READER'S GUIDE

7.14K
109
0
• Reader's Guide •
FREEZELL SERIES SEQUENCE

(1st Generation - FIVE BULLETS)

1. My Possessive Fake Husband [Completed]

a. Partners In Crime (MPFH Side

Story) [Completed]

2. My Naughty Boastful Boss [Completed] <EDITING>

3. My Impulsive Ex Boyfriend [Completed]

4. My Stupid Runaway Groom [Completed]

5. My Short Tempered Husband [Completed]

(2nd Generation - EIGHT GRENADES)

6. The Arrogant Client [Completed]

7. The Secretive Professor [Completed]

8. The Distressed Raced [Completed]

9. The Vicious Agent [Completed]

10. The Indecent Suitor [Completed]

a. Instances and Chances

(Side Story) [Completed]

11. The Untamed Actor [Completed]

12. The Nasty Rancher [On-going]

13. The Fierce Manipulator [Soon]

--

M A Y O R A
I C E _ F R E E Z E

Comment
4.53K
234
91
Freezell Series #10.5

--
Hindi ko alam kung saan ako dadalhin ng mga paa ko. Tila ba ako hilong-hilo dahil
sa dami na ng nainom ko.

"SANA OL LASHENG!" dinig kong wika ni Jice na nasa tabi ko na pala. Isa siya sa mga
kasamahan kong secret agent, at ngayon ay naisipan namin mag-bar.

Humawak ako sa kaniya dahil inalalayan niya ako. "Sana all kasi may asawang kasama.
Hindi ka rin talaga maiwan at mapabayaan ni Laeven, ano?" pang-aasar ko sa kaniya.
Nagbubuhol man ang salita ko, alam ko naman ang pagkatao ko.

Iniupo niya ako sa high stool saka bumulong sa akin. "Gora na kami ng asawa ko,
Missy. Sasamantalahin namin ang gabing malamig. Wala ang kambal dahil hiniram ng
mga byenan ko. Don't worry, ibinilin na kita kay Griss at Hudsen. Ang shutangenang
Hudsen umiiral ang pagiging playboy, kanina pa nandoon sa banyo. Nakahanap yata ng
banyo queen," aniya sa akin na ikinatango ko na lamang.

Dumukdok ako sa bar counter dahil nahihilo na talaga ako. Nakarami ako dahil lahat
ng hindi iniinom ni Jice, ako ang lumalagok. Bayani ako, e.

"Let's go," may nagsalita sa likod ko at nalingunan ko si Hudsen na kunot ang noong
nakatingin sa akin.

"Ayaw kong umuwi sa bahay namin," malungkot kong wika kay Hudsen. Sa halip na
tanungin ako ay tinitigan lamang niya ako. "Galit sa akin ang tatay ko. Imbes kasi
na mag-board exam ako para maging nurse, pinili ko pang maging secret agent."

Parang wala talagang sense of empathy ang puchakan na 'to. Para siyang pinaglihi sa
masamang espirito.

Itinayo niya ako, at nang tutumba sana ako ay napayakap ako sa kaniya.
Nagkatinginan kami at may biglang dumaan sa pakiramdam ko na hindi ko maipaliwanag.
Bigla ko na lamang naisipan na halikan siya.

Akala ko ay tutugunin niya ako ngunit itinulak niya ako ng marahan saka na niya ako
inalalayan na makalabas ng bar na iyon hanggang sapitin namin ang sasakyan niya.

"Sorry," wika ko na bumasag sa katahimikan namin nang kapwa na kami makasakay ng

sasakyan. Hindi niya ako pinansin, sa halip ay pinaandar na niya ang sasakyan.
Alam kong nakatulog na ako dala ng kalasingan ngunit kahit paano ay nararamdaman ko
pa rin naman ang paligid. The perks of being a trained agent. Nang umangat ako sa
ere at lumapat ang katawan ko sa malambot na kama ay ramdam ko ang lahat.

Bahagya kong iminulat ang mga mata ko at bumulaga sa akin ang isang magandang
silid. Animo ito kwarto ng isang mayamang bachelor na madalas kong napapanood sa
hollywood movies.

"Sit up. Drink this," nagawi ang mga mata ko sa nagsalitang iyon. Tinulungan niya
akong maupo at ininom ko ang malamig na tubig na inabot niya.

Nang mapagtanto ko kung anong itsura ni Hudsen ay tila ako natauhan. Wala siyang
pang-itaas at may iilang butil ng pawis ang nasa dibdib at abs niya. Hindi ko
namalayan na napakagat-labi na lamang pala ako.

"Hudsen— Uhmmmm...." bigla niyang sinunggaban ng halik ang mga labi ko. Halos hindi
ko mawari kung ano bang nangyayari. Wala akong alam kung anong ginagawa ko, basta
ang alam ko ay tinugon ko ang halik na iyon sa mas mapusok na paraan.

Inihiga niya ako sa kama at patuloy na hinalikan, hanggang sa bumaba na ang mga
halik niya sa leeg ko. Puro ungol ko ang maririnig maging ang mahihina at
nakakakiliting tunog ng halik niya sa leeg ko. Naipikit ko ang mga mata ko sa sarap
ng ginagawa niya.

Nang tuluyan niyang nailislis ang off-shoulder na suot ko pababa ay wala na akong
naging pagtutol. Tumambad sa kaniya ang matatayog kong bundok. I didn't wear any
brassiere, dahil may bra na ang suot kong off-shoulder.

"Damn!" mahinang mura niya ngunit umabot iyon sa pandinig ko. He sucked my nipples
and played them with his tongue. Hindi ko ipagkakaila, kapwa namin gusto ang
ginagawa niya sa akin.

Lasing na ako, ngunit mas nakalalasing pang lalo ang bawat pagromansa niya sa
katawan ko.... ang mga halik niyang tunay na nakakahalina.

Iminulat ko ang mga mata ko at bumungad sa akin ang wala kong saplot na katawan
maging ang kaniya.

He stared at my widened eyes and he then smirked at me. Mukhang alam niyang
namangha ako sa ganda ng katawan niya..... maging sa kalakihan ng nagmamayabang
niyang pag-aari.

"I'm pushing through. We both wanted this," aniya sa akin na ikinatango ko. Kapag
si Hudsen ang nagsalita, parang wala ka nang karapatan na kumontra.

He pulled me at the edge of the bed. Ang kapantay ng dulo ng kama ay ang balakang
ko, at doon ko lamang napagtanto na inangat ng mga kamay niya ang dalawang binti
ko.

He lowered his body a little, for his long, hard, and erected shaft to meet my
little flower.

Napapikit ako sa sakit nang biglain niya ang pagpasok. Naramdaman kong saglit
siyang natuod. Mukhang hindi niya iyon inaasahan. Mukhang iba ang pagkakaalam niya.

"Y–You're a fucking virgin!?" may himig na gulat at galit ang pagkakasabi niya
n'on.

"I–I won't hold you responsible, Hudsen. We both agreed to this. Hindi mo 'ko
pinilit. Now, just fucking go on!" wika ko kahit ang totoo ay hindi ko alam ang
gagawin ko dahil sa sakit ng gitna ko.

"You're bleeding but I will continue," aniya na ikinatango ko.

Itinuloy niya ang pagpasok at labas sa akin maging ang bawat hawak at haplos niya
sa hita at binti ko.

Dinig ko pa ang malagkit na tunog ng bawat pagpasok at paglabas niya. Marahil ay sa

dugo iyon at sa likido na rumaragasa mula sa akin.

"Uggghhhh..... Hudsen.....!"

"I'm fucking near.....!" dinig kong halinghing niya.

"A...Ako.... rin!" hindi ko mapigil na sagot sa kaniya dahil tunay na tila may
namumuong kung ano sa puson ko.
Naging napakabilis ng bawat pag-ulos niya. Nawala ang sakit. Nawala ang hapdi. Puro
sarap ang nararamdaman ko sa mga oras na ito.

"Missy.... fuck..... ugggggghhhhhh!" he moaned.

Naramdaman kong huhugutin niya sana ang pag-aari niya nang lalabasan na siya ngunit
mariin ko siyang tinitigan saka ako umiling.

"I'm safe..." wika ko at nakita ko siyang napangisi.

Doon ko na naramdaman ang mainit na likidong pumuno, rumagasa at pumaloob sa akin.

I lied. I'm at the peak of my fertility.

I just want a child. Ayokong tumanda ng mag-isa. Wala naman akong balak na
panagutin siya. Ginusto ko ito kung sakaling magbunga.

I am Missy Tash-- Fabian, and he is Hudsen Arevalo-- Brizzle.... this is the story
of our INSTANCES AND CHANCES.

--

M A Y O R A
I C E _ F R E E Z E

*****

PROLOGUE? WHAT CAN YOU SAY? HAHAHA. PIPILITIN KO MATAPOS AGAD ITO. 5 CHAPTERS LANG
ITEY. MUAH!

3.43K
220
150
MISSY

Nagising ako na masakit na masakit ang ulo ko. Tila ba kahit na dapat ay hindi ko
dama ang pag-ikot ng mundo, ay nararamdaman ko na sa mga oras na ito.
Tumayo ako para maghilamos. Wala akong pakialam sa sarili ko. Ang pinagtatakhan ko
lang, deretso at patag naman ang daan, pero bakit ang paglalakad ko... hindi?

Bigla kong na-realize na hindi pamilyar sa akin ang lugar kaya't napalingon ako sa
kama napinanggalingan ko at nakita ko si Hudsen na malalim ang tulog.

Doon ako napalingon sa hinihigaan ko kanina at nakita ko ang pulang likido na marka
na naibigay ko na pala kay Hudsen ang iningatan ko nang matagal na panahon.

"You're awake?" I heard a bedroom voice. Nakita ko si Hudsen na pupungas-pungas na

nakatingin sa akin.

Bigla yata akong tinamaan ng hiya dahil sa itsura ko. Wala akong kahit anong saplot
sa katawan, puchakan!

"A–Ahh... Hehehehe...." saka ako biglang tumakbo pabalik ng kama saka nagtalukbong
ng kumot. Masakit ang gitna ko ngunit mas nananaig talaga ang kahihiyan ko sa mga
oras na 'to.

Nilingon ko siya at nakita kong kunot ang noo niyang nakatitig sa akin. "I'll get
dress. Duty ko ngayon," aniya at napatango na lamang ako.

Tumayo siya at muling bumungad sa akin ang puchakan niyang katawan na ngayon ko
lamang napagtanto na nakakapaglaway naman pala talaga.

Naramdaman niya yatang nakatitig ako sa kaniya dahil bigla siyang lumingon muli sa
akin at nginisihan ako. "We can have our round two, instead of you just staring at
me," mahinang wika niya pero sapat na upang yanigin ang pagkatao ko.

"M–Masakit pa," utal na wika ko at muli ay sumilay ang nakakalokong ngisi mula sa
mga labi niya.

"Fine," aniya at nagtuloy na sa pagpasok sa banyo.

