Με μεγάλη χαρά δέχτηκα την πρόταση του πατέρα μου να γράψω

ένα μικρό κέιμενο για τον αγαπητό μου δάσκαλο Χρήστο Λεμπέση.
Τον κ.Λεμπέση είχα φιλόλογο στην δευτέρα και τρίτη τάξη του
λυκείου κατά τα έτη 1994-95 και 95-96. Στα μάτια των εφήβων της
τάξης μας ο κ. Λεμπέσης ήταν ο καθηγητής που ξεχώριζε, τόσο για
την αυθεντικότητα που χαρακτήριζε την διδασκαλία, αλλά και την
προσωπικότητά του, όσο και για την αγάπη και το ενδιαφέρον του
για τη νέα γενιά και την πνευματική και ηθική της κατάρτηση. Το
μάθημά του ήταν ποιοτικό και προσπάθησε να μας δώσει πρακτικές,
ουσιαστικές γνώσεις τόσο στο αντικείμενό του, όσο και ευρύτερα
για την μέλλουσα ζωή μας.
Ο κ. Λεμπέσης βέβαια ήταν αυστηρός δάσκαλος, δεν ‘’χάριζε
κάστανα’’. Όποτε ο υπογράφων – καθότι σκανδιαλάρης – γύριζε
προς το πίσω θρανίο να ‘’συνομιλήσει’’ με τον φίλο του κατά την
ώρα του μαθήματος, θα εισέπρατε την παρατήρηση ‘’Ανδρίκο,
βλέπω είσαι στρεπτόμενος περί άξονα’’. Δεύερη παρατήρηση δεν θα
υπήρξε. Η ωριαία αποβολή από την τάξη ήταν το συνεπακόλουθο
της επαναλαμβανόμενης απειθαρχίας.
Ο καθηγητής μας είχε έντονη συναίσθηση του
κοινωνικού/διαπαιδαγωγικού ρόλου του. Όντας προβληματισμένος
από τα πρότυπα που παρήγαγε η ‘’ελίτ’’ των media της εποχής και
την βλαπτική επίδρασή τους στους νέους, υπήρξε ιδιαίτερα
επικριτικός κατά τις παραδόσεις του για τον αυξανόμενο εκχυδαισμό
και νεοπλουτισμό που διαφημιζόταν τότε ως νέο lifestyle.
Σήμερα, τριαντα χρόνια σχεδόν αργότερα, όποτε συναντιώμαστε οι
πρωην συμμαθητές, ποτέ δεν θα παραλείψουμε να κάνουμε μνεία
στον αγαπημένο μας καθηγητή, ενθυμούμενοι με αγάπη και
σεβασμό έναν άνθρωπο που για πολλούς από εμάς υπήρξε πρότυπο
συμπεριφοράς και ήθους κατά την ύστερη εφηβεία μας. Κρατώ
ακόμα στο αρχείο μου – ως κειμίλιο - πολυσέλιδη λίστα με τις
προτάσεις του για τα σημαντικότερα λογοτεχνικά και ποιητικά έργα,
λίστα που μαζί με άλλους συμμαθητές είχαμε ζητήσει να συνθέσει
κατά τις τελευταίες αποχαιρετιστήριες ημέρες του λυκείου και την
οποία με προθυμία μας προσέφερε.
Θυμάμαι ο κ.Λεμπέσης είχε αναφερθεί κάποτε για γνωστό πολιτικό
της δεκαετίας του 60 ως ‘’ένας πνευματικός ογκόλιθος, αλλά και
πολιτικός λαπάς’’. Χωρίς διάθεση υπερβολής θα ήθελα να κλείσω
λέγοντας ότι στη μνήμη μας ο κ. Λεμπέσης θα παραμείνει ο δικός
μας πνευματικός ογκόλιθος.

Με τιμή
Ανδρέας Γαβριήλ
Άσφορντ, Ηνωμένο Βασίλειο