ถอด คํ า ปร ะ พั น ธ์

สมาชิก
O
L V
กฤตภาส กาญจนารักษ์
เลขที่2 ม3/15

ปรินทร สารมาศ เลขที8 ม3/15

ณัชพล กนกเเก้ว เลขที่5 ม3/15

ภูเบศ องค์สถาพร เลขที15 ม3/15

ปรัตภกร จรรยาเลิศอดลุย์
เลขที7 ม3/15
 เป็นข้าเฝ้าเหล่าเสวกามาตย์ ยิ่งกว่าทาสทาสาค่าสินไถ่
อย่าใช้ชิดอย่าให้ห่างเป็นกลางไว้ ฝ่ายข้างในอย่านำออกนอกอย่าแจง
มิควรทูลก็อย่าประมูลข้อ จะเกิดก่อลุกลามความแสลง
อย่าพูดปดให้จับได้พูดไพล่แพลง ทูลแล้วแบ่งมุสาอย่าให้เต็ม
อันความเรื่องเดียวกันสำคัญกล่าว พูดไม่ดีแล้วก็ปล่าวไม่แข็งเข้ม
ข้าวต้มร้อนอย่ากระโจมค่อยโลมเล็ม วิสัยเข็มเล่มน้อยร้อยช้าช้า
ถึงโปร่งปรุในอุบายเป็นชายชาติ แม้หลงมาตุคามขาดศาสนา
อันความหลงแม้ไต่ปลงสังขารา แต่ทว่ารู้บ้างค่อยบางเบา
แต่นักปราชญ์ยังรู้พึ่งผู้เขลา อย่าโอกโขยกอยู่ในโลกสันนิวาส
เหมือนเรือช่วงพ่วงลำในสำเภา เรือใหญ่เข้าไม่ได้ใช้เรือเล็ก
คนพันหนึ่งดึงดื้อถือมานะ ในทิฏธุะแข็งอริงยิ่งกว่าเหล็ก
เหล็กเผาไฟมอญไทยพม่าเอ๊ก ผู้ใหญ่เด็กก็ตีอ่อนเพราะร้อนไฟ
อนิจจับภาวนาว่ากุศล พากันบ่นวุ่นวุ่นบุญที่ไหน
แปล เป็นข้ารับใช้(ไม่แน่ใจค่ะว่าใช่รึเปล่า) หรือคนใน ขุนนาง(?)แย่ยิ่งกว่าทาสที่มีหนีติดตัวอย่าไปใกล้ชิด แล้วก็อย่างห่าง ทำตัวเฉยๆ เป็นกลางเข้าไว้คนในอย่าเอา
เรื่องไปแพร่งพราย(บอก)ให้คนอื่นรู้ คนนอกก็อย่าแพร่ข่าวไปเรื่องที่พูดไปแล้วทำให้เสียหาย หรือสถานการณ์เลวร้ายลงไม่ควรพูดแต่อย่าไปโกหกปิดบัง จนถูกจับได้
ควรเลือกพูดเป็นบางส่วน ไม่ต้องพูดทั้งหมด(คล้ายกับ ไม่ได้โกหก แค่เล่าไม่หมด)ถ้าพูดไม่ดีจะทำให้เสียเรื่องได้เหมือนข้าวต้มร้อนๆจะตักกินเอากินเอาไม่ได้ ต้องค่อย
ๆ เล็มทีละน้อย(จะได้ไม่ร้อน)แบบเข็มที่ต้องร้อยด้ายช้าๆทำเร็วไม่ได้คล้ายจะบอกว่า เวลาจะพูดอะไร ถ้าพูดโพล่งออกไปจะเสียเรื่องได้ ต้องค่อย ๆ พูด ค่อยๆบอกถ้าล่วงรู้
ในกิเลศเล่ห์กลเป็นชายผู้น่ายกย่อง แม้จะหลงไปในดินแดนที่ไร้ซึ่งศาสนามีความหลงจึงไตร่ตรองปลงในชีวิต จึงได้เรียนรู้ถ้าตัดความหลงได้จิตใจก็สงบบางเบานัก
ปราชญ์มีความรู้ แต่ถ้าจะให้มาถางหญ้าไถนาปลูกข้าวคงทำไม่ได้ ต้องพึ่งคนที่ใแรงงานทำให้มีข้าวได้กินอย่าว้าวุ่นอยู่ในโลกแห่งนี้ กระทั่งนักปราชญ์ยังได้พึ่งคน
เขลาเหมือนเรือน้อยพ่วงเหล็กกับเรือสำเภา เรือสำเภาที่ใหญ่หากเข้าไม่ได้ก็ต้องพึ่งพาเรือเล็กในการเข้าคนเป็นพันดื้อดึงถือมั่นในตน มีความถือมั่นหนักแน่นแข็งแรงยิ่ง
กว่าเหล็ก
ความถือมั่นในตนทำให้วอดวายเหมือนกัมพูชาไทยพม่าจีนผู้ใหญ่หรือเด็กก็ตีง่ายเพราะใจร้อน
 จังแต่ปากใจยังไม่จังใจ ต่อเมื่อไรสังเวชจิตอนิจจัง
หลงโลภลาภบาปก๊รู้อยู่ว่าบาป กิเลสหยาบยังไม่สุขย่อมทุกขัง
ตัณหาหากชักนำให้กำบัง อาธรรมตั้งข่มกดให้ปลดร้อน
คนศรัทธาว่าง่ายสบายจิต ไม่เบือนบิดเร่งทำตามคำสอน
คนที่ไม่ศรัทธาอุราคลอน โง่แล้วงอนถึงไม่ฟังก็ยังดึง
หาเงินติดไถ้ไว้ไม่ให้ขาด ชาติตะปูชาติแข็งต้องแทนตึง
ถอดความ
ชอบทำบาปทั้งที่รู้ว่าบาปมีกิเลสชั่วย่อมไม่มีความสุขความโลภนำพาเราให้จิตเป็นทุกข์คนที่มีความศรัทธาว่านอนสอนง่าย คนที่ไม่มีความศรัทธาโง่แล้วโกรธยังไม่
ฟังแลไม่ทำตามต้องหาเงินไว้ใช้ติดตัวเพราะเงินหายากเป็นคนต้องเข้มแข็งอดทน