1.2.

Wielki nakaz misyjny

Zapewne zauważyliście już, że pytania w naszych konspektach mają określoną strukturę.
Zorganizowaliśmy je wokół pięciu tematów, jakimi są: uwielbienie, służenie, ewangelizacja,
uczniostwo oraz relacje. W dzisiejszym konspekcie chcielibyśmy pokazać koncepcję formy
konspektów, żebyście mogli pełniej z nich korzystać.
Dwa pierwsze tematy zawierają się w przykazaniach o miłości do Boga, siebie samego oraz
bliźnich (Przykazania miłości). Omówiliśmy je już w poprzednim konspekcie. Kolejne trzy możemy
odnaleźć w słowach Jezusa, kiedy posyłał swoich uczniów, aby głosili ewangelię wszystkim
narodom.
Wielki nakaz misyjny:
Mt 28,19-20a - Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i
Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem.
Możemy śmiało powiedzieć, że Kościół nie istniałby w obecnej postaci, gdyby nie fakt, że
uczniowie potraktowali słowa Jezusa poważnie. Jezus wpisał w DNA Kościoła jego misyjny
charakter. Ciało Chrystusa musi się rozmnażać, rozrastać! Uczniowie zostali zobowiązani do
śmiałego głoszenia Dobrej Nowiny całemu światu. Głoszenie Ewangelii ma pierwszorzędne
znaczenie w przekazywaniu Bożego życia.
Aby świat fizyczny trwał, wszystkie żywe stworzenia rozmnażają się, przekazując życie innym. My,
jako dzieci Boże, również jesteśmy powołani do tego, aby przekazywać życie duchowe innym.
Dzieje się to, gdy uczniowie Jezusa głoszą Ewangelię. Często mówi o tym papież Franciszek.
Pisze między innymi:
„Wszyscy mają prawo przyjąć Ewangelię. Chrześcijanie mają obowiązek głoszenia jej, nie
wykluczając nikogo (…). Kościół rozszerza się nie przez prozelityzm, ale "przez
przyciąganie".” (EG 14)
Kolejnym tematem poruszanym w konspektach są relacje. Gdy człowiek odpowie na wezwanie
Jezusa, czas na następny krok. Chrzest był w pierwszym kościele sakramentem przyjęcia
wierzącego do Bożej rodziny jako dziecka Bożego. Od momentu chrztu człowiek stawał się
częścią Kościoła - Ciała Chrystusa.
Od początku istnienia Kościoła wiara była doświadczeniem wspólnotowym. Oprócz spotkań w
świątyni, chrześcijanie spotykali się codziennie w domach w mniejszych grupach (Dz 2,42).
Dlaczego wspólnota jest ważna? Na drodze naszej wiary spotykają nas różne trudności. Nikt nie
jest w stanie poradzić sobie sam ze wszystkimi wyzwaniami, jakie niesie życie. Potrzebujemy
pomocy innych. Kościół jest również miejscem, gdzie możemy praktykować służenie innym.
Kościół powinien również wyrażać jedność. Papież Franciszek przypomina nam o tym:
„Wiarygodność orędzia chrześcijańskiego byłaby o wiele większa, gdyby chrześcijanie
przezwyciężyli swoje podziały i Kościół urzeczywistniał «właściwą sobie pełną powszechność w
tych dzieciach, które przez chrzest należą wprawdzie do niego, ale odłączyły się od pełnej z nim
wspólnoty”.” (EG 244)
Ostatnim tematem, który omawiamy w konspektach, jest uczniostwo. Franciszek z Asyżu
powiedział kiedyś: „Głoś Ewangelię w każdym czasie. Kiedy jest to konieczne, używaj słów.”
Franciszek nie minimalizował znaczenia mówienia o Jezusie Chrystusie. Podkreślał tylko, że słowa
bez czynów są nieprzekonujące. Musimy być żywym świadectwem, że Ewangelia jest prawdą.
Pragnieniem Jezusa jest, aby każdy stał się Jego uczniem. Podążając za Chrystusem, rozwijamy
osobistą relację z Bogiem, poznajemy Jego Słowo, stajemy się coraz bardziej podobnie do
naszego Mistrza. Jesteśmy powołani, żeby stać się dojrzałymi, „zasługującymi na wiarę”
świadkami Jezusa (2 Tm 2,1).
Wierzymy, że formacja, która obejmuje wszystkie pięć obszarów: uwielbienie, ewangelizacja,
służenie, relacje, uczniostwo, pomoże wzrastać nam w dojrzałości chrześcijańskiej.

© - Apostolski Ruch Wiary Strona 1

Pytania:
Relacje – dzielić wspólnie życie
1. Uzupełnij zdanie: „Kiedy ludzie obserwują moje życie, mam nadzieję, że zobaczą we mnie
kogoś, kto …”
Uczniostwo – poznawać Boże Słowo i wprowadzać je w życie
Przeczytaj tekst „Wielki nakaz misyjny” i odpowiedz na pytania:
1. Przeczytajcie fragment Mt 5,14-16. Co to oznacza bycie „światłem świata”?
2. Jak myślisz, czy są postawy, zachowania, czyny, które mogą sprawić że osoby niewierzące
zaczną rozmyślać nad swoim stosunkiem do Boga?
3. Czy stosunek twoich niewierzących znajomych zmienił się do Ciebie, gdy zdecydowałeś się
wstąpić do wspólnoty? Jakie były ich reakcje, jak myślisz z czego wynikały?
4. Co może pomóc ci być „światłem świata”?
5. Jak możesz być „światłem dla świata” w kontekście zachowania jedności w całym Ciele
Chrystusa?
6. Czy zgodnie ze słowami papieża Franciszka, brak jedności między chrześcijanami
rzeczywiście przekłada się na wiarygodność orędzia Dobrej Nowiny? Jakie jest wasze
doświadczenie?
Służenie – rozpoznanie i wykorzystanie okazji do służenia innym
1. Jezus zwraca się do swoich uczniów w liczbie mnogiej (Mt 5,14-16). Nie jesteś powołany
do tego, aby być jedyną lampą na ziemi. Dużo łatwiej pokazać Bożą miłość i wartości, gdy
doświadcza się bliskości i troski ze strony grupy wierzących. Jak wasza mała grupa może
stać się „światłem świata”?
Ewangelizacja – zastosowanie poznawanych prawd wiary w relacjach z osobami niewierzącymi
1. Która z osób, które znasz, szczególnie potrzebuje osobiście poznać Jezusa? Jeżeli są to
inne osoby od tych, które znalazły się na naszej liście modlitewnej, dopisz je do listy.
2. Czy udało się komuś zaprosić osobę z listy na spotkanie grupy? Jeżeli tak, podzielmy się
świadectwem.
Uwielbienie – oddawanie chwały Bogu poprzez poddanie Mu swojego życia
1. Pomódlcie się za siebie nawzajem w taki sposób jak na poprzednim spotkaniu. Jeżeli ktoś
nie czuje się komfortowo, modląc się na głos, niech spróbuje przełamywać się i modlić się
jednym zdaniem w dowolnej intencji.

© - Apostolski Ruch Wiary Strona 2