Professional Documents
Culture Documents
Angel in Disguise
Angel in Disguise
Angel in Disguise
As As
As As
well...
so ako na masama.
hindi ko na itatanggi.
di mahulog ka.
**wake up**
**wake up**
>_____________________________________<
Umaga na agad?!
Malamang.
*wake up*
*wake up*
**
School.
sa’kin.
Bakit?!
belong!
*krrrrrrrrrrriiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinnnnnnnnnnnnnggggggggggg*
>___________________________________<
Oh crap!
Patatakbuhin nila ko? Nakikita ba nila itsura ko? Naka-heels ako oh!
Pero yun. Isang upuan na lang natitira. Nakalaan na lang para sa’kin. Hahaha.
*blag*
“Aray naman!”
“S-Sorry m-miss…”
Yung tipong one thousand pages. Hahaha. Hindi. Mga nasa-700 lang siguro.
“H-Ha?”
“Unli? Uulitin ko? Ano ko? Uto-uto?! Ihulog mo pa yang libro mo, ihuhulog din
Pero in all fairness naman, kulang lang sa fashion sense… May itsura naman.
**
So ayun na nga.
“Yes kuya?”
‘kuya’ o ‘ate’.
Paglingon… PAK!
“Oh? Hindi ka pa masaya? Gusto mo pang bagsakan yung isa kong paa ng libro?!”
“Ha? Hindi… Hindi ko naman sinasadya. Na-off balance lang siguro sa desk…”
“Nerd…”
“Ano yun?”
“Mag-so-sorry na nga ako… Tsaka aalukin sana kita dun sa bagong bukas na bubble
“Yung sorry, pwede pa. Pero yung tea?! Blech! Mukha ba kong nag-tsa-tsaa?!”
Ano? Mag-tsa-tsaa kami tapos hihingin niya number ko tapos magigng textmate kami
Cyrus’ POV
Kung nandun ka sa department namin, talagang siya ang una mong mapapansin.
Kinabukasan.
“Oo… Maganda.”
“Anong pangalan?”
‘Hindi ko alam kasi umalis na siya’ o ‘None of my business’ daw kasi yung
pangalan niya?
O________________________________________O
“Mister-whatever-your-name-is, kailangan ko tong kaibigan mo. Thanks.”
Ayos lang sana kung kamay ko hawak niya kaso hindi. Yung manggas pa ng damit ko.
“Wag mo kong tawaging MISS. Hindi naman kita katulong. Hindi kita driver. Lalong
“Sofia…”
>____________________________________<
“Bakit?”
At hindi rin makatanong kasi baka sabihin na naman niya na ‘it’s none of your
business’.
“Oo. Bakit?”
“Ako lang magtatanong. Saan ba yung sinasabi mong bubble tea shop?”
“Great. Tara.”
Gusto kong humindi at sabihing ayokong sumama pero may parte sa’kin na gustong
Ewan ko kung curiosity pero habang hinahatak niya ko, siguro mas nagiging
“Umorder ka na.”
“Ha?”
“Her.”
“Ano po yun?”
>__________________________________<
**
“Magkano yung tubig?”
“Buti na lang nakita kita kanina. Naiistress na kasi ako kung ano gagawin ko
eh.”
O_______________________________O
Stalker?! Seryoso?!
Buti nalunok ko na yung iniimon ko kundi…
Tsk. Stalker?!
“Well, buti na lang talaga nakita kita. Wala ka namang klase ngayon di ba?”
“Wala di ba?”
Bahala na.
“Wala.”
Chapter 3**Friends LANG
Hanggang ngayon medyo nangagapa pa rin kasi naa-adjust yung schedule ko.
Kapag siya, siya lang. Hindi ko rin naman kayang tumanggi sa kanya.
“Masama din impluwensya niyang Lavender sa’yo eh. Ang dalas mong umabsent ng
dahil sa kanya.”
libro sa library kasi umabsent siya at kailangan niya yun sa report niya? Ah… Di
kaya…”
“Oo na! Minsan hindi masyadong mahalaga pero kailangan niya pa din ako.”
Bumuntong hininga na lang si Dwayne.
Hindi naman niya maiintindihan. Hindi naman kasi siya yung madalas makasama ni
Lavender.
**
Lunch na.
“Hello?”
“Asan ka?”
“Lavender?”
CALL ENDED
binigay sa kanya.
Kapag nagtanong naman ako, panigurado ‘it’s none of your business’ na naman
>_________________________________________<
“May garden tea party yung isa sa mga kaibigan ni mama. Sumama daw ako. Kaya
sasama ka.”
“Ha? Bakit?”
“Kasi mas mabuti ng kahit pano may isa akong kilala dun.”
**
O_______________________________________O
Garden?! Eto?!
Medyo nakakagaan nga kami sa buhay pero hindi naman yung ganito!
At mukhang ako lang din nagulat. Parang sanay na sanay na nga si Lavender sa
ganito.
“Hahanap na ko ng pwedeng maupuan. Kumuha ka na lang ng pagkaen o tea o
whatever.”
Kung pwede ko lang basagan ng mga mukha tong mga tumitingin na to, nagawa ko na.
Pero mukha namang hindi siya nababahala kaya hindi ko na lang din pinansin.
“Bakit ang tagal mo? May pila ba sa kung saan ka man pumunta?”
“Wala naman.”
“…”
“Attendance.”
“Attendance?”
“Para san?”
sa pamilya namin. Potential business partner kasi tong pamilya na to. Wala man
“Ikaw ba? May isang bagay ka bang ayaw pero kailangan mong gawin?”
Ikaw. Hehehe.
“Photography sana…”
“Talaga? Ako gusto ko ng Fine Arts pero sabi ni lolo wala akong mapapala dun.”
Mukhang mayaman. Siya siguro yung anak ng kung sinong may-ari ng garden na to.
“Oo. Bakit?”
O____________________________________O
Chapter 4**Kampai!
Sabado ng gabi.
“Alam mo kasi pare… Sinisira ka lang ng babaeng yan. Pero ikaw. Si uto-uto.
Hahaha.”
“Eh gusto ka ba niya? Ang daming babae diyan! Yang ganyan pa napili mo.”
Tatlo…
Apat…
Hanggang hindi ko na alam kung anong nangyayari sa paligid ko.
Lavender’s POV
Linggo ng umaga.
Naka-itim.
Umagang-umaga…
Oh my siomai.
O_____________________________________O
“Kahit saan.”
Basta makalayo.
Cyrus’ POV
$#%@!
>______________________________________<
HANGOVER!!!!!!!!!
“Nandyan na!”
O________________________________O
Lavender?!
“Cyrus! Ayos ahh. May sarili ka palang condo unit. Ang ganda ng location. Pasok
ako ah.”
Yung babaeng kakalimutan ko, nandito.
“Wow! Ganda din ng loob! Hoola~ Ang laki naman ng TV mo! May cable ka ba? Nood
“Hangover?! *hik* Sho… Uminom ka? Bakit ka *hik* uminom? Mashama yun!”
“Ah. Oo nga nu? *hik* Ang tali-talino talaga ni Shyrush oh… Hahaha.”
Hindi ko mapaliwanag.
>____________________________________<
“Hindi sha dapat mahalin! Grade four ako nung iniwan niya kami para sha *hik*
ibang babae. Buti sha’min kampi si lolo. *hik* Bawat okasyon, pinapadalhan niya
*hik* kanya yun eh. Two yearsh ago… Death by car acshident… Pero bakit hanggang
ngayon, iniiyakan ni mama yun?! Bakit ba kayong mga lalake, hindi na lang
makuntento sa isha?!”
“Wushu. Pinagtatakpan mo pa uri mo! Nung third year kaya ako, pinagpalit ako ng
boyfriend ko para *hik* sha ‘kaibigan’ ko. Ikamamatay niyo ba maging shtick-toone?!”
na kita ng almusal.”
“Sh-Shofia.”
“Ano?”
**
“Ngiti ka nga.”
“Bakit?”
^__________________________^
Makademanda wagas.
“Shabe na ba mash gwapo ka pag nakangiti eh. Taposh may dimple ka pa. Pinanganak
ka ba talagang gwapo?”
O/////////////////////O
kumot.
Lavender’s POV
^O^
Ang bangooooooo~
Hoola~
O______________________________________O
T-Teka.
Nasan ba ko?!
At tinaob ko.
*blag*
“Hoy Cyrus! Anong ginagawa ko dito? Tsaka ilang ulit ko bang sasabihin sa’yo na
Loading…
LOADING COMPLETE!
Naalala ko na. Sobrang ayaw ko sa bahay kaya pinuntahan ko tong taong to.
“Ah. K. Fine.”
“San? Kung ayaw mo na nangyari lahat to, di sana pinaalis mo na ko agad. Pero
**
Ala-una na.
Palusot niya!
If I know, gutom na din siya at nainggit lang siya sa’kin kasi ang sarap ng kain
ko.
Well… Masarap naman kasi talaga yung luto niya kaya masarap kain ko.
>____________________________________________<
Tsk.
“Pwede ba?”
“Oo. Bak—”
Nahinto yan kasi alam niya na ayaw kong tinatanong niya ko lagi.
access ako sa information mo. Kaya nakuha ko number at address mo. Yun din
**
Alas-dos.
Ako nanonood pa din. Siya kaharap niya yung laptop. May tatapusin daw kasing
“Ha?”
tenga ko.”
“Ayoko na ng vibes ng unit mo. At may ilang oras pa kong pwedeng patayin. Let’s
go.”
“Saan nga?”
“Oo.”
“Di wag ng magtanong!”
Cyrus’ POV
Saan naman kaya kami ngayon pupunta ni Sofia?
O_______________________________________O
Pano niya nalaman naman na meron nito dito kung nasan man kami?
Parang lahat naman alam ng prinsesa ko.
“Oo.”
“Ako hindi. Nung grade six ako pumunta din kami sa ganito ng lolo ko. Pero
Sa ganda.
Sa yaman.
pamilya niya.
Eh kung sa’kin na lang kaya niya ibigay yung atensyon at pagmamahal niya?
Hahaha.
**
Alas-sais.
Ngayong araw, may bago akong baso at pinggan dahil kay Sofia. Hahaha.
At siya may malaking chichirya. Kung nakita niyo lang yung ngiti niya nung hawak
^__________________________________________^
“Para baso’t pinggan. Wag mo sabihing may condo ka tapos baso’t pinggan eh wala
ka?”
“Meron naman.”
“Buang.”
bida?
Eh anong gagawin ko?
“ARAY!”
>______________________________________________<
“Masakit?”
As a matter of fact…
>___________________________________________<
“Hindi naman.”
*pak*
>_________________________________________<
Kanina, nilaglag niya ko sa sofa. Tapos kinagat niya ko. Ngayon sinampal.
**
Alas-otso.
“Lavender!”
“Ma.”
O__________________________________________O
Pano? Bakit?
BOYFRIEND? SERYOSO?
**vibrate vibrate**
UNKNOWN NUMBER
**vibrate vibrate**
Oo. Boyfriend kita. Sige. Wag ka ng mag-reply. Kay mama tong cellphone. Wala
akong load.
Dwayne’s POV
Monday na uli.
Sabihin na lang natin na kung may mayaman at may-kaya, nandun kami sa gitna.
Pareho kaming business management students. Mga future tagapag-mana din kasi
Dito walang uniform. Wala ding block sections kaya kung anong subject lang gusto
Kumpleto sa facilitites.
Nag-ca-cram na si Cyrus.
9:30.
=_______________________________________=
O_________________________________________O
“San?”
“Yun oh.”
Hahaha. Patay kang bata ka. Sabi sa inyo sisirain lang talaga ng Lavender na yan
**
Break time.
Hindi ko din alam kung pano nangyari yun samanatalang hindi pa nga niya
natatapos yun at kulang na lang maglakad siya ng nakaluhod mula Cubao hanggang
“Anong milagro ginawa mo? Kanina lang hindi ka pa tapos sa ippresent mo kay
sir.”
“Sofia? Sinong Sofia? May bago ka ng babae? Tss. Ang tinik mo pre!”
“Si Lavender. Sofia Lavender. Tss. Bakit ko naman ipagpapalit yung girlfriend
ko?”
“GIRLFRIEND?!”
Nung kailan lang ng nag-iinuman kami dahil sa babaeng yun tapos ngayon,
Sila na ba talaga?
Sky is the limit ang pangarap ah. Hindi na lang sinabing asawa niya ng mas
mataas pa.
“ALEX?!”
“Oo. Alex. Sabi ni mama i-tour ko daw siya sa campus kasi new enrollee daw yun.
“Shut up Dwayne.”
“G-Gomenasai…”
Akala ko ba ALEX?
“Sira! Ano ba yang utak mo. Parang cloak ni Harry Potter. Invisible. Tss. Si
“Hindi naman ako um-oo kay mama. Tsaka mag-lu-lunch pa nga ako. Kapag tinour ba
“Hi-Hindi.”
“Kasi sabi ko. Wag ng puro satsat. Kaya mo yan. Wag ka lang gagawa ng
“Halalala. Ayaw maniwala? Bahala ka. Itour mo na yan. Kapag na-late si Cyrus sa
“Larete? Hmm… I’m Alexandra Jan Santiago. Alex for short. Uhm… Si Lavender,
“Ahh. Ok.”
=_________________________________________=
Cyrus’ POV
“Utang? Ano?”
Ano naman sasabihin ko kay sir kaya wala akong mapresent ngayon?
“Nandito si Ms. Jimenez kasi naiwan mo daw yung report mo sa bahay nila. Hindi
ka naman daw niya mahanap kaya dito na lang niya binigay. Mr. Sebastian, I
suggest…”
“Sir. It’s not his fault. Pre-occupied lang siguro siya. Anyway, Cyrus, eto na
yung report mo. Pinaghirapan mo to kaya ayusin mo lang pagpresent ok? Sir, thank
“It’s nothing.”
