ΑΣΚΗΣΗ 1

Αφού οι καμπύλες προσφοράς και ζήτησης είναι γραμμικές τότε θα

βρεθούν χρησιμοποιώντας τους εξής τύπους:

i) Για την συνάρτηση ζήτησης χρησιμοποιείται ο τύπος

QD=α + β*Ρ (1)

Αντικαθιστώντας τις τιμές του πίνακα προκύπτει ότι:

(1) => { 45= α+β & 25=α+3*β => {45-α=β & 25=α+3*(45-α) => { 45-
α=β & 25=α+135-3*α => { 45-α=β &-110=-2*α => {β=-10 & α=55

Άρα QD = 55-10*P

ii) Για την συνάρτηση προσφοράς χρησιμοποιείται ο τύπος

QS=γ + δ*Ρ (2)

Αντικαθιστώντας τις τιμές του πίνακα προκύπτει ότι:

(2) => { 15=γ+δ & 55=γ+3*δ =>{ 15-γ=δ & 55=γ +3* (15-γ) =>{ 15-γ=δ
& 55=γ+45-3*γ =>{ 15-γ=δ & 55=-2*γ +45 =>{ 15-γ=δ & 10=-2*γ
=>{ δ=20 & γ=-5

Άρα QS=-5+20*P

Σε κατάσταση ισορροπίας ισχύει ότι QD=QS , άρα

QD=QS => 55-10*Ρ=-5+20*Ρ=>60=30*Ρ=> ΡΕ=2

Αντικαθιστώ την ΡΕ=2 σε μία εκ των δύο συναρτήσεων ζήτησης ή

προσφοράς. Έστω προσφοράς . προκύπτει ότι :

QE=-5+20*2 => QE= 35

Άρα η τιμή και ποσότητα ισορροπίας είναι ΡΕ=2 & QE= 35

Το πλεόνασμα υπολογίζεται από τον τύπο : Π= QS- QD

Άρα για Π=40 προκύπτει ότι

40=-5+20*Ρ-55+10*Ρ=>40+5+55=30*Ρ=>100=30*Ρ=> Ρ=100/30

Άρα για Ρ=100/30 επικρατεί πλεόνασμα στην αγορά ίσο με 40 μονάδες.

ΑΣΚΗΣΗ 2

Α) σε κατάσταση ισορροπίας ισχύει ότι QD=QS , άρα

QD=QS => 90-100*Ρ=50*Ρ=> 90=150*Ρ=>ΡΕ=15/9

Και η ποσότητα ισορροπίας είναι QE=50*15/9=250/3

B) ο τύπος της ελαστικότητας ζήτησης είναι :

ΕD= (ΔQ/ΔP)* (P1/Q1)

Ο λόγος (ΔQ/ΔP) είναι σταθερός και ισούται με την κλίση της

συνάρτησης ζήτησης δηλαδή βάση της εκφώνησης με το -100. Άρα η ΕD
στο σημείο ισορροπίας είναι:

ΕD= (ΔQ/ΔP)* (PE/QE)=-100* (5/3)/(250/3)=-100*(5/250) =-2

Επειδή το απόλυτο της ελαστικότητας είναι μεγαλύτερο του 1 τότε η

ζήτηση είναι ελαστική.

Γ) στόχος είναι να ελεγχθεί αν με την επιβολή της κατώτατης τιμής

δημιουργείται έλλειμμα ή πλεόνασμα

Για ΡΚ= 0,8 προκύπτει ότι :

QD=90-100*0,8=10

QS=40

Επειδή QD<QS τότε λόγω της επιβολής της κατώτατης τιμής ΡΚ= 0,8 από
την κυβέρνηση έχει δημιουργηθεί πλεόνασμα, το οποίο ισούται με

Π= QS - QD => Π=40-10=> Π=30

Για ΡΚ= 0,4 προκύπτει ότι :

QD=90-100*0,4=90-40=50
QS=50*0,4=20

Επειδή QD>QS τότε λόγω της επιβολής της κατώτατης τιμής ΡΚ= 0,4 από
την κυβέρνηση έχει δημιουργηθεί έλλειμμα, το οποίο ισούται με

Ε = QD - QS => Ε=50-20=> Ε=30

Μάλιστα η κρατική επιβάρυνση από την δημιουργία του πλεονάσματος

ισούται με ΡΚ *( QS - QD) όπου Π=QS - QD =30 & ΡΚ= 0,8

Άρα όταν το κράτος επιβάλει ΡΚ= 0,8 τότε δημιουργεί πλεόνασμα και η
κρατική επιβάρυνση ισούται με 24 μονάδες .

