Przetłumaczone: angielski - polski - www.onlinedoctranslator.

com

Bruksela, 28 października 2023 r

Akta międzyinstytucjonalne:
2023/0167 (za pobraniem) WK 14049/2023 WST

OGRANICZ

EF
EKOFIN
KODEK

Jest to pismo przeznaczone dla określonej społeczności odbiorców. Za obsługę i

dalszą dystrybucję odpowiadają wyłącznie członkowie społeczności.

DOKUMENT ROBOCZY

Z: Usługi Komisji
Do: Grupa Robocza ds. Usług Finansowych i Unii Bankowej (Inwestycje Detaliczne)
Załączniki ds. Usług Finansowych

Nr dokumentu Cion: ST 9671 2023 WST

Temat: Strategia inwestycji detalicznych – dokument służb Komisji w sprawie stosunku jakości do ceny

WK 14049/2023 WST
OGRANICZ PL
 Cusługi zaniechania nie-dokument dotyczący stosowania przepisów dotyczących stosunku jakości do ceny w

Strategia inwestycji detalicznych

Zastrzeżenie:

Służby Komisji przygotowały niniejszy dokument w celu zapewnienia dodatkowych wyjaśnień na

temat stosowania przepisów dotyczących stosunku jakości do ceny zawartych w strategii
inwestycji detalicznych. Oświadczenia zawarte w niniejszym dokumencie nie są wiążące dla
Komisja Europejska jako instytucja.

Części tego dokumentu stanowią ilustrację możliwych przyszłych prac, które ESMA i EIOPA
mogłyby podjąć w celu opracowania metodologii dla wskaźników referencyjnych w oparciu o
mandatu Komisji do przyjęcia aktu delegowanegow legislacji Komisji wniosek.
Informacje te służą wyłącznie celom ilustracyjnym i Komisja pragnie podkreślić, że
wszelkie wnioski kierowane do ESMA i EIOPA o poradę techniczną w związku z
sporządzenia aktu delegowanego odbywałoby się na podstawie uzgodnionego ostatecznego tekstu legislacyjnego

pomiędzy współprawodawcami.

Pomysły przedstawione przez ESMA i EIOPA mają pomóc w toczących się dyskusjach w
świetle pytań zadawanych przez zainteresowane strony na temat sposobu, w jaki
Można oczekiwać, że propozycja Komisji sprawdzi się w praktyce.

Celem tego dokumentu jest przedstawienie wyjaśnień na temat stosowania wartości dla
Rezerwy pieniężne zaproponowane w ramach programu Retail Inves Komisjistrategii
strategicznej (RIS).

W tym dokumencie przypominamypowodów wniosku Komisjia obecnymi zasadami

zarządzania produktami, wyjaśnia przewidywane podejście poziomu 1 oraz znaczenie
wskaźników referencyjnych jako części procesu, który producenci i dystrybutorzy produktów
muszą stosować przed wprowadzeniem produktu inwestycyjnego na rynekrynek ("Ocena
stosunku jakości do ceny”) i wyjaśnia zadania przydzielone w tekście poziomu 1 ESMA i
EIOPA. EIOPA i ESMA przedstawiły w załączniku pewne uwagi na wczesnym etapie dotyczące
sposobu opracowania metodologii analizy porównawczej, gdyby Komisja zwróciła się do nich
o poradę techniczną w celu opracowania aktu delegowanego.

Komisja pragnie podkreślić, że proponowane podejście oparte na relacji jakości do ceny

skupiałoby się nie tylko na kosztach, ale także na:wartośćjakie produkty inwestycyjne miałyby
przynieść inwestorom detalicznym.

1. Kontekst – jaki problem ma rozwiązać propozycja?

Jak szczegółowo opisano w wpływie Komisjioceny dołączonej do wniosku w sprawie RIS, roczne sprawozdania
na temat kosztów i wyników publikowane zarówno przez EIOPA, jak i ESMA, wskazują na to, że inwestorom
detalicznym sprzedaje się niektóre produkty, które oferują niski stosunek jakości do ceny w stosunku do ich
wyników i korzyści, jako zwroty, jakie inwestorzy indywidualni mogą osiągnąć oraz korzyści mogą pobierać,
są zmniejszone ze względu na wysokie koszty i opłaty. Sprzedaż takich produktów może mieć negatywny
wpływ na zaufanie inwestorów detalicznych i może częściowo wyjaśniać, dlaczego udział inwestorów
detalicznych w UE jest niski w porównaniu z innymi gospodarkami rozwiniętymi.

1
 W przypadku ubezpieczeniowych produktów inwestycyjnych (IBIP) EIOPA stwierdziła, że wysokie
koszty mogą znacząco wpływać na zwroty. Produkty, które nie zostały zaprojektowane z myślą o
kliencie, zgodnie z zasadami zarządzania produktami określonymi w dyrektywie IDD, w dalszym ciągu
stanowią istotny obszar obaw, w szczególności w odniesieniu do rozbieżności pomiędzyzwrotów i
oczekiwań klientów oraz,bardziej ogólnie, słaby stosunek jakości do ceny1. Sprawozdanie EIOPA
dotyczące kosztów i wyników z przeszłości za 2022 r. wskazuje na znaczne różnice w kosztach IBIP
sprzedawanych w całej Europie, podkreślając jednocześnie, że działalność transgraniczna nie
doprowadziła jeszcze do obniżenia kosztów wynikających ze zwiększonej konkurencji. EIOPA ustaliła
również, że spośród wszystkich produktów typu unit-linked i hybrydowych objętych raportem (tj. około
600 produktów) w przypadku około 1/5 produktów istniały obawy dotyczące stosunku jakości do ceny.

ESMA ustaliła, że wyniki inwestycyjne w przypadku kluczowych produktów finansowych, takich jak fundusze
UCITS, alternatywne fundusze detaliczne i strukturyzowane produkty detaliczne (SRP), uległy znacznemu
pogorszeniu ze względu na wysokie koszty. W przypadku strukturyzowanych produktów detalicznych (SRP)
symulowane zyski dla około jednego na 10 SRP (jednego na cztery, jeśli inwestor dokona wypłaty po roku)
były poniżej zera, po uwzględnieniu kosztów, nawet przy umiarkowanej scenariusz wydajności.ESMA
Sprawozdanie na temat kosztów i wyników za 2022 r. dokumentuje znaczne zróżnicowanie kosztów funduszy
oferowanych inwestorom detalicznym w poszczególnych państwach członkowskich UE, co sugeruje, że presja
kosztowa ze strony konkurencji transgranicznej jest niewielka. Ustaliło również, że w przypadku UCITS w
2021 r. klienci detaliczni zostali obciążeni średnio o około 40% wyższymi opłatami niż inwestorzy
instytucjonalni we wszystkich klasach aktywów.