Iniikot ko ang mga mata ko sa paligid at nakita o ang mga saplot ko na nakakalat sa
sahig. May pagka-wild rin talaga 'tong si Hudsen. Kiber na kung siya ang naka una
sa akin, basta importante malalahian ako ng gaya niya.

Maganda ang silid. Masasabi mo talagang pang mayaman. May mga litrato si Hudsen
nang bata pa siya kasama ang pamilya niya rito sa bedside table.

Tumayo ako at kinuha ang mga damit ko saka ko sila isa-isang isinuot. I never
imagined before na sa isang kakilala ko pa talaga ako bibigay at magpapalahi. HIndi
naman ako matandang matrona. I'm only 28.

"Sabay na ba tayo?" nagulat ako sa tinig na iyon. Tapos na pala siyang maligo. Ang
tagal ko pala talagang tumanga-tanga.

"Uuwi na muna ako—"

"I thought you don't wanna see your Dad?" putol niya sa akin kaya't napakagat ako
ng labi ko. Itong puchakan na bibig ko ibang klase rin talaga kapag nalalasing,
nasasabi pati mga hindi dapat sabihin.

"Wala naman akong choice. Wala naman din akong damit dito," nakanguso kong wika sa
kaniya.

Lumakad siya patungo sa cabinet niya at sa gulat ko, may inilabas siyang damit na
pangbabae atinabot ito sa akin.

"Wear those," aniya saka na nagpatuyo ng buhok.

"B–Bakla ka ba? Bakit may ganito ka—"

"I made you moan and scream last night in pleasure and now you're asking me if I am
gay? Just tell me if you want another round," aniya sa seryoso at nakakakabang
tono. Pakiramdam ko ay seseryosohin niya ang mga pinagsasasabi niya sa akin.

"Hindi! Hindi!" at iwinagayway ko pa ang kamay ko sa harap niya na parang sinasabi

kong hindi. "Baka babaero ka lang talaga kaya ka may ganito?"

Sana pwedeng i-zipper ang bibig, 'no? Kung anu-anong lumalabas kasi, e.
"You're the first woman I brought here. Sa ate ko 'yan. Nilalagyan niya ng damit
pangbabae ang cabinet ko para kung may dadalhin man akong babae rito sa kwarto ko,
magiging mapaghinala gaya mo. I guess what she told me was real," mahaba niyang
turan saka naglakad papalapit sa akin.

"Ano?" curious na tanong ko.

"That women were born detectives and juries. That you judge cases based on proofs,
evidences and theories."

Hindi ko alam pero napangiti ako sa sinabi niyang iyon. Mukhang makakasundo ko ang
ate niya.

"Now, take a shower. Mag-almusal tayo," aniya kaya't kinuha ko ang tuwalya na
inaabot niya at pumasok na sa banyo.

Pati banyo niya ay alam mong pang mayaman. Amoy ko rin ang natural na amoy na amoy
ni Hudsen dito.

Talande ka nanaman, Missy! Puchakan ka! Sex lang at anak and habol mo diyan!

Tinapos ko ang paliligo ko at pagbibihis. Naabutan ko si Hudsen na nakaupo sa gilid

ng kama at mukhang hinihintay ako.

"Let's go," walang emosyon niyang turan saka na lumabas ng silid. Sinundan ko siya
at higit pa yata sa salitang gulat ang makikita sa mga mata ko ngayon.

HOY! PUCHAKAN! BUONG PAMILYA NIYA YATA ANG NASA DINING TABLE! HOY HELP!!!!!!!
WAAAAAAAAAHHHHHHH!

ANO 'TO, PUCHA!? CELEBRATION NG PAGKAWALA NG VIRGINITY KO SA KAMAY NI HUDSEN!?

"Maupo na kayo," anang isang baritonong tinig. Nakakatakot, pero mukhang iyon ang
ama ni Hudsen dahil magkamukha sila.
"Good morning po, ako nga po pala si Missy," pakilala ko matapos kong umupo. Wala
kasi yatang balak si Hudsen na ipakilala ako. Hindi naman ako mahiyain sa ganito.
Nakakakaba lang talaga!

"We know you. You're also one of Aeickel Lavria's scouted agent," anang babae sa
akin na nasa harap ko. Mukhang siya naman ang nanay ni Hudsen.

"Kilala n'yo po pala si Chief," wika ko saka alanganin na ngumiti.

"I am Hunter, Hudsen and Huntly's father. This is my wife, Barbara," pakilala nito
sa akin.

"Hi! I'm Huntly Brizzle, please to meet you, and you look good on my dress," wika
naman ng babaeng nasa harap ni Hudsen. Nagulat pa ako nang tumayo ito at patakbong
tumungo sa akin saka ako niyakap at hinalikan sa pisngi. "I like you na, you smell
like sex. Mukhang
binasbasan ka ng kapatid ko last night," bulong niya sa akin na ikinapula ko. Hindi
ko alam kung may nakarinig ba sa sinabi niya.

Bumalik siya sa upuan niya, at nagsimula na silang kumain. Itong puchakan na Hudsen
parang wala lang ang sitwasyon sa kaniya, damuhong 'to!

Halos hindi ko malunok ang pagkain ko dahil sa tensyon ko, pero sila ay parang wala
lang. Hindi naman siguro normal na may dinadalang babae si Hudsen, 'no? Sabi niya
kasi ako raw ang una.

"Just eat properly, iha. Hindi kami kumakain ng tao," anang Mommy ni Hudsen.
Nakangiti ito sa akin at masasabi jo talagang napakaganda niya.

"O–Opo."

Natapos kaming kumain at itong si Hudsen ay basta na lamang ako inaya na sumakay ng
sasakyan. Walang paa-paalam ang pucha!

Nasa kahabaan kami ng highway nang magsalita siya.

"What do you want now, Missy?" tanong niya kaya't kunot-noo akong napalingon sa
kaniya ngunit deretso lamang ang tingin niya sa daan.

"Anong what do I want?"

"Gusto mo bang maging boyfriend ako?" PUCHA!!!! NASAMID AKO KAHIT WALA AKONG
INIINOM!

"A–ANO!?"

"We had sex. I even planted my seeds on you, kaya tinatanong kita. Do you want me
to be your boyfriend? The choice is yours to make," pagpapatuloy niya at parang mas
naguluhan ako.

"Nag-sex lang tayo. Required bang maging jowa kita after nang nangyari?" tanong ko
sa kaniya at nakita ko siyang napangisi sa akin.

"You can never fool me, Missy," aniya sa makahulugang tono.

"Fool, fool! Bahala ka sa buhay mo. Hindi ko gustong maging jowa ka. Sex, sex lang.
walang jowaan," sagot ko sa kaniya saka ako lumingon sa bintana. Ayaw ko nang
makipag-usap. Puchakan, mahirap pa siyang kausap sa sanggol. Masyado siyang speed!

NAKARATING kami ng Phyrric at parang walang nangyari sa amin. Hindi rin ako sumabay
na pumasok sa kaniya dahil ayaw kong may makahalata sa amin.

"MISSY!" tinig iyon ni Griss kaya't napalingon akong agad.

"Oy?" tanong ko nang makalapit siya.

"I'm sorry talaga, Missy. Si Ayler kasi masyadong kupal! Sinundo ako kagabi kaya
hindi na kita nahanap at naihatid. Gago kasi 'yong kupal na 'yon. Sabi ko hanapin
ka namin, ang sagot ba naman sa akin uumahin ka pa raw ba kaysa sa libog niya," ani
Griss nang nakanguso. Natawa tuloy ako.

"Okay lang ako, Griss. Tsaka may point ang asawa mo," natatawa kong wika na naging
dahilan kaya't hinampas niya ako sa braso.

"Anong okay? Natapilok ka ba sa kalasingan kahapon!?" napalingon kami ni Griss at

si Jice pala iyon na kunot ang noo na nakatitig sa paa ko. "Bakit umiika ka?"

Naramdaman ko ang pagragasa ng malamig na pawis mula sa akin. Para silang mga lobo.
Ang lalakas ng pang-amoy nila.

"Oo, e. Kumanto pa nga yata ako kasi ang sakit ng hita ko. Nagkapasa pa yata,"
alibi ko na ipinapanalangin kong bilhin nila.

"Ang alak kasi, Missy, nilalagay sa tiyan, hindi sa ulo. Mabuti nalang talaga at
naroon si Hudsen, may umalalay sa'yo," sermon ni Griss ngunit nang marinig ko ang
pangalan ni Hudsen ay para yata ako lalong nabalitan ng malamig na pawis.

"May kailangan ba kayo? Kung wala deretso na sana ako sa opisina ko. May inaayos
ako,"
segway ko kahit na alam kong maaari silang makahalata.

Hindi ko na hinintay pa ang sagot nila. Tinungo ko ang opisina ko na iika-ika.

Ganoon na pala akong maglakad, hindi ko pa napansin. Pucha naman kasi, bakit
napakalaki naman kasi ng ano ni Hudsen! Punit na punit ako ro'n kagabi. Lasing ako
pero ramdam ko, ganoon katindi!

Dadabog-dabog akong nag-aayos ng mga papeles na naglalaman ng mga impormasyon ng

kliyente ng Phyrricnang bigla na lamang bumukas ang pintuan ng opisina ko.

"Uso kumatok bago pumasok," wika ko ngunit nagulat ako nang pagtingala ko ay si
Hudsen ang bumungad sa akin.
"I entered you last night without knocking, this ain't a big deal at all," aniya
habang nakangisi. Mukha nanaman sinilihan ang mukha ko dahil sa sinabi niya. Paano
ba baman pucha, bawat magsasalita siya tungkol sa nangyari kagabi, itong utak ko
otomatik na nag-iimagine no'ng naganap!

"B–Bakit ka nandito?" utal na tanong ko. Hindi 'to pumapasok ng opisina ko. Ngayon
palang. Wala rin pake 'yang si Hudsen sa akin kahit noon. Mas madalas pa nga niyan
kausap si Syreen at Aeiryn kaysa sa akin. Nakakagulat din na sa amin pa talaga may
nangyari.

"Libre ka ba mamayang gabi?" walang abog na tanong niya sa akin.

"Sex ba?" walang abog na tanong ko rin sa kaniya.

"Could you please stop saying that word? Hindi ko kailangan hingin sa'yo ang bagay
na 'yan. I could fuck a girl kung gugustuhin ko, hindi kita kailangan ayain,"
matatas na wika niya. Mukhang napikon siya sa tanong ko.

"S–Sorry," utal na wika ko.

"I'm asking if you are free tonight. Iyon lang ang sagutin mo," tila amo na wika
niya. Napatango ako dahil sa nakita kong pag-igting ng mga panga niya.

He walked towards me and pulled me up to stand. Nanglaki ang mata ko nang bigla na
lamang niyang sinakop ng mga labi niya ang mga labi ko. Nakakawindang pucha!
Biglaan!

