[Η Διαρκής Παλαιστινο-Ισραηλινή Αντιπαράθεση:

Ένα Τραγικό Κεφάλαιο της Παγκόσμιας Ιστορίας.]

Η Χαμάς εξαπέλυσε μια επίθεση στο Ισραήλ, ανοίγοντας ένα νέο κεφάλαιο στην
παλαιά διένεξη μεταξύ των δύο πλευρών.

Η σύγκρουση μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων είναι μια πολύπλοκη και
πολυετής διαμάχη, έχει βαθιές ρίζες και αντιπροσωπεύει μια από τις πιο δύσκολες και
σύνθετες διεθνείς συγκρούσεις στη σύγχρονη ιστορία. Η Μέση Ανατολή βρίσκεται
ανάμεσα σε σοβαρές εντάσεις.

Τα ξημερώματα του Σαββάτου (7 Οκτωβρίου), το Ισραήλ δέχτηκε επίθεση από

ρουκέτες που εκτοξεύθηκαν από μέλη της Χαμάς, οι οποίοι είχαν διεισδύσει στη
χώρα από τη θάλασσα, τη στεριά και από τον αέρα. Κατά τη διάρκεια της επίθεσης
σκοτώθηκαν και απήχθησαν Ισραηλινοί πολίτες. Η αντίδραση του Ισραήλ στην
επίθεση ήταν βίαιη, και οι συγκρούσεις συνεχίζονται, με τον αριθμό των νεκρών να
υπερβαίνει τους 1.500, καθιστώντας τη σύγκρουση αυτή την πιο αιματηρή από τον
πόλεμο του 1967. Παρόλα αυτά, αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που οι δύο πλευρές
φθάνουν σε τέτοιο βαθμό έντασης και σύγκρουσης.

Η ισραηλινό-παλαιστινιακή σύγκρουση ξεκίνησε στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν το

σιωνιστικό κίνημα ιδρύθηκε το 1897 για τον σκοπό της δημιουργίας ενός
ανεξάρτητου εβραϊκού κράτους, το Ισραήλ. Αυτό το κίνημα προώθησε τη
μετανάστευση εκατοντάδων χιλιάδων Εβραίων (γνωστή ως Πρώτη Αλιγιά) στην
περιοχή της Παλαιστίνης. Αρχικά, οι Βρετανοί, είχαν αναλάβει τη διοίκηση της
περιοχής και τη μετέτρεψαν σε προτεκτοράτο, προσπάθησαν να ελέγξουν αυτήν την
μετανάστευση. Ωστόσο, το 1917, η Βρετανία άλλαξε πολιτική στάση και υποστήριξε
την ιδέα της δημιουργίας ενός εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη, υπό τον όρο ότι
δεν θα υπήρχαν αρνητικές επιπτώσεις στους Άραβες κατοίκους. Η εβραϊκή
μετανάστευση (γνωστή ως Δεύτερη Αλιγιά, Τρίτη Αλιγιά) συνεχίστηκε και αυξήθηκε
σημαντικά στα επόμενα χρόνια, με αποτέλεσμα την ίδρυση πολλών εβραϊκών πόλεων
και συναγωγών στην περιοχή.

Η αντίπραξη των Αράβων στην αύξηση της εβραϊκής μετανάστευσης και της ιδέας
της γένεσης ενός εβραϊκού κράτους ήταν εχθρική. Προσπάθησαν να αντισταθούν
εναντίον των Βρετανών, οι οποίοι είχαν αναλάβει τη διοίκηση της περιοχής, καθώς
και εναντίον των εβραϊκών οικισμών. Προς το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, με
το ολοκαύτωμα ακόμα πρόσφατο στη μνήμη, μια μυστική εβραϊκή στρατιωτική
οργάνωση με το όνομα «Χαγκανά» (το οποίο σημαίνει «άμυνα» στα εβραϊκά)
ξεκίνησε επιχειρήσεις στην περιοχή, κατά των Βρετανών και των Αράβων. Αυτές οι
επιχειρήσεις και οι μάχες θεωρούνται η αρχή του ισραηλινού «πολέμου της
ανεξαρτησίας», καθώς ήταν η προσπάθεια των εβραίων να κατακτήσουν την
ανεξαρτησία και τον σχηματισμό του Ισραήλ ως κυρίαρχου κράτους στην περιοχή.