*________________________________________*
Report ko?
Eh…
Di ba…
Alam ko…
**vibrate vibrate**
UNKNOWN NUMBER
lang ako.
Laging nakikitext?
End of flashback**
O_______________________________________O
“Eh san ba tayo pupunta? Sabihin mo na lang tapos ipag-d-drive na lang kita.”
*vrrrrrrrrrrrrrrrr*
Tss. Gusto lang yata magpayakap nito kaya motor ang dinala at hindi kotse.
Hahaha.
LOL.
Parang may roller coaster lagi kapag siya yung kasama ko.
Sa totoo lang, hindi ko nga din alam kung kailan ko naumpisahan maramdaman yung
=__________________________________________=
Tss. BORED!
“So yan. Nalibot na natin yung university. Oo nga pala, saan kayo nagkakilala ni
Lavender?”
“Hindi.”
Malambing na mahinhin.
“Pasensya naman…”
Kakaiba din stamina ng lalaking to. Pano niya kaya natiis mabugbog sarado sa
girlfriend niya?
“Lavender!”
“You’re unbelievable.”
“I know right? Anyway, manonood kami ng sine after school ni Cyrus, sama ka.”
“What? No.”
“Yes. Nagpaalam na ko sa parents mo. Whether you like it or not, you will like
it.”
“Mag-da-date lang kayo eh.”
>_____________________________________<
“Hintayin ko na lang kayo o hintayin niyo ko. Kung ano man mauna. Uwian. Come
**
Uwian.
“Hello?”/ “Hello?”
CALL ENDED
>________________________________________<
“Ihahatid na kita.”
“No thanks.”
“Pffffftttttt…”
“Yes. I don’t mind if you bite. Basta handa kang madala sa ospital.”
“Alex.”
“What?”
Pero nakaka-curious lang. Bakit siya, simple lang? Bakit siya, hindi agad
“Pag-iisipan ko.”
Kahit mukhang OUT OF MY LEAGUE siya, try and try until you (a/n: die?! XD)
Cyrus’ POV
Isang buwan na naman lumipas pero hanggang ngayon ganyan pa din bati nila
sa’min.
Pero ngayon, kulang na lang lumuhod siya sa harap ni Alex mapasagot lang.
Hanggang ngayon nga hindi ko pa din alam kung anong tunay na number niya.
Ni hindi ko pa nga nahahawakan yung kamay niya.
Alam kong kami pero wala lang. Parang hindi rin kami nag-celebrate ng araw
namin.
O_____________________________________O
O_____________________________________O
Kinilatis ko.
O_______________________________O
“Well, inexcuse lang naman kita for the day. Umuwi na si dad.”
Tuwing may merger lang naman nagiging big deal ang pag-uwi ni dad.
Lavender’s POV
Akalain mong may nagkamali. Nilingon-lingon ko pa nga kung sino yung tinutukoy
“Lav (chaka di ba?! Ewan ko diyan sa babaitang yan. Ang haba daw kasi ng
LAVENDER. Kaya Lav na lang. Nag-away pa kami ng dahil diyan. Yung tipong
muntikan kami makalbo. Walang halong joke. Napagod na lang kami… Kaya yan. Lav
tawag niya sa’kin. SANDY tawag ko kay Alex. Mwahaha! Pero in private lang yang
“Sure. Teka.”
SENT!
Syempre para saan pa na apo ako ng director kung hindi ko lang din gagamitin
come with me in one car. Ipapakuha ko na lang sa driver yung car mo.”
“No problem.”
< To: kuya manong family driver : Pa-pick up po ng kotse ko sa univ. Salamat. >
SENT uli!
“Ginawa mo?”
“Tingin mo?”
“Bakit sa iba may pantext ka samantalang sa’kin wala?”
Bakit ba ganun yun?! Pasahan niya ko ng load para matext ko siya! Badterp eeh.
Curious lang.
Kitang-kita mo yung pagkakahawig nilang dalawa. Lalo na nung ginawa nila yung
=__________________________________=
Nemen oh.
>________________________________<
Siguro natutuwa sila ngayon kasi may magandang koneksyon yung anak nila… blah…
blah… blah…
Yun na nga.
Kumain na kami.
Katabi ko si Cyrus. Nakakatuwa silang panoorin kasi parang ang close talaga
nilang pamilya.
Puro sila tawanan at kwentuhan eh panigurado nag-uusap din naman tong mga to
“Girlfriend po.”
O__________________________________O
O__________________________________O
Eh kanina nga sabi ng mama niya ako yung ‘pretty girlfriend’ ni Cyrus.
“Siya lang naman po kilala kong Cyrus Dean Sebastian. So I’m sure I’m his uhm…
girl.”
“No way! Ang anak ko… Binata na! Waaaaaah! I’m so proud of you Cyrus!”
“And he has good taste. You’re really pretty iha. And I’m sure you’re smart as
well.”
“Nakita ko na kung bakit nagustuhan ka ng anak ko. You have a very pretty
smile.”
>////////////////////////<
“Okay po.”
“So Sofia…”
**
“Uhm… Teka po. Try ko sagutin lahat. Ahh… Magkaklase po kami sa isang subject
“Look dad. Ang cute nila magtalo oh. Tapos tinawag niya pa kong tita. Ang sarap
sa tenga naman nun. Sige iha. Tuloy lang. Hayaan mo yan si Cyrus.”
“Uhm… Wala naman po yata agad sparks. Mas slow pa nga yata sa pinakaslow si
Cyrus. Pakipot pa eh halata namang may gusto naman sa’kin kaya sinabi kong
“CYRUS!”
“Ano?”
“Teka po tito… Ayos lang naman. Tsaka pagsisilbihan naman niya ko buong buhay
niya eh…”
“Kyaa~ I hear wedding bells!”
O_________________________________O
Biglang hinawakan ni tito Anthony tsaka tita Dinah yung kamay ko.
Baket yun?
“Iha, thank you for coming into our life. Cyrus, alagaan mo to kundi…”
MAGMAHALAN? FOREVER?
Pano…
Kaya ko ba…
Grabeng experience.
Mga dalawang oras din siguro kami sa restaurant pero kahit minsan hindi naungkat
“Hahahahahaha.”
“Sige tumawa lang ng parang walang bukas. Malay mo nga naman wala ka na talagang
bukas…”
“Hui! Ikaw na babae ka! Magagawa ko kung nakakatawa talaga? Ikaw kasi eh.”
>____________________________________<
Kinuwento ko kasi sa kanya yung nangyari nung kumain ako kasama yung parents ni
Cyrus.
Yan na nangyari sa kanya.
“Nyahahaha! Echos!”
“Oh? Anong gagawin mo? Baka gusto mong i-back flip uli kita diyan. Ikaw diyan
“Psh.”
“Yun? Tss. Lav, hindi siya yung tipong sineseryoso. Alam kong notorious playboy
“Tinatanong pa ba yan…”
taekwando.
Kaya kawawang Dwayne. Hindi mo talaga alam kung ano nakatapat mo.
**I’m the best damn thing that your eyes have ever seen**
Galing kay…
MAMA?!
“Hi Alex! Sofia! Sorry ang tagal namin. Ayaw pa ata kasi kami palabasin… Sofia?
“U-Ui… Teka.”
>______________________________________<
Sheyt. Wala pala akong dalang sasakyan ngayon.
Coding. Amp.
**
Ayos lang naman si lolo eh. Kaso ng nangyari na nga yung alam niyo na, parang
Kita niyo, malalaman niyo kung bakit ayaw kong kumain kasama si lolo.
Cyrus’ POV
O_____________________________________O
Kamoteng kahoy!
“Yes sir.”
“Son of Dinah and Anthony Sebastian, founder and owners of Sebastian Industries.
“…”
O_________________________________O
Anong sinasabi ng lolo niya? Psh. Hindi naman ako peperahan ni Sofia. Sa yaman
niyang yan.
“The merger with the Ocampo’s are a success. Finally makaka-reach out na tayo
“Doing great.”
“Great. Business?”
“Good. Good.”
@____________________________@
**
“Yes sir.”
“Please wag mo kong tawaging sir. Hindi ka nagtatrabaho para sa’kin. So, how is
she?”
ngumingiti ba siya?”
“Opo. Hindi naman siya nagpapalipas. Hindi din naman niya pinipilit yung sarili
niya kapag pagod na siya (lalo na’t ako naman yung bugbog sarado kapag magkasama
kami) tsaka pala-ngiti naman po siya pero bihira ko lang siyang marinig tumawa.”
“Mabuti naman. Gusto ko lang naman na maging masaya ang apo ko. Pero wala na
kong ginawa kundi ang i-disappoint siya. Hindi ko alam ang sasabihin ko sa
“Sofia?”
>________________________________<
Lasing ka na naman?!
“Di sha’yo na. *hik* May isha pa naman… Hoy! Bakit mo kinuha lahat?!”
“Lasing ka na naman.”
“Shunget!”
“Sofia!”
>________________________________<
“Shyrush…”
Chu~
(a/n: chu~ = kiss ^^)
O_____________________________O
“Sofia…”
“L-Lasing ka…”
“Shyrush.”
“Oh?”
“Wag mo ko iiwan ok?”
“Hinding hindi.”
“Bakit?”
Chu~
Lavender’s POV
Tengenengeneng…
Hangover!
**She's cold and she's cruel but she knows what she's doin'
Strange as it seems
happy:">
P.S. may FB na po yung characters dito. add niyo na lang po. mabait naman sila.
promise.>
Hoola~
She's a mystery
8 AM to be exact.
O.o
GWAPO?!
Alam niyo yung pinahirapan ko siya, sinasaktan physically pero ako lang talaga
gusto niya.
Hala siya.
O/////////////////////O
“Get out!!!!!!!!!!!”
“Bakit?”
>//////////////////////////////<
What da eff.
“Sebastian!!!!!!!!!!!!!”
“Aalis na po.”
Hai~
Grrrrrrrr! Inis!
**
Alam ko nasa labas pa din si Cyrus kasi yun ang sabi ni yaya.
“Hoy Sebastian!”
“Kainin mo.”
“Ha?”
“Tanggapin mo na lang.”
Tch. Ang daming tanong eh. BUSET!
**
“Sofia?”
“Mmmm…”
“Sofia…”
O___________________________________O
Homyghad!
Kitang-kita ko yung mata niyang may mahabang pilikmata, yung ilong niyang
Tug dug.
Tug-dug.
“Sofia! Sandali!”
Tug-dug.
Tug-dug.
**blag**
“Gamitin mo na nga lang yang puny€T@ng camera na yan and STAY AWAY FROM ME!”
Yung feeling na pinapanood ko siya sa malayo tapos sana nasa tabi niya ko pero
**
Eto. Pauwi na kami.
Tahimik. Na-badtrip siguro siya sa’kin. Ganun talaga. Hindi pa siya masanay.
“Wag na.”
O__________________________________O
Ako na nakatulala.
Ako na nakapalumbaba.
Ako na naka-pout.
tayo.”
Nagpasundo ako sa driver namin at kung kelan siya dumating, tsaka lang umalis si
Cyrus.
Hindi ko naman sinasadyang mahalin ako ni Cyrus.
Hindi ko siya kayang mahalin pero bakit ngayon, pakiramdam ko pinupunit yung
puso ko?
Cyrus’ POV
Kung hindi niya lang din naman ako mahal, bakit niya ko ginawang boyfriend
niya?!
Kinabukasan…
“Oh? Parang kelan lang ang ganda ng takbo ng relasyon niyo ahh…”
Kahit naman anong sabihin nila sa’kin, hindi gagaan pakiramdam ko.
“Wow ah. Good morning din Dwayne. S—uhm, Alex, pahiram naman ng kotse mo oh.
Susunduin ko si Chris.”
O______________________________O
Nyahahaha.”
“Oo. Pina-package ko. Hehehe. Oh siya. Alis na ko. Alam mo naman yun…”
“Ikamusta mo ko.”
Salamat Lavender ah! Ang sayang experience na masaktan ng isang tulad mo!
Chapter 12**Insensitive?!
Ganito yun…
magagawa ko.
Lunch break.
Anak ng pekwa!
Alam ko namang hindi ako santa pero mas wagas naman tong babaeng to.
“Chris, lika. Pakilala kita. Yan. Si Alex, si Dwayne tsaka si Cyrus. Classmates
at friends ko.”
“Oo nga pala, pupunta kami ni Chris mamaya sa karaoke hub. Parang welcome back
“Sasama ako.”
O___________________________________O
Seriously?!
**
Weee~ Katakot!
Pagkarating dun, parang may awkward… Ay. Wag ko na i-PARANG. SAGASAAN ko na!
Di yung pader, tapos ako, si Dwayne, si Cyrus, si Chris, si Lav. Good luck
Ako kasi nasiyahan talaga. Kantahan ba naman ako ni Dwayne ng LUCKY eh malamang.
SECRET! XD
**Dreams, that’s where I have to go to see your beautiful face any more
And I realize…**
Tss. Ano bang song choice yan Cyrus?
Hindi naman niya maaapektuhan niyan si Lav. Kasi busy siyang naglalaro ng temple
**If you ask me how I’m doing I would say I’m doing just fine
“Sht! Ano ba yan! 3 million points lang! Ayoko na! CR muna ko!”
Napatigil tuloy silang lahat dahil sa kanya tapos ako sumunod sa kanya sa CR.
manhid.”
“Inaamin ko namang hindi naman ako ganun kabait pero torture naman ginagawa mo
kay Cyrus.”
“Bakit ba apektado ka diyan? Kung gusto mo, i-comfort mo si Cyrus. May basbas ko
kayong dalawa.”
Binatukan ko nga uli! Tong babaeng to akala niya comedy siya eh.
Pero wag kayo, hindi siya umaray.
“Hindi naman ako santa eh… Hindi ako mabait… Bakit ba kasi ako pa pinili niya?
