«Ο Θεός παιδεύει σαν πατέρας, για να μας απαλλάξει από υπερβολές και ελλείψεις.

Μας παιδεύει όχι για να έλθουμε σε απόγνωση, αλλά για να μετανοήσουμε και
διορθωθούμε.

Όταν υγιώς κρατήσουμε την έννοια της παιδείας των θλίψεων, ακολουθεί πολλή θεϊκή
παρηγοριά.

Με την υπομονή στα παθήματα κάνουμε το θέλημα του Θεού. Όποιος υπομένει
πειρασμό, σε οποιαδήποτε μορφή, επιθέτει φάρμακο στην ψυχή του.

Ας ακουμπάμε πάντοτε στους ώμους της Παναγίας μας, το φορτίο μας και χωρίς άλλο,
θα βρίσκουμε παρηγοριά στον πόνο και την θλίψη μας.

Οι άνθρωποι, παιδί μου, χωρίζονται σε αυτό τον κόσμο σε καλούς και κακούς, σε
πλουσίους και πτωχούς, σε μορφωμένους και αμορφώτους, σε ευγενείς και αγενείς, σε
εξύπνους και ανοήτους. Ενώνονται όμως όλοι σε ένα σημείο. Στον πόνο!
Διότι όλοι οι άνθρωποι ανεξαιρέτως στην ζωή τους θα πονέσουν. Καθώς λέγει και ο
Ιώβ· «Τέρας, ει τις ευτύχησεν διά βίου».

Ερμηνεύεται ως εξής: «Άνθρωπος που περπάτησε πάνω στη γη χωρίς κόπο, είναι
τέρας». Τέρας, σημαίνει εξωφυσικός άνθρωπος. Άρα φυσιολογικός άνθρωπος είναι
φύσει αδύνατο, να διέλθει την ζωή του χωρίς πόνο και θλίψη. Άρα λοιπόν, όλοι οι
άνθρωποι ζούμε στο βασίλειο του πόνου!

Γνωρίζουμε ότι ο πόνος είναι κάτι το προσωπικό, που θα χρειαστεί κανείς να τον
αντιμετωπίσει μόνος του. Είναι ο σταυρός του, που οφείλει να τον σηκώσει, όπως και ο
Σωτήρ του κόσμου, ο Ιησούς, σήκωσε τον Σταυρό Του, χάριν ημών».

Γέροντας Εφραίμ ο Αριζονίτης(1928-2019✞)