1.

DIPLURA – WIDŁOGONKI
Nazwa pochodzi z języka greckiego (diploos=dwa; oura=ogon).
Rząd diplura obejmuje 10 rodzin z liczbą ponad 1 tys gatunków (1009).
Widłogonki są zwykle małe, ale kilka gatunków mierzy do 50 mm długości.

2. OBRAZEK
Jako sześcionogi mają plan ciała podobny do owada z trzema tagmatami: głową, klatką piersiową i
brzuchem
Głowa posiada dwie przednie czułki.
Trzy segmenty piersiowe nie mają skrzydeł (sześcionogi bezskrzydłe)
odnóża składają się z 5 segmentów, które są zakończone 2 pazurami
Brzuch jest podzielony na 10 kompletnych segmentów. Ostatni segment brzuszny nosi typową parę
cerci (wyrostki ogonowe)

3. ŻYCIE W GLEBIE
Są to prymitywne sześcionogi, ale ich ogólna morfologia charakteryzuje się adaptacją do warunków
życia w glebie;
M.in.: brak oczu i pigmentacji; oraz miękkie, wydłużone, mniej lub bardziej spłaszczone grzbietowo-
brzusznie ciało. Są nieuchwytnymi i szybko poruszającymi się zwierzętami glebowymi. Mają
gryzące aparaty gębowe i żywią się żywą zdobyczą (bakteriami, pierwotniakami, grzybami, nicieniami
lub innymi stawonogami) oraz martwą materią organiczną. (Gatunki z długimi szyjkami są
roślinożerne.)
Ich rola jako organizmów żyjących w glebie może odgrywać kluczową rolę we wskazywaniu jakości
gleby oraz jako miara oddziaływania antropogenicznego (np. ubytek składników odżywczych w glebie
w wyniku uprawy roli)

4. MIEJSCE WYSTĘPOWANIA
Widłogonki można znaleźć na prawie wszystkich masach lądowych, z wyjątkiem Antarktydy i kilku
wysp oceanicznych. Z powodzeniem skolonizowały siedliska w glebie i w rozległej sieci jaskiń.
Znajdziemy je również w ściółce, próchnicy czy pod wszelkimi kłodami i skałami.

5. Campodeoidea obejmuje dwie rodziny, i obie charakteryzują się dwoma długimi, wielowarstwowymi
cerci.

6. Projapygoidea są znacznie mniej badane ze względu na trudności w ich odnalezieniu. Mają

wyraźnie większą głowę w stosunku do ciała niż inne, a także skrócone, stożkowate cerci, każdy z
dyszą przędzalniczą. Wirujące gruczoły wytwarzają nici, używane do unieruchamiania ofiary

7. Japygoidea mają cerci w kształcie szczypiec jak pokazano na poniższych zdjęciach. Szczypce są w
pełni funkcjonalne i służą do obrony i przytrzymywania zdobyczy. Zdjęcie przedstawia
nieopisany gatunek jaskiniowy z Wyspy Południowej Nowej Zelandii.
Niektórzy członkowie drapieżnej Japygoida mogą osiągnąć nawet 60 mm, ale większość
osobników ma około 2-5 mm.

8. Aby łatwiej było dostrzec różnice w budowie, przedstawiłam na obrazku omawiane przeze mnie
nadrodziny