Saglit lang ay pinakawalan niya na ang mga labi ko kahit pa tumutugon ako sa halik
niya. "See? I could go on and fuck you, but I chose not to. Hindi ko kailangan
magsabi, Missy. I could make you go crazy and go give yourself to me without
asking," mayabang ma bulong niya sa tainga ko. Nakakanerbyos siya pero dama ko ang
kakaibang tibok ng puso ko sa ginawa niyang iyon.

"A–Aano ba mamayang gabi!?" pag-iiba ko ng usap kahit pa ang totoo ay windang pa

ako sa halik niya.

Lumayo siya sa akin saka nagsalita. "I'm attending a party and I want you to be my
date," aniya sa akin at agaran akong napatango. Sabi ko nga sa inyo, kapag si
Hudsen ang nagsalita, para wala ka na agad choicr kung hindi pumayag. Ganoon siya
ka-intimidating.

"Sige—"

"And I want you to sleep in my room again tonight. Alam kong ayaw mo pang makita
ang tatay mo. You could use me and my room as your safe haven," aniya sa akin. Ako
na natural na yatang alipin, muli nanaman tumango. HINDI KO KAYANG HUMINDI PUCHA
NAMAN!

"S–Sige. Pero tulog lang ba?" AY PUCHAKAN! NAGKANDA LOKO-LOKO NA! PUCHANG BIBIG
'TO!

"Not unless you want to have another round this evening? I'm more than willing,
Missy.....

...

...

...

...

...

...

...

...

...
...

...

...

...

I'm more than willing to plant my seeds inside you again while you are still at the
peak of your fertility. You can never fool me, baby. I know the difference. I know
the warmth."

I'm doomed!

--

M A Y O R A
I C E _ F R E E Z E

***

2.77K
175
79
MISSY

Susmaryosep! Somebody help meeeeeee! Paano? Paano niyang nalaman? May lahi ba
siyang maligno? Engkanto? Baka doktor? O baka talagang magaling siya?

Kaya pala noong sinabi kong safe ako, parang nakakaloko siyang ngumiti. Mukhang
alam na niya talaga from that moment. Nakakahiya!

Nasaan ako ngayon? Nandito lang naman sa garden nila Hudsen kasi parang sasabog na
ang dibdib ko kapag nanatili ako sa loob ng bahay. Wala ang Mommy at Daddy niya.
Ang ate naman niya ay nasa bestfriend nito. Para kaming aalog-alog na dalawa sa
napakalaking bahay na ito.
"Ma'am Missy, ipinatatawag na po kayo ni Sir Hudsen sa dining area," wika ng isa sa
mga kasambahay na pumukaw ng atensyon ko.

"Sige po. Salamat po," sagot ko rito saka na ako naglakad patungo sa loob ng bahay.

Naabutan ko siyang nakaupo sa harap ng dining table at mukhang hinihintay ako.

"Do you by any chance feel uncomfortable?" tanong niya sa akin sa tonong hindi ko
maipaliwanag.

"Ayos lang ako. Nagtataka lang ako kung bakit kailangan kumain tayo rito kung party
naman ang pupuntahan natin mamaya," sagot ko sa kaniya saka ako naupo katapat ng
kinauupuan niya.

"You're not into parties, Missy. Hindi ka makakain doon sa tingin ng mga tao. Now,
eat so you can get dress," utos niya na animo puno ng awtoridad kaya't wala na
akong nagawa kung hindi lantakan ang nakahain na pritong manok at chopsuey.

Natapos kaming kumain at ang mga kasambahay na ang nagligpit kahit pa nag-insist
ako na ako na lang. Hindi naman na ako kinibo ni Hudsen, basta sinabi niya lang na
umakyat ako sa kwarto sa tabi ng kaniya dahil naroon na raw ang mag-aayos sa akin.

Nang maka akyat na ako sa silid na tinutukoy niya ay para akong na-engkanto. Ang
daming tao rito sa loob na mga mukhang propesyonal. Jusko, ano ba si Hudsen?
Prinsipe ng England?

"Maupo na po kayo, Ma'am," utos ng isang babae sa akin at wala na akong nagawa kung
hindi sumunod.

Ginawa nila ang lahat ng pwede nilang gawin sa akin at nang mukhang nakontento na
sila, tinigilan na nila ako at pinatingin sa salamin. Ako mismo ay namangha sa obra
nila dahil hindi ko makilala ang sarili ko. Para akong na-wow magic ng mga ito.

"Ang talented n'yo naman," pagbibigay papuri ko sa kanila.

"Maganda ka na po, Madam. In-enhance lang namin ang beauty package mo. Siguradong
mahahalikan ka ni Sir Hudsen kapag nakita ka niya," anang isang beki na namahala sa
buhok ko.
"H–Hindi niya naman ako girlfriend," depensa kong wika rito at tinignan nila akong
lahat sa tingin na animo hindi makapaniwala.

"Yeah, she's not my girl," anang isang tinig na nilingon naming lahat. Nakita ko si
Hudsen sa mga pinto at naka tuxedo na kulay puti. Napakagwapo niya, tipong pati
panty ko yata nahulog na ngayon.

"H–Hudsen—"

"Not just yet," dagdag niya na ikinakilig at tila ng mga narito. Para silang mga
showbiz paparazzi na excited sa chismis. Ako naman si tanga ay parang naiihi sa
kilig sa pinagsasasabi ni Hudsen. PA-FALL!!!

"Sinasabi ko na nga ba. Sa ganda mo pong iyan, Madam, malabong hindi ka po

magustuhan ni Sir Hudsen," sabat ni beki at sinuklay ng bahagya ang buhok ko.

Lumakad patungo sa akin si Hudsen saka niya ako tinignan mula sa malaking salamin
kung saan nagtagpo ang mga mata namin. "Leave. I want a moment with her," utos niya
sa mga taong narito na mabilis naman tumalima.

"H–Hindi pa ba tayo aalis?" Jusko, bakit naman kasi may pautal pa 'ko? Para akong
teenager na hindi pa nahahalikan, e narakrak na nga ang keps ko. Why naman gano'n?

"You look so beautiful in that dress, but I don't like how you waist was exposed,"
aniya saka inilapat ang mga kamay niya sa magkabilang balikat ko.

I am wearing a cut out dress. Hakab na hakab sa katawan ko at naka expose naman ang
kanang bewang ko.

"Tara na—"

"Can we not go? I just want to stare at you the whole evening," malanding wika niya
sa akin samahan mo pa ng titig niyang nakakalaglag ng puso at panty.

"L–Lakad mo 'yon. N–Nakakahiya naman sa mga kaibigan mo," utal na tugon ko saka na
ako nagbaba ng tingin. Kung patuloy pa akong makikipagtitigan sa kaniya, baka
mangyari ang hindi dapat mangyari bago pa kami mala abot sa party.

"Don't drift away from me at that party. I can't control my anger, Missy. My
friends are fucking playboys. They might hit om you so stay close to me as closest
as you can," paliwanag niya saka niya biglang ibinaba ang mga labi niya.... at nang
akala kong bubulungan niya ako, bigla na lamang niyang kinintalan ng halik ang leeg
ko sala ako nginisian at nauna nang lumabas ng silid.

May pagka possessive ba si Hudsen? Why naman ganiyan? Pa-fall masyado!

NAKARATING kami sa party at puro naggagandahan at nagbobonggahan na mga tao ang

narito. Halata mong sosyalan doon pa lang sa mga sasakyan sa harap. Para silang mga
kurakot na politiko o kaya iyong nagbulsa ng 15 billion ng Philhealth sa gaganda ng
mga sasakyan nila.

"Missy," pukaw ni Hudsen sa atensyon ko nang nasa harap na kami ng entrada.

"Po?"

"I am the most handsome here. Ako lang, kaya ako lang ang pwede mong titigan at
pagpantasyahan. I don't want you to look at other guys aside from me. Understand?"
aniya sa napakaseryosong tono at hindi ko alam kung tatango ba ako o iiling. Para
akong napapagalitan ng tatay ko sa pananalita niya.

Sa huli ay napabuntong-hininga ako at tumango sa kaniya. "Masusunod po," wika ko

saka na kami naglakad papasok.
Sinalubong kami ng mga gulat na tingin. Mukhang hindi inaasahan ng mga narito ang
gandang taglay ko—.

"ANG GWAPO TALAGA NI HUDSEN, GRABE!"

Ang kagwapuhan pala ng prinsipeng katabi ko. Ang ambisyosa ko sa part na 'yon.

"Hudsen!" anang isang tinig at may lumapit sa amin ni Hudsen na anim na lalaking
mukhang mga kaibigan niya.

"Gildark," anang isang lalaki na siyang tanging pumansin sa akin saka inabot ang
kamay.

"Missy—" hindi ko na nagawang tapusin ang sinasabi ko at iabot man lang ang kamay
ko dahil bigla akomg hinapit papalapit ni Hudsen. Dama ko ang kamay niya sa bewang
ko. Balat sa balat. Para akong nakikiliti na nakukuryente. Nakakatakot dahil baka
bigla na lang akong mag-twerk sa mga pinaggagagawa niya.

"She's Missy. My girlfriend," pakilala niya sa akin sa anim na narito na lubos long
iikinagulat.

"Iba ka talaga, pare," wika noong chinito. Hindi naman na muling nagsalita si
Gildark ngunit dama ko ang mga tingin na ipinupukol niya sa akin. Nasa iisang table
na kami ngayon at lahat sila ay mga hawak nang alak at ako naman ay juice.

"Alam na ba ni Venice?" tanong ng isa sa kanila ag nakatuon ito kay Hudsen.

"She doesn't have to know, Darren. I have a life to live," tipid na sagot ni Hudsen
dito.

"Can I ask you saan mo nakilala si Hudsen?" biglaang tanong ni Gildark na halos
ikinagulat ng mga narito.

"Ahh... Hehehe... May gatherings kasi noon sa company, tapos nakita ko siya,"
palusot ko kahit hindi ko naman alam kung anong pinagsasasabi ko.

"Stop making her uncomfortable. She's not fond of parties. Pinilit ko lang siya
isama," depensa ni Hudsen na bahagya kong ipinagpasalamat.

Nagkwentuhan pa sila nang bigla na lamang may nagsalita sa mikropono at sinabi nito
na i-welcome ang mismong may party.

"Let's all welcome... Ms. Venice Bryger," anang MC at lahat ay nagpalakpakan.

Napatayo kaming lahat at lumabas sa entablado ang isang napakagandang babae na
animo barbie doll na pwede mong bihisan ng magagandang damit dahil sa ganda ng
mukha at hubog ng katawan.

"Putang ina, 'tol, napakaganda pa rin ni Venice, wala ka talagang maitatapon,"

anang chinitong kasama namin.

Nagugutom na ulit ako at kanina pa ako natatakam doon sa cordon bleu na nasa mesa.
Humiwalay ako sandali sa kinaroroonan ni Hudsen na mukhang hindi naman pansin ang
pag-alis ko saka ako sumandok ng pagkain.

