[MM2014-1-65] Przemysław Krasnodębski, Krzysztof Dęmbe, Magdalena Kmiecik, Elżbieta Wójcik-Sosnowska, Mariusz Jasik, Beata Mrozikiewicz-Rakowska, Waldemar Karnafel: Rola diabetologa w profilaktyce zespołu stopy cukrzycowej.
Choroba Alzheimera jest spowodowana głównie nieprawidłowym fałdowaniem i agregacją
białek, co prowadzi do powstawania blaszek amyloidowych i splątków neurofibrylarnych z hiperfosforylowanym tau. Czynniki takie jak zapalenie nerwów, utrata neuronów, starzenie się, mutacje genów, metabolizm i stres oksydacyjny mogą sprzyjać rozwojowi AD, zwłaszcza zapalenia nerwów. Egzosomy, najmniejsze błoniaste nanopęcherzyki pochodzące z endosomów, odgrywają kluczową rolę w komunikacji komórkowej w wielu chorobach neurologicznych i uczestniczą w patogenezie tych chorób, w tym AD. W przeglądzie opisano proces zapalenia nerwów i rolę egzosomów w patogenezie AD, stwierdzając, że zapalenie nerwów odpowiada na utratę neuronów lub nieprawidłową agregację białek i odgrywa centralną rolę w patogenezie AD. Komórki glejowe, zwłaszcza mikroglej i astrocyty, są aktywowane w AD i powodują uwalnianie czynników zapalnych i cytotoksyn, w tym cytokin, chemokin i czynników dopełniacza. Aktywowany mikroglej może zmniejszać odkładanie się Aβ przez fagocytozę, wydzielać czynniki neurotroficzne i promować przeżycie neuronów i naprawę tkanek. Mikroglej Aktywacja receptora Toll-like (TLR) na mikrogleju powoduje ich aktywację i wydzielanie prozapalnych cytokin i chemokin w stanach przewlekłych. Zwiększone miejscowe stężenie cytokin u pacjentów z AD obniża ekspresję receptora fagocytarnego Aβ w mikrogleju, prowadząc do gromadzenia się Aβ i zmniejszenia szybkości klirensu Aβ. Ta nadmierna aktywacja wytwarza mediatory prozapalne i cytotoksyczność, prowadząc do przedłużonego stanu zapalnego który pogarsza ciężkość AD. Reaktywny mikroglej gromadzi się wokół komórek tworzących NFT, co wskazuje, że fosforylacja białka tau jest związana z odpowiedzią zapalną. Przewlekłe poziomy mediatorów stanu zapalnego nasilają aktywację kluczowych kinaz białkowych, które kontrolują fosforylację tau, indukując agregację tau w neuronach. Astrocyty W AD reaktywna proliferacja i atrofia astrocytów występuje we wczesnym stadium, nawet przed odłożeniem Aβ Kwaśne białko włókienkowe gleju jest zwykle podwyższone w AD, co wskazuje na aktywację astrocytów Podobnie jak mikroglej, aktywowane astrocyty uwalniają cytokiny, interleukinę, tlenek azotu i inne cząsteczki cytotoksyczne, które nasilają proces zapalenia nerwów Aktywowane astrocyty mogą zwiększać przepuszczalność BBB, promować patologię Tau i zapalenie nerwów oraz zakłócać klirens Aβ, prowadząc do gromadzenia się Aβ Astrocyty odgrywają kluczową rolę w transporcie Aβ przez BBB, który jest regulowany przez RAGE i LRP-1 w komórkach śródbłonka Dysfunkcja astrocytów wydaje się promować aktywność RAGE i zmniejszać aktywność LRP-1, prowadząc do gromadzenia się Aβ w mózgu i zmniejszonego klirensu z krwioobiegu przez BBB Czynniki prozapalne Wzrost złogów Aβ i fosforylacji białka tau jest związany ze wzrostem cytokin prozapalnych, w tym IL-1α, IL-1β, IL-6, IFN-α, TNF-α i GM-CSF. IL-1α i IL-1β regulują syntezę APP i promują produkcję Aβ, podczas gdy IL-6 stymuluje proliferację astrocytów i aktywuje mikroglej, a TNF-α nasila neurotoksyczność za pośrednictwem receptora NMDA. Chemotaksja jest odpowiedzialna za przyciąganie komórek glejowych do blaszek neurytycznych i indukowanie stanu zapalnego, a Aβ aktywuje astrocyty i oligodendrocyty do produkcji chemokin, zwłaszcza białka chemotaktycznego monocytów-1 i RANTES. Aktywacja czynnika dopełniacza prowadzi do stymulacji stanu zapalnego, a C3a, C4a i C5a powodują wybuch oddechowy i wytwarzają wolne rodniki tlenowe, które uszkadzają neurony. Reakcje zapalne przyspieszają tworzenie się blaszek starczych i ostatecznie prowadzą do AZS. Egzosomy Są to dwuwarstwowe pęcherzyki lipidowe, które zawierają określone białka, lipidy, mRNA, miRNA i inne substancje. Mogą być wydzielane przez większość komórek organizmu i naturalnie występują w płynach ustrojowych.
Egzosomy powstają w wyniku endocytozy i
dojrzewania późnych endosomów (MVB). MVB mogą ulec degradacji lub translokacji do błony komórkowej, gdzie łączą się z błoną komórkową i opuszczają komórkę jako egzosomy. Fizjologiczna funkcja egzosomów w ośrodkowym układzie nerwowym Egzosomy i ich udział w zapaleniu nerwów w chorobie Alzheimera (AD) Rola egzosomów w leczeniu choroby Alzheimera Dziękuję za uwagę!
[MM2014-1-65] Przemysław Krasnodębski, Krzysztof Dęmbe, Magdalena Kmiecik, Elżbieta Wójcik-Sosnowska, Mariusz Jasik, Beata Mrozikiewicz-Rakowska, Waldemar Karnafel: Rola diabetologa w profilaktyce zespołu stopy cukrzycowej.