Το 1947, τα Ηνωμένα Έθνη ενέκριναν το ψήφισμα 181, αναγνωρισμένο ως Σχέδιο

Διχοτόμησης. Αυτό το ψήφισμα πρότεινε τη δημιουργία δύο ανεξάρτητων κρατών
στην Παλαιστίνη, ένα αραβικό κράτος και ένα εβραϊκό κράτος, με την Ιερουσαλήμ να
έχει ένα ιδιαίτερο διεθνή καθεστώς που θα διαχειριζόταν από τα Ηνωμένα Έθνη.
Αυτό το ψήφισμα προσπάθησε να λύσει το πρόβλημα της διαμάχης μεταξύ των
αραβικών και εβραϊκών κοινοτήτων στην Παλαιστίνη και να παράσχει έναν διεθνώς
αποδεκτό τρόπο για την ανεξαρτησία και την ασφάλεια αμφότερων των κοινοτήτων.
Ωστόσο, αυτό το ψήφισμα οδήγησε σε πολλές εντάσεις και συγκρούσεις και δεν
εφαρμόστηκε πλήρως, με αποτέλεσμα τη σύγκρουση μεταξύ των αραβικών και
εβραϊκών κοινοτήτων και την έναρξη του πολέμου της Παλαιστίνης το 1948.

Στις 14 Μαΐου 1948, δημιουργήθηκε το κράτος του Ισραήλ, γεγονός που οδήγησε
στον πρώτο Αραβοϊσραηλινό πόλεμο. Σε αυτόν τον πόλεμο, πέντε αραβικές χώρες
(Αίγυπτος, Ιορδανία, Συρία, Λίβανος και Ιράκ) εισέβαλαν στρατιωτικά στην περιοχή,
με την υποστήριξη και άλλων στρατευμάτων από την Υεμένη και τη Σαουδική
Αραβία. Ο πόλεμος τελείωσε το 1949 με τη νίκη του Ισραήλ, αλλά περίπου 750,000
Παλαιστίνιοι εκδιώχθηκαν από τις εδαφικές τους εστίες. Ως αποτέλεσμα, το έδαφος
χωρίστηκε σε τρία μέρη: το κράτος του Ισραήλ, τη Δυτική Όχθη (δυτικά του ποταμού
Ιορδάνη) και τη Λωρίδα της Γάζας. Αυτό το γεγονός σημάδεψε την αφετηρία της
πολύπλοκης σύγκρουσης μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων και διαμόρφωσε τη
γεωγραφική κατανομή του πληθυσμού στην περιοχή, δημιουργώντας αντίξοες
συνθήκες για τη συνύπαρξη των δύο κοινοτήτων και επανειλημμένες συγκρούσεις
και πολέμους κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 20ου αιώνα και μετά.

Οι εντάσεις επιδεινώθηκαν σημαντικά στα επόμενα χρόνια, και συγκεκριμένα προς το

τέλος της δεκαετίας του 1960 και τις αρχές της δεκαετίας του 1970, ειδικά μεταξύ του
Ισραήλ και της Αίγυπτου, της Ιορδανίας και της Συρίας. Αυτές οι εντάσεις οδήγησαν
σε δύο σημαντικούς πολέμους:

Α΄) Κρίση του Σουέζ (1956): Η κρίση του Σουέζ περιλάμβανε την εισβολή του
Ισραήλ, της Γαλλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου στην περιοχή του Σουέζ, με σκοπό
τον έλεγχο του Σουέζ και την ανατροπή του Αιγυπτίου προέδρου Γαμάλ Αμτ Νασέρ.
Αυτή η επέμβαση προκάλεσε διεθνή αντίδραση και έληξε με την απόσυρση των
εισβολέων.

Β΄) Πόλεμος των Έξι Ημερών (1967): Ο πόλεμος αυτός ξεκίνησε τον Ιούνιο του
1967, όταν το Ισραήλ πραγματοποίησε μια προληπτική επίθεση εναντίον της
Αιγύπτου, της Ιορδανίας και της Συρίας. Ο πόλεμος διήρκησε μόλις έξι ημέρες, και
το Ισραήλ κατάφερε να αποκτήσει τον έλεγχο επί των νέων εδαφών,
συμπεριλαμβανομένης της Δυτικής Όχθης, στην Λωρίδα της Γάζας και της
ανατολικής Ιερουσαλήμ. Αυτός ο πόλεμος είχε σημαντικές συνέπειες στην εξέλιξη
της σύγχρονης σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή.

Ο Πόλεμος του Γιόμ Κιπούρ ξεκίνησε στις 6 Οκτωβρίου 1973, όταν η Αίγυπτος και η
Συρία εξαπέλυσαν επιθέσεις εναντίον του Ισραήλ. Αυτή η επίθεση συνέβη την ημέρα
της Γιομ Κιπούρ, μια από τις πιο σημαντικές θρησκευτικές γιορτές των Εβραίων. Οι
Αιγύπτιοι και Σύριοι επιθυμούσαν να ανακαταλάβουν τα εδάφη που είχαν χάσει στον
Πόλεμο των Έξι Ημερών το 1967, όταν το Ισραήλ κατέλαβε τη Δυτική Όχθη, τη
Λωρίδα της Γάζας και την ανατολική Ιερουσαλήμ. Η επίθεση της Αιγύπτου και της
Συρίας οδήγησε σε έναν αιματηρό πόλεμο που διήρκησε περίπου τρεις εβδομάδες. Ο
πόλεμος ολοκληρώθηκε με την κατάπαυση του πυρός και είχε σημαντικές επιπτώσεις
στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένης της σύναψης της δεύτερης συμφωνίας
κατάπαυσης του πυρός του Πόλεμου του Γιόμ Κιπούρ τον Ιανουάριο του 1974.
Αυτός ο πόλεμος έθεσε επί τάπητος το θέμα της αναγνώρισης των δικαιωμάτων των
Παλαιστινίων και ενίσχυσε τις προσπάθειες για ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις στη
συνέχεια.