2. W jaki sposób istniejące zasady zarządzania produktami rozwiązują ten problem?

Obowiązujące zasady nadzoru i zarządzania produktami (POG) zawarte w MiFID i IDD mają na
celu zapewnienie, że interesy klientów będą miały pierwszorzędne znaczenie podczas
projektowania produktu i przez cały cykl życia instrumentu/produktu finansowego, w tym
podczas ustaleń dotyczących jego dystrybucji. Zgodnie z ramami UCITS i ZAIFMD ZAFI i spółki
zarządzające UCITS mają takie uprawnieniamiędzy innymiodpowiedzialny za definiowanie celów i
strategii inwestycyjnych funduszu, zarządzanie aktywami i monitorowanie ryzyka. Te ramy
regulacyjne narzucają struktury zarządzania, procedury i różne poziomy kontroli oraz chronią
interesy inwestorów.

ESMA i EIOPA podjęły następujące prace w tym obszarze:

- Aby zapewnić prawidłowe wdrożenie istniejących zasad zarządzania produktami IDD, EIOPA
pracuje nad opracowaniem narzędzi nadzorczych mających na celu zapewnienie stosunku
jakości do ceny, publikując w 2021 r. ramy wdrażania nadzoru na podstawie „Oświadczenia
organu nadzoru w sprawie ocenyStosunek jakości do ceny jednostki- powiązane produkty
ubezpieczeniowe podlegające nadzorowi i zarządzaniu produktami”.W październiku 2022 r.,
zgodnie z obowiązującymi ramami IDD i w ramach swojego mandatu nadzorczego, EIOPA
opublikowała metodologię oceny stosunku jakości do ceny w instrumentach powiązanych

1EIOPAroczna mapa cieplna ryzyka konsumenckiego podkreśliło, że ryzyko związane z stosunkiem jakości do ceny jest ryzykiem o największym wpływie na

konsumentów

2
 rynku, aby pomóc zapewnić spójne i zbieżne podejście do monitorowania i oceny
stosunku jakości do ceny przez organy nadzoru ubezpieczeniowego.
Metodologia ma również pomóc producentom i dystrybutorom ubezpieczeń we
wdrażaniu własnych polis POG i przeprowadzaniu ocen stosunku jakości do ceny
w celu ustalenia, czy ich produkty są zgodne z docelowymi potrzeby, cele i cechy
rynkuponownie wprowadzają je na rynek. Co więcej, w oparciu o istniejące
zasady IDD i swój mandat nadzorczy, EIOPA jest obecnie w trakcie
opracowywania szczegółowych podejść nadzorczych w celu dalszego
uwzględnienia ocen stosunku jakości do ceny w przypadku ubezpieczeń z
funduszami inwestycyjnymi i hybrydowych, aby ułatwić stosowanie tej
metodologii przez organy nadzoru ubezpieczeniowego i producenci.
- W zakresie zarządzania inwestycjami ESMA opublikowała w 2020 r. briefing nadzorczy na
temat nadzoru nad kosztami w UCITS i AFI skierowany do właściwych organów
krajowych. W 2021 r. ESMA przeprowadził wspólne działanie nadzorcze (CSA) w sprawie
kosztów i opłat w celu oceny, między innymi, zastosowanie odprawy nadzorczej. Dane
zebrane na potrzeby rocznego raportu statystycznego ESMA na temat wyników i kosztów
detalicznych produktów inwestycyjnych w UE wykorzystano przy doborze próby do
badania CSA. W raporcie końcowym CSA wskazano szereg obaw, w tym zakres, w jakim
zarządzający portfelami mogą decydować o poziomie kosztów, i wskazano, że istnieje
możliwość poprawy w zakresie nadzoru kosztów w UCITS i AFI.
- W odniesieniu do MiFID ESMA zaktualizowała swoje wytyczne dotyczące zarządzania produktami i
wymogów w zakresie odpowiedniości, określając oczekiwania co do sposobu, w jaki producenci i
dostawcy dystrybutorzy powinni uwzględniać koszty produktu w trakcie cyklu życia produktu. ESMA
opracował serię pytań i odpowiedzi na takie tematy, jak ujawnianie kosztów i opłat oraz zarządzanie
produktami. ESMA zaangażował się także w różne działania nadzorcze dotyczące kosztów i opłat2.

3. Dlaczego Komisja zaproponowała wzmocnienie przepisów dotyczących zarządzania produktami?

TOcena Komisji (załącznik 11 oceny skutków dołączonej do wniosku w sprawie RIS) stwierdzono,
że proces wytwarzania produktu i zasady regulujące dystrybucję detalicznych produktów
inwestycyjnych nie w pełni rozwiązują problem niskiej wartości produktu. Badania behawioralne
wykazały, że ze względu na złożoność produktów inwestycyjnych i asymetrię informacji istniejącą
między pośrednikami finansowymi a inwestorami detalicznymi środki zapewniające przejrzystość
same w sobie nie zapewniają wystarczającej ochrony, która pomagałaby inwestorom detalicznym
unikać zakupu produktów o niskiej wartości.

Fakt, że inwestorzy indywidualni faktycznie nabywają produkty o tak niskiej wartości, wynika z ich
złożoności, niewystarczającej przejrzystości w zakresie kosztów oraz braku wiedzy/zrozumienia
finansowego wśród inwestorów detalicznych, a także z faktu, że dominujące modele dystrybucji oparte
na zachętach stanowią zachętę dla pośredników do sprzedaży takich produktów produkty dla
inwestorów detalicznych.

2WidziećESMA:Wspólne działanie nadzorcze w sprawie odpowiedniości (2020 r.) ;Wspólne działanie nadzorcze dotyczące zarządzania
produktami (2021 r.) ;CSA w sprawie informacji o kosztach i opłatach (2022) ;Ćwiczenie „Tajemniczy Klient”. ;

3
 Z tego powodu Komisja zaproponowała wzmocnienie istniejących przepisów dotyczących zarządzania produktami,
aby w pierwszej kolejności zapobiegać wprowadzaniu na rynek i sprzedaży produktów przeznaczonych dla
inwestorów detalicznych, które nie oferują stosunku jakości do ceny.

Chociaż obecne procesy nadzoru i zarządzania produktami dotyczą ogólnie ryzyka związanego z
stosunkiem jakości do ceny,wniosek Komisjizrobiłbym:

- ograniczyć ofertę produktów o niskim stosunku jakości do ceny dla inwestorów detalicznych; wprowadzić

- jaśniejsze i bardziej szczegółowe zasady zapewniające pewność prawa z korzyścią zarówno dla przedsiębiorstw,
jak i organów nadzoru;

- umożliwi szybsze dostosowanie nadzoru, wzmacniając tym samym jednolity rynek i unię rynków
kapitałowych.

Środki te uzupełniałyby inne części strategii, w szczególności zasady dotyczące lepszego

ujawniania informacji, zarządzania konfliktami interesów i usprawnień procesu
sprzedaży.

