuhay at pumintig sa loob ko ang p*********i niya.
Binuhat niya akong magkahugpong pa rin ang mga
katawan namin. Hindi rin naghihiwalay ang mga labi
namin kaya nalalasahan ko na ang sarili ko sa mga labi niya.
"Let's do it until you pass out on me"
mapanghibo niyang bulong nang ilapag ako sa kama.
Napangiti naman ako at tumango bilang
pagsang-ayon. Imbes kasi na matakot ay parang lalo
pa akong na-excite

Chapter 42💋

Chapter 42 Tragedy
Hindi nga siya nagbibiro nang sabihin niyang
gagawin namin iyon hanggang sa mawalan ako ng
malay, dahil pagkalapat na pagkalapat ng likod ko sa
malambot na kama ay agad na niya akong binayo nang binayo.
Kung kanina ay sagad-sagaran ang mga pagbaon
at paghugot niya sa akin ay higit pa sa doble ngayon.
Halos magkandabuhol-buhol na ang aking paghinga at
pakiramdam ko ay nagkandasugat-sugat na rin ang
aking mga labi dahil sa maririing pagkakakagat sa mga ito.
"Oh my God!" naibulalas ko nang bigla niya
akong padapain at muling ipinasok ang p*
niya nang walang pag-ingat. Parang sinasadya niya
iyong mararahas niyang paggalaw at talaga namang
napapasigaw ako sa tuwing biglaan siyang sumasagad
********
sa akin.
Nakasubsob na rin ang aking ulo sa unan habang
papahigpit ang kapit ko sa magkabilang gilid ng nito
dahil paparating na naman ang Ppamilyar na
sensasyong umuubos ng lakas ko.
"'s*t! Why still so tight!" parang hirap niyang usal
at lalong humigpit ang hawak niya sa baywang ko.
Siguradong mag-iiwan na naman iyon ng marka mamaya.
"Ahh.. muli ay malakas at mahaba akong
umungol nang iparanas niya ang kaluwalhatian sa
akin. Mukhang made-dehydrate na yata ako dito kay
Stan. Kahit ilang beses na akong nilabasan, meron at
meron pa rin dahil sa galing niyang magpaligaya.
Pagkatapos niyon ay muli niya akong pinatihaya
at maingat na ipinatong ang mga nanghihina kong mga
binti sa kaniyang mga balikat. Nagpatuloy siya sa
kaniyang mababangis na mga pag-ulos na halos magpaiyak na sa akin sa sarap. Basta
itong posisyon
**** niya
na ito talaga, sagad na sagad lalo ang p"
sa akin. Tapos ay may tila tinatamaan sa loob ko na
medyo masakit pero may kaakibat din ito na di ko
halos mailarawan na nakaliliyong kiliti.
Ramdam ko na naman ang delubyo sa puson ko.
Masakit na iyong balakang ko pero alam kong excited
na naman ako sa panibagong kaganapan.
Alam kong dama na rin niyang malapit na naman
ako kaya lalo pa niyang binilisan ang kaniyang mga
pagbaon sa akin. At hindi nga nagtagal ay sabay na
kaming mala kas na humahalinghing na may
mahabang pag-ungol sa matinding orgasmong aming
pinagsaluhan. Pati ang pagdaloy ng mainit niyang
katas sa loob ko ay nakadagdag pa sa kiliting
nararamdaman ko.
Bumigay na ang katawan ko at mabilis akong
nakatulog. Ni hindi ko na rin talaga namalayan kung
ano pa ang mga sumunod na nangyari
Nang muli akong magising ay masakit ang likod
at balakang ko. Tila ba nabaklas na ang mga ito mula
sa katawan ko. Ramdam ko rin ang hapdi sa pagitan
ng aking mga hita. Pero ang gumising talaga sa akin ay
ang tunog na mula sa cellphone na patuloy lang na
ring nang ring. Siguradong hindi sa akin iyon dahil
hindi ko pa binubuksan ang cellphone ko hanggang ngayon.
Gumalaw ako ng konti at hinarap si Stan. Tulog
na tulog ito at mukhang hindi naririnig ang pag-iingay
ng kaniyang phone. Kahit nananakit ang aking buong
katawan ay napangiti ako habang tinititigan ang
guwapo niyang mukha. Humihilik siya at bahagya pang nabuka ang bibig niya.
Napalunok ako nang may dumaloy na kiliti sa
p********e ko habang nakatitig sa mga labi niya. Bigla
ko lang naalala kung paano niya ako hinahalikan doon
sa ano ko na parang walang katapusan. Kay Stan ko
lang talaga ibibigay ang sarili ko nang buong-buo.
Mamamatay muna ako bago ako maangkin ng iba.
Hindi na ako nakatiis at dahan-dahang
bumangon at bumaba sa kama. Hindi na ako
nag-abalang takpan ang sarili at diretsong hinanap
ang tumutunog.na cellphone. Doon ko ito nakita sa
may jacket niya na hanggang ngayon ay nasa ibabaw
pa rin ng center table. Napangiti pa ako nang makita
ang na-disarrange na sofa dahil tabingi pa rin ang puwesto niyon.
Marcus calling...
Nagdalawang-isip ako kung sasagutin ko bao
hindi ang tawag. Nang lingunin ko naman si Stan ay
mahimbing pa rin ang tulog nito at diretso pa rin ang
mahihina niyang paghilik. Huminga ako nang malalim at sinagot ang tawag
"Stan? Gago ka, kasama mo ba si Raiza ngayon?
Huwag mo akong pagsisinungalingan dahil naitimbre
na nila sa akin na nakabalik ka na ng bansa!" mabilis
na litanya ni Marcus sa kabilang linya. Napalunok
naman ako at muling tumingin kay Stan.
"Marcus..
"Raiza?!" bulalas niya agad kaya hindi ko na
naituloy ang iba ko pa sanang sasabihin.
"Yup, it's me. Tulog kasi si Stan kaya-"
Napahinto akong muli sa pagsasalita dahil
malakas na tumawa sa kabilang linya si Marcus. Agad
nagsalubong ang dalawa kong kilay.
What's wrong? hindi ko naiwasang
matanong
"Do you have any idea how chaotic everything is,
right now? Your family reported that you're missing!
Kahit malinaw naman sa CCTV na kusa kang umalis ng
bahay. They are even looking at the possibility that
you were kidnapped. Galit na galit ang daddy at kuya
mo,' dire-diretso niyang pagbibigay-alam sa akin kaya
napasinghap ako. Parang binundol ang dibdib ko at
agad akong inatake ng guilt dahil naisip ko agad si
Mommy. Wala akong pakialam kahit galit sina daddy at
kuya, si mommy lang talaga ang inaalala ko.
"Ano ba'ng nangyari?" halos pabulong na lang
yon.
"Naglabas ng video statement ang daddy mo na
magbibigay daw siya ng malaking reward sa kung sino
mang makapagbibigay ng impormasyon kung nasaan
ka natatawang pagbabalita pa nito. "At ang
nakakatawa pa, sa MBS mismo ipinalabas ang video
kaya nalaman ko. Itinawag kasi agad sa akin ni Marco
at talagang nagkakagulo daw sila ngayon sa bahay
ni'yo!l" dagdag pa niya kaya lalo tuloy akong
kinabahan.
"Okay. Thank you, Marcus. Ibababa ko lang ang
tawag para si mommy naman ang matawagan ko.
Dapat malaman nilang okay lang ako," pagmamad ali kong sabi.
Hindi ko na hinintay ang sagot niya kahit
mayroon pa siyang sinasabi. Pinatay ko ang tawag at
agad kinuha ang cellphone sa bag ko. Doon naman
nagising si Stan at buong pagtataka akong
tiningnan.
"Why are you panicking? May nangyari ba?
tanong nito sa inaantok na boses. Naghikab pa nga
siya habang pupungas-pungas ang mga mata.
"Hinahanap na ako sa bahay. Naglabas pa ng
video si daddy na baka na-kidnap daw ako. Kailangan
ko silang tawagan para sabihing ayos lang ako,
mabilisan ko sagot habang hinihintay na mag-on ang cellphone ko.
Hindi ko pa man nasu-swipe para i-unlock ay
tumatawag na agad si mommy. Sasagutin ko pa lang
sana kaya lang ay pinigilan ako ni Stan.
"Wait! Don't answer it. Baka naka-connect sila
para ma-trace ang lokasyon mo," napatanga naman
ako sa sinabi niya. Ako man ay ayaw kong malaman nila ang lugar na ito.
"Ano'ng gagawin ko?" naguguluhan kong
tanong
"Turn it off, now' utos niya. Saglit ko siyang
tinitigan saka siya ulit sumenyas na patayin. Wala na
akong nagawa pa kung hindi sundin ang utos
niya.
Kinuha niya sa kamay ko ang cellphone at
inihagis sa kama saka ako niyakap. Nahigit ko ang
aking hininga dahil pareho pa rin kaming hubad at iba
ang dating noon sa akin. Umupo siya sa dulo ng kama
at pinakandong naman niya ako sa kaniya.
"Now, tell me. What really happened to you?
Bakit ka biglang pumunta rito at nakapatay pa ang
cellphone mo?"seryoso niyang tanong. Napapalunok
ako kasi kahit hindi buhay iyong alaga niya ay ramdam
ko iyon sa bandang puwitan ko.
"Puwede bang magbihis muna tayo bago
mag-usap? Naaasiwa ako dito sa puwesto natin," pigil
ang hiningang hiling ko. Kinakabahan ako sa
pagkakagulo sa bahay pero tinatraydor naman ako ng
katawan ko. Masakit pa nga, eh, pero parang gusto na
naman niyang maararo nitong si Stan. Ang rupok ko pa
naman pagdating sa kaniya.
"Are you being serious? Kanina lang natataranta
ka, tapos ngayon may oras ka pang magbihis kaysa
pag-usapan ang problema?" bakas ng pagkaaliw ang
tono niya kaya inirapan ko siya.
"Fine, fine!"' itinaas niya ang dalawang kamay
bilang pagsuko.
Napatili ako nang bigla siyang tumayo at buhatin ako.
"Stan, ano ba!" patiling saway ko sa kaniya pero
hindi niya ako pinansin at dumiretso na sa banyo. Pero
gaya ng kutob ko, hindi kami diretsong naligo dahil
umisa pa sa akin ang damuho bago kami tuluyang
natapos. Ang ending napapangiwi ako sa bawat
paghakbang ko palabas ng banyo.
*k! What the hell was that?!"
Galit na sigaw ni Stan nang ipagtapat ko sa
kaniya ang lahat. Wala akong itinago mula sa umpisa
hanggang noong gabi na nag-usap-usap kami as one family.
"Kaya tumakas agad ako sa bahay dahil
nahihindik ako sa gustong mangyari ni kuya,"
lumuluhang pahayag ko. Hanggang ngayon ay ang
sakit-sakit pa ring isipin na may ganoong pagnanasa sa akin si kuya.
"Huwag ka nang umuwi roon. I am going to kill that brother of yours if he ever does
something bad to you! I swear!"
Ngayon ay matalim ang mga mata ni Stan at
bakas ang matinding galit sa mukha niya. Halos
humingal na nga siya sa pagpipigil na magwala.
"Pero siguradong nag-aalala na si mommy sa
akin. Hindi ko siya puwedeng basta na lang iwan sa
bahay,' patuloy pa rin ang mga paghikbi ko.
Kayang-kaya ko namang umalis sa bahay. Ang hindi ko
lang kakayanin ay iyong masaktan si mommy nang dahil sa akin.
"Fine. Let's go to another place where you
can call your mom," pagpapahinuhod naman niya.
Muli niya akong niyakap nang mahigpit.
Gaya nang napagkasunduan, pumunta kami
sa mall at doon ko tinawagan si mommy.
"Hello, Raiza? Anak? Nasaan ka? Ano ba'ng
nangyari sa iyo? Umuwi ka na at alalang-alala kami sa
iyol" sunod-sunod na tanong ni mommy. Nasundan
din agad iyon ng pag-iyak kaya kumirot ang puso ko.
"Mommy, okay lang po ako. Gusto ko lang po
munang mapag-isa please huwag-"
"Go home right now, Raizal" muntik ko nang
mabitiwan ang cellphone nang marinig sa kabilang
linya ang galit na galit na boses ni daddy.
"Try my patience and you will not see your
mom ever again!" mariin niyang banta kaya nagtayuan
ang lahat ng mga balahibo ko sa katawan. Mabuti na
lamang at wala sa tabi ko si Stan dahil abala itong
nakikipag-usap sa mga tauhan niya.
"D-dad..." nausal ko. Hindi ko na napigilan
ang pagbalong ng mga luha ko.
"I will give you thirty minutes and you will
see the consequences!" mas nakakatakot na ang boses
ni daddy kaya napasinghap ako. Pero pinatay na niya
ang tawag kaya wala na akong nagawa pa. Mabilis
kong pinunasan ang mga luha ko at inayos ang hitsura
ko. Lumapit ako kay Stan at ngumiti naman ito sa akin
kaya tinugon ko naman siya.
"What happened?" agap niyang tanong
"Okay na. Kailangan ko na lang umuwi dahil
masama ang pakiramdam ni mommy. Huwag kang
mag-alala ayos nam-
"Nol" putol niya agad sa akin. Napamaang
akong tumingin sa kaniya. "I won't allow you to go
back to that house with your sick brother again!"
mariin niyang sambit kaya kinabahan ako. Kinabahan
ako hindi para sa sarili ko kung hindi para kay
mommy. Kilala ko kung paano magalit si daddy kaya
hindi puwedeng hindi ko siya sundin.
"Kakakausap ko lang kay daddy.
Pinagsisisihan na rawni kuya ang nagawa niya at hindi
na niya ipipilit ang gusto niya. Okay na, Stan kaya
uuwi na ako dahil kailangan ako ni mommy,"
pagsisinungaling ko. Pilit ko ring pinasigla ang boses
ko at sinabayan pa ng ngiti para hindi siya
makahalata.
Hindi siya nagsalita at mataman lang akong
tinitigan. Pinanatili ko ang ngiti sa mukha ko, kaya
bandang huli ay bumuntong-hininga siya.
"Fine! Ako ang maghahatid sa iyo roon at
sasabihin mo sa kanilang ako ang boyfriend mo at
malapit na tayong magpakasal!" deklara niya.
Natahimik ako at awang ang mga labing natulala sa harap niya.
"Stan, please. Gawin natin iyan sa ibang araw
huwag ngayon. Kailangan ko na talagang umuwi.
Tatawagan na lang kita, okay?" pagmamadali ko at agad na siyang tinalikuran pero
mabilis niyang
nahawakan ang braso ko. Napalunok ako at nag-iwas ng tingin.
Magsasalita pa lang siya pero biglang naagaw
ang atensiyon niya nang lumapit ang isang tauhan niya.
Sir, emergency!" tarantang bungad nito kay
Stan
"What?" tanong naman ni Stan pero hindi pa
rin binibitiwan ang braso ko.
Salitang Russian ang salitang ginamit ng
tauhan niya kaya hindi ko naintindihan. Pero mabilis
na nabitiwan ako ni Stan at nanlaki ang mga mata
niya. May mga kasunod pang sinabi ang tauhan niya sa
salita nila kaya lalong nag- iba ang awra ni Stan.
"Fine! Go there first and I will follow! utos
niya. Tumango naman agad ang tauhan niya at niyaya
na ang iba pang mga kasama niyang umalis.
Muli akong hinarap ni Stan na gulong-gulo
ang reaksyon sa mukha niya.
"Ano'ng nangyari?" kinakabahang tanong ko.
Sa hitsura ni Stan, sigurado akong bad news ang dala ng tauhan niya.
"Huwag na huwag mong huhubarin iyang
relo mo na may tracking device. Naiintindihan mo?
Palihim lang na magbabantay sina Tyron sa paligid ng
subdivision ni'yo. Kailangan ko nang umalis" mahigpit
niyang bilin kaya lalo akong nakadama ng kaba.
"Stan!" may bahid na ng galit ang pag-aalala
ko. Ayaw na naman niyang sabihin kung bakit at ano ang problema.
"lyong kambal ni Charles." lalong lumakas
ang kalabog ng puso ko.
"Bakit ano'ng nangyari sa kambal? tumiim
ang bagang ni Stan at talagang naglitawan maging ang
mga ugat sa leeg niya. He is angry right now
"The twins are kidnapped!"' my breathing
hitched with that news. That was awfully
disgusting

Chapter 43💋

Chapter 43 The Brother's Wrath

Abot-abot ang kaba ko habang papalapit na ako
sa bahay namin. Hindi na rin kami nakapag-usap nang
maayos ni Stan kanina dahil kinailangan na talaga niyang umalis.
iyong iba. Mabilis na kumunot ang noo ko dahil
nakasibilyan naman ang mga ito.kaya siguradong hindi
sila pulis o sundalo. Kung gano'n, ano'ng ginagawa
nila rito sa bahay? Pagkatapos ay may mga armas pa?
Napatingin pa silang lahat sa akin nang
bumaba ako ng sasakyan ko. Pero hindi ko sila
pinansin at dumiretso na sa pinto at pumasok na ng
bahay. Sumalubong agad sa akin ang galit na mukha ni
daddy habang nakaupo sa malaki naming sofa. Katabi
niya si mommy na halatang puno ng pag-aalala at
bakas din ang pamamaga ng mga mata. She
cried!
"Raiza. si kuya ang unang tumayo at
sumalubong sa akin pero umiwas agad ako sa kaniya.
Ni hindi kO siya kayang tingnan ng diretso sa mga mata.
Nang makalapit ako sa puwesto nina
mommy at daddy ay mabilis na tumayo si daddy
palapit sa akin. Kasunod niyon ay ang isang malakas
na sampal na agad niyang pinadapo sa aking kaliwang
pisngi. Napabagsak na lang ako sa sahig dahil sa
malakas na sampal mula kay daddy.
"Dad, no!" narinig kong awat ni kuya sa
kaniya. Maging si mommy ay umiiyak na rin pero
nakatayo lang ito at hindi makalapit sa akin.
"Who gave you the right to just run away like
that?l pasigaw na sumbat sa akin ni daddy.
Namanhid yata iyong pisngi kong tinamaan ng sampal.
Maging ang gilid ng labi ko ay pumutok agad at
ngayon ay nagdurugo na. Lalong kumirot ang puso ko
kaya hindi ko na napigilan ang mapaiyak.
"Daddy, hindi ko po masisikmura ang gusto
ni'yong ipagawa sa akin. Hindi ko kayang magpakasal
kay kuya. Nakakadiri po ang gusto ninyong mangyari!"
kusa na lang lumabas iyon sa bibig ko na puno ng
paghihinanakit. Alam kong mataas na rin ang boses ko
pero wala na akong pakialam pa. Pareho lang din
naman kahit makiusap ako ay masasaktan parin niya ako.
"Aba't talaga nagiging suwail ka na, ha-"
akmang muli niya akong sasaktan pero mabilis siyang napigilan ni kuya.
"Dad, please! Stop hurting her! Let's give her
enough time to adjust. I believe she was just shocked
with my confession. Matatanggap din niya ang lahat
kaya hayaan muna natin siya," katuwiran ni kuya na
may halong pakiusap.
Tiningnan siya ni daddy at halatang galit ito
at hindi sumasang-ayon sa sinabi ni kuya.
"Naririnig mo ba ang sarili mo, Royvin?
Nakalimutan mo na ba ang sinabi ko sa iyo? Hindi ka
puwedeng basta na lamang magpapadala sa
kadramahan ng mga babae. Dapat ikaw ang
masusunod at kapag ayaw nilang sumunod sa iyo,
ilagay mo sila sa lugar nila!" paninigaw ni daddy. Lalo
akong napaiyak dahil sa mga tinuran niya.
Dad, please. Mahal ko'si Raiza. Mahal na
mahal. At kapag nasasaktan siya, kapag sinasaktan mo
siya, dobleng sakit ang dating no'n sa akin. Kaya
please lang, let me handle this, okay? Lalo lang
sasama ang loob niya dahil sinasaktan mo siya. Ayaw
ko siyang makitang nasasaktan, daddy!" halos
mabasag na ang boses ni kuya habang
nagmamakaawa kay daddy. Napamaang naman ito sa
kaniya saka bumaling sa akin. Matalim niya akong
tiningnan kaya napaiwas ako ng tingin.
"Don't make her fool you, Royvin. Isa lang
ang dahilan kung bakit ayaw niyang magpakasal sa
iyo nasusuklam niyang pahayag. Natigilan naman si
kuyang napatitig sa kaniya saka bumaling ng tingin sa
akin. Bigla akong kinabahan sa kakaibang emosyong
nasa mga mata ni daddy.
"What do you mean, dad? pabulong na
tanong ni kuya. Muli niya akong sinulyapan bago
muling tumunghay kay daddy.
"That woman has a boyfriend! She's refusing
you because she has another man" dumagundong
ang boses ni daddy na nagpaigtad naman sa akin.
Paano niya nalaman ang tungkol sa amin ni Stan?
Gulat namang tumingin sa akin si kuya.
Ngunit ang gulat niya ay agad napalitan ng galit- matinding galit.
"Is that true, Raiza?" taas-baba ang dibdib
niya at halatang nagpipigil ng galit. Mabait si kuya,
pero kagaya ni daddy, nagiging malupit din siya kapag nagagalit.
"Answer him, Raiza! Tell him if l'm lying or
not!" mapanghamong udyok sa akin ni daddy. Tila
naman naumid ang dila ko at hindi ako nakapagsalita agad.
"See? She couldn't even deny it. Why?
Because it's true!" segunda pa ni daddy na
punong-puno ng pang-uuyam ang tono. Bumilis ang
tk ng puso ko at kinabahan ako sa matinding galit
na ipinupukol ni kuya sa akin.
"Is it true?" bulyaw niya sa akin kasabay nang
paghaklit sa braso ko.
"Royvin, nasasaktan ang kapatid mo!"
umiilyak na awat ni mommy pero hindi siya makalapit
sa amin lalo na at tinapunan siya ni daddy ng
masamang tingin.
"Yes! Yes, Ilalready have a boyfriend and I
love him! Mahal ko siya! Mahal na mahal!" dahil sa
tindi ng sama ng loob ay bumigay na ako at naisigaw
ang mga bagay na iyon.
Muli ay isang malakas na sampal ang
dumapo sa mukha ko na nagpahiyaw kay mommy.
Pero hindi ako nagpatalo at ginantihan din ng sampal
si kuya. Maang itong tumingin sa akin pero kasunod
niyon ay ang lalong pagdilim ng mukha niya. Ngunit
isa pang malakas na sampal ang ibinigay ko sa kaniya.
Bigla niyang hinawakan ang buhok ko at
marahas akong hinila patayo. Napaigik ako sa sakit
nang pagkabanat ng anit ko kaya lalong bumuhos ang mga luha ko.
"What did you just say?" gigil na tanong ni
kuya na parang papatay na ang hitsura.
"I told you, son. You should teach hera
lesson, so that she will learn to obey," sarkastikong
panunulsol pa ni daddy kay kuya.
Nagimbal ako nang magsimula si kuya na
hilahin ako gamit ang buhok kong mahigpit niya hawak.
"Royvin, please!" pagsusumamo ni mommy
pero parang wala siyang naririnig.
"Bitiwan mo ako, kuya! Ano ba?!" pilit akong
nagpupumiglas at iniaalis ang kamay niya sa buhok ko
pero sadyang malakas siya.
Dire-siretso niya akong hinila hanggang sa
marating namin ang kaniyang kuwarto. Pabalya niya
akong inihagis sa kama at tumalbog pa roon ang buong katawan ko.
He looked like an angry predator, ready to
devour his pitiful prey. Nanginig sa takot ang buong
katawan ko dahil sa nakikita kong matinding
pagnanasa sa mga mata niya.
"Tell me, Raiza. Who is your boyfriend? Did
he touch you already? Did you kiss him?" mapanganib
ang bawat bitaw niya ng mga salita kaya lalong sumidhi ang takot ko.
"Ano'ng ginagawa mo? nagawa ko pangg
itanong habang papalapit siya sa akin. Hindi
Ads-free
maampat-ampat ang mga luha ko sa pinaghalong galit at takot.
"Ano sa palagay mo? mabilis siyang lumapit
sa akin at hinila ang dalawang paa ko. Napatihaya ako
sa ibabaw ng kama at mabilis naman siyang
umibabawsa akin. Mahigpit niyang hinawakan ang
magkabilang gilid ng ulo ko. Hindi ako makagalaw
dahil sadyang mabigat ang buong katawan niyang nakadagan sa akin.
"Ano ba kuya, bitiwan mo ako!" buong lakas
kong pagpupumiglas pero ngumisi lang siya sa akin.
"You smell so good, Raiza' at dumako pa ang
mukha niya sa leeg ko at lumanghap doon. Nahindik
ako sa ginawa niya. Sasampalin ko pa lang sana siya ay
mabilis na niyang nahawakan ang dalawang kamay ko at itinaas sa ulunan ko.
Sinubukan niya akong halikan sa mga labi
pero mabilis akong umiwas. Ginagamit ko ang buong
lakas ko para makawala sa kaniya pero sadyang
malakas siya. Dumapo sa pisngi ko ang mga halik niya,
hanggang sa bumaba sa leeg ko. Nagtayuan ang mga
balahibo ko sa takot at pandidiri sa ginagawa
aniya.
"Kuya, please! Bitiwan mo ako. Don't do this,
please!" sa sobrang takot ay sinubukan na lang ang
makiusap. Maraming beses kaming nagtalik ni Stan
kagabi at mayroon pa kaninang umaga kaya
nanghihina pa rin ako. Isa pa, hindi pa rin ako
kumakain kaya ubos talaga ang enerhiya ng katawan ko.
Lumakas na ang hagulgol ko dahil kahit ano'ng
panlalaban ko ay walang silbi sa lakas niya.
Pero parang wala siyang naririnig at biglang
pinunit ang suot kong damit. Napasigaw akO sa
sobrang takot at inumpisahan siyang pagsusuntukin.
Pero hindi niya pinansin iyon at sabay na pinisil ang mga dibdib ko.
Nang medyo umangat ang katawan niya ay
ginamit ko ang pagkakataong iyon para tuhurin siya.
Malakas siyang humiyaw dahil alam kong tinamaan ko
ang sensitibong bahagi ng katawan niya.
"Ahhh...damn!" namilipit siya sa sakit kaya
ako naman ay patakbong bumaba ng kama at agad
binuksan ang kuwarto at lumabas. Pero hindi ko pa
man nararating ang hagdan ay papaakyat na si daddy
na matalim ang tingin. Nilingon ko ang kuwarto ni kuya
na takot na takot. Dinig ko pa rin ang mga daing niya roon.
"What did you do to my son?" singhal ni
daddy pero hindi ako makapagsalita at umiling-iling lang.
"Daddy, he tried to rape me!" sumbong ko
kahit alam kong si kuya pa rin naman ang kakampihan niya.
"Hindi niya gagawin iyon! Nag-iinarte ka lang
talaga! asik niya sa akin saka tinawag ang isa sa mga katulong.
"Lock her in her room!" utos ni daddy kaya
nanlaki ang mga mata ko.
"Daddy, no! Please!" nagsimula na akong
makiusap pero hinaklit niya ang braso ko at hinila ako
hanggang sa kuwarto ko. Padarag niya akong
ibinagsak sa loob saka mabilis na lumabas at ni-lock
ang pinto mula sa labas.
Tinawag ko siya at patuloy na nakikiusap
pero iniwan na nila ako at hindi man lang pinansin.
Napasalampak ako sa sahig at ipinagpatuloy ang wala
na yatang katapusang pag-iyak.

Chapter 44💋

Chapter 44 Devil's Deal

Stan's POV
"Stan! Finally, you're here," salubong sa akin
ni Marcus. Kararating ko rito sa bahay nina Charles.
Kristine was crying so hard, and Charles was beside her, consoling her gently.
"What happened?" I asked nervously. My
men already briefed me on the way here, but I just
couldn't figure out how the twins could be kidnapped.
Guwardiyado ang mga iyon kaya mahirap madukot. Isa
pa sino namang gagawa no'n? Dahil kaya sa
pera?
"The kidnappers already called. They want to
trade with us!" mabilis na saad ni Marcus. Charles
looked at me with a grimacing face. Nakaramdam ako
ng awa sa kaniya, lalo na kay Kristine. I might already
love Raiza so much, but Kristine will always have a
special place in my heart. She's a special friend to me.
And seeing her cry like this sadden me greatly.
Papaano na lang kaya ang asawa niyang si
Charles.
"Trade? At ano ang gusto nilang kapalit ng
kambal?" naguguluhang tanong ko. May ibinulong si
Charles sa asawa bago tumayo at lumapit sa akin.
"They want Reynold Gordova in exchange of
my twins. They want him ASAP" may ding sambit ni
Charles. Madilim na madilim ang mukha niya at nmarin
din ang pagtatagis ng mga ngipin niya. Bakas iyon sa
paggalaw ng panga at mga ugat sa mukha at leeg niya.
"I will order my men to bring that asshole
back here in the Philippines. Ano pa'ng demand nila?"
walang gatol kong sagot na sinundan din ng tanong
Walang halaga sa akin ang lalaking iyon. Kaya kung
iyon lang ang kailangan nila, madali lang naman ibigay.
"Humihingi rin sila ng isang bilyon para sa
buhay ng kambal at-"
"Hindi problema ang pera. I could even give
them triple of that amount!" sabad agad ni
Charles.
"Pero paano kayo nakakasigurong ibabalik
talaga nila ang mga anak ko?"
Sabay-sabay kaming napalingon kay Kristine
nang bigla itong magtanong. Agad namang lumapit si
Charles sa kaniya at hinawakan ang mga kamay niya.
"We will do everything to take them back,
alright?" masuyong pahayag naman ni Charles. Lalong
nadagdagan ang awa sa puso ko para sa
mag-asawa.
"Naka-recover na sa trauma ang mga bata sa
nangyari sa kanila noong maliliit sila, tapos mayroon
my twins. They want him ASAP" may diing sambit ni
Charles. Madilim na madilim ang mukha niya at mariin
din ang pagtatagis ng mga ngipin niya. Bakas iyon sa
paggalaw ng panga at mga ugat sa mukha at leeg niya.
" will order my men to bring that asshole
back here in the Philippines. Ano pa'ng demand nila?"
walang gatol kong sagot na sinundan din ng tanong.
Walang halaga sa akin ang lalaking iyon. Kaya kung
iyon lang ang kailangan nila, madali lang naman ibigay.
"Humihingi rin sila ng isang bilyon para sa
buhay ng kambal at-
"Hindi problema ang pera. I could even give
them triple of that amount!" sabad agad ni
Charles.
"Pero paano kayo nakakasigurong ibabalik
talaga nila ang mga anak ko?"
Sabay-sabay kaming napalingon kay Kristine
nang bigla itong magtanong. Agad namang lumapit si
Charles sa kaniya at hinawakan ang mga kamay niya.
"We will do everything to take them back,
alright?" masuyong pahayag naman ni Charles. Lalong
nadagdagan ang awa sa puso ko para sa
mag-asawa.
"Naka-recover na sa trauma ang mga bata sa
nangyari sa kanila noong maliliit sila, tapos mayroon na naman ulit ngayon."
Muling humagulgol ng malakas si Kristine.
Niyakap naman siya agad ni Charles habang
nagkatinginan naman kami ni Marcus.
"We need to plan everything very carefully.
Tuso ang mga kalaban at masama ang kutob ko sa
totoong dahilan bakit biglang may nagka-interes sa
pulis na iyon. Mahigit limang taon na ang nakalilipas,
bakit ngayon lang may nagtangkang bawiin siya? At
paano nila nalaman kung nasaan siya?" kunot-noong
pahayag ni Marcus. Ngayon ko lang ulit nakitang
sumeryoso nang ganito ang kaibigan ko. Actually,
Charles is his bestfriend kaya hindi na rin ako
nagtataka.
"We should have dug deeper on the
background of that Reynold," sabi ko naman. Tumango
si Marcus at nilingon si Charles,
lyan ang priority ng mga detective ni
Charles ngayon. Base sa mga nakuha naming
impormasyon, galing sa bahay ampunan iyang si
Reynold. Inampon ng isang mayamang pamilya at iyon
ang nagpaaral sa kaniya kaya siya naging pulis. But
later on, nasunog ang mansyon ng mag-asawang
umampon sa kaniya at kasamang namatay sa sunog
ang mga ito. Aside from that information, there's
nothing more. We even had a suspicion that Reynold
Gordova was not his birth name. Base kasi sa civil
registrar at PSA niya, ang pangalan niyang iyan ay ang
ibinigay ng mga umampon sa kaniya. About his real
name and origins, no one knows, mahabang
paliwanag ni Marcus.
"Pinapuntahan na namin iyong dating bahay
ampunan pero matagal na palang closed iyon. Ang
hinahanap namin ngayon ay iyong mga dating
namamahala roon o kahit sinong nakakakilala kay
Reynold noong naroroon pa siya," dagdag naman ni
Charles. Tumatango-tango lang ako. Maraming
ganitong klase ng kuwento sa mga tauhan ko. Kung
hindi nagtatagumpay ang mga nanggagaling sa
ampunan ay nagiging kabilang sila sa sindikato o mafia gangs.
Patuloy lang sa pag-iyak si Kristine kaya saglit na
nagpaalam si Charles para ihatid ito sa kuwarto nila at
magpahinga. Tumango na lamang kami ni Marcus at
patuloy na tiningnan ang mga dokumentong
nakalahad sa harapan namin.
Hapon na nang matapos kami nina Marcus at
Charles sa pagpaplano. Ipinagamit ko ang private jet
ko para mabilis na maiuwi dito sa Pilipinas si Reynold.
At ngayon nga ay nasa bansa na ito at dinala sa safe house ni Marcus.
"Hello, Tyron, kumusta si Raiza? Hindi ko pa rin
siya matawagan hanggang ngayon," agad kong tanong
nang sagutin niya ang tawa
"Boss, hindi po kami makapasok sa subdivision
nila ngayon. Tanging ang mga residente na lang ang
pinapayagang makapasok ngayon doon kaya hindi po
kami sigurado kung ano na ang kalagayan ni Raiza.
Pero bantay-sarado naman namin lahat ng exit ng
ugar na ito. Kaya siguradong naroroon pa rin si Ma'am
sa bahay nila at hindi pa lumalabas," tumiim ang
bagang ko sa narinig. Kahit abala ang isip ko tungkol
sa kambal ni Charles, hindi rin nawaglit sa isip ko si
Raiza. Hindi ako makapaniwala sa mga ipinagtapat
niya sa akin. At natatakot akong may masamang
mangyari sa kaniya sa kamay mismo ng sarili niyang
kadugo. They are disgusting for even allowing their
siblings to be together as couple
"Basta huwag na huwag kayong aalis diyan.
Magbantay kayong mabuti. Gumawa kayo ng paraan
na makapasok at makalapit sa bahay nila. I need a
more detailed information the next time I will call"
utos ko. Hindi puwedeng wala akong gawin. Kung
kailangan kong sumugod sa bahay nila at sapilitang kunin si Raiza ay gagawin ko.
Nang i-check ko naman ang GPS na connected sa
kaniya ay totoong nasa bahay lang nila siya. ButI am
not comfortable because it was his brother who is the real danger to her. Damn him!
Bandang alas-otso ng gabi ay handa na ang mga
tauhan namin. Nauna na sa location sina Charles at
Marcus habang ako ay nasa daan pa. Napalingon ako
sa kamay kong may hawak ng cellphone ko dahil bigla itong nag-ring.
"Arllane! Hey, how are you?" nakalimutan ko na
nga pala siyang kumustahin dahil sa mga nangyari sa amin ni Raiza.
"Kauuwi lang ni daddy. May masamang balita,"
bakas ang matinding pag-aalala sa boses niya.
Napaunat ako sa pagkakaupo dahil sa sinabi
niya.
"What bad news?" hindi ko maiwasan ang hindi
mapatiim-bagang dahil sobrang daming kailangan
kong asikasuhin. Ngayon ay may masamang balita na naman.
"May nakuhang intel si daddy. Naaalala mo ba si
Fuentebella? lyong matandang Gio Fuentebella na
nakalaban ni Marcus, noon?" lalong dumagundong
ang dibdib ko sa binanggit niyang pangalan.
"What about him? He's dead. So, why are you still
mentioning him?" iritadong tanong ko. I will never
forget that cunning monster and pedophile. Kaya hindi
ako nagdalawang-isip na tulungang tapusin ang
matandang iyon dahil sa dami ng mga naging biktima
niya. He's a sick psycho who loved raping children and
selling women for prostitution.
May nagtakas daw sa anak niyang si Edsel mula
sa mental hospital. Ang hinala nila daddy, jyong
pamangkin niya ang kumuha doon sa Edsel. Kahit
napilayan na sila sa pagkawala noong matanda, hindi
pa rin naman ganap na bumagsak talaga ang sindikato
nila. Marami pa ring willing na tumulong at makisosyo
sa mga illegal nilang negosyo. But one thing is irking us
about this sudden event" mahaba niyang
paliwanag.
"Fine. Let's say gusto nila bumalik, pero marami
pa silang dapat pagdaanan. And now, they don't have
enough money and power that's-"
"Yan nga ang nakapagtataka. Dahil nakakalibot
sila sa iba't ibang bansa despite their scarcity. We
believed someone is funding them, and the last time
we checked, they're planning to stay here in the Philippines. Hindi rin namin alam
kung ano ang
dahilan, pero iba raw talaga angkutob ni daddy,"'putol
niya sa akin. Natahimik ako saglit dahil may point siya.
Ano'ng gagawin ng mga Fuentebella dito sa Pilipinas?
Wala silang koneksyon o kahit na ano'ng negosyo rito.
Si Marcus pa rin ang naghahari sa Pilipinas kahit na si
Stefan na ang namamahala ng lahat.
"Thanks for the info, Arllane. Marami akong
inaasikaso ngayon, pakisabi kay tito, kayo na muna
ang mag-monitor sa mga galawan nila. Kung talagang
papunta sila rito sa bansa, maaaring si Marcus nga ang
target nila. I will inform Marcus about this, too," pakiusap kong bilin sa kaniya.
"Alright! Kami na muna ang bahala. Just keep
your line available always for my call," sabi pa niya.
Nagpaalam na ako saka pinatay ang tawag. Eksakto
namang papasok na kami sa compound ng safehouse ni Marcus.
Mahigpit na guwardiyado ang buong lugar at
kahit militar ay mahihirapang pasukin ang lugar na ito
sa dami ng mga tauhan ni Marcus at gayundin sa akin.
Fully equipped din sa mga makabagong kagamitan
ang bawat sulok ng lugar na ito.
Dumiretso na agad ako sa kinaroroonan nina
Charles at Marcus. Nadatnan ko roon ang
nakakadenang si Reynold at mukhang nanlalata.
Everyday, my men are giving him torture and I admire
his endurance. Talagang matagal mamatay ang
masamang damo. Malimit sabihin iyan ni Marcus.
Kasabihan daw ng mga Pilipino iyan.
"Reynold Gordova!" tawag ko sa kaniya.
Nanghihina itong nag-angat ng mukha at tumingin sa
akin. Halos kumulo ang dugo ko nang ngisian ako nito.
"Sinabi ko naman sa iyo, di ba? Darating ang
araw na ibabalik ko sa iyo lahat ng ipinaranas mo sa
akin. Humanda na kayo sa paniningil ko kapag
nakalaya na ako rito!" maangas na banta nito sa amin
at dumura pa nga sa harapan namin.
"f**k you, asshole!
Bago pa namin mapigilan ay mabilis nang
nakalapit sa kaniya si Charles at inundayan nang
magkakasunod na suntok at sipa. Pero kahit
hinang-hina na si Reynold ay nagawa pa nitong
pagtawanan si Charles kaya lalong nagwala ang
kaibigan ko. Mabuti na lang at mabilis siyang napigilan ni Marcus.
"Charles, baka mapatay mo siya. Remember, we
need him alive para mabawi natin ang mga anak mo,"
paalala ni Marcus sa kaniya. Nakarating iyon sa
pandinig ni Reynold kaya muli itong tumawa. Lalong
naging mabangis ang hitsura ni Charles pero buong
lakas siyang pinigilan ni Marcus. Ako man ay
gustong-gusto kong durugin si Reynold pero kailangan kong magtimpi.
"Sino ang amo mo at bakit kailangan ni'yong
idamay ang mga anak ko? Mga hayop kayo! galit na
galit na bulyaw ni Charles.
"Hayop? Kayo ang hayop! Pasalamat ka nga at
hindi pa nababawasan ng daliri ang mga anak mo!
Kung ako lang ang masusunod, kahit patayin ni'yo pa
ako basta pagputol-putulin nila ang bawat bahagi ng
katawan ng kambal at ipadala sa inyo. Kulang pa iyon
sa limang taong dinanas ko sa kamay ni Stan at ng
mga demonyo niyang tauhan!" balik-sigaw ni Reynold
saka napangiwi. Marahil ay ramdam niya ang
pananakit ng katawan niya dahil sa dami ng sugat niya mula ulo hanggang paa.
Lalo namang nagwala si Charles sa sinabi niya
kaya maging ako ay tumulong na kay Marcus na pigilan si Charles.
"Hayop kayo! Huwag na huwag ni'yong
gagalawin ang mga anak ko, dahil kahit hanggang sa
dulo pa ng impyerno, susundan ko kayo!" malakas na
sigaw ni Charles. Ngayon ko lang nakitang nagalit nang
ganito si Charles at talagang pulang pula ang mukha
niya at halos maglagutukan na ang mga ugat sa kaniyang leeg.
"Huwag mo akong takutin, Charles.
Pinagsisisihan ko lang na hindi ko natikman ang asawa
mo, pero sisiguraduhin kong magagawa ko rin iyon!
pagmamayabang pa ni Reynold. Doon na humulos ang
pinipigilan kong galit at nawala ako sa sarili. Isang
malakas na sipa mula sa akin ang nagpatilapon sa
kaniya kaya sumuka pa siya ng dugo.
"Stan, stop it! Dumating na ang oras. Kailangan
na nating mabawi ang kamball'" tawag-pansin sa akin
ni Marcus kaya para akong nahimasmasan. Hindi ko
talaga matanggap na makakawala sa mga kamay ko ang demonyong ito.
"Gaano kami makasisigurong tutupad kayo sa
usapan at ibabalik sa amin ang mga bata?" biglang
tanong ni Charles. Muling dumura ng dugo si Reynold saka tumingin sa kaniya.
"Mababawi mo ang mga anak mo kung hindi
kayo gagawa ng kalokohan. Wala kaming pakialam
kahit mamatay ang mga anak mo, kaya kayo ang
susunod sa lahat ng gusto namin!" walang gatol na saad panito.
Hindi ko alam kung sino ang mga tumutulong sa
iyo kaya mayabang ka. Pero tandaan mo, hindi rin
magtatagal ang kalayaan mo dahil ibabalik kita sa
impyernong nararapat sa iyo!" nagtatagis ang mga
ngiping banta ko. Pero pinagtawanan lang ako nito. At
ang sumunod niyang sinabi ang nagpagulo ng isip ko.
Talaga? Bakit hindi mo tanungin ang girlfriend
mo? Alam niya ang lahat, gago!

Chapter 45💋

Chapter 45 Terrifying Truth

Raiza's POv
Gabi na nang muling mabuksan ang pintuan at
pumasok si mommy, Magang-maga ang mga mata nito
at may pasa pa sa gilid ng mga labi niya. Ilang minuto
pa lang akong humihinto sa pag-iyak ngunit nang
makita ko siya ay naiiyak na naman ako.
"Mom." sambit ko at yumakap sa kaniya nang
buong higpit. Niyakap niya rin ako at hinaplos-haplos
ang ulo at likod ko. Lalo lamang akong naiyak sa
sobrang bigat nang nararamdaman ko.
"Tm so sorry for all these mess. Patawad at
ganito ang pamilyang mayroon tayo, anak,"
humihikbing sambit nito na lalong nagpakirot ng dibdib ko.
"Mom, muntik na po akong gahasain ni kuya.
Mommy he almost raped me!" humahagulgol kong
sumbong Parang paulit-ulit na sinasaksak ang puso
ko habang inaalala ang nangyari kanina. Ngayon ay
puno ng takot ang dibdib ko na baka maulit iyon at sa
susunod ay hindi na ako muling makapanlaban pa.
"Nakausap ko na ang kuya mo. He's regretting
what he did to you. Nahihiya siyang harapin ka dahil sa
nagawa niya kanina," kumalas si mommy sa
pagkakayakap sa akin at pinahid ang mga luha ko.
Umiling ako sa kaniya habang patuloy na
umiiyak.
"No, mom! He's a liar! Ayaw ko na pong siyang
makita ulit. I hate him! I hate him so much! He's a devil
and a monster!" ni hindi ko na namalayang
naghihisterikal na pala ako. Ang sakit-sakit dahil sarili
ko pang kadugo ang gusto akong pagsamantalahan.
Siya dapat ang nagtatanggol at nagmamalasakit sa
akin pero siya pa itong gustong yurakan ang
p****e ko. Ang sakit talaga!
Anak, you are free to go out of your room, but
you are no longer allowed to go out of this house. Iyan
ang mahigpit na utos ng daddy mo," tila tumigil ang
mundo sa sinabi ni mommy. Biglang nahinto ang
pag-iyak ko at tanging ang mga pagsinok ko lang ang naririnig.
"Hindi puwede iyon, mommy! Bakit po kailangan
akong makulong dito sa bahay? May sarili na po akong
pag-iisip at buhay. Wala na po siyang karapatang
pakialaman ako and worse, pigilang lumabas!"
paghihimutok ko. Lalo namang nag-iiyak si mommy
kaya nag-umapaw ang awa sa puso ko para sa kaniya.
"Mom, umalis na lang po tayo rito. Bakit po hindi
ninyo maiwan si daddy kahit sinasaktan niya kayo? Ni
hindi niya kayo nirerespeto," pagsusumamo ko.
Napapikit si mommy kaya dumaloy sa magkabilang
pisngi niya ang mga luha mula sa mga mata niya.
"Nangako kami sa isa't isa na hindi maghihiwalay
kahit ano' ng mangyari," nasambit niya. Napamaang
ako habang nakatitig sa kaniya.
"Mom! Hindi mo po kailangang magpaka-martir
para kay daddy! Hindi po niya deserve iyon sa
ginagawa niya sa inyo!" katuwiran ko pa pero inilingan
niya lang ako. Ginagap niya ang mga kamay ko at tumitig sa mukha ko.
"Anak, mabait naman ang daddy mo basta
susunod tayo sa gusto niya at hindi natin siya
susuw-
Mom! Naririnig ni'yo po ba ang sarili ni'yo?
napatayo ako at umatras sa matinding pagkabigla.
Hindi ko inaasahang sasabihin ni mommy iyon at
sukdulang ipagtanggol pa si daddy.
Raiza, marami kang hindi alam at hindi
naiintindihan. Mula pagkabata, marami kaming
pinagdaanan ng daddy mo kaya siya nagkakaganiyan
But I swear madali siyang pakisamahan basta
masunod lang lagi ang gusto niya" dagdag katuwiran
pani mommy na lalong nagpaawang ng mga labi ko.
"Mula pagkabata? Mommmy, 'di ba sabi ni'yo po,
college na kayo noong magkakilala kayo ni daddy?
Kaya paanong-? kita kong bigla siyang nataranta at
napapiksi. Tila pinagsisihan niya ang nasabi
kanina.
"Kalimutan mo na ang sinabi ko. Basta sa
ngayon, sundin mo muna ang daddy mo. Kapag
humupa ang galit niya ay baka payagan ka rin naman
niyang makalabas ulit)" bigla siyang tumayo at may
pagmamadaling tinungo ang pintuan. Naalarma ako
dahil halatang iniiwasan niyang pag-usapan ang
tungkol sa kanila ni d addy.
"Mom! Teka lang hindi pa po tayo tapos
mag-usap," habol ko sa kaniya. Pero itinaas niya ang kamay at umiling.
"Let's talk later, anak. May gagawin pa kasi ako.
Don't worry, your door will not be locked anymore,
sabi lang niya at hindi na ako tiningnan. Ako naman ay
naiwang nakatunganga at gulong gulo ang isipan.
Ano kaya ang ibig sabihin ni mommy kanina?
Saka anong pinagdaanan ang sinasabi niya? Sa
pagkakaalam ko, both my parents grew up to have a
comfortable life. Hindi na nga lang namin naabutan
ang mga lolo at lola namin dahil maaga raw nawala
ang mga ito. Nag-iisang anak lang si mommy while si
daddy naman ay may kapatid. Pero ilang taon na ring
hindi nagpapakita si tito sa amin. Ni walang tawag o
anumang text. Kapag tinatanong ko naman sina
mommy ay sinasabi lang nilang nakadestino ito sa
malayo at hirap makauwi.
Napabuntong-hininga ako. Hindi ko alam kung
bakit, pero may hinala akong may itinatago si mommy
sa akin. Base sa reaksyon niya kanina, hindi sadya ang
pagkakabanggit niya ng tungkol sa kanila ni
daddy.
Kahit masama pa rin ang loob ay lumabas ako ng
kuwarto para kunin iyong bag kong naiwan sa kotse
ko. Kailangan kong tawagan si Stan at kumustahin siya.
Habang naglalakad ako sa pasilyo papunta sa
garahe namin ay narinig ko ang galit na boses ni
daddy. Parang may kausap ito na lalong nagpapagalit sa kaniya.
Imbes na dumiretso sa garahe ay parang hinihila
ang mga paa kong pumunta sa kinaroroonan ng mga
nag-uusap-usap. Parang may kung anong nag-uudyok
sa aking makinig sa kung anumang ikinagagalit niya.
Nang ganap na akong makalapit ay nagtago ako
sa malaking poste at tumingin sa dakong
kinaroroonan nina daddy. Maliban sa kaniya ay may
ilang lalaki pa siyang kausap. Sa likuran naman niya ay
ang mga taong may malalaking armas. Ito pa ang
isang ipinagtataka ko. Bakit biglang-bigla na lang may
mga lalaking may dalang baril ang nakapaligid dito sa bahay ngayon?
"Sigurado ka bang nasa Pilipinas na si Reynold?"
narinig kong tanong ni daddy doon sa matangkad na
lalaking nasa kanan niya. Reynold? Si tito Reynold ba
ang tinutukoy niya?
Nangunot ang noo ko dahil pamilyar sa akin ang
mukha ng lalaking lyon. Siya iyong isa sa mga lalaking
kasama ni daddy sa Casino noong isinama ako roon ni
Stan. Kung hindi ako nagkakamali ay Jayson ang
pangalan noon. lyon namang nasa bandang likuran
niya ay iyong Maximion o Max. Iyong iba ay hindi ko na kilala.
"Yes, bossing! Nakumpirma na ni Patrick iyan
kanina pa. May bad news nga lang," sagot ni Jayson.
Dumilim ang mukha ni daddy sa pagkakabanggit niya
ng bad news
"Bakit? Ano'ng problema?" nagkatinginan pa
iyong mga kausap ni daddy saka nagpalinga-linga sa
paligid. Mabilis akong nagtago dahil baka mahagip
ako ng paningin nila. Biglang bumilis ang kabog ng dibdib ko.
"Hindi namin mailabas ng bansa iyong bubuwit
natin doon. Masiyadong naghigpit ang tatay ni Stan sa
seguridad ng kampo nila, mabilis kong natakpan ang
bibig ko dahil sa pagkawala ng singhap mula sa akin.
Mabuti na lang at maagap ako, dahil kung hindi ay
siguradong maririnig nila ako. Bakit nila binanggit si
Stan? Totoo yatang alam na ni daddy ang tungkol sa
amin ni Stan. Paano kung saktan niya ito? No! I can't handle that!
"Hayaan ni'yo na ang gagong iyon! Mas maigi pa
kung magawan.ng paraan na mapatay ni'yo na iyon
dahil baka maging sakit pa ng ulo 'pag nagkataon!"
mariing tugon ni daddy. Mapatay? Lalong humigpit
ang pagkakatakip ko sa bibig ko dahil nag-umpisa
nang manginig ang mga tuhod ko.
"Mamayang gabi na ang palitan, boss. Talaga
bang ibabalik mo iyong kambal ni Charles? Sana kasi
isinama na nating kinuha iyong nanay para naman
matikman ko na rin!'" humahalakhak pang saad noong
Jayson. Muntik na akong mapasigaw sa
panghihilakbot sa narinig.
Si daddy? Si daddy ang nagpa-kidnap sa mga
anak ni Charles? Bakit? Tuluyan nang bumuhos ang
mga luha ko sa matinding takot.
"Huwag mo munang pairalin iyang kamanyakan
mo at baka masira pa ang mga plano ko. Ibabalik
ninyo ang kambal para makuha ko ang kapatid ko at
ang peral Kapag hawak ko na siyang muli ay puwede
na nating gawin ang lahat ng plano. Ako mismo ang magpapabagsak at dudurog sa
magkakaibigang iyon!
palalasap ko sa kanila ang tunay na impyerno sa lupa.
Sisiguraduhin kong pagsisihan ni Stan na-"
Natigilan si daddy sa pagsasalita dahil hindi ko
na napigilan ang pag-iyak nang malakas nang marinig
ang mga pinagsasasabi niya. Ni hindi ko na nagawang
itago ang sarili dahil sa takot at galit na
nararamdaman ko.
"Dad, huwag mong sasaktan si Stan!" lumabas
ako sa pinagtataguan at paluhod na nagmakaawa sa
kaniya. Galit nito akong binalingan at nagulat naman ang mga kausap niya.
"Ano'ng ginagawa mo riyan? Gusto mo ba
talagang masaktan?" lumapit sa akin si daddy at agad
hinila ang buhok ko kaya napadaing ako sa sakit.
"Daddy, please, huwag ni'yo pong idamay si Stan
sa galit ni'yo sa akin. Gagawin ko na po ang gusto
ni'yo, huwag ni'yo lang sasaktan si Stan!P' patuloy kong
pagsusumamo habang umiiyak. Pinanood lang kami
ng mga tauhan ni daddy at ni isa ay walang gumalaw sa kinatatayuan nila.
Pabalya akong binitiwan ni daddy saka tumawa nang malakas. Sobrang lakas na
umalingawngaw pa
hanggang sa labas.
"Akala mo ba talaga hindi ko alam ang tungkol sa
inyo ng gagong lalaking iyon?" nanlaki ang mga mata
ko sa sinabi niya. "1 enjoyed it, you know. You became
my unknown spy to him, dagdag pa niya at saka may
dinukot sa bulsa. Mula roon ay inilabas niya ang cellphone ko.
"Bakit po nasa sa iyo iyan? Dad, please give me back my phone," pakiusap ko, pero
sa pagkagimbal ko
ay inihagis niya ito sa pader kaya nagkadurog-durog
nang bumagsak sa sahig. Maang.ko siyang tiningnan at
lalong bumuhos ang mga luha ko.
May pinulot siya mula sa nawasak na cellphone
ko at itinapat sa mukha ko.
"Alam mo ba kung ano ito? nakangising tanong
niya. Umiling ako kaya lalong lumapad ang ngiti niya.
Narinig ko rin ang pagtawa ng mga kausap niya
kanina. "This is a bugging device. Lahat ng pag-uusap
ninyo ay nakakaratingsa akin. Alam mo bang
gustong-gusto kitang bugbugin nang ibigay mo ang
sarili mo sa kaniya? You belong to my son, but you let
other man f***d you? Pero nagkunwari akong walang
alam dahil ayaw kong masaktan si Royvin. Pero sa
pagkakataong ito, hindi na ako tatahimik. Mabuti na
ring alam mo na ang lahat para mas madali na lang
gawin ang mga plano kol" dire-diretso niyang pahayag
na halos magpawala ng ulirat ko.
Sabihin mang na-shock ako ay kulang pang
paglalarawan ito sa matinding damdaming umaalipin
sa akin dahil sa mga pinagsasabi ni daddy. Hindi iyon
matanggap ng isip ko kaya sunod-sunod akong umiling.

Chapter 46💋
Chapter 46 Terrifying Truth PART 2
"Hindi totoo iyan! Daddy, mahal ko po si Stan. Sa
kaniya lang po ako magpapakasal at wala ng iba,
malakas kong sigaw. Pero muli ay tinawanan lang ako
ni daddy ng nakakaloko.
"Mahal? Hinding-hindi ko hahayaang mapunta ka
sa demonyong iyon. Alam mo bang siya ang dumukot
sa tito Reynold mo at tinorture ito sa loob ng mahigit
limang taon? Kilala mo ba talaga iyang sinasabi mong
taong mahal mo? Ha, Raiza?!" bulyaw ni daddy na
muling nagpasinghap sa akin. Hindi na lamang mga
tuhod ko ang nanginginig kung hindi maging ang
buong katawan ko. Patuloy ang pag-iling ko. Hindi
gagawin ni Stan ang gano'n dahil mabuti siyang
tao.
"No! Stan will never do such a thing! Kayo ang
gumagawa ng masama dahil dinukot ninyo ang mga
inosenteng bata! Saan ni'yo sila dinala?"
humahagulgol kong kontra sa mga sinabi niya.
"Wala kang pakialam! Bumalik ka na ngayon sa
kuwarto mo kung ayaw mong samain sa akin!" Pagalit
niyang utos. Muli akong umiling dahil gustong-gusto
ko nang puntahan si Stan.
Pero muli akong nagimbal nang utusan ni daddy
iyong isang kausap niya kanina na lumapit. May dala
itong iPad at mula roon ay may kinalikot lang saka ibinigay na kay daddy.
"Here. Look at this," wala sa sariling napatingin
ako sa iPad na hawak niya. Kusang napatakip ang
dalawang kamay ko sa bibig ko nang mag-umpisang mag-play ang video.
Si tito Reynold nga iyon na nakakadena ang mga
kamay at paa habang nilalatigo ng isang lalaki. Malaki
ang katawan nang nagpapahirap sa kaniya at halatang hindi ito Pilipino.
"Did you see that? My brother suffered so much
from the hand of that f*****g Stan Makhalov. And he
will surely pay the prize!" galit na singhal ni daddy na
nagpapitlag sa akin. Ni hindi ko matingnan ng diretso
iyong video dahil sinsabayan iyon ng malalakas na
sigaw at daing ni tito na parang pumupunit sa puso ko.
I remember Tito Reynold was always kind to me.
Sa tuwing bibisita siya noon sa bahay ay lagi siyang
may pasalubong sa amin ni kuya. Palagi rin niyang
sinasabi na mas paborito niya ako kaysa kay kuya. At
ngayong nakikita ko siyang naghihirap nang husto ay
parang sinasaksak ang puso ko.
Napatingin ako kay daddy. Ramdam ko ang mga
panibagong luhang dumadaloy sa mga pisngi ko.
Ano'ng ginawa ni Tito para gawin iyan sa kaniya
ni Stan? Hindi po ako naniniwalang gagawa ng ganiyan
si Stan ng walang mabigat na dahilan!" sinubukan
kong tanungin, pero imbes na sagutin ay isang
malakas na sampal ang ibinigay niya sa akin. Sa lakas
niyon ay bumagsak ako sa malamig na semento at
iyong ginamot ni mommy na sugat ko kanina ay muli
na namang nagdurugo ngayon.
"Dahilan? Kahit ano pa man ang dahilan niya,
wala siyang karapatang gawin iyan sa kapatid ko!
Huwag kang magbulag-bulagan at pairalin iyang
katangahan mo. Hindi mo kilala ang lalaking iyon para
ipagtanggol mo siya," halos malagot na ang mga ugat
ni daddy sa leeg sa lakas ng sigaw niya. Maging iyong
mga tauhan niya ay tila nahihintakutan sa hitsura niya ngayon
1 bet she didn't know, sir. Siguro dapat malaman
na rin niya ang totoong katauhan noong Stan na iyon,"
biglang singit ni Max kaya mabilis siyang binalingan ni
daddy. Tumalim lalo ang mga mata niya at muling tumingin sa akin.
"That's right. Tell me, Raiza. What do you know
about that fucker, huh?" pang-uuyam niya. Natigilan
ako. Maliban sa pagiging negosyante ay wala akong
masiyadong alam tungkol kay Stan. Sa tuwing
magtatanong naman ako ay umiiwas siya.
"See? You gave yourself to someone you knoW
nothing about. Alam mo, akala ko matalino ka, eh.
Hindi ko akalaing mas tanga ka pa sa inaakala ko. Stan
Makhalov is a Mafia boss. The most notorious and
ruthless one in the world. Kinatatakutan ng lahat,
bakit? Dahil wala lang sa kaniya ang pumatay. Isang
maling galaw lang at siguradonggugulong ang ulo mo
sa lupa. He inherited his father's throne and legacy. He
is even more dangerous than the despicable terrorists
there is!" humigpit lalo ang paghinga ko kasabay ng
muling pamimilog ng mga mata ko. "But don't worry,
he will soon fall. Naumpisahan ko na ang paghihiganti
ko. At ang pagbagsak niya ay panonoorin ng buong
mundo at sisiguraduhin kong kahit ang pera at
impluwensiya niya ay walang magagawa!" nakangising
pagbabanta pa ni daddy pero hindi nawawala ang
talim sa mga mata niya. Ako naman ay muling umiling nang umiling
Tuliro ang isip ko at hindi alam kung ano'ng
gagawin at iisipin. Hindi kayang tanggapin ng isip at
puso ko na ganoong klaseng tao si Stan. No! He is so
sweet and kind. Siguro nga malamig at masungit siya
sa iba, pero mahal niya ako. Kahit kailan hindi niya ako
pinakitaan ng masama. Mapagmalasakit din siya sa
pamilya at mga kaibigan niya. Kaya paanong ganoon
siya katulad ng paglalarawan ni daddy.
"Dad, mabait po sa akin si Stan. Kahit kailan
hindi niya ako sinaktan. Mahal niya po ako - ugh!"
hindi ko naituloy ang sasabihin ko dahil mull akong
sinabunutan ni daddy patayo. Kaya mula sa
pagkakasalampak sa sahig ay napilitan akong
mapatayo habang iniinda ang sakit ng anit ko.
"Talagang baliw ka na ano? Mas paniniwalaan mo
pa ang hayop na iyon kaysa sa akin at-"
Boss, pasensiya na. Pero tumawag na iyong tao
natin, nasa location na raw sina Stan at dala si
Reynold. Kailangan na natin pumunta roon" si daddy
naman ang natigilan sa pagsasalita nang biglang
agawin ni Jayson ang pansin niya. Tinanguan niya ito
"Mag-uusap pa tayo mamaya! gigil niyang
bulong sa akin saka bumaling sa isang tauhan niya."
Ipasok ni'yo muna sa loob itong ma'am ni'yo at
bantayan ding mabuti. Kapag ito ay nakalabas ng
bahay, papatayin ko kayo. Naiintindihan ni'yo?" utos
niya sa mga ito kaya natataranta silang lumapit sa
akin, Dumoble ang takot sa dibdib ko dahil sa bantani
daddy. At dahil sa takot kong mapahamak iyong mga
tauhan niya ay kusa na akong sumunod sa kanila at
hindi nanlaban pa. Kaya ba talagang pumatay ni daddy ng tao?
Charles POV
(This happened before Reynold was brought
to the Philippines...)
"Sigurado ka ba Marcus?" kinakabahang tanong
ko. Halos magimbal ako nang sabihin niya sa akin
kung sino ang posibleng mastermind nang
panggagahasa at pagpatay kay Charry.
"Confirmed na, parel Hindi ko lang masabi nang
diretso kay Stan. Hindi ko rin alam kung ano'ng iisipin
at gagawin niya," problemadong sagot ni Marcus.
Maging ang mga tauhan namin sa paligid ay
nakikiramdam din. Hawak na namin ang mga
ebidensiyang magpapatunay ng krimen na naganap
kay Charry. Pero kahit gustong-gusto naming makamit
ang hustisya para sa kaniya, may mga inosenteng madadamay.
"Maraming puwedeng masaktan at mamatay
kapag nalaman ni Stan ang lahat ng ito,' bakas ang
pag-aalala sa boses ko. Hindi ko rin kasi maiwasan ang hindi kabahan.
"Mas natatakot ako sa puwedeng gawin ng
daddy ni Stan, pare. He is ruthless! He became a total
monster when his enemies killed his wife in front of his
son! lba ang galawan sa mafia world Charles. It's not
just an eye for an eye or a tooth for a tooth. Viktor
Makhalov always doubled or even tripled the
punishment of those who betrayed him. Pero ito ay
hindi lang simpleng pagtatraydor. Ginahasa at pinatay
nila ang nag-iisang anak niyang babae. This will be a
bloody war, Charles!" mahabang paliwanag ni Marcus.
Bawat pananalita niya ay may diin at halatang may takot din sa kaniya.
"Akala ko rin ay simpleng kaso lang ito. Hindi ko
akalaing may mas malaki pa palang dahilan at
talagang ang gusto nila ay pabagsakin si Stan,"
napahilot pa ako sa sintido nang maupo sa sofa.
Parang biglang tumindi ang sakit ng ulo ko.
"You're right. Ang hindi ko lang maintindihan ay
kung bakit kailangan nilang idamay si Charry,"
matalim na tumingin sa kawalan si Marcus nang
sabihin iyon. Sa totoo lang kung ako ang tatanungin,
mas gustong kong ibang tao na lang sana ang salarin.
Ngunit sadyang mapaglaro ang kapalaran at malupit siya sa ibang tao.
"Mga halang ang kaluluwa ng mga iyon kaya wala
silang pakialam sa iba. Basta makuha lang nila ang
gusto nila. Natatakot lang ako dahil siguradong
malaking gulo ito at talagang maraming buhay ang
maaaring mawala," dagdag pa ni Marcus.
"Fine. For now, kailangan muna nating bawiin
ang mga anak ko. Pagkatapos ay saka tayo kikilos,
pagsang-ayon ko sa kaniya.
"Nasa kamay ko na rin iyong ginamit nilang
courier para kay Reynold. Siguradong marami siyang
nalalaman na mas makakatulong sa atin para alamin
ang kahinaan ng kalaban," pagbibigay-alam pa niya sa
akin. Tumango na lamang ako dahil ayaw ko munang
isipin ang ibang bagay. Sa ngayon ay ang kaligtasan
muna ng mga anak ko ang dapat kong unahin.