ΑΣΚΗΣΗ 3

α) Ο εισοδηματικός περιορισμός (α) δίνεται από την εξίσωση:

PX*QX+PY*QY= I  1* QX+2* QY =10

Όταν QY = 0 : QX = 10

Όταν QX= 0 : QY =10/2=5 .

Άρα, ο εισοδηματικός περιορισμός (α) τέμνει τον κάθετο άξονα στο

σημείο(QY, QX) = (0,10) και τον οριζόντιο άξονα στο σημείο (QY , QX ) = (5,
0) .
β) Ο εισοδηματικός περιορισμός (β) δίνεται από την εξίσωση:

PX*QX+PY*QY= ‘I  1*QX+2*QY= 12

Όταν QY = 0 : QX = 12

Όταν QX= 0 : QY =12/2=6 .

Άρα, ο εισοδηματικός περιορισμός (β) τέμνει τον κάθετο άξονα στο

σημείο(QY, QX) = (0,12) και τον οριζόντιο άξονα στο σημείο (QY , QX ) = (6,
0) .

γ) Ο εισοδηματικός περιορισμός (γ) δίνεται από την εξίσωση:

PX*QX+’PY*QY= I  1*QX+3*QY= 10

Όταν QY = 0 : QX = 10

Όταν QX= 0 : QY =10/3=3.33 .

Άρα, ο εισοδηματικός περιορισμός (γ) τέμνει τον κάθετο άξονα στο
σημείο(QY, QX) = (0,10) και τον οριζόντιο άξονα στο σημείο (QY , QX ) =
(3.33, 0) .

δ) Ο εισοδηματικός περιορισμός (δ) δίνεται από την εξίσωση:

‘PX*QX+PY*QY= I  2QX+2*QY= 10

Όταν QY = 0 : QX = 5

Όταν QX= 0 : QY =5 .

Άρα, ο εισοδηματικός περιορισμός (δ) τέμνει τον κάθετο άξονα στο

σημείο(QY, QX) = (0,5) και τον οριζόντιο άξονα στο σημείο (QY , QX ) = (5,
0) .

ΑΣΚΗΣΗ 4

α) Ο εισοδηματικός περιορισμός του καταναλωτή είναι: I = P1 *Q1 + P2

*Q2. Από τα δεδομένα του ερωτήματος (α) έχουμε ότι P2= €10. Επίσης,
όταν Q1= 0 , τότε όλη η δαπάνη αφιερώνεται στην αγορά ποσοτήτων
του αγαθού 2 μόνον (δηλ. I = 0 + P2 * Q2 ). Μάλιστα, σύμφωνα με το
παραπάνω διάγραμμα, όταν Q1 = 0 , τότε

Q2= 40.

Άρα: I = P1 *Q1 + P2 *Q2 = P1*0 +10* 40 =€400.

β) Γνωρίζουμε ήδη ότι I= €400. Σύμφωνα με το παραπάνω διάγραμμα,

όταν Q2= 0 τότε όλη η δαπάνη αφιερώνεται στην αγορά ποσοτήτων του
αγαθού 1 μόνον και, μάλιστα, Q1 = 80. Άρα: I = P1 *Q1 +P2 +Q2 => 400 =
P1*80 + P2 *0 => P1 =€5.

γ) Με την ποσότητα του αγαθού 2 να μετριέται στον κάθετο άξονα, η

εξίσωση του εισοδηματικού περιορισμού είναι:
I = P1 *Q1 +P2 +Q2 <=> Q2= (I/P2)-(P1-P2)* Q1 <=> Q2= (400/10)- (5/10)Q1
<=> Q2 =40- (1/2) Q1.

δ) Σύμφωνα με τη θεωρία καταναλωτή, στην περίπτωση της

κατανάλωσης δύο αγαθών, η κλίση του εισοδηματικού περιορισμού
είναι ίση με το αρνητικό του λόγου των τιμών των αγαθών, δηλαδή:

DQ2/DQ2 =-P1/P2=-1/2.

ε) Επειδή το σημείο Α είναι το σημείο επαφής του εισοδηματικού

περιορισμού με την καμπύλη αδιαφορίας (σημείωση: ο εισοδηματικός
περιορισμός και η καμπύλη αδιαφορίας έχουν την ίδια κλίση στο Α), το
σημείο αυτό είναι το σημείο όπου ο καταναλωτής μεγιστοποιεί τη
χρησιμότητά του. Η συνθήκη μεγιστοποίησης της χρησιμότητας του
καταναλωτή μας λέει ότι στο σημείο αυτό πρέπει να ισχύει ότι :

MRS12 =P1 /P2

Άρα, στο Α:

MRS12 =P1 /P2 =5/10=1/2.