Pabalik na sana ako sa table namin kanina nang makasalubong ko si Gildark at bigla
itong ngumiti sa akin.

"Nagutom ka sigurong makinig?" anito saka ako nginitian. Kumuha rin siya ng plato
niya at naglagay ng pagkain doon.

"Pasensya ka na kanina, ha? Ganoon talaga si Hudsen, minsan akala mo napapano, pero
kaibigan mo naman siya kaya sigurado gets mo naman 'yon," wika ko na ikinatawa niya
at ikinatango.

Magkapanabay kaming bumalik sa table, ngunit nagtaka ako nang wala si Hudsen sa
kinauupuan niya kanina. Napalinga-linga ako sa paligid ngunit wala rin siya. Hindi
ko alam kung ano bang dapat kong isipin. Una, paano ako uuwi. Hindi ko nga alam
kung nasaan ako. Pangalawa, siya ang nagsabi na huwag akong lumayo tapos siya itong
nawala. Pangatlo, hindi naman ako tuta para abandonahin na lang bigla.

"Nasa garden yata si Hudsen, nagpapahangin," nakangiting wika ni Darren sa akin

nang mahalata niyang hinahanap ko si Hudsen.

Ibinaba ko ang plato ko at tumango rito na para bang sinasabi ko na hahanapin ko

sandali si Hudsen.
Hindi naman ako nahirapan dahil nakita ko si Hudsen na nasa tabi ng isang swing at
tila may malalim na iniisip. Lalapit na sana ako nang may nauna nang gumawa niyon
sa akin kaya't napakubli ako sa isang mayabong na halaman.

"Hudsen," pukaw nito sa atensyon ni Hudsen. Siya.... siya ang babae kanina sa stage
at ang Venice na tinutukoy ni Darren.

"Anong ginagawa mo rito?" tanong ni Hudsen sa kaniya ngunit bigla na lamang siyang
niyakap ni Venice at mabilis na hinalikan sa mga labi.

Para akong tangang nakatingin sa kanila. Hindi ko alam kung anong nangyayari sa
akin... hindi ko maihakbang ang mga paa ko upang tumakbo paalis.

Hindi ko mahal si Hudsen. Hindi ko mahal si Hudsen. Hindi ko mahal si Hudsen—

Nahuhulog na ako.... noon pa.

Parang binibiyak ang dibdib ko, ngunit agad rin nawala iyon nang bigla siyang
itulak ni Hudsen palayo. "YOU FUCKING STOP THIS!" sigaw ni Hudsen sa kaniya na
halatang nagpipigil ng galit.

"Please.... love, comeback to me," nagmamakaawang wika nito at hindi ko alam kung
anong mararamdaman ko.

"Matagal na tayong tapos, Venice. Me being here at you party only means one
thing... that I am already over you," walang emosyong wika ni Hudsen sa kaniya.

"No. No. No, love. You can never get over me. I am your first love... your first in
everything. Hindi mo ako makakalimutan nang ganoon lang kadali," umiiyak na wika
nito kay Hudsen.

"I am no longer in love with you, Venice. Once is enough. Chances aren't unlimited
as you thought they were," ani Hudsen na lalong ikinaluha ng babaeng nasa harap
niya.

"I love you so much, Hudsen. Kaya.... kaya kong gawin lahat para sa'yo. Just tell
me... tell me, gagawin ko lahat ng sasabihin mo. Just.... just comeback to me,
love. Parang awa mo na," ani Venice saka biglang yumakap kay Hudsen. "I am willing
to give you everything, just be with me again. Mahal na mahal kita, Hudsen."
Hahakbang na sana ako paalis nang makita kong hindi na niya tinulak palayo si
Venice ngunit bigla na lamang siyang nagsalita na ikinagulantang ko.

"I already have a woman I am ready to spend the rest of my life with, Venice, and
it is definitely not you," aniya at pinilit kinalag ang yakap ni Venice sa kaniya.
"Come out here, Missy. I will let you meet my ex-fiance," dagdag niya at para akong
namaligno sa gulat. He's an agent, afterall. His instinct and alertness are
exceptional.

Lumabas ako mula sa pinagkukublian ko saka ako lumapit sa kanila. Nang malapit na
ako ay bigla akong hinapit ni Hudsen sa bewang at sa gulat ko ay hinalikan niya ako
sa mga labi sa harap mismo ni Venice.

Ilang segundo ang nakalipas bago niya binitiwan ang mga labi ko. "I cleansed my
lips now," bulong niya sa akin at ako naman ay gulat na gulat lamang.

"Hudsen—"

"Stop it, Venice. Huwag mo nang mas pababain pa ang sarili mo—"

"Hudsen, I am two months pregnant. You know.... you know that this is yours."

Para akong sinabugan ng granada sa mukha sa narinig ko. Tulala ako at hindi ko na
alam kung ano pa bang dapat kong gawin. Halo-halo.... halo-halo ang gulat at sakit.

--

M A Y O R A
I C E _ F R E E Z E

****

2.8K
211
107
MISSY

"Oh, bakit malungkot? Walang dilig?" napalingon ako kay Jice na siya nanamang
bumanat ng mga salita niyang alien.
"May iniisip lang," sagot ko.

"Hindi ako naniniwalang may iniisip ka lang. Para kang napagbagsakan ng langit
lupa, gaga," dagdag niya saka ako inabutan ng kape na agad kong tinanggihan.

"Pass muna sa kape," wika ko na ipinagkibit-balikat na lamang niya.

"Tuloy na ba 'yong kasal ni Hudsen?" tanong niya sa akin at para nanaman akong
sinasaksak ng libo-libong patalin sa narinig ko.

Ang hirap magtago. Ang hirap na ako lang ang tanging nakaka alam ng naging relasyon
namin. Ang hirap na mag-isa akong nasasaktan at wala man lang mapagsabihan. Ang
sakit pala na nasasaktan ka tapos wala ka naman karapatan. Bakit naman ganito?

"A-Ang alam ko kasi tuloy na tuloy na," utal na wika ko saka nagkunwari na may
hinahanap sa drawer ng lamesa ko.

"Ang ganda ng mapangangasawa ni Hudsen, nakakapagtaka lang na parang hindi masaya

'yong gago. Parang gusto lang sa tikiman, ayaw sa kasalan," opinyon ni Jice at
hindi ko alam kung dapat ba akong sumang-ayon.

"Hindi naman yata. M-Mukha namang mahal siya ni Hudsen," wika ko at tila ayaw pa
rin magpatinag ni Jice sa opinyon niya.

"Mahal!? Nakita mo ba noong nagbigay ng invitation si gago? Kandahaba ng nguso

akala mo sukal na sukal ang loob na magpakasal. Bakit hindi niya kaya i-assassinate
kung hindi niya bet pakasalan. Shutangena, matalino ang ulo sa gitna pero alanganin
ang nasa itaas," aniya at sinundan niya pa iyon ng pagtawa.

Hindi ko alam kung anong isasagot ko kay Jice. Isang buwan na buhat nang mangyari
ang insidente sa party na iyon. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko para sa
sarili ko. Para akong pinaasa saka biglang minulto. Alam mo 'yon? Walang sali-
salita, basta bigla na lang akong na-etchepwera?

Lumayo ako. Nagtago ng dalawang linggo. Idinahilan ko na kailangan kong makausap

ang tatay ko tungkol sa trabaho ko pero ang totoo ay tinakbuhan ko lang naman ang
problema at sakit. Hindi ako matapang na tao. Iyakin ako sa problema.... at ito
lang ang katangi-tanging pagkakataon na naranasan ko ang masaktan dahil sa
pagmamahal. Hindi pa ako nagmahal noon. Hindi ko pa naranasan na pahalagahan sa
paraan na romantiko para sa iba.

"Ikaw, Missy, kailan mo balak mag-asawa?" pukaw muli ni Jice sa atensyon ko.

"W-Wala. Wala sa plano ko ang mag-asawa pa. Bata pa naman ako," wika ko saka ako
tumayo. "Punta muna ako sa baba, may kailangan akong kunin na file sa storage,"
paalam ko sa kaniya saka ako umalis.
Nasa storage room ako at hinahanap ang ibang impormasyon tungkol sa side mission
ko. Ito lang naman ang magagawa ko. Kailangan kong ibaling sa iba ang atensyon ko
upang hindi ko isipin ang mga bagay na hindi ko dapat isipin.

"Missy," halos mapatili ako sa baritonong tinig na iyon na tumawag sa akin.

Napahawak pa ako sa dibdib ko dahil sa gulat.

Lumingon ako sa kaniya at nagtagpo ang mga mata namin. Hindi ko alam ngunit kahit
pa pinilit kong paglabanan ng mga titig na iyon at wala akong nagawa kung hindi
iyuko ang aking ulo upang magbaba ng tingin. Kahit anong gawin ko.... sa mga tingin
pa lamang niya ay nalulunod na ako.
"A-Anong kailangan mo?" utal na tanong ko.

"Can we talk-"

"Ayoko," maagap kong sagot sa kaniya. "Ayaw kong kausapin ka dahil baka masira
nanaman ang bakod na pinipilit kong buoin," dagdag ko pa at narinig ko naman siya
na bumuntong-hininga.

"I need closure from you, Missy," aniya at doon na ako nag-angat ng tingin ko.

"Closure? Para guilt-free kang makapagpakasal? Hindi mo ako kailangan intindihin,

Hudsen. We're good. I'm good. We're okay. No hard feelings," maagap na wika ko
ngunit tila hindi niya iyon ikinatuwa. Bigla na lamang niya akong isinandal sa
shelf at pinakatitigan ng mariin.

"We're good? We're okay? No hard feelings? Are you really that liberated? I got
your virginity and you talked like it was nothing?" He said those words straight to
my eyes na parang ako pa ang may malaking kasalanan sa kaniya.

"What do want me to do then? Umiyak ako? Lumuhod ako at hilingin na piliin mo 'ko?
Magmakaawa sa'yo na sana ako na lang? Pilitin kang ako ang piliin mo at huwag
bigyan ng kumpletong buhay ang anak mo?Am I that selfish to you, Hudsen?" I paused
for a moment. "Huwag mo 'kong intindihin. What happened to us is a one night stand.
Hindi mo 'ko kailangan-"

"BUT I FUCKING LOVE YOU, MISSY! MATAGAL NA. MAHIRAP BANG INTINDIHIN 'YON!?" Gulat
na gulat ako sa narinig ko mula sa kaniya.

"Anong-" Hindi ko na nagawang makapagsalita pa dahil bigla na lamang niyang siniil

ng mapagparusang halik ang mga labi ko.

Napakahina ko.... mabilis kong tinugon ang halik na iyon saka ko ipinulupot ang mga
braso ko sa batok niya. Ninamnam ko ang ipinagbabawal na halik sa taong
magpapakasal na.
Nang katukin ng mumunting dila niya ang maliit na awang ng mga labi ko ay pinapasok
ko ito upang galugarin niya ang dapat niyang mahanap sa loob ng bibig ko. Halos
napapa ungol na ako sa klase ng paghalik niya nang bigla na lamang siyang kumalas
sa akin.