Chapter 47💋

Chapter 47 Extrenme Evilness

Stan's POV
"Talaga? Bakit hindi mo tanungin ang girlíriend
mo? Alam niya ang lahat, gago!P
Lalong nag-umigting ang panga ko sa
kayabangan ni Reynold pero naagaw ang atensiyon ko
dahil sa sinabi niya.
"Bakit bigla mong binabanggit ang bagay na
iyan? Besides, I don'thave a girlfriend, so stop with
your nonsense blabbers!" asik ko. Bigla akong
kinabahan dahil hindi ko alam kung alam ba talaga
niya ang tungkol kay Raiza, o nagkukunwari lang. This
is the very reason whyI couldn't let the public know
about her. She will surely be put in danger if my enemies find out.
"Dalhin niyo na ako sa dapat pagdalhan sa akin,
dahil hindi na ako interesadong makipag-usap pa sa
inyo. Ikaw naman ang mas nakaaalam kung totoo ang
sinasabi ko o hindi. I just want you to know that we're
very thankful of her, though. My niece will never fail to amaze me, really
Maging sina Charles at Marcus ay halatang
nagimbal sa narinig. Nagkatinginan pa kaming tatlo
pero umiling sa akin si Marcus.
"Don't listen to him, Stan. He was just trying to mess with your head," babala ni
Marcus. Pero aaminin
kong may epekto sa akin ang sinasabi niya. Niece? He
is not referring to Raiza, right? Never!
Pero lalong kumulo ang dugo ko nang bigla
siyang tumawa. Halatang nang-aasar at sinasagad ang
pasensiya ko.
Kahit gustong-gusto ko pa șiyang gulpihin dahil
sa kaangasan niya ay nagtimpi ako.
Ngayon nga ay papunta na kami sa
napag-usapang lugar kung saan gagawin ang
pagpapalitan ng mga bihag. Kung wala lang ang mga
anak ni Charles ay handa na kami ni Marcus kahit
giyera pa ang gusto nila. Most of my men are already
here in the country, and they're just waiting for my command.
"Nandito na tayo" naputol ang pag-iisip ko nang
marinig ang boses ni Juel sa earpiece na nasa tainga
ko. Ang mga personal ko lang na tauhan ang dala ko,
gano'n din sina Charles at Marcus dahil iyon ang
demand ng kung sinumang dumukot sa mga
bata.
Pagbaba ko ng sasakyan ay agad akong nilapitan
ni Charles. Seryosong-seryoso ang mukha nito kaya
nakaramdam ako ng awa. Alam kong mahirap ang
katayuan niya ngayon dahil nasa panganib ang buhay ng mga anak niya.
Stan, alam kong gustong-gusto mo nang
durugin ang mga kalaban. Ako rin, iyon ang gusto ko.
Pero kailangan nating huminahon at magtiis muna sa
ngayon. Kapag nabawi ko na ang mga anak ko,
gagawin ko ang lahat para matulungan kang mabigyan
ng hustisya ang nangyari kay Charry, saad nito.
Muling nagtagis ang mga ngipin ko at pinanood ang
paghinto ng mga bagong dating na sasakyan.
Napakadali lang sanang pasabugin ang mga ito kung
wala lang talaga sa kanila ang mga bata.
"Thank you, Charles. Talagang hindi ako papayag
na hindi magbayad ang may kagagawan no'n sa
kapatid ko," determinado kong saad. Tumango siya sa
akin. Si Marcus ay lumabas na rin sa sasakyan niya, kasunod si Stefan.
"Stan, may hinala na kami ni Marcus sa kung sino
ang mastermind. Pero dahil nangyari ito ay hindi
namin agad nasabi sa iyo. I'm so sorry" maang akong
napatingin sa kaniya.
"Alam ni'yo na? Kahapon lang namin nalaman
dahil may nakuhang DNA samples iyong mga tauhan
ko na nag-match sa mga samples na nakuha sa
katawan ni Charry noon. Pero bago pa man namin
masabi sa iyo ay dinukot naman ang mga bata,"
mabilisan niyang paliwanag. Gusto kong magalit pero
hindi ko magawa dahil naiintindihan ko ang kalagayan niya.
"Fine! Let's deal with that after this!"
pagpapahinuhod ko. Lalo pang lumungkot ang mukha
niya kaya kinabahan ako.
"1 just hope that the one helping this Reynold is
not connected to those who killed your sister.
Nakakapanginig lang kasi ng laman na isipin. I was so
mad when learned who might be the mastermind"
tiim-bagang na sambit ni Charles. Pero hindi na ako
nakasagot pa dahil humilera na ang mga armadong
lalaking may bitbit sa kambal ni Charles.
Nagpupumiglas ang mga bata pero mahigpit lang
silang hawak ng mga ito.
Kung hindi ako nagkakamali ay mahigit
singkwentang tao ang nasa kabilang banda. Lahat sila
ay armado nang malalaking baril.
"Charles, sa palagay ko ay tama talaga ang hinala
natin. Nakikilala mo ba iyong dalawa sa mga lalaking
katabi ng kambal? Hindi ba sina Jayson at Maximion
iyon? Sila iyong mga nakalaban natin sa Casino," gigil
na pahayag ni Marcus nang lumapit sa amin.
"That's what I also thought earlier. Kung gano'n
ay bakit hindi nila kasama ang boss nila? inayos ni
Charles ang damit niya habang nagsasalita. Kitang-kita
ko ang paglambot ng mukha niya sa tuwing
mababaling ang paningin sa mga anak niya.
"Maybe he was still trying his best to hide
himself. F*k him!" galit na angil ni Marcus
"Let's just do this para matapos na. Baka
masaktan pa lalo iyong mga bata," pigil ko muna sa
pag-uusap nila. Our snipers are everywhere pero
nanlaki ang mga mata ko nang bigla silang may isuot
na mga bomba sa katawan ng mga bata.
"fk! Tanggalin ni'yo iyan sa mga anak ko," galit
na galit na utos ni Charles. Napaabante pa siya sa
pagkabigla sa nakita. Maging kami ni Marcus ay
nakaramdam ng matinding tensyon.
"Daddy!"
"Daddy!"
Magkapanabay na tawag ng kambal kay Charles.
Umiiyak ang mga ito na talagang nakad udurog ng
puso. Lalo lang lumalim ang galit ko sa mga taong ito
na walang awa. Pati mga batang walang
kamalay-malay ay dinadamay sa mga kahayupan nila.
"Huwag na huwag kayong magtatangkang
onsehin kami kung ayaw ni'yong magkalasog-lasog
ang buto at laman ng mga batang ito!" nakakalokong
sigaw ni Jayson. Umigting ang panggigigil kong
basagin ang mukha ng lalaking iyon.
"Kaya naming tumupad sa usapan. Hindi katulad
ni'yong mga walang bayag! Pati mga bata idinadamay
sa gulo!" pagalit na deklara naman ni Marcus. Pero tinawanan lang siya ng mga ito.
"llabas ni' yo na si Reynold," utos ko kay Juel at
agad naman itong tumakbo papunta sa sasakyang
kinaroroonan ni Reynold.
Maya-maya lang ay akay-akay na nila ito.
Nakakadena pa rin ang kamay at paa.
"Tapusin na natin ito!" sigaw ni Charles. Lumakad
na sila papunta sa gitna. Nasa pagitan nilani Marcus si
Reynold na ika-ika sa paglakad. Nasa likod si Juel at Stefan.
Apat na lalaki naman ang naghahatid doon sa
kambal papunta sa gitna. At nang magkasalubong ay
walang seremonyang nagpalitan sila ng bihag.
Mabilis namang hinubad ni Marcus ang mga
bombang nasa katawan ng mga bata at inihagis sa
mga taong nagdala kina Christian at Charlie.
Nagtawanan lang ang mga ito hanggang sa parehong
makabalik sa puwesto ang magkabilang panig
Isinakay ni Charles ang kambal niya sa sasakyan
niya. Umiiyak pa rin ang mga ito at halatang
nanginginig pa rin ang buong katawan.
Binubulong-bulungan niya ang mga ito para
tumahan.
"Wait!"
Napalingon kaming lahat nang biglang sumigaw
si Marcus. Pasakay na rin sana ng sasakyan ang mga
kalaban ngunit natigilan sila at tumingin kay
Marcus.
"Nasaan ang amo ni'yo? Ganito ba siya kaduwag
at hindi man lang maipakita ang mukha niya rito?"
nang-iinsultong tanong ni Marcus. Kita kong tumalim
ang mga mata ni Reynold pero ngumisi lang ang mga katabi niya.
"Wala kang pakialam. Huwag kang mag-alala
dahil makikilala ni'yo na rin siya. O baka gusto mong
iyong asawa mo ang isunod naming tikman. Mukhang
masarap pa naman iyon gaya ng asawa ni Charles,"
nakakalokong hamon nito kay Marcus. Mabilis na
nag-iba ang timpla ni Marcus at tinutukan ng baril ang mga ito.
Sunod-sunod ring nagtaasan ang mga hawak na
baril at tumutok sa magkabilang panig. Maging ang
pagkasa at pagtataas ng mga baril ay lumikha ng
tunog na umalingawngaw sa paligid. Kasunod din
noon ang paglitaw ng mga pulang tuldok. Both sides
have snipers hidden somewhere. s"t!
"Marcus, stop it. Nandito pa ang mga bata,"
saway ni Charles.
"Nakita mo ba kung paano nila bastusin ang mga
asawa natin?" galit na galit na angil ni Marcus.
"They're doing it on purpose, Marcus. Mas
marami sila at siguradong napaghandaan nila ang
gabing ito. Kahit saang anggulo ay talo tayo rito kapag
nagpadalos-dalos ka," ako naman ang kumausap sa
kaniya. Halos humingal na siya sa lalim ng mga
paghinga niya. Nagiging mabangis talaga si Marcus
basta si Ashnea na ang pinag-uusapan. I would feel the
same way, too, pero wala kami sa tamang lugar at pagkakataon.
"Tama si Stan, pare. We will have our share of
vengeance soon," segunda pa ni Charles sa akin.
Humigpit ang hawak ni Marcus sa baril niya. Pero
nagbuga siya ng hangin at ibinaba rin ito.
Nagpatuloy sila sa pagsasakay nila kay Reynold
sa sasakyan na sinundan din ng iba. Nang makasakay
na silang lahat ay muling humarap sa amin si
Jayson.
Enjoy-in ni'yo na ang mga natitirang araw sa
buhay ni'yo dahil hindi na iyan magtatagal
pang-aasar pa niya sa amin. Sabay-sabay kaming
nagkuyom ng kamao. Pero hindi nagsalita. "By the
way, Stan,ipinapasabi ng boss ko na na-enjoy niya
nang husto ang kapatid mo. lyan daw ang ganti niya sa
pagpapahirap mo sa kapatid niya sa loob ng limang
taon!" dagdag pa nito at tuluyan nang sumakay sa
sasakyan nila. Ni hindi man lang hinintay ang sagot o reaksyon ko.
Literal na parang huminto sa pagtibok ang puso
ko sa narinig. Para akong natulos sa kinatatayuan at
hindi na muling nakagalaw pa.
Napansin ko naman agad ang gulat na
pagsalubong ngtingin nina Charles at Marcus. Tila ba
may nakumpirma silang hindi ko alam.
"I think you are right, Marcus. Tama ang lahat ng
intel na nakuha ng mga detectives ko, may kabang
banggit ni Charles. Saglit lang siyang tumingin kay
Marcus saka bumaling sa akin, "Stan, let's go. We need
to tell you everything. We just confirmed one thing
with what that jerk had said," mariing sabi ni
Charles.
Pero blangko pa rin ang utak ko mula sa sinabi
ng lalaking iyon. So, my sister suffered because of mne?
Was she raped to her death because those scumbags
were taking their revenge on me? f**k!
Buong biyahe ay gulong-gulo ang isip ko. Walang
ibang naghahari sa dibdib ko kung hindi ang
matinding galit. Idagdag pa ang pagdawit nila sa
pangalan ni Raiza. Umiling ako, hindi puwede. Hindi
maaari iyon! Hinding-hindi ako tatraydorin ni Raiza.
Mahal niya ako, at ramdam ko iyon. Sigurado akong
hindi lang siya nagkukunwari. Muli akong
napapikit.
Nang masigurong ligtas na ang mga anakni
Charles at maiuwi na ng maayos sa bahay nila ay
tinungo na namin ang opisina ko. Nagpahanda ng
maraming pagkain si Marcus pero wala akong ganang
kumain. Il am so enraged!
Nagulat pa nga kami nang maabutan sina daddy
at Arllane sa opisina ko. Matinding pagkasuklam ang
nasa mukha at mata ni daddy. Maging si Arllane ay
hindi rin maganda ang timpla. Nakaramdam ako ng bahagyang kaba.
"Dad, why are you here?" agad kong tanong. Pero
imbes na sagutin ay tumayo ito at agad akong
sinuntok nang malakas. Sa sentro ng mukha ko iyon
tumama kaya nagdugo ang ilong ko.
"I was right all along! That b***h is your downfall!
"sigaw naman ni Arllane na lalong nagpatuliro ng isip ko.
"Just, what is happening here?" nagtatakang
tanong ko habang pinupunasan ang dugong
nagmumula sa loob ng ilong ko.
"I believe your friends already knew! How come
they did not tell you, yet?" mabangis na sigaw ni
daddy. Bigla akong natakot para sa kaniya dahil baka
atakehin siya sa matinding galit na bumabalatay sa mukha niya.
Lumapit naman agad sina Marcus at Charles sa
amin. Doon ko lang napansin ang hawak ni Charles na
red folder. Iniabot niya ito sa akin nang may matinding
lungkot sa mukha.
"We're sorry, buddy. Sasabihin naman sana
namin ni Charles agad ang tungkol diyan, kaya lang
nadukot iyong mga bata kaya nawalan kami ng
pagkakataon. Hindi naman namin alam na konektado
pala sa kaso ng kapatid mo ang pagdukot sa mga bata,
"si Marcus ang nagsalita. Bakas din ang pinaghalong
lungkot at galit sa mukha niya.
"What is the meaning of this?" hjindi ko pa man
nakikita ang nilalaman ng mga dokumentong iniabot
ni Charles sa akin ay may pakiramdam na akong
masama ang laman niyon.
"Read it! And see for yourself. It would have been
easier for you to find out about that if you were not
distracted by that w***e!" patuloy na sigaw ni daddy.
Inaalalayan siya ni Arllane dahil halatang nanginginig
sa galit ang buo niyang katawan. "How am Igoing to
tell this to Jenna? Damn it!" dagdag pa niya.
Wala na akong nagawa pa kung hindi tingnan ang
hawak kong dokumento. Nanlaki ang mga mata ko sa
bawat profile na naroroon. Pero ang halos magpahinto
ngt*k ng puso ko ay ang pinakahuling pangalan at larawang naroroon.
Grayson Miguel sylverio!
Literal kong nabitiwan ang mga papel na hawak
ko at kumalat ang mga ito sa sahig. Nanigas ang buong
katawan ko at nag-umpisang bumigat ang bawat
paghinga ko. Bawat higit ko ng hininga ay parang may
patalim na sumusugat sa puso ko.
"That's right, Stan! Raiza's father is the boss and
the leader of those bastards who raped and killed your sister!"
At ang sinabing iyon ni daddy ang halos
magpaikot ng paningin ko at magpabaliktad ng sikmura ko

Chapter 48💋

Chapter 48 Painful Truth

"That's right, Stan! Raiza's father is the boss and
the leader of those bastards who raped and killed your sister!"
At ang sinabing iyon ni daddy ang halos
magpaikot ng paningin ko at magpabaliktad ng sikmura ko.
"No! This is not true," nausal ko habang tulala at
hindi makagalaw sa kinatatayuan.
"Hindi rin kami makapaniwala, pare. Pero ayon
sa source ni Charles, si Raiza ang ginamit nilang spy sa
iyo. She knew everything from the start, Stan. At hindi
ko rin alam kung ano'ng iisipin, saad ni Marcus. Ang
tono niya ay puno ng pagkadismaya. Narinig ko ang
galit na tikhim ni daddy.
"Raiza will never do that. She was also a victim of her family, besides-"
"And you believe her acting, Stan? Ganiyan na ba
nabilog ng babaeng iyon ang ulo mo? Si Charry ang
pinag-uusapan natin dito. Nakalimutan mo na ba kung
gaanong paghihirap ang dinanas niya? Taposs
nagagawa mo pang ipagtanggol ang babaeng iyon?
Everything was fake and she was just acting in front of
youl paasik na putol naman sa akin ni Arllane.
Natahimik ako at hindi alam ang isasagot. Parang
naalog ang utak ko at natuliro ako sa kanilang mga pahayag.
"What if palabas lang niya ang kunwari ay
pag-alis sa bahay nila para mapilitan kang umuwi ng
Pilipinas? It's just that, I felt like everything was too
good for a coincidence," napapaisip namang pahayag ni Charles.
"Let's go, Arllane! If my son couldn't get the
revenge for his sister, I will do it myself. I will start with
that b**h! She will suffer a thousand more pain than
Charry.I swear that to all the gods there is!" malagim
na deklara ni daddy. Napatitig kaming lahat sa kaniya.
"No! If she really betrayed me, I should be the
one to get my revenge. If she really made me look like
a fool to follow his father's order, I will punish her
harshly!" pigil ko kay daddy. Siya naman ang tumitig
sa akin kaya sinalubong ko ang mga mata niya.
Maliban sa pait, sakit at galit na pumupuno sa
puso ko ngayon ay ang matinding paghahangad na
makaganti. Kung gano'n ay pagkukunwari lang ang
lahat? Kahit ang pagbibigay niya sa akin ng sarili niya,
pagsasabi niyang mahal niya ako, lahat ng iyon ay
parte lang ng plano nila ng daddy niya? Damn it!
Lintek lang ang walang gantil
"Mayroon pa kaming isa pang ipakikita sa iyo,
bigla ay sabi ni Charles sa akin. Kaya kunot-noong
bumaling ako sa kaniya. Pero hindi agad ako
nakasagot dahil muling nagsalita si daddy.
1 will give you some time to get that b***h
and to see how you will punish her. I will be the one to
deal with her asshole father!" deklara ni daddy at
umalis na. Ni hindi na hinintay pa ang sagot ko. Kilala
ko si daddy, kapag nagsaita na siya ng ganito ay
siguradong wala na slyang pakialam kahit sino pa man
ang masaktan o madamay
Nagtataka man ay nagpatianod ako sa
sinasabi nina Marcus at Charles na may ipakikita sila
sa akin. Nakakuyom pa rin ang mga kamao ko dahil sa
matinding galit at paghihinanakit kay Raiza.
Gustong-gusto ko siyang makausap at tanungin kung8
bakit niya nagawa sa akin iyon. Pati ang awa at
simpatyang ipinakikita niya noon para kay Charry ay peke lahat? f**k it!
Narating namin ang isa sa mga quarter ni
Marcus sa Angono, Rizal. Hindi ako umiimik at
sumunod lang sa kanila hanggang sa marating namin
ang basement. Doon ay nakita ko ang isang lalakingS
nakatali ang kamay pataas at ang paa ay nakakadena
rin. Nakatayo ito at may ilang pasa sa katawan.
"Sino iyan?" agap kong natanong. Mukhang
naramdaman nito ang presensya namin kaya
nag-angat siya ng paningin. Kita ko ang matinding
takot nang mapadako ang mga mata niya sa akin.
"Boss Stan?" nanginginig na usal nito.
Kumunot pa ang noo ko dahil kilala niya ako,
samantalang hindi ko naman siya kilala.
"Siya si Noriel Benidez. Ang itinanim ni
Grayson sa kulungan ni Reynold. Tagapaghatid ng
pagkain niya, pero may iba pa pala siyang pakay. We
learned everything after your men took Reynold out of
the prison. Nakita rin nila roon ang mga pictures ni
Raiza kaya doon nalaman ng daddy mo ang lahat,"
mahabang pagsasalaysay ni Charles.
Nilapitan ko ang lalaki at galit na sinakal.
Agad itong dumaing at takot na takot na tumitig sa akin.
"Who are you?!" sa lakas ng boses ko ay
nag-echo pa iyon sa buong silid.
"Boss, m-maawa k-ka. Hindi k-ko alam ang
-lahat. N-napag-utusan lang po ako..." hirap niyang
saad dahil lalong humihigpit ang kamay kong nasa leeg niya.
"Handa na siyang magsalita, Stan.
Ipinakiusap niya lang ang kaligtasan ng pamilya niya,"
sabi sa akin ni Marcus sa akin. "Noriel, magsalita ka
na. Naipalipat ko na sa ligtas na lugar ang mag-ina
mo. Kailangan naming malaman ang lahat-lahat ng
plano ng amo mo!" sabi pa niya rito. Binitiwan ko si
Noriel at umubo pa ito nang umubo. Namumula ang
mga mata niya dahil sa mga luhang tumakas
mula rito.
Hindi ko po alam ang lahat ng plano nila.
Ordinaryong OFW lang po akong naghahanap ng
trabaho. Hindi ko akalaing sa ganoong lugar pala ako
masasadlak. Sa tuwing magdadala ako ng pagkain ay
may mga mensahe silang ipinararating na dapat kong
sabihin doon sabihag. Kailan ko lang din po nalaman
na Reynold ang pangalan niya," panimulang salaysay
nito. Nagtagis ang mga ngipin ko sa pagtindi ng galit sa
loob ko. Napasok na pala ako ng kaaway ay hindi ko
pa man lang nahalata. No wonder kung bakit galit na galit si daddy.
"Kung gayun, bakit may mga nakuhang
pictures ni Raiza sa kulungan ni Reynold ?" si Marcus
ang nagtanong kaya nabaling sa kaniya si Noriel.
"lyon po ang huling beses na nakapasok ako
roon. Ang huling mensahe ay ang magand ang babae
raw na iyon ang espiya kay Boss Stan kaya siguradong
makakalaya na raw si Reynold. Hindi ko na po alam
ang sumunod dahil bigla na lang po siyang inilabas
doon. Pagkatapos ay ako naman po ang binalingan ng
mga tauhan ni Boss Stan at binugbog. Gusto na akong
patavin ni Sir Viktor pero sabi niva av baka may iba pa
akong alam kaya ibinigay niya ako sa inyo," sagot niyya
kay Marcus. Lalong nag-umigting ang mga panga ko.
So, it's confirmed! Raiza is a traitor. Dumikit lang talaga
siya sa akin para manmanan ako at malaman ng
daddy niya ang lahat ng galawan ko? It's good that I
didn't tell her my whole story.
"Damin it! Damn it!" malalakas kong hiyaw. The bitterness, pain and fury in my
heart are almost
unbearable! Her sweet and lovely face are all fake!
Fake! f*K!
Raiza's POv
Hindi ako puwedeng basta na lang tumunganga
rito. Kailangan kong makausap si sStan. Kailangan
niyang ipaliwanag ang lahat sa akin. Alam kong nakaramdam ako ng pag-asa.
Kailangan dahil sa mga
sinabi at ipinakita ni daddy kanina. Pero hindi sapat
iyon para basta lang akong maniwala. Kung ginawa
nga iyon ni Stan ay siguradong may dahilan siya.
Napasinghap ako nang biglang may kumatok sa
kuwarto ko. Kasunod niyon ay ang pagtawag ni kuya sa
pangalan ko. Magkahalong takot at galit ang lumukob sa buong sistema ko.
"Go away, kuya! I hate you! I hate you!" sa
sobrang galit ay napaiyak na naman ako.
Pinagsisigawan ko talaga siya at kulang na lang ay murahin ko pa siya.
"Raiza, please. I am very sorry. Hindi ko na uulitin
iyon. Hindi na kita pipilitin. Please don't be mad at me.
Ngunit hindi pa ako nakakasagot ay ginulantang
kami ng sunod-sunod na mga putok ng baril. Kahit
nasa loob ako ng kuwarto ay malakas akong napatili at
bumaba ng kama. Dumapa ako habang nakatakip ang
dalawang kamay ko sa magkabilang tainga ko. Walang
pagsidlan ang takot na nararamdaman ko
ngayon.
"Raiza, just get down! Never stand there, okay? I will check what's happening,"
pasigaw na utos ni kuya
sa labas. Kahit galit na galit ako sa kaniya ay hindi ko
maiwasan ang hindi kabahan.
Nagimbal ako dahil ang mga sumunod pang mga
minuto ay napuno ng pagpapalitan ng maraming
putok. Wala akong nagawa kung hindi ang manginig sa
takot habang tahimik na umiyak. Maging ang
magkaroon ng tunog ang pag-iyak ko ay kinatakutan
ko pa. Pakiramdam ko ay maririnig nila ako sa labas
kapag lumabas ang iyak ko.
Pero mas dumagsa ang masidhing kaba nang
pabalyang bumukas ang pintuan ng kuwarto ko.
Nakadapa ako at ang mukha ko ay nakadukmo sa
carpeted floor. Gayunpaman ay walang patumangga
akong nagtitili sa matinding pangamba.
Take her! nanlamig lalo ang mga kamay at paa
ko nang marinig ang boses na iyorn. Pagkatapos ay
naramdaman ko ang malalaking bisig na bumubuhat
sa akin mula sa pagkakadapa.
"Please, huwag ni'yo po akong sasaktan! Maawa
po kayo!" pagsusumamo ko habang umiiyak at
nagpupumiglas. Pero hindi nila ako pinansin at para
lang akong isang laruang manika na binitbit
palabas.
Nanlaki ang mga mata ko nang makita si kuya na
duguan. May tama ang kanang balikat nito. Sa likod
niya ay ang iyak nang iyak na si mommy.
"Saan ni'yo dadalhin ang anak ko?" nangangatal
na tanong ni mommy. Wala kaming maaninag na mukha sa mga ito dahil nakatakip sila
ng bonet at
tanging mga mata lang ang nakikita. Pero sigurado
akong hindi sila mga Pilipino dahil lubha silang
matatangkad at malalaki ang katawan.
"Mommy!" nahihintakutang tawag ko kay
mommy dahil hindi sila pinansin ng mga ito at tuluyan
na akong kinaladkad palabas ng bahay. Pero
napadaing ang lalaking may hawak sa akin ng kagatin
ko ang kamay niyang mahigpit na nakahawak sa braso
ko. Tumakbo akong muli papasok sana sa bahay pero
mabilis lang din niya akong nahuli.
"Maawa na po kayo. Huwag ni'yo po akong
kukunin!" kahit halos himatayin na ako sa matinding
takot ay nagawa ko pa ring makiusap
"Where is your father? Where are they?"
pasinghal na tanong noong isang lalaki. Ngayon ay
sigurado akong mga foreigner nga ang mga ito. Mga
tauhan kaya sila ni daddy? Napagmasdan ko pa ang
ilang bahagi ng bakuran namin. May mga taong
nakahandusay at duguan. Halatang mga wala ng
buhay ang mga ito. Kahit iyong malalaking vase ng
halaman ni mommy ay basag-basag din. Sadyang
napakagulo ng lahat mula sa loob hanggang dito sa labas.
"I don't know where he is! He's not here,"
humahagulgol kong sagot. Mukha namang lalong
nainis iyong nagtanong at akmang sasaktan ako pero
pinigilan siya ng may hawak sa kaniya.
"Don't hit her. The boss wants her whole and
unharmed!" saway nito sa kasama.
Naghalughog pa sila sa buong bahay ngunit wala
naman talaga dito si daddy. Kaya walang ano-ano ay
kinuha na nila ako at sapilitang isinakay sa malaking
van na dala nila. Kasunod niyon ay ang paglalagay nita
ng panyo sa bibig at ilong ko na naging sanhi upang tuluyan akong mawalan ng malay

Chapter 49💋

Chapter 49 A Brother's Vengeance

Grayson's POV
Maluwang ang ngiti ko nang salubungin ang
aking kapatid. Ngunit mabilis ring napalis ang ngiting
iyon dahil sa kalunos-lunos na kalagayan nito. Walang
bahagi ng mukha at katawan niya ang walang sugat at
pasa. Maging ang nguso at mga mata ay namamaga.
Bakas rin ang mga peklat sa nagdaang hirap na tinamo ng katawan niya.
"Kuya!
Halos madurog ang puso ko nang umiiyak itong
yumakap sa akin. Niyakap ko naman siya at talagang
nanginginig nang husto ang katawan niya sa matinding
pag-iyak. My brother is tough, and he never cried even
when we were suffering so much as a kid. But today
he showed me his pain ang suffering
"Gaganti tayo, Gerald. Gaganti tayo at
doble-dobleng pasakit ang ibibigay natin sa kanila.
Luluhod at magmamakaawa silang patayin na lamang
natin sila kaysa pagdusahan ang parusang ipapataw
natin sa kanila," basag ang boses na pang-aalo ko sa
aking kapatid. Ngunit patuloy lamang ito sa
pag-iyak.
Labindalawang taon pa lamang ako nang
mamatay ang mga magulang namin. Sampung taon
lang si Gerald noon. Yes, Reynold's real name is Gerald
and he is my younger brother. Mayroon pa kaming bunsong kapatid.
Walang kamag-anak ang gustong umampon sa
amin. Pinagpasa-pasahan kami hanggang sa mauwi
kami sa isang kumbento kung saan mayroong maliit
na bahay-ampunan.
llang linggo lang ay may mayamang mag-asawa
na ang umampon sa akin at sa bunso namin. Pero
ayaw nilang kunin si Gerald dahil palaaway daw ito at
masama ang ugali. lyon ang unang pagkakataongg
nagkahiwa-hiwalay kaming magkakapatid.
Makalipas ang tatlong buwan ay nabalitaan ko
ring may umampon na kay Gerald. Mabait naman daw
ang mga ito at pinag-aral pa siya. Pero nasawi ang mga
ito sa sunog. Dahil wala naman silang ibang anak ay
naiwan kay Gerald ang mga ari-ariang natira sa
mag-asawa kasama ang savings nila. Pero hindi naman iyon kalakihan.
Ang umampon naman sa akin at sa bunso namin
ay maaga ring nawala sa mundo. Makasarili ang mga
kamag-anak nila at kinamkam ang mga naiwan ng
mga tumayong magulang namin.
Napilitan akong pasukin ang mga illegal na
negosyo para hindi mahinto ang magand ang buhay na
nakasanayan na ng mga kapatid ko.
Pero nabago ang mga buhay namin nang bigla na
lamang parang bulang naglaho si Gerald. Nahirapan
akong matukoy kung ano ang totoong nangyari sa
kaniya. Pero kalaunan ay napag-alaman ko ring
kasabay niyang nawala iyong babaeng nagngangalang Catherine.
Sa loob ng mahigit limang taon ay pinaghandaan
ko ang pagbawi sa kapatid ko dahil hindi basta-basta
ang mga kalaban. Bukod sa mga mayayaman ay
maimpluwensiya pa ang mga taong ito. Maaaring
malawak na ang sakop ng sindikatong
pinangungunahan ko pero hindi pa rin iyon sapat
upang maipantapat sa mga mayroon sila.
Inumpisahan kong hanapin ang mga kaaway ng
mga ito. Lalo na ang mga kabanggaan nina Stan at
Marcus. At ngayon nga ay nasa panig ko na sila kaya
malakas na ang puwersa ko at puwede ko na silang labanan.
"Paano mo gagawin iyon? Makapangyarihan sila,
kuya. At naibalik mo na ang mga bata sa kanila kaya
wala ka ng alas laban sa kanila," naputol ang
pagbabalik-tanaw ko nang kumalas sa pagkakayakap
sa akin si Gerald at magsalita.
1 already have my army, Gerald. At lahat ng mga
nakaaway nila na matindi ang galit sa kanila ay handang bigyan ako ng tulong.
"Did you really sexually assault Stan's sister?"
natanong niya. Naipaalam ko na ang bagay na ito sa
kaniya gamit ang bubuwit namin.
Napangisi ako at tumango sa kaniya. Tumitig lang
ito ngunit wala naman akong nakitang paninisi.
"I quite enjoy it, really. Charry was a virgin when I
took her. Pero kulang pang patikim iyon sa dinanas
mo sa kamay ng kuya niya!" nanggagalaiting saad ko.
"Si Raiza? Kumusta siya? What if pagbalingan siya
ni Stan ngayong alam na nila ang lahat? Siguradong
kumikilos na sila ngayon para pulbusin ka," nag- aalala
niyang tanong. Inakay ko siyang maupo sa maluwang
na sofa dahil ngayon ko lang napagtantong kanina pa pala kami nakatayo.
"Don't worry about her. She's at home and
well-guarded. Ipinakita ko na rin sa kaniya ang mga
ginawa sa iyo ni Stan kaya alam kong hindi magtatagal
ay sa atin din siya kakampi,' paniniguro ko. Hirap
naman siyang bumuntong-hininga kaya muli akong
binaha ng awa sa dibdib. Ngunit kasabay ng awa ay
ang matinding galit. Galit na handang pumatay ng mga
taong may kagagawan ng lahat-lahat.
"As long as she's safe and fine, I will be okay, too, kuya," bahagyang napanatag
ang kaniyang hitsura
nang ito ay sumagot.
"Medyo suwail lang nag batang iyon. Mukhang
nagmana sa iyo sa katigasan ng ulo," nailing kong
saad. Hindi ko pa rin matanggap na hindi si Royvin ang
nakauna sa kaniya. She wasted her virtue with
someone worthless and a jackass,
"Hayaan mo na, kuya. Natutuwa akong lumaki
siyang maganda at matalino. Mantakin mo, naging
doktor pa. I am very proud of her, kuya," hirap mang
ngumiti ay nagawa niya pa rin habang pinupuri si
Raiza. Napangiti na lamang ako.
"For now, get fresh. Iyong doktor na titingin sa
iyo ay darating bukas. Kailangang magamot ang lahat
ng injury mo bago ka muling magpakita sa bahay,"
utos ko naman sa kaniya. Tumango lang ito at saka ko
inalalayang makatayo para pumunta sa banyo
Dalawang katulong ang iniwan ko para tulungan siyang maligo.
"Kuya!" palabas na sana ako ng banyo nang
tawagin niya ako kaya nilingon ko siya.
"Kumusta na nga pala si bunso? Miss na miss ko
na rin siya," masiglang tanong nito.
"Huwag mo siyang alalahanin dahil ayos lang
siya. Unahin mo muna ang makapagpagaling ka nang
husto para makaharap mo na silang muli, natatawang
tugon ko. Tumawa rin ito at tuluyan ko na siyang iniwan sa banyo.
Ngunit pagbalik ko sa sala ay ang
humahangos na si Jayson ang symalubong sa akin.
"Boss, pinasok ang bahay ni'yo at kinuha nila ang
bunso ninyong anak!" halos hinihingal nitong
pagbabalita sa akin. Halos lumuwa ang mga mata ko
sa pagkagulat na sinabayan ng iritasyon.
"What? Paanong nangyari iyon? Ano'ng ginagawa
ng mga tauhan natin?" bulyaw ko sa kaniya. Nabahiran
ng takot ang mukha niya dahil sa pagtaas ng
boses ko.
"Boss, walang natira sa kanila. Patay na silang
lahat at maging iyong pinakahuling natira ay napatay
din nang makitang tinatawagan ako," malungkot
niyang sumbong. Umigting ang panga ko at mahigpit
na kumuyom ang mga kamao ko.
"What about my wife and my son? What
happened to them?" naalarmang tanong ko. Bigla
akong kinabahan dahil baka may nangyaring masama
sa mag-ina ko. Problema ko pa ngayon kung paano
babawiin si Raiza dahil sigurado akong si Stan ang
dumukot sa kaniya. Pinasasakit talaga ng hayop na
lalaking iyon ang aking ulo.
"Boss, dinala sa ospital si Royvin dahil may tama
ng baril. Sa balikat lang naman kaya hindi malala.
Sinamahan siya ng asawa ni'yo, boss," dagdag pa niya.
Hindi na ako nagdalawang-isip pa at inutusan siyang
timbrehan ang lahat ng mga tauhan namin. Mukhang
nagsisimula ng ang giyera.
"Ready my car. I need to visit my son in the
hospital. Dagdagan ninyo ang seguridad doon at kunin
ang lahat ng CCTV footage para sa mga nangyari sa
bahay. Sa ibang bahay muna kami tutuloy kung sakali.
llalabas natin sa media ito at sasabihing na-kidnap ng
mga terorista ang anak ko," patuloy kong utos. Agad
naman itong tumalima at ginawa ang
ipinag-uutos ko.
Raiza's POV
Nagising ako sa isang di-pamilyar na silid.
Malawak ito at sadyang napakaganda ng disenyo.
Light gray ang pintura ng loob na may shades ng white
at may lining na darker gray kasi hindi naman black.
Nasa ibabaw ako ng king-size bed na puro puti ang
lahat mula sa mga unan hanggang sa bedsheets at comforter.
Sa bandang kanan ng kama ay may giant LED TV screen na kumpleto sa lahat ng mga
audio-video
equipment. Sa bandang kaliwa naman ay ang
malalaking set ng sofa na mayroong center table na salamin.
Nang tumingin ako sa ceiling ay nakita ko ang
mga built in lights na puro square ang shape.
Parehong may mga corridor sa magkabilaan na hula
ko ay papunta sa walk-in closet iyong isa at hindi ko
alam kung para saan naman iyong isa. Ngunit isang
bagay ang pumukaw lalo ng pansin ko. Ang malaking
portrait ni Charry na mahinhin na nakangiti. Kung
hindi ako nagkakamali ay teenager pa lamang siya sa
larawan niyang iyon.
At dahil doon ay bumilis ang t***k ng puso ko.
Nandito ba ako sa isang bahay ni Stan. Excited akong
tumayo at lumapad ang ngiti sa mga labi. Ngunit nang
makababa ako sa kama ay nawala rin ang ngiti ko
nang maalala ang mga huling nangyari bago ako
napunta rito. Gano'n din ang mga sinabi ni daddy sa
akin tungkol kay Stan.
Parang umayon naman sa panahon at
pagkakataon dahil biglang bumykas ang malaking
abuhing pintuan at iniluwa niyon si Stan. Agad akong
napangiti at patakbong lumapit sa kaniya pero itinaas
niya ang dalawang kamay para pigilan ako.
Agad naman akong napahinto at kunot-noong
tumitig sa kaniya. I don't see any warmth or love in his
eyes, only coldness, hurt and fury., Yes, extreme anger to be exact.
"You still have the nerve to smile to me after what
you did? After what your f***"g asshole father did to
me and my family?" dumagundong ang malakas at
malalim niyang boses sa boong silid kaya napasinghap
ako. Kasunod din niyon ang paglunok ko dahil
kakaibang pagkasuklam ang tinging ipinupukol niya sa
akin ngayon. Tama! Hindi lang basta galit kung hindi masidhing pagkasuklam.
"Ano'ng sinasabi mo?" may nginig ang boses
kong tanong. Ngunit lalo akong napapitlag nang muli
siyang sumigaw at basagin ang vase na nasa gilid ng pintuan.
"You betrayed me! You treated me like a fool. And
I swear, you will pay for it, dearly!" malagim niyang
pagbabanta at madilim ang mukhang lumapit sa akin at sinakal ako.

Chapter 50💋

Chapter 50 Revenge
Pakiramdam ko ay tatakas na ang buhay sa
katawan ko sa higpit ng pagkakasakal ni Stan sa leeg
ko. Sadyang malalaki ang mga palad niya kaya kahit
baliin pa niya ang leeg ko ay walang kahirap-hirap niya
itong magagawa sa akin.
"H-hindik-ko sinasadya, Stan. Hindi k-ko r-rin
a-alam...hirap na hirap kong sambit. Bumuhos na rin
ang mga luha ko at talagang wala na ring hanging
pumapasok sa baga ko. But he is mad, so mad that he
didn't want to listen to me anymore. He hates me to
the core now and I couldn't blame him for that!
"1 trusted you! I gave you everything. Minahal kita
ng totoo, pero ganito lang ang igaganti mo?" lalo pang
humigpit ang mga kamay niya sa leeg ko kaya hindi ko
na magawang makapagsalita pa. Hinintay ko na lang
ang katapusan ko. Kung sa ganitong pagkakataon at
panahon matatapos ng buhay ko, okay na rin siguro. At
least nakita ko si Stan kahit sa huling sandali ng buhay ko.
Ngunit noong papikit na ang mga mata ko at
nag-give up na ako sa buhay ko ay binitiwan niya ako.
Umubo ako nang umubo habang ang kamay ko ay
nasa leeg ko, habang ang isa naman ay nasa
dibdib ko.
1 will make your life a living hell, Raiza!
Nagkamali ka, kayo ng daddy mo ng binangga. At ang
daddy mo, kahit si satanas ay hindi siya kayang iligtas
sa parusang ibibigay ko sa kaniyal" parang kulog niyang bulyaw sa akin. Wala pa rin
ako sa tamang
huwisyo dahil naghahabol pa rin ako ng hininga.
"Stan..." tawag ko sa kaniya nang akmang
tatalikod na siya. Matalim ang mga matang nilingon
niya ako. Those eyes that used to look at me with
adoration and love, now murderously staring at me."
I'm sorry sa ginawa ni daddy sa iyo at sa mga kaibigan
mo. Nagawa lang niya iyon dahil galit siya kasi
pinahirapan mo si tito Reynold saka-" napaigtad ako
kasabay nang malakas na pagsinghap nang kunin niya
iyong isang malaking figurine ng pusa at ihagis iyon sa
dingding Tumalsik pa nga ang ibang bubog sa akin
kaya nasugatan ang dilid ng braso at balikat ko.
"Huwag mo nang bilugin pa ang ulo ko, Raiza.
Gustong-gusto kitang patayin ngayon sa pamamagitan
ng mga kamay ko. Pero masiyadong madali iyon
kumpara sa pagdurusang dinanas ng kapatid ko sa
kamay ng demonyo mong ama kaya huwag na huwag
mo siyang ipagtatanggol sa harap ko," lubhang
nakakatakot ang hitsura niya habang binibitiwan ang
mga salitang iyon. Pero maliban sa matinding takot na
nagpapanginig ng buong katawan ko ay angg
pagtataka.
"Ano'ng pinagsasasabi mo? Bakit nadamaysi
daddy sa nangyari kay Charry? Aminado akong siya
ang nagpadukot sa kambal ni Charles pero bakit
kailangan mo siyang idamay sa nangyari sa kapatid
mo? takot na takot man ay nagawa ko pa ring itanong.
Isang segundong rumehistro ang pagkabigla sa mga
mata niya pero mabilis lang iyon. Bumalik din agad sa
dati ang tingin niya sa akin, saka parang demonyong
tumawa nang malakas.
Napatitig ako sa kaniya habang malakas itong
tumatawa at yumuyugvog pa ang kanivang buong katawan.
"What a best actress! Alam mo, tama nga si
Arllane. Napakagaling mong umarte kaya nabilog mo
ang ulo ko!" lumapit siya sa akin at mahigpit na
hinawakan ang buhok ko sa likuran. Napadaing ako
agad sa sakit. Sa totoo lang hindi pa iyon
nakakarecover sa pananakit ni daddy sa akin.
"Hindi ko maintindihan, Stan. Maniwala ka, hindi
ko maunawaan kung ano'ng ibig mong sabihin,"
lumuluhang pakiusap ko. Naninikip ang dibdib ko
dahil pakiramdam ko ay nasa dulo ako ng bangin at
konting galaw na lang ay mahuhulog na ako. Magulo
ang pamilya ko at galit din sila sa akin dahil ayaw kong
pumayag magpakasal kay kuya. Ngayon pati si Stan ay
galit din sa akin dahil sa ginawa ni daddy. Ako rin
naman, galit sa ginawa ni daddy, pero hindi ko
maintindihan kung ano'ng koneksyon no'n sa kaso ni Charry.
Hindi nakasagot si Stan dahil dumungaw sa
pintuan ang isa sa mga tauhan niya.
"Sir, your father is here and wants to see-"
Hindi pa man natatapos no'ng lalaki iyong
sasabihin niya ay madilim ang mukhang nagpakita na
sa pintuan ang daddy ni Stan. Agad napadako ang mga
mata niya sa akin. Ni hindi nga binibitiwan ni Stan ang
pagkakahawak sa buhok ko at lalo pa yatang humigpit
dahil sa pagd ating ng daddy niya
"You b**h!" sigaw ng matanda at lumapit sa
akin. Malakas ako nitong sinampal kaya nabitiwan ako ni Stan.
"Dad!" gulat nitong bulalas at iniharang ang sarili sa akin.
"Get out of the way, Stan. I am going to avenge
my daughter!" nanggagalaiting sigaw nito kaya lalo
akong napaiyak. Bakit ba nila ako sinasaktan. Mula sa
bahay hanggang dito, puro sampal at sabunot na lang
ang inaabot ko. Bakit ba hindi na lang nila ako patayin
nang malubos na ang mga kaligayahan nila?
Kumikirot ang puso ko. Ngayon tuloy,
pakiramdam ko ay nag-isa na lang talaga ako. Wala na
akong matatakbuhan at maaasahan pa kung hindi ang
sarili ko. Pinabayaan na rin yata ako ng Diyos. Kasi
kung naririyan lang siya, bakit sunod-sunod na
pagdurusa na lang ang dinaranas ko?
I told you, dad. I will be the one to handle her.
Leave her to me," makapangyarihang tugon ni Stan.
Hindi ko man nakikita ay ramdam kong lalong
nadagdagan ang galit ng daddy niya sa akin.
"You, conniving w***e! How could you sleep at
night knowing your father and his gang raped and
killed my daughter? How? You and your father are the
most heartless human beings I've met. You're even
worse than the people I know in the underworld!"
nabasag pa ang boses nito nang isigaw iyon sa akin
habang dinuduro-duro ako. Napahinto ako sa pag-iyak
at gulat na napatitig sa kaniya.
"W-what did you j-just say? My father was the one
who violated Charry?" halos hindi na ako humihinga
nang itanong iyon. Sabihing nagulat ako ay wala pa sa
katiting ng nararamdaman ko sa pagkakataong ito.
"Tigilan mo na nga ang pag-arte mong wala kang
alam sa mga nangyari, Raiza, hindi mo na kami
maloloko! Alam na namin ang lahat. Nakita mo kung
paano ako nahirapan at nagdusa dahil sa nangyari sa
kapatid ko, pero nasa tabi ko lang pala ang tunay na
nakakaalam sa salarin. I will never forgive you! You will
taste hell on earth, and I will make sure of that!
hinarap ako ni Stan at pagalit na inihayag ang lahat ng
mga iyon. Napakadilim ng mukha niya at naghatid ng
panlalamig sa bawat himaymay ko.
Let's go, dad. I will deal with her later. We need
to plan our next attack" baling nito sa ama. Hindi
naman ito agad gumalaw at matalim pa rin ang mga
matang nakatitig sa akin. Kung nakamamatay lang
sana ang titig na iyon ay kanina pa ako walang buhay dito.
Iniwan nila akong tulala sa kawalan habang
patuloy ang pagbalong ng mga luha ko. Si daddy? Si
daddy ang gumahasa at pumatay kay Charry? Bigla
akong napatingin sa napakalaking portrait ni Charry at
nagtayuan ang lahat ng mga balahibo ko sa
katawan.
Biglang nanumbalik sa akin ang mga mukha ng
kausap ni daddy sa bahay. Apat na lalaki iyon na
sadyang mga maaangas ang hitsura at
napakababastos ng mga bunganga.
Napapikit ako sa pagsirit ng panibagong sakit sa
dibdib ko. Naitakip ko ang dalawang kamay ko sa
aking mukha ko muling umiyak nang umiyak. Hindi
nga nakapagtatakang magalit nang gano'n si Stan sa
akin. At kahit patayin pa niya ako, kulang pa rin iyong
bayad kumpara sa dinanas ni Charry. Pero handa
akong ialay ang buhay ko kung makababawas iyon sa
kasalanang nagawa ng daddy ko.
Grayson's POV
One week later...
"Kuya, ano na? isang linggo na ang nakakalipas
pero hindi pa rin natin nababawi si Raiza? Pumayag
akong gamitin natin siya para galitin at pasakitan si
Stan, pero bakit hanggang ngayon hindi pa rin natin
siya nababawi? Paano kung,. paano kung gawin din
nila sa kaniya ang mga ginawa ninyo sa kapatid ni
Stan?" balisang tanong ni Reynold sa akin. Akala ko ay
kontrolado ko na ang lahat, Pero mabilis lang nilang
nasalakay ang mga lungga ko at ngayon nga ay marami
na ang nalagas sa mga tauhan ko.
Tatanga-tanga kasi ang batang iyon! Palagi na
lang puro sakit ng ulo ang ibinibigay sa akin kaya nga
sinasabi kong huwag siyang makipagrelasyon sa
lalaking iyon, ang tigas ng ulo!" galit ko pang singhal.
Nag-aalala rin ako sa kalagayan ni Raiza, pero
pakiramdam ko ay hindi naman siya gagawan ng
masama ni Stan. He loved her. P'd rather use her again
to exact my revenge with that bastard!
"Kuya huwag mo namang pagsalitaan ng ganoon
si Raiza," lumamlam ang mga mata ni Reynold kaya
nag-iwas ako ng tingin sa kaniya.
"Huwag kang masiyadong mag-alala, sigurado
akong hindi sasaktan ni Stan si Raiza. Akala nila siguro
ay susuko ako sa kanila dahil lang sa hawak nila si
Raiza. Puntahan mo muna iyong iniuutos ko sa iyo at
may kailangan pa akong tawagan," utos ko sa kaniya.
Ilang sandali pa siyang tumingin sa akin bago bantulot
na tumayo upang gawin ang sinasabi ko.
I yanked my phone and dialed Gino. We need to
act fast bago pa kami muling maisahan ng mga kalaban.
"Gino, I believe you heard what happened with
my three quarters. I need the army now. I should finish
this once and for alll" dire-diretsong sabi ko nang sagutin na niya ang tawag.
1 already told you. We couldn't enter the
perimeter because the Yakuza gangs are giving us the
hard time. Maybe you should take care of the
Japanese Allies of MakhaloV, or else, you're going to
fight alone in your country!" saad naman nito na lalong
nagpainitng ulo ko. Buwaya talaga ang mga hayop na
ito. Lahat ng trabaho akin, habang sila ang mas malaki
ang pakinabang kapag napatalsik sa trono si Stan.
Pero sa galit ngayon, hindi ako dapat puwedeng
magpadala. Saka ko na lang sila haharapin at tuturuan
ng leksyon kapag nakuha ko na ang gusto ko.
"Fine! lyong isang plano natin para palabasing
terorista si Stan at ang tatay niya, umpisahan ni'yo na.
Masiyado nang nakalalamang sa akin ang mag-amang
iyon!" mahigpit kong utos. Wala akong maipakitang
ebidensya na si Stan ang dumukot kay Raiza kaya pumalpak iyong unang plano ko.
"Are you kidding me?1 did not understand what
you said," nahilot ko ang sintido ko nang maalalang
hindi nga pala nakakaintindi ng tagalog itong
pamangkin ni Gio. Kaya inulit ko ang sinabi ko at sa
pagkakataong ito ay English na.
"Alright. Wait for the news to break out in a few
days," paniniguro naman nito na sinundan pa nang pagtawa.
Pinatay ko na ang tawag para puntahan ang mga
shipment na darating mamaya.
Isang oras lang ay narrating na namin ang pier.
Napangiti ako nang makita ang mga paparating na
cargo. Tamang-tama lang naman pala ang dating ko.
"Matutuwa na naman ang mga suki natin nito,
boss," masayang salubong sa akin ni Chadric. Si Patrick naman ang nasa gilid ng
daungan at hinihintay
ang tuluyang paglapit ng tatlong cargo ship. Droga,
mga armas at mga bagong babae ang laman ng mga
iyon. Mas malaki ang kinikita ko ngayon sa
pagbebenta ng mga babae sa ibang bansa kaya kahit
paano ay nananaba ang bank account ko ngayon.
"Siguraduhin ni'yo lang na mata-transfer muna
sa account ko ang pera bago ninyo ideliver ang mga
item," pormal kong utos. Nasa likuran ko na rin ang
ilang mga tauhan ko, Maging sila ay excited na rin dahil
malakihan ang transaksyon namin ngayon kaya pati
sila rin ay siguradong tiba-tiba.
Pinanood namin ang pagbababa ng mga kahong
naglalaman ng mga armas, habang malalaking asul na
drum naman ang pinaglagyan ng mga shabu at iba
pang mamahaling epektos.
Ngunit noong ang mga babae na ang pinalalabas
sa cargo van ay bigla na lang pumailanlang ang
magkakasunod na putok ng baril. Gulat na napalingon
ang lahat habang kami nang ay napayuko at halos dumapa na sa lupa.
"Boss, mga tauhan ni Makhalov!" sigaw ni Patrick
sa akin. kasunod niyon ay ang nakabibingi at walang
patumanggang putok ng mga baril na nagmumula sa iba't-ibang dako.
"Damn it! Secure the items!" galit kong sigaw
habang patuloy na nakayuko.
"Hindi na kami makalapit doon, boss dahil
naroroon na iyong ibang kalaban," pasigaw na tugon
naman ni Patrick. Pero nagimbal ako nang pasabugin
nila ang mga epektos na kanina lang ay ibinaba ng
mga tauhan ko. Sunod-sunod akong napamura dahil ni
hindi ako makagalaw rito sa pinagtataguan ko. Hindi
tumitigil ang pagpapaulan nila ng bala sa amin.
"Boss, gumapang na po kayo papunta sa likuran
para marating ang kotse ninyo. Kami na ang bahala
rito, kailangan ni'yo nang umalis!" nagmamadaling
saad ni Chadric at tinulungan pa nito akong makatayo
nang maayos. Kasunod ko naman ay ang limang
tauhan kong kanina pa ako pinoprotektahan.
k malakas kong sigaw. Pero alam kong wala
akong magagawa pa dahil kulang kami ngayon dito sa tauhan at armas
"Sige na, boss. Guguwardiyahan namin ang daan ninyo para mas mabilis kayong
makaalis," dagdag pa
ni Chadric. Kaya kahit masama ang loob ay napilitan
akong tumakas at iwan sila roon. Damn itl Paano nila nalaman ang lugar na ito?
Gigil akong sumakay sa sasakyan ko nang
marating namin ito. Maliban sa driver ko ay ako lang
ang natira dahil tinamaan ang mga nakabantay sa akin
kanina. Nangininig ako sa galit kaya wala akong
nagawa kung hindi ang magsisigaw sa loob ng
sasakyan ko habang papalayo na kami sa lugar. Dinig
ko pa rin ang mga barilan at ilan pang mga
pagsabog

Chapter 51💋

Chapter 51 Raiza's Giving in

Isang linggo na mula noong ipadukot ako ni Stan.
Pero mula nang araw na iyon ay hindi ko na siya nakita
pang muli. Araw-araw ay may nagdadala ng pagkain
ko rito sa kuwarto. Minsan ay nakita ko pa ang
dalawang guwardiya sa labas ng kuwartong
kinaroroonan ko. Ano kaya ang nangyayari sa labas?
Sinubukan kong lumabas kahapon pero ang
nagbabagang mga mata ng bantay ang sumalubong sa
akin. Ang lalaki nila kaya nakakatakot talaga silang galitin.
Naputol ang pag-iisip ko nang biglang bumukas
ang pintuan ng silid at pumasok iyong matandang
babae na karaniwang nagdad ala ng pagkain ko. Medyo
tuliro ang hitsura niya kaya kinabahan ako.
"Ma'am Raiza, halika, sumama ka po sa akin sa
ibaba," yaya niya sa akin. Napatayo naman agad ako
mula sa pagkakaupo sa kama.
"Bakit po? Saan po tayo pupunta?" may kabang
tanong ko. Lumamlam ang mga mata niya at saka bumuntong-hininga.
"Nandiyan po sa baba si Ma'am Arllane at
ipinasusundo po kayo sa akin," magalang namang
sagot nito. Ito lang yata ang Pinoy dito, kasi iyong
ibang umaakyat dito ay puro mga Russians.
"Dito na lang po ako. Hindi po ako interesadong
makausap ang babaeng iyon," tanggi ko agad at
muling bumalik sa puwesto ko kanina. Mas pipiliin ko
na lang ang magmukmok kaysa makaharap ang
babaeng iyon. Alam ko naman na puro pang-iinsulto
lang ang aabutin ko sa kaniya.
"Pasensiya na, ma'am, pero ako naman ang
malilintikan kapag hindi kita nadala sa kaniya. Baka
mawalan po ako ng trabaho. Ako lang po kasi ang
inaasahan ng pamilya ko dahil may sakit pa ang asawa
ko malungkot niyang saad na may halong pakiusap.
Agad namang inatake ng awa ang pusO ko. Kaya kahit
labag man sa loob ko ay tumayo ako at mabigat ang
mga paang sumunod na sa kaniya.
"Sige po. Tara na po, wala na akong nagawa pa
kung hindi pumayag. Alam ko naman kasing ginagawa
niya lang ang trabaho niya at unfair naman kung
maging.dahilan pa ako para madamay siya.
Paglabas namin ng pintuan ay alertong kumilos
agad ang mga bantay sa labas ng pintuan
"Ma'am Arllane wants to talk to her,"
nahihintakutang sabi ng matanda sa mga guwardiya.
Tumingin pa sila sa akin bago muling bumaling sa
matanda at tumango.
Manang, ano nga po palang pangalan ninyo?
Isang linggo na po akong nandirito pero hindi ko man
lang natanong ang pangalan ni'yo,"'naisipan kong
tanungin habang naglalakad kami sa pasilyo papunta
sa elevator. Huminto naman siya sa paglalakad at nilingon ako.
"Ako po si Ermalyn, ma'am. Puwede mo akong
tawaging Manang Erma kung nais mo po," nakangiting
sagot naman niya. Napangiti na rin ako dahil sa kabaitan niya.
"Matagal na po ba kayong nagtatrabaho rito?"
tumango naman siya sa tanong ko at pinindot na ang
elevator. Bumukas na ito at pumasok kami.
"Ako ang katiwala ng bahay na ito. Binili ni Sir
Stan ang bahay na ito para kay Ma'am Charry. Kaya
lang gano'n naman po ang nangyari sa kaniya.
Napakabait at masayahin po ni Ma'am Charry. Kaya
halos hirap na hirap din po kaming tanggapin nang
mabalitaan namin ang nangyari sa kaniya," malungkot
nitong saad. Napalunok naman ako at biglang
pumasok sa isip ko si Daddy. Siya ba talaga ang may
kagagawan noon? Alam kong hindi perpektong ama si
daddy, pero ang hirap namang isiping kaya niyang
gumawa nang ganoon. Pero sabi niya sa akin ay
naghihiganti siya kay Stan dahil sa ginawa nito kay tito
Reynold. Pero bakit kailangan niyang idamay ang inosenteng tao?
Pagdating namin sa sala ay nakaupo na roon si
Arllane habang abala sa kung anumang ginagawa niya
sa cellphone. Pero nag angat ito ng mukha nang
tawagin ni manang Erma ang pansin niya. Agad niya
akong binalingan at matalim ang mga matang tiningnan.
"Iwan mo na kami," dominanteng utos niya sa
matanda. Agad namang yumukod si Manang Erma at
tiningnan pa ako na tila nag-aalala. Pero pilit akong ngumiti at tumango sa kaniya
Nang makaalis na ang kasambahay ay tumayo si
Arllane at mabilis akong nilapitan at saka hinila ang
buhok ko. Napangiwi naman ako agad at saka siya itinulak.
"Wala kang karapatang saktan ako!" sigaw ko sa
kaniya nang mabitiwan niya ang buhok ko dahil sa
lakas nang pagkakatulak ko sa kaniya.
"Matapang ka, ah!" akmang sasampalin niya ako
pero mabilis kong nahuli ang kamay niya at
nakipagsukatan ng titig sa kaniya.
Ano'ng ginagawa mo rito? Kung wala ka namang sasabihing matino lumayas ka na lang!
Hindi ako
interesadong makipag-usap sa'yo!" singhal ko sa
kaniya. Puro sakit na nga lang ng katawan ang inaabot
ko mula pa noong nakaraang linggo tapos dadagdag pa siya? No way!
Ang kapal din talaga ng apog mo eh, ano? Dahil
sa iyo at sa demonyong daddy mo, nanganganib ang
buhay ni Stan ngayon. Alam mo ba kung nasaan Siya
ngayon at nitong mga nakaraang araw? Ayun,
nakikipagpatintero kay kamatayan dahil ang daddy
mo ay desperado na!" sigaw niya at muli akong
sinugod. Naabot niya ang buhok ko kaya sinabunutan
niya akong muli. Pero gumanti ako at hinila rin ang buhok niya.
Mga ilangsandali din na ang buong sala ay
napuno ng sigawan, sampalan at hilahan ng buhok sa
pagitan namin ni Arllane. Wala akong kasalanan sa
kaniya at lalong wala akong kinalaman sa ginawa ni
daddy kaya bakit kailangang pati siya ay saktan ako.
Tumigil ka na! Kung may problema man sa amin
ni Stan, wala kang karapatang manghimasok doon!
Bakit sino ka ba, ha?!" sigaw ko nang paghiwalayin
kami ng ilang mga tauhan ni Stan na nakarinig ng komosyon dito sa loob.
"Charry was like a sister to me! Hindi mo iyon
maiintindihan dahil halang ang kaluluwa mo gaya ng
daddy mol" sigaw naman niya. Sabog-sabog ang
buhok niya at may mga kalmot ang mga pisngi at leeg niya.
Bumaling siya sa lalaking may hawak sa akin.
Bring her to the basement!" utos nito rito. Nanlaki ang
mga mata ko dahil tinanguan siya nito.
Pilit akong nagpupumiglas habang walang
kahirap-hirap ako nitong kinakaladkad.
"Bitawan mo ako, ano ba!" asik ko pero hindi ako
nito pinansin. Nang marating namin ang pagdadalhan
sa akin ay inutusan sila ni Arllane na itali ako. Agad
naman siyang sinunod ng mga ito kaya naglumikot ang
mga mata ko sa takot.
"Ngayon, tingnan natin kung hanggang saan ang
tapang mo," nang-uuyam nitong pahayag. "0 baka
gusto mo ring maranasan ang dinanas ni Charry. I'm
sure alam na alam mo kung gaanong hirap ang
pinagdaanan ng katawan niya. Ikaw ang nag-autopsy
sa kaniya, 'di ba?" nang-insultong dagdag pa
niya.
"Ano'ng gagawin mo? Wala akong kasalanan sa
nangyari kay Charry!" biglang nanginig ang buong
katawan kO sa takot. May tatlong lalaki ang naririto at
hindi ko nagugustuhan ang tinging ipinupukol nila sa akin.
"Give me the whip!" malakas na utos ni Arllane.
Gumalaw naman agad iyong isa at kinuha ang isang
tila maigsing latigo na may bakal na handle.
"Ano'ng gagawin mo," tuluyan nang bumuhos ang
mga luha ko sa takot. Hindi niya ako sinagot bagkus
ay bigla niya akong hinampas ng hawak niya kaya.
malakas akong napasigaw.
"That is for hurting me earlier!" galit niyang sabi
saka muli akong hinampas ng tatlong ulit. Napapaliyad
ang katawan ko dahil sa hapding dulot ng bawat
paglapat ng pamalo niya sa likod ko. Malakas na ang
mga pag-iyak ko dahil talagang masakit ang ginagawa niya.
"Tama na!" humahagulgol kong pakiusap pero
muli niya akong hinataw sa likuran kaya muli na
naman akong napadaing nang pahiyaw.
"lyan ay para naman kay Stan!" galit na galit
niyang sambit at sinundan pa ng tatlong hampas na
halos magpawala na ng malay ko. Ni hindi na ako
makaiyak dahil sa sobrang kirot ng balat sa likot ko.
Para itong sinusunog habang may sugat na nakabukas.
Sobrang hapdi na para na akong masusuka.
"And this is for Charry!" malakas niyang bulyaw
at sunod-sunod na pinaghahataw ako. Hindi na
lamang sa likod ko kung hindi kung saan na lang iyon tumama.
Hindi ko na namalayan ang mga sumunod pang
nangyari dahil umikot na ang lahat sa akin kasunod ng
pagdilim ng paningin ko. Pero bago pa mawala ang
lahat sa akin ay narinig ko ang marahas na pagbukas ng pintuan.
STAN's POV
I was happy with the result of our
movements these past few days. Ngayon nga ay hawak
ko na ang dalawa sa mga gumahasa sa kapatid ko.
Patrick at Chadric daw ang pangalan ng mga iyon.
Bukas ko na sila haharapin dahil kailangan kong puntahan si Raiza.
Aaminin kong kahit galit na galit ako sa
kaniya ay nami-miss ko pa rin ang katawan niya. From
now on, she will be my slave. Gagawin niya ang lahat
ng gusto ko at lalo lang siyang mahihirapan hangga't
hindi niya sinasabi kung saan ang main quarter ng
daddy niya. I was so close to getting him, but he still escaped. Damn it!
Pauwi na sana ako sa bahay na pinagdalhan
ko sa kaniya pero naabutan ko sa parking lot sina
Charles at Marcus. Dinala ko siya sa bahay na regalo ko
kay Charry dahil pakiramdam ko ay makikita ng
kapatid ko kapag pinaghigantihan ko na siya. Doon ko
rin pahihirapan ang mga taong naging sanhi ng kamatayan niya.
Nagtataka lang ako dahil hindi ko inaasahang
makikita ko sina Charles at Marcus ngayon dito. Ang
alam ko ay nasa Italy sila dahil naroroon ang ilang
kasabwat ni Grayson para kalabanin ako.
"Stan, gusto ka raw makausap ni Charles,"
bungad agad sa akin ni Marcus. Lumingon ako sa
driver ko at iniabot sa kaniya ang briefcaseat
coat ko.
"Wait for me in the car," utos ko rito at sumunod naman siya agad.
"Let's go someplace para makaupo naman
tayo nang maayos at-"
"No! Nagmamadali ako. Just tell me what it is
soI can go after," putol ko kay Charles. Matiim ako
nitong tiningnan bago nilingon si Marcus na tumango naman sa kaniya.
"Pare, bakit kailangan mo pang paabutin sa
ganito? May mga ebidensya na tayong magpapatunay
kung sino ang may gawa sa nangyari sa kapatid mo.
Hayaan mo na ang batas ang magparusa sa kanila"
alanganing saad ni Marcus. Nakatitig lang si Charles sa
akin. Marahas akong nagbuga ng hangin at naging
mabalasik ang mukha ko.
"I will punish them, myself! Nagtiwala ako sa
batas ninyo rito sa Pilipinas, pero ano'ng nangyari?
Niloko lang nila ako at nawala ang mga medical
evidence para sa kaso. Hindi lang iyon, maging ang
mga pulis na humahawak ng kaso ay pinatay din nila,
pero hanggang ngayon hindi pa rin nila nalulutas ang
nangyari. I will do it my way pagmanmatigas ko.
Sinabihan na ako ng mga tauhan ko na puwedeng
magawan ng paraan na pagpanggapin ang Qizam na
mayroon silang additional specimen dahil ang mga
accredited institutions lang ang tatanggapin sa korte.
Pero dahil maging si Raiza ay kasabwat ng mga
kriminal, lalong nawalan na ako ng gana.
Stan, balita namin hawak mo na rin si Raiza.
Ano'ng balak mo sa kaniya? si Charles naman ang
nagtanong. Alam kong hindi sila pabor sa
pamamaraan ko pero wala na akong pakialam. Hindi
nila alam ang nararamdaman ko. I felt so betrayed and
it's really hurting like hel. My killing instinct is working
in me, and I was just trying to suppress it.
"She will pay for betraying me. Isa lang
pakiusap ko sa inyo, huwag kayong makikialam sa
mga ginagawa ko. Nagpapasalamat ako sa tulong
ninyo, but please, let me handle this my way," mababa
ang boses kong tugon. Dumaan din sa isip ko ang
pagsisising naging involved ako sa pag-kidnap noon
kay Kristine. lyon kasi ang pinag-ugatan ng lahat ng ito
kaya napahamak ang kapatid ko. Pero hindi ganoon
kakitid ang utak ko para isisi iyon kina Charles at
Kristine. Biktima lang din naman sila. Kung mayroon
mang dapat sisihin ay si Reynold iyon at ang kalaguyo
niyang si Catherinhe.
"Alam kong mabigat din ang nagawa ni Raiza,
pare, dahil pinagtakpan niya ang daddy niya. Tapos
tinulungan pa niya sa masasamang balak nito, pero
bilang mafia boss, hindi natin gawain ang magpahirap
ng babae. We might be ruthless and almost heartless, but we always protect the
women and children aside
from the elderly, of course!" napatitig ako kay Marcus
dahil sa mga sinabi niya. He's right about that. Ayaw ko
ring i-torture si Raiza gaya ng iba pero hindi ko rin
maintindihan ang sarili ko kung bakit hindi ko siya kayang patayin.
know whatI am doing, Marcus," umiwas
ako ng tingin sa kanila nang magsalita. Narinig ko ang
halos sabay nilang pagbuntong-hininga. Tinapik ni
Charles ang balikat ko kaya napabaling akong muli sa kaniya.
"Pupuntahan namin bukas iyong dating
namamahala sa bahay ampunan kung saan tumira
sina Grayson at Reynold. Nahanap na siya ng mga
tauhan ko at inaasahan kong makapagbibigay siya ng
ilang impormasyon sa atin," pagbibigay-alam nito.
Tumango na lamang ako at mapait na ngumiti.
"Huwag niyo nang masiyadong pagtuunan ng
pansin iyan. Hindi naman iyan mahalaga sa ngayon.
Ang dapat nating unahin ay ubusin ang lahat ng mga
kasabwat ni Grayson. Maging ang mga Fuentebella ay
kumampi na pala sa kaniya kaya malakas ang loob!"
galit kong saad. Kung akala ni Grayson ay hindi ko
malalaman ang mga maruruming galawan niya ay
nagkakamali siya.
"Kung gano'n hindi ka na namin aabalahin
pa. Tawagan mo na lang kami kung may kailangan ka
pa, pamamaalam ni Marcus.
"Yeah. Call us anytime. You know we witl
always be here to help you out," dagdag naman ni Charles.
"Thanks, guys! I really have to go," tumango
at ngumiti sila sa akin kaya tinalikuran ko na sila.
Pagdating ko sa bahay kay kumunot ang noo
ko nang makita ang pamilyar na sasakyan ni Arllane.
Hindi ko maintindihan kung bakit bigla akong
kinabahan. Kung nandito siya, isa lang ang ibig sabihin
no'n. Pumunta siya para saktan si Raiza. s**t!

