Projekt na coaching grupowy - przykładowe zadania realizowane z grupą przy pomocy

technik coachingowych

Zad. 1. Rozwój osobisty na przykładzie koła życia w pracy

Opis zadania :
Czas: 3h
Każdy z uczestników ma zadanie zakreślić na jakim etapie obecnie znajduje się w pracy i na
tej podstawie można wywnioskować czy jest on zadowolony ze swojej pracy i jakie segmenty
trzeba ewentualnie poprawić aby rozwój kariery był odpowiedni.
Podczas gdy zakreślenie pola znajdującego się najbliżej środka koła oznacza- bardzo duże
niezadowolenie z danego segmentu a zakreślenie obszaru najdalej środka ( przy samych
brzegach koła ) – oznacza, że uczestnik jest bardzo zadowolony z danego segmentu.
Przebieg zadania :
Na podstawie zakreślonych segmentów na kole zauważymy u każdego z uczestników jego
indywidualne potrzeby związane z karierą i rozwojem osobistym , dodatkowo z każdym
z uczestników można przeprowadzić analizę SWOT, czyli szanse i zagrożenia , mocne i słabe
strony , szanse na rozwój , a także plany na przyszłość (zawodowe).
Mile widzianym będzie przeprowadzenie indywidualnego testu predyspozycji zawodowych i
na tej podstawie wyłonienie w jakich dziedzinach dany uczestnik jest dobry i w jakich
ewentualnie zawodach sprawdziłby się w przyszłości .
Dzięki temu zadaniu można dowiedzieć się co jest dla nas naprawdę ważne jeśli chodzi o
karierę zawodową i nad czym musimy popracować aby czuć się dobrze w danym zawodzie.
Zadanie działa motywująco na uczestników , którzy niekoniecznie odnajdują się w obecnie
wykonywanym zawodzie i pokazuję jakie kroki powinni wykonać aby ich kariera byłą
zrównoważona .
Realizacja:
Na początek należy zapoznać uczestników spotkania z ćwiczeniem, i zapytać czy chcieliby
takie ćwiczenie wykonywać. Jeśli uczestnicy wyrażą chęć należy rozpocząć ćwiczenie
poprzez:
1. Wydrukowanie uczestnikom powyższego koła życia, tak aby każdy widział jak
wygląda i co zawiera. Na górze koła widzimy wypisane pewne kwestie istotne w
życiu każdego człowieka.
2. Następnie należy swój indywidualny poziom zadowolenia z każdej sfery w nr 1-10.
Można zaznaczyć 0, ale tylko w tym przypadku kiedy w życiu danej osoby taka sfera
nie istnieje.
3. Następnie powinno się popatrzeć na koło i zastanowić.
4. Później należy spojrzeć na te kwestie gdzie poziom zadowolenia jest wysoki i
zastanowić się co się realizuje, że dany poziom jest tak wysoki.
5. Należy też spojrzeć na obszary, których ocena jest bardzo niska, i zastanowić się
dlaczego jest taka niska
„Magiczne” pytania

Po realizacji z uczestnikami tych punktów należy zadać im kolejne pytania, aby uczestnicy
jeszcze dogłębniej zastanowili się nad tą kwestią np. co czują, gdy patrzą na rysunek? Co
budzi największe emocje? Czy było coś co ich zaskoczyło? Co wymaga najwięcej uwagi? Od
kiedy chce zacząć coś zmienić? Oraz od czego chciałby zacząć? Co przeszkadza w
osiągnięciu danego celu?
Ich moc polega na otwartej formie pozbawionej sugestii czy oceny. Powinny być one krótkie
Nie powinny zawierać też słowa „ja”. Magiczne pytania skłaniają klientów do głębszej
refleksji nad poruszanymi zagadnieniami oraz do spojrzenia na nie z nowej perspektywy.
Jenny Rogers, eksperta coachingu, wyróżnia wśród nich między innymi:
Pytania o sedno i źródło problemu
 Ocenę ważności celu oraz własnej motywacji do wysiłku
 Wymienienie korzyści wynikających z wprowadzenia zmian oraz konsekwencje
związane z zaniechaniem działań
 Prośbę o opisanie wyobrażenia, jakby to było, gdyby cel został zrealizowany
 Zbadanie zasobów, które wspierają realizację celu oraz przeszkód, które ją utrudniają
 Co klient już zrobił, by osiągnąć cel oraz jakie działania jeszcze mógłby podjąć
 Po czym klient pozna, że cel został osiągnięty