Dahil saan?”
“Malay mo love.”
“Love? Sandy…”
Kung bakit siya nakipag-break. Kung bakit si Cyrus yung napili niyang maging
boyfriend.
Naglabas na talaga siya ng lahat ng sama ng loob niya pero kahit isang patak ng
luha wala.
Mabuti na rin yun. Makita pa siyang namumugto mata, lagot ako kay Chris.
AWKWARD.
Hindi ko nga lang masabi kay Cyrus yung pinag-usapan namin ni Lav kasi secret
daw yun.
Sabi ng prof namin kailangan daw namin gumawa ng business plan na siyang
Tsaka matic na kung bakit ayaw niya sa bahay nila kaya yan.
After nun umalis na din siya. Tapos nila maghiwalay ni Cyrus, hindi na talaga
yan palasama sa’min.
**
9 AM.
“Hey. Morning.”
O_______________________________O
CHRIS?!
Nandito si Chris?
A-Abs ba yan?
>___________________________________<
“Oh. Diyan na pala kayo eh. Hoy Chris! Papasukin mo na nga sila!”
Yeeeee~ Scary!
“Ssh! Kung kayo kumain, ako gutom. Tympers lang Alex. CHRIS!”
“Bakit Lavender?”
>_________________________________<
Hindi ba talaga uso kay Chris yung term na sando o t-shirt o kung ano pa mang
top pwede?!
“Breakfast please.”
“Uhm… Steady lang kayo diyan guys. Walang gagalaw. Walang hihinga. Check ko lang
kung ano merong breakfast.”
Pagkaalis nung dalawa kulang na lang ihagis na ni Cyrus lahat ng nakikita niya
“Tss.”
“Cute?”
>_________________________________<
Hala. Bakit naman ako yung biglang balak awayin nito ni Dwayne?
“Sofia!”
O_____________________________________O
Pano naman kasi. Si g@g@ng Lav eh… Let’s just say na ginawa niyang kutson ang
topless na si Chris.
Agad-agad naman din siyang tumayo. Kaso syempre kami shocked pa din.
“Tss. Oo nga pala. Ano nga ba naman ako sa’yo di ba? Eh pinaglaruan mo nga lang
“You’re welcome!”
“Bwiset!”
Tss.”
“Gusto mo malaman?”
“Alex.”
“Bakit? Nagtanong siya eh. Anong meron sa kanya na wala sa’yo? Si Lavender.
Obvious ba?”
>___________________________________<
Ay pechay!
“Sila na ba?”
“Hindi nu.”
“Mahal ba niya si Lavender?”
“Sobra.”
“Alex.”
Nararamdaman?!
Seriously.
ZOMBIE. Magtatanim na lang kami ng pea shooter sa lawn para di niya makain
brains namin. XD
Na nakakaawa si Cyrus?!
Sows! Ang daming taong nagugutom sa mundo!
Chris’ POV
Nasa business trip for the month ang lahi ng mga Jimenez kaya ako ngayon ang
babysitter ni Lavender.
“Sino?”
“Yun.”
“Tse! Ex ka diyan…”
“Hindi ba?”
“CHRIS…”
Minsan ako driver niya. Tapos bodyguard. Chef. Lahat na. All-in-one.
“Chris?”
“O?”
Inaaway ako. Dati, binubugbog ako. Tuloy nag-aral akong mag-self defense.
**
service.
Nagulat nga ako ng nalaman kong dito niya gusto. Alam ko hindi naman pala-inom
ng tsaa to.
“Sandy. Tapos na yung hanggang chapter 3 sa… Dito sa bubble tea… Wala nam…
ALEXANDRA JAN SANTIAGO! Patapusin mo ko bruha ka! Daanan mo na lang dito pwede?
Good. Nadadaan ka naman pala sa sindak. Bye. Grabe. Nakaka-stress tong babaeng
to.”
“Eh bakit ang engot mo? Order ka na nga lang ng strawberry milk tea. Matuwa pa
ko sa’yo.”
>_________________________________________<
“So kayo na bahala sa ibang chapters okay? Yun lang. Chris, mag-go-grocery pa ba
tayo mamaya?”
“Ikaw. Ano?”
“Ahh… Teka. CR lang saglit.”
“Oo.”
*bsssssssssssssssggggggggggggghhhhhhh*
“May studies pa kasi yun. Tsaka alam mo namang hindi natitiis ng girlfriend ko
si Lavender.”
*bsssssssssssssssggggggggggggghhhhhhh*
SOFIA?!
“Sinong two-timer?”
“Si Chris.”-Dwayne
“Ay hindi. Kaya nga sinabi ko yung pangalan niya kasi hindi ko siya kilala eh.”
“Oh? Potek. Ang daya mo Chris! Sino yung isa mo pang gf? Wala ka namang kwentang
pinsan! Di ba no secret—”
“PINSAN?!”
“Mag-pinsan kayo?!”
Kahit ganyan naman yan, may kaunting takot pa yan sa’kin. Then I smirked.
Lavender’s POV
“CHRIS!!!!!!!!!!”
>____________________________________<
O____________________________________________O
“…”
Potek!
**
BAKIT KA NAKASIMANGOT?!!!!
“Habulin mo na.”
“Psh. Bakit? Naghahabulan ba kami? Ako taya?! Ikaw na lalaki ka, lagot ka sa’kin
Ano pinagsasasabi ko? Malamang na yung panliligaw ni Dwayne sa’kin. Playboy siya
di ba? At interesado lang yung tulad niya sa’kin kasi hard-to-get ako. Kabisado
Nagpapakipot ako natural. Dama-ers naman niya masyado kung nadalian siya sa
panliligaw sa’kin.
“Movie?”
“Hmm…”
ASA KA! Bakit ako sasama sa’yo sa sinehan?! Mamaya gumawa ka pa ng kalokohan,
“Nope.”
rich guy? Naku. Bilhin ko pa yung restaurant para sa’yo! Grr. Tusukin kita ng
tinidor eh!
“Saan mo gusto pumunta?”
Tiningnan ko siya at kamuntikan na kong matawa. Yung mukha niya kasi parang
expect na ang isasagot ko eh, “kahit saan basta kasama kita.” OO NIYA. Hindi ako
Lumabas ako sa kotse niya. Tingnan natin kung anong gagawin mong lalaki ka. You
“Alex. Teka.”
>//////////////////////<
H-Hawak ba niya kamay ko?! How dare…
“May dalawang tickets ako para sa isang major basketball game. Ewan ko kung
gusto mo yun pero I want to spend this day with you. Alex. Please.”
Oh…Kay… Seryoso ba siya? Kasi parang… NOPE. Bahala siya. Mukhang kawawa.
Pagbigyan. HAHAHA.
“Fine. Tara.”
O.O
WHOA~
MAJOR NGA! MAJOR-MAJOR! Ang daming tao tapos front row seats kami. Adik yata sa
“Kay Cyrus to. Hayaan mo yun. Tickets lang yan. Bumili uli siya. Hahaha.”
I just rolled my eyes. Mga lalaki talaga. Nakow Dwayne Larete. Sayang ka eh.
Gwapo ka sana. Kung hindi kita kilala, maniniwala na kong sincere ka. Kaso
“Is it fun?”
niya tapos babanat siya ng ganun? Malay ko ba sa kanya kung ako o yung
basketball game tinutukoy niya.
“What?”
he means nga daw di ba?! Ang kapal din ng muscles niya ah. Makaastang malinis…
He’s a playboy too dammit! Kaya wag niya kong magamitan ng linyang yan. Choice
“Kelan mo pa nalaman?”
“Na ano? Na nilalaro mo lang ako? Na paaasahin mo lang ako? Na sasaktan mo lang
“Yup. Pinadali mo trabaho ko. And just so you know, all games are fun. Until
Nilayasan ko siya. At baka hindi ka informed Dwayne Larete, basted ka na. GAME
OVER.
Chapter 16 **Trust
Tinawagan ko si Lav at ngayon nasa bar kami. Sa pagkakaalam ko kasi siya lang
sa ngayon ang nakakaintindi sa’kin. Pero mali ako. Kampi pa yata kay Dwayne tong
bruhang to.
Napahinto ko si Lav. Alam ko kung anong kaya niyang gawin pero badtrip talaga
Yumuko na lang ako at naiyak. Bakit ba ang talino niya kasi?! Oo… Nagsimula
lahat two years ago. Baliw na baliw ako sa boyfriend ko nun. Kung ira-rate sa 10
yung pagmamahal ko sa kanya, siguro nandun ako sa 100. Malay ko naman na mahal
niya din pala bestfriend ko? Di pa siya nahiya nu? Lahatin na kaya niya
ko.
Bilang pasasalamat sa kanya, nagpaganda ako para makita niya yung kawalan niya.
Sorry, nakipagbalikan siya sa’kin. Binalikan ko kahit alam kong hindi pa sila
hiwalay ng ‘bestfriend’ ko. Para ibalik din sa kanya yung sakit na binigay niya.
Tinuruan ako ng good manners eh. Dapat di ba share your blessings? Eh di sampal
Nagpunas ako ng luha ko at sakto namang may sumulpot na panyo sa harap ko. Tss.
Psh. Yung babaeng yun talaga pati buhay ko pinapakialaman… Kaya mahal ko yun eh!
“Ah. K.”
“Alex…”
“OH?! Anong kailangan mo?! Puso ko?! Wala na! Binenta ko na!”
“Di bibilhin ko uli. One more chance please? Gustong-gusto kita. Sige pahirapan
sa’yo.”
hell?! Niyakap ko siya tapos nakita ko naman si Lav na nag-thumbs up. Bruha
Dwayne ng wagas
Chapter 17 **Alex+Dwayne=AleYne
Alex’s POV
Hanggang ngayon, bitterness to the nth level pa rin si Cyrus kay Lav.
Si Lav… Malay ko sa abnormal na yun kung ano balak niya sa buhay niya.
Saan pa kayo:
Hindi ko tuloy maiwasang matuwa kasi alam namin sa isa’t isa na madali lang
makuha yang mga materyal na bagay na yan tapos wala lang. Ang simple lang ng
Pero syempre, wais ako nu. Alam ko reputasyon niya. Kaya nag-hire ako ng P.I.
kanya.
**
September 11.
Birthday ko na!
Kasi hindi naman ako may pakana nito. Magulang ko. Hehehe.
“SANDY!!!!!!!!!!! My gash! 17 ka na! Ang tanda mo na! White hair ba yan?”
“Saan?”
“Joke. Hahaha.”
“Ikaw talaga. Birthday ko tapos hindi ka man lang umayos kahit konti.”
O_______________________________O
Partida. 17th birthday ko pa lang. Actually, the best part ng party ko…
Secret lang to. Si Dwayne! Hehehehe. All eyes are on us pero kami wala kaming
Sabi ko steady lang siya eh. At dahil malakas ako sa kanya, sumunod siya.
“Dwayne…”
“Bakit?”
“Don’t lie. Don’t cheat. Don’t make stupid excuses. Don’t overpromise.”
“Hindi ko naman gagawin yun…”
“GOOD.”
Nilahad ko yung palad ko at dinampot niya yung isa sa mga candy na binigay niya
sa’kin.
Ano nakalagay?
“Sinasagot mo na ba ko Alex?”
“Di pa ba halata?”
“TOTOO?! YES! YES!”
Hala. Nagtatatalon at nagsisisigaw pa. Sige lang. Diyan ka masaya. Di naman ako
pamatay ng trip.
na kita!
Lavender’s POV
O_________________________________O
A-Ano to?!
Tss. Ang lungkot din pala kapag wala yung timang na hinihila ko sa manggas na si
Cyr—
STOP.
“Number ko?”
Boses niya yun oh! Ginagawa niya dito?!
“Oo kuya. Sige na.”
@#$@%*!
Tss. Leshe! Bwiset siya! Ikakaen ko muna to. Baka sanhi lang ng gutom yung inis
ko.
**
Tss. Guess who. Hanggang dito sa ***** naghahabulan sila ng mga fan girls niya?!
O______________________________O
Hala. Nakita ako. TAGO! Tago?! Bakit ako magtatago? Bahala siyang makita yung
Psh. Libre daw eh mas mapera pa yan sa inyo. At ikaw naman SEBASTIAN DE LANDI,
“Waiter, bill!”
“Pakidala na din yung bill nila *tingin-tingin kayong mga fan girls diyan! Alam
**
“Sofia…”
“Tss.”
“Sofia!”
Ay hindi. FAN BOYS! Tss. Lalo lang akong nasura! Dumampot ako ng mga bato na
“Tek—Sanda—MASAKIT!”
>//////////////////////////////////<
“Ang gulo mo din eh. Di ba nakipag-break ka na sa’kin? Tapos ngayon, ganyan ka?
Ano bang gusto mong mangyari?!”
“Gusto ko? Gusto kong wag kang lumandi! Ayokong may kasama kang iba. Subukan mo
“Psh.”
“Ganun?! FINE!”
^______________________________________^
I WIN.
Akala mo diyan…
Ilang buwan na nga ba? Pero walei. Ako pa din talaga mahal niya!
I looooooooove it!
O________________________________O
I LOVE IT?!!
Chapter 19**Sofia+Cyrus=SofiRus
^____________________________________^
Tinext ko siya ng good morning. Hindi kami magkasamang natulog. Nililinaw lang.
**I’m the best damn thing that your eyes have ever seen**
9:48 AM
Sino po sila?
>_______________________<
9:50 AM
Reply: panget
10:00 AM
Same to you.
10:10 AM
Kaya pala. So PANGET pala type mo. Pano yan?! Eh maganda ako.
10:15 AM
Homyghas naman katext tong Cyrus na to! Nakakanosebleed! Tsk. Naubos na naman
load ko tuloy. Kasi naman. Ang tamad ko din talaga mag-load. Load-an mo nga ko
**
**ding dong**
Marian? Lels~
“Lavender?”