Chapter 52💋

Chapter 52 The Heart Will Never Lie

Nagmamadali akong bumaba ng kotse at
sinalubong naman agad ako ng bati ng mga tauhan ko.
Pero hindi ko sila pinansin at dire-diretsong pumasok
sa mansyon. Nabungaran ko naman agad si Manang
Erma na halatang balisa ang mukha. Agad itong lumapit sa akin.
"Sir, si Ma'am Raiza po dinala sa basement ni
Ma'am Arllane. Nag-aalala po ako kasi nag-away po
sila kanina," mabilis ang pagbabalita niya at halos
maluha pa nga. Hindi ko na siya nasagot pa at mabilis
na tinungo ang elevator pababa sa basement.
Nasa pasilyo pa lang ako ay parang drum na
tinatambol ang puso ko nang marinig ang mga
palahaw ni Raiza. Halatang hirap na hirap ito kaya lalo
kong binilisan ang paglalakad.
Pagbukas ko ng pintuan ay agad bumalandra
sa mga mata ko ang lupaypay na katawan ni Raiza
habang nakatali pataas ang dalawang kamay. Kaya
pala huminto na ito sa pagpalahaw dahil nawalan na pala ng malay.
Hindi ko alam kung ano'ng nangyari sa akin.
Bigla na lang nagdilim ang paningin ko at sinugod si
Arllane. Huli na bago ko pa mapigilan ang sarili dahil
nasampal ko na siya ng ubod lakas. Halos hingalin ako
sa matinding galit na nararamdaman.
"What the hell were yoa doing?" talagang
umalingawngaw sa buong silid ang lakas ng sigaw ko.
Bumagsak sa sahig si Arllane at gulat na gulat itong
tumitig sa akin. Ang isang kamay niya ay sapo-sapo
ang pisngi niyang tinamaan ng aking sampal. Gano'n
pa man ay tumayo siya para harapin ako.
Nagimbal ako dahil nang makabawi siya ay
bigla na lang din niya akong sinampal. Umangat ang
kamay ko sa ere para saktan siyang muli pero pinigilan
ko ang sarili. She's sick!
"What am Idoing? I am doing exactly what
you should! And that is punishing this w***el" sigaw
din niya sa akin. Pero lalong umigting ang mga panga
ko at kumuyom ang kamao ko.
"Wala kang karapatang saktan siya. Ako lang
ang nararapat magparusa sa kaniya. Hindi rin si
daddy, at mas lalong hindi ikaw! Labas ka rito kaya
huwag kang makikialam!" bulyaw ko pa saka nilingon
ang mga tauhan kong natulala dahil sa matinding galit
na nakikita nila ngayon sa akin.
"Untie her, now!" pasigaw kong utos sa
kanila. Natataranta naman silang agad na sumunod.
Nakita ko ang pagbalatay ng sakit sa mukha ni Arllane
pero binalewala ko iyon. Ang pinakaayaw ko sa lahat
ay iyong pinakikialaman kung ano ang akin. Raiza is
mine, so I will be the only one to punish her and no one else!
"Baka nakakalimutan mo, Stan, Charry was
like a sister to me. At ang makitang humihinga at ligtas
ang babaeng ito ay talagang nagpapakulo ng dugo ko.
Kaya hindi mo ako masisisi kung bakit ko ito nagawa.
Kulang pa iyan sa lahat ng paghihirap na dinanas ng
kapatid mo sa kamay ng daddy niyal" panunumbat pa
nito sa akin. Aaminin kong tinamaan ako sa sinabi niya
at muling kumirot ang puso ko nang maalala si Charry.
"Still, wala kang karapatang panghimasukan
ako sa mga desisyon ko, Ayaw kong pinakikialaman
ako, Arllane, alam mo iyan. Umayos ka, dahil baka sa
susunod ay hindi na kita matantya! You are my closest
friend, but I won't bother losing you if you continue to
interfere with my works " mahigpit kong banta na
nagpaawang ng mga labi niya. Hindi pa nga ito
nakapagsalita sa matinding pagkabigla. Malamang ay
hindi niya inaasahan ang mga sinabi ko. Ngayon ko
lang din siya napagsalitaan ng ganito.
Nanubig ang mga mata niya at matalim
akong tiningnan. Pero hindi ako nagbaba ng tingin at
nilabanan ang titig niya. I was guilty of slapping her
earlier, but I just couldn't control myself.
"Umuwi ka na, Arllane. Ayaw ko nang maulit
pa ito. Kapag ginawa mo ito ulit ay pagbabawalan na
kitang pumunta rito. My men will never allow you to
enter in this house ever again," pinal kong pahayag.
Tuluyan nang bumagsak ang mga luha niya kaya napalunok ako.
"Do you really love this'woman? Kaya ba
hindi mo siya kayang patayin kahit alam mo na ang
lahat ng ginawa niya dahil in love ka sa kaniya, ha?"
galit nitong tanong. Mabilis kong ibinaling ang mga
mata ko kay Raiza. Inaalalayan na ito ng dalawang
tauhan ko habang wala pa rin siyang malay.
"My driver will take you home" sabi ko na
lang at tinalikuran na siya. Kinuha ko si Raiza sa mga
tauhan ko at binuhat palabas ng silid. Hindi ko na muli
pang nilingon si Arllane at dumiretso na sa silid kung
saan ko ikinukulong si Raiza.
llang minuto lang ay nakasunod na rin agad
doon si Manang Erma at narinig ko ang malakas niyang
pagsinghap nang makita ang kalagayan ni Raiza.
Bakas ang mga marka ng ginamit na pamalo
sa kaniya dahil sa mga sugat at dugong nakabakat sa
likod niya. Muli akong napatiim-bagang at pinanood
ang pagtaas-baba ng dibdib niya dahil sa paghinga.
Magulong-magulo ang buhok niya, at bakas pa ang
mga natuyong luha at sipon sa mukha niya.
"Manang Erma, please get me the medical
kit. Kailangang magamot ang sugat niya. Then,
magdala ka na rin ng malinis na bimpo at maligamgam
na tubig" pormal kong utos. Kitang-kita ko ang awa sa
mga mata niya at lalo lang nagpabigat iyon sa dibdib
ko. Gayunpaman ay sumunod ito sa utos ko at mablis
na kinuha sa cabinet ang ipinapakuha ko. Mabilis din
ang mga kilos niyang lumapit sa kinaroroonan ko.
"Kawawa naman ang batang iyan.
Napakabait pa naman tapos-
"Shut up! Please leave us noW and get me
the towelette and the warm water" mahinang putol ko
sa kaniya. Lalong pumait ang panlasa ko at parang
hinahalukay ang puso ko dahil sa gusto niyang sabihin.
Nagulat ito sa biglang masungit kong trato sa
kaniya ngunit hindi na muling nagsalita at lumabas na
ng kuwarto. Nagbuga ako ng hangin at inumpisahan
ang maingat at dahan-dahang paghuhubad ng damit ni Raiza.
Nang bumalik si Manang Erma dala-dala ang
ipinakuha ko ay katatapos ko lang mabendahan ang
mga sugat ni Raiza. Mamahalin at mabisa ang
ointment na ginamit ko sa sugat niya kaya mabilis
itong maghihilom at hindi rin mag-iwan ng peklat. But
still, she needed to take a pain reliever because her
body is beginning to get warm. May sinat na rin siya.
Kahit tulog siya ay bahagya pa ring
nakakunot ang noo niya. Indikasyon ng sakit at hirapp
na pinagdaanan ng katawan niya. Wala sa sariling
umangat ang kanang kamay ko para sana humaplos sa
pisngi niya, pero nabitin iyon sa ere. Kumuyom ako at
nagtagis ang mga ngipin ko.
No! Hindi ako puwedeng magpatalo sa
nararamdaman ko. She is an enemy and she used my
affection before to help her father to spy on me.
Napamura ako at padabog na tumayo. Lumayo ako sa
kaniya at naupo sa sofa. Hindi ako puwedeng maging
malambot sa kaniya dahit siguradong gagamitin na
naman niya iyon para lokohin akong muli.
RAIZA'S POv
Nagising akong masakit na masakit ang
buong katawan ko, lalo na sa may bandang likod.
Lumunok ako at napangiwi dahil maging ang
lalamunan ko ay masakit at tuyong-tuyo. Para rin itong
may gasgas.
Ngunit ang nagpabalong ng mga luha ko ay
nang biglang bumalik ang lahat ng mga nangyari
kanina. Ipinakaladkad ako ni Arllane sa basement
pagkatapos ay itinali at hinagupit nang hinagupit sa
ikuran. Ni hindi ko alam kung ano ba talaga iyong
ginamit niya sa akin.
Kumirot ang puso ko dahil sa sakit na
dinanas ko kanina. lyong halos maputol na ang mga
ugat sa leeg ko sa lakas ng mga sigaw ko dahil sa sakit
ng bawat hampas niya. Pakiramdam ko nga habang
tumatama iyon sa likod ko ay napupunit ang balat ko
sa sobrang sakit.
"How are you?
Napasinghap ako nang marinig ang malalim
at baritonong boses ni Stan. Nandito na siya? Sigurado
akong hindi ito panaginip.
Lalong humapdi ang dibdib ko at tuluyan na
akong napahagulgol. Ngunit kasabay ng mga pag-iyak
ko ay ang pagdaing ko dahil sa hapdi ng mga sugat sa
likod ko. Pero hindi ko lang talaga mapigilang hindi
maawa sa sarili ko. Ano ba'ng kasalanan ang nagawa
ko para pahirapan ako ng Diyos ng ganito? Bakit
biglang naging ganito ang kapalaran ko?
Naramdaman ko ang paglapit ni Stan sa akin
kaya nag-angat ako ng paningin. Nasalubong ko ang
mga mata niyang matalim kung tumingin.
"Stan.. ang sakit.. ang sakit-sakit..."
naibulalas ko at muling bumuhos ang mga luha ko.
Ang sikip-sikip ng dibdib ko at pakiramdam ko ay
aatakehin na ako sa matinding kirot ng puso ko. Para
itong sinasaksak nang paulit-ulit at dinidikdik pa kahit
durog na durog na.
"You deserve it! Maybe now you understand
how painful it was for my sister. Wala pa rin iyan sa
kalingkingan ng dinanas niya sa kamay ng daddy mo,"
malamig niyang sumbat. Lalo lang iyong nagpabigat
ng dibdib ko at nagpalakas ng iyak ko.
Halos sampung minuto pa akong hindi tumitigil
sa pag-ilyak. Ngunit nang wala na yata akong ilalabas
na luha ay muli kong sinalubong ang mga tingin ni
Stan. His eyes are staring coldly and furiously at me.
"Kahit ilang beses kong sabihin sa iyong wala
akong kinalaman sa nangyari kay Charry, alam kong
hindi ka maniniwala. Pero gaya mo, labis-labis din
akong nabigla sa nalaman ko. Kung alam ko lang ang lahat-"
"Cut the bullshit, Raiza! Talagang hindi mo na
ako mapapaniwala ulit," mabilis niyang putol sa akin.
Kung kanina ay nakatunghay lang siya sa akin habang
patuloy akong umiiyak, ngayon naman ay bahagya
siyang umatras. Lumayo siya sa akin na para bang may
nakakahawa akong sakit. Muli na namang parang
hiniwa ang puso ko at tila pinipiga ito.
"Kaya ba kahit maging ang kaibigan mo ay
puwedeng-puwede akong italing parang hayop at
pagpapaluin nang gano'n?" hindi ko na naiwasang
sumambulat ang galit ko. Sobrang bigat na ng dibdib
ko dahil bakit ako ang nagdurusa gayong wala naman
akong kasalanan.
"Kilala kita. Siguro ay tinarayan mo na naman si
Arllane kaya ka niya nasaktan ng gano'n. Pero huwag
kang mag- alala dahil hindi na mauulit iyon. Ako lang
ang may karapatang magparusa sa iyo!
Napamaang ako at awang ang mga labing
tumingin sa kaniya. Hindi ako makapaniwala sa
narinig ko. Seryoso ba siya? Tila unti-unti ay lalong
nadaragdagan ang galit na namumuo sa puso ko.
"Hindi mo ako kilala. Dahil kung talagang kilala
mo ako, alam mong hinding-hindi ako magsisimula ng
gulo kahit i-provoke pa ako!" masama ang loob na
sagot ko. Marahas kong pinahid ang mga panibagong
luhang umagos mula sa mga mata ko.
"You're right! Hindi nga kita lubos na kilala kaya
nga naloko mo ako. Pero pagbabayaran mo at ng
daddy mo ang lahat ng kasalanan ni'yo sa akin. Hindi
lang tripleng pasakit ang ibibigay ko sa inyo kung
hindi higit pa!" galit niyang banta. Bawat salita niya ay
parang patalim sa dibdib ko. Tumatarak at nag-iwan
nang malalim na sugat na tila mahirap
paghilumin,
Napakagat ako sa pang-ibabang labi ko dahil sa
pagsirit ng panibagong sakit sa dibdib ko. Wala na ang
Stan ko. Wala na ang lalaking akala ko ay mamahalin
ako habang nabubuhay ako. Napapikit ako at
ninamnam ang sariwang sakit sa puso ko na halos
magpangilo ng mga ngipin ko.
"From now on, you will be my slave. And you will
do as I command. At bawat pagkakamali mo ay may
katapat na parusal" deklara nito na nagpalaki ng mga
mata ko. Umiling ako at sumisinok-sinok na natulala sa harap niya.
Pero pagkasabi niyon ay tumalikod na siya at
padarag na lumabas ng silid.
Tatlong araw pagkatap0s ng insidente sa pagitan
namin ni Arllane ay ngayon ko lang ulit nakita si Stan.
Nagulat pa ako dahil nang bumukas ang pintuan
ng silid ay huminto siya sa may pintuan at mapungay
ang mga matang tumingin sa akin. galit pa rin gaya ng
dati. Pero isang bagay ang umagaw ng pansin ko nang
mag-umpisa siyang lumakad papalapit sa akin. He's drunk!
"Strip. Now!" napapitlag ako nang bigla niya
akong utusang maghubad. Hindi naman ako
nakagalaw sa kinauupuan bagkus ay umangat ang
dalawang tuhod ko kaya niyakap ko ang mga ito.
"Bingi ka ba? Ang sabi ko, hubad! O baka naman
nami-miss mo pa kapag hinuhubaran kita?
nakakainsulto niyang sambit. Napalunok ako sa pagguhit ng hapdi sa puso ko. Ngayon
ay isang
parausan na lang ang tingin niya.sa akin. nanlamig ako
sa isiping iyon at muli ay nagbabanta na naman ang
mga luha ko.
"Stan, lasing ka. Magpahinga ka na lang kasi
"Bullshit!" napasinghap ako sa gulat. "Umaarte
ka na ngayon?" lalong tumalim ang mga titig niya sa
akin at nagsimulang maghubad sa harap ko.
Kinabahan ako dahil ayaw ko ng ganito. Ibibigay ko
ang sarili ko sa kaniya, pero huwag naman sanang ganito.
"Stan, please. Tama na! Hindi ako mababang uri
ng babae, pagsusumamo ko. Pero hindi niya ako
pinansin at hinablot ang dalawang paa ko.
Kasunod niyon ay ang puwersahang pagpunit
niya sa pants na suot ko at walang pagpipigil niyang
sinira ang panty ko. Pagkatapos ay dumagan siya sa
akin at ang blouse at bra ko naman ang pinunit niya.
"You're mine! You are my wN***e! punong-puno
ng pagnanasang sambit niya at sinil ang mga labi ko.
He was kissing me brutally that my lips were hurting So much.
Gigil na gigil ang halik niya at napadaing ako
nang kagatin niya ang labi ko hanggang sa malasahan
ko na ang dugong nagmumula roon. He still kissed me
hard despite the blood we were both tasting.
Hindi ako makagalaw dahil nakadagan siya sa
akin. malaki ang katawan niya at lubhang mas
malakas siya sa akin kaya wala akong laban. Bumaba
ang halik niya sa pisngi at leeg ko. Marahas ang bawat dampi kaya napapangiwi ako.
Ngunit nanlaki ang mga mata ko nang marating
niya ang mga dibdib ko at buong dahas na pumisil
doon. Nagsimula na akong umiyak dahil talagang
nasasaktan na ako. He even sucked my n*****s really
hard then bit them. My body arched with pain, but my lower body is still getting
wet.
Napapikit ako para tiisin ang sakit. Ngayon lang
ako inangkin ni Stan nang ganito karahas. He's so
angry and he is commencing his revenge on me.
Muli akong napadilat at umarko ang katawan ko
nang gigil na dumako ang isang kamay niya sa p********e ko.
"See? You're wet for me!" nakangising saad niya
at walang babalang ipinasok ang dalawang daliri roon.
Ahh!" nasundan ng hikbi ang daing ko dahil sa
sakit ng ginawa niya. "Stan, stop please! Stop!P
pagsusumamo ko pero hindi niya ako naririnig, He
began fingering me there in and out, while I was wincing in pain.
llang sandali pa ay hinugot niya ang mga daliri
roon at pabiglang ipinasok ang malaki at matigas
niyang p*********i. Parang nagkabuhol-buhol na ang
hininga ko sa pinaghalong sakit at pagkabigla.
He was no longer the Stan tknow. Wala man lang
siyang kaingat-ingat at nagsimula na itong bumayo na
mabilis. He was so rough, thrusting inside me hard and fast.
Walang puwedeng umangkin sa iyo. Ako lang!"
deklara niya at lalo pang naging mararahas ang bawat
pasok at paghugot niya. Yumuyugyog ang buong
katawan ko sa lakas ng mga pagbayo niya at
pakiramdam ko maging ang buong kama ay
mawawasak na yata.
He came really hard with a loud grunt. Hindi siya
tumigil sa pag-ulos hanggang hindi niya naibubuhos
ang lahat sa loob ko.
Ngunit akala ko ay tapos na iyon pero mali ako.
Hinugot niya ang ari niya at pinadapa ako. Mabilis ang
mga kilos niyang pinagparte ang mga hita ko at muling
ipinasok ang katigasan niya sa lagusan ko

Chapter 53💋

Chapter 53 Seeing the Torture

Ngunit ang akala ko ay tapos na iyon pero mali
ako. Hinugot niya ang ari niya at pinadapa ako. Mabilis
ang mga kilos niyang pinagparte ang mga hita ko at
muling ipinasok ang katigasan niya sa lagusan ko.
"Stan, tama na. Maawa ka na," patuloy ang mga
hikbi ko pero parang wala siyang naririnig. He began
pounding in and out of me in a feral pace. It was so painful like it's burning.
"Imagine my sister begging your father to stop.
Sa palagay mo ba tumigil siya sa kaniyang ginawa?"
galit na sumbat nito at lalo pang tumindi ang mga
paglabas-masok niya sa akin.
Nilubog ko ang mukha ko sa malambot na unan
habang ang dalawang kamay ko ay mahigpit na
nakakapit sa magkabilang gilid nito. Tiniis ko na lang
ang ginagawa ni Stan sa akin hanggang sa muli niyang kamtin ang kasukdulan.
But he never stopped there and took me for four
more timesin different positions. Huminto lang siya
noong talagang lupaypay na ang katawan ko at hindi na ako makagalaw pa.
Kinabukasan ay mag-isa na lang ako sa
magulong kama na kababakasan ng malupitang
pag-angkin sa akin ni Stan. Hindi ako gumalaw agad
dahil sa pananakit ng buong katawan ko. Ngunit
pinakiramdaman ko ang hapdi sa pagitan ng mga hita
ko. Para iyong sinusunog at alam kong may sugat na sa loob nito.
Gaya ng dati ay tahimiklang akong lumuha at
binalot ng kumot ang aking katawan. Wala naman
akong ibang magawa pa kung hindi ang iyakan na
lamang ang aking kalagayan. At ang pinakamasakit sa
lahat, hindi ko magawang magalit nang husto kay Stan
dahil alam kong nabubulagan lang siya ng kaniyang
sariling galit. Tila ba nababalot ng yelo ang nag-aapoy
sa galit niyang puso niya kaya hindi niya ako
magawang pakinggan o bigyan ni katiting na
pagkakataon upang maipaliwanag ang aking
panig.
Lumipas pa ang isang oras bago ako nakabawi ng
kaunting lakas at tumungo ng banyo upang maligo.
Kahit papaano ay nagiginhawaan ang katawan ko
dahil sa maligamgam na tubig na nanunuot dito.
Ngunit pati ang pagsasabon ay nagpapangiwi sa akin.
Kita ko ang mga markang iniwan niya sa iba't ibang
bahagi ng katawan ko kaya muli na naman akong napaluha,
Paglabas ko ay siya namang pagpasokni Manang
Erma. Kasunod niya ang isa pang katulong na agad
namang niligpitan ang kama. Tinanggal nito ang lahat
ng laman niyon saka lumabas.
May bitbit namang tray na may lamang pagkain
si Manang Erma. Ibinaba niya iyon sa center table ng
sofa at nilapitan ako. Mababanaag sa mukha niya ang awa para sa akin.
"Ma'am, kumusta na po kayo? Ang putla-putla
nit'yo na, tapos namamaga pa ang mga mata ninyo,"
may pagmamalasakit niyang tanong. Nabagbag ang
puso ko at parang gusto ko na namang maiyak. Pero
pinigil ko ang sarili at suminghot saka ngumiti sa kaniya.
"Salamat po, Manang Erma. Mabuti pa po kayo at
pinagmamalasakitan ako. Lalo ko po tuloy nami-miss
ang mommy ko, malungkot naman niya akong nginitian.
"Sinaktan po ba kayo ni sir? May mga pasa po
kasi kayo sa braso. Pati ang mga leeg ni'yo ay may
mapupulang marka rin," pansin niya habang sinisipat
ang kabuuan ko. Wala sa sariling nahaplos ko ang mga
braso. Nag-iwas na lamang ako ng tingin.
"May nagawa po kasi akong kasalanan kaya
gano'n. Pero hindi naman iyon sinasadya ni Stan"
pagkakaila ko. Gulat naman ang rumehistro sa mukha ng matanda.
"Kahit pa po may kasalanan kayo, dapat hindi
niya kayo sinasaktan. Isa pa, babae po kayo, eh. Sa
laking iyon ni Sir, tapos sasaktan niya kayo? May anak
din kasi akong babae kaya kung ako ang nanay ni'yo
sobra-sobra rin po akong masasaktan" mahabang
pahayag niya. Parang sumikip na naman ang dibdib ko pero sinikap ko pa rin ang
huwag maiyak. Sumakit
tuloy ang lalamunan ko dahil sa pagbara ng kung anong bagay roon.
Hayaan ni'yo na po iyon. Salamat po sa
pag-aalala ni'yo," pilit akong ngumiti sa kaniya para
naman hindi na siya mabahala pa. Matagal pa niya
akong tiningnan bago bumuntong-hininga.
"Kumain ka na. Hindi ka nakakain kahapon
hanggang gabi dahil tulog ka. Sigurado akong gutom
na gutom ka na," yaya niya sa akin. Bigla namang
kumalam ang sikmura ko. Nilingon ko ang pagkain at
mukhang masarap, pero wala akong gana.
"Manang Erma, puwede ni'yo po ba akong
saluhan? Wala po kasi akong ganang kumain, pero
kung nandiyan kayo baka sakali po makakain ako
kahit kaunti," pakiusap ko. Saglit siyang natigilan at
tila nagdadalawang-isip, pero sa huli ay tumango rin
at kinuha ang isang kamay ko. Hinila niya ako papunta
sa sofa kung nasaan naroroon ang pagkain.
"Ayaw ko po sanang makialam, ma'am, pero
puwede po bang malaman kung bakit kayo
ikinukulong ni sir dito? Saka bakit parang galit na galit
siya sa inyo. At maging si Ma'am Arllane ay kakaiba rin
ang galit para sa iyo?" buong pagtataka niyang tanong
Nabitin sa ere ang pagsubo ko at lalo akong nawalan
ng ganang kumain. Pero itinuloy ko pa rin ang pagsubo
niyon at saka dahan-dahang nginuya at nilunok.
"Malaki po kasi ang kasalanang nagawa ng
daddy ko kay Stan," mahina kong saad. Kumunot
naman ang noo ng matanda at mataman akong
tinitigan. Ngunit hindi ko sinalubong ang mga tingin
niya dahil sa pagkain lang ako nakatutok.
"Kasalanan naman pala ng daddy ni'yo. Bakit sa
inyo galit si Sir? May nagawa rin po ba kayong masama
sa kaniya?" pagpapatuloy niyang tanong. Sa
pagkakataong iyon ay sumungaw na naman ang luha
sa mga mata ko. Nagtagis ang mga ngipin ko at
mabigat ang dibdib na lumunok ako
"Manang Erma, may anak din po ba kayo?" sa
halip na sumagot ay ako ang nagtanong sa kaniya.
Ngumiti namang bigla ang matanda. Halatang masaya
siya sa tanong ko kaya may ngiti rin siyang
tumango.
"Naku, maam, lima ang anak ko. Yung panganay
at pangalawa nagsipag-asawa na. lyong isa nasa
kolehiyo at malapit nang magtapos. Yung dalawa
naman po ay high school na rin," buong pagmamalaki
niyang sagot sa akin. Napangiti naman ako.
"Ano pong masasabi ni'yo sa mga magulang na
pumapayag na magpakasal o magkaroon ng relasyon
ang mga anak nila kahit magkadugo ang mga ito?"
nag-aalangan man ay naisipan kong hingin ang
opinyon niya. Hanggang ngayon kasi ay hindi ko lubos
maisip kung paano nasisikmura ni daddy na ipakasal
ako kay kuya. Samantalang, halos bumaliktad na ang
sikmura ko kahit isipin pa lang iyon.
"Naku, Diyos na mahabagin! Karimarimarim
iyang sinasabi ni'yo po. lyan ay isang bagay na hindi
dapat ginagawa at higit sa lahat, kasalanan po iyan sa
Diyos," halatang nagimbal din siya sa tanong ko. Lalo
akong nakaramdam ng lungkot. Masakit din sa akin ang nangyari sa amin ni kuya.
"Tama po kayo, Manang Erma. Kaya nga-"
Napahinto ako sa pagsasalita nang biglang
bumukas ang pintuan ng kuwarto. Iniluwa niyon si
Stan. He looks so gorgeous as usual, but when his eyes
darted on me, I trembled a little. Hindi ko alam kung
bakit hindi ako masanay-sanay sa matatalim niyang
tingin sa akin ngayon.
"Manang Erma, iwan ni'yo na kami," malamig
niyang utos sa matanda. Gulat namang napatayo ito at
yumukod sa kaniya. Tiningnan pa niya ako bago
lumakad kaya ngumiti ako sa kaniya.
Nang makalabas na si Manang Erma ay tuluyan
ko nang ibinaba ang hawak kong kutsara at tinidor
Naglalamig kasi sa kaba ang mga kamay ko.
"Bilisan mong kumain diyan dahil may ipakikita
ako sa iyo!" maawtoridad niyang utos. Mula sa
pagkakayuko ay napalingon ako sa kaniya.
Ano'ng ipakikita mo?" kinakabahang tanong ko.
Simula ng marahas niyang pag-angkin sa akin ay
lalong tumitindi ang nararamdaman kong kaba sa dibdib.
"You'll see. Bilisan mo na riyan at magbihis ka na
dahil baka hindi pa ako makapagpigil" may
ngising-demonyo niyang saad. Napalunok ako at
dumagundong na naman ang dibdib ko. Dati excited
ako kapag gusto niyang makipagtalik sa akin. Ngayon ay takot na agad ang hatid sa
puso ko.
Hindi ko na tinapos ang pagkain at tinungo ang
higanteng walk-in closet. Itong closet lang na ito ay
parang isang buong kuwarto na sa luwang. Kumpleto
sa lahat ng klase ng mga damit, sapatos, bags, alahas
at iba't iba pang gamit pambabae.
Pumili lang ako ng isang pares ngjoEging pants
at T-shirt. Pero pansin kong hindi niyon maitago ang
mga marka sa balat ko kaya sinuot ko na rin iyong
hoodie. Lalagyan ko na lang ng concealer iyong mga
nasa panga at leeg ko.
Paglabas ko ay naabutan ko si Stan na
nakaupo ng pade-kuwatro sa may sofa kung saan ako
nakaupo kanina. Huminto ako sa paglalakad at
tinitigan siya. He's busy typing something in his phone
while his brows were furrowed.
Nami-miss ko na iyong dating Stan. lyong
Stan na maalaga, malambing at mapagmahal. Ilyong
gagawin ang lahat para protektahan ako at huwag
masaktan ng iba. Pero parang bula na iyong naglaho at
isang malamig at malupit na Stan na lang ang naririto
ngayon. Ibayong kirot na naman ang magkakasunod
na gumuhit sa dibdib ko, Mahal ko si Stan. Mahal na
mahal. Kaya kung mayroon mang labis na nasasaktan
at nahihirapan sa mga nangyayari ngayon, ako yon.
Naramdaman yata niyang tinititigan ko siya
kaya nag-angat siya ng paningin at lumingon sa akin.
Napapiksi naman ako at lumakad na papalapit sa
kaniya. Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa.
Hanggang ngayon at nakakunot pa rin ang noo niya.
"What the hell are you wearing? Giniginaw ka
ba? pang-uuyam niya. Nalingon ko pa ang sarili bago
muling tumingin sa kaniya.
"Tinakpan ko lang iyong mga markang
iniwan mo sa katawan ko" mahina kong sagot. Hindi
ko maiwasang labis na masaktan kapag maalala ko
kung paano niya ako inangkin kahapon. It was so
brutal and so intense. Kahit minsan sa buhay ko ay
hindi ko naisip na mararanasanan ko ang gayon. That's
why I understand how hard it was for Charry. She was
raped and tortured to her death, and it was my father who did it to her.
"Let's go!" narinig kong sabi niya. Lumapit
siya sa akin at hinila ako palabas ng silid. Muli na
namang inatake nang matinding kaba ang dibdib ko.
"Stan, please. Saan tayo pupunta?" hindi na
ako makahinga sanhi ng matinding takot na
nararamdaman ko. Paano kung ipamigay niya ako sa
mga tauhan niya? Paano kung iparanas niya rin sa akin
ang ginawa nina Daddy kay Charry? No! l'd rather die than experience that.
"Shut up, and just follow me!" he shot back
at me. Huminto pa siya sa paglalakad at sinamaan ako
ng tingin. "Huwag mo akong gagalitin kung ayaw mong
masaktan" pagbabanta pa niya kaya muli akong
napalunok. Pero hindi ako mapapanatag hangga't
hindi niya sinasabi kung saan niya ako dadalhin.
"Ipapamigay mo ba ako sa mga tauhan mo?
Gagawin mo rin ba sa akin ang ginawa nila sa kapatid
mo?" pumiyok na ako sa pagtatanong dahil sumisidhi
ang takot sa puso ko. Hindi ko na talaga mapigilan pa
ang sarili na huwag umiyak.
Lalo pa ngang nadagdagan ang kaba ko nang
ngumisi siya at hindi agad sumagot. Wala man lang
akong makita ni katiting na awa mula sa asul na mga mata niya.
"Why? Are you that afraid?" nanghahamon
niyang tanong kaya napalunok ako. "Huwag kang
mag-alala. Maaaring makasalanan din ako, pero hindi
ako demonyong katulad ng daddy mo. Ipakikita ko
lang sa iyo kung ano'ng parusa ang ibibigay ko sa
kaniya kapag napasakamay ko na siya!" dagdag pa
niya. Nanlaki ang mga mata ko at nag-umpisang manginig ang mga tuhod ko.
Magsasalita pa lang sana ako pero muli na
siyang tumalikod at ipinagpatuloy ang paghila sa akin.
Lumabas kami ng mansyon at naglakad pa papunta sa
likuran, Medyo malayo pa ang nilakad namin kaya
doon ko napagtantong napakaluwang pala talaga ng
lugar na ito. Parang kahit ako mismo ay maliligaw rito
sakaling balakin kong tumakas. Matataas din ang mga
pader at bawat sulok ay may guwardiyang may hawak
na malaking baril. Baliw lang ang gugustuhing
tumakas dito dahil siguradong kamatayan ang aabutin niya.
Isang tila bodega ang pinuntahan namin at
medyo malayo na talaga iyon doon sa bahay.
Dumiretso ng tayo ang mga guwardiyang nasa labas ng
pintuan at bumati kay Stan ang mga ito. Pagkatapos
ay binuksan na nila ang pintuan.
Halos mapatili ako dahil sa matinding
pagkabigla nang makita ang senaryong bumungad sa
akin pagpasok namin sa lugar na iyon!

Chapter 53 (2)💋

Chapter 53 PART 2 Seeing the Torture

Halos mapatili ako dahil sa matinding pagkabigla
nang makita ang senaryong bumungad sa akin
pagpasok namin sa lugar na iyon!
Oh my God!" nasambit ko at halos kasabay
nito ang mabilis na pagtakip ng dalawang kamay ko sa aking mga bibig
Hinila ako ni Stan papunta sa mga upuang
nakaharap doon sa mga lumilikha ng
makatindig-balahibong mga ingay.
Nanginginig ang buong katawan ko nang
sapilitan akong paupuin ni Stan doon. Sa harap namin
ay may dalawang lalaking nilalatigo ng dalawa ring
lalaking malalaki ang katawan at walang damit
pang-itaas. Nakabitin patiwarik ang mga ito at sa tapat
nila ay may dalawang malalaking drum na may
lamang hindi ko alam kung ano. Sigurado akong hindi
tubig iyon dahit medyo malabnaw at medyo umuusok.
Mainit kaya iyon?
Bawat hampas sa kanilang mga katawan ay
masaklap Silang humihiyaw habang napapaliyad.
Tumutulo na rin ang mga dugo nila.
"No! Ako naman ang napasigaw nang bigla
silang ibagsak sa loob ng drum at malublob ang mga ito doon pabaliktad.
Watch carefully, Raiza. Alam mo ba kung
sino ang dalawang lalaking iyan? madilim ang awrang
utos at tanong ni stan. Kaya habang nakatakip ang
dalawang kamay ko sa bibig ko ay takotna tiningnan ko siya.
S-Sino sila? atubili ako at paos ang boses
kong tanong sa kaniya.
Sila ang mga kasama ng daddy mo na
gumahasa at nagpahirap sa kapatid ko! pasigaw
niyang sagot. Kasabay naman niyon ay ang pag-angat
ng mga katawang nakalubog sa loob ng drum. "At ang
tubig sa drum na iyan ay may halong asido!" buong
pagmamalaki pa niyang sambit. Lalong nagpanginig
iyon sa mga tuhod ko at parang hinahalukay ang
sikmura ko. Nasusuka ako at pabigat pa lalo nang
pabigat ang mga paghinga ko.
"lbaba ni'yo na ang mga iyan utos ni Stan
sa mga tauhan niya matapos ilang ulit na ilubog at
iahon ang mga ito. Agad naman siyang sinunod ng mga ito.
Pagkatapos ay pinaupo sila sa dalawang
bakal na upuan. Lupaypay na ang mga ito at sugatan
ang buong katawan pati mukha.
Nang matitigan ko ang mga mukha nila ay
nakilala ko nga ang mga lalaking ito. Kasama sila sa
mga kausap ni daddy noong malaman ko ang
pagdukot sa kambal ni Charles.
"You better talk now. Sabihin na ninyo kung
nasaan ang amo ni yo para nmatapos na ang paghihirap
ninyo! galit na utos ni Juel. Ito ang kanang-kamay ni
Stan. Ngayon ay alam ko na ang ibig sabihin ng
kanang-kamay. Akala ko dati sa mga palabas lang8
iyang mafia-mafia na iyan. Totoo palang nangyayari sa
reyalidad. And Stan is a Mafia boss a powerful one as they said.
"Patayin ni'yo na kami! Wala kayong
makukuha sa amin. Mga gago! Matatapang lang kayo
dahil alam ni' yong wala kaming laban sa inyo,"
nanghihina man ay nagawa pa ring sumagot nang
pabalang no ng isa sa tini-torture kanina.
Napasinghap ako sa pagkagulat nang biglang
tumayo si Stan at sugurin ng suntok iyong nagsalita.
Napaliyad ang lalaking tinamaan ng suntok
"Devil, son of a b*h!" galit na galit na
bulyaw ni Stan. Iyon namang katabi ng lalaki ay
halatang takot na takot kay Stan. Dumura ng dugo
iyong lalaking sinuntok ni Stan at nakakaloko pa
siyang tinawanan. Maging ako ay nakaramdam ng galit
sa lalaking iyon. Ni wala ngang bakas ng pagsisisi ito
sa ginawa nila kay Charry. Naawa tuloy ako kay Stan
dahil alam kong lalo lang tumataas ang galit niya.
"Huwag!" napahiyaw ako at napatayo nang
bigla agawin ni Stan ang baril sa tauhan niya at itutok
sa ulo ng lalaki. "Stan, huwag! Huwag mong dungisan
ang mga kamay mo dahil lang sa demonyong iyan
pakiusap ko. Kaya kong tanggapin kahit saktan pa ako
ni Stan nang paulit-ulit. Pero hindi ko matatanggap na
makakapatay siya ng tao dahil sa matinding galit. At
ang apoyna iyon sa puso niya ay gawa mismo ng daddy ko.
Humigpit ang hawak niya sa baril pero
matapang pa siyang tiningala ng tinututukan
niya
putok mo na Makhalov! Ano pa'ng
hinihintay mo? paghahamon pa nito na hinaluan ng
ngisi. Sunod-sunod akong umiling habang
umiiyak.
"Hayop ka! Hindi kriminal si Stan gaya ninyo
kaya huwag mo siyang inisin!" dahil sa takot ay
nagawa ko iyong isigaw sa lalaki. Nabaling ang atensiyon nito sa akin.
"Hindi.kriminal? Bakit kilala mo ba talaga
siya? Malayong mas masahol pa siya kaysa sa amin!
Tama nga si Boss Grayson, matigas talaga ang ulo mo!"
nang-iinsulto pa nitong banta sa akin.
Pero bago pa ako makasagot ay muli nang
nagsalita si Stan.
"Why would I kill you now? That will be very
easy for you as a punishment!" deklara niya at
inihampas ang baril sa mukha ng lalaki.
"Boss, boss, ako magsasalita na ako! Ayaw ko
nang pagdaanan ulit ang mga pinagdaanan ko mula
pa kahapon. Pakawalan ni'yo na ako, Boss,
magsasalita na ako!" umiiyak na pagsusumamo
naman noong kasama ng lalaking nagsasalita kanina.
"Gago ka, Chadric! Tumahimik ka lang riyan!
Maililigtas tayo ni boss dito! Kaya huwag kang
magpadala sa pananakot ng mga iyan!" gigil na saway
ng kasama niya sa kaniya. Kung Chadric itong
nakiki-usap kay Stan ibig sabihin, si Patrick itong
mayabang na nakikipagtalo kanina pa. Kilala ko kasi
sina Max at Jayson.
"Talaga? Sasabihin mo na ba sa akin kung
nasaan ang kuta ng amo mo? nakangising tanong ni Stan.
"Opo, Boss!" mabilis nitong sagot kay Stan
bago bumaling kay Patrick. "Hindi ako naniniwalang
ililigtas tayo ni boss. Iyon nga mismong anak niya hindi
siya interesadong iligtas, tayo pa kaya? Pagalit nitong
sabi rito. Nanlamig ang buong katawan ko at parang
muling sinugat ang puso ko sa narinig
Alam kong nilingon ako ni Stan pero hindi ko siya
magawang tingnan. Para akong nanghina sa narinig.
Kaya pala kahit halos dalawang linggo na ako rito ay
wala man lang akong balita sa kanila. lyon pala ay
pinabayaan na nila ako. Wala silang pakialam kung buhay pa o patay na ako.
"Magsalita ka na!" dominanteng utos ni Stan kaybChadric.
Halos magwala na si Patrick kaya kinailangan
siyang ikadeng kaya naisalaysay ni Chadric ang lahat
kay Stan. Ako man ay namamangha sa mga sinabi
niya. Alam din kaya ni mommy ang lahat ng ginagawa
ni daddy? Totoo bang ganito talaga siya kasama at kawalang kaluluwa?
"Kapag niloloko mo ako, tinititiyak ko sa'yo,
papatayin ko sa harap mo maging ang mga magulang
mol" mahigpit na banta ni Stan. Pero sunod-sunod na
umiling si Chadric, habang matalim naman ang tingin ni Patrick sa kaniya.
"Nagsasabi ako ng totoo, boss. Ayaw ko pa pong
mamatay dahil ako na lang ang inaasahan ng mga
magulang ko, takot na takot na sagot nito. Pero isang
singhap ang kumawala sa akin nang biglng
bumunghalit ng tawa si Stan. Yung tawang-demonyo at
napakalagim na talaga namang magdadala ng takot
sa sinumang makaririnig.
"Juel, bakit hindi natin ibigay sa dalawang bisita
natin ang espesiyal nating parusa sa mga katulad
nilang mahihilig sa laman," nakangising baling ni Stan
sa kanang-kamay niya. Nanlaki naman ang mga mata ng dalawa.
"T-teka lang, nagsalita na si Chadric, ah. Bakit
kailangan ni'yo pa rin kaming patuloy na parusahan.
Pakawalan ni'yo na kami!" mabilis na kontra ni Patrick.
Maangas man siyang magsalita ay mababakas ang
takot sa tono niya.
"Tell me, nakiusap din ba ang kapatid ko na
itigil ni'yo na ang ginagawa ninyo sa kaniya? Sunod na
tanong, pinagbigyan ni'yo ba siya? Tanong ulit, naawa
ba kayo sa kaniya habang nilalapastangan at
sinasaktan ni'yo ang katawan niya?" dumagundong sa
buong lugar ang malalaks na sigaw ni Starn. Maging
ako ay nagtindigan na rin ang mga balahibo sa
matinding panghihilakbot. He's so freakishly mad and
lam beginning to feel frightened
Nang muling lumapit iyong dalawang
lalaking lumalatigo sa kanila kanina ay may dala nang
matatalim na punyal ang mga ito. Maging ako ay labis-labis na kinabahan.
Ano ng gagawin ni'yo? nahihintakutang
tanong ni Chadric. Hindi sumagot si Stan bagkus ay
tinaguan lang ang mga tauhan niya. Tila naman
naintindihan nila iyon at agad lumapit sa dalawang
nakaupo sa upuang bakal.
Dalawa sa mga tauhan ni Stan ang lumapit
din kina Patrick at Chadric saka marahas na tinanggal
ang kanilang mga pantalon. Wala silang pantaas kaya
ngayon ay hubo't hubad na silang pareho. Nag-iwas agad ako ng paningin,.
"Huwag! Ano'ng gagawin ni'yo? Tama na!
pasigaw na pakiusap ng dalawa. Salitan silang
nagmamakaawa ngunit hindi sila pinakikinggan.
Napapitlag ako nang maramdamang nasa
tabi ko na pala si Stan. Kakaibang tingin ang
ipinupukol niya sa akin kaya sunod-sunod akong Lumunok.
"Watch it! Watch everything because your
father and the other two rapists will suffer more than
this! may pagbabantang utos ni Stan. Umiling ako sa
takot at pagkahindik. Hindi ko kayang panoorin ang
kung anumang gagawin pa nila sa mga lalaking iyon.
Alam kong nararapat sa kanila ang maparusahan, pero
hindi ko iyon gustong makita ng personal.
"Stan, ayaw ko, please. Maawa ka na,"
humihikbing pakiusap ko. Pero tumalim ang mga mata
niya at mahigpit na hinawakan ang mukha ko.
Sapilitan niya akong inilingon sa dalawang lalaking
ngayon ay takot na takot at nakatitig sa patalim na nasa harapan nila.
"Do it!" sigaw ni Stan sa mga tauhan niya
Walang seremonyang hinawakan ng mga ito ang
p*********i nina Chadric at Patrick saka pinutol mula sa puno nito.
Malakas na hiyaw mula sa dalawang lalaki
ang pumuno sa kabuuan ng lugar na kinaroroonan
namin. Ako naman ay tuluyan nang nagdilim ang paningin at nawalan ng malay.

Chapter 54💋

Chapter 54 A Terrorist!
Stan's PO
Hindi ko inaasahang mawawalan ng malay si
Raiza habang ipinakikita ko sa kaniya ang
pagpapahirap ko sa mga gumahasa at pumatay sa
kapatid ko. Marami pang klase ng torture ang hindi
niya nakikita, pero iyon pal lang ay hindi na niya kinaya.
Juel take care of everything here.I will just take
Raiza back to the mansion utos ko sa tauhan ko.
"No problem, Boss," sumaludo ito habang
nakangiti
"Give them the next series of torture until they
pass out!" dagdag ko pang utos. Nagkatinginan naman
ang mga tauhan ko at nagpalitan ng ngiti ang mga ito.
Alam na kasi nila kung ano pang mga parusa ang tinutukoy ko.
"Yes, Boss! Our pleasure! natatawang saad pa ni
Juel. Tumango lang ako at tinalikuran na sila.
Binuhat ko si Raiza pabalik sa mansiyon. She is
so lightweight. I momentarily looked at her pretty face.
Her face is wet with tears, and she really looked sad.
Hindi ko alam kung bakit may bahagi ng puso ko
ang nasaktan nang sabihin ng tauhan ni Grayson na
pinabayaan na nila si Raiza. Pero binalewala ko lang
iyon dahil ayaw kong magpakita ng kanihaan, lalo na at mayroong ibang tao roon.
Ayaw ko mang tanggapin ay nakaramdam ako ng
guilt sa nagawa ko sa kaniya kahapon. Lasing ako at
lahat ng sakit sa pagkawala ni Charry ay nanumbalik
sa akin. Ang alaala ng kaawa-awa niyang katawan na
napakaraming pasa at sugat. Ang walang buhay at
malamig niyang bangkay. Everything came to me, and
my mind was blurry with rage, and I was blinded with my revenge
IFd Raiza brutally. I tried to start my
vengeance on her. AlthoughI was so violent yesterday,
it felt really good to be inside her. Para pa rin akong
nababaliw sa tuwing inaangkin ko ang katawan niya.
Kahit ang maalala lang ang pagtatalik namin ay
humihigpit na ang pantalon ko sa pagkabuhay ng alaga ko.
uSir, ano pong nangyari kay Ma'am Raiza? ang nag aalalang mukha ni Manang Erma ang
sumalubong
sa amin pagpasok ko sa bahay
She fainted, tipid kong tugon at nilampasan na siya. I went straight to the
elevator and pressed the button.
When we reached the room,Igenty laid her on
the bed. Kumuha ako ng malinis na tuwalya at
banayad na pinunasan ang kaniyang mukha. She looks
so innocent and enchanting as always. Pero sa likod
ng maganda at maamo niyang mukha ay ang
panlolokong ginawa niya sa akin. At nang maisip ko
iyon ay agad nagtagis ang aking mga bagang at
kumuyom ang aking mga kamao.
Tumayo ako at lumayo sa kaniya.
Bumuntong-hininga ako para alisin ang mga gumugulo
sa isip ko. It's hunting time!
Ngayong alam ko na kung saan naglulungga ang
hayop na Grayson na iyon, wala na siyang kawala pa sa akin.
Tatawagan ko pa lang sana'si Marcus pero timing
naman na tumatawag na siya ngayon sa akin. I answered the call.
"Stan, huwag ka munang lalabas kung nariyan ka
sa isang mong mansiyon. Nasabihan na rin namin ang
daddy mo at mabuti na lang dahil nakalabas na siya
ng bansa bago pumutok ang balita. Gagawan ko rin ng
paraan para pansamantala ka munang makaalis ng
Pilipinas" dire-diretsong sabi ni Marcus. Ni hindi niya
ako binigyan ng pagkakataong makapagsalita.
"Ano'ng sinasabi mo?" buong pagtataka kong
tanong
"You didn't know? You're all over the news!
think kagagawan ni Grayson ang lahat kaya-"
Hindi ko narinig ang ibang sinasabi ni Marcus
dahil biglang bumukas ang main door at iniluwa noon
ang humahangos na si Arllane. Tuliro ang hitsura niya
at may luha ang kaniyang mga mata.
"Stan! Stan? Are you listening to me?" nabalik
ang atensiyon ko kay Marcus nang marinig ko ang
pagtawag niya sa kabilang linya.
"Why? What's with the news?" agad kong tanong
Wala akong maintindihan sa mga sinasabi niya kaya nalilito ako.
"The authorities are now hunting you. There was a suicide bombing in Rizal Park and
Roxas Boulevard.
At ikaw ang itinuturong mastermind ng mga nahuling mga suicide bombers!" halatang
gigil si Marcus
habang nagsasalita at bakas ang galit sa boses niya.
"What the f*k?! Why would leven do that?"
napalingon ako kay Arllane. Mukhang iyon din ang dahilan ng niya pagparito.
"Stan, maraming nadamay at may mga namatay
pa sa nangyaring pagsabog. Nahuli ang ibang suicide
bomber kaya hindi nila naituloy ang balak nila sa
Quirino Grandstand kung saan may makapal na tao
dahil sa isang ginaganap na concert doon ngayon. The
public was throwing death threats and all kinds of
insult and all sorts of swearing for you online," mabilis
na salaysay ni Marcus na siyang nagpagimbal sa akin.
Another dirty tactic, damn it!
"They couldn't just accuse me of that without any evidence," I retaliated. Narinig
ko ang pagbuga ni
Marcus ng hangin sa kabilang linya.
"Alam naming wala kang kasalanan, Stan. Pero nagra-rally na ang mga pamilya, kamag-
anak at
kaibigan ng mga nasaktan at namatay. They don't
really seek for the proper process to find justice. Ang
gusto lang nila ay ang may masisi sa nangyari sa mga
mahal nila sa buhay," paliwanag pa niya. Damn it!
That's why it's really hard to provoke the public
because they don't accept sense when they let emotion overpower them.
Twill call my lawyers and ask for their guidance"
I said. Alam ni Grayson na hindi niya ako kayang
tapatan ng patas kaya maruming galawan ang gusto niya.
"No! No one should know where you are. Huwag
ka munang lalabas o magpapapunta ng kahit sino
kung nasaan ka man. Don't call anyone either for now.
charles is still securing all the lines for safer
communication payo pa niya. Nagtatagis ang mga
ngipin ko. Hindi ko akalaing magiging ganito
kadesperado si Grayson at nagawa pang lumikha ng ganitonggulo.
"Finel But how about Martel and my other
businesses? l'm sure my shareholders will be alarmed
because of this. Martel is a legal business, and I don't
want it to get affected by that bastard's evil actions!"I
reasoned out. Sa simpleng bintang na ito ay maaaring
maapektuhan ang lahat ng mga negosyo ko. Sigurado
ring sasamantalahin ito ng mga kaaway para gumalaw at ipahamak ako lalo.
"Don't worry about that. Sander and Drake are
already working with the government to prove your
innocence. Basta sa ngayon, hindi ka pa muna
puwedeng lumabas. As for your businesses, kami na ni
Charles ang bahala roon. Konting-konti na lang, Stan,
masusukol na natin si Grayson. Desperado na siya
kaya desperado na rin ang lahat ng galawan niya, paniniguro naman ni Marcus sa
akin.
won't let them corner me just like that,
Marcus. Ive been in this for a long time, and I know
how to play this kind of game. Itong taktika niya ay
hindi uubra nang matagal sa akin, sambit ko naman.
Talagang inuubos ng Grayson na iyan ang aking pasensiya.
Tama ka riyan. Kaya huwag ka munang
gumawa ng kung ano-ano. Hayaan mong isipin niyang
nagtatago ka na dahil sa takot. Mas malaking pasabog
ang ibibigay natin sa kaniya" may diing saad ni
Marcus. May sasabihin pa sana ako ngunit muli siyang nagsalita.
Stan, we also found out something
unbelievable. Nakausap na ni Charles mismo ang mga
dating nangangasiwa ng bahay-ampunan. Isang
nakakahindik na sikreto ng pamilya ng Grayson na iyan
ang nadiskubre namin," pagbibigay-alam pa niya.
Kumunot ang noo ko saka nilingon si Arllane
Sinenyasan ko siya na maupo muna at tatapusin lang
ang tawag ni Marcus. Atubili man ay tumango siya at sumunod din naman ito sa akin.
"Ano'ng ibig mong sabihin?" naguguluhang
tanong ko. Hindi ko alam kung bakit si Raiza agad ang pumasok sa isip ko.
"There's no time. Kapag hindi ko pa tapusin
ang tawag na ito ay mate-trace na. I will tell you
everything if Charles secured everything. Isa lang ang masasabi ko, mabuti na lang
talaga at nasa iyong
poder si Raiza. She's safer with you than her family,"
pahayag nito. Napalunok ako dahil muling inatake
nang pang-uusig ang konsensiya ko.
Ano'ng ibig mong sabihing mas mabuting
nandito si Raiza? Hindi ko siya dinala rito para
protektahan. Nandito siya dahil kasali siya sa
paghihiganti ko sa tatay niya, kontra ko. Pero ang
totoo ay bigla akong nag-alala sa sinabi niya. Pero
hindi na ulit ako magpapakita ng kahinaan para hindi na ako maloko.
Stop it, Stan! Ithink wala talagang alam ang
mga anakni Grayson sa mga kagagawan niya. Lalo na
si Raiza:I think she's really innocent. Maybe we were
wrong about her. Kaya, please, huwag mo na siyang
idamay sa paghihiganti mo. Malalaman din natin ang
totohanang puno't dulo ng lahat kung talagang
kasabwat ba siya talaga o hindi ng kaniyang daddy,"
natigilan ako sa mga sinabi niya. Humigpit ang
pagkakawak ko sa cellphone ko at bumilis ang t***k
ng puso ko. I already hurt and insulted her beyond
imagination and there might be a possibility that she's innocent?
Lalong binagbag ang damdamin ko at hindi
na ako nakapagsalita pa hanggang sa tapusin ni
Marcus ang tawag. Totoong nagimbal ako sa sinabi ni
Marcus. Kung totoo ngang walang kinalaman si Raiza
sa mga ginawa ng daddy niya-
Napapikit ako. Ako mismo ay parang hindi ko
kayang patawarin ang sarili ko sa nagawa ko sa kaniya.
Pero hindi muna ako puwedeng.basta maniwala. Kung
totoong wala siyang kasalanan, kailangan ko ng solidong patunay,
"Stan! Ano na ang gagawin mo? Hindi
basta-basta ang kinakaharap mo ngayon? Ang
gobyerno mismo ang kalaban mo sa nangyari at lahat
ng tao ay matindi ang pagkasuklam sa iyo!l" naagaw
ang pansin ko nang biglang magsalita si Arllane.
Nilapitan ko siya saka umupo sa tapat niya.
Sa ngayon ay may plano na ang mga
kaibigan ko at si daddy. Kailangan ko lang manatili
muna rito habang inaayos ang lahat," sagot ko sa kaniya.
"Puro problema na lang ang hatid ng
Grayson na iyon! Stan, patayin mo na si Raiza at ibigay
mo ang ulo niya sa kaniyang ama. Kahit paano ay
makaganti man lang!" galit niyang suhestiyon.
Nanindig ang balahibo ko sa mga sinabi niya at kung
hindi lang ako nakapagpigil ay baka nasuntok ko na ang kaniyang mukha.
"Don't you f*****g dare say that again!
Sinabihan na kitang huwag makikialam pagdating kay
Raiza!" bulyaw ko. Malakas naman siyang napasinghap
at sabay na napaawang ang mga labi niya sa panlalaki ng mga mata niya.
"S-Stan, nasasaktan ako," daing niya. Hindi
ko namalayang mahigpit ko na palang hawak ang
kaniyang braso. Napapangiwi siya habang bakas ang
takot sa mga mata niyang tumingin sa akin.
nakunsensiya naman ako kaya binitiwan ko na lang siya.
"Let's not talk about her again,"I warned her.
Masama man ang loob ay tumango siya bilang pagsang-ayon.
"Bakit ka nga pala nandito?" nang kumalma
na ay naisipan kong tanungin. Inayos niya ang sarili at
pilit na ngumiti nang muling tumingin sa akin.
"Nabalitaan ko kasi ang pambobombang
nangyari dahil sa iyo nila iyon ibinibintang. Ang sabi
nina daddy ay siguradong pakana lang ng mga
kalaban ito," bumalik ang pag-aalala sa mga mata niya habang nagsasalita.
"Of course, I know that! Nag-utos sila ng mga
magpapanggap na tauhan ko para manggulo
pagkatapos ay ako ang ituturong mastermind. What a
lowly tirckl" Bigil kong saad. Mahigpit pa rin8
nakakuyom ang mga kamao I
"Yeah, it's lowly, but it's effective. Pati ang
mga kalabang sindikato ay sinasamantala ang gulong
nilikha ng Grayson na iyon!" inis pa rin niyang dagdag.
Ako man ay nauubusan na talaga ng pasensiya sa
taong iyon. Sisiguraduhin kong mas matindi pa sa
impyerno ang kasasadlakan niya kapag nahuli ko siya.
"Sir, gising na po si Ma'am Raiza,"
Sabay kaming napalingon ni Arllane nang
marinig ang boses ni Manang Erma
"So? Ano naman ngayon?" mataray na tanong ni
Arllane sa matanda. Umirap siya nang tingnan ko siya
nang masama at hindi na mulingg nagsalita.
"Give her a snack or something to eat-"
lyon nga po, Sir. Dinalhan ko ng pagkain kasi
nga hindi siya nakapagtanghalian kanina. Pero may
lagnat po siya kaya hindi makakain," malungkot na
pagbibigay-alam ni Manang Erma.
Narinig ko ang pabulong-bulong na komento ni Arllane pero hindi ko siya pinansin.
Tumayo ako upang
tunguhin ang silid ni Raiza.