Należy jednak odróżnić propozycje opłacalne od przepisów dotyczących płatności/

otrzymania zachęt. Podczas gdy te ostatnie mają w pierwszej kolejności zaradzić konfliktom
interesów wynikającym z płatności/otrzymania płatności od strony trzeciej, środki
zapewniające stosunek jakości do ceny byłyby ukierunkowane na zajęcie się jakością/
wartością produktu w całym cyklu życia produktu, niezależnie od poziomu płatność strony,
zapłacona lub otrzymana w punkcie sprzedaży.

Aby zwiększyć spójność podejść w różnych sektorach finansowych i wspierać

solidniejszy, przejrzysty i skuteczny krajobraz regulacyjny, wniosek Komisji ma na celu
ścisłe dostosowanie środków zarządzania produktami w ramach MiFID, IDD, UCITS i
AIFMD.

Ocena stosunku jakości do ceny ograniczałaby się do produktów objętych zakresem

rozporządzenia w sprawie PRIIP ze względu na ich znaczenie dla inwestycji detalicznych oraz
ryzyko, że złożone produkty mogą wiązać się z wyższymi kosztami, nie zapewniając jednocześnie
lepszej wartości pod względem wydajności i dodatkowe korzyści. Informacje dotyczące kosztów i
wyników są również łatwo dostępne dzięki istniejącym wymogom ujawniania informacji.

4. Jakie są główne cechy Komisji?Spropozycja i jak by to działało?

Wniosek ma na celu wyjaśnienie i doprecyzowanie, czego można oczekiwać od producentów i

dystrybutorów produktów w zakresie przeprowadzenia oceny stosunku jakości do ceny przed
wprowadzeniem produktu na rynek lub sprzedażą go inwestorom detalicznym. Ustanawiałoby to
również jaśniejszą podstawę prawną dla ustanawiania punktów odniesienia, aby zapewnić
obiektywną podstawę oceny stosunku jakości do ceny.

A)Proces oceny/wyceny stosunku jakości do ceny

Jak wspomniano we wstępie, podejście VfM będzie skupiało się na:wartość że oczekuje się, że
produkty inwestycyjne przyciągną inwestorów detalicznych, nie tylko ze względu na koszty.
Jakakolwiek ocena stosunku jakości do ceny musiałaby uwzględniać zarówno oczekiwane
korzyści, w tym wydajność, jak i wszelkie dodatkowe cechy, takie jak gwarancje kapitału

4
lub ubezpieczenia, a także związane z tym koszty. Aby zapewnić kompleksową
ocenę kosztów (tj. kosztów związanych z rzeczywistym produktem oraz kosztów
związanych z usługą), należy wziąć pod uwagę zarówno koszty produktu, jak i
usługi. W związku z tym zarówno producenci, jak i dystrybutorzy musieliby
wnieść wkład w ocenę, w zakresie, w jakim każdy z nich ma dostęp do informacji
na temat odpowiednich kosztów i opłat. Niektóre wstępne pomysły i przykłady
sposobu oceny wyników i korzyści przedstawiono w załączniku.

TheProwizjewniosek ma na celu wzmocnienie istniejącego procesu zatwierdzania produktów

poprzez nałożenie na producentów obowiązku jasnego określenia i określenia ilościowego
wszystkich kosztów i opłat związanych z produktem inwestycyjnym oraz oceny, czy te koszty i
opłaty są uzasadnione i proporcjonalne, biorąc pod uwagę cechy, cele i, w stosownych
przypadkach, strategię produktu inwestycyjnego i jego wyniki (proces wyceny). Proces wyceny
powinien obejmować porównanie z odpowiednim punktem odniesienia w zakresie kosztów i
wydajności, jeśli jest dostępny.

Zgodnie z przepisami MiFID tę ocenę producenta należałoby uzupełnić oceną

dystrybutora, który musiałby dodatkowo zidentyfikować i określić ilościowo koszty
dystrybucji oraz wszelkie dalsze koszty i opłaty nieuwzględnione jeszcze przez
producenta, a także ocenić, czy są one uzasadnione i proporcjonalne. Aby uniknąć
powielania działań i ograniczyć obciążenia administracyjne, producenci musieliby
udostępnić swoje oceny VfM dystrybutorom swoich produktów.

Z kolei w sektorze ubezpieczeń producenci ubezpieczeń mają większą kontrolę i przegląd

kosztów całkowitych, w tym kosztów dystrybucji, niż pośrednicy ubezpieczeniowi (często są
to małe podmioty). Zgodnie z IDD zakład ubezpieczeń (producent) musiałby zapewnić, że
proporcjonalność i uzasadnienie wszystkich odpowiednich kosztów i opłat zostaną właściwie
ocenione w porównaniu z odpowiednimi punktami odniesienia, biorąc pod uwagę rynek
docelowy'cele i potrzeby. Dystrybutorzy IBIP byliby jednak również zobowiązani do
sprawdzenia, w ramach swojego procesu ustalania cen, czy istnieją jakieś koszty na poziomie
dystrybucji, które nie są brane pod uwagę w procesie ustalania cen producenta. Jeżeli tak,
musieliby natychmiast poinformować producenta, aby koszty mogły zostać uwzględnione w
scentralizowanym procesie ustalania cen i raportowania na etapie poziom producenta.

Spółki zarządzające UCITS i ZAFI musiałyby dopilnować, aby koszty ponoszone przez
inwestorów detalicznych były uzasadnione i proporcjonalne w świetle cech UCITS i AFI, w
tym ich celu inwestycyjnego, strategii, oczekiwanych zwrotów, poziomu ryzyka i innych
istotnych cech. Ocena ta zostałaby przeprowadzona na poziomie klasy jednostek
uczestnictwa, w przypadku gdy fundusze inwestycyjne posiadają klasy jednostek o różnej
strukturze kosztów i wyników.

Aby ułatwić nadzór i egzekwowanie przepisów, zarówno producenci, jak i dystrybutorzy

byliby zobowiązani do dokumentowania swoich ocen i udostępniania ich

5
 odpowiedni właściwy organ3. Oceny te obejmowałyby wyniki porównania z
odpowiednim poziomem odniesienia (jeżeli jest dostępny), a w przypadku odchyleń
od poziomu odniesienia, powody uzasadniające to odchylenie oraz uzasadnienie i
wykazanie proporcjonalności kosztów instrumentów finansowych i charg.

B)Wartości referencyjne dotyczące stosunku jakości do ceny

Aby ułatwić ocenę stosunku jakości do ceny i wprowadzić element obiektywizmu, ocena
zostanie przeprowadzona, jeśli jest dostępna4, w porównaniu do wskaźników dotyczących
kosztów i wyników, a także innych korzyści, które mają zostać opracowane przez ESMA/
EIOPA w oparciu o metodologię i kryteria określone w akcie delegowanym Komisji5.

