მუსიკა თერაპიის ისტორიული გზა

იდეა იმის შესახებ, რომ მუსიკას შეუძლია მნიშვნელოვანი გავლენა მოახდინოს

ადამიანების ჯანმრთელობაზე და ქცევაზე, არსებობს დასავლური ცივილიზაციის
დასაწყისიდან. ისეთი ავტორები, როგორიცაა პლატონი და არისტოტელე, უკვე ისაუბრეს
იმ ეფექტებზე, რომლებიც სხვადასხვა ტიპის ჰარმონიამ და მელოდიამ გამოიწვია მათ
მოსმენაზე და მათ აშკარა სასარგებლო თვისებებზე.

როგორც დღეს ჩვენ გვესმის, მუსიკათმცოდნეობა მე -20 საუკუნის შუა ხანებამდე არ

გამოჩენილა. მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ, მუსიკოსების დიდმა რაოდენობამ (როგორც
პროფესიონალმა, ისე მოყვარულმა) დაათვალიერა საავადმყოფოები სხვადასხვა
ქვეყანაში, ვეტერანების ტანჯვის შესამსუბუქებლად, რომელთა უმეტესობა ტრავმირებული
იყო მათი გამოცდილებით.

მალე ექიმები და ექთნები მიხვდნენ, რომ ამ მუსიკოსების მუშაობის ქვეშ მყოფი

პაციენტები უფრო სწრაფად გაუმჯობესდნენ და მათი ემოციები უფრო პოზიტიური გახდა .
ამასთან, აშკარა იყო, რომ მხატვრებს სჭირდებოდათ ფორმალური ტრენინგის
გარკვეული ფორმა, რათა მაქსიმალურად გამოეყენებინათ თავიანთი ცოდნა .

40-იანი წლების განმავლობაში სხვადასხვა ადამიანებმა დაიწყეს სპეციალიზებული

კლინიკური პროფესიის შექმნის მცდელობა, რომელიც მუსიკას დაეფუძნა . ამასთან , ამ
დროის სამი მთავარი გამოჩენილი ავტორია, რომლებმაც დიდი გავლენა მოახდინეს
მუსიკათმცოდნეობის გაჩენაზე, როგორც ჩვენ დღეს ეს გვესმის.

ერთ-ერთი მათგანი იყო ირა ალტშულერი, ამერიკელი თერაპევტი, რომელმაც უამრავი

კვლევა ჩაატარა გონებაზე მუსიკის გავლენაზე საკუთარ პაციენტებთან .

ამავე დროს, იმ დროის კიდევ ერთმა წამყვანმა მკვლევარმა, ვილემ ვან დერ უოლმა ,
პირველმა გამოიყენა მუსიკალური თერაპია საჯარო დაწესებულებებში და დაწერა
სახელმძღვანელო ამ ახლად შექმნილი დისციპლინის ყველაზე მნიშვნელოვანი
მეთოდების გამოყენების შესახებ.

დაბოლოს, ე. თაიერ გასტონს ევალებოდა მუსიკათმცოდნეობის ორგანიზება და

ინსტიტუციონალიზაცია, როგორც თერაპიის დამოუკიდებელი და ეფექტური ფორმა . ამ
პიონერების და მათნაირი სხვა ადამიანების ძალისხმევით , უნივერსიტეტებში , როგორიცაა
მიჩიგანი, კანზასი ან ჩიკაგო, მუსიკოლოგიური პროგრამების სწავლება დაიწყეს მე -20
საუკუნის 40-იანი წლების შუა პერიოდში.

ბოლო ათწლეულების განმავლობაში, მუსიკალური თერაპია ვითარდებოდა ფორმალურ

და დამოუკიდებელ დისციპლინად, რომლის რეგულირებასა და მის პრაქტიკულ
გამოყენებაზე ზრუნავენ ორგანოები.
მუსიკალური თერაპევტები ხშირად იღებენ ტრენინგებს ფსიქოლოგიაში და ფსიქიური
აშლილობის მქონე ადამიანების დახმარების სხვა გზებს; მაგრამ ასევე არსებობენ
პროფესიონალები, რომლებიც სპეციალიზირდებიან მხოლოდ ამ სფეროში.