Chapter 55💋

Chapter 55 Sudden Changes

Raiza's POv
Nang muli akong magmulat ng mga mata ay
mabigat ang talukap mga ito. Mainit at mahapdi din
ang singaw ng mga ito at maging ang mga labi ko ay
tuyong-tuyo. Masakit din ang lalamunan ko, marahil ay dahil sa pag-iyak.
Pinilit kong bumangon kahit parang umiikot
na ang aking paningin. Siya namang pagbukas ng
pintuan at pagpasok ni Manang Erma. May dala siyang
pagkain at inilapag iyon sa gilid ng kama.
"Ma'am, kumain na po kayo. Hindi na kayo
nakapanarnghalian dahil wala kayong malay nang iuwi
ni sir dito," lumapit siya sa akin nang nakangiti at
umupo sa gilid ng kanina ay kinahihigaan kong kama.
"Nahihilo po ako, Manang Erma. Masama po
ang pakiramdam ko," mahina kong daing. Pati singaw
ng hininga ko ay ang init-init gaya ng sa mga mata ko.
"Ho? Aba, mukha nga po kayong may sakit,
ah" bigla siyang nataranta at ipinatong ang isang
palad sa noo ko. Mabilis din niya iyong binawi dahil para siyang napaso.
"Naku, Ma'am, ang taas po ng lagnat ni'yo.
Ang init-init ng noo ni'yo. Mahiga na lang po muna
kayo ulit at kukuha ako ng gamot," nag-aalalang saad
niya at inalalayan ako upang muling makahiga.
Hilong-hilo talaga ako at parang umiikot ang lahat sa akin.
"Salamat po.. nagawa ko pa ring masambit
kahit nanghihina na ako.
Lumabas si Manang Erma gaya ng sinabi niya
para kumuha ng maaari kong inuming gamot. Wala pa
nga yatang sampung minuto ay nakabalik na siya.
Hindi ako nagbukas ng mga mata nang marinig ko ang
pagbukas ng pinto dahil alam kong si Manang Erma lang naman iyong pumasok.
Raiza.. pero napamulagat ako nang ibang
boses ang marinig kong tumawag sa pangalan ko.
Dahan-dahan akong pumiling sa kanan ko at nakita
kong nakatayo sa gilid ng kama si Stan habang
nakatunghay sa akin. May sakit man ako ay hindi
napigilan niyon ang mabilis na pagtibok ng puso ko.
Umangat ang kamay niya kaya napapikit ako
dahil akala ko ay sasaktan niya ako. Pero naramdaman
ko ang palad niya sa noo ko. Mahina akong
suminghap at muling nagmulat ng mga mata nang
alisin na niya ang kamay niya.
"Kumusta ang pakiramdam mo? tanong
niya. Wala akong maramdamang anumang emosyon
sa tanong niya kaya parang naiiyak na naman
ako.
"Medyo nahihilo lang ako, tugon ko at
umiwas ng tingin sa kaniya. Hindi ko matagalan ang
mga titig niya. Kinakabahan ako dahil baka may kung
ano na naman siyang gawin o ipakita sa akin. Parang
hindi na iyon kakayanin ng puso at buong katawan ko
at tuluyan na akong mawalan ng tamang
katinuan.
"Nagpahanda na ako ng bagong pagkain
para sa iyo. Mayroon ka bang ibang gusto?" banayad
niyang tanong kaya napatitig ako sa kaniya. Totoo ba
ang naririnig ko? Maayos siyang makipag-usap sa akin
ngayon at hindi siya galit?
"Okay lang ako. Kailangan ko lang uminom
ng gamot," nahíhirapan akong huminga dahil sa bilis
ng t"k ng pusó ko. Kinakabahan ako na parang ewan
kaya lalo tuloy sumasama ang pakiramdam ko.
Hindi siya nagsalita, sa halip ay pumasok ito
ng banyo. At paglabas niya ay may dala siyang isang
transparent na maliit na plangganang may lamang
tubig. Pagkatapos ay nagtungo siya sa cabinet ng mga
tuwalya at kumuha ng maliit na bimpo roon.
"Pumikit ka na lang muna habang hinihintay
maluto ang pagkain," bilin niya saka ibinabad ang
bimpo sa tubig at piniga. Bahagya pa akong
napapitlag nang umpisahan niyang punasan ang
mukha ko. Napalunok ako sa pagpipigil maiyak. Siguro
nga ay mataas na mataas na ang lagnat ko kaya kung
ano-ano na lang ang pumapasok sa imahinasyon ko.
Sigurado naman kasi akong hindi gagawin ni Stan ang ginagawa niya ngayon.
Ipinikit ko na lang ang mga mata ko at
hinayaang gumana ang utak ko. Siguro ay panaginip
lang ito o kaya ay nagdidileryo na ako. Anupaman ang
sagot, gusto kong damhin ang mga sandaling ito. Alam
ng Diyos na miss na miss ko na si Stan, kaya kahit sa
panaginip lang o imahinasyon ay maranasan ko man
lang sana na maging mabait siyang muli sa akin.
Why are you crying? May masakit ba sa iyo?
narinig ko ang tanong na iyon. Lalong dumaloy ang
masaganang luha ko at gumuhit ang hapdi sa puso ko.
Umiling ako bago sumagot.
"Gusto ko lang damhin sa puso ko ang
sandaling ito. Kahit man lang sa panaginip,
maramdaman kong totoong nandito ka sa tabi ko"
nakapikit kong tugon. Naramdaman kong napahinto
siya sa ginagawang pagpupunas sa mga braso ko.
Hindi ako nagdilat ng mga mata at hinayaan lang na
bumuhos ang aking mga luha.
Ngunit ang tahimik kong pag-iyak ay
nasundan ng hikbi nang maramdaman ko ang
pagpahid niya sa mga luhang nasa pisngi ko. Bakit
gano'n? Parang totoong-totoo ang lahat? Lalo ang tuloy kumikirot ang puso ko.
Nang matapos siya sa kaniyang ginagawa ay
nakaramdam ako ng kaunting ginhawa. Ni hindi ko
namalayang nakatulog na pala akong muli.
"Sa wakas, gising na po kayo! Eksakto,
kapapainit ko lang iyong sopas!" napalingon ako sa
pinanggalingan ng boses ni Manang Erma. Nakatulog na naman pala ako
"Salamat po, Manang Erma. Puwede po bang
humingi ng tubig? Nauuhaw na po kasi ako.
Tuyong-tuyo ang lalamunan ko, pakiusap ko sa
kaniya. Mabilis naman itong tumango at tumayo para
magtungo sa mini kitchen. Pagbalik niya ay may dala
na siyang tubig at isang tableta.
"Heto, ma'am. Uminom na rin po kayo ng
gamot. Kinapa ko ang ulo ni'yo kanina at kahit paano
nabawasan naman po ang init ng katawan ni'yo.
Bumaba ang lagnat ni'yo sabi pa niya sa akin.
Napangiti ako at kinuha ang tubig at gamot mula sa
kaniya. Mabilis ko iyong ininom at muling
nagpasalamat sa kaniya.
llang sandali lang ay pumasok na iyong isa
pang maid na may dalang pagkain ko.
"Salamat po talaga sa pag-aasikaso niyo sa
akin, Manang Erma," sambit ko at nagsimula na akong
sumubo. Medyo nanginginig pa nga ang kamay ko
pero kaya ko naman na.
"Naku! Hindi naman po ako ang nag-asikaso
sa inyo, eh, kun'di si sir. Sa dalawang oras na tulog ni'yo ay hindi na niya kayo
iniwan. Siya rin ang nagbanyos sa inyo kaya bumaba ang lagnat ni'yo,"
natigilan ako sa pagnguya at matamang tumitig kay
Manang Erma. Kunot ang noo kong tiningnan ang masaya niyang mukha habang
nagkukuwento.
"Totoo ba ang lahat ng iyon? Kung gayon,
hindi ako nanaginip o nagdidileryo lang kanina? Siya
nga ba talaga iyon?" pabulong kong saad sa sarili. Pero
gulat akong napalingon muli kay Manang Erma nang
bigla siyang magsalita
"Naku, ma am, totoong-totoo po iyon. Ako
nga rin po ay nagulat kaninang pag-akayat ko rito,"
parang kinikilig pa niyang sabi. "Dahan-dahan pa nga po akong pumasok kanina kasi
hindi man lang
namalayan ni sir iyong pagdating ko. Kasi sa iyo lang
siya nakatitig" malapad ang ngiting sabi niya. Pero
nanlaki ang mga mata ko dahil hindi ako
makapaniwala. Imposible ang sinasabi niya dahil galit
sa akin si Stan. Kung totoo mang inasikaso niya talaga
ako kanina, siguro ay dahil ayaw niyang may sakit ako
dahil hindi niya magagawa iyong gusto niya sa akin.
"Wala lang po iyon. Huwag ni'yo nang
pansinin,' pagbabalewala ko. Ayaw kong bigyan ng
pag-asa ang puso ko dahil baka lalo lang akong
masaktan. Masiyado na akong maraming pinagdaanan
at baka sa susunod ay hindi ko na makayanan.
"Palagay ko ay hindi na po galit sa inyo si sir"
sa kalagitnaan ng pagkain ko ay muling nagsalita ang matanda.
"Paano ni'yo naman po nalaman?" natanong
ko.
"Eh, kasi po ma'am, wala na iyong dalawang
guwardiya sa may labas nitong kuwarto. Tapos, bilin
sa amin ni sir, puwede na raw po kayong makalabas
ng silid pero bawal daw kayong palabasin ng bahay.
Malaya na raw po kayong makakagala rito sa loob pero
hindi kayo papayagang lumabas," pagbibigay-alam
niya. Naibaba ko ang kutsara at muli siyang tiningnan ng buong pagkagulat.
"Totoo po ba ang sinasabi ni'yo, Manan
Erma? hindi makapaniwalang tanong ko. Kahit anong
gawin kong pag-isip ay parang imposible kasi ang sinasabi niya.
Totoo, ma'am! Bakit naman po ako
magsisinungaling sa inyo, ano!" katuwiran pa niya
Hindi ako nakasagot at tulalang tumitig sa pagkain.
Imbes na matuwa ay parang lalo pa akong kinabahan.
Ano na naman ba kayang klaseng paghihiganti ang
binabalak ni Stan sa akin? Nanlamig ako sa mga hindi
magagandang bagay na dumadaloy sa isip ko. Itinigil
ko na rin ang pagkain dahil nawalan na ako ng gana.
Grayson's POV
"Dad, please! Hanggang kailan kami rito? Saka,
bakit ba kailangan naming magtago? Ano ba talagang
nangyayari? Si Raiza, nasaan na siya? Ano na'ng
nangyari sa kaniya?" sunod-sunod na tanong sa akin ni
Royvin. Ang mommy naman niya ay walang tigil sa
pag-iyak habang nakaupo sa sofa.
"Huwag mong alalahanin ang kapatid mo. Alam
kong buhay pa siya kaya huwag kang masiyadong
mag-alala sa kaniya. Sa ngayon ay ang mga buhay
natin ang kailangan nating unahin,' pagalit na sagot ko
naman agad sa kaniya. Nakuha nila ang dalawa sa
mga pinagkakatiwalaan kong tauhan kaya kinailangan
naming lumipat ng kuta. Mas mabuti na ang sigurado
kaysa maisahan pa akong muli ng hayop na Stan na Iyon.
Dad, Idon't want to go to other country without
Raiza. Ni wala man lang tayong anumang ebidensya na
ligtas nga siya!" katuwiran pa nito kaya lalong
nadagdagan ang inis ko.
"Royvin, not now, okay? Mas kailangan nating
mag-ingat sa ngayon. Hindi basta-bastang tao ang
kinakalaban natin at ayaw kong masayang ang lahat
ng pinaghirapan ko!" sa unang Pagkakataon ay
nasigawan ko siya. Bakas ang gulat at ang pagguhit ng sakit sa mga mata niya kaya
napabuntong-hininga ako.
"Kung talagang gusto mo pang makitang muli si
Raiza, magtiwala ka muna sa akin, okay?" mas magaan
na ang pananalita ko ngayon. Ayaw kong magtampo
siya sa akin at maging siya ay problemahin ko pa.
"Okay, dad. Nag-aalala lang naman ako kay
Raiza" saad niya at naupo sa sofa na lukot nag mukha.
Ano na kaya ang ginawa ng gagong iyon kay Raiza?
Maaaring napakanta niya sina Patrick at Chadric para
malaman ang kinaroroonan ko. Pero hindi sapat iyon
para matalo niya ako. Ngayon, kailangang lasapin niya
ang magiging ganti ko. Tingnan ko lang kung paano
niya lulusutan ang gulong kinasasangkutan niya ngayon!
Tagumpay naming napalabas na siya ang may
kagagawan sa mga pagpapasabog na naganap.
Siguradong mahihirapan siyang lusutan ito dahil ang
mga nahuling suicide bomber kanina ay naipapatay ko
na rin sa kulungan. Masisiraan muna ng bait ang Stan
na iyon bago siya makahanap ng patunay na ako nga
ang may kagagawan ng lahat!
Naputol ang pag-isip ko nang biglang
humahangos na pumasok sa bahay si Max. agad ako
nitong hinanap at nang matagpuan ng mga mata niyaa
ang kinaroroonan ko ay agad akong nilapitan.
"Boss, kailangan na nating umalis dito.
Namataan nina Louie sa bayan ang mga tauhan ni
Marcus Del Mundo! Tiyak na madali na lang nilang
mahahanap ang lugar na ito! natatarantang
pagbabalita niya sa akin. Napatayo ako sa gulat at
matalim ang mga matang tumingin sa kaniya.
"Paanongnangyari iyon? Paano nila tayo
nahanap? Damn it!" malakas kong sigaw. Lalo namang
nahintakutan ito dahil sa galit na nakikita niya sa mukha ko.
"Hindi na mahalaga iyon, Boss. Ang mahalaga sa
ngayon ay makatakas na agad tayo mula dito bago nila
tayo maabutan," may pagmamadaling sabi pa nito.
Ipahanda mo na agad ang helicopter at doon
kami sasakay!" utos ko. Ang mag-ina ko naman ay
agad ding napatayo dahil narinig nila ang lahat.
"Nagawa na ni Jayson iyon, Boss. Parating na ang
helicopter. Si Reynold muna daw magbabantay sa
lahat ng mga daanan papunta dito para hindi agad
makapasok ang grupo ni Marcus!" sabi niya at tumulong na sa pagsasamsam ng
mahahalagang gamit at pera.
Royvin, assist your mom and wait for me
outside! utos ko sa aking anak. Alam kong marami
siyang katanungan pero pinili muna nito ang
sumunod.
Maging ang lahat ng mga tauhan kong naririto ay
naging alerto ang mga kilos. Lahat sila ay may bitbit na
ibat ibang uri ng baril at pampasabog
At nang dumating na nga ang helicopter ay halos
sabay-sabay na ring nagdatingan at luminya ang ibang
sasakyan para naman sa mga tauhan ko.
Let's go!" malakas kong utos at sumunod naman sila agad.
Ngunit pa ganap na makataas ang chopper na
sinasakyan namin ay nakarinig na kami nang
sunod-sunod na putok. Napasigaw ang asawa ko na
agad namang niyakap ni Royvin.
Diyos ko, Grayson, ano iyon? Bakit may mga
putok ng baril?" takot na takot na tanong pa nito. Hindi
ko muna siya pinansin dahil kailangan kong
makausap si Reynold. Pinindot ko ang aparato na
nakakabit sa tainga ko.
"Reynold? Nasaan kayo banda? Ano'ng
nangyayari?" magkakasunod kong tanong. Dinig kong
parang hiningal ito at mas malakas ang mga putukang naririnig sa puwesto niya.
Kuya, kailangan namin ngback up dito!"
pasigaw niyang sagot dahil maingay sa kinaroroonan niya.
"Tawagan mo sina Jayson, nandiyan sila sa baba.
Sina Max na lang muna ang susunod sa amin sa bago
nating kampol" mabilisan kong sagot.
kaw na ang tumawag, kuya! s**t" dinig kong
tila may mga putok ng baril ang sumentro sa
kinaroroonan niya.
Fine! Fine! Mag-ingat ka, Gerald! Ayaw kong may
masamang mangyari sa iyo. Kailan lang kita nabawi
kaya magkakasama pa tayo ng matagal, okay?" may
pag-aalalang bilin ko. Pero hindi na siya nakasagot
dahil naputol na ang tawag. Mabilis kong dinayal si
Jayson at binigyan ng instructions para tulungan sina Reynold.
Pagkatapos niyon ay nagimbal kami nang makita
ang pagsabog ng ilang mga sasakyan ng mga tauhan ko sa baba.
f**k itl" ilang malalakas na mura pa ang
pinakawalan ko dahil sa mga nangyayari sa baba.
Kitang-kita namin ang pakikipagpalitan ng putok ng
mga tauhan ko sa mga humahabol sa kanila.
"Dad, may mga nanggagaling sa ibang direksyon.
Paano kung makulong nila ang mga tao mo?" nalingon
ko si Royvin dahil bakas ang matinding takot sa
kaniyang mukha. Wala siyang alam sa mga ganito kaya
siguradong gulat na gulat siya sa mga nagaganap.
"Don't worry, son. Paparating na rin ang iba pa
nating back up!"' paniniguro ko sa kaniya.

Chapter 56💋

Chapter 56 Horrible Truth

RAIZA'S POV
Tatlong araw makalipas ang pagkakasakit ko ay nagulat ako nang biglang pumasok si
Stan sa
aking kuwarto. Ngayon ko lang siya ulit nakita dahil lagi itong nasa opisina niya,
o kaya naman ay laging
may kausap sa telepono.
Stan.. nausal ko ang pangalan niya. Hindi siya umiimik bagkus ay nakatitig lang sa
akin. Bigla
na naman tuloy akong kinabahan.
Ngunit napamulagat ako nang mabilis siyang lumapit sa akin at bigla nito akong
sinunggaban
ng halik. Hindi ako nakagalaw dahil sa matinding pagkabigla. Ikinulong ng dalawang
kamay niya ang
aking mukha at lalo pang dumiin ang paghagod ng mga labi niya sa mga labi ko. Bigla
tuloy ay para
akong nalalasing kaya kusang pumikit ang mga mata ke
Nang lumaon ay hindi ko namalayang tinutugon ko na pala ang mga halik niya. Kusang
pumulupot sa leeg niya ang mga kamay ko upang mas lalong mailapit siya sa akin.
When he entered my mouth, I moaned the sensation it brought me. He's sucking every
corner of
my lips, then my togue. Paulit-ulit niya iyong ginagawa kaya naliliyo ako at
nararamdaman kong tila may
kung anong kumiliti sa p*******e ko. May tila kuryenteng dumadaloy mula sa halikan
namin pababa sa
lagusan ko.
Hmmnn, muli akong napaungol nang humalik siya sa leeg ko at sipsipin ang málambot
kong
balat. Napapanganga ako sa kiliti at sensasyong gumagapang sa bawat himaymay ng
aking katawan. It
felt so good and alluring. I even forget everything and just want to savor this
moment.
Hindi ko nalamayan ang pagkawala ng lahat ng kasuotan ko. Basta ang sumunod kong
naramdaman ay ang pagpapala niya sa mga dibdib ko. He engulfed one n****e to his
mouth and sucked
it like a delicious candy
Ahh.. halos magkabuhol-buhol ang paghinga ko nang magaang padaanan niya ng ngipin
ang
mga korona ng dibdib ko. Lalo ko lang nararamdaman ang kasabikan sa ibabang bahagi
ng katawan
ko.
"Stan!" halos mapasigaw ako nang damhin ng mainit niyang palad ang kanina pang
basang-basa kong kaselanan. He's rubbing my clit with his finger and playfully
póking my wet entrance.
Hindi ko alam kung paano magre-react nang maayos dahil pati mga daliri ko sa paa ay
namimilipit na sa
ginagawa niya.
Do you like that?" narinig kong tanong niya. Pero hindi ako makasagot dahil mariin
kong
kinakagat ang mga labi ko sa masarap na boltahe ng kuryenteng dulot ng mga daliri
niya'sa p********e
ko.
Ngunit lalo akong nawala sa sarili nang palitan ng mga labi at dila niya ang mga
daliring
naglalaro sa akin kanina.
Oh, s" malakas akong suminghap dahil pinataas-baba niya ang dila niya sa hiwa ko
kaya
pakiramdam ko ay sasabog na talaga ako Nakakaiyak na sobrang nakakaliti ang
panunuksong
ginagawa niya sa p*****h*e ko

"Stan, please!" halos magmakaawa na ako. But he never listened to me and sucked my
sensitive
bud. Malakas na ungol mula sa akin ang pumuno sa silid. Pero lalo pa niyang pinag-
igihan ang
ginagawa roon kaya kusa nang sumabog ang tensyon sa puson ko.
He was almost endlessly sucking and licking me down there. I wanted to cry because
of the
intensity of the pleasure he was giving me
Woahhh!' muli ay mahaba akong napaungol dahil sa biglang pagpasok niya sa akin.
Malaki
Siya kaya sa tuwing pupunuin niya ang masikip kong butas ay napapangiwi ako,
Pinaghalong sakit at
sarap iyon lalo na nang magsimula na siyang umabante pa.
Para akong mawawala sa sarili habang pabilis nang pabilis ang mga pag-ulos niya.
Halos
hindi niya pinakakawalan ang mga labi ko habang tila gigil na gigil at sabik na
sabik na bumabayo sa
ibabaw ko,.
Stan" halos mapahiyaw na naman akong muli nang kamtan ang kasukdulan. But his pace
was
consistent and pounding in and out of me fast and deep. Every thrust is making me
whimper in so much
pleasure.
f*k he groaned loudly as he reached his climax. But once will never be enough for
Stan. He
will never be satisfied by taking me just once.
Binuhat niya ako at isinandal sa pader. Hindi niya pinaghiwalay ang mga katawan
namin kaya
nang muli siyang umulos ay sunod-sunod na halinghing na naman ang pinakawalan ko.
What happened earlier was so intense that he almost drained all the energy in my
body. But now
that he's thrusting in and out of me in a feral pace again, I began to feel another
wave of pleasure in my
core
Damn ilang ulit siyang nagmumura habang idinidiin ako sa salamin na pader na
kinasasandalan ko. Kahit marahas ang mga pagbayo niya at talagang malakas na
tumatama ang likod
ko sa pader ay hindi ako nasasaktan. Lalo ko lang nararamdaman ang papalapit ko na
namang
kasukdulan.
Oh! muling nanginig ang katawan ko dahil sa pagsabog ng sarap sa puson ko. Ilang
bayo pa
ay pinakawalan na rin niya ang mainit na likido niya sa loob ko. Humahalik siya sa
leeg ko habang
inuubos ang lahat.
Hindi kami umalis sa ganoong posisyong kahit hinihingal at pawis na pawis na kaming
pareho.
He is still kissing me torridly like he didn't want this moment to end. I felt the
same way that's why I
equaled the intensity of his kisses. We made out for a couple of minutes before I
once again felt my body
to the air.
Napadilat lang ako nang maramdaman ang pagdaloy ng maliganmgam na tubig sa katawan
namin. Ngunit muli akong napasinghap nang maramdamang muli siyang nabuhay sa loob
ko. And so,
we did it again under the shower.
Nang tuluyan na siyang tumigil ay sobrang hinang-hina na ako. Siya na nga ang
nagpaligo sa
akin at nagsuot ng roba. He also carried me outside the bathroom and lay me on the
sofa. Tinanggal at
pinalitan niya ang lahat ng mga nasa kama bago niya ako binuhat para ihiga roon.
Bago ako makatulog
ay naramdaman kong hinila niya ako papalapit sa kaniya.
Nakaramdam ako ng lungkot nang mag-isa na lang ako sa maluwang na kama nang
magising
kinaumagahan. Gustuhin ko mang isiping panaginip lang ang naganap noong nakaraang
gabi ay hindi
puwede. Masakit ang buong katawan ko lalo na ang p*****m*e ko. Kaya sigurado akong
hindi iyon
panaginip. Nandito talaga si Stan at may nangyari sa amin.
Pero hindi na iyon gaya ng dati na paulit-ulit niyang sinasambit na mahal niya ako
habang
nagtatalik kami. I know we enjoyed what happened last night, but now that the
sensation is no longer
present, I should go back to reality again.
Umangat ang paningin ko dahil sa pagbukas ng pintuan. Bumungad doon ang nakangiting
mukha ni Manang Erma.
Good morning, ma' am! Handa na po ang almusal ninyo sa baba," bati nito sa akin.
Bigla akong
nataranta dahil akala ko ay nakahubad pa rin ako pero hindi na pala. May damit na
ako at dahil maayos
naman ang buong kama ay hindi mahahalatang may nangyari kagabi.
Ngunit nang lingunin ko ang salaming pader ay naroroon pa rin ang bakas ng ginawa
namin.
Napalunok ako at alanganing tumingin kay Manang Erma. Nakakahiya kapag makita niya
iyon kaya
dapat ay matanggal muna.
Sige po, Manang Erma. Salamat po. Susunod na po ako, may ngiting tugon ko naman sa
kaniya. Tumango lamang ito at iniwan na ako.
Mabilis naman akong bumaba ng kama para magsisi lang dahil napangiwi ako at kagat
ang
labing napahinto dahil sa pagsirit ng kirot sa pagitan ng mga hita ko. Muli akong
naupo sa gilid ng kama
at pinatila ang kirot. Nang ganap nang bumuti ang pakiramdam ko ay itinuloy ko ang
paglakad papunta
sa banyo. Kumuha ako roon ng malit na tuwalya at saka binasa. Iyon ang ginamit ko
para punasan
iyong bakas na nasa salaming pader.
Napangiti ako nang wala nang maiwang anumang bakas doon. Pagkatapos ay lumabas na
ako
para mag-almusal. Alas otso na pala ng umaga. Nakakahiya, tinanghali ako ng gising.
Nakahinga ako ng maluwag nang marating ko ang dining area na hindi ko nakita ang
bruhang
Arllane na iyon na gusto yatang araw-araWin ang pambubuwisit sa akin. Nagtataka nga
ako kung bakit
araw-araw Iyon nandito at maging si Stan ay hindi yata umalis ng bahay.
"Manang Erma, si Stan po nasaan?" tanong ko habang kumakain. Kahit ilang araw nang
hindi
ako sinasaktan o ginagawan ng masama ni Stan ay kinakabahan pa rin ako. Hindi rin
naman niya kasi
ako kinakausap. Kahit kagabi, wala naman Siyang sinabi sa akin hanggang sa
makatulog na ako.
"Umalis, Ma' am. Dinig ko parang pupunta yata sa ibang bansa. Hindi ko.masiyadong
maintindihan, ma'am, pero narinig kong iyong tinutugis daw nila ay nakalabas ng
bansa, parang gano'n
po, pagsasalaysay niya. Nilunok ko ang pagkain sa bibig ko at kunot-noong tumitig
sa kaniya.
Kung gayon po ay magbibiyahe si Stan? Wala po ba siyang ibinilin para sa akin?"
nahihiyang
tanong ko. Parang ang sakit lang sa pakiramdam na may nangyari sa amin tapos iyon
naiyon? Wala
lang ba sa kaniya iyon? Init lang ngkatawan na kapag napawi na ay tapos na rin?
Parausan na lang ba
talaga ako para sa kaniya?
Wala naman po, ma'am. Basta ang mahigpit na bilin ay bantayan kayong mabuti at
huwag
papayagang makalabas ng bahay kibit-balikat nitong sagot.
"Eh, si Arllane po? Nandito pa rin ba siya?" natanong ko dahil alam kong nagpipigil
lang ang
Arllane na iyon na pagmalditahan ako dahil kay Stan. At ngayong wala si Stan ay
baka gamitan na
naman ako ng kabruhaan niya.
"Sabay po silang umalis ni sir, ma'am, kahit papaano ay nabuhayan ako ng loob.
Kahit
malungkot dahil hindi ko makikita si Stan, at least wala iyong bruhang Arllane na
iyon.

Bandang hapon ay nagulat ako nang may dumating na hindi inaasahang bisita.
Charles? Hi! Pasensiya na, kaya lang wala rito si Stan. Bumiyahe raw sabi ni Manang
Erma,"
bati ko kay Charles nang tawagin ako ng isang maid dahil may bisita nga raW.
1 know. Don't worry. Hindi si Stan ang ipinunta ko rito kung hindi ikaw. Hindi rin
alam ni Stan na
pumunta ako rito. Gusto kasi kitang makausap, seryosong saad niya at muling naupo
sa sofa.
Kinabahan naman ako dahil mukhang mabigat iyong sasabihin niya.
"Ano iyon?" mahina kong tanong, saka umupo sa katapat na sofa.
Una sa lahat tumakas ang buong pamilya mo papuntang Italy dahil nandoon ang mga
Fuentebella. Sila ang tumutulong sa daddy mo ngayon para paghigantihan kami at si
Stan panimula
niya. Napatakip naman ang kamay ko sa bibig dahil sa pagkagulat Iniwan na talaga
nila ako rito.
"Kung gano'n, totoo bang ang daddy ko talaga ang leader ng mga gumahasa at pumatay
kay
Charry? nailyak kong tanong. Hindi ko na napigilan ang pagdaloy ng mga luha ko.
Yes. Ako mismo ang nakabuko sa masasamang gawain ng daddy mo. Hindi rin ako
makapaniwala noong una dahil alam kong masasaktan si Stan. Pero wala ka ba talagang
alam sa lahat
ng iyon? Hindi mo alam na lider ng sindikatong nagbebenta ng mg ilegal na droga at
armas ang daddy
mo? He is also engaged with human trafficking and prostitution of minors," mahaba
niyang pahayag.
Lalong bumalong ang masaganang mga luha ko at umiling nang sunod-sunod.
Wala akong alam. I swear to God and the heaven! Kahit kailan hindi ko lolokohin.si
Stan. Wala
rin akong alam sa mga illegal na gawain ni daddy umilyak kong tugon. Malungkot
siyang
tumango.
Kung gano'n ay maaaring hindi mo rin alam ang totoong pagkatao ng mga magulang mo?
May mga nakilala ka bang mga kamag-anak ni'yo o kaya ang mga magulang ng mommy at
daddy mo?
bahagya akong napahinto sa pag-iyak at kumunot ang noo ko.
Ano'ng ibig mong sabihin? Kilala ko ang mga lolo at lola ko pero hindi na namin
sila naabutan
dahil patay na sila bago pa man kami maipanganak ni kuya," lalong lumalakas ang
kabog ng dibdib ko
dahil hindi ko alam kung ano ang tinutungo ng usapang ito
Then, I'm telling you. Your parents are both adopted by the grandparents that you
knew. Pero
hindi sila ang tunay na mga magulang nila, napalunok ako at napanganga sa
pagkabigla.
"What? Wait, Charles. Ano ba talagang gusto mong sabihin? Naguguluhan kasi ako,
daing ko.
Naguguluhan ako sa mga tanong niya dahil alam kong may gusto siyang ipakahulugan
pero hindi ko
makuha
We were investigating your father's background and we found out that both you
parents lived
in a small orphanage before. Walana ang bahay-ampunan na iyon ngayon, pero
naipakita sa amin ng
dating pari at madreng nangasiwa roon na talagang doon iniwan ang mga magulang mo
noong mga
bata pa lang sila," pagsasalaysay ni Charles. Hindi ko alam kung ilang beses
namilog ang mga mata ko0
habang nakikınig sa kaniya. Bigla ko pang naalala noong minsang madulas ang dila ni
mommy tungkol
sa kanila ni daddy.
"Kung gano'n, ano ba talaga'ng gusto mong sabihin? Fine. Sabihin na nating itinago
nila sa
amin ang tungkol doon. Baka may hindi sila magandang karanasan o may mabigat na
dahilan. Pero
hindi naman big deal iyon, 'di ba?" pagtatanggol ko sa mga magulang ko. Kung
nagsinungaling man sila
tungkol doon ay wala naman akong nakikitang masama. Kailangan ko lang sigurong
tanungin si
mommy kung ano ang dahilan at hindi nila iyon nabanggit sa amin.

of course! It's not a big deal. But what they did was horrible and unacceptable!"
lalong
Sumeryoso ang mukhani Charles. Ako naman ay matamang napatitig sa kaniya.
"Bakit? Ano'ng ginawa nila?" kinakabahang tanong ko.
Your parents are siblings! Magkapatid sila, Raiza. At nabuking ng mga umampon sa
kanila ang
totoong namamagitan sa kanila kaya nila pinatay ang mga nag-alaga sa kanila at
palabasing aksidente
ang nangyaril" nagtatagis ang mga ngiping paglalahad ni Charles.
Tila huminto sa pagtibok ang puso ko at natulala ako sa mga narinig mula sa kaniya.
No! It
can't be! No way!

Chapter 57💋

Chapter 57 The Wedding Plans

Your parents are sibling! Magkapatid sila Raiza at nabuking ng mga umampon sa
kanila ang9
totoong namamagitan sa kanila kaya nila pinatay ang mga umampon sa kanila at
palabasing aksidente
ang nangyari" nagtatagis ang mga ngiping paglalahad ni Charles.
Tila huminto sa pagtibok ang puso ko at natulala ako sa mga narinig mula sa kaniya.
No! It
can't be! No way!
Hindi toto0 iyan" hindr humihingang usal ko. Halos 'di mapatid ang aking mga pag-
iling at
panginginig ang aking buong katawan. "Hindi totoo iyan" parang wala sa sariling
ulit ko.
Hindi rin kami makapaniwala sa aming mga nalaman. Ngunit marami nang nakapagpatunay
na magkakapatid sila at ang panganay ay ang daddy mo. Pangalawa si Reynold na
Gerald ang tunay na
pangalan at bunso ang mommy mo. Grace naman ang tunay niyang pangalan at hindi
Rita, dagdag pa
niya. Napasalampak ako sa sahig dahil sa matinding sakit na nararamdaman ng puso ko
dahil sa mga
narinig. Sobrang sakit na para akong mawawalan ng malay-tao. Tila biglang gumuho
ang lahat ng
pinaniniwalaan ko ukol sa mga magulang ko. Kaya naman pala gano n na lamang ang
pagpupumilit ni
Daddy na ipakasal ako kay kuya. Kasi-
Kusang lumabas ang malalakas na hagulgol mula sa akin. Sapo-sapo ko ang dibdib ko
at
hinayaan ang sarili na umiyak nang umiyak. Hindi ko rin alam kung gaano katagal
akong nasa ganoong
pOsIsyon pero alam kong nakatunghay lang sa akin si Charles
Makalipas ang ilang minutong pagdadalamhati ay inayos ko ang sarili at muling umupo
nang
maayos. Patuloy pa rin ang pag-agos ng aking mga luha pero parang hindi maibsan
niyon ang
sakit
"Alam na ba ni kuya ang tungkol rito?" garalgal ang boses kong tanong. Puno ng awa
ang
mukha ni Charles habang nakatuon sa akin.
1 don't know. Pero nabalitaan kong gusto ka ng kapatid mo. I'm so sorry Raiza, but
| felt
disgusted when I heard about it. Mabuti na lang talaga at nailayo ka ni Stan sa
kanila," sabi pa niya na
lalong nagpakirot ng dibdib ko. Pakiramdam ko ay parang biglang ang gulo-gulo ng
buhay ko. Na
parang hindi ko na alam kung ano ang gagain at paniniwalaan. Biglang-bigla ay
parang hindi ko na
kilala ang sarili ko at kung ano'ng pagkatao ba talaga mayroon ako.
"Si Stan, alam na ba niya ang tungkol dito?" nilunok ko ang masakit na bara sa
lalamunan ko.
Lalong lumayo ang tingin ko kay Stan. Siguradong pandidırihan niya ako kapag
malaman niya ang
tungkol dito
"No! Ikaw ang una kong pinagsabihan d
I gusto namin ni Marcus na ikaw mura ang
makaalam l'm very sorry, Raiza. Pero masiyado na kaming pineperWISyo ng daddy mo.
Kahit nga ang
mga pamilya namin ay idinadamay niya para sukulin kami. Pero nagkamali siya nang
binangga. Sa
pagkakataong ito ay handa na si Stan para sa malawakang giyera laban sa daddy mo at
sa mga
kasabwat niya," tim-bagang na pahayag ni Charles pagkatapos humingi ng panumanhin
sa akin.
Hindi ko na alam kung ano pang sasabihin dahil sa sobrang bigat ng nararamdaman ko.
Ang
gusto ko na lang ngayon ay ang magpakalayo-layo at iwan ang lahat. Hindi ko na rin
alam kung paano
in si Stano maging ang mundo man.
Two weeks later..
Sa loob ng mga panahong nag-lisa ako sa napakalaking bahay na ito ay wala akong
ibang
ginawa kung hindi ang umiyak. Di mapigilang iyakan ang mga hindi inaasahang bagong
kabanata ng
aking buhay na bigla na lang dumating. Hindi ko rin alam kung ano'ng
pinagkakaabalahan ni Stan mula
noong bumalik siya galing sa ibang bansa. Wala rin akong balita kung nasaan na ang
pamilya ko o ano
na nga ba ang nangyari sa kanila
Nahihindik pa rin ako sa tuwing maaalala ang mga sinabi sa akin ni Charles.
Minsan ay nasalubong ko si Stan habang pababa ako sa hagdan. Hindi na niya ako muli
pang
Sinaktan o kinausap man lang simula noong nagkasakit ako at may mangyari sa amin.
Stan!" tawag ko sa kaniya. Saglit lang niya kasi akong tiningnan saka tumalikod na
para iwan
ako Huminto naman siya sa paglalakad pero hindi niya ako hinarap kaya ang likod pa
rin niya nag
nakaharap sa akin.
Please, mag-usap tayo pakiusap ko. Sa loob ng tatlong linggo na naririto ako ay
para na
akong masisiraan ng bait sa pagkabagot. Ni hindi nga ako puwedeng gumamit ng
cellphone o kaya ay
manood man lang ng TV.
What do you want to say?" malamig niyang tanong at sa wakas ay humarap na sa akin.
Ngunit
pansin kong iniiwasan niya ang mga mata ko
"Ano ba talagang balak mo? Stan, kung ayaw mo na sa akin, pakawalan mo na ako.
Hindi ako
magsasawang ulit-uliting wala akong kasalanan at hindi ko talaga alam na si daddy
ang gumawa noon
kay Charry. Please lang," buong pagsusumamong saad ko. Hindi ko na matagalan ang
makasama Siya
habang napakalamig ang pagtrato niya sa akin.
You are mine! Wala kang ibang puwedeng puntahan dahil pag-aarí kita at gagawin ko
ang
lahat ng gusto ko sa iyo, masungit niyang sagot. Pero sawa na akong tumunganga na
lang sa tabi at
hintayin kung ano'ng mangyayari sa akin.
"At ano, Stan? Gagawin mo akong parausan mo kapag nalilibugan ka? Bakit hindi mo na
lang
ako patayin para malubos na ang paghihiganting sinasabi mo? Patayin mo na ako!"
hindi ko na
napigilan ang mapasigaw kasabay ng pagluha dahil sa sama ng loob. Bahagya siyang
nagulat sa
pagwawala ko pero nang makabawi ay tumalim ang tingin niya.
"Hangga't hindi napapasakamay ko ang daddy mo, hindi ka makakaalis sa bahay na ito
Konting-konti na lang makukuha ko na rin ang gusto ko at makikita mo iyon mismo!"
singhal niya.
"Naintindihan ko ang galit mo dahil sa nangyari sa kapatid mo. Pero kahit kaila
hindi ko
maintindihan kung bakit pati ako idinadamay mo. Nakakapagod na Stan. Pagod na pagod
na ako!"
patuloy kong sumbat saka siya tinalikuran at mabilis na umakyat pabalik sa
kuwartong tinutuluyan
ko
binagsak ko ang katawan ko sa kama nang padapa at umiyak. Bakit ba ang tigas na ng
puso
niya sa akin? Bakit hindi niya maintindihang wala naman talaga akong kasalanan?
Bakit hindi na lang
niya ako pakawalan at ako mismo ang tutulong sa kaniya para mahuli ang daddy ko.
Pero kahit malupit si daddy sa akin, parang hindi pa rin kakayanin ng puso ko na
makita siyang
maparusahan nang ganoon katindi. Sa huli ay ama ko pa rin siya at siya pa rin ang
nagbigay-buhay sa
akin. Kahit gaano pa kabigat ang ginawa niya kay Charry
Hindi ko namalayang nakatulog na pala ako sa kaiyak. Nang tingnan ko ang oras ay
alas-nuwebe
na ng gabi. Naisipan kong lumabas dahil nagugutom na ako. Alam kong tulog na ang
mga katulong kaya
ako na lang ang maghahanda ng kakainin ko.
Ngunit bago ko pa marating ang dining area ay may narinig akong mga pag-uusap doon.
This is the only way, Stan. We need the help of the Yakuza to enter that place,"
kinabahan ako dahil
sa pamilyar na boses na iyon. Boses ng daddy ni Stan
"My dad already agreed with the idea. This is our final chance to get Grayson from
his hideout. Wala
na siyang mapagtataguan kung sakai" boses naman ni Arllane ang narinig ko.
One thing more. I want you to give Raiza to me. It seemed like Grayson is not
bothered at all that his
daughter is in the hand of the enemy. And you know why? galit na tanong ng daddy ni
Stan. Sumilip ako
at nakita kong matalim ang mga mata niya habang nakatingin sa anak
Dad, please Don't interfere with my dealings here. I already have other plans for
Raiza," nanlamig
ang buong katawan ko sa naging sagot ni Stan. Plano? Ano'ng plano niyang gawin sa
akin?
don't believe you anymore, Stan. She's been here for almost two months now and
she's living just
fine. That is not the revenge l was expecting. pasigaw na sermon ng daddy niya.
Napalunok ako at
nag-umpisang manginig ang mga tuhod ko. Kaillangan ko na talagang makalis sa lugar
na ito bago pa
mahuli ang lahat
Dad!I said I will be the only one to decide on her!" pagmamatigas naman ni Stan.
Nagsukatan sila
ng tingin ng daddy niya at ako talaga ang mas kinakabahan.
Uncle, let's talk about that some other time. Let's focus on our wedding first. We
need something big
to celebrate so that our enemies wll think that we're doing just fine. We should
show them power so that
they will know their places rather than helping a bastard like Grayson, sabad naman
ni Arllane. Kita kong
lumambot ang mukha ng daddy ni Stan sa sinabi ni Arllane.
"Fine! Let's hold the wedding next week. We can use the Garden here and only the
important people
will be invited.
Wedding? Sinong ikakasal?
Really, Uncle? We will do it here?" excited na tanong ni Allane. Nakita ko namang
ngumiti at
tumango ang matanda sa kaniya. Nakatalikod sa kinaroroonan ko si Stan kaya hindi ko
makita ang
mukha niya at ang reaksyon niya
"Nof Let's do it in the biggest hotel in this country. I don't want this house to
be invaded by other
people sabi naman ni Stan.
This wedding is the only good thing among all the problems that Grayson brought
tous," sambit ng
daddy nila. Pagkatapos ay bumaling siya kay Arllane. "Arllane, you know I already
considered you my
daughter, right? l'm glad that you agreed to marry my son," malambing niyang saad
dito.
Ngunit ang narinig kong iyon ang nagpahinto sa tib-k ng puso ko. Ikakasal sila ni
Stan? Silang
dalawa ang ikakasal? Nanghina ako at napaatras. Dahan-dahan akong lumakad at
maingat na bumalik
sa kuwarto ko para hindi nila ako marinig. Patang biglang pinatay ang puso ko sa
nalaman ko
kani-kanina lang
Napapikit ako nang maisara ko na ang pintuan at sumandal roon. Nilunok ko ang
sunod-sunod na
pagguhit ng sakit sa dibdib ko at tiniis ang sakit. Magpapakasal na si Stan sa iba.
Wala na talagang
pag-asa para sa aming dalawa. Akala ko noong may mangyari ulit sa amin ay may pag-
asa pa. Pero
wala na pala talaga. Maliban sa magkalaban ang mga pamilya namin dahil sa bigat ng
kasalanan ng
daddy ko sa kanila, ngayon ay magiging pag-aari na siya ng iba.
Halos pagsusuntukin ko na ang dibdib ko dahil sa sobrang pait ng nararamdaman ko.
Sana hindi ko
na lang nalaman pa iyon. Sana makatakas na lang ako sa bahay na ito dahil mas
matinding torture pa
ang nalaman ko kaysa sa mga pinagdaanan ko.
Hindi ako nakatulog buong magdamag at tulalang nakatitig sa kisame. Hindi rin
maampat ang
pagdaloy ng mga luha ko. Nalingon ko ang bintana kung saan direktang tumatama ang
papasikat na
haring araw Ayaw kong lumabas. Hindi ko kakayaning makita si Stan o si Arllane na
masaya sa isa't isa.
Mas gugustuhin ko na lang ang mamatay kung sakali man.
Sumapit ang alas-nuwebe ng umaga na walang nag-abalang pumasok sa kuwarto ko.
Tuwing
umaga ay pumupunta rito Si Manang Erma para batiin ako at tawaging mag-almusal.
Pero ngayon ay
wala siya. Wala ring maid na naghatid ng pagkain ko. Sabagay, preso lang naman ako
sa mansiyon na
ito kaya hindi ako dapat umakto na parang nakatira rito
Lumipas pa ang buong maghapon na nanatili ako sa silid ko. Buong maghapon din akong
hindi
kumain dahil wala naman akong gana. Nakalimutan na nga yata ng lahat na nandito pa
ako. Buong
maghapon lang din akong nasa kama at umiyak
Nang magtakip-silim ay naisipan kong maligo at bumaba. Gusto kong pumunta sa garden
at
lumanghap ng sariwang hangin. Pero paglabas ko sa elevator ay si Arllane ang
sumalubong sa akin.
Paakyat din yata siya dahil sa elevator naman ang tungo niya.
Oh, hi! Sa wakas bumaba ka rin? Alam mo na ba ang good news? nang-aasar niyang
tanong sa
akin. Lumunok ako at nag-iwas ng tingin. Sariwa pa ang sugat sa puso ko at hindi
ako papayag na
makita niyang nasasaktan ako.
Hindi ako interesadong malaman. Kung ang good news mo ay ang kalayaan ko mula rito,
magpapasalamat pa ako," malamig kong tugon. Hinding-hindi ako magpapakita ng
emosyon sa kaniya.
Alam kong matutuwa siya kapag nakita niya akong masaktan at hindi ko ibibigay sa
kaniya ang
satisfaction na iyon. Sa susunod na sasaktan niya ako ulit ay makakatikim na talaga
siya sa akin.
Well, hindi ka makakalaya rito unless gusto mo nang mamatay. Pasalamat ka nga hindi
ka pa
pinapaalis ni Stan. Dahil 'pag nangyari iyon, siguradong si Uncle Viktor ang bahala
sa iyo. At tiyak,
hinding-hindi mo magugustuhan ang kahihinatnan mo kung sakali!" may pang-iinsulto
niyang sagot.
Nagtagis ang mga ngipin ko at sabay na kumuyom ang mga kamao ko.
"Kung wala ka nang sasabihin pa, tutuloy na ako, pagbabalewala ko sa kaniya. Pero
hinaklit niya
ang braso ko kaya napilitan akong mapatingin sa kaniya.
Hindi pa ako tapos magsalita kaya huwag mo akong tatalikuran, gigil niyang saad.
Marahas kong
binawi ang braso ko mula sa kaniya
Ano ba'ng kailangan mo? galit kong tanong. Kanina pa ako nagpipigil na sapakin siya
pero ayaw
yatang tumigil
Gusto ko lang sabihin sa iyo na ikakasal na kami ni Stan sa susunod na linggo. Kaya
kung ano man
iyang pantasya mo na mapapatawad ka pa ni Stan kahit wala ka pang kinalaman sa
ginawa ng daddy
mo, nagkakarmali ka. Kahit gano'n siya, hindi pa rin niya gustong mamatay ka. Dahil
alam niyang kapag
pinaalis ka niya rito, siguradong si Uncle Viktor ang kukuha sa iyo para parusahan
ka," pahayag niya na
may pagbabanta. Aaminin kong nakaramdam ako ng takot dahil kagabi pa lang ay
namimilit na ang
daddy ni Stan na ibigay niya ako sa kaniya.
Wala akong pakialam kahit magpakasal pa kayo ngayon!" malakas kong sigaw. Pero
natigilan ako
dahil kasabay niyon ay ang biglang pagdating ni Stan. Dahil sa lakas ng boses ko ay
siguradong narinig
niya ang sinabi ko. Matalim niya akong tiningnan kaya binawi ko ang paningin ko.
What is happening here?" madilim ang awra niya nang lumapit sa amin at magtanong.
Yumuko
lang ako at hahayaan na lang si Arllane ang sumagot. Kapag sinalubong ko pang muli
ang mga mata
niya ay baka maiyak lang ako.
"Nothing, darling, I was just informing her about our wedding next week. At narinig
mo naman yata
ang sagot niya, masiglang tugon ni Arllane.
Yes. I heard! At tama naman siya. Wala naman talaga siyang dapat pakialam dahil
hindi naman
siya parte ng pamilyang ito. She's just my prisoner here" walang puso niyang saad.
Para akong
direktang sinaksak sa puso dahil sa sinabi niya. Kung puwede lang sana ay matunaw
na lang ako rito 0
kaya ay mawalan ng buhay ay magiging masaya pa ako.
"Stan, let's have some snack. Nagpahanda ako ng pagkain sa mga maids, malambing na
yaya ni
Arllane kay Stan Kahit nakayuko ako ay nakita ko ang pagpulupot ng kamay niya sa
braso ni Stan
Marin kong pinagdikit ang mga labi ko para hindi maiyak sa hapdi ng dibdib ko.
llang sandaling hindi sumagot si Stan pero ramdam kong nakatitig siya sa akin Sa
huli ay iniwan
din nila akO roon at imbes na pumunta sana $a garden ay bumalik na lang ako sa
silid ko.

Chapter 58💋

Chapter 58 Raiza's Special Day

Kinabukasan ay gumising akong magang-maga ang mga mata Madaling araw na nang
makatulog
ako. Ramdam ko ang pagkalam ng sikmura ko dahil maghapon akong hindi nakakain
kahapon. Gano'n
pa man ay wala akong ganang kumain dahil ang gusto ko lang ay makaalis na sa bahay
na ito
Napapitlag ako nang biglang umasim ang tiyan ko at parang biglang hinalukay ang
sikmura ko.
Patakbo akong pumasok ng banyo at hindi na pigilan ang hindi masuka. Wala akong
kinain kahapon
kaya halos puro liquid lang ang isinuka ko. Ilang minuto ako sa ganoong lagay
hanggang makaramdam
na ako ng sobrang pagkahilo kaya napapikit ako at umupo sa nakatakip na toiled bowl
Ngunit agad din akong napadilat nang mapagtanto ang nangyayari sa akin.
"Hindi kaya?" nausal ko sa sarili. Biglang dumako ang mga kamay ko sa tiyan ko.
"Hindi na nga
pala ako nakakainom ng pills mula noong ikulong ako ni Stan dito Buntis kaya ako?
st" kinakabahang
bulong ko sa sarili. Tulala akong napatingin sa kawalan dahil nilalamon ng takot
ang pus6 ko.
Gusto kong maging masäya kung totoo ngang buntis ako dahil ibig sabihin noon ay
magkakaanak na kami ni Stan. Pero ang masakit, pag-aari na siya ng iba. At baka
kapag nalaman pa
nila ang kalagayan ko ay manganib ang buhay ko at ang buhay ng bata sa aking
sinapupunan.
Kailangan ko na talagang makatakas dito. Alam kong hindi magugustuhan ni Stan kapag
nalaman
niyang buntis ako. Hindi ko rin naman ipipilit sa kaniya ang bata. At least ngayon,
kahit pakiramdam
kong wala nang silbi ang buhay ko, nagkaroon pa ako ng dahilan para lumaban
Hindi ko na namalayang lumuluha na pala ako habang nakangiti
Kung totoo ngang nariyan ka na, baby, ikaw siguro ang ibinigay na regalo ng Diyos
sa akin
para sa araw na ito at sa darating pang mga araw na aking pakikipagbaka sa buhay
nasambit ko
habang hinahaplos ang tiyan kong flat na flat pa rin naman hanggang ngayon.
Paglabas ko ng banyo ay siya namang pagbukas ng pintuan ng silid
"Ma'am, good morning po! Naku, balita ko hindi raw kayo kumain kahapon? Pasensiya
na
ma' am. Ang daming iniuutos sa amin ni Ma'am Arllane kaya nakaligtaan ka na po
namin. Pero heto po,
nagdala na ako ng almusal mo kasi ayaw ka raw pong makasabay ni ma'am Arllane doon
sa dining
Kumakain na po kasi sila ni sir doon ngayon, malungkot nitong paghingi ng
paumanhin. Pilit ko siyang
nginitan at saka umiling. Panibagong kirot na naman sa puso ko ang umatake sa akin
dahil sa sinabi
niya
Ayos lang po ako, Manang Erma. Nakakain naman po ako kahapon kasi allowed naman ako
sa
kusina, pagsisinungaling ko. Pero lalong lumungkot ang mukha niya.
"Ma'am, maghapon po kaming nasa kusina kahapon, hindi naman po kita nakitang
pumunta
roon," nakalabing katuwiran nito. Nahiya tuloy ako sa pagsisinungalıng ko sa
kaniya.
"Sorry po. Siya nga po pala, si Stan po ba ay alis kaya ngayon?" tanong ko at pilit
na
pinasisigla ang boses.
Hindi yata siya aalis ngayon kasi nagpaplano sila para sa kasal" nakasimangot pa
rin siya
habang nagsasalita. Halatang hindi siya masaya sa kasalang magaganap
"Ah, sige po. Gusto ko po kasi siyang kausapin, sabi ko na lang
"Kumain ka na muna, Ma'am. Kumakain pa lang naman po sila kaya mamaya ni'yo na lang
siya
kausapin," udyok pa niya sa akin. Ayaw ko namang lalo siyang mag-alala kaya sinunod
ko na lang
SIya.
Sinamahan naman niya ako sa buong panahon nang pagkain ko kaya naubos ko ang
inihanda
niya. Maluwang ang ngiti nito nang makitang walang natirang pagkain.
Pagkatapos niyon ay naligo na ako at agad ding nagbihis. May gusto akong hilingin
kay Stan
kahit ngayong araw lang na ito. Sana ay mapagbigyan niya ako. Sa araw na ito,
magiging masaya lang
ako. Kahit sa loob lang ng isang araw, makalimutan ko ang lahat Hindi ko muna
HSipin ang totoo kong
kalagayan sa buhay na ito. Kahit ngayon lang.
Dumiretso ako sa kuwarto niya pero nag-aatubili pa rin ako kung kakatok o hindi.
Subalit sa
huli ay huminga ako nang malalim at lakas-loob na kinatok ang pinto.
"Come in," napalunok ako nang marinig ang malalim niyang boses. Pinihit ko ang
seradura at
pumasok. Katatapos lang nitong maligo at nakatapis lang siya ng tuwalya kaya
napalunok ako at
nag-1was ng paningin.
"What are you doing here?" maawtoridad niyang tanong.
"May, ahm." hindi ko alam kung bakit parang biglang umurong yata ang dila ko.
"What?" untag niya kaya medyo napapitlag ako
"Puwede ba akong lumabas?" dumilim agad ang mukha niya at tumalim ang mga mata
niya.
Kahit ngayon lang. Pabantayan mo na lang ako, Hindi ako tatakas, promise!"
pagsusumamo ko.
"No! You're not allowed to go anywhere!" mariing tanggi niya.
Please, Stan, kahit ngayon lang. Itong araw lang na ito. Please, pangako babalik
din ako
ag-
T said, nol napasinghap ako nang bulyawan niya ako. Ngayon niya lang ako sinigawan
nang
ganito kaya nagulat ako. Nakita kong lumambot ang ekspresyon niya nang makita ang
takot sa mukha
ko. Pero huli na dahil muli ay dinurog na naman niya lalo ang puso ko sa ginawa
niya.
Okay.." mahinang usal ko at patakbong umalis sa silid niya pabalik sa kuwarto ko.
Para akong
Sinampal ng malakas dahil sa ginawa niyang paninigaw sa akin. Kahit sinabi ko sa
sarili kong hindi ako
malulungkot ngayong araw na ito, kahit ngayong araw lang na ito pero hindi ko pa
rin mapigilan dahil
nasaktan na naman ang damdamin ko dahil sa pagtrato niya sa akin. Pero pinigil ko
pa rin ang sariling
umiyak nang matagal. Tumahan ako at pinahid ang mga luha ko.
Bumaba ako at hinanap si Manang Erma. Hinamig ko ang sarili at pinasaya ang aking
hitsura
Kaya nakangiti na ako nang harapin siya.
Manang Erma, puwede po bang magluto tayo ng pansit ngayon? Nami-miss ko po kasing
kumain no'n, paglalambing ko sa kaniya.
"Aba, walang problema, ma'am! Mabuti nga at wala iyong maldita ngayon kaya masaya
kamin9
lahat. Nag-shopping daw kasi," humahagikgik niyang bulong sa akin. hindi ko man
tanungin kung sino
ang tinutukoy niya ay alam kong si Arllane iyon.
Manang Erma, huwag po kayong maingay, ha? Basta mangako po kayong sa atin lang ito,
ha?"
bilin ko. Kumunot ang noo niya saglit saka tumango sa akin.
Ano po ba iyon, Ma'am?" pabulong niyang tanong. Para tuloy kaming magkaibigan na
may
sikretong pinag-uusapan.
Birthday ko po kasi ngayon, manang" napasinghap ito pero agad ko siyang sinenyasan
na
huwag maingay. "Kaya lang hindi po ako pinayagan ni Stan na lumabas para sana mag-
celebrate. Kaya
magse-celebrate na lang akong mag-isa dito," pagpapatuloy ko. Hindi ko na itinago
ang lungkot sa
pagsasalita ko.
"Gano'n po ba? Aba, hindi ka nag-1isa, Ma'am, dahil nandito ako at ang iba pa
naming
kasamang katulong. Sige po, Ma'am, huwag ka mag-alala, masarap akong magluto ng
pansit, buong
pagmamalaking sabi niya. Suminghot ako para pigilan ang nagbabantang pagbagsak ng
mga luha
ko
"Salamat po. Tutulungan ko na lang po kayo mamaya, masiglang tugon ko naman. Pero
sa
totoo lang ay naiiyak talaga ako. Ito ang unang pagkakataon na magdiriwang ako ng
aking birthday na
hindi ko kasama sina mommy. Naaalala rin kaya nila ang araw na ito? Hinahanap pa ba
kaya nila ako o
ipinagpalagay na lang nilang patay na ako?
Alas-tres ng hapon kami nagsimulang maghanda ng mga sangkap. Maliban sa pansit ay
gumawa pa kasi ng lumpiang Shanghai at nagbake pa ng cake si Manang Erma para sa
akin. Nag-aalala
nga ako dahil baka magalit si Stan pero sabi niya ay siya raw ang bahala.
Mag-aalas-sais na nang makatapos kami at naluha talaga ako nang makita ang ayos ng
lamesa. Naroroon din iyong iba pang mga katulong at binati rin ako, Mabuti na lang
at umalis kaninang
hapon si Stan kaya malaya naming nagawa ito.
Hinatiran din nila ng kaunting handa iyong mga guwardiyang nagbabantay sa buong
paligid.
Natawa pa nga sina Manang Erma pagbalik sa kusina dahil hindi raw pala alam ng mga
tauhan ni Stan
kung ano ang pansit. Kahit papaano ay napuno rin naman ng tawanan at kuwentuhan ang
simpleng
salo-salo namin kanina.
Noong nagliligpit na sila ay siya namang pagdating nina Stan at Arllane. Mabuti na
lang at
tapos na kaming kumain bago pa sila dumating. Naging tahimik na ang kilos ng bawat
isa dahil
kaniya-kaniyang balik na sa trabaho.
"Ano'ng mayroon dito?" mataray na tanong ni Arllane. Kinabahan ako dahil ayaw kong
malaman nila kung ano'ng mayroon ngayon.
Ah, wala po, ma'am. Katatapos lang po naming magmiryenda. Magluluto na po kami ng
hapunan, sagot ni Manang Erma. Ako naman ay tahimik na nagpaalam at dumiretso na sa
aking
kuwarto, Kahit papaano ay naging espesyal pa rin naman ang araw na ito. Pero
mayroon pa akong isang
hiling. Kahit ngayong araw lang na ito. Kahit ito na ang pinakahuli. Pagkatapos
niyon ay kakalimutan ko
na talaga si Stan. Ipapaubaya ko na talaga siya kay Arllane dahil wala naman nang
pag-asa sa pagitan
namin. Ang dating pagmamahal ay napalitan na lang ng galit.
Sa tuwing babalikan ko ang mga dinanas ko sa kamay niya hindi ko pa rin maiwasan
ang hindi
magtampo. Kasi pinahihirapan niya ako kahit wala naman akong kasalanan sa kaniya.
Kailangan ba,
kapag kasalanan ng ama ay damay ang anak? Sa bibliya nga walang gano'n, sa totoong
buhay pa
kaya?
Alas-nuwebe na ng gabi. Tatlong oras na lang ay matatapos na ang birthday ko.
Hanggang
ngayon ay nagtatalo pa rin ang isip ko kung gagawin ko ba ang isa pang birthday
wish ko o hindi. Ngunit
sa huli ay nanaig ang kahinaan ko. Ngayong araw lang naman, eh.
buong tapang akong lumabas at tinungo ang kuwarto ni Stan
Sinasabi sa isip ko.
Kahit sa huling pagkakataon lang Kahit ngayon langl" pangungumbinsi ko sa sarili.
Kaya
Kahit ngayon lang Paulit-ulit kong
Hindi ako kumatok at kusa na lang pinihit ang seradura. Hindi iyon naka-lock kaya
napangiti
ako. Kahit magalit pa siya ay gagawin ko pa rin ito. For the last time. Paalala
kong muli sa sarili
Ngunit parang libo-libong patalim ang tumarak sa dibdib ko nang mabungaran ang
eksenang
kahit sa panaginip ay hindi ko akalaing makikita. Nanginig ang buong katawan ko at
naliyo maging ang
mga ngipin ko. Nakaupo sa sofa si Stan at nakakakandong sa kaniya si Arllane habang
naghahalikan
silang dalawa. Gustong-gusto ko nang tumakbo paalis pero para akong natulos sa
kinatatayuan. Kusa
na ring bumalong ang mga luha ko. Sabi ko sa sarili ko tatanggapin ko na ang lahat,
pero ang sakit-sakit
pa rin palang makita ito ng personal
Nanlaki ang mga mata ko nang biglang magdilat ng mga mata si Stan at tumingin sa
akin.
Maging si Arllane ay tumigil sa ginagawang paghalik kay Stan nang maramdaman
sigurong nabaling sa
iba ang atensiyon nito
Ano'ng ginagawa mo rito? galit na tanong ni Arllane. Natatarantang nag-iwas ako ng
tingin sa
kanilang dalawa.
"Sorry, sorry. Hindi ko sinasadya," hingıng paumanhin ko. Hindi ko na hinintay ang
sagot nila
dahil siguradong pang-insulto lang naman lahat ng iyon at humangos na ako palabas.
Bumalik ako sa silid ko na nanginginig ang buong kong katawan dahil sa sakit at
pagkapahiya.
Itinakip ko ang dalawang kamay ko sa mukha ko at hinayaan ang sariling humagulgol.
Pinalaya ko ang
lahat ng sakit at pait na nararamdaman ko dahil sa masamang kapalarang mayroon ako.
1Tatakas ako
Makakaalis din ako sa bahay na ito
Hindi ko alam kung gaano ako katagal na umilyak. Pero nang tumahan ay tiningnan ko0
ang
oras. Mag-aalas-onse na ng gabi. Isang oras na lang ay matatapos na ang birthday
ko. Akala ko ay
matatapos ko itong masaya. Kahit saglit lang, kahit sa huling mga oras lang ay
hiling kong makakaniig
ko si Stan. Pero hindi pala. Bagkus ay isang masakit na senaryo pa pala ang
naabutan ko.
Ngunit malakas akong suminghap dahil biglang bumukas ang pintuan ng kuwarto ko.
Napakunot pa ang noo ko dahil ni-lock ko naman iyon. Takot na takot ako kaninang
baka bigla akong
sugurin ni Arllane dito at awayin. Ayaw kong makipag-away ngayong araw na ito.
Kahit bukas na lang.
Huwag lang ngayong araw na ito.
"Stan?" gulat kong usal nang makitang si Stan ang pumasok. Hindi ko maintindihan
emosyong
nakikita ko sa mukha niya. Pero sigurado akong walang galit sa mga mata niya
ngayon. Hindi gaya ng
tingin na araw-araw niyang ipinakikita sa akin. Lumapit siya sa aking kama at
huminto rin ito nang
marating ang dulo nito.
Tm sorry that I didn't allow you to go out today. Masiyadong delikado kapag
pinayagan kitang
lumabas: malamig niyang sabi. Humihingi siya ng paumanhin pero wala namang maaninag
na
emosyon sa mukha niya.
ts okay Wala na rin naman akong magagawa. Sorry nga pala kung naabala ko kayo
kanina,
mapait kong sabi. Muli na naman akong napalunok dahil parang hinihiwa ang puso ko
sa sakit kapag
naaalala ko iyon. Halikan pa lang iyong nakita ko pero para na akong pinapatay.
Paano kung mas higit
pa roon ang ginagawa nila? May nangyari na rin kaya sa kanila?
It's not what you think it is," pairap niyang sagot. At lumalim pa ang kunot ng noo
niya.
"Hindi na mahalaga kung ano pang inisip ko. Karapatan naman niyang halikan ka dahil
magiging mag asawa na kayo, soon" parang may lason ang dila ko habang nagsasalita.
Lason na ako
mismo ang apektado.
"Bullshit, Raiza!" napapitlag ako at biglang parang binundol ang puso ko sa
pagsigaw niya. An0
ba'ang ikinagagalit niya? Tama naman iyong sinabi ko, 'di ba?

