Professional Documents
Culture Documents
D5b0d5a1d5b5d5b8d681 17 26 1 2
D5b0d5a1d5b5d5b8d681 17 26 1 2
D5b0d5a1d5b5d5b8d681 17 26 1 2
Տեքստ
Գարուն է․ մեկն այն անհամար գարուններից, որ զարդարել էին երկիրը, և որոնցից
հարյուրը ապրեց երջանկության ու տխրության բանաստեղծը՝ աշխարհահռչակ
Սաադին։ Առավոտ վաղ զարթնեց նա, իջավ պարտեզ, նորից լսելու հավքերի երգը և
նորից տեսնելու գարնան հրաշքը։ Նայեց Շիրազի դաշտին՝ գարնան շնորհներով ու
վարդերով պճնված, որ վաղորդայնի նիրհն էր առնում՝ պարուրված ճերմակաթույր
շղարշներով։ Նստեց ծաղկած հասմիկի թփի տակ՝ Սպահանի գորգի վրա, և
դողդոջյուն մատներով բռնեց վարդենու՝ այդ գիշեր փթթած բողբոջը, մոտեցրեց
դեմքին։ Սիրո կրակով թռթռուն հովը վարդերի ականջին կուսական շնչով սեր էր
շշնջում, որ բերել էր հեռավոր սոխակներից։
«Աշխարհը վետվետում է անվախճան ու սիրավառ արբեցումով»,- հիշեց Սաադին իր
խոսքերը, ականջը հավքերի երգին և սպիտակ գլուխը կարմրափթիթ վարդերի մեջ
թաղած։
Առաջադրանք 2․
Տեքստ
Խաչատուրը լուռ մոտեցավ պատուհանի կիսաբաց փեղկին։ Մութ էր։ Դրսից լսվում
էր միայն հորդացած անձրևի աղմուկը։ Ջրհորդանից թափվում էր պղտոր
անձրևաջուրը…
Երևի այն երկրում էլ թխպոտ գիշեր է, և անձրև է գալիս, կամ էլ
պարզկա գիշեր է գարնան փայլփլուն աստղերով։ Տեսնես հիմա ի՞նչ է անում նանին։
Երևի քուրսու վրա ոսպ է փռել և հոգնած աչքերով ջոկում է քարերը։ Հանկարծ դռան
հետևից ինքը կամաց կանչեր․ «Ես եմ, նանի, դուռը բաց»։ Տիկինն զգաց, որ նա
մտքերով հեռու էր։ Խաչատուրը, դողդոջուն ձեռքերը կրծքին, ակնդետ նյում էր
ականակիտ խավարին։ Եթե Խաչատուրը այդ րոպեին գլուխը շրջեր և նայեր
տիկնոջը, կտեսներ այնպիսի հայացք, այնպիսի աչքեր, որ կմոռանար ցնորքը։ Բայց
նա լուռ անշարժ նայում էր խավարչտին գիշերին։ Թվաց՝ լսեց շան խուլ կաղկանձ և
ասաց․
—Ինչքա՜ն միանման են հաչում շները…
Շոգ կեսօրին գյուղում կանչում է աքլորը. Կանչի հետ պառավ մի շինական հորանջում
է տան ստվերում, ձեռնափայտով ավազին ստվերներ գծում, նրանց հետ փորփրում
գլխով անցածը։ (նա, ստվեր, կեսօր, գլուխ)