"Stop pretending in front of me, Missy. Your kisses say otherwise," aniya sa akin
ng nakangisi.

I composed myself before I replied. "Hindi naman n'on mababago ang katotohanan na
ikakasal ka na magkaka anak pa-"

"Tell me not to marry Venice. Sabihin mong anak ko lang ang panagutan ko. I'll do
whatever you say, Missy. Just say it," putol niya sa akin sa napakaseryosong tono
at tila ako nawala sa katinuan pangsamantala dahil sa narinig ko.

Huminga ako ng malalim saka ko siya biglang kinintalan ng halik sa mga labi niya at
ngumiti.

"Marry me, Hudsen."

I saw how his lips immidiately formed a smile.

Makasarili pala ako....

NAKANGITI ako habang nakamasid kay Hudsen na siyang nagtuturo sa kay Amethyst.
Trainee ng Phyrric na sinagip noon nila Jice.

"Masama na 'yang ngiti na 'yan," napabaling ako sa nagsalita at nakita ko si Griss

na papalapit sa akin. "Alam ko 'yang mga ganiyan."

Para akong nabuhusan ng malamig na tubig dahil sa sinabing iyon ni Griss. Wala
akong pinagsasabihan sa kung anong mayroon sa amin ni Hudsen. Ayokong mahusgahan
ako sa mga desisyon ko.

"Ah, ano-"

"Napunta na ako sa sitwasyon na 'yan," wika niya saka naupo sa tabi ko.

"Huh?"
"Nasa storage room ako noong isang araw. Narinig ko lahat ng naging pag-uusap n'yo
ni Hudsen," aniya at tuluyan na akong binundol ng kaba.

"Griss, please-"

"Alam ko kung gaano kahirap, Missy. You were torn between being selfish and
selfless. Ang daming bumabagabag sa isip mo. Kapag nagkamali ka ng desisyon, either
makakasira ka ng buhay ng isang bata o magkakaroon ka ng mga pagsisisi para sa
sarili mo. I knew how it feels. Alam n'yong hindi ko anak si Ayrill, hindi ba? But
to me, she's the momest adorable daughter I could ever have," mahabang wika niya at
doon ko napagtanto ang tungkol sa inakala ng lahat na anak ni Ayler sa ibang babae.

"How did you decide back then, Griss? Kasi ang hirap. Para akong tumutulay sa
alambre at hindi ko alam kung saan dapat kumapit-"

"In his assurance. Wala kang ibang kakapitan kung hindi ang ibinibigay niya sa'yong
kasiguraduhan. But Missy, is it worth it? Palagay mo ba tama at naaayon ang mga
naging desisyon mo, una para sa sarili mo, pangalawa ay para sa iba?"

Nahulog ako sa malalim na pag-iisip dahil sa sinabi ni Griss. Lahat ng sinabi niya
ay totoo.

"Have you ever doubted Ayler before?" tanong ko.

"I do. Always. But his love was greater than my doubts. I lost Neptune but I got
the best man in the whole world. Despite of his flaws, Ayler loves me
unconditionally. Nakuha ko ang pagmamahal na ipinagsakripisyo ni Neptune para sa
akin," nakangiti niyang sagot sa akin. "Kung sa palagay mo mahal mo si Hudsen at
ganoon din siya sa'yo, asked him to clarify and clear everything first before you
accept him. Hindi ka naman substitute na kung kailan kakailanganin, saka lang
lalapitan. Your life, your choice, Missy," dagdag pa niya sa akin.

"Thank you, Griss. Thank you for your advices."

"No worries, Missy. Just be happy. Always choose to be happy. Afterall, everyone
deserves a happy ending," wika niya saka niya tinapik ang balikat ko at tumayo bago
lumakad papaalis.

Nananonood lamang ako kay Hudsen ay Amethyst nang bigla na lamang mag-ring ang
telepono ni Hudsen na narito sa tabi ko.

Kinuha ko iyon at nang makita ko ang nakarehistrong pangalan ng tumatawag, hindi ko

napigilan ang sarili ko na sagutin iyon nang lingid sa kaalaman niya.

"Is this Mr. Hudsen Brizzle?" tinig ng isang lalaki ang nasa kabilang linya kaya't
naguluhan ako. Sigurado akong pangalan ni Venice ang nakarehistro sa tawag.
Sasagot na sana ako nang makita kong papalapit sa akin si Hudsen kaya't mabilis
kong iniabot sa kaniya ang telepono niya. Kinuha naman niya iyon sa akin at lumayo
para kausapin ang nasa kabilang linya.

Halos wala pang isang segundo nang bigla na lamang niyang ibaba ang telepono at
nagmamadaling kinuha ang bag niyang nasa tabi ko rin.

"Hudsen, anong nangyari!?" usisa ko dahil nakikita kong natataranta siya.

"Venice is a the hospital. Naaksidente siya noong papunta siya sa ob niya,"

tarantang wika
niya saka na siya sumibat ng alis.

Mabilis akong sumunod sa kaniya at sumakay ng sarili kong sasakyan bago ko siya
sinundan. Wala na siya halos pakialam sa traffic light at hindi ko alam ang
mararamdaman ko ukol sa bagay na iyon.

Nakarating siya ng ospital at ganoon din ako. Nakasunod lamang ako sa kaniya the
entire time at mukhang hindi niya iyon napapansin.

Nang pumasok siya sa isang silid, nanatili na lamang akong nakamasid sa kaniya mula
sa maliit na salamin ng pintuan.

Doon ko nakita kung gaano ang pag-aalala niya para sa mag-ina niya. Nakita ko rin
ang takot sa mga mata niya nang hawakan niya ang kamay ni Venice at halikan ito sa
noo.

Nakakapanglumo na makita ang ganitong bagay pero wala akong magawa. Tama sa Griss.
Hindi mo alam sa mga oras na ito kung dapat ka bang maging masarili o hindi dahil
may mga bagay na nakasa alang-alang.

Aalis na sana ako nang marinig ko siyang magsalita. "I'm sorry, Venice. I'm sorry
hindi man lamang kita nasamahan. I'm really sorry," aniya at parang dinudurog ang
puso ko. Was he sorry because he was with me when she met an accident? Was he
guilty?

"Okay naman na po ang pasyente, Mr. Brizzel. Maging ang bata po ay nasa mabuting
lagay. Mabuti at hindi po malala ang tinamong tama ng mag-ina n'yo dahil kung hindi
ay baka wala na silang dalawa ngayon," anang doktor sa kaniya na mukhang
ikinapanatag ng loob niya.

"Salamat po," sagot naman niya sa doktor. "Aalagaan ko na po sila mula ngayon,"
dagdag pa niya saka niya hinaplos ang buhok ni Venice at hinalikan ang tiyan nito.

Sa pang isang daan na pagkakataon, tila nanaman ako pinauulanan ng sibat at patalim
na bumabaon sa akin. Napakasakit. Para akong paulit-ulit na pinagmumukhang
kontrabida.
Nagdesisyon na akong maglakad paalis. Hindi ko na kaya. Siguro hanggang dito na
lamang ang
pagiging masokista ko. Baka hanggang dito na lang ang kaya kong ibigay. Nakakaubos
kasi. Nakakaupos na parang kandila.

Saktong papalabas na ako ng ospital nang may makasalubong ako at bahagya akong
nagulat at nanglaki ang mga mata.

"Oh? Nandito ka? Wala ka naman appointment, ah?" nakangiti nitong wika sa akin.

"May dinalaw lang po akong kaibigan. Paalis na rin po ako," paalam ko saka
bahagyang yumuko at naglakad na patungo sa sasakyan ko.

Nang makaupo na ako sa driver's seat ay roon ako napayuko at nagpakawala ng lahat
ng sakit, luha, at bigat na nararamdaman ko. Why do I have to get throught these
things? Hindi naman ako masamang tao.

...

...

...

...

...

...

...

...
...

...

...

...

...
...

...

Hinawakan ko ang tiyan ko saka ako bumulong sa kaniya.

"Anak, pasensya ka na ha? Kapit lang anak ko. Kaya natin 'to kahit dalawa lang
tayo. Pasensya ka na dahil may nauna sa buhay ng Daddy mo kaysa sa ating dalawa."

The one I met at the hospital entrace is my ob-gyne. I am five weeks pregnant.

--

M A Y O R A
I C E _ F R E E Z E

***

2.84K
209
97
MISSY

Nanginginig ako habang patungo ako sa opisina ni Chief. Noong mga nakaraan ko pa
siya pinagtataguan. Ayaw ko kahit makasalubong lang siya. Kilala ko siya at ayokong
mabasa niya ako.... delikado, pero ito ako ngayon patungo sa opisina niya dahil
pinatawag niya ako. Wala na akong magagawa, wala na 'kong kawala.

Kumatok ako ng tatlong beses bago ako pumasok sa opisina niya. Bawat hakbang ko ay
ramdam ko ang matatalim na titig niya na animo nais niya akong i-salvage ano mang
oras. Nakakatakot si Chief. Pakiramdam ko binabasa niya ang buo kong pagkatao.

"Sit down," walang emosyon na utos nito sa akin at mabilis naman akong sumunod.
Pakiramdam ko kapag hindi ko siya sinunod, magkakanda letse-letse ang lahat sa
buhay ko.

"C–Chief, bakit n'yo po ako pinatawag?" Hindi ko maintindihan ang sarili ko kung
bakit ko kailangang mautal.

"You know exactly what was the reason, Missy," nakangisi niyang wika sa akin nang
malingunan ko siya.
"Chief—"

"You need to rest. I will give you a year or two to rest. Walang gaanong problema
sa
Phyrric ngayon. Katatapos lang ng isang malaking gusot na nangyari sa pagitan nina
Callia at Aeignn," aniya at doon ko napagtanto na totoong may nalalaman na nga
siya.

"H–How, Chief?"

"It's your body language and Hudsen's. I'm old enough to determine those languages,
Missy," nakangisi niyang sagot sa akin.

Nag-una-unahan na sa pagpatak ang mga luha ko. Despite of her being so strict,
Chief acts like a mom to us. Mahal siya ng buong Phyrric at malaki ang tiwala namin
sa kaniya.

"Hindi ko po alam kung anong sasabihin ko sa inyo. P–Pasensya na, Chief. H–Hindi ko
inakalang aabot sa ganito," wika ko sa kaniya.

"You don't have to say sorry, Missy. Walang mali na nagmahal ka. Ang naging
pagkakamali mo lang ay ibinigay mo ang lahat habang wala ka namang kasiguraduhan,
and you shouldn't sorry for that. Tao ka lang, at parte ng pagiging tao ang
pagpasok sa isang sitwasyon na walang kasiguraduhan," anito sa akin at lalo akong
naluha.

