22

BREA’S STORY
I want to know if here in the world we live were full of danger. Will true love exist?

NiKaye
 BRIASHIN
“MAGIGING DOKTOR AKO!!!” Brea was 7 years and her brother is 14 they started to steal in
order to live. When Brea is 13 her brother gone to Capital to
“MAGIGING DOKTOR AKO!!!”
make a proper living. Because his good in computer
“MAGIGING DOKTOR AKO!!!” programing he became part of a famous team in investigation
department in Zarvarez corporation Company. They are the
“MAGIGING DOKTOR AKO!!!”
one who is handling and investigating their enemy
“MAGIGING DOKTOR AKO!!!” information in order for their company to be at the Top. When
we say Top, to be the powerful company that exist in Capital 1.
Maririnig ang mga katagang ito na paulit-ulit na galing sa
itaas ng bundok. Napapatingin naman ang mga taong
dumadaan sa pinaanggalingan nito at makikita ang batang
PROLOGUE
babae na paulit-ulit na sinisigaw ang katagang ito.
My name is Breashin Zabrielle Navagara, my brother name is
It was more than 12 years ago when Breashin Zabrielle
Brandon Brint Navagara we have this 7 years gap that is why
Navagara make an ought on that small hill that ‘when she
my brother is a responsible brother. Sabi ng kuya, noong
grow she’ll be a doctor’. In order to achieve that she need
pinanganak ako ay umuulan ng malakas. Ipinanganak lang
money. To have money she needs to steal. And to steal she
ako sa bahay dahil nga kapos kami sa pera. Sabi pa niya noong
needed to be a thief. Life was hard when she was growing up.
ipinanganak ako kahit na umuulan puno ng ngiti ang mga
With her brother they became famous (in a bad way) in their
magulang dahil isa daw akong biyaya sa panahon na kung
small town. They were called as the “Phantom thieves” for
saan puno ng takot ang lahat. Hindi ko alam kung masyadong
they were not known of who they are their age, gender and
positive lang ang pananaw ng mga magulang ko sa buhay.
many aspects of them is unknown. These is the reason Brea
Kahit sa madilim at maulan na panahon, ngumingiti pa rin
and her brother, Brandon became a legendary thieves. When
 BRIASHIN
sila. Sabi ng kuya isang magsasaka ang aking ama at ang aking
ina naman ay nagbibinta ng mga bulaklak na tinatanim
naman ng aking ama. Maliban doon wala na akong ibang alam
sa trabaho ng aking mga magulang o kung may iba pa ba kami
kamag-anak dahil simula ng matuto akong magsalita at
makaintindi ng mga salita iyon lang ang naririnig kung
sinasabi ng kuya. Hindi sa hindi ako interisado tungkol sa
mga magulang ko pero ng malaman ko na wala na sila. Hindi
ko alam kung ano ang dapat na maramdaman at nanahimik
na lang. Sabi ng kuya umuulan noon ng maaksidente ang
tricycle na sinsakyan ng aking mga magulang papunta sa
palingke. Patay silang dalawa ganoon din ang tricycle driver.
At nangyari ‘yon noong dalawang taon pa lang ako. Simula
noon ang kuya na ang naging ina at ama ko. habang lumalaki
ako papunta sa edad na lima napag-alaman ko na ang
pinangbibili ng kuya ng aking gatas at diaper ay mula pag-
nanakaw. Ilang beses ba na muntikan na siyang mahuli? At
ilang beses niya na ba itong ginawa? Para lang sa akin. Pero
nabibigla rin ako kung paano ko nalalaman ang ganitong mga
bagay ng walang nagtuturo. Halimbawa na lamang natuto
akong mgabasa sa edad na tatlo at magsulat. Natuto akong