Benchmarki wprowadziłyby podstawę odniesienia, według której firmy oceniają koszty, wydajność i
korzyści swojego produktu w celu sprawdzenia, czy koszty i wydajność odbiegają od tych wartości.
Benchmarki taknie wprowadzać „regulacji cen”w formie statycznego dolnego lub górnego limitu:
wykroczenie poza wcześniej określony zakres odniesienia nie uniemożliwi zatwierdzenia produktu i
sprzedaży go inwestorom detalicznym, jednakże spowodowałoby konieczność przeprowadzenia
dodatkowych testów w celu zapewnienia, że perspektywa stosunku jakości do ceny produktu może
być uzasadnione. Jeżeli firma nie byłaby w stanie przedstawić takiego uzasadnienia, produkt nie
mógłby zostać sprzedany inwestorom detalicznym. Benchmarki zapewniłyby producentom bardziej
obiektywne elementy w odniesieniu do wartości, ułatwiając ich ocenę i umożliwiając łatwiejsze
określenie, czy produkt oferuje wartość.

Możliwość porównania wartości z obiektywnym punktem odniesienia ustanowionym przez organ publiczny,
biorąc pod uwagę produkty oferowane na rynku, byłaby również istotna dla właściwych organów
odpowiedzialnych za nadzór nad prawidłowym stosowaniem zasad nadzoru nad produktami i zarządzania
nimi, ponieważ wskaźniki mogłyby ułatwić identyfikację wartości odstających i umożliwić podjęcie działań
nadzorczych w przypadku, gdy koszty mogłyby zostać uznane za nieproporcjonalne do korzyści. Zapewniając
organom nadzorczym wskaźniki i wskazówki jakościowe dotyczące sposobu identyfikowania produktów,
które nie mogąprima facieoferują stosunek jakości do ceny, punkty odniesienia mogłyby również ułatwić
podejście do nadzoru w większym stopniu oparte na ryzyku.

Aby umożliwić ESMA i EIOPA opracowanie realistycznych, dobrze skalibrowanych i wykonalnych wskaźników
referencyjnych uwzględniających ofertę produktów, zarówno na producentów, jak i dystrybutorów nałożony
zostałby obowiązek zgłaszania danych dotyczących szczegółowych kosztów i opłat, w tym kosztów dystrybucji
i płatności na rzecz osób trzecich , a także dane dotyczące charakterystyki instrumentu finansowego, jego
wyników i poziomu ryzyka. W możliwie największym stopniu zbiory danych opierałyby się na obowiązkach
informacyjnych i sprawozdawczych, które wynikają już z istniejącego prawa UE (np. dane zawarte w KID PRIIP
lub w formularzu sprawozdawczym Solvency II

3Uwaga: wzmocnionych przepisów dotyczących zarządzania produktami nie przewiduje się jako narzędzia ujawniania informacji do wykorzystania przez

inwestorów detalicznych, ponieważ ich złożoność może nie sprzyjać poprawie zrozumienia produktów detalicznych przez konsumentów.

4Nie przewidujemy, że benchmarki będą opracowywane dla całej gamy produktów dostępnych dla inwestorów detalicznych, ale
raczej dla tych produktów, które są najczęściej sprzedawane inwestorom detalicznym.
5Na podstawie opinii technicznych, które mają zostać dostarczone przez ESMA i EIOPA.

6
 wzory dla ubezpieczycieli)6. Niemniej jednak ważne byłoby, aby takie dane były odpowiednio
ujednolicone pod względem formatu i szczegółowości, aby uczynić je użytecznymi i
znaczącymi przy opracowywaniu wskaźników referencyjnych, zgodnie z uprawnieniami
nadanymi ESMA w art. 16-a ust. 12 i EIOPA w art. 25 ust. 10 opracować projekt RTS.

Liczba wskaźników referencyjnych, które zostaną opracowane przez ESMA i EIOPA, będzie zależała od
wielu czynników. Punkty odniesienia nie muszą być koniecznie opracowywane dla wszystkich
produktów, ale tylko „w stosownych przypadkach”. Liczba ta będzie zależała od klastrów produktów,
które należy ustalić w sposób zapewniający porównanie podobnych produktów. Opracowanie i
kalibracja wskaźników referencyjnych byłoby procesem ewolucyjnym, rozwijającym się z biegiem czasu.
W miarę udostępniania większej ilości doświadczeń i lepszych danych zakres objętych nimi produktów
mógłby zostać rozszerzony, a jakość wskaźników referencyjnych poprawiona, aby zapewnić ich
przydatność do założonego celu i dostosowanie do zmian na rynku.

C)Ocena stosunku jakości do ceny w przypadku braku punktu odniesienia

W przypadkach, gdy dla niektórych produktów nie istnieje punkt odniesienia, nadal konieczne
byłoby przeprowadzenie oceny stosunku jakości do ceny. W takich przypadkach producent
produktu może zatwierdzić produkt jedynie wtedy, gdy ustali, że koszty i opłaty są uzasadnione i
proporcjonalne do oczekiwanych wyników i korzyści oraz że produkt spełnia wymogi cele i
potrzeby rynku docelowego.

Aby mieć pewność, że nie będzie to jedynie kwestia zaznaczenia pól wyboru,zgodnie z
zaleceniami Komisji wniosek7akt delegowany Komisji ustanowiłby kryteria umożliwiające
ustalenie, czy koszty i opłaty są uzasadnione i proporcjonalne.

5. Prace przewidziane na poziomie 2

a) Zadania, które w tekście L1 we wniosku Komisji przypisano ESMA i EIOPA:

Mandaty zawarte we wniosku zbiorczym8zadanie ESMA i EIOPA opracowania, regularnej

aktualizacji i publicznego udostępniania wspólnych wskaźników referencyjnych dla instrumentów
finansowych należących do tej samej klasy aktywów i charakteryzujących się podobnym
poziomem wyników, ryzyka, strategii, celów lub innymi cechami, aby pomóc firmom
inwestycyjnym w przeprowadzeniu oceny porównawczej kosztów i wyników instrumentów
finansowych objętych definicją detalicznych produktów inwestycyjnych w pakietach, zarówno na
etapie produkcji, jak i dystrybucji.

Te wskaźniki referencyjne zostałyby opracowane przez EIOPA i ESMA zgodnie z metodyką

określoną w akcie delegowanym Komisji (prawdopodobnie w oparciu o ich dane techniczne

6Komisja wyjaśniła w tekście uzasadnienia i motywie 15, że zbiory danych powinny w miarę możliwości opierać się na
obowiązkach w zakresie ujawniania informacji i sprawozdawczości wynikających z istniejącego prawa UE, aby w jak największym
stopniu ograniczyć możliwe koszty związane z nowym obowiązków sprawozdawczych oraz aby uniknąć niepotrzebnego
powielania.
7Nr ref. Artykuł 16-a.11(b) i artykuł 25.9(b)
8Patrz Artykuły 16-a.11 i 25.9

7
rada). Akt delegowany Komisji doprecyzowałby również kryteria umożliwiające
ustalenie, czy koszty i opłaty są uzasadnione i proporcjonalne.