"Napakaswerte po namin sa inyo. Once in our life we met the legendary Aeickel
Lavria. Once in our life we became your subordinate. You are truly a very reliable
commander, Chief. Hindi ko alam kung paano kita pasasalamatan sa lahat ng ginawa mo
para sa akin mula pa noon, pero magpapasalamat pa rin ako. Thank you, Chief. Thank
you for everything," wika ko rito at ngumiti siya sa akin. Ngiti na bibihira mo
lang makita na lumitaw mula sa mga labi niya. She's a cold tigress.

"You have to comeback, Missy. Babalik at babalik ka. Phyrric is your home. We'll
wait for you," aniya sa akin kaya't napatayo ako sa sofa at napasugod ng yakap sa
kaniya saka ako humagulgol. Malaki ang takot ko kay Chief kahit sa pakikipag-usap
lang sa kaniya, pero ngayon tila ako nakikipag-usap sa sarili kong ina.

Aeignn, Aeidan, Aeiryn... napakaswerte n'yo at naging ina n'yo ang babaeng
pinapangarap ng maraming tao na maging parte ng buhay nila.

DALAWANG taon na ang nakakalipas. Wala akong nababalitaan sa Phyrric. Tanging si

Chief lamang ang kontak ko mula roon. I begged her na i-shutdown lahat ng access sa
akin dahil ayaw kong mahanap ako ni Hudsen and she agreed. Lalabas lang ako kapag
handa na ako, at kapag kaya ko nang humarap sa kaniya nang hindi ako nasasaktan.

"Kyree?" tawag ko sa anak ko na kalaro ngayon ang dalawang kapatid ko. I am with my
two younger siblings. Kinuha ko sila sa Nanay at Tatay ko para may makasama ako.
Natanggap na rin ng tatay ko ang naging trabaho ko maging ang apo niya.

Kylle Reeze Fabian, she's one year old now. She's a very cute little girl. Hindi ko
in-expect na babae ang magiging anak ko pero it was indeed a good chance to raise a
little Missy. May pagkamaldita ang anak ko na tila nakuha sa ugali ko, at kung
minsan naman ay bossy na mukhang nakuha niya sa tatay niya. I didn't give Hudsen's
last name to her. Natatakot akong baka matagpuan niya kami kung gagawin ko iyon.

"Milka, dalhin mo na nga rito 'yang batang 'yan. Hindi na nakakain ng mabuti
kakalaro," wika ko sa kapatid ko. She's Milka Fabian, twenty-five years old. Kasama
rin namin ang isa ko pang kapatid na si Mico Fabian, twenty-three years old.

Pinakain ko lamang si Kyree. Maganang kumain ang anak ko at hindi ko alam kung
dapat ko bang ipagpasalamat iyon. Masyado siyang malaki at mabilog para sa isang
taong bata. Kung
titignan mo siya, mukha na siyang tatlong taong gulang.

Binibihisan ko ngayon si Kyree at hindi ko maiwasan na mapatitig sa mukha ng anak

ko. Hindi ko alam kung bakit ganito ang kinalabasan niya. Hindi ko alam bakit
kamukhang-kamukha niya si Hudsen mula ulo hanggang paa. Pati ang magandang kamay ni
Hudsen ay nakuha niya. Mapungay ang mga mata ni Kyree na kahit pa babae siya, kung
ididikit mo siya sa ama, magmumukha silang iisa.

"Mama," tawag niya sa akin at napangiti ako. May mga iilang salita na siyang alam
na sabihin at natutuwa ako sa bagay na iyon.

"Ate? Pinapapunta po ako ni Nanay sa talipapa. May ibibigay daw po sa atin na daing
na mga tilapia. Nahuli raw ni kuya," pukaw sa atensyon ko ni Milka.

Malaki ang kinikita ko sa Phyrric at kahit yata hindi ako magtrabaho ngayon may
kakainin kami, pero ayaw tanggapin ng Nanay at Tatay ko ang perang ibinibigay ko.
Pinipilit nilang kaya nila at mas intindihin ko kami ng anak ko. Sa huli ay sila
Milka, Mico at Mikel, iyong sumunod sa akin na lang ang inaabutan ko.

"Sige idadaan na lang kita. Dadalhin ko rin muna ng mall si Mico at Kyree, noong
isang araw pa umuungot ng encyclopedia 'yang kapatid mong bookworm," natatawang
wika ko at agad naman tumango agad sa akin si Milka.

Nag-ayos lang ako nang kaunti saka na kami sumakay ng sasakyan mo. The whole time
tahimik lang naman ang mga kapatid ko at si Kyree.

Naibaba na namin si Milka sa talipapa at ngayon ay narito na kami sa mall nila Mico
at Kyree.

Graduate na si Milka at nakakapagturo na, si Mico naman ay nag-aaral pa ng BS

Psychology, si Mikel naman ay nakapag-asawa na.

Dumeretso kami sa bookstore kung saan nakatanga lang ako habang karga ni Mico si
Kyree at naghahanap siya ng librong gusto niya. Maalaga siya kay Kyree at kala mo
siya na ang tumayong tatay sa anak ko. Napakaswerte ko sa mga kapatid ko.

"Ate, ito na lang," aniya at ipinakita sa akin ang kulay pulang libro. Tumango ako
at kinuha iyon saka dinala sa cashier.

Nang mabayaran ko na ay lumabas na kami ng bookstore ngunit hindi ko inaasahan ang

taong makakabangga ko. Halos magunaw ang mundo ko.

"H–Hudsen," utal na wika ko ngunit tinignan lamang ako nito ng blangko. Wala akong
mabasang emosyon sa mga mata niya.

"I'm sorry," kaswal na wika niya sa akin na animo tinutukoy ang pagkakabanggaan
namin at wala nang iba.

"S–Sige. Aalis na 'ko," wika ko at lihim akong nananalangin na huwag niyang

mapansin si Mico at Kyree na mukhang naglalakad na palapit sa kinaroroonan ko.
Dinaanan ko na siya ngunit nagulat ako nang higitin niya ako sa braso. Para akong
shinock wave sa gulat sa ginawa niya.

"Aren't you gonna talk to me for a while, Missy?" aniya sa hindi ko maipaliwanag na
tono. Parang may mali pero hindi ko makuha kung ano.

Nilingon ko siya at may mali sa paraan ng pagtingin niya sa akin. "N–Nagmamadali

ako. May kailangan akong puntahan—"

"What's the problem, Babe?" nagulat ako sa tinig na iyon at nakita ko si Mico na
malapit sa akin saka ako inagaw palayo kay Hudsen.

Ito yata ang oras na nagpapasalamat ako dahil mabilis pumick up ang kapatid ko sa
mga ganitong sitwasyon. The side effect of being a bookworm.

"Wala naman," wika ko saka ko inangkla ang braso ko sa kapatid ko. Wala kaming
pagkakahawig ni Mico. Mas kahawig niya si Mikel at si Nanay. Kami kasi ni Milka ang
nakakuha sa facial features ni Tatay.

"Mukhang ginugulo ka ng isang 'to," aniya at tinitigan si Hudsen na animo

nakikipagsukatan siya ng titig dito. Sa ginagawa ng kapatid ko, alam ko na agad na
alam niyang ito ang ama ni Kyree.

"Who the fuck are you?" mayabang na tanong ni Hudsen na ikinalaki ng mga mata ko.
Gulat na gulat ako sa pinakikita at sinabi niya.

"Bad!" biglang sigaw ng anak ko na karga ni Mico. Agad akong kinabahan nang
nilingon siya ni Hudsen. Nanginginig na ako... hindi ko gusto ang nangyayaring ito.

"Tara na," pag-aya ko kay Mico ngunit bigla na lamang humarang si Hudsen sa
daraanan namin.

"You'll talk to me in private o guguluhin kita? Alam mo ang kapasidad ko, Missy.
Alam mo kung anong kaya kong gawin," may pagbabanta sa tono niya at hindi ko na
halos alam ang gagawin ko. Para akong sasabugan ng utak sa sitwasyon.
"Sige na Mico, mauna na kayo sa sasakyan," wika ko ngunit tila ayaw magpatinag ng
kapatid ko.

"Better be fast, Babe. Hindi kami maghihintay ng anak natin para sa sira ulong
'yan," aniya na ikinagulat ko. Hindi nagsasalita ng ganoon si Mico.

Pinagtulakan ko na siya paalis saka ko hinarap si Hudsen.

"Anong kailangan nating pag-usapan?" tanong ko.

"Not here. Come with me," aniya saka ako hinawakan sa braso at kinaladkad palabas
ng mall.

Nagulat ako nang padabog niya akong isinandal sa isang kulay itim na sasakyan saka
ako pinakatitigan sa mga mata. Walang nagbago. Sa dalawang taon na hindi ko siya
nakita, ito pa rin siya, may nakakahalina at nakakahumaling na itsura. Mahirap
kalimutan si Hudsen.... lalo pa't lumabas si Kyreen na kamukhang-kamukha niya.

"Anong problema mo!?" singhal ko sa kaniya ngunit hindi nawala ang kaseryosohan
niya at nakakatakot na aura na animo ano mang oras ay maaari na niya akong lapain
at patayin.

"Why did you hide? Why can't I find you?" may diin ang bawat salitang wika niya.
Ramdam ko nag galit at pagtitimpi niya na sumabog na lang bigla sa galit.

"Wala na akong balak magpakita sa'yo, sadly, nagkabanggaan tayo ngayon," sarkastiko
kong wika na mukhang ikinainit ng ulo niya.

"Hindi ka nakakatuwa—"

"Mas hindi ka nakakatuwa, Hudsen. Wala naman tayong dapat pag-usapan. Hindi ko
maintindihan bakit kailangan narito tayo ngayon," putol ko sa kaniya. "Isa pa,
masaya na ako, sana ganoon ka rin. Hindi mo ako kailangang problemahin. Masaya ako
at alam kong ganoon ka rin—"

"HOW CAN I BE FUCKING HAPPY WHEN I LOST MY HAPPINESS TWO YEARS AGO!? TELL ME,
MISSY! HOW CAN I BE HAPPY WHEN YOU HID YOURSELF FROM ME!!" sigaw niya saka pa niya
biglang sinuntok ang bintana ng sasakyan na naging dahilan ng pagkaka-crack nito.
Gulat na gulat ako sa mga ginagawa niya.

"Ang gago mo naman, Hudsen! Napakamakasarili mo! Gusto mo magiging masaya ka kasama
ang mag-ina mo tapos ako magiging miserable dahil sa'yo? Huwow! Sana ayos ka lang!"
angil ko pabalik sa kaniya saka sana ako aalis sa pagkakasandal sa sasakyan ngunit
bigla na lamang niyang hinawakan ang batok ko saka niya ako sinagibsib ng halik.

Pinilit kong manglaban ngunit unti-unti akong nadadarang sa klase ng halik na

iginagawad niya sa akin. Nakakadala. Tila ako muling nakalasap ng bagay na matagal
mo nang hindi natitikman at muli nanaman akong nadadarang.

