კონსტანტინოპოლის დაცემა

1453 წლის დასაწყისში, მე კონსტანტინოპოლში ჩავედი

როგორც ისტორიკოსი , რადგან შემესწავლა იქაურობა. მაშინ
დასუსტებული ბიზანტია იმპერატორი კონსტანტინე XI იყო. მას
გარს ერტყა თურქ-სომალთა სახელწიფო. მათი სულთანი
მეჰმედ II იყო , რომელსაც დაჟინებით ჰქონდა გადაწყვეტილი
კონსტანტინოპოლის აღება. როგორც გავიგე სულთანი
მანდამდეც ცდილობდა ბიზანტიის დედაქალაქის აღებას ,
მაგარამ ყოველი ბრძოლა მარცხით სრულდებოდა.
ჩემი ჩასვლიდან 1 თვეში, 1453 წლის 6 აპრილს
კონსტანტინოპოლს ალყა შემოარტყეს თურქ-ოსმალება , რის
შედეგადაც ომი დაიწო. ოსმალებს 160 000 მეომარი ჰყავდათ ,
ხოლო ბიზანტიელებს 7 500.
კონსტანტინოპოლის მეომრები ბომბარდა-მორტირას და
ბერძნულ ცეცხლს როგორც საარტილერიო იარაღს.
ბრძოლა 7 კვირა გრძელდებოდა. 29 მაისს გადამწყვეტ
ბრძოლაში ოსმალებმა ქალაქი შტუმრით აიღეს. ქალაქი მას
შემდეგ დაეცა , რაც კონსტანტინოპოლის დაცვის მთავარი
შემოქმედი, გენუელტა რაზმის ხელმძღვანელი ჯუსტინიანი
დაიჭრა. მეომრები გადტყდნენ და ოსმალები ქალაქში
შეიჭრნენ. კონსტანტინე XI ბრძოლაში გარდაიცვალა.
ოსმალებმა ქალაქში სასტიკი ხოცვა-ჟლეტა მოაწყვეს.
ამ ომის შემდეგ მე ისევ სამშობლოში დავბრუნდი. ქრისტიანული
საქართველოსათვის უმძიმესი დარტყმა იყო
კონსტანტინოპოლის დაცემა, ქრისტიანული იმპერიის
ტერიტორიის დაიკავება ისლამური იმპერიის
მიერ.საქართველოზე დიდიზეგავლენა მოახდინა
კონსტანტინოპოლის დაცემამ. ამ ბრძოლამ გამოიწვია
მოკავშირის დაკარგვა, საქართველოს სავაჭო გზების დაკარგვა
, რომლის მერეც მოუწია ახალის მოძებნა, და შიში ოსმალების
მიმართ , რადგან ისინი დამპყრობელები იყვნენ და შეიძლება
ჩვენთანაც შემოსულიყვნენ

. 1459 წელს რომის პაპის ელჩი ჩამოვიდა- ლუდოვიკო

ბოონდიელი. საქართველოსაც და ევროპასაც კარგად ესმოდათ
ბიზანტიის განადგურბით შექმნილი ვითარება. შემუშავდა
გეგმა , რომლის ტანახმად , ოსმალების წინაარმდეგ ქართველი
მეფე-მთავრები , სომხეთის მეფე, ტრაპიზონის სამეფო და
თურქმანული სახელმწიფოს ლიდერი უზუნ-ჰასანთან ერთად
გამოვიდოდნენ. ამ დროს საქარტველოში მეფე გიორგი XIII იყო.
მოგვიანებიტ გავიგე ,რომ რომის პაპამ პიუს II-მ ინიციატივა იყო
ანტიოსმალური კოალიაციის შექმნა სადაც დასაცლეთ და
აღმოსავლეთ ევროპის ქვეყნები იყო. სამწუხაროდ ეს წამოწყება
მარცხიტ დასრულდა.
რომის პაპები ცდილობდნენ ეღთობლივი ჯარით ოსმალთა
განადგურებას , მაგრამ ეს ლაშქრობა ჩაისალა.
ბრძოლის შემდეგ ბაგრატ III -ს ვურჩევდი კარგი ურთიერთობის
დამყარებას , ევროპის სხვადასხვა ქვეყნებად და
მონაწილეობის მიღებას ანტიოსლამურ კოალიციაში.