ESMA i EIOPA miałyby także za zadanie opracować projekty regulacyjnych standardów

technicznych dotyczących treści i rodzaju danych oraz szczegółów kosztów i opłat, które firmy
będą musiały zgłaszać właściwym organom krajowym, a także standardów i formatów danych,
metod i uzgodnień, częstotliwości i data rozpoczęcia raportowania danych. Zakres danych
niezbędnych do opracowania wskaźników referencyjnych zależałby od metodyki określonej w
akcie delegowanym.

b) W stronę metodologii benchmarków

Pierwszym krokiem w kierunku stworzenia wskaźników stosunku jakości do ceny, gdyby mandat
został uzgodniony przez współprawodawców, byłoby opracowanie metodologii. Komisja
musiałaby przyjąć tę metodykę w drodze aktu delegowanego. Aby ułatwić ustalenie metodyki,
ESMA i EIOPA mogą zostać poproszone o dostarczenie wkładu technicznego.

Aby zapewnić, że w ramach wskaźników referencyjnych porównywane są podobne/porównywalne

produkty, Komisja przewiduje, że metodologia określałaby, w odniesieniu do zasad proporcjonalności,
kryteria identyfikacjiklastry produktówdla których wskaźniki referencyjne zostałyby opracowane przez
EIOPA i ESMA. Biorąc pod uwagę różnice między rodzajami produktów, kryteria te mogą się różnić.
Przy opracowywaniu klastrów produktów dla IBIPS istotne może być uwzględnienie na przykład klas
ryzyka, częstotliwości składek, gwarancji, zalecanych okresów utrzymywania, biometrycznego pokrycia
ryzyka i cech zrównoważonego rozwoju; mając na uwadze, że w klastrach produktów dla UCITS
konieczne może być uwzględnienie np. klas aktywów UCITS (np. aktywów akcji, obligacji i aktywów
mieszanych), zalecanych okresów utrzymywania, aktywnych i pasywnych rodzajów zarządzania, klas
ryzyka, zrównoważonego rozwoju i innych dodatkowych kryteriów.

Innym aspektem opracowywania punktów odniesienia byłyby kryteria/wskaźniki ilościowekosztów i

wyników, które mają być brane pod uwagę przez EIOPA i ESMA. Wskaźniki te mogą się także różnić w
zależności od rodzaju produktów. Na przykład w przypadku UCITS odpowiednimi wskaźnikami
ilościowymi mogą być wyniki brutto i pokrycie w odniesieniu do kosztów, kosztów wejścia i wyjścia,
kosztów bieżących i opłat za wyniki. W przypadku IBIP wskaźniki ilościowe nie mogą ograniczać się do
kosztów i zysków, ale musiałyby obejmować również elementy ubezpieczenia oraz uwzględniać
zarówno koszty, jak i korzyści, porównując na przykład korzyści z tytułu ryzyka biometrycznego z
zapłaconą składką z tytułu ryzyka biometrycznego itp.

Na etapie opracowywania aktu delegowanego można rozważyć, czy można

uwzględnić specyfikę krajową charakteryzującą różne rynki.

Wreszcie zarówno ESMA, jak i EIOPA musiałyby określić kryteria określające, w jaki sposób firmy powinny
oceniać VfM w przypadkach, gdy nie są dostępne żadne punkty odniesienia.

Niektóre wstępne przemyślenia i przykłady dotyczące tego, w jaki sposób EIOPA i ESMA mogłyby opracowywać wskaźniki

referencyjne, przedstawiono w załączniku do niniejszego dokumentu.

8
6. Wnioski

Proponowane przepisy dotyczące stosunku jakości do ceny nie wprowadzałyby zupełnie nowego zestawu
obowiązków nałożonych na firmy, lecz raczej opierałyby się na zasadach zarządzania produktami, które już
istnieją w prawodawstwie sektorowym, i rozszerzałyby je. Proponowane nowe przepisy pomogłyby zatem w
wyjaśnieniu, uszczegółowieniu i ulepszeniu istniejącego zestawu obowiązków w celu poprawy ich
skuteczności.

Zaostrzenie przepisów uzasadnione jest istnieniem istotnych problemów w postaci wysokich kosztów i
niskiej wydajności/wartości produktów oferowanych inwestorom detalicznym. Wprowadzenie
wskaźników referencyjnych dla niektórych kategorii produktów umożliwiłoby firmom dokonywanie
ocen w oparciu o obiektywnie ustalone odniesienie. Punkty odniesienia posłużyłyby również jako
przydatne narzędzie dla organów nadzoru, umożliwiając im łatwiejszą identyfikację wartości
odstających i sprawdzanie, czy zasady są właściwie stosowane. Oczekuje się, że opracowanie
wskaźników referencyjnych wraz z towarzyszącą im sprawozdawczością danych zwiększy konkurencję
w zakresie produktów o lepszym stosunku wartości do ceny.

Opracowanie wskaźników referencyjnych może wymagać uwzględnienia złożoności rynku, przetestowania

ich, skuteczności i ewolucji w miarę ulepszania i zwiększania się danych i doświadczeń związanych z ich
stosowaniem. Aby podejście to sprawdziło się w praktyce, konieczna może być pewna elastyczność,
umożliwiająca okresowe dostosowania. Podejście oparte na zasadach zaproponowane przez Komisję ma na
celu uniknięcie sztywności zasad w tekście poziomu 1 i umożliwienie bardziej szczegółowego, elastycznego
podejścia w drodze aktów delegowanych, w miarę możliwości w oparciu o wkład techniczny ESMA i EOPA.

Na etapie opracowywania aktu delegowanego można rozważyć, czy można

uwzględnić specyfikę krajową charakteryzującą różne rynki.

Kluczowe znaczenie dla pomyślnego wdrożenia wskaźników referencyjnych i większej przejrzystości

rynku miałoby przekazywanie danych przez firmy właściwym organom krajowym oraz ESMA i EIOPA.

9
 ANEKS 1

Wstępne prace podjęte przez Europejskie Urzędy Nadzoru w sprawie VfM

Ważne zastrzeżenie: prezentacja przeprowadzonych prac i dodatkowych pomysłów

Europejskich Urzędów Nadzoru ma na celu zilustrowanie, jak mogłoby wyglądać praktyczne
zastosowanie podejścia VfM. Poniższe ilustracje opierają się na mandacie przewidzianym
obecnie we wniosku Komisji i nie należy ich postrzegać jako przesądzającego o
ewentualnych zmianach wprowadzanych przez współprawodawców w trakcie negocjacji ani
o ich ostatecznym porozumieniu w sprawie tekstu.Dopiero gdy ESA otrzyma karę finansowąl
mandat lub odpowiednie wezwanie Komisji do zasięgnięcia porady, czy byliby w stanie
podjąć konkretną pracę. ESMA i EIOPA przedstawiły poniższe pomysły, dlatego nie należy ich
rozumieć jako zatwierdzonych na tym etapie przez Komisję Europejską.