maligo na ako lang habang wala ang kuya. At gumagawa ng
gawaing bahay na wala ang kuya. Sa edad din na tatlo
sinubukan kung magsaing pero muntik ko ng masunog ang
bahay buti na lang dumating ang kuya. Ang nasunong lamang
ay ang kusinang parte, simula noon ayaw na nang kuya na
humawak ako ng pusporo. Pero hindi ako nakinig at paglipas
ng ilang araw. Habang umalis si kuya para umigib ng tubig sa
sapa. Sinubukan ko ulit at dito ko napagtanto na kayang kung
gayahin ang mga gawaing isang besis ko lang nakita. Naisip ko
ng mga panahon na iyon ‘napakatalino ko’. pero ng umuwi
ang kuya sinigawan niya ako. At hindi kinausap ng ilang araw
dahil hindi raw ako sumunod sa utos niya. Sa edad na apat,
sinubukan kung sundan ang kuya. May mga kasama siyang
mga lalaki na kasing edad niya. tinitingnan ko sila ng
mapansin ko na pumupunta sila sa matataong lugar. At
kunwari binabanga ang mga na dadaanan habang ang kamay
ay nasa bulsa ng mga bag na kanilang binabanga o di kaya
hinahablot ang mga cellphone o pitaka na nasa bulsa ng
kanilang pantalon o short. Nakakabigla. Sa panahong iyon, sa
murang edad nakaramdam ako, ng tinatawag na excitement.
Gusto kung subukan pero natatakot ako na baka makita ako
ng kuya o di kaya magkamali ako at mahuli ng nanakawan ko.
Nang pumasok sa isip ko ang ganoong senaryo gusto ko
 BRIASHIN
sapakin ang sarili ko dahil nagagawa ko ng magisip ng
ganoong bagay. Kaya bago umuwi ang kuya sa bahay, nauna
na akong umuwi. Pero kung babalikan ang panahong iyon,
sana hindi na lang ako umuwi.
CHAPTER 1: MY NIGHTMARE
“Boom!!!” isang malakas na tunog nang dalugdug kasabay
nito ang unti-unting pagbuhos ng ulan. Ang A7 Town ay kilala
sa malapad na field nito na tinataniman ng mga bulaklak lalo
na ang mga bulaklak na ginagamit pang kasal o di kaya kung
may patay.
Sa gitna ng field ng mga bulaklak, may purple na kulay ito. Ito
ang panahon nakung saan pwede nang e-harvest ang mga
bulaklak na ito. Pero dahil sa pagbuhos ng ulan mukang
mapapabukas na lang. sa kalagitnaan ng field ta pagbuhos ng
ulan mapapansin ang munting bata na mabilis tumatakbo,
kahit sa muntging edad nito kung titingnan mong mabuti
mapapansin mo ang maputing kulay ng bata. Pink na mga labi
at mga mata na kung titigan ay kasing kulay ng mga purple na
bulaklak. Na isa namang rare site sa maliit na lugar kagaya ng
A7 town. Para bang may dugong banyaga ang bata dahil sa
kulay ng mata nito. habang tumtakbo sa gitna ng ulan si Brea
ang tanging nasa isip niya ay makauwi na sa bahay nila bago
ang kuya dahil magagalit nanaman ito kapag nalamang hindi
nito sinunod ang utos niyang manatili sa bahay. Kahit maliit
ang mga binti ni Brea mabilis pa rin itong tumatakbo. Puno na
na ng putik ang mga paa at pati ang damit na kulay puti ay
nagiging bkulay brown na rin dahil sa putik. Ang abhay nila ay
malapit sa field ng bulaklak dahil may parte ng lupa dito ang
kanilang mga magulang na tinataniman ng mga magulang
niya dati ng bulaklak. Ang bahay nila ay napapalibutan ng
mga iba’t-ibang punong prutas kagaya ng lansones, santol,
rambutan at langka. May maliit naman na hardin ang
kanilang munting bahay na naaalagaan ng maayos kahit wala
na ang ina. Ganito ka responsible ang kuya ni Brea dahil sa
inaalagaan nito ang mga halaman na iniwan ng nawalang ina.
Araw-araw nito dinidiligan ang mga tanim ng ina, bago ito