“Syempre hindi po. Kaya nga po may dala akong cake para sa inyo eh.”
“Naku naman. At marunong pang magluto?! Pwede na talaga mag-asawa Cyrus oh.”
Cyrus’ POV
Mag-asawa?! Psh. Asa. Siya na nga mismo nakipaghiwalay saikin. Sa totoo nga,
awkward surprise na nandito siya sa’min. Eh ano pa nga ba gagawin niya dito?
Balak pa niyang mag-lunch dito. Hindi naman sa ayaw ko… Eh hindi na naman kami.
Hindi rin naman kami magkaibigan. Pero ang makita siya dito sa kusina namin,
“Masama ba?”
“Tss. ARAY!”
>______________________<
Tama bang kagatin na naman ako?! Mamaya ma-rabies ako nito eh.
“ANO BA?!”
>__________________________<
“Ano? Sofia… Hindi naman pwedeng aalis at babalik ka kung kelan mo gusto. Ano
Because being with her is the happiest and craziest I have ever been. .
Chapter 20**The other side
Alex’s POV
“Nakakainggit. Sana may ganung type din ako ng boyfriend… Gwapo. Mayaman.”
@____________________@
SOFIRUS?! ALEYNE?!
Grabe. Medyo malayo kami sa kanila pero dinig mo pa din na nagtatalo sila.
“Sorry na nga.”
O_______________________________________O
Pakisampal nga ko. Now na. Pero wag malakas. Baka magmarka.
“Ayun oh…”
Nung nakita na niya, may kakampi na kong gulat na gulat. Di ba break na sila? At
nangyayari dito?
“Morning AleYne.”
“Aleyne?!”
“Naman. Alex plus Dwayne equals AleYne. Yan kaya yung bagong tsismis dito.”
“Bakit? Papalag?!”
“…”
Well, good to know na may mga bagay pa palang hindi nagbabago sa dalawang to.
Pero saan pa kayo. Talagang nanghingi ng hug si Lav? Hindi kaya sinisinat lang
**
Lunch.
Syempre yung food ko sagot ng boyfriend ko of one month and counting. ^^*
Minsan naaawa na din ako kay Cyrus kasi yung kakaunting oras at panahon ni Lav
“Baket?”
“Ano bang gusto mong tawagin ko? Doktor o pari? Choice mo.”
“INGAY!”
Tss. Inaaway na naman ako. Palibhasa bumili yung mga boys ng tubig kaya wala na
“Normal ako nu. Ikaw ang hindi. Ikaw tong mahal si Dwayne… ARAY! AMPOTEK
“Nananadya ka?!”
“Sira ka talaga.”
“Mas sira si Cyrus. Magustuhan ba naman ako. Siya naman kasi… Hindi naman dapat
“KISS?!”
Tama naman dinig ko di ba?! Kiss talaga sinabi niya? Kiss as in halik?
nung tao? Playground?! Aminado naman akong kahit ako eh naglaro na din ng ganyan
“Tss. Nakakaibang vibes pala kapag may love life? Iwan na kita Sandy. Naiwan
pagkaen ko dun.”
“LAV!”
“Ano ba?”
“Paaasahin mo lang ba siya? Mahal ka naman niya. Bakit hindi mo suklian? Kelan
mo siya seseryosohin?”
“Sandy. Kung siya nga hindi ako tinatanong ng ganyan eh. MASAYA naman kami.
Pwede na yun.”
Sorry Lav. Hindi ko sinasadya. Kampi naman ako sa’yo. Ikaw kaibigan ko eh. Kaso
na. Nandyan na yung chance mong sumaya pero CHOOSY pa talaga teh?!
“Hindi ko kailangan ng LOVE Sandy. Sakit lang yan eh. Ayoko ngang mahawa.”
Iniwan niya kami nun. Hindi na din niya binalikan yung pagkain niya.
And for three days, hindi siya nagparamdam. Ewan ko kung nagtatampo siya sa’kin.
Pero sana naman hindi. Sana pinag-iisipan lang niya yung sitwasyon niya ngayon.
Chapter 21**MOM-ents
Lavender’s POV
WALANG PASOK.
Pano kasi may bagyo. Signal number four. Kasi naman eh. Kamustasa naman yun?!
college?
**He told me he’d wait here patiently but I wonder if he’s kidding
Ayoko siyang kausap. Siya at si Alex. Idawit na rin natin si Dwayne para patas.
“Walang tao!”
“Lavender. Baby?”
>__________________________________<
“Di ka pa ba mag-di-dinner?”
Parang walang pakialam lang sa mundo. Banggain kung sino man humaharang sa’yo.
Higit sa lahat, gwardiyado yung puso.”
“Hindi ka diyan. Ako pa niloko mo. Mama mo kaya ako. Baka nakakalimutan mo yun
Lavender.”
Natulala na lang ako sa malalaking patak ng ulan sa labas.
Ang lakas ng ulan talaga. Pero mas malakas yung sama ng loob ko.
Kelan nga ba huli kaming nag-usap kami ng ganito ni mama? Hindi ko na rin
maalala.
Pero mama ko pa rin siya. Kahit naman bali-baligtarin ko mundo siya lang mama
ko.
Anong sinasabing wala akong puso? Na hindi ako marunong magmahal? MAHAL KO KAYA
SI MAMA.
“Him?”
“Si… Papa.”
“Ah. No.”
“Baby…”
^_______________________________^
“Wag ka ng magalit sa kanya. Papa mo kaya yun. Tsaka actually, okay nga na
“Kasi dun siya masaya. Alangan namang kasama ko siya tapos miserable lang siya,
di nadamay pa niya yung mood ko? Ayos lang yun. Kasi iniwan ka naman niya
sa’kin.”
May hug na naman ako! Hohoho. Keri lang pala na may bagyo.
Sumeesweet mama ko eh. Lab it!
“Well, tama na sa drama. Kumain ka na dun.”
“Susunod na po.”
Tumatawag lang siya sa’kin kaya kanina tapos ngayon basang-basa siya sa ulan?!
O____________________________________O
“CYRUS!”
Chapter 22**The Only Exception
“CYRUS!”
“Sht. Mukha ba kong may pake?! Leshe. Tumawag ka ng tutulong dito! Ano akala
“Y-Yes miss.”
Leshe kang abnormal ka Cyrus! Kapag ikaw napahamak dahil sa kalokohan mong to
talaga…
“Nandito nga po siya. Sorry po. Hindi. Ayos lang po. Bye.”
“Parents ni Cyrus. Kanina pa pala yan wala sa kanila. Adik. Tama bang sumugod sa
bagyo?!”
“Tama na. Atleast ngayon, safe na siya. Iwan na kita ha. Good night.”
“Good night.”
Adik talaga tong taong to. Hindi ko maintindihan kung ano tumatakbo sa isip
niya.
Alam ba niyang signal number four ngayon?! Ano bang gusto niyang mangyari?!
Wait lungs mga pips. May hawak siyang papel sa kamay niya. Basa na din natural.
Nobela?! Tch.
Sofia: I CAN’T PROMISE TO FIX ALL YOUR PROBLEMS, BUT I CAN PROMISE YOU WON’T
“When I was younger I saw my daddy cry and curse at the wind
And my momma swore that she would never let herself forget
And that was the day that I promised I’d never sing of love if it does not
exist…”
Kung bakit ang tindi ng kapit ng tao na to sa’kin, hindi ko maiintindihan.
Handa na nga ba kong itigil ang pangangarir sa pagiging t@ng@ at gantihan yung
You are the only exception… You are the only exception… You are the only
exception…”
Oras lang ang nakakaalam kung panahon ko ng magmahal pero we can defy that time
“Well maybe I know somewhere deep in my soul that love never lasts
And we’ve got to find other ways to make it alone or keep a straight face
And up until now I had sworn to myself that I’m content with loneliness because
Wala namang masama kung susugal na ko sa love. May tiwala naman akong hindi niya
ko sasaktan…
“I’ve got a tight grip on reality but I can’t let go of what’s in front of me
here
You are the only exception… You are the only exception… You are the only
exception…
JUDGEMENT.
=________________________________=
Morneeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeng.
Onga pala, signal number three na lang yung bagyo. Eh alangan namang pumasok
Hindi rin ako mapalagay eh. Syempre naman pinaalagaan ko siya sa doktor. Yung
**kreeeeeeeeeeeeeeeeeee**
>_______________________________<
Anak ng tokwang pintuan! Walang pakikisama?! Bakit ka umiitit?! Ssh! Wag kang
“Ay siomai! Tss. Wag ka ngang manggulat diyan! Humiga ka nga uli. Abnormal kang
Bumalik na lang uli siya sa kama niya. Akala mo ka. Nagpaalam daw.
“ALAS-TRES?!”
Kaya pala madilim pa. Tss. Bakit ba kasi hindi nauso yung orasan sa kwarto ko?!
“Bakit?”
“Naniniwala ka dun?”
Umakyat na ko sa kama niya. Sinipa-sipa ko na nga siya eh. Wala kong pake kung
Multo na usapan dito oi! Mababanatan ko ba yun eh tatagos lang ako dun? Ayoko!
“Hindi ka aalis?”
“May lagnat ako.”
Kumuha ako ng unan tapos nilagay ko sa gitna namin. Ayoko talagang bumalik pa sa
kwarto ko.
Pasikatin ko na lang yung araw tapos tsaka ko babalik.
3:30 AM
“Cyrus.”
“Mmmm.”
“Tulog ka na ba?”
“Mmmm.”
“Gumising ka!!!!!!!!”
^___________________________^
Woopa! Mambulabog ng may lagnat! Hinampas lang naman ng unan. Yan. Gising.
Teehee.
“Bakit ba?”
“Nagugutom ako.”
“Tss. Di kumain ka.”
“Samahan mo ko sa kusina.”
So eto na nga. Papunta na kami sa kusina. Kapit na wagas ako kay Cyrus. Eeh may
Si Cyrus parang zombie lang eh. Muntimang maglakad. Tss. Kung kaya ko namang
**
“It's always been about me, myself, and I
That was the only way I knew 'til I met… Nagandahan ka na naman sa’kin?”
“I do.”
“Ha?”
Nilayasan ko nga. KASAL?! Ang bata pa kaya namin. Tsaka kahit naman medyo
tumanda ko konti… KASAL?! Wala pa yun sa isip ko. Kumanta lang ng I DO kasal na
O____________________________O
A-Ano yun?!
**kreeeeeeeee**
>______________________________<
Takbooooooo!!!!!
**blag**
“Aray…”
Tinitigan ko lang siya. Onga nu?! First time. Actually first time na nag-sorry
ako sa kahit na sino. Wala namang pumilit sa’kin na mag-sorry ako sa kanila eh.
Ewan ko ba. Ngayon dito kay Cyrus, parang nababawasan yung sungay ko. Nagiging
**
Bumalik kami sa kwarto niya. Oo. NIYA. Medyo malayo pa kasi yung kwarto ko at
diyan!”
Sa sahig talaga ako matutulog. Kung hindi lang ako natatakot sa leshe na multo
na yan eeh.
>///////////////////////////////<
May unan sa gitna namin. Baka gusto niyang matikim ng FLYING KICK kung ginawan
niya ko ng kasamaan?!
Chapter 24**Nurse
Umag—
“Ah!”
“Anong nangyayari?”
O//////////////O
yun?
“Kasi…”
“Mr. Cyrus, good morning po. Breakfast… M-Miss? Nandito po pala kayo…”
“Ai hindi. Wala ako dito. Ilusyon lang. Sino nagsabi sa’yong pwede kang magdala
ng almusal dito?”
“Uhm… Ano po… Kasi…”
“From now on, NO ONE is allowed here without my permission. At tatawagin niyo
Tss. Ang haharot din ng mga katauhan dito sa’min eh! Sarap kalbuhin! Grrrrrrrr!
“Selos ka naman…”
“Oo. Bakit? Papalag ka ba?”
O__________________________O – Cyrus
“Problema mo?!”
“Nagseselos ka nga?”
“Oo na nga sabi di ba?! Ulit-ulit?! Tss. Diyan ka lang. Kuhaan kita pamalit,
almusal, at gamot.”
Cyrus’ POV
pinagbibigyan niya na kong hayaang mahalin siya at ang mahalin niya ko pabalik.
Pansinin niya nga lang ako, ayos na sa’kin. Pero iba na ngayon.
Nung gabing inabutan ako ng lagnat, narinig ko siyang kinakantahan ako ng THE
ONLY EXCEPTION at walang paglagyan yung kasiyahan ko nung oras na yun sa ideya
**
“Uminom ka na ng gamot!”
“Ayoko!”
“Uminom na sabi!”
“Ayoko Sofi—gulp. TUBIG!”
>___________________________<
Tss. Ayoko nga sabi eh. Wagas lang. Pinilit talaga ni Sofia na ipainom sa’kin
yung gamot.
Hanggang ngayon maulan pa din yung panahon. Wala nang storm signal pero maulan
pa din talaga. Hinanap na din ako ng magulang ko pero ayaw pa kong sunduin. Psh.
Kesyo mas gagaling daw ako sa piling ni Sofia. Hindi ko naman sila kinontra.
Kung gusto nilang dito lang ako, ako din gusto ko. LOL.
Hindi ko inakalang maalaga din pala si Sofia. Kadalasan kasi bugbog at sakit ng
katawan napapala ko. Eh ngayon, siya yung purong nag-aalaga sa’kin. Medyo bumaba
na nga yung lagnat ko pero hanggang ngayon hindi niya ko pinapalapit sa mga
staff nilang babae. Lalandiin lang daw kasi nila ko. Psh. Asa namang
“Ha?”
“Pwede ba yun?”
“Sorry naman…”
“Pero ayos lang. Parang ang tibay ko talaga di ba?! Kaya yun. Lagi ako yung nagaalaga
“Wag kang mag-alala. Aalagaan naman kita may sakit ka man o wala eh.”