Pomysły przedstawione przez ESMA i EIOPA mają pomóc w toczących się dyskusjach
w świetle pytań zadawanych przez zainteresowane strony na temat sposobu można
oczekiwać, że wniosek Komisji sprawdzi się w praktyce.

Poniżej znajduje się zarys niektórych pomysłów ESMA i EIOPA na temat praktycznego zastosowania
wskaźników referencyjnych stosunku jakości do ceny. Pomysły będą musiały zostać zmienione/rozwinięte, w
szczególności w świetle empirycznego testowania proponowanych klastrów, proponowanych wskaźników i
dostępności danych.

Jak wskazano, Komisja musiałaby przyjąć tę metodologię w drodze aktu delegowanego.

ESMA i EIOPA mogą zostać poproszone o uwagi techniczne.

1.EIOPAwstępne prace zakresowe

Ogólnie rzecz biorąc, EIOPA jest zdania, że chociaż obecny proces POG dotyczy wartości dla Ryzyko
pieniężne – wprowadziłby wniosek Komisji dotyczący ochrony inwestorów detalicznych jaśniejsze zasady
dotyczące wskaźników referencyjnych – które nie mają charakteru ograniczającego (tj. nie regulują cen) i
umożliwiłyby szybsze dostosowanie nadzoru, wzmacniając w ten sposób jednolity rynek i unię rynków
kapitałowych.

I. Proces: Definiowanie i testowanie metodologii

Jeżeli EIOPA zostanie poproszona o wkład techniczny w metodologię, mogłaby wykorzystać istniejące prace
nadzorcze i zastosować podejście konsultacyjne i stopniowe. W szczególności w przypadku połączonych z
jednostkami i hybrydowych IBIP-ów EIOPA może:

1- Przeprowadzi publiczne gromadzenie dowodów na temat funkcjonowania jego obecnych

prac nadzorczych i sposobu ich stosowania przez rynek;
2- Przygotowując swoje doradztwo techniczne dla Komisji, współpracowała z właściwymi organami krajowymi
nad dokumentem konsultacyjnym, przed opracowaniem wkładu do metodologii, z właściwymi organami
krajowymi celem konsultacji w sprawie kluczowych aspektów, które zdaniem EIOPAwymagałoby dopracowania
i uwzględnienia w metodologii;

10
 3- Prace należy wykonywać wspólnie z właściwymi organami krajowymi. W pracach należałoby uwzględnić
ulepszone wymogi w zakresie sprawozdawczości, które w porównaniu z obecnym podejściem
zwiększyłyby i poprawiły szczegółowość klastrów produktów oraz zwiększyły dokładność wskaźników
referencyjnyche do specyfiki produktów.
4- Po zakończeniu prac EIOPA mogłaby przeprowadzić publiczne konsultacje na temat swojego wkładu w metodologię i
przeprowadzić projekt pilotażowy w celu ustalenia, czy wymogi w zakresie sprawozdawczości danych i zmienione
podejście do grupowania, jak opisano poniżej, są adekwatne do założonego celu.
5- Na podstawie konsultacji społecznych i ćwiczeń pilotażowych EIOPA zakończy następnie swój
wkład w metodologię.

W przypadku produktów z udziałem w zyskach EIOPA może zastosować bardziej stopniowe podejście i przeprowadzić
bardziej rozbudowaną fazę pilotażową.

Metodologia może wymagać oceny co najmniej dwa lata po jej wdrożeniu.

II. Klastrowanie produktów

Pierwszym i najważniejszym krokiem w celu zdefiniowania punktów odniesienia byłobyidentyfikacja

grup jednorodnych klastrów produktów w celu zapewnienia porównywalności benchmarków.
EIOPA rozważyłaby zdefiniowanie zestawu klastrów produktów w oparciu o konkretny produkt
funkcje, które mają odzwierciedlać potrzeby ubezpieczających.

Kluczowe cechy produktu mogą obejmować:

- Klasa ryzyka: zapewnienie, że produkty o różnych profilach ryzyka, które odpowiadają

różnym właściwościom, nie są grupowane razem;
- Częstotliwość premium: ogólnie rzecz biorąc, produkty z pojedynczą premią są tańsze niż zwykłe
produkty premium i przynoszą wyższe zyski;
- Obecność i poziom gwarancji: zapewnienie odzwierciedlenia specyfiki IBIP, ponieważ wielu
konsumentów widzi wartość dodaną w posiadaniu gwarancji;
- Zalecany okres utrzymywania (RHP): ponieważ dotyczy to płynności konsumentów, ale także
do kosztów i wydajności;
- Poziom i rodzaje dostępnego zabezpieczenia przed ryzykiem biometrycznym: zapewnienie odzwierciedlenia specyfiki
IBIP, ponieważ wielu konsumentów widzi wartość dodaną w posiadaniu różnych rodzajów zabezpieczenia przed
ryzykiem biometrycznym – np. ryzyko śmiertelności, ryzyko długowieczności;
- Obecność cech zrównoważonego rozwoju: Aby zapewnić uwzględnienie specyfiki, również w świetle
zwiększonego zainteresowania konsumentów produktami posiadającymi cechy zrównoważonego rozwoju.

EIOPA mogłaby również przewidzieć szczególne podejście w przypadku niektórych produktów

obejmujących wiele opcji(MOPy). Są to MOP łączące pakiet ubezpieczeniowy z szeregiem opcji
inwestycyjnych, które nie są wstępnie przygotowane dla konsumentów, ale w przypadku których po
zakupie pakietu ubezpieczeniowego konsumenci mogą łączyć (i zmieniać przez cały czas trwania
umowy) te opcje inwestycyjne. W przypadku tych produktów ważne będzie zapewnienie podejścia
spójnego z podejściem stosowanym w przypadku funduszy, biorąc pod uwagę, że opcje bazowe
składają się głównie z funduszy.

iii. Wskaźniki

11
 Punkty odniesienia musiałyby opierać się na zestawie wskaźników dla każdego klastra, które
należy interpretować łącznie, ponieważ niektóre mierzą koszty, inne poziom korzyści, a inne
zostałyby zbudowane na podstawie już uwzględnionej analizy kosztów i korzyści.

Nie wszystkie wskaźniki byłyby odpowiednie dla wszystkich klastrów, np. w przypadku klastrów, w których
zakres danych biometrycznych nie jest znaczący, wskaźniki dotyczące składnika świadczeń z tytułu śmierci
nie byłyby uznawane za istotne.