umalis, at tumugo kung saan lugar man. Sa pagtapak ni Brea
sa kanilang munting hardin ang inaasahang, nakatayong
matataba at berdeng dahon ng gumamela at rosas at pulang
mga bulaklak nito ay nasa lupa at mapapansin na para ba
itong tinapak-tapakan ng hindi lang isang tao kundi
maraming tao. Hindi lang ang dalawang bulaklak ang
 BRIASHIN
napansin ni Brea na nakatihaya sa lupa, pati rin ang mga
bulaklak na nakapaso ay sira na rin at basag na ang mga paso.
Ang bahay na nakasirado ay bukas at hindi lang nakabukas.
Ang pinto ay sinira na parang pinagpapa-palo. Ang kubong
tahanan ay kung dati ito matindig na tumatayo sa gitna ng
napapalibutan ng magagandang bulakbulak at matatayog na
puno ngayon ay wasak na.
Takbo ang unang salitang pumasok sa isip ni Brea pero para
bang naipako ang kanyang paa sa lupa na kanyang
kinatatayuan dahil sa ayaw nitong gumalaw. The house that
her parents left for her and her brother is now destroyed by an
unknown people. Brea is still in daze after seeing what happen
to their when all of sudden someone lift her up, when she look
back, she scream.
“Ahhhhhhhh!” and everything went black.
Brea’s woken up by a subtle noise it seems like someone’s
crying when she open her eyes she was terrified of what she
see. Her two hands where bound by a thick chain, and so does
her feet. And she was in room that seems like she was in bird
cage but a big one that can accommodate more than 10
children that was in her age. She’s not the only one who’s in
the cage there are more 10 of them and just like her they were
bound by a thick chain. Other than the cage that she was in
looking around there are more of those big cage in huge room
that is now window only one door that is tightly close and only
lighted by a dim fluorescent. If the light is turned off, it would
be dark as night without stars and moon. Brea is focus in
looking around that she seem like she was looking at the park
that she didn’t notice that there are pair of like a predator eyes
that is looking at her and smiling wildly like a clown.
“Boss, tingnan mo!” saad ng lalaking may tenga na parang
daga at sabay turo kay Brea “napakagandang bata, at tingan
mong mata! Boss, Malaki ang kikitain natin sa batang ito!”
Masayang saad ng lalaking may tengang daga.
“Hmmm.” Tanging saad ng lalaking may ngiti na parang mata
sa tuno ng pananalita niya ata tawag sa kanya ang kanyang
kasama, masasabing siya ang boss sa kanilang dlawa. Sa
kwartong iyo ay ang tanging maririnig ay ang mga hikbi at
iyak ng mga bata. Pagkatapos tumingin ni Brea sa paligid.
Napansin din ni Brea ang dalawang lalaki na nakatingin sa
kanya.
 BRIASHIN
“Uwahhhhh!” malakas na iyak ng batang na kabilang cage,
napalakan nito na nagging dahilan ng paglingon ng dalawang
lalaki sa deriksyon nito.

“Shhhhh, ‘wag kang umiyak.” Mahinang saad ng batang lalaki

na medyo may edad sa batang lalaking umiiyak ng malaks.
Imbis na humina ang iyak nito ay mas lalong lumakas.

“UWAHHHHH! GUSTO KO NG UMUWI! MAMA! MAMA!”

sigaw nito.

“Shhhh. Tama na. Wag ka ng umiyak.” Pagpipigil naman ng

lalaking may edad. Pero hindi malakas ang pagkakasalita nito
na para bang natatakot itong magsalita ng malakas, pero
habang pinapatahan nito ang batang lalaki, mas lalo pa itong
umiyak ng malakas.

‘Natatakot ako…’ mga salitang pumasok sa isip ni Brea.

“Kuya…Kuya…Kuya” unti-unting palakas na bulalas