Chapter 59💋

Chapter 59 Raiza Wants to Escape

Stan's POV
Umamin ka nga sa akin, Stan. Ano ba talaga ang balak mo kay Raiza? Fine,
napatunayan na
nating wala siyang kinalaman sa ginawa ng daddy niya. Kung gano'n bakit nandito pa
rin siya?
Palayasin mo na ang babaeng iyon at bahala na siya sa buhay niya!l" pagbubunganga
ni Arllane. Kanina
pa ako naririndi sa kaniya dahil sa paulit-ulit niyarng litanya
Iyan na naman ba ang pag-uusapan natin? Sinabi ko na sa iyong huwag mong
pakikialaman
ang mga plano kol" angil ko, Pero naningkit ang mga mata niya at namaywang pa sa
harap ko
You're not punishing her, Stan! You're protecting her! Ganiyan ka ba katanga, ha?
Sa kabila ng
lahat ng ginawa ng daddy niya kay Charry? Sa lahat ng perwisyo niya sa pagkatao at
mga negosyo mo?
Ngayon, pati buhay mo ay nasa bingit ng kamatayan dahil sa pagsasanib puwersa ng
pamilya niya at
mga kaaway mo na gusto kang pabagsakin!" pagpapatuloy pa niya. Mahigpit na kumuyom
ang mga
kamao ko. Pinili kong pagtagisin ang mga ngipin ko kahit tila madudurog na ang mga
ito para lang hindi
patulan si Arlane. 1 have to be careful. Kurng wala lang siyang sakit baka
nakatikim na siya sa akin
"Bakit ba kasi ang init ng ulo mo? Huwag mong sabihing nagseselos ka sa kaniya?
Akala ko ba
mas maganda ka?" pilit ang ngiting tanong ko. Alam ko kung paano paikutin si
Arllane Ayaw ko mang
gawin ito sa kaniya pero wala akong mapamimilian.
"Bakit naman ako magseselos? Ako pa rin ang future wife mo. At kahit nagkagusto ka
sa
kaniya, tapos na iyon! Ikaw rin naman mismo ang nagsabing sawa ka na sa kaniya, 'di
ba?" kahit
papaano ay mas mababa na ang tono niya. lbig sabihin ay effective ang ginawa ko.
lyon naman pala. So, ano pa ang ipinagpuputok ng butse mo?" kunwa'y pabalewala kong
sagot at naupo sa sofa. Kailangan ko nang bilisan ang aking kilos bago pa mahuli
ang lahat
Ngunit nagulat ako nang bigla siyang kumandong sa akin at ipulupot ang mga braso sa
leeg ko.
Maluwang ang pagkakangiti niya habang nakatitig sa akin. Hindi naman agad ako
nakagalaw. Mabuti
na lang at napigilan ko ang sariling maitulak siya.
"Kung gano'n, bakit hindi na lang natin i-advance ang honeymoon? Alam mo ba, sa
totoo lang
naiinggit ako sa lahat ng mga babaeng naikakama mo noon. Lalo na sa Raiza na iyon.
Mabuti pa sila
natikman ka na nila, samantalang ako... parang batang nagtatampong saad niya.
Napalunok ako dahil
parang kapatid lang ang tingin ko kay Arllane. Kahit kailan ay wala akong
naramdamang pagnanasa
para sa kaniya. Kahit nga ngayong ganito na kami kalapit ay wala man lang itong
epekto sa
katawan ko.
"Arllane, please. You know l'respect you so much. Alam ko ring napasubo ka lang din
sa
<asalang ito kaya-"
"Who told you that?" putol niya sa akin at hinaplos pa ng hinlalaki niya ang mga
labi ko. Pigil na
Pigil ko ang sariling alisin iyon dahil naaasiwa at hindi ako kumportable. "Masaya
akong ikaw ang
mapapangasawa ko. At least, kilalang-kilala na natin ang isa't isa. Tapos, lalo
pang lalakas ang puwersa
mo dahil sa pagsasanib ng mga pamilya natin," malambing niyang saad at bigla na
lang akong
hinalikan. Nanigas ako sa kinauupuan. Kasabay rin niyon ay narinig kong bumukas ang
pintuan ng
kuwarto kaya nagkunwari akong nakapikit. Ngunit nang maramdaman kong pamilyar ang
pares ng mga
matang nakatunghay sa amin ay nagdilat ako at tiningnan siya.
Witnessed the grim look in her eyes and the painful expression on her face. But l
ignored her
dahil siguradong mag-aaway sila ni Arllane kapag may ginawa ako. Hinayaan ko na
lang siya nang
tumakbo siya palabas at bumalik sa silid niya.
'm sorry, Arllane. I need to call dad because I have an important matter to tell
him." maingat
kong inalis Si Arllane sa kandungan ko at iniupo ito sa sofa. Tumayo na ako at
lumakad palabas
Buwisit! Istorbo talaga ang babaeng iyon!" narinig ko pang bulong ni Arllane na
sinundan ng
mga pagmumura sa salitang Nihongo. Hinayaan ko na lang at bumaba na sa kusina.
Kaninang dumating ako ay kakaiba ang kutob ko nang maabutan namin silang
nagliligpit ng
pinagkainan sa kusina. Something was really off but I didn't get the chance to ask
Alas-diyes na ng gabi pero alam kong gisıng pa si Manang Erma. Siya kasi ang laging
pinakahuling natutulog dahil sinisiguro pa munang maayos ang lahat bago siya
magpahinga.
Hindi nga ako nagkamali dahil naabutan ko pa siyang magpapatay na sana ng ilaw sa
kusina.
Ay, matabil na manok!" gulat niyang sambit nang makita ako. Natawa naman ako sa
kaniya. "Naku,
sorry, sir Nagulat lang po ako kasi akala ko tulog na ang lahat" hinging dispensa
naman nito agad.
"It's okay, Manang Erma. May gusto lang akong itanong," saad ko. Nagtataka naman
niya akong
tiningnan.
"Ano ho iyon, sir?" mas lumapit pa siya sa akin
"Magsabi po kayo ng totoo. Hindi naman ka-close ni Raiza ang mga katulong dito
dahil kayo lang
naman ang Pilipino rito. Pero parang ang saya-saya ni'yo kanina. Ano'ng meron?"
diretsahan kong
tanong. Halata namang nataranta ang matanda at biglang kinabahan Umiwas siya ng
tingin at dumako
pa ang isang kamay sa dibdib niya. Halatang may itinatago na ayaw ipaalam sa akin.
Lalo lang tuloy
akong na-curious
"Manang Erma?" untag ko na lalo niyang ikinagulat. Nalukot ang mukha niya dahil
alam kong
mayroon slyang inililihim sa akin.
Sir, pasenSIya na pero nangako kasi ako kay Ma'am Raiza na hindi babanggitin sa
inyo kaya-
"Alam ninyong lahat dito, tapos ako hindi? Baka nakakalimutan ni'yo kung sino ang
may-ari ng
bahay na ito?" dominante kong tanong. Hindi naman ako galit Gusto ko lang siyang
takutin para
mapilitan siyang sabihin sa akin ang lahat
"E, sir, ano kasi." napakamot pa siya sa ulo dahil sa pagkatuliro
"Ano? ulit ko sa sinabi niya.
Brthday po kasi ni Ma'am ngayon kaya nag-tequest siya ng pansit. Pero dinagdagan ko
ng lumpia
ang niluto ko tapos nag-bake din ako ng malit na cake. Natawa nga ako kasi halata
namang anak
mayaman si Ma'am pero gusto niya ng pansit. Pero naaawa rin kasi ako kay Ma'am.
Kahit pilit siyang
ngumingit, alam ko pong malungkot siya. Ilang beses ko siyang nahuling nagpapahid
ng luha pero hindi
ko na pinansin at nagkunwaring walang alam," malungkot niyang pag-amin. Ako naman
ay
napatunganga sa kinatatayuan. Biglang tila ako binagsakan ng kung anong mabigat na
bagay at
tulalang tumitig sa matanda. What did/ do?

Chapter60💋

Chapter 60 The Escape Plan

Pagkatapos marinig ni Stan ang sinabi ko ay hindi na siya umimik pang muli Kita
kong ilang beses
siyang lumunok dahil sa pagalaw ng kaniyang Adam's apple, pero hindi siya nagsalita
Parang mayroon
siyang qustong sabihin pero hindi niya iyon masabi Pero dahil doon ay lalo lang
nabuo ang pasya ko
Durog na durog na ang loob ng aking pagkatao. At ayaw kong dumating ang araw na ako
mismo ay
hindi ko na kilala ang sarili ko
Mabigat ang dibdib ko nang magising kinaumagahan Tumitig ako sa kisame at muli na
namang dumaloy ang aking mga luha Ang hirap pala ng ganito. Nagmahal lang naman ako
ng tapat at
totoo, pero bakit kailangan kong masaktan nang husto?
Huminga ako nang malalim at unti-unting bumangon Masakit pa rin ang pagitan ng mga
hita
ko pero hindi ko na halos pinansin pa dahil nasusuka na naman ako
"Morning sickness" mapait kong usal at hinaplos ang tiyan ko "Konting tis na lang,
baby
makakaalis din tayo rito. Pupunta tayo sa lugar na walang nakakakilala sa atin at
hindi na magpapakita
pang muli sa kanila," bulong ko. Dati pinangarap ko iyong katulad ng mga pipanood
ko sa TV lyong
inaalagaan ng mga asawa nila kapag naglilihi at nagbubuntis Maging hanggang sa araw
at oras ng
pagluluwal ng sanggol. Pero ako, kailangan ko iyong gawin nang mag-isa at hindi
dapat umasa pa sa
iba
Pagkatapos maligo at makapagbihis ay bumaba na ako para kumain Kailangan kong
kumain
at maging malakas, hindi lang para sa sarili ko kung hindi higit ay para sa bata sa
aking
sinapupunan
Good morning, Ma'am! Ang ganda ni'yo naman po ngayonl" masiglang bati sa akin ni
Manang
Erma. Natawa ako dahil ang lakas nang pagkakasabi niya. Pero mabilis na nalusaw ang
ngiti ko nang
mapansing nasa hapag kainan na pala sina Arllane at Stan. Napalunok ako Sinadya ba
ni Manang Erma
iyong ginawa niya para asarin si Arllane? set
Salamat po, Manang Erma alanganin kong sambit "Good morning din po," dagdag ko
pa
Hintayin mong matapos kaming kumain dahil ayaw kitang kasabay dito. Baka mawalan pa
ako
ng ganang kumain!" galit na utos sa akin ni Arllane Hindi ko siya pinansin at
tumingin kay Stan. Pero
parang wala itong pakialam sa mundo at patuloy lang sa pagkain. Sabagay, ano pa
ba'ng aasahan ko?
Ina-assume ko bang ipagtatanggol niya ako? Isang bagay na malabong mangyari
Wala rin naman akong balak sumabay sa inyo. Isa pa, madali lang naman ang solusyon
para
hindi ni'yo na ako nakikita rito. Alam ni'yo ba kung ano iyon? Palayain ni'yo na
ako, at ipinapangako kong
hinding-hindi ni'yo na ako makikita kahit kailan!" galit kong sagot Sabay-sabay
kaming napapitlag
nang biglang malakas na hampasin ni Stan ang lamesa gamit ang dalawang kamay niya
Halos
magtalbugan pa nga ang mga kutsara at pinggan na malapit sa kaniya
Shut up, both.of you!" gigil niyang utos. Awang ang mga labing bumaling sa kaniya
si Arllane
Ako naman ay umirap lang saka muling tumingin kay Manang Erma.
"Manang Erma, puwede po ba kayong makausap saglit?" pabulong kong pakiusap at hindi
na
pinansin pa ang dalawang nasa mesa. Pero nagulat ako nang biglang sumigaw si Stan
kaya hindi ako
nasagot ni Manang Erma.
Raiza, take your seat and eat" utos niya sa akin kaya tinaasan ko siya ng kilay. Si
Arllane
naman ay napamaang pagkatapos ay sinamaan ako ng tingin.

Busog pa ako, pabalang kong tanggi at muling hinarap si Manang Erma

"Huwag mong ubusin ang pasensiya ko, Raiza Kumain ka na para matahimik na tayong
lahat
dito nanggagalaiti pa niyang sabi
"Nawalan na ako ng oana noong makita ko kayol" hindi nagpapatalong saad kKo
Ginagalit mo ba talaga ako? Kapag tumayo ako rito sisiguraduhin ko sa iyong
pagsinihan mo
ang katigasan ng ulo mol" pagbabanta na niya sa akin Sasaktan na naman ba niya ako?
Nanubig ang
mga mata ko nang tumingin sa kaniya pero hindi nagbago ang ekspresyon ng mukha niya
Hindi ako
natatakot kahit saktan pa niya ako, pero natatakot ako para sa baby ko Kaya kahit
masama ang loob ay
napilitan akong umupo para kumain
Binigyan naman agad ako ni Manang Erma ng pinggan at kinargahan ng pagkain Marahan
kong pinahid ang luhang tumakas mula sa mga mata ko Sinimulan ko nang kumain nang
nakayuko
Naramdaman kong binilisan ni Arllane ang pagkain pagkatapos ay padarag na tumayo at
iniwan ang
hapag
Hindi ako nangahas mag-angat ng paningin kahit ramdam ko ang panaka-nakang pagtitig
ni
Stan sa akin Hindi ko nga halos malunok ang kinakain ko dahil nagpupuyos sa galit
ang dibdib ko
llang minuto pa ay tapos na ring kumain si Stan at tumayo na Pero huminto siya sa
tapat ko at
nagsalita
"Huwag mo nang pangaraping makaalis dito dahil hinding-hindi mangyayari iyon Pag-
aari kta
kaya akin ka lang kahit ano pa ang mangyaril" pagbibigay-din niya Nanindig ang mga
balahibo ko sa
tono niya at bahagya pang nanginig ang mga tuhod ko Pero pinigil ko ang sariling
sumagot at nanatiling
nakayuko
Nang walang makuhang sagot mula sa akin ay galit niya akong iniwan Doon lang ako
nakahinga nang maluwag at binitiwan ang hawak na tinidor at kutsara Naitakip ko ang
mga kamay ko
sa mukha ko at tuluyan nang umiyak nang umiyak Ang sama-sama ng loob ko at parang
gusto kong
magwala
Ma'am, tahan na po. Kanina pa po kayo umilyak," maya-maya ay narinig ko ang banayad
na
boses ni Manang Erma Hindi ko na rin kasi namalayang matagal na pala akong nakaupo
rito at
umilyak
"Manang Erma, tulungan ni'yo po ako Kailangan ko pong makatakas dito, pagmamakaawa
ko
sa kaniya Rumehistro ang matinding gulat sa mukha niya at nagpalinga-linga pa sa
paligid bago humila
ng upuan at tumabi sa akin.
Paano ka naman makakatakas dito? Alam mo bang mahigit isang daang guwardiya ang
naririto lang sa loob ng compound. Iba lang iyong mga nandoon sa labas. Kaya paano
ka makakatakas?
Tapos lahat sila, may mga dalang baril na nakasisindak Mapapahamak ka lang po,
Ma'am, kapag pinilit
ni'yong tumakas," may pag-aalalang paalala nito
Alam ko po iyon. Kaya nga po kailangan ko ang tulong ni'yo. Kailan po ba kayo
puwedeng
lumabas ulit?" pinahid ko ang mga luha ko at muling nagtanong
Kahit ano'ng araw at oras puwede naman po akong lumabas lalo kung may kailangang
bilhin,"
sagot niya. Nabuhayan ako ng loob sa sinabi niya
Mayroon po sana akong patatawagang tao sa inyo. Tapos kayo na lang po ang magsabi
sa
kaniya ng mensahe ko. Manang Erma, please po, kayo na lang po ang pag-asa kol"
pagsusumamo ko pa
Patingin-tingin sa paligid si Manang Erma dahil sinisiguro niyang walang
makaririnig sa amin
ang kalagayan ko rito Hindi po ako sigurado kung magtatagumpay ako sa plano ko,
pero wala na po
akong ibang pagpipilian," lumuluhang saad ko Napuno ng awa ang mukha ng matanda
habang
nakatunghay sa akin
Sige, sige Mamaya ay mamalengke ako. Ito ang una kong gagawin," bulong niya
Nabuhayan
ako ng loob sa pagpayag niya. Mabuti na lang talaga at nandito si Manang Erma dahil
kung hindi ay
tiyak matagal na akong nasiraan ng bait
Salamat po Basta sabihin ni'yo lang po ang mga mensahe ko, alam na po ni Leahbel
ang
gagawin Mang-ingat lang po kayong walang ibang makaaalam nito mahigpit kong bilin
pagkatapos
magpasalamat Sunod-sunod naman siyang tumango
Pagkatapos no'n ay naghiwalay na kami ni Manang Erma. Pabalik na sana ako sa
kuwarto ko
pero nagulat ako nang biglang may humaklit sa braso ko.
Arllane? Ano ba, bitiwan mo akol" angil ko agad sa kaniya at binawi ang bras0 ko
Hindi ka siguro talaga titigil hangga't hindi ako namamatay sa kunsumisyon sa iyo,
ano?
Hanggang kailan mo pairalin ang kalandian mo? Alam mong ikakasal na kami ni Stan
pero inaakit mo
pa rin siya. Tapos kunwari gusto mong makaalis dito pero ang totoo umaarte ka lang
para maakit mo si
stan'" galit na galit niyang bintang sa akin. Napaawang ang mga labi ko sa mga
walang kuwentang
pananalita niya
Una sa lahat, hindi ako malandi! Pangalawa, hindi ko inakit si Stan dahil siya ang
kusang
pumupunta sa kuwarto kol" ganting sigaw ko
Akmang sasamplain niya ako pero mabilis kong nahuli ang kamay niya at sa halip ay
ako ang9
sumampal sa kaniya. Nanlaki ang mga mata niya habang sapo-sapo ang pisngi niyang
tinamaan ng
malakas kong sampal Pero hindi pa man siya nakakahuma ay muling dumapo ang palad ko
sa kabilang
pisngi niya naman
Wala kang karapatang saktan at insultuhin akol Matagal na akong nagtitimpi sa iyo,
pero
ngayon, papatulan na talaga kita!" matapang kong sigaw na lalong nagpabalasik ng
itsura niya
Sinugod niya ako at sinabunutan. Nanakit ang anit ko dahil doon. Mas matangkad siya
sa akin
kaya mabilis niyang naabot ang mahaba kong buhok Pero sinuntok ko Siya nang malakas
sa tiyan kaya
nabitiwan niya ako. Padaing siyang bumagsak sa sahig.
Hindi ko alam kung anong nangyari sa akin pero umibabaw ako sa kaniya at sinimulang
pagsasampalin ang mukha niya at sabunutan siya. Humulas na ang lahat ng galit at
sama ng loob na
nararamdaman ko sa kaniya. Sumabay pa iyong nakita kong ginagawa nila ni Stan kaya
hindi ko na
napigilan ang sariling saktan siya. Kinakalmot niya ako sa braso at leeg kaya isang
malakas na suntok
ang pinadapo ko sa mukha niya. Dumugo ang ilong niyang napuruhan yata ng suntok ko.
fk" narinig ko ang pagmumura ni Stan at ang pag-angat ng katawan ko sa ere.
"Hayop kang babae ka! Papatayin kita! Sino'ng nagbigay ng karapatan sa iyong saktan
ako?!
pagtutungayaw ni Arllane habang dinuro-duro ako.
"Ikaw ang unang nanakit sa akin! lpinagtatanggol ko lang ang sarili ko!" hindi
nagpapatalong
sumbat ko
Enough!" humarang sa pagitan namin si Stan at malakas na sumigaw
"Stan, sinaktan niya ako. Kitang-kita mo naman kung sino ang dehado, 'di ba?"
sumbong ni
Arllane sa kaniya.
Naunit hindi nabacannt ei Stan dahil hinlana dumatinn ann daddu nva na mav baeunnd
na mna
magtanong
"Uncle. that woman hurt me! What if something bad happen to my baby?" nagimbal ako
nang
biglang mag-ilyak si Arllane at magsumbong kay Sir Viktor. Pero hindi iyon ang
nagpahinto ng tib-k ng
puso ko, kung hindi ang huling sinabi niya
You're pregnant?" gulat na boses ni Stan ang huli kong narinig na nagtanong bago
ako biglang
nawalan ng malay dahil sa sikip ng dibdib ko.
Nang muli akong magkamalay ay nasa kama na ako ng silid ko. Parang daloy ng tubig
na
bumalik sa gunita ko ang mga nangyari kanina Wala sa sariling nasapo ko ang dibdib
ko sa pagguhit
nang sunod-sunod na kirot mula roon
Buntis si Arllane? Ibig sabihin talagang may nangyayari na sa kanila ni Stan kahit
dati pa? He is
fg me while bedding that woman as well? Damn you, Stan
Pagod na akong umiyak pero hindi ko pa rin maiwasan ang pagluha. Tuluyan na
talagang pinutol ni
Stan ang lahat-lahat sa pagitan namin. Ayaw niya akong paalisin, para ano? Gagawin
niya akong kabit
niya habang magpapakasal siya at bubuo ng pamilya kasama ang bestfriend niya?
Magpapakamatay na
lang ako bago pa mangyari iyon.
Tiningnan ko ang oras. Alauna na ng hapon Kung gano'n ilang oras din pala akong
nawalan ng
malay Puwede ka palang himatayin sa sobrang sama ng loob. Hindi ko akalaing bibigay
nang gano'n
ang katawan ko dahil lang sa balitang iyon
Bumaba ako para makausap si Manang Erma. Sigurado akong nakabalik na siya mula sa
pamamalengke Kailangan kong malaman kung ano'ng nangyari sa lakad niya. Pero bago
ko marating
ang maid's quarter ay narinig ko ang mga nag-uusap sa Veranda Hindi ko na sana
papansinin kaya
lang narinig ko ang pagbanggit ni Arllane sa pangalan ko
May malaking poste na puwedeng pagtaguan kaya doon ako pumuwesto. Magkaharap sina
Arllane at Sir Viktor at may tig-isang baso ng juice at sliced cake sa harapan
nila.
Uncle, we need to get rid of that woman. Your son doesn't want to let her go! She's
a problem to
us and I really don't understand Stan," mahina akong napasinghap Get rid? Patayin
ba ang ibig sabihin
no'n? Demonyo talaga ang babaeng ito. Pero kinabahan ako at hindi namalayang
napadako ang isang
kamay ko sa sinapupunan ko.
1 already have my plan for her. Let's wait for Stan to go back to Italy, and I will
personally take
that we. I will punish her myself and I will send her head to her family!" halos
umikot ang paningin ko
nang marinig iyon. Mabilis kong naitakip ang dalawang kamay ko sa bibig ko para
pigilin ang makalikha
ng tunog dahil sa pagsinghap
Chapter 61💋

Chapter 61 Goodbye, Stan!

1 already have my plan for her Let's wait for Stan to go back to Italy, and I wil
personally take that
we I will punish her myself and I wll send her head to her family" halos umikot ang
paningin ko nang
marinig iyon Mabilis kong naitakip ang dalawang kamay ko sa bibig ko para pigilin
ang makalikha ng
tunog dahil sa pagsinghap
Dumaloy ang masaganang mga luha mula sa mga mata ko dahil sa pinaghalong takot at
galit Hindi
ko na rin napigilan ang panginginig ng mga tuhod ko.
Thanks, uncle. That b-h is really pissing me off all the time But what if Stan
would get angry
if he learned that you took Raiza?" may pag-aalala pang tanong ni Arllane.
He won't do anything about it, dear. She will suffer the same fate as my daughter
had and
more!" tim ang bagang na tugon ni Sir Viktor. Para akong masusuka na hindi ko
maintindihan Hindi ko
na kaya pang pakinggan ang pinag-uusapan nila. Kaya kahit nanghihina ay umalis ako
sa
pinagtataguan at mabilis na bumalik sa silid ko.
Maging ang mga labi ko ay nangangatal sa takot. Ang isipin pa lang na gagahasain
ako ng iba't
1bang lalaki bago patayin ay parang tatakasan na ako ng ulirat. I need to escape
the soonest
possible
Makalipas ang ilang minuto ay may kumakatok sa kuwarto ko kaya muli akong nanginig
sa
takot.
"Ma'am, ako po ito," gumaan ang paghinga ko nang marinig ang boses ni Manang Erma
Dali-dali akong bumaba ng kama at binuksan ang pintuan Nakangiting bumungad sa akin
si Manang
Erma at may dalang pagkain.
"Gising na po pala kayo, Ma'am. Dinalhan ko na po kayo ng pagkain kasi nasa labas
ang daddy
ni Sir Stan kaya dito na lang daw po kayo kumain sabi niya," parang biglang gusto
ko na namang maiyak
dahil naalala ko ang mga narinig kong plano nila sa akin kanina
Manang Erma, kumusta po iyong ipinakikiusap ko? Kailangan ko na pong makaalis dito
sa
lalong madaling panahon," takot na takot kong tanong. Awang-awa naman siyang
tumingin sa akin at
hinawakan pa ang dalawang kamay ko.
Ma'am, nakausap ko na po ang bestfriend ni'yo. Siya na raw po ang bahala," pabulong
na
sagot niya sa akin. "May tutulong daw po sa kaniya para maitakas kayo rito," dagdag
pa niya. Naiyak
ako sa galak dahil sa narinig
"Salamat p0, Manang Erma. Manganganib po ang buhay ko kapag hindi pa ako makaalis
dito
sumbong ko sa kaniya. Salamat po talaga sa tulong ninyol" muli na naman akong
napahagulgol.
"Wala po iyon, Ma'am. Naaawa na rin po kasi ako sa inyo lalo at may anak din ako.
Siguradong
alalang-alala na ang mommy niyo sa inyo, nakauunawang sambit niya kaya lalo lang
akong naiyak
Miss na miss ko na rin Si mommy at ang mga yakap niya. Ang hirap-hirap nang
pinagdadaanan ko at
nahihirapan na talaga akong lumaban.
Lumipas pa ang dalawang araw at halos hindi na ako nakakatulog sa nerbiyos. Lagi
kong
naiisip kung kailan darating ang tulong o ang kapahamakan ko. Hindi ko alam kung
alin sa dalawa ang
unang darating
Pagbaba ko ngayong araw ay tahimik ang buong kabahayan. Kahapon lang umuWi ang
daddy
ni Stan sa sarili nitong bahay kaya buong panahon ay hindi rin ako lumalabas. Takot
na takot ako dahil
baka kung ano pa ang gawin niya sa akin.
"Ma'am, gusto ni'yo po bang mag-miryenda?" alok sa akin ni Manang Erma pero umiling
ako.
"Nasaan po sina Arllane at Stan? Nandito po ba sila ngayon?" natanong ko.
"Umalis sila pagkatapos mag-almusal. May tumawag kay sir tapos bigla ay nagmamadali
siyang umalis. Kasunod din no'n ay umalis si Ma'am Arllane kaya wala po sila rito,"
sagot niya
"Mabuti naman po. Mabuti na ring hindi ko sila nakikita," sambit ko. Tinanguan
naman niya
ako.
"Ma'am, kailan po kaya iyong tulong na sinasabi ng kaibigan ni'yo? Kasi kahapon
narinig ko
parang pinag-uusapan kayo ni Ma'am Arllane at nong daddy ni sir. Hindi ko kasi
masiyadong
naintindihan iyong pinag-uusaan nila dahil English. Pero malakas ang kutob ko,
hindi maganda ang
sinasabi nila base sa hitsura ng mukha nila," sambit niya sa akin. Dumagundong na
naman ang dibdib
ko. Pero bago pa ako makasagot ay tinawag ng isang maid ang pansin ni Manang Erma.
We have visitor," sabi nito sa pagaril na Ingles. Itong ibang katulong ni Stan puro
Russians at
hirap din silang mag-English kapag kami ang kausap.
"Ma'am, saglit lang po, ah. Haharapin ko lang po kung sino-
Pero hindi niya natapos ang sasabihin dahil pumasok na ang sinasabing bisita.
Nanlaki ang
mga mata ko nang makita kung sino iyon. Nakangiti tong lumapit sa amin habang ako
ay tulala pa
rin.
"Marco? mahinang tawag ko sa kaniya. "Paano ka nakapasok dito? mahinang tanong ko
Isinenyas niya ang mga katulong na nakatingin pa rin sa amin.
"Huwag kang maingay, ang alam nila ako si Marcus, kaya pinapasok nila ako, pabulong
din
niyang sagot. Namilog ang mga mata ko pero mabilis ko ring hinamig ang sarili.
"Ah, Manang Erma, kaibigan po siya ni Stan," kinakabahang sabi ko.
"Ay, opo, sir natatandaan ko kayo. Maupo ho muna kayo at ipaghahanda ko kayo ng
miryenda,
sagot naman ni Manang Erma. Ngumiti at tumango lang Si Marco sa kaniya. Tumalikod
na si Manang
Erma at sumunod naman sa kaniya iyong isa pang maid.
"Damn, Raiza, what happened to you? Alam mo ba kung gaano kagulo sa labas?
Tinutugis ng
gobyerno si Stan dahil pinagbintangan siyang terorista! Tapos ang pamilya mo naman
ay biglang umalis
ng bansa," mabilis niyang pagbabalita sa akin.
"Paano mo nalamang nandito ako?" agad kong tanong. Gusto kong maiyak na ewan.
"Kinausap ako ni Leahbel. Ito ang naisip kong paraan para mailabas ka rito nang
hindi
magsususpetsa ang mga guwardiya. Dalawang araw ko nang pinamamanmanan ang lugar na
ito. At
noong ibalita sa akin na umalis si Stan ay nagpunta na agad ako dito. Kaya tara na,
hindi tayo puwedeng
magtagal ditol" pagmamadali niya sa akin. Nataranta naman ako at nanlamig ang mga
kamay at paa
ko sa kaba.
"Gaano ka kasiguradong hindi tayo masisita ng mga bantay?" nag-aalalang tanong ko.
"Kayang- kaya kong gayahin ang kilos at pagsasalita ni Marcus. Kaya halika nal"
tumango ako at
hinila niya ang kamay ko papunta sa main door.
Kabadong-kabado ako dahil sa loob ng halos dalawang buwan ay ngayon lang ako
makalalabas sa
pintuang iyon
Nang tumapat kami roon ay napahinto ako. Literal kasi akong nanginginig at parang
tinatambol ang
puso ko.
"Natatakot ako, Marco. Paano kung mabuking tayo? Ayaw kong may masamang mangyari sa
iyo
dahil sa akin. Balik na lang tayo sa naunang plano ko," pag-aatubili ko. Naiyak na
naman ako Kaya
pinahid niya ang mga luha ko.
"Hindi puwede ang gusto mo. Magsasakit-sakitan ka at akala mo ba talaga dadalhin ka
nila sa
ospital? You' re wrong! Mapera sila. They can hire even ten to a hundred doctors
for you and buy all the
medical machines just to heal you. Stan could even move a hospital here just to
have you monitored
24/7" mahaba niyang paliwanag. Nalungkot naman ako dahil tama nga naman siya. Hindi
ko na naisip
Iyon dahil ang gusto ko lang talaga ay makatakas dito.
"Just be calm and follow my lead. Kaya natin ito. Kailangan mong kayanin kung
talagang gusto
mong makaalis dito. Ito lang ang tanging paraan na naisip ko sa dami ng planong
napag-usapan namin
ni Leahbel," sambit pa niya para palakasin ang loob ko. Sa huli ay tumango ako
kahit na takot na
takot.
Paglabas na paglabas pa lang namin ay sinalubong na agad kami ng tatlong
guwardiyang may
malalaking baril. Napalunok ako at pakiramdam ko hihimatayin na ako sa matinding
takot. Parang
nangingilo na nga pati mga ngipin ko sa pagsidhi ng kaba ko.
Stan told me to personally pick her up because we will transfer her to different
hideout"
maawtoridad na sabi ni Marco. Nanlaki ang mga mata ko nang tila takot na gumilid
ang mga ito at
tumango. Mabilis naman akong hinila ni Marco.
"Magkunwari kang nanlalaban at ayaw mong sumama sa akin," pabulong na utos niya.
Nagulat lang
ako saglit pagkatapos ay ginawa na ang utos niya.
Kunwari ay nagpumiglas ako at nagsisigaw nang malapit na kami sa sasakyan niya.
"Hey! Help me get this woman in the car!" kunway utos pa ni Marco sa mga
guwardiyang
nakatunghay sa amin. Mabilis namang lumapit ang mga ito at hinawakan ako. Pero
patuloy lang ang
pagpupumiglas ko at kunwari ay umilyak. Pero sa huli ay naisakay pa rin niya ako sa
likuran ng
kotse.
"Sir, do you need our help? We can tail your car just in case this woman try to
escape, alok noong
Isa.
Don't worry,I have my men outside the perimeter. We can handle her!" nakangiting
sagot ni Marco.
Nakakamangha dahil parang kaboses niya talaga si Marcus
"Alright, sir Take care!" tumango lang si Marco at sumakay na sa tabi ko at isinara
ang pintuan ng
kotse.
Tara nal" mabilis niyang utos sa driver niya at pinaharurot na nito ang sasakyan
palabas ng
malawak na bakuran ng mansyon.
Maging ang buong area sa labas ng mansiyon ay napakalayo pa pala sa main road kaya
talagang
napakaimposible ang tumakas. Saka lang ako tuluyang nakahinga noong talagang wala
na kami sa
lugar na iyon. Huminto kami sa isang malawak na lupain kung saan may naghihintay na
helicopter
This is the fastest way to escape Baka mahabol nila tayo agad kapag nag-land travel
tayo,
mabilisan niyang paliwanag. Hindi ako makapagsalita dahil nanginginig pa rin ang
buo kong katawan.
Basta tumatango at sumusunod lang ako sa mga sinasabi niya.
"Saan tayo pupunta? sa wakas ay nagawa kong itanong.
"Sa airport " sagot niya saka ibinigay ang isang bag sa akin.
"Airport? Saka ano ito?" tanong ko saka binuksan ang zipper ng bag
Mula roon ay inilabas ko ang isang mahabang wig at prosthetic face? May damit din
doon at isang
passport. Mayroon ding gold card at maraming dollar cash
"From now on, you are no longer Raiza Antonette Sylverio," sabi niya sa akin. "You
will be called,
Aryana Villarosa!"

Chapter 62💋

Chapter 62 His Wrath

STAN's POV
"Marcus, nakuha ni'yo ba si Grayson?" agad kong tanong Kasalukuyan nilang tinutugis
ang mga ito
ngayon. Matinik din ang hayop na ito dahil natunugan agad nilang paparating ang
grupo ni
Marcus.
"Wala siya sa hanay ng mga tauhan niya! Sina Jayson at Max lang ang nangunguna sa
mga
nakikipagbarilan sa amin!" malakas na sagot ni Marcus sa kabilang linya.
Akala ko ba napaligiran na natin sila? Paanong nakalusot ang hayop na Grayson na
iyon? gigil
kong tanong. I'm on my way to the place but I have to secure first that Raiza is
safe. Alam kong
gumagalaw si daddy behind my back. Pero hindi ako papayag na makuha niya si Raiza
sa akin. Sa
ngayon ay magkukunwari muna akong umaayon sa gusto nila, per o kapag natapos ko na
si Grayson ay
saka ko na aayusin ang sa amin ni Raiza,
"Yes, we did! Kaya hinala ko gumamit ng chopper ang matandang iyon. Bilisan mo na
dahil
dalawang grupo sila. Si Reynold ang lider ng isang grupo. Kaya naman namin sila
kaya lang maraming
tauhan ko ang maaaring mamatay kapag hindi kami nadagdagan dito," bakas pa rin ang
pag-aalala sa
boses ni Marcus.
"We're near there. Naka-helicopter si Charles, 'di ba? Tell him to do a
surveillance of the area
Kailangan ko nang tapusin ang kahibangan ng hayop na Grayson na iyan" sabi ko pa.
Pero naputol ang9
tawag pagkatapos nang sunod-sunod na pagsabog.
Binilisan namin ang pagpapatakbo para marating agad ang kinaroroonan nila.
Juel, sundan ni'yo ang grupo ni Reynold. Kami na ang bahalang tumulong kina Marcus
sa kabila,"
utos ko. Tumango naman ito at agad na nahati kami sa dalawang grupo.
Ilang minuto pa lang pagdating namin ay isa-isa nang tumutumba ang mga nakapaligid
na mga
tauhan ni Grayson. I brought two tanks with me, and they are targeting not only the
hiding enemies
everywhere but their escaping cars as well.
Nakabibinging mga pagsabog at palitan ng putok ng mga baril ang umalingawngaw sa
paligid.
"Stan, palagay ko, wala na talaga rito si Grayson! That bastard already fled and
abandoned his men.
Kita niya sigurong wala na silang pag-asang manalo rito!" bungad sa akin ni Marcus
nang marating ko
ang puwesto nila. Bumaba ang paningin ko sa hawak niyang UZI Sub Machine Gun at sa
kaliwang
kamay naman ay ang VXR 460 Magnum.
"Damn it!" inis kong naibulalas sa sinabi ni Marcus. Lalo pang naningkit ang mga
mata ko nang
makitang paparating si Charles at bitbit na ng mga tauhan niya ang dalawa sa mga
gumahasa sa
kapatid ko. Lalong nag-alab ang matinding galit sa dibdib ko
binagsak nila sa harapan ko ang dalawang parehong may tama ng baril pero sa mga
binti
lang
They covered their boss well kaya nakatakas!" inis na saad ni Charles. Maging siya
ay halatang
hindi natutuwa sa nangyari.
Don't worry, napilayan na natin siya ng husto dahil wala nang natira pa sa mga
tauhan niya
maliban sa dalawang gagong itol" sabi naman ni Marcus. Pero hindi ko napigilan ang
galit ko at
pinagsusuntok at pinagsisipa sina Max at Jayson. Walang pumigil sa akin, bagkus ay
pinanood lang nila
ko habang salitan ko nang halos durugin ang mga mukha nila sa malalakas kong suntok
Kahit halos
lupaypay na sila at walang malay ay hindi pa rin ako tumigil. Duguan na rin ang mga
mukha nila pero
parang hindi pa rin ako kuntento.
Stan, paalala lang, pare, baka mapatay mo ang mga iyan! Masiyadong madaling parusa
iyon para
sa kanila," hingal na hingal ako sa pinaghalong galit at pagod dahil sa pambubugbog
ko sa dalawa
Gayunpaman ay tila natauhan ako nang marinig ang sinabi ni Marcus. He's right. This
is not the torture
thatI want for these assholes!
"Dalhin ni'yo na ang mga iyan. Alam ni'yo na kung ano ang gagawin!" utos ko sa
kanila. Inayos pa ni
Charles ang gilid ng buhok niya na medyo nagulo,
Tinawagan ko agad si Juel para alamin kung ano na ang kalagayan nila.
"Boss, sumuko na si Reynold at ilan pa niyang mga kasama," sagot nito sa akin. I
smiled
dangerously.
Take them to our hideout now. Susunod na lang kamı, utos ko. Nagpaalam na ito at
agad namang
sumunod.
Let's go! Isa na lang ang problema mo," yaya sa akin ni MarcCus. Tumango naman si
Charles
"What problem?" kunot-noong tanong ko at muling ibinalik ang baril ko sa likuran.
Hindi rin naman
pala magagamit.
Have you forgotten that you are wanted by the government? Kailangan mong patunayang
wala kang
kinalaman sa mga pagpapasabog na naganap, paalala ni Marcus. Marahas akong nagbuga
ng
hangin
"Ang mga abogado ko na ang bahala roon. Saka kaya na ni Sander iyon. Wala rin naman
silang
matibay na ebidensya na ako nga ang nag-utos sa mga gagong iyon," pabalewalang
sagot ko Kalangan
ko nang bumalik sa bahay dahil ngayon ang balik ni daddy sa bansa at siguradong
pupunta siya sa
mansiyon
Kinabukasan ay ipinatawag ko sa opisina ko sina Marcus at Charles dahil kailangan
ko nang
malaman ang sinasabi nilang sikreto ng pamilya ni Raiza na natuklasan nila.
Nang dumating sila ay katatapos lang ipakita ng assistant ko ang agenda para sa
shareholders
meeting sa isang linggo
Please give us coffee here," utos ko pa rito bago ito lumabas.
Yes, sir," tumango ito at nagpaalam na saka lumabas. Naupo naman sina Marcus at
Charles sa sofa
set ng opisina ko kaya tumayo ako at lumapit sa kanila.
Tell me everything," sabi ko agad. Nagkatinginan pa silang dalawa bago tumango Si
Charles
"Stan, I already told Raiza everything. Pumunta ako sa bahay-mansiyon mo last week
pagbibigay-alam nito sa akin. Nagtiim agad ang bagang ko at saka salubong ang kilay
na tumango.
Wala na rin naman akong magagawa kung sakali.
"Ano'ng sikreto ba iyan?" seryoso kong tanong. May bahagyang kaba rin akong
nararamdaman.
Pare, una sa lahat, sigurado na kami ni Charles na walang kinalaman si Raiza o
kahit ang kuya at
mommy niya sa mga kagagawan ni Grayson. Kaya sana huwag mo nang idamay si Raiza
dito. Please let
her go," si Marcus ang nagsalita. Pero matalim ang mga mata ko siyang tiningnan
kasabay nang
pagkuyom ng mga kamao ko.
Hindi ko puwedeng gawin iyon, mariin kong sagot.
"Pero, Stan. I saw how painful it was for her when she learned that her parents are
siblings!" nanlaki
ang mga mata ko sa gulat dahil sa sinabi ni Charles.
"Ano'ng sinasabi mo?" gimbal kong tanong. Napadiretso pa ako ng upo at tutok ang
mga mata kay
Charles
"Magkapatid ang mommy at daddy ni Raiza. Actually, tatlo silang magkakapatid.
Panganay si
Grayson, pangalawa si Reynold at bunso ang mommy ni Raiza," parang binundol ang
puso ko sa narinig
Biglang naglaro sa isip ko ang umiilyak na mukha ni Raiza. It must be really
painful for her. fk
this
That's horrible! nagtatagis ang mga ngping saad ko.
Indeed! At mayroon pa akong hindi nasabi kay Raiza dahil hindi ko iyon kayang
sabihin sa kaniya,"
malungkot na pagpapatuloy ni Charles. Muli ay kumirot na naman ang puso ko para sa
kaniya. Biglang
tila ako nilalamon ng konsensiya ko dahil sa lahat ng mga pasakit na ipinaranas ko
kay Raiza dahil lang
sa pag-aakala kong sangkot siya sa ginawa ng daddy niya.
"Ano iyon? hirap ang kaloobang tanong ko.
1 think napilitan lang din ang mommy ni Raiza noon sa gusto ni Grayson. Grayson was
really
obsessed with his sister and so he forced her to give herself to him. And worst was
to marry him at itago
ang pagiging magkapatid nila. Gaya nang gustong mangyari ni Royvin sa kanila ni
Raiza. Kaya nga kahit
labag sa kagustuhan namin ni Marcus, mas tama palang nakuha mo sSiya noon. Ang mali
lang ay
Idinamay mo si Raiza sa paghihiganti mo sa daddy niya," paliwanag pa ni Charles.
Bakas ang awa at
lungkot sa tono niya kaya muling binagbag ang damdamin ko.
Kaya nga, Stan, pakawalan mo na si Raiza. She doesn't deserve all these,"
si Marcus naman ang muling nagsalita. Napapikit ako at umiling
"Hindi puwede" nakatim pa ring tanggi ko.
"Stan, listen. You have to-
Papatayin siya ni daddy kapag pinakawalan ko siya. I was cold and mean to her Just
to show my
dad that I wanted to punish her. Totoong nagalit ako dahil sa pag-aakalang kasabwat
siya ng daddy
niya. Pero sa tuwing makikita ko siyang umiiyak at nasasaktan ay triple iyon sa
akin. May CCTV ang
bawat sulok ng bahay maliban sa kuwarto ni Charry na tinutuluyan niya. At lahat
iyon binabantayan ng
daddy ko. Kapag hindi ako maging malupit sa kaniya na nakikita ng daddy ko, kukunin
siya sa akin. At
hindi ninyo kakayaning isipin ang parusang ipapataw ng daddy ko sa kaniya kung
sakali" napahilamos
pa ako sa mukha ko sa matinding frustration. It was hard for me to hurt her and
insult her all the time,
but it was my only way to protect her.
"Mali pa rin, Stan. Nasaktan mo pa rin siya. Siguradong may masamang epekto iyon sa
kaniya,
mahinang sambit ni Marcus.
"Alam ko iyon. Aayusin ko ang lahat sa amin kapag nakuha ko na ang daddy niya! Sa
ngayon ay
kailangan kong makausap si Reynold para paaminin siya kung sino pa ang tumutulong
sa kuya niya
kahit ubos na ang mga tao nito," tugon ko naman.
"Huwag ka nang mag-alala dahil nagawan ko na ng paraan para hindi niya magamit ang
lahat ng
pera niya. Siguradong hindi magtatagal at kusa ring lalabas iyon," paniniguro naman
sa akin ni Charels
Tumango ako sa kaniya.
May sasabihin pa sana si Marcus pero biglang dumating si daddy at kasama pa si
Arllane.
Nagkatinginan kaming tatlo bago sila tumayo at magpaalam na sa akin.
Magalang din silang nagpaalam kay daddy bago tuluyang umalis. Agad namang naupo
sina
daddy at Arllane
"Do you know that Grayson is already heading to Italy now?" galit na sita ni daddy
sa akin.
Kumabog ang dibdib ko.
"Ibig sabihin, talagang tinutulungan siya ng mga Fuentebella?" inis kong tanong.
Yes. At hindi lang ang mga Fuentebella, kung 'di pati ang mga kalaban mo at ang
ilang pamilya
na nangangarap umangat ang estado sa Mafia world. Pati mga bystanders ay natutuwa
sa mga
nangyayari dahil alam nilang may pakinabang din sa kanila ang lahat ng gulong ito,
si Arllane naman
ang sumagot. Lalo akong nanggigil sa inis dahil doon.
"We've already had a solution to that. We will hold a wedding between you and
Arllane. The
Yakuza and the American Mafia Lords are willing to help us against the enemies. We
will end them all at
oncel" deklara ni daddy: Gustuhin ko mang tumanggi ay alam kong hindi ko iyon
puwedeng gawin.
Marriage for power is very common ni our world.
Fine" mabigat ang loob na pagpayag ko.
"What about your w*e? When are you going to kill her? If you can't kill her, just
hand her to me
and I will punish her myself" muling baling sa akin ni daddy kaya muli akong
napakuyom.
"She's mine to punish. Just focus on Grayson,"I shot back. Tinaliman niya ako ng
tingin pero
pilit kong binalewala iyon.
Sa mga sumunod na araw ay mas pinili kong umiwas kay Raiza. Madalas ay nasa loob
lang
ako ng opisina. Maging noong umalis ako ng bansa para asikasuhin ang mga kaaway
namin doon
Tagumpay kong nabawi ang sakop namin doon pero hindi nila doon itinatago si Grayson
Lumipas pa ang isang linggo at minsan ay nagpang-abot kami ni Raiza sa hagdan. She
was
asking me to let her go. Pero hindi ko iyon puwedeng gawin. Dahil kapag nawala siya
sa poder ko ay
siguradong masaklap na kapalaran ang dadanasin niya sa kamay ng daddy ko. Kaya
kahit masakit sa
akin ay nagkunwari akong malamig sa kaniya.
Pero noong malaman kong birthday niya at wala akong naibigay sa kaniya ng araw na
iyon
kung hindi puro sama ng loob ay parang gusto ko nang magpakamatay. I know she cried
a lot, based on
the swelling of her eyes.
Ngunit nang hilingin niya na angkinin ko siya na gaya ng dati ay parang nahulog ang
puso ko,
wanted so badly to do that every day, but I had to refrain myself. Dito na rin
tumutuloy sa bahay Si Arllane
at kahit alam kong lagi siyang pinagdidiskitahan nito ay nagpanggap lang akong
walang
pakialam.
Dalawang araw makalipas ang nangyari sa amin noong birthday niya ay nakatanggap ako
ng
tawag mula kay Marcus na natunton na nina Stefan ang totoong lokasyon ni Grayson.
Hindi raw totoong
nasa Italy ito kung hindi nasa China.
Lumipad kami patungong China at hindi nga kami nagkamali. Hindi lang namin
inaasahang
marami rin palang tauhan ang mga Fuentebella rito. Mukhang nagsama-sama nga silang
lahat.
"Stan, hindi tayo puwedeng sumugod ngayon. We need more men and more weapons. I
think
this whole place is a trick" suhestiyon ni Marcus. Isang maluwang na taniman ng
abaka ang bungad na
bahagi ng lugar na ito. Walang halos ibang istruktura rito maliban sa isang bahay
at ilang imbakan ng
mga pananim at gamit sa pagtatanim. Something is really off about this place.
"Fine! Let's do it tomorrow.I will contact my men from Japan, Russia and America to
back us
up, pagpayag ko. Gustong-gusto ko nang makuha ang Grayson na iyon. Ito lang ang
tanging paraan
para maipaglaban ko na si Raiza. Kapag naibigay ko na kay Charry ang hustisyang
nararapat sa kaniya,
baka sakali matanggap na rin daddy si Raiza. Wala naman siyang kinalaman sa lahat
ng ito. Hihingi ako
ng tawad sa kaniya at babawi ako sa lahatng pagkakamaling nagawa ko.
Raiza, please wait for me, my little fairy. Konting-konti na lang, matatapos din
ang lahat
Paulit-ulit kong sambit sa isip ko.

Chapter 63(1)💋

Chapter 63 PART 1 Regret

Pagkatapos ng usapan namin ay pinuntahan ko agad ang mga bagong bihag namin Malayo
pa lang
ako sa torture room ay dinig ko na ang malalakas na daing. Halata ang matinding
paghihir ap na
dinaranas ng mga katawan ng mga ito. Napangiti ako at iniISip Si Charry. Sana ay
nakikita niya ang lahat
ng ito
Lalong lumakas ang ingay ng mga nahihirapang palahaw nang makapasok na kami.
Nakakadena
mula sa itaas ang mga kamay nila at nakaangat ng ilang dipa ang mga paa nilang
nakababad sa tubig
na may asido.
Kaya naman pala masiyadong malalakas ang ungol nila, nasasarapan naman pala sa
sensasyong
ibinibigay ni'yo," nang-insultong pahayag ko. Napahinto sila sa ginagawa at bumati
sa akin. Itinaas ko
lang ang mga kamay ko para sumenyas na ipagpatuloy nila ang ginagawa
Tama na! Ah!" halos sabay-sabay ang malalakas na sigaw ng mga ito. Kasalukuyan
silang
kinukuryente ngayon at talagang nanginginig ang mga katawan nila. Tumitindi ang
galit ko dahil parang
nakikini-kinita ko ang mga sigaw at daing ni Charry habang nilalapastangan ng mga
demonyong
ito.
"Hindi ko kayo papayagang mamatay. Habang buhay ninyong pagdurusahan ang
kawalanghiyaang
ginawa ninyo sa kapatid ko! Higher voltage!l" sigaw ko sa kanila at saka inutusan
ang mga punishers ko
na dagdagan pa ang boltahe ng kuryente. Sumunod naman sila agad at mas malagim na
mga daing ang
umalingawngaw sa paligid.
Saglit ko pa silang pinanood bago lumipat sa kabilang silid kung nasaan si Reynold.
At gaya ng
hitsura niya noong nasa kulungan pa siya sa Russia ay halos ganoon din ang
kalagayan niya
ngayon.
Nakita ko ang takot sa mga mata niya nang mamataan niya ako. Ngunit wala na ang
dating angas
at mayabang niyang awra. Saglit ko lang pinagtakhan iyon kapagdaka ay malamig na
tumingin sa
kaniya.
Stan, nagmamakaawa ako sa iyo. Gawin mo na ang lahat ng gusto mo sa akin, pero
huwag mong
idamay si Raiza. Wala siyang kasalanan sa lahat ng mga ito. Hindi siya nararapat
mahirapan dahil lang
sa kagagawan ni kuya. Alam kong ako ang dahilan kaya naghihiganti si kuya sa inyo.
Pero ilabas ni'yo
sa alitan natin si Raiza," bigla itong lumuhod sa harap ko at nagsumamo. Tumaas ang
kilay ko ngunit
pinigil ko ang sariling magpakita ng emosyon.
Sana naisip ni'yo iyan bago ni'yo siya ginamit na espiya sa akin, kunwa'y asik ko.
Lalong
nadagdagan ang takot sa mga mata niya.
Hindi ko rin alam na ganito ang'balak ni Kuya. Nagsinungaling siya sa akin dahil
sabi niya ay ligtas
at poprotektahan niya ang anak ko pero hindi nangyari Iyon. Pinabayaan niya si
Raiza kaya-"
"Wait! Anak? Sinong anak ang tinutukoy mo?" bigla akong namangha sa mga
pinagsasasabi
niya.
Ako ang tunay na ama ni Raiza. Anak ko siya sa ibang babae. Pero dahil alam naming
hindi
kakayanin ni Grace kapag malaman niyang namatay ang sanggol na ipinanganak niya,
nagkasundo
kami ni kuya na palabasing bunso nila si Raiza. Kaya nagmamakaawa ako sa iyo, kahit
ano'ng
pagpapahirap ang ibigay mo sa akin tatanggapin ko, huwag lang madamay ang anak ko.
Kahit hindi niya
ako nakilala bilang ama niya, ito lang ang magagawa ko para protektahan siya,
pagsasalaysay niya sa
akin. Hindi ako agad nakahuma sa mga ipinaalam niya sa akin. Kung tutuusin ay
walang-wala talagang
kaugnayan si Raiza kay Grayson maliban sa pagiging magtiyuhin nila. Sinaktan ko
siya at pinahirapan
pero wala naman pala talaga siyang alam?
Lumapit ako kay Reynold at kinuwelyuhan siya. Mabigat na mabigat ang dibdib ko
dahil hindi ko
alam kung paano haharap kay Raiza pagkatapos ng lahat ng nagawa kong kasalanan sa
kaniya
Bakit hindi mo agad sinabi sa akin noon? Bakit mo ako pinaniwalang niloko niya ako
at kasabwat
siya ni Grayson?" galit na galit na sumbat ko. Alam kong pulang-pula na ang mukha
ko ngayon at
talagang matalim ang tinging nagmumula sa mga mata ko.
lyon ang plano namin para pasakitan ka. Hindi ko naman akalaing ganito ang
mangyayar.
Masiyado akong nagtiwala kay kuya, at hindi ko man lang naipagtanggol ang sarili
kong anakl" basag
ang boses na sagot niya. Pagkatapos ay humagulgol na siya at paluhod na bumagsak sa
sahig nang
bitiwan ko
"Sa kagustuhan kong makaalis sa lugar na iyon at makapaghiganti sa inyo ng mga
kaibigan mo,
hindi ko inakalang madadamay si Raiza," dagdag pa niya. Malayong-malayo na siya sa
Reynold na una
kong nakilala at ilang taong pinahirapan sa sarili kong bansa. Now, all I can see
is a father regretting his
decisions for not protecting his child.
Dahil doon ay mabilis kong nilisan ang lugar at agarang umuwi ng mansiyon.
Kailangan kong
makausap si Raiza. Wala na akong pakialam kung magkagulo pa kaming lahat o itakwil
ako ni daddy.
Hihingi ako ng tawad kay Raiza, gagawin ko ang lahat para patawarin niya ako. Ako
mismo ang
magpoprotekta sa kaniya laban sa lahat at hinding-hindi ako magpapakasal sa iba.
Naalala ko pa noong araw na mag-away sina Raiza at Arllane. Naabutan iyon ni daddy
kaya nagalit
na naman ito kay Raiza. Pero nagimbal ako nang biglang sabihin ni Arllane na buntis
siya. Nawalan pa
ng malay-tao si Raiza dahil doon. Alam kong muli ay nasaktan na naman siya.
"You're pregnant?" gulat na tanong ko at kahit la bag sa kalooban ko ay inutusan ko
si Juel na dalhin
si Raiza sa silid niya. Ayaw kong may ibang humahawak kay Raiza, pero dahil nandito
si daddy,
kailangan kong magpanggap na walang pakialam sa kaniya.
Yes, I'mpregnant with your baby!" buong tapang niyang sagot sa akin. Mabilis naman
akong
natawa sa sinabi niya.
"Nababaliw ka na ba? Paano naman kita mabubuntis, eh, wala pa namang nangyari sa
atin? Ni hindi
pa nga tayo naghahalikan maliban noong isang araw na binigla mo ako, "mabiis kong
depensa.
"Amonth ago, naalala mo noong maglasing tayong dalawa dahil galit na galit ka kay
Raiza? Kahit
anong pigil ko sa iyong tumigil na sa pag-inom ay ayaw mo. Hanggang sa makauwi na
tayo sa bahay
mo at doon nangyari ang lahat. Hindi ko lang sinabi sa iyo agad dahil sunod-sun od
ang mga naging
problema mo. Hindi ko rin naman alam na mabubuo ito sa sinapupunan ko!"buong tapang
niyang saad
Hindi ako nakapagsalita at natulala. Pilit kong bina balikan sa isip ko ang gabing
iyon. Totoong
nagpakalunod ako sa alak dahil sa sama ng loob. Pero wala talaga akong matan da ang
may nangyari sa
aming dalawa.
"t's a good news then! Even befóre the wedding there is already a baby on the way!"
masayang
sambitni daddy. Hindi pa rin ako makaimik dahil hindi ko alam ang sasabihin. Bigla
akong nakaramdam
ng matinding takot dail baka hindi na ako patawarin pa ni Raiza dahil doon. No!
Nabalik sa kasalukuyan ang isip ko nang marating ang pintuan ng silid ni Raiza
Ipagtatapat ko na
sa kaniya ang lahat. Sasabihin kong kaya ko lang siya ikinukulong dito ay para
mailayo siya kay daddy
Sigurado kasi akong mas matinding parusa ang gustong igawad ni daddy sa kaniya.
Pero kunot-noo akong tumingin sa ibabaw ng kama na maayos na maayos at wala man
lang kaht
kaunting lukot. Kadalasan kapag pumapasok ako rito ay naroroon si Raiza at tahimik
na umilyako
malungkot na titingin sa akin. Muling kumirot ang puso ko nang maalala ang
magaganda niyang mga
mata na puno ng luha
Tinungo ko ang banyo, ang walk-in closet at maging ang balkonahe. Ngunit wala ito
roon. Iniisip ko
na baka nasa garden ito kaya mabilis akong nagtungo roon ngunit wala rin siya.
Bumalik ako sa loob at
pumunta sa living room, wala rin. Napuntahan ko na lahat ng mga palapag at
ginalugad na ang bawat
silid pero wala si Raiza. Kakaibang kaba ang biglang sumagi sa puso ko. Isang lugar
na lang ang hindi
ko napupuntahan ang kusina!
Dali-dali akong pumunta roon ngunit wala rin si Raiza. Nag-umpisa nang manginig ang
mga tuhod
ko at pasukin ng takot ang dibdib ko.
"Manang Erma, nasaan si Raiza? may hingal kO pang tanong. Biglang napuno ng
pagtataka ang
anyo ng matanda at para bang ako pa ang may kailangang sabihin sa kaniya
"Ho? Eh, hindi ni'yo po ba kasama?" balik-tanong niya sa akin kaya nabigla ako.
What? Paano naman kami magkakasama, eh, may iba akong pinuntahan. Saka bakit ko
naman siya
Isasama kung sakali?" takang usisa ko. Saglit pa itong tumitig sa akin. Bakas pa
rin ang tila
pagkalito.
"Eh, sir, ganito po kasi iyon Pumunta kasi rito kanina iyong kaibigan ninyo Si
Ma'am Raiza po ang
kumausap sa kaniya. Pero pagbalik ko para ibigay iyong inihanda kong mir yenda,
wala naman na po
sila. Nang itanong ko sa guwardiya ang sabi ay utos niyo raw pong ipakuha siya,
mabilisang9
pagsasalaysay nito. Ako naman ang tila nagulat ng sobra sa sinabi niya
Kaibigan? Sinong kaibigan?" lalong lumakas ang kabog ng dibdib ko
lyong Marcus po, sir. Dati naman na pong nagpupunta rito iyon kaya hindi na po ako
nagtaka. Pati
nga mga bantay mabilis lang siyang pinapasok dito," sabi pa niya. Naguluhan lang
ako lalo sa mga
Sinasabi niya.
Magkasama kami ni Marcus kanina kaya paanong
Ako rin mismo ang napahinto sa sarili kong pangungusap at inilabas ang cellphone
ko.
Sige na ho, bumalik na kayo sa trabaho ni'yo, utos ko kay Manang Erma at
tinalikuran na siya
Nag-connect naman agad ang tawag kay Marcus
"Marcus, kinuha mo ba si Raiza rito?" agad kong tanong. Hindi ko na naitago ang
galit ko.
"Wait, what? Bakit ko naman kukunin si Raiza riyan? Besides, magkasama lang tayo
kanina, ah!"
maagap na sagot naman nito.
"Pero sabi ng mga guwardiya-" "fk"
Napahinto ako sa pagsasalita at malakas na nagmura. Isang ideya ang biglang pumasok
sa
ISIp ko.
What's wrong?" tanong ni Marcus sa kabilang linya. Nagtagis ang mga ngipin ko at
halos
na ang cellphone sa higpit nang pagkakahwak ko rito.
adurog
I think your brother took her! Nagpanggap siya bilang ikaw! Damn it"
nanggagalaiting bulalas ko
Narinig ko ang paghigit niya ng hininga dahil mukhang naintindihan niya ang ibig
kong sabihin.
1 will call him," sabi agad ni Marcus.
"No! I will kill him!" sigaw ko at inihagis ang cellphone ko. Nagkadurog-durog iyon
kasabay ng
malaking vase na tinamaan nito nang bumagsak sa marmol na sahig.
I am so mad! So twitchingly f****g mad!