“Ano yun?”
“Ah… Wala.”
“S-Sofia!”
Humarap lang uli siya sa’kin. Tapos ngumiti. Tumatama yung sinag ng araw sa
buhok niya.
Matapos ang tatlo at kalahating araw kanila Sofia, hinatid na niya ko sa’min.
“Iwan na kita. Sa susunod, wag ka ngang sumugod sa bagyo. Para kang t@ng—”
“LAVENDER!!!!!!!”
>__________________________________<
Ow! My eardrums! Tss. Si mama sumugod lang naman sa’min. Kay Sofia pala.
“I missed you iha! Bakit hindi ka na dumadalaw? Ah. May bagyo pala. Kamusta
naman alagaan si Cyrus ko? Hindi ba pasaway? Napainom mo man lang ba ng gamot?
Ayaw niyan ng gamot kasi. Mas gumanda ka yata ngayon. Tara sa loob.”
Ang daldal naman ni mama. Pasensya na kayo. Ganyan lang talaga yan. Lalo na kung
gustong-gusto niya yung tao. At naiintindihan ko naman si mama dun kasi kahit
“So????????”
“So ano?”
>________________________<
Tss. Dapat pala hindi ko iniwan si Sofia sa sala eh. Di sana hindi ako ginigisa
dito ni mama.
Tabi lang naman kaming natulog. Inalagaan ako nung tatlong araw na yun. At
hinalikan niya sa noo.
WALANG NANGYARI.
“My God! My God! My God! Anong nangyari? May nangyari talaga nu? Ano? Ano?”
“Tapos?”
“Cyrus Dean Sebastian! I’m you’re mother and I demand to know kung anong
nangyari nun!”
“Wala nga kasi. She… She just kissed my forehead and we slept on one bed…”
Adik lang. Anong apo?! Kung hindi lang naman natakot si Sofia nun sa sinasabi
niyang multo eh malamang na hindi yun magtya-tyaga na tabihan ako at…at… Hmm…
Mahal na kaya ako ng prinsesa ko? Pfffttt… Ang sarap lokohin ng sarili ko!
“Medyo unfair naman ang daughter-in-law ko…”
Iniwan ko na si mama sa kwarto ko. Tss. Ano kayang sapi meron to ngayon?
Lavender’s POV
Tapos bakit parang galit siya? Hala… Ako na naman ba may sala? Tss. Lagi na lang
ako. >.<
Akala mo ano tita? Anak ng tinola naman oh. Lagi na lang epic fail si ako.
“Ako po yung nagbigay ng camera kay Cyrus. Sinabi niya kasi sa’kin na gusto
niyang maging photographer. Gusto ko lang naman po na maranasan niya yung maging
photographer kahit isang araw lang… Wala po siyang kasalanan dito. Ako lang po
may pakana. Hindi ko naman po alam na bawal siya magkaron ng ganyan. Pero just
so you know, magaling si Cyrus. May future siya at sa tingin ko po kahit pano
bigyan niyo naman siya ng chance na mafulfill yung dream niya…”
“Hindi Cyrus. Tita, wag niyo po sayangin yung talent ni Cyrus sa business
Tss. Kumpleto na ang pamilyang Sebastian. Lagot na ko lalo pero I DON’T CARE.
kung hindi ako ang magsasabi, sino pa? Kung hindi ngayon, kelan pa? Lels~ I just
“Dad…I…”
Eto na. Lagot na ko. Sorry tita Dinah. Tito Anthony. Cyrus.
TT_____________TT
“I’m so happy!”
O______________________________O
He?!! Hanu daw?! Happy???? Eh di ba… Bakit parang galit at naiiyak si tita
kanina? Ano ba yun.
“Bakit? Anong nangyari?”
pa niya ng camera.”
“Opo…”
**
“Eh pano kapag yun ang kinuha kong course? Pano na yung business…”
“Yan. Kita mo na. Iniisip kasi niya yung kapakanan namin. Well, ayos lang yun.
Pero syempre may sarili naman siyang buhay at napaka-selfless talaga ng batang
yan kaya imbis na sundin ang gusto, ginawa niya yung ayaw niya which is business
pa?!”
niyang gusto?”
“Oo naman.”
background na tumatawa si tito Anthony at tita Dinah. Ang kulit at cute daw kasi
namin tingnan. Keri lang. Bagay naman talaga kasi kami di ba?!
^___________________________________________^
“S-Sofia… Sandali… San ba tayo pupunta?”
“Sa Seymour.”
“Sabi mo. Eh sabi ng apo ng school director, ako yun, pwede. Wag ng makulit.
Bagay ka dun!”
O.O – mukha ni Cyrus nung hinarap ko siya. Kamuntikan na namang mabunggo siya
sa’kin. Hohoho!
management student. Posibleng bihira mo na ko makita pero hindi ibig sabihin nun
“Ah oka—LOVE?!”
“Ang ingay mo talaga! Tara na nga!”
Ako si Sofia Lavender Jimenez. And I admit I’m not perfect. May mga flaws din
ako. At madalas akong nag-uumpisa ng gulo at mas madalas na wala akong pakialam
sa iniisip at nararamdaman ng mga tao sa paligid ko. And today, I just created
the perfect crime. Because I just stole Cyrus Dean Sebastian’s heart and he has
stolen mine.
...
Chapter 26**Sofia.Sofia.SOFIA!
Cyrus’ POV
pagmamayabang pero mas madali pa pala to kesa sa una kong course. Hindi rin
na ko. Ang sarap kasi ulit-ulitin tapos ang lagay, mahal na niya ko. Ano pang
mahihiling ko? Walang tutol sa pagkuha ko ng course na to. Gusto ko ang ginagawa
ko. At suportado ako ng babaeng pinakamamahal ko. Yan pa nga humabol sa mga prof
ko.
Pustahan si Sofia to. Hanggang ngayon, hindi ko pa rin alam kung ano number
“Cyrus!!!!”
“Sofia? Bakit?”
“San ka?”
“Papasok na sa room. Business math.”
“May business math ka pa rin? Hayaan mo na yan. Dito ko sa gate. Dalian mo. May
Psh. Screw it. Ngayon pa lang naman ako aabsent sa subject na to.
**
Four minutes and fifty-eight seconds eksakto yung dating ko sa may gate. Buti na
lang! Tsk. Nakakatakot ma-late kay Sofia eh. Talagang pinaparusahan ako.
patatakbuhin sa quadrangle… Kapag siya talaga kasama ko, hindi ako kinukulang sa
exercise.
“Kotse mo?”
“Ha?”
“He? Kotse mo nga?”
Kotse ko?! Ayun. Naiwan sa univ. Malay ko bang dapat dalhin yun. Hindi ako
“Nevermind. Tara.”
“Wala na.”
“ANO?! BAKIT?!”
“Tayo lang?”
Kanina pa ko barado dito ah. May mga bagay yatang hindi na magbabago. Buti na
Psh. Monthsary nila. Mabuti pa yung dalawa na yun… Eh kami kaya, kelan mauuso
**
tuwa. Gustong-gusto talaga niya yung art pero naligaw siya sa business
niya. Kaso yung kamay niya, galaw ng galaw. Tss. Malamig medyo kasi dito. Ewan
ko kung bakit. Nilapitan ko siya… At hinawakan yung kamay niya. Ngayon lang ako
nagkaron ng lakas ng loob gawin to. Wala naman sigurong masama… Kasi tinitigan
“CYRUS!”
“Ano?”
Pumunta kami sa Coffee Bean and Tea Leaf < a/n: endorsement! Lels~ Bongga dito!
Libre niyo ko! Hohoho > at nanibago na naman ako kasi tsaa ang inorder niya.
“Kanina ko pa narating yung quota ko ng kilig Cyrus. Sasabog na ko. Awat na.”
“Sofia.”
“Ye—”
O.O – mukha niya. Hahaha. Nakaganti din! Ang lapit din kasi ng mukha ko sa mukha
Sofia ko… Ibang-iba siya sa’kin. Polar opposites ika nga. We don’t have to kiss
to have fireworks go off. Kasi pakiramdam ko, laging may fireworks sa puso ko.
“Sofia.”
“Ano na naman?”
“Curious lang. Bakit nga pala nung una tayong nagkita, ayaw mo na Sofia ang
Bakit?”
“Sofia kasi tawag sa’kin ni ano… Kaya yun. Sinusumpa ko yung pangalan na yun.”
“Matagal na. Ewan ko din. Oo. Let’s go. Ubos na milk tea ko.”
Crsuh?! Ako?! Hindi nga?! Tss. Hindi halata… Pano… Ano ba!!!!! Ngayon ko lang to
Lavender’s POV
Nasabi ko na kay Cyrus na naging crush ko siya! Siomai! Ang lakas ng kabog ng
puso ko! Actually, kanina pa. Simula ng hinawakan niya yung kamay ko. Ewan ko
lang kung naramdaman niya na nanlamig lalo yung kamay ko oras na nahawakan niya
yun. Kung pwedeng matunaw ang tao, kanina pa ko natunaw sa kakatingin sa’kin ni
“Dati?”
“Oo nga! Potek oh. Unli talaga! Kasi ngayon, MAHAL na kita.”
Tug-dug.
Tug-dug.
>__________________________<
Kalma lang puso. Makalas ka pa diyan eh. Mapulot ka pa ng iba. Kay Cyrus ka lang
kaya BEHAVE.
“Kelan pa?”
“Masama bang malaman? Ang tagal kitang pinangarap Sofia. Malay ko ba diyan. Ang
Jusme naman Cyrus eh! Sabi ko di ba, QUOTA na ko sa KILIG?! San ko pa ngayon
“Hindi… Ano… Tokwa naman! Whoo~ First meeting natin, nasura talaga ako sa’yo.
“Nagkkwento ako di ba? Wag kang sumingit diyan. Eh kaso, yung stalker ko of kung
ilang years na niya kong iniistalk bwisit siya, hindi natigil kaya naisip ko na
siguro titigil to kapag may nakita siyang lalake akong kasama at umepekto nga.
“Parang ganun. I know, its wrong. Alam ko nun sa sarili ko na hindi kita
magugustuhan pero siguro dahil sa polar opposites tayo kaya na-curious ako
sa’yo. Tapos lagi ka pang nandyan para sa’kin. Long story short, things changed
when we kissed. Hindi ako yung tipo ng babae na nag-i-istay sa isang relasyon.
Alam ko kung pano masaktan at umiyak at maging miserable at ayoko nun. Kaya
nakipag-break ako sa’yo. I run when I’m scared. Eh kaso, ikaw na malandi ka,
bakit ba ang gwapo mo?! Ang daming lumalandi sa’yo. Hindi ko makayanan! Kinuha
uli kita. Kung bumalik ka man sa’kin, hindi ako sigurado dun eh tinanggap mo ko
uli… Tapos abnormal ka. Pumunta ka sa’min eh ang lakas ng ulan. Pakiramdam ko
nung oras na yun titigil na yung tibok ng puso ko ng nakita kitang inaapoy ng
“Yun na ba yun?”
“Oo…”
O/////////////////////////O
Tug-dug.
Kakalas na yata talaga yung puso ko. Kasi naman eh… Tama bang yakapin ako bigla?
I’ve never been this inlove and the fact is… I’m no longer afraid.
“Pano tayo pupunta nito sa univ? Magkaiba kaya course at schedule natin tapos
“Sofia.”
^__________________________________^
Wala ng atrasan to! I’m so uber inlove with this guy at ang sumubok umagaw,
PASLANG.
Chapter 28**Peace with the past
Cyrus’ POV
“Pff. Pano naman ako ma? Ilang birthdays ko ba ang na-miss niya? Don’t I deserve
to have a father?!”
Hanggang sala abot yung sigawan nila. At batay sa narinig ko, birthday ng ama ni
**
Tapos ng misa, medyo umayos naman yung dating ni Sofia. Umayos lang. Iba yun sa
“Psh.”
“Sofia…”
Sinugod ko uli ang bagyo at niyakap si Sofia. Nanginginig siya. Hindi ko alam
“Alam kong wala akong karapatan panghimasukan ang buhay mo pero hindi ba panahon
na para patawarin mo na yung papa mo? He’s your father. Kung wala siya, malamang
na wala ka din.”
“At patuloy ka lang masasaktan kung hindi ka mag-mo-move on. Ikaw lang din
“At ano? May magbabago ba kapag nagpatuloy kang ganyan? Grudges are a waste of
“Nakakainis ka, alam mo yun?! Psh. So ano gusto mo, dalawin ko yung ama ko?!”
“Yes.”
“Eeeh. Cyrus… :33”
“Wag ka ngang mag-pout diyan. Halikan kita eh. Dali na. Puntahan lang natin
Lavender’s POV
Eto. On the way na kami ni Cyrus sa sementeryo. Nakakainis tong lalake na to.
Pasalamat siya mahal ko siya kundi di ako susunod sa kanya. Tss. Nung buhay nga
siya, hindi niya man lang naisip puntahan o dalawin ako kahit minsan tapos
ngayon pa-chicks siya. Siya pa dadalawin. Buti kinukulit ako ni Cyrus kung hindi
>______________________________________<
Rawr! Ayoko nga kasi di ba sabing sumama?! Mapapala ko kung puntahan ko puntod
The one and only! Sino namang buang nakikidalaw… Oh great. Yung kabitenya ng
Letter nga!