EIOPA mogłaby przewidzieć zestaw wskaźników ilościowych (dla scenariusza wykupu, dla scenariusza
ryzyka biometrycznego i innych dodatkowych wskaźników), przy czym konieczne byłoby również
opracowanie niepieniężnych cech jakościowych produktu. Publikując wskaźniki referencyjne, EIOPA
może potrzebować przedstawienia wskazówek dotyczących sposobu uwzględniania cech wartości
niepieniężnej. Wstępny zestaw wskaźników ilościowych mógłby obejmować na przykład:

- W przypadku składnika świadczenia na życie: (tj. scenariusz rezygnacji):

/ i roczne ( )9;
- Dla składnika kosztów: zmniejszenie wydajności ( )10I / ;

Wskaźniki te należy oceniać łącznie i w różnych momentach, np. 5 lat, połowa

zalecanego okresu utrzymywania (RHP) i pełny RHP.
- W przypadku składnika świadczenia z tytułu śmierci (tj. scenariusza
biometrycznego): / ;
- / :koszty wejścia są płacone w momencie subskrypcji polisy i mają one znaczący
wpływ na kwotę, która zostanie zainwestowana w fundusze typu unit-linked, dlatego
ważne jest, aby zrozumieć ich znaczenie w odniesieniu do kosztów całkowitych;

- przy połowie RHP i przy RHP pomniejszonej o premię za

ryzyko biometryczne, co pozwala zrozumieć minimalną wymaganą podstawową
wydajność, aby produkty osiągnęły próg rentowności;
- − ℎ ze średnim rocznym zwrotem równym danemu
zestawowi stóp zwrotu11;
- / :porównanie kosztów z wartością wykupu może być przydatne, ponieważ
wyższe koszty można uzasadnić wyższą wydajnością.

Znaczenie każdego wskaźnika w odniesieniu do klastra można określić po zdefiniowaniu klastrów

i otrzymaniu danych. Można by to również regularnie dostosowywać, aby odzwierciedlić rozwój
rynku.

Poniższy przykład, w którym klastry utworzono na podstawie ograniczonej próby produktów zebranych
przez EIOPA, pokazuje, jak jeden produkt wyraźnie wykracza poza standardy. Następnie właściwe organy
krajowe wykonały prace, które w wielu przypadkach zidentyfikowały problemy dotyczące produktów
oznaczonych jako wykraczające poza „punkty odniesienia” opracowane na potrzeby tych prac.

9Wewnętrzna stopa zwrotu po uwzględnieniu kosztów zgodnie z metodyką PRIIP

10Zmniejszenie plonu w rozumieniu Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1286/2014
(PRIIP)
11Zestaw stóp zwrotu powinien opierać się na: i) stopie zwrotu wykorzystanej do realizacji umiarkowanego scenariusza PRIIP KID lub ii)
zestawie stóp zwrotu dostarczonych przez EIOPA.

12
 Próbka kontrolna
Klaster produktów Wskaźniki Wybrany produkt
Reper
Rok progu rentowności przy danej stopie
zwrotu Nie opłacalne 7 lat
Produkt UL, RHP krótki, klasa ryzyka
Średni roczny zwrot do progu rentowności w RHP 7,30% 1,60%
3-4, pojedyncza składka i niewielkie
świadczenie z tytułu śmierci Całkowite koszty / składka 33,30% 9,20%
<1 nad produktem
Świadczenie z tytułu ryzyka biometrycznego/zapłacona składka życie 139% przy RHP

IV. Gromadzenie i testowanie danych (regulacyjny standard techniczny)

Opracowując dodatkowe sprawozdania dotyczące danych, EIOPA mogłaby ponownie ocenić istniejące
działania w zakresie gromadzenia danych. EIOPA podkreśliła już znaczenie proporcjonalności dla
ograniczenia obciążeń sprawozdawczych na rynku i zasugerowała potrzebę usprawnienia niektórych
istniejących wymogów – np. wzory Solvency II w pewnym stopniu zawierają już niektóre potrzebne
dane dotyczące produktów (np. S.14.01. i S.06.02), podobnie jak gromadzenie danych CPP.

2. ESMA”Swstępne prace zakresowe

W następstwie ustaleń rynku ESMAsprawozdaniach na temat kosztów i wyników detalicznych

produktów inwestycyjnych oraz CSA 2021 w sprawie kosztów i opłat UCITS, pracownicy ESMA są
zdania, że ocena stosunku jakości do ceny produktu finansowego zwiększyłaby przejrzystość i
zaufanie inwestorów do rynków kapitałowych. Benchmarki mogłyby służyć jako obiektywny punkt
odniesienia dla firm przy ocenie ich produktów oraz jako przydatne narzędzie dla organów nadzoru i
inwestorów, wspierające rozwój prawdziwie jednolitego rynku kapitałowego w UE.

I. Klastrowanie produktów

Pierwszym krokiem, biorąc pod uwagę znaczenie UCITS dla inwestorów detalicznych i dostępność danych,
ESMA mogłaby rozpocząć prace, koncentrując się na produktach UCITS. AFI i programy SRP można
uwzględnić na późniejszym etapie, gdy dostępne będą odpowiednie dane.12

Aby określić główne kryteria definicji klastrów produktów zapewniających jednorodność i

porównywalność rozpatrywanych produktów, ESMA rozważy skorzystanie z wcześniejszych
doświadczeń w zakresie analizowania kosztów i wyników inwestycji funduszy detalicznych.13

Potencjalne kryteria identyfikacji klastrów produktowych (Uwaga: lista ta nie jest wyczerpująca i może
wymagać zmiany/dostosowania).

12W zakresie kompetencji ESMA produktami inwestycyjnymi istotnymi dla inwestorów detalicznych są fundusze inwestycyjne i
strukturyzowane produkty detalicznects. Aktywa finansowe gospodarstw domowych skupiają się jednak głównie w funduszach
inwestycyjnych. Według DoESMAnajnowsza próbka użyta w 5tedycji raportu ESMA o kosztach i wynikach wartość aktywów detalicznych
zainwestowanych w fundusze inwestycyjne wyniosła w 2021 roku około 7 bln euro, z czego 6 bln euro w UCITS. Inwestycje w
strukturyzowane produkty detaliczne odpowiadały jedynie 300 miliardom euro, czyli 5% wartości aktywów UCITS.
135tedycja Raportu rynkowego ESMA na temat kosztów i wyników detalicznych produktów inwestycyjnych w UE

13
 - Klasa aktywów: fundusze akcyjne, obligacyjne i mieszane stanowiące ponad 90% funduszy
detalicznych.

- Horyzont Inwestycyjny/Zalecany okres utrzymywania: 1, 5 i 10 lat.

- Typ zarządzania: zarówno aktywny, jak i pasywny.

- Kategoria ryzyka: Podsumowanie wskaźników ryzyka PRIIP (SRI).14Dla każdego aktywa

UCITS są pogrupowane według klasy ryzyka zgodnie z klasyfikacją SRI od 1 do 7, gdzie 1
oznacza najniższą kategorię ryzyka, a 7 najwyższą.