Zad. 2 Metoda relaksacji i odstresowania na przykładzie treningu

autogennego Schultza
Opis zadania
Czas: 30 min
Jest to technika relaksacyjna. Po raz pierwszy znaleźć ją można było w publikacji Johannesa
Schultza. W 1932 roku opracował on system ćwiczeń. Przy tworzeniu ich korzystał z metod
stosowanych w jodze oraz podczas medytacji zen.
Całość treningu trwa 30 minut, jednak na początek najlepiej wykonywać je przez 5 minut.
Można je wykonywać samodzielnie lub w grupie pewnych osób na ćwiczeniach
coachingowych.
Fazy:
-uczucie ciężaru,
-uczucie ciepła,
-regulacja pracy serca,
-regulacja swobodnego oddychania,
-uczucie ciepła w splocie słonecznym,
-uczucie chłodu na czole.
Cel:
Nauka pacjenta umiejętności swobodnego przyjęcia odpowiedniego stanu lub postawy – a
zatem stanu bierności, koncentracji oraz umiejętności sterowania organizmem. Działa na
układ nerwowy.
Misja tego ćwiczenia polega na przywróceniu równowagi między współczulnym a
przywspółczulnym układem nerwowym.
Kiedy stosuje się takie ćwiczenie?
Bardzo często ćwiczenie tą techniką stosuje się wśród osób, które cierpią na nerwicę lub
zaburzenia psychosomatyczne. Sprawdzi się także wśród osób, które są zestresowane, nie
potrafią się zrelaksować oraz ciągle są zabiegane.
Przebieg zadania: Podczas zadania wykonać musimy tzw. medytację wewnętrzną. Bardzo
istotna jest także kontrola swojego oddechu. Należy wprowadzić się w stan relaksacji.
Do treningu autogennego nie potrzeba żadnych sprzętów ani sportowego ubioru, choć dobrze
jest ćwiczyć w luźnym ubraniu, które nie będzie powodować żadnego dyskomfortu czy
rozpraszać nas. Przed treningiem należy być wyciszonym na ile tylko się da.
Realizacja:
Na początek należy w prosty sposób wytłumaczyć uczestnikom ćwiczenia na czym polega ta
technika i zapytać ich czy chcieliby zrealizować takie ćwiczenie.
Ważne jest również to aby zaznaczyć uczestnikom, że jednorazowe ćwiczenie nie da efektów,
a potrzebne jest do tego systematyczne wykonywanie tej techniki przez jakiś konkretny czas.
Kiedy uczestnicy wyrażą zgodę na realizację tego ćwiczenia należy:
1. Zapytać uczestników czy są przygotowani do realizacji tego zdania;
2. Należy poprosić uczestników, aby każdy z nich położył się w wygodnej pozycji i
spokojnie oddychał.
3. Cały czas powinno się oddychać spokojnie, świadomie, głęboko.
4. Należy zauważyć, że przy każdym wdechu nasz brzuch rośnie i opada.
5. Stopniowo ciało staje się ciężkie – powinno się odczuć swoje ręcę.
6. Następnie należy skierować uwagę na prawa rękę i poczuć, że staje się cięższa, aż
będzie bardzo ciężka.
7. Następnie należy odczuć swoją lewą rękę, i tak samo poczuć, że staje się coraz
cięższa.
8. Cały czas należy spokojnie oddychać.
9. Należy poczuć ten sam stan w przypadku prawej jak i lewej nogi.
10. Następnie głowa.
11. Następnie należy poczuć ciepło w ręce, nogach, głowie.
12. Należy oddychać spokojnie i bez wysiłku i poczuć jak serce pracuje równomiernie i
spokojnie.
13. Należy odczuć, że ciało jest ciepłe i ciężkie, a czoło jest przyjemnie chłodne.
14. Należy odczuć spokój – błogi spokój.
15. Należy odczuć wewnętrzy spokój, ciało wypoczywa i powraca do harmonii.
16. Następnie ciężar oddala się a pojawia się lekkość i rześkość.
17. Jeśli się leży można powoli wrócić do pozycji siedzącej, a jeśli jest się w pozycji
siedzącej należy się poruszać i porozglądać.
18. Należy odczuć spokój i poczuć wdzięczność, wewnętrzny spokój i pozostać w tym
stanie jak długo się da.
19. Należy wracać do medytacji jak najczęściej by móc odczuć wewnętrzny spokój.
Wystarczy sama intencja jego odczuwania.

