Zdefiniowanie „ja” jako byt-dla-siebie (czyli świadomość) i jako byt-w-sobie (czyli
zjawisko lub rzecz) Ukazanie relacji podmiotu z innym jako budzącej lęk i uprzedmiatawiającej Przedstawienie innego jako posiadającego relacja z przedmiotami w świecie w inny sposób niż ja (choć nadal są to przedmioty należące również i do mojego świata) Z tej racji, powstaje we mnie uczucie rozpadanie się mojego świata, pojawienie się w nim dziury, której zaszyciem jest uprzedmiotowienie innego (umieszczenie go jako przedmiotu w moim świecie) Mimo tego, inny będzie się różnił od przedmiotów w świecie, jako że prawdopodobnie posiada świadomość i on także mnie traktuje jak przedmiot. Poprzez to uprzedmiotowienie, jestem w stanie doświadczać podmiotowości innego. Spojrzenie innego budzi we mnie wstyd lub dumę (bo wiąże się z byciem widzianym): zdaję sobie sprawę z mojej cielesności i z ewentualnego niebezpieczeństwa bycia postrzeganym Zatem można na podstawie tego powiedzieć, że inny ogranicza moją wolność, umieszcza mnie w czasie i przestrzeni, wytrąca mnie z pełnej kontroli nad sytuacją Inny jako czysty podmiot (jest on nieskończoną wolnością, jawi mi się jako konkretna obecność, której nie jestem w stanie zredukować)
Fiszki:
1. Kim jest „ja”:
„ja” jako byt-dla-siebie (świadomość)
„ja” jako byt-w-sobie (zjawisko lub rzecz)
2. Kim jest inny?
Jest czymś więcej niż przedmioty w świecie (prawdopodobnie jest świadomy)
Jest nieograniczoną wolnością
3. Jaka jest relacja podmiotu do innego?
Inny jest kimś wrogim, ograniczającym moją wolność i podmiotowość