- Zrównoważony rozwój i inne dodatkowe kryteria (potencjalnie powiązane z istniejącymi

kategoriami SFDR, ale należy pamiętać o ograniczeniach tych i możliwych nadchodzących
reformach).

Liczba punktów odniesienia będzie zależała od liczby kryteriów, które należy uwzględnić. Istnieje
kompromis pomiędzy braniem pod uwagę większej liczby kryteriów, z jednej strony, z korzyścią
w postaci kompleksowości i porównywania bardzo podobnych produktów, a z drugiej strony
posiadaniem mniejszej próbki produktów do porównania z punktem odniesienia, który jest
reprezentatywny dla rozważanych rynek.

II. Wskaźniki
W tej części omówiono wskaźniki, które można wykorzystać do obliczenia wskaźnika referencyjnego, opierając się
na wcześniejszych doświadczeniach w zakresie analizowania kosztów i wyników inwestycji funduszy detalicznych.
Dla każdego klastra produktów punkt odniesienia można zmierzyć jako wydajność w stosunku do kosztów:

1.Wydajność brutto: dotychczasowe dokonania.

2.Koszty: Pojedyncze składniki kosztów oparte na kategoriach kosztów KID PRIIP: koszty wejścia i
wyjścia; koszty bieżące; składniki kosztów bieżących (opłaty za zarządzanie i inne koszty
administracyjne lub operacyjne; koszty transakcyjne); opłaty za wyniki.

iii. Przykład ilustrujący proponowane podejście

Poniższy przykład i powiązane rysunki służą wyłącznie celom ilustracyjnym i nie należy ich
traktować jako wartości referencyjnych.

- Produkt: UCITS akcyjne; inwestowane przez okres pięciu lat, aktywnie zarządzane i należące do
podsumowującej kategorii ryzyka 4 PRIIP.

- Składnik kosztów: Dla uproszczenia ten przykład skupia się na kosztach bieżących. Identyfikacja
kwartylów pod względem kosztów bieżących wyrażona przez współczynnik wydatków całkowitych
(TER): najniższy – 25%; 50%; 75%; Górne-25%.

- Wyniki: dla każdego kwartyla kosztów przeszłe roczne wyniki brutto obliczone na poziomie klasy
jednostek uczestnictwa w 5-letnim horyzoncie inwestycyjnym, agregacja średniej geometrycznej.

14 Rozporządzenie delegowane Komisji 653/2017 .

14
Na podstawie powyższego można zidentyfikować benchmarki i istotne odchylenia od
benchmarków:

- Punkt odniesienia: średnia wydajność dla każdego kwartyla kosztów (pierwsza kolumna tabeli 1).

- Znaczące odchylenie od punktu odniesienia: najniższa wydajność określona na podstawie najniższej

wydajności wynoszącej 25% dla każdego kwartyla kosztów (druga kolumna tabeli 1).

Szczegółowo, dla każdego kwartyla kosztów, począwszy od dolnych 25% (najniższe koszty) do
górnych 25% (najwyższe koszty), odpowiednia wydajność jest analizowana i kategoryzowana w
czterech kwartylach, począwszy od najniższej wydajności (określonej w 25 dolnych %) do
najwyższej wydajności (określonej w gronie 25 najlepszych).

Oznacza to, że jeśli zarówno koszty, jak i wyniki są wysokie, fundusz może zapewnić
stosunek jakości do ceny (w tabeli 1, Koszty>2% i Wyniki>6,7%). Jeżeli jednak koszty są
wysokie, a wyniki niskie, fundusz prawdopodobnie nie zapewni stosunku jakości do ceny (w
tabeli 1, Koszty > 2% i Wyniki < 1,5%).

Dla każdego kwartyla kosztów uwzględnione zostałyby wszystkie fundusze należące do „najniższych 25%
wyników”. należy uznać za znacząco odbiegający od poziomu odniesienia określonego na podstawie
średnich wyników.

Tabela 1 – Punkt odniesienia

Aktywna inwestycja 5-letnia EU UCITS Equity – klasa SRI 4

Dotychczasowe dokonania (%)

ISTOTNE
REPER
ODCHYLENIE Górne-25% (75% -
Przeciętny (%) 50% 75%
Dolne-25% Maks)

Dolne-25% (<=1,1%) 3.6 0,5 3.7 6.2 6.2 – 14.2

50% 3.6 1,5 4.4 6.9
Koszty
(%)

(1,1%<TER<=1,7%) 6,9 – 17,8

75% (1,7%<TER<=2%) 4,5 1.8 4.6 7.2 7,2 – 18,6
Najlepsze-25% (2%<TER<=6,3%) 4.1 1,5 4.2 6.7 6,7 – 15,1
Uwaga: Dla każdego kwartyla kosztów tabela przedstawia wyniki aktywnego funduszu kapitałowego EU UCITS za ostatnie 5 lat brutto. Dla każdego kwartyla
kosztów punkt odniesienia jest identyfikowany na podstawie średnich wyników, a znaczące odchylenie jest identyfikowane przez dolne 25% wyników. W tym
przykładzie koszty bieżące mierzone są za pomocą współczynnika kosztów całkowitych (TER) i wyrażane w kwartylach od najniższych 25%, identyfikujących
najniższe koszty, do górnych 25% określających najwyższe koszty,%.
Źródła: Refinitiv Lipper, ESMA.

Można teraz rozważyć następujące dwa fundusze A i B, jak przedstawiono w tabeli 2 poniżej.

Tabela 2 – Fundusze hipotetyczne

Fundusz A Fundusz B

Koszty (%) 3% 1,1%

1,1% 10%
Przeszłość

Wydajność (%)

Fundusz A nie zapewnia inwestorowi stosunku jakości do ceny: Wyniki Funduszu A (1,1%)
znacząco odbiegają od benchmarku (4,1%). Fundusz A należy do kohorty funduszy

15
mający najniższą wydajność (1,1% mieści się w dolnych 25% wydajności) i najwyższe
koszty (3% mieści się w górnych 25% TER, czyli w zakresie 2%<TER<=6,3%)

Fundusz B zapewnia inwestorowi stosunek jakości do ceny: Wyniki Funduszu B (10%)

mieszczą się w wartościach odpowiadających najwyższym wynikom (górne 25% od 6,2% do
14,2%), wyższym od benchmarku, określanych na podstawie średnich wyników 3,6% i
najniższych kosztów (dolne-25% :<=1,1%)

Podsumowując, w tym przykładzie fundusz A należałby do 25% najniższych wyników pod względem
wyników i w związku z tym można uznać, że wykazuje znaczne odchylenie od punktu odniesienia
wyrażonego jako średnia wartość (4,1%) we wszystkich funduszach należących do funduszu tej samej
kategorii poziomu kosztów (w przypadku funduszu A będzie to Top-25%).

16