Nang malasahan ko ang lasa ng dugo sa mga labi ko ay doon na ako napatulak ng
malakas sa kaniya.

"Gago ka!"

"You enjoyed it, Missy," nakangising wika niya sa akin. "You are still into me."

Unti-unting pumatak ang mga luha ko dahil sa sinabi niyang iyon. "Napakagago mo,
Hudsen. Ayaw ko na, e. Ayaw ko na sa'yo. Nasasaktan lang ako, pero bakit ganito ka?
Sabi ko ayaw ko na pero bakit mo nanaman ako ginugulo? Sabi ko ayaw ko na pero
bakit mo nanaman binalik? Hudsen naman, bakit ginaganito mo 'ko!?"

Nagulat ako nang bigla na lamang niya akong hinigit saka ako niyakap ng mahigpit.

"Just tell me that you still love me, Missy. Hindi mahirap 'yon," bulong niya.
Gusto kong magmatigas pero nahihirapan ako. This arms feel like home to me.

"I.... I still love you, Hudsen, but we can't be. Kasal ka na at may anak na kayo
ni Venice—"

"Let me meet my child to you, Missy. Afterall, it was you whom I got pregnant for
real."

Halos hindi ko maproseso ang narinig ko.... pero isa lang ang alam ko....
Alam niya.... alam niya at naramdaman niyang kaniya si Kyree.

--

M A Y O R A
I C E _ F R E E Z E

***

2.7K
215
110
MISSY

Hindi ko alam kung paano ko bang maiiwasan ang mga mata niya. Hindi ko alam ang
gagawin ko para lang makatakbo palayo sa kaniya.

"Missy, I'm begging you. Ipakilala mo sa akin ang anak ko," aniya at sa hindi ko
malamang dahilan para akong tinatarak ng kutsilyo sa pagmamakaawa niya.

"Hudsen, tama na. Tigilan mo na 'ko. W–Wala tayong anak. Wala kang anak sa akin!"
may pag-utal na sagot ko sa kaniya saka na ako sana maglalakad paalis pero bigla na
lamang niya akong hinila pabalik.

"Ipapakilala mo ba 'ko sa anak natin o pakakasalan kita ngayon mismo? Your choice,
Missy. Hindi ko hihintayin kung kailan mo lang ako bibigyan ng karapatan. Ako mismo
ang gagawa ng paraan," matatas at matigas na wika niya sa akin. Narito na naman ang
paghuhuramentado ng puso ko sa dahil sa sobrang kaba.

"H–Hudsen, just let me go. Nagmamakaawa ako sa'yo—Teka! Anong papakasalan!? Hindi
ba't kasal ka na!?" Halos late na nang mag-sink in sa akin ang sinabi niya kaya't
doon lamang ako nagulat.

"I am not married. I am still single, and waiting for you to get ready to mingle,"
sagot niya sa akin ng nakangisi. Hindi yata maproseso ng utak ko ang ganap sa buhay
niya!

"N–Noong bago ako umalis, ikakasal na kayo ni Venice—"

"And because you left, I cancelled the wedding," sagot niya sa akin at nanlaki ang
mga mata ko sa gulat.

"ANO!?" Literal akong hindi makapaniwala.

"Ikaw lang ang gusto kong pakasalan. Bakit ako magpapatali sa taong hindi ko naman
mahal?" aniya sa akin at bigla na lang niya akong kiladkad papasok ng sasakyan.

"Saan mo 'ko dadalhin?" kabadong tanong ko nang simulan na niyang paandarin ang
sasakyan.

Hindi niya ako sinagot. Sa halip ay binilisan niya pa ang pagpapatakbo at nagulat
na lamang ako dahil nasa harap kami ng isang napakalaking bahay. Ang tagal din ng
byahe namin, halos isang oras.

Bumaba siya kaya't agad naman akong sumunod. Para siyang gangster na bigla na lang
hinarabas ang pagpasok sa bahay na iyon.

Misyon niya ba 'to? Malilintikan na ba 'ko rito? Baka naman may pa-round two?

Lihim kong naipilig ang ulo ko. Kung anu-ano ang naiisip ko sa pinaggagagawa ni
Hudsen. Hindi nga malinaw kung ayos kami o hindi.

Nang mapasok na namin ang mismong mansion, bigla akong napasinghap nang sumalubong
sa akin ang napalaking larawan ko habang malaki na ang tiyan ko. Stolen shot 'yon
at mas malaki pa yata sa bahay na tinitirhan ko ang taas ng larawan.

"S–Saan mo galing 'yan? K–Kaninong bahay ba 'to!?" utal-utal na tanong ko. Para
akong namamaligno sa mga ginagawa niya.

"Mom accidentally saw you and took a picture of you. Noong makita ko ang larawan,
alam ko na agad na akin ang batang dinadala mo. Naramdaman ko 'yong..." huminto
siya saglit na para bang iniisip niya kung anong sunod niyang sasabihin.
"...pagtalon ng dugo—"

"Anong pagtalon ng dugo!?" Hindi ko alan kung anong magiging reaksyon ko sa sinabi
niyang iyon.
"The blood leap. I just don't fucking know how to say it in tagalog," frustrated na
sagot niya sa akin na ikinatawa ko. Oo—nakuha ko talagang matawa sa kaniya sa
ganitong pagkakataon.

"Hindi tumatalon ang tawag, Hudsen. Lukso ng dugo ang tawag doon—"

"Whatever it is, I felt that feeling towards the baby inside your womb in that
photo. Ang naging problema ko, hindi ko alam kung saan ko kayo hahanapin. Everytime
na malapit ko na kayong matagpuan, it was like someone more experienced than me
always try their best to sabotage my work. I felt so fucking frustrated. Hindi ko
na alam ang gagawin ko," aniya at unti-unti ngang mababakas sa mukha niya ang hindi
maipaliwanag na emosyon. "You did good in hiding, Missy. Sobra mo 'kong
pinahirapan," dagdag pa niya. "This house? It's yours. Nakapangalan sa'yo 'to. I
want the best for you but you hid yourself from me. You didn't give me a chance to
offer you everything I have... kasi ibibigay ko, Missy—ibibigay ko lahat sa'yo,"
patuloy niya at parang may nakabarang bato sa lalamunan ko dahil sa narinig ko.

"Hudsen—"

"Sana nagtiwala ka man lang sa akin. The day I told you I love you, I already chose
you to be the only woman that I will spend my whole life with," putol niya sa akin
at naglakad papalapit sa larawan ko saka tiningala niya ito. "Mahal na mahal kita.
I almost went insane looking for you, pero sabi ko sa sarili ko, I should not give
up. Hindi pwedeng sinukuan mo 'ko, tapos susukuan din kita. I need to fight, kasi
kung hindi ako lalaban, hindi mo naman 'yon gagawin para sa akin. You are weak, and
I need to be the driving force. Ang sakit lang na ngayong nahanap na kita—you act
like I am nothing and you will never choose me."

I could sense the pain, the bitterness, the frustration, and especially the
disappointment in his voice.

Hindi ako sumagot. Sa halip ay kinuha ko ang telepono ko at tinawagan ko si Mico.

"Ate? Matagal ka pa ba? Nakatulog na 'tong anak mo—"

"Mico, nasa maliit na bag ni Kyree ang susi ng sasakyan. Mauna na kayo sa bahay.
Susunod ako. Makilinis mo rin 'yong sala," utos ko sa kapatid ko at pinatay ko na
agad ang tawag.
"Sumama ka sa akin—"

"If you will not marry me, hindi ako sasama sa'yo," matigas na banta niya sa akin
na ikinagulat ko. "Promise me that you'll marry me, then we're good," dagdag pa
niya na para bang kailangan ko siyang sundin.

"Bakit sapilitan kang mag-alok?" maang na tanong ko sa kaniya.

"Madaan ka ba sa santong-dasalan? Hindi naman. Kaya dinadaan na kita sa sapilitan,"

aniya at bigla na lamang kinuha ang kamay ko saka siya may isinuot na singsing sa
akin. "Now, we're engage."

"HUDSEN, SUSMARYOSEP!"

NANG makapasok na ako sa bahay ay sinalubong agad ako ni Kyree ng yakap.

"Anak, doon na muna ikaw kay tito Mico—"

"I–Is she my daughter?" tinig iyon ni Hudsen na nasa likod ko na pala. Sinabi ko pa
naman sa kaniya na hintayin ang go signal ko. Atat na atat yatang makita ang anak
niya.

Kinuha ko si Kyree saka kami humarap sa kaniya. "She Kylle Reeze Fabian. Call her
Kyree, that's her nickname. And yes—she's your daughter," pakilala ko kay Kyree sa
kaniya at nakita ko nang unti-unti nang mangilid ang luha niya habang nakatingin sa
anak namin.

"P–Pwede ko ba siyang buhatin?" utal na wika niya na ikinatango ko. Inabot ko si

Kyree sa kaniya ngunit bigla na lamang nagpapasag ang anak ko na ang ibig sabihin
ay ayaw niya.
"Bad! Yayaw bad!" sigaw ni Kyree saka ito nagsimulang umiyak kaya kinuha ko ito at
inamo.

"Hush now, baby. Hindi siya bad. Papa mo siya. 'Di ba laging wala si Papa kasi
busy? Ito na si Papa bumalik na," pang-aalo ko at tila doon lang kumalma ang anak
ko.

May pumapatak na luha sa mga mata niya habang nakasibi siyang humarap kay Hudsen.

"Papa?" ani Kyree at biglang tinaas ang mga kamay na wari ba ay nagpapakarga na
siya kay Hudsen.

"Yes, baby. I'm your Papa," aniya at doon ko na ngang nakitang tumulo ang mga luha
niya nang mayakap na niya ang anak niya.

Ito ang bagay na ipinagdamot ko sa kaniya. Nakakaramdam ako ng usig ng konsensya

pero sa kabilang bahagi ng utak ko, tila sinasabi nito na baka may parte ng ginawa
ko ang tama. Everything happens for a reason, and maybe it will be for the better.

Naglakad ako patungo sa kusina at uminom ng tubig. Hindi ko alam ang mararamdaman
ko sa oras na ito. Para akong nahihirapan na huminga o parang sayang-saya. Hindi ko
lang alam tukuyin.

"You're overwhelmed, ate," anang isang tinig at nakita ko si Milka na may dalang
mga supot. "Sa wakas nabuo na rin ang pamilya mo. Ang tagal kong pinagdasal na
maging masaya

Hindi ako makapagsalita dahil sa makatunaw-titig na gawa niya.

Sasagot ma sana ako namg bigla na lamang niyang ilapit ang mga labi niya sa tainga
ko saka siya bumulong.