‘My dear Sofia,
My angel, I’m sorry. Alam kong hindi sapat yun para sa lahat ng
sakit na nadulot ko sa inyo. I didn’t mean to hurt you and your mother. Wala
akong excuses. I know I’ve never been a good father pero anak, hindi ibig
sabihin nun hindi na kita mahal. Ginusto ko sana na nandun ako sa mga
mahahalagang pangyayari sa buhay mo pero hindi kita magawang harapin kasi alam
mama mo ng mga medalya mo. Sofia, the day you were born is the best day of my
life and I’m very proud of who you are and what you have become. Susubukan kong
bumawi sa’yo one way or another. Ano pa nga bang masasabi ko? Wag masyadong
papasok sa gulo. And don’t go breaking hearts. Alam kong alam mo na maganda ka
pero it’s not an excuse to do so. Eat your meals on time. Study well. Mag-iingat
“Oo. Madami pa nga yan. Mostly bilang na sentences lang naman yung laman pero
hindi siya natigil magsulat. Hindi lang talaga siya nagkaron ng lakas ng loob
“I’m not. Lagi ko yan dala para sakaling makita kita, mabasa mo. Lavender, I
know he hasn’t been the father you wanted him to be pero sinusubukan talaga
niya.”
“Hindi. Actually yung cactus na yun yung parang symbol na he regrets leaving you
behind. Every birthday mo nga bumibili siya ng regalo pero hindi naman niya
stupid old man! Bakit naman hindi ko siya tatanggapin? Hindi ba niya alam na
sumisigaw ng ‘anak ko yan!’ kaso hindi naman pwede di ba? Pa… Hindi ka dapat
Niyakap ako ni Cyrus at humagulgol na ko. All this time akala ko wala siyang
**
Hinatid na ko ni Cyrus pauwi. Dun kami nagmeryenda sa puntod ni papa. Sabi nila
bawal eh sorry sila. Batas ako. Pinakilala ko na din si Cyrus bilang boyfriend
ko.
“Wh-What? Seriously?”
“R-Right.”
Pagkasara ng pinto ng kwarto ko, nilabas ko yung sulat ni papa sa bulsa ko. Iyak
iyak na naman ako… Akala ko pa naman wala siyang pake. Na hindi na niya ko
mahal… I smiled. Tama nga si Cyrus. Grudges are a waste of perfect happiness. I
can’t change the past. But I can let go… and face the future.
Chapter 29**THEM already!
Dwayne’s POV
Matapos ang biglang pag-shiftt ni Cyrus eh ngayon lang uli namin siya makikita
ni Alex. Si Lavender kasi madalas na naming nakakasama kasi halos kapareho namin
siya ng schedule. Nagkabalikan daw sila. Ewan ko diyan sa dalawang yan kung ano
trip sa buhay at on-off sila. Kapag tiningnan mo naman, parang hindi sila. Psh.
Kung hindi humarap at kumaway sa’min, malamang na hindi ko nakilala. Ang laki ng
“…”
Pff. Mukhang hindi. Sabi ko na nga ba tiklop talaga tong kaibigan kong to kay
Lavender eh. Sobrang out of his league. Swerte pinansin at pinatulan. LOL.
kasi eh.
“Oo. Kanina sabi niya on the way na siya eh. Teka, tawagan ko… Hello? Oh. San ka
na?”
Chu~
**boogsh**
“Ouch ka naman diyan. Kiniss ka na nga eh. Ibalik mo na lang kung magrereklamo
ka.”
“Oh-kay. Since when did that happen?”
“Wala naman.”
Walanjong buhay to. Ang daya. Tatlong taon pa ang bibilangin bago kami
gumraduate. Madami daw kasi siyang subject na na-credit kaya yan. Napadali ang
course niya. Isa’t kalahating taon na lang. Pero ayos lang. Nakakasama ko naman
**
“Thanks. Buti nga inisponsoran ako ng parents ko dito eh. Muntikan ng hindi…”
“Nangyari?” – ako
“Pinilit ko sila tita Dinah at tito Anthony. Love nila ko eh. Hehehe. Hindi sila
makatanggi.”
ok?”
“May sinabi ba kong may choice ka? Arte mo! Ibibili din naman natin sila. Bye
guys.”
Psh. Girlfriend ko lang naman ang hinatak niya. Wala ba kong karapatang
kumontra? Hindi man lang sakin tuloy nakapagpaalam. Tsk. Teka. Nag-iloveyou-han
sila?!
“Eh yun lang maisip kong paraan para patulan ka ni Lavender. Akalain mo. Nag-I
“Tol, alam kong libre lang mangarap pero… Pano naman mangyayari yun?”
Alex’s POV
“Trolololo~”
Waa! I’m so scared! Kanina pa ganyan si Lav. Good mood. Siya na bugnutin,
mataray at tila forever B.V. (bad vibes), ngayon masiyahin at pa-hum hum na
lang? Nangyari?
“Lav? Ayos ka lang ba?”
“Sandy. Tigil-tigilan mo na nga ang pagkakape. Praning ka na diyan eh. Tch. Lika
Trolololo…”
Cyrus? Niya? Nangyayari ba? Naninibago ko! Hindi naman ganyan dati tong bruhang
to eh…
“Ay, onga pala. Next week may corporate dinner kami. Punta kayo ni Dwayne.”
“S-Sure…”
Whoo~ Panigurado ako, sa araw na yun niya gagawin yung kung ano mang plano
niyang masama. Dapat lagi kaming alerto no Dwayne nun. Kasi naman. Bakit ka ba
**
Pagkabalik namin sa soon-to-be studio ni Cyrus, kakaapak pa lang namin sa
entrance, humarap na agad at ngumiti si Cyrus kay Lav. Akala mo may sensor yung
dalawa. Nagkakatunugan ng galaw. Nagkakaintindihan ng tingin. Naiintindihan ko
naman yung ganyan kasi nga may boyfriend din naman ako. At ganyan din kami. Pero
“Dwayne, nakikita mo din naman nakikita ko di ba? Are those two really…”
“Yup.”
“Madly?”
“Definitely.”
“Hoy kayong dalawang abnormal diyan! Pag-aralan daw ba yung kilos namin ni
Whaaaaaaaaaaaaaat?! Mas sweet pa yata tong dalawa na to kesa sa’min! Okay. Ayoko
Lavender’s POV
Hai~ Corporate dinner na naman ng company namin. Ayoko ng mga ganito eh. Boring.
Tapos boring. At higit sa lahat, BORING! Eh may choice ba ko? As usual, wala!
Ahh… Yung kausap ko kanina? Sarili ko. Kausap ko sarili ko. Lels~ Malamang. Sino
pa ba?! Eh di si boyfriend!
**tok tok**
“Lavender, maligo ka na! Alas-singko na.”
>___________________________<
What da! Alas singko na?! Hoola. Baka ako ma-late nito mamaya. Ayokong ma-
fillet. Hahaha. Echos! As if kaya akong saktan ni Cyrus. One of the many reasons
Trolololo~
Hahaha. Tama nga sigurong mapraning si Sandy sa’kin last week. For the past…few
sann man ako magpunta at ngayon, masiyahin at pala-ngiti na ko. Mga kasama ko
tinatarayan. Kahit ako naninibago din sa sarili ko minsan. Tanong lang, ganito
ba talaga ang tao kapag inlove? Hindi ko alam kasi migraine sa brain cells lang
napala ko sa anak ng lechugas na eks ko. Ang problema kasi dito kay Cyrus, ang
dami niyang nabago sa buhay ko (in a positive way). .He changed my life in a
**
^______________________________^
Cocktail dress+perfect hair & make-up+heels=pretty, pretty me! Teka, may kulang
sa equation. ACCESSORIES!
“You look so much like your grandma… Nung bata pa siya syempre.”
“Lolo. *mano*”
na to ah.
“Lo… Di ba kay…”
“I insist na suotin mo yan. Sigurado naman akong gusto din ng lola mo na mapunta
Chineck ko yung sarili ko sa salamin. Bagay pala sa’kin. Ang gondo ng nilalang
sa loob ng salamin oh. Hahaha. Hindi uso humble! Kung alam mong maganda ka, be
proud!
“Iha… I’ve been meaning to ask… Masaya ka ba sa ginagawa mo?”
“Po?”
Ano na naman ginawa ko? Inayos ko yung sarili ko para sa corporate dinner… Ano
masama dun?
“Hindi mo naman gustong patakbuhin ang Jimenez Group of Companies di ba?
Lavender, 25 years ng tumatakbo ang business na yun. Ayos lang kung huminto…”
“Mas mahal ko ang pamilya ko. They’ll survive. Gawin mo ang ikaliligaya mo. Fine
Arts. Yun ang passion mo. Sinusuportahan kita. Mag-shift ka na. Ayokong
mapilitan ka na gawin ang ayaw mo. Kaya sumunod ka na lang sa’kin ok?”
Umalis si lolo after nun. Grabety. Ngayon pa niya ko naisipan ipa-shift kung
kelan dalawang sem na nakuha ko. Ano yun?! Ayaw niya kong mapilitan tapos sundin
ko daw siya? Adik oh. May pinagmanahan ako. Pero ayos lang. Kasi may heirloom na
ko, may blessing pa ko ni lolo na mag-shift. Swerte ko! Excited na tuloy akong
Walanjo! Angwapo ng boipren ko! Kaya ang daming fumi-flirt sa kanya eh. Sorry na
“Oh? Ano?”
“Ako.”
“Bakit?”
Wee~ Inaamin ko, kinilig ako dun pero nemen! Kinotongan ko nga! Nasaan ang
koneksyon nun? Konek the dots, ganun?! Pero hindi siya nagreklamo. Nangiti lang
tapos hinagod yung ilong ko. Tss. Ganyan yan kapag naaaliw sa’kin. Kapag naaaliw
naman yan, hindi nananakit. Ako lang yun. Hahaha. Madalas ko yang makagat sa
braso kapag natutuwa ko sa kanya. Brutal ko nu?
**
Eto na. Aquacrystal hotel at the moment. Property of JGC (Jimenez Group of
Companies) syempre. Walei naman mga tao dito. Puro tander-dome. Yung iilang
kaedaran namin ni Cyrus, mga parang siya bago pa man ako dumating sa buhay niya.
“Ewan ko. Baka. Tinataguan lang siguro ko kasi akala nga nila may gagawin akong
masama…”
“Cyrus!”
“Chineck lang…”
:33
Kitamo tong taong to. Hindi sa’kin naniniwala?! Ano naman gagawin ko kay Sandy,
aber? Tch. Kaya lang naman po ako ganito dahil sa pagmamahal mo Cyrus dearest!
Sa suite ni grandfather…^^
**tok tok**
**tok tok**
“Lo?”
“Lolo. Yoohoo~”
O.O
“LOLO!”
Chapter 31**Until we meet again
“Nagpaalam ka ba sa kanya?”
“Hindi. Alam mo naman yun. Mas mabuti ng hindi niya alam. Well. Alis na ko.
Flashback**
“LOLO!”
Sht. Anong nangyayari?! Nakahilata si lolo ko sa sahig. T@e anong gagawin ko?!
Hindi ako nurse o doktor o kung ano pa man! Anak ng siomai! Ayaw mag-function
“Dalian mo!”
Agad din namang dumating yung ambulansya. Nanginginig na ko sa kaba. Malay ko ba
kasi kung anong nangyayari dito. Walang nagsasalita. Walang kumakausap sa’kin.
Lahat puro, ‘excuse me maam’, ‘magiging okay po ang lahat’. Pagkalat nila!
Ano bang nangyayari sa lolo ko?! Baka kayo alam niyo. Kasi ako hindi eh.
O.O
TT____TT
Kita mo to si lolo. Wag niya ko alalahanin! Siya tong may emergency diyan eh.
Pano naman akong hindi iiyak eh binigyan na niya ko ng blessing niya kanina
tapos ganito? Parang labag lang sa loob niya kaya nangyari to oh.
After 30 minutes…
“Miss Jimenez?”
“Speaking.”
“Shut the f*ck up! Sorry?! Mabubuhay ba siya ng sorry niyo?! P*ny€t@! Sabi niyo
magiging ayos lang ang lahat, so ano? You’re all just a bunch of lying
bastards?!”
Niyakap na ko ni Cyrus at nagsimula na kong umiyak. Tss. Bakit ganun? Kung kelan
yung hawak tsaka pamamanhidin yung kapit ko para lumuwag at makabitiw. Ang daya.
Sana parang nag-abroad lang si lolo eh para kahit pano makita ko pa siya pero
End of flashback**
Sa gagawin kong to, walang nakakaalam sa kanila. Si mama at si Chris lang.
Syempre California ko pupunta eh. Dapat lang na suportahan niya ang pinsan niya
di ba?
again…
Cyrus’ POV
Kapag ba hindi nagparamdam sa inyo yung girlfriend niyo ng buong summer, dapat
na ba kayong kabahan? Psh. Kahit ano naman sagot niyo, kinakabahan talaga ako.
Ilang buwan na hindi siya nagparamdam. Ni text o tawag wala. Ay sanay na pala ko
dun. Kuripot sa load yun eh. Pero ngayon talaga iba. Kapag kasi pinupuntahan ko
siya sa kanila, lagi siyang wala. San naman siya pupunta? Ngayon pupunta uli
Nandito na ko sa kanila. Hanggang ngayon wala pa din siya?! Sobra na to! Ano
“Tita, si Sofia?”
O.O
Watda! Airport?! Ah. Baka susunduin lang yung kung sino mang kalahi niya. Pwede
naman yun.
Tug-dug.
‘Cyrus, I’m sorry I made your life more complicated. I’m sorry for a lot of
things. But most of all, I’m sorry I never got the chance to tell you that no
matter what happens next, I’m grateful for every moment I spent with you. Even
though I keep fumbling for the right words, all I really wanted to say was,
Tug-dug.
Ano to?! Tch. Wag niya sabihing iiwan na naman niya ko. Aba namimihasa na siya!
“Tita, ano to? Anong ginagawa niya sa airport? May uuwi ba kayong kamag-anak?