Chapter 63(2)💋

Chapter 63 PART 2 New Life

RAIZA's POV
"Marco sure ka bang hindi ako mahahanap ni Stan dito? Parang indi naman mahirap
maghanap ng tao para sa kaniya," kinakabahang tanong ko
Huwag kang mag-alala, hindi niya maiiSip ang lugar na ito. Isa pa, nakalabas ka na
ng bansa
na ibang pangalan ang gamit mo kaya isipin niyang nasa Pilipinas ka pa rin" sagot
naman nito agad
Pero nag-aalala pa rin ako dahil gusto ko nang magbagong buhay. Gusto ko na lang
magpakalayo-layo
at kalimutan ang lahat. Kahit masakit, ito iyong tamang dapat gawin.
"Paano ka? Paano kung madamay ka sa pagtakas mo sa akin? Kilala ko si Stan, Marco,
kahit
magkapatid kayo ni Marcus, hindi ka niya sasantuhin," paalala ko pa sa kaniya.
Nakita ko na kung paano
magalit ng todo si Stan kaya nangangamba ako sa magiging kalagayan ni Marco.
Don't worry about me, kayang-kaya ko ang sarili ko. Ikaw ang mag-ingat dahil wala
ka
namang kakilala rito. Kaya mo ba talagang mabuhay dito nangmag-isa?" ito naman ang
nag-aalalang
nagtanong. Pero ngumiti ako at tumango.
"Kakayanin, Marco. Kailangan kong kayanin. Siya nga pala, paano ako makakahanap ng
trabaho rito? Hindi ko naman puwedeng gamitin ang totoong pangalan ko at iyong
tinapos ko? Saka
paano mo nagawan ng paraan na maiba ang pangalan ko at makalusot ako sa
immigration?
sunod-sunod kong tanong. Tinawanan naman niya ako kaya nagsalubong ang mga kilay ko
It's all about money and connection, Raiza. Sa lawak ng kapangyarihan ni Stan, kung
hindi mo
papalitan ang pangalan mo, siguradong wala pang isang araw, nahanap ka na niya,"
natatawang sagot
niya. Napabuntong-hininga naman ako dahil totoo iyon.
"Bakit mo naman naisip na hahanapin niya ako? Magkakaasawa at anak na Siya kaya
siguradong wala nang pakialam sa akin iyon," masama ang loob na sabi ko. Pero mas
lumakas pa ang
tawa niya kaya nahampas ko siya sa braso
Bakit ba tawa ka nang tawa? Wala namang nakakatawa sa sinabi ko, ah!" asik ko at
Sinimangutan siya.
"Sorry, sorry" sabi niya pero nakatawa pa rin kaya inirapan ko siya. "Kung hindi ka
niya
hahanapin, bakit ka pumayag magpalit ng pangalan? Saka bakit kailangan mo pang
tumakas? Kung
totoong wala siyang pakialam sa iyo, matagal ka na niyang pinabayaan, katuwiran
niya kaya
napamaang ako. lang beses pa akong kumurap dahil sa pagkalito.
Teka lang, kanino ka ba kampi? Sa akino kay Stan?" naniningkit ang mga matang
tanong ko.
"Siyempre, sa iyo ako!" kunwa'y nangangakong sambit pa niya. "Kaya lang, base sa
mga
naoobserbahan ko, alam kong may dahilan si Stan kaya ka niya kinukulong doon. Hindi
ko alam kung
ano iyon pero sigurado akong may mabigat na dahilan," seryosong dagdag niya. Bigla
ay naging seryoso
naman siya ngayon.
"Ano pa ba'ng ibang dahilan niya maliban sa paghihiganti niya?" halos pabulong kong
komento
Pero umiling din ako upang burahin na ang mga alaala niya sa isip ko. "Wala na
akong pakialam kung
ano pa mang dahilan niya. Kakalimutan ko na siya at hinding-hindi na niya ako
makikita kahit kailan!"
deklara ko. "Masiyadong mahirap ang mga dinanas ko at hindi ko alam kung kaya ko pa
siyang harapin
pagkatapos ng lahat ng iyon, pagtatapat ko. Sa tuwing ipipikit ko ang mga mata ko
at aalalahanin ang
lahat ay parang pinong-pinong dinudurog ang puso ko. lyong mga araw at gabing wala
akong ibang
magawa kung hindi ang umiyak at magmakaawang pakinggan niya ako Na kahit paano ay
bigyan
naman niya ako ng pagkakataong ipaliwanag o pangatuwiranan ang sarili ko. Pero mas
pinili niyang
maging matigas at balewalain ang lahat ng pinagsamahan namin.
What about, you study photagraphy, or anything about arts? Narinig ko sabi ni
Leahbel
magaling ka sa painting. At least, iyan iyong mga trabaho na hindi mo na kailangang
ibinabandera pa
ang pangalan mo. You can even hide with a pen namelike celebrities with their
screen names,
suhestiyon niya. Napangiti naman ako. Kasi totoo iyon. Kung hindi ako naging
forensic expert, baka
painter ako ngayon. Pangarap ko rin kasi noong bata ako na magkaroon ng sarili kong
gallery
Thanks, Marco! Hinding-hindi ko makakalimutan ang lahat ng tulong mo sa akin
madamdaming sambit ko. Mahina naman siyang tumawa.
"Basta ba huwag ka lang mai-in love sa akin, ah. Kasi kapag nangyari iyon,
pakakasalan kita
agad, biro niya kaya maging ako ay natawa na rin
"Sira! Akala mo naman hindi ko alam na pinopormahan mo iyong nurse na nag-aalaga sa
mommy mo!" paingos kong saad. Medyo namula agad ito at nag-iwas ng tingin kaya ako
naman ang
natawa
Oh, my gosh! So, totoo nga? May itinatangi na pala talaga ang CEO and chairman ng
MBS
pambubuska ko sa kaniya kaya nahihiya itong ngumiti sa akin. Naikuwento lang iyon
sa akin dati ni
Leahbel pero hindi ko pa nakikita ng personal
Pero alam mo, puwede mo rin namang gantihan si Stan, eh," bigla ay parang hibang na
nakangisi sa kawalan.
"Bakit ko naman siya gagantihan? Lumayo nga ako para umiwas sa gulo tapos ako naman
ang
gagawa ng komplikasyon. Baliw ka talaga!l" nakairap kong kontra sa sinabi niya.
Pero tumawa ito at
halatang ayaw bitiwan iyang parang ewan niyang ideya
Tingnan mo kasi. Dito mo rin malalaman kung mahal ka pa ba talaga niya o hindi na,"
pangungulit pa niya. Kumunot naman ang noo ko.
Ano bang kalokohan ang pinagsasasabi mo?" gusto kong malaman kung anong iniisip
niya
kaya napatanong ako0.
"Magpanggap tayong mag-asawa. Puwede rin naman tayong magpagawa ng pekeng marriage
certificate para mas mukhang convincing!" pangungumbinsi pa niya sa akin. Pero
dahil doon ay hindi ko
na talaga napigilan pa ang matawa nang malakas. Dito mo talaga makikita ang
malaking pagkakaiba
nila ni Marcus. Kung seryoso at masiyadong masungit ang awra ni Marcus, ito namang
si Marco ay
parang may sapak sa utak.
"Alam mo, Marco, bumalik ka na lang ng Pilipinas at yayain mo nang magpakasal iyong
crush
mo. Hindi ilyong pati ako pinaglalaruan mo! Sira ka talagal" pagbabalewala ko sa
mga kalokohan niya.
Baliw ba siya? Magpapanggap kaming mag-asawa? Eh, di binaril siya ni Stan sa harap
ko mismo. Hindi
nag-iisip. Sayang, guwapo pa naman. Reklamo ng isip ko.
"Sige na! Huwag mo na akong asarin at baka hindi pa kita imbitahin kapag nagpakasal
ako,"
ganting biro niya. Pero Ilang sandali pa ay sumeryoso na rin akong muli.
"Thank you talaga, Marco. Mag-ingat ka pabalik ng Pilipinas. At sana totohanin mo
ang
pangako mong walang makakaalam kung nasaan ako," bilin at pakiusap ko sa kaniya
Nakikisimpatyang
tumango naman siya sa akin.
"Malalaman lang nila kung ikaw mismo ang magsasabi sa akin na ipaalam na sa
kanila," paniniguro
naman niya.
Naghiwalay kami ni Marco ng araw na iyon na may bigat pa rin sa puso ko. Kalilangan
kong
planuhin ang buhay ko, pagkatapos ay babawiin ko si mommy kay daddy. Kung
ipagpapatuloy ni kuya
ang kabaliwan niya sa akin, kakalimutan ko na lang din na may kapatid ako. Dahil
kahit ano pa man ang
mangyari, hinding-hindi ako papayag sa gusto niya at ni daddy.

Chapter 64(part1)💋💋💋💋💋💋💋

Chapter 64 The War PART 1

Stan's POv
"Stan, humihanahon ka. Hindi ko
kinakampihan si Marco sa ginawa niya dahil lang sa
magkapatid kami. Pero hindi mo ba naisip na baka si
Raiza talaga ang may kagustuhang iwan ka?" patuloy
na pagpapaliwanag ni Marcus sa akin. Ngunit walang
ibang laman ang utak ko kung hindi ang durugin ang
mukha ni Marco at patayin siya sa pamamagitan ng
aking mga kamay
"That's not true! Hinding-hindi niya ako
iiwan. Galit lang siya, dahil akala niya kinalimutan ko
na ang namagitan sa amin. Pero alam kong mahal niya
ako at hindi niya ako iiwan," pamimilit ko. Ayaw kong
isiping tuluyan na niya akong iniwan dahil hindi na
niya ako mahal. O kaya naman ay dahil hindi na niya
ako mapapatawad sa mga nagawa ko. She's mine! At
mas gugustuhin ko pang mamatay na lang kaysa mawala siya sa akin.
"Stan, it would be unfair for Marco kung siya
ang pagbabalingan mo ng galit mo. Raiza asked for his
help. Itinaya din ni Marco ang buhay niya para lang
tulungan si Raiza," sabi pa ni Marcus kaya lalong
nagdidilim ang paningin ko. Lalong tumitindi ang galit
sa dibdib ko lalo at kamukhang-kamukha nito si Marco
at nagpanggap pa iyon na si Marcus para lang maitakas si Raiza.
"Nakialam siya, Marcus! Pinakialaman niya
kami ni Raiza kaya napilitan itong umalis. Kung hindi
nakialam si Marco ay nasa akin pa rin si Raiza. At
maipaliliwanag ko sana ang lahat sa kaniya!"'galit kong
katuwiran. Tila naman napapagod ako nitong
tiningnan.
"Marcus, tama na. Naiitindihan ko ang
nararamdaman ni Stan dahil ganiyan din ang
naramdaman ko noong mawala sa akin si Kristine,"
pakikisabad naman ni Charles. "But, Stan, Marcus is
right. If it was Raiza who asked for his help, wala
siyang kasalanan. Ako man ay naaawa kay Raiza dahil
sa kalagayan niya. Mismong pamilya niya ang
nagbibigay ng sama ng loob sa kaniya. Tapos iyon
pang nag-isang lalaking makakapitan niya sana ay
siya ring nanakit at hindi nakinig sa kaniya. Kung
titingnan mong mabuti, Raiza suffered so much, and
she was all alone. Nag-iisa siya sa mga panahong nasa
madilim siyang bahagi ng buhay niya. At marahil iyon
ang dahilan kaya naisipan niyang lumayo. Nahihirapan
na siya, Stan," mahabang paliwanag naman sa akin ni
Charles nang balingan niya ako. Lalong sumidhi ang
kirot sa puso ko at hindi ko na napigilan ang
maluha.
Iam a man and I almost do not cry. There were
only two times when I cried really hard. First, was
when my mom died. Second was when my sister died,
and third, now. It is when the woman I love the most left me.
Nanghihina akong napaluhod sa carpeted
floor ng opisina ni Marco. Maya-maya ay yumugyog na
ang mga balikat ko dahil sa hindi mapigilang pag-iyak.
It hurts so much. Sobrang sakit na parang tatakasan na
ako ng sarili kong buhay. Biglang nawalan ako ng
dahilang mabuhay. Parang wala ng halaga ang
anupamang bagay. Maging ang paghihiganting
ninanais ko ay tila nawalan na rin ng halaga dahil sa pagkawala ni Raiza.
"Hanapin natin siya. Please, let's find, Raiza. I
can't lose her. I just can'tl Bakit lagi na lang ako
iniiwan ng mga babaeng mahal ko?" punong-puno ng
paghihinagpis kong sambit. Lumapit sina Marcus at
Charles sa akin at banayad na tinapik ang likod at balikat ko.
"Yes, we will find her. But first, we need to
finish Grayson. Ngayon ka pa ba titigil kung kailan
halos abot-kamay na natin ang tagumpay? Tapusin
muna natin ito, pagkatapos ay hahanapin natin si
Raiza" pang-aalo sa akin ni Charles. Hindi ko akalaing
masasaktan at mahihirapan ako nang ganito sa buong
buhay ko. Sana pala nakinig na lang ako sa kaniya.
Sana pala... damn it!
Bagsak ang balikat na bumalik ako sa
mansiyon at ang masamang timpla ko kanina ay lalong
sumama nang masalubong ko si Arllane. Maluwang
ang ngiti nito habang papalapit ako sa sala.
"Stan! Balita ko tumakas daw si Raiza. Huwag
kang mag-alala dahil ipinapahanap na siya ng daddy mo at-
Nawala ako sa sarili at bigla siyang sinakal.
Lalampasan ko na lang sana siya at hindi papansinin
pero nagpanting ang mga tainga ko sa sinabi
niya.
"S-Stan, a-anong ginagawa m-mo?" hirap na
hirap niyang tanong. Pero galit na galit ako. Matinding
galit ang pumupuno sa puso ko dahil alam kong
magkasabwat sila ni daddy sa pagbabalak ng masama
laban kay Raiza. Kasalanan din nila kung bakit tuluyan ako nitong iniwan.
"Kapag may masamang nangyari kay Raiza,
ako mismo ang papatay sa inyong lahat!"
dumadagundong kong sigaw. Lalong napuno ng takot
ang mga mata niya at inubo siya nang inubo nang bitiwan ko siya.
"Iniwan ka niya dahil sumama siya sa ibang
lalaki, Stan! Huwag mong gawing tanga ang sarili mo.
Talagang malandi ang babaeng iyon. Alam niyang
hindi ka na niya makukuha kaya bumingwit ng ibang
lalakil" galit at paganti niyang sigaw habang hirap pa
ring naghahabol ng hininga. Pero hindi na ako
nakapagpigil pa at nasampal siya nang malakas.
Bumagsak siya sa sahig at tulalang tumitig sa akin.
Marahil ay hindi niya inaasahan ang ginawa ko. Pero
wala akong pakialam. Simula ngayon ay wala na akong pakialam!
"Huwag na huwag mo na ulit iinsultuhin si
Raiza dahil baka mapatay na kita. Handa kong
kalimutan ang lahat ng pinagsamahan natin kung
hindi ka tumigil sa mga paninira mo sa kaniya. At
tandaan mo, Arllane, hinding-hindi ako magpapakasal
sa iyo. Kung nakatadhanang mamatay ako sa laban na
ito para lang makamit ang hustisya para sa kapatid,
handa na ako. Ngayong wala na sa akin si Raiza, wala
na rin akong pakialam kung mamatay man ako o hindi!
" bulyawko sa kaniya. Namilog ang mga mata niya at
bumilis ang mga paghinga niya. Umiling-iling siya
habang nag-uunahang dumaloy ang mga luha niya.
Ngunit isang matalim na tingin lang ang ipinukol ko sa
kaniya at tinalikuran na siya para magtungo sa silid ko.
Ilang minuto lang ay nakabihis na ako.
Pagkatapos maikabit sa baywang ko ang belt ng mga
reserbang bala ay isinukbit ko na rin sa likuran ko ang
dalawang personal handgun ko. Sinilip ko rin ang
isang baril na nakatago sa ilalim ng pantalon ko at ang
mga personalized blade na nasa kabilang binti at
braso ko. Isinunod ko ang itim kong jacket na mayroon
ding isa pang baril at mga reserbang bala.
"I will finish my enemies and will start torturing
Grayson tomorrow night!" nasusuklam kong bulong sa
sarili. Umangat ang paningin ko at nakipagtitigan sa
sarili ko sa salamin. My dangerous reflection is
showing in my giant mirror
Gaya ng naunang plano ay ginamit ko ang
pinakamabilis kongjet papuntang China. Nakasunod
na rin sa akin si Marcus at ang mga tauhan nito. Si
Charles naman ang nagbabantay ng mga rutang
maaari nilang daanan kung sakaling makatakas sila sa
amin. Pero sisiguraduhin kong hinding-hindi nila ako
matatakasan ngayon.
"Handa na ang mga air fighters ko. Nakapuwesto
na rin ang mga snipers sa buong paligid nitong lugar"
pagbibigay-alam ko kay Marcus. We will attack them by surprise.
"Ano'ng nangyari kay Edsel? Muntik pa tayong
malusutan ng babaeng iyon," gigil na tanong ni Marcus.
"Don't worry, I already locked her in hell!l" sagot
ko naman. Tumango na lamang siya. Ngunit hindi na
namin naipagpatuloy ang pag-uusap dahil nakita na
namin ang unang hudyat ng pagsalakay.
Tagumpay na naihulog ang bombang
nagpasabog sa malaking bodegang nasa gitna ng
kabukiran. Nagmistula iyong isang malaking fireworks
sa kalagitnaan ng dilim.
Sa di kalayuan ay nagsimula nang marinig sa
paligid ang ilang palitan ng mga putok. Naging malabo
ang paligid dahil sa alikabok at usok na gumapang sa
kabuuan ng lugar.
"Boss, nakita na namin ang daan papunta sa
hideout nila! May hagdan pala pababa. Nandoon na
ang ibang mga kasama namin" pagbibigay-alam sa akin ni Juel.
"Let's go!" tugon ko naman. Naging mabilis ang
bawat naming kilos at panaka-nakang bumabaril sa
mga kalaban.
Pagbaba namin sa underground tunnel ay
maingat naming tinahak ang daang hindi namin
sigurado kung para saan. Ngunit nangangalahati pa
lang kami ay sumigaw na ang mga nasa unahan.
"Get the boss out of here! This is a trap" narinig
kong sigaw ng mga tauhan ko sa unahan.
"Why? What happened?" takang tanong ko.
"Boss, patibong lang daw ito! Kailangan na
nating lumabas dahil sasabog na ang lugar,"
nagmamadaling sigaw ni Juel.
Fk mabilis kaming nagpulasan pabalik sa
binabaan naming hagdan kanina. Ngunit hindi pa man
kami ganap na nakakaakyat ay nagsimula nang
sumabog ang iba't ibang bahagi ng secret hideout.
Nagimbal kami sa bilis ng mga panEyayari at ilan sa
mga kasamahan namin ay naiwan na sa loob.
Sunod-sunod ang pagmumura ko dahil sa
pagkawala ng ilan kong mga tauhan. Lalo lang
nag-alab ang galit ko at inutusan na silang i-full force ang pag-atake.
Lumarga na ang tatlong tangke na walang tigil sa
pagbaril sa mga nasa unahan na pumipigil sa
paglusob namin sa kanilang kuta.
Sa loob ng mahigit isang oras ay ang
nakabibinging mga putok ng baril at malalakas na
bomba ang umalingawngaw sa buong paligid. Ngunit
gano'n pa man ay narating na rin namin ang kanilang pinakakuta.
Malayo iyon sa inaasahan ko dahil sa isang
lumang templo pala sa kasukalan ng gubat sila
nagtatago. Naging mas agresibo ang mga kasama ko at
walang awang niratrat ang lahat ng mga kalabang
makikita nila. Walang pagd ad al awang isip silang
nagpapaputok sa tuwing may susulpot na
kaaway.
Kabi-kabilang pag-igik at sigaw ang maririnig sa
paligid. Bawat sulok, maging ang mga puno ay
nabahiran ng tilamsik ng mga dugo.
Nang tumahimik ang lugar ay nasa mismong
labas na kami ng templo. Hingal na hingal ako at
mainit na rin ang mga kamay ko sa halos walang tigil
na pamamaril at pagpapasabog
"Nasaan na sina Marcus?" hingal na hingal kong
tanong. Umikot na rin sa paligid ng templo ang mga
tauhan ko habang kumapal naman ang mga kasama
naming naipon dito sa harapan.
Nasa bandang likuran, Boss. Wala nang
tatakasan sina Grayson at ang Gino Fuentebella na
iyon kung sakali. Maliban na lang kung
magpapakamatay sila sa loob ng templong iyan!"
sagot sa akin ni Juel. Maging siya ay magulong- magulo
na rin ang buhok at may mga bakas ng talsik ng dugo ang damit
"Boss, this place might also have a trap and a
basement. We will go in first to check, paalam sa akin
ng isa sa mga unit leader ko. Tumango ako sa kaniya
Lahat sila ay nakasuot ng protective gears na mas high
tech pa sa ginagamit ng mga sundalo.
"Boss, please, isuot mo na rin ito. Mas mabuti na
ang sigurado. We can't risk of being tricky by the
enemies," pakiusap ni Juel sa akin at iniabot ang sarili
kong armor. Hindi na ako nakipagtalo pa at isinuot na
iyon. Sa totoo lang, may bulletproof vest naman ako sa
loob ng damit ko. Kaya lang, itong protective suit ko
ay kayang protektahan maging ang leeg at ulo ko.
"You know how dangerous our world is. The
moment we enter the enemies' camp, there is a
possibility that we might not come out alive. Whatever
happens, always remember that l will always be very
proud of you. You are my army and my lions. We might
be still undefeated, but nothing is sure in this world.
But one thing is known to me, I will fight for you until
the end!" determinadong pahayag ko sa kanila. Hindi
man nila aminin ay ramdam ko rin ang takot sa kanila.
Kahit ang tingin sa amin ay mga walang puso at
kaluluwa, tao lang din kami. At hindi kami natatakot
para sa mga buhay namin. Natatakot kami sa sakit na
idudulot sa mga naghihintay sa aming makabalik ng
buhay. Ngunit sa pagkakataong ito ay hindi ako
sigurado kung gugustuhin ko pa bang mabuhay dahil
wala namang naghihintay sa akin. Makabalik man ako
ng buhay o ilalabas na bangkay sa lugar na ito ay
pareho lang. Wala na si Raiza sa akin. Para ano pa?
"We will always be here for you, Boss!" narinig ko
ang tugon ni Juel na sinundan ng aming chant.
Tumango ako at sinimulan na namin ang pagpasok sa
kinaroroonan ng mga kaaway.
Naging maingat at tahimik ang mga galaw namin.
Sumalubong sa amin ang isang malaking altar na may
malaking rebulto ni Buddha. Kulay ginto ito at may
dalawa pang rebulto rin sa tabi niya. Tila nakangiti ito
sa amin at natutuwa pa sa pagdating namin. Ngunit
nang akmang papasok sa isang silid ang tauhan ko ay
bigla na lamang may lumipad na palaso kung saan ay
dumiretso sa dibdib niya. Napayuko kaming lahat at
gimbal na pinanood ang pagsuka nito ng dugo
hanggang sa ito ay nangisay pabagsak.
1

Chapter 65💋

Chapter 65 Death for Stan?

Stan's POV
Kung gano'n, dito pa lang ay may trap na. Bulong
ng isip ko. Sinubukan kong ihagis ang isa kong mini
blade sa gitna ng maluwang na espasyo at gulat
kaming lahat na nagkaniya-kaniyang tago nang
magsunod-sunod ang paglabas ng mga palaso mula sa
iba't ibang direksyon. Kasunod din noon ang paglitaw
ng mga matatalim na sandatang sana ay pumatay ng
marami sa amin kung naroroon kami sa bahaging iyon.
Palihim kong sinilip ang mga pinanggagalingan
ng mga ito at doon ko nakita ang mga tila ulo ng
cobrang nakakabit sa dingding. Mula sa mga bunganga
ng mga ito ay sunod-sunod na lumalabas ang mga palaso.
"Fire all the statues and walls!" malakas kong
utos sa mga tauhan ko. Sumunod naman sila at
napuno ng nagtatalsikan at kumakalansing na mga
bala ang buong paligid. Hanggang sa kusang bumukas
ang isang lihim na pintuan. Malamang ay may
tinamaang bahagi ang isang bala na nag-trigger dito.
Nang masigurong wala nang anumang lalabas
pang kung anumang maaari namin ikapahamak ay
nagsimula na kaming lumapit sa nakabukas na pintuan.
"Boss, may hagdan pababa," sabi agad ni Juel.
Tumango naman ako.
"Boss, the room here is empty. We already
searched the area," sabi naman ng isa ko pang kasama.
"We don't have as much choice but to go down
then" sabi ko. Nagkatinginan silang lahat. Alam ko ang
iniisip nila. Maaaring iniisip nila na gaya rin ito ng
nangyari kanina kung saan ang lugar ay puno ng bomba at baka sumabog kaming lahat
kung tutuloy sa ibaba.
"Stan!" sabay-sabay kaming napalingon nang
marinig ang pagtawga ni Marcus. Humihingal din ito at
halatang dumaan din sa mahirap na labanan.
"Ano'ng nangyari?" tanong ko agad.
"Hawak na ng mga tauhan ko si Gino Fuentebella.
At iisang kuwarto lang daw ang laman ng basement na
ito at naririyan na nga si Grayson," sabi niya sa akin.
Tumiim ang bagang ko. Kung gano'n ay naririto na
talaga ang hinahanap ko. Lintek lang talaga ang walang ganti, Grayson!
"Boss, kami na lang ang bababa. Hintayin ni'yo
na kami rito," paalam sa akin ni Juel. Pero saglit lang
akong natigilan at nakaramdam din ng takot.
"Mag-iingat ka. Ayaw kong mawalan ng
mapagkakatiwalaang kanang-kamay," mahigpit kong bilin sa kaniya.
"Of course, Boss! Nakaya ko ngang matutong
magsalita ng tagalog, ito pa kaya?" may halong birong
sagot niya. Alam kong sinasabi niya lang ito para hindi ako mag-alala.
"Kapag nasugatan ka ng malubha diyan
bubugbugin talaga kita," pagbabanta ko naman.
Tumawa naman agad ito. Nagkatinginan pa ang mga
kasamahan niya pero alam ko namang hindi nila naintindihan ang sinasabi ko.
Kabado kaming naghintay sa baba nang bumaba
na sina Juel at ang sampu pa sa mga tauhan ko. Pero
ilang minuto na ang nakalilipas ay katahimikan lang
ang naghari sa buong lugar. Taliwas sa inaasahan naming mangyari.
"Ano na kayang nangyayari sa baba?" natanong
ni Marcus sa akin. Ramdam ko rin ang pag-aalala niya.
Hindi ako sumagot at umiling lang
Ngunit mahigit sampung minuto pa ang lumipas
ay wala kaming ibang narinig na anumang ingay mula
sa loob kaya nagpasya na kaming magpasunod ng ilan pa sa mga tauhan ko.
"Boss, there is a tunnel here!" tawag ng isa sa
mga pinasunod namin pagkatapos tingnan ang kaganapan sa baba.
"Baka iyon ang sinundan nina Juel. Babalik ako
sa labas para tingnan kung saan iyon puwedeng
humangga," sabi sa akin ni Marcus. Tumango ako at
mabilis siyang lumabas kasunod ang mga kasama niya.
Kami naman ay sumunod na rin kina Juel. Isang
mahaba at madilim na tunnel ang binagtas namin
hanggang sa makarinig kami ng lagaslas ng tubig
"Wait!" utos ko. Nag-echoe pa nga ang boses ko sa loob ng kinaroroonan namin.
"Boss, siguro ay palabas sa isang ilog o talon ang
tunnel na ito," sapantaha ni Juel. Binilisan namin ang
paglakad hanggang sa marating ang dulo nito. Hindi
nga kami nagkamali dahil isang talon ang nabungaran
namin nang makalabas ng tunnel.
Sa di kalayuan ay doon namin nakita si Grayson
kasama ang asawa at anak niyang tumatakbo paakyat sa kagubatan.
"Habulin ni'yo sila. Damn it!" mabilis ang kilos ng
mga tauhan kong sumunod kina Grayson.
Grayson sumuko ka na! Hindi ka na
makakatakas sa akin. At wala ka na ring matatakbuhan
ngayon dahil naubos na namin ang lahat ng kakampi
mol galit na galit kong sigaw. Ngunit hindi huminto sa
pagtakbo ang mga ito.
Nang magpatutok ang isa sa mga tauhan ko ay napatili ang mommy ni Raiza at agad
naman itong
niyakap ni Royvin. Ngunit ang mas ikinagulat ko ay
nang magpatuloy sa pagtakbo si Grayson na animo'y
takot na takot. Malayo sa mayabang at mapagmataas
na Grayson na kilala ko. Sukdulang iwan na niya ang
mag-ina nilya para lang mailigtas ang kaniyang sarili.
What a coward bastard. Nakadama ako ng awa para sa mommy ni Raiza.
Pero napahinto siya nang masalubong sina
Marcus at ang mga tauhan nito. Nagkatinginan pa kami
ni Marcus at walang seremonyang sumenyas ito sa
mga tauhan niya. Agad nilang nilapitan si Grayson.
Ngunit bago pa man nila ito malapitan ay bigla na lang
siyang naglabas ng baril at itinutok sa akin saka sunod-sunod na ipinutok.

RAIZA's POv
Kanina pa ako nagpapaikot ikot dito sa loob ng
campus, hindi ko mahanap iyong Fine Arts
department. Ito ang pinakamalapit na school sa
tinitirahan kong apartment. Mabuti na lang talaga at
walang problema sa paggamit ko ng pera ko kaya
kahit papaano ay madali lang naman ang
mag-adjust.
Sa website ako nag-apply ng special course in
Fine Arts. Ayaw ko namang kumuha ng full course dahil
pakiramdam ko matanda na ako para kumuha pa
nang panibagong degree. Gusto ko lang naman
magkaroon ng basic knowledge at para na rin
ma-enhance pa iyong potentials ko.
lyong isang kuwarto sa apartment ko ay ginawa
kong mini-studio. Nakabili na rin ako ng ilang mga
kagamitan na puwede kong pag-umpisahan kung sakali.
Minsan nga ay napadaan ako roon sa isa sa
malapit na building sa apartment ko. Pottery naman
ang itinuturo roon. Gusto ko nga rin sanang subukan
kaya lang dito muna ako sa pagpipinta
magpo-focus.
"Miss? Are you alright?" napalingon ako nang
marinig ang isang baritonong boses. Isang matangkad
at guwapong lalaki ang bumungad sa akin. nakasuot
ito ng dark brown slacks at puting long sleeve polo na may necktie na navy blue.
"Ah, hi! I am looking for the Fine Arts building. I just couldn't figure out how to
go there even though I have this brochure with me," alanganing sagot ko.
Ngumiti naman siya at tumango.
"Are you a fine arts student?" tanong niya. Titig
na titig siya sa mukha ko kaya medyo naasiwa tuloy ako.
Yeah. This is my first day. I'm just taking a
special course," I replied.
"Good! I am on my way there, as well. You can
just come with me if you want," offer naman niya kaya
napangiti ako nang maluwang. Hulog ng langit! Buti na lang talaga.
"Please, I want to. Thanks!" mabilis kong sagot.
Mag-iinarte pa ba ako, eh, nagmamagandang loob na nga iyong tao,
"By the way, I am Nico Albie Correl. You are?"
maya-maya ay pakilala niya sa sarili habang
naglalakad na kami. Huminto pa siya at humarap sa akin.
"T'm Rai-Aryana. Aryana Villaros a," muntik na
akong madulas at masabi ang tunay kong pangalan.
Hindi pa rin talaga ako sanay na nagpapakilala sa
ibang pangalan. Bigla tuloy akong kinabahan. Inilahad
niya ang kamay niya at tinanggap ko naman iyon.
"Aryana. What a beautiful name. It suits you very well" papuri niya kaya nahihiya
akong ngumiti sa kaniya.
"Thanks" tipid kong tugon at nagpatuloy na
kami. Medyo may kalayuan pala ang Fine Arts building
dito. Pero kahilera din nito ang Engineering at
Architectural building.
"What classroom are you, again?" nabaling ang pansin ko sa kaniya. Abala kasi akong
tinitingnan iyong
maganda at mataas ng istruktura ng engineering department.
"Room 201, sagot ko pagkatapos tingnan iyong enroillment form na nasa hawak kong
folder.
"Alright. You can find it on the second floor,
Aryana," nakangiting sabi niya sa akin. tumango
naman ako at tiningnan pa iyong hagdan paakyatsa Ikalawang palapag.
"Thank you, Nico for your help," muli kong
pasasalamat sa kaniya.
"Wala iyon. I'm always glad to help:" namangha
ako nang marinig ko siyang magtagalog
"Pinoy ka?" gulat kong tanong. Ngumiti muna
siya sa akin bago tumango. I mean, hindi naman kasi
siya mukhang Pinoy talaga kahit itim iyong buhok niya.
"Half. My mom is a Filipina ang my dad is an
American," simpleng sagot niya. Lalo naman akong napangiti.
"Filipina din ako. Nakakatuwa namang
makakilala ng kababayan dito," excited kong
nasambit. Natawa naman ito at tumango.
"Alright, Aryana. It's really nice to meet you. See
you around," sabi niya sa akin. hindi pa rin nawawala
ang ngiti ko habang sunod-sunod na tumango.
Kumaway pa ako sa kaniya nang lumakad na siya
papunta sa ibang direksyon. Hinintay ko pang mawala
siya sa paningin ko bago tinungo ang hagdan paakyat sa second floor.
Namangha ako nang marating ko ang second
floor. Ang ganda-ganda ng maluwang na pasilyo dahil
bukod sa napakalinis at maaliwalas, sa magkabilang
dingding ay may mga nakahilerang paintings.
Magkakaiba ang laki at nilalamang drawing ng bawat
frame. Nagmistula tuloy itong entrance ng isang Art
Gallery. Ngunit nang masilip ko ang pambisig na relo
ay limang minuto na lang atvmagsisimula na ang
unang klase ko. Binilisan ko ang paglakad at mamaya
ko na lang isa-isang tingnan ang magagand ang paintings na naririto.
Hindi naman ako nahirapang hanapin ang room 201 dahil dalawang classroom lang iyon
mula sa
hagdan. Bigla akong kinabahan bago dahan-dahang binuksan ang sliding door
Napalunok ako nang matuon sa akin ang pansin
ng lahat nang bumungad ako sa pintuan. Malayong
mas bata sa akin ang mga ito pero ako itong parang
unang pasok sa high school ang pakiramdam.
Hindi ko binigyang pansin ang pagtitig nila sa
akin at ang pabubulong-bulungan ng ilan. Dumiretso
ako sa likod kung nasaan ang maraming bakanteng
upuan. Nakahinga naman ako nang maluwag na narating ko iyon nang maayos
Wala pa ang teacher namin kaya kaniya-kaniyang8
business pa muna itong mga magiging kaklase ko.
Sinubukan kong mag-observe. Maliban sa akin ay wala
na akong makitang iba pang Asian sa klase.
Nakaramdam ako ng kaunting lungkot dahil mas maigi
rin sana kung magkakaroon ako ng kaibigan dito.
Three months lang itong napili kong kurso kaya kahit
papaano ay maitatago ko pa rin siguro ang umbok ng
tiyan ko kung sakaling lumaki na ito.
"Hey, beautiful! What's your name?" napapitlag
ako sa gulat nang biglang may umakbay sa aking isang
lalaking brown ang buhok at gray ang mga mata. May
tatlo pa siyang kasama na pirmeng nakatitig sa akin
kaya bumilis ang t***k ng puso ko.
Maingat kong inalis iyong kamay noong lalaking
umakbay sa akin. Pero nagulat ako nang muli niyang
iakbay ang kamay sa akin.
"Look! Take your hand off me!" gigil kong utos sa
kaniya. Halos sabay-sabay na napa-wow ang mga itoo
at pinagtawanan pa ako.
"What's happening there?!l" pero bigla silang
napatayo at naghiwa-hiwalay nang marinig ang
malakas na tinig. Parang pamilyar iyon sa akin pero
dahil sa kabang nararamdaman ko ay hindi ko agad nabigyan ng pansin.
"Gareth, are you really trying my patience here,
man?" galit na sita ni Nico. Siya pala iyong bagong
dating. Nagsalubong ang mga mata namin ngunit
mabilis din siyang tumingin ulit sa lalaking nakaakbay
sa akin kanina. Gareth pala ang pangalan
"Sorry, sirl" walang sinseridad nitong saad saka
lumingon sa akin, "You're mine, baby! See you, later!"
bulong niya sa akin na parang may pagbabanta bago
tinungo ang upuan niya sa kabilang row. Para naman
ako natakot sa inasal niya.
"If1 learned that you're bothering the new
student again, I will make sure to have you out of this
class for good!" sabi pa ni Nico. Wait, siya ba ang
magiging teacher ko dito sa Basic Arts and
Humanities? s**tl Akala ko kanina ay estudyante rin
siya. Ngayon ko lang din napansin na hindi naman
nagkakalayo ang edad namin. Baka magkaedad lang
kami o kaya ay mas matanda lang siya ng ilang taon sa akin.
Hindi sumagot si Gareth pero kita ko ang inis sa
mukha niya. Maging iyong tatlong mga kasama niya ay
makahulugan pa akong sinulyapan bago tumingin sa harap.

Challenge 66💋

Chapter 66 Worst Punishment

TWo weeks na palang nagsimula ang klase rito
kaya medyo marami akong hahabuling lesson. Pero sa
palagay ko ay kayang-kaya ko naman iyon. Mas
mahirap pa nga iyong mga technical terms na
kinailangan kong i-memorize sa Med school
Alas-tres hanggang alas-singko ng hapon iyong
huling major subject ko. Maliban sa first period ko
kanina ay wala naman na akong naging problema pa
sa buong maghapon. Dalawang oras ang bakante ko sa
umaga at isa naman sa hapon, kaya nagpasiya akong
maglagi sa ibrary para basahin at aralin iyong mga
na-miss kong lessons.
"Hey, baby girl!" nahigit ko ang hininga nang
marinig ang pamilyar na boses ni Gareth at ang
tawanan ng mga kaibigan niyang nakasunod sa likod niya.
Hindi ko sana siya papansinin kaya lang mabilis
na humarang sa harapan ko iyong tatlong kaibigan niya.
"Why are you hurrying? Let's talk. I just want to know your name," nakangising sabi
pa sa akin ni Gareth.
"Asians are really beautiful and very pleasant to the eyes," komento ng isang
kaibigan niya habang
nakatingin sa akin at makahulugan ang ngiti.
"But a torture to our manhood!" tumatawang
dagdag ng isa pa kaya nanindig ang mga balahibo ko.
Napalunok ako pero hindi ako nagpahalatang
natatakot. Huwag lang silang magkakamaling kantiin
ako dahil lalabanan ko talaga sila.
"Are you scared, sweetheart? Just tell me your
name" mapungay ang mga matang pangungulit pa ni
Gareth kaya inis ko siyang tiningnan.
"What do you need of my name? paasik kong
tanong. Tumaas pa ang kilay niya sa pagtataray ko
pero mukhang hindi naman siya apektado.
"Well, let's say, you're very pretty and I like you!
Will you tell me your name?" diretsahang saad niya.
Lalo lang nadagdagan ang inis ko dahil sa kaangasan niya.
"T'm not interested to meet you. So, please. I
need to go now because I still have a few errands to
do," walang ligoy ko ring sagot kaya nag-iba ang timpla niya.
"Who told you that you can just reject me, right
away? mas lumapit siya sa akin kaya napalunok ako.
Sigurado naman akong mas bata sa akin ang siraulong
ito pero kung umasta, akala mo kung sino.
Pero hindi na ako nagsalita pa at sinubukan
silang lampasan na lang sana pero mabilis niyang
nahawakan ang pulsuhan ko.
"Let me go!" sigaw ko agad sa kaniya at saka siya
sinampal nang malakas. Namula agad ang pisngi
niyang dinapuan ng aking sampal. Tinawanan naman
siya ng mga kaibigan niya ngunit nanatili siyang
nakatitig sa akin. Kakaibang tingin ang iginagawad
niya kaya kinabahan ako.
"You're the first ever who slapped me. You're
going to pay for it!" akmang hahawakan niya ako pero
mabilis ang naging kilos ko at itinulak siya.
"Feisty b**h, huh!" narinig ko sa likuran ang
isang kaibigan niya. napalingon ako sa paligid. Wala
man lang nakikialam kahit kanina pa ako pinepeste ng mga lalaking ito.
"Don't you dare touch me!" sigaw ko sa kanila at sinuntok ang mukha noong isang
gustong hawakan ang kamay ko.
Sa pagkakataong ito ay galit na si Gareth at
mukhangS gusto na akong pag-initan talaga. Ano bang
problema ng mga ito?
"Ive been trying to be nice to you but you're
forcing me to be cruel. I will make you warm my bed
tonight, baby, and you won't be able to say no to me!"
puno ng pagnanasang saad niya at pagtutulungan
sana nila akong hawakan pero mabilis na lumipad ang
isang mataas na sipang nagmumula sa akin. tumama
iyon sa mukha ng isang kasama niya. Pagkatapos ay
hinuli ko naman ang kamay noong isa pang gusto sana
akong hawakan. Pinilipit ko iyon at sinuntok siya sa
leeg. Bumagsak ito sa lupa at napadaing sa sakit.
Tumaas naman ang kilay ni Gareth at tila
namamangha sa ginawa ko sa dalawang kaibigan niya.
lyong isa naman na malapit sa tabi niya ay sumugod
din sa akin kaya binigyan ko siya ng double fist punch
na nagpatumba rin sa kaniya.
"f*k you, b***hl" nanggagalaiting sabi ng mga
kaibigan niyang hanggang ngayon ay dumadaing pa
rin sa sakit.
"Damn it, Gareth! You really are getting in my
nervesl
Sabay-sabay kaming napalingon nang marinig
ang boses ni Sir Nico. Sunod-sunod na nagmura si
Gareth pero ngumiti pa rin nang tumingin sa akin.
"1 am beginning to like you even more, huh.
You're lucky that you have a knight in a shining armor
here, Is our professor your boyfriend ?" nang-uuyam
niyang tanong. Tinapunan pa ako nito nang
nakaiinsultong tingin.
"The next time you bother me, I will make sure to
put color in that arrogant face!" galit kong sagot sa
kaniya. Kung hindi ko lang iniisip na buntis ako, mas
malala pa ang ipatitikim ko sa kanila. Akala ba nila, eh, uurungan ko sila?
Napatda naman ito sa narinig mula sa akin. Pero hindi na muli pang sumagot at
nagmamadali na silang
umalis dahil papalapit na si sir Nico sa amin.
"Okay ka lang?" nag-aalalang tanong nito agad sa
akin. Tumango naman ako. Tinulungan pa niya akong
pulutin ang mga gamit kong nabitiwan ko kanina dahil kina Gareth.
"Okay lang po ako, sir. Salamat!" sambit ko. Pero
sinisipat pa rin niya ang kabuuan ko para siguruhin kung okay lang ba talaga ako.
"Masanay ka na. Madalas talagang nakararanas
ng pambu-bully ang mga katulad nating Asyano rito.
Sigurado ka bang ayos ka lang?" muli niyang tanong.
Bukas ay ire-report ko na sa Discipline Committee ang
grupong iyon. Mukhang masiyado na yata akong
nagiging mabait sa kanila," pagpapatuloy pa niya.
"Okay lang talaga ako, sir. liwasan ko na lang sila
sa susunod, paniniguro ko pa sa kaniya.
"I saw what you did to them, huh? Magaling ka pala sa martial arts. Mabuti naman
kung gano'n.
Magagamit mo iyan dito para hindi ka nila basta-basta
aapihin," nakangiting komento niya. Nahihiyang
tumango at ngumiti naman ako.
"Sige, sir. Mauna na ako," paalam ko sa kaniya.
Medyo naasiwa kasi ako kapag tinititigan niya ako.
"hahatid na kita, kung okay lang sa iyo," alok
niya. Pero agad kong itinaas ang mga kamay ko bilang pagtanggi.
"Okay na ako, sir. Salamat na lang sa offer ni'yo.
Sige po, mauuna na po ako," paalam ko sa
kaniya.
"You can just call me Nico if we're outside the
school," biglang sabi niya sa akin. Hindi ko kursanada
iyon kaya dineretsa ko na siya.
"No, sir. 1 am a Filipina and I was thought to
always respect my teacher everywhere at any time.
Sige po," may ngiting sambit ko.
Noong tumango siya ay hindi ko na hinintay pa
na muli siyang magsalita at nilampasan na siya.
Nang makasakay ako ng taxi ay napapikit ako.
Unang araw ko pa lang sa school ay mukhang sumakit
na ang ulo ko. Kakayanin ko kaya ang ganito sa loob ng
tatlong buwan? Nahaplos ko pa ang tiyan ko. Wala pa
ring umbok iyon at baka sa weekend pa ako
makakapagpa-checkup. Hahanap pa kasi ako ng OB clinic dito.
Pag-uwi ko sa aking apartment ay agad kong
ibinagsak sa sofa ang aking katawan. Nagugutom na
ako pero dahil sa mga nangyari kanina, pakiramdam
ko tuloy ay pagod na pagod ako. Bigla ay pumasok sa
isip ko si Stan. Kahit ilang beses kong sabihin at
kumbinsihin ang sarili kong kakalimutan ko na siya,
pero kapag ganitong nag-isa ako, eh, siya pa rin naman ang laman ng isip ko.
At hindi ko maintindihan kung bakit parang bigla
akong kinabahan nang maalala siya. Parang biglang
may kung ano'ng dumagan sa dibdib ko habang
pabilis nang pabilis ang t***k ng puso ko. Wala naman
sigurong masamang nangyari sa kaniya, di ba?
Umiling ako at inalis ang masamang isipin sa
utak ko. Tumayo na lamang ako at tinungo ang
kuwarto ko para mag-shower.
Ngunit kahit noong matapos na akong
mag-shower at makabihis na ay hindi mawala-wala sa
isip ko si Stan. Hindi rin humuhupa ang bilis ng t***k
ng puso ko at hindi ko alam kung bakit. Ngayon ko
lang naman naramdaman ang ganito.
Dahil naiirita na ako sa nararamdaman ko ngayon
ay naisipan ko na lamang na magluto para mabaling
sa iba ang atensiyon ko. Kahit hindi ko man aminin ay
nami-miss ko lang siguro talaga si Stan kaya
ganito.
Nakatapos na akong maghapunan lahat-lahat ay
okupado pa rin ni Stan ang isip ko at ang
pagdagundong ng dibdib ko ay hindi man lang
kumakalma. Dahil ako na mismo ang hindi makatiis pa
ay naisipan kong manood ng mga latest news sa
Pilipinas. At literal na huminto sa pagtibok ang puso
ko nang makita ang top1 trending headline.
Martel's Chairman and CEO Stan Makhalov was
shot dead by the real mobster Grayson Sylverio.
Nanginig ang buong katawan ko at nabitiwan ko
ang cellphone ko dahil sa nabasa. Natulala ako sa
kawalan at hindi nakagalaw sa kinauupuan. Ni hindi
ko namalayan ang sunod-sunod na pag-agos ng mga
luha ko at ang lalong pagsikip ng dibdib ko. Walang
naging ibang laman ang isip ko kung hindi ang imahe
ni Stan na may tama ng baril, duguan at walang buhay
Napakapit ako sa gilid ng sofa dahil pakiramdam
ko ay mawawalan ako ng malay. Hindi. Hindi totoo
iyan! Bulong ng isip ko. Paulit-ulit at pilit kinukumbinsi ang sarili.
Hindi ako makahinga at tila umikot ang paningin
ko hanggang sa tuluyan nang magdilim ang lahat sa akin.
Marcus POV
"Okay na ang lahat, Charles. Napalabas na
naming napatay din sa nangyaring ekwentro si Grayson kaya wala nang maghahanap pa
sa kaniya.
Maging ang pamilya niya ay tumalikod na rin sa kaniya,
"sabi ko habang kausap sa telepono ang
kaibigan:
"Kumusta kina Stan?" malungkot niyang tanong.
Napabuntong-hininga ako bago sumagot.
"Inaayos na ng daddy niya ang burol. Pero sa
ngayon, unahin muna natin ang bilin ni Stan dati.
Ibibigay natin kay Grayson ang torture na gusto niya
para sa kapatid niya. Siguradong matutuwa si Stan
kapag nagawa natinito ng tama," sabi ko sa kaniya.
Muli kong narinig ang pagbuga niya ng hangin.
"Hindi pa rin ako makapaniwala sa nangyari.
Masiyadong mabilis ang lahat at hindi ko inaasahang
magkakaganoon," bakas ang bigat sa boses niya.
"Wala na tayong magagawa. Hindi naman natin
akalaing hahantong sa ganito ang lahat. Sige na,
babalik na ako sa torture room," paalam ko sa kaniya.
Talagang mabigat din sa aming lahat ang nangyari.
Pero wala na kaming magagawa pa dahil hindi na
namin maibabalik ang buhay na nawala. Kaya nga
sinikap kong kumawala sa mundo ng Mafia dahil hindi
talaga maiiwasan ang panganib na gaya nito.
"Sige. May mga kailangan pa rin naman akong
ayusin, tugon niya at tinapos na ang tawag
Tinungo ko na ang kinaroroonan ni Grayson at ng
iba pa niyang mga kasama na ngayon ay
kasalukuyang pinahihirapan. Tanging pantalon lang
ang suot nila at walang pang-itaas. Kaya kitang-kita
ang mga pasa at sugat na tinamo ng kanilang mga
katawan. Maga din ang mga mukha nila at halos hindi
na nga maidilat ang mga mata.
"Hubaran na iyang tatlong iyan," maawtoridad
kong utos. Ang tinutukoy kong tatlo ay sina Grayson,
Max at Jayson. Kahit hirap ay nanlaki ang mga mata ng
mga ito nang marinig ang utos ko. Mabilis naman
akong sinunod ng mga taga-torture.
"Ano'ng gagawin mong hayop ka?" pasigaw na
tanong sa akin ni Grayson. Lalo lang akong napuno ng
galit dahil nakukuha pa niyang magtanong na animo'y
wala siyang nagawang mabigat na kasalanan. Na muli
ay isang buhay ang nawala dahil sa kaniya. Wala na
talaga sigurong puso ang taong ito.
"1 will give you.the punishment that you deserve!
galit kong saad. Pagkatapos ay humilera na iyong
limang may dalang tig-iisang bakal na tubo. Napangisi
ako nang makita ang takot sa mukha ng mga kasama
ni Grayson. Lalo na sina Patrick at Chadrick na nauna
nang nakaranas ng iba't ibang torture mula sa mga
tauhan ni Stan. Sana lang ay nakikita ni Stan ang lahat
ng ito ngayon. Malungkot kong naisaisip.
"Bago ni'yo umpisahan iyan. Dapat maging patas
tayo sa kanilang lima," nakangising sambit ko at
tiningnan si Stefan. Napangiti ito sa akin. Sinabihan ko
na siyang kaya ko na ito pero namilit pa rin na
tulungan akong parusahan ang mga gumahasa at
pumatay kay Charry.
"Puputulan na ba natin ng kaligayahan ang mga
gagong ito?" tila nang-aasar pang tanong ni
Stefan.
"Siyempre naman. Lugi naman sina Patrick at
Chadrick kung hindi. Pero bigyan mo ng twist ang
tatlong ito!" ngiting demonyong sabi ko. Tumawa si
Stefan at excited na inutusan ang mga punishers na
putulan na ng ari sina Grayson.
"No! Ah! Damn!" halos sabay-sabay ang
malalakas nilang daing at palahaw nang ganap nang
tagbasin ang mga p*********i nila. Iwinagayway pa ang
mga ito sa mukha nila habang patuloy na inaagusan ng dugo.
"Ipakain ni'yo sa kanila ang mga sarili nilang ari!"
gigil kong utos. Walang kapatawaran ang ginawa nila
kay Charry at sa iba pa nilang mga naging biktima.
Kung tutuusin ay kulang pa nga ito.
Ngunit nang marinig nila nag sinabi ko ay agad
silang umiling at mahigpit na itinikom ang mga bibig.
Pero napangiti lang ako at sumenyas sa taga-kuryente.
Muli nilang kinuryente ang mga ito at nang
magsisigaw sa sakit ay agad isinalaksak sa
kani-kaniyang bibig ang mga naputol nilang ari saka
sabay-sabay na nilagyan ng tape ang bibig nila. Wala
silang nagawa kung hindi nguyain at lunukin ang sarili
nilang mga naputol na ari.
Kitang-kita ang labis na paghihirap at kakaibang
hitsura nila sa nangyari sa kanila. Kasunod niyon ay
ang kasunod nilang parusa. Ang mga hawak na tubo
kanina ay sabay-sabay din pinaglabas-masok sa mga
puwitan nila habang nakadapa sila sa lamesa at
nakakadena ang mga kamay at paa. Mga sigaw at iyak
ng pagdaing lang ang naririnig sa kabuuan ng lugar sa mga sumunod na oras.

Chapter 67💋

Chapter 67 Painful Realization

Nagising ako na nasa loob na ako ng silid ko. Pero
ang pinakapinagtatakhan ko sa lahat ay ang mukhang
bumungad sa akin sa pagmulat ng mga mata ko.
"Stan?" bulong ko at agad na nangilid ang mga
luha ko. Ngumiti siya habang masuyong nakatunghay sa akin.
"My little fairy,' paos ang boses na bulong niya
kaya tuluyan na akong naiyak.
"Hindi totoo ang balitang iyon, 'di ba? Hindi totoo
iyon kasi nandito ka ngayon sa tabi ko. Paano mo
nalaman.kung nasaan ako? Saka paano ka nakapasok
dito?" magkasunod kong tanong habang patuloy sa
pagbalong ang mga luha ko.
"Shh... it's not important anymore. I miss you so
much, my love," malambing niyang sambit at walang
pag-aalinlangan akong siniil ng halik. Noong una ay
nabigla ako, pero kalaunan ay nanaig pa rin ang
kasabikan ko sa kaniya. Ngunit gayunpaman ay hindi
man lang nabawasan ang bigat ng dibdib ko.
Naging masuyo ang bawat dampi ng mga labi
niya hanggang sa dumidiin at nagiging mapaghanap.
Lahat ng mga alalahanin sa isip ko ay lumipad sa
hangin nang makapasok ang dila niya sa bibig ko. He
was expertly kissing me, sucking and playing my
tongue. The sensation was beginning to build in the
southern part of my body, making me tremble a little in delight.
Isang mahinang ungol ang kumawala sa akin
nang damhin niya ang mga dibdib kong hanggang
ngayon ay natatakpan pa rin ng suot kong pantulog.
Halos ayaw niyang pakawalan ang mga labi ko kung
hindi nga lang talagang nauubusan na ako ng
hangin
Muli ay kakaibang kilabot ang gumapang sa
katawan ko nang dumako ang halik niya sa panga ko.
May halong gigil ang bawat dampi ng labi niya roon
hanggang sa bumaba sa leeg at balikat ko. Panay din
ang pagtayo ng mga balahibo ko dahil sa pagtama ng
mainit niyang hininga sa balat ko.
Tuluyan nang nalunod sa kawalan ang lahat ng
pag-aalinlangan sa isip ko nang mahubad na niya ang
lahat ng kasuotan ko. Pagkatapos ay isa-isa na rin
niyang hinubad ang mga damit niya. Kahit mapanglaw
ang ilaw ay kita namin ang isa't isa. Magkahinang ang
mga mata namin at sa mga titig pa lang na iyon ay
napakaraming salita na ang hindi na kailangan pang sabihin.
I let him do what he wants with me. He kissed me
passionately while his hands were roaming around my
body. I couldn't resist to let out another moan when
he began kissing the valley of my breast. Then he was
teasing my n*****s with his hot and wet tongue.
"Stan..." pabulong kong tawag sa kaniya dahit
mapaglaro niyang isinubo ang isang u" "g ko. He
sucked me there like his precious life depends onit.
He even gently bit my other n***e, making me wetter down there.
Ramdam ko na ang di mapigilang pamamasa ng p********e ko dahil sa pagsamba na
ginagawa niya sa
katawan ko. Bumalik siya sa paghalik sa mga labi ko
habang ang dalawang kamay niya ay nasa mga dibdib
ko. Minamasahe niya ang mga iyon na lalong tila nagpapadeliryo sa akin.
Bahagya akong napapitlag nang gumapang ang
isang kamay niya at humaplos sap*****e kong
ngayon ay tila nagbabaga na sa init ng nararamdaman
ko. He shoved two fingers in there that I whimpered
loud with the extreme sensations.
"Ahh!" napanganga ako nang isagad niya ang
mga daliri niya roon at maglabas-masok nang mabilis.
"You're gripping my fingers well that my c**k was
already very jealous," mapang-akit niyang anas kaya
lalong nakiliti ang kaibuturan ko. Lalong tumaas ang
tensiyon sa puson ko nang muli niyang isubo ang isang
tuktok ng dibdib ko habang patuloy na binabaliw ako
ng mga daliri niya. Napayakap ako ng mahigpit sa ulo
niya dahil ramdam ko na ang napipinto kong
pagsabog
Pero isang malakas na reklamo ang pinakawalan ko nang bigla siyang huminto sa
ginagawa pero agad
ding napalitan nang libo-libong boltahe ng kuryente
dahil sa agaran din niyang pagpasok sa akin. Ang
kaninang mga daliri niya ay napalitan ng di hamak na
mas malaki at mas mataba niyang D*********i
Sa unang mga ulos pa lamang ay sumabog na
agad ang kanina pang namuong kaganapan sa loob ko.
Lalo niyang binilisan ang kaniyang mga pagbayo
habang nilalasap ko ang kasukdulan kaya halos maiyak na ako sa sarap.
"That was great! Everything about you is great,
he murmured and thrusted even harder and faster,
making me screamed in so much pleasure and
passion. It was intense and breathtaking at the same time.
Halos makagat na niya ang mga labi ko habang
walang tigil akong hinahalikan at bumabayo ng sagad.
"Stan! Goodness!" napasigaw ako dahil sa muli
na naman ay paparating na kaganapan. Inilubog niya
ang mukha sa leeg ko at lalong tumalim ang bawat
pasok niya sa akin. Labis-labis ang kaluwalhatiang
ipinararanas sa akin ng makaubos-hiningang pag-isa ng aming mga katawan.
At kasunod ng kasukdulan ko ay siya naman ang
nagpakawala ng mainit niyang likido sa kaloob-looban ko.
"Please, I want more!" hiling niya at maingat
akong pinatuwad at walang babalang muling ipinasok
ang matigas at nagmamalaki niyang alaga. Pambihira
talaga. Katatapos lang niyang labasan pero sobrang tigas pa rin niyon.
Sunod-sunod ang malalakas kong ungol at daingg
dahil sa tuwing marahas siyang babayo ay
pinaghalong kirot at sarap ang nagsasalimbayan sa
katawan ko. Kahit ilang beses pa akong araruhin ng
malaki niyang kahandaan ay hindi pa rin sanay ang
lagusan ko. Kahit pa nga basang-basa na ako dahil sa pinaghalo naming katas.
Muling nagtindigan ang mga balahibo ko dahil
bahgya niyang iniangat ang katawan ko at humalik sa
batok ko habang naglalabas-masok sa akin. Ikiniling
din niya ang mukha ko at hinuli ang mga labi ko. Kaya
kahit patuloy niya akong binabayo mula sa likuran ay
agresibong magkahinang ang mga labi namin. Lalong
sumikip ang p e ko dahil sa masarap na kilabot
na dulot ng paghahalikan namin. Idagdag pa iyong
dalawang kamay niyang pumipisil at nilalaro ang mga dunggot ng aking dibdib.
Matagal kami sa posisyong iyon bago kami
muling lumasap ng langit sa piling ng isa't isa. Tumigil
lang siya sa pagbayo nang ganap na niyang maibuhos
ang lahat sa loob ko. Dahil sa kasabikan at gigil na gigil
niyang mga galaw ay mutik ko nang makalimutang
buntis pala ako. Hindi naman siguro naalog ang bata
sa loob ng tiyan ko, hindi ba? Sabagay, halos dugo pa lang naman iyon
Dahan-dahan niya ako inihigang muli nang
patihaya at inangkin ang mga labi ko. Basang-basa ang
mga katawan namin sa pawis ngunit walang sawa pa rin kaming naghahalikan.
llang sand ali lang ay natagpuan ko na naman ang
sarili kong muling lumalasap ng kaligayahan dahil sa
muli naming pagniniig. Para siyang hindi napapagod at
ako naman ay patuloy lang din sa pagpapakasasa sa ligayang hatid niya.
He put my legs on his shoulders as he pounded
fast ang deep. His hands were on my breast, pinching
my n*****s that sets my core on fire.
"Damn! We were already doing it for hours
still you're very tight!" ungol niya at lalo pa siyang
sumagad sa akin. Hindi ko na rin halos maisara ang
bibig ko at dire-diretso lang din ang mga ungol ko
dahil sa sunod-sunod na kiliting dumadaloy sa bawat pagsagad niya sa loob ko.
Hindi naman siguro ako gano'n kasikip na dahil
sa daming beses na naming pagtatalik. Talaga lang
malaki siya. At lalo pa nga yatang lumalaki habang
tumatagal ang pagniniig namin. Kapag nararamdaman
niya ang pagdaloy ng katas ko ay para pa siyang
lalong ginaganahan. Bumibilis ang mga pag-ulos niya
at pagkatapos ay lalong nagiging agresibo.
Muli ay narating ko na naman ang panibagong
kaluwalhatian na kulang na lang ay literal nang
magpatirik ng mga mata ko.
"Ride me, my little fairy," bulong niya sa akin
pagkatapos muling magpaputok sa sinapupunan ko.
Seryoso ba siya? Nanginginig na ang mga braso at hita
ko sa pagod tapos gusto pa niya ulit?
"Pagod na ako," daing ko. Pero napakagat ako sa
pang-ibabang labi ko nang mapang-akit niyang
himasin ang mga pang-upo ko. Pagkatapos ay
naririyan na naman ang dila at mga labi niya na
salitang isinusubo at sinisipsip ang mga n'***s ko.
"Stan!" napasinghap ako nang bumangon siya at
walang kahirap-hirap akong buhatin pakandong sa
kaniya. Kinabahan ako noong unang dahil unang beses naming gagawin ito.
Iniangat lang niya ng kaunti ang katawan ko at
hinawakan ang alaga niya. Itinutok niya iyon sa
lagusan ko at saka ako biglang hinila pababa.
"Ahh!" isang mahabang sigaw ang kumawala sa
bibig ko dahil sa biglang pagsagad niya sa loob ko.
Madalas na siyang sumasagad sa akin pero hindi ko
akalaing may ikasasagad pa pala siya sa ganitong posisyon.
"Damn, right!" malakas niyang ungol saka iginiya
ang katawan ko sa pagtaas-baba sa kandungan niya
habang hawak ng mga kamay niya ang magkabilang
bahagi ng baywang ko. Napapangiwi ako dahil may
hapdi akong nararamdaman sa p********e ko pero
mas lamang pa rin iyong namumuo na namang masarap na sensasyon.
Nang makuha ko na ang tamang ritmo ay
yumakap ako sa leeg niya. Tumatalbog pa ang mga
dibdib ko dahil sa pagbilis ng mga galaw ko. Panay
ang pagmumura niya dahil alam kong nasasarapan
siya sa ginagawa ko. Kanina ay pagod na pagod na
ako, pero habang nakikita ko ang reaksyon sa mukha
ni Stan ay para naman akong ginaganahan.
Panay din ang nasasarapang ungol niya kaya
pakiramdam ko ay malapit na akong labasan. Sa
posisyon ding ito ay kontrolado ko iyong masarap na
tinatamaan ng dulo ng ari niyang nasa loob ko. Kaya
lalo ko pang binilisan at diniinan.
"s*t! s**t!" sunod-sunod na ungol ni Stan nang
sabay kaming muling umabot sa kaganapan.
Damang-dama ko ang pagbulwak ng masagana niyang
katas sa loob ko.
Lupaypay na yumakap ako sa kaniya habang
hinahabol ang paghinga ko. Hinahaplos-haplos niya
ang likuran ng ulo ko kaya dumiin ang pagkakapikit ko
at hinayaan ang mga sarili naming damhin ang isa't isa.
Pawisan ako nang magdilat ng mga mata at
mapagtantong wala ako sa aking silid. Nasa sofa pa rin
ako kung saan ako nawalan ng malay kanina.
Napahigit ako nang hininga at mabilis na naupo.
Nagpalinga-linga ako sa paligid at wala akong ibang
naririnig na ingay maliban sa panggabing mga kulisap.
Fuck! Panginip lang ang lahat?
Nagulantang ako sa pagsampal sa akin ng
katotohanan at mariin kong pinagdikit ang mga hita ko
dahil sa paggapang ng kakaibang init sa p********e ko. It was all just a dream!