Το 1987 ξεκίνησε η Ιντιφάντα, που σημαίνει εξέγερση ή αντίσταση στα Αραβικά, μια
εξέγερση των Παλαιστινίων ενάντια στην κατοχή της Δυτικής Όχθης και της Γάζας
από το Ισραήλ. Κατά τη διάρκεια αυτής της εξέγερσης, περίπου 1.500 Παλαιστίνιοι
και περίπου 400 Ισραηλινοί έχασαν τη ζωή τους.

Παράλληλα, ιδρύθηκε η Χαμάς από τον Παλαιστίνιο κληρικό Σεΐχη Αχμεντ Γιασίν.
Το όνομο «Χαμάς» είναι το ακρωνύμιο του Harakat al-Muqawama al-Islamiya, που
σημαίνει «Ισλαμικό Κίνημα Αντίστασης». Η Χαμάς αναδείχθηκε ως μια πολιτική
οργάνωση με ισλαμικές αξίες και στρατιωτική πτυχή και έγινε ο πολιτικός βραχίονας
της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Το 1993, οι ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις
οδήγησαν στη συμφωνία του Όσλο, που περιλάμβανε τη δημιουργία της
Παλαιστινιακής Αρχής και την αναγνώριση του Ισραήλ από την Οργάνωση για την
Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO).

Το 2000 ξεκίνησε η δεύτερη Ιντιφάντα, μια νέα εξέγερση των Παλαιστινίων,

επιχειρώντας αντίσταση ενάντια στην κατοχή της Δυτικής Όχθης από το Ισραήλ. Η
εξέγερση αυτή πυροδοτήθηκε τόσο από τη συμπεριφορά των Ισραηλινών στη Δυτική
Όχθη όσο και από την επίσκεψη του τότε Πρωθυπουργού του Ισραήλ, Αριέλ Σαρόν,
στο τέμενος al-Aqsa, τον τρίτο ιερότερο τόπο στο Ισλάμ.

Το 2014, μετά την επίσκεψη του τότε ισραηλινού Πρωθυπουργού Αριέλ Σαρόν στο
τζαμί al-Aqsa, προκλήθηκαν ταραχές με πολλά θύματα, κυρίως αμάχους. Η
αντίδραση του Ισραήλ ήταν η κατασκευή του τείχους γύρω από τη Δυτική Όχθη το
2002, παρά την αντίθεση του Διεθνούς Δικαστηρίου και του Διεθνούς Ποινικού
Δικαστηρίου.

Το 2013, προσπαθώντας να δώσει ώθηση στην ειρηνευτική διαδικασία μεταξύ της

ισραηλινής κυβέρνησης και της Παλαιστινιακής Αρχής στη Δυτική Όχθη, οι
Ηνωμένες Πολιτείες επιχείρησαν να διαμεσολαβήσουν. Ωστόσο, αυτή η προσπάθεια
απέτυχε και οδήγησε στη διακοπή των ειρηνευτικών συνομιλιών. Η διακοπή αυτή
συνέβη όταν η Φατάχ, το κυβερνών κόμμα της Παλαιστινιακής Αρχής, αποφάσισε να
σχηματίσει κυβέρνηση εθνικής ενότητας με την αντίπαλη φατρία της Χαμάς το 2014.
Είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι η Χαμάς θεωρείται τρομοκρατική οργάνωση
από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του 2014, εκδηλώθηκε μια νέα ένταση μεταξύ των
μαχητών της Χαμάς και του ισραηλινού στρατού. Κατά τη διάρκεια αυτής της
σύγκρουσης, η Χαμάς εκτόξευσε περίπου 3.000 ρουκέτες, αντιδρώντας σε μια
στρατιωτική επιχείρηση που διεξήγαγε ο ισραηλινός στρατός. Το 2018, η κυβέρνηση
των Ηνωμένων Πολιτειών, υπό τη διοίκηση του τότε προέδρου, Donald Trump,
αποφάσισε να μεταφέρει την πρεσβεία των ΗΠΑ από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ,
αναγνωρίζοντας την ως την πρωτεύουσα του Ισραήλ. Αυτή η απόφαση διήγειρε
αντιδράσεις όχι μόνο από την Παλαιστίνη αλλά και από πολλές χώρες στον αραβικό
κόσμο.