“Kanina pa siya nakaalis. I’m sorry pero hindi ko alam kung saan destination
Kumaripas na ko ng takbo sa kotse ko. Tss. Sofia, ano na naman ba to?! Ayoko na
Sofia. Driver na lang niya naabutan ko at sabi, fifteen minutes ago, nakaalis na
siya. Sht. It’s too late! Sofia! Bakit mo ko iniwan ng ganito?! Mahal na mahal
Pakiramdam ko bumibigat yung sulat niya sa bulsa ko. At ganun din ang
nararamdaman ko. I’m an EPIC FAIL. OF ALL THE POSSIBLE WAYS TO FALL INLOVE, THIS
IS HOW I CHOSE MINE. Mahal ko siya ng buong-buo. Hindi ko nga hinangad na
mahalin niya ko. Tss. Sana nga hindi na lang niya ko minahal para hindi na lang
ako naniwala. Kasi alam mo yung ending ng kwento namin? Happily NEVER after.
Chapter 32**5 years
Lavender’s POV
I’m back! Hey Philippines! D’ya miss me? Wee. Dapat ba pag galing ng California,
english speaking na? Hahaha. Fresh from the airport. Lels~ English na naman.
“Lavender-a!”
“Gio my labs!”
Tumakbo ako at umambang yayakapin si Gio my labs pero parang kulang na lang
>_________________________<
boyfriend ko? Sa puso ko si Cyrus at si Cyrus lang ang laman kahit limang taon
Sa iba, wala akong balita. Kasi… Wala lang. Ayoko na din mamalita.
Well, welcome to my new life. Work. Work. Work. No choice eh. Ang daming umaasa
sa kumpanya namin. Hindi rin makakaya ng konsensya ko na iwan to. Pano na lang
**tok tok**
“Come in.”
“Lavender!”
>_______________________________<
Grr! May bala ang pinsan ko sa’kin! 5 years ago na yun! Badtrip eh. Binato ko
nga yung files na pinasok niya kaso may naiwan. Parang photo shoot para sa
clothing company.
“Ah. Ewan ko. Sabi ko nga walang koneksyon sa JGC yan eh. Tanggihan mo.”
“Ayoko nga. Beneficial to sira. Lalawak yung target market natin nito.”
Gio’s POV
Gio Lowell Austria here. Pinsan ko si Lavender unfortunately. Sumakit lang daw
ulo ni Chris diyan nung nasa California siya. Panu, lapitin ng manliligaw.
Hindi ba nila alam dragon yan? Tapos lagi ding wala sa apartment niya kasi
problemado sa puso. Tss. Sir@ulo kasi. Sino ba kasing nagsabing iwan niya
**kriiiiiiiiiiiiiiing**
“Hello?”
siya…”
(Lalo niyang gagawin. Hahaha. Hindi pa rin nagbabago. Sige. Asahan kita Gio.
Bye.)
CALL ENDED
Si Alex nga pala kausap ko. Kakuntsaba sa plano. Abnormal kasi tong pinsan kong
to. Eto lang ang paraan para hindi na niya ko gawing punching bag kapag lasing
siya.
Cyrus’ POV
projects na nakuha. Ngayon, nandito ako para sa photo shoot ng isang clothing
company. Isang linggong project lang pero malaki ang bayad kasi bigatin daw yung
sponsor company.
“Guys, pupunta daw yung president ng major company na nag-sponsor sa’tin. Get
ready!”
“She’s here!”
She? Hmm. Prbably some old, grumpy…
O.O
S-Sofia?! After five years… Sht. I can’t even look at her. Kamusta na kaya siya?
Saan siya nanggaling? Mas lalo pang gumanda ang prinsesa ko.
Tug-dug.
“Hi.”
She walked away. Tch. Ang dami ko pang tanong. Mga tanong na hindi ko nahanapan
ng sagot sa limang taon na wala siya. Kinalimutan na talaga niyang dumating ako
sa buhay niya nu? She didin’t even shake my hand. Naiinis ako! Bwisit! Gusto
kong isumbat sa kanya lahat ng sakit na nadala niya sa’kin na hindi ko nagawang
Tug-dug,
Ang dami namang kabayo sa puso ko! Anong ginagawa naman kasi ni Cyrus dito?
Anong sense ng pagtatago ko kung makikita niya ko ng ganito? Damn! I still love
him and it still hurts… Ang hirap pekein na okay ako kahit hindi. Hindi ko man
lang magawang i-shake yung kamay niya. Grabeng nanlalamig lang naman kasi ako.
**
no models. Wala na nga naman kasi kami di ba? Psh. Mas maganda naman ako sa
model niya oh! Kaso… Ang ganda ng chemistry nila! Hindi! Kami ni Cyrus may
“Sofia.”
>3<
Tinatawag pa lang niya ko sa pangalan ko, kinikilabutan na ko.
“Ayos lang.”
Tinitigan ko siya… Siomai. Naiiyak ako. Ayoko naman talaga sana siyang iwan.
“Cyrus I…”
“Oppa!”
O.O
Oppa?! May lumapit sa kanyang batang lalake na super duper cute. Kamukha niy—NO!
“Sowwy…”
Waaaaaa! Who’s that girl?! Oo nga mas matangkad siya sa’kin ng konti pero mas
“Sofia, si Taryn nga pala. Siya ang mommy ng makulit na batang to.”
“Nice to meet you. I-I should uhm… go. May appointment pa ko at malamang na
Niyakap ako ni Cyrus at pakiramdam ko napunit ang puso ko at gumuho ang mundo
ko. Five years na nga naman kasi ang dumaan. I’m too late. May pamilya ni si
Cyrus. Maniniwala pa naman ako sa kanya tapos… Wala na. Talo na ko. Lamang na
sa’kin si Taryn. Sila, may anak na. Ako, alaala niya lang ang naiwan sa’kin.
Pero ako naman talaga… Ako yung problema kase NASASAKTAN AKO kahit hindi naman
ako dapat masaktan. Sana kaya ko na lang tiisin yung sakit na nararamdaman ko.
Kase ako yung humiling nito diba? Ako yung may gusto. Sana kaya ko ring sabihin
sa kanya na ‘masaya ako para sa'yo. Para sa inyo…’ Sana kaya ko. Pero hindi eh!
Ang sama sama kong tao kase umaasa pa din ako na sabihin niyang sana AKO PA RIN…
<a/n: POV nga po ng AleYne to. Ang POV ni Alex nasa parenthesis.^^ Questions?
Limang taon na ang dumaan, hanggang ngayon problema pa din ni Cyrus si Lavender.
Ngayon, inaya pa niya ko na mag-inuman. Tss. Kinakain niya yung iilang oras ko
na makakasama ko sana si Alex eh. Kung hindi ko lang to tropa… Oo, alam ko naman
kwento nila at kung gusto naman nila talaga isa’t isa, ano ang hadlang? Para
(Ang tagal na hindi sa’kin nagparamdam si Lav tapos out of the blue dumating
siya sa bahay namin at kinaladkad ako sa nearest bar. Kung lalaki lang ang alak,
siguro pagseselosan na yun. Laging yun ang kinakapitan ni Lav eh. Agad-agad din
namang nalalasing tapos ganito. Kesyo na-miss daw niya ko. Whoo~ Problemado ka
Matapos ang ika-apat na shot ng tequila, medyo lasing na si Cyrus. Ako hindi
nainom. Hindi ako pinayagan ni Alex eh. Balita ko ngayon magkasama din sila ni
Lavender. Baliw tong dalawang to. Hindi na lang sila yung magharap ng matapos
(Sa fourth margarita ni Lav, lasing na ang bruha. Yung inorder niya para sa’kin,
nakatambak lang sa harapan ko. Walang maghahatid sa babaeng to kapag lasing din
ako.)
“Kinamusta ko siya.”
“Totoo yun.”
“Mahal ko siya.”
“I love her.”
Nag-pass out din si Cyrus. Tss. Ako pa ngayon maghahatid sa kanya sa condo niya.
Hai naku.
“Talo ako. Malakas kalaban ko. Malakas kapit niya! Sila, may anak eh…”
Tapos nag-pass out na din siya. Good luck sa’kin. Ako pa maghahatid sa kanya.
**If I could reach the stars, I'd pull one down for you
CALLING: aa…Dwayne ko
“Hello?”
“Alex, I’m sorry. Ma-po-postpone yung dinner date natin. Si Cyrus kasi nag-pass
out.”
CALL ENDED
Mwahahaha! Ang layo na ng narating ng plano namin ni Gio. Nandito na oh. Konti
pa… I know I’m dead after nito pero she’ll thank me if things went well. ^^ )
Chapter 34**The plan (:
Alex’s POV
*boogsh*
(_ _”)
Walei tong boyfriend ko! Weak! Bubuhatin lang si Lav eh! Sus naman!
front desk.
Kung ayaw nilang magkabalikan, di okay lang. Sana man lang magka-closure sila di
ba?”
Dumiretso kami sa floor ng condo ni Cyrus. Nakita namin siya dun sa kama niya.
nilapag sa tuktok ng drawer niya. Pasalamat siya naaawa ako sa kanya medyo kundi
O___O – Dwayne
“Ano?”
Nilapag niya na nga si Lav tapos karipas! Hahaha. Wag kayo maingay na kami may
Lavender’s POV
Anak ng kamatis! Ang sakit ng ulo ko! Nakakaloko pa panaginip ko. Katabi ko daw
natulog si Cyrus. Pwede ba yun? Ano lang ako nun? Kabit? Third party? Weh.
Ayoko. Ako dapat yung legal wife. Toinks~ Kaso late na ko eh. Kasalanan ko na
nga. Hindi ko naman siya masisisi kung bakit may pamilya na siya ngayon. He
deserves a happy life. Parang hindi naman niya nakuha sa’kin yun.
Umikot ako sa kama ko. Ba’t…Ba’t ganito amoy dito? Hindi amoy bulaklak. Yun kasi
“AHHHH!!!!”
Cyrus’ POV
Sofia. Damn. I miss you so much. Gusto kitang yakapin ngayon. Kahit mahawakan
man lang. Kahit alam kong imposible ka ng maabot. Kahit sulyap lang.
“AHHHH!!!!”
>____________<
“Anong ginagawa ko dito?! Ba’t andito ka?! Nasaan nga ba ko?! AHHHHH!!!!!!”
Nagkamot pa ko ng mata bago ko tuluyang nakita. Nagkatotoo agad yung kagustuhan
ko. Si Sofia…NANDITO?!
“Masakit ba?”
CALLING: Alex
“Morning Cy!”
ninang.”
“She slept fine I thin—Pano mo nalaman na dito siya natulog?! Ikaw ba may pakana
nito?”
“Tek—“
CALL ENDED
Pano ngayon to? Nandito sa condo ko si Sofia. Di palabasin. Tama. Simple lang
“Sebastian.” Nagpakita uli siya sa’kin. Oh ale! Nasa langit na ba ako? “Lockedin
tayo.”
O___O “What?”
“Pff. Ganun ba yun? Porke may sira, ako na may kasalanan?” tumingin siya sa’kin
ng may malulungkot na mata. Epic fail lang Cyrus. Hindi ko naman sinasadya mga
Umalis siya at dumiretso sa kabilang kwarto. Nag-iba na parang hindi yung Sofia
“…gagawin ko? Adik ka Gio. Hahaha. Hindi hinihingi opinyon mo.” I miss her
laughter. =____= “Kaya mo naman yan? Alagaan mo si Pepper ah. Wag mo pabayaan
baby ko. Yep. I will. Okay. Corny mo! Hahaha. Sige na nga. Love you too! Bye.”
>______________________________<
Limang taon na nga naman ang dumaan. Common sense na lang. Imposible din namang
“Oh. Were you eavesdropping?” nakita niya ko sa sulok na tinaguan ko. Masyadong
na-stun yung isip ko para umalis pa dun. May pamilya na yung babaeng
“N-No…”
“K. Whatever.”
Bumalik lang uli siya sa kwarto tapos ni-lock niya. Ewan ko kung matatawa ako o
Tug-dug.
asawa na, magustuhan mo kaya? Ayoko na! Ba’t niyo ko pinarurusahan? T^T
“Sino yan?”
“Si Cyrus.” Ah. Onga nu. Wala palang ibang tao dito. =__= “I’m making breakfast.
“Kahit ano.”
“Meron akong Koko Crunch at pancake mix dito. Ayos lang ba yun?”
“Wala bang mas nakakabusog? Parang pambata naman yun…”
**blag**
Ang childish lang na magselos ako sa bata. Tapos anak pa niya. Para lang akong
baliw di ba. Iniwan-iwan ko siya tapos ngayon, ganito ako? Kaso… Huli na para
guess… it’s better this way. Magkalimutan na lang. Tutal, mukha siyang masaya
na. Kahit bitter ako, sige lang. Basta masaya siya. :”>
Chapter 35**Lucky
Alex’s POV
“Sa kanan!”
“Dito?”
“Kanan ba yan?!”
Kulit talaga ng lahi nito ni Dwayne. Sabi ng iliko sa kanan yung ininstall
“Bakit?”
“Bayad muna.”
=____= maka-pout naman to. Dinikit ko sa kanya yung cellphone ko. “Yan. Sangla
mo.”
“Patabi.” – Dwayne
Kita mo oh. Tampo pa kunwari, tatabi din naman pala sa’kin. Hahaha.
Lumabas si Lav. May kausap na naman. Iba na ba sikat? Laging may kausap dapat?!
“Maglu-lunch lang ako Gio. Ay. Baliw? Magpapalipas, kakain nga ko?! Hahaha.
Dinantay ko yung ulo ko sa balikat ni Dwayne. Ang cute naman ng nilalang na to.
Lavender’s POV
Awkard lunch with an awkward guy. Makalabas lang ako dito, lagot ka sa’kin Alex.
“Sorry.” – Cyrus
“Tsismoso.”
“Ha?”
“Sorry.”
Silence.
“Sino?”
“Ha?”
Dala siguro ng pagod at imahinasyon ko, parang nangiti si Cyrus. Pero ayoko na
Baka mabistong mahal ko pa siya. Dehado ako. Mahina na kapit ko. Ex lang ako eh.
