WYTRZYMAŁOŚĆ MATERIAŁÓW

ćwiczenia laboratoryjne

ĆWICZENIE
Temat: ZGINANIE DREWNA
1. Wprowadzenie
Oznaczenie wytrzymałości drewna na zginanie statyczne przeprowadza się
zgodnie z normą przy działaniu siły zginającej prostopadle do przekroju próbki
drewnianej.
Kształt i wymiary próbek stosowane przy tym oznaczeniu przedstawia rysunek 1.

Badanie wytrzymałości drewna na zginanie statyczne przeprowadza się na belce

podpartej na końcach i obciążonej w środku długości. W wyniku obciążenia górna
płaszczyzna belki jest ściskana, a dolna rozciągana. Zgodnie z wymaganiami polskich
norm badane próbki powinny mieć wilgotność 12±3%. Występowanie wad drewna,
zwłaszcza sęków w środkowej części próbki, jest niedopuszczalne
Wytrzymałość na zginanie statyczne (σw) przy odpowiedniej wilgotności (W) w
chwili badania należy obliczyć w MPa z dokładnością do 1 MPa według wzoru:

gdzie: Pmax – siła niszcząca [N],

l – rozstaw podpór [mm],
b – szerokość próbki [mm],
h – wysokość próbki [mm].
Badaną próbkę, niezależnie od jej wielkości, obciąża się w środku długości
prostopadle do jej przekroju promieniowego.

2. Cel ćwiczenia
W ćwiczeniu należy oznaczyć wytrzymałość na zginanie statyczne.
3. Przebieg ćwiczenia
- dokonać pomiaru w połowie długości próbki w kierunku promieniowym (b) i
stycznym (h) z dokładnością do 0,1 mm;

- umieścić próbkę w maszynie probierczej według rysunku 2, tak aby siła zginająca
działała prostopadle do przekroju promieniowego drewna i przyłożona była w
połowie długości próbki;

- próbkę obciążyć równomiernie ze stałą prędkością tak dobraną, aby jej zniszczenie
nastąpiło w ciągu 90±30 sekund od chwili rozpoczęcia obciążenia;
- odczytać wartość siły niszczącej Pmax

4. Sprawozdanie

W sprawozdaniu należy podać:

- cel badań,
- schemat stanowiska roboczego,
- wyniki pomiarów,

- wnioski, np. określenie klasy drewna na podstawie otrzymanych wartości

wytrzymałości na zginanie.