Przywództwo charyzmatyczne to metoda pewnych określonych zachowań poprzez komunikację,

perswazję i siłę osobowości. Na podstawie tej definicji osoba będąca określana mianem przywódcy
charyzmatycznego jest przywódcą grupowym, który obdarzony jest charyzmą. Charyzma natomiast to
umiejętność wywierania wpływu bez posiadania władzy formalnej. Charyzma to coś, co człowieka
porywa u innych.

Charyzmatyczne przywództwo to koncepcja niemieckiego socjologa Maxa Webera. Podążanie za

przywództwem charyzmatycznym jest w dobrej wierze, ponieważ ludzie wierzą w to co robią. Uważają,
że jest to słuszne. Przywództwo charyzmatyczne opiera się na silnej wierze w cel i umiejętności. Liderzy
są w stanie zmotywować, zainspirować i nakłonić ludzi do wykonania konkretnego zadania.

Charyzmatyczni liderzy są zazwyczaj uzdolnionymi komunikatorami, mający niezwykłą zdolność do

nawiązywania kontaktu z ludźmi którym przewodzą, do jasnego precyzowania wizji i celu. To osoby

o bardzo silnych, wyrazistych osobowościach, emanujących pewnością siebie, ambitne, dążące do

celu. Poprzez perswazję wywierają wpływ na ludzi, dzięki czemu zdobywają zaufanie innych, czy
wpływają na podejmowane przez nich decyzje. W sztuce perswazji decydującym źródłem przekazu jest
osoba nadająca przekaz. Jeżeli jest wiarygodna i atrakcyjna dla odbiorcy, potrafi w dość krótkim czasie
zdziałać cuda. Wpływ na postrzeganie człowieka mają niezwiązane z samą wiedzą symbole, np.
wysoki, dobrze ubrany mówca, z drogim zegarkiem i z dobrym samochodem- taka osoba już na
pierwszy rzut oka budzi powszechny podziw, szacunek a nawet zaufanie.

Charyzmatyczni liderzy to osoby, które są doskonałymi mówcami. Przemawiają pewnie, dobitnie,

donośnym głosem, nadającym tonowi przekonujące brzmienie. Zawsze wiedzą co chcą powiedzieć.
Przemowy, wykłady, szkolenia przeprowadzają sprawnie i bezproblemowo. Chcą by zostali wysłuchani
i zrozumiani. W swoich rozprawach wiedzą gdzie jest linia granicząca z tym co chcą i mogą werbalnie
przekazać gdyż nie można powiedzieć wszystkiego co ma się na myśli. Doskonale wiedzą gdzie należy
zatrzymać się w przekazie, ponieważ lepiej pewnych spraw nie poruszać.

Należy je sprawnie lecz wymownie ominąć.

Osoby te zazwyczaj charakteryzują się pozytywnym myśleniem, w którym ukierunkowują się na sukces.
Liderzy Ci są ideałami, wzorami do naśladowania. Poprzez swój sposób bycia i postępowania, pracują
na ogromny szacunek względem swojej osoby.

Przywódca charyzmatyczny zdaje sobie sprawę z faktu, iż posiada wiele cech, które czynią go
odmiennym od „reszty” . Że są to cechy, które zwracają na niego uwagę i przyciągają innych. Wie, że w
drodze do sukcesu nie może spocząć „na laurach”, bowiem ważne jest nieustanne samodoskonalenie i
rozwój.

To także aktywni „odbiorcy”. Aktywne słuchanie pomaga im uniknąć nieporozumień, poprawia

komunikację z otoczeniem i otwiera ludzi na lepszy dialog.

Analizując przywództwo charyzmatyczne można dojść do wniosku, iż to pewnego rodzaju ideał w

działaniu, człowiek „orkiestra” i autorytet. Jednak tkwi tu pewna zasadzka, ponieważ w otaczającym nas
świecie napotykamy na każdym kroku na niebezpieczeństwa. Postrzegany przez nas wzorowy i
nieomylny lider podejmujący wyłącznie trafne i etyczne decyzje zostawia podstępy:

1) pojawia się grupa potakiwaczy

2) efekt kosztów utopionych

3) problem kwestii sukcesji .

Jeśli mamy do czynienia z przywódcą charyzmatycznym zazwyczaj nie mamy odwagi na sprzeciw, w
sytuacji, w której nie jesteśmy z nim jednomyślni. Nie umiemy wyjść przed szereg, boimy się swojego
odmiennego myślenia i dla „świętego spokoju”(swojego i ogółu), bojąc się reakcji i konsekwencji-
przytakujemy.

Efekt kosztów utopionych pojawia się gdy kontynuowane jest działanie, nie mające szans powodzenia,
w które zainwestowane zostały duże nakłady finansowe, czas i wysiłek. Groźnym rodzajem kosztów
utopionych jest pułapka wizerunkowa. Im bardziej jesteśmy zaangażowani w jakiś projekt, inwestycję,
tym bardziej czujemy się za nie odpowiedzialni. Zależy nam na doprowadzeniu sprawy do końca.
Kwestia sukcesji -po wielkim, charyzmatycznym przywódcy, podejmującym trafne i etyczne decyzje, nie
udaje się obsadzić tego stanowiska, bliźniaczym, równie wielkim liderem.

Według powyższego rozważania można uznać geniusz charyzmatycznego przywódcy, niezwykle

utalentowanego, elokwentnego, wierzącego w swoje możliwości i zdolności. Dobry przywódca potrafi
zjednoczyć grupę osób, pomaga uniknąć nieporozumień, otwiera ludzi na dialog- gdyż budzi zaufanie.
Jasno komunikuje, iż za swoje działania należy brać odpowiedzialność. Lider sam bierze
odpowiedzialność za swoje działania. Potrafi również zachęcić do podejmowania ryzyka, okazuje
wdzięczność, wpływa na ludzi i kreuje sytuacje. To osoby, którymi wszyscy chcą się otaczać.