EKS.
dito. Wala pa ring nagbabago sa lugar na to. Maliban siguro sa wallpaper niya.
Pati yung arrangement ng furniture ganun pa din. Parang hindi tuloy lumipas yung
Cyrus. Hai~ Kung hindi lang talaga hawig ni Cyrus tong batang to, malamang
mundong Earth di ba? Tanggapin ko na lang na wala na. Tapos na talaga kami ni
Ang sakit na makita ko si Cyrus na may nabuo ng pamilya at hindi ako yung asawa.
May maliit na batang takbo ng takbo sa condo niya na hindi naman namin anak. Na
“S-Sige.”
Sabay kaming tumalikod pero sabay din kaming humarap uli. Parang moment sa
toothpaste commercial lang. We tried to smile pero masyadong mahirap. Five years
“Sorry Cyrus. For everything. Huli man, pero sorry talaga.” Napalunok ako bago
ko tinuloy yung sentence ko. “And I’m happy for you. I wish you all the
Alex’s POV
Flashback~
“So?”
End of flashback~
^__^
may babae yung Larete na yun, pagpapalitin ko ng posisyon yung femur at tibia
niya!
O___O
HA?! TAMA PALA SIYA! AYUN OH! HULI SA AKTO! NAGTATAWANAN PA SILA! ANO BA NAMAN
putla ni Larete.
na tayo Dwayne! Kung sawa ka na sa’kin, sana hiniwalayan mo na lang ako agad
“No. Alex…”
“LIES!”
taekwando. Tinanggap niya lang lahat. Hindi umiwas. Fine. Gusto mo ng death wish
“Miss, pwede naman siguro daanin sa usapan tong misunderstanding niyo ni sir.”
“Wow. SIR?!” yung babae kasing kasama niya yung nagsalita. “Cheap na tao ka ba
talaga Dwayne?! Ikaw!” turo sa linta “Anong usapan?! Kung pwede yun di sana wala
para umalis. Kaso nilingon ko uli si Dwayne. I can’t take this feeling anymore.
O_____________O
“I…I…love you…Alex…”
**boogsh**
“Dwayne? DWAYNE!”
ospital. Waaaah! Nasobrahan nga yata talaga ako. Kasi naman Dwayne! I love you
a-lat! Tapos bigla, malalaman ko, bumalik ka sa pagiging playboy whatever mo?
“May lason to? Pag meron, wag kang pupunta sa lamay ko at magtago ka na din.
Kunwari di ko narinig. Nagsalita lang uli ako. “Sweet yung lalaking yun ng
kaso yun. Mahalaga para sa’kin lang siya…” nagsimula ng tumulo luha ko. “…noon.
Iba na yata ngayon. Wala na kong energy para lumaban pa. Nung una naisip ko, ang
sarap niya dalhin sa impyerno kasama ang mga malalanding demonyo kaso…malamang
na sundan ko naman siya. Ang weird at parang timang lang di ba? I love him this
marunong magbilang. “At kung mahal din niya ko, there wouldn’t be a second
choice right?”
Ngumiti lang yung babaeng kausap ko. “I’m not who you think I am Ms. Alexandra.”
Bago pa man ako makapag-react, lumabas na yung doktor na umaasikaso kay Dwayne
“Wala namang internal bleeding o nabaling buto. Hindi lang talaga kinaya ng
“Ano?”
“Actually, I’m an event planner and Mr. Larete…he wants to propose to you.”
“Weh?”
yung lalaking yun. Nakita ko siyang nakahiga (malamang). Echos lang pala ni dok.
“Alex.”
yan!
“Epal ka! Akala ko… Akala ko… Putik ka… Kinabahan ako sa’yo…”
Ngumiti lang si Dwayne. Nakuha pa talaga niya ngumiti eh nu. “Lika nga dito.”
“Sira. Natural. Sino bang taong normal ang gugustuhing may kalandian ang mahal
nila?!”
Niyakap na niya ko. Ow ghed. I’m melting! “Kung may lalandiin ako, ikaw lang
yun. Alex…”
“Ano?!”
“Pakasal na tayo.”
“Adik ka talaga! Hindi ka man lang pumili ng mas convenient na lugar para mag-
propose!”
“Definitely.”
“Epilogue~
Alex’s POV
kami! Di na uso hintay-hintay. Dun din naman hantong namin eh. Walang basagan ng
“I know right?!”
“Ineechos lang kita. Naniwala ka naman. Joke lang yun kasi ikakasal ka na.”
Syempre si Lav ang maid-of-honor ko. Kahit busy siya sa trabaho niya, siya pa
rin ang punong abala sa kasal namin. Kaya nga to napabilis eh. Dahil sa kanya.
Hahaha.
“LAV!!!!!!!!”
Napayakap ako kay Lav. Na-touch ako eh. Ganito ba kapag ikakasal? Nagiging
emosyonal?
ko “Kasi naman. Akala ko mauuna ka pang makasal sa’kin. Yun pala…” Napahinto
Lavender’s POV
It pakinteyp hurts. Hindi yung fact na mauunang makasal si Sandy at Dwayne kundi
yung fact na HINDI kami ikakasal ni Cyrus. Masyado na kong huli para mag-emote a
la Speak Now ni Taylor Swift. May Taryn na si Cyrus at may uber cute Charlie.
Dumaan lang ng sobrang dali yung wedding ceremony. I guess this is it for
Kainggit!
Reception.
Ang ganda ng venue! Kaso hindi ko masyadong maappreciate. Well, I guess this is
Flashback~
Ignore.
“Lavender!”
“Bakit ba LOWELL?!”
“What?!”
“Gio.”
Picture namin ni Cyrus. Back to when we were happy. “Who’s the guy?”
“So an ex then?”
Anak ng strawberry flavored soy milk to si Gio. Kakakontra niya, nadulas tuloy
ako. >.<
“Shut up.”
“Gawin mong sinigang, pancit guisado at lechon kawali and it’s a deal.”
potato ko. Once in a blue moon lang makakain ng Filipino food kaya handa akong
ipusta yung past namin ni Cyrus para dun. It’s not like something will change
right?!
Makalipas ang dalawang order ng sinigang, pancit guisado at lechon kawali,
tatlong extra rice at isang halo-halo, gusto ko ng matulog! Hahaha. Tila ahas
lang?!
“So what’s the deal between you and that guy?” Hala. Oo nga pala. Magkkwento pa
halos pareho ng itsura ng damit. Kahit sino, malalaman na couple kami. NOON.
Hindi na ngayon.
“Name?”
“Sira! Do I look like I need his money?!” ako na ang umiling para kay Gio “No. I
“Present tense ang ginagamit mo insan. LOVE. You still love him. Why did you
“Kasi…he has this dream of being a photographer. A famous one. I need to fulfill
yun kay Cyrus, he would drop everything just to be with me at ano na lang
“Huh?”
“Smile lang. Hehehe. We had our run. We had our share of good memories. Besides,
End of flashback~
Pamilyado na si Cyrus eh. It’s too late for me. Still, I wish him the best.
Kahit masakit.
Sumama na ko kay Alex kahit labag sa loob ko. Wala ako sa mood actually to be in
this happy occasion. Parang nilalait lang kasi ako. Pano kasing ang ganda ng
“Hi Lavender.” Bati sa’kin ni Dwayne ng dumating kami ni Alex. Nakakatuwa lang.
Tug-dug.
Why wasn’t I informed?
Tug-dug.
Cyrus’ POV
Tug-dug.
It’s been weeks simula ng huli kaming nagkita ni Sofia. Tapos ngayon, magkikita
kami sa kasal pa ni Alex at Dwayne. Wala namang nagsabi sa’kin na invited siya
Umamba na kong pipicture-an sila. Syempre nandaya ako. Zninoom-in ko lang kay
Sofia.
This time, hindi ko na zinoom-in. Baka hanapan talaga ako ng picture ni Alex eh
“Okay na.”
“Kakain. Duh.”
She still hasn’t changed. Sa paningin ko, siya pa rin yung babaeng naka-black na
naka-ponytail na parang papatay yung itsura. That was the day I first met her.
“Sira.”
“Takot ka? Hahaha. She’s still single. So are you. What’s holding you back?”
Kumibit balikat lang si Dwayne tapos binalikan na yung asawa niya. Kumuha ako ng
stolen nila tapos dumiretso na sa buffet table. Totoo. Maraming nakatingin kay
Sofia. Ba’t naman ang hindi? Maganda siya at mayaman. Malamang talagang
makakahatak yan ng lalaki. As for me, I love her for a reason. An UNKNOWN
REASON.
“Excues me, pwede makiupo?”
“Ya.”
Umupo ako. Kaharap ko siya ngayon but she barely looks at me. Kung kaya ko lang
sabihin sa kanya na I’m not mad at her for leaving me like that. Alam kong may
dahilan siya. Hindi ko lang alam sa ngayon. Kung kaya ko lang sabihin sa kanya
Maraming mga single ang nagkumpulan na para saluhin yun. Nandun din siya kahit
alam kong labag sa loob niya. Hinanda ko yung camera ko para sa makakasalo.
I snapped a picture and then she looked at me…with sad eyes…very sad eyes…
“I…I have to go. Congrats newlyweds. Uhm…may aasikasuhin pa ko sa office.”
Lavender’s POV
Ano bang klaseng twisted trick of fate to?! Lokohan?! Trip?! Well, wala ako sa
mood!
Pano ko ikakasal kung yung tanging lalaking nakikita kong makakasama ko sa altar
CALLING: Gio
(Hello?)
(Fine. Fine.)
(Bukas agad?!)
(Sungit…)
(Yeah?)
Cyrus’ POV
Kinabukasan.
Sofia!
Sofia!
Sofia!
California. With a one-way ticket. Bakit ganun? Bakit ba takbo siya ng takbo?! I
need to find her. I have to find her. To tell her…I love her. Always have.
Always will.
Flashback~
A week ago.
a/n: a week ago hindi pa nagpo-propose si Dwayne kay Alex. Just so you know. ((:
Sa coffee shop.
“Uhm…” tumingin ako sa menu nila at napangiti “…green leaf bubble tea. Venti.”
Inabot ko yung bayad ko at wala pang ten minutes, inabot na yung order ko. Hindi
naman talaga ako fan ng mga ganito eh. Simpleng espresso masaya na ko pero gusto
to ni Sofia. At eto na lang ang tanging paraan para kahit pano isipin kong hindi
siya umalis.
“Strawberry bubble milk tea. Dalawa. Venti.”
Nalingon ako sa lalaking umorder nun. Natuwa lang ako. Favorite kasi ni Sofia
yung flavor na yun. Hindi ko lang talaga gusto lasa. Masyado kasing matamis.
Lumingon ako. Hindi naman weird na may nakakakilala sa’kin dito eh. Medyo kilala
“Yes.”
Kalma lang. Maraming may pangalang Lavender. Pwedeng ibang tao yun.
“Lavender?”
Tug-dug.
Siya. Siya nga. Si Sofia ko nga. Bakit naman namin siya pag-uusapan?
“Yes. I’m sorry pero bakit natin siya pag-uusapan? Is she in trouble?”
Ha?
=________________=
Bading pa yata to oh. Pinakita ko. Wag lang niyang hawakan, suntukin ko to.
“Do you normally don’t wear your wedding ring?”
“Wedding ring?”
“Ha?”
“Excuse me?”
“No.”
“Wala.”
“Anak ng pinsan ko. I’m sorry, pero pano mo nalaman yung tungkol kay Charlie?”
“Basta. Teka. Baka nawi-weirduhan ka na sa’kin. By the way, I’m Gio. Pinsan ni
Lavender.” Inabot niya yung kamay niya at nakipag-shake hands naman ako. “Do you
“Excuse me?”
“OO.”
“Good.”
Knowing Sofia, hindi na ko nagtaka o nagulat. At hindi rin ako galit sa kanya. I
End of flashback~
O___________________O
Kung alam ko lang na walang babalikan dito, sana hindi na ko bumalik. Hay.
Anyway, kaya ko naman i-manage yung mga business namin kahit nasa California
ako. Iba na mundo ngayon eh. High-tech na. Maaasikaso ko pa din yan.
As for Cyrus, this is it. Sarado na yung love story natin. We’re over. We’re
done. Pero wag kang mag-alala. I don’t blame you for anything. I’m happy that
“SOFIA!”
O____________________O
CYRUS?!!!!!!!
Tug-dug.
“Says who?”
Napahinto ako. Oo nga nu. Says who nga ba?! Wala namang nagsabi sa’kin. Eh.
“Uh…”
“Kitamo na. I’m single Sofia.”
“Then Charlie…”
“May sinabi?”
“You silly girl.” Niyakap na niya ko. “I waited five years for you. Don’t make
“Ha?”
“Marry me Sofia.”
Tug-dug.
“Kasi ikaw lang ang mahal ko. Kung hindi lang din ikaw makakatuluyan ko, ayoko
na lang.”
Madami ng tao ang naglabasan ng cameras at phones nila. Mga vinivideohan kami.
“Sa?”
“Five years.”
“Ha?”
“The ring.”
Tumayo siya tapos nagkapkap ng bulsa. Yung mga audience namin halong natatawa na
kinikilig. Isa na din ako dun. I’m so lucky. To be loved by this guy. All
“Yeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee~”
(_ _”)
“Sofia?”
“Cyrus…YES!”
around and around at ng medyo napagod na siya, nilapag na niya ko. Actually, I
don’t feel like I’m stepping on solid ground right now. Masyado akong nasa cloud
nine. :”>
We looked into each other’s eyes at kahit may audience na sandamukal, he pulled
. No matter how freaky, creepy, gross, out-of-this-world you are, you are still
bound to meet someone. Someone who may not be the same as you or doesn’t even
understand why you’re like that but would just simply love you, and love you