Zad. 3. „Cztery kąty i piec piąty”

Cel:
Diagnoza osobistych motywatorów związanych z pracą, wskazanie na różnorodność
czynników, które mogą motywować do pracy, zaplanowanie przez uczestników
wprowadzenia swoich motywatorów do codziennej pracy.
Ćwiczenie pobudza u uczestników refleksję nad czynnikami, które ich motywują oraz nad ich
znaczeniem. Wypracowane przez uczestników realne sposoby na zwiększenie własnej
motywacji mogą być przez nich z łatwością wprowadzone do codziennych obowiązków, co
pomoże utrzymać wysoką energię i chęć do działania.
Czas trwania: 45 minut
Przebieg zadania:
1. Prowadzący przygotowuje zbiory tablic z kategorii, które pasują do czynników
mogących motywować pracowników do pracy.
2. Prowadzący pisze słowa z każdego zagadnienia na kartkach formatu A3, po jednym
wyrazie na każdej z nich.
3. Kartki z wypisanymi słowami ułożone są w poszczególnych kątach jedna na drugiej,
na wierzchu przykryte są czystą kartką.
4. Każdy stos leży w innym kącie pomieszczenia. Wszyscy uczestnicy stają w środku
sali.
5. Prowadzący informuje, że za chwilę pokaże hasła, z których za każdym razem jedno
powinno pasować do każdego uczestnika szczególnie dobrze. Następnie prowadzący
zdejmuje wierzchnie kartki i prosi, aby uczestnicy przyjrzeli się tym hasłom w
różnych miejscach sali i zastanowili się, które z nich pasuje do nich najlepiej.
6. Jeśli ktoś jest zdania, że żaden z przedstawionych elementów do niego nie pasuje –
powinien wybrać ten, który sprawia na nim najmniej nieprzyjemne wrażenie.
7. Gdy uczestnicy wybiorą, podchodzą do miejsca, gdzie leży wybrana kartka. Teraz ich
zadaniem jest zastanowić się w grupie jak przekonać osoby przy innych hasłach, że to
właśnie oni stoją w najlepszym miejscu.
8. Dane grupy prezentują swoje argumenty.
9. Po dyskusji wszyscy wracają na środek, a prowadzący odsłania kolejne hasła.
10. Po odsłonięciu wszystkich haseł prowadzący podsumowuje ćwiczenie zwracając
uwagę uczestników na to, że każdy ma różne upodobania i preferencje. Następnie
uczestnicy proszeni są o to, aby zastanowili się jak mogliby wykorzystać wybrane
elementy (godziny pracy, kolor, najbardziej efektywny dzień, muzykę lub jej brak,
współpracę z innymi, porę roku) na co dzień, aby zwiększyć swoją efektywność i
zadowolenie z pracy.
Używane hasła:
Preferowane godziny pracy:
- od 8 do 10
- od 10 do 12
- od 12 do 14
- od 14 do 16

Najlepiej pracuje się:

- przy głośnej muzyce
- przy cichej muzyce
- bez muzyki

Lepiej pracować:
- w samotności,
- wśród innych osób, ale wykonując indywidualną pracę
- wśród innych osób, wykonując wspólną pracę

Najlepszy dla pracy dzień tygodnia:

- poniedziałek
- wtorek
- środa
- czwartek
- piątek

Pora roku sprzyjająca motywacji do pracy:

- wiosna
- lato
- jesień
- zima

Aleksandra Orłoś, Agnieszka Malinowska, Anna Wiśniewska, Agata Linca