Chapter 68💋

Chapter 68 Confirmation
Kasabay nang tila paggising ko sa reyalidad ay
ang pagbalik sa gunita ko ng dahilan kung bakit ako
nawalan ng malay kanina. Dali-dali kong hinanap ang
cellphone ko na ngayon ay nahulog na pala sa sahig
Nanginginig ang mga kamay kong dinayal ang
numero ni Marco. Ngunit nakakailang ring na ay hindi
man lang nito sinasagot ang tawag ko kaya lalong
tumitindi ang takot ko. Kasabay din niyon ay tuluyan
nang lumandas ang mga luha ko.
"No! Hindi puwedeng mamatay si Stan. Hindi
puwede. Malakas siya at makapangyarihan kaya alam
kong hindi siya basta-basta masasaktan o mapapatay
ng kahit na sino pa. Marami rin siyang mga tauhan na poprotekta sa kaniya.
Pero halos sumigaw na ako sa matinding
frustration ay hindi pa rin sinasagot ni Marco ang
tawag ko. Tumayo ako at tulirong-tuliro na
nagpalakad-lakad. Pabalik-balik at nag-iisip kung sino
ang puwede kong tawagan para sabihin sa aking hindi totoo ang nasa balita.
Kaya ba gano'n na lamang ang kaba ko habang
iniisip si Stan kanina? Kaya ba napanaginipan ko siya
ng gano'n dahil nagpaparamdam siya? No! hindi, hindi
puwede! Hindi puwede! Paulit-ulit na sigaw ng puso ko.
Galit ako sa kaniya dahil sa lahat ng ginawa niya
sa akin. Pero bakit gano'n? Bakit para akong pinapatay
ngayon habang iniisip na maaring wala na nga siya?
Ano ba talaga?!
Sa huli ay isang pasya ang nabuo. Babalik ako ng
Pilipinas. Babalik ako dahil kailangan kong malaman ang totoo.
Walang pagdadalawang-isip na kinuha ko ang
mahahalagang gamit ko at pati ang passport ko. Agad
akong nagpa-book ng flight pabalik sa Pilipinas. Tutal
ibang pangalan naman ang ginagamit ko, wala
sigurong makaaalam at makakakilala sa akin kung
sakali. Kailangan ko ring malaman kung ano na ang
nangyari sa pamilya ko at kung nasaan na ang daddy
ko pagkatapos nang ginawa niya kay Stan.
Nang sumunod na araw ay nakabalik na ako ng
bansa. Sinubukan ko pa ring tawagan si Marco pero
nagtataka ako kung bakit hindi ko siya makontak.
Nagpalit ba siya ng numero?
Pumunta ako sa RC Tower kung nasaan
nagtatrabaho si Leahbel. Sa kaniya na lang ako
makikibalita kung ano ba talaga ang totoong nangyari.
Medyo nahihilo na ako dahil halos wala pa akong tulog at pahinga
"Hi! I'm here for Miss Leahbel Hendarez, please,"
sabi ko nang makalapit sa information desk.
"Just a minute, ma'am," magalang na sagot
naman ng nasa front desk.
"Miss Amanda, someone here is looking for Miss
Hendarez. Shall I allow her to go there? tanong nito sa
kausap sa intercom. Tumango-tango siya at ngumiti
habang pinakikinggan ang sagot ng kausap
"Ma'am, may I know your name, please? tanong
ng front desk officer nang muling bumaling sa akin.
Kinabahan ako dahil ayaw ko sanang sabihin ang
tunay kong pangalan. Kaya lang, kapag iyong
pangalang ibinigay ni Marco ang sasabihin ko, baka
hindi ako harapin ni Leahbel.
"Pakisabi, Raiza po," napilitan kong isagot. Hindi
ko na lang sinabi ang apelyido at sana ay huwag na niyang usisain pa.
Sinabi niya sa kausap ang pangalan ko at
nagpasalamat ako na hindi na siya naghanap ng apelyido.
"Ma'am, you can now proceed to the president's
office. it's on the top floor. Please use the elevator in
the leftmost corner. Diretso na po iyan sa CEO's office"
nakangiting saad ng front desk officer. Nabuhayan ako
ng loob at maluwang na napangiti sa kaniya.
"Thank you po!" masigla kong saad a
isinuot ang dark glasses ko at tinungo ang sinabi
niyang elevator. Mabilis ang t***k ng puso ko habang
hinihintay na marating ng elevator na ito ang top floor.
Sana nga good news ang malaman ko mula kay muling
Leahbel at hindi gaya ng nasa balita.
"Hi, I'm Raiza!" bati at pakilala ko sa babaeng
nasa labas ng opisina. Bakit kaya itong mga
negosyante napakahilig sa puro salamin na dingding?
Sabagay maganda naman kasing tingnan. Halos ganito
rin kasi ang opisina ni Stan kaya lang mas malaki lang
iyon dahil parang may sariling bahay doon sa loob ng opisina niya.
"Hello! Ako si Amanda. Suwerte mo kasi wala
iyong boss namin ngayon dahil nasa business trip.
Pasok ka na. Hinihintay ka na ni Bel sa loob,"
nakangiting bati rin sa akin noong babae. Tumango
naman ako sa kaniya at lumapad pa ang ngiti ko.
Mabuti na lang at mababait ang mga empleyado rito.
Mula sa guwardiya hanggang sa mga nasa ibaba at
dito, lahat super friendly.
"Sige, salamat!" sabi ko saka nagpaalam.
Tumango naman ito at bumalik na sa puwesto niya kanina.
Sumalubong sà akin ang malamig na klima sa
loob ng opisina. Malamig na sa labas dahil sa mga
centralized aircon nitong buong building, pero mas malamig pa pala rito sa loob.
"Oh my God, Raiza! Ikaw nga!" nagmamadaling
salubong sa akin ni Leahbel nang ganap na akon8
makapasok sa opisina ng boss niya. Hindi ko
maiwasang hindi mamangha sa ganda ng loob.
Napakalawak ng lamesang para sa boss niya na may
malaki ring upuan na akala mo ay parang sa isang hari
Magaganda rin ang mga paintings na nakasabit sa
dingding. Ngunit ang umagaw ng pansin ko ay ang
malaking book shelf na naglalaman ng mga libro at
ilang dokumentong naka-folders ayon sa kulay. May
isang pahabang rock din na naglalaman ng
magagandang halaman na panay kulay puti ang paso.
Yeah! It's really me!l pagkukumpirma ko nang
makalapit na siya sa akin.
"Ang tagal mong nawala! Tapos hindi rin kita
ma-contact. Ano'ng nangyari sa iyo? Totoo bang
dinukot ka ni Stan, at kaya ka nandito ngayon ay dahil
napatay na siya ng daddy mo?" dire-diretso niyang
tanong. Pero napasinghap ako sa pinakahuli niyang sinabi.
"Ano'ng sabi mo? Totoo ba talagang patay na si
Stan? parang bigla akong nanghina at ang puso ko ay
tila paulit-ulit na sinasaksak sa pag-atake ng
sakit.
"Balitang-balita nga iyan, eh. Lalo sa business
world. Pero wala pa namang official statement ang
daddy niya dahil busy daw sila sa pag-aasikaso ng
burol. Busy din kasi ako rito kaya hindi ako
masiyadong updated sa mga ganap. Bakit hindi mo
anungin si Marco?" maagap niyang sagot. Laylay ang
balikat na tumingin ako sa kaniya. Nag-umpisa nang
tumulo ang mga luha ko at mapuno ng kirot ang puso
ko. Pagsisisi, paghihinagpis at panghihinayang ang
nararamdaman ko. Kung sana hindi ko na lang iniwan
si Stan, siguro nakasama ko pa siya hanggang sa mga
huling sandali ng buhay niya. Sana pala tiniis ko na
lang kahit mahirap, kahit masakit. At least kahit sa
mga huling sandali, nakasama ko siya.
"Hindi totoo iyan. Hindi patay si Stan," tuluyan na
akong napaluhod dahil hindi ko na kinaya pa ang
panlalambot ng mga tuhod ko. "Hindi ko rin
matawagan si Marco at hindi ko alam kung bakit,"
sambit ko pa at kumawala na ang mga hikbi ko. Ang
sakit-sakit na para akong malalagutan ng hininga.
"'m so sorry, Raiza. Ano ba kasi ang totoo? Bakit
sinasabi nilang terorista si Stan? Tapos hindi naman
pala at napatunayan nilang ang daddy mo ay leader ng
mga sindikatong sangkot sa pagbebenta ng
ipinagbabawal na gamot, human trafficking at
prostitution involving minors. At ang pinakamabigat
naglabas na rin ng statement ang mga pulis na ang
daddy mo at ang mga tauhan niya ang gumahasa at
pumatay kay Miss Charry!" pag-uusisa pa niya. Ang
kaninang mahihina kong hikbi ay nauwi na sa mga paghagulgol.
Hindi ko na alam kung ano pa ang sasabihin at
nasapo na lamang ang dibdib at walang nagawa kung
hindi umiyak nang umiyak.
Wala akong ideya kung gaano ako katagal na
umilyak habang inaalalayan ni Leahbel. Maging iyong
kasama niyang si Amanda ay labis-labis ang
pag-aalala nang makita akong halos maghisterikal na
sa kaiiyak kanina. Ikinuha pa niya ako ng tubig pero
ngayon ko lang nainom dahil iyak nga lang ako nang iyak.
"Condolence, Raiza. Kahit ako, hindi
makapaniwala sa nangyari sa pamilya mo. Kumusta na
pala ang mommy mo? Nagkausap na ba kayo?
malungkot niyang saad pagkatapos ay
nagtanong
"Hindi pa kami nagkikita ni mommy. Miss na miss
ko na nga rin siya," muli ay naiiyak na naman
ako.
"What? Kung gano'n sino'ng kasama niyang
nag-aasikaso ng burol ng kuya at daddy mo kung
"Wait! Anong pinagsasasabi mo?" biglang putol
ko sa kaniya. Napasinghap kasi ako sa sinabi
niya.
"Raiza, huwag mong sabihin sa akin na hindi mo
pa alam?" nagtatakang tanong niya. Lalo naman akong
nalito at kunot-noong tumitig sa kaniya.
"Alam ang ano? Ano bang nangyayari, Leahbel?"
gulong-gulo na nga ang isip ko, tapos may bago na
naman siyang sinasabing hindi ko maintindihan.
"Patay na ang kuya at daddy mo. Hindi ko rin
alam ang buong det-"
"What? Patay na si kuya at daddy? Hindi pa ako
umuuwi sa amin, ano'ng ibig mong sabihin?"
nanginginig na ang buong katawan ko at pakiramdam
ko, ano mang sandali ay mawawalan na ako ng ulirat.
"Pupunta pa nga lang sana ako sa inyo mamaya
kasi hindi kita matawagan," gulat na gulat niyang
sambit at may namuong luha na rin sa mga mata niya.
Kitang-kita ko ang awa sa mukha niya para sa akin.
Ngunit hindi ko na talaga iyon kinaya pa at tuluyan
nang nagdilim ang lahat sa akin.
Nang muli akong magising ay nasa ospital na ako
at nasa tabi ko si Leahbel na punong-puno ng
pag-aalala sa mukha.
"Raiza, are you okay? Gising ka na ba niyan?
Grabe ka, pinakaba mo ako nang husto!"
paghihimutok niya agad nang makitang magdilat ako ng mga mata.
Ngunit hindi pa ako nakasasagot sa kaniya ay
nanumbalik na ang iahat ng mga nalaman ko mula sa
kaniya kaya mabilis akong tumayo. At dahil nga sa
biglang ginawa ko ay nahilo ako at talagang umikot ang paningin ko.
"Bakit bigla kang bumangon? Mahiga ka muna!"
mabilis na saway sa akin ni Leahbel at pilit akong pinahihigang muli.
"No! Kailangan kong umuwi! Kailangan ako ni
mommy!" giit ko at muli ay lumuluha na naman ako.
"Raiza, please! Natawagan ko na ang mommy mo
at sinabi kong nandito ka sa ospital. Gustong-gusto
niyang pumunta rito kanina dahil sa pag- aalala sa iyo
pero sinabi kong ako na lang muna ang magbabantay
sa iyo rito!" kontra niya agad sa akin.
"Bel, bakit ganito ang nangyayari sa buhay ko?
Ano bang kasalanan ko sa Diyos at puro kamalasan na
lang ang inaabot ko? buong paghihinagpis kong daing
"Huwag mong masiyadong stress-in ang sarili mo lalo at buntis ka pala-"
"Paano mo nalaman?" bigla akong nahinto sa
pag-iyak at maang na tumingin sa kaniya.
Pabuntong-hininga naman niya akong tiningnan.
"lyan ang lumabas sa resulta ng laboratory test
na ginawa sa iyo kanina. Alam ba ng pamilya mo ang
tungkol dito?" agad niyang tanong pagkatapos akong
sagutin. Ngunit mabilis akong umiling.
"Tayong dalawa pa lang ang nakaaalam. At wala
na rin palang pagkakataong malaman pa ni Stan," wala
ka naman talagang balak sabihin
Muli ay naiyak na naman ako dahil sa pagkirot ng
dibdib ko. Awang-awa lamang akong tiningnan ni .Sigaw ng isip ko.
Leahbel at hinagod ang likod ko. Ni hindi na siya muli
pang nagsalita at niyakap na lang ako nang mahigpit.
Lalo lang tuloy akong naiyak dahil doon.
Bandang hapon ay nagpumilit akong makauwi sa
bahay. Sinabi ko naman sa doktor na kaya ko na at
wala naman akong ibang masamang nararamdaman.
Talagang na-shock lang ako kanina kaya ako nawalan
ng malay. Sa dinami-dami nang hindi magagandang
bagay na nangyari sa buhay ko, hindi pa ako
masanay-sanay. Lagi na lang akong nawawalan ng malay.
Hindi pa man ako ganap na nakapapasok sa
bahay ay nanginginig ng muli ang buong katawan ko.
Halo-halo ang nararamdaman ko, pero ang
pinakamatimbang sa lahat ay ang sakit. Sobrang sakit
na halos hindi ko na makayanan.pa. Naaawa na rin ako
sa batang nasa sinapupunan ko. Hindi pa man siya
naipapanganak ay puro sama na ng loob ang
nakukuha niya mula sa akin.
"Mom. mahina kong tawag sa kaniya.
Naroroon siya sa sala kung saan nakaupo sa tapat ng
isang kulay gintong kabaong. Lalong bumigat ang
dibdib ko at halos hindi ko na maihakbang ang mga paa ko.
"Raiza? gulat niyang usal at naging ganap na ang
malalakas niyang pag-iyak. Patakbo akong lumapit sa
kaniya at nagyakap kaming dalawa.
Ang mga sumunod na sandali ay napuno nang
mga iyakan at halos pagpalahaw namin ni mommy.
Naramdaman ko rin ang pagdating ni yaya na
yumakap din sa amin at wala kaming ibang ginawaa
kung hindi ang mag-iyakan. Hindi maampat-ampat
ang sakit na nararamdaman ko. Bumalik ang lahat sa
akin. Mula sa araw na malaman ko ang mga
kasamaang ginawa ni daddy, ang pamimilit ni kuya sa
akin, at ang pananakit ni Stan.
Lahat-lahat iyon ay parang masaganang agos ng
tubig na nanumbalik sa akin at nagpasikip ng dibdib
ko. Para bang pati mga ugat sa katawan ko ay
nagpapasakit ng kabuuan ko.
Nang ganap na kumalma ay naupo kami sa sofa.
Tanging ang mga katulong lamang ang naroroon at
alam ko kung bakit. Siguradong tinalikuran na rin kami
ng mga kaibigan at kakilala namin dahil sa mga
nangyari at nalaman nila tungkol sa pamilya namin.
Marami akong gustong itanong kay mommy pero wala
akong lakas ng loob para mag-umpisa.
Tumayo ako at nilapitan ang kabaong. Doon ko
nakita si kuya. Bakas ang lungkot sa mukha nito kaya
muli na naman akong naiyak. Hindi naging maganda
ang huling pagsasama namin ni kuya. Pero kahit
kailan, hinding-hindi ko makakalimuitan ang lahat ng
pagmahahal at pag-aalaga niya sa akin bilang kapatid.
Siguro ay natangay lang siya ng kamunduhan kaya
pinag-isipan niya ako ng masama. Pero ngayong
nariyan na siya sa loob ng ataul kasama na ring nawala
ang lahat ng galit at hinanakit ko para sa kaniya.
"Pinapatawad na kita, kuya. Patawarin mo rin
sana ako kung naging dahilan ako ng sakit sa puso mo.
Kahit kailan, hindi ko gugustuhing masaktan ka. Pero
mali ang gusto mong mangyari, at kahit kailan hindi ko
yon mapapayagan, bulong ko, na tila siya
kinakausap. Hindi na niya ako maririnig pa, alam ko
iyon. Pero gusto ko pa ring sabihin ang mga bagay na iyon.
"Wala siyang ibang bukambibig kung hindi ikaw,
anak. Mahal na mahal ka ng kuya mo," pumipiyok na
sambit ni mommy at muli na namang humagulgol kaya
naiyak na rin ako. "Bakit kinuha na siya agad sa akin?
Bakit?" paghihinagpis pa ni mommy na lalo pa naming
ikinaiyak pareho. Pero nang muli kaming tumahan ay
tinanong ko siya tungkol kay daddy.
"Mom, nasaan po si daddy? panimula ko sa
garalgal na boses. "Totoo po bang napatay niya si
Stan? napaiyak na ako sa huling tanong ko. Hindi lang
doble kung hindi tripleng sakit ang nararamdaman ko
ngayon. Ang tatlong pinakamahalagang lalaki sa
buhay ko ay sabay-sabay na nawala ng gano'n-gano'n lang.

Chapter 69💋

Chapter 69 Hope
Mom, nasaan po si daddy? panimula ko sa garalgal na boses. "Totoo po bang napatay
niya si Stan?" napaiyak na ako sa huling tanong ko.
Nakita ko ang galit sa mukha ni mommy, lalo na sa mga mata niya. pagkatapos ay
bumaling siya sa kawalan at kita ko pa rin ang patuloy na pag agos ng mga luha niya
"Oo! Pinagbabaril siya ng daddy mo. Masiyadong mabilis ang mga pangyayari. Pero
kitang-kita ko kung paano rin agad na gumanti ng putok ang mga tauhan ni Stan at
pagbabarilin ang daddy mo. Mabilis na iniharang ni Royvin ang katawan niya sa daddy
mo at
siya ang sumalo ng mga unang putok. Ngunit imbes na daluhan siya ay nawalan ako ng
malay dahil sa matinding pagkagimbal. Kaya nang magising ako ay nasa punerarya na
ang
kuya mo at kinuha naman nila ang bangkay ng daddy mo," masamang masama ang loob na
pagsasalaysay niya. Hindi rin siya huminto sa pag iyak habang nagsasalita.
"So, totoo nga... wala na nga si Stan?" basag ang boses kong sambit at sinabayan sa
pag-iyak si mommy. Pero napatda ako nang bigla niya akong sampalin at galit na
galit akong
tiningnan.
Nag-aalala ka pa sa lalaking iyon? Hindi mo ba narinig ang sinabi ko? Ang mga
tauhan
niya ang pumatay sa kuya Royvin mo at sa daddy mo! Ni hindi man lang sila naawa at
kinuha
pa ang bangkay at hindi man lang tayo binigyan nang pagkakataong maiburol siya at
maipalibing nang maayos," pinagsisigawan ako ni mommy kaya natulala ako sa
matinding
gulat.
"Mommy!" sambit ko sa pangalan niya pero tiningnan niya ako nang may
pagkasuklam.
"Isang sumpa sa pamilya natin ang lalaking iyon, Raiza! Mamamatay tao siya!"
patuloy
pang bulyaw ni mommy kaya labis-labis akong nasaktan para kay Stan.
"Mommy, nandoon ka. Ikaw po mismo ang nagsabing naunang nagpaputok si daddy. At
hindi rin naman si Stan ang bumaril kay kuya dahil-"
"Shut up, Raiza! Hindi mangyayari ang lahat ng ito kung hindi dahil sa Stan na
iyon.
Naghiganti lang ang daddy mo dahil dinukot at pinahirapan niya ang Tito Reynold mo.
Si Stan
ang may kasalanan ng lahat. Napilitan lang kumapit sa patalim ang daddy mo dahil
iniipit na
siya ni Stanat ng mga kaibigan nitong lubhang mayayaman at mas makapangyarihan
kaysa
sa atin!" pulang pula si mommy sa matinding galit habang isinusumbat sa akin ang
lahat ng
yon.
"Hindi ganiyan ang totoong nangyari, mommy! Si tito Reynold ang nauna dahil dinukot
nila noon ang asawa ni Charles at ibinenta kay Stan!" hindi ko na napigilang
ipagtangeol si
1/6
Stan. Nakita ko na ang lahat at alam ko na ang totoo kaya bakit iba ang
ikinakatuwiran ni
mommy?
"Nabubulagan ka na, Raiza. Kung ganiyan ka rin lang mag isip, lumayas ka na sa
pamamahay ko at magsama kayo ng Stan na iyon! Pero mabuti na ring napatay siya ng
daddy mo kaya patas na ang lahat!" tila nababaliw na sabi ni mommy kaya napamaang
ako.
Base sa tono ng pananalita niya, siya ang nabilog ang ulo. Mukhang iba ang mga
sinabi ni
daddy sa kaniya at mas pinili na lang niyang maniwala kay daddy.
"Mom! Baka po nakakalimutan ni' yong si daddy at ang mga tauhan niya ang gumahasa
at pumatay sa kapatid ni Stan. Ako mismo ang nag-autopsy sa katawan ni Charry kaya
alam
na alam ko kung gaanong paghihirap ang inabot ng katawan niya sa kamay nina daddy!"
tumaas na rin ang boses ko pero patuloy pa rin ang pag iyak ko. Hindi naman
nakaimik si
mommy pero matalim pa rin ang mga tingin niya at patuloy na lumuluha.
"Hindi na rin naman mahalagang pagtalunan pa iyan. Hindi na maibabalik ang buhay
ng anak ko at ng asawa ko. Ngayon maging si Reynold ay hindi na rin natagpuan pa.
Wala
akong ideya kung buhay pa ba siya o patay na," nanghihinang saad ni mommy at
ipinagpatuloy ang tila walang katapusang pag iyak.
Ako naman ay natulala na lang sa kinauupuan at ninanamnam ang matinding sakit ng
katotohanang wala na si Stan. Parang kalahati ng pagkatao ko ang namatay at ang
puso ko
ay buong buo niyang pinatay. Nanginginig ako sa sakit at wala akong magawa kung
hindi
sapuhin ang dibdib at ituloy ang pag-iyak.
Nagtatagis ang ngipin ko dahil sunod-sunod ang matatalim na pagguhit ng kirot sa
dibdib ko. Halos mamanhid ang likod ko at ang mga kamay ko dahil sa matinding
sakit. Hindi
ko akalaing daranasin ko ang ganito kasidhing pagdurusa. Kung wala lang sigurong
buhay sa
loob ng sinapupunan ko ay nagpatiwakal na ako.
Kinabukasan ay naging malamig ang pakikitungo sa akin ni mommy. Sa totoo lang wala
pa akong tulog dahil nagbantay din ako kay kuya. Hindi ko rin maintindihan kung
bakit dito
sa bahay ibinurol si kuya at hindi sa mismong funeral home
"Mom, magpahinga na po kayo. Ako na po muna ang bahala rito," marahan kong sambit
nang lumapit kay mommy na lumuluhang nakatitig kay kuya. Nasasaktan din ako ng
sobra sobra, pero mas nasasaktan ako dahil sa trato ni mommy sa akin. Hindi ko
naman
gustong kontrahin siya para lang ipagtanggol si Stan kahapon. Gusto ko lang din
namang
maging patas ang usapan.
Pabayaan mo na ako. Kailangan ako ng anak ko rito. Namumuhi ka sa kaniya, 'di ba?
Kaya huwag ka nang magkunwaring nahihirapan ka rin sa pagkawala niya," galit nitong
sagot sa akin. Napatda ako sa mga tinuran ni mommy. Parag may kung anong mabigat na
bagay ang dumagan sa dibdib ko dahil sa mga sinabi niya.
"Mom! Nasasaktan din po ako sa nangyari kay kuya. Huwag naman po kayong
magsalita ng ganiyan," pumiyok na ako at naiyak dahil sa sobrang sama ng loob. Muli
na
naman akong naiyak gayung hindi pa nga ako nakakapagpahinga sa kaiiyak.
"Alam mo, sana kasi pinagbigyan mo na lang siya. Hindi naman masama kung siya ang
pipiliin mong makasama kaysa sa Stan na iyon na-
"Mom!" sa gulat ay napasigaw ako. Kaya bumaling siya sa aking matalim ang mga mata
napaatras ako dahil ng ayon lang ako tiningnan ni mommy ng gano'n.
"Lahat naman ay ginawa ng kuya mo para sa iyo. Ikaw ang pinakamahalaga para sa
kaniya. Mas mahalaga ka pa nga kaysa sa amin dahil para sa kaniya ikaw ang buhay
niya.
Pero pinandirihan mo lang siya at binigyan ng sama ng loob. Namatay siyang walang
ibang
hinihiling kung hindi ang pagmamahal mo!" sumbat ni mommy. Hindi ko mailarawan ang
tindi nang pagkagimbal na nadanma ko sa sinabi ni mommy. Napailing ako at lalong
nanikip
ang dibdib sa sakit.
"Gaya ba ninyo ni daddy? Hindi ka rin naman pabor noong umamin si kuya, ah! Ano'ng
pagkakaiba ngayon?" kita kong nagulat siya sa sinabi ko kaya hindi siya nakaimik.
"Ayaw ko
sanang itanong ito dahil alam kong nahihirapan ka sa pagkawala nina daddy at kuya.
Pero
totoo ba? Totoo bang magkapatid kayo ni daddy? At kaya ngayon ay ganiyan ka na
magsalita
sa akin dahil gusto mo ring tumulad kami sa inyo?!" ako naman ang napataas ang
boses dahil
sa sama ng loob. Nanlaki ang mga mata ni mommy at umiwas ng tingin sa akin. Bumalik
ang
tingin niya kay kuya.
"Wala kang karapatang husgahan kami. Hindi ninyo alam ang pinagdaanan namin para
lang mabuhay sa masalimuot na mundong ito!" tiim-bagang niyang tugon. Napaawang ang
mga labi ko. So, totoo nga? Napapikit ako at hinayaang dumaloy ang mga panibagong
luhang
bumalong
Hindi ko alam kung ano ang sasabihin o gagawin. Sa loob ng ilang sandali ay walang
ibang ingay na namagitan sa amin maliban sa aming mga paghikbi. Sa huli ay
tinalikuran ko
si mommy at nagtungo sa garahe.
Pinaandar ko ang sasakyan ko at umiyak nang umiyak. Pagkatapos ay nag-drive ako
palabas ng compound namin. Hindi ko alam kung saan pupunta at kung ano ang
gagawin.
Nang mapagod sa kaiiyak at pagmamaneho ng walang direksyon, naisip kong pumunta
sa Zeus. Ipinarada ko sa usual spot niya ang kotse ko at mabilis na bumaba nang
makuha ang
bag at cellphone ko. Pagkatapos ay dumiretso agad ako sa personal elevator paakyat
sa unit
ko.
Nang marating ko ang silid ko rito ay ibinagsak ko ang katawan sa kama at muling
ipinagpatuloy ang pag-iyak. Ngayon, hindi ko alam kung tama ba talaga ang desisyon
kong
bumalik pa ng Pilipinas? Pero wala na rin naman akong dahilang umalis dahil wala na
si Stan.
Wala na sina daddy at kuya. Wala na ang lahat ng mga taong gusto kong takasan at
layuan.
Gayupaman, ang naiwan lang sa akin ay ang walang katapusang sakit. Nakatulugan ko
na ang pag-iyak at nagising na lamang ako dahil sa sunod sunod na pagri ring ng
cellphone
ko. Kinusot ko ang mata at kinapa ang kinaroroonan ng tumutunog
Nang mahanap ay agad kong inaninag kung sino ang tumatawag. Nawala ang lahat ng
antok ko at napabangon nang makita anE pangalan ni Marco sa screen
Marco? Bakit ngayon ka lang tumawag" agad kong tanong nang sagutin ang tawag
niya.
Pasensiya na, Raiza. Ngayon ko lang naharap ang cellphone ko. Masiyado akong naging
busy dahil sa dami ng trabaho. Bakit ka nga pala tumatawag? muling bunalik ang
lungkot
ko sa tanong niya.
"Bakit hindi mo sinabi sa akin ang nangyari kay Stan at sa pamilya ko? Kailangan ba
talagang sa balita ko pa malaman ang lahat?" alam kong walang kasalanan si Marco
pero
wala na kasi akong mapaglalabasan ng sama ng loob. Ayaw ko namang masiyadong
abalahin
si Leahbel dahil alam kong maging ito ay namomroblema rin sa buhay niya.
"Tm so sorry. Balak ko pa lang sanang bumiyahe ngayon papunta diyan para personal
na sabihin sa iyo ang lahat," malungkot na paliwanag nito. Napabuntong-hininga ako
at
inayos ang buhok ko na bahayang nagulo.
"Hindi na kailangan. Nandito na ako sa Pilipinas," sabi ko. Dinig ko ang
pagsinghap niya.
Kung gano'n, ano'ng balak mo?" tanong niya. Ako naman ang
bumuntong-hininga.
"Gusto kong makita si Stan. Kahit sa huling sandali lang..." nabasag nang tuluyan
ang
boses ko at tuloy tuloy nang humagulgol.
"Siguradong hindi ka papapasukin sa mansiyon nila, or worse baka mapatay ka pa ng
daddy niya nag aalalang babala niya sa akin. Nasaktan na naman akong muli.
Naiintindihan
ko rin naman kasing imposible ang gusto kong mangyari.
"Ano'ng gagawin ko? umiiyak kong tanong. Bagsak na bagsak ang pakiramdam ko at
parang bibigay na talaga ako.
"Tatawagan ko si Marcus. Tatanungin ko kung may magagawa siya para matulungan ka,
"agad namang tugon ni Marco. Napatango ako kahit hindi naman niya nakikita.
"Thanks, Marco. Salamat talaga sa lahat," humihikbi ko pa ring sambit.
"My deepest sympathy and condolences nga pala, Raiza. Magpakatatag ka at huwag
kang susuko. Matatapos din ang lahat, paalala niya sa akin. Mariin kong pinagdikit
ang mga
labi ko upang pigilang lumakas pa ang iyak ko.
"Sana nga kayanin ko. Sige na. Bye, Marco," paalam ko.
"Bye!" halos pabulong na lang niyang saad at tinapos na ang tawag.
Lumipas pa ang dalawang araw at wala akong naging balita mula kay Marco tungkol
kay Stan. Sa bahay naman ay may mga ilan-ilan pa ring dumadalaw para makita ang
burol ni
kuya. Ako ang humaharap sa kanila dahil ayaw makipag usap ni mommy sa kahit kanino.
Kahit sa akin ay malamig ang pakikitungo niya.
Bandang gabi ay lihim akong nagpunta sa sa mansiyon nina Stan. Ngunit bagsak ang
balikat din akong umalis dahil wala naman daw nakaburol doon. Baka hindi doon
dinala ang
bangkay.
Nang pakiramdam ko ay halos wala ng pag asa, sinubukan kong tawagan si Ashnea
Nakakahiya man ay baka may alam siya kung ano na ang nangyayari kina Stan. Wala na
ba
talagang pag asang makikita ko siya kahit sa huling sandali.
Tumikhim ako nang mag connect ang tawag.
"Hello, sino ito?" narinig ko ang malamyos na tinig ni Ashnea. Medyo kinabahan ako
pero
mas pinili kong maging matapang.
"Ash, si Raiza ito. Puwede ka bang makausap?" banayad kong tanong.
Magbabakasakali lang naman ako kung may alam ka ba kung saan nakaburol si S-Stan?
halos hindi iyon lumabas sa bibig ko dahil sa biglang pagbara ng lalamunan ko.
"Nakaburol si Stan?" tila gulat niyang tanong. Pinahid ko ang mga luha sa mata
kO.
"Oo. Gusto ko lang sana siyang makita kahit sa huling san-"
"Wait! Bakit naman siya ibuburol?" bakas ang matinding gulat sa t
ni Ashnea. Ako
naman ang hindi agad nakaimik at kumunot ang noo.
"Hindi ba, patay na siya dahil nabaril siya ng daddy ko?" nahihiyang tanong ko.
Para
akong nilalason sa tuwing maalala ko kung sino ang dahilan ng kapahamakan ni Stan.
"Paano mangyayari iyon, eh narinig ko lang na magkausap sa cellphone sina Marcus at
Stan kanina?" inosente niyang sagot kaya napasinghap ako.
Chapter 70 He's here!
"Paano mangyayari iyon, eh, narinig ko lang na magkausap sa cellphone sina Marcus
at
Stan kanina?" inosente niyang sagot kaya napasinghap ako.
"Ash, please. Huwag ka namang magbiro ng ganiyan. Seryoso ako," naiiyak na naman
ako kasi pakiramdam ko napaglalaruan na ako. Hindi naman gano'n lang iyon dahil
buhay
ang pinag uusapan dito.
"Oh, my goodness, Raiza, hindi ako nagbibiro. Bakit naman kita bibiruin sa bagay na
iyan? Saka kung totoong patay na si Stan, imposibleng hindi namin malaman," mabilis
niyang
paliwanag. Hiningal ako sa biglang pagbilis ng t***kng puso ko. Mabilis na mabilis
na para
akong sasali sa isang patimpalak ng takbuhan.
"Pero sa balita... sabi ng mommy ko..." hindi magkandaugagang bulalas ko. Hindi ko
alam kung paano sasagot dahil nagkakandabuhol buhol na ang dila ko at parang may
naghahabulang mga kabayo sa dibdib ko.
"Raiza, kung mayroon mang burol kina Stan siguro iyon ay dahil sa pagkamatay ng
bestfriend niyang si Arllane. Hindi ko pa rin alam ang buong detalye at dahilan ng
pagkamatay niya pero maliban doon, wala pa namang ibang balita," sabi pa niya.
Hindi ako
agad nakasagot at nakahinga ng maluwag. Buhay si Stan. Hindi siya patay. Hindi
toto00 ang
nasa balita, at mas lalong hindi magsisinungaling si Ashnea sa akin.
"Akala ko.." gumaralgal na ang boses ko dahil naiyak na ako dahil sa nalamar
y
1/6
Ash.
"Raiza, condolence, ha? Narinig ko rin ang nangyari sa kuya at daddy mo. Pasensiya
ka
na, pero self defense lang daw talaga ang nangyari sabi ni Marcus. Hindi rin daw
nila
inakalang biglang haharang ang kuya mo nang bumaril ang mga tauhan ni Stan,
malungkot
nitong saad. Malalim naman akong bunmuntong hininga bago sumagot
Salamat, Ashnea! Wala naman akong sinisisi sa nangyari kay kuya Kahit masakit na
masakit iyon sa amin. Puwede ba, isekreto mo na lang na nakapag usap tayo, please?
Sapat
na sa aking nalaman kong buhay si Stan. Hindi ko na siya guguluhin pa," mabigat ang
loob
kong pakiusap. Tila ba ako pa ang nasasaktan sa mga sarili kong salita.
"Raiza, hindi mo na ba talaga mapapatawad si Stan? Sorry, ha? Hindi naman sa
nangingialam ako, kaya lang mabigat din kasi ang pinagdaanan niya. Maaaring nabulag
siya
sa galit niya sa daddy mo kaya ka niya nasaktan. Pero ramdam kong mahalaga ka pa
rin sa
kaniya," madamdamin niyang tanong. Natigilan ako. Masiyadong maraming mga
masasamang bagay ang nangyari at hanggang ngayon ay magulong magulo pa rin ang isip
ko. Dumagdag pa ang galit ni mommy sa akin dahil parang sinisisi niya ako sa
nangyari kina
kuya at daddy. Ang unfair lang talaga!
Hindi ko pa alam, Ash. Pero thank you sa pakikiramay mo. Sapat na ang lahat nang
narinig at nalaman ko ngayon. Ang hiling ko na lang talaga ay sa atin na lang sana
ang
pag-uusap na ito," pakiusap ko pa. Narinig ko naman ang pagbuga niya ng hangin.
Maaaring
may ilang hindi makakaintindi kung bakit hindi gano'n kadali sa akin ang patawarin
si Stan.
Totoong mahal ko siya, mahal na mahal, pero hindi sapat iyon para kalimutan ko ang
lahat ng
dinanas ko. Isang pagkakataon lang iyong hiningi ko, at iyon ay ang pakinggan niya
ang
paliwanag ko. Pero mas pinili niya akong saktan kaysa sa mapakinggan. Kaya kahit
anupaman ang dahilan niya, nasaktan pa rin ako at hindi iyon basta-basta mawawala.
"Okay, pangako. Kahit si Marcus hindi makakaalam na nag-usap tayo ngayon. Sana
magpakatatag ka pa, Raiza. Huwag kang susuko. Dumaan din ako sa sobrang dilim na
parte
ng buhay ko na akala ko ay wala ng pag asa. Namatay pa ang mga magulang ko, pero
bandang huli ay pinili ko pa rin ang maging matatag at maging masaya. Maigsi ang
buhay,
Raiza, kaya sana ay mas piliin mo ang maging masaya kaysa titigan ang mga
kamalasang
nangyari sa buhay mo," seryosong payo niya sa akin. Tahimik lang akong lumuluha
habang
pinakikinggan siya
"Thank you, Ash. Masuwerte akong naging bahagi ka ng circle of friends ko. Isa kang
tunay na kaibigan," papuri ko pa sa kaniya saka suminghot para mapigil ang sariling
humikbi.
"You're always welcome, Raiza. Tawagan mo ako anytime kung kailangan mo ng
kausap, okay? Siya nga pala, two weeks from now birthday na nina Marcus at Marco.
Doon
daw kami magse- celebrate sa isang private island. Ayaw pa nilang sabihin kung saan
pero
surprise daw. Punta ka, ha?" imbita niya. Napangiti naman ako sa gitna ng mga luha
ko.
2/6
"Wala iyon. Sige na, bye! Saka mag seen ka naman sa GC, na add na kita doon,
pahabol
pa niya. Nakalimutan ko na iyon dahil hindi ko na nahaharap pang magbukas ng
account ko.
Okay, Ash. I will, thanks. Bye!" tugon ko at tinapos na ang tawag Mapait akong
ngumiti
kahit na gumaan ang loob ko nang malamang buhay si Stan. Totoong nakahinga ako nang
maluwag. Sa ngayon ay itutuon ko muna ang buong pansin ko sa pag aasikaso kay kuya
at
kay mommy
Hanggang sa mailibing si kuya pagkata pos ng isang linggong burol ay halos hindi
ako
pinapansin ni mommy. Pakiramdam ko tuloy ngayon ay isa na akong ulila. Bakit
kailangang
pati si mommy ay manlamig sa akin nang ganito? Hindi ba niya nakikitang
nasasaktarnat
nahihirapan din ako? Ni wala akong mapagsumbungan o makapitan. Ang hirap at ang
sakit.
Nang sumunod na araw ay sinubukan kong magpakita sa opisina. Ang buong akala ko
ay tatanggalin na ako sa trabaho dahil mahigit dalawang buwan akong nawala. Pero
tatanggapin pa rin naman daw ako ng boss ko at nakiramay pa nga dahil nauunawaan
naman daw niya ang mga nangyari sa akin. Kaya lang buntis ako, at alam kong hindi
makabubuti sa akin ang trabaho ko ngayon dahil sa kalagayan ko. Kaya pinag-isipan
ko kung
babalik na lang ba ako sa Amerika at ipagpapatuloy ang nasimulan.
Gustong- gusto kong sabihi
kay mommy na buntis ako, kaso baka lalong magalit kapag
nalaman niya kung sino ang ama. Baka tuluyan pa niya akong isumpa at itakwil kapag
nagkataon.
Inabot din ako ng hanggang uwian dahil hindi matapos-tapos ang kuwentuhan at
kumustahan sa opisina. Ngunit paglabas ko ay kumunot ang noo ko dahil nasa parking
lot si
Marco at nakasandal sa kotse niya. Nakahalukipkip ito at nakangiti habang
nakatingin sa
akin.
"Ano'ng ginagawa mo rito? Ako ba ang ipinunta morito? agad kong tanong nang
makalapit na sa kaniya. Bumuntong hininga siya at tumango.
Puwede ba tayong mag usap? Seryosong tanong niya. Nagtataka man ay tinanguan ko
siya. Ang seryoso kasi ng mukha niya kaya hindi ako mapakali.
Oo naman. Saka nagtatampo ako sa iyo, pairap kong sagot. Natawa naman siya at
inalis ang pagkakahalukipkip niya.
Alright! Let's go somewhere quiet at doon mo na lang ako pagalitan. Ayaw ko namang
dito ka magwala at baka isipin pa nilang binasted kita kaya ka galit," nanlaki ang
mga mata
ko at kahit malungkot ako kanina ay natawa ako sa kaniya.
"Ang kapal mo, ah! lkaw pa talaga babasted sa akin?" taas kilay kong tanong.
Umiling
ito habang nakangiti.
Alam mo ang taray mo. Crush pa naman kita dati kaso na-turn off na ako. Ayaw ko ng
babaeng mataray," kunwa'y dismayadong saad niya kaya nahampas ko siya ng magaan sa
hracn
3/6
lang siya ng iba kasi masisira lang ang buhay niya sa iyol" pabirong banta ko pero
lalo lang
siyang natawa.
"Sinong may sabi sa iyong ipakikilala kita sa kaniya? Ayaw ko nga. Baka mahawa pa
sa
toyo mo, pambubuska niya kaya hindi na ako nakapagpigil at mmuli siyang
pinaghahampas.
Sinasangga naman niya ang mga palo ko pero tawa pa rin ito nang tawa
"Enjoying everything?
Muntik na ako masamid nang marinig ang pamilyar na boses na iyon. Nabitin sa ere
ang
mga kamay namin. Nagkatinginan pa kami ni Marco. Kahit hindi kolingunin ay kilala
ko hung
sino ang dumating. Biglang tila nag slow motion ang lahat at wala akong ibang
marinig kung
hindi ang mabilis na kabog ng dibdib ko. Ibinaba ko ang dalawang kamay ko at
yumuko.
Ayaw kong lumingon. Ayaw ko siyang tingnan dahil baka manghina ako at traydurin ako
ng sarili kong katawan. I wanted so badly to hug him and ask him if he's alright.
Pero nanatili
akong parang estatwang nakayuko at tinitiis ang udyok ng damdamin kong lingunin
Siya.
Stan? Ano'ng ginagawa mo rito?" gulat namang tanong ni Marco. Pero alam kong
pareho silang sa akin nakatingin. Ayaw kong mag-angat ng mukha.
"l am here to get what is mine! But it seems like she's enjoying someone else's
company,
parinig niya sa akin. Nagtagis ang mga ngipin ko at napalunok ako sa mga sinabi
niya. Mariin
din akong pumikit. Tinakasan ko nga pala siya. At nang biglang maalala iyon ay
napatingin
akong may pag aalala kay Marco. Sigurado akong alam na niya ngayong si Marco ang
nagtakas sa akin kaya baka kung ano'ng gawin niya rito.
"Marco, tara na," yaya ko rito at hindi pinansin si Stan kahit alam kong lumakad
ito
papalapit sa amin.
Alanganin naman akong tiningnan ni Marco saka bumaling kay Stan. Ayaw ko pa rin
siyang tingnan. Kinakabahan kasi ako na parang ewan.
"Sa akin ka sasama!'" may tila pagbabanta ang utos niyang iyon. I puckered my lips
and
finally decided to look at him. Muntik na akong matangay sa magaganda niyang mga
matang
nakatitig sa akin nang may pagsuyo. Walang galit o anumang pagkasuklam. Pero hindi
ako
magpapadala sa kaniya.
"Hindi ako sasama sa iyo! At kahit kailan hindi mo na ako makukuha!" pabalang kong
sagot. Pero ngumisi siya at tinaasan lang ako ng kilay.
"Come on, Raiza. We both know that you still care for me. Dahil kung hindi, wala ka
ngayon dito sa Pilipinas," tila naghahamong pahayag niya. Muli akong napalunok.
Pero hindi
ako magpapatalo.
"Hindi ikaw ang dahilan kung bakit ako bumalik ng Pilipinas!" pairap kong komontra
sa
kaniya at muling binalingan si Marco. "Marco halika na!" I was gritting my teeth
because he
was just standing there, doing nothing
4/6
"Subukan mo lang at ako ang bubugbog sa iyo!" pinandilatan ko pa siya pero
pinagtawanan lang ako.
"Fine. You can do whatever you want with me. Let s go!l" akmang hahawakan niya ang
kamay ko pero agad kong itinago ang mga ito sa likuran ko. Umiling ako at tiningnan
siya
nang masama.
"Hindi nga ako sasama sa iyo! Umalis ka na!" pagtataboy ko sa kaniya, pero napatili
ako
nang inilang hakbang lang niya ang pagitan namin at bigla akong buhating parang
sako
Isinampay niya ako sa balikat niya at lumakad na paalis. Kahit pinagsusuntok ko na
ang likod
niya ay wala man lang siyang pakialam.
Miss Miss Thinz
Malapit na po tayo sa ending. Ilang chapters na lang. Salamat po sa
pagsama sa akin sa story na ito. Isang kuwento na naman po ang
natapos natin. Maraming salamat po sa suporta ninyo mula umpisa.
Salamat sa mga hindi nang-iwan kahit binigla tayo dahil ni-lock na lang
basta. Sana po ay samahan ni' yo pa ako sa iba ko pang mga stories.
Sa mga hindi pa po nakapag add, iyong MY GRUMPY BOSS po ang next
kongi-update. Salamat po talaga sa mga laging nagsesend ng Moon
Ticket.
5/6
Chapter 71 A Chance
"Hindi nga ako sasama sa iyo! Umalis ka na!" pagtataboy ko sa kaniya, pero napatili
ako
nang inilang hakbang lang niya ang pagitan namin at bigla akong buhating parang
sako.
Ano ba! Bitiwan mo ako, walanghiya ka talaga!" sigaw ko habang nagpupurniglas.
Tiningnan ko si Marco para humingi ng tulong pero tiningnan niya lang ako na tila
humihingi
ng paumanhin. What the hell Naduwag na ba siya kay Stan? Lagot ka sa akin Marco
kapag
nagkita tayo ulit! Pagbabanta ko sa isip ko.
Nang makita kami ng mga tauhan ni Stan ay agad binuksan noong isa iyong kotse at
isinakay ako roon ni Stan. Pagkatapos ay sumunod din siya agad. Lalo akong naalarma
nang
mabilis niyang utusan iyong driver niya na lumarga na.
Ano ba, Stan! Pakawalan mo ako rito. Ayaw kong sumama sa iyo!" galit kong asik sa
kaniya.
"No! You're mine! I will explain everything!" tiim-bagang niyang sagot at hinaplos
pa ang
pisngi ko kaya umusog ako palayo sa kaniya. Pero ang buwisit hinila ako papalapit
sa kaniya
at niyakap nang mahigpit.
Bitiwan mo ako, Stan! Nanggigigil ako sa iyo! Hindi na nakakatuwa ang ginagawa mo!"
angil ko pa at pilit na kumakawala sa kaniya. Pero malakas siya kaya kahit hingal
na hingal
na ako kakapumiglas ay hindi ako makawala sa kaniya.
"I won't ever let you go, again! Saktan mo ako't lahat pa ng gusto mong gawin sa
akin,
tatanggapin ko, basta huwag mo lang akong iiwan ulit. Hindi ko na kakayanin kapag
mawala
ka pang muli!l" seryosong saad niya at mahigpit lang akong yakap na animo'y
makakawala
ako rito
"Neknek mo, Stan! Hinding hindi kita mapapatawad sa lahat ng ginawa mo sa akin! At
isa pa ayavw na kitang makasama pang muli! Wala na akong nararamdaman para sa iyo
kung
hindi puro galit at sama ng loob lang!" sambit ko. Ngunit parang ako rin mismo ang
nasaktan
sa sarili kong mga salita. Lumuwag ang pagkakayakap niya sa akin. Gusto kong bawiin
ang
sinabi ko pero huli na dahil alam kong nasaktan ko na siya. Umiwas na lang ako ng
paningin
dahil sumasakit na ang lalamunan ko sa pagpipigil kong maiyak.
"Kahit hindi mo na ako mahal at kahit hindi mo na ako patawarin pa, hindi pa rin
kita
pakakawalan. Hindi ko naman talaga deserve ang kapatawaran mo. Pero hangga't
nabubuhay ako akin ka lang. Kaya kung gusto mo talagang makawala sa akin, patayin
mo na
lang ako. You will only be freed from me when I'm dead!" paos ang tinig niyang
tugon
Napayuko ako dahil nag init ang mga mata ko sa sinabi niya. Hindi ako nakapagsalita
dahil
hindi ko alam ang isasagot.
1/6
Akala ko ay sa mansiyon niya ako dadalhin pero nagulat ako nang isang private plane
ang bumungad sa akin sa pinuntahan namin. Muli akong kinabahan at kahit ayaw ko
siyang
kausapin ay napilitan akong magtanong.
"Saan ba tayo pupunta? ngunit hindi niya ako sinagot, baghus ay inalalayan niya
akong
bumaba. Wala na akong nagawa pa kung hindi sumunod. Kahit naman kasi magwala ako
rito
ay wala rin akong magagawa.
"Stan, please. Saan ba tayo pupunta?" pangungulit ko pa sa kaniya. Hindi pa rin
siya
nagsalita at pinaupo na ako sa loob saka ikinabit ang seat belt ko. Umupo siya sa
tapat ko at
tumitig sa mukha ko.
"Imiss you, Raiza! I miss you so much, my little fairy. Akala ko talaga ay hindi na
kita
makikitang muli. Akala ko magagaya na ako kay Charles. Thanks for coming back, my
little
love," malambing at sobrang seryoso niyang saad. Hindi ko kinaya ang titig niya
kaya ako rin
ang sumuko at nag iwas ng tingin.
"Hindi nga ikaw ang dahilan kaya ako umuwi. Besides, aalis na rin ako ulit. Malas
lang
dahil naabutan mo pa ako," masungit kong sagot. Hindi siya agad nagsalita at
tumitig lang sa
akin. Kakainis, titig nang titig, nakakaasiwa.
"l am so sorry for what happened to your brother. Nakapagpaputok na sila bago ko pa
man sila mapigilan," hinging paumanhin nito. Gumuhit ang malalim na sakit sa puso
ko sa
sinambit niya. Lumunok ako dahil ramdam ko ang namuong luha sa mga mata ko.
2/6
Ayaw ko nang pag usapan iyan. Hindi na rin naman maibabalik ang buhay niya
mahinang usal ko. Pero tumingin ako sa kaniya nang may maalala. "Si daddy? Ano' ng
ginawa
ni' yo kay daddy tanong ko. Umigting ang mga panga niya at tumalim ang mga mata
niya
He's getting what he deservesl" galit nitong sagot. Nanlaki ang mga mata ko, big
sabihin
B buhay pa siya?" halos hindi humihingang tanong ko. Pairap na nag iwas ng paningin
si Stan. Kita kong lumunok siya base sa paggalaw ng Adam's apple niya
"Buhay pa siya, dahil isinakripisyo ng kuya mo ang buhay niya para iligtas ang
daddy
mol" masama ang loob niyang sagot sa akin. Napatakip ang kamay ko sa bibig ko dahil
sa
pagkirot ng dibdib ko. Mabigat na mabigat na mga kasalanan ang ginawa ni daddy,
pero mas
pinili pa rin ni kuya na iligtas siya.
Hindi na ako muli pang nagsalita at iniiyak na lang ang sakit. Sobrang sakit na
parang
mamanhid na yata ang buong katawan ko. Sana itong puso ko na lang ang mamanhid para
hindi na ako makaramdam pa ng anumang sakit.
Dalawang oras lang ay narating na namin ang isang makapigil-hiningang tanawin ng
isang isla. Nagulat ako dahil akala ko ay bahagi ng isang airport ito pero sadyang
may sarili
lang na runway itong lugar. At nang bumaba kami ay mayroon pang isang mas malit na
eroplano at dalawang helicopters.
Isang blue Maserati ang nakaabang sa tabi ng private plane na sinakyan namin.
Maliban
doon sa dalawang van at isang puting kotse na panay mga tauhan ni Stan ang sumakay.
Nakatayo na silang lahat at bumati pa sa amin nang ganap na kaming makababa.
Hawakhawak lang ni Stan ang kamay ko at kahit kinausap niya sandali ang driver at
mga tauhan niya ay hindi nito ako binibitiwan. Akala mo naman makakatakas talaga
ako rito
kung sakali. Kapag susubukan kong kumawala sa pagkakahawak niya ay lalo lang itong
humihigpit kaya hinayaan ko na lang. Magpapagod lang ako at ang ending siya pa rin
ang
mananalo.
Mahigit limang minuto lang ay nakarating na kami sa isang magandang bahay. Bale
tatlo ang mga malalaki at maluluwang na bahay rito pero itong tinapatan ng sasakyan
ang
pinakamalaki at pinaka-engrande sa lahat.
"Welcome to Raistan private island!" nakangiting baling niya sa akin. Kaya mula sa
paEgagalugad ng mga mata ko sa lugar ay napatingin ako sa kaniya
Raistan? parang gusto kong matawa sa pangalan. Pero tinaasan niya lang ako ng
kilay. Tapos bigla kong na- realize kung saan nanggaling ang pangalan. Raiza plus
Stan,
Raistan!
"Ang corny, ah!" kontra ko. Pero sa totoo lang muntik na akong mapangiti. Nag isip
kasi
ako ng ipapangalan sa magiging anak namin kung sakali kaya lang wala pa akong
maisip.
Bigla tuloy akong nagka ideya pero agad din akong kinabahan. Buntis nga pala ako!
Lintek!
3/6
Ayaw ko pa namang malaman niya ang tungkol dito dahil siguradong lalong magiging
possessive pa siya sa akin. Pero paano nga ba ako makakawala rito?
"I bought this island after I gave you the Zeus Residential Tower. Regalo ko talaga
ito sa
birthday mo. Pero dahil sa katangahan ko ay nakalimutan ko ang mismong araw na
iyon. I'm
really sorry, Raiza. God knowsI never meant to hurt you," madamdaming niyang saad
Ngunit nakaawang na ang mga labi ko bago ko pa iyon mamalayan. Liubhang
pagkamangha ang bumaha sa kalooban ko. Naririto na naman ang mga tila paruparong
kumikiliti sa tiyan ko.
Para sa akin ang malawak at napakagandang isla na ito?" hindi makapaniwalang
tanong ko. Ngumiti siya at tumango. lyong ngiting kahit sinong babae ang makakita
ay
siguradong matutunaw. Pero hindi ako nakaimik dahil sa matinding pagkabigla. Noong
bigyan niya ako ng isang luxurious residential tower na kaihit sa panaginip ay
hindi ko
inakalang magkakaroon ako ay labis-labis na shock ang inabot ko. Tapos ngayon ay
isang isla
naman? Hindi ito basta kung ano lang na property, this is an island! s' "t!
"I still have a lot more to give you even if you don't ask. Gagawin ko ang lahat
para sa iyo.
Alam kong galit ka at alam kong mahihirapan ka nang mahalin akong ulit, pero hindi
ako
susuko. Hindi ako titigil na mahalin ka. Hindi ako magsasawang maghintay na
magustuhan
mo akong muli dahil gano n ka kahalaga sa akin. You' re worth the wait and
sacrifices, Raiza.
Handa akong magpaalipin sa iyo kung kinakailangan," bumigat ang bawat paghinga ko
sa
mga binitiwan niyang mga salita. Sa buong panahon na sinasabi niya ang mga iyon ay
magkahinang ang mga mata namin. Wala akong nakitang kahit na konting
pagsisinungaling
sa kaniya. He was so damn serious and I know, even ifl don't admit it, I was shaken
with his
words. Nablangko ang utak ko at hindi ko alam ung paano magre-react. Hindi ko alam
kung
paano tutugon at kung ano ang gagawin.
"You hurt me...a lot! Mas pinili mong saktan ako kaysa pakinggan ang mga paliwanag
ko. So, ano pang dahilan para paniwalaan ko rin ang mga sinasabi mo ngayon?
Pakawalan
mo na ako at huwag na huwag ka nang magpapakita pa sa akin kahit kailan. Baka
sakali,
makalimutan ko ang lahat ng sakit na ipinaranas mo sa akin," buong tapang kong
saad. Hindi
ko gustong magkasakitan kami ngayon. Pero hindi rin madali ang pinagdaanan ko. Kung
sana nakinig siya kahit isang beses lang, eh, di sana hindi kami aabot sa ganito.
"Hilingin mo na ang kahit ano. Huwag lang ang pakawalan ka. Dahil mas gugustuhin ko
pang mamatay na lang kaysa mawala ka nang tuluyan sa akin," determinadong saad niya
at
kinuha ang kamay ko. Hindi na niya hinintay ang sagot ko at hinila na ako papasok
sa
magarang bahay na nasa harapan namin.
Hanggang sa marating namin ang master's bedroom ay walang nagsasalita. Kahit
napakaganda ng lugar na ito ay hindi ko magawang ma appreciate nang husto dahil sa
bigat
ng dibdib ko.
This will be our room, pagbibigay alam niya nang pasukin namin iyong
4/6
pinakamalaking silid.
Bakit isa lang ang kuwarto natin? Marami namang ibang kuwarto rito. Doon na lang
ako at dito ka," mataray kong sagot sa kaniya. Nakita ko ang pagbalatay ng sakit sa
mga
mata niya kaya napalunok ako. Bumuntong hininga siya at malungkot na tumango
Sige. Dito ka na lang at doon na lang ako sa isang kuwarto," sumusukong saad niya.
Ako
pa tuloy ngayon anE parang nakonsensiya
"Mabuti naman," sambit ko at naupo sa gilid ng kama.
"Kumpleto na sa lahat ng gamit ang mga cabinet dito. Lahat ng kakailanganin mo ay
nandito na rin. Kapag may kulang pa sabihin mo lang at magpapabili ako," dagdag pa
niya.
Ramdam ko ang bigat sa pananalita niya pero binalewala ko na lang.
"Hanggang kailan tayo rito?" tanong ko. Hindi naman siya agad sumagot
"We can spend the rest of our lives here if you want," diretsahan niyang sagot kaya
napatayo ako at hinarap siya.
"Stan!" reklamo ko. Pero malungkot niya lang akong tiningnan.
"Mahal kita, Raiza. Mahal na mahal. Gaya nang sinabi ko, makakawala ka lang sa akin
kung patay na ako. You can kill me anytime you want" sambit niya na lalong
nagpabigat ng
loob ko. Pero nakaramdam din ako ng inis dahil bakit iyong buhay niya ang ginagamit
niyang
sangkalan?
"Hindi ako mamamatay-tao!
Then, you have to endure it living with me. Dahil hanggang humihinga ako sa akin ka
lang. Mine alone!" mariing pahayag niya at tinalikuran na ako. Mabilis siyang
lumabas ng silid
habang ako ay natulala na lang habang nakatingin sa kawalan. Hindi ko alam kung ano
ang
balak niya pero natatakot ako. Hindi ako natatakot sa kaniya kung hindi sa sarili
ko.
5/6
Chapter 72 Pregnancy Revealed
Alas-diyes na ng gabi at hindi pa nga pala ako naka kapaghapunan. Ano na bang
nangyari kay Stan? Gutom na ako. Hindi ako puwedeng magutom dahil may isang buhay
na
ang unti-unting lumalaki sa sinapupunan ko na nangangailangan ng sapat na
nutrisyon.
Lumabas ako at bumaba. Tahimik ang buong paligid. Baka tulog na rin iyong mga
katulong. Nagpasiya na lamang akong hanapin ang kusina. Kahit papaano ay mayroon
naman sigurong makakain dito.
"Nasaan kaya iyon?" bulong ko sa sarili. Napuntahan ko na ang sala, ang living room
pati ang dining area pero hindi ko mahanap kung nasaan ang kusina. Ang laki laki
naman kasi
ng bahay na ito-
"Ay, palakal" nagulat ako dahil paglingon ko ay ang malaking bulto ni Stan ang
sumalubong sa akin. Napalunok ako dahil wala itong damit na pang-itaas. Tapos
maigsing
beach shorts lang ang suot. Tapos nakabukol pa iyong nagmamalaki niyang ano. s**tl
Mabilis kong inalis ang paningin doon dahil nagsisimula na namang maging mahalay
ang utak ko. Bigla pang pumasok sa utak ko iyong napanaginipan ko noong nasa
Amerika pa
ako.
"What are you doing? Hindi ka makakatakas dito," seryosong saad niya. Namumula ang
mga pisngi niya at mapungay ang mga mata niya. Nakainom siya dahil naaamoy ko ang
alak
sa katawan niya- iyong pinaghalong alak at pabango.
"Hindi ako tatakas! Hinahanap ko lang kasi iyong kusina," nakaismid kong sagot.
Tiningnan pa niya ako na parang sinisigurado kung nagsasabi ba ako ng totoo o
hindi.
"Are you hungry? l'm sorry, nakalimutan pala kitang pakainin," nagbago ang mukha
niyang walang emosyon at nggayon ay napuno ng pag-aalala.
"Okay lang. saan ba iyon? Ako na ang bahala, kaya ko ang sarili ko," tumiim ang
tingin
niya kaya kinabahan ako. Pero hindi ko iyon ipinahalata.
"Come with me" sambit niya at tinalikuran na ako. Sumunod naman ako sa kaniya at
dumiretso nga kami sa kusina. Iba pala kasi ang daan niyon. Papunta naman pala kasi
doon
sa bandang likuran ng bahay.
Maging ang kusina ay napakaganda at napakaluwang. Parang ang sarap-sarap tuloy
magluto rito kahit hindi naman ako magaling magluto.
"What do you want to eat?" naagaw ang atensiyon ko sa tanong niya.
"Ano bang mayroon diyan? Kahit ano na lang," patay-malisyang sagot ko.
"We have everything here. I willjust make you a sandwich and hot choco,
1/7
nagkibit-balikat na lang ako. Gutom na ako kaya kahit ano na'ng mayroon diyan
puwede na
sa akin basta walang lason.
Nang matapos siya sa paghahanda ay inilapag na niya sa harap ko ang malaking
sandwich na makapal ang palaman. Natakam din ako sa umuusok na chocolate drink.
"Ikaw, kumain ka na ba?" natanong ko pagkatapos kumagat sa sandwich. Napangiti pa
siya nang mapaungol ako. Ang sarap naman kasi nito.
"I miss your moans," muntik ko nang mailuwa iyong kinakain ko dahil sa sinabi niya.
Natawa naman ito kaya inirapan ko siya. Hindi naman ako makapagsalita dahil puno
ang
bibig ko.
"Hindi ako nagugutom kanina pero dahil sa ungol mo parang bigla akong nagutom,"
nakangising sabi niya. Tinaliman ko siya ng tingin pero kinindatan lang ako.
Demonyo talaga!
Lasing lang ito kaya ganito, eh. Hindi ko na lang siya pinansin at ipinagpatuloy
ang pagkain.
Maya-maya ay mayroon na rin siyang sariling pagkain pagkatapos ay naglabas ng isang
bote
ng alak.
"Uminom ka kahit hindi ka pa kumakain?" huli na bago ko pa mapagtantong puno ng
concern iyong tanong. Parang gusto kong batukan ang sarili ko sa karupukan ko.
Buwisit lang
talaga.
"Hindi na po mauulit, aking mahal" mapaglarong sagot pa niya kaya lalo akonge
napapikit sa inis.
Binilisan ko na lang ang pagkain dahil nainis ako sa sarili ko. Hindi na ako muling
tumingin sa gawi niya kahit halos hindi ko na malunok ang kinakain ko dahil sa mga
paninitig
niya.
"Thanks for the food. Mauuna na ako, paalam ko pero pinigilan niya ako.
"Raiza, please. Let's talk. I can explain. Saka marami akong gustong sabihin sa
iyo,"
pagsusumamo niya. Pero malungkot ko siyang tiningnan.
"Nagmakaawa rin ako sa iyo noon na pakinggan mo ako, 'di ba? Pero nakinig ka ba?"
panunumbat ko. Nangilid na naman ang luha sa mga mata ko kaya agad akong nag-iwas
ng
tingin.
That's why l am so sorry. Hindi ko hinihinging patawarin mo ako, just listen to
whatI
have to say, patuloy niyang pakiusap. Dahil doon ay may pumasok na ideya sa utak
ko.
"Fine! Makikinig ako sa iyo kung ang kapalit ay papayagan mo na akong makaalis
dito?
hamon ko sa kaniya. Nanlaki ang mga mata niya at hindi nakakibo. Hindi naman ako
nagbaba
ng tingin at sinalubong ang mga mata niya.
lalso have one condition if you want me to let you go - temnporarily!" natigilan
ako.
Temporarily? Ano'ng ibig niyang sabihin?
Ano'ng sinasabi mo? Kapag nakaalis ako rito, hindi na ako babalik!" galit kong
tugon.
Muli na namang napuno ng sakit ang mga mata niya kaya nabagbag ang damdamin
ko.
"No! l'd rather die than lose you forever. If you need space, 1 will give you
space. Pero
hindi ako papayag na mawala ka sa akin nang matagal" determinadong saad niya.
Napayuko
ako at gigil na bumuntong-hininga.
"Kung gano'n ay wala ring saysay kung mag-uusap pa tayo dahil ikaw rin naman pala
ang masusunod' pinahid ko ang tumakas na luha mula sa mga mata ko. Nakatitig lang
siya
sa akin na salubong ang kilay at malungkot ang mga mata.
Kinabukasan ay nagising ako dahil sa pangangasim ng sikmura ko. Nagmamadali
akong bumaba ng kama at patakbong tinungo ang banyo. Doon ako sumuka nang sumuka at
pakiramdam ko pati bituka ko yata ay lalabas na. Nang wala na akong mailabas ay
nasusuka
pa rin ako pero puro laway na lang. Pawis na pawis ako at kusang lumuluha rin ang
mga mata
ko.
Kailangan ko nang makapagpa-checkup.I need vitamins and proper guidance for my
pregnancy. Pero paano ko iyon magagawa kung palagi lang nandito si Stan? Isa pa,
kapag
nagpatingin ako sa doctor ay siguradong malalaman na nilyang buntis ako.
Karapa tan niyang malaman! Sigaw naman ng isang bahagi ng utak ko. Napapikit ako at
nainis na nagbuga ng hangin. Hindi ko na talaga alam ang gagawin. Kahit sino pa ang
tawagan ko hindi rin nila ako matutulungan pagdating kay Stan. He is too possessive
and
overly dominant.
Nang umayos na nang kaunti ang pakiramdam ko ay nag-toothbrush na ako at
naghilamos. Gutom na ako kaya bumaba ako para tumingin ng puwedeng kainin.
Halos mapatili ako sa excitement nang makita kung sino ang kasalukuyang nagluluto
sa
kusina.
"Manang Erma!" malakas kong bulalas kaya napalingon ito sa akin. malapad ang
ngiting huminto ito sa ginagawa at humarap sa akin.
"Ma'am Raizal Nandito po pala kayo,' gulat na tanong nito habang magkayakap kami.
Tumango ako at naiiyak dahil sa pinaghalong galakat inis. Nagtagumpay kaming
makatakas
ako pero bihag pa rin naman ako ulit ni Stan.
ailan po kayo dumating dito?" natanong ko agad. Ngumiti naman siya bago
Sumagot.
"Kaninang madaling araw lang. Ipinasundo ako ni Sir Stan. Akala ko nga kung saan na
ako ipatatapon. Alam pala niya kasing tinulungan kitang makatakas. Nakalimutan
nating
puno pala ng CCTV ang loob at labas ng mansiyon," dismayadong pagbabalita niya sa
akin.
napaawang naman ang bibig ko at namilog ang mga mata. Bigla ay nakaramdam ako ng
pag-aalala para sakaniya.
Nagalit po ba si Stan sa inyo? Sinaktan po ba niya kayo? agad kong tanong. Sinipat
ko
pa ang kabuuan niya na animo ay may makikita talaga akong galos.
3/7
Gnapre 2Pegnaney hevedied
"Naku, hindi po, ma'am. Mabait naman si Sir Stan. Medyo napagsabihan lang niya ako
pero hindi naman ako sinisante. Kaya nga noong ipinasundo niya ako, sobrang
kinabahan
ako. lyon pala, dadalhin ako dito," sumilay ang mumunting ngiti sa mga labi niya.
napabuntong-hininga ako at humihingi ng paumnahin na tumingin sa kaniya.
"Sorry po, talaga Manang Erma. Nadamay pa po kayo ng dahil sa akin," sambit
ko pa.
"Ito namang batang ito. Okay lang iyon. Saka alam mo, nakakaawa si Sir Stan noong
malaman niyang umalis ka. Ang laki-laki niyang tao pero grabe iyong iyak at
pagwawala niya.
Halos mabasag na nga ang lahat ng laman ng mansiyon. Tapos lagi siyang naglalasing.
At
kahit tulog na, tanging pangalan ni'yo pa rin ang tinatawag. Mahal na mahal talaga
kayo ni
sir, ma am, bakas ang lungkot niya habang nagkukuwento. Ako naman ay parang dinukot
ang puso habang ini-imagine ang hitsura ni Stan. He cried a lot? Parang hindi ko
iyon kayang
makita. Siguradong bibigay ako kapag umiyak siya sa harap ko.
"Pero, Manang Erma, nakita naman po ni'yo ang mga pinagdaanan ko, 'di ba? Kaya
siguro naman,eh, naiintindihan ni'yo kung bakit may hinanakit pa rin ako kay Stan,"
pag-amin
ko. Dahan-dahan naman itong tumango.
"Pero kasi sinadya lang daw po niyang magmukhang galit sa inyo. Kasi kung hindi
niya
gagawin iyon, kukunin kayo ng daddy niya at gagawin din daw po sa inyo ang nangyari
kay
ma'am Charry. Narinig ko pa nga, mas higit pa daw doon ang ipararanas sa inyo
bilang ganti.
Kaya si Sir, naghunwaring ginagantihan kayo at sinasaktan araw-araw para hindi
makialam si
Sir Viktor."
Napanganga ako sa mga sinabi niya. Literal talaga na na-shock ako at hindi
napakagsalita. Ni hindi ko mabilang kung ilang beses akong napakurap at bawat taas-
baba
ng dibdib ko ay sobrang bigat.
"Sinadya po ni Stan ang lahat?" paanas kong tanong. Malungkot na tumango ang
matanda.
Totoo daw pong nagalit siya sa iyo dahil akala daw po niya ay kasabwat kayo ng
daddy
ni'yo sa nangyari kay Charry. Pero hindi naman daw niya kayo kayang parusahan na
kagaya
ng gustong mangyari ni sir Viktor" dagdag pa niya. Nakagat ko ang pang-ibabang labi
at
tuluyan na akong naiyak. He was not lying that he had to do things just to protect
me.
"Pero nabuntis niya si Arllane. Paano niya ipaliliwanag iyon?" lumuluhang
tanong ko.
That wasn't my child!" napasinghap ako at maging si Manang Erma ay nagulat din
nang biglang magsalita si Stan sa likuran ko.
Ano ng pinag-uusapan ni'yo?" kunot-noong tanong niya. "Manang Erma, bakit siya
umiiyak?" baling niya sa matandang dahil sa kaba ay hindi nakasagot agad.
Raiza, are you alright? Bakit ka umiiyak? May masakit ba sa iyo?" hinawakan niya
ang
balikat ko at buong pagsuyong tumingin sa akin. Pero umatras ako at pinahid ang mga
luha
ko.
"Okay lang ako," paiwas kong sagot
"No, you're not okay. Please tell me, may masakit ba sa iyo? Pumunta tayo sa
ospital"
natatarantang sabi niya. Lihim akong umirap at napakagat sa pang-ibabang labi ko.
Maya-maya ay biglang parang umiikot ang paningin ko kaya napahawak ako sa braso ni
Stan. st! Huwag ngayon, huwag ngayon please! Hiling ng isip ko.
"See?I told you, you're not alright," iniyakap niya ang isang braso sa balikat ko.
Nahihilo
talaga ako tapos nagugutom na rin ako.
"Okay lang ako. Nagugutom na kasi ako kaya siguro ako biglang nahilo," pagdadahilan
KO
Sa narinig ay naging mabilis ang mga kilos niya kaya agad niya akong inalalayan
papunta sa dining area at pinaupo muna roon.
"Stay here and I will bring you breakfast halata pa rin ang pagkataranta sa kaniya
pero
dahil nahihilo talaga ako ay hinayaan ko na lang siya. Nang makalabas na siya ay
nasapo ko
ang ulo ko. Para akong hihimatayin na ewan. Medyo naglalaway pa ako kasi pakiramdam
ko
ay nasusuka na naman ako. Ganito pala ang pakiramdam ng buntis. Unang buwan pa lang
mapanghamon na.
Nakadukmo ako sa lamesa nang muling bumalik si Stan pagkatapos ng ilang minutong
paghihintay. Kasunod lang niya si Manang Erma na may dala nang sinangag.
Ngunit nang maamoy ko ang malakas na samyo ng bawang mula sa sinangag ay
mabilis na umasim ang sikmura ko at napatakbo ako nang mabilis sa lababo at nagsuka
nang
nagsuka.
Agad naman akong dinaluhan ni Stan na hinagod ang likod ko at hinawi ang buhok ko
para hindi tumabing sa mukha ko.
"Pakitanggal iyong sinangag. Ang pangit ng amoy," hirap at halos naiiyak kong
pakiusap.
"Manang Erma, she doesn't like the fried rice. Please take it back to the kitchen,"
mabilis
na utos naman ni Stan. Halatang-halata ang matinding pag-aalala sa boses niya.
Pagkatapos kong magsuka ay nagmumog ako at naghilamos. Nanginginig ang mga
tuhod ko at talagang nanghihina ako. Kung wala si Stan sa tabi ko ay baka tuluyan
na akone
bumagsak.
Parang awa mo na, Raiza. Sabihin mo sa akin kung ano'ng problema. I'm already
freaking out here. Please, dadalhin na kita sa ospital," kulang na lang ay lumuhod
na siya sa
pagsusumamo. Nang mapatingin ako sa guwapo niyang mukha ay kita ko ang pagkatuliro
niya. Bigla tuloy akong naawa sa kaniya dahil wala siyang ideya sa tunay kong
kalagayan.
Stan, wala akong sakit. Normal ang lahat ng ito. Hindi ko lang talaga akalaing
ganito
pala kalala kapag ako na mismo ang nakararanas, nanghihinang usal ko. Lalo namang
tumalim ang pagkakakunot ng noo niya.
"Normal? May nakain ka bang hindi maganda? Sandwich at chocolate drink lang naman
ang kinain mo kagabi, ah. Hindi ba iyon gusto ng sikmura mo?" sunod-sunod niyang
tanong
at pinahid ang luhang lumandas sa pisngi ko. Ni hindi ko namalayang may luha na
pala ako.
Hindi agad ako nakasagot at nakipagtitigan lang sa kaniya. Mukhang wala na akong
mapamimilian pa kung hindi sabihin sa kaniya ang totoo. Kailangan ko nang
magpatingin sa
OB.At hindi ko iyon magagawa nang hindi malalaman ni Stan ang totoong kalagayan ko.
Mas
mahalaga ang buhay ng baby ko kaysa sa galit ko sa daddy niya, kaya kailangan ko
nang
sabihin.
"Normal lang ang nararamdaman ko dahil..."napalunok ako sa pagbilis ng pintig ng
puso ko. "Buntis ako. Stan dinadala ko ang anak natin," pagpapatuloy ko. Nanigas na
parang
tuod si Stan sa kaniyang kinatatayuan at nanlalaki ang mga matang bumaba ang
paningin sa
tiyan ko. Pagkatapos ay dumako ang mga mata niya sa mukha ko at doon ko nakita ang
pangingintab ng mga mata niya dahil sa mga namuong luha roon. Teka, iyak ba siya?
s*t!
Chapter 73 My Queen!
Stan's POV
"Buntis ako. Stan dinadala ko ang anak natin," pagtatapat ni Raiza sa mahinang
tinig.
Parang biglang bumagal ang paggalaw ng mundo at biglang tumahimik ang lahat,
Gulat akong tumitig sa magandang mukha ng babaeng pinakamamahal ko hanggang sa
mapadako ang mga mata ko sa tiyan niya.
"You're pregnant?nausal ko at hindi makagalaw sa kinatatayuan. Awang pa rin ang
mga labi ko at hindi ako makapaniwala sa narinig ko ngayon lang. Then, suddenly my
eyes
stung with tears and my throat hurt due to a lump.
Bigla ay nag flashback sa akin ang araw kung saan nagimbal ako nang biglang itutok
ni
Grayson sa akin ang baril at walang pagdadalawang-isip na iputok iyon nang
Sunod-sunod.
kdinig ko ang malakas na sigawni Marcus bago ako tunmumba sa lakas ng impact
ng mga balang tumama sa akin. Hindi naman ako ganap na nasaktan ngunit bumagsak pa
rin
ako sa lupa.
Ngunit nanlaki ang mga mata ko nang mula sa likuran ko ay marinig ko ang
Sunod-sunod dingputok. Kasa bay niyon ang biglang pagharang ni Royvin sa daddy niya
at
Sinalo ng ka tawan niya ang mga balang nanggaling sa mga banl ng nmga tauhan ko.
Stop! Sigaw ko upang pigilan sila ngunit huli na. Bago pa man bumagsak nang tuluyan
sa lupa si Royvin ay nasalo na siya ng daddyniya at nawalan naman ng malay ang
mommy
niya.
Royvin, anak. No! No! My son!"nanginginig ang boses na siga wni Grayson. Bumalong
ang mga luha niya habang naka tunghay sa anak na sumusuka ng dugo at panay ang
igik. Tila
maygusto itong sabihin kaya pinipilit magsalita.
"D-dad.. iligtas ni'yo si Raiza. Please, daddy.. tellher l'm sory... tell her, I
love herso
much."
yon ang mga huling salitang binitiwan ni Royvin bago siya tuluyang binawian ng
buhay
Isang malakas at masaklap na sigaw ang namutawisa mga labini Grayson. Ngunit imbes
na
maa wa ay lalo akong nakaramdam ng paghasuklam sa kaniya. Nadamay ang mga anak niya
no, hindinga pala niya anak si Raiza, dahil sa kagagawan niya.
"Take this bastard and give him the worst punishment that he deserved" utos ko sa
mga
tauhan ko. "Marcus, please take care of Raiza's mom and brother 1
"Boss, your dad calledl Isinugod daw sa ospital si ma 'am Arllane She met an
accident
1/8
while going here!"pagbabalita sa akin ni Juel. Napamura ako sa nerbiyos dahil sa
sinabi niya.
"Sige na, Stan. Ako na ang bahala rito. Papunta na rin naman ang grupo nina Charles
dito,"udyok sa akin ni Marcus.
"How about the press? Hindi puwedeng lumabas sa media ito,"paalala ko.
"Don't wory about that. Si Sander at Drake na ang bahala riyan. Marco will help,
too,"
alanganin niyang sabi. Tumalim ang mga mata ko.
Tm sory, Marcus, pero kailangan kong harapin si Marco pagkatapos nito. Hindi ko
siya
mapapatawad sa ginawa niya,"galit kong banta. Bumuntong-hininga si Marcus at
tumango.
"Just be calm, okay? Hindi mo mapapalabas si Raiza kung puro init ng ulo ang
gagamitin
mo. That's the very rea son why she left, remember?" katuwiran niya. Umigting ang
panga ko
at kahit aya w ko mang aminin ay may punto siya.
"Sige. Mauna na ako, "paalam ko at nilisan na ang lugar
Pagdating ko sa aspital ay kararating lang din nina da ddy at Aunt Jenna roon My
dad
wasglaring at me, but lignored him.
"Stan, criticalang lagay ni Arlane. May cancer pala ang batang iyan. Ina take daw
habang nagmamaneho. Bakit kasi hindi siya nagsama ng driverniya?" umiyak na
pagbabalita niAunt Jenna sa akin. Kumuyom ang mga kamao ko.
"Bakit nandito kayo sa labas? Hindi ba puwedeng pumasok?"natanong ko.
Her dad wanted some time alone with her daughter,"galit na sagot ni daddy. Nabagbag
naman ang kalooban ko. Nag-aalala rin talaga ako para kay Arilane dahil kapatid ang
turing
ko sa kaniya. Kahit nagalit man ako ay hindi maiaalis na isa siya sa mga
pinakamahahalagang tao sa buhay ko.
Bumukas ang kuwarto at lumabas ang llang nurse kasunod ang dala wang
doktor
"Puwede na raw kayong pumasok. Gising na po ang pasiyente,"sabi sa amin noong
lala king doctor. "Paalala lang, bawal siyang ma-stress o sobrang matuwa kaya mag-
ingat po
kayo sa pakikipag-usap sa kaniya,"dagdag bilin pa niya. Tumango ako habang si Aunt
Jenna
ang sumagot
"Thank you po, Doc"tumango lang din ang doktor at tipid na ngumit.
Sumalubong sa amin ang mala kas na amoy ng gamot at ang mahinang ugong mula sa
medical machine na nakakabit sa katawan ni Arlane. Her face was Swollen and her
head has
bandage Natatakpan ng kumot ang halos buong ka tawan niya kaya hindi ko makita kung
gaano pang pinsala ang tinamo niya.
"Stan... "minamalat nitong tawag sa ain. Agad dumaloy ang mga luha sa gilid ng mga
mata niya pababa sa pisngi. Mabilis akong lumapit sa tabi niya at bumati sa daddy
niya.
Tumango ilang ito at lumipat sa sofa kasama nina daddy at Aunt Jenna
"How do you feel" mahinang tanong ko kay Arllane. She smiled weakly at me
"Stan, I'm very sorry for all the pain /'ve caused you,"umiiyak nitong sanmbit.
Pero
mabilis akong umiling
"Wala kang kasalanan sa akin. Magpagaling ka na agad para sa baby mo,"may bikig sa
lala munan ko. Hindi ko kayang sabihing baby namin dahil hanggang ngayon ay hindi
ako
makapaniwalang may nangyari sa amin.
"Sorry Stan, Alam ko at ram dam kong hindi na ako magtatagal. Tinapat na rin ako ng
doktor dahil hindi na tumatalab ang dialysis at chemotherapy sa akin. 1 know l'm
dying at any
moment now," humikbi siya pagka tapos magsalita.
Napatayo naman sina daddy at lumapit sa amin
"Mosuko yo, nakanaide, sore wa anata ni totte warui koto desu," (Hija, huwag ka
nang
umiyak. Makakasama sa iyo iyan.) puno ng pag- a alalang sambit ng daddy niya.
Tumango
naman agad ako atginagap ang kamay niya.
"Tito is right. Please don't cry. We're here foryou" segunda konaman sa sinabi ng
daddy
niya
"Stan, dad, tito Viktor and Aunt Jenna, / am very sorry 1lied to all of you"patuloy
pa rin
ang pagbalong ng mga luha niya.
"What do you mean, child?" tanongni daddy. Tumingin sa akin siArllane at puno pa
nin
ng luha ang mga mata niya.
"Tm not pregnant. 1 lied. I lied because I thought Stan would love me back if he
learned
that I was carrying his child. ButI was wrong. 1just couldn't acceptit, butl know
he only love
one woman, It's very painful but the woman he truly loves would never be me,"
tuluyan na
siyang napahagulgolpagkatapos sabihin ang mga iyon. Lumapit ako sa kaniya at
tinapik ang
balikat niya.
"Shh... please stop crying. It's okay. It's okay. 1 understand. Please don 't cry-"
Ngunit napatda ako at natigilan sa pang-aalo sa kaniya nang biglang magtunugan ang
mga aparatong nakakabit sa katawan niya at mag-umpisang kumisay a ng katawan
niya.
"Call the doctor!" nahihintakutang sigaw niAunt Jenna. Mabilis namang pinindotni
daddy ng ilang beses ang button sa ulunan ng kama para matawag ang doktor.
Nanginigat
natulala ako sa kinatatayuan. Parang pakiram dam ko, huminto sa pagtibok ang puso
ko
Masiyadong mabilis ang mga pangyayari. Halos hilahin nila ako palayo sa kama niya
dahil nanigas ako roon at tulalang pinanood ang mga nangyayari sa kaniya. She was
having a
seizure and there were even liquid bubbles coming from her mouth.
What's happening to her," wala sa sariling usal ko. Aunt Jenna was crying and may
dad
was also just looking at the scene. Both our dads were gimacing and were so
worried.
But after a few minutes of trying to revive her after the flatline she didn't come
back. The
doctors tried a few more sessions, but they couldn trevive her anymore., And that
was the last
time that Isaw my bestfriend alive. I looked straight to her face She looked sad
and tears were
all over her face. Ni hindi niya narinig na pinapa tawad ko na siya. Na masaya ako
dahil
na-realize niya ang mga pagkakamali niya. Pero isang bagay ang hindi niya nagawa -
iyon ay
ang humingi ng tawad kay Raiza. I will just do it myself. Kahit habang buhay akong
pahirapan
ni Raiza para lang makamit ang kapatawaran niya, gagawin ko
Mabilis na inayos nina da ddy ang burol ni Arllane. Ginawa itong pribado at piling-
piling
mga kamag anak at kaibigan lang ang pinayagang makapunta. Hindi rin ako kinaka usap
ni
daday at maging ni tito. They're mad at me for choosing Raiza over Arllane. Pero
wala akong
magagawa dahil siya lang naman talaga ang laman ng pusO ko.
Naputolang8 mag-isip ko nang tumunog ang cellphone ko. It was Marcus calling
"Marcus, kunmusta na?" tanong ko. Hindi ko na nga pala sila naharap dahil naging
busy
na ako sa pag-aasikaso kay Arllane at sa iba pang kailangan nila
Okay na. Our men are already torturing Grayson and his gang. Sinunod namin ang
lahat
ng gusto mong mangyari," pagbibigay-alam nito sa akin. Tumango ako
"How about Raiza 's mom and brother? Kumusta naman sila?" mabigat ang kaloobang
tanong ko.
"Nakabantay sa compound nila ang mga tauhan ni Charles. Doon daw ibinurol si
Royvin.
Dalawang ara wna ang nakalilipas pero hindi pa rin nagpapakita si Raiza. I think
she's not
going to showup," malungkot nitong saad. Pinababantayan ko ang lahat ng mga airport
sa
Pilipinas. Maging iyong mga bus station at daungan ng mga barko. Ineed to know
where
Raiza is o kung saan siya itinago ng lintek na Marco na iyon. One thing is sure,
hindi siya
lumabas ng bansa. Kaya nandito lang siya sa Pilipinas. Kung ganon, bakit hindi man
lang ba
niya gustong silipin ang kuya nijya?
"have an idea. 1'm not sure if this will work but l want to try"suhestiyon ko
"What is it?" curious na tanong ni Marcus. Nagbuga ako ng hangin at mahinang
tumikhimn.
"Tawagan mo ang mga kaibigan natin sa press Sabihin mong maglabas sila ng balita na
napatay ako ni Grayson, "tugon ko.
"What?Are you even serious ?" kung kaharap ko lang si Marcus ay malamang nabatukan
ako nito sa sinabi ko.
"Yes! 1just want to try,"seryosong sagot ko. Narinig kong marahas itong
bumuntong-hininga
Fine! I will do that right away,"pagpayag niya. "Ayaw mo bangsa MBS misnmo ipublish
ang news?" bigla ay natatawang tanong niya. Agad ko siyang minura kaya natawa ito
sa
kabilang linya.
Isang araw lang pagkatapos pumutok arng aitangapatay ako ay vbinal/ta na agad sa
akin ng mga tauhan kong nasa Zeus si Ralza. Mapangiti aka. 1still matter to her.
Kahit
papaano siguro ay may kaunti pa rin akong halaga sa kanya
Noong araw ding iyon ay umawgan ko sMarcus para montorang galawan ni Marco.
Alam kong kung mayroon mang isang taong unang lalapitan si Raiza ay si Marco lyon.
Hindi nga ako nagkamali. Dahil makalipa slang ang sang nggo, timawag na sa akin i
Marcus na pumunta ng Qizam si Marco. At /sa lang ang bg sabihim no', he was going
to visit
Raiza. Nakapag-usapna kami pero hanggang ngayon ay himar parin mawala-wala ang inis
ko
sa kaniya.
Raiza's POV
Back to present time.
Nakikinig ka ba? Ang sabi ko, buntis ako. Natulala ka na diyan? Huwag mong sabihing
hindi ka naniniwala at-"
Malakas akong napasinghap nang biglang lumuhod sa harap ko si Stan. He was crying
and his shoulders were shaking. Bigla akong napalunok at nag-init ang mga mata ko
'm so sorry, Raiza. Please take me back, nmy love. Please forgive me for
everything.
Kahit ano, gagawin ko. Sabihin mo lang. Kahit ano, patawarin mo lang ako at
tanggaping
muli" basag ang boses na pagsusunmamo niya. halos hindi na ako makahinga sa sobrang
bigat ng dibdib ko. He's crying so pitifully and agonizingly that my whole body
trembled.
Bakit gano'n? Ako iyong nasaktan at nahirapan pero ngayong nakikita ko siyang
umiyak
at nakaluhod habang nagmamakaawa sa harap ko, parang dinudurog ang puso ko. Bakit
ako
pa rin iyong nasasaktan sa nakikita kong hitsura niya ngayon.
"Stan, tumayo ka diyan," hindi ko na rin namalayang umiiyak na rin pala ako. Ang
daming masasalimuot na bagay ang nangyari sa pagitan namin. Mga buhay na nawala na
kahit anong gawin naming paghihiganti ay hindi na maibabalik.
Please forgive me, my little fairy. Please tell me what I should do. Please!"
pulang-pula
ang mukha at mga mata niya habang umilyak. Sunod-sunod ang pagguhit ng hapdi sa
puso
ko sa hitsura niya. I want to take those pain away. Hindi ko pala kayang makita
siyang ganito.
Bakit gano'n? Ang unfair!
umayo ka na at mag-usap tayo ng maayos. Fine, makikinig na ako sa paliwanag mo.
Basta fumayo ka na diyan, nanginginig pati ang mga labi ko sa matinding sakit. Damn
itl
am so doomed. "Sabihin mo sa akin ang lahat-lahat at
Hindi ko naituloy ang sasabihin ko dahil bigla niyang nilamukos ng halik ang mga
labi
ko. Ako naman ang nanigas sa kinatatayuan dahil sa matinding pagkabigla. Sinubukan
ko
siyang itulak pero hinuli niya ang mga kamay ko at inilagay sa likuran.
Ngayon tuloy ay yakap-yakap na niya ako nang mahigpit habang buong kasabikang
hinahalikan. Sinubukan ko pa ring manlaban pero ipinagkakanulo ako ng sarili kong
katawan.
Unti-unting nanlalambot ang mga tuhod ko at parang nalalasing ang mga mata ko.
Hindi ko na napigilan at napapikit ako. Kusang gumalaw ang mga labi ko at tumugon
sa
halik niya. Naging mas mabilis at mapang-angkin ang mga hagod ng labi niya dahil
doon. Ni
hindi ko masabayan ang kapusukan ng halik niya. Kahit noong nagmamakaawa na ako
dahil
talagang wala na akong hangin sa baga ay halos ayaw niya akong pakawalan.
"Ay, sorry!"
Narinig ko ang gimbal na boses ni Manang Erma at doon lang ako binitiwan ni Stan.
Sapo ko ang dibdib na hingal na hingal. Nakayakap pa rin siya sa akin kaya hindi
ako
natumba.
You just made me the happiest man alive, my little fairy! I love you. I love you
so, so
much! l love you. I really, really love you with all that I have!" paulit-ulit
niyang sambit at
hinalik-halikan ang mukha at leeg ko.
Lintek! Nahihilo lange ako kanina ngayon nag-init na ako dahil sa kahahalik niya.
Stan, wait!" awat ko sa kaniya at ipinatong ang dalawang kamay sa malapad niyang
dibdib.
"Now that you know, I need to visit an OB," sabi ko. Sunod-sunod siyang tumango na
malapad ang ngiti. Halos mapatili ako nang bigla niya akong buhatin at isayaw-sayaw
sa ere.
"Ano ba, Stan! Ibaba mo ako! Baliw ka ba?" asik ko sa kaniya pero tumawa lang siya
at
ibinaba ako. Tumatawa itong umiiyak. Baliw na yata.
Pagkatapos ay muling inangkin ang mga labi ko ng mapusok na halik. Ngunit bago pa
ako makatugon ay bumitiw na siya.
"Baliw talaga. Baliw sa iyo. You are so mine! Lalong hinding-hindi na kita
pakakawalan.
Magkamatayan na, hindi ka na makakaalis sa tabi ko. Kung kailangan kitang bantayan
bente-kwatro oras, gagawin ko. Hindi naman tayo maghihirap kahit nandito lang ako
sa
bahay dahil puwede akong mag-set ng opisina rito tapos-"
"Teka, teka! Sinabi ko lang sa iyo ang totoo dahil wala akong choice. Hindi
magbabago
ang katotohanang malaki ang kasalanan mo sa akin," mabilis kong kontra sa kaniya.
Pero
ngumiti lang ito ng malapad at muli akong hinalikan ng madiin sa labi. Nakakailan
na ang
damuhong ito, ah! Sinasamantala ako.
"It's okay. Gawin mo ang lahat ng gusto mo sa akin tatanggapin ko. I'm all yours.
You can make me a slave of you, and I will be very glad to obey you, my queen!l"
malambing pa niyang sambit na parang timang. Ang laki-laking tao pero parang ewan
kung mag-drama. Buwisit!
"Fine! Gutom na ako, tumango na naman siya at binuhat ako at iniupo saka naghain na
ng pagkain. Plain rice na lang iyong dinala ni Manang Erma kanina. Nakakahiya.
Nahuli pa niya kaming naghahalikan, ano ba iyan!
FINAL Chapter PART 1
Nang araw ding iyon ay nagtungo kami sa bayan para magpatingin sa isang OB. Gusto
kong matawa dahil mas excited pa si Stan kaysa sa akin. Siya iyong tanong nang
tanong sa
doktor, tapos maya't maya ay nakaalalay sa akin. Akala mo naman baldado ako.
Nanlaki ang mga mata ko nang dumiretso kami sa isang mall pagkatapos manggaling
sa doktor. Ang akala ko kasi ay uuwi na kami. Gusto ko siyang pakiusapan na bumalik
na kami
ng Maynila dahil kailangan ko pang alamin ang kalagayan ni mommy.
"Ano'ng ginagawa natin dito?" hawak niya ang kamay ko at parang batang hinihila
papunta sa kung saan niya gusto.
"Let's go to a baby store. Bibilhin na natin lahat ng kailangan ng baby," agad
niyang
sagot kaya napahinto ako sa paglalakad. Nagtataka naman niya akong nilingon pero
ako ay
nag-uumpisa ng mainis.
"Stan, mag-iisang buwan pa lang iyong bata sa tiyan ko. Masiyado pang maaga para
bumili ng gamit ng baby. Ni hindi pa nga natin alam kung lalaki ba ito o babae,"
paninita ko sa
kaniya. Nagbuga ito ng hangin at nilapitan ako.
"Basta bilhin na natin lahat. Bumili na lang tayo pareho ng gamit na pambabae at
panlalaki. Kahit alin doon puwede naman, kaya halika na," pamimilit niya at muli ay
akmang
hihilahin na naman ako pero kumawala na ako sa pagkakahawak niya.
"Stan, huwag kang OA. Hindi aalis iyang mga gamit ng baby sa store. Kahit anong
oras
ay puwede tayong bumili. Saka nakalimutan mo na bang pag-aari mo ang Martel? Bakit
kailangan nating bumili rito kung puwede namang orderin na lang lahat?" malapit na
akong
maubusan ng pasensiya sa kaniya. Okay, gets ko na, first time daddy siya. Pero
napaka-OA
naman na bibilhin na raw niya lahat. Mas sumasakit pa tuloy ang ulo ko sa kaniya
kaysa sa
paglilihi ko.
That's right! Why didn't I think about it earlier!" lumiwanag ang mukha niya at
malapad
ang ngiting sumagot. Napangiwi naman ako dahil mukhang mali yata iyong suggestion
ko. "
You really are smart, my little fairy. Let's go! I will order my manager to deliver
us the world's
best clothes and other needs for the baby!" mas excited na siya ngayon at hindi na
lang ako
hinawakan sa kamay kung hindi inakbayan sa balikat at inakay palabas ng mall.
Pambihira
Medyo nakukunsume na ako sa katigasan ng ulo at kakulitan niya kaya hinayaan ko na
lang. Hindi ako puwedeng ma-stress para sa baby.
Bumalik na kami sa bahay bandang pananghalian. Eksakto naman dahil patapos na
ring magluto iyong mga chef. Hindi ko akalaing pati iyong mga tagaluto niya sa
mansiyon ay
dinala niya rito. Si Manang Erma daw kasi ang magsisilbing personal maid ko rito.
Napabuntong-hininga na lang ako dahil hindi ko naman kailangan ng katulong.
Kinagabihan, pagkatapos ng hapunan ay nagpasiya akong kausapin si Stan. Kahit
masarap tumira rito dahil sa ganda ng lugar ay hindi kami puwedeng magtagal dito.
Kailangan ako ni mommy dahil ako na lang ang inaasahan niya.
"Stan, mahina kong tawag sa kaniya nang makapasok na sa opisina niya. katatapos
lang nitong ibaba ang telepono niya at hindi ko alam kung sino ba ang kinausap
niya.
Tumayo naman siya agad at lumapit sa akin. Niyakap ako saka hinalikan sa mga
labi.
"Tumigil ka nga ng kagaganiyan! Maghapon ka nang puro tsansing sa akin, ah," angil
ko
pero tinawanan lang ako.
ireally miss you, love," bulong niya saka bumaba at hinalikan ako sa leeg.
Napalunok
naman ako at nanindig ang mga balahibo ko. Kaya umatras ako para dumistansiya sa
kaniya.
"Hindi kita na-miss," patagilid ang tingin kong sabi. Natahimik naman siya at nang
silipin ko ang mukha niya ay lumungkot ito. Gusto ko tuloy bawiin iyong sinabi ko.
Joke lang
naman sana iyon kaya lang sineryoso yata.
"Tm sorry for being too pushy. Bakit ka nga pala nandito? May kailangan ka ba?" ako
naman ang biglang nalungkot nang mawala ang lambing sa boses niya at naging pormal
na
siyang magsalita. Bigla tuloy akong nawala sa sarili.
"Ahm... gusto ko sanang bumalik na tayo sa Maynila. Don't get me wrong. I like this
island so much. It's really beautiful and breathtaking. But my mom is all alone in
the house,
and she needs me," dahan-dahan kong saad. Nakita ko ang lalong pagdilim ng mukha
niya at
ang paglamlam ng mga mata niya. He's hurt again.
Okay. But let's stay here for two weeks more. Then, we will go back there," bakas
ang
bigat sa tono niya nang sumagot. Parang sumikip ang dibdib ko at sumakit din ang
lalamunan ko. Lugi talaga ako rito, kasi kapag nakikita kong nasasaktan si Stan,
parang doble
ang hirap no'n sa akin. Kaya kahit gusto kong kumontra sa sinasabi niya, nawawalan
na ako
ng lakas ng loob.
"At saka nga pala, inimbita ako ni Ashnea sa birthday nina Marcus at Marco. Naka-oo
na
ako kaya gusto kong pumunta. Ngayong Biyernes na iyon, eh," alanganing sabi ko.
Teka? Bakit
parang kailangan ko pang magpaalam? Biglang tanong ng isip ko.
of course!" napangiti agad ako sa pagpayag niya. "I am also invited there. Marcus
is my
friend, remember?" dagdag pa niya. Napatango naman ako bilang pagsang-ayon. "Kung
puwede nga lang sanang hindi kasama si Marco!" biglang inis na dagdag niya. Hindi
ko na
lang pinansin iyon kasi baka lalo pa siyang maasar. Puwede bang hindi kasama iyong
kambat,
eh, birthday nga nilang dalawa iyon?
Kaya lang gagawin daw iyon sa isang isla. Alam mo ba kung saan?" inosente kong
2/9
tanong. Ilang Segundo niya akong tinitigan saka tumawa at tumango.
"Yes, I know where," may ngising sagot niya. Gumaan ang pakiramdam ko dahil sa
pagngiti niya.
"Mabuti naman. Sabay na lang tayong pumunta kasi hindi ko alam kung saan iyon,"
lalong lumuwang ang ngisi niya sa sinabi ko. Pero kakaiba naman iyong tingin sa mga
mata
niya.
"May problema ba?" naisipan kong tanungin. Ewan ko kung pinaglalaruan niya ako o
ano, kaya lang para kasi siyang naaaliw habang nakatingin sa akin.
"Wala naman. Ang cute mo lang talaga. Sigurado kang hindi mo ako na-miss?" biglang
tanong niya pero may mapaglarong ngisi sa mga labi niya. Napayuko ako dahil
nakakaasiwa
iyong mga titig niya. Hindi ko talaga kinakaya.
"Sige, balikna ako sa kuwarto ko ay!" bigla akong napatili dahil mabilis siyang
lumapit
sa akin at binuhat ako na parang sa bagong kasal.
"Ano'ng ginagawa mo? lbaba mo ako!" gulat kong tanong at utos sa kaniya. PerO sa
halip ay mabilis niya akong kinintalan ng halik sa mga labi habang papalabas ng
opisina niya.
"Gusto kong patunayan mo sa akin na hindi mo talaga ako na-miss!" pahayag
niya.
"Ano? Baliw ka ba?" ibaba mo ako sabi, eh!" pero hindi siya nakinig at dire-diretso
sa
kuwarto ko. Dahan-dahan niya akong ibinaba sa kama pero mabilis namang umibabaw sa
akin.
"1 love you so much, my little fairy" usal niya at hinalikan ako sa labi. "You are
my one
and only love" humalik din siya sa magkabilang pisngi ko. "Don't ever leave me
again because
Iwill die without you," bulong pa niya at sa leeg ko naman humalik. Hinawakan din
niya ang
dalawang kamay ko at parehong ginawaran ng halik.
"Stan, ano'ng ginagawa mo?" hindi ako mapakali dahil pabilis nang pabilis ang
t***kng
puso ko.
"Ano sa palagay mo?" napasinghap ako nang isadya niyang idiin sa gitna ko ang bukol
niya. s*t! Buhay na buhay na siya agad? Mabuti na lang napigilan ko ang umungol sa
pag akyat ng kiliti sa katawan ko.
"Tell me, Raiza. Tell me the truth. Hindi mo na ba talaga ako mahal?" huminto siya
sa
mga ginagawang paghalik-halik sa akin at tumitig sa mga mata ko. Balak ko sanang
umiwas
ng tingin pero ikinulong niya ang mukha ko sa mga palad niya. Kaya wala akong
pamimilian
kung hindi salubungin ang magaganda at asul niyang mga mata.
Stan. nausal ko. Nangingilid na naman kasi ang mga luha ko, at tila napupuno ng
emosyon ang puso ko. Nananakit din ang lalamunan ko sa pagbikig ng kung anong
bara roon.
"Tell me. Wala na ba talaga akong puwang dito?" ipinatong niya ang isang kamay sa
tapat ng puso ko. Napapikit ako dahil lalo kong nadama ang pintig ng puso kong
ngayon ay
umaalagwa na sa pagwawala.
"please, tell me. Hindi mo na ba talaga ako mahal? halos mamaos na ang boses niya
at
namula na rin ang mga mata niya sa pagsungaw ng mga luha. Nahigit ko ang hininga at
kusang umangat ang isang kamay ko. Humaplos iyon sa pisngi niya kaya napapikit siya
at
hinuli ang kamay ko saka hinalikan. Lalo niya iyong idinikit sa pisngi niya.
"Kahit kailan naman," lumunok ako dahil talagang naiiyak na ako, "hindi nawala ang
pagmamahal ko sa iyo" Napadilat siya at gulat na tumingin sa akin. naglumikot ang
mga
mata niya habang matamang nakatitig sa akin.
"You mean..." halos basag ang boses na anas niya.
1 still love you, Stan. I love you even if you hurt me so badly. I love you,
although l still
hate you for treating me so unfairly. I love you becausel don't know any other way
not to love
you. Ijust love you for everything you are. I love every bit of you - your flaws,
your failures,
your pain, your fury, everything! 1 love you so much, Stan Makhalov! My hot Russian
mafia
boss!" tuluyan nang kumawala ang mga hikbi ko pagkatapos sambitin ang lahat ng mga
iyon.
Hindi ko alam kung bakit ako umiiyak. Basta ang alam ko, ngayon ko lang nasabi sa
kaniya
kung gaano ko siya kamahal. Na kahit gaano kahirap at kadilim ang mga kinailangan
naming
pagdaanan ay hinding-hindi magbabago ang pagmamahal ko sa kaniya. Kahit nasaktan
niya
ako at kahit napagod na ako ay siya pa rin ang pipiliin ko sa bandang huli. He is
my
everything!
"Damn!" he cried, too. He buried his face on my neck and cried hard like a lost
child. I
cried with him - really hard. Our bodies were shaking with our continuous crying.
We poured
everything in that moment. All the pains, frustrations, angers, and griefs.
Hindi ko alam kung gaano kami katagal sa ganoong lagay bago unti-unting tumahan.
Pareho kaming sumisinok sinok nang muling magsalubong ang mga mata namin.
Pagkatapos ay sabay na natawa pero pareho pa ring lumuluha.
"Hindi ko mamadaliing patawarin mo ako. Paghihirapan ko iyon. Pero sa ngayon ikaw
muna tatrabahuhin ko, nanlaki ang mga mata ko nang mapagtanto ang ibig niyang
sabihin.
giggled a bit when he began kissing me passionately. Dumako ang kamay ko sa batok
niya
para lalo ko siyang mahalikan nang maayos. Sa totoo lang hindi na ako galit sa
kaniya. Wala
rin namang maidudulot na maganda kung ipagpapatuloy ko pa ang galit ko. I will let
him
explain. I will hear him out and we will work things out- together!
Napasinghap ako nang bigla niyang punitin ang suot kong damit at agad isinunod ang
bra ko.
"Bakit mo kailangang sirain? Lagi mo na lang sinisira ang mga damit ko!" reklamo ko
sa
kaniya.
"Sorry, ang tagal pa kasing alisin. Madali lang naman palitan iyan," katuwiran pa
niya at
sunod na sinira ang panty ko. Baluktot din iyong dahilan niya, eh.
Pero nalunod na ang lahat ng pagtutol ko nang bigla siyang bumaba at pinagparte
ang mga hita ko. Pagkatapos ay nakangiting tumitig sa kayamanan kong tanging siya
lang
ang umangkin.
This is forever mine," he murmured and kissed me there. Iinstantly moaned loudly
He was kissing me intensely there, sucking my clit and licking my entrance.
Ah...Stan!" halos mamilipit ako sa sensasyon dahil sa mainit niyang pagkain sa
akin. Yes! He was eating me like l am some special brand of chocolate. He didn't
stop until lhad
my first release.
Then, he quickly undressed in front of me. Nakagat ko ang pang ibabang labi habang
tinitingnan ang makapigil hininga niyang mga muscles sa balikat at dibdib.
Napalunok ako sa
abs niya at tuluyan nang napanganga nang bumaba ang mata ko sa malaki at mahaba
niyang alaga. Ramdam kong tila kinikiliti ang p********e ko dahil sa excitement.
"Tell me, my little fairy. Did you miss me?" mapang-akit niyang tanong at ikiniskis
ang
dulo ng p********iniya sa hiwa ko. Napaungol ako dahil sa masarap na kilabot na
dulot
niyon.
"Stan!" nainis na ako dahil lalo niya lang akong pinasasabik sa ginagawa
niya.
"Tell me, love! I will give you all the orgasm that you want. Just tell me you miss
me
sabi pa niya. Nanggigigil na ako sa kaniya dahil sa ginagawa niya sa akin pero
gusto ko na
siyang maramdaman sa loob ko.
"Stan, please..." he chuckled and even poked my entrance. I got wetter because of
that. The anticipation was so hot and tempting.
"Say the magic word, little fairy. Tell me you miss me" may gigil na sa mga salita
niya. Ramdam kong maging siya ay gusto na rin akong pasukin pero nag-inarte pa
kasi.
Imiss you, Stan! I miss you and your big c**k so much!" sambit ko at literal akong
napasigaw nang bigla niyang ipasok ang p"
**A **iniya. Walang pag-ingat o
pagdadahan-dahan. He invaded my tight walls, and I swear, I saw stars as the sweet
sensations devour me whole.
"Damn, this tightness! I miss this soft, warm and tight, p***y of yours!" he
groaned
and slammed harder and deeper. Ni hindi ako binigyan ng time mag-adjust. Basta
marahas
siyang naglabas-masok sa akin. Sabik na sabik at tila hayok na umuungol.
Isinasagad niya ang bawat ulos niya kaya hindi rin tumigil ang pagkawala ng
mahahabang halinghing mula sa akin. He was f****g me roughly and it was so good. So
nice
that Icame immediately after some series of thrusts.
Niyakap niya ako at sabik na sabik na inangkin ang mga labi ko saka ipinagpatuloy
ang mabiblis at malalalim niyang pagbayo. Halos tumirik na ang mga mata ko dahil sa
sunod-sunod na sensasyong dumadaloy sa pusorn ko at halos magpangilo na sa mga
ngipin
ko. It was so intense and rough that I couldn't even kiss him properly.
"Tm coming, s*"tl" he pounded harder and climaxed inside me. He sucked my n*****s
alternately while releasing his hot liquid inside my core.
"Oh!" the sensation was overbearing that I also climaxed again for the fourth
time.
Then, he flipped me over and now lI'm lying on my stomach. He, again parted my legs
and rammed his thick length inside my core. He started his feral f***"g and I was
screaming in
pleasure the whole time. Parang nawala na yata iyong hiya sa katawan ko dahil sa
init na
nararamdaman ko.
Hinawakan niya ang buhok ko at hinawi patagilid saka hinalik halikan ang batok ko
habang patuloy lang sa pag ulos. Nagtitindigan ang mga balahibo ko sa paghahalo ng
kiliti at
sensasyon.
Gumapang ang dalawang kamay niya sa ilalim ng dibdib ko at banayad na minasahe
ang mga dibdib ko, Naramdaman ko ang pagkibot ng p********e ko at ang pagsikip
niyon.
Tanda na malapit na naman ako sa kasukdulan
You're gripping me so good, love! Everything about you is so great!" he thrusted
roughly until we came together again.
Saglit siyang nagpahinga sä ibabaw ko pagkatapos maibuhos ang lahat. I'm so tired
but Iwant to try something. Kaya nang umalis Siya sa ibabaw ko at humiga sa tabi ko
ay
hinarap ko siya.
Alam mo, may gusto a kong gawin. Napanaginipan ko lang ito dati. Pero gusto kong
subukan kung kaya ko sa totoong buhay, sabi ko sa kaniya. Naaaliw na kumunot ang
noo nito
nang tunmitig sa akin.
You're dreaming of having s'x? sumeryoso ang boses niya. Mariin kong pinagdikit
ang mga labi ko at tumango. Lalong dumilim ang awra niya kaya parang gusto kong
matawa
"To whom are you doing that in your dreams? A strange man? Someone I know?"
delikado niyang tanong. Pero hindi ko na napigilan ang matawa.
"Sira! lkaw din iyong nasa panaginip ko. Akala ko nga totoo iyon. Panaginip lang
pala!l" dismayadong banggit ko.
"Sigurado kang ako, ah? Baka sinasabi mo lang dahil kaharap mo ako
diskumpiyadong tanong pa niya. Kaya inirapan ko siya at dahan-dahang bumangon.
"Upo ka. Tapos sumandal ka doon sa headboard utos ko habang itinuturo ang
kama. Nagtataka man ay sumunod siya sa akin. Lumapit ako sa kaniya at naupo sa
kandungan niya. Nang iaangat ko na ang katawan ko para ipuwesto sa gitna niya ay
nanlaki
ang mgamata niya.
You're going to ride me?" gulat niyang tanong kaya tumango ako. Bigla siyang
nag-alinlangan na may halong pag-aalala.
You might get hurt"' sabi pa niya.
"Di bale na. Masarap na sakit naman iyon, pilyang sagot ko. Nakita ko ang
pag-1gting ng panga niya at paggalawng mga ugat sa leeg niya. He's turned on, so l
smiled.
Inayos ko ang sarili at hawaknaman niya ang alaga niya at itinutok sa basang-basa
kong butas. Dahan-dahan kong ibinaba ang katawan ko doon hanggang sa maramdaman ko
na ang pagkabanat ng sensitibo kong laman at nagpaningas ng kaibuturan ko.
He's so damn big andI closed my eyes as soon as my tight s'x accommodate his
whole hardened length.
"God! You're killing me! This is heaven. "ungol ni Stan. Pumikit ako at inalala
iyong
Binawa ko sa panaginip ko. Noong una ay medyo masakit na. Pero nang makuha ko na
ang
tamang paggalaw ay mas lumalakas na ang mga ungol ko
Sinasadya kong matamaan ng matigas niyang kahandaan ang masarap at
nakakakiliting bahagi sa loob ko, Bolta-boltaheng kuryente ang hatid noon sa
sinapupunan
ko.
Ahh!" ako mismo ang halos maiyak sa malakas na pag-ungol nang maramdaman
kong malapit na ako. Hinawakan niya ang balakang ko at tinulungan akong gumalaw.
llang taas-baba pa at sabay na kaming muling lumalasap ng kasukdulan.
Hindi pa doon nagtapos dahil binuhat pa niya ako at ginawa namin ang paborito
niyang standing positon. Hapong-hapo na ang katawan ko nang tumigil kami. He
cleaned our
body, and he hugged me as we sleep.
Sumapit ang Huwebes ng gabi ay nagulat ako nang magkakasunod na dumating
ang mga helicopter sa isla. Hindi lang helicopters dahil may mga kasunod din iyong
mga
mamahaling sasakyan na naglalaman ng mga bodyguards at nannies.
"Ano'ng nangyayari?" gulat kong tanong. Nakangiti lang si Stan habang hinihintay
na bumaba ang lulan ng mga bagong dating na sasakyan.
"Didn'tI tellyou that the birthday party will be held here?" nakangising sagot
niya.
Napaawang ang mga labi ko nang ibalik ang tingin sa mga bagong dating
Magkakasunod na bumaba sina Marcus, Ashnea at ang kambal nila. Sa kabilang
helicopter naman ay sina Sander at Coleen, kasama din ang anak nila. Ganoon din
sina Drake
at Zynia na dala rin ang anak nila. Pinakahuli sina Charles at si Kristine?
Oh, my God! Kahit sa malayo ang ganda-ganda pala talaga niya. Inalalayan nilang
makababa iyong kambal nina Charles at binuhat naman nila iyong isa pa. Kasunod din
niyon
ay ang huling kambal
Lahat ng mga bumabang bata ay may kasunod na mga yaya at bodyguards. Hindi na
ako nagtataka dahil sa mga pinagdaanan din ng lahat kaya bantay sarado ang mga bata
at
maging ang mga magulang nila. Mahirap din palang maging sobrang mayaman. Nagiging
delikado rin ang buhay kaya iyan, kailangan ng maraming bantay.
"Let's gol Salubungin na natin ang mga bisita dahil marami pang ibang darating
bukas, yaya sa akin ni Stan. Sabay kaming bumaba para na rin asikasuhin ang mga
bagong dating.

FINAL CHAPTER PART 2❎❎❎❎

FINAL Chapter PART 3

FINAL Chapter PART 3
"Magkakilalang magkakilala. Dahil ang tunay na mommy na hinahanap mo ay walang
iba kung hindi siva!" mariing saad ni daddy na puno nang paglhihinanakit ang tinig.
Malakas akong napasinghap at nabitiwan anE panyong hawak ko. Awang ang mga
labing muli akong napatingin sa tita nina Marcus na ngayon ay nagimbal din sa
narinig.
Kitang-kita ko kung paanong mula kay daddy ay lumipat ang tingin niya sa akin at
agad
napuno ng luha ang mgamata niya. Dinig na namin ang pagtatawag ng mga hosts sa
lahat
ng bisita dahil magsisimula na ang programa para sa birthday party ng kambal. Pero
naririto
kami ngayon at sabay-sabay na natulala sa tila malakas na bombang sumabog sa harap
namin.
"Ano'ng pinagsasasabi mo, Reynold? At bakit mukhang ikaw pa anggalit gayung ikaw
ang may malaking kasalanan sa akin?" lumapit sa amin ang tita ni Marcus at
sinumbatan ang
daddy ko. Hindi ako makapagsalita. Masiyadong mabigat ang mga impormasyong
nakahatag sa harapan ko ngayon at hindi ko alam kung papaano ito haharapin. Biglaan
ang
lahat at hindi ako handa. Ang dibdib kong puno ng galak kanina dahil sa wakas ay
nakilala ko
B
na ang tunay kong ama ay biglang nahaluan ng pagkalito. Maraming tanong ang bigla
na
lang nagsusulputan sa utak ko.
"Siya ang batang iniluwal mo noon at mas piniling ibigay sa akin kaysa ipakilala sa
pamilya mo. Dahil lang sa ayaw mong masira ang magandang imathe mo at ng pamilya mo
ay
nagawa mo kaming talikuran," ngunit nahigit ko ang hininga nang biglang sampalin
niAling
Melinda si daddy. Tiningnan naman siya nang masama nito kaya lalo akonjg kinabahan.
"Hey, please be calm. Si Raiza ang nahihirapan sa nakikita niya sa inyong datlawa.
Ayaw
kong ma- stress siya lalo na sa kalagayan niya ngayon" pakikisabad ni Stan. Pero
hindi yata
siya narinig ng dalawa dahil abala ang mga ito sa pagtatagisan ng masamang tingin,
"Alam mong hindi totoo iyan! May malaking problema ang pamilya ko noong panahong
iyon dahil kay kuya Martin at Jewel. Nakiusap ako sa iyong bigyan mo pa ako ng
panahong
maipagtapat ang lahat sa mga magulang ko bago ko sabihin sa kanila ang tungkol sa
bata.
Pero ano ng ginawa mo? Pagbalik ko, wala na ang anak ko. At ikaw ay wala na rin sa
lugar
natin! Wala kang ideya kung gaanong paghihirap ang pinagdaanan ko sa mahabang
panahon. Kung anong impyerno ang kinasadlakan ko dahil lang sa kasamaan ng babaeng
nagpangegap na ina ng mga pamangkin kol lumuluhang sumbat ni Aling Melinda. Basag
ang
boses nito habang sinusumbatan si daddy.
Ako naman ay nanindig ang mga balahibo. Bigla kong naalala ang mga ikinuwento ni
Ashnea kahapon tungkol sa nangyari sa mga magulang niya at kay Aling Melinda.
Ikinulong
ito sa isang mental institution at pinalabas na isang baliw. Biglang sumakit ang
puso ko nang
maisip ang naging kalagayan niya, Kung siya nga ang tunay kong mommy, sobrang
kaawa-awa nga ang dinanas niya kaya hindi niya ako naalagaan. Ibang mommy ang
nakilala
ko dahil wala siya at lumalaban din para makalaya sa impyernong kinasasadlakan niya
"Dad, I think I know what really happened to her. Naikuwento na po nina MarcUs at
Ashnea sa amin kahapon," garalgal ang boses kong sambit. Hindi makapaniwalang
tumingin
sa akin si daddy
Lalo namang parang gripong dumaloy ang mga luha ko nang lapitan at harapin akon
Aling Melinda. Hindi ko tuloy alam kung tatawagin ko ba siyang mommy o ano
FINAL Chapter PARTT3
2/3
"Hija, maniwala ka. Hindi kita pinabayaan. Labag sa kalooban ko ang pansamantala
kang iwan sa tatay mo. Pero wala akong mapamimilian noon. Hinanap kita, hinanap ko
kayo,"
tumingin pa siya kay daddy. "pero bigo ako dahil sunod- sunod rin na kamalasan ang
nangyari
sa pamilya ko. At kahit natulungan na ako ng mga kapatid ni Jewel na makalaya ay
hindi ko
pa rin kayo nahanap. Kaya pala ibang-ba iyong pakiramdam ko kaninang umaga nang
makita kita. Lukso ng dugo pala iyon," lalo pang lumakas ang iyak niya at
nanginginig ang
mga kamay na hinahawakan ang mga kamay ko.
Marami ring nangyari sa akin. Hindi magaganda at karamihan ay puro kasamaan.
Naging mataas din ang posisyon ko sa PNP pero mas nasilaw ako sa laki ng kita sa
mga ilegal
na negosyo. At naging daan iyon para mapunta ako sa Russia at maging torture target
dahil
na rin sa kagagawan ko. Kailan lang din nalaman ni Raiza na ako ang tunay niyang
ama.
Ngunit kahit wala pa siyang alam noon ay sinikap kong punan ang pagiging ama sa
kaniya
0o, inaamin kong hindi ako mabuting tao at marami akong nagawang kasalanan sa buhay
Pero ginawa ko ang lahat upang mabuting ama kahit sa palihim na paraan," si daddy
naman
ang nagpahayag ng saloobin niya para ipaliwanag ang panig niya. Napapikit ako at
tiniis ang
pagguhit ng sunod-sunod na hapdi sa dibdib ko. Masiyadong mabigat ang mga kaganapan
sa
buhay ko at parang ang hirap tanggapin nang basta-basta ang lahat.
Kung gano'n, ano ng nangyari kay Raiza? Sino ang tumayong mga magulang niya?
Naging maayos ba ang buhay niya? Minaltrato ba siya?" sunod-sunod na tanong ni
mommy.
Lumungkot ang mukha ni daddy saka bumuntong hininga. Sa pagkakataong ito ay mas
lumapit pa siya sa amin. Si Stan naman ay tahimik lang ding nakikinig habang
nakayakap sa
baywang ko.
"Ang kuya ko ang nakilala niyang daddy at ang bunso naman naming si Grace ang
kinilala niyang mommy. Alam kong maging ito ay hindi katanggap-tanggap sa mata ng
lahat
ngunit ayaw ko na sanang pag-usapan pa iyan. Base sa naobserbahan ko ay naging
maayos
naman ang buhay ng anak natin. Nakatapos siya ng Forensic Science course at nag-
masteral
pa sa ibang bansa. She is a very talented and successful Forensic Expert at
nagtatrabaho sa
isa sa pinakamalaking Forensic Science Laboratory sa bansa" buong pagmamala king
tugon
ni daddy. Gusto kong ngumiti dahil doon pero mas lamang pa rin iyong pag-iyak.
Hindi ko
mawari ang mararamdaman sa pagkakataong ito
"Alam ko pong mahalaga ang pinag-uusapan natin ngayon. Pero puwede po bang ituloy
na lang natin ito sa ibang pagkakataon dahil kanina pa sila nagtatawag sa labas.
Siguradong
nagtataka na po sila kung bakit wala pa tayo roon," banayad kong saad. Marami pa
akong
gustong malaman pero hindi ito ang akmang lugar at pagkakataon. Marami pa namang
panahorn.
"Tama ka, hija. Pero puwede ba kitang mayakap kahit saglit lang?" nanginig na ang
boses ni Aling Melinda nang makiusap sa akin. 5umakit ang lalamunan ko sa pagbara
ng
emosyon kaya napatango na lamang ako.
"Ang anak ko." humahagulgol nitong sambit nang mahigpit ako nitong yakapin. Ako
man ay tuloy-tuloy lang din sa pag iyak. Maya maya pa ay yumakap din sa amin si
daddy
kaya lalong lumakas ang iyak ko,
"Mormmy, daddy!"kusang lumabas iyon sa bibig ko at humiepit pa ang yakap nila sa
akin. Nakatunghay lang din si Stan at hindi ako iniwan hanEgang sa unti unti
KarminE
FINAL Chapter PART3
3/3
tumahan.
"This means, you are Marcus' and Marco's cousin. You really are blood related!"
bigla ay
naibulalas ni Stan. Dahan-dahang tumango ang mommy ko, pagkatapos ay ngumiti sa
akin.
"Tama iyon. Mga pinsan mo nga sila, anak" medyo awkward pa iyong pagkakatawag
niya sa akin ng anak pero ramdam ko ang pagmamahal.
"Sinong pinsan ang tinutukoy ni'yo?" napalingon kaming lahat nang biglang sumulpot
si Marco at magtanong Natahimik kaming lahat at wala ni isa sa amin ang
nakapagsalita agad.

Miss Thinz
Guys, Pasensya na sa maling na-publish ha? Actually, two days na akong may sakit
kaya hindi rin ako nakapasok sa work. Pinilit ko lang sana mag-update sa My Grumpy
Boss pero ganito pa ang nangyari. Huhuhu
Maigsi lang po ito kasi hindi pa na-edit iyong iba. Salamat po sa mga nag-aabang.