"You can never runaway from me again, Missy. You are meant to be with me for the
rest of your life, so brace yourself for more sleepless night. Babawi ako sa mga
gabing dapat inaangkin kita."
--

M A Y O R A
I C E _ F R E E Z E

EPILOGUE na po ang kasunod nito. HUDSEN's POV ang ating epilogue. 🥀

Ps. Paangkin din sana Hudsen. HAHAHAHAHA.

3.57K
264
89
HUDSEN

I'm looking at my wife and daughter—and I felt the real meaning of contentment.
We're not perfect and yet we learned to accept each other's imperfection.

"Hindi ka ba lalangoy?" tanong sa akin ni Missy. Kakabalik niya sa cottage. Mukhang

ibinilin niya ang anak namin sa mga kapatid niya.

"I will," tipid na sagot ko sa kaniya.

"Sige pala—"

"Kung ikaw ang sisisirin ko," seryosong dagdag ko at nakita ko ang unti-unting
pamumula ng mukha niya. Mukhang hindi niya inaasahan iyon.

"Jusko, Hudsen!" singhal niya sa akin na ikinangisi ko. Tatlong buwan na rin kaming
kasal pero hindi pa rin siya nasasanay sa mga ganitong tirada ko. She's still the
virgin Missy in my eyes. She's just too pure.

Nawala siya sa paningin ko dahil siguro sa hiya. I must be so lucky so have her as
my wife kahit pa may sapilitan na naganap sa pagitan namin. Importante ay buo na
kami.

*****

Wala na akong sinayang na sandali pa nang hindi ko mahanap at makontak si Missy.

Agad akong tumungo sa opisina ni Chief at kinompronta siya.
"What are you doing here?" tanong niya sa akin sa blangkong tono.

"You have something to do with her disappearance and I am pretty sure that—"

"Be sure of yourself first, Hudsen. Maging sigurado ka muna sa sarili mo bago mo
'ko hanapan ng nawawala," sagot niya sa akin at sa oras na iyon agad kong
napagtanto na wala akong mahihita sa kaniya.

Lumabas ako ng opisina niya na bigo sa impormasyon na nais ko sanang makuha.

Palabas na ako ng Phyrric nang tumunog ang telepono ko.

"Hello, Hudsen?" tinig iyon ni Venice.

"Pabalik na ako ng ospital, you don't have to call me," walang emosyon na sagot ko
sa kaniya saka ko pinatay amg tawag. Hindi ko alam pero wala na akong makapa kahit
pa konting pagmamahal sa kaniya. Pakiramdam ko ubos na lahat at naibuhos ko na kay
Missy.

I am a fucking playboy, pero tumino ako kay Venice. Ang naging problema lang namin,
inakala niyang dahil minahal ko siya ay patuloy akong magiging tanga sa mga
ginagawa niya. She's a model, tinanggap ko 'yon. Ang hindi ko matanggap ay ang
pakikipaglandian niya sa ibang model kahit pa sinagot na niya ako. Lahat iyon
nilunok ko dahil mahal mo siya, ngunit nang matauhan ako, ako na mismo ang sumuko
sa aming dalawa.

Nakarating ako sa ospital at naabutan ko siyang nakahiga lamang habang nakahawak sa

tiyan niya.

"Here's your food. Kumain ka na. Mamaya papuntahin ko si ate rito para may
magbantay sa'yo," deretso kong wika na ikinatango lamang niya.

"Hudsen are you mad at me—"

"I don't love you, Venice. Hindi na kita mahal. Hindi ba pwedeng panagutan ko lang
ang bata? Ayokong matali sa'yo. It will be unfair for both of us and that will be a
torture for me," walang ligoy na turan ko at nabakas ang gulat sa mga mata niya.
Hindi ko kayang pigilin ang dila at pananalita ko.

"H–Hudsen, not now, please. I'm begging you. My child needs a complete family—"

"Kahit hindi tayo masaya? My heart belongs to someone else, kaya mong tanggapin
iyon? Katabi kitang matutulog pero sa bawat pagpikit ng mga mata ko, ibang babae
ang hinahanap ko? If that's okay with you, not for me, Venice." Alam kong
napakasakit kong magsalita pero hindi ko naman pwedeng alagaan ang nararamdaman
niya habang patuloy na nasasaktan ang kay Missy.

I'm fucked up, pero kung papapiliin ako ng sasaktan, I will never choose Missy.
She's just too precious for me.

Magsasslita pa sana siya nang bigla na lamang may pumasok sa silid na kinaroroonan
namin.

"G–Gildark?" utal na wika ni Venice sa taong kadarating.

"I will never let my child be owned by a different father, Venice." Nagulat ako sa
narinig kong iyon.

"Anong ibig mong sabihin?" wika ko saka ko hinawi sa balikat si Gildark upang
mapaharap siya sa akin.

"This child is not yours, dude. She's just too eager to have you back kaya't pati
anak namin ay ginamit niya," nanggagalaiting sagot niya sa akin.

I maybe the weirdest person ever, but yeah—I hugged Gildark and thanked him. Nakita
ko siyang nagulat sa naging reaksyon ko pero wala akong pakialam.

"Thank for you brother complex towards me, dude. It saved me," wika ko saka pa ako
ngumiti at patakbong lumabas ng silid na iyon kahit pa narinig ko ang pagmumura at
pag-iyak ni Venice. I no longer care. Si Missy lang—kay Miss lang uuwi.

I spent most of my time tracking her pero wala akong magawa. Sa tuwing malapit na
ako, para akong nahaharang ng malaking bato at nananatili na lang ako sa
kinaroroonan ko.
One time Gyor asked for my help, nasabi niya sa akin na wala si Callia at Chief
kaya't sa oras din na iyon at agad kong pinakialaman ang mga kompyuter nila. The
weirdest thing is that, those computers appeared to be so open. Parang sinadya na
mabuksan ko agad.

I almost jumped in joy after I found her—them. Missy and my baby.... Kylle Reeze
Fabian—Brizzle. I will have her surname comverted. My daughter is mine. She has to
be a Beizzle.

After years of looking for them, I finally found my happiness back kaya't wala na
akong sinayang pang oras.

*****

"ANG lalim naman po ng iniisip mo?" tanong ni Missy. Nakahiga na kami ngayon sa
suite na nakuha namin. Kyree is with her tita Milka and tito Mico. Kinuha siya ng
mga kapatid ni Misst to give us more time alone. I think I have to treat them for
their mindset. I like it.

"Nagseselos ka ba sa iniisip ko?" tanong ko sa kaniya at nginitian naman niya ako.

Nakaunan siya sa braso ko.

"Ibang babae ba 'yan?" tanong niya naman sa akin.

"Silly," nakangisi kong wika saka ko siya hinalikan sa noo. "You will just be the
only woman in my dreams, fantasy and reality. I waited for you for so long, hindi
pwedeng gumawa na naman ako ng katarantaduhan para lang mawala ka ulit," dagdag ko
pa at nakita kong namula na naman ang mukha niya.

"Mahal na mahal kita, Hudsen. Napakarupok ko talaga pagdating sa'yo. Kay Hudsen
lang kakalampag, kay Hudsen lang papabalibag, kay Hudsen lang yuyugyog at kay
Hudsen lang talagang paulit-ulit na marupok," aniya at bigla na lamang siyang
bumangon saka dumapa sa
ibabaw ko. She's really childish at times, but I like the way she is.
Tumingala siya sa akin saka ngumiti. "You are the best thing that ever happened to
me, Missy—kayo ni Kyree. I am just so damn thankful for that one night. I am too
talented with one shoot, Kyree was born," wika ko at naroon na naman ang pamumula
ng mukha niya. "Why do you keep on blushing, my wife? You act like I have never
pleasured you in bed," pang-aasar ko sa kaniya kaya't inismiran niya ako.

"Hudsen naman! Napaka mapang-asar mo!" nakanguso niyang sagot kaya't biglaan ko na
lang kinintalan ng halik ang mga labi niya. Nakita ko pang nagulat siya sa ginawa
ko.

"I love so damn much, Mrs. Missy Brizzle. Always and forever," wika at muli ko
siyang ginawaran ng halik.

"Ang weird mo. Hindi ka naman sweet pero nagiging sweet ka ngayon. May nakain ka
bang hindi tama? May ginawa ka bang mali?" kunot noong tanong niya sa akin.

"I ate you last night, iyon lang naman ang nakain ko pero sa palagay ko tama naman
iyon. Wala naman akong ginawang mali bukod sa paligayahin ka at mahalin ka," sagot
ko na lalong ikinapula ng tainga niya. I told you, my Missy will always stay as a
virgin. She's just too naive, kaya lalo ko siyang gustong panggigilan.

"H–Hudsen, iyang bibig mo! Jusko po! Para kang nakalunok ng memory card na puro
porn ang laman!" tila nahihiyang wika niya at babangon sana mula sa pagkakadapa sa
akin ngunit pinigilan ko siya.

"Ikaw ang pumwesto ng ganiyan. Walang urungan at alisan," nakangisi kong turan saka
ko pa bahagyang idiniin siya sa parte kung saan may matigas na nais magwala ano
mang oras.

"P–Pagod pa 'ko," utal niyang wika kaya ako natawa.

"How many times did we make love last night? I lost count," tanong ko sa kaniya at
tila hindi maganda ang inisip niya dahil nag-iba ang ekspresyon ng mukha niya.
"Mrs. Brizzle, I asked you how many times, not the different position," pukaw ko sa
kaniya.

"B–Bastos! Naka walong beses ka kagabi! Walo, Hudsen! Jusko! Napapaisip nga ako
kung may inilalabas ka pa ba! Kapag talaga nasundan si Kyree agad, humanda ka sa
akin!" singhal niya bigla na ikinatawa ko.
"Don't worry, my wife. This time kung magbubuntis ka man ulit, nandito na 'ko.
Hindi na ako mawawala sa tabi mo. No more instances and chances—just pure
assurance," sagot ko sa kaniya saka ko siya niyakap ng mahigpit. I feel like I am
holding the world in my arms.

"I love you, Hudsen. Thank you for being such a good father to Kyree, and a loving
husband to me. Mamahalin kita forever kahit pa wala kang kasawaan sa sex," wika
niya at narinig ko pang humagikhik siya.

"I love you too, Missy. Sa'yo lang babalik, sa'yo lang uuwi."

Narinig ko siyang napasinghap nang bigla ko na lamang ipasok ang mga kamay ko sa
loob ng short na suot niya at pinisil ang mga pisngi ng pwer niya.

"Hudsen—"

"Let's do other position, my wife. Game."

Another long night with the one I truly love.

This is the end of our story.. our instances and chances.

Hudsen and Missy, signing off.

~ The End

--

M A Y O R A
I C E _ F R E E Z E

FINALLY COMPLETED! GOOD NIGHT PEOPLE. THANK YOU FOR READING THIS VERY SHORT STORY.
MUAH. 🥀

Converted by ♕︎𝓜𝓲𝓼𝓼𝓣𝓮𝓻𝓲𝓸𝓾𝓼𝓓𝓸